Jaargang 32 - nummer 11 November 2006 KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG BRUSSEL. 06 december 06

Jaargang 32 - nummer 11

November 2006

KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG

BRUSSEL 06 december 06 LtKol Herman Schrijvers

Jaarlijkse Culturele U itstap Wij nodigen U uit voor de jaarlijkse culturele uitstap naar Brussel met Herman Schrijvers op woensdag 06 december 2006. We bezoeken KMKG (Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis) - Jubelpark 10 (Cinquantenaire) - plan op pagina 6.

We doen het circuit

“Middeleeuwen tot Barok’

met behulp van audiogidsen. Programma van 6 december 2006 We nemen de klassieke trein Genk (09.16) - Hasselt (09.31) - St Truiden (09.49) - Brussel Centraal (10.45) - 1e wagon 2de klas. 1100 u. Wandeling naar Club Albert (1km.) 1130 u. Aperitief voor eigen rekening 1200 u. Lunch - 3 gangen (wijn, water en koffie inbegrepen) 1345 u. Per metro naar KMKG en bezoek. Nadien shopping of een verwarmd terrasje. Opgelet : onze deelname aan de lunch in de Club Albert is beperkt tot 35 personen - rangorde wordt opgesteld in volgorde van inschrijving. Herman zal tijdens de heenrit aan diegenen, die niet aan de lunch in de Club kunnen deelnemen, de nodige aanwijzingen geven voor een alternatief en prijsgunstig restaurant in de buurt. Inschrijven : elektronisch (formulier december) of op 011.228848 uiterlijk vóór 01 dec 06 De stortingen van € 13 pp. (exclusief verplaatsing en aperitief) moeten met code ‘Brussel’ vóór 5 dec 06 toekomen op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG

KORPSMAAL KVOO LIMBURG woensdag 22 november ‘06 t driessent Diepenbeek

U kunt nog inschrijven tot uiterlijk 16 november (011.228848 of elektronisch) Bij inschrijving minstens één, bij voorkeur twee namen opgeven van collega’s met wie u de tafel wenst te delen. Wij zullen met zijn allen uw aanwezigheid erg op prijs stellen. Deelname in de kosten € 45 per persoon 961-1951400-46 KVOO LIMBURG vóór 20 nov - ‘code KRP ‘06’ In de hoop U en uw partner te mogen begroeten.

Woordje van de voorzitter

O

ok dit jaar zullen we weer niet bevreesd moeten z ijn da t de chrysanten op de graven van onze overleden dierbaren met Allerheiligen zullen bevriezen. We genieten nog volop van a an g en a m e n az o m e r temperaturen, de herfstkleuren beginnen zich amper te manifesteren aan de bladeren van de bomen, en moesten de media er ons dit weekend niet aan herinnerd hebben dat onze uurwerken dienden achteruit gezet naar het “winter”uur, we zouden zeker vergeten dat we reeds een flink eind gevorderd zijn op weg naar die winter. Cdt Jules Neven Toen we naar jaarlijkse gewoonte de graven van onze overleden familieleden aan het opsmukken waren deed het zicht van de (Vervolg op pagina 2)

In dit nummer : Woordje van de Voorzitter In en Uit document 22 november : Korpsmaal 06 december : KMKG Brussel met Herman Schrijvers Verslag Ambachtelijke route met Luc van Camp “De politie van Port-de Paix ….” - Willy De Greeve “Vluchten ...” - Luc Vandenborne “Belevenissen van twee Belgen in Noorwegen ” - deel 2 - Chris Vos Verslag Rusland - deel 1 Lidgelden 2007 - rappel

K.V.O.O. - LIMBURG

- 2-

november 2006

Woordje van de Voorzitter K.V.O.O.

(Vervolg van pagina 1)

vele bloemstukken op het kerkhof me terugdenken aan de beelden in het TV-nieuws van gisteravond, waar getoond werd hoe de stoep voor de winkel van de vermoorde juwelier in Lede na een herdenkingsdienst herschapen werd in een bloemenzee door mensen die aldus hun medeleven kwamen betuigen. Nu moet ik bekennen dat deze zoveelste zinloze moordpartij, of liever enkele nevenaspecten ervan, mij meer dan normaal beroerd hebben. En dan bedoel ik hiermee niet dat het weer om daders gaat die Mustafa of Mohammed heten, of dat het mij stoort dat onze justitieminister, die zich onlangs haastte om de familie van een in de gevangenis overleden jonge boef te troosten en te omhelzen, terwijl het nu van die kant opvallend stil bleef - de vermoorde juwelier had immers geen directe familieleden meer… - , maar het waren een paar bijkomende informaties die in de dagen na de moord de media haalden, die me inwendig echt boos hebben gemaakt, zoals dat waarschijnlijk met velen van jullie eveneens het geval was. Ik kan toch niet nalaten ze even op een rijtje te zetten. De enige opgepakte mededader, die reeds voorwaardelijk veroordeeld was tot 2010 wegens 21 (!) criminele feiten, had er in juni l.l. bij verstek nog eens 2 jaar effectief bij gekregen voor slagen en verwondingen, en diende dus in de gevangenis te zitten. Hij werd eind juni toevallig opgepakt door een paar wakkere agenten, maar zijn advocate zorgde ervoor dat hij, dank zij een juridisch achterpoortje, na een paar dagen diende vrijgelaten; hij zou zogezegd niet geweten hebben welke straf hij had gekregen, en had daardoor dus recht op een nieuw proces! Ongelooflijk voor het verstand van een normale burger! Maar wat mij (Vervolg op pagina 3)

19.10

Van Luc Vandenborne ‘Vluchten kan niet meer’ pg. 13

24.10

Van Yvan Lambrechts - foto’s Ambachtelijke Tour pg. 4 en 5

24.10

‘Canada’ reis in eigen beheer van Jean Reinquin pg. 30

30.10

Van Jean Pierre Dechesne - Luik N° 5 - verrassing 2007

30.10

Van Willy De Greeve ‘De politie van Port-de-Paix …’ pg 7

31.10

Van Marcel Demot ‘Woordje van de voorzitter’ pg 1

02.11

Oproep van Anne Hourdisse-Van Royen - wij kunnen het dierenasiel redden op http://www.vvdb.be - doe het nu !!!

03.11

Eindafrekening Rusland : batig saldo van €867,06 Er wordt een bijeenkomst voor de deelnemers gepland. Verslagen en de foto’s Rusland - tijdig ontvangen. Speciale dank aan: Sus Lecluyse, Armande Doucet-Chanet en Anne HourdisseVan Royen die onfortuinlijke fotografen depanneerden, ook dank aan Monique Van Camp voor het volledig verlag van de 13 dagen Rusland. 1ste reeks verslagen op pg 22-29. Vervolg in Dec en Jan. Ziekenboeg: Raymond Lampers is ontslagen uit Gasthuisberg en is thuis herstellend Germaine Moons is na een kort oponthoud in het Virga Jesse-ziekenhuis terug in de Bloemelingen Maria Schryvers-Verschueren onderging met succes een 2de knieoperatie ingreep in Herk de Stad. Irma en Conny brachten een attentie en wensen voor een spoedig herstel over. Nieuwe Leden: CHRISTIAENS Christiaan Maj Vl. Poortveld 3 3990 PEER 011.631480 e-mail keten BLEYEN Jean Cdt Gd Mudakkers 7 bus A 3920 LOMMEL 011.543721 e-mail keten GROENEN Emiel Maj v/h Vlw Kloosterstraat 16 3360 KORBEEK-LO 016.461282 e-mail keten

Wij betreuren het overlijden van onze collega

Commandant Apotheker Roger Hubert EMONDS echtgenoot van Mevrouw Lucienne VALLONS °

Koninksem 22.08.1929 Leuven 05.11.2006

De plechtige eucharistieviering vond plaats te Heverlee op 10.11.2006 Namens KVOO Limburg hebben wij aan de familie onze gevoelens van deelneming aangeboden en hebben wij een rouwkrans neergelegd

K..V.O.O. -- LIMBURG LIMBURG K.V.O.O.

juni – juli 2006 1999 november

Woordje van de Voorzitter

LI DG EL D EN 20 07


daarbij het meeste stoort is dat een bepaalde Gentse professor, die daarenboven nog hoofd van de “Juristenkrant” blijkt te zijn, deze gang van zaken volledig correct vindt, en zelfs zijn best doet om deze waanzinnige rechtsregel te rechtvaardigen. Het is nochtans voor de zoveelste keer weer maar eens bewezen hoe fataal dit extreem pamperen van criminelen soms kan zijn voor de argeloze burger die zijn vertrouwen stelt in ons rechtssysteem… Maar daarmee was de kous nog niet af. Ik heb altijd een gloeiende hekel gehad aan een bepaalde soort advocaten die er hun handelsmerk van gemaakt hebben om moordenaars en andere zware criminelen overdreven te vergoelijken en soms tot in het absurde te willen verdedigen. En ja hoor, gisteren bleek Mustafa zijn pro-deo advocate te hebben gedumpt en vervangen door een bekende toppleiter die de inhoud van zijn blinkende schedel bij voorkeur aanwendt om zware criminelen bij te staan en voor te stellen als brave doetjes. Ik kon mijn oren niet geloven toen ik hem in het TVjournaal met een uitgestreken gezicht hoorde verkondigen dat zijn cliënt, die toch argeloos zijn wagen had geparkeerd tegenover de winkel, absoluut geen vinger had uitgestoken naar de vermoorde juwelier, en er enkel was binnengegaan om zijn defect uurwerk te laten herstellen… Wanneer jullie dit lezen zullen we ongetwijfeld meer weten; ik ben echt benieuwd wat we nog allemaal gaan voorgeschoteld krijgen vooraleer deze trieste zaak zal opgelost zijn, maar ik heb me alvast voorgenomen mij er toch niet te veel meer aan te ergeren. Dient toch tot niets!… Uw voorzitter, Marcel

- 3-3--

Vanaf het boekjaar 2006 bestaat de bijdrage LIMBURG uit een forfaitair bedrag dat de uitgave van de voorzorgskas, de verzekering en de kosten van de nieuwsbrief moet dekken. Voor wie in het telefoonrepertorium met echtgenote of partner* vermeld staat bedraagt dit lidgeld € 12 ; voor wie in dit repertorium zonder partner° wordt vermeld, bedraagt deze bijdrage € 9,50. 1. De bijdrage LIMBURG mag samen met het NATIONAAL lidgeld worden gestort op rekening : 961-1951400-46 KVOO LIMBURG Helbeekplein 3/7 3500 Hasselt. 2. Het lidgeld nationaal kan eventueel aan Brussel worden gestort in dit geval moet u : de datum van storting meedelen aan Limburg uw bijdrage LIMBURG op rekening van LIMBURG storten (zie &.1) LIDGELD 2006

U BETAALT

Waarvan voor Limburg Nationaal

Weduwe

21,50 €

9,50

Cdt met *

29 €

Cdt zonder °

26,50 €

Maj met *

33 €

Maj zonder °

30,50 €

LtKol met *

35 €

LtKol zonder °

32,50 €

Kol met *

36 €

Kol zonder °

33,50 €

GenMaj

41 €

12

29

LtGen en Gen

43 €

12

31

Sympathisant

32 €

12

20

12 9.50 12 9.50 12 9.50 12 9.50

12 17 17 21 21 23 23 24 24

Uw betaling werd verwacht vóór 25 oktober 2006 De bijdrage voor een van de nationale fondsen kan op dezelfde wijze gestort worden. Stel niet uit tot morgen wat u vandaag kunt doen.

Voetbal

Er komt een man bij de pastoor en vraagt: 'Spelen ze in de hemel ook voetbal?' 'Dat weet ik niet,' zegt de pastoor: 'Ik heb vandaag pas de brochure aangevraagd. Kom over een week nog eens terug.' De man komt een week later terug en vraagt: 'En pastoor, weet u het al?' 'Ja,' zegt de pastoor: 'Ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws. Het goede nieuws is: er wordt inderdaad voetbal gespeeld in de hemel. Maar het slechte nieuws is: je staat volgende week opgesteld. Frans Kenis

Aan de hemelpoort Er wordt geklopt aan de hemelpoort. Sint Pieter ziet door het venster van de poort een man staan, Als hij de poort opendoet is de man echter verdwenen. Even later wordt er weer geklopt. Dezelfde man staat voor de deur en ... weer verdwijnt hij. Sint Pieter roept hem na : " Ben je met mijn voeten aan 't spelen ?" "Nee", klinkt het ver weg, " ze proberen me te reanimeren" Louis Feyen



- 4-3--

Eksel - Peer Ambachtelijke route 10 oktober 2006 Met een erg gevarieerd programma en met niet minder dan zevenenveertig deelnemers aan de ‘ambachtelijke route’ op 10 oktober 2006, is onze collega Luc Van Camp er in geslaagd om zijn excursie bij de top van de herfstorganisaties te laten optekenen. Er werd verzameld ten huize van de chocolaterie Anmadis te Eksel waar wij verwelkomd werden door de zaakvoerder ‘de dikke bakker’. Bij ochtendkoffie en uiteraard zelfgebakken taart, werden de laatste nieuwtjes uitgewisseld en dan kregen wij uitleg over de oprichting van deze artisanale zaak, de vervaardiging van pralines en al die lekker ogende snuisterijen. Een videofilm toonde deze familieonderneming in volle activiteit – hoe met behulp van enkele vernuftige toestellen en vooral met vaardige handen en vingers uit ruwe chocoladeblokken de lekkerste pralines worden gemaakt. Ondertussen had de dikke bakker al zijn registers opengetrokken en overspoelde hij ons met een klaterende waterval van moppen – het werd lachen, af en toe zelfs gieren, tijdens zijn onemanshow - zijn optreden was al voldoende om deze voormiddag te doen slagen. Ook de schoonzoon bleef niet ten achter en demonstreerde zijn kunst om chocoladestukken te decoreren en er echte kunstwerkjes en sierstukken van te maken. Nog een tombola waar de inzet in minstens gelijke waarde aan chocolade of gebakjes werd omgezet - een aankoopsessie - en dan was het tijd om in colonne naar het volgende RV te rijden. Ter herinnering toch nog enkele lessen van ‘de dikke bakker’ : pralines niet in de koelkast bewaren – ideale bewaartemperatuur tussen 15 en 18° - pralines zijn het best van smaak indien ze gegeten worden binnen de acht dagen volgend op de aankoop – pralines niet langer dan zes maanden bewaren – door ze bewaren bij een te hoge temperatuur krijgen ze soms een dun wit laagje (vetrijp), bij te hoge te mp e ra t u u rs c ho mm el in g en ontstaat condensatie suikerrijp)

- Chocolade is bekend om zijn antidepressiva eigenschappen: dat kan te maken hebben met de geringe hoeveelheid serotonine in de samenstelling van het product. Serotonine is een stof die natuurlijk in de hersenen aanwezig is en een rol speelt in ons humeur. Andere componenten van chocolade bevorderen de waakzaamheid, vergemakkelijken de spierwerking, wekken het hongergevoel op en bevorderen de intellectuele activiteit en het concentratievermogen.

