K.V.O.O. LIMBURG
Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren
Toen SKOLL in augustus 2001 een‘doordenkertje’ in onze nieuwsbrief publiceerde onder de titel ‘Mijmeringen van op mijn hometrainer’ , kon niemand vermoeden dat dit de aanzet zou zijn tot een reeks van 10 stukjes. Wij mochten ons gelukkig prijzen op deze medewerker te mogen rekenen, die een geboren verteller, een geëngageerd waarnemer is en bovendien een echte wijnkenner bleek te zijn. Zijn stukjes zitten vol verrassingen, zijn vlot geschreven en zijn boeiend van het begin tot het einde. Met de uitgave van dit bundeltje verbreken wij de anonimiteit van SKOLL - een van de best bewaarde geheimen in de kringen van KVOO-LIMBURG. Wij hopen dat SKOLL, alias Louis Schryvers, na de vakantie en met de lange winteravonden in het vooruitzicht, opnieuw zal gaan mijmeren op zijn hometrainer.
Samengebundeld 10 artikels van de hand van Luitenant Kolonel Louis SCHRYVERS, alias ‘SKOLL‘ verschenen in de nieuwsbrieven van 2001 en 2002.
De verantwoordelijke uitgever
Juni 2003
meestal met een pijnlijk oor, tandvlees of iets dergelijks !
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 1 ) Na het bezoek aan de tentoonstelling « Ik was 20 in 45 ! » , wat toevallig mijn geval is, heb ik eens nagedacht over « VROEGER ». En als men een groot «vroeger » heeft, wil dat zeggen dat ge oud wordt. Quatsch , natuurlijk ! Iedereen wil oud worden maar niemand wil het zijn. Alhoewel… Als ik soms mijn heup voel, kan ik mijne lach goed inhouden. Maar wie heeft er nu nooit niks ? Bovendien word ik de laatste jaren regelmatig uitgenodigd door chirurgen, cardiologen, urologen, pneumologen, en nog andere « -logen ». Ik voel me niet zo goed thuis in dat milieu. Maar ja ! Ne mens moet beleefd blijven en die specialisten moeten toch ook hunne kost verdienen. Een van deze heren heeft mij op een zekere dag aangeraden een Hometrainer te kopen. Voor mijn vrouw natuurlijk ! Die heeft artrose in haar knieën. Ik heb dat dan ook gedaan. En vermits dat ding daar dan toch staat, maak ik « soms » ook eens gebruik van die fiets zonder wielen. Ik moet toegeven : dat doet « soms » deugd. Ik ga me nu niet direct uitgeven voor een Vandenbroucke, maar ‘t kan er nog van komen ! Of zou Vandenbroucke beter naast mij komen trainen tegenwoordig ? ( In ben stiekem in het dagblad gaan zoeken naar de juiste schrijfwijze van zijn naam, want ik wil geen problemen met een zekere schrijver en nog minder met een zekere minister ! Stel u voor dat die zijn pyromane neigingen eens zou bot vieren op mij ! Amaai ! ! ! En als ik dan zo zit te peddelen, in mijn eentje natuurlijk, gaan mijn gedachten wel eens uit naar « VROEGER », en dan word ik mij wel bewust van sommige dingen Al diegenen die geboren zijn voor 1945 zijn de « OVERLEVERS » ! Kijk eens naar al die veranderingen die wij meegemaakt hebben. Wij werden geboren vóór de televisie, de penicilline, polioprikken, diepvriesvoedsel, fotokopies, plastiek, contactlenzen én……DE PIL ! Wij werden geboren vóór radar, creditcards, atoomsplitsing, laserstralen, ballpoints, panty’s, afwasmachines, droogzwierders, elektrische dekens, airconditioning, en vóór dat de mens op de maan wandelde. Wij trouwden eerst en woonden dan samen! Hoe ouderwets tegenwoordig ! Wij werden geboren toen er nog huisvrouwen en geen huismannen waren. Vóór de computerspelletjes, computerhuwelijken en tweelingbanen. Wij werden geboren vóór kinderdagverblijven, onthaalmoeders, groepstherapie en speciale verpleeghuizen. In onze jeugd waren kevers een bepaalde soort insecten en geen volkswagens en een muis was een klein knaagbeestje en niet een computeronderdeel en een ontsteking had nog niets te maken met elektronica, maar
Wij hadden nog nooit gehoord van TL-lampen, Cd’s, FM, UHF, GSM’s, video’s, tapedecks, magnetrons, elektrische schrijfmachines, faxen, kunstharten, kunstnieren, tekstverwerkers, printers, draadloze telefoons, booreilanden, gezondheidswinkels en jongens met oorringen, hippies, junkies, hell’s angels, Vips en BOM-vrouwen (Bewust Ongehuwde Moeders) ! Wij waren er vóór de Kennedytunnel, de spaghetti rond Brussel en Antwerpen, de A10, de E40, de E313 en nog veel meer. Wij waren er vóór de BTW, de MUG, het ecosysteem, de VTM, IJsboerke en Bobbejaanland ! In die tijd betekende : « Made in Japan » gewoon : rommel ! Wij hadden nog nooit gehoord van pizza’s, Mac Donalds, instant koffie, hotdogs en barbecue ! Een nieuwe auto kostte toen spotgoedkoop maar bijna niemand kon er een kopen ! In die tijd was sigaretten roken nog sjiek en interessant ! POT dat was iets om eten in te maken en AIDS was Engels voor helpers. Een relatie had te maken met zaken doen en niet met het bed. Lat-relaties kenden wij niet. De roze kleur had iets te maken met baby’s en « Homo » betekende gewoon « Mens ». Wij waren er vóór het woord « SEX » werd misbruikt, dit betekende toen vuile manieren, en van « SEX » veranderen kon toen nog niet ! Wij zijn de laatste generatie die dacht dat ge een man moest hebben om een baby te krijgen ! Zo zijn er nog talloze, voor ons toen onbekende zaken ! Te veel om op te noemen. Geen wonder dat wij soms in de war zijn en dat er een generatiekloof is ! MAARRRR ! ! ! Wij hebben het overleefd en dat is een voldoende reden om te vieren ! SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Augustus 2001
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 2 ) Ik weet niet wat U ervan vindt, maar ik vind het zeer moeilijk een artikel te schrijven over één onderwerp, en dat dan nog de moeite waard is gelezen te worden van ‘t begin tot het einde. Daarom wil ik het dit maal over verschillende zaken hebben, die mij de laatste tijd te binnen geschoten zijn, of waar
ik iets over gelezen of gehoord heb. Als ge uw ogen en uw oren de kost geeft zijn er zoveel dingen waar ge kunt over nadenken, en die ook de moeite waard zijn om over te mijmeren. Maar… zoals iedere goede gepensioneerde heb ik weinig tijd. Ik begin me nu af te vragen waar ik vroeger de tijd vond om te werken. Ik heb het vorige maal gehad over vroeger. Kwade tongen beweren dat het een teken is van « oud worden ». « Waar het hart van vol is, loopt de mond van over. » Ik denk dat het goed is zich de dingen te herinneren waar men plezier aan gehad heeft, vooral als ge dit plezier hebt kunnen delen met anderen. De triestige dingen moeten zo rap mogelijk vergeten worden. Ik ging laatst in Kalmthout een vriend bezoeken uit mijn Humanioratijd. Ik had bijna geschreven ; “Een oude vriend”, maar dat is totaal misplaatst, want hij is maar 76 jaar. Hij had een hartinfarct gehad en was gelukkig aan de beterhand. En “LAP”! Ze hebben mijn wagen ongevraagd gefotografeerd. Hoe durven ze? Ik vind voor eenmaal dat Di Rupo gelijk heeft : “Schending van de Privacy!.” In zijn geval zal het waarschijnlijk niet om overdreven snelheid gaan. Op deze foto is het bewezen dat ik 61 Km/u reed waar maar 50Km/u toegelaten is! Doet dan al eens iets voor een “Vroegere” vriend die eigenlijk nog altijd een vriend is. Dus dat “vroeger” is ook weeral verkeerd. En bovendien kunnen ze het in de Provincie Antwerpen enorm appreciëren dat ge voor zo een onnozelheid uit het “Verre” Limburg komt. Ze begrijpen het wel niet, maar laat ze maar in hun gedacht, want zij zullen veel eerder aan het laatste oordeel toe zijn dan de Limburgers. En ik had het natuurlijk aan mijn “P..tje”. Niet dat ik “per se” de nadruk wil leggen op dat “tje” Zou Frieda van Wijck zeggen. Hoor ik daar in de keuken nu niet roepen : “Stoefer!”. Mijn gehoor is ook niet meer dat wat het geweest is. Ik zal me wel vergist hebben,zeker! Trouwens ik twijfel eraan of ze zo iets zou durven… Ik moest zo maar eventjes 5600 BEF betalen! Ik wil nog eens eventjes terug komen op dat “P..tje”. Ge moet maar eens in Van Daele kijken onder het woord : “P..t” III.2. Dan weet ge heel “den” uitleg. Trouwens naar “P..tje” zult ge tevergeefs zoeken. Dat bestaat gewoon niet. Dus als men U op dat gebied nog eens een verwijt maakt, kunt ge eenvoudig weg antwoorden: “Mijne jung” leert eerst uw taal voor dat ge over serieuze dingen klapt. Stel u eens voor dat U gevraagd wordt om een artikel te schrijven voor een of ander prutsblaadje. So far so good.Ge doet dan uw best, en op het einde moet ge dan ondertekenen met “P..t”. Doet dan al eens iets voor de “Goegemeente”. Daar is dan toch wel de ene of de andere “schunnigaard” die alles verkeerd begrijpt, zeker! En als dek- of schuilnaam is het in deze Dutroux-tijd ook al niet geschikt. Genoeg nu met die onderbroekenpraat. Ik zal het nooit meer doen. Beloofd! Ik ben niet op de hoogte van de levensgeschiedenis van Willy Claes. Ik weet dat hij destijds in sommige café’s in Hasselt binnen kwam en onmiddel-
