Koninklijke Vereniging van de gepensioneerden van de Nationale Bank van Belgïe
INFO
Nr 2 van 2013 44e in de reeks
Beste lezer, Een jaar, rijk aan evenementen, loopt ten einde. Inderdaad, voor het eerst sinds lange tijd werden er in 2013 een groter aantal op pensioen stellingen opgetekend. We verheugen ons op de aansluiting bij onze Vereniging van deze jonge gepensioneerden. We hopen dat ze, tussen de verschillende hen aangeboden activiteiten, deze vinden die hen zal plezieren in hun “nieuwe” leven dat zich nu voor hen openstelt. Een nieuwe activiteit die aantrekkelijk kan zijn voor hen zijn de wandelingen die dit jaar opnieuw georganiseerd werden. Deze kenden succes en de organisatie ervan zal volgend jaar zeker verder gezet worden. We moedigen trouwens de nieuwe leden aan om ons, op hun beurt, hun ideeën kenbaar te maken om zodoende mee te werken aan een vernieuwing van de Vereniging. Deze zal binnenkort reeds een gedaanteverwisseling ondergaan gezien, op aanraden van de h. Dufresne Algemeen Secretaris bij de Bank, zal overgegaan worden van een statuut van Feitelijke Vereniging naar dit van VZW, wat een betere juridische bescherming zal meebrengen. Hiervoor zal de Vereniging nieuwe statuten moeten opmaken. Andere gunstige evolutie : de internet site van de Vereniging zal weldra een nieuwe ontwikkeling ondergaan. In samenwerking met de verantwoordelijken van de Bank zal er een sharepoint site gecreëerd worden, waardoor de gepensioneerden toegang zullen krijgen tot bepaalde informatie van de Bank en tot bepaalde documenten van het departement Human Resources. De berichten zijn echter niet allemaal even positief. De dreigingen die op de toekomst van de Club wegen, zoals reeds vorig jaar aangehaald, zijn ondertussen concreter geworden. De Club zou verkocht worden aan de gemeente van Sint Agatha Berchem. De verkoopsprocedure is nog niet beëindigd en er zijn nog onderhandelingen aan de gang tussen de Bank en de gemeente om de toegang tot en het gebruik van de installaties toe te
laten aan de Clubleden van de Bank, aan de Vereniging van de gepensioneerden van de Bank en aan de personeelsleden van de Bank. Wij houden u uiteraard op de hoogte. De uitdagingen zullen dus talrijk zijn in 2014, maar wij verzekeren u dat we ze in het belang van u allen zullen behartigen. Wij bieden u en uw familie onze beste wensen aan voor een gezond en gelukkig 2014. Het Bestuur
DE NBB-GEPENSIONEERDEN
Een gepensioneerde bloemetjes :
in
de
Josée Christien Interview door Marie-France Baeken Josée Christien, onze gepensioneerde in de kijker die onlangs negentig lentes telde, voorstellen aan degenen die reeds een aantal jaren lid zijn van de Vereniging, is overbodig. Dus is het vooral voor de jongste gepensioneerden en voor hen die binnnenkort met pensioen gaan en er hopelijk zullen bijkomen, dat we met Josée een afspraak hebben gemaakt om wat meer te weten te komen over haar activiteiten in de Vereniging en haar inbreng in het Comité. Josée, kun je ons een kort overzicht geven van je loopbaan in de Bank? Ik ben begonnen in de Bank in 1947 en werkte op de dienst Risicocentrale toen ik op 30 augustus 1980 mijn loopbaan afsloot. Ben je op dat ogenblik toegetreden tot het Comité van de Vereniging? 1
Gedurende mijn beroepsleven organiseerde ik reeds culturele activiteiten voor de sectie Kunst en Ontspanning van de Club. Het was Albert Vandertrappen, op dat moment vice-voorzitter en voorzitter in spé, die tot mijn grote verbazing tijdens één van mijn laatste maaltijden in de Bank tegen me zei: “Jij moet in het Comité komen”. Waarop ik hem vroeg wat hij van me verwachtte. “Doorgaan met wat je samen met Jaak Huyghe tot nu toe hebt gedaan in het kader van de sectie Kunst en Ontspanning“ was zijn antwoord. Toen ik dan op 30 augustus 1980 de Bank verliet, had ik reeds een Algemene Vergadering van het Comité bijgewoond. Het is trouwens tijdens die Algemene Vergadering dat ik werd aangesteld tot nieuw Bestuurslid met als taak de culturele reizen en bezoeken te organiseren. Laat ons beginnen met de reizen. Kun je daar een woordje meer over zeggen? Over een tijdspanne van 20 jaar hebben we heel Europa doorkruist. Al die reizen met de bus, de trein, het vliegtuig, per schip of zelfs te voet brachten ons tot in alle uithoeken van de vier windstreken. In het noorden bezochten we Noorwegen met zijn fjorden, die we doorkruisten tot in Alesund, stonden we in bewondering voor de besneeuwde bergen en bezochten we ook Oslo en het afgelegen huis van de componist Edward Grieg. In het zuiden kwamen we tot in Kreta. Niemand geraakte verdwaald in het Paleis van Knossos en evenmin in de Kloof van Samaria, nochtans een tocht voor echte sportievelingen. Spanje en Italië kwamen natuurlijk ook aan de beurt. Wat viel er te beleven in het westen? Eerst en vooral de nieuwe tunnel onder het Kanaal waar we door reisden om via Engeland Schotland te bereiken. Een andere keer had Ierland ons reeds bekoord. En in het oosten? Daar zijn we tot in Oost-Turkije geweest, tot dan de verste bestemming van de Vereniging. Korterbij, bezochten we ook
Polen met de steden Warschau en Krakau en ook het trieste concentratiekamp van Auschwitz. We zijn ook eens op wintersport geweest in een dorp in het oosten van Duitsland dichtbij “de Muur” die op dat moment nog niet gevallen was. In 2006, het Mozartjaar, heb ik, niettegenstaande ik officieel geen lid meer was van het Comité, een reis naar Wenen en Salzburg voorgesteld die ik dan samen met Jos Goossens heb georganiseerd. Voor velen onder ons was dit de gelegenheid om het genie Mozart te ontdekken. Voor mij was het tevens, tot mijn grote vreugde, een muzikaal orgelpunt van mijn carrière. Heb je ook georganiseerd?
reizen
in
België
België hebben we ook in alle richtingen doorkruist. Van Brugge tot Orval over Pregny met zijn wijngaarden. Zelfs enkele nabije hoekjes in het noorden van Frankrijk zoals Avioth met zijn kerk en Cap Gris Nez stonden op het programma. Laat ons het nu hebben over de culturele uitstappen. We zijn altijd verwoede en trouwe bezoekers geweest van de Europalia tentoonstellingen. Verder is het voor mij onmogelijk hier alle tentoonstellingen en musea op te noemen die we in België of daarbuiten bezochten. Ik kan me voorstellen dat de organisatie van al deze activiteiten een nauwkeurige voorbereiding vergde. Natuurlijk, maar ik heb het niet alleen gedaan en daarom wil ik hier alle collega’s vermelden waarmee ik heb samengewerkt en die veel hebben bijgedragen tot het succes van onze activiteiten nl: Hector Tuyns, Jaak Huyghe, Paul Vanderjeught en tenslotte Jos Goossens die de fakkel van mij overnam. Wat heb je gedaan nadat je het Comité verliet?