Langs een rustige en landelijke weg doorheen weilanden en akkers ging het per colonne naar het landelijke ontmoetingscentrum ‘Breugelhoeve’ waar wij een smakelijke en verzorgde lunch geserveerd kregen. Het centrum zelf dat door de gemeente is aangekocht bestaat uit de manege Breugelhoeve, een cafetaria, en (Vervolg op pagina 5)



(Vervolg van pagina 4) modern logies. Het is ook het gedroomde vertrekpunt voor tal van fietsen wandelroutes en heeft een permanente en interactieve tentoonstelling van het Zuivelcentrum. Het namiddagprogramma begon met een rondrit per autocar onder leiding van een natuurgids van de Stad Peer. De zeven kerkdorpjes en de talloze boerderijtjes van Peer liggen verspreid tussen weiden en bossen, maar zijn met elkaar verbonden door middel van lange en rustige baantjes. Langs die wegen liggen de idyllische valleitjes van de Bollisserbeek, de Dommel en de Abeek, die het grondgebied van zuid naar noord doorkruisen. Omdat Pieter Bruegel de Oude uit deze contreien stamt werd de rit als het ware een Bruegelroute, met regelmatige haltes bij panelen waarop reproducties van zijn voornaamste werken zijn aangebracht. Het ging voorbij aan de vervallen 16e-eeuwse hoeve op het Laar ‘Het ooieievaarsnest’ het geboortehuis van de schilder - aan de zeven prehistorische grafheuvels waar een urne ontdekt werd met crematieresten uit de IJzertijd het Broekxhof waar het Limburgs ACV-boegbeeld, wijlen Monseigneur Broekx, geboren en getogen werd in de verte het verblijfspark Erperheide met zijn 600 bungalows dat in 1981 werd opgericht - de Vestkapelletjes die in de 19e eeuw onder druk van de Franse bezetter werden gesloopt - om vervolgens de stadskern aan te doen met zicht op de Kerktoren ‘De Reus der Kempen’ met zijn vermaarde beiaard - het oude stadhuis, oorspronkelijk een lakenhalle, dat volledig in een nieuw kleedje werd gezet - de waterbron met de beroemde ‘peer’ - en zoveel meer, echt te veel om op te sommen. Het derde luik van de dag bestond uit een bezoek aan de paardenmelk erij Ulenaers-Bloemen. “Merriemelk, puur natuur” is de slogan van paardenmelkerij. De Russische steppevolkeren gebruikten al sinds de oudheid paardenmelk tegen vele ongemakken en ter versterking van het lichaam. Bij ons is het gebruik van paardenmelk pas de laatste jaren in beeld gekomen. Een vlotte introductie door de gastvrouw maakte al vlug duidelijk dat ‘Polleke’ het sympathiekste lid van het bedrijf is – een ietwat oudere pony die gebruik makend van zijn oerinstinct tal van taken van de veearts voor zijn rekening neemt. Verder kregen wij door middel van een videofilm deskundige uitleg over alle aspecten van de melkproductie en de aanwending van dit “paardenmiddel” in de geneeskunde en de cosmetica. Een rondleiding door de piekfijn verzorgde stallen waar enkele merries stonden te pronken met hun kersvers veulen, gaf ons een kijk op de talrijke taken die hier moeten worden opgeknapt. Alleen al als men bedenkt dat de 50 merries om de drie uren moeten worden gemolken kan men zich best voorstellen dat de vrouw des huizes, die enkel parttime hulp (Vervolg op pagina 6)

- 5-3--



(Vervolg van pagina 5) heeft van haar echtgenoot, een leven leidt waar verlofdagen en ziekteverzuim onbekende zijn. Na de rondleiding mochten wij zowel van de merriemelk als van een paardenmelklikeur proeven om vervolgens kennis te maken een brede gamma cosmeticaproducten gemaakt op basis van paardenmelk. Tijd om de dag af te sluiten en terug naar de Breugelhoeve te rijden. Onderweg feliciteerde en dankte voorzitter Kolonel Vl. SBH Marcel Demot onze collega Commandant Luc Van Camp voor de perfecte organisatie van deze boeiende en zeer aangename dag. Beste Luc, het was zeer mooi. Een interessante ambachtelijke route, midden een prachtig stuk natuur. Wij hebben met zijn allen echt genoten van deze excursie, proficiat en bedankt. JH.

Polleke (links) met daarnaast zijn vrouwke en hun dochter

Culturele uitstap KMKG - woensdag 06 dec ‘06

Hiernaast het plan van de site ‘Jubelpark’ Verplaats ingen per metro vanaf de Club Albert : Heenreis : Naamse Poort. Richting Simonis. 2 de halte KUNST-WET uitstappen. vervolgens lijn 1A r ic h t ing DEBROUX of lijn 1B r ic h t ing STOCKEL 3de halte MERODE uitstappen e n ke l e ho nde rd e n meters te voet Terug : Lijn 1A richting Koning Boudewijn of Lijn 1B richting ERASMUS 5de stop Centraal

:

Brussel

6de stop : Plaats de Brouckere.

- 6-3--



- 7-3--

De Politie van Port-de-Paix verwelkomt ons in haar kazerne..... LtKol Willy De Greeve Hier en daar gewaagden we ons in een kort gesprek in ons beste Kreools en we kregen ook een antwoord, meestal vergezeld van een brede glimlach. Dus.... ofwel waren wij goed verstaanbaar, ofwel waren zij zeer beleefd .... maar het deed toch plezier!

Terwijl de mannen verder opruimden ging ik samen met de mensen van het commando van het detachement eens een kijkje nemen in het kwartier van de plaatselijke politie. We wisten niet hoe het er uitzag, welke mogelijkheden aan ruimte we hadden of hoe de lokalen ingericht waren. En hoe kan je beter zicht krijgen op wat er in de stad zo al allemaal te zien en te beleven valt dan er gewoon te voet door te wandelen zodat we meteen ook konden aanvoelen hoe de mensen op onze aanwezigheid reageerden. Voor alle veiligheid werd er beslist om onze wapens toch maar van een lader te voorzien....alhoewel....met drie kogels per wapen – want meer hadden we er nog niet – zouden we toch niet veel hebben kunnen uitrichten..... Met een vastberaden stap gingen we de poort uit en na enkele honderden meters hadden we al enkele kinderen die met ons meeliepen en naarmate de wandeling vorderde groeide ook het aantal “volgelingen”.

Tijdens onze wandeling door de stad ontdekten we dat het systeem van openbaar vervoer hier zeer goed uitgebouwd was. Aanhoudend reden de luid toeterende “tap-tap’s” door de drukbevolkte straten. Een “tap-tap” is een meestal versleten en veelkleurige pick-up-Toyota had hier blijkbaar veel succes en de modellen van midden de jaren ‘70 met open laadbak waren hier zeer geliefd – die achteraan plaats biedt aan zo’n 23 à 30 op elkaar geperste passagiers. Zitplaatsen zijn er niet tenzij op het dak van de cabine. De haltes gebeuren op aanvraag door het geven van enkele harde slagen met de vuist op het dak van de cabine. De prijs voor een rit bedraagt één gourde (ongeveer 2,45Bfr) maar voor wie in de achterste rij blijft staan en snel weg kan lopen tijdens de halte... was het gratis!! Het was mooi weer en wij vonden dat we de lokale horeca ook iets mochten gunnen. Daarom installeerden wij ons onderweg aan de terras-toog – binnen stonden de overige vier tafeltjes en zes stoelen – van “le Grand Café” en bestelden ons een biertje. Dat werd ons al meteen aangeboden door de patron die ons zeer duidelijk liet verstaan dat we bij hem zeer welkom waren en dat wij op zijn steun konden rekenen.

Onderweg werden we overal door de mensen die langs de straat liepen of voor hun huizen zaten opvallend Ondanks de grote dorst was de eerste slok een ware hartelijk begroet en het leek er op dat de vriendelijk- verschrikking: dat Haïtiaans bier was dusdanig slecht van smaak dat zelfs een “Heineken” ermee vergeleken heid van bij onze aankomst nog steeds aanwezig was. als een echte lekkernij kon bestempeld worden. Zelfs Wat er ook nog duidelijk voelbaar aanwezig was – en onze Marechaussée collega’s vonden het slecht .......al dat gaf ons een veel minder prettig gevoel – was de was het dan gratis en dat zegt genoeg! zwoele warmte, die ervoor zorgde dat we al vlug een stapje minder snel gingen, en de alom aanwezige stank Deze keet bleek ook een geliefkoosde plek te zijn voor vliegen, een diersoort die gezien het alomtegenwoordig van de riolen en het rottend huisvuil. De varkens konden er naar hartelust in wroeten en er rottend vuil op de straten en de stinkende open riolen hier een geschikte biotoop heeft gevonden. De “Grand in rollen ....ze knorden van plezier! Hier en daar liep er ook een hond, maar de meeste Café” werd dan ook passend herdoopt tot “Café des dieren hadden blijkbaar betere tijden gekend en Milles Mouches”. Wij zouden er later nog regelmatig Vandenbossche en zijn “Gaia”-kompanen zouden bij het moeten terugkeren...niet voor het goede bier maar omzien van die ellende hun hartje kunnen ophalen met dat het één van de plaatsen zou blijken te zijn om aan klagen: uitgemergelde, schurftige mormels van een inlichtingen te geraken over wat er zich ’s nachts in en vreemdsoortig en niet definieerbaar ras straathond.

(Vervolg op pagina 8)




De meest voorkomende straathond

rond de allemaal speelde.

stad af-

Een eindje verderop langs de hoofdstraat lag “le Tribunal de Paix” – niet te verwarren met ons “Vredegerecht” – maar de correctionele rechtbank en, tegelijk, het assisenhof. Hierover later meer want wat we daar allemaal beleefd hebben tart elke verbeelding.

- 8-3--

achter zijn bureel – een massieve houten tafel zoals er in de K-blokken in Leopoldsburg in de barakken stonden – met daarop een stapel aan elkaar gepinde bladen vergeeld papier. Een vluchtige blik erop leerde mij dat dit zijn velddagboek/logboek/notablok was. Buiten enkele dwaasogende militairen in de meest diverse kledijen die in de deur naar de gang stonden toe te kijken was er niemand van zijn personeel te bespeuren. “Comme la situation était calme pour le moment” had hij dan ook maar het “lovenswaardig initiatief”genomen om iedereen naar huis te sturen..... In de hoek van het lokaal lagen enkel geweren die veel gelijkenis vertoonden met Mausers: dat waren de wapens van het personeel met dienst, verklaarde de man ons met enige trots.

Mijn Luitenant had ondertussen zijn oog laten vallen op een pak bladen papier dat, samengehouden met een ijzerdraad, tegen de muur hing aan een grote kepernagel: het waren aanhoudingsmandaten van diegene die opgesloten zaten in de gevangenis, opsporingsbevelen van het parket, arrestatiebevelen en iets dat moest lijken op geschreven verklaringen van verhoren. Ik kon Uiteindelijk kwamen we aan de rand van de stad en ging mijn ogen niet geloven......en de anderen evenmin. er een aardeweg de heuvel op in de richting van de politiekazerne. Eigenaardig maar aan de voet van de Terwijl ik samen met de Nederlandse Kapitein Jan heuvel bleef de meute die ons volgde achterop. Eenmaal Roede op zoek gingen naar de burelen – wij dachten boven lag voor ons een vervallen stenen gebouw. We dat we die in een politiekazerne toch wel zouden vinden waren er al wel in de buurt geweest bij onze aankomst – waren de anderen ook op verkenning getrokken in het enkele dagen geleden maar dan wel langs de achterkant gebouw. Jan en ik gingen de trap op en troffen er niets op het voetbalveld. Hier was het dus dat wij aan de slag anders dan lege en/of gesloten lokalen aan. Plaatsgebrek om ons te installeren was er hier dus duidelijk moesten. niet. Tegen de muur van het gebouw zaten/lagen/hingen enkele “Policiers” van de FADH (Forces de Défense De brede trap die naar de bovenverdieping leidde gaf d’Haïti, de courante naam voor het leger dat hier zoals uit op een gaanderij die aan de buitenzijde van het eerder gezegd ook de politietaken vervulde). Toen ze gebouw naar achter liep. Op het uiteinde ervan kwamen ons zagen schoten ze uiteen in alle richtingen op één we uiteindelijk bij de enige twee gebruikte lokalen met man na: een adjudant. Breedlachend en met de militaire zicht op zee: het bureel van de officieren en van de eerbetuigingen van een “bleuke na één week Turnhout” kolonel. De toestand binnen in de burelen was gelijk het begroette hij ons en stelde zich in zijn beste Frans permanentielokaal: één grote ellende! Wij hadden op voor als “le Gradé de Permanence de Police”. Wat mij dat ogenblik nog zoveel respect voor onze “collega’s” onmiddellijk bij de man opviel was het eigenaardige dat wij, gezien hun afwezigheid, niet binnenkenteken op de vuile kraag van zijn smerig hemd – de gingen.......maar dat respect zou enkele minuten later sandalen die hij droeg waren ook aan vernieuwing toe en een eerste en zeer stevige deuk krijgen! de nagels van zijn blote tenen moesten dringend bijgeEen blik over de stenen balustrade toonde ons een knipt worden. Blinkend in de zon prijkte er namelijk een stofferige vuile binnenkoer met enkele gedeukte en lier, het oude Griekse muziekinstrument, op de rode duidelijk reeds lang buitengebruik zijnde auto’s: wij kraaglapjes: voor ons stond de Chef du Corps de veronderstelden dat dat ooit de dienstvoertuigen Musique du Régiment d’Infanterie!! Hij maakte ons ook geweest waren. In het midden van het plein stond een al dadelijk duidelijk dat alle officieren in de residentie gammele radiomast met bovenaan de restanten van een van de kolonel waren voor een belangrijke bespreking. radioantenne. Overal lagen hopen afval en vuilnis. Dat stoorde ons eigenlijk weinig want nu hadden we Iets benedengronds waren enkele houten deuren te zeker de vrije loop in en rond het gebouw. zien die waarschijnlijk de toegangen tot de magazijnen Zeer gastvrij bracht hij ons binnen in het permanentie- waren. lokaal en ik mocht plaatsnemen op de enige stoel die er (Vervolg op pagina 9)



- 9-3--

(Vervolg van pagina 8) Van in de doorgang beneden riep Luitenant Juan Coppieters ons toe dat we eens moesten komen kijken want zij hadden de cel gevonden met de gearresteerden. De provinciale gevangenis, gebouwd door het Amerikaans Expeditiekorps in 1917, was bouwvallig en door de US Special Forces na de inv as i e i n s ep t em ber 199 4 gesloten. De gevangenen – zij die er nog aangetroffen werden tenminste – waren door de Haïtiaanse Politie dan maar opgesloten in de cel van het politiegebouw in afwachting van verdere behandeling van hun zaak De oude gevangenis uit 1917 - was nog in gebruik juist voor wij toekwamen voor het gerecht. Toen wij beneden kwamen bracht Juan ons, zonder een woord te zeggen, We zijn met zeer gemengde gevoelens terug naar ons kwartier getrokken zonder een pint te gaan drinken naar de cel. onderweg. Het respect van enkele uren voordien was Wat ik daar zag deed mij walgen. weg en had plaats gemaakt voor een ander en zeer Een deur met een gat er in – de grootte van een blad “apart” gevoel tegenover die “despoten”. formaat A3 – dat als enige verluchtingsvenster bleek Wij hebben ons samen gezet rond een tafel en besloten dienst te doen gaf toegang tot een lokaal van zo’n 6m dat we de volgende dag moesten en zouden starten met bij 4m. Achter de opening waren een paar zwarte onze opdracht – het was dan 18 november en dat was gezichten te zien en je kon aan de geluiden die van de datum die wij vooropgesteld hadden. Maar hoe? binnen kwamen horen dat het daar drummen was om bij dat gat te kunnen staan. Toen de adjudant, die inmid- Wij waren gebonden door ons mandaat dat voorzag dat dels ook naar daar was gekomen met een paar kijklusti- wij aan “monitoring – lees begeleiding” moesten doen en ge politiemensen, op mijn vraag de deur opende kwam “de lokale politie moesten opleiden om haar taak naar er eer verzengende stank van urine en uitwerpselen behoren uit te voeren” volgens de regels en principes naar buiten die ons allemaal enkele stappen achteruit vervat in de “Universele Rechten van de Mens”. Het mandaat liet ons ook toe om “tussen te komen wanneer dreef. Van zodra de deur geopend werd kwamen ook enkele in wij getuige waren van grove overtredingen hiertegen” lompen gehulde zwarte wezens naar buiten maar die en dat te “melden aan de bevoegde instanties”. Stond werden met enkele kordate bevelen terug naar binnen daar tegenover dat het werk ook moest gebeuren en daar was niemand voor. gejaagd waarna de deur weer netjes op slot ging.