lijk zegde : “Zeg maar Willy”, kwestie van kiezers te winnen waarschijnlijk. Persoonlijk heb ik maar eenmaal met hem gesproken. Nu gesproken is een groot woord, eerder geluisterd. En dat was op een Bataljonsbal in Hasselt. Ik zat toevallig aan de eretafel, en hij liet zich neervallen op een stoel naast mij die ook weer “ toevallig “ leeg stond. Hij daagde ’s avonds laat op, nadat die dag de regering gevallen was over de Ibramco-Affaire. Ik heb toen angstvallig gelet op de zinsbouw die hij gebruikte en de intonatie van zijn stem bij sommige uitspraken om te weten of ik “Ja” of “Nee” moest knikken Want om er over mee te praten was nogal moeilijk. Ik snapte er namelijk geen snars van. Of hij toen voor de eerste maal minister-af was weet ik niet meer. Verder weet ik nog dat hij na zijn petrol-affaire overgestapt is naar de Gas-Business in Algerije. Dat heeft ons, voor zover bekend, zo’n slordige twaalf miljard gekost. Maar wat is nu 12 miljard op 10.000 miljard. Trouwens als ge het op een andere manier schrijft : “0,0012”, dan is het precies nog minder dan 0. Uiteindelijk heeft hij dan carrière gemaakt in de helicopter-business. Wie dacht dat dit het summum was, had zich vergist! Ja, hij werd Secretaris-Generaal van de NAVO! Nadat hij moeilijkheden gekregen had met de een of andere “Bananenrepubliek”, zoals hij dat toenmaals noemde, heeft hij de “eer” aan zichzelf gehouden en “eervol” ontslag genomen. Maar toch wist hij van geen ophouden, nu treedt de Ex-Secretaris-Generaal van de NAVO op in een Spaanse nachtclub, als piano-begeleider van een in Vlaanderen wereldberoemd zanger.. En ik vraag me toch nog altijd af of hij wel het toppunt van zijn “Carrière” bereikt heeft. Wat ik vermoed, maar niet zeker weet, is dat hij verjaart op 13 Augustus. Op die dag vlogen er in de voormiddag drie AgustaHelicopters in formatie over Hasselt. ’t Is toch ongepermitteerd, ze zitten die mens altijd op zijn kap. En ge zult dan nog maar Claes heten ook, en bovendien in Limburg of om-geving wonen. ‘t Is niet serieus! Alhoewel we Ernest Claes niet mogen vergeten natuurlijk, maar die was van een heel ander “Gabarit”! Er moet mij toch nog iets van het hart. Uit de berichten in ons blaadje kan men opmaken, hoe moeilijk het is om een nieuwe voorzitter te vinden. Ik weet niet of het hier de meest gepaste plaats is en of ik wel de meest geschikte persoon ben, vooral na de voorafgaande “Bla-Bla-Bla”, om de huidige voorzitter te feliciteren voor zijn inzet, zijn zelfopoffering, zijn medeleven, en hem te bedanken voor alles wat hij voor de groepering gedaan heeft en Ja! “ Last but not least “ om zijn regelmatige bijdrage aan onze maandelijkse nieuwsbrief. Ik denk wel dat ik uit naam van ons allen mag spreken. Wij wensen hem al het beste, en drinken alvast een pint op zijn gezondheid! Allez, “P..T” :
SKOLL !!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - September 2001
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 3 ) Mijn vrouw vroeg me onlangs waar ik de inspiratie vandaan haalde om al die onzin uit te kramen. Dat is heel eenvoudig: op mijne fiets zonder wielen natuurlijk! Hoe zou ik anders aan die titel komen! Sinds ik een handige "pupiter" ineen geknutseld heb, waar ik een boek kan opleggen om te lezen tijdens mijn training, begint die bron echter op te drogen Het is trouwens geen kwestie van inspiratie maar van ‘s nachts wakker liggen. Daar ben ik de laatste jaren zeer bedreven in geworden, en als ge in 't bed ligt, kunt ge toch niet altijd op hetzelfde liggen denken zeker!!! Tijdens mijn humaniora had ik, buiten mijn leerboeken, als enige literatuur: "DE LEVENS DER HEILIGEN". Ik heb hiervan slechts enkele sappige details onthouden, zoals: onthoofden, Vierendelen, levend begraven, levend verbranden, levend villen en er dan wat zout opstrooien voor de smaak. Een paar jaar geleden, (Ik had bijna geschreven: "Jaren geleden", maar dat zou u een vals gedacht geven over mijn ouderdom) heb ik eens, in een kwistige bui, een boek gekocht. Ik had er nochtans al één, maar ik had ontdekt dat er naast de vertelseltjes over de heiligenlevens ook nog andere levende wezens waren, die het waard zijn om een boek over te schrijven. In dat boek van Alexandre Dumas:"Lady Hamilton" heb ik iets speciaals gevonden dat, naar mijn bescheiden mening, het vertellen waard is. Lady Hamilton was "eigenlijk" een "Stoute Madame". Een van haar vele, laat het ons "aanbidders" noemen, was Nelson. Die vergat regelmatig thuis zijn klein geld af te geven voor hij vertrok en moest het onder weg toch ergens kwijt geraken. Zij moeten samen nogal serieus wat "afgebeden" hebben, want ze hebben er een flinke dochter aan over gehouden. Of ze dààr nu juist voor gebeden hadden, vertelt Dumas er niet bij. Juist, Nelson was de held en overwinnaar van de slag bij Trafalgar, op 21 oktober 1805. ( Dat laatste wist ik ook niet meer, maar ik heb het voor u opgezocht!). Aan boord van het vlaggenschip "VICTORY" (stond wel in het boek) werd hij, of wat er nog van hem overbleef, levensgevaarlijk gewond. Hij had toen al in vroegere gevechten één oog, één been en één arm verloren. Juist voor hij stierf, drukte hij de wens uit dat zijn lichaam terug naar zijn vaderland zou gebracht worden, en niet in zee geworpen zoals bij zeelieden gebruikelijk. Dat was echter niet zo eenvoudig in die tijd. Een serieus probleem! Maar ze hadden een formidabel goede tweede commandant (Ik weet "eigenlijk" niet hoe zo iemand noemt op een schip en of die überhaupt bestaat.) Die had er samen met de scheepsarts volgende oplossing op gevonden. Er was niet genoeg lood aan boord om een lijkkist te maken. Men legde het lijk echter in een groot vat en vulde dit bij met rum. Het vat werd goed afge-
sloten en er werd een schildwacht bijgezet, die geheelonthouder was. Er woedde op dat ogenblik een storm die drie dagen duurde. En na drie dagen vloog plotseling, met een knal lijk een kanonschot, het deksel van het "Lijkvat", we zullen het maar zo noemen. Iedereen dacht natuurlijk dat Nelson na drie dagen ging verrijzen, en mooier dan ooit: met twee ogen, twee armen en twee benen. Maar wat was er "eigenlijk" gebeurd? Niettegenstaande de rum was het lichaam toch aan het ontbinden gegaan en de druk van de vrijkomende gassen hadden het deksel van het vat de lucht in gejaagd. Toen men vastgesteld had, dat het "eigenlijk" toch niet om een verrijzenis ging, heeft men het deksel terug op het vat geplaatst, na er de nodige gaten in geboord te hebben. Of dit gepaard gegaan is met de uitvinding van het gasmasker voor de schildwacht-geheelonthouder, weet ik "eigenlijk" niet. Ik denk dat die tweede commandant nog een ander en "eigenlijk" niet minder groot probleem moest oplossen. De aflossing van de wacht moest de klok rond verzekerd worden. Men kon diezelfde man toch "eigenlijk" geen 24 uur op 24 laten staan, en vooral niet na het boren van de gaten. Vind maar eens zo veel geheelonthouders. In het boek spreekt men daar niet over. Ik denk dat hij het rantsoen oorlam serieus teruggedraaid heeft. Ook omdat er ten slotte een heel vat gebruikt werd om het lichaam van Nelson te bewaren. Later heeft men dan in Gibraltar de rum vervangen door alcohol. Ik heb hier dan wel een paar vragen bij, waarop in het boek geen antwoord gegeven wordt. Waarom heeft men dààr geen loden kist gemaakt? Werd de rum gerecupereerd om het rantsoen oorlam terug op peil te brengen, en dus het aantal zatlappen ook? Ik veronderstel wel dat er in Gibraltar genoeg rum in voorraad was om de normale stocks aan te vullen. Ik ken niets van strategie of tactiek bij zeeslagen. En ik moet toegeven dat ik, sinds mijn op- ruststelling, aan deze wetenschap weinig aandacht besteed heb. Ik heb trouwens geen tijd, maar dat wist u al. Ik lees graag boeken over de levensgeschiedenis van beroemde mensen, en dan vooral de "sappige" details zoals hierboven uiteengezet. Ook geef ik er mij terdege rekenschap van dat ik "eigenlijk" bezig ben met militaire geschiedenis te schrijven. Ik heb er een ogenblik aan gedacht dit artikel in te zenden voor publicatie in Militair België. Maar ik vrees dat diegenen die dan toch de artikels lezen uit Militair België, weinig geïnteresseerd zijn aan mijn versie van de feiten. Let wel op, ik heb geen plagiaat gepleegd, enkel commentaar geleverd bij de bestaande tekst. Het zal u waarschijnlijk opgevallen zijn dat ik nogal dikwijls gebruik maak van het woordje "eigenlijk" in sommige delen van de tekst. Deze delen heb ik geschreven in samenwerking met Louis Michel, die voor 't ogenblik wereldgeschiedenis aan het schrijven is. Waarvoor mijn dank trouwens."Eigenlijk" is het ongepast hiermee te lachen. Voor ene keer dat we eens een Waals minister hebben die praktisch perfect Nederlands spreekt! Absoluut ongepast! Ik wou "eigenlijk" dat mijn "Frans" zo goed was als zijn Nederlands. Maar ik kan het niet laten! Hij is en blijft nu eenmaal een politicus, dus…. Tenslotte wil ik de "Jos" hartelijk bedanken. Buiten al het overige wat hij reeds
voor de Groepering doet, vindt hij nog de tijd voor de illustratie van mijn "Prietpraat". Het ligt niet in mijn bedoeling wie dan ook te kwetsen. Ik weet zeer goed dat ik "eigenlijk" prietpraat vertel, maar als ik erin slaag één glimlach op uw gelaat te voorschijn te toveren, of voor een paar ogenblikken de, misschien onnodige, problemen te doen vergeten waarvan ge 's nachts wakker ligt, ben ik in mijn opzet geslaagd. En in ieder geval hoop ik nog veel pinten met u te kunnen pakken, ook met de critikasters, na deze 1146 woorden zever. Zelf geteld! Quatsch, natuurlijk, waar dient een computer dan voor?
