KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Jaargang 36 - nummer 3

Maart 2010

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

35

35 jaar kvoo limburg 23 maart 2010

Op 23 maart 2010 herdenken wij het 35-jarig bestaan van onze kring KVOO LIMBURG en nodigen wij u uit voor een passende viering 12u00 : Ontvangst in de Baenwinning - Grendelbaan 32, 3590 Diepenbeek Aperitief 12u30 : Gelegenheidsfoto 12u45 : Academische zitting met toespraak van de Voorzitter 13u15 : Feestbanket Aperitief Prosecco, waters, bier en frisdranken met 3 fijne hapjes Dorade royale met Oosterse groenten & dragon, met scampi in tempura en wonton Filet pure van runds met vergeten groentjes en jus natuur Terrine van banaan en bloedsinaasappel, crèmeux van sinaasappel met hazelnoot, ijs van nougat de Montélimar Mokka met versnaperingen Aangepaste wijnen, waters en frisdranken tot aan het dessert

Inschrijven elektronisch of op 011.228848 vóór 15 maart 2010 De betalingen van € 50,00 pp. (er is een tussenkomst van € 2,01) moeten met code ‘35-jaar’ vóór 20 maart toekomen op rekening KVOO Limburg 961-1951400-46 of BE33 9611 9514 0046 Bij inschrijving twee namen van collega’s opgeven met wie u de tafel wenst te delen.

GUILLEMINS Fort van LONCIN Cdt v/h Vlw JP. Dechesne en Cdt Jules Neven

dinsdag 13 april 2010 Wij nodigen u uit op dinsdag 13 april 2010 voor een geleid bezoek aan het nieuwe station van Guillemins te Luik en aan het Fort van Loncin Programma : 09u00 : Sint-Truiden > 09u30 Hasselt > Tongeren > Luik 10u00 : koffie/croissant in Taverne “Orient-Express” 11u00 : Bezoek Guillemins station gids J.-P. D. 12u30 : Maaltijd Rocourt > Jule Neven 14u30 : geleid bezoek Fort de Loncin > Jules Neven 17u30 : ongeveer vertrek Hasselt Inschrijven : elektronisch of 011.228848 vóór 30 maart 2010 Betaling van € 25,00 pp. (€10,50 : autocar; €3,50 : ontbijt; €7 : lunch; €4 : Loncin) moet vóór 30 maart met code ‘Luik’ toekomen op rekening KVOO Limburg 961-1951400-46 of BE33 9611 9514 0046

Woordje van de voorzitter

M

et de trein reizen is altijd een beetje een avontuur” is een slogan die nu en dan eens opduikt, de ene keer met de bedoeling het treinvervoer te promoten met een positieve reclameboodschap, de andere keer om de minder aangename gevolgen van de vertragingen en gemiste verbindingen te belichten. Maar spijtig genoeg kan het ook eens rampzalig fout gaan, zoals bij de recente botsing in Buizingen, waaruit blijkt dat een kleine onachtzaamheid, zoals b.v. het negeren van een stoplicht, aanleiding kan geven tot een verschrikkelijke ravage met tientallen doden en zwaargewonden. Wanneer men even stilstaat bij het onoverzichtelijke kluwen van treinen die, vooral op de spitsuren, door elkaar kronkelen in de omgeving van de grote steden, kan men zich afvragen hoe het mogelijk is dat er eigenlijk niet meer gelijkaardige incidenten gebeuren; vooral indien nu blijkt dat onze Belgische spoorlijnen omzeggens niet beveiligd zijn met Vervolg (op pagina 2)

In dit nummer : Woordje van de voorzitter 35-jaar KVOO LIMBURG 23 maart 2010 Guillemins en Loncin - 13 april 2010 JP. Dechesne en Jules Neven Ontstaan KVOO LIMBURG - Jos Hermans Algemene Vergadering - 09 Feb 10 ‘De Pharao en zijn adviseur’ - Luc Vandenborne ‘Airbus Military A400M, een lang verhaal.’ (deel1) - GenMaj Vl. Vic Mardaga ‘We are from Belgium (3)’ - Jos Hermans Allerlei en Varia www.kvoolimburg.net

maart 2010

K.V.O.O. - LIMBURG

Woordje van de Voorzitter (Vervolg van pagina 1)

automatische stopsystemen. We kunnen alleen maar hopen dat er nu, na dit pijnlijk ongeval, eindelijk binnen de kortste termijnen serieus werk zal worden gemaakt van een deftig beveiligingssysteem op alle reizigerslijnen. Zelf ben ik absoluut geen fervente treinreiziger, integendeel zelfs, maar soms is er geen andere keus. Tot voor kort, toen de bestuursvergaderingen van onze nationale KVOO nog gebeurden in Laken of in Peutie, vertrok ik thuis in Heusden rustig een uurtje op voorhand met de wagen, en een klein uurtje na het einde van de vergadering was ik terug thuis. Maar nu die vergaderingen plaats hebben in de Club Prins Albert, waar er geen parkeermogelijkheden zijn, ben ik wel verplicht mij willens nillens tot het openbaar vervoer te wenden. Hier, ter illustratie van de openingszin van mijn inleiding hierboven, een kort relaas van die expeditie, een paar dagen vóór de fatale treincrash. Het was een ijskoude vriesdag, en we werden verwacht in de CPA om 12.00 u. Irma bracht mij met de wagen naar het een paar Km ver gelegen “station” (een glazen bushokje) van Heusden, waar ik de trein van 09.33 u. naar Hasselt nam. Aangezien daar de trein naar Brussel van 10.31 u. gelukkig geen vertraging had moest ik slechts drie kwartier wachten in het station van Hasselt; maar daar er geen verwarming is in de wachtzaal van dit station heerste er dezelfde vriestemperatuur als buiten, en na een tijdje recht staan kwam er ook op één van de weinige zitbanken een plaatsje vrij. In de trein was het gelukkig aangenaam warm, en om 11.49 u. stipt werd Brussel C bereikt; nog een gezonde wandeling met een frisse N.O.wind op kop, en om 12.15 u. smaakte het aperitief dubbel zo lekker. De vergadering eindigde rond 17.00 u., te laat voor de trein naar Hasselt van 17.13 u.; alle tijd dus voor een pintje en een babbeltje, en vertrek om 18.13 u., met voorziene aankomst in Hasselt om 19.29 u. Maar even na het voorbijrijden van het station Alken, - ik had (Vervolg op pagina 3)

-2-

Wij verstuurden 26 rappels betreffende de achterstallige lidgelden 2010. Van 8 leden kregen wij geen reactie en 7 leden hebben hun ontslag gegeven. Bijgevolg zullen wij op 01 maart de ledenlijst en de adreslijst voor de nieuwsbrief aanpassen. De nieuwe ledenlijst vindt u in bijlage aan onze website Met 52 inschrijvingen hebben we spijtig genoeg het vereiste quorum van Kinepolis voor de filmvoorstelling op 23 februari 2010 niet gehaald. Om de vertoning toch te laten doorgaan zou ons dat €182 hebben gekost, wat de Kring niet ten laste wenste te nemen. Jammer voor al die inspanningen van collega Louis Truyers die alles in het werk heeft gesteld om een oplossing te vinden. Wij danken hem voor al die mooie voorstellingen die hij in het verleden wist te realiseren . Elektronische nieuwsbrief : na de 5de van de maand kunt u op de website terecht voor de laatste nieuwsbrief. U vindt er trouwens de nummers van JH. het ganse jaar. www.kvoolimburg.net

Aan de voorzitter en de leden van KVOO, In naam van mijn familie en in eigen naam houden we er aan de voorzitter en de leden van KVOO oprecht te danken voor hun woorden van troost en hun warme handdruk als betuiging van hun medeleven bij het overlijden van mijn zoon Dirk. In zulke momenten doet het deugd te weten dat ge gesteund wordt door velen. Bij KVOO is solidariteit geen ijdel begrip. Nogmaals heel hartelijk dank. Jules Neven en familie.

