Jaargang 32 - nummer 4 April 2006 KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Jaargang 32 - nummer 4

April 2006

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Bloesemtocht 27 april 2006 Woordje van de voorzitter LtKol Herman Schrijvers Cdt v/h Vlw Willy Schampaert Wij nodigen U uit op donderdag 27 april

‘bezoek aan de Festraetsuurwerken’ ‘Bloesemtocht’ in Sint Truiden 10u30

Samenkomst met PV- Parking Veemarkt kant Begijnhof (Speelhoflaan)

10u40

Bezoek Astronomisch uurwerk Festraets - een alternatieve les aardrijkskunde en veel nostalgie

11u30

Vertrek naar Technische School - Luikersteenweg

12u00

Aperitief - 13u00 Eetmaal in de Club (3-gangen en wijnen inclusief)

15u00

Wandeling door de bloeiende boomgaarden (± 5km)

16u30

Afscheidsdrink voor eigen rekening

Inschrijven : 011228848 of [email protected] vóór 19 april 06 Het bedrag van €15,00 pp (maaltijd en aperitief) code ‘Bloesemtocht’ moet vóór 25 april toekomen op 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

“MONDO VERDE” dinsdag 23 mei 2006

Cdt Jules Neven

Wij nodigen U uit voor een bezoek aan “Mondo Verde” op dinsdag 23 mei 2006. Met maar liefst 25 hectaren is de wereldtuin ‘Mondo Verde’ het groenste park van Nederland. Het is een waar Mekka voor de natuurliefhebber. De mooiste plekjes op aarde zijn in het glooiende landschap voortreffelijk gereconstrueerd. Hierdoor vloeien kunst, culturen, natuur, tuinen en architectuur uit de gehele wereld samen tot één geheel. Tijdens ons bezoek doorkruisen we de hele wereld van Japan, Engeland, Marokko, Rusland tot aan de Tropen. Een ontmoeting met de tuinen van de wereld zal ons zeker versteld doen staan.

Kostprijs:

45 Euro per persoon (Inkom € 12,00 - Consumptie bij aankomst en onderweg (2 pp) € 3,50 - Gidsen € 3,50 - Lunch (3 gangen) € 15,00 - Autocar € 11,00) Inschrijving: vóór 9 mei 2006 ( 011.228848 of [email protected])

In de bloemenmaand mei moet je dit gezien hebben !!! Details van het programma zie pagina 3.

N

a al de heisa die de affaire van de o n ts n a p te terroriste Erdal zowel in binnen- als buitenland veroorzaakte schijnt de rust intussen een beetje teruggekeerd, maar zoals te verwachten is er officieel nog altijd geen spoor van het dametje in kwestie. Dat de kleine garnalen, t.t.z. de verantwoordelijken die haar van nabij in het oog moesten houden, ergens fameus geblunderd hebben zal wel zo zijn, maar de echte verantwoordelijken, zowel politieke als juridische, maken er zich naar mijn bescheiden mening toch een beetje te gemakkelijk Cdt Jules Nevenvan af. Ik ga hier de hele zaak niet opnieuw oprakelen – de media hebben er lang een vette kluif aan gehad – maar ik heb er (Vervolg op pagina 2)

In dit nummer : Woordje van de Voorzitter In en Uit docume nt 27 Apr : Bloesemtocht Herman Schrijvers Willy Schampaert 23 mei : Mondo Verde (Nl.) Jules Neven ‘Tout baigne dans l’huile mon Général’ - Wim De Greeve ‘Rechtstaat’ - Luc Vandenborne ‘Bellen blazen’ vervolg ... Jef Schoups ‘Tanzania’ - Wim Janssen 13 Juni te noteren : Bierwart-Modave-Hoei met Nora Vanhove Rusland : 07 - 19 september 06

april 2006

K.V.O.O. - LIMBURG

Woordje van de Voorzitter (Vervolg van pagina 1)

toch een beetje last mee dat België hier weer maar eens een potsierlijk figuur geslagen heeft. Ondanks alle internationale waarschuwingen werd de overal als terroristisch erkende en verboden organisatie waarvan mevrouw Erdal deel uitmaakte in ons land met open armen ontvangen, met de toelating een lokaal hoofdkwartiertje te openen in hartje Brussel. Wat hoogst opmerkelijk is is dat de Belgische justitie weigerde om Erdal in ons land te berechten voor de drievoudige moordaanslag in Istanbul, juist in de periode dat ons land op de eerste rij stond te springen om op basis van de genocidewet mensen als de Israëlische premier Sharon en zelfs de Amerikaans e defe nsie minis ter Rumsfeld op te pakken en te berechten. De advocaat van de verdwenen jongedame verklaart met een uitgestreken gezicht dat hij er geen benul van heeft waar zijn cliënte ergens uithangt, en geen enkel contact meer heeft gehad. Zal wel waar zijn, maar intussen gaan zij wel in beroep tegen haar veroordeling. Hij zal haar dus op zijn minst toch wel en papiertje moeten hebben laten ondertekenen om de beroepsprocedure te kunnen opstarten veronderstel ik; waarschijnlijk geblinddoekt tot in haar geheime schuilplaats begeleid ?… Eén van de meest plichtsbewuste, bedachtzame, goedmenende en ernstige personen in ons land is zonder twijfel Prins Filip. In niet geringe mate gesteund door Prinses Mathilde zet hij zich dag in dag uit in om de taken die van hem als Kroonprins en toekomstige Vorst verwacht worden naar best vermogen te vervullen, en mensen die dat objectief bekijken vinden unaniem dat hij daar uitstekend in slaagt. Zoals ieder normaal mens is de (Vervolg op pagina 3)

Wij betreuren het overlijden van Mevrouw

Elise PLEVOETS echtgenote van wijlen onze collega KOLONEL J EAN PHILIPPART

Geboren te Ordingen op 05.10.1923 Overleden te Sint Truiden op 15.03.2006 De uitvaartdienst vond plaats te Ordingen op 18.03.2006 Namens KVOO Limburg hebben wij aan de familie onze gevoelens van deelneming aangeboden en hebben wij bloemen neergelegd Wij betreuren het overlijden van onze collega

Majoor Alfons ROGGEMAN echtgenoot van wijlen Mevrouw Francine BOTTIN

Geboren te Erondegem op 25.09.1921 Overleden te Genk op 14.03.2006 De uitvaartdienst vond plaats te Genk op 20.03.2006 Namens KVOO Limburg hebben wij aan de familie onze gevoelens van deelneming aangeboden .

Wij betreuren het overlijden van onze collega

Commandant Vlieger Marcel PUT echtgenoot van Mevrouw Astrid LABIE

Geboren te Koersel op 08.11.1931 Overleden te Leuven op 18.03.2006 De uitvaartdienst vond plaats te Hasselt op 23.03.2006 Namens KVOO Limburg hebben wij aan de familie onze gevoelens van deelneming aangeboden .

- 2-

juni – juli 1999 april 2006

K..V.O.O. - LIMBURG K.V.O.O.

Woordje van de Voorzitter (Vervolg van pagina 2)

Prins opgevoed en opgeleid volgens bepaalde regels die hun stempel hebben gedrukt op zijn doen en laten, en daarenboven moet hij zich houden aan een wel omlijnd protocol. Gelukkig heeft hij ook zijn natuurlijke menselijke kantjes, die maken dat hij niet als de perfect geprogrammeerde robot door het leven gaat, zoals sommigen van hem schijnen te verwachten. Nu en dan vinden bepaalde media het spijtig genoeg nodig hun al dan niet bevooroordeelde royaltywatchers in stelling te brengen om weer maar eens te gaan knoeien aan het imago van de Kroonprins. Bij elke openbare gebeurtenis of missie is er altijd wel iets of iemand te vinden – zoals onlangs tijdens het bezoek aan Zuid-Afrika – die ergens kritiek op heeft of vindt dat hij ergens niet genoeg aandacht heeft gekregen. Er wordt dan aan de Prins verweten dat hij niet genoeg geïnteresseerd zou zijn of zich te discreet gedraagt. Als hij echter, zoals tijdens de handelsmissie in China, wel even voor zijn mening uitkomt, en in alle vertrouwen enkele pertinente waarheden vertelt aan een journalist, er op rekenend dat deze zijn vertrouwen niet zou beschamen, krijgt hij ook de wind van voren; de halve politieke wereld stond in rep en roer, en de premier vond het nodig hem letterlijk de mond te snoeren en te waarschuwen voor een volgende “misstap”. Je zou voor minder super-voorzichtig worden en twee keer nadenken vooraleer je nog eens iets anders dan een nietszeggend standaardnieuwtje aan een journalist vertelt of er voor opletten niet te vlug een joviaal gesprekje aan te gaan met één of andere minder bekende figuur uit het talrijke gevolg. Terecht wijst de Prins er op dat hij geen mediaster is, maar dat neemt (Vervolg op pagina 4)

Programma : 08u00 Sint-Truiden (Parking Begijnhof) 08u30 Hasselt (Parking achter CC) 10u00

Aankomst en ontvangst met een kop koffie of een ander drankje

10u15

Aanvang rondleiding oftewel “wereldreis”

13u00

Lunch in de Limburgse Hoeve met op het menu: Groentesoep, Varkensschnitsel met zigeunersaus, Aardappelkroketjes, Warme groentemélange en ’n frisse salade Chocolademousse . Dranken aan tafel bij de lunch zijn voor eigen rekening !

15u00

Voortzetting van de rondleiding met onderweg gelegenheid voor een drankje of een andere versnapering.

18u00

Einde van ons bezoek aan de wereldtuinen.

Kostprijs: 45 Euro per persoon (berekend als volgt : - Inkom € 12,00 Consumptie bij aankomst en onderweg (2 pp) € 3,50 - Gidsen € 3,50 - Lunch (3 gangen) € 15,00 - Autocar € 11,00 Inschrijving: Vóór 9 mei 2006 op 011.228848 of [email protected] Het bedrag van €45 pp (maaltijd en aperitief) met code ‘Mondo Verde’ moet vóór 15 mei toekomen op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG Met maar liefst 25 ha is Mondo Verde het groenste en het grootste themapark van Nederland - U krijgt een unieke gelegenheid om 23 mei met een gids dit prachtig natuurgebied te ontdekken en een wereldreis te maken doorheen de paviljoenen van verschillende landen- laat deze gelegenheid niet voorbijgaan !

- 3-3--

april 2006

K.V.O.O. - LIMBURG

- 4-

(Vervolg van pagina 3)

Woordje van de Voorzitter niet weg dat toch vaak zal getracht worden hem tegen wil en dank in die rol te duwen. Hopelijk laat hij dat alles toch niet te erg aan zijn hart komen, en blijven er nog voldoende ernstige media die zich niet te ver laten meeslepen in dit soort negatieve sensatie. Uw voorzitter, Marcel

Agenda In het verlengde van de excursie van Louis Bax naar Grimbergen en Meise, blijven wij in april in de natuur met een bloesemtocht in Sint Truiden georganiseerd door Herman Schijvers en Willy Schampaert. In mei worden wij door Jules Neven uitgenodigd voor een bezoek aan de wereldtuinen van Mondo Verde.