2
Toen ik 78 werd heb ik mijn functies in het Comité beëindigd. Nadien heb ik verslagen geschreven van de reizen die mijn collega’s organiseerden. Bovendien heb ik Elise Vandertrappen1 geholpen met bezoeken aan zieke leden. Het is overduidelijk dat Josée nog altijd zeer actief is in de Vereniging zelfs al is ze geen lid meer van het Comité. Hoed af voor haar dynamisme en we wensen haar toe dat ze zo nog vele jaren door mag kunnen gaan.
De NBB betreurt het overlijden, in 2013, van volgende personen: Om u alle informatie te geven, hernemen we de lijst van de personen overleden in 2013, die niet werden opgenomen in de lijst verschenen in de Info van juni 2013. Deze inlichtingen zijn uittreksels van de site afternbb.be, en zijn niet volledig. We blijven, naar gewoonte, een volledige lijst publiceren telkens in de eerste Info van het jaar. VAN DER HAEGEN Julien 11/05/13 DE WETTER Odette 18/06/13 Wwe Simon DE NAUW CARLIER Joseph 18/06/13 Echt. Rose MOLIE ROMAIN Céline 19/06/13 Echt. Gaston VAN MEENSEL HUYGHE Jaak 20/06/13 Echt. Thérèse GARY DOMS Eduard 20/06/13 Echt. Paula VERSCHUEREN CARPENTIER Nelly 25/06/13 DEVEEN Irène 30/06/13 KARELSEN Annie 02/07/13 Wwe Charles WEYTS MAT Modesta 15/07/13 Echt. Fernand LOOCKX MATHYS Rosine 23/07/13 Wwe Marcel VITS NEEFS Robert 25/07/13 Echt. Jacqueline PILLET VAN WINCKEL Maria-Louisa 05/08/13 Wwe Sylvain VAN HOOF 1 Cf. Artikel “Een gepensioneerde in de bloemetjes :
GOETHALS Marie-Antoinette 07/08/13 Wwe Frans HOLVOET DESPRETZ Marie-Louise 09/08/13 Wwe Maurice SALADE BOTERBERG-VAN TITTELBOOM Sidonia 15/08/13 Echt. André SPILIERS LECOQ Edouard 21/08/13 SALMON Yvette 21/08/13 Echt. Joseph CORNELIS VAN LANDEGHEM Gilberte 29/08/13 RODEYNS Alice 01/09/13 Echt. Ignace CARLIER BOSSIN Alina 07/09/13 Echt. Marcel LAMBRECHTS MERTENS Raymonde 10/09/13 Echt. Jean-Pierre COPPENS CORYN Mélane 13/09/13 BOOGAERTS Amelia 13/09/13 Wwe Armand VRANCKX MEYNAERT Marie-Louise 18/09/13 Wwe Joseph DEPROOST POULIN Lucienne 20/09/13 Wwe Petrus DEBRUYN DELCHAMBRE Léon 24/09/13 Echt. Marie-France JAUME JOANNES Lucienne 02/10/13 Wwe Jean ROSEN BERTRAND Myriam 06/10/13 Wwe Paul JACOBS KIEFFERINCKX Amelie 08/10/13 Wwe Emile VAN DEN BRANT MULLENDERS Florent 13/10/13 JANSSENS Suzanne 14/10/13 Wwe Claude MAGE DEVONDEL Joseph 19/10/13 AGNEESENS Télésphore 23/10/13 GHYSELS Leo 25/10/13 Echt. Marie-Estella GHYSELS STANDAERT Franciscus 28/10/13 ELIAS Fernande 30/10/13 Wwe Marcel DE BACKER DELCOURTE Pierre 01/11/13 NEYS Maria-Magdalena 02/11/13 Echt. Lodewijk MOMMAERTS RIGA Jules 03/11/13 Echt. Alberte ROISEUX VAN EYNDE Marc 05/11/13 ELAUT Jacqueline 10/11/13 MAES Léon 10/11/13 Echt. Szuszwalak MIROSLAVA BAELE André 18/11/13 CARION Roger 25/11/13
Elise Vandertrappen” verschenen in Info nr 1 van 2011.
3
SOCIALE INFORMATIE Hulde aan Jaak Huyghe Door Paula Buekenhoudt Met immense droefheid delen we u het overlijden mee van Jaak Huyghe. Jaak heeft zijn hele loopbaan in de Drukkerij doorgebracht, waar hij zijn taken discreet en efficiënt vervulde. Hij stond altijd klaar om zijn collega’s en vrienden een dienst te bewijzen ; zo heeft hij hen geholpen met honderden belastingaangiften. Iedereen schonk hem vertrouwen, wetend dat hij over een kies thema als inkomens geen woord zou lossen. Sneller dan anderen zag hij de informatica-revolutie aankomen, met de implicaties zowel voor ons dagelijks leven als voor ons werk. Hij was een van de eersten om zich op deze nieuwe technieken toe te leggen. Voor de Club van de Bank was hij een belangrijk figuur. Na zijn pensionering wijdde hij zich jarenlang aan zijn functie als beheerder, later als voorzitter, van onze Vereniging. Enkele dagen nadat hij de diagnose van zijn ziekte had vernomen, heeft hij voor onze Vereniging nog drie teksten in het Nederlands omgezet, trouw aan de gedragslijn die hij zijn leven lang aangehouden had. Voor dergelijke uiting van moed tegenover tegenslagen, kan ik slechts mijn diepe bewondering uiten.