Te noteren 11 mei 2010 met Nora Vanhove Radhadesh Chateau de Petite Somme en Durbuy Programma : bezoek aan de Hare-Krishnagemeenschap middagmaal in restaurant La Passerelle bezoek aan Durbuy : rondrit met het toeristisch treintje gevolgd door kleine stadswandeling (facultatief) waarna nog wat vrije tijd Uitnodiging in de volgende nieuwsbrief

CULTURELE RONDREIS PORTUGAL 01- 08 OKTOBER 2010 met Luc Van Camp INSCHRIJVEN: Telefonisch op 011.733478 van Luc Van Camp of email : [email protected] Tot nog toe zijn er 14 deelnemers De Algemene Vergadering van 09 februari weerhield de uitgave van een

FOTOBOEK ~ een ledenlijst met foto ~ de gegevens van het ‘Telefoon Memento’ blijven behouden en worden aangevuld met een foto en het wapen van het lid. Wij vragen : per post of elektronisch, ons een pasfoto te willen overmaken met op keerzijde : naam + laatste graad + wapen + voornaam partner Indien wij niets ontvangen geeft u ons de toelating om ons archief te gebruiken

Maandelijkse KVOO Ontmoetingsdagen Provinciecommando Worden opgeschort tot in de lente wanneer ze opnieuw kunnen gekoppeld worden aan een bezoek in Hasselt

K.V.O.O. K..V.O.O. -- LIMBURG

-3-

maart 2010

Woordje van de Voorzitter (Vervolg van pagina 2)

mijn overjas reeds aangetrokken, en maakte mij klaar om naar de uitgangsdeur te gaan, - stopte de trein plots in volle duisternis midden tussen de velden. Na een tiental minuten kwam er langs de luidsprekers een mededeling dat er een eindje verderop een probleempje was met de elektrische bovenleiding, en werden we bedankt voor ons geduld. Aangezien mijn trein naar Heusden pas vertrok om 20.12 u. maakte ik mij aanvankelijk niet veel zorgen, maar dat werd wel even anders toen we een half uurtje later nog maar een paar etappes van enkele honderden meters hadden afgelegd, en wel vier of vijf maal waren bedankt voor ons geduld. Gelukkig bestaan er tegenwoordig GSM’s om het thuisfront gerust te stellen , en nadat een hele tijd later werd omgeroepen dat er in Hasselt bussen zouden ingezet worden om gestrande reizigers naar hun bestemming te brengen, en we nog een paar keren waren bedankt voor ons geduld, sukkelden we dan om 20.40 toch Hasselt binnen, met zowat 1u.10’ vertraging; van speciale bussen had men in het station geen weet... Omstreeks 21.00 u. is mijn dochter, die toevallig thuis binnenwipte, mij met haar wagen komen oppikken in het diepvriesstation, zodat ik toch nog thuisgeraakte omstreeks 21.20 u. Totale reistijd voor die dag: + 6 u., met inderdaad een beetje avontuur... Elders in dit nummer vindt U de uitnodiging tot de viering van het 35-jarig jubileum van onze KVOO-Kring Limburg, en daarmee samengaand het zilveren ambtsjubileum van onze secretaris Jos. Het zal een fijn feestbanket worden in de Baenwinning te Diepenbeek, waarop ook onze Nationale Algemene Voorzitter en de Secretaris-Generaal werden uitgenodigd. Vanuit het Bestuur hopen we dan ook dat U talrijk zult aanwezig zijn, en we zijn er van overtuigd dat we een gezellige en aangename namiddag zullen beleven, in de typische vriendschappelijke sfeer die de samenkomsten van onze Limburgse Kring steeds kenmerkt. Tot dan ! Uw voorzitter, Marcel Copyright KVOO LIMBURG Er wordt aan herinnerd dat voor het kopiëren of reproduceren van artikels en foto’s uit de nieuwsbrief ‘KVOO LIMBURG’ en uit de website, het akkoord van de verantwoordelijke uitgever vereist is. JH.

35

Het ontstaan van K.V.G.O. LIMBURG

Aanvang 1975 bestaat er, in tegenstelling tot wat in de andere provincies reeds lang is verwezenlijkt, in de schoot van de K.V.G.O. (de Koninklijke Vereniging van Gepensioneerde Officieren - in 1978 werd het K.VO.O.), nog geen afdeling ‘Limburg’. Weliswaar zijn enkele Limburgse gepensioneerde en actieve officieren (waarvan wij het juiste aantal niet hebben kunnen achterhalen) lid van de in 1857 opgerichte nationale vereniging, maar hun activiteit beperkt zich tot het betalen van het jaarlijks lidgeld. Er is nagenoeg geen onderling contact tussen de gouwgenoten, laat staan dat er lokale of provinciale bijeenkomsten worden ingericht. Uit een persoonlijk verlangen om ook in Limburg het verenigingsleven voor gepensioneerde officieren op gang te brengen, en aangemoedigd door zijn vroegere gebiedscommandant, organiseert LtKol Gd i.r. Aloïs MEGANCK op 18 februari 1975 een eerste werkvergadering te HASSELT in de Officiersmess van het 31ste Artilleriebataljon, waar tot de oprichting van een provinciale Groepering van K.V.G.O. wordt besloten. Op de stichtingsvergadering zijn aanwezig : LTKOL GD I.R. MEGANCK ALOÏS (Initiatiefnemer, die verkozen wordt tot voorzitter), met zijn raadgevers : KOL GD PLAQUET CAMILLE (gewezen bevelhebber van het Rijkswachtgebied Antwerpen-Limburg, inspiratiebron van de stichter), KOL VANEETVELDE GERMAIN (Provinciecommandant van LIMBURG), CDT GD SPOIDEN GASTON (voormalig officier van de Generale Staf van de Rijkswacht). En verder de gepensioneerde officieren en medestichters : CDT BOYEN RENÉ (aangesteld als secretaris), KOL REYNDERS CLEMENT, KOL V/H VLW VANEESBEEK, LTKOL MASQUELIER RENÉ, LTKOL BOYDEN LUCIEN, MAJOOR CRAYBEX ARTHUR, CDT CLAESEN LEOPOLD, HOOFDAALMOEZENIER CELIS, CDT PARADIS RIK, CDT VANGROOTLOON CYRILLE, CDT HENS JEAN, CDT KENNOF AMAAT, CDT HUBO MICHAEL, CDT LAPORTE ARMAND, CDT COX ALPHONSE, CDT SOUMOY CHARLES EN MEVROUW SODERMANS-HERMESSE. Dat deze stichtingsvergadering het gewenste succes heeft, lezen wij in het verslag van de Nationale Algemene Vergadering van K.V.G.O. die op 26 april 1975 te Brussel plaatsvindt. In dit verslag wordt de nodige aandacht geschonken aan de oprichting van de Groepering Limburg. Uit het openingswoord van de Algemeen Voorzitter, Generaal-Majoor o.r. Henri VANVRECKOM, citeren wij : “Ik mag niet nalaten een bijzondere welkomstgroet te brengen aan Luitenant – Kolonel van de Rijkswacht MEGANCK, voorzitter van onze nieuwe groepering LIMBURG.” En verder tijdens het jaaroverzicht : “Ik wend me nu tot de voorzitter van de nieuwe provinciale groepering, de jongste van onze familie, deze van Limburg, opgericht door de tussenkomst van de Kolonel van de Rijkswacht Plaquet, en dank aan de toewijding van Luitenant-Kolonel Meganck. Geboren te Aalst in 1911, leerling in de Pupillenschool te Aalst in 1924, opgenomen in de Rijkswacht in 1935 en onderluitenant in 1937, in dienst achtereenvolgens bij de mobiele groep Antwerpen, als commandant van de districten Roeselare, Mechelen en Gent. De bevrijding vindt hem te Aalst.Later is hij commandant van de 2° mobiele groep Antwerpen, en eindelijk als LtKol : Commandant van de Territoriale Groep van Hasselt. Onze vereniging weet hem dank, het voorzitterschap van de groepering Limburg te hebben willen aanvaarden en we feliciteren hem ervoor. We wensen hem veel succes, en staan te zijner beschikking om zijn groepering te helpen, gelijk ten andere al onze groeperingen en secties, zou het nodig zijn. Ik stel voor deze nieuwe en sympathieke beheerder op een hartelijk applaus te onthalen.” En de Algemeen Voorzitter vervolgt zijn jaaroverzicht 1975 : ”La création du groupement Limbourg, qui parachève presque entièrement notre projet d’extension de la S.R.O.R. sur l’ensemble du territoire national, permettra peut-être un jour à nos membres, par une application de nos projets d’excursions, de revoir en groupe des anciens collègues du Limbourg, dans le décor coloré et plein de poésie de leurs dunes et de leurs bruyères campinoises. Nous en formons le vœu”. (wensen die realiteit zullen worden in 1977) Verder in het jaaroverzicht van de Secretaris –Generaal, CDT O.R. CONREUR , wordt Limburg als volgt geciteerd : “.. En de recente oprichting van de groepering Limburg, die de Algemeen Voorzitter vermeldde, geven een goed idee van de vitaliteit van onze vereniging”. LTKOL MEGANCK ALOÏS wordt vervolgens door deze Algemene Vergadering van 26 april ‘75 als beheerder en ondervoorzitter van de Nationale K.V.G.O. aangesteld. Uit de brochure ‘25-jaar KVOO LIMBURG’ - juli 2000 - door Cdt b.d. Jos Hermans

juni – juli 1999 maart 2010

K..V.O.O. -- LIMBURG K.V.O.O.