K.V.O.O.

06.03 Van Wim Janssen : “Tanzania” - pagina 17 09.03

Van J.P. Dechesne - voorstellen voor Luik 2006

10.03

Van Hubert Verbruggen - diareeks ‘de Metro van Moskou’

16.03

Dringende schikkingen ivm de reis naar Rusland

19.03

Meuse-Argonne American Cemetery - Jacques Desimpelaere - kransneerlegging 28 mei 06 - verslag later

22.03 Van Jef Schoups : “Bellen blazen” (vervolg … ) - pagina 14 23.03 Van Nora Vanhove - details voor het bezoek op 13 juni 06 aan Bierwart - Modave - Hoei 26.03 Van Luc Vandenborne : “De Rechtstaat” - pagina 12 27.03 De reis naar de Bodensee werd gecanceld - 16 deelnemers 27.03 Van Marcel Demot - Woordje van de Voorzitter 28.03 Van Wim De Greeve : “Tout baigne dans l’huile mon Général” pagina 7 01.04

Van Vic Mardaga nieuwsbrief mei 06

“Moskou 1998, een cultuurschok.” -

Aan KVOO nationaal - verslag april 06

02.04

Namens de Vereniging bieden wij aan de families onze gevoelens van deelneming aan bij het overlijden van : Mevrouw Elise Philippart-Plevoets 15 maart 06 Majoor Roggeman Alfons 14 maart 06 Commandant Vlieger Marcel Put 18 maart 06

In juni nodigt Nora Vanhove uit Nieuw lid : voor Bierwart - Modave - Hoei Theys Joseph LtKol Aie JH. Kasteeldreef 53 3210 LINDEN

tel : 016.260107

Noteer in uw agenda : dinsdag 13 juni 2006 Uitstap BIERWART - MODAVE - HOEI Met Nora Vanhove We brengen eerst een bezoek aan de SLAKKENKWEKERIJ van BIERWART , waar " Les Escargots PETITS GRIS DE NAMUR" gekweekt worden (rondleiding - videofilm - hapjes en een glas wijn.) Middagmaal in HOEI Namiddag brengen we een bezoek aan het kasteel van MODAVE Daarna terug naar HOEI, waar we een bezoek brengen aan een van de mooiste kerken van het Waals Gewest nl. " DE COLLEGIALE VAN HOEI" gevolgd door een korte stadswandeling en nog wat vrije tijd in het gezellig stadscentrum.



Bestuursvergadering 27 maart 2006 De vergadering werd voorafgegaan door toelichtingen van onze collega Jean Pierre Dechesne over het bezoek aan Luik in augustus 06. Aangename verrassing : J.P. heeft reeds zijn programma-onderdeel ’Luik 2007’ in voorbereiding. Onze beste dank voor dit alles. Aanwezig : Marcel Demot, Herman Schrijvers, Leon Monsieur, Jef Hendrix, Jules Neven, Luc Van Camp, Jos Hermans Verontschuldigd : Luc Vandenborne, Gilbert Moons Evaluatie activiteiten : Koffietafel Weduwen - zeer goed - 20 deelnemers - voorkeur geven aan persoonlijke uitnodigingen Causerie Christian Brys ‘Erfenissen en Successierechten’ - Zeer Goed – met felicitaties en dank. Algemene Vergadering - 73 deelnemers - de opportuniteit wordt overwogen voor wijzigingen aan de volgorde van de programma-onderdelen. Filmvoorstelling Louis Truyers - 63 deelnemers zeer goed - met felicitaties en dank.

- 5-3--

28 Mar : Grimbergen en Meise - zie pagina 27 Apr : Bloesemtocht - Herman Schrijvers en Willy Schampaert - pagina 1. 23 Mei : Mondo Verde - Jules Neven - pg 1 en 3 08 Mei : Bodensee - stand van zaken - gelet op het gering succes wordt die reis gecanceld. 07 Sep : Rusland - inschrijvingen afgesloten op 40 deelnemers - pg 21 Raad van bestuur - 15 februari De Voorzitter brengt kort verslag uit - voor een volledig overzicht verwijzen wij naar het volgend IB. Lidgelden 2006 : 8 leden hebben hun ontslag ingediend 2 leden nog niet betaald. Herdenking Meuse Aragonne Cemetery - 28 Mei 06 Jacques Desimpelaere zal namens KVOO LIMBURG zijn persoonlijke bloemenkrans neerleggen. Allerlei en Tafelronde : Overlevingspensioen - Jules Neven - zie ook pg 22 Volgende vergadering : 26 juni 06 - 1930 uur

Vooruitzichten activiteiten :

JH.

Grimbergen - Meise

JH.

28 maart 2006

Eenenveertig leden namen op uitnodiging van onze collega Cdt Louis Bax op 27 maart deel aan het bezoek aan Grimbergen en Meise. De dag ging van start met een geleid bezoek aan de Tommenmolen, een graanwatermolen uit de 16de eeuw die in 1967 door de abdij van Grimbergen werd verkocht aan de gemeente. Het houten molenmechanisme, nog aanwezig, is echter door de eeuwen heen onbruikbaar geraakt. Op zolder, een merkwaardige verzameling van allerhande oude toestellen en voorwerpen die te maken hebben met koken en bakken – voor velen onder ons een nostalgische herinnering aan onze jeugd. In de aanpalende schuur bezochten wij de tentoonstelling ‘De rijstteelt in het vroegere Japan’ – een didactische opbouw over de teelt en de oogst van het tweede belangrijkste graangewas. Na een verfrissing in de taverne wandelden wij onder een goeddoend lentezonnetje langs de Maalbeek naar de Liermolen. Onderweg nog een blik op de prachtige Abdijkerk, een schouderklopje aan een stel lieftallige ezels en een bewonderende blik voor een niet-opgehokte vissende blauwe reiger. In de Liermolen kregen wij een maaldemonstratie en terwijl in het aanpalende bakhuis de oven werd gestookt, bezochten wij het tweede museum voor oude technieken: het zaaien, het oogsten, en de graanverwerking. Na een stevige en smakelijke lunch in het Fenikshof ging het per autocar naar het Meise voor een bezoek aan de




Nationale Plantentuin. In het park staan unieke Bomencollecties: een collectie eiken, een verzameling esdoorns, een Noord-Amerikaans bos, kleinere groepen bomen of opvallende solitairen zoals een Mammoetboom en indrukwekkende Moerascipressen op de oever van de Oranjerievijver. Een korte uitleg bij het kasteel van Bouchout, oorspronkelijk een middeleeuwse waterburcht uit de 12de eeuw. In 1879 kocht Koning Leopold II het kasteel en een deel van het huidige domein en liet het slot een tiental jaren later inrichten als verblijfplaats voor zijn zus Charlotte. Zij was de weduwe van de Habsburger Maximiliaan van Oostenrijk. Gedurende korte tijd waren Maximiliaan en Charlotte met Franse steun keizer en keizerin van Mexico. Opstandige Mexicanen verjoegen de Franse soldaten en doodden de keizer. Officieel heet het dat Charlotte gek van verdriet uit Mexico weerkeerde. Haar broer Leopold liet haar onderbrengen in het kasteel van Bouchout. Ze verbleef er tot haar dood in 1927. Vandaag de dag dient het kasteel van Bouchout in hoofdzaak als tentoonstellingsruimte. Het glazen Plantenpaleis (1 ha, 10.000 planten) met zijn wereldberoemde collectie tropische en subtropische planten in dertien kassen, vormt het pronkstuk van het domein. In vier kassen zijn planten uit de regenwouden van Afrika, Amerika, Australië en Azië ondergebracht. Eén kas is gewijd aan het bergregenwoud. Daarnaast vinden we nog de lentekas, de evolutionaire kas, een Afrikaanse kas, een mediterrane kas, een tropische economische kas, een droogtekas en de Victoriakas met moeras- en waterplanten waarvan de meest spectaculaire de Zuid-Amerikaanse Victoria regis is, een plant met reuzengrote drijvende bladeren. In de kas groeien zo'n 700 planten, thematisch en geografisch gegroepeerd, van ondergronds levende vensterplantjes en levende stenen tot metershoge honderdjarige cactussen. Dwergstruikjes en aloë’s uit de Karoo, klimmende cactussen uit Mexico, octopusbomen uit Madagaskar, flessenbomen en aardbromelia’s uit de Zuid-Amerikaanse Chaco, euphorbia's uit de Namib, agave’s die als grondstof dienen voor het weven van manden of voor het maken van tequila of pulque… en zovele andere. Per autocar ging het dan terug naar Grimbergen waar wij ontvangen werden op het Gemeentehuis en een receptie kregen aangeboden. Een gelegenheid voor onze voorzitter Kolonel Vl. SBH Marcel Demot om de gastheer de Heer burgemeester Eddy Willems, en de organisator Cdt Louis Bax, te danken en te feliciteren voor dit bezoek. Beste Louis, het was een prachtige excursie waarvan wij echt hebben genoten en waarvoor onze beste dank. JH.

- 6-3--



- 7-3--

“Tout baigne dans l’huile, mon Général….” LtKol Willy DE GREEVE sen onze Ministeries van Buitenlandse Zaken en Landsverdediging, en de Generale Staf voor alles dat betrekking had met deze operatie. Hij stond ook in verbinding met de Staf van de Koninklijke Marechaussee (KMAR). Hij zou ook zorgen voor de organisatie van alle administratieve en logistieke steun. De selectie van het personeel - 35 Belgische MP’s - en de voorbereiding van het detachement moest ik doen.