Bekomen van mijn eerste verbijstering bij het zien van dit schouwspel vroeg ik hem hoeveel gedetineerden er waren en wie er binnen opgesloten zat, maar hij verwees mij naar de bundel papier die met die ijzerdraad aan die nagel in de muur van het permanentielokaal hing, want daar was dat allemaal ergens op terug te vinden........later op de avond zou ons dat allemaal per toeval veel duidelijker worden. Niet ver van het gebouw zat een groepje vrouwen dat bezig was met het bereiden van een maaltijd op een houtskoolvuurtje: het was eten voor de gevangenen! Er was te weinig geld om eten te kopen voor de gevangenen – er was trouwens ook geen keukeninfrastructuur zoals later zou blijken - en het weinige geld dat er was werd door de officieren gebruikt om het politiepersoneel te betalen .....want die moeten toch ook leven..........

Een ding was ons overduidelijk: hier bestond geen politie, geen gevormd personeel...hier was NIETS !!!!! En bij iedereen rezen dezelfde vragen: wie moesten wij dan opleiden, was dit het personeel dat we moesten “monitoren” – een adjudant kapelmeester zonder muziekkapel -, moesten we die schrijnende toestand in de gevangenis ongemoeid laten, wie gaat hier ondertussen het politiewerk doen in de stad en de provincie ?????? Er werd overlegd en voor ons was de “training on the job” van het bestaande personeel de enige en minst slechte oplossing om het bestaande personeel – in de veronderstelling dat we dat te zien zouden krijgen – bij te scholen. Maar als je iets wil veranderen moet je bij de top beginnen want de rest volgt vanzelf. Wij hadden geen andere keuze dan, in afwachting van (Vervolg op pagina 10)



- 10-3--

uit te sturen met als opdracht op verkenning te gaan, zich overal in de stad te tonen en zoveel mogelijk te weten te komen. Een ploeg Belgen zou een kijkje gaan nemen hoe het in de kazerne verliep. Alles wel te verstaan zonder Haïtianen! De Nederlanders voelden niet veel voor de patrouilleactiviteiten – in feite ging ik met dit alles mijn boekje ook te buiten – en bleven dus thuis voor een intern Voor de situatie van de gevangenen moest er een gesprek “Dutch Ears Only”. Ik heb hen wel laten oplossing gevonden worden, desnoods moesten de verstaan dat ik daar enig begrip voor kon opbrengen bestaande leegstaande lokalen hiervoor gebruikt maar liet hen ook verstaan dat er vanaf de volgende dag dingen op de agenda stonden die WEL volgens het worden. boekje waren. Dus zouden wij – met of zonder toelating - het zaakje vanaf morgenvroeg in handen nemen. Gezien de Ergens in mijn binnenste was er iets dat mij intrigeerverschillende interpretaties van de inhoud van het man- de: die vergadering van de kolonel met zijn officieren daat werd overeengekomen dat de Nederlanders zich in zijn residentie. Ik sprak er met mijn Belgische stafhoofdzakelijk zouden bezig houden met het aspect leden over en blijkbaar vonden zij ook dat er iets “monitoring” en de Belgen het politiewerk – dat natuur- “louche” aan was. Waarom niet eens op huisbezoek gaan lijk veel meer risico’s inhield in dit gebied waar ten huize “Clèrejune”? Vermits zij allemaal samenwoonmoorden, plunderen en verkrachten dagelijkse kost den in de residentie van de kolonel was het dan met één waren voor de rondtrekkende bendes - op zich zouden moeite opgelost. En wij weg.....

(Vervolg van pagina 9) de aankomst van geschoold personeel, het werk zelf doen. De Nederlanders hadden het daar moeilijk mee en waren meer voorstander van het “werk volgens het boekje” en het mandaat naar de letter te volgen. Dat betekende echter concreet dan ook lijdzaam blijven toezien en alles verder zijn gang laten gaan. En dat vond bij de Belgen geen gehoor.

nemen samen met de enkele Haïtianen waarvan wij dachten dat ze het werk aankonden. Voor de opleiding van het bestaande personeel was er een team onderrichters samen gesteld dat het opleidingsprogramma MP als basis zou gebruiken. Het onderzoekswerk ten voordele van het gerecht zou binnen het commando gedaan worden. We konden zonder problemen starten omdat we van in het begin voor de klassieke pelotonsstructuur met secties en ploegen gekozen hadden hetgeen ons enige vrijheid van handelen gaf. Na de briefing aan onze mensen van wat wij gezien hadden werd beslist om diezelfde avond nog iedereen

Toen we enkele minuten voor de witte woning – een grote villa in “haciënda” stijl met een vlaggenmast en twee schildwachthuisjes aan de ingang – stopten met onze Chevy wisten we niet wat we zagen: geen wacht, geen vlag aan de mast, geen licht! Eigenaardig...... Toch maar naar binnen gegaan en toen kwam surprise nummer twee: een leeg kot, geen meubels, geen kolonel, geen officieren, .....geen kat te bespeuren! Zeer eigenaardig..... Onze aanwezigheid had duidelijk de aandacht van enkele mensen in de buurt getrokken. Een oudere vrouw vertelde dat zij in de vooravond vertokken waren met enkele voertuigen en hun hebben en houden hadden meegenomen!!! Alles klaar dus: zij waren, miljaar, “de pist in”!!!! Ongewild schoten we alledrie in de lach. Meteen werd het allemaal al een stuk eenvoudiger want met hen moesten we dus al geen rekening meer houden bij het opstellen van het trainingsprogramma...... Uit de “Motorola” van Luitenant Coppieters klonk het bericht van Bravo 1 die vroeg aan Bravo 6 – hijzelf - om dringend naar de politiekazerne te komen en Sierra 6 – ik – mee te brengen. Snel daar naartoe want hier hadden we alles al gezien. Toen we aankwamen voor het politiegebouw stond onze adjudant-kapelmeester van ’s morgens ons op te wachten. Een beetje verderop stond de Chevy van Bravo 1 met volle licht – de enige verlichting die er was aan de buitenzijde van het gebouw - op de deur van de cel gericht. Er heerste binnenin een hels kabaal. De adjudant rapporteerde dat de gevangenen hadden

De gevangenis die door ons werd gebouwd in de kazerne





- 11-3--

Bij het zien van de talrijke vrouwen en kinderen die er tussen zaten/lagen konden we slecht aannemen dat het hier om allemaal criminelen ging alhoewel......Dus begonnen we met een klein verhoor, een soort snelrecht. Van wat we daar allemaal hoorden geef ik hier enkele voorbeelden Voor het voertuig naast mij stond een jongen van zo’n 12 à 13 jaar oud die opgepakt was en opgesloten omdat hij bij iemand – uit de papieren zou later blijken dat het om een Franse private ontwikkelingshelper (lees: zakkenvuller) ging – een steen door de ruit zou gesmeten hebben. .................Ik liet de jongen onmiddellijk naar huis vertrekken!

De nieuwe gevangenis

geprobeerd om uit te breken maar dat het niet gelukt was. Twee andere ploegen hadden de oproep van Bravo 1 gehoord en waren ondertussen ook naar de kazerne gekomen. Vermits we onder Belgen waren – de Nederlanders waren nog aan het overleggen over het al dan niet te buiten gaan van het mandaat en de opportuniteit van een dergelijke beslissing - konden we dus ook iets meer doen..... Alle voertuigen werden snel naast elkaar op een rijtje gezet met de snuit in de richting van de deur met de grote lichten op. Met de busjes pepper-spray, een verboden wapen op dat ogenblik in België - ook voor de Politie maar behorende tot onze Police-Monitor uitrusting voor de opdracht -, in de hand gingen enkele mensen richting van de deur. Na enkele vluchtige wolkjes te hebben aangelegd voor dat ene venster in de deur verdwenen de zwarte gezichten met witte bolle ogen ook en kon de deur dus geopend worden. Voor alle veiligheid werd een tweede peper gordijn aangelegd om diegene die niet overtuigd waren om achteruit te gaan tot andere gedachten te brengen. En met de peperwolkjes verminderde ook het lawaai en maakte plaats voor gebraak en gekuch.....Op bevel “Soté” (lees: “Sortez”) gevolgd door “Kanpé et chita là” (lees: “Stop en en ga daar zitten”) werd zonder al te veel tegensputteren gereageerd door iedereen die buitenkwam (lees strompelde) uit het lokaaltje van 6m bij 4m. Ik weet het nu niet meer precies maar ik meen dat het 21 mannen vrouwen en kinderen waren die daar, kuchend en brakend van de pepper-spray, voor ons op de grond zaten of lagen in de schijnwerpers van onze voertuigen. Het juiste aantal en hun identiteit stond op dat bundeltje papier met die ijzerdraad aan de nagel in de muur van het permanentielokaal dus een appel konden wij ons dan ook besparen...

In de groep zat een vrouw - duidelijk zwanger – die samen met haar man - een onderwijzer uit één van de dorpjes in de heuvels op twee dagen te voet hiervandaan - twee weken voordien door de onderzoeksrechter opgevorderd was om te komen getuigen in een zaak van diefstal. Aangezien de beklaagde ontsnapt was uit de oude bouwvallige gevangenis kon het proces niet doorgaan. De politiechef, onze kolonel die met zijn officieren enkele uren voordien blijkbaar het hazenpad gekozen had, vond het dan maar beter om hen op te sluiten om zeker te zijn dat zij, in geval van een proces, ook aanwezig zouden zijn op de zitting....... onmiddellijk naar huis gestuurd! Omdat de zoon, verdacht van de diefstal van een kruiwagen, bij zijn aanhouding niet thuis was had men de vader en de moeder maar meegenomen en opgesloten.......onmiddellijk naar huis gestuurd! Uiteindelijk bleven er een zestal over die geen uitleg hadden maar die onze adjudant-kapelmeester met naam en toenaam kende zonder naar de nagel aan de muur te gaan.......en die bleven binnen !!! Ontdaan maar een beetje tevreden omdat we meenden dat we al iets gerechtigheid hadden laten gelden ging het rond 2300Hr ’s nachts in colonne terug richting ons hotel. Bravo1 bleef ter plaatse om gedurende de nacht dat bundeltje aan de muur “up to date” te brengen zodat de ploeg “onderzoek de volgende dag kon beginnen. Bij onze thuiskomst was het gesprek onder de Nederlanders afgelopen. Eén van de besluiten was dat zij de mening van Den Haag zouden vragen over de aan te nemen houding gedurende de volgende dagen. Op mijn “daily report” via Immarsat naar Brussel dezelfde nacht nog – want dat moest dagelijks geleverd worden en ik ben nu eenmaal een gedisciplineerd manneke – stond het hele relaas van de dag. Het antwoord was echter kort, bondig en “to the point”: “Well done Wim! Doordoen maar wel voorzichtig blijven!” (Vervolg op pagina 12)



(Vervolg van pagina 11) Het hoofdkwartier in Port-au-Prince antwoordde bij monde van de boss, Mr Robert Kelly persoonlijk, dat ik die maatregelen moest treffen die ik nodig achtte om de situatie meester te worden. Hijzelf kwam enkele dagen later per heli voorbij om zich te vergewissen van de toestand. Mr Kelly, een echte ervaren “cop” uit New-York, had geen enkel bezwaar tegen ons plan maar vroeg alleen om hem op de hoogte te houden. Voor hem was een kwestie om zo vlug mogelijk stabiliteit te hebben in de verschillende regio’s.

Bestuursvergadering 09 oktober 2006 Aanwezig : Marcel Demot, Herman Schrijvers, Jef Hendrix, Leon Monsieur, Luc Van Camp, Luc Vandenborne, Jules Neven, Jos Hermans Verontschuldigd : Gilbert Moons Evaluatie van de activiteiten Alle activiteiten krijgen de beoordeling Zeer Goed 21 Jul : Barbecue - Herman Schriijvers - 116 deelnemers 10 Aug : Luik - Jean Pierre Dechesne - 41 deelnemers 23 Sep : Hasselt - Henri Polus - 40 deelnemers 7 Sep : Rusland - Lucien Wagner - 38 deelnemers Volgende activiteiten 10 Okt : Ambachtelijke Route - Luc Van Camp - 47 deelnemers (verslag pg. 4.) 15 Nov : Te Deum - receptie Provinciecommandant 06 Dec : Culturele uitstap - Herman Schrijvers - pg 1. Voorstellen reizen 2007 Het voorstel van Leon Monsieur voor een 8-daagse reis naar Toscanië in september ‘07 wordt als KVOO-reis 2007 weerhouden. Overnachting : heenreis - Lugano terugreis - Colmar Bezoeken aan : het Kartuizerklooster van Certosa di Pavia, de steden : Siena, San Gimignano, Pisa, Lucca, Montecattini Alto, Volterra en Firenze. Aankondiging met aanvullende details op 22 nov ek. tijdens het Korpsmaal Programma 2007 Behoudens aanvullingen die ons vóór 25 november ek zullen worden overgemaakt zijn volgende punten weerhouden : 16/01 Nieuwjaarsreceptie - Jos Hermans 13/02 Algemene Vergadering - Modeshow Gilbert Moons en Marc Rogiest 27/02 Filmvoorstelling - Louis Truyers 13/03 Scheepslift Theux en Binche - Leon Monsieur 27/03 Luik met verrassing - Jean Pierre Dechesne 13/04 Nationale Dag - 150 jaar KVOO 08/05 Braunkohlwerke - Jean Reinquin 12/06 Maastricht en boottocht - Urbain Paulissen 21/07 Te Deum 26/07 Barbecue - Herman Schrijvers 07/08 Leopoldsburg - Julien Van Hurck

- 12-3--

“The difference between working with Militairy and civilian is obvious” zei de wijze man voor hij instapte: “You are trained to act or react as required. Well done! I am looking forward to co-operate!” En daarmee was het eerste erratum aan het mandaat een feit. Over de gewetensproblemen van de Nederlanders heb ik hem maar niet gesproken.....die zorg heb ik voor mij gehouden! Meer over wat er de volgende dagen, weken en maanden nog zoal gebeurde volgt!

WDG. 11/09 Wandeling - Jef Hendrix 09/10 Affligem - Jos Hermans 15/11 Te Deum 21/11 Korpsmaal 05/12 Culturele uitstap - Herman Schrijvers 18/12 Causerie Haïti - Willy De Greeve Voor de causerie “De Krijgsmacht in Limburg” door de Provinciecommandant Kol SBH Raymond Joris en voor een uiteenzetting over de loopbanen en de statuten bij de Krijgsmacht door AdjtChef Peter Prévot, overleggen wij nog om een gepaste datum te vinden. Het definitief programma verschijnt in de nieuwsbrief van december. 150 jaar KVOO - Nationale Dag - 13.04.07 Hieronder het verslag Herman Schrijvers ingevolge de nationale vergadering van oktober ll. Alle leden zullen persoonlijk worden uitgenodigd. Insteek in het IB van Feb 07. Gastspreker, de Minister van Staat M. Eyskens zal zijn exposé in beide landstalen geven : “de invloed van een klein land op de wereldpolitiek” Maaltijden : Technische School voor de Voeding (TSV) Kwartet van de Muziekkapel ven de Gidsen zorgt voor muzikale omlijsting Opvang : Kring Brussel - herkenningsbadge Autocarbegeleiders van de Kringen moeten over GSM beschikken en krijgen een herkenningsbadge Allerlei en Tafelronde KVOO Nationaal - zetel overgebracht naar Peutie - IB Studie voor onderschrijven van een globale nationale verzekering wordt gezet Oprichting van een werkgroep voor de statuten van de VZW en de feitelijke verenigingen in de schoot van KVOO. Jules Neven zal voor Limburg zetelen - eerste werkvergadering 10 nov ek. Jules Neven : uitwisseling gegevens naar de militaire administratie Verslag van zijn initiatieven voor de recente aanvragen van overlevingspensioenen van leden Luc Van Camp : opstapplaatsen excursies - probleem wordt verder onderzocht en aangepast. Volgende vergadering maandag 04 december 06 om 1930u. JH.