- 4-3--

De aanwezige initiatiefnemers geven een korte voorstelling van hun activiteit, die later meer uitgebreid zal hernomen worden in de maandelijkse Nieuwsbrieven. Een hoogtepunt zal zeker de viering van het 35-jarig jubileum Opening van de Algemene Vergadering door de voorzitter. Verwelkoming van de 33 aanwezigen, weer iets minder dan van onze Kring Limburg op 23 maart 10 zijn, waarop ook het vorig jaar. De voorzitter wijst er op dat het aantal deelnemers Nationaal Bestuur wordt uitgenodigd. aan de activiteiten in het algemeen wat blijkt te verminderen; we 5. Reis 2010. worden natuurlijk allemaal een dagje ouder, met alle probleem- De 8-daagse reis naar Portugal, die doorgaat van 01 tot 08 oktopjes van dien, maar eigenaardig genoeg lijken het vooral de min- ber 10, en waarvan de details verschenen in de Nieuwsbrief van der ouderen die minder vaak aanwezig zijn. Hopelijk is het maar januari 10, wordt toegelicht door de initiatiefnemer, Luc VAN een tijdelijk verschijnsel. CAMP. De dagorde, gepubliceerd in de Nieuwsbrief van Jan 10, wordt De voorzitter vraagt ook reeds na te denken over een mogelijk gevolgd. voorstel voor de reis 2011. 1. Verslag van de commissarissen over het dienstjaar 2009. 6. Schriftelijke vragen. Bij de vorige Alg Vergadering hadden Piet CLAES en Michel THIELENS de taak van commissaris aanvaard. Zij hebben de Deze moesten toekomen vóór 17 januari 2010. Piet CLAES vraagt de mogelijkheid te onderzoeken een boekje boekhouding nagezien op 18 januari 10. In hun beider naam brengt Piet CLAES verslag uit over hun uit te geven met daarin de ledenlijst van onze Kring Limburg, vergezeld van een foto van elk van die leden, naar analogie met bevindingen bij het nazicht door middel van steekproeven. Er werden geen tekortkomingen of fouten vastgesteld; de boek- het “smoelenboekje” van de vereniging Mars en Mercurius Hashouding werd juist en zeer zorgvuldig bijgehouden, met een selt. correcte coördinatie tussen de secretaris en de penningmeester, - Lijkt een goed idee; zal wel een beetje tijd vragen want komt bovenop de reeds zo druk bezette werklast van onze secretaris die hiervoor een pluimpje krijgen toebedeeld. Het PV werd door de commissarissen ondertekend en er wordt Jos. Er zal aan de leden gevraagd worden een recente pasfoto aan de Alg Vergadering voorgesteld om décharge te geven aan over te maken. de penningmeester voor de transacties van het voorbije jaar. 7. Vragen over behandelde punten van de dagorde. De Alg Vergadering geeft décharge aan de penningmeester voor Geen vragen. het boekjaar 2009. 8. Besluit 2. Financieel verslag van het dienstjaar 2009. De voorzitter drukt de hoop uit dat ook dit jaar weer even boeiend Door omstandigheden kon de penningmeester Leon MONSIwordt voor onze Kring als vorig jaar, en dat er terug wat talrijker zal EUR niet aanwezig zijn op de Alg Vergadering. In zijn plaats worden deelgenomen aan de diverse activiteiten. geeft secretaris Jos HERMANS een algemeen overzicht van de Hij heeft een woordje van dank voor Luc VANDENBORNE voor inkomsten en uitgaven van 2008, waaruit blijkt dat het nettover- de praktische organisatie van deze samenkomst, en vergeet bijna mogen in 2009 licht gedaald is met € 606,08; dit is o.m. het ge- onze secretaris Jos nog eens te bedanken voor zijn onophoudelijke volg van de verminderde deelname aan sommige activiteiten, en inzet om al de beslommeringen die komen kijken bij het dagelijkse meerdere tussenkomsten zoals bij ons korpsmaal, overlijdens, reilen en zeilen van onze Kring op een weergaloze wijze in goede ziekenbezoeken, enz. De financiële toestand van de vereniging banen te leiden. blijft echter zeer gezond. Verder wordt iedereen nog een prettige namiddag gewenst.

ALGEMENE VERGADERING 09 FEB 2010 ( Feestzaal ELYSEE – GENK)

3. Aanduiding commissarissen voor het dienstjaar 201O. Even herinneren dat het Huishoudelijk Reglement het aanstellen voorziet van twee onafhankelijke commissarissen, zijnde effectieve leden die niet tot het Bestuur behoren, belast met het nazicht van de boekhouding en het opstellen van het kasverslag voor de Alg Vergadering. Als vrijwilligers melden zich André WILLEMS en Michel THIELENS voor deze taak in 2010. 4. Overzicht van de activiteitenkalender 2010. Dank zij de spontane medewerking van talrijke leden zijn we er weer in geslaagd een goed gevuld programma op te stellen, waarvan reeds een kort overzicht verscheen in de Nieuwsbrief van oktober 2009. Intussen zijn er wel een paar aanpassingen gebeurd.

Geef ons …

Louis Feyen

De directeur van Duvel komt bij de Paus op bezoek en zegt: Ik geef u 10.000 euro als u in het 'het onze vader' in plaats van: " geef ons heden ons dagelijks brood " eens zegt : " geef ons heden ons dagelijks bier ". " Onmogelijk " wimpelt de Paus zijn voorstel af. Een jaar later komt de Duvel directeur opnieuw naar de Paus en biedt hem nu 100.000 euro. Weer weigert de Paus. Als de bierdirecteur voor de derde keer de Paus komt

In de rand van de Algemene vergadering werden er nog enkele losse gedachten uitgewisseld hoe bijvoorbeeld besparingen kunnen gerealiseerd worden. Zo werd de mogelijkheid geopperd om de gedrukte versie van de nieuwsbrief enkel te zenden aan de nietemail bezitters - voorstel dat geen succes kende. Nu de mogelijkheden voor de organisatie van de nieuwjaarsreceptie in het 2de Artilleriebataljon vanaf 2011 wegvallen, moet uitgekeken worden naar een nieuwe locatie. Een van de voorstellen is om de Alg Vergadering en de Nieuwjaarsreceptie te laten plaatsvinden op dezelfde dag bv. In het Elysee. Meer en meer worden ons bij de organisatie van bepaalde activiteiten normen opgelegd voor een minimum aan deelnemers, zo bv. Voor de filmvoorstelling : 80 betalende deelnemers; voor het Elysee 40; autocar : 35 - wat de zaken niet eenvoudiger maakt.

smeken of hij eens 'geef ons heden ons dagelijks bier' wil zeggen, nu voor 1 miljoen euro, aarzelt de Paus en denkt eens diep na. Daarna belt de paus zijn secretaris en vraagt. "Wanneer loopt dat contract met die bakker af "

Dieet

Lucvdb

Aan de telefoon: Zij: "Schat, ik ben nu twee weken in het vermageringsziekenhuis, en ik ben al de helft van mijn gewicht kwijt" Hij: "Prachtig, blijf nog twee weken".