Vervolg van : “Haïti … elf jaar geleden was ik nu daar …” Nieuwsbrief maart 2006 Wie dacht dat de grootste problemen opgelost waren met de politico-militaire beslissing van de Belgische en Nederlandse militaire en burgerlijke overheden had zich toch wel een “klein beetje“ vergist. Al vlug bleek het dat de hele onderneming niet zomaar “a peace of cake” was. Uit de eerste documenten die mij uit de VS via de Generale Staf werden overgemaakt kon je eigenlijk niet veel wijzer worden. Met veel holle woorden werd de hele filosofie van het gebeuren uitgelegd, maar veel over concrete dingen o.a. de opdracht, het mandaat, de “Rules of Engagement” stond er eigenlijk niet in. Maar ik kreeg een troostende schouderklop..” Maar geen paniek want meer gedetailleerde documenten waren onderweg”…. Mijn contactpersoon in het COps was de toenmalige LtKol SBH Fred Van Dingenen. Hij was de verantwoordelijke Officier bij de Generale Staf v o o r d e coördinatie tus-

Wij moesten het samen allemaal beredderen. Kapt KMAR Jan ROEDE en ikzelf in onze monitor outfit

Het was toen begin september…. Het bleef stil, te stil naar mijn goesting want de klok liep en ik wilde elke minuut benutten op de opdracht. Al vlug werd mij duidelijk gemaakt dat wij vóór midden oktober zeker niet zouden vertrekken. De Amerikanen moesten eerst landen en eenmaal dat de “kust veilig was” mochten wij weg. Het was daarbij de eerste opdracht in VN-kader na de clash met onze tien Para’s enkele maanden voordien en men wilde natuurlijk super garanties voor onze veiligheid ter plaatse. Maar ik, met mijn slecht karakter, liet niemand gerust. “Rustig blijven, niet panikeren en zeker niet nerveus worden…” was het meest voorkomende antwoord waarmee ik het moest stellen. Maar daar had ik geen boodschap aan en ik kreeg steeds meer en meer vragen van mijn mensen. In het begin was het alsof we gisteren al hadden moeten klaar staan om te vertrekken en nu viel alles stil… Zo veroorloofde ik het mij om al onmiddellijk te vragen of er plannen bestonden voor een eventuele verkenning want des te vroeger dat kon gebeuren des te vlugger kon ik starten met de briefing van mijn personeel en de voorbereiding naar onze opdracht toe. Tussen enkele verdwaasde blikken door – ik kreeg de indruk dat ik mijn eerste “tap” al geschoten had met een domme vraag, maar het bleek het vroege uur en de stress van de ochtendfiles te zijn die bij sommige nog niet verjaagd was door de slappe koffie van de morgenbreak – was er toch iemand die daar ook al aan gedacht had. Er zou één Belgische StafOfficier – ik had voorgesteld om zelf te gaan of enkele van mijn mensen te sturen samen met één Nederlandse Officier van de Koninklijke Marechaussee voor één week uitgestuurd worden van zodra de geschreven orders toegekomen waren en bestudeerd hadden kunnen worden. Eind van de maand september zijn zij vertrokken. Pittig detail: de Belgische Officier kreeg ik eenmaal slechts eventjes te pakken….. en dus heb ik mijn vragen maar aan de (Vervolg op pagina 8)



- 8-3--


Nederlander overgemaakt…per telefoon de dag voor hun vertrek en dat beloofde al niet veel goeds voor wat nog komen zou! We waren toen midden september. Terwijl zij weg waren en ik zat te wachten op de eerste informatie van het van het BE/NL verkenningsteam waren wij natuurlijk niet blijven stilzitten – “pro-aktief zijn” of “anticiperen” heet dat officieel. Ik had mijn 35 trawanten ( en 10 reserves) geronseld uit de 87 vrijwilligers die op mijn vraag om kandidaten positief hadden gereageerd. Zoals het past had ik een kleine commando cel opgericht om mij te helpen in zoeken speurwerk naar informatie en om het opleidingsprogramma uit te werken. Met veel enthousiasme en met alle mogelijke middelen begonnen zij aan het verzamelen van de nodige documentatie. Ook de leden van het detachement zelf gingen aan de slag: de eerste informatiebundeltjes werden samen gesteld en uitgewisseld. Het zat goed en het vuur zat er van in het begin goed in!

Tijdens de “teambuilding” in Woensdrecht

met schokkende gebeurtenissen”. Zij hadden wel een mooi handboekje voor zelfstudie met daarin de geschiedenis van Haïti en een hele uitleg over “Voodoo”. Eind september waren wij klaar met deze vorming. Ook de materiele en medische voorbereidingen waren afgewerkt. Het was nu alleen nog wachten op wat ze ons Eén van mijn mensen, de Luitenant Juan Coppieters zouden vertellen na terugkeer uit Haïti…. ’t Wallant, was ie op eigen houtje voor informatie naar Ikzelf was ondertussen beginnen lezen in dat lijvig UNhet Consulaat van Haïti te Brussel gegaan en kwam daar document. Eén bepaald zinnetje in de tekst over “The te weten dat er een kleine maar tamelijk belangrijke Police Monitoring - mission description” zorgde al ongroep Haïtianen in Brussel en omgeving leefde. Onder middellijk - ook bij de mensen uit mijn commandocel hen ook een professor – inmiddels overleden en waarvan voor gefronste wenkbrauwen. ik de naam in mijn papieren niet terugvind - aan de “Some contingents have to be prepared to operate and Vrije Universiteit van Brussel. Door bemiddeling van to live under very rough conditions” (lees: “Bepaalde LtKol Van Dingenen werd die man gecontacteerd en hij contingenten moeten erop voorbereid zijn om te werwas onmiddellijk bereid om ons gedurende twee weken ken en te leven onder zeer moeilijke omstandigheden”lessen te geven over het land zelf, de zeden en gewoonsic) stond er tussen nog vele andere dingen…. ten van het volk, “Voodoo” en de invloed op het dageIedereen weet dat Belgen nogal graag daarheen gelijkse leven, en hij zou ons ook een snelcursus Creools stuurd worden waar anderen liever wegblijven want zij geven zodat we toch een minimale kennis hadden om klagen toch nooit en vinden voor alles wel een oplossing. met de mensen te communiceren op straat. Heel inteIn NAVO middens spreekt men van “Flexible as a Belgiressant voor an” en dat schenen ze ook bij de VN te weten zoals iedereen. later zou blijken. Als je dan nog bedenkt dat er slechts Onze aanpak drie “militaire” detachementen zouden meedoen (wij, van de voorbede Australische MP’s – 10 man onder leiding van een MP reiding zou Officier - en de Israeli’s – 85 mannen en vrouwen, onla te r een der leiding van General Police Inspector Mr. Isaac Mir, enorm vooreen klein Joodje van het hoogste politieniveau van Jedeel blijken te ruzalem, met enkele hogere politieofficieren in zijn zijn tegenover persoonlijke staf en met meer leden van de burger polionze Nedertie dan MP’s) werd mijn vermoeden dat wij dan wel eens landse collebij die “gelukkige prijswinnaars” zouden kunnen zijn lega’s die zich steeds groter. enkel beperkt hadden tot Nu had onze Haïtiaanse professor mij tijdens zijn leslessen “Eerste sencyclus aangeraden dat, voor zover ik daar invloed op z o r g e n ” , kon hebben, ik moest trachten om met mijn mensen te “Hygiëne in de worden ingezet in het zuiden van het land. Het klimaat Tropen” en was daar het gunstigste voor ons en de President kwam (Vervolg op pagina 9) Teambuilding “Hoe omgaan



- 9-3--

stapte en met een knipoog verdween richting Den Haag! uit het zuiden dus hadden we daar te doen met een re- Wat zou dat te betekenen? Maar dat antwoord kreeg geringsgezinde bevolking hetgeen voor een veel kleine- ik ’s anderendaags…tijdens de briefing in Evere. re kans op politieke spanningen en onlusten zou zorgen. De synthese van die briefing kwam hierop neer: Hoe meer men naar het noorden trekt hoe slechter 1. Het BE/NL zou in zijn geheel ingezet worden in alles wordt (“le Nord et le Nord-Ouest ne sont pas la het Departement du Nord-Ouest, fin du monde mais c’est pas loin de là! - sic” wist hij mij 2. Het detachement zal gestationeerd worden in de nog te zeggen. hoofdstad PORT-DE-PAIX op 180Km van PORTIk heb natuurlijk meteen alles doorgespeeld naar ons AU- PRINCE, de nationale hoofdstad. Recce-team – ik had op dat ogenblik enkel nog contact 3. Het detachement zou na een bijkomende opleimet de Nederlandse Officier - ter plaatse omdat zij dingsperiode in PUERTO-RICO, in Camp SANTHIook moesten deelnemen aan de besprekingen rond de AGO, en het uitdelen van de IPM-uitrusting overinplanting van de verschillende detachementen over het gevlogen worden naar PORT-AU-PRINCE. land. Het was toch zeer relevante informatie in ons 4. Na een korte acclimatisatieperiode in Hotel “Palm belang en kon ons alleen maar ten goede komen, dacht Beach” en de overname van de voertuigen zal het ik…. detachement zich verplaatsen naar PORT-DEPAIX om er ingezet te worden als Police MonitoDus keken wij nog meer uit naar de eerste tekenen van ring Team. leven van het verkenningsteam ter plaatse maar meer dan enkele berichtjes in het genre van “Mooi en warm 5. Timing: a. Vetrek: aanvang november – planningsdatum: 02 weer” of “Ben bij Aristide geweest. Groetjes!..” kwanovember 1994. men er niet. En met de hele story rond het vertrek van b. Klaar voor inzet: 10 november 1994. onze collega begon ik – en ik niet alleen – en de c. Vermoedelijke duur van de opdracht ter plaatse: “overweldigende infoflux” vanuit Haïti maar ook de minimum vier maanden. “inside informatie” die mij door mijn Nederlandse adjunct, Kapitein Jan Roede, werd doorgespeeld over wat De rest stond allemaal in een mapje met documenten hij van de Nederlandse KMAR Officier gehoord had dat “en vitesse” was samengesteld. over hoe “goed” de samenwerking tussen beiden verliep Ik bekeek mijn Nederlandse collega Jan en hij bekeek deden mij bedenkingen maken die ik maar liefst voor mij en wij hoorden het in Keulen, Moskou en Vladivostok donderen. Dit was dus duidelijk niet wat wij gemezelf hield …..en nog steeds houd! hoopt hadden te krijgen of gevraagd om te vermijden De jongens van mijn commandocel hadden daarom ook maar wel juist het tegenovergestelde! Ik had de raadmaar een lijstje van opgesteld van materieel dat voor gevingen van onze Haïtiaanse Professor toch doorgehet leven “ in het hol van Pluto” wel eens goed van pas speeld aan onze man ter plaatse!!! zou kunnen komen. En aan alles hadden die gasten geHet mapje dat ik bij het binnenkomen in de briefingdacht. Waterzakken, een kleine waterpomp, een kleine zaal kreeg heb ik onder mijn zetel gelegd en dan waterzuiveringssysteem, hakbijlen, een kettingzaag… getracht om verder te luisteren naar wat er verteld, kortom enkele koffers vol zwaar gereedschap. Zij hadmaar dat viel niet mee. Een beetje onderuitgezakt in den zelfs alles al gereserveerd en de nodige technische mijn zetel zag ik steeds dat knipoogje van de gegevens op papier gezet om snel de vrachtbrieven te kunnen opmaken wanneer wij onze vertrekdatum zouden kennen. Wij waren klaar met onze voorbereiding. Enkel de bevelen voor inpakken en laden moesten nog gegeven worden. ”Wie?” zou gaan “Om wat te doen?” was beantwoord. We hadden wel nog steeds geen antwoord op de vraag “Wanneer gaan voor hoelang waar naartoe?” en “Hoe gaan we dat daar doen?”…en dat was toch ook belangrijk om weten.


Eind september kwam eindelijk de verlossing van het lange wachten in het ongewisse: het team was terug! “Alles opgelost!” klonk het uit de mond van een stralende Belgische Officier in de hall van ZAVENTEM …”Succes, stel het wel daarginds en, vooral, hou je taai maatje!” waren de woorden van de Nederlandse KMAR Officier vooraleer hij in het KMAR dienstvoertuig

(Vervolg op pagina 10)



- 10-3--


Nederlandse KMAR Officier terug en moest denken aan wat hij zei. Hij had het begrepen….. maar ze waren met twee…! En vermits België the “leading nation for the participation” was had de Belgische Officier het woord gevoerd tijdens de besprekingen. Ik ben dan thuis tijdens het weekend maar beginnen lezen in de VN-orders die mij overgemaakt werden tijdens de briefing om alle details (lees: verrassingen) die er nog zouden instaan maar dat viel mee. Ik had een afspraak gemaakt om met mijn commandocel en de commandocel van Kapitein Roede, in het bijzijn van LtKol Van Dingenen, ’s maandags alles door te nemen want we moesten beslissen over de definitieve samenstelling van ons Detachement. En er moesten zeker wijzigingen komen in het oorspronkelijk plan gezien bepaalde dingen toch wel iets anders waren geworden dan initieel gedacht.