Je laatste reis goed voorbereiden : er zijn belangrijke veranderingen opgetreden Door Paul Tellier In een eerste artikel, daterend van maart 2011, werden de toen helemaal wettelijke mogelijkheden uiteengezet om de successierechten ten laste van de erfgenamen te beperken. Belangrijke veranderingen zijn sindsdien opgetreden waardoor bepaalde verrichtingen meteen als verdacht worden geacht door de fiscus. Een bijwerking is dus noodzakelijk. Laten we die veranderingen chronologisch en in het kort beschrijven. 1. In artikels 167 t.e.m. 169 van de Programmawet van 29 maart 2012 (B.S. van 6 april 2012) worden bepaalde rechtshandelingen die het ontwijken van belastingen als voornaamste doel hebben als fiscaal misbruik beschouwd. In dergelijke gevallen zal de fiscus de belasting opleggen alsof de handeling niet had plaatsgevonden. 2. De circulaire van 4 mei 2012 bepaalt o.a . het begrip «volstrekt kunstmatige constructie» zonder verband met de economische realiteit. Het komt dan aan de belastingplichtige toe te bewijzen dat zijn rechtshandelingen verantwoord zijn door andere motieven dan het ontwijken van belastingen. 4
3. De circulaire van 19 juli 2012 stelt een « witte » lijst op van de geoorloofde technieken van successieplanning en een « zwarte » lijst van verrichtingen die als fiscale fraudes worden beschouwd. Deze tweede categorie omvat o.a. de gesplitste aankoop van onroerend goed en andere verrichtingen tussen echtgenoten zoals de toebedeling van het hele gemeenschappelijk vermogen van de echtgenoten aan de overlevende echtgenoot of de inbreng door één echtgenoot van goederen in de huwelijksgemeenschap, gevolgd door een wederzijdse schenking.
Voorbije activiteiten
4. Een nieuwe circulaire daterend van 10 april 2013 vervangt de vorige circulaire van 19 juli 2012 en voert de rechtsonzekerheid in daar ze geen onderscheid meer maakt tussen twee lijsten van verrichtingen. Bepaalde verrichtingen worden ambtshalve als fiscale misbruiken beschouwd (tenzij de belastingplichtige het tegenbewijs levert), andere zijn in principe geen fiscale misbruiken (zoals de verschillende types klassieke schenkingen die als één rechtshandeling worden gesteld) en andere moeten geval per geval beoordeeld worden.
Omdat Mini-Europa op het einde van de zomer dit jaar definitief zijn deuren zou sluiten, hebben we op dindsdag 25 juni 2013 nog een laatste maal dit themapark bezocht. We waren met veertig die dinsdagnamiddag en gelukkig was de zon ook van de partij.
Wegens de nu heersende rechtsonzekerheid, kan alleen maar één raad gegeven worden: raadpleeg uw notaris vóór elke verrichting !
VRIJETIJD De hierna vermelde activiteiten chronologisch gerangschikt.
zijn
In Belgïe (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies)
Projectie van de film “Ons verblijf in Anjou” (20/06/2013)
Mini Europa (25/06/2013) Door Marie-France Baeken
Het bezoek startte om 14u30 en gedurende anderhalf uur hebben we een unieke reis gemaakt door Europa van het noorden naar het zuiden en ondertussen enkele van de mooiste gebouwen en plaatsen in de Europese Unie (her)ontdekt in het klein. Eerst toonden de Scandinavische Landen (Denemarken, Zweden en Finland) met daaropvolgend de Baltische Staten ons hun prachtige sites en gebouwen, voor velen van ons waarschijnlijk onbekend. Naarmate we vorderden kwamen we dichter bij de landen die mee de Europese Unie hielpen oprichten. België is goed vertegenwoordigd met verscheidene lokaties in Vlaanderen en Wallonië en ook de Grote Markt van Brussel. Al zijn die plaatsen ons zeer vertrouwd, toch aanschouwen we ze telkens weer met fierheid en bewondering. Daarna ging het richting Oost- en ZuidEuropa met een omweg langs GrootBrittanië en Ierland. Zo veel mooie bezienswaardigheden – te veel om hier allemaal op te noemen. Maar waar is 5
Griekenland gebleven? Na nog wat ronddwalen konden we het uiteindelijk vinden en kwamen we terecht bij het Parthenon, dat boven op de Acropolis staat. Is dit land, dat de bakermat is van de westerse beschaving verbannen naar de laatste plaats omwille van de zeer moeilijke tijden die het momenteel kent, of moeten we het beschouwen als het orgelpunt van het bezoek? Laat ons liever kiezen voor de laatste hypothese. Om af te sluiten was er koffie met taart in het restaurant van Mini-Europa. Onze dank gaat naar Paula en Claudette voor de organisatie. Tot slot nog dit : niet getreurd voor degenen die er niet bij konden zijn, want volgens de laatste berichten zou MiniEuropa de Heyzel niet verlaten voor eind 2016.
prachtige, heuvelachtige regio. Gelukkig was het weer in Geraardsbergen veel welwillender dan in sommige andere streken van het land,hier geen regen of overdreven zonneschijn, maar ideaal weer om te stappen zelfs al was het soms wat vochtig in het onderhout…. Halfweg de wandeling hadden Raymond en Linda het goeie idee om aan de wandelaars een mattentaart, gastronomische specialiteit van Geraardsbergen, aan te bieden.. Dank zij dit tussendoortje waren we “geblindeerd” om in alle schoonheid onze bestijging, niet van de muur maar van een paadje dat even steil was als de muur,verder te zetten, wandelpad dat ons terug naar het Oudenberghof moest brengen, waar we allen samen een overvloedige maaltijd nuttigden. Dank aan Claudette, die ons in naam van de Vereniging het aperitief aangeboden heeft en aan de organisatoren voor deze mooie wandeling en voor de mattentaarten.
Workshop Mondgezondheid (04./06/2013) Door Francis Pirsoul 1. We waren met ongeveer 50 op deze eerste donderdag van de maand om te komen luisteren naar raadgevingen van professionele afgevaardigden van de tandartsenvereniging.
Wandeling te Geraardsbergen Door Elisabeth De Groote Niets houdt de wandelaars van de KVGNBB tegen, noch de files op de wegen te wijten aan een treinstaking en barre weersomstandigheden (stortbuien boven Brussel), noch de te overbruggen afstand om op de plaats van afspraak te geraken, noch de vermaarde reputatie van de Muur van Geraardsbergen….. We waren inderdaad met 22 aan de taverne “Oudenberghof”om een wandeling van 7 of 14 km te maken in deze
2. De spreker begint met te zeggen hoezeer het hem verheugt zich te mogen richten tot senioren. Want, zo meent hij, niet alleen kunnen grootouders bijdragen tot de goede mondhygiëne van hun kleinkinderen (de boodschap overbrengen en de juiste bewegingen aanleren), maar ze kunnen ook helpen een reeds lang ingebakken idee uit de wereld te helpen, namelijk dat tandverlies samengaat met ouder worden. Hij beëindigt zijn uiteenzetting met de belangrijke opmerking dat er een grote wisselwerking is tussen de mondgezondheid en de algemene gezondheid van het individu. Mondbacteriën die doordringen in het 6
lichaam liggen aan de basis van vele hartklep- en gewrichtsproblemen.
in de mond en dat in de wortel doet dienst als “naad”.