- 5-3--

“ De Pharao en zijn Adviseur ”

Kapt ter zee Luc Vandenborne

Genk 16-2-2010 halen. Ik bedoel natuurlijk zijn politieke verrijzenis. Frank heeft enkele maanden diep nagedacht en is tot het besluit gekomen dat het niet zo best gaat met de financiële toeDe Pharao en zijn Adviseur stand in ons landje en dat er dringend maatregelen nodig zijn willen we het feest van ons sociaal stelsel in leven De euforie over de mooie sneeuw- houden. Hoor ik daar in de verte al iemand zeggen :”daar is taferelen rond de eindejaarsdagen geen verrijzenis voor nodig dat wisten we reeds lang”? is compleet verdwenen. Zowat mid- Nog sterker, als bij afspraak, kakelde het orakel uit Luik den januari kreeg ik het gevoel dat ongeveer dezelfde taal maar dan in het Frans natuurlijk. het genoeg was geweest en de stof- Ons Laurette, de machtigste dame uit het land volgens de sneeuw van de laatste dagen doet de deur dicht. Het be- ambassadeur van het voormalig sterkste land ter wereld. sef dat er buiten werk op me wacht samen met het gebrek Knap van die man. Hij bedoelde natuurlijk dat Laurette op aan moed om de winterongemakken te trotseren, werken haar eentje het sturen van een bijkomende 50-tal instrucdeprimerend. Gelukkig, ben ik gelukkig gehuwd met een teurs naar Afganistan had tegengehouden en ze dus in spring-uit-het-bed. Dat zijn, naar ik onlangs heb gelezen, plaats van neen voor een keer eens ja moest zeggen. Ach, de eeuwig optimisten, die leven met het licht van de dag, Laurette gelijk heb je, wat zouden die vijftig daar gaan evenmin als Douwes-Dekker weten ze ooit hoe laat het is, uitvoeren? In Haïti waren 10.000 NGO’s aan het werk en ze zien onmiddellijk licht aan het einde van de tunnel en toen het fataal mis ging hebben we er nooit van gehoord. vergeten in een mum van tijd dat ze in een tunnel zitten. De EU steunt 40.000 projecten van NGO’s. Met 25.000 ambtenaren bij de EU moet elk van hen dus meer dan één De kreet van “kijk omhoog Sammy, kijk omhoog…..” . Komt daarbij nog dat gruwelijk treinongeval. Tenslotte project volgen. Allemaal een kwestie van cijfers hé.. amper meer doden en gewonden dan elk weekend op onze Beide excellenties vinden dus dat er dringend maatregelen wegen en toch…..De beelden verwrongen staal, de absoluut nodig zijn om ons staande te houden. Concreet viel er onschuldige slachtoffers die ingedommeld, lezend, dro- evenwel weinig te bespeuren van wat die maatregels nu mend van de voorbije dagen of denkend aan de komende feitelijk zouden moeten zijn. Frank deed in de zevende werkdag plots werden weggeplukt, verdwenen alsof ze dag een schuchtere poging door het kind dat hijzelf heeft nooit hebben bestaan. Drama! Maar nog dramatischer de verwekt, de dienstencheque, wat duurder te willen maken. onmiddellijke reactie van de media. De zoek naar sensatie. Met onmiddellijk de eerste afzwakking, alleen voor tweeWie is schuldig, wie of wat kunnen we hier de grond inbo- verdieners natuurlijk. Denk niet dat de eenverdieners, ren. De splitsing van de NMBS, de overwerkte treinbe- werkzoekenden, eeuwig werklozen de echte misbruikers stuurders, Europa misschien? Een gouverneur die zijn zijn van zijn niet volledig afgewerkt kind. Laurette ging mond voorbij praat, een staatssecretaris die wat graag op zowat vijftig jaar terug en in vertaling gebruikte ze de terzake wilde komen vertellen hoe goed het in zijn tijd wel woordenschat van “kop Van den Eynde en Louis Major” haal was. Gelukkig was er nu een jonge minister, samen met een het geld waar het zit. sterk verouderde koningin de meest bespotte vrouw in dit Natuurlijk dat ze gelijk hebben, het moet veranderen land, die de moed had om te zeggen dat dit een moment maar ze schijnen niet te, durven, weten hoe het moet. van rouw was en dat de oorzaken duidelijk zouden worden Ik geef je dus mijn eigen mening, de mening van een econadat het onderzoek was beëindigd. Had een zangkoor op nomist van het verste knoopsgat die evenwel noch kiezers zondag in de kerk niet het alleluja van Cohen gebracht op noch supporters wenst te werven. een wijze die rillingen door de ruggengraat joeg, dan zou Eerste vaststelling: de wereld is een dorp geworden. Een mijn geloof in de mensheid de thermometer van de dag kleine helft van dat dorp leeft in een roes van brood en hebben gevolgd. Moet er aan toevoegen dat de friet met spelen en de andere helft in de diepste miserie. De migrastoverij die ik nadien mocht verorberen ook een steentje tie van het arme naar het rijke is op gang gekomen en niet meer te stoppen. Het brood en spelen wordt in stand geheeft bijgedragen. Om dat geloof in de mensheid nog een beetje te sterken houden door een overweldigende schuldenberg maar daar was er ook de verrijzenis van Frank uit Zichem, de door hebben die armen geen boodschap aan. Nochtans, typisch Caroline gedegradeerde minister. Ja, ik weet het wel de voor de armen en zwakken, ze vergissen zich van adres. cultuurliefhebbers onder ons hebben hem nog gezien in Tweede vaststelling. Het zwaartepunt van de industriële december in het centraal station. Maar de man had toen wereld heeft zich verplaatst naar Azië en gedeeltelijk (Vervolg op pagina 6) geen tijd om ons te beleren want hij moest zijn tram nog



(Vervolg van pagina 5) Zuid-Amerika.Een gedeelte van die vroegere armen is er in geslaagd beter en veel goedkoper te produceren dan de vadsig en te duur geworden rijken. Zonder te veel brood en met veel minder spelen kopen ze zelfs de schulden van de rijken over en worden meteen ook de grootmachten. Toen de verenigde EU top enkele jaren geleden in Lissabon besliste dat zij tegen 2020 de technologische top van de wereld zouden in handen hebben waren die leiders of strontzat of compleet verblind door hun eigenwaan. Hoe is het gegroeid? Europa kwam verminkt en verpauperd uit WO II. De US bouwde gedurende die oorlog een zodanig industrieel complex uit dat men ofwel moest afbouwen of exporteren. Via het Marshall plan pompten ze massa’s geld in dat gedeelte van Europa dat onder hun invloed kwam. Ze creëerden zichzelf een enorme afzetmarkt. Concurrerende multinationals vestigden zich over gans West Europa. De hoofdkwartieren en toeleveringsbedrijven blijven evenwel in de US. In Europa ontstond een opbod om die bedrijven binnen te halen. In de gouden jaren ’60 leidde dit tot een nog ongekende weelde. Helaas men had geproefd en wilde meer. De vakbonden namen via de politiek grotendeels de macht over en werden onverzadigbaar. De oliecrisis van begin ‘70er jaren waren een eerste verwittiging dat we oh zo kwetsbaar waren. Het signaal werd niet begrepen men wilde meer, steeds meer. De volgende crisis, ditmaal financieel, in de Aziatische groeilanden, 80er jaren was een volgend signaal. De financiële wereld was vatbaar voor manipulatie op grote schaal.Reactie in plaats van die wereld streng te reguleren ging men over naar complete deregulering. De US had ondertussen Japan de mogelijkheid gegeven zich uit te bouwen als de Aziatische reus. Gevolg de uitvoer uit de US kwam onder druk te staan door de ondertussen even grote productiecapaciteit in Japan en Europa. Nixon/Kissinger zochten en vonden een nieuwe opening en gingen” ping-pong” spelen in China. Het resultaat kennen we nu. De kleine vlek op de aardbol die men België noemt speelde in dit alles geen echt grote rol maar ze speelden en profiteerden mee. Als men zich internationaal niet kon opdringen dan maar nationaal en dus, Koningskwestie, schoolstrijd, staatshervormingen, wafelijzerpolitiek en andere leuke dingen. Resultaat een torenhoge schuld om de zogezegde kampioenen van het consensus allemaal tevreden te stellen. Geen probleem toch, een weekendje Poupehan, een weldoende devaluatie en de roes ging verder. Te ver evenwel om tot de € club te kunnen toetreden. De loodgieter uit Vilvoorde leerde ons gedurende 10 jaar hoe het wel moest en bracht ons in de club. Eenmaal zover werden de feestelijkheden hervat. Uiteindelijk de grote ontploffing de ineenstorting van het financiële systeem. Plots wordt alles duidelijk. Met zijn allen hebben we het spiegelbeeld van het virtuele geld gevolgd. Zodanige manipulatie dat niemand noch een idee had van wat echt en wat virtueel was. Complete ineenstorting werd enkel voorkomen door massale tussenkomsten