“Onze” C-130

spraken, naast Amerikaans, ook allen Frans en Creools. Het was ons nu reeds duidelijk dat zij voor ons van vitaal belang zouden worden voor de uitvoering van onze opdrachten. De logistieke steun zou ter plaatse verzorgd worden door een permanent team van de Amerikaanse organisatie DYNECORPS en voor het onderhoud Rekening houdend met allerlei elementen uit de admini- van onze voertuigen werd gezorgd door een permanente stratieve onderrichtingen van het IPM Commando ploeg van de firma BROWN & ROOT. (administratie en financiën, postdienst ten laste van We waren toen begin oktober……Vermits er nog tijd het detachement), het feit dat we 180Km ver verwijover was kon er nog iets aan “team building” gedaan derd waren van het Hoofdkwartier, het feit dat er worden teneinde van een heterogene groep 34 Belgen geen telefoonlijnen waren in het binnenland en dat het en 15 Nederlanders een ploeg maken die op 8000Km IPM-radionetwerk nog moest opgebouwd worden maakvan huis gedurende langere tijd kon samen werken. ten bijkomend personeel en materieel onontbeerlijk. Hiervoor werd een stage ingelegd in het Centrum voor Het aantal deelnemers lag vast op 34 en dus moest er Militair Leiderschap en Opleidingskunde van de Kobespaard worden ten koste van MP’s personeel. Na ninklijke Luchtmacht op de Basis van Woensdrecht. overleg kwamen we tot de volgende samenstelling: Elkaar leren kennen, voortdurend met elkaar samenwerken en leren omgaan met stress bij jezelf en/of in a. 34 Belgische Militairen, waarvan 25 leden van de de groep stonden tijdens deze driedaagse voorop. Militaire Politie 1 Liaisonofficier, permanent aanwezig op het IPM 15 oktober 1994..het aftellen kon beginnen. Het personeel was klaar, iedereen had zijn uitrusting, Hoofdkwartier 1 militaire Geneesheer – op uitdrukkelijk bevel van het collectief materieel – alles samen uiteindelijk meer dan 10T!- stond klaar en de vrachtbrieven waren opgeJS! 1 Onderofficier Betaalmeester – ik beschikte over 5 steld. Enkel de wapens (één pistool en één geweer FNC per persoon) en de munitie (die te MELSBROEK bij de miljoen Bfr 6 leden van de Transmissietroepen, twee Long Dis- 15de Wing zou geleverd worden op de dag van ons vertance Signal Groups - voor de verbindingen tussen trek moest er nog bij. De vlucht zou, tot groot ongehet Detachement en het Hoofdkwartier en stonden noegen van de Nederlanders – wij Belgen wisten niet beiden ook permanent rechtstreeks in verbinding beter en waren geen luxebehandeling gewoon – met de goede trouwe C-130 gebeuren want de Airbus was volmet Brussel en Den Haag via satelliet. b. 19 leden van de Koninklijke Nederlandse Marechaus- gens de officiële instanties “niet beschikbaar op 02 november”….het waarom zouden we op 03 november per see. toeval ontdekken! Eenmaal ter plaatse zouden we 16 Amerikaanse voertuigen (6 CHEVROLET – type BLAZER, 7 CHEVROLET – 02 november 1994.Al voor het ochtendgloren staan we Type PICK UP, en 3 GMC Truck’s 2,5 T) moeten over- op de dag van Allerzielen in ons tropenuniform te rillen nemen van een Amerikaanse Eenheid. Wij zouden bij op de basis van MELSBROEK. aankomst ook versterkt worden met 12 tolken voor het En daar kwam het volgende probleem al aan: de munitie vertaalwerk tijdens onze gesprekken met de lokalen. (Vervolg op pagina 11) Deze Amerikanen waren allen van Haïtiaanse origine en



- 11-3--


was er niet! Men had in HEVERLEE over het hoofd gezien dat het vertrekuur, vermeld in het bericht in ZULU tijd vermeld staat! Dus moest ik vertrekken zonder munitie maar het nodige zou gedaan worden om de munitie met een ander middel alsnog naar Haïti over te brengen. Het was ook eigenlijk geen probleem want in het verslag van de verkenning stond dat wij voor munitie konden rekenen op de steun van het Amerikaanse Leger ter plaatse. Maar ook hier zou nadien blijken dat er iets niet in orde was, maar daar hadden we op dat ogenblik nog geen benul van. Vlug nog enkele stereotype persvragen beantwoorden (“Is dat niet gevaarlijk, wat gaan jullie daar juist doen, wat als er iets gebeuren zou,….”), afscheid nemen van familie en kennissen, bagage en bewapening inladen en het vliegtuig in voor een lange vlucht. Met veel gedruis verlieten wij BRUSSEL om 0600Hr ZULU. Onze C-130 HERCULES was daags voordien geladen en zat tot aan de nok vol gestouwd met alles en nog wat …en daarbij nog 53 gemotiveerde gasten….richting Haïti. Het werd een lange trip. Via Nederland, langs de Deense kust gaat het richting IJSLAND. We moesten wel langs de lange weg want ons vliegtuig was tot de maximum laadcapaciteit gevuld en kon dus geen korter vluchtweg nemen gezien de te geringe hoeveelheid brandstof die kon aan boord genomen worden Na vijf uur vliegen tankt onze C-130 een eerste maal bij in KEFLAVIK (IJSLAND). Ondanks de –3°C maakt iedereen dankbaar gebruik van de sanitaire stop. Hetzelfde scenario speelt zich vijf uur later af onder een bescheiden zonnetje in het Canadese Goose Bay, na een vlucht op geringe hoogte met een fantastisch zicht op de uitgestrektheid van het witte sneeuwlandschap van GROENLAND. Vandaar gaat het richting WASHINGTON - Kennedy Airport, meteen het eindstation van de eerste etappe. Na een verkwikkende nachtrust stonden we terug op de piste om te vertrekken met naast ons

Mijn IPM ID-card de Belgian Air Force Airbus die op 02 november “onbeschikbaar” was om ons te vervoeren. Deze met een selecte groep dames en heren op die dag naar WASHINGTON moeten vliegen (Hoeveel zitplaatsen heeft zo een ding ook weer????).Zes uur later taxiet onze C130 op de militaire luchthaven nabij SAN JUAN op PORTO RICO en na een busreis van Noord naar Zuid richting SALINAS rijden we drie uur later om 21 Hr plaatselijke tijd de toegangspoorten van SANTIAGO BASE binnen. En hier gaat mijn verhaal volgende keer verder..

WDG.

Wordt vervolgd….

Eén uit een reeks van vijfentwintig prachtig foto’s van de Metro van Moskou - ingezonden door Hubert Verbruggen met een groet naar de deelnemers aan de reis naar Rusland van 07 - 19 september 2006 - meer in de volgende nieuwsbrieven.

Prospekt Mira



- 12-3--

D E R E C H T S T A AT Kapt/Zee Luc Vandenborne steed. Die genade is hem duidelijk niet gegeven. Voor Genk 25/03/2006 een paar jaar toen dikke Louis nog op Buitenlandse Zaken heerste, kreeg onze Patrick al verbod naar Oostenrijk te gaan skiën want die Haider (of zoiets) was niet kosjer. De volgende keer dat hij, al dan niet zonder griet, gaat skiën, breekt de man zijn botten en Vroeger verkeerden loopt maanden aan een stuk op krukken door het land. mensen nog regelmatig in En dan nu, Erdal. Geef toe de man verdiende toch een “staat van genade”. Of die beetje sympathie. Neen, niets van, gewoon afmaken. genade dan al was gekomen Hij had onmiddellijk moeten terugkeren! Maar dat gaat ofwel of men pas dan in staat toch zo maar niet met die griet en dan die sukkels van was de genade te krijgen heb ik nooit goed begrepen. kinderen alleen achterlaten. Een man in zo’n situatie Wel juist is dat men toen ook verkeerde en dat komt al tijd, geld, ”goesting” en nog wat tekort. gebeurde twee maal per week op woensdag of donderDappere jongen als hij is en duidelijk de dag en op zondag. Men noemde dat lokaal “kerseren”. Of dat dan ook in staat van genade gebeurde blijft een sterke N-W voelend, besluit hij boeg in de zee te van de grote vraagtekens “des levens”. We kenden ook sturen, bestelt bij zijn vriend van de verdediging des mensen die we “ verkeerde” noemde omdat hij of zij lands een vliegtuigje en komt hier eens gauw duidelijk een van het, als normaal bestempelde, verkeren maken dat het in feite een zaak van ons Laurette is en afweek. Natuurlijk was er toen ook al verkeer, woord hij weigert de rechtstaat geweld aan te doen. Duidelijk dat naar mijn menig niets te maken had met verkeren toch!! Laurette van uit het zuiden voelt natuurlijk die N en /of met Brederode maar een afgeleide is van keren. -W niet zo sterk aan en trouwens de grote zuiderse Immers alles was toen veel minder auto-mobiel, het familie van Elio veegt zijn kas aan dat gezanik in het was een kwestie van zelfaandrijving en er werd dus noorden. Toestand geklaard en onze Patrick vertrekt snel terug naar zijn ski-oord om zijn griet en kindjes veel gekeerd. af te halen. Voorbeeldig, een echte familievader! Bijna Jullie kunnen me nu van onnozel geklets een staat van genade. beschuldigen maar ik beweer dat de definiëringen zoals Nog was de heisa niet voorbij men wilde hierboven een rechtstreeks verband hebben met zijn bloed. Nu ja ik bedoel parlementair bloed, zijn Patrickske van Tongeren en zijn Turkse kwelduivelinneecht bloed wordt vrees ik minder op prijs gesteld. Dus tje Erdal. Niet dat ik wil beweren dat Patrickske in staat van genade was, neen, die staat kent hij niet, hij nog wat sabelgekletter in het parlement. Maar daar is dan ook niet van vroeger. Wel vind ik dat men de man verschijnt de grote roerganger, Guy van Gent. Komt heel erg onheus heeft behandeld. Geef toe, na al die steeds enkele dagen na de feiten als de redder van het heibel rond zijn nieuwe, griet/Greet, relatie was de vaderland op de proppen. Liet mooie Freya stilletjes man eindelijk eens rustig met vakantie en had dan nog sudderen met haar stookoliefactuur, zijn grote vriend zijn arme “seuten” van kinderen meegenomen, of onze (sic) Kagamé mocht dagenlang een spelletje spelen met Erdal steekt het land in rep en ……… Je hebt goed een SN vliegtuig en nu moest zijn echte gabber Patrick gelezen hij heeft dus geen verkering maar een relatie het een week lang alleen beredderen. Hij vindt dan telen hoeft dus niet in staat van genade te zijn. Gezien kens een oplossing à la “Hilton” (SABENA) waarbij zijn r e la ti e , niemand weet hoeveel er nu feitelijk is gesjoebewijst hij ook meld .Sinds gisteren weten we nu dat Kagamé zijn aan meteen dat hij de ketting liggend wrak van een vliegtuig heeft teruggeen verkeerde gekregen. Wel ter verdediging van Patrick wist hij te is. Hij had wel zeggen dat zo’n dingens zoals de vlucht van Erdal moeten weten kunnen gebeuren. Wat ik wel vreemd heb gevonden bij die dat die winterse skivakantie niet ontsnapping (sic) van Erdal is dat er geen camera’s wa-