3. Vervolgens geeft de spreker een kort overzicht van de situatie in België (gebaseerd op de statistieken van het RIZIV): De mondgezondheid van de Belgen gaat er duidelijk op vooruit wat zich vertaalt in een daling van het aantal kunstgebitten alsook het aantal cariës en een stijging van het aantal jongeren die op 18 jarige leeftijd nog al hun tanden bezitten. Eén kritische kanttekening nochtans: tussen 12 en 14 jaar neemt het aantal orthodontie behandelingen (vb beugels om de stand van de tanden te optimaliseren) toe, om echter weer af te nemen bij jong volwassenen van 18 jaar. Vanaf 40 jaar, wanneer ze zelf kinderen hebben of zelf problemen krijgen (spijtig want voorkomen is beter dan genezen) gaan ze er zich weer om bekommeren.
Indien het tandvlees niet meer in goede staat is kunnen de bacteriën langsdaar doordringen en het kaaksbeen, waarin de tanden geworteld zijn, aantasten. Gevolg : de tanden komen los en vallen uit
Nog later, tegen de 60, stelt men terug een daling vast. Is het fatalisme omdat men denkt dat het geen zin meer heeft? Paradonthologie (de wetenschap van de tandvleesgezondheid) heeft nochtans aangetoond dat men zijn tanden voor het leven kan behouden. Tanden maken deel uit van het lichaam. Men verliest toch ook geen vinger! 4. Hierna volgt de boodschap van de uiteenzetting in 4 punten: 4.1.
Wat is het probleem ? Het probleem zijn de bacteriën in onze mond. Ze zijn nuttig, want nodig voor het verteringsproces, zolang ze beperkt blijven tot de mond en het spijsverteringsstelsel. Wanneer ze echter binnendringen in andere lichaamsdelen, en dat doen ze vaak, denken we maar aan open lichaamswonden langswaar ze binnendringen, veroorzaken ze ontstekingen (de ....itis). Dit kan dus ook gebeuren in de mond. De tanden zitten geworteld in het kaaksbeen en het tandvlees tussen het tandgedeelte
Tandsteen is een gevolg van tandplak dat een opeenhoping is van afval van bacteriën (ze hebben een korte levensduur) en voedselresten verbonden met minerale zouten in het speeksel en dat een wit of gelig laagje vormt op de tanden. Wanneer dit tandplak verkalkt spreekt men van tandsteen). 4.2.
Wat te doen ? De bacteriën vormen kolonies op de tanden en kunnen enkel als dusdanig efficiënt te werk gaan. Het komt er dus op aan deze kolonies te ontwrichten (ze hebben meerdere uren nodig om zich te hergroeperen en schadelijk te worden). Hoe doen we dat? Door onze tanden te poetsen !
4.3.
Hoe poets je het best je tanden? Het is vooral belangrijk tussen de tanden en in de pockets (smalle spleet tussen tandoppervlak en tandvlees – bij gezonde tanden hooguit 3mm diep) te poetsen. Hou de tandenborstel in een hoek van 45° ten opzichte van de tanden (naar boven voor de bovenste tanden, naar beneden voor de onderste) en ga met een regelmatige beweging van de top van de tand naar het tandvlees toe zodat de haartjes aan de tandvleesrand goed tot in de pockets kunnen gaan. Poets minstens 3 minuten en sla geen tand over. Druk ook niet te krachtig. Indien men te hard drukt op de tandenborstel gaan de haartjes plooien en werken dus niet 7
doelmatig. Daarom: doe het met gevoel. 4.4.
Wat te gebruiken ? Een goede tandenborstel is niet te hard of niet te zacht en heeft haartjes van dezelfde lengte die dicht opeen staan. Wees op uw hoede voor publiciteit voor borstels met een zogezegd meer ergonomische vorm voor een specifiek gebruik. Een elektrische tandenborstel is ok maar men moet er geen wonderen van verwachten. De regels zijn dezelfde als voor een normale tandenborstel: alle tanden een beurt geven, de juiste houding aannemen en lang genoeg poetsen. Mondspoelingen en tandpasta blijken minder nuttig. Gebruik tandpasta vooral voor de fluor erin maar gebruik er weinig. Een te grote hoeveelheid geeft te veel schuim in de mond met als gevolg dat men vroegtijdig het poetsen beeindigt.