- 6-3--

van de reeds onder schulden bedolven staten. Resultaat niets is opgelost, integendeel, de absurditeit zonder voorgaande, de schuldigen, de banken maken opnieuw grote winsten. Wat kunnen we doen: Aanvaarden dat we ver boven onze stand leven en dit onhoudbaar is geworden. Inzien dat er om de 10 jaar een crisis is en we ons moeten wapenen tegen de volgende. Dat we zijn bijgehaald in competentie en overtroffen in productiviteit door een reeks landen waar de productiekosten veel lager liggen dan bij ons. Dat we geen grondstoffen hebben en alleen welvaart kunnen scheppen via onze uitvoer. Hoe doen we dat. Noch Laurette noch Frank zijn bijbellezers. Laurette werd voorgelezen uit de Koran en Frank had vanaf zijn prille jeugd alleen maar interesse voor de werken van Trotsky, Marx en andere Mao’s en Lenin’s. Neen, ik ben ook geen bijbellezer maar mijn “gewijde geschiedenis “kende ik vroeger erg goed. Daar wordt het verhaal verteld van Jozef, een jood die gedurende de ballingschap van zijn volk in Egypte het tot economisch adviseur van de Pharao schopte. Als bijkomende anekdote herinner ik me dat hij later door zijn lieve broers in een put werd geworpen. Schoften die broers met uitzondering van de jongste die noemde Benjamin,vandaar…. Geloof wel dat Jozef er levend is uit gekomen. Hoe dat weet ik niet , veronderstel dat benjamin een handje heeft geholpen. Als economisch adviseur hield hij de Pharao voor dat zeven vette jaren steeds worden gevolgd door zeven magere en dat men in die vette jaren de schuren moet vullen om voorraad te hebben bij de magere jaren. Denk dat men best die schuren ruim genoeg bouwt om niet zonder voorraad te vallen. De staatsschuld moet worden afgebouwd tot 40% van het BNP. Ruime schuur dus die moet gebouwd en gevuld zijn binnen de tien jaar na de crisis. Dit is mogelijk als men de belastingen verhoogd met 15%,of de uitgaven met 15% laat afnemen, of de pensioensleeftijd op70 jaar brengt. Het is natuurlijk duidelijk dat niemand één van die drie oplossingen kan verkopen zonder er zijn democratische huid bij in te schieten. Maar een combinatie van de drie moet kunnen lukken. Trouwens als men de enorme misbruiken bij het innen van belastingen, evenals de diefstal in het sociaal systeem zou kunnen elimineren dan zou de opdracht echt niet te zwaar zijn. Het is de hoogste tijd, pompen of verzuipen onder de druk van de concurrentie die we niet meer aankunnen. Onze schuldenberg moet weg om dan iets te kunnen doen aan de concurrentie via het drastisch verlichten van de lasten op arbeid. Groeten uit Genk,

lvdb

A great civilization is not conquered from without until it has destroyed itself from within. (Willy Durant) Wat zijn er toch vele dingen die ik niet nodig heb.(Socrates)



- 7-3--

Airbus Military A400M, een lang verhaal. (deel1) GenMaj Vl. Vic Mardaga Airbus Military A400M, een lang verhaal. (deel 1.) Op 11 december 2009 omstreeks 10u15 hees het A400M prototype zich voor het eerst van de grond vanaf San Pablo airport (Sevilla) voor de allereerste testvlucht. Dit was een groot moment in een Europees programma, dat niet van moeilijkheden gespaard bleef. De vlucht duurde bijna 4 uur, één duizendste van het voorziene aantal testvlieguren. Hoe vaak werd al gezegd dat de eigen ontwikkelde grote Europese projecten weliswaar goed zijn van kwaliteit, maar helaas veel te traag verlopen en dus meestal (te) laat komen. In de Europese lucht en ruimtevaart is dit zelfde fenomeen merkbaar bij de meeste projecten van internationale samenwerking. In het bijzonder de defensieprojecten lijden heel erg van dit euvel. Kijk maar naar de legendarische TORNADO (UK, GE, en IT), naar de EUROFIGHTER (UK, GE, IT en SP), de NH90 en de COBRA helikopters, maar ook bvb het project GALILEO, Europese tegenhanger van het GPS voor satelliet navigatie. Allen doorlopen een gelijkaardige lijdensweg van aarzelende beslissingen door de partners, aanslepende contractuele discussies tussen regeringen en industrie, met als gevolg jarenlange vertragingen en kostenescalatie. Met het toekomstig Europees militair transportvliegtuig gaat het niet anders. Hoewel Airbus met zijn talloze types commerciële toestellen ontegensprekelijk een groot succes kent en een geduchte concurrent is van Boeing, heeft het militaire project, het transportvliegtuig A400M, helaas een minder gunstige evolutie gekend. Reeds midden der jaren tachtig begonnen specialisten van een 10-tal Europese luchtmachten besprekingen met het

oog op een gezamenlijke bepaling van de operationele vereisten waaraan de opvolger van de C130 Hercules en de C160 Transal zou moeten voldoen. De bedoeling was uiteraard om vervolgens met de Europese luchtvaartindustrie een gezamenlijke ontwikkeling en productie van het nieuwe toestel op te zetten, en dus ook te verhinderen dat men eens te meer een Amerikaans toestel zou moeten kiezen. Men kan zich makkelijk voorstellen dat in het prille stadium van studie en discussie over vereiste capaciteiten, heel wat landen belangstelling tonen. Met als gevolg dat men zeer makkelijk belandt bij een concept dat de som is van alle individuele specifieke vereisten. Niet alleen riskeert een dergelijk gedrocht nauwelijks realiseerbaar, maar bovendien oneindig complex en onbetaalbaar te worden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de discussies in deze preliminaire fase al meerdere jaren aanslepen. Maar stilaan moet men denken aan een zogenaamde “haalbaarheidsstudie” (feasability study), die in samenwerking met de industrie moet gebeuren, en die dus geld kost. Vooreerst haken dan meestal reeds enkele landen af, doch tevens komt er noodgedwongen ook wat meer redelijkheid voor de dag. Het project dat “Future Large Aircraft” of FLA werd gedoopt, zou een tactisch transportvliegtuig worden, dat minstens even goede tactische eigenschappen zou bezitten als de C130 (operaties op korte banen, op grasstrips, goede beweeglijkheid op de grond …etc). Het zou echter een veel grotere laadruimte moeten hebben, om de moderne pantservoertuigen en helikopters te kunnen vervoeren, 20% meer nuttig gewicht kunnen meevoeren, en 40% sneller zijn dan de vrij trage C130. Het zou dus eigenlijk een sub-strategisch vliegtuig worden. De 8 partnerlanden in deze preliminaire studiefase waren Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Portugal, Turkije en België. In 1992 was eindelijk de eerste voorstudie (prefeasability study) klaar. De toenmalige vooruitzichten waren een initiële operationele capaciteit vanaf 2003! Op dat ogenblik is de Belgische Luchtmacht vrij sceptisch over de slaagkansen van het project, en laat de opvolging van de verdere evolutie over aan onze “Nationale Bewapening Directeur” (NAD). Achtereenvolgens grijpt de haalbaarheidsstudie (feasability) plaats, de opstelling van het EST (European Staff Target), en begin 1997 het ESR (European Staff Requirement). Met dit laatste erkennen de deelnemend (Vervolg op pagina 8)