De Rechtstaat

aan hem is be-





ren om dat “hot news” te filmen. Bij elke huiszoeking, midden in de nacht, bij voetballers die wat centen wilden bi jver di enen, staan de camera’s er steeds op de eerste rij. Nu kon elke journalist die tot 10 kan tellen toch wel vermoeden dat Erdal zich zo maar niet aan Turkije zou laten uitleveren. De dag dat ik Gabriel García Márquez tegenkom zal ik hem voorstellen rond Erdal een “Cronica de una escapada anunciada” te schrijven. Zes jaar heeft die zus op kosten van de “goegemeente” haar gangetje mogen gaan. Ze was betrokken bij een moordpartij in haar vaderland maar Mark de “witte ridder” die vóór zes jaar Justitie mismeesterde kon haar niet vervolgen wegens terrorisme want bij die moord werden geen volautomatische wapens gebruikt, alleen maar halfautomatische. Ja het spijt me zo stond het in de krant. Sharon, Vrancks ja zelfs Bush die zou men wel eens gaan vervolgen maar Erdal jongens toch ver beneden onze waardigheid. Gelukkig stak het kind, in een wat gezegende toestand, haar appartement in Knokke in de flik en bleek ze, in tegenwoordigheid van de lokale politie, alleen maar aandacht te besteden aan het veilig stellen van enkele zware koffers. Koffers gevuld, jawel, met automatische wapens zaten. Zes jaar heeft men nodig om om van dat zootje een rechtzaak te maken. Zes jaar onder toezicht van ons aller “staatsveiligheid”. Heb je Dassen de chef van die dienst al eens goed bekeken? Was in een vroeger leven Kabinetschef op Binnenlandse onder onverbeterlijke knoeier Duquesne ! Kreeg onlangs de zak als chef van die dienst, waarom juist is nooit verteld (verschillende versies), Geen nood hij mocht naar Europa gaan en daar de veiligheid gaan arrangeren. Heb hier zijn “job description” jongens puur genie moet die man zijn. Helaas Europa had blijkbaar geen behoefte aan zoveel intellect. Men is daar blijkbaar de afdankertjes van Guy’s clubje beu. De was moet wel bijzonder vuil zijn geweest want Dassen mocht toch zeker wel terug naar Binnenlandse Zaken. Juist, ja, onder ons Patrickske. Weer die vervloekte Erdal die daar een vingertje tussenstak. Geen sprake dus van Dassen samen met Patrickske maar was ons terroristje er niet geweest geen haan zou gekraaid hebben. Die 32 man van Laurette zeg, zes jaar lang! Natuurlijk “Stockholm syndroom”. Jaren goede vriend-

- 13-3--

jes met de Turkse die er geen enkel probleem rond maakt om tot de laatste minuut te wachten om te ontsnappen. Dat kind zit daar binnen de kilometer van haar vroegere verblijfplaats te gieren van het lachen. Zou compleet gek moeten zijn om uit Brussel en zeker uit ons land te vluchten en gek is ze niet, helemaal niet. Wij ook niet maar we staan wel voor gek !! Toch is Patrick onheus behandeld gezien de degelijkheid van zijn argument dat hij de rechtstaat geen geweld mag aandoen. Dat werd me onmiddellijk duidelijk toen ik in die Erdal-week het verhaal hoorde van het optreden in sommige wijken van Antwerpen waar de rechtstaat echt wordt gebrutaliseerd. Een programma mensen dat duidelijk pas zijn einde zal kennen bij het begin van “the fourth millenium “. Ze zullen daar de mensen eens gaan lastig vallen met uitvinden van wie waar woont. Om te beginnen in de Dambruggestraat met de duidelijke bedoeling van meteen grof geschut boven te halen. Op drie maand, dertien weken dus, controleert men 270 personen dus iets meer dan vier per dag. 12% zijn nergens geregistreerd, 24 gezinnen zijn illegaal. Die zijn dus ondertussen allemaal verdwenen. Bij 15 % mogen ze niet binnen. 65% leeft van pensioen of uitkering dus daar zijn er een pak van die op sterven na dood zijn. Voilá dat bedoelt Patrick nu met de rechtstaat zie! De Dambruggestraat in Antwerpen is daar duidelijk een manifest symbool van . Een onschuldige als lieverd Erdal zo maar oppakken doet men nu eenmaal niet. Dat ze soms levensgevaarlijk kan zijn (haar groep de DHKP-C heeft immers slechts 357 aanslagen opgeëist) en het openbaar ministerie dat overduidelijk heeft aangetoond doet niets terzake. De “rechtstaat” daar gaat het over en die Antwerpenaren moeten maar eens een voorbeeld nemen aan die Minister uit een achterlijke provincie (De Decker) en de Dambruggestraat als ’s lands symbool gerust laten. Patrick jongen onze genade zij met u, bedankt en proficiat!

Lvdb.



“Bellen blazen”

- 14-3--

(vervolg) LtGen Jef Schoups

Vandaag – van op enige afstand bekeken – keer ik graag nog eens terug op mijn eerste optreden in een grote staf (de generale) als jong en enthousiast officier die de hogere regionen van de nationale administratie nooit eerder had beleefd. In onze nieuwsbrief van februari 2004 heb ik het kader geschetst waarin je terechtkomt. Voor onze nieuwe lezers, even samenvatten. Er is niets zo ontmoedigend en niets zo frustrerend als ergens te werken waar het rendement dagelijks, jaar in jaar uit, nauwelijks een positieve waarde haalt. Iedereen kent wel eens zo’n periode in zijn leven en toch moet je erdoor … Dus, doen maar. Met heel veel moed volg ik een cursus bestuurswetenschappen voor overheidsdiensten en openbare besturen met wekelijkse seminaries aan de KUL. Een van onze docenten is trouwens een officier die jaren eerder repetitor Nederlands was in de KMS. (Professor Deprez – artillerieofficier). De lessenreeks wordt ingeleid met een Britse video die de bureaucratie in grote instellingen op een bevattelijke wijze beschrijft. Het verschijnsel vertoont grote gelijkenis met het opduiken van kakkerlakken: die vind je ook overal, ze zijn met zeer velen en je kan ze bijzonder slecht uitroeien. Dat is de synthese. Met de cursus wordt eigenlijk verwacht dat je de organisatie waarvoor je werkt leert begrijpen, daarna analyseert en ook daadwerkelijk gaat verbeteren waar je kan. Welnu, in dat opzet heb ik glorierijk gefaald. Ik heb me hiervan rekenschap gegeven bij twee welbepaalde gebeurtenissen. Eerst de publicatie van het strategisch plan 2000 – 2015 van de krijgsmacht ( mei 2000) – dat is genoegzaam bekend. Daarna, een jaartje later, bij mijn opruststelling, een telefoontje met de vraag of ik bereid ben een cursus “C P S” te geven aan de leerling-officieren van de K M S. Voor zij onder jullie die niet zo vertrouwd zijn met management staat die afkorting voor “creative problem solving”. – Duidelijk? Ik heb eens in de achteruitkijkspiegel gekeken om een zicht te krijgen op mijn jarenlange loopbaan; daarna heb ik enige collega’s over de dagelijkse gang van zaken in onze krijgsmacht gepolst; tot slot heb ik ook eens snel doorgelezen wat C P S inhoudt en hoe dat wordt

toegepast volgens de boekjes. Het besluit is duidelijk: mission impossible, wil je op termijn je geloofwaardigheid niet verliezen. Wanneer dezer dagen in ons departement een prul moet worden opgelost zijn daar minstens 2 generaals, 4 kolonels, 8 luitenant-kolonels en majoors en 16 collega’s lagere officieren mee bezig vooraleer het bij een jong officier terecht komt. Dat is dan uitsluitend binnen de krijgsmacht. Erbuiten, in de kabinettensfeer en de aanverwante diensten is men daarmee ook bezig en werkt men reeds aan (politieke opportune) richtlijnen om tot een oplossing te komen (als er die al niet is). Leven in openbare besturen, overheidsdiensten en generale staven is vergaderen en dat heb ik vroeger niet toevallig op de eerste plaats van alle andere activiteiten geplaatst. Vergaderingen, commissies, conferenties, werkgroepen zijn broeinesten van de bureaucratie. Een greep uit de tastbare resultaten van heel dat gedoe krijgen we maandelijks aangeboden door Luc, onze collega die met de nodige finesse representatieve voorbeelden in een klaarder daglicht brengt. Hier zou ik het echter alleen willen houden bij de vaststelling dat zo’n leven niet echt eenvoudig is, want vergaderen is een echte kunst. Dat blijkt uit nota’s die ik bewaarde uit een Britse handleiding, een hele tijd geleden, lang voor “CPS” op de planken kwam. Hoofdzaak is dat je het doel van een vergadering goed voor ogen moet houden: vermijden dat een beslissing wordt genomen. In de krijgskunde hebben we ooit geleerd dat in de Oudheid een “Krijgsraad” werd gehouden wanneer de Generaal de vijand niet wenste aan te vallen.