5. Naar aanleiding van de vragen van het publiek volgen hierna nog enkele belangrijke inlichtingen : - Implantaten: zijn kunstwortels die in het kaaksbeen worden ingeplant. Na 3 maanden (benedenkaaksbeen) en 6 maanden (bovenkaaksbeen) is het implantaat ingegroeid in het bot en kan er een tand op bevestigd worden. Implantaten worden aangebracht om 1) een tand te vervangen, 2) een bridge op te bevestigen, 3) om het onderste deel van een kunstgebit op vast te hechten. Dit deel wordt op het implantaat vastgeklikt. Belangrijk minpunt blijft de hoge hoge kostprijs (1500 à 3000 € per tand en slechts terugbetaald door het ziekenfonds vanaf 70 jaar). - Dutch periodontal screening index(DPSI): Met behulp van DPSI
wordt de conditie van het tandvlees in kaart gebracht. Aantasting van het tandvlees begint met gingivitis en kan ongemerkt, want traag en pijnloos, leiden tot loskomen en uitvallen van tanden. Voor de screening meet de tandarts met een sonde de diepte (in millimeters) van de pocket. De mond wordt in 6 sextanten ingedeeld: zowel in de bovenkaak als in de onderkaak, de kiezen links, de kiezen rechts en de voortanden. De score gaat van 0 tot 4. 0 = het tandvlees is gezond. 1 = gingivitis: het tandvlees is oppervlakkig ontstoken. 2 = gingivitis + tandsteen. Behandeling: tandsteen verwijderen. 3- = gingivitis breidt zicht uit naar het bovenste deel van het kaakbot (beginnende paradontitis). 3+ = Paradontitis waarbij de wortel gedeeltelijk bloot ligt. 4 = Paradontitis breidt zicht verder uit richting wortelpunt. Daardoor gaan de tanden uiteindelijk losstaan en uitvallen. - Interdentale borsteltjes (ook ragers genoemd) : zijn borsteltjes, verkrijgbaar in de apotheeek, die dienen om in de tussentandruimtes etensresten en bacteriën te verwijderen. Voor een doeltreffend gebruik dient de dikte overeen te stemmen met de grootte van de tussentandruimte. Deze kan variëren en daarom zitten er in een verpakking meestal borsteltjes van verschillende dikte. Maak slechts één heen- en weerbeweging van voor naar achter, dit om het borsteltje niet te plooien en spoel grondig na elk gebruik. Ze kunnen twee à drie weken meegaan. - Tandenstokers : Slechts de driehoekige platte met smalle onderkant zijn efficiënt (dus geen aperitiefprikkers) 8
- Dental floss of tanddraad : goed maar vraagt wat oefening voor correct gebruik. Ze zijn vooral nuttig voor de tandtussenruimtes waar men met een interdentaal borsteltje niet tussen kan. - De Waterpik of monddouche : niet doeltreffend want de krachtige waterstraal nodig om efficiënt te zijn zou het tandvlees aantasten. Het toestel schijnt nuttig omdat het voedselresten tussen de tanden verwijdert maar het heeft geen enkele invloed op de bacteriën. - Bloedend tandvlees : wordt niet veroorzaakt door te krachtig te poetsen. In feite wijst het op ontsteking. Wat te doen? Vaker poetsen, niettegenstaande de bloedingen, om de bacteriën, die de bloeding veroorzaken, te elimineren. - Kunstgebitten : Vermits ze uitneembaar zijn kan men harde borstels (zoals nagelborstels) en meer aggresieve reiniginsmiddelen gebruiken. Hier geldt: hoe goedkoper hoe efficiënter, vb afwasproduct, op voorwaarde natuurlijk dat men het kunstgebit overvloedig spoelt alvorens het terug in de mond te plaatsen. N.B. Het kunstgebit ’s nachts in een reinigingspoduct laten liggen is niet efficiënt. Niet doen dus. - Bisfosfonaten behandeling (type Zometa) tegen osteoporose, sommige kankers enz. veroorzaken nefaste bijwerkingen voor de beenderen. Daarom is hierbij een zeer goede mondhygiëne met zeer grondig en vaak poetsen aangewezen want, indien er een tand dient getrokken te worden, geneest het bot bijna nooit (behalve bij speciale behandelingen zoals hyperbare zuurstoftherapie). Frequente tandsteenreinigingen (alle 3 à 6 maanden) dringen zich hier op.
6. Tot slot een woord van dank aan de Medische Dienst (hier vertegenwoordigd door Dr. De Landtsheer en Jan Minnaert) die deze uiteenzetting voor ons mogelijk maakte.
Wandeling in Villers-la-Ville (25/07/2013) Door Linda De Pauw De afspraak op de parking van de Abdij van Villers was, zoals altijd, om 9u45 en naar goede gewoonte was iedereen op tijd. In de vroege morgen had het al goed geregend, maar in Villers scheen de zon volop en dat zou zo de ganse wandeling blijven. Onze groep van 24 deelnemers, waaronder enkele nieuwkomers, splitste zich in twee: één groep voor de 7 km onder leiding van Elisabeth en een groep voor de langere afstand (14 km) onder leiding van Francis. We vertrokken vol goede moed, benen goed gesmeerd en de pet op! Wij startten onmiddellijk met een steile klim door het bos! Wie de muur van Geraardsbergen gevreesd had…. Het was hier zeker niet gemakkelijker! Het parcours was een afwisseling van velden, weiden, en bos waar we de schaduw verwelkomden want het was toch warm! Regelmatig werd halt gehouden om even iets te drinken en halfweg de wandeling werd ons een lekkere ontbijtkoek aangeboden door de gids en had hij ook nog flesjes fris water voorzien. Francis wist dat het een dorstige dag zou worden! Voor ons, die de streek niet kenden, was het een ontdekking: mooie vergezichten, veel afwisseling in het landschap, helling op, helling af, mooie bossen, uitgestrekte weiden en velden. Bijna hadden we hulp geboden aan een boer om een kudde koeien uit een veld tarwe te halen. Maar bij nader toezien was het toch beter dat we er weg bleven! Ook aan deze prachtige wandeling kwam een einde en wat waren we blij op het 9
terras van de molen van de Abdij een frisse pint te kunnen drinken. De keuken was ook gelukkig nog open want de honger liet zich voelen. Iedereen was zeer tevreden over deze mooie dag en allen waren het er over eens dat de streek van Villers zeker opnieuw op het wandelprogramma mag komen, dan gecombineerd met een geleid bezoek aan de Abdij door de plaatselijke gidsen uit onze Vereniging. Bedankt Elisabeth en Francis!