- 8-3--

(Vervolg van pagina 7)

landen, waaronder België, dat de FLA wel degelijk beantwoordt aan een militaire behoefte. Op 7 november 1997 besluit de ministerraad dat België zal deelnemen aan de volgende fase : PLA of Pre-Launch Activities. Vanaf dat ogenblik zal de Luchtmacht weer met de opvolging van dit ambitieuze project worden belast. Tijdens de PLA, ruim 10 jaar na de eerste discussies, worden alle belangrijke operationele en contractuele onderhandelingen gevoerd met het oog op de start van “ontwikkeling en productie”. De landen hadden de vaste wil om paal en perk te stellen aan een aantal klassiek geworden problemen van vroegere projecten. Daarom worden drie grote principes vastgelegd: (1) een commerciële project benadering, (2) een vaste prijs en (3) een evenwaardige industriële deelname van alle landen a rato van hun toekomstige afname van toestellen. De commerciële benadering had tot doel de ontwikkelingstijd in te korten, door tijdens de ontwikkeling ook reeds de productiefase te starten. Men zou, net als voor de burgertransportvliegtuigen, een basislot bepalen waarop het merendeel van de ontwikkelingskosten zou worden gerecupereerd. Tegelijk zou men maximaal de concurrentie laten spelen om de beste prijs/kwaliteit verhouding te realiseren. Men zou tevens aan Airbus, de hoofdcontractant, die toch een rijke ervaring bezat in het ontwikkelen van transportvliegtuigen, de grootst mogelijke vrijheid laten om deze doelstellingen te verwezenlijken. Gezien de slechte ervaringen uit het verleden met escalerende kostprijzen, wilde men deze keer een contract met een vaste prijs voor het toestel, afgestemd op de specificaties, en gekoppeld aan waarborgen inzake prestaties, de volledige technische en logistieke ondersteuning, en de leveringstermijnen. Een deelname van de nationale industrieën aan ontwikkeling en ipso facto aan de latere productie, zou in verhouding staan tot het aantal toestellen door elk land besteld in de initiële productie. Dit principe zorgde al meteen voor heel wat problemen. Vooreerst moesten de landen nu over de brug komen met reële behoeften, waartoe ze zich contractueel zouden verbinden. Na veel studiewerk kwamen in 1998 volgende cijfers naar boven: Duitsland 75, Frankrijk 50, Spanje 36, Verenigd Koninkrijk 45, Turkije 20, België

12, Italië 44, of een totale behoefte van 282. (Portugal blijft voorlopig waarnemer). Meteen is Duitsland de belangrijkste partner, die tot op vandaag, niet zal nalaten om dit regelmatig uit te spelen. Doch men kan zich de moeilijke taak van de industriële partners indenken om nu, binnen de mogelijkheden van de nationale industrieën, pakketten in verhouding tot de nationale behoefte aan vliegtuigen uit te werken voor de latere ontwikkeling, en dat terwijl daarbij de competitie moet spelen. Zo kan het Belgische ASCO bijvoorbeeld een onderdeel aanbrengen voor opname in het Belgische pakket, doch British Aerospace beweert dat onderdeel veel goedkoper te kunnen ontwikkelen. Onnodig te zeggen dat dit veel voeten in de aarde heeft gehad om tot een akkoord te komen. Moet nog vermeld dat er talloze politieke interventies waren op het hoogste niveau om de “nationale industriële belangen” te verdedigen? Uiteraard, wanneer enkele jaren later sommige landen noodgedwongen hun behoeften moeten herzien, moest men eveneens de pakketten herzien om aan de nieuwe percentages aan te passen. Een ander belangrijk obstakel dat reeds zeer vroeg in 1998 opdook, was de Russisch-Oekraïnse Antonov 70. In het kader van de toenadering met Rusland na afloop van de koude oorlog, had de Duitse kanselier beloofd om de AN 70 te onderzoeken als een ernstig kandidaat om in toekomstige luchttransport behoefte van Duitsland te voorzien. Er vlogen reeds een paar prototypes van de AN 70 rond, terwijl de eerste pennentrek van de FLA nog op de tekenplank moest worden gezet, het toestel beantwoordde qua afmetingen en prestaties aan de behoefte, en zou maar de helft kosten van de FLA. Men kan zich de sfeer inbeelden die heerste rond de tafel van de FLA partners. Uiteindelijk, na quasi een jaar van moeizame onderhandelingen met Russen en Oekraïner, werd deze kandidaat dan toch definitief afgevoerd. Belangrijke tekortkomingen lagen vooral in het bemanningsconcept (zij hielden vast aan een meerkoppige bemanning, terwijl alle Westerse cockpits waren ontworpen voor enkel twee piloten met maximale automatisering van alle randfuncties), het logistiek concept (de Russen weigerden om een (Vervolg op pagina 9)



(Vervolg van pagina 8) onderhoudsplan te leveren, hun principe: als iets stuk gaat wordt het vervangen. Er was ook bekend dat hun motoren niet zelden na enkele honderden uren gewoon werden vervangen), en tenslotte waren ook vele avionica en instrumenten nog op Russische standaard (hoogte in km, snelheid in km/u etc.). Nu met deze argumenten de Antonov 70 definitief uit de competitie was verwijderd, kon men zich met nieuwe ijver op de FLA storten. Intussen was een nieuwe beheersstructuur voor het project FLA opgericht: Airbus Military Company (AMC). Anderzijds werd een nieuwe structuur voor projectbeheer ontworpen door de Europese lidstaten: “Organisation for joint Armements Co-operation”, kortweg OCCAR (een noodgedwongen aanpassing van een Frans initiatief : Organisation Conjointe de Coopération en matière des ARmements). Deze instelling, gevestigd te Bonn, groepeert het beheer van circa 7 Europese bewapeningsprojecten (zoals de Europese gevechtshelikopter TIGER, de COBRA weapon locating radar e.d.), om zodoende een synergie te realiseren, en de naties te ontlasten van zware projectbeheersstructuren. Vanaf nu spreekt men van A400M, en ook dit project zal door OCCAR worden beheerd. Doch deze werkwijze vereiste complexe juridische omwegen: OCCAR sluit een contract af met AMC voor de aankoop van 180 toestellen, doch in naam van de landen, die zelf financieel verantwoordelijk zijn tegenover OCCAR, maar ook onderling, want als één partner de aantallen vermindert, kan dit gevolgen hebben op de prijs, en dus voor alle andere partners. Zo ontstond een systeem van “Intergovernmental Agreements” en “Memoranda Of Understanding” tussen de 7 landen (IGA en MOU om de afspraken tussen de landen vast te leggen, en tevens OCCAR te machtigen om het contract af te sluiten met Airbus Military Company). Daar kwamen onvermijdelijk side-letters (bijzondere bepalingen) voor nagenoeg elk land, die per koerier doorheen heel Europa werden gebracht om door de ministers te laten ondertekenen. De grootste moeilijkheden werden ondervonden met Duitsland, waar het Parlement een prominente rol speelt, en maar niet akkoord geraakte over het meerjaren investeringsplan voor Defensie. Meerdere maanden werden verloren alvorens tegen de zomer van 2002 tot een sluitende formulering te komen, voor iedereen aanvaardbaar. Intussen had Italië zich teruggetrokken. Met een contractuele verbintenis in het vooruitzicht, verminderde België om budgettaire redenen zijn behoefte tot 7, terwijl Luxemburg zich had aangesloten bij België, om gezamenlijk (7 + 1) 8 toestellen te bestellen op één contract. Ook Portugal wilde nu 3 toestellen bestellen. Zodoende kwam men tot nieuwe cijfers (DU = 73, FR = 50, SP = 27, VK = 25, TU = 10, PO = 3 en BE + LX = 8) namelijk een globale initiële behoefte van 196, met noodgedwongen aanpassing van de industriële pakketten. (wordt vervolgd ..)