SKOLL !!!!
Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Oktober 2001
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 4 ) "Hoe hoger een aap klimt, hoe beter ge zijn gat ziet"! "Das just", hoor ik u al zeggen. Zuiver optisch bekeken, is er geen twijfel. Maar wat wil dat "eigenlijk" zeggen? Het gaat hier in ieder geval om een "gezegde". Vroeger noemde men zoiets ook wel "Spreekwoord". Tegenwoordig noemt men dat een "One-liner"! Er zijn er die er om de haverklap een uitvinden, zolang het in hun kraam te pas komt. Zelf gevonden… op Internet in een artikel over de beurs. Daar gaat het al geruime tijd niet zo goed mee. Maar troost u, er is een spreekwoord dat zegt : "Wat daalt stijgt weer, wat stijgt daalt weer". Men moet alleen het nodige geduld hebben. Er zijn nog wel meer van die dingen, maar op de beurs is dit een blijvend verschijnsel. In ieder geval een zeer actueel onderwerp op 't ogenblik dat ik dit schrijf : Volg vooral de esbattementen van de aap van Stabroek in de dagbladen en zelfs op T.V. Tenslotte moet ge met iets beginnen. Ik heb niet de pretentie dat ik een kristalheldere uitleg heb voor dit gezegde. Ik ga trachten, aan de hand van een paar voorbeelden, u duidelijk te maken wat ik eronder versta. Vanmiddag zag ik plotseling een onze-lieve-vrouwsbeestje, of een onze-lieveheersbeestje over de rand van mijn bord kruipen. ( Ik weet niet meer wat de juiste benaming is in 't Nederlands, in 't latijn is 't : " Coccinella duodecimpunctata" wat er duidelijk op wijst dat het twaalf zwarte stipjes heeft op een rood schild. Voor de twijfelaars, zoals ik trouwens, het staat op Blz. 1683 van Van Daele, uitgave 1976). Ik had juist voor ik aan 't tafel kwam in mijn tuin gewerkt. Vandaar! U moet nu niet denken dat mijn vrouw nooit kuist! Het bewijst alleen dat ik praktisch nooit insecticiden gebruik in mijn tuin. Ik heb
dat beest eens uitgeloerd, niet dat ik een "voyeur" ben, enkel uit zuivere weten-schappelijke belangstelling. Dat kruipt even snel horizontaal als verticaal, en ook ondersteboven. Het kan bovendien vliegen. Ik heb het uiteindelijk van tafel geveegd. Het viel op de grond, en zonder zelfs zijn vleugels te openen, kroop het lustig verder. Dit beestje is bij benadering 6mm breed, 8 mm lang en 4 mm hoog. Stel dat een tafel gemiddeld 90 cm hoog is dan komt dit overeen, voor een mens van I,75 m lang, dat hij verhoudingsgewijze in een gat zou vallen van ongeveer 394 m diep ! Of is mijn berekening verkeerd? In ieder geval heel diep!( Voor diegenen die houden van het oplossen van vraagstukken kunt ge ook nog berekenen hoe groot het verhoudingsgewijze landingsoppervlak is van deze kever.) Ik weet wel dat wij dan weer andere dingen kunnen als die kever. Laat Bin Laden maar lustig tegen het W.T.C. aan vliegen. Het zal de moeite niet meer lonen. Als ge niet onmiddellijk getroffen wordt, geen nood, ge springt gewoon uit het raam van de bovenste verdieping. En dan denkt een mens dat hij veel kan! Hoe hoger een aap klimt……!!! En dat is hier in de ware zin van het woord het geval. Nu zijn we aanbeland bij de aanslag op het W.T.C. Een van onze toppolitici vond het nodig om reeds 's anderendaags op T.V. te verklaren : "Dit is het begin van de derde wereldoorlog!". Als ik nu dergelijke onzin moest vertellen, zou dat aanvaardbaar zijn. Hij zou nochtans oud en wijs genoeg moeten zijn om te weten wat hij zegt. "Oud", daar twijfel ik aan. Zeker niet oud genoeg om de tweede wereldoorlog bewust meegemaakt te hebben. Hij zou nochtans moeten weten dat er na het uitbreken van een derde wereldoorlog niemand meer zal zijn om zijn lijk te begraven. En "Wijs"? Hoe is het mogelijk dat zo'n intelligent iemand zo weinig gezond verstand heeft! Gelukkig heeft hij de vinger niet aan "HET" knopje! Een ereplaats bovenaan in de boom voor hem! Gerust mogen we echter helemaal niet zijn, want er is iemand die de vinger wel aan "HET" knopje heeft en die verklaarde ongeveer hetzelfde. Een van zijn naaste medewerkers weet wat oorlog is, en die is erin geslaagd de krijgszuchtige taal van het eerste uur te doen omslaan in een heel behoedzame, diplomatieke instelling. Het is nog niet bewezen dat Bush even kwispelstaartend door het leven fladdert als zijn voorganger. Vast staat dat hij een miezerig schaakspeler is. Zomaar zonder meer twee torens laten afpakken! Allez! (GRAPJE !). Voor hem is er reeds een plaats voorbehouden op de onderste tak, voor 't geval hij in herhaling vervalt ! Wij hopen van niet. Ook meegedaan aan de nationale test op TV1? Ik wel. Mijn resultaat zal u waarschijlijk niet interesseren, maar daar kom ik later wel op terug. Er is mij echter iets opgevallen. Ik heb nooit anders geweten dan dat "B.V." stond voor "Beroepsvrijwilliger". " But things change" ! Aan de vijf onderdelen van de test deden telkens tien "B.V.'s" mee. Een van die B.V.'s was : B.V. W. Claes, die mocht zeker niet op
het appel ontbreken Voor één onderdeel had hij zich laten vervangen door B.V. J.L. Dehaene. Hij moest die dag namelijk optreden in de Olympia in Parijs als pianobegeleider van "de" in Vlaanderen wereldberoemde zanger. ( Dat had ik al eens verteld!) De behaalde resultaten door B.V. W. Claes waren gewoonweg schitterend te noemen. Als men vertrekt van de classificatiemethode waarbij de eerste plaats toegekend wordt in omgekeerde volgorde van het aantal behaalde punten, was hij drie maal eerst, "Proficiat !", en eenmaal de derde. Die dag voelde hij zich echter niet zo goed, wat bij mensen van zijn ouderdom al eens gebeurt en waarvoor iedereen begrip kan opbrengen. Zijn eenmalige plaatsvervanger B.V. J.L. Dehaene bracht het er eveneens schitterend van-af : Met de felicitaties van de jury kwam hij op plaats "numero uno". Hij verklaarde achteraf : Eigenlijk heeft het behaalde aantal punten geen belang, want dat zegt niet veel over iemand. Bij hem ging het erom, met de Olympische gedachte voor ogen, dat enkel meedoen telt. Hij had zich in ieder geval kostelijk geamuseerd, (en wij met hem nog meer!) Die laatste verdienste had hij althans. Ik heb lang gedacht dat we eindelijk nog eens een staatsman gevonden hadden, maar na zijn vertoning voor het behalen van de burgemeestersjerp in Vilvoorde, en dit T.V.-optreden, behoort hij voor mij eveneens tot de klas van de vulgaire politici. Ik ben er mij wel van bewust dat ik hier een pleonasme gebruik, maar ik hoop dat U me dit zult vergeven. Mijn resultaten ? Met dezelfde classificatiemethode behaalde ik een zevende, achtste en eenmaal een negende plaats, maar die dag voelde ik mij niet zo goed. Helemaal geen resultaat om prat op te gaan, laat staan om ermee te stoefen. (Alhoewel ge al weet dat ik dat graag doe.) Amaai, als officier tussen B.V.'s!!! Als 't niet was dat al die politici daar al zaten, zou ik zeggen : zet me maar bij in die boom. In ieder geval horen deze twee B.V.'s in 't vervolg thuis in Stabroek. Ik hoop dat ik voldoende aangetoond heb wat ik versta onder de uitdrukking : "Hoe hoger een aap…." Enz. U hebt zeker opgemerkt dat het alleen maar over heren ging. Deze opmerkingsgave zal U zeker van pas komen in mijn volgende bijdrage. Of deze heren gaan aanvaard worden door hun collega uit Stabroek is zeer de vraag. Zelfs als het een "vrouwtje" moest zijn, zal ze rap ontdekt hebben wat voor vlees ze in de kuip heeft. Met een van deze heren een pint gaan drinken? NO WAY ! Maar met iedere O.O. wel! SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - November 2001
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 5 ) In mijn vorige bijdrage had ik het over de nationale test. Ik had zeker gedacht dat men uit de som van de resultaten, die in de verschillende onderdelen behaald werden , zoiets zou distilleren als een "Karaktertest". Niets daarvan ! Daarom heb ik zelf een test ontworpen, en onmiddellijk een patent aangevraagd, zo goed vind ik hem. Dus hier komt "De karaktertest" ! Ik hoop dat het datgene is wat U wenste en waarvan U in slapeloze nachten hebt gedroomd. Leest U mijn verhaal. Ik zal de verschillende onderdelen nummeren, net zoals het in onze militaire nota's de gewoonte is. Als U klaar bent, leg ik U een vraag voor, en dan….Kalm aan en alles volgens het lijstje. 1.Plaats van handeling. Kerstnacht 1944. Von Rundstedt-offensief in de Ardennen. Een klein hotelletje in een klein dorpje ergens in de Kempen. Buiten sneeuwde het, het vroor de stenen uit de grond en er stond een ijzige noordenwind. Morgen zeker een witte Kerst. Pikdonker was het , want de straatverlichting werkte al niet meer sinds het begin van de oorlog om de vijandelijke vliegtuigen geen aanduidingen te geven. Ook waren alle vensters van iedere woning zorgvuldig dichtgeplakt om dezelfde reden. Men vertelde dat op sommige plaatsen de Duitsers tijdens de bezetting gewoon door het raam schoten als ze buiten licht zagen. Nu juist na de bevrijding was men wel wat toleranter geworden. Regelmatig passeerde er een vliegende bom, richting Antwerpen. Nu zou ik zeggen : het geluid geleek op dit van een stevige brommer, maar die bestonden in die tijd nog niet. In een naburig dorp trad dan telkens het afweergeschut van de Amerikanen in actie. Gedurende een tiental minuten : een hels lawaai. Enkele minuten nadien kon men, als men toevallig buiten was, de stukken metaal van de ontplofte granaten op de pannen van de daken horen rinkelen. D e middernachtsmis was juist gedaan. Er wordt aangebeld om tien voor één. De waard doet aarzelend de deur open en ziet daar vier paters staan, van het merk "Paters op blote voeten", Ze waren jong, gezond en sterk. Op de vraag of ze konden overnachten, antwoordde de hotelier dat hij nog twee kamers had met twee bedden. "Ja, dat is heel vriendelijk, maar de regels van onze orde verbieden dat twee paters in dezelfde kamer slapen." Voor de baas geen probleem. Hij had in het totaal vier kamers met twee bedden, en als de eerwaarde paters ieder alleen op een kamer wilden slapen, ging dat ook. Er diende echter wel voor vier dubbele kamers
betaald te worden. De paters hadden wel een gelofte van armoede afgelegd maar de orde der "Paters op blote voeten" was zeer rijk. Het kwam dus toch uit de grote kas, en om niet tegen de regels te zondigen : Vier kamers ! Blijft met zo'n weer maar eens buiten staan op sandalen en zonder sokken ! Ze lagen amper een kwartier in hun bed, werden ze wakker geblaft door het Amerikaans afweergeschut. De zoveelste vliegende bom.