Op weg naar de Marollen (30/07 en 08/08/2013) Door Robert Faes Samenkomst in de lokettenzaal van het Centraal station, waar een lid van het Ilot Sacré, met sneeuwwitte baard, ons opwacht. Hij zal onze gids zijn. Een kleine blik binnenin het station en dan naar buiten, onze eerste stop vlakbij de hoofdingang, waar in blauwe steen kleine huizen gebeiteld werden. Deze huisjes zijn vorige eeuw gesloopt om plaats te maken voor de Noord-Zuid verbinding, waarvan de bouw een langdurige beproeving was! Via de Keizerinlaan gaan we verder naar de Albertina. Na een blik rondom, komen we uiteindelijk op de brug die het Gerechtsplein overspant. Op deze plaats stond het vroegere Justitiepaleis. Vervolgens ontdekken we een hoektoren van de eerste stadsomwalling, hij bevond zich vlakbij de Steenpoort (afgebroken). Deze poort gaf toegang tot de Marollen. De Hoogstraat strekt zich uit tot aan de Hallepoort, welke een poort van de tweede stadsomwalling was. We komen voorbij het vroegere Huis van het Volk, van Victor Horta, dat brutaal vernietigd werd in 1965 om plaats te maken voor een modern torengebouw genaamd de Blaton toren. Wij ontdekken verschillende doodlopende straatjes, ontstaan door de bevolkingsexplosie in het eerste deel van de 19e eeuw. De vraag naar arbeidskrachten voor de bouw van het Justitiepaleis was een bepalende factor
die het ontstaan van dergelijke straatjes achter bestaande huizen verklaart. In de Zwaardstraat brengt een lift ons naar het Poelaertplein. Deze lift creëert een link tussen de beneden- en de bovenstad en wordt onderhouden door de MIVB. Hier werd de bestaande structuur van de stad danig vernietigd om het nieuwe Justitiepaleis, van de hand van Poelaert, op te trekken, op de plaats genaamd Galgenberg. We wagen ons binnen in dit enorme gebouw via de “Salle des pas perdus” letterlijk vertaald de ” Zaal van de Verloren Stappen”. We maken een rondgang om het werk van Poelaert, begonnen tijdens het bewind van Leopold I en beëindigd onder Leopold II, te bekijken. We gaan buiten via de Wynantsstraat , daar waar de beklaagden binnen komen voor hun vonnis, door een poort waarop een opgeheven hand geplaatst werd, symbool van de Barmhartigheid. Korte stop bij “L’Inattendu” plaatselijk klein typisch café. Na dit aangenaam intermezzo, gaan we naar beneden naar de Hoogstraat, met een halte aan het monument van de levenden, echte verering van de levenslust. Het vormt een tegenstelling met al de monumenten voor de doden in onze steden. De Hoogstraat behoudt haar pittoreske karakter dank zij de 19e eeuwse gebouwen, huizen met voluten, puntgevels of trapgevels. Na een halte aan het geboortehuis van Toots Thielemans, gaan we naar “Restobières” voor een lekkere typisch Brusselse maaltijd. Hier bevinden wij ons tussen diverse verzamelingen koffiedozen, koffiemolens, zeven enz…
Wandeling te Gooik (20/04/2013) Door Denise Sengulen Ondanks de datumwijziging waren de wandelaars van de KVGNBB, 15 in totaal, om 9u45, zoals gewoonlijk, op de afspraak, op de parking van de herberg “In den Haas” te Gooik.
10
De groep werd opnieuw in twee gesplitst : het grootste aantal deelnemers koos voor de 12 km en slechts twee deelnemers kozen voor de 7 km. Raymond Boghmans gidste de eerste en Linda De Pauw begeleidde de tweede groep, waarvan ik deel uitmaakte. Het was fris, maar de zon zou niet lang op zich laten wachten, wat de wandeling zeer aangenaam maakte. Vooral omdat met een straaltje zon het licht golvend landschap van het “Pajottenland” volledig tot zijn recht kwam. Onderweg konden we een appel plukken om de dorst te lessen. Het einde van de wandeling was, naar ieders mening, het moeilijkste deel van het traject, omdat het eindigde met een zachte maar lange helling, tussen de moestuinen door, wat mij o.a. toeliet te ontdekken dat de prei in volle grond niet groen is zoals in de winkels, maar eerder een blauwachtige schijn heeft. Deze dag heeft mij minstens geleerd dat je niet ver moet gaan om velden, fruitbomen en moestuinen te ontdekken. Iedereen kwam terug aan, aan de herberg “In den Haas” waar we nog een lekker regionaal bier konden proeven. Met dank aan de organisatoren.
Eerste Petanque Matagne
tornooi
Camille
Door Paul Tellier
aanwezig te zijn. Iedereen dacht terug aan die trieste decemberavond, net voor Kerst vorig jaar, toen Camille onverwachts overleed ten gevolge van een ongeval. Elkeen dacht terug aan de talrijke jaren waarin Camille en zijn echtgenote het petanque tornooi organiseerden, vriendelijk en efficiënt. Het tornooi begon met 42 deelnemers onder een zwaar bewolkte hemel en met frisse temperaturen. De prachtige Indian Summer van de maand september had jammer genoeg besloten om even te pauzeren. Het eerste gedeelte kon nog in de tuin gespeeld worden, maar de regen nadien verplichtte ons de drie volgende spellen op de aangelegde pistes in de vroeger bowlingzaal te spelen, wat de praktische organisatie wat complexer maakte. Vol zelfopoffering berekenden Claudette De Cleyn en Gilbert Vandevelde de individuele resultaten. Gilbert had een Excel programmaatje uitgewerkt op zijn draagbare pc, wat hun taak merkelijk verlichtte. De moderne informatica heeft zich aldus ten dienste gesteld van dit oude balspel, waarvan de oorsprong terug gaat tot de tijd van de Romeinen en die zijn modernere vorm aangenomen heeft in 1910 in de Provence, nl in Ciotat. De resultaten waren dus vrij vlug gekend. De grote winnaars van dit tornooi: bij de mannen, Bob De Prins vóór Willy Vercauteren en bij de dames, Annie Pannekoek gevolgd door Henriette Bogaert. De familie van Camille gaf aan elk van de twee winnaars, Bob en Annie, een elegante trofee, een belichaming van hun overwinning. Zoals gebruikelijk kreeg elke deelnemer nadien een vloeibare vergoeding om thuis uit te drinken! Mevr. Matagne, die tot het einde gebleven is, kreeg applaus en werd in de bloemetjes gezet.
Veel emotie op dinsdag 17 september 2013 toen de deelnemers van het tornooi in het Clubhuis aankwamen : de familie van Camille had er aan gehouden
De deelnemers gingen uit elkaar met de vraag over de toekomst van dit tornooi : zal het volgend jaar nog georganiseerd worden in het Club house aangezien het ondertussen van eigenaar zal veranderd zijn? 11
Wandeling in Terhulpen (26/09/2013) Door Denise Sengulen
Keizerlijke Strauss (13/10/2013) Door Linda De Pauw Zondag 13 oktober, baaldag, regen, wind, geen weer om een hond door te jagen ! Gelukkig hadden we een goed vooruitzicht: in de namiddag konden we naar Brussel naar de Bozar ! Meer dan 100 gepensioneerden van onze Vereniging kwamen door weer en wind om het concert “Keizerlijke Strauss” bij te wonen. En gelijk hadden ze !!
Op een frisse, wat mistachtige morgen, na enige verwarring door het feit dat er meerdere parkings waren, kwam een groep van een twintig wandelaars om 10u samen aan de ingang van het park van het kasteel van Terhulpen. Van aan de ingang stapten we 1,3 km het park in, en toen moest er een keuze gemaakt worden : een vijftiental deelnemers verkozen de 12 km en onder begeleiding van Raymond verlieten zij ons, de 3 adepten van de 7 km aangevoerd door Herman. Het domein van het Kasteel van Terhulpen grenst aan het Zoniënwoud, en heel natuurlijk liepen we van het ene in het andere over. Het verschil was wel merkbaar want het bos bestond hoofdzakelijk uit beuken. Wat ons vreemd leek was dat geen enkel getjilp van vogels de stilte van het bos verstoorde. Wij besloten eruit dat ze reeds vertrokken waren naar mildere oorden. Toen onze stappen ons weer richting Kasteel voerden, zagen we tot onze verrassing de autobus van Standard staan…zouden de spelers aan het trainen zijn in het park? Helaas na een minienquête bij enkele jongens en bij het personeel van het kasteel moesten we de waarheid onder ogen zien : geen Kawashima, geen Van Damme of andere voetballers.