Vic Mardaga

- 9-3--

Goed … beter … best Bij opgravingen in de Russische bodem tot op een diepte van 100 meter hebben Russische wetenschappers resten gevonden van koperdraden, met een geschatte leeftijd van 1000 jaar. De Russen trokken hieruit de conclusie dat hun voorouders reeds 1000 jaar geleden beschikten over een koperen communicatienetwerk. Om niet achter te blijven zijn Amerikaanse wetenschappers ook hun bodem gaan afgraven waarbij ze op een diepte van 200 meter resten van glasvezels aantroffen. Deze vezels bleken na onderzoek zo n 2000 jaar oud te zijn, waaruit de Amerikanen concludeerden dat hun voorouders reeds 2000 jaar geleden al een zeer geavanceerd digitaal glasvezel netwerk in gebruik hadden. En dat zo`n 1000 jaar voor de Russen... Een week later hebben de Belgen het volgende rapport gepubliceerd: Bij opgravingen in de Belgische bodem, tot op een diepte van 500 meter, hebben Belgische wetenschappers helemaal niets gevonden. De Belgen concluderen hieruit dat 5000 jaar geleden de oude Belgen reeds beschikten over een draadloos netwerk . Gilbert Moons

To realize The value of a sister Ask someone Who doesn't have one.

To realize The value of one week: Ask an editor of a weekly newspaper.

To realize The value of ten years: Ask a newly Divorced couple.

To realize The value of one minute: Ask a person Who has missed the train, bus or plane.

To realize The value of four years: Ask a graduate. To realize The value of one year: Ask a student who Has failed a final exam. To realize The value of nine months: Ask a mother who gave birth to a stillborn. To realize The value of one month: Ask a mother who has given birth to A premature baby.

To realize The value of one second: Ask a person Who has survived an accident. To realize the value of a friend or family member: LOSE ONE.

The origin of this letter is unknown, But it brings insight, love and light to everyone who takes a minute to read it. Inzending van Lvdb.

35

35 jaar KVOO LIMBURG 23 maart 2010



- 10-3--

“We are from Belgium”(3) Vijf verhalen met herinneringen aan Salt Lake City - Utah Jos Hermans “We are form Belgium” “Really? Who are you looking for ?” Wij staan aan de ‘Delta Center Arena’ midden downtown Salt Lake City. Aan de zijkant, een herdenkingsmuur waarop ter herinnering aan de Olympische Winterspelen 2002 in Salt Lake City , voor iedere deelnemer en medewerker een tegel met zijn of haar naam is aangebracht - 2.399 atleten en meer dan 800 organisatieleden. We zoeken naar de namen van onze zes Belgen onder wie kunstschaatser Kevin Van Der Perren, maar zonder hulp of zonder plan lijkt dit een onbegonnen opdracht. Ook de vriendelijke jonge man van daarnet kan ons niet helpen. Het was trouwens in dit Delta Center dat onze landgenoot Kevin Van Der Perren in de discipline kunstschaatsen op 21 februari 2002 een eervolle 12de plaats behaalde. In diezelfde arena ontstond er destijds bij de beoordeling van de discipline paarlopen een heftige discussie - de toekenning van de gouden medaille aan het Russisch paar werd in vraag gesteld omdat de Franse scheidsrechter een duidelijke foutieve quotering in hun voordeel had laten optekenen, en dit in ruil voor een Russische stem voor het Franse paar. Het Canadese paar, de grote favorieten van dit nummer, dat trouwens een feilloos parcours had gelopen, kreeg slechts zilver. Nadat het geschil in verscheidene comités werd behandeld, en mede onder druk van de Canadese overheid en van de internationale media – The New York Times noemde het zelfs ‘een terugkeer naar de toestanden van de Koude Oorlog’ - velde op 8 februari 2002 IOC-voorzitter, Jaak Rogge, een Salomonsoordeel - ‘de Russen mochten hun gouden medaille behouden en de zilveren medaille van de Canadezen werd opgewaardeerd naar goud’- ‘ex aequo voor goud’ - einde discussie. Op een boogscheut hiervandaan, op het Olympisch Plein van de Gateway - een tot modern winkelcentrum gerestaureerd en uitgebouwd vroeger station van de Union Pacific - liggen vloertegels met dezelfde namen. Hier wordt het zoeken nog moeilijker, want telkens wanneer hier de Olympische hymne weerklinkt - dit gebeurt zeer onregel-

matig en minstens een paar keer per uur - treedt er een waterorgel in werking. Je kan dan maar best een eindje achteruit springen om de tientallen meters hoge neerpletsende waterstralen te ontwijken. De naam van onze landgenoot Jacques Rogge, tot voorzitter van het IOC verkozen in 2001 en die hier in 2002 zijn eerste Spelen leidde, ontdekken we op een bronzen gedenkplaat . Er staat ook een passage uit zijn openingstoespraak waarmee hij - verwijzend naar de toen vrij recente “9.11” - de harten van zowel de Amerikaanse atleten als van de toeschouwers veroverde - "Your nation is over-coming a horrific tragedy, a tragedy that has affected the whole world. We stand united with you in the promo-tion of our common ideals, and hope for world peace.” Onze zes Belgische atleten vinden we echter niet - maar we nemen ons voor, om bij een volgende gelegenheid er echt werk van te zullen maken. De openingsplechtigheid van de XIXde Olympische Winterspelen vond plaats op 8 februari 2002 – hier een eindje verderop - in het ‘Rice-Eccles Stadium’ van de universiteit van Salt Lake City. Dit openluchtstadium dat plaats biedt aan 50.000 toeschouwers - van oorsprong een atletiek- en soccerstadium waarop een ijsvlakte kon worden gecreëerd - bleek minder geschikt voor de disciplines van snelschaatsen en daarom werd op een 20-tal minuten buiten de stadskern de Utah Olympic Oval gebouwd. Dit nieuwe overdekte stadium - het enige ter wereld op een hoogte boven de 1.425m – geraakte reeds klaar in 2001 en ter voorbereiding van de Spelen werden er dat jaar nog de wereldkampioenschappen snelschaatsen en shorttrack georganiseerd . Er sneuvelden meteen vijf wereldrecords wat de 400 meterbaan een uitstekende reputatie bezorgde. Die uitzonderlijke kwaliteiten van baan en ijs werden bevestigd tijdens de Winterspelen van 2002 – zowel bij de mannen als bij de vrouwen werden er zo maar eventjes tien Olympische tijden verbeterd. Het prachtig complex voorzien van alle mogelijke accommodaties is, voor wie (Vervolg op pagina 11)

Utah Olympic Oval

‘Rice-Eccles Stadium’

Delta Center



- 11-3--

(Vervolg van pagina 10)

tijdens de wintermaanden op de Nederlandse TV-zenders al eens een wedstrijd snelschaatsen meepikt, zeker geen on-bekende. De skidisciplines werden betwist in Park City, in het hooggebergte van Ogden en in Deer Valley - zo een 30 mijlen buiten de stad. De highway in oostelijke richting geeft de indruk niet erg te klimmen - maar na een tijdje verraadt de overdruk in de oren dat er een serieus hoogteverschil is. Het gaat naar de toppen van meer dan 3.000 meter van het Wasatchgebergte die Salt Lake City omgorden. Alhoewel het midden april is, zijn de flanken en de spitsen bedekt met een behoorlijke laag sneeuw - schuin voor ons duiken de skischansen van Park City op. Nu, drie jaar later, wapperen er nog altijd aan de voet van het complex de sierlijke Olympische vlaggen 2002 - het Utah Olympic Park. Er is niet al te veel bedrijvigheid, er zijn geen wedstrijden maar er wordt wel intens getraind - kortere sprongen om evenwicht en stijl te leren beheersen zo blijkt - de deelnemers zijn nog vrij jong en krijgen aanwijzingen per megafoon. Binnen een vijftal weken zullen hier ook de voorbereidingen worden getroffen voor de jaarlijkse zomerwedstrijden van ‘ski water jumping’ - een spectaculair evenement waarbij de skiërs aan hoge snelheid van de schansen naar beneden glijden, in de lucht een aantal figuren en salto’s maken en vervolgens een acrobatische duik nemen in een verwarmd openluchtbassin. Anderhalve maand na dit bezoek, einde mei, hebben wij zo een wedstrijd bijgewoond, het was echt de moeite en er was de nodige sensatie - we hebben er van genoten. Twee haarspeldbochten verder duikt de bobsleebaan op waar Duitsland twee gouden, een zilveren en een bronzen medaille wegkaapte, en waar hun Christoph Lange zich ontpopte tot een Olympische revelatie. Het was ook hier dat in 2002 voor het eerst de vrouwenteams in de discipline bobslee mochten deelnemen aan de Olympische Spelen. Voor de Amerikanen was het meteen een voltreffer – want het Amerikaans duo schreef hier geschiedenis door goud te winnen. Sedertdien is deze baan ook erg in trek geraakt bij ons Belgisch vrouwelijk bobsleeteam dat er werd klaargestoomd en dat zich hier trouwens wist te plaatsen voor de spelen van Vancouver in 2010. Na heel wat moeilijkheden te hebben overwonnen, zowel organisatorisch als technisch en na uiteindelijk een overlast aan kwetsuren te