seling stil na de tussenkomst van de Amerikanen. Een paar minuten later hoorden ze in de verte een zware ontploffing. De meesten van hen sliepen toen alweer. In een interview aan het plaatselijke weekblad verklaarde de waard later :" Ze waren toch zo lief,Mijnheer ! ".
2. Plaats van handeling : idem.
Tijd : Juist 2.30 u. Weersomstandigheden : idem. Weer ging de bel. Met al dat volk in huis was de waard niet meer zo bang, maar een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn. Hij opende de deur op een kier. Een pastoor met lange zwarte mantel en ronde hoed, genre Engelse soldatenhelm. Van het merk :"gewone dorpspastoor". "Mijnheer, wilt U mij a.u.b. onderdak geven, ik heb mijn laatste tram gemist." Weer kreeg de waard medelijden. Hij legde de toestand uit. Maar er was een oplossing. Als hij akkoord ging om in het salon op de canapé te slapen? Aan halve prijs van een twee-persoonskamer? Tenslotte was zijn hotel geen instelling van openbaar nut. Toen hij terug in 't bed kwam en hij de zaak uitlegde aan zijn vrouw, mompelde zij zoiets als : "Mijn oor! In de oorlog, 's nachts om halfdrie, tram gemist?" 2.40 u : De zoveelste vliegende bom. Afweergeschut. Vloog gewoon rechtdoor.
Tijd : Vijftig minuten later. Weersomstandigheden : dezelfde. Alleen had de ijzige Noordenwind nog toegenomen. "Ring,Ring". De hotelier ging voorzichtig open doen, ge kunt nooit weten. Vier zusters stonden voor de deur, rillend van de kou. Ze spraken Frans onder elkaar, maar één van de vier was als kind met haar ouders aan "'t zeeitje" geweest. "Wider zin nunnekes van Nazareth, wider hier slapen a.u.b.". De baas herinnerde zich nadien niet meer of het merk nu van Nazareth, Jerusalem of Bethlehem was. Voor hem was dat allemaal een pot nat. Hij zag alleen dat ze jong, bevallig en mooi waren. Hij vroeg zich af of hij het niet met novicen te doen had, en of het überhaupt wel "Nunnekes" waren. Met kerstmis, een beetje vertrouwen, hield hij zichzelf voor. Het was hem ook opgevallen dat ze zeer armoedig gekleed waren en hij dacht wel dat het bij hen ook de regel was ieder apart in een hut te slapen. Voor de oorlog was dat allemaal geen probleem. Dan kreegt ge voor zo'n dingen zonder de minste moeite een bouwvergunning, als er al een diende aangevraagd te worden. En als er dan al een probleem was, hadden zij daar in ieder geval geen last van. Het "nunneke" vertelde dat ze regelmatig de koningin op bezoek kregen. Vandaar. De baas wilde zo graag helpen, al was het maar uit medelijden, en 't was toch kerstnacht. Een herbergier wordt zalig door de mensen onderdak te verschaffen en hij verdient zijn kost met compassie te hebben! Nu dat ge als gepensioneerde wat moogt bijverdienen, ga ik de pastoor toch eens vragen of er nog van die jobs zijn. Iedere frank is tenslotte welkom. ( En iedere Euro nog liever! ) "Kom in ieder geval al maar binnen, mijn hotel is wel volzet, maar ik denk dat ik een oplossing gevonden heb". Hij legde de toestand uit.Oplossing : Als de paters akkoord gaan om met twee op één kamer te slapen en jullie gaan daar ook mee akkoord dan is de zaak opgelost. De orderegels van de zusters verboden ten strengste met twee zusters op één kamer te slapen. Zij stonden echter met hun twee voeten op de grond, en pasten het principe toe van "A la guerre, comme à la guerre!". Hij hoefde de paters zelfs niet te wekken. De Amerikanen hadden ze voor de zoveelste maal al wakker geschoten. Ook zij hadden medelijden met de arme zusterkens. Geval van heirkracht. Er waren er wel een paar, zowel bij de paters als bij de zusters, die een andere oplossing zouden verkozen hebben. Vooral bij de paters vanwege hun koude voeten. Maar niemand durfde aan deze lichtzinnige gedachte toegeven, laat staan : ze te uiten. Als iedereen na tien minuten in slaap gevallen was : een vliegende bom. Het gebrom viel plot-
3. Plaats van handeling : dezelfde
4. Plaats van handeling : idem. Tijd : 3.20 u. Weersomstandigheden : het had opgehouden met sneeuwen. Gebonk op de voordeur. De waard begon zich af te vragen wat er die nacht eigenlijk gaande was. Bovendien was zijn hotel meer dan volzet. De edelmoedige man deed toch open. In het half donker zag hij dat het een jong meisje was. Brede mantel met de kap diep over het hoofd getrokken. 't Was wel kerstnacht en hij dankte de Heer voor zoveel klandizie. Maar waarom moesten dat per se allemaal pastoors of nonnen zijn? Voor-al omdat die het deze tijd van het jaar zeer druk hadden. Het merk herkende hij niet zo meteen. "'t Was om te overnachten " Door compassie overmand, " 't zal wel iets anders geweest zijn", beweerde zijn vrouw later., zegde hij : "Kom maar binnen, we zoeken wel een oplossing." Toen ze haar kapmantel uitgetrokken had, verschoot de baas zich een bult. Een lieftallig klein snoetje, nog half verborgen onder een duur zijden hoofddoek. Ze was "exotisch" mooi. Een van die vrouwen zoals er rond de middellandse zee wonen. Hij had er toevallig wel eens één gezien toen hij stiekem naar een eerder schunnige documentaire over Noord-Afrika keek op zijn T.V., terwijl zijn vrouw boodschappen deed. Het iets te krappe en veel te korte kleedje deden haar iets te ronde vormen net iets te veel uitkomen. Men had zicht-baar gespaard op de stof. Textiel was zelfs toen, nadat ons land reeds een paar maanden bevrijd was, nog uiterst schaars en op de zwarte markt haast onbetaalbaar. Vandaar. En dat het kind zo'n lange benen had, daar kon ze toch ook niet aan doen! Hij was ervan overtuigd dat haar toegankeliikheids- en aaibaarheidsfactor zeer hoog lagen en bracht haar daarom onder bij het merk "Stoute Madammen". Hij legde haar uit
wat de situatie was. Hij had nog een strandstoel staan in de garage. Of ze daar tevreden mee was? En dan in de keuken wilde slapen? Aan de helft van de prijs van een halve tweepersoonskamer? "Geen probleem", alhoewel ze liever eender welke andere oplossing, en zelfs combinaties van oplossingen verkozen had, maar "A la guerre, comme à la guerre!". De pastoor die om 3.25 u gewekt was door de bezigheden van de Amerikanen, had het gesprek afgeluisterd. Nog half slapend, bood hij aan zijn divan af te staan aan de jonge dame. Hij zou wel in de strandstoel slapen in de keuken. Toen hij de prut uit zijn ogen gewreven had, kon zijn pyjamabroek niet meer afzakken. En dat met Kerstnacht, Foei, Mijnheer Pastoor ! Maar ja, gezegd is gezegd. De engelen weenden, de duivel lachte in zijn vuistje. Hij vond wel dat ze in deze outfit niet paste in de levende kerststal van zijn parochie. 5. Plaats van handeling : Ontbijtkamer. Tijd : Kerstmis : 8.10u. Weersomstandigheden : idem, maar het was weer gaan sneeuwen. De paters verschenen allen samen aan de ontbijttafel. Daar waar het ontbijt eerder aan de karige kant was, gezien de oorlog, was de keuze aan begeleidende dranken zeer ruim : Sinaasappelsap, koffie, cacao, rode wijn, bier of water! Ik geef toe dat ik me hier wel een paar dichterlijke vrijheden gepermitteerd heb, maar dit maakt nu eenmaal deel uit van de test. A. De appelsienen waren op dat ogenblik nog uiterst schaars, dus "Sinaasappelsap"??? B. De koffie zal wel "knijp" geweest zijn. Er was er wel op de zwarte markt, maar die was peperduur. C. Uit de statistieken die opgemaakt werden uit de " De algemene socioeconomische Enquête 1944", blijkt dat 90% van de bevolking niet eens wist wat "Cacao" was, en diegenen die het wel wisten waren de smaak ervan vergeten. De paters hadden geen enkele moeite met de keuze. Zij waren het gewoon 's morgens water en brood te eten, niet vanwege de oorlog of uit zuinigheidsoverwegingen. Het had nu ook gekund vanwege de rantsoenering, ook dat was niet het geval : het stond nu eenmaal in hun voorschriften. Dus : "Water" ! 6.Plaats van handeling : Ontbijtkamer. Tijd : 9 u. Weersomstandigheden : idem. De paters waren amper vertrokken, doken de vier zusters op. Later vertelde hij aan een journalist dat ze er toch zo vermoeid uit zagen, maar dat was te begrijpen na zo'n lange reis en zo'n korte nacht. Zijn vrouw, die niet bij de
"Nunnekes" was opgevoed, knipoogde eens naar de journalist. De waard had dit echter gezien en dacht : "Die gast moet ik in't oog houden of hij hier niet te dikwijls over de vloer komt". Ook zij hadden geen enkel probleem met het eerder schaarse ontbijt of de keuze uit de dranken. Bij hen had men kunnen veronder-stellen dat ze op hun lijn moesten letten en een dieet volgden. Het woord dieet moest toen nog uitgevonden worden, rantsoenering was al erg genoeg ! En zeggen dat er nu zijn die daar schatrijk van worden. Ook stond er in hun orderegels : "‘s Morgens : water en brood". Dus : "Water" ! 7. Plaats van handeling : Idem. Tijd : 9.50u. Nog geen uur later ver-scheen de pastoor aan de ontbijttafel. Ook voor hem volstond het karige aanbod aan spijzen ruimschoots, hij was bij zijn meid zelfs minder gewoon. Bij de keuze uit de dranken twijfelde hij. Bier en rode wijn zegden hem wel het meeste. Maar met zijn ijzeren wil onderdrukte hij deze wereldse verleiding en koos voor "Water"! Nu lachten de engelen en knarsetandde de duivel. 8. Plaats van handeling : Idem. Om twintig voor tien : tippel, tippel, tippel. De juffrouw was daar. In de ogen van de baas was zij ondertussen tot "Miss" België verkozen, en zijn vrouw had wel besloten deze dame zelf te bedienen. Het maal was wel voldoende voor haar , maar ze koos voor rode wijn en nadien, als het kon, nog een glas bier. Hier was het wel een kwestie van dieet. Zij moest tenslotte op haar ronde vormen letten vanwege de zaak en met de bestaande rantsoenering was dat soms wel een probleem, alhoewel. Op de zwarte markt was er van alles te krijgen en met haar inkomen liep dat nogal los. Geen probleem voor de waardin, mits toeslag. Dus : "Rode wijn" en dan "Bier" !