- 14-3--


Vandaag wordt een vergadering georganiseerd wanneer een gezagsdragend overheidslichaam of zijn staf geen beslissing wensen te nemen. Indien ze toch iets willen beslissen zouden ze dat simpelweg beslissen of indien ze willen optreden zouden ze gewoon optreden. Indien ze het nodig zouden achten vooraf het advies van iemand te kennen, nemen ze gewoonweg de telefoon en ze stellen hun vraag. Het doel van een vergadering is het vertragen, indien mogelijk het vermijden dat een beslissing of een actie wordt genomen. Het ruimere kader is natuurlijk uitvluchten zoeken waarom er iets niet gebeurt en daarvoor de blaam uit te strijken over zoveel mogelijk personen en organismen. Collectieve onverantwoordelijkheid is de werkfilosofie. Hoe meer personen aanwezig zijn des te gemakkelijker het wordt om, niet alleen tot geen enkele beslissing te komen, maar daarenboven daarvoor zoveel mogelijk tijd te nemen. Het aantal uitgenodigde deelnemers dient omzichtig te worden overwogen. Indien er te weinig zijn dan wordt het uiterst moeilijk om een beslissing te vermijden; indien er te veel zijn dan is het risico groot dat de debatten een hele dag, zelfs dagen aanslepen. Gezien de duur zou kunnen overwogen worden dat het eenvoudiger is om het project op te geven en op zichzelf is dat een beslissing en dat moet worden vermeden. Voor een vergadering worden de meest vooraanstaande personen uitgenodigd, de meest “aanzienlijke.” Het doet er echt niet toe of ze iets over het onderwerp afweten. Het is uiterst belangrijk dat deze autoriteiten vertegenwoordigd zijn en zodoende aantonen welk belang hun departement of hun organisme hecht aan de beslissing die niet zal worden genomen. (voor het uitzonderlijke geval dat het toch nodig is over enige kennis te beschikken kan een jonge functionaris als raadgever worden meegebracht. Gewoonlijk is die zo bedeesd om zijn chef tegen te spreken dat hij tijdens de hele duur van de debatten wellicht zijn mond zal houden.) Het is meestal in de hoedanigheid van jonge, dweepzuchtige, schitterende specialist dat een ambtenaar of officier aan een eerste vergadering deelneemt, in de waan dat zijn waarde en zijn enthousiasme uniek zijn. Hij is verwonderd bij de vaststelling dat er nog zo eentje aanwezig is: dat is gewoonlijk de piloot van het project. Deze laatste is natuurlijk rotsvast overtuigd van de degelijkheid van zijn oplossing. De nieuwkomer is door de organisator van de vergadering opgeroepen om het tegengewicht te vormen en er aldus over te hoeden dat de vergadering niet akkoord raakt. De twee “fanatici” praten zo lang en onderbreken elkaar zo dikwijls tot alle aanwezigen zowel de ene als

de andere naar de maan wensen. Het wordt dan voor iedereen relatief eenvoudig om het probleem niet op te lossen of tenminste een beslissing uit te stellen tot er een nieuwe vergadering wordt bijeen geroepen. Een staatsdepartement dat de snelle evolutie van de technische mogelijkheden volgt, organiseert nooit een vergadering zonder de aanwezigheid van een technisch expert, militair of burger. Van zodra een vergadering dreigt uit te lopen op een beslissing wordt deze specialist gevraagd het woord te nemen en zijn advies te geven. Meteen pakt hij uit met een ellenlange uiteenzetting, visueel ondersteund met PowerPoint ingewikkelde grafieken, technische kenmerken en indrukwekkende foto’s. Alle deelnemers staan perplex, met de mond vol tanden: het risico voor een beslissing verdwijnt onmiddellijk. Dikwijls zit een deelnemer niet in de goede vergadering (er wordt immers op zoveel plaatsen vergaderd …). Vermits de tussenkomsten niet minder nietszeggend zijn dan vele andere, zal noch hij noch iemand anders dat opmerken. Het is zelfs mogelijk dat hij na de vergadering terugkeert naar zijn bureel overtuigd dat hij aan de goede vergadering heeft deelgenomen. Vertegenwoordigers van andere departementen, componenten of stafsecties kennen gewoonlijk niets over het onderwerp dat ter discussie staat, en interesseren er zich ook niet aan. Ze zitten er bij om aan te tonen dat hun organisme zo belangrijk is dat het vertegenwoordigd moet zijn. Ze komen in de discussie tussen van zodra ze de politiek van hun eigen organisme in het daglicht kunnen stellen. Opzoekingen hebben aangetoond dat vele organismen een permanente afgevaardigde in vaste dienst houden als “vertegenwoordiger op vergaderingen”, belast met de laatste nieuwtjes uit hun dienst aan zo’n groot mogelijk publiek in alle vergaderingen te verkopen. De financiële inspecteur, ook wel financiële tovenaar of financiële terrorist genoemd, verschijnt in iedere (Vervolg op pagina 16)




vergadering. Niemand weet waar hij vandaan komt en zeker niemand heeft hem uitgenodigd. Hij blijft gedurende de vergadering stil zitten en leest “De Tijd”. Hij praat uitsluitend als een van de twee “fanatici” de andere dreigt te overtuigen en een beslissing nakend is. Vastberaden maakt hij dan twee punten klaar en duidelijk: in de lopende ramingen zijn er voor het besproken onderwerp geen kredieten voorzien; vooraleer zelfs dat alles in overweging te nemen moet er een evenwaardige besparing op een ander artikel worden gemaakt. Hij nodigt dan de deelnemers uit voorstellen te doen waar die besparingen kunnen worden gevonden en gaat dan door met het lezen van “De Tijd”. Dank zij deze tussenkomst zal de vergadering zeker worden opgeheven in een sfeer van bitsigheid. Een beslissing wordt vanzelfsprekend niet genomen, zelfs niet eens overwogen. De voorzitter, de functionaris, politicus, zakenman, hoofd- of opperofficier, is normalerwijze de meest eerbiedwaardige aanwezig. Gewoonlijk is hij een afgevaardigde van het organisme dat geen beslissing wil nemen. Hij laat de discussies hun vrije loop, tot in het oneindige en doet op gepaste ogenblikken beroep op de technische expert, de vertegenwoordigers van de organismen en de financiële inspecteur om de onenigheid te bewaren en om te beletten dat de jonge “fanatici” met elkaar akkoord gaan. Indien hij er in lukt om de vergadering te doen uiteenspatten in drie totaal verschillende strekkingen dan mag hij zich als zeer geslaagd beschouwen. Er is tenslotte nog de secretaris. Die rol wordt gewoonlijk aan een nieuwkomer gegeven. Hij moet de minuten opstellen. Daarvoor neemt hij gedurende de hele vergadering zorgvuldig nota. De ervaren secretaris verscheurt die vanzelfsprekend zodra hij weer in zijn bureel is teruggekeerd. Hij zet daarna zeker niet op papier wat de geachte deelnemers hebben gezegd of geloofden gezegd te hebben. Neen hoor, – een goed

- 16-3--

secretaris schrijft wat de deelnemers graag zouden hebben gezegd indien ze eraan zouden hebben gedacht op het gepaste ogenblik. Zodoende is het onmogelijk een beslissing te acteren; is het zeker dat een andere vergadering zal nodig zijn die de secretaris een nieuwe gelegenheid zal bieden om zich nuttig te maken. De secretaris wint de achting van vele autoriteiten. Een bedachtzame en ervaren secretaris mag op snelle bevordering, schitterende beoordelingen en een beetje opslag rekenen. Soms moet er nochtans de indruk worden gewekt dat er wel hard wordt gewerkt en dat er wel beslissingen worden genomen. Je weet nog wel “L’ impression fait la force”. Die kunnen dan van tweeërlei aard zijn: ofwel zijn ze volledig nutteloos ofwel zijn ze uiterst humoristisch (voor de motivatie en het well being van de landgenoten). Meestal worden die beslissingen dan wel in een zeer beperkt comité op voorhand klaar georiënteerd zodat de grote vergaderingen die als vanzelfsprekend ervaren en ze zich niet meer met die zware verantwoordelijkheid moeten belasten. In zeldzame gevallen worden de gevolgen van die beslissingen bestudeerd. Twee kleine voorbeelden maar. De eerste, de nutteloze: het sturen van onbemande verkenningsvliegtuigen naar Kongo om op de verkiezingen toezicht te houden. Met gerechtvaardigde hoop mogen we verwachten dat die tuigen op 8 oktober hier weer terecht zullen zijn voor hun inzet bij de gemeente- en provincieraadsverkiezingen. De tweede, de humoristische, die toch zo nauw aan het hart van onze voorzitter ligt: de operetteuniformen voor de erehaag van onze Pauselijke garde van landsverdediging. Zijn wij in het Belgenland een uitzondering? Toch niet … “Holland vergadert, vergadert zich gek… hoe kleiner het landje, hoe groter de bek.” dichtte Toon Hermans, een lange tijd geleden.

Jef.



Op 20 janauri 06 ontvangen wij een e-mailtje van Wim Janssen - een berichtje zoals er wel vaker op het secretariaat binnenlopen: … “één van de collega’s vertrekt op reis en is zo vriendelijk om dat te signaleren.” Aanvankelijk schenken we er dan ook niet meer aandacht aan dan gebruikelijk: aanpassingen aan adres ? - tamtamprocedure ?… enz. En toch is er bij het herlezen van Wim’s berichtje iets dat narinkelt - we gaan er dieper op in, informeren via het net - en jawel - Wim is aan een nieuw avontuur begonnen - lees maar …. JH.

- 17-3--

rucht voor zijn vroegere slavenhandel. Ondanks dat Seyyid Said, heerser van Musqat en Oman, het Moresby-verdrag ondertekende in 1822, ging de slavenhandel nog door tot 1873. Op 6 juni 1876 werd de slavernij door sultan Seyyid Barghash afgeschaft en de grote slavenmarkt in Zanzibar stad gesloten. Ter voorbereiding van onze reis heb ik al een hele reeks spuitjes, tegen ik weet niet welke ziektes, in mijn billetjes moeten laten zetten. En zondag begint de malaria profylaxe. Nu nog een beetje Swahili leren, en dan zijn we gereed voor het vertrek. Vanaf 08 februari ben ik dus niet meer te bereiken. Niet op mijn vaste telefoon en evenmin op mijn GSM. De enigste manier om in contact te blijven is via E-mail. Tenminste hoop ik dat het internet daar ook zal functioneren. Alle belangrijke familie- en andere mededelingen dus via mijn e-mail adres. Terugkeer voorzien op 08 april 2006 Groetjes voor iedereen en tot kijk. Wim en Suzy

Tot hier het eerste e-mailtje. We volgen onze ingeving, veronderstellen..., mailen..., en vragen … en kijk …. Wim en Suzy zijn op zending vertrokken …. Bagamoyo, 060304 20 januari 2006 - BETREFT : Weg wezen! Hallo allemaal, Dit berichtje om ons voor enige tijd af te melden. Suzy en ik gaan voor twee maanden naar TANZANIA en ZANZIBAR. Op 08 Feb vertrekken wij naar Amsterdam waar wij overnachten, om op 09 Feb het vliegtuig te nemen voor Dar Es Salaam. Vandaar gaan we naar Bagamoyo, waar onze hoofdverblijfplaats zal zijn. Of wij daar zwarte moslimmetjes gaan bekeren, dat geloof ik zelf niet, maar dat is ook niet de bedoeling. Wel zullen we contact hebben met een NL pater, die we zelfs een beetje gaan helpen. Voor het overige zijn er twaalf grote Nationale parken en wildreservaten, met meer dan 4 miljoen dieren en een totale oppervlakte van 42.500km. Het grootste is waarschijnlijk het Moyowosi wildreservaat met een oppervlakte van 6.500 km. Wij willen toch verschillende van deze reservaten en parken bezoeken.

Hallo Jos, Ik was aangenaam verrast zo snel respons te krijgen op mijn bericht uit Bagamyo-Tanzania. Zelf kon ik spijtig genoeg niet zo accuraat antwoorden. De laatste dagen waren voor mij heel erg druk. Dat zul je wel lezen in de volgende nieuwsbrief. Als het internet werkt, want dat is hier ook altijd een avontuur. Ik wil echter voldoen aan jou navraag om wat achtergrond informatie te bezorgen. Daarom heel summier een beetje geschiedenis van Tanzania, gevolgd door het verhaal hoe ik hier ben ingetuimeld.