Olympisch plein in The Gateway hebben overwonnen, komen Elfje Willemsen en Eva Willemarck op 22 en 23 februari 2010 in Canada aan de start in de Bob 2 Dames om de Belgische kleuren te verdedigen. In een aanpalend gebouw, het Olympisch museum, is het ook niet al te druk – de standen zijn prachtig en overzichtelijk uitgebouwd en voorzien van allerlei technische snufjes. Zo nemen we plaats op een paar ski’s – drukken op de startknop van de site - de video rolt en de ski’s bewegen alsof je echt zelf door de bochten van de afdaling slalomt - als je niet erg ervaren bent en je het evenwicht verlies, stoppen de skibewegingen bruusk en op het videobeeld tuimelt een schaduwbeeld van jou in de sneeuw. Gezeten in een bobslee, kan je bij middel van een soortgelijke simulatie door de bochten gieren en een sensationele race beleven - zelf hebben wij voor die proef bedankt. Links, een weinig verscholen in een lichte glooiing, ligt het Olympisch dorp van weleer - nu omgebouwd tot vakantiewoningen. Terloops vermelden, dat IOC-voorzitter Jaak Rogge er de voorkeur aan gaf om hier zijn intrek te nemen, in tegenstelling tot zijn voorgangers die bij vroegere Spelen steevast logeerden in een vijfsterrenhotel. Wij herinneren ons nog zeer goed hoe wij tijdens een van de vorige jaren, hier in januari op dezelfde baan bij het naderen van Deer Valley, in een echte sneeuwstorm terecht kwamen. Sneeuwvlokken zo groot als okkernoten klokten tegen de voorruit en in een mum van tijd reden we over een heus sneeuwtapijt. Na een uurtje beschutting te hebben gezocht bij een tankstation, het sneeuwde nog altijd, waagden we ons verder. Sneeuwploegen ondernamen verwoede pogingen om de hoofdbaan open te houden en in (Vervolg op pagina 12)

Deer Valley … verderop was het nog erger



- 12-3--

Klik … op het juiste moment

Vóór de sneeuwstorm (Vervolg van pagina 11)

het zog van zo een gevaarte slalomden we verder - op die korte tijd was er minstens vijfentwintig centimeter verse sneeuw gevallen, de wielen maakten een krakend geluid en ploegden als het ware door de sneeuw - de wervelende wind maakte het zicht nog moeilijker. Je kan deze situatie het best vergelijken met recente TV-beelden van 8 februari laatst leden, toen zelfs het Oosten van de VS kreunde onder een heftige sneeuwstorm. Dit moet je werkelijk gezien hebben, het prestigieus skioord Deer Valley, waar voordien al een behoorlijke laag sneeuw lag, leek op sommige plaatsen bijna ondergesneeuwd - een kerst en nieuwjaarskaart uit de goede oude tijd was er niets tegen. Aan de vakantiehuizen dicht tegen de flanken, reikte de opgewaaide sneeuw tot aan de ramen van de eerste verdieping. Vanuit een dakraam trachtten een paar dapperen met ladders die ze naar beneden lieten zakken, met sneeuwschoppen en manden, de voordeur en de garagepoorten te ontzetten. Sneeuwploegen en enorme blazers waren druk doende om de wegen en de toegangen tot de woningen te ruimen – indrukwekkend - we hadden toen geen keuze, we zaten daar noodgedwongen een halve dag geblokkeerd. Nu, in april, ligt er nog behoorlijk wat sneeuw, vooral op de bergtoppen en tegen de flanken , waar in 2002 de ‘free styling skiing’ plaatsvond. De bergpas naar het High Alpine Skigebied van Odgen is open, een enige streek met sneeuwtoppen zover het zicht reikt die langs boven afgedekt worden door een streepje helderblauwe lucht waarin de

De bobsleebaan half bedolven onder een laag sneeuw

zon langzaam aan het uitdoven is. Het is op die ogenblikken van de dag dat je in deze omgeving de ‘moose’ kunt zien een van de grootste reeachtigen in Noord Amerika. Meestal beweegt hij zich statig voort in een lichte glooiing tussen de bergen, maar van zodra hij ook maar de minste onraad bespeurt, blijft hij pal en onbeweeglijk staan en maakt hij zich klaar voor de vlucht of voor de aanval. Als je op zo een ogenblik vanuit de wagen een foto wil nemen, dan heb je maar een fractie van een seconde de tijd om af te drukken - en weg is hij. We nemen de afdaling van de Migration Canyon, de weg waarlangs de Mormoonse pioniers in 1847 naar de Great Salt Lake trokken en er de stad hebben gesticht. Het laatste stuk van die weg, een acht mijlen lange baan is als het ware overwelfd met groen en bomen - het lijkt wel een sprookjestafereel. Af en toe, vang je doorheen het groene gordijn even een glimp op van één van de prestigieuze villa’s en domeinen, en soms hoor je zowaar de rotoren van een helikopter flapperen die het vertrek of het thuiskomen van een van die welstellende inwoners aankondigen. Op een hoogte even buiten de stad, boven het Capitool en in de nabijheid van de ambtswoning van de Governor van Utah, maken we nog een korte halte en genieten er van een onvergetelijke zonsondergang boven de stad. Typisch voor hier, de overgang van licht naar donker gebeurt vrij snel – het is precies alsof een schakelaar wordt omgedraaid – binnen de twee minuten is de zon achter de bergen verdwenen en resten nog maar alleen flarden van een rode gloed tegen de lucht - het is nacht. JH.

High Alpine gebied

juni maart – juli 2010 1999


35

- 13-3--

KVOO LIMBURG 1975 - 2010

03 maart 1977 - Bezoek K.V.G.O. aan de Technische School van Saffraanberg Van links naar rechts : Maj Craybex Arthur, Cdt Claesen John, Mevr Craybex, Aalmoezenier Celis, Mevr Claesen, LtKol Ackaert Valère, Cdt Paredis Rik, Cdt Thomas Frans, Cdt Boyen René, Cdt Laporte Armand, Cdt de Smaeckers G., Kol Reynders Clément, Mevr de Smaeckers, Mevr Hubo, Cdt Hubo Michael, Mevr Van Coillie-Iven Rosa, Mevr Vanhaeren-Wellens Paula, Mevr Vangrootloon, Cdt Vangrootloon Cyrille, Kol Van-eesbeek, Mevr Meganck, Voorzitter LtKol Gd Meganck Aloïs, Kol v/h Vlw George Commandant van de School

Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren v.z.w.

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief Maart 2010 verschijnt maandelijks op 275 exemplaren

In de volgende nieuwsbrief : Woordje van de voorzitter Programma Activiteiten 2010 Verslag : Halle en Colruyt 23 Mar - ‘35 jaar KVOO LIMBURG’ Uitnodiging : 10 Mei - Durbuy Nora Vanhove Artikel : Luc Vandenborne Vic Mardaga Jos Hermans Deadline volgende nieuwsbrief: 27 Mar 10

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : www.kvoolimburg.net [email protected] Webmaster : [email protected]

1922961 DEFENSIEHUIS LIMBURG MILITAIR PROVINCIECOMMANDO

Guffenslaan, 26 3500 HASSELT

R.D. U.V.

Tel : 011. 45 74 11 Fax : 011. 45 74 19

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Recommend Documents