- 13-3--

Vluchten kan niet meer Kapt/Zee Luc Vandenborne dat park en daar ga ik al aan ten onder. Dan is dat park Genk 19/10/2006 nog ommuurd zodat hij eens niet kan rusten voor een babbel met de buren. Het verbaast me niets dat de Vluchten kan niet meer ……. man nog vlug is getrouwd voor hij daar is ingetrokken. Toegegeven een mens leert een boel bij zo’n verkiezinKom nu niet vertellen dat je gen. ”The day after” werd er niet meer zoveel uitleg niet weet hoe het gesteld is gegeven en werd het, mij althans, allemaal veel moeilijmet de verkeersveiligheid in ker. Een mens heeft dan uren voor de TV gezeten en Her stap pe, Da diz el e of op gevaar van zijn leven en dat van zijn wagen, de alleBlutsijde, hoe groot de nood is maal lachende, gezichten bestudeerd om toch maar de aan betaalbare woningen in goede keuze te maken om de dag nadien te vernemen Mettekoven, Slijpe of Koekelare en hoeveel blauw er dat ze allemaal hebben gewonnen. Diepe ontgoocheling op straat rond loopt in Wilderen, Handzame of al die moeite voor niets! Genenbos. Dit alles werd je voor de verkiezingen van Slechts twee verliezers blijkbaar. De eerste is de man 8 oktober door onze VRT haarfijn uit de doeken van de “ippon en de wazahari” uit Oostende. Die gaf gedaan. Natuurlijk moest je daartoe urenlang voor je doodeerlijk toe, zoals het een sportman past, dat hij TV-set zitten. Maar zeg nu eerlijk dat was toch beter verloren had. Helaas de plaatselijke winnaar, de prodan te kijken naar de zoveelste herhaling van ik weet fessor (heeft natuurlijk zichzelf niet gemaakt maar niet welk stom programma. Niet alleen beter ook erg geef toe het is geen gezicht en is dan ook al onderleerrijk te zien hoe de kinderen, kleinkinderen, nichten hevig aan de gewijzigde hormonale huishouding) is geen en neven van onze politieke kopstukken werden opgesportman en eiste openlijk het vel (Shylock, The voerd als de toekomst van onze plutocratie. Politieke Merchant of Venice) van de verliezer. Zijn blauwe kopstukken die de maanden voor de verkiezingen bij kompanen waren de man al lang beu en in hun machtsiedere mogelijkheid vertelden hoe zwaar hun job wel honger, de professor stelde nog min nog meer dat het weegt en hoeveel uren per dag ze wel wroeten. paarse feest met die man erbij niet langer kon, lieten Moeilijk te begrijpen natuurlijk dat ze hun naaste ze Bartje (of nartje, kies maar) uit Mechelen vertellen familieleden die ellende, dat rotleven, niet willen dat hij, als voorzitter, beslist had dat de sportieveling besparen, dat ze als je de geruchten wil geloven meer uit de partij moest. en meer overschakelen van familie naar jonge blondine. De tweede verliezer was de Jean-luc uit Vilvoorde. Tenzij dat zware werk hun hormonaal huishouden Zoals gewoonlijk zei die dat niet in zoveel woorden verstoort en uit die verstoring de verstoring van het maar zijn gezicht sprak de spreekwoordelijke boekeigen huishouden volgt. Tenzij ja……tenzij!!!! Maar de delen. Dat de Vilvoordenaars die man niet veel stemLouis uit Leuven heeft natuurlijk gelijk als hij men hebben gegeven kan ik begrijpen ze moesten de zegt :”Als ze hun werk te zwaar vinden moeten ze niet man uit de stad verwijderen. Waarom? Gewoonweg zaniken maar een andere job zoeken”. omdat de man op ontploffen staat en die ontploffing zo Niet alleen al dat leerrijks hierboven maar nu weet je hevig zal zijn dat er in het kanaal naar Brussel een ook, bijzonder te onthouden, dat ze allemaal “goed kleine “tsunami” zal ontstaan waartegen die Vilvoordse besturen”. Dat is me onmiddellijk duidelijk geworden bruggen, zoals bekend niet bijster stevig, niet bestand met binnen te tien dagen na de verkiezingen een betazijn. Het kan natuurlijk ook gebeuren in de hoofdlingsaanzegging te krijgen van zowel onze goedbestuurtribune van het Breydelstadium en dan is de ellende de gemeente als van de provincie. Toegegeven de niet te overzien. Zij die vrienden hebben met een provincie is bij al dat TV-geweld volledig in de luwte abonnement bij de “club” gelieve hen te verwittigen gebleven. Misschien zat de schrik er in dat de goegevoor de aankomende ramp. Maar zolang de ontploffing meente zich zou afvragen :”waartoe dat spul eigenlijk niet heeft plaatsgehad blijft de Jean-luc de meester dient”. Wel daar behoor ik niet bij,de goegemeente tacticus die in een handomdraai zijn verlies in een natuurlijk, ik gun onze Gouverneur zijn € 35,00 want overwinning zal verwerken. Of hij daar de FDF of de bij die wandeling door Hasselt heb ik nu eens goed duivel moet bijhalen de “plumber” (dixit de Guy uit gezien welk gebouw en domein die man moet onderGent) zal het lek wel dichten. Ja die hormonen van de houden. Mijn tuin is maar ”peanuts” in vergelijking met (Vervolg op pagina 14)



(Vervolg van pagina 13) Guy kan men ook in vraag stellen. Niet alleen het romantische zitje met Freya op de bank of het schizofrene taaltje erbij doen twijfels rijzen maar de manier waarop ze mekaar besprongen na, natuurlijk, hun overwinning stemt tot diep nadenken. De echte overwinnaars zijn de vrouwen. Ze zullen het geweten hebben met hun pariteit. Maar (sorry dames) geen pariteit in de ruzies. Kijk nu naar Lierke plezierke waar die dame van “spirit” het blauwe Marlène (zonder mooie benen) moeilijk maakt. Men moet maar durven een nicht van, ook al hormonale, Patrick uit Tongeren, een Vanderpoorten, de eerste burger uit Vlaanderen, haar leven verzuren. Gelukkig is de onderhandelaar ook een dame, neutraal naar haar job bij de VRT, maar toch ook kandidate bij verkiezingen(?). Ziet er niet goed uit voor Marlène. Kinderspel natuurlijk bij de zustermoord in het Brusselse. Het nationale monument(!?) ons Laurette verraden door het vroegere monumentje Isabelle. Isabelle meisje telkens ik mijn wagen bekijk met reflecterende nummerplaat of mijn mazouttank met groene dop denk ik aan je. Isabelle “darentelle si le Roi savait ça” ik denk veel aan je. Echte zussen waren het en ze zouden samen dat zootje in Schaarbeek eens klaren, ze hadden een akkoord zegt ons Laurette. Helaas! Isabelle heeft, niet te verbazen, dat akkoord verkeerd begrepen of ons Laurette heeft nogmaals haar wensen voor werkelijkheid genomen, toen de kaarten op tafel werden gelegd verkoos “darentelle” andere vrienden. Zonder onze boekschrijfster gerekend want, al evenmin sportief als de professor, dicteerde ze dat al die groenen uit de akkoorden met de PS moesten worden gewipt. De groenen, idealisten bekommerd om moeder natuur, maar toch ook een beetje om hun leuke postjes, besloten dat “darentelle”uit de partij moest.

De spiegel Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden. Veel weelde was hij niet gewend een spiegel had hij nooit gekend. Eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegel glas. Hij nam 't in zijn vereelte hand 't zat onder 't vuil en onder 't zand. Hij veegde 't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. "Mijn vader" zei hij, "sapperloot die is al vele jaren dood." "Mijn vader, och, die goeie man! ! hij is het en hij kijkt me an." Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak bekeek het thuis op zijn gemak. En hij begon te overleggen wat zijn vrouw ervan zou zeggen.

- 14-3--

Een raadsel blijft, als al die beloofde duizenden sociale, betaalbare woningen in Belgische lintbouw er echt zouden komen dan staan we volledig stil en hoe moeten we dan vluchten. Ondertussen staat zowat 10% van de woningen in dit land te koop (overdreven!?) en ik die dacht dat het een kwestie van vraag en aanbod is (stupid). Geen nood mensen de boeken zijn nog niet gesloten want onze minister en nog een stel anderen beweren dat ze in dit land niet kunnen tellen want zij komen stemmen te kort en dat kan toch niet. Geen nood, op naar de volgende verkiezingen, de messen zijn gewet, de opwarming is voorbij. De atleten verbreken onmiddellijk records in een paar nachtelijke zittingen toveren ze een tekort van € 5 miljard om in een overschot. Daar mensen daar doe ik mijn pet voor af. Alleen mijn pet want ik draag geen hoed. Vraag me toch af of zo’n nachtelijke zittingen ook niet schadelijk zijn voor de hormonale huishouding. Nog andere vragen kwellen mijn geest (blijkbaar te klein om te begrijpen). Zoals, heeft de VRT het nu echt zo goed gedaan? Blijkbaar niet want de directeur heeft ontslag genomen! Dit na het doorzenden van ruziestokende Mary met een bedrag van €775000,00. Hebben ze met mij nooit willen doen de onnozelaars want in ruzie stoken was ik immers ook goed. Is die bleke jongen uit Antwerpen, winnaar met de stemmen van de nieuwbelgen nu echt bij de koning geweest met zijn witte T-shirt en zou de koning hebben opgemerkt dat er iets miszit met de man zijn hormonenhuishouding ? Je ziet “gekweld ben ik van binnen” Toch groeten uit Genk

lvdb

Ze was wat bazig, zijn Katrien zou er om lachen wel misschien. En omdat hij daar zo bang voor was verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen "Mijn vader", zei hij dan tevreên. Dat werkte argwaan bij z'n vrouw die het hare er van weten wou. En zodra hij weer de deur uit was toen zocht en vond zij 't spiegelglas. "Wat moet hij daarmee", peinsde zij "er moet iets niet in orde zijn." Zo wantrouwde zij haar goede Hein . Ze keerde 't om en keek en raakte toen geheel van streek. "Daar heb je 't nou, ik dacht het wel er is een andere vrouw in 't spel." "Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf hoe houdt hij van zo'n lelijk wijf!!!!!"

Jules Neel

De Blinde man Een blinde man gaat per ongeluk een lesbische bar binnen. Hij vindt zijn weg tot de bar, zet zich neer op een kruk en bestelt iets te drinken. Nadat hij er zo een tijdje heeft gezeten, roept hij naar de persoon aan de tap: "Hey, wil jij een blondjesmop horen?" De hele bar wordt in een klap muisstil. Met een diepe, zware, dreigende stem zegt de vrouw naast hem aan de bar:"Voor u die mop vertelt, meneer, moet u vijf dingen weten: Een -De persoon achter de tap is een blonde vrouw. Twee -De uitsmijter is een blonde vrouw. Drie -Ik ben een 1,90m grote, 100 kilo zware blonde vrouw met een zwarte band in karate. Vier -De vrouw die naast me zit, is een blonde vrouw en is een professionele gewichthefster. Vijf –de vrouw aan jouw andere zijde is een blonde vrouw en is een professionele worstelaarster. Wel, ik raad u aan om er eens goed over na te denken, meneer. Wilt u die mop nog altijd vertellen?" De blinde man denkt enkele seconden na, schudt zijn hoofd en zegt: "Niet als ik hem vijf keer moet uitleggen." Luc Vandenborne



- 15-3--

Belev enissen v an twee Belgen in Noorwegen. (vervolg van deel 1. verschenen in de nieuwsbrief van oktober 2006)

Chris Vos duurzaam beleggen d.m.v. uitgekiende strategieën 07 Okt 2005: We vertrekken om zo een vette spaarpot op te bouwen voor later. voor een week op cursus naar Dat siert hen. De Noorse samenleving geniet de NATO-school i n hiervan in die zin dat, op medische verzorging na, Oberammergau. de sociale voorzieningen heel goed uitgebouwd zijn. Hun goed pensioen is nu al voor lange tijd We nemen de nachtboot in gegarandeerd en Noorwegen zal nog lang een rijk Stavanger tot in Hirtshals in land blijven ook al zal de olie op zeker moment zijn het noorden van Denemarken opgedroogd en de gasbellen vervlogen. en dan gaat het met de auto dwars door Denemarken, dwars door Duitsland tot in het zuiden 24 Okt 2005: begin van een eerste lange

van Bayern kort aan de Oostenrijkse grens. Deze regenperiode. trip van 1600 Km duurt twee dagen en is dus een We leven in de regenregio bij uitstek van hele onderneming. Gelukkig is er een programma Noorwegen en dat zal ons stilaan duidelijk worden voor de dames dat parallel loopt aan de cursus van mochten we daar nog aan twijfelen. Het had

de mannen. Veerle kan dus mee en is dolgelukkig voordien al dikwijls geregend, gedurende meerdere dat ze eens van het eiland af kan en terug in de dagen zelfs, maar wat er nu aankomt is eigenlijk bewoonde wereld kan rondwandelen waar het minder niet te geloven. Drie weken onophoudelijke regent; mooie winkels bekijken die er in Noorwegen regenval, tot half november, dag en nacht. Er niet zijn; terug mensen tegenkomen die goedendag komt geen einde aan. De regen wordt met bakken zeggen en vriendelijk kijken en die bereidt zijn tot uit de hemel neergegoten en stort zich te pletter een gesprek; terug gezellige cafe’s en terrasjes die op aarde. De zwaarste regenbui in België verwordt je in Noorwegen niet vind…. tot een plensbuitje bij wat hier naar beneden komt. behoren, Op een avond sta ik aan het venster in beschouwen de Noren zichzelf niet als Europeanen. woonkamer en ik kan door de regen zelfs Ze zijn absoluut niet geïnteresseerd om toe te lantaarnpalen niet meer zien aan de boord van treden tot de Europese Unie want ze zijn ervan weg. Bovendien blijft het nu al donker tot 0900 overtuigd dat dit financieel voor hen nadelig is en om 1600 Hr begint het al terug donker Alhoewel

ze

geografisch

tot

Europa

de de de Hr te

omdat hun land zo welvarend en rijk is. Ze vrezen worden. Tussenin blijft het grijs, het wordt niet hoge financiële bijdragen te moeten betalen voor de echt licht meer. Dat is nu niet direct de meest financieel zwakkere landen. Het is een koud kunstje gezellige periode van het jaar en op het werk heb voor de zittende regering om dit zo aan hun ik enkele collega’s die depressief beginnen worden onderdanen te verkopen. Tot de zeventiger jaren en ook voor hun familieleden is dit een moeilijke

van periode. Een Nederlandse en een Duitse collega Europa. De ontginning van de olievelden op de moeten met hun familie na anderhalf jaar op (depressies) Noorwegen terug Noordzee brengt zeer veel geld op en de staat doktersadvies wordt met de jaren rijker. De Noorse staat is de verlaten en doen terug mutatie naar hun vaderland. tweede grootste belegger ter wereld en ze nemen Anderhalf jaar vroeger dan voorzien. Noorwegen hun voorzorgen voor de jaren dat het minder goed heeft het hoogste aantal zelfmoorden in de wereld. zou gaan. De verkwisting van het geld (pretparken, De duisternis en het regenweer zijn daar niet buitensporige villa’s en appartementen, immense vreemd aan. Toch heb je dit voor een groot deel stoeterijen en een op hol geslagen ontwikkeling van zelf in de hand maar het vergt wel wat was

Noorwegen

een

van

de

armste landen

de steden zonder weloverwogen planning,…) zoals zelfdiscipline. De beste remedie hiertegen is dit nu het geval is in het Midden-Oosten is voor de ondanks het slechte weer er toch op uit trekken nuchtere Noren niet eens het overwegen waard. Er wat we dan ook zoveel mogelijk doen. Als het is geen sprake van enkelingen of zogenaamde regent denken we maar dat het niet regent en als oliesjeiks die zich wentelen in buitensporige luxe. we toch denken dat het regent trekken we onze Geen

brood en

spelen voor het volk

maar wel




- 16-3--

(Vervolg van pagina 15) goretex pakken aan en proberen we zo actief

mogelijk te zijn: we springen op de fiets om in de bossen of de dorpjes rond te fietsen of we schuiven onze voeten in onze bergschoenen en trekken de bergen in. Of we gaan zwemmen of fitnessen in de sportclub. Troosteloos hele dagen voor TV zitten en vervallen tot echte “coach patatoes” is geen oplossing en werkt in ieder geval een negatief zelfbeeld en depressies in de hand. Actief blijven is het sleutelwoord. Slecht weer bestaat niet, zeggen de Noren, er bestaat alleen slechte kledij en slechte uitrusting. Zelf hebben ze geen medelijden met zichzelf of met hun kinderen. Zij vinden het essentieel dat ze hun kinderen van jongs af aan voorbereiden op een actief leven wat de weersomstandigheden ook mogen zijn: te voet naar school, tochten in de bergen, zwemmen in het frisse, zuivere water van de fjorden, skitochten, ….Sommige kleuterschooltjes hebben enkel een tent

aangelegenheid waarmee ik jullie niet wil vervelen ware het niet dat ik daar een interessante ontmoeting had waar ik graag iets over wil vertellen. Op de tweede avond sta ik in de bar van het hotel waar we gelogeerd zijn rustig iets te drinken,

als infrastructuur. De kleuters en hun begeleiders

alleen, het is al laat, toen er een wat oudere man

brengen de dagen door in openlucht, winter en

op me af komt. Hij was me de dag voordien al opgevallen omdat zijn ouderdom moeilijk te schatten

zomer, goed of slecht weer. De tent dient enkel voor wat privacy als ze naar het toilet moeten of enige vorm van verzorging nodig hebben. In Noorwegen doet men erg veel aan sport. Een brede waaier van disciplines komen aan bod en vooral

fitness

kent

een

hoge

vlucht.