In 1853 is Dr. David Livingstone in Bagamoyo en onderneemt van hieruit een expeditie landinwaarts. In 1884 wordt het land tegen alle internationale conventies in, uitgeroepen tot Duits gebied. Vanaf 1885 controleert Duitsland de Afrikaanse Oostkust. Hier zijn er in elk De laatste twee weken zijn voorbehouden voor een geval nog vele zichtbare tekenen van deze Duitse aanbezoek aan Zanzibar, een eiland op 35 Km voor de kust wezigheid. Zo heb ik een graf ontdekt dat wel eens van van Dar Es Salaam. Zanzibar is goed voor 80% van de een ver familielid van de huidige Duitse Bundeswereldproductie van kruidnagels. Verder is het een grote producent van kaneel, zwarte peper, komijn, (Vervolg op pagina 18) nootmuskaat en gember. Het eiland is eveneens be-



- 18-3--


kanslerin Mevr. Merkel, kunnen zijn. Een zekere Merkel ligt hier namelijk begraven sedert eind 1890. Zal een fotootje maken en het haar opsturen. Tijdens de eerste wereldoorlog neemt Engeland het bestuur over. En vanaf 1919 begint de officiële Britse periode, dan nog steeds onder de naam Tanganyika. Op 09 Dec 1961 wordt Tanganyika onafhankelijk met Nyerere als President. Op 26 april 1964 vormen Tanganyika en Zanzibar samen het nieuwe Tanzania. Op dit ogenblik is Mr. Kikwede, afkomstig van BAGAMOYO, de president van Tanzania. Mijn homebase is eveneens BAGAMOYO. Het geboortehuis (hut) van Mr Kikwede staat op ongeveer 800 meter hier vandaan. Het is een stadje van een kleine 130.000 inwoners. Wat men zich daaronder moet voorstellen? Wel 10% van de huizen zijn opgetrokken in een soort cementbokken met een metalen platen dak. De rest zijn lemen hutten met een makita dak, gemaakt van palmbladeren. De wegen zijn van verharde aarde, die lekker modderig worden als het regent. En dan hebben we het gehad. Verder zijn er zoals gezegd nog verschillende overblijfselen van de Duitse aanwezigheid. Kerkhoven met allemaal Duitse namen, de Duitse gevangenis. Een museum, de overblijfselen van een oud klooster, en de tweede beste school voor meisjes van Tanzania. Hier verblijven zo een 370 jonge meisjes op internaat. En dat is heel wat anders dan bij ons. Als ik vertel dat gekookt wordt op houtskool dan begrijp je de rest ook wel. Hoe geraak ik nu in hemelsnaam in zo een nest. In 2003 begon de Congregatie van de Fathers of the Holy Ghost met de bouw van een Spiritan Cultural Centre. Dit gebeurde met Amerikaans geld. Een 80 jarige Holy Ghost Father (Of hij iets met de onbevlekte ontvangenis vandoen heeft gehad maakt niet het onderwerp uit van mijn verhaal) moest dat hier gaan oprichten. Hoe kon het anders dan dat deze kerel door de lokale bouwheren volledig werd uitgekleed. Na twee jaar was het geld op, en er stonden vijf ruines van gebouwen. Een hiervan kan nu nog beter worden opgeblazen, dan dat men er ook maar een cent in investeert. Het feit dat de eerste steen gelegd werd door Monseigneur Pengo, Kardinaal van Dar Es Salaam, heeft hieraan niets kunnen verhelpen. En onze Amerikaan heeft dan ontgoocheld en gefrustreerd voor de rest van zijn leven, de zaak achtergelaten . Op dat ogenblik was een Nederlandse Pater, Fr. Harry Tullemans Doktor in Islamologie en Arabische talen, sedert vijf jaar tegen zijn zin werkzaam in Amsterdam. Hij werd toen gevraagd om dit centrum te gaan leiden en een bruggenbouwer te worden tussen de Islam en het Katholicisme. Harry heeft deze opdracht met beide handen aanvaard. Niet wetende dat hij hier tot bouw-

Bagamoyo heer gebombardeerd werd, en men hem eigenlijk alleen nodig had als geldgever. Geld dat hij eerst zelf moest gaan verzamelen in Nederland. En nu komen we al wat dichter. Harry is namelijk afkomstig uit Weert en heeft er heel veel vrienden. Hier heeft hij gedurende verschillende acties toch wel de nodige fondsen kunnen verzamelen om in Bagamoyo iets te doen. Zo is hij er in geslaagd om in anderhalf jaar twee blokken volledig af te werken. Daarmee kunnen we nu 30 personen laten overnachten in het centrum, en dit in mooie kamers met douche en toilet. In December echter zag hij het ook niet meer zitten, hij zat er ook moreel compleet door. De congregatie namelijk laat hem volledig aan zijn lot over. Een vriend van ons, Dokter Hans Van Der Loo, was op dat ogenblik voor enige tijd bij hem op bezoek, en heeft hem dan weer een beetje kunnen opmonteren. Hij is dan voor enige tijd teruggekeerd naar Nederland om, ja hoe kan het anders, opnieuw geld te verzamelen.. Gedurende zijn verblijf in Nederland, in December 2005, wordt Mevr Van Lammeren begraven. Een oud lief vrouwtje uit Weert van 89 jaar. Padre Harry op dat ogenblik dus in Weert en vriend van de familie van het vrouwtje, was medecelebrant voor deze uitvaartplechtigheid. Op de Koffietafel dan, kwam het tot het verhaal van Padre Harry en Dr. Hans V.D.Loo betreffende de situatie in zijn centrum in Bagamoyo. Suzy weet dat ik nogal van alles aankan, en zij vraagt Harry of ik hem daar zou kunnen helpen. Harry vind dit prachtig, enkel al om niet meer alleen te zijn. En dan komt dus ineens de kreet: Wim kom eens even. We moeten je wat vragen. Je hoeft nu nog geen ja of geen neen te zeggen maar denk er eens over na of jij enz, enz. Na enkele dagen bedenktijd kom ik voor mezelf tot de slotsom dat, als ik dat aanvaard, ik tenminste voor een iets langere tijd moet gaan. Enkel voor twee of drie weken, dan heb je juist de verkenning afgerond. En zo is besloten dat ik voor twee maanden naar Tanzania ga, om Harry een beetje te helpen, en natuurlijk ook om (Vervolg op pagina 19)



- 19-3--

was toch wel erg fijn haar stem ineens te horen, en dan een beetje vakantie te nemen. Hoe die hulp geëvolu- te vernemen dat het bij jullie sneeuwde. Ik kan het mij eerd is naar een “hogere functie”dat kunnen jullie dan heel moeilijk voorstellen. lezen in mijn verslagen. Want ondertussen ben ik dus Het onderhoud met Fr Kilawila moet toch wel iets losgepromoveerd tot ‘Representative of the Dutch Donor gemaakt hebben in Dar Es Salaam en Arusha, de hoofdGroup”. Een hele mond vol, met niets erachter. Maar, zetel van de congregatie. Want na de middag kreeg ik waar hier met veel respect en ontzag naar wordt te horen dat Fr. Kilawila s’avonds naar hier zou komen, geluisterd. Natuurlijk alleen maar voor het geld dat en blijven overnachten. Dit om vandaag verder te zaken dreigt verloren te gaan. te bespreken tezamen met Fr.Bajo. Het toeval wilde Tot hier dan het relaas hoe je als oud officier je ervadat ik gister trek ( neen, dat kan niet,als goeie Belg had ring nog ter beschikking kunt stellen voor andere doelik GOESTING) in spaghetti bolognaise. En had ik einden. mijzelf dus aangeduid als kok. Onze Bertino die, als hij Jos, ik hoop dat dit de zaken een beetje duidelijk mee uit gaat eten, steeds Spaghetti Bolognaise bemaakt. En als het internet functioneert, dan krijg je, steld, maar altijd iets aan te merken heeft, vond het en dit bericht, en een vervolg dat al sinds gister ligt te de lekkerste bolognaise die hij ooit gegeten had. Nu wachten om verstuurd te worden. had onze man uit Dar Es Salaam vertraging, als gevolg van een auto ongeluk. En had nog niet gegeten. Maar Groetjes aan iedereen, en tot schrijfs. dank zij mijn kookkunst (hm) konden we hem dan ook Wim JANSSEN. een echte spaghetti voorschotelen. De saus zoals dat 060307, hebben we eindelijk weer verbinding!! Ter hoort, was natuurlijk bereid met de nodige hoeveelheid info voeg ik al mijn schrijfsels en verslagen bij, enkel wijn. om te tonen dat ik hier ook echt wat doe. Vanmorgen dan de meeting met Fr. Kilawila en Fr. Bajo. Dag allemaal, Ik ging er van uit dat onze Harry (een beetje meer resBagamoyo, 060303 pect AUB), dus, dat Fr. Harry ook bij deze vergadering Het is vrijdagavond, 21.00Hr. Vreselijk stil. Iedereen aanwezig zou zijn. Maar hij vroeg me om die klus maar is er vandoor. De deur staat wagenwijd open, de fan alleen te klaren. Indien nodig was hij altijd te bereiken draait dol en toch loopt het zweet in straaltjes van mij via zijn mobieltje. Blijkbaar vertrouwde hij toch meer af. Het is vanavond heel erg warm maar vooral op mijn onafhankelijke onderhandelingscapaciteiten. drukkend vochtig. Door de open deur hoor ik, vanuit de Want inderdaad, Harry de goedheid zelve, is wat dat moskee, het gezang van het vrijdaggebed. Lijkt mij een betreft veel te zacht. Daar kwam dan mijn diplomatieechte klaagzang en ik vind het maar een saaie bedoe- ke ervaring goed van pas. Want ik moest dus Fr.Harry verontschuldigen, en daarvoor een valabele smoes verning. Maar, ieder zijn meug. zinnen, om dan het gevecht te beginnen met DE Over mijn onderhoud met Father Kilawila heb ik al een CONGREGATIE. beetje verteld. Alleen ben ik gewoon om alles op papier Ik werd dus plotseling opgezadeld met een enorme te zetten. Want van die mondelinge beloftes daar komt verantwoordelijkheid. En dit vooral met betrekking tot toch niets van in huis. Padre Harry of voor de anglofiede toekomstige functie van Fr. Harry. Waarbij mijn len, Father Harry heeft mij gevraagd te fungeren als belangrijkste streefdoel was om Fr. Harry te verlossen de vertegenwoordiger van de “Gulle gevers” uit Nedervan het bouw gebeuren, en hem eindelijk te laten land, dit om een beetje meer gewicht in de weegschaal te leggen. Voor de vergadering en de verslagen heeft Fr Harry mij dan ook een geweldig klinkende titel toebedacht, die natuurlijk in werkelijkheid niets voorstelt. Maar in de ogen van de congregatie een heel belangrijk iemand is. Zo werd in plotsklaps (mooi woord he) de: Representative of the Dutch Donor Group. Als dusdanig heb ik gister de ‘Minutes” geschreven van het onderhoud met Fr. Kilawila. Het was wel een werk van lange adem. Je wil alles noteren, maar het moet natuurlijk ook geen mastodont van een document worden. (Vervolg van pagina 18)

Terwijl ik gister dan aan het schrijven was kreeg ik plotseling telefoon van..... ja, al geraden, van mijn lieve Suus. Ik heb namelijk sinds eergister een Tanzaniaanse telefoon. En ben dus ook langs die weg te bereiken. Het

De Klilimajaro (Vervolg op pagina 20)




starten met de opdracht waarvoor hij naar hier gekomen is. Deze onderhandelingen hebben toch wel twee uur geduurd. Waarna Fr Kilawila gedurende ongeveer drie uur zijn rapport voor Arusha heeft geschreven. En nu maar hopen dat het iets oplevert. Voor diegene die het aanbelangt zal ik de “minutes” als bijlage toevoegen. Ondertussen gaan de werkzaamheden verder. De werkers hebben inmiddels begrepen dat hier een eigenaardige kerel rondloopt die hen permanent op de hielen zit. Goed dat ze niet weten dat ik uiteindelijk geen fluit autoriteit heb t.o.v. hen. Maar daardoor begint het toch wel aardig te draaien. Het resultaat is wel erg te zien, en het geheel krijgt zo langzaam een geordende en vriendelijke aanblik. Zelfs de kamermeisjes beginnen stilaan in het gareel te lopen.