Ik heb hier met opzet een leespauze ingelast. Het komt er nu op aan uw nieuwsgierigheidsdrang te overwinnen. Ik weet dat U dat kunt omdat U over een ijzeren zelfdiscipline beschikt.. Om werkelijk een dieper inzicht te bekomen in de kleinste details van uw karakter, raad ik U aan wat voorafgaat nog eens grondig te herlezen en te letten op de kleinste kleinigheid. Tracht U zoveel mogelijk te memoriseren. U zult het nadien met mij eens zijn dat ieder detail zijn belang had. U zult er verwonderd over staan wat U allemaal over uw karakter te weten komt! Het zou bij voorbeeld belachelijk zijn om achteraf te moeten vaststellen dat U een dommerik bent of dat uw korte-termijngeheugen aan 't afnemen is.
9. Vraagstelling : WAT CONCLUDEERT U UIT HET HIERBOVEN VERHAADE ? Denk vooral goed na alvorens een beslissing te nemen ! En, ik herhaal, herlees vooral het voorgaande!
10. Vraagbeantwoording. Volgende zaken lagen zo voor de hand : A. In een klein dorpje in de Kempen vindt U geen klein hotelletje. B. Als 't vriest dat het kraakt, dan sneeuwt het niet. C. Had U naar het K.M.I. gebeld, of een E-mail gestuurd zoals ik, wat erop zou wijzen dat U deze test ernstig neemt, dan had U geweten dat er in 1944 in de Kempen geen witte kerst was. In de Ardennen meters, maar dat was om U te misleiden. D. In 44 was T.V. nog in een experimenteel stadium, en zeker niet aanwezig in een huiskamer. E. De mode van de strakke kleedjes en de korte rokjes bestond toen nog niet. F. "De algemene socio-economische inspectie 1944" : "?" Nooit van gehoord! G. Nu zou de baas over de tiende gast zeggen : "Ze was sexy", maar dat woord moest toen nog uitgevonden worden. H. Om de vijftig minuten kwam er een gast aankloppen in de herberg. I. Telkens kwam er na hun aankomst een V1 over. J. De Amerikanen zijn sukkelaars bij het bedienen van hun luchtafweer! Maar ik vraag mij af : wat heeft dat allemaal met uw karakter te maken? "Absoluut niets". Wat U moest ontdekken was : er waren negen van de tien gasten die bij het ontbijt "water" dronken ! Wat dit over uw karakter zegt vindt U verder in dit blad, wegens te uitgebreid. Vergeet niet tijdens uw zoektocht een pint te drinken. SKOLL !!! Maar in ieder geval wens ik U een Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar ! Ik drink alvast een glas goede rode wijn op uw gezondheid ! SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - December 2001
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 6 ) Nu dat U weet hoe het er bij staat met uw karakter, als U tenminste uit mijn verhaal van de vorige bijdrage, na herlezing op het aanbevolen ogenblik, en wie durft er zeggen dat hij dit wel gedaan heeft, de nodige lessen getrokken heeft, kan U beginnen met de kleine kantjes bij te schaven. Ik kan U hierbij, spijtig genoeg, niet helpen want ik heb er zelf zoveel ontdekt dat ik niet weet waar eerst beginnen! Ik geef grif toe dat ik getracht heb U in 't "ootje"! te nemen! De verkiezingen van onze politici bewijzen echter, op een paar uitzonderingen na, dat de meeste mensen dit als de normaalste zaak van de wereld beschouwen. Ik wilde eerst een andere uitdrukking gebruiken maar die is nogal platvloers en niet van toepassing op beide geslachten. Wist U wat het woord "Ootje" betekent? Zij die veel kruiswoordraadsels oplossen waarschijnlijk wel. Vermits "Ootje" bestaat, moet ook "Oot" bestaan. U moet eens in van Dale kijken : Blz. 1694, Uitgave 1976. Hoe men daar van het ene naar het andere begrip overspringt is mij een raadsel, en nog meer hoe men aan het begrip "Iemand in 't ootje nemen" komt. U zult het geloven of niet maar ik houd een dagboek bij! En wat lees ik op 17 11 01? Vanmorgen kreeg ik een telefoon van Minister Anciaux. (U merkt het, ik blijf beleefd en schrijf hier Minister nog altijd met een hoofdletter!.) Dat zal U misschien verwonderen, niet dat ik beleefd blijf, maar dat de Heer Minister mij persoonlijk opbelde. U moet namelijk weten dat ik mij kandidaat gesteld had om met mijn verzamelde werken in aanmerking te komen voor de "Prijs der Nederlandse Letteren". Voor diegenen die mij kennen die weten dat het er mij absoluut niet om te doen was voor de geldprijs van 16000 Euro. Ik heb dat trouwens niet meer nodig! Het ging er mij vooral om de prijs te mogen ontvangen uit de handen van de koning. De Heer Minister verontschuldigde zich in alle toonaarden dat hij mij had willen aanduiden, alhoewel dat iedereen weet dat Gerard Reve veel beter is. Alleen daar was een reukje aan in verband met de ontvangst bij de koning. Daarom had hij aan mij gedacht maar hij mocht niet van zijn ma. Zij heeft hem er deze keer kunnen van overtuigen dat politiek iets voor grote mensen is. Er zou nochtans gemakkelijk een kleuterklas kunnen gevuld worden met politici, Ministers van Staat inbegrepen, onder leiding van Magda Aelvoet. U hebt goed gelezen : "Ministers van Staat" met hoofdletter !