De

fitnesscentra, hier sportclubs genoemd, zijn druk bezocht en tot op hoge leeftijd worden er gezellige trainingssessies in groep georganiseerd die talrijk worden bijgewoond, dikwijls op leuke muziek. De overheid promoot ook heel erg de sport en…..de gezonde voeding. In Noorwegen zal je bijgevolg weinig zwaarlijvige mensen aantreffen en de regering zal er alles aan doen om dit naar de toekomst toe te voorkomen. De strijd tegen de consumptie van suiker staat op dit moment centraal. De colafabrikanten Cola en Pepsicola gaan moeilijke tijden tegemoet sinds men in India bu i t e n s p o r i g e hoev e el he d en in s e ct i ci d en aangetroffen heeft in deze dranken. Mocht dit inderdaad waarheid blijken dan zal de Noorse staat zonder scrupules de gepaste maatregelen nemen tegen deze drankenfabricanten.

was, rond de 55 jaar dacht ik, en ook om zijn soepele, veerkrachtige tred voor die leeftijd. Hij lijkt me erg vitaal en krachtig en iemand die kon binnen zekere grenzen kan genieten van het leven. Zijn energieke gezicht geeft aan dat hij over een “open mind” beschikt. Met zijn sappig Texaans accent stelt hij zich voor als de “senior mentor” van het trainingsteam waartoe ik behoor en het is aangenaam kennis met hem te maken. Hij blijkt een Amerikaans vier sterren generaal van de Special Forces te zijn die al vele jaren op rust is. Dat kan ik moeilijk aannemen want dat komt naar mijn inschatting niet overeen met zijn voorkomen. Nadat we anderhalf uur praatten over militaire aangelegenheden en over het opkomende terrorisme in de hele wereld, maak ik hem een compliment over zijn fitheid. Dat doet hem duidelijk plezier en hij beweert dat hij “nog maar 72 jaar oud is”. Mijn mond zakt open van verbazing want dat verwachtte ik niet. Tijdens het gesprek dat volgt blijkt dat hij er een erg gezonde, gedisciplineerde maar tegelijkertijd dynamische levenswijze op na houdt.

24 Nov 2005: We vertrekken vandaag met een heel team van het JWC naar Lissabon in Portugal voor een grote NATO oefening in het kader van de evaluatie van het derde Engelse korps voor de Nato Response

Force

(NRF).

Een

puur

militaire

Het

is

duidelijk

dat

we

nu

bij

zijn

stokpaardje aanbeland zijn en hij trekt van leer, goed

voor

nog

eens

een

uurtje

“American

entertainment”. Samengevat klint het als volgt: De mensen zijn zich niet meer voldoende bewust van (Vervolg op pagina 17)




hun verantwoordelijkheid voor hun gezondheid. Zij doen niet genoeg meer voor hun fysieke paraatheid en mentaal welbehagen en het ontbreekt hen aan voldoende zelfdiscipline. Wij eten en drinken om te leven, we leven niet om te eten en te drinken beweert hij. Weinig en gezond eten, veel beweging en ook nog een stevige portie mentale arbeid zijn de sleutels tot een evenwichtig en gezond leven. Wat betreft voeding betekent dat onder andere het volgende: geen suiker, geen varkensvlees, geen melk of melkproducten tenzij een beetje yoghurt en geen koffie. Geen alcohol tenzij een glas bier of een glaasje wijn op zondag, dit zijn genotsdranken en moeten dan ook als dusdanig aangewend worden. Hij doet verder veel aan sport. Om de dag fitness en om de andere dag lopen, zwemmen of fietsen naar keuze of lange wandelingen maken. Hij voegt er ook nog aan toe dat voldoende rust en slaap ook heel belangrijk zijn: dagelijks kruipt hij ten laatste om tien uur onder de wol om de volgende morgen om zeven uur weer fris als een hoentje paraat te zijn. Hij legt me uit dat in dat verband diepgaand onderzoek in de States heeft uitgewezen dat elk uur slaap voor middernacht niet dubbel telt zoals algemeen wordt aangenomen maar wel vierdubbel. Het gaat hier dan om de slaapkwaliteit. En voor elk uur dat je later dan middernacht gaat slapen kost het nadien acht uren slaap om deze achterstand, kwalitatief dan, terug op te halen. Hij benadrukt het enorme belang van rust en slaap en dat daar in de huidige tijd zo weinig aandacht aan besteed wordt. Ik sta perplex en ik vraag hem of je dat nog wel “leven” kunt noemen. Hij repliceert dat het leven dàt is wat je voor jezelf uitkiest en dat

- 17-3--

het een enorm goed gevoel geeft om gezond en fit door het leven te gaan. Hoe kan ik hem, een vat vol

levenswijsheid

en

– ervaring,

hier in

tegenspreken. Dit is voor mij in zekere zin wel de meest boeiende avond van de hele oefening. De oefening zelf is goed verlopen en de conclusie was dat de Engelsen klaar zijn voor hun NRF opdracht die begint op 01 Jan 2006. 09 Dec 2005: We keren vanuit het aangenaam zonnige Lissabon terug naar Stavanger. Aan de telefoon tijdens de voorbije twee weken heb ik Veerle een paar keer nadrukkelijk laten horen hoe mooi het weer wel was in Portugal met telkens tandengeknars aan de andere kant van de lijn tot gevolg. Maar bij onze aankomst op Sola airport worden we al direct ontnuchterd. Het is hier koud en vochtig en donker. Wat een contrast met Portugal! ’s Morgens begint het vanaf tien uur licht te worden en vanaf drie uur in de namiddag wordt het al terug donker. Het regent heel veel en dus blijft het tussen tien en drie eerder grijs. Eigenlijk is dit de rode draad doorheen de ganse winter: regen en

duisternis.

Het

wordt

terug

even

wennen

alhoewel je dit nooit echt gewend kunt raken. We denken dat je hier moet geboren zijn om hier te kunnen leven. Dit is echt niet meer om te lachen. Tussen nu en kerstmis leren we nog een Belg kennen die momenteel ook in Stavanger leeft. Dat brengt het totaal op vijf Belgen in de regio. Op weg naar de fitness en tijdens het joggen had ik al enkele keren een personenwagen met een Belgische nummerplaat gezien. Blijkt een uit Sint-Truiden te zijn die in vriendin had die op het arbeidscontract was

jonge politieagent België een Noorse einde van haar en dus terug naar

huis, naar Stavanger ging. Hier kon ze dan beginnen aan een goed betaalde baan. De Belg had dan maar voor loopbaanonderbreking gekozen om met zijn vriendin mee te kunnen gaan naar Noorwegen. Op termijn willen ze echter beiden terug naar België trekk en van z odra er daar een interessante baan beschikbaar is voor het meisje. Hij vindt een baan bij Securitas in Stavanger maar heeft het moeilijk om hier te aarden. Met de ein d e jaars f ees t en 200 6 zal hij terugkeren naar België, voorlopig alleen want het contract van zijn vriendin (Vervolg op pagina 18)



(Vervolg van pagina 17) loopt bij de Noorse maatschappij nog een half jaar

door. 22 Dec 2005: Vanavond vertrekken we naar België voor de eindejaarsfeesten met de familie. 2 dagen reizen voor de boeg. We zien er helemaal niet tegen op want het is geleden van 15 Aug dat we onze families nog ontmoet hebben. We kijken er dus naar uit om familie en vrienden terug te zien en om van een echte kerststemming te genieten. Want het moet gezegd, hier in Noorwegen slaagt men er niet in om een gezellige sfeer te creëren, niet in de dorpjes en ook niet in de steden. Alles blijft koud, nat, donker en onaangenaam sfeerloos, zelfs in deze dagen die traditioneel toch bij uitstek geschikt zijn om sfeer te maken, een sfeer van warmte, rust, licht en vriendschap. In het centrum van Stavanger heeft men een kerstmarkt op poten gezet maar spijtig genoeg zonder ziel of enthousiasme. Geen sfeer. Het zegt ons niets. Mijn collega’s op het werk delen dezelfde mening. 02 Jan 2005: Herbrond en herboren, fris en monter keren we na de eindejaarsfeesten terug naar het hoge, koude, donkere en vochtige noorden. We lopen niet echt over van enthousiasme maar onze thuis is waar onze Jupiler staat en die staat de komende drie jaar nog in Stavanger. Maar wonder boven wonder, enkele dagen na onze aankomst brandt de zon zich door de wolken om ze uiteindelijk helemaal te verdrijven en ze zal de komende zes weken niet meer van de hemel

- 18-3--

verdwijnen. Het wordt bovendien ook nog tamelijk koud met ‘s nachts temperaturen een stuk onder het vriespunt. Overdag is het heerlijk weer met veel zon. De buitenlanders leven allemaal op en de Noren vinden het zeker ook wel leuk maar laten het niet merken. Lijkt wel of ze totaal van de kaart zijn

door

dit

mooie

weer.

“Uitzonderlijke

toestand, niet gewoon,” zeggen ze maar het is wel mooi meegenomen. Van de ietwat rustige periode tijdens de eerste maand van het jaar maken we in het JWC gebruik om een cursus te organiseren voor alle waarnemers/ trainers over het “Operational Planning Process” of de opbouw van een tactische operatie. Dit blijkt een goede herhaling te zijn en wordt goed onthaald. Ondertussen bereid ik samen met een Noorse collega de volgende IKLT voor die plaats vindt tijdens de laatste week van maart en de eerste week van april. Verder kan ik vertellen dat het werk me goed bevalt en dat de samenwerking met de collega’s van de andere naties vlot verloopt. Het leert ons onder andere dat er meer manieren zijn om bepaalde problemen aan te pakken. Het heeft met andere woorden een blik verruimend effect. De Noorse collega’s zijn volgens mij nuchter en bekwaam en werken efficiënt. Voor hen brandt het nooit. Problemen pakken zij rustig en sereen aan wetende dat er voor elk probleem een oplossing bestaat. 03 Feb 2005: Vandaag vertrekken we terug naar Oberammergau voor een cursus van twee weken in de

NATO

school.

We

hebben

dus

weer

een

nachtboot en twee dagen reizen voor de boeg: een boottocht tot in het noorden van Denemarken en een monstertocht van 1600 Km over twee dagen. We beslissen om in aansluiting aan de twee weken cursus nog twee weken skivakantie toe te voegen in Oostenrijk. Eigenlijk willen we eens twee weken onbezorgd gaan langlaufen: zowel de klassieke manier als skating. Een goede laag sneeuw, prima pistes en blue sky met heerlijke zon maar toch koud genoeg voor goede sneeuwkwaliteit zijn de perfecte ingrediënten voor zo’n vakantie. Die hebben we in het Lechtal gevon den . Een interessant gegeven is dat je (Vervolg op pagina 19)



- 19-3--

(Vervolg van pagina 18) daar de skibus kan nemen tot achteraan in het dal en dan kan je via getrokken pistes helemaal terug skiën door de bossen, bergop en –af tot helemaal

vooraan in het dal. Werkelijk de moeite waard. Wat het voor ons nog eens extra leuk maakt zijn de vele blije, gastvrije mensen die je daar ontmoet en die bovendien steeds bereid zijn tot een aangename babbel. Ook nu weer ondervinden we dat het aanbod aan verse groenten en fruit in “Europa” veel groter is dan in Noorwegen. En de prijs valt ook erg mee. Dat zijn we niet meer gewend. In Noorwegen is het aanbod van groenten en fruit gering en de kwaliteit is aan de lage kant. Er is ook geen overvloed.

Ik

herinner

me

nog

ons

eerste

winkelbezoek in Stavanger: alles was ongeveer vier keer duurder dan we gewend waren en zo weinig groenten en fruit. Misschien enkele voorbeelden om dit te illustreren: een ambachtelijk gebakken brood kost hier 10 euro, een biokip om te braden in de oven betaalden we 34 euro, een pakje aardappelbloem kost 2,5 euro wat bijna tien keer duurder is dan in België. De grote, zoete aardappelen zijn per stuk verpakt in een mooi zilverpapiertje en kosten 1 euro, komkommers worden per half stuk verkocht en dit kost dan 1,2 euro en een “krop” sla van drie blaadjes kost 3 euro. Een auto is nieuw in aankoop dubbel zo duur. Een glas bier in de taverne kost hier al snel 4 euro en de diesel kost aan de pomp 1,5 euro per liter. De prijs van kleding en sportartikelen is ongeveer hetzelfde als in België. Op het einde van de vakantie laden we onze auto nog maar eens vol met de

goederen

die

we

dagelijks

gebruiken.

Dat

scheelt dan toch iets. 16 Apr 2006: Vandaag is het Pasen. Van mijn schooltijd herinner ik me nog dat deze periode eigenlijk een blije tijd is. Tijd van wedergeboorte, opstanding, nieuw leven, de lente die begint en dies meer. Maar wat is dit een droevige tijd hier in Noorwegen! Het is donker en het regent al drie dagen. De winkels zijn al dicht van vrijdag en nog tot dinsdag. Er is geen mens te zien op straat en alles lijkt hier wel uitgestorven. We voelen ons moederziel alleen. We begrijpen er niks meer van. Gelukkig hebben we enkele Duitse vrienden uitgenodigd om samen gezellig de namiddag door te brengen. Achteraf blijkt dat de Noren in deze periode steeds massaal de bergen intrekken naar hun buitenverblijf en daar detectiveromans

gaan lezen. Dit schijnt een algemeen verspreid gebruik te zijn tijdens de paasdagen. Persoonlijk zie ik het verband niet goed maar het heeft er toch voor gezorgd dat we nu al beslist hebben om volgend jaar de paasperiode al zeker niet in Noorwegen door te brengen. De contacten met de Noren verlopen nog steeds niet vlot. Mijn collega’s op het werk hebben dezelfde ervaringen met de terughoudendheid van de Noren. We besluiten een hond te kopen. Onze keuze valt op een Golden Retriever en we krijgen hem als puppy wanneer hij vier maanden oud is. Nog zelf helemaal op te leiden dus en we hebben er de handen

vol

mee.

Hij

is

ook

een

wel

gekome

afwisseling en verstrooiing voor ons. Hij brengt ons veel vreugde in

deze

donkere dagen.