- 20-3--

uitgenodigd voor de lunch, ging de eerste zijn verslag veder afmaken, en de beide anderen moesten dringend ergens heen. Dit ergens heen had ook wat langer geduurd, en zo had ik de gelegenheid dat ene verhaal te schrijven dat net eindigde als zij beiden terug kwamen. Ik rammelde van de honger en heb Fr.Harry meegenomen naar Jean-Du, de fransman. Na zo een drukke dag vond ik het nodig onszelf te trakteren op een lekker diner met een heerlijke fles Franse wijn. Het was wel geen Margeau, maar hier doet een Vin de Pays Doc het ook. En een heerlijk diner, nou ja, vraag maar aan Suus wat dat inhoud. Maar hier zijn we heel vlug tevreden. Een doordouwertje op mijn balkonnetje, samen met een sigaar van Harry, maakte om half een een mooi einde aan deze dag. Wat moest gebeuren gebeurde. Gisteravond als we doorgingen naar Jean-Du was het nog over de dertig graden warm. Dat moest zich ergens ontladen. Zo werd ik vanmorgen gewekt door de eerste echte tropische storm. De wind die ging ontzettend te keer, en het water viel bij bakken uit de hemel. Voor mij een heerlijke verfrissing. Alleen stond de hall boven, en de Dining Room beneden, onder water. Gevolg van de degelijke Afrikaanse constructie. Tegen een uur of negen was het dan afgelopen. De elektriciteit was natuurlijk ook uitgevallen. En omdat onze hulpjes geen benul hebben hoe ze een gasvuur moeten aansteken, heb ik maar zelf voor de koffie gezorgd.

Voor de opvang van de Doctors conferentie heeft Fr. Harry meer bedden nodig. Daarom staan er nu op elke slaapkamer twee bedden, en nog een in de voorkamer. De matrassen die hij gekocht heeft passen wel niet allemaal in de lengte maar dan denken we maar: dit is Africa. Als alles gedaan was ben ik eens rustig door de kamers gelopen en vond dat de opstelling toch maar niets was. Ik ben dan een beetje beginnen te meten, en ziedaar, tot mijn grote vreugde konden we de bedden naast elkaar zetten. Fr Harry geroepen, en hem getoond hoe het ook kon. Gevolg: alle kamers aanpassen, en nu hebben we echt mooie en vriendelijk ogende In de namiddag hebben Fr Harry en ik een bezoek gehotelkamers. En dat alles op een enkele dag. bracht aan de medieval ruins of Bagamoyo en de crocoToen was ik wel aan een “frisse” duik toe. Om vijf uur dile farm. Tegen twee uur waren we terug. Waarna Fr naar het strand om de spieren even los te werken. Dat Harry en Bertino vertrokken naar ongekende oorden. ging allemaal perfect, alleen was het water vandaag zo Even afmaken. Stroom weg, internet weg! heet, dat het echt heter was dan de warme badkuip thuis. Captain Thomas, een lokale, die elke dag op het strand ‘Malimba’s” loopt te verkopen, vond dat ik absoluut iets op mijn huid moest smeren. Hij heeft mij dan een flesje verkocht met coconut oil. Hij wilde eerst 5000 schilling, maar dat vond vader toch wat veel. Dus, afgepingeld tot 3500. Heb hem dan maar meegenomen om samen een coce te drinken. Zo had hij toch nog wat hij wilde. Ondertussen is het acht uur geworden en begin ik toch een beetje honger te krijgen. Net komen Fr. Harry en Bertino binnen. We zullen dan samen maar iets gaan eten. Morgen is het zaterdag en doen we lekker niets. All the best to all of you!! Daar zijn we weer. Nadat ik gister Fr. Kilawila, Harry, en Bertino had

Het vervolg brengen wij misschien in de nieuwsbrief van mei JH.

Zanzibar Bagamoyo



- 21-3--

REIS KVOO – MOSKOU SINT-PETERSBURG 07 - 19 september 2006 Lucien Wagner De reisdata zijn gewijzigd : Vertrek 07 september Terug : 19 september De inschrijvingen werden per spoedprocedure afgesloten op 21 maart 2006 - 40 deelnemers. Uw internationale reispas moet geldig zijn tot 20 maart 07 ! (zes maanden na de voorziene datum van de terugreis !) Betalingen : Deelnemingsprijs : € 1.750 1ste voorschot € 500 pp. ontvangen 2de voorschot van € 500 pp. vóór 05 mei ( procedure zoals voor ’voorschot 1’ ) saldo van € 750 pp. vóór 05 augustus ( idem ) Diavoorstelling en vragenuurtje door een van beide gidsen: maandag 24 april 06 om 1400u. Zaal Symfonie Cultureel Centrum Hasselt - deelnemingprijs € 11 pp. (inclusief dessertenbuffet en koffie) inschrijven vóór 15 april ( 011.228848 of [email protected] ) stortingen van € 11 pp. moeten op rekening 961-1951400-46 van KVOO Limburg met code ‘Dia 06’ toekomen vóór 19 april 06 - ook niet Ruslandreizigers zijn uitgenodigd - aantal plaatsen is echter beperkt tot max. 50.

Reservatie : Inkom € 30,- (met receptie) € 15,- (enkel concert) Indien U plaatsen wenst in het blok van KVOO LIMBURG dient U vóór 12 april 06 te reserveren op 011.228848 of per email : [email protected] De stortingen moeten toekomen op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG vóór 15 april 06



Goed om te weten ...

- 22-3--

Nieuws uit Soest

en om te noteren … 1. Adreswijziging Administratie der Pensioenen Vanaf 01 december 2004 is de administratie der pensioenen verhuisd. Contact: één adres voor alle briefwisseling,

Administratie der Pensioenen Ontvangst briefwisseling Victor Hortaplein 40 - bus 30 1060 Brussel Telefoonnummers: Algemeen nummer: Overlevingspensioen: Begrafenisvergoeding: Faxnummer:

02/558 60 00 02/558 64 32 02/558 64 34 02/558 60 53 02/558 60 54 02/55860 10

E-mail:

[email protected]. Be

Website:

http://www.ap.fgov.be

Deze diensten houden zich bezig met de overlevingspensioenen en begrafenisvergoeding. De nog niet eerder aangegeven beroepsactiviteit dient eveneens gemeld aan deze dienst, maar via het algemeen nummer.

2. Begrafenisvergoeding Vanaf 01 januari 2005 is het maximum bedrag van de begrafenisvergoeding gebracht op: € 2.087,69

3. Wijzigingen en aanvraag Voor iedere adreswijziging, wijziging in de gezinstoestand of inlichtingen aangaande de berekening en uitbetaling van het pensioen, richten we ons met vermelding van: het pensioennummer (staat vermeld op uw laatste pensioenuittreksel) en het nationaal nummer (vermeld op de achterzijde van uw identiteitskaart of op uw SIS-kaart tot: CDVU Kunstlaan 30 1040 Brussel Tel: 02/237 03 11 Deze beide nummers samen met het trouwboekje zijn nodig voor de aanvraag van het overlevingspensioen. Onze collega Cdt Jules Neven of de Sociale Dienst van het Leger - Leopoldsburg 011.348929 (weekdagen) Hasselt 011.287460 (enkel woensdag voormiddag) kunnen U helpen bij de aanvraag van uw overlevingspensioen en de begrafenisvergoeding.

4. Hoge en langdurige medische kosten Om het hoofd te kunnen bieden aan langdurige en hoge medische kosten kunnen de leden beroep doen op een van de fondsen die in de schoot van KVOO werden opgericht. Ook de sociale Dienst van het Leger kan in dat geval een tussenkomst verlenen. Indien gewenst, kunnen wij helpen bij het opstellen van het dossier voor aanvraag voor tussenkomst.

Inhuldiging van een nieuwe afdeling van het museum Wat begon als bobby van Burkhard SCHNETTLER, nl het verzamelen van militaire eretekens, regimentsschildjes en enkele uniformen is in de loop der jaren uitgegroeid tot een volwaardig museum. Een museum dat werkelijk een beeld geeft van de jarenlange aanwezigheid van de Belgische troepen in de Bondsrepubliek Duitsland. De lokalen werden te klein om alles uit te stallen en zo groeide de idee om een afdeling in te richten over het garnizoen SOEST. De geschikte plaats hiervoor werd gevonden in de vroegere Kol SBH ADAM kazerne. De inrichtingswerken zijn in volle gangen de inhuldiging van het museum is vermoedelijk (99%) op zaterdag 3 juni 2006 - PINKSTEREN. Van 11.00 tot 13.00 uur, ‘officiële inhuldiging met receptie.’ Vanaf 13.00 uur, een gezellig samenzijn met barbecue. Het museum blijft die dag geopend tot 17.00 u. Misschien is dit ook weer een gelegenheid voor een bezoekje aan ons vroegere garnizoen? Precieze details volgen later. Wij houden U op de hoogte.

Marcel T’Sjoen Danstee Dinsdag 18 april om 14u30 Ekkelgardenstraat, 12 3500 Hasselt Inschrijvingen op het nummer 011.210615 vóór 14 april De stortingen van € 4 per persoon met code TD/4 moeten toekomen vóór 17 april op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

Verloren tijdens de terugreis van Grimbergen-Meise : blauwe plastic zak met een paar damesschoenen en een zijden sjaal - graag een telefoontje aan het secretariaat !



- 23-3--

Foto : Willy Schapaert

Foto : Jef Snoekx

Foto : Jef Snoekx

Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren v.z.w.

In de volgende nieuwsbrief : Woordje van de voorzitter In en Uit document

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief April 2006 verschijnt maandelijks op 300 exemplaren

Mondo Verde : 23 mei - Jules Neven Bierwart - Modave - Hoei : 13 juni Nora Vanhove Artikel door : Luc Vandenborne Jef Schoups Wim De Greeve Vic Mardaga Verslagen van de activiteiten van April Deadline volgend nummer : 30 april ‘06

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : http://users.belgacom.net/kvoo.limburg [email protected] http://users.skynet.be/kvoolimburg

Jaargang 32 - nummer 4 April 2006 KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

Recommend Documents