Ik heb dan ook samen met zwaargewichten als Hugo Claus, Jeroen Brouwers, Tom Lanoye en Walter Van den Broeck, in het totaal 50 schrijvers uit Nederland en Vlaanderen zijn ontslag gevraagd als Minister van Cultuur. Hij heeft dan gezegd dat hij niet aan zijn stoel gebonden was, maar dat hij er toch over zou nadenken. Als ge nagaat hoe hij destijds "geblet" en gefoefeld heeft om aan zijn ministerpostje te geraken, komt hij geweldig geloofwaardig over. Morgen vindt hij wel iets om te bewijzen dat hij onmisbaar is als minister. Iedereen is er van overtuigd dat hij zijn zoveelste show opvoert. Dat is nog de minste van alle kwalen. Dat hij nu ook nog gaat "nadenken", dat wordt eerst echt gevaarlijk, want "Ideeën" en "Spirit" heeft hij wel. Als dat de mensen zijn die de Vlaamse belangen moeten verdedigen : Arm Vlaanderen!!! Het enige wat hij hiermee bereikt is dat er weer een heel deel mensen zijn die voor een partij gaan stemmen die "Zogezegd" de Vlaamse belangen behartigt. Of voor deze partij gaan kiezen uit pure wanhoop! "In feite" hadden we het over "Schrijvers." Ik durf het woordje "Eigenlijk" niet goed meer gebruiken sinds ik van Minister Michel tegen mijn voeten gekregen heb, en terecht! "I say again" :In feite tracht ik zo'n correct mogelijk Nederlands te schrijven, op een paar tikfoutjes na. Ik weet wel dat ik soms woorden gebruik die in "van Dale" vermeld staan als : "Zuidn." Ofte "ZuidNederlands". En daar krijg ik dan de kriebels van!!! 1. Wie is van Dale om daarover te oordelen? Hij is trouwens al lang dood maar geeft nog altijd zijn mening. Hij laat dit nog altijd voorkomen als iets minderwaardigs! 2. Waarom zou Zuid-Nederlands niet even goed zijn als Noord-Nederlands of wat hij noemt "Nederlands"? 3. Dit is pure rassendiscriminatie!!! (Ik had er aanvankelijk bij geschreven : "En als ge dan weet wie onze Noorderburen zijn!", maar dat zal ik dan maar uitlaten zeker?) Om maar één voorbeeld te geven : Na "Hartstikke" staat er niet (Noordn.) ! Nou, vind je dat niet "hartstikke leuk"!!! SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Januari 2002
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 7 ) Er zijn meer oude wijndrinkers dan oude artsen. (1) Zelf gevonden!!! … op de keerzijde van een blaadje van een scheurkalender. Over oude wijndrinkende artsen geen woord! Ik heb absoluut niets tegen om 't even welke soort, in welke volgorde men ze dan ook moge opnoemen. Met Kerstmis en Nieuwjaar zijn er waarschijnlijk weer enorme hoeveelheden wijn verorberd aan de rijk gedekte Vlaamse tafels. En niet alleen in ons milieu. Want wijn begint zo stilaan een wijd verbreid begrip te worden. Bij aankoop wordt er dikwijls getwijfeld. En waarom? Omdat er, vooral tijdens de schranspartijen veel over wijn gesproken wordt en de meningen zeer uiteenlopend zijn. Er wordt vooral veel over "gezeverd"! (Zuidn.) In de vroege Middeleeuwen kreeg ik een nieuwe chef. Hij was van oordeel dat het tot zijn sociale verplichtingen behoorde op alle uitnodigingen een bevestigend antwoord te geven. Daar hij twee functies had liepen die uitnodigingen nogal vlot binnen. Alhoewel hij een zeer robuust gestel had en dus een stootje kon verdragen, kwam hij algauw tot de bevinding dat hij niet de H. Drievuldigheid was. Drie tot vier per week dat ging nog. Drie of vier op een dag dat vond hij nogal veel. Vooral als er dan nog een paar samenvielen. Beslissing van de chef : ik ga het werk verdelen onder mijn adjuncten! Gevolg : Ik had de eer, over het genoegen wil ik mij niet uitspreken, één van zijn adjuncten te zijn. Dus : regelmatig op naar allerlei gelegenheden waarbij steeds royaal getafeld werd. Diegenen die ook van dit twijfelachtig genoegen genoten hebben die weten dat men ongeveer steeds met dezelfde "autoriteiten" "aanzit". Ik mocht dan ook "aanzitten" aan een tafel waar ik negen van de tien keer samenviel met een chef die alles wist over Franse wijnen. Hij spreidde deze kennis dan ook bij iedere gelegenheid dat er wijn op tafel kwam ten toon. Hij kon de zeven grote Beaujolaiswijnen zo voor de vuist opnoemen. (Ik geloof dat er ondertussen al een paar bijgekomen zijn!) Hij wist alles over de Bordeaux- en de Bourgognewijnen. Ik vond dat de eerste keer wel interessant daar ik een absolute leek was op dit gebied. Toen hij de tweede maal aan mijn tafel zat hoorde ik dezelfde toespraak, want daar begon het op te lijken. Na een tijdje vroeg ik hem hoe hij de wijn vond die we op dat ogenblik geserveerd kregen. Hij begon dan een hele uitleg te geven over die en nog andere wijnen uit die streek. Toen ik mijn vraag herhaalde dat ik eigenlijk wilde weten of hij die wijn goed of slecht vond, proefde hij de rode wijn. Heel behoedzaam en met alle daarbij horende rituelen. Hij vond hem middelmatig tot goed. Ik bleef beleefd
en zegde dat ik hem eerder middelmatig vond, ik heb dan nog een glas genomen om te zien of onze smaken overeenstemden. Dan begon hij een tirade af te steken dat de kwaliteit van de wijn ook afhing van de kelder waarin hij bewaard werd en van het vervoer nadien. En dan ook nog eens van de manier waarop hij voor en tijdens het schenken behandeld werd. Ik ben dan maar een lekker frisse pint gaan drinken om van de smaak af te raken Nadien heb ik nog vaak bij andere gelegenheden veel over wijn horen vertellen en ik kreeg het ervan op mijn heupen, vooral dat er nogal wat tegenstrijdigheden verteld werden. Ik begon mij af te vragen wat ge eigenlijk moest doen om zeker te zijn dat de wijn die ge koopt ook goed is en goed blijft. En dan de ham-vraag : wat is er aan de basis gebeurd bij het wijn-maken? Welke druivensoorten of welke wijnen heeft men daar gemengd om uiteindelijk een zogenaamde "Grand Cru"- wijn te bekomen? Hoe dikwijls leest men niet in de dagbladen dat men sommige zogenaamde "grote" wijnen gedurende jaren vervalst heeft zonder dat er iemand achter gekomen is. Over de Oostenrijkers die op een zeker ogenblik "Antigel" aan hun witte wijn toevoegden wil ik dan maar zwijgen. Oostenrijk is meer het gebied van Minister Michel! Ik heb dan een jaar mijn jaarlijks verlof "opgeofferd" om de wijnstreken van Frankrijk te bezoeken. Eerst zijn we een week gaan logeren in de omgeving van St Emilion. Er waren dagen dat we drie wijnkelders bezochten, met als resultaat dat we de derde wijnboer die we bezochten zonder de minste twijfel of achterdocht niet alleen geloofden maar er heilig van overtuigd waren dat zijn wijn, en alleen de zijne, niet alleen de beste St Emilion was, maar ook de beste van gans Frankrijk. Wat zeg ik? Nee, de beste ter wereld! Twee was om te doen maar drie : Ohlala!!! Een zaak is me onmiddellijk en overal opgevallen, dat de grote "Châteaux" nogal wat druiven opkochten van de kleinere wijnboeren. Een moderne en dus rendabele installatie om wijn te maken kost fortuinen, en die kan niet iedereen zich veroorloven. Vandaar trouwens het ontstaan van de vele "Coopératives". Ter plaatse gedronken zijn de wijnen van deze producenten soms zeer goed. De vraag is : Kunnen ze vervoerd worden, en bij aankomst nog dezelfde kwaliteit behouden? Na een week zijn we dan verhuisd naar de omgeving van St Julien ten Noorden van Bordeaux, midden in de streek van de Haut-Médoc. De "NAVEL" van de "Bordeaux"-streek! Twee voorvallen heb ik nog onthouden. Het eerste en het beroemdste "Château" dat we bezochten, thans in het bezit van de familie Rothschild, pardon : "de" Rothschild ondertussen, was : Het "Château Mouton". Deze wijn is trouwens maar beroemd geworden nadat het "château" is overgenomen door deze familie. In de wijnkelders kwamen we niet zonder speciale toelating, en die kreeg je alleen als je wijnhandelaar waart. We kregen wel een museum te zien waar vooral oude romeinse munten bewaard werden. Wel interessant, maar onze bedoeling was eigenlijk wijn zien
maken en vooral proeven. Op een paar kilometer daar vandaan was dan het "Château Margaux" aan de beurt. De wijnvelden van dit kasteel worden slechts door een veldweg van die van het "Château Mouton" gescheiden. Margaux is al sinds eeuwen bekend als een van de grootste wijnen van de Bordeaux-streek. In de kelder die we bezochten lagen duizend eiken vaten van honderd liter. Twee mannen waren bezig met vat voor vat te ontstoppen en geklopt eiwit aan ieder vat toe te voegen. Waarna ze het weer grondig afsloten. We konden onze ogen niet geloven! Dit werd gedaan opdat het geklopt eiwit langzaam naar de bodem zinkt en alle onzuiverheden met zich meeneemt. Dat was het ganse geheim! Proeven hebben we nadien wel gedaan, maar kopen: We hadden geen tijd meer want we moesten absoluut een of andere bus nemen om thuis te geraken! In volgende bijdrage : Bezoek aan de Bourgognestreek en Elzas-Lotharingen. Wat te denken over wijnkelders, wijnproefavonden, exorbitante prijzen voor wijnen in Top- Restaurants en sommige winkels. Andere dan Franse wijnen. Tot slot : De goede raad van Nonkel Kaat! SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Februari 2002
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 8 ) Er zijn meer oude wijndrinkers dan oude artsen. (2) Ik heb ondertussen al een paar duizend kilometer afgelegd op de fiets zonder wielen van mijn vrouw naar….nergens. Ik ben dan toch aanbeland in de Bourgognestreek. Dijon is vooral bekend om zijn mosterd. De stad wordt ook wel eens de hoofdstad van Bourgogne genoemd. Het werkelijke hart van de Bourgognestreek klopt in Beaune. We nestelden er ons in een klein gezellig hotelletje en verkenden van daaruit de ganse Bourgognewijngaarden. Hier zijn me drie feiten bijgebleven.