Dagelijks

maken we flinke wandelingen en wat blijkt? De Noren houden de pas in en beginnen tegen het hondje te praten. Ze lachen zelfs met zijn zot gedrag en zo beginnen ze tegen ons ook te praten. Ook de buren komen helemaal los. Onze conclusie is dat de Noren sneller praten tegen honden dan tegen mensen. Hij heeft wel een grappig voorkomen en door zijn gedrag en zijn fratsen is hij in staat om zelfs bij de meest norse, stugge Noor een




- 20-3--

en kansen om zich goed te integreren. Zij worden


glimlach om de mond te toveren. Hij groeit gestaag o.a. verplicht om 300 uren onderricht in de Noorse en hij is een uitstekend zwemmer en een prima taal te volgen en 50 uren over de Noorse loper. Hij houdt van een frisse duik in het koude geschiedenis, gewoonten, gebruiken en organisatie fjordwater en dan doen mijn vrouw en ik graag van de staat. Daarnaast wijst de Noorse staat hen mee. Het gedrag van puppy is nu bijna verdwenen ook een woning toe. Zij worden dus niet aan hun lot en hij begint goed te luisteren. De training kost overgelaten en dat stelt hen in gelegenheid om een wel veel tijd maar je krijgt dan ook veel aandacht goede start te nemen in hun nieuwe land. en vriendschap terug en we lachen ons dikwijls Waarschijnlijk heb ik in mijn babytijd wel met mijn handen gegeten en ik herinner me dat ik als kapot met de fratsen die hij uithaalt. Op een keer nemen we hem mee de bergen in naar onderluitenant tijdens een oefening met het 1 Preikestolen. Hij loopt op eigen kracht gemakkelijk Jagers te paard in de bossen rond Arolsen ook nog naar boven maar daar krijgt hij een klop van de eens met mijn handen gegeten heb omdat ik mijn

hamer. Hij kan niet meer voor- of achteruit en hij bestek vergeten was. Wel, vandaag mocht ik dat is niet meer in staat om zelf terug naar beneden te nog eens over doen want Ethiopische gerechten lopen. We steken de lading van twee rugzakken dan worden blijkbaar met de handen gegeten. Zure maar in een rugzak, we doen de hond in de tweede pannekoeken, stukken vlees en groenten dreven rond rugzak en zo dalen we terug af naar beneden. in de saus in je bord en het was de kunst om daar Onderweg hadden we veel bekijks van de mensen met je handen een eetbaar geheel van te kneden terwijl we ondertussen uitleg kregen over de maar het was wel een leuk tafereel.

Een andere mooie beklimming is de tocht naar de gewoonten en gebruiken van het land. Het was een Kjeragbolten (zie foto hoger): een rotsblok die op heel fijne ervaring. duizend meter hoogte tussen twee rotsen is 23 Jun 2006: Het komt er dan toch nog van. geklemd. Het leuke is dat, als je boven op deze Blijkbaar worden we uiteindelijk toch geaccepteerd rots staat, er een duizelingwekkende afgrond onder door de buren. Waarschijnlijk zit onze hond daar je ligt van duizend meter loodrecht het Lysefjord voor veel tussen. in. Het is een adembenemend mooi tafereel. Gewoonweg indrukwekkend! En zoals dat meermaals gebeurt als je geconfronteerd wordt met de pracht van de natuur in Noorwegen neemt ook nu in eerste instantie de stilte de overhand. De grootsheid van de natuur komt hier weer duidelijk tot uiting. De tocht duurt een kleine drie uur en ook hier is een puike conditie nodig want het parcours is zwaar en veeleisend. 20 Mei 2006: We worden

door

echtpaar

de

uitgenodigd

voor

een lunch:

Ethiopisch nationale

gerechten. We kijken uit naar deze ervaring want dat zal zeker fijn zijn. Deze mensen zijn een tiental jaar geleden hun land ontvlucht om politieke redenen. Hun eerste keuze viel op België, maar omdat er voor hen geen plaats meer

was

in

een

de

universiteiten,

zijn

ze

uiteindelijk geëmigreerd naar Noorwegen. Ze hebben eerst zes jaar in Trondheim geleefd en daar ook gestudeerd voor olieingenieur. Nadien zijn ze verhuisd naar Stavanger omdat het gemakkelijker was om hier werk te vinden. Door de goede kansen op werkgelegenheid trekken ook veel buitenlanders naar Noorwegen waar ze goed worden opgevangen. De Noorse staat biedt hun de nodige ondersteuning




- 21-3--

(Vervolg van pagina 20) de pracht van de natuur, dat kan je met geen pen We worden uitgenodigd voor een burenfeestje beschrijven. Het zal voor eeuwig in mijn geheugen maar… men vraagt ons wel om zelf onze dranken en gegrift blijven.” borrelhapjes mee te brengen. Blijkbaar is dit wel Ja, het landschap is buitengewoon mooi en als ik de gewoonte in Noorwegen omdat alles zo duur is, dan nog zeg: blond, blauwe ogen en niet dom dan

vooral het bier. Zo zien wij daar iedereen toekomen weet ik zeker dat enkelen onder jullie al in stilte met in zijn hand een plastieken zak met eigen bier plannen smeden om Noorwegen zo snel mogelijk een en borrelhapjes. Veerle en ik willen niet krenterig bezoek te brengen. doen en we nemen voor iedereen een Belgisch Veerle en ik wensen iedereen het allerbeste en als biertje mee. We moeten geen twee keer vragen wie je in de buurt komt, aarzel niet om langs te een biertje wil, het enthousiasme is groot bij de komen. Noren. Het werd een fijne avond die om vier uur ’s morgens met wat vuurwerk in alle sereniteit Van harte welkom!

werd afgesloten.Blijkbaar klopt het wel wat we in

Heel veel groetjes uit het land van de trollen en de een boek eens gelezen hebben over Noorwegen. De zalm! Noren zijn afstandelijk en introvert en het duurt een tijdje voor je opgenomen wordt in hun midden maar eens je ze beter kent zijn ze hartelijk en aangenaam in de omgang.

Chris

12 Jul 2006: Vandaag geef ik in het auditorium van het JWC een briefing aan alle militairen en NATO burgers over de Belgische nationale feestdag op 21 Jul. Het is ondertussen traditie dat alle landen op hun beurt enkele dagen vooraf kort briefen over de geschiedenis van hun nationale feestdag. Mijn laatste slide toont een uitnodiging voor de drink die we organiseren samen met de Amerikanen en de Fransen. Dit wordt op goedkeurend gemompel onthaald. En het moet gezegd: met onze vier soorten Belgisch bier en onze 3Kg pralines was de Belgische stand de meest succesvolle stand van de drie naties. Als afsluiter kan ik zeggen dat men Noorwegen op twee

manieren

onder

de

loep

kan

nemen:

als

inwoner of als toerist. Waarschijnlijk, zoals reeds vroeger gezegd, moet je hier geboren zijn om het echt naar je zin te hebben. Maar diegene die ervoor kiest om zijn vakantie door te brengen in dit land maakt zeker een goede keuze. Hij zal kunnen genieten van de prachtige, onmetelijke natuur die je in geen ander land terug vindt. Zelfs de Amerikanen en de Canadezen moeten toegeven dat Noorwegen qua natuur het mooiste land ter wereld is. Een toerist zal hier onvergetelijke indrukken opdoen. Hij zal dikwijls met open mond de prachtige taferelen in ogenschouw nemen en merken dat enkel stilte het respect kan vertolken voor wat de natuur ons hier voorschotelt. Het is zoals een Duitse toerist ons niet lang geleden in Lillehammer vol emotie heeft gezegd:” Wat ik hier heb gezien,

Vorige maand in zijn inleiding bij dit artikel vertelde Generaal Jef Schoups reeds dat Veerle, de echtgenote van Chris, van opleiding diëtiste is. Hij stelde in het vooruitzicht dat zij mogelijk ook een bijdrage voor onze nieuwsbrief zou lschrijven over gezondheid, voeding en beweging. “Misschien een goed idee in voorbereiding op onze eindejaarsfeesten? … en erna”, zo schreef hij. Welnu vanaf volgende maand is het zo ver. Veerle begint in de nieuwsbrief van december met een reeks over die onderwerpen die ons nauw aan ons hart liggen en die ons zeker zullen interesseren. Maar er is nog meer nieuws uit Noorwegen. Chris, zopas terug van cursus in Oberammergau, werkt in het kader van zijn opdracht aan een artikelenreeks over “Islam en Jihad” of “Jihad beter begrijpen”. Wij mogen delen in zijn werk en vanaf januari vertelt hij hierover in een nieuw hoofdartikel.



- 22-3--

MOSKOU - Sint PETERSBURG 07 - 19 september 2006

Achtendertig deelnemers ondernamen onder leiding van onze collega Cdt v/h Vlw Lucien Wagner een dertiendaagse reis naar Rusland. Het werd een onvergetelijk en wondermooi avontuur waarvan wij hieronder het relaas brengen aan de hand van dagverslagen geschreven door enkele vrijwilligers. De meeste auteurs zorgden zelf voor de illustraties, maar wie geen foto’s nam, kreeg de hulp van Anne Van Royen (Mevr. Hourdisse), Armande Chanet (Mevr. Doucet) en Sus Lecluyse, waarvoor van harte dank.

Dag 1 - donderdag 7 september ‘06 Piet Claes Een moeizame start. Het was wel vroeg dageraad die 7 e september : de meeste KVOOers die geboekt hadden voor de Ruslandreis waren reeds voor 6 uur onderweg naar onze nationale luchthaven. Om 7u30 ontmoette ik in het treincompartiment in Leuven de Truierse delegatie die buiten adem en via een omwoeld perron loodzware koffers aan boord sjouwden. Een verkeerde aanwijzing van perron was oorzaak van deze chaos. Onder de SV-4 van de vertrekhall was om 7.55 de totaliteit van de deelnemers samengestroomd, zoals gevraagd. Een eerste hindernis was genomen. De 29 SN Brussels Airlines passagiers kregen een speciale “check -in” balie aangewezen, kwestie van het vlotter te laten verlopen. Intussen waren de 8 SAS ers een andere kant uitgegaan en vertrokken op het geplande uur, initieel naar Stockholm. Wij, (de SNBA-ers) hadden nog respijt tot 10u15 om aan de vertrekgate te zijn. Van de zee vrije tijd werd gretig gebruik gemaakt om “taxfree” te gaan shoppen, daarna peperdure koffie te drinken en bij te praten. Rond 10 uur was de meerderheid op weg om de ellenlange B- pier te lijf te gaan. De vroegsten kwamen de laatsten zowat halfweegs de pier tegemoet, en Luc had een verontrustende melding, zeggende dat er geen boarding op de geplande Airbus mogelijk was wegens een technisch defect, en dat de weerbarstige vogel vervangen was door een Avro – 100 met kleinere capaciteit. Dit had voor gevolg dat een 20-tal geboekte pas-

sagiers niet meekonden. Ik deed mijn best om onze groep bij mekaar te houden, en dat lukte zonder noemenswaardige problemen. Nochtans sloegen we als een stel gijzelaars het triest spektakel gade van overstresste checkin dames en heren, die achternagezeten werden door een ploeg VRT gozers die met camera’s en micro’s per sé opnamen wilden maken van deze crisissituatie. ”Het leven zoals het is: Airport”, weet U wel… Uiteindelijk vertrok de Avro met 1u20 vertraging, zo op het middaguur. De SNBA- ers genoten van een volledige en warme lunch, terwijl de SAS- ers mits betaling koffie en ondermaatse sandwiches konden verorberen. Hoedanook, rond 17 uur lokale tijd streken we opgemonterd in Moskou neer. Het bewustzijn dat Murphy in Zaventem was achtergebleven werd algauw de kop ingedrukt, toen een meerderheid van onze groep verdacht lang op bagagestukken moest wachten en ten slotte het overspoelde lokaal van “bagage claim” opzocht om dat probleem efkes te regelen. Dat was echter buiten de stugheid van de Russische administratie gerekend: eventjes vier exemplaren per gemist stuk dienden handgeschreven en ondertekend opgemaakt, gevolgd door een persoonlijke afgifte aan een perfect Russisch sprekende beambte, die dan nog een computerformulier diende op te maken.

foto : Armande Chanet




- 23-3--

(Vervolg van pagina 22) foto : Armande Chanet Bovendien moest één van hierboven aangehaalde en transferafgestempelde formulieren persoonlijk aan een (druk bezette) douanebeambte overhandigd worden. Om een lang verhaal kort te maken: we werden voor 3 volle uren zoet gehouden met deze klussen en verlieten bekaf de airport rond 20u30. De transfer naar het hotel deed ons “Moscow by night”in een slakkengangetje verkennen. Een paar uur file vooraleer de meesten hun afgeslankte bagage vanop het portiek van het hotel naar hun kamer op de 16de verdieping versjouwden. En zeggen dat we tevreden waren dat de liften werkten !… Dag 1 zat erop : klaar voor dag 2 na een nacht zonder pyjama en een morgentoilet zonder vië naar Griekenland. Vladimir werd zo één van de scheren… steden van de “Gouden Ring.” In de 18e eeuw verplaatste Peter de Grote de hoofdstad naar Sint-Petersburg. Dag 2 - vrijdag 8 september ‘06 Hij wilde een grote stad uitbouwen aan de Baltische Monique van camp Zee, de poort naar Europa. In 1918, een jaar na de oktoberrevolutie van 1917, koos Na een verkwikkende nachtrust Lenin voor Moskou als hoofdstad van communistisch begon onze eerste dag in Moskou Rusland en de nieuwe Sovjet Unie. De stad ontleende in de “ontbijthal” van het hotel haar naam aan de rivier “Maskva”. COSMOS. Alles is mega : receptie- Stalin drukte zijn stempel op de stad door de bouw van hal, eetzalen, ontbijtbuffetten. monumentale gebouwen, gebruikt als hotel, woonblokToeristen uit de hele wereld eten ken of administratiegebouwen. De brede en kilometernaar hartelust bekende en onbe- lange lanen zagen in de loop der tijden massabetogingen voor of tegen het regime van Chroestjov, Breznjev of kende gerechten. Om 9 uur vonden we de Nederlands sprekende gids Gorbatsjov. De mooie verzorgde parken en bloemperNadia in de overvolle hal. Zij begeleidde ons tot ken waren een streling voor het oog. Absoluut geen Novgorod en loodste de chauffeur door het drukke zwerfvuil of honde…… op de grasperken Het autovrije “Rode Plein” bood een indrukwekkende verkeer in Moskou. aanblik. Aan de ene kant de Maria Bescherming KatheProgramma vandaag : e Het Rode Plein - Mausoleum van Lenin – Het Kremlin – draal, (de Wassili kathedraal voor de Moskovieten), 16 eeuw. Behalve een kleine kapel werd de kathedraal niet Het Wapenpaleis. meer als religieus gebouw gebruikt zoals zovele kerken Tijdens de verplaatsingen overliep Nadia in grote trek- die in de communistische tijd tot opslagplaats of ken de tijdslijn van de Russische geschiedenis. handelsruimte werden omgetoverd. Kiev (nu Ukraïna) was tot de 13e eeuw de eerste hoofd- Tegenover de kathedraal stond het historisch museum. stad van het toenmalige Rijk. Vladimir werd de volgen- In het midden , tegen de Kremlinmuur, bevond zich het de hoofdstad, gelegen op de handelsweg van Scandina Mausoleum van Lenin. Overbekend door mediabeelden

Foto’s : Luc van Camp De Wassili-kathedraal

- De Verlosserskathedraal -

Nadia gidst op het Rode Plein




heeft zijn naam niet gestolen) was de eerste in de rij. Hij was een Urik. Hijzelf en twee zonen zijn ook hier begraven. Later kwamen de Romanovs op de troon. Zij kregen hun laatste rustplaats in Sint-Petersburg. In het Wapenpaleis maakten we kennis met de kunstschatten van de Tsaren en de Tsarina’s. Edelstenen en goud waren in overvloed aanwezig waarmee allerlei voorwerpen werden versierd. Bijvoorbeeld : omhulsels van Evangelieboeken, kleinoden zoals de bekende Fabergé-eieren. Een porseleinen tafelservies uit Sèvres, bijzonder geschenk van Napoleon aan Alexander, sierde een vitrine. Tronen uit verschillende perioden stonden te pronken in een andere zaal evenals rijkversierde kledij van de Tsaren en hun Tsarina’s.