Het is één van de betere concerten geworden. Op het programma liedjes van Johann Strauss, maar ook composities van o.a. Rossini in het eerste deel en Bizet in het tweede gedeelte. Wat heel erg in de smaak viel was de uitvoering van de French Cancan van Offenbach. Het Jonge Ballet van Luik, dat ons reeds van bij aanvang vergastte op mooie en sierlijke figuren, danste een French Cancan om u tegen te zeggen ! Wat een souplesse ! Velen onder ons keken er met afgunst naar ! We maakten kennis ook met de sopraan Tatiana Trenogine, van het Bolshoi theater, in 2008 was ze laureate van de Koningin Elisabeth Wedstrijd, en met de tenor Alain Gabriel, die vooral de Franse podia voor zijn rekening neemt. Ik moet niet zeggen dat je soms kippenvel kreeg van deze stemmen ! De mezzo sopraan Ramona Zahariah van de Nationale Opera van Roemenië, die voor het eerst in België optreedt, kreeg het publiek direct op haar hand met haar uitvoering van enkele liederen uit “Carmen”. Deze zijn haar werkelijk op het lijf geschreven ! Ze heeft trouwens een internationale bekendheid als “Carmen”. Het mocht buiten water gieten en waaien dit kon ons niet deren, we genoten met volle teugen van deze prachtige voorstelling.
Na deze aangename wandeling kwamen we allen weer te samen in de taverne van het Folon museum voor een frisse pint. 12
Herfstfeesten zonder muziek (17/10/2013)
Herfstfeesten met muziek (24/10/2013)
Wandeling te Neerijse (29/10/2013) Door Raymond Boghmans Ondanks het zware stormweer van de voorgaande dag tekende alle 31 ingeschreven stappers present in Neerijse. Het was ook de moeite, schitterend en zonnig herfstweer om door Herman Demol en ikzelf geleid te worden door een prachtig stukje natuur,de “Doode Bemde”. Met zijn 9km wandelpaden is dit het best toegankelijke natuurgebied van Vlaams Brabant. De meeste wegen waren prima begaanbaar, maar bij enkele heel modderige passages hadden wij toch een paar uitschuivers. Gelukkig beperkte het zich tot besmeurde kleren. We stapten eveneens door een tweetal “holle wegen” in de buurt met op de top prachtige zichten tot Leuven en bereikten een tocht van bijna 12km, de andere groep deed het rustiger aan over 7km. Achteraf zorgde de ambachtelijke brouwerij “De Kroon” te Neerijse voor het lessen van de dorst en voor een deugdelijke maaltijd!
de kerk van Oppem die nu volop gerestaureerd wordt. Wij hadden het geluk Marcel Belgrado, zelf inwoner van Oppem en ex-burgemeester van Meise, bij onze stappers te hebben. Als inleiding heeft hij ons met veel enthousiasme en liefde voor het pittoreske kerkje, een rondleiding gegeven met alle nodige uitleg over de werken. Nadien werden de groepen gevormd en de 20 deelnemers, onder leiding van Raymond Goovaerts en mezelf, vertrokken voor een rustige tocht door een mooi herfstlandschap. Groot was de verbazing van de deelnemers aan de lus van 12 km, toen bij een halte waar we al 9 km in de benen hadden, we plots de andere groep achter ons uit het bos zagen opduiken. Het kon niet zijn dat zij die in totaal 7 km stapten hier nog niet voorbij waren. Wat was er gebeurd? Ze hadden er een rustig onderonsje van gemaakt en, onder voorwendsel dat ze geen drank bij hadden, een goeie pint gaan drinken op café. Nu begrijp ik beter waarom sommige liever de kleine lus doen! ’s Middags werd er nog veel nagepraat en lekker gegeten in de Oppemse Hoeve. Hiermee sluiten wij ons seizoen af, en ik hoop jullie talrijk weer te zien vanaf maart 2014 voor nieuwe wandelingen.
De Jubilarissen 2013 Door Paula Buekenhoudt
Gezien het herfstverlof kwamen nu 3 kleinkinderen mee stappen met hun oma. Hierbij wil ik ze feliciteren voor hun mooie prestatie, en dit zeker voor de jongste, 6 jaar.
Dit jaar mochten 18 van onze leden hun diamanten huwelijksverjaardag vieren en 26 hun gouden.
Door Raymond Boghmans
Aan tafel waren we echter minder talrijk dan vorige jaren, jammer ! Meerdere echtparen waren niet in de mogelijkheid om naar de Club van de Bank te komen, meestal wegens gezondheidsreden van één van de partners.
De afsluiter van dit wandelseizoen liet ons de rustige plekjes van Meise richting land van Asse ontdekken. Onze startplaats was
Op 28 november hebben we 14 koppels verwelkomd, 5 konden we feliciteren met hun diamanten bruiloft, 9 met hun gouden
Wandeling te Meise (26/11/2013)
13
bruiloft. Zoals steeds bij aankomst is men wat onwennig, maar dat verandert snel en de namiddag verliep in een aangename sfeer, aan de tafels was het zeer geanimeerd en werden veel herinneringen opgehaald.
steden met daartussen overal wilgen, populieren en veel groen. En dan te bedenken dat de Kelten op weg naar onze contreien hierlangs kwamen en dat de Romeinen hier heersten gedurende meer dan 150 jaar.
Het Bestuur houdt er aan nogmaals iedereen te feliciteren, zowel de aanwezigen als degenen die door omstandigheden niet konden aanwezig zijn, voor hun lange levensloopbaan samen.
Er zijn knappe koppen bij de gepensioneerden van de NBB. MarieJeanne Desmet kaapte de hoofdprijs weg in de ‘wedstrijd van Beroemde Figuren’ en dat was geen makkie. Nog andere deelnemers behaalden ook een goed plaats. Dikke proficiat !