U kunt op Internet een uitgebreid bezoek brengen aan Beaune. Maar één ding kunt U niet op internet : Wijn proeven! Daarom ook voor diegenen die geen Internet hebben, vertel ik U mijn belevenissen. Zeker het beroemdste huis van Beaune is "Les Hospices de Beaune". Nu is het vooral bekend voor zijn jaarlijkse wijnmarkt in November. Dan worden er wijnen verkocht die nog een of twee jaar op vat moeten rijpen. Het zijn de handelaars die het hier voor het zeggen hebben. Meestal worden de wijnen per vat verkocht. Er zijn jaren geweest dat japanners de ganse oogst opkochten van één wijngoed. Ik veronderstel wel dat deze producenten op voorhand de nodige vaten opzij gehouden hebben voor hun vaste klanten. Dat het hier om astronomische bedragen gaat zal wel niemand verwonderen. Maar ook buiten deze dagen is "Les Hospices de Beaune" geopend voor de toeristen en een bezoek overwaard. Een "sappig" detail over "Les hospices de Beaune". Het begon met een ziekenzaal voor arme, oude en zieke vrouwen, waarvan de verzorging gedaan werd door "Les soeurs hospitalières". In een grote zaal zijn aan weerszijden van de centrale gang alkoven ingericht. In iedere alkoof is er één bed voor één persoon. De "pispot" staat er nog steeds netjes op zijn plaats onder het bed. De gids vertelde ons dat, bij plaatsgebrek, de zieken ook wel eens met twee in een bed gelegd werden. En in de winter als het koud was zelfs met drie. Iedere morgen gingen de zusters met een stootkar rond om er de lijken van de overledenen tussenuit te pikken. Ik meen ergens gehoord, gezien of gelezen te hebben dat men zich tegenwoordig een "Triootje" wel enigszins anders voorstelt. De kwaliteit van de verzorging moet met de jaren toch enorm toegenomen hebben want ook oude, zieke en alleenstaande "rijke" dames, zelfs van adel, lieten er zich opnemen en verzorgen. Die kregen dan waarschijnlijk wel een "V.I.P"- behandeling. Zij moesten in noodgevallen maximum met twee in een eenpersoonsbed genoegen nemen. Ik kan me levendig de volgende scène voorstellen. Ge zijt dan doodziek, ge hebt dan eens voor ene keer goed geslapen en uw bedgenoot weigert dan 's morgens bij het ontwaken halsstarrig en zonder boe noch ba om zich samen om te keren. Ik heb in bed wel al gezelliger momenten meegemaakt! Na het passeren van de stootkar werd dit euvel verholpen. In ieder geval lieten deze rijke dames in hun testament vaak grote wijngaarden na aan de zusters. Of dit in ruil was voor de verzorging werd niet gestipuleerd. Maar dat heeft wel voor gevolg gehad dat "Les Hospices de Beaune" thans eigenaar is van uitgestrekte wijngaarden in de ganse Bourgognestreek. Schuins tegenover "Les Hospices de Beaune" is er een wijnzaak : "La maison du vin". Wij hoopten deze keer toch eens wijn te mogen proeven. En inderdaad! Een zeer sympathieke juffrouw deed ons een ganse uitleg en liet
ons verschillende wijnen proeven. Over de namen van de wijnen had ik mijn vroegere tafelgenoot in zijn speeches nooit horen raaskallen. Wat bleek nu? "La maison du vin" was een winkel opgericht door verschillende wijnboeren uit de "Jura"-streek! En dan gaat ne mens naar het hart van de Bourgognestreek! Ik moet trouwens toegeven dat er een paar witte wijnen bij waren die uitstekend waren, maar nogal prijzig. Op goed geluk dan maar binnen gestapt, wel de volgende dag, in "Le marché aux vins" rechtover "Les Hospices de Beaune". Dit huis was vroeger een kerk. Mits betaling van 10 FFr p/p mocht men afdalen in de enorme kelders waar tientallen reuzenwijnvaten lagen, waarin de beste Bourgognewijnen. Men mocht zoveel proeven als men wilde, en er was geen zichtbare controle Natuurlijk kon men naast ieder vat de wijn die men geproefd had uitspuwen in een recipiënt. Maar welke "kloefkapper" doet nu zoiets? Officiële wijnproevers of diegenen die zich daar voor willen doen doorgaan wel, ja. Wat zo goed smaakt terug uitspuwen! Allez! We hadden ten slotte ook 10 FFr betaald om te mogen proeven…(Volgens Internet is dat tegenwoordig 9 €.) Op het einde van de wandeling en de proeverij moest een steile trap bestegen worden die toegang gaf tot een grote zaal. Aan weerszijden van deze trap was er wel een stevige leuning, ik vermoed voor "in geval van nood". Van de meesten van diegenen die bovenaan de trap verschenen kon men minstens zeggen dat ze "goed gezind" waren, en geheel "gesteld" om naar de verkopers, die overal in kleine standjes waren ondergebracht, te luisteren. Wij "landden" bij een vertegenwoordiger van het minder gekende, maar daarom niet minder kwaliteitsvolle wijngoed "Aloxe Corton".De verkoper liet ons eerst zijn duurste wijnen proeven.Toen hij gewaar werd dat we daar eigenlijk geen tijd voor hadden, lichtte hij een tip van de sluier. Er waren ieder jaar wel wijngaarden die een buitengewone oogst opleverden. Dit had voor gevolg dat de producenten ver boven het hun toegelaten aantal flessen konden produceren. De overschot mocht in ieder geval niet onder de "Appellation contrölée"-naam van de producent verkocht worden. Daarom verkochten ze die onder een andere naam aan minder dan een derde van de prijs. Bij "Aloxe Corton" hadden ze in 1972 zo een "wonderbare oogst". Hij liet ons de dure en de goedkopere wijn achter elkaar proeven. Inderdaad, er was geen verschil. Ik heb dan 72 flessen besteld, verzendingskosten en taksen inbegrepen en aan huis geleverd. Ik heb me nadien toch de volgende vragen gesteld : Wat doen ze dan de jaren dat ze een "magere" wijnoogst hebben? Waar blijven de wijnboeren die geen eigen wijnmakersinstallatie hebben met hun druiven? Zorgen er die dan voor dat diegenen die dat wel hebben over voldoende druiven beschikken om aan hun getal te geraken? Of zorgen er die voor dat de grote producenten steeds een "vette" oogst hebben? Men kan zich hierbij nog wel meer vragen stellen. We hebben bij aankomst onmiddellijk een fles geproefd en inderdaad, de wijn
smaakte nog even perfect. Zelfs na een jaar of vijf hebben we van deze kwaliteit genoten. We hebben in de "Bourgogne" niet alleen van de wijn genoten maar ook van het natuurschoon. Zeker een toeristische aanrader en niet zo ver van huis. In mijn volgende bijdrage vertel ik U meer over ons bezoek aan de wijnstreek van Elzas-Lotharingen en de Vogezen. En nog veel meer over wijn. SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Maart 2002
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 9 ) Er zijn meer oude wijndrinkers dan oude artsen (3) En maar peddelen… naar de Elzas. In een klein dorpje, niet ver van de hoofdstad Colmar vonden we een klein gezellig pension, genre "Bed and Breakfast". In de streek beter bekend als "Zimmer frei". Vandaar verkenden we de ganse wijnstreek. We zitten hier volop in de Vogezen. Ik meen te mogen zeggen dat de Vogezen een waardige tegenhanger zijn van het "Schwarzwald". Aan beide zijden van de Rijn vindt men hier énig mooie landschappen. Maar de gebruiken en de volksaard zijn wel zeer verschillend. Dit kan men ook van de wijn zeggen. Daar waar men aan de Duitse kant van de Rijn een eerder zoete wijn produceert die bij alle gelegenheden gedronken kan worden, vindt men in de Elzas witte wijnen die naar Franse smaak gemaakt worden en eerder bij maaltijden gedronken worden. Ik wil hier zeker niet denigrerend spreken over de Duitse wijnen. Ik heb lang gedacht dat vooral de Duitse Rijn- en Moezelwijnen een soort veredelde limonade waren. Ik heb hierover mijn mening grondig gewijzigd na een bezoek aan een paar bekende klassewijnkelders. Men vindt hier ook de zogenaamde "Appellations controlées". Als men er de dagbladen op naslaat, biedt dit begrip in de rest van Frankrijk de laatste tijd nog weinig waarborg. In de Elzas wordt dit begrip reeds aan de basis zeer ruim geïnterpreteerd, daarom maak ik mij op dit gebied weinig illusies. Dit neemt niet weg dat er op sommige plaatsen heerlijke witte wijn geproduceerd wordt. Vooral een bezoek aan Riquewihr loont
de moeite. In dit middeleeuwse stadje vindt men tal van klasserestaurants. Ook vele wijnhuizen hebben hier hun stek. Er kan overvloedig geproefd worden! Rond Pasen 87 hebben we het geluk gehad een veertiendaagse rondreis te kunnen maken in Israël. Heel veilig was het er toen ook niet want tijdens ons verblijf werd er in Nabloes een aanslag gepleegd. Kana stond ook op het programma. Op de plaats waar het wonder zou gebeurd zijn, staat nu een basiliek. Het feest zou, volgens onze reisleider, plaats gegrepen hebben in de kelder onder de basiliek Die reisleider was een oud-prior van het St Barbaracollege in Gent en dus een Jezuïet. Toen ik hem vertelde dat ik de Jezuïeten zo'n beetje beschouwde als de "BEM"s onder de pastoors, moest ik hem helemaal niet uitleggen wat een "BEM" was. Dus die pater wist ook alles! Ik heb hem gevraagd of hij mij die water-wijn-truc niet wilde verklappen, maar die kende hij niet. Rechtover de basiliek is er een souvenirwinkeltje, en wat dacht U, ja, de wijn van Kana was te verkrijgen en tegen een fatsoenlijke prijs. Zowat iedereen van onze groep heeft een fles gekocht. De winkelier deed het overkomen alsof het over een klassewijn ging en dat hij dezelfde smaak had als twee duizend jaar geleden. Hoe ge zoiets moet vaststellen weet ik ook niet. Er stond geen "Millésime" op, geen "Appellation contrölée". Alleen wat Hebreeuwse of Arabische krabbels. We hebben de wijn geproefd, niet gedronken. Ik vermoed dat misschien ergens tussen die krabbels was vermeld "Ondrinkbaar". Ze hadden dit voor de toeristen beter in het Engels vermeld. Maar ja, verkoopt zoiets dan maar! Dit heeft mij toch aan het twijfelen gezet over die wonderbare water-in-wijn-verandering. Aangezien het wonder op het einde van de maaltijd heeft plaats gegrepen toen de andere wijn op was, en men dan slechts met de beste wijn zou te voorschijn gekomen zijn, vraag ik mij af in welke toestand de feestgangers op dat ogenblik waren. Het is ook mogelijk dat de smaken in de loop van twee millennia totaal veranderd zijn. Voor mij mogen ze hun truc houden! In Hasselt zijn ze trouwens veel beter af met "Steve Stunt". Die zal wel een oplossing vinden en ook GRATIS! (Zo verkoopt hij het althans, en hij slaagt er nog in dat de mensen hem geloven!) Nu we toch in de kelder zitten, wil ik het even hebben over wijnkelders. Als men er de boeken op naslaat moet het bouwen van een wijnkelder die aan al de vereisten voldoet een fortuin kosten. Een paar eeuwen geleden was dit waarschijnlijk minder duur. In oude herenhuizen vindt men nog wel hier en daar een exemplaar. Deze zijn meestal gelegen naast grote verkeersaders. De trillingen die thans veroorzaakt worden door het zware verkeer zijn juist datgene wat een wijn, die jaren geleden gemaakt werd, kan missen. Ge hebt dan al een huis met een ideale wijnkelder gevonden of gebouwd in een rustige wijk, in een nog rustigere straat, maar om de een of andere reden wordt het verkeer van de hoofdverkeersader voor een korte periode langs uw straat omgeleid. Weg, lekkere oude wijn! Alleen in kastelen die midden in
een groot domein gelegen zijn voldoen de wijnkelders nog aan de voorwaarden. Al eens nagedacht wat het zoal kost aan wijn alleen al om een kelder aan te leggen, laat ons zeggen voor tien jaar? Wijn smaakt nog altijd het best als hij gedronken wordt onder vrienden. Dus het aantal flessen per soort zal ook aardig oplopen. Wat zou dit kapitaal opbrengen gedurende al die jaren, al was het maar tegen de gangbare rentevoet? Met die intrest alleen al kan men zich een aardig flesje aanschaffen op het gepaste ogenblik. "Oude wijn behoeft geen krans!". Als ik de bewaarvoorwaarden er op nasla heb ik daar zo mijn twijfels over. Trouwens heel oude wijnen worden op veilingen nog enkel verkocht als verzamelobjecten. In de wijncatalogen van sommige grote magazijnen vindt men soms de vermelding: "Bewaart x tot y jaar". In de catalogen van grote wijnhuizen vindt men dat niet. Wijn is het enige voedingsproduct dat ik ken waarop geen bewaardatum dient aangebracht. Bij ons officieren is dat wel enigszins anders: Wij krijgen al een bewaardatum opgeplakt voor we eraan beginnen! Wat te denken van wijnproefavonden? Ik heb er verschillende meegemaakt en ik heb er steeds van genoten. Eenmaal heb ik me laten verleiden om een bestelling te plaatsen. De wijn die ik nadien geleverd kreeg beviel ons absoluut niet. Het was nochtans hetzelfde etiket en millésime van de bestelbon. Ik heb dan de wijnhandelaar terug gecontacteerd en die is de wijn gewoon terug komen ophalen. Ik denk dat ik geluk gehad heb. Achteraf, zoals altijd, heb ik me wel een paar vragen gesteld. Wie organiseert deze wijnproefgelegenheden? Antwoord : Wijnhandelaars. (Als ik moest schrijven: "wijnboeren" zou dit misschien bij sommigen in slechte aarde vallen). Waarom organiseren zij deze? Antwoord : Om winst te maken. Welke middelen gebruiken zij om winst te maken? Voor sommigen zijn alle middelen goed, maar die gaan over het algemeen niet lang mee. Maar het meest gebruikte middel is: de mensen in de juiste stemming brengen om te kopen. Met wijn is dat niet moeilijk! Ik doe nog altijd mijn hoed af voor presentators die er in slagen om U hetzelfde te laten proeven, als wat zij proeven, d.w.z. de wijn waaraan zij het meeste verdienen. Als dat dan bij levering absoluut niet het geval is, twijfelt men eraan wie de schuldige is. Was de proever niet in een al te optimistische stemming bij aankoop, of is de geleverde wijn wel dezelfde als de geproefde wijn? Nog één bijdrage over "WIJN" en dan stop ik ermee! Geniet ondertussen van een heerlijk glaasje goede wijn!