Historisch Museum in het Westen. Op het graf van de Onbekende Soldaat met de eeuwige vlam, legden gewone Moskovieten verse bloemen neer. Huwelijkspaartjes en hun familie kwamen in extra lange limousines, naar het monument en maakten daar foto’s. Ook later zagen we fotosessies aan oorlogsmonumenten of het museum van de Strijdkrachten. De Russen eren hun oorlogshelden! Aangrijpend in hun eenvoud waren de granieten blokken met de namen van de ergst getroffen steden in de Tweede Wereldoorlog. Leningrad – Stalingrad – Minsk – Odessa – Kiev – Smolensk – Moermansk – Tula. Tegenover het Leninmausoleum bevond zich het exclusieve warenhuis “Gom”, in art deco, de Harrods van Moskou. Wereldbekende modehuizen, lederwaren, parfumerie en juwelen werden aangeboden met hun merknaam in Romeins alfabet. Na een strenge controle aan de ingangspoort van het Kremlin (= vesting) bezochten we de plaats van waaruit Poetin het Rijk regeert. Zijn bureau staat in een prachtig paleis, ontoegankelijk voor toeristen uiteraard. De gouden koepels van de Mariakathedraal schitterden in de septemberzon. We bezochten de Klokketoren, de Aartsengelkathedraal met prachtige Iconostase en de Maria Hemelvaartkathedraal. In deze laatste werden de Tsaren gekroond. Ivan IV (de verschrikkelijke :

Magazijn GOUM

- 24-3--

Van het Kremlin reden we naar de Verlosserskathedraal. Deze werd gebouwd na de overwinning op Napoleon in 1812. Stalin liet de kerk opblazen om er een hoge building te laten neerpoten, maar de Tweede Wereldoorlog belette de realisatie. Men bouwde dan een zwembad. In 1996 werd de kerk alsnog gebouwd in een rekordtijd van 5 jaar. Honderden gelovigen stonden in de rij om de relikwie van Maria Magdalena te vereren. Een bezoek was niet mogelijk en Nadia leidde ons terug naar het Rode Plein om daar naar hartelust foto’s te maken en een bezoekje te brengen aan het warenhuis Gom. Volgende programmapunt was een bezoek aan een oude stadswijk langs de Maskva. Dat was echter buiten het weekendverkeer gerekend in Moskou. Op 6 rijvakken probeerden de Moskovieten zich buiten de stad te murwen in de volgepakte Lada’s of luxe limousines. De datsja’s zijn de geliefde verblijfplaatsen voor de mensen tijdens het weekend. Na 45 minuten hield Lucien het voor bekeken en had een beter idee. We maakten rechtsomkeer langs straten van een totaal ander Moskou. Armoedige en troosteloze woonkazernes wachtten iedere dag op duizenden bewoners.. Meer in het centrum passeerden we veel bestuursgebouwen, o.a. het beruchte KGB-gebouw op het Ljoebiankaplein. Het kleinste station, kleurrijk en mooi gerestaureerd, ontvangt de reizigers van en naar Riga-Letland drie

Graf Onbekende Soldaat

Gedenksteen STALINGRAD (Vervolg op pagina 25)



- 25-3--

(Vervolg van pagina 24) maal per dag. Na het avondeten maakten we ons op om met Lucien toch de Arbatmarkt te bezoeken met de Metro. Het is een avontuurlijke kennismaking geworden van de prachtige Metrostations in art deco. 38 personen met een groepsticket door de ingang sluizen was geen sinecure. Lucien trotseerde met succes de strenge blikken en opmerkingen van de inspectrice! Het loonde echter de moeite. Bij aankomst liepen de marktactiviteiten ten einde maar er bleef nog voldoende tijd voor een drankje op één van de terrasjes. We kregen er nog een Onze gidse Nadia bereidt aan de ingang van Tretjakov galerij optreden van een jeugdorkest bovenop. haar volgende activiteit voor. Een lange dag met de nodige verrassingen ging ten einde. De mensen die een deel van de bagage misten, naar de TRETJAKOV Galerij. Het verkeer in Moskou is moesten nog geduld oefenen vooraleer zij hun zaken in vergelijking met gisteren minder druk. Na een welgemeende Dobre dien en de "Lieve Mensen" begroeting konden afhalen.

Dag 3 - zaterdag 9 september ‘06 Jean Reinquin 090645Sep2006: (lees: 9 september 2006 kwart voor zeven) Moskoutijd = Belgische tijd + 02.00 uur. Hotel Cosmos. Ik neem de lift op de 16e verdieping en kom terecht in de verlaten inkomhall. Langs de zijkanten proberen de talrijke jack-potts jonge Russen snel rijk (of armer) te laten worden. De eenarmige dieven zullen hun werk weer doen. Ik neem de trap naar de benedenverdieping en ga op zoek naar onze achtergebleven valiezen. Weer niets. Ons geduld wordt op nog eens op de proef gesteld en het ondergoed nog een beetje vuiler. Op de 16e verdieping worden al wasjes gedaan in de badkamers. Ik vraag me af hoe mijn reisgenoten die zware Dag 2 hebben verwerkt. Want de nacht was kort na de expeditie in de Metro van Moskou. Ik heb niemand een voorstel horen doen om de muur te doen. 090900Sep2006: Goed ontbeten en wij vertrekken

begint Nadia haar dagelijkse lezing over de Russische samenleving. Nadia 60-jarige dynamische, alleenstaande vrouw, moeder van een zoon, woont in een flatje van 28 m². Maar ze is gelukkig dat ze keuken en sanitair niet moet delen met andere gezinnen. Nadia is vast overtuigd dat het beeld dat wij van Rusland en de Russen hebben totaal vertekend is, door onze media. Onze gidse is vast besloten van ons te wederopvoeden en ons de waarheid te leren kennen. Jullie zien Rusland enkel met het beeld van onze president Kroetsjeff, wanneer hij met zijn schoen op het spreekgestoelte van UNO in New-York stond te hameren. Kroetsjeff was een goed president en heeft veel voor de Russen gedaan. Nadia schakelt over op een ander thema. Het Russische leger. Wij spitsen onze oren en iedereen in de autocar is nu klaarwakker. De militaire dienstplicht zal van twee jaar in twee fasen verminderd worden tot één jaar. Moskovietse jongens gaan tegen hun zin naar de strijdkrachten, daarentegen zien de jongens van het platteland de dienstplicht om ervaringen te beleven in een andere Russische wereld. De lonen van de actieve kaders zijn ondermaats. Een jong officier vindt met de grootste moeite een bruid. Het prestige dat vroeger uitstraalde van een militaire loopbaan is verdwenen. Nadia besluit haar betoog met een angstaanjagende vergelijking. De commandant van de vergane duikboot "KOERSK" verdiende per maand 200 US $ per maand!!! En met één vingerdruk kon hij een nucleaire wereldramp veroorzaken. Ik zag links en rechts van mij in de autocar collega's de wenkbrauwen fronsen en ik hoorde zachtjes achter mij "Procedures" als een zachte wind voorbij waaien. Iedereen was heel aandachtig bij de les en iedereen hield zijn mond. Ik voelde me niet alleen en het zijn allemaal "Lieve Mensen". 091000Sep2006: De TRETJAKOV Galery is gelegen in

de TRETJAKOV Galerij



De kerk van Sint Joris de Overwinningsdrager op de POKLONNAJA-heuvel (1993-1995)

Het herdenkingscomplex voor de overwinning

Een vleugel van het museum van de overwinning.

Icoon : “De Drie-eenheid” van Andry ROEBLJOV uit de jaren 1410 Een copy van deze icoon hangt voor het altaar van de Sint Katarinakerk in Hasselt


(Vervolg van pagina 25) een mooie buurt van Moskou. De prachtige voorgevel van het museum is gebouwd in 1902 in historiserende stijl. Voor de eerste keer staat onze groep vooraan in de rij. Het was waarschijnlijk ook de laatste keer. Gans Azië( enfin toch heel veel) scheen op toeristische uitstap in Rusland. Pavel TETJAKOV, een steenrijke Moskoviet en textielfabrikant, begon in 1856 (nu 150 jaar geleden) een verzameling Russische kunst aan te leggen. In 1892 bood hij zijn verzameling aan de stad Moskou aan. Later nationaliseerde het communistisch bewind alle privéverzamelingen en een groot deel belandde in het TRETJAKOV museum. De westerse musea toonden geen belangstelling voor Russische kunst en zodoende bezit de galerij nu de grootste en mooiste verzameling Russische kunst ter wereld. (3000 Iconen, 5000 schilderijen en 900 beeldhouwwerken) De Russische schilderkunst was meer dan 600 jaar een religieuze zaak. Dat stelden we zelf vast aan de overvloed van iconen en iconastasen die wij op onze reis mochten bewonderen. In de 18e eeuw begon de wereldse invloed uit West-Europa zich te doen voelen bij de Russische kunstenaars. De portretschilders bereikten het niveau van hun westerse collega 's. Eén voorbeeldje: O.KIPRENSKIJJ schilderde in 1827 de beroemde Russische dichter POESJKIN. Dit portret hangt in alle Russische woonkamers: (hebben ze mij toch gezegd in Rusland en een lichte vorm van overdrijving is nog altijd toegelaten) Aan de voet van het schilderij met het beeld van POESJKIN ligt een rode roos. Poesjkin's beeld wordt volledig onder de bloemen bedolven op zijn verjaardag 06 juni of 25 mei: hangt af van welke kalender men gebruikt. Vervolgens komen we in de zalen waar we de werken bewonderden van een groep schilders die zeer realistisch gingen werken. Deze

- 26-3--

groep richtten een Kunstenaarsgenootschap op voor Reizende Tentoonstellingen. Ze noemden zich de Zwervers of de Ambulanten (peredvizjniki). Zij slaagden erin op een aangrijpende manier het enorme sociale en onmenselijke onevenwicht dat bestond tussen de adel, de kerk, de grootgrondbezitters en de lijfeigenen op doek uit te beelden. Dat was geen kunst om de kunst. Dat was kunst met een schreeuwende boodschap. Ik wil in mijn verslag enkele namen van kunstenaars vernoemen, waarvan de werken mij persoonlijk hebben "gepakt". Vasilij PEROV, een andere ambulant Vasilij SOERIKOV en vooral Ilja REPIN (1844-1930). Toen in 1885 zijn werk "Ivan de Verschrikkelijke bij het lijk van zijn zoon" voor de eerste keer werd tentoongesteld in de Salons de Paris ( in Parijs) vielen talrijke vrouwen in onmacht bij het zien van de schilderij. De intensiteit en het drama van het werk is verbazingwekkend. Later zouden deze schilderijen (mis)gebruikt worden door het communistich regime in hun propaganda. Nota van de verslaggever: Van Ilja REPIN's werken werd in augustus 2003 een succesvolle tentoonstelling georganiseerd in Groningen(Nl). In de Iconen afdeling bewonderden wij de beroemdste iconen waaronder de 12e eeuwse Moeder Gods van Vladimir, de icoon met ‘de eerste twee heiligen van Rusland' de H.Boris en de H.Gleb. Een icoon van de Heilige Drievuldigheid van de beste Moskouse iconenschilder Andrej ROEBLJOV (1370-1430). Voor de beeldhouwwerken was de tijd op. Dat zal voor een andere keer zijn. Onze lunch werd genuttigd in een restaurant gelegen in een oude stadswijk. Nadia vertaalde mij de naam van het restaurantje: "In de Chinese Muur". Bij het verlaten van het restaurant was het restaurant gevuld met Taiwanezen. Grappige situatie. Taiwanezen aan de lunch in (Vervolg op pagina 27)



- 27-3--

(Vervolg van pagina 26) de Chinese Muur gelegen in Moskou.

091400Sep2006: Wij bevinden ons op de de POKLONNAJA-heuvel waar zich het Herdenkingscomplex voor de Grote Vaderlandse Oorlog zich bevindt. Dit complex werd opgericht ter ere van het 50-jarig jubileum van de Sovjetoverwinning WO II in 1995. Talrijke bruidspaartjes laten zich, zoals gisteren op het Kremlin, vereeuwigen voor de imposante monumenten, die opvallend aanwezig zijn in het uitgestrekte park. De witte bruidsjurken zijn als witte wandelende madeliefjes in het groene gazon. O,ze zijn zoooooo mooi. De brede rechte lanen snijden tussen het gazon richting de Overwinningszuil. Hoogte 141,80 meter. 1418 dagen was de vijand op Russische bodem. De Russen zijn sterk met symboliek. Boven de zuil Nikè, de Griekse godin van de overwinning. Betere reclame voor de sportfabrikant in Meerhout kan men niet bedenken. Vlak naast de hoofdlaan staat een mooi wit-blauw kerkje met gouden koepel. De Kerk van Sint-Joris de Overwinningsdrager. Sint-Joris is de patroonheilige van Rusland. Waarschijnlijk is dit de eerste kerk,gebouwd in1995, na de revolutie van 1917. Dit als dank voor de steun van de Russisch-Orthodoxe Kerk tijdens de strijd tegen het nazisme. Een openluchttentoonstelling achter in het park toont ons het oorlogstuig van het Sovjetleger tijdens WO II en de Koude Oorlogperiode. Ik herinnerde mij nog de uren dat wij oefenden met dia's om toch maar zeker te zijn dat wij het juiste vijandelijke materiaal "moesten" onder vuur nemen. De artilleriestukken ben ik vergeten, maar de pantsers herkende ik:T54, T55, helikopters Hind ,Hound, Hook teveel om op te noemen. Zelfs een Mig-29 in een lichtblauwe kleur stond in al zijn vergane glorie te pronken. Was ik nu echt niet bij de pinken, maar die prachtige Mig-29 kon maar op weinig belangstelling rekenen van onze ex-jetpiloten. O.K. ik geef het toe de F-16 is veel beter en mooier. Ik hoop dat het nog goed komt met die mannen van voor in de autocar. Wij wandelden terug de Overwinningsheuvel op, richting het immense halfronde Museum van de Overwinning. Nadia, de Onverwoestbare, stond reeds klaar met de toegangsbewijzen. Zes indrukwekkende diorama's tonen de belangrijkste episodes van de zware en verschrikkelijke strijd tegen Nazi-Duitsland. De 900 dagen omsingeling van Leningrad,de gevechten in Stalingrad, de grote tankslag bij Koersk, de gevechten aan de Dnjieprstroom en de val van Berlijn. Boven het diorama over de strijd aan de poorten van Moskou is volgende tekst te lezen in de Duitse taal: "Von unserer Seite haben wir kein Interesse in diesem Krieg, auch nur einen Teil der Bevolkerung dieser grosser Stadt uberleben zu lassen." Anweising Stableitung der Marine. Berlin 29.09.1941.

Het monument van de Russische soldaat in de "Hall of Fame"

Verder ging onze weg naar de Hall of Memory of Sorrow ( sorrow = droefheid, smart, leed.) Hier wordt aan de 27 miljoen sovjets gedacht en de offers die gebracht werden. De trappen op naar de Hall of Glory. Voor de ingangsdeur een imposante rij met grote kleurfoto's van Helden van Rusland. Wij betreden de Hall. een cirkelvormige zaal, 50meter diameter, 25 meter hoog. In het midden een enorm standbeeld dat een man voorsteld. Symbool van de onverzettelijkheid, de wilskracht, de grootsheid, de dapperheid, enz, enz. Aan de voeten van het monument ligt in een glazen kist een enorm zwaard. Het staalchroom glanst en schittert. Op de wanden van de zaal de namen, in goudverf van 11.695 (best warriors) of Helden van de Sovjetunie. Op een marmeren zuil de namen in het goud van 72 Helden van Rusland. Drie personen werden drie maal uitgeroepen tot Held van de Sovjet-Unie. A.I POKRISHKIN Luchtmacht, I.N.KOZHEDUB -Luchtmacht en G.K.ZHUKOV -Grondstrijdkrachten. Nota van de verslaggever: Voor de lezeressen en lezers die over internet beschikken, gelieve te surfen naar deze namen en U krijgt in de Engelse taal schitterende verhalen, vooral over de Sovjet-Luchtmacht.

In deze schitterende Hall of Glory worden de gegradueerden van de Militaire Scholen en Academies plechtig gepromoveerd. Daarbij dacht ik terug aan het verhaal van onze gidse Nadia, deze voormiddag in de autocar, toen ze het had over de teloorgang van het prestige en het aanzien van het Russische Officierskorps. In de (Vervolg op pagina 28)



(Vervolg van pagina 27) Hall of Glory had ik het gevoel dat er "iets" niet juist was. Mag ik Dag 3 besluiten met een toepasselijk gedicht van de grote Russische dichter Aleksandr POESJKIN. POESJKIN zou met ons meereizen. Daar zorgde Nadia wel voor.

Ik schrijf aan U --- wat meer te vragen? Wat voeg ik toe aan dit begin? U kunt mij thans de straf doen dragen Van Uw verachting, zie ik in. Maar bent U met mijn lot en plagen, Maar iets, een beetje maar, begaan, Dan laat U mij niet hulploos staan. A. Poesjkin

- 28-3--

speciale techniek, gecombineerd met een aangepaste verlichting en echte voorwerpen op de voorgrond, wordt een drie-dimensioneel beeld gecreëerd. De toeschouwers krijgen aldus een verrassend levensecht beeld van het slagveld. De schilderijen zijn van de hand van de Russische schilder van Franse afkomst Roubaud, die er samen met twee medewerkers, twee jaar aan werkte.

Voor mijn vriend Lucien, en voor de Russische gidsen Nadia, Nina, Lena en Galina, die zo voortreffelijk onze taal spreken en ons lieten delen in de liefde voor hun land.

Dag 4 - zondag 10 september ‘06

Een fragment van het Borodino panorama

Om 11.30 uur eindigt het bezoek en begeven we ons met de bus naar het restaurant Porto Maltese voor het ondertussen ook klassiek geworden 4-gangen Volgens het inmiddels routine middagmaal. geworden scenario komt onze gids Nadia ons om 9 uur ophalen in de Rond 13.30 uur vertrekken we naar het Poesjkinmuseum ontvangsthall van het hotel. Even voor beeldende kunst. later vertrekken we voor het In het museum worden afgietsels en kopieën van antieeerste bezoek van wat een (te) ke en middeleeuwse sculpturen getoond alsmede kunstwerken uit Egypte, Babylon, Griekenland en Rome. Bodrukke dag zou worden. Aangezien het zondag is onder- vendien herbergt het museum een rijke collectie meesvinden we geen hinder van de klassieke monsterfiles en terwerken van West-Europese schilderkunst. Het bezit komen we zelfs te vroeg aan het Borodino museum aan. meer dan 3.000 schilderijen, en 350.000 tekeningen en Het museum herdenkt wat de Russen de oorlog tussen gravures. twee keizers noemen, namelijk tussen Napoleon I en Na enige discussie wordt ons de mogelijkheid geboden Tsaar Alexander I, en meer bepaald de slag bij om het bezoek onder leiding van Nadia of op eigen Borodino. Na deze veldslag aan de poorten van Moskou houtje te doen. Omdat we uiteindelijk slechts één uur op 26 augustus 1812, zou de bevelhebber van de in het museum kunnen blijven, want er wacht ons nog Russische troepen, Maarschalk Koutouzov, beslissen om een ander museumbezoek, besluiten mijn echtgenote en Moskou zonder gevecht aan de Fransen over te laten. ik om alleen doorheen te lopen. We maken een keuze uit Hun verblijf zou echter slechts 35 dagen duren, waarde bijna 30 zalen en bezoeken de Egyptische zaal met sarcofagen, mummies, sieraden, beeldjes en gebruiksna een catastrofale terugtocht begon. Op het gelijkvloers wordt aan de hand van schilderijen, voorwerpen uit de periode 40 V.C – 395 N.C.

Sus lecluyse

uniformen, wapens, vaandels, enz… een overzicht gegeven van de voornaamste gebeurtenissen en bevelhebbers van die oorlog. Op de eerste verdieping zien we dan het panorama dat een 360° overzicht biedt van het slagveld van Borodino. Aan de hand van een beschilderd doek van 115 meter lengte en 15 meter hoogte, beschilderd volgens een

Nadien brengen we een blitzsbezoek aan de zaal van de Vlaamse schilders uit de XVII eeuw met werken van onder meer Jordaens, Snijders, Breughel de Oude, en vele andere bekende en minder bekende meesters. In de zaal van de Hollandse schilders bewonderen we (Vervolg op pagina 29)



(Vervolg van pagina 28) onder andere werken van D. Teniers en Rembrandt. Verder geraken we niet want het is tijd om naar het volgend museum te vertrekken.

De ingang van het Poeskinmuseum We komen om 16.15 uur bij het Centraal Museum van de Strijdkrachten aan en stellen vast dat dit om 17 uur zijn deuren sluit. Na 15 minuten discussie tussen onze gids, Lucien en de lokale ambtenarij mogen we toch nog voor een half uurtje binnen aan verminderde prijs. Aangezien de dames moe zijn (en de heren eigenlijk ook) zouden zij in de cafetaria wachten. Helaas is die reeds gesloten.

- 29-3--

zalen met vitrines met foto’s, wapens en andere voorwerpen uit de belangrijkste veldslagen op Russisch grondgebied van de Grote Vaderlandse Oorlog (WO II), namelijk de slag om Moskou en de belegering van Leningrad. In een derde zaal zien we een panorama gewijd aan de slag om Stalingrad. Op de eerste verdieping bevindt zich de overwinningszaal. Centraal staat de vitrine met het origineel vaandel dat door de Russen op de Reichstag geplant werd na de val van Berlijn. In een andere etalage zien we een grote zwart-wit foto van de overwinningsparade op het Rode Plein met ervoor de Nazi standaarden en vaandels die op het einde van die parade door de Russische soldaten gebroken en op de grond geworpen werden. Verder zien we vitrines met medailles en persoonlijke voorwerpen van de Russische bevelhebbers en leiders die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de overwinning, zoals Maarschalk Zukov en Stalin. Meer konden we van dit interessante museum niet zien want om stipt 17 uur stopt de lokale gids haar rondleiding en moeten we het museum verlaten. Dit betekent het einde van een boeiende maar vermoeiende dag van museumbezoeken in ijltempo.

De vermoeide dames aan de gesloten cafetaria Op de benedenverdieping van het museum zijn twee

Danstee Ekkelgarden - Hasselt Dinsdag 21 november 06 om 14u30

U leest het vervolg van de verslagen over de reis naar Rusland in de nieuwsbrieven van december en januari

Dit vaandel wapperde op de Reichstag na de val van Berlijn Inschrijvingen vóór 18 Nov 06 op het nummer 011.210615 Stortingen van € 4 per persoon met code TD/11 moeten vóór 19 Nov toekomen op rekening 961-1951400-46 van KVOO LIMBURG



- 30-3--

Reis in eigen beheer - Canada - initiatief Jean Reinquin 12 -daagse vliegtuigreis naar Quebec- Ontario Vrijdag 1 juni 2007 : Vlucht naar Montreal (met overstap in London of Frankfurt) - vermoedelijk met Air-Canada. aankomst kort na de middag - transfer per autocar naar het hotel vrij in het hotel te Montreal -Avondmaal- geen uitstappen meer voorzien gezien de leeftijd van de deelnemers. Zaterdag 2 juni 2007: Bezoek aan Montreal- voormiddag Olympisch Park - bezoek aan Notre Dame Basiliek, Place d' Armes, Vieux Montréal, Place Jacques Quartier, Sailors Church en Bonsecours Market. We nemen onze lunch in het bekende restaurant 'Le Vieux Port'. Na de lunch rondrit in de stad met plaatselijke gids, met o.m. bezoek aan de 232m hoge Mount Royal, St.Josephs Oratory, Ile Ste Helene, Habitat 67, In de late namiddag vertrek met de bus richting Québec City- Aankomst voorzien rond 20u- Avondmaal en overnachting. Zondag 3 juni 2007 : Bezoek aan Quebec- City: In de voormiddag bezoek aan Chateau Frontenac- Upper Town- Bezoek aan de Citadelle op Cap diamant- vervolgens Lower Town lunch in de omgeving van Quartier¨Petit Champlain- rondsnuisteren in Petit Champlain- oudste handelspost (winkelcentrum) in Noord-Amerika - rit naar de Momerencyfalls en vervolgens terug naar Montrealavondmaal en overnachting in Montreal. Maandag 4 juni 2007: Vertrek uit Montreal: Rit naar OTTAWA- Bezoek aan het nieuw oorlogsmuseum in Ottawa- daarna lunch- in de namiddag bezoek aan het prachtige Civilization Centre- daarna korte rondrit met stop aan het park van Rideau Hall; het verblijf van de Governor -General, de ambtswoning van de Eerste Minister, het rideaukanaal en Chateau Laurier. Avondmaal in Restaurant 'Mable Works' en overnachting in het Capital Hill & Suites Hotel. Dinsdag 5 juni 2007 : Na het ontbijt bezoek aan de parlementsgebouwen, aan de 92m hoge Peace Tower. Vervolgens rijden we naar Rockport- lunch in het Rockport Galley Restaurant- na de lunch boottocht van 1 uur langs de 1000 eilanden. Busrit naar Kingston met bezoek aan FORT Henry. Doorreis naar Cobourg -avondmaal in de Cobourg Jail en overnachting in Best Western Cobourg Inn. Woensdag 6 juni 2007: Na het ontbijt doorreis naar TORONTOrondrit naar de bijzonderste bezienswaardigheden van de stad. Lunch in het 360° Restaurant van de CN Tower een van s' werelds hoogste bouwwerken. Bezoek aan de verschillende in- en outdoor platforms. Daarna bezoek aan een heropgericht indianendorp CRAWFORD LAKE. Vervolgens naar Woodstock voor het avondmaal en overnachting in het Quality Inn Hotel. Donderdag 7 juni 2007 : Ontbijtbuffet, In de voormiddag bezoek aan de Farmers Market, de boerenmarkt van de Mennonieten. Deze sektarische gemeenschap weigert gebruik te maken van modern comfort zoals telefoon en auto en zij hebben nog steeds hun 18de eeuwse agrarische methodes Middagmaal in St.Jacobs en daarna wat tijd om te winkelen. Vervolgens rijden we naar de Kissing Bridge in West Montrose, de enige historische overdekte brug over de Grand River. Een volgende stop is aan het geboortehuis van John McCrae, schrijver van het wereldberoemde gedicht 'In Flanders Fields'- Avondmaal in Guelph en overnachting in Woodstock. Vrijdag 8 juni 2007 : Ontbijtbuffet - Voormiddag shopping en vrije tijd in LONDON. Lunch in 'The Crosswinds' te Mitchell. In de namiddag bezoek aan het melkveebedrijf van Joe en Alice Louwaegie en daarna Vlaams-Canadees samenzijn op de hoeve van de familie Baes. s' Avonds maken we met de bus een rit door het park van Stratford, waar men in het theater stukken van Shakespeare op de planken brengt. Avondmaal in Ingersoll en overnachting in Woodstock. Zaterdag 9 juni 2007: Ontbijtbuffet- Busrit naar Delhi- hartje van de tabaksstreek en plaats waar veel landgenoten wonen. Wij brengen een bezoek aan Vanden Bussche Irrigation en aan het tabaksmuseum. Middagmaal in een lokaal restaurant.

In de namiddag gaat het dan richting Port Dover met eventueel bezoek aan een Ginsengfarm. Vervolgens bezoek aan het haventje van Turkey Point, waar we een zicht hebben op Lake Erie (Eriemeer) Op de terugrit naar Delhi bezoek aan een VlaamsCanadese tabaksboerderij. Avondmaal in de Belgische Club. Daarna gezellige bijeenkomst met Vlaamse Canadezen in de bar van de Belgische Club. Vertrek omstreeks 23uur naar ons hotel in Woodstock Zondag 10 juni 2007: Na het ontbijt maken we een busrit door de wijnregio van Niagara. Bezoek aan het sluizencomplex van het Welland kanaal, waar de grootste oceaanreuzen langs varen. Middagmaal in de Golfclub van het prachtige stadje Niagara on the Lake en wat vrije tijd om rond te wandelen in dat merkwaardig stadje aan het Ontariomeer. Nadien bezoek aan de beroemde Niagara watervallen. Een rondvaart met de 'Maid of the Mist' biedt ons de kans om de watervallen van heel dicht te beleven. Met zicht op de Horse Shoe Fall (de Canadese kant van de watervallen) genieten we van ons lekker avondmaal. De bus brengt ons vervolgens naar het IMAX-theater voor het bijwonen van = een filmvoorstelling over de watervallen. Facultatief mogelijk om een wandeling te doen naar de Skylon Tower, waar men op de 236m hoge toren de verlichte watervallen kan bewonderen. Overnachting in een hotel nabij de watervallen. Maandag 11 juni 2007: Voor de vroege vogels een wandeling naar de watervallen. Ontbijt en met de bus naar Brantford. Korte stop voorzien aan het huis van Graham Bell; uitvinder van de telefoon. Daarna bezoek aan het Woodland Cultural Centre, museum over de Mohawk Indianen, vervolgens rit naar Oshwegen - het indianenreservaat van de Six Nations ( 6 stammen) mogelijkheid tot aankoop van typisch Indiaans handwerk. In de late namiddag lunch in Mississauga. Vervolgens rit naar Pearson International Airport voor de vlucht TORONTO- Munchen- BRUSSEL. Dinsdag 12 juni 2007: Aankomst in Brussel rond de middag. Samenstelling reis - reisgids Canada: Ludwig (Luke) Vandenbussche Kostprijs :

- rond de 2000 à 2200 euro (80- à 88.000 BEF - gids en chauffeurkosten inbegrepen - per dag dus 10000 BEF per deelnemer) Het slapen in drie sterrenhotels kost gemiddeld 3500 à 5000 BEF per nacht (ontbijt inbegrepen) Aan de Niagara Falls kan dat zelfs oplopen tot 6000 BEF per nacht. Reken dan nog de middag- en avondmalen, de uitstappen en de vliegtuigreis (gemiddeld 22- à 25.000 BEF) dan is het kostenplaatje vlug gemaakt. De VTB doet ongeveer dezelfde reis voor zo'n 68- à 70.000 BEF maar dan moet men tijdens de reis nog zo'n 25.000 BEF ophoesten om alles te kunnen zien wat wij bieden. Wanneer men iets specifieks wenst te bezoeken is het best dat men dat laat weten zodat we dat in het programma kunnen verwerken (Alhoewel met de citadel, het oorlogsmuseum, en Fort Henry komt men wel aan zijn trekken). Een volledig programma opstellen en de juiste prijsbepaling kan pas nadat ik weet dat er voldoende deelnemers zouden zijn, omdat dit anders teveel werk vraagt en dat dit verloren werk is als de reis dan niet doorgaat

Vermits het een reis in eigen heer betreft, zal de tussenkomst van KVOO Limburg zich beperken tot de aankondiging.

Geïnteresseerden kunnen vanaf nu contact opnemen Jean Reinquin Kerselaarstraat 17 3510 Kermt Tel : 011.255251 E-mail : : [email protected]


Koninklijke Vereniging van Oprustgestelde Officieren v.z.w.


- 31-3--

In de volgende nieuwsbrief : Nieuwjaarsreceptie Woordje van de voorzitter

K.V.O.O. - LIMBURG Nieuwsbrief November 2006 verschijnt maandelijks op 300 exemplaren

In en Uit document Verslag Brussel KMKG met Herman Schrijvers Artikel door : Luc Vandenborne Jef Schoups Willy De Greeve Hilde Vos - Van Hoof Vervolg van de verslagen Rusland Allerlei en varia Deadline volgende nieuwsbrief : 25 Nov

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever : Jos HERMANS Lay-out en verzending : Jos en Conny Hermans Helbeekplein 3 bus 7 3500 Hasselt Tel / Fax : 011.228848 GSM : 0472/825510 E-mail : [email protected] Web-pagina : http://users.belgacom.net/kvoo.limburg [email protected] http://users.skynet.be/kvoolimburg

Jaargang 32 - nummer 11 November 2006 KONINKLIJKE VERENIGING VAN OPRUSTGESTELDE OFFICIEREN - KRING LIMBURG BRUSSEL. 06 december 06

Recommend Documents