Mijmeringen van op mijn Hometrainer ! ( 10 ) Er zijn meer oude wijndrinkers dan oude artsen (4). Ik ben ondertussen aangekomen in een van de beste restaurants van Limburg. Enkel uit nieuwsgierigheid vragen we de wijnkaart. We voegen er wel aan toe dat we nog een heel stuk met de auto moeten rijden en dat het te gevaarlijk is om onder invloed te rijden, vooral omdat de "pakkans" vergroot is. (U gelooft het of niet, maar "'t is echtig en techtig", er zijn al een paar politici die ontdekt hebben dat het beste middel om minder verkeersdoden te hebben is : meer controle.( Er wordt in ieder geval meer reklame voor gemaakt op T.V. en in de dagbladen en dat is al iets!) Bovendien heeft onze huisdokter ons voorzichtig aangeraden om met alcohol eerder matig om te springen vanwege de bijwerking op sommige medicamenten. Als ge trouwens moet geloven in al de te treffen voorzorgen, vooral dan "bij oudere patiënten", die op de bijsluiters van de medicamenten vermeld staan, kunt ge beter een goed glas wijn drinken in plaats van het medicament in te nemen. (Ik hoop dat de "oude wijndrinkende dokters" me dit zullen vergeven!) Dus voor bij de maaltijd bestellen we "Bruiswater". Een paar prijzen uit het overvloedige aanbod: "Montrachet 92, Château de Beaune : 10.000 BEF", "Château Cheval Blanc, 76, Grand cru classé : 20000 BEF", "Château Margaux 85 Grand cru classé : 16500 BEF". Ook niet-Franse wijnen stonden op de kaart, uit Chili, Italië, Zuid-Afrika, Australië en Californië. De prijzen schommelden tussen de drie en de zesduizend frank. In de krant las ik onlangs dat niet alleen de flessen van de fameuze "Château Pétrus" vervalst waren maar ook nog gevuld met ordinaire Spaanse tafelwijn. Ze werden in de V.S. verkocht aan volgende prijzen : "82 : 43000 BEF," "89 : 29500 BEF" en "90 : 30500 BEF". Ik heb aan de waard gevraagd welke soort mensen zo'n dure wijn bestellen. Voor 99 % worden ze geschonken bij zakendiners (d.w.z.: Ze worden door de zaak betaald en dienen vooral als "Relatiegeschenk". De grote uitzondering is een klant die wil laten zien dat hij geld heeft. Wij zouden zeggen : "Nen dikke nek"! Wel is het opvallend dat de laatste jaren meer en meer niet-Franse wijnen besteld worden. Dit verschijnsel vindt men trouwens terug in de grote magazijnen.
Vorig jaar stapten we in Hasselt een restaurant binnen dat reclame maakt voor zijn eigen gekweekt rundvlees van hoge kwaliteit. Achteraf hebben SKOLL !!!! we vastgesteld dat het in feite een veredelde frituur was. Niet alleen de prijzen van de gerechten waren "veredeld" maar ook de prijzen van de wijnen waren navenant. Een fles witte wijn was te verkrijgen aan de prijs van 750 BEF. DeNieuwsbrief KVOO-LIMBURG - April 2002 zelfde fles vonden we 's anderendaags in de vroegere "GB" aan 90 BEF!
Ik heb de vroegere baas van het "Scholteshof" ooit eens horen zeggen voor de radio dat hij verplicht was, om er aan uit te kunnen, vijf maal de inkoopprijs te vragen. Alles hangt er wel vanaf wat men verstaat onder : "aan uit kunnen". Over niet-Franse wijnen is er trouwens nog oneindig veel te vertellen. Eén feit is mij echter bijgebleven. De grootste "wijnboer" van Californië : de gebroeders "Ernest § Julio Gallo" beschikt over een opslagplaats van 100.000 m². Om U een praktische voorstelling te geven wat dit betekent : Twintig voetbalvelden! Zij maken een wijn die geen "Millésime" draagt, geen "Appellation Contrôlée". Zij mengen de wijnen van verschillende wijnsoorten en verschillende jaargangen onder elkaar tot ze een wijn bekomen die beantwoordt aan de gemiddelde Amerikaanse smaak, d.w.z. : die het best verkoopt en dit aan een voor iedereen te aanvaarden prijs. Voor 't ogenblik : 7.20€ in de V.S. Volgens mijn persoonlijke mening : een aanrader voor "alledag" en te verkrijgen in verschillende grote magazijnen aan een betere prijs. En wat nu gedaan. Als U al het vorige gelezen hebt dan staat u waarschijnlijk wat huiverachtig bij het idee "Welke wijn moet ik dan kopen om zeker niet bedrogen te worden?" Het is zoals een postbode die eindeloos ronddoolt ….where the streets have no name. En aangezien we niet geboren zijn met een handleiding moeten we er zelf iets op vinden. Laat al het vorige blauw -blauw en luister naar de raad van Nonkel Kaat. Niet dat die alle wijsheid in pacht heeft, maar de ondervinding leert. Ik heb ooit eens iemand horen zeggen, of ergens gelezen of op de radio of T.V. gehoord of gezien : "Luister niet naar al die zever, en geef vooral geen geld uit waar ge later spijt van hebt" maar doe gewoon het volgende. Bepaal eerst voor U zelf hoeveel U wilt betalen voor een fles wijn. Indien U wijn wenst voor "alle dag" en een betere voor feestelijke aangelegenheden, bepaal dan twee prijzen. Ik meen persoonlijk dat men voor 200 Bef of 5 € een goede wijn kan kopen. Wil men iets beter, besteedt dan 300 tot 400 BEF of 7.5 tot 10 €. Vergeet vooral niet de gebeurlijke koopjes in 't oog te houden. Koop om te beginnen één fles. Proef dan op de volgende manier : Houdt de wijn tien seconden in uw mond en slik dan door. Als U na dertig seconden nog steeds dezelfde smaak in uw mond hebt, en hij is niet verflauwd of veranderd en hij bevalt U, dan hebt U een eerste aanwijzing dat U een wijn gekozen hebt waarvan U nadien zult zeggen : "Dat is 't"! U moet dan van puur genot niet op uw tong bijten want dan is 't plezier eraf. Om zeker te zijn herhaalt U de volgende dag nog eens hetzelfde ritueel. Komt U tot dezelfde bevinding, is dit een aanduiding om een klein voorraadje in te slaan, al naar gelang van uw verbruik en uw mogelijkheden.. En om helemaal zeker te zijn, vraag dan aan uw vrouw om eveneens dezelfde proef af te leggen, dan kunt U zeker met een gerust geweten overgaan tot aankoop. (Om
modern te zijn had ik moeten schrijven “Uw Partner" want wie heeft er tegenwoordig nog een vrouw?) Neem eens de proef op de som en kijk gerust op uw chronometer. Vermits er een grondig verschil is tussen wijn die bij de maaltijden gedronken wordt en wijn die bij andere gelegenheden genuttigd wordt, herhaalt U de vorige proef nog eens tijdens de maaltijd. Ik ben er van overtuigd dat er verschillende onder U zijn die deze "truc" al kennen. Ik hoop dat ik diegenen die dit nog niet wisten een beetje bijgebracht heb over "WIJN". Als er één manier is voor "doe-het-zelvers", en bovendien zeer eenvoudig, dan is het wel deze. En vooral kunt ge nadien met een gerust geweten zeggen : "Er heeft mij niemand iets wijs gemaakt"! En de huishoudelijke vrede blijft bewaard. Zó, dat was het dan. Ik hoop dat, zelfs als u niets nieuws vernomen hebt, ik erin geslaagd ben U op een min of meer aangename wijze een paar minuten bezig te houden. Ik drink in ieder geval op uw gezondheid een heerlijk glaasje "Château La Fleur Bigaroux", St Emilion Grand Cru ' 90. Spijtig genoeg is het een van mijn laatste flessen van dat soort. In ieder geval : SKOLL !!!! Nieuwsbrief KVOO-LIMBURG - Mei 2002