Reizen
Een cruise op de Donau (van 30/05 tot 10/06/2013) Door Michel Faucq De vermoeidheid, het wachten, de talloze identiteitscontroles enz…, de dag van ons vertrek vergeten we, echter onze aankomst in de haven van Tulcea in Roemenië niet. Daar ligt de M.S., een droomschip in schitterend wit, aangemeerd op ons te wachten. Dit schip werd trouwens gebouwd op de werf Meuse et Sambre te Namen. En het begint al goed want Roger verjaart en daar wordt een glaasje op gedronken. Het gezelschap geniet volop. Doe zo voort vrienden!. De volgende dag, vroeg in de ochtend bezoeken we het prachtige natuurreservaat in het toegankelijke deel van de Donaudelta. We staan in bewondering voor dit idyllisch vogelparadijs dat zich uitstrekt over 5050 km² en waarvoor de pelikaan en de witte lelie symbool staan. De fauna en flora met haar rijke variaties zijn nauwelijks te onderscheiden van op de boot. Er zijn reigers, ibissen, aalscholvers, zeemeeuwen en vele andere soorten, soms moeilijk te herkennen van op afstand. ‘s Namiddags start onze cruise. Wat een brede en indrukwekkende stroom! We varen langs aanlegsteigers, dorpen en
’s Nachts stroomopwaarts varen gebeurt niet in alle stilte. Het geronk van de krachtige motoren kan danig de nachtrust verstoren. Maar zaterdagochtend schijnt de zon volop en iedereen is goedgezind. Ons bezoek aan Boekarest (letterlijk: stad van de vreugde) start aan ‘het huis van het volk’ of het parlementspaleis, een overweldigend imponerend gebouw dat Ceaucescu liet optrekken om er alle diensten onder toezicht van de communistische partij in onder te brengen. In de stad ziet men een waaier van architecturale stijlen. Na de lunch, opgeluisterd door muziek en folkloristische dansen, brengen we een blitzbezoek aan het Ecomuseum. Toevallig is het op deze zaterdag ook het feest van de kinderen. Het moet gezegd dat een paar buitengewone dingen onze aandacht trekken zoals daken zonder schouw (om aan de belastingen te ontsnappen), huizen omringd door terrassen en de “borde” half ondergronds gebouwd om in de winter de warmte en in de zomer de koelte binnen te houden. Na nog een omweg langs de patriarchenkerk met haar schitterende ikonen keren we per bus terug naar de Donau, die we oversteken om zo in Bulgarije te belanden ! Zondag beginnen we eerst met een bezoek aan een minuscuul klein klooster ingegraven in een kalkrots. Daarna volgen de officiële gebouwen van Roese, de 14
nationale helden en de Alexander Nevskikathedraal. Wij onthouden vooral de verrukkelijke geur van de zilverlinde en de talrijke fonteinen en waterstralen die de publieke pleinen verfraaien. Maar de tijd dringt, we moeten verder. Nauwelijks terug aan boord en de MS l’Europe zet koers richting Belgrado. In de late namiddag varen we langs de site waar de beroemde Slag van Nicopolis (1356) plaats vond en de Ottomanen voet aan wal kregen in de Balkan. Om onze terugkeer naar de Greenwich tijdzone te bezegelen stellen Tony en Danielle voor, telkens iemand jarig is in het gezelschap , ’s avonds (aan tafel) een drankje aan te bieden. Dit voorstel wordt op een donderend applaus onthaald. Om het impact van deze tegemoetkoming enigszins af te zwakken besluit Tony enkele dagen op dieet te gaan. Op het menu: consommé en balkanpillen! Tony toch, je blijft ons verrassen. Maandag, zeer vroeg in de ochtend, bereikt ons schip de Servisch Bulgaarse grens. Hier gedurende tientallen kilometers enkel kale oevers. Het hoogtepunt van de dag is de doorvaart langs de beroemde IJzerenpoort met de twee enorme sluizen Djerdap I en II gebouwd aan de vernauwing van de Donau. Tientallen miljoenen jaren geleden zijn hier 2 bergketens, de Karpaten en het Balkangebergte, op elkaar gebotst. De geschiedenis heeft hier veel sporen nagelaten zoals de Tabula Traiana die verwijst naar de keizersroute die Rome met de provincie Dacië ( Oosten van Roemenië) verbond. En ook het in een rots uitgehouwen kolossale beeld van koning Decebal, de aartsvijand van Trajanus . Vanaf hier dijt de majestueuze stroom rustig uit. Nog altijd weinig scheepvaart te zien en ook geen bruggen die de Donau overspannen. Die avond horen we voor het eerst geruchten over aanhoudende stortregens in Duitsland. We besteden er nauwelijks aandacht aan.
Dinsdag regent het lichtjes wanneer we Belgrado en zijn burcht bezoeken, gelegen aan het kruispunt van de Donau en de Seva. Belgrado, vaak herrezen uit eigen as, werd 39 maal ingenomen. In 1521 belegerde Sultan Suleyman I de stad. Sporen van de Nato luchtaanvallen tijdens de laatste Balkanoorlog zijn nog altijd zichtbaar. De nieuwe kathedraal Sint Sava, aan de buitenkant versierd met wit marmer, is het tweede grootste orthodoxe kerkgebouw. De afwerking van het interieur is voorzien voor het einde van de 21ste eeuw. Het meest precieuze patrimonium van Servië is te vinden in de kloosters. Wij bezoeken dat van Krušedal. Via de ‘filioque’ kwestie introduceert onze gids ons in de subtiliteiten van de theologie. Volgens de orthodoxe kerk komt de H. Geest voort uit de Vader. Voor de katholieken uit de Vader en de Zoon en dit sinds Karel de Grote die hiervoor de toenmalige paus onder druk zette. De onenigheid tussen de twee godsdiensten gaat over volgende punten: de suprematie en de onfeilbaarheid van de paus, ongedesemd brood i.p.v. gedesemd brood, verplicht huwelijk voor de popen vóór hun inwijding, het niet aanvaarden van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis (de H. Maagd heeft aan de zonde weerstaan volgens de orthodoxen). Tot slot monniken huwen niet en de bisschoppen worden onder hen verkozen. Na een haastig bezoek aan Sremski Karlovci (waar in 1699 voor het eerst aan een ronde tafel werd onderhandeld voor een vredesverdrag – nog één) en een wandeling in het centrum van Novi Sad, het culturele en letterkundig centrum van alle Serviërs, keren we terug naar de boot. Die avond krijgt Luc van de bemanning de gelegenheid om zijn talenten als model typist te demonstreren. Woensdagvoormiddag maakt ons schip een halte in Mohăcs waar voor de geschiedenis van ons continent 2 belangrijke veldslagen plaats grepen. In 1526 verpletterde Sultan Suleyman I het Hongaars-Oostenrijks leger en in 1687 verslaat het Habsburgse leger van keizer 15
Leopold troepen.
I
definitief
de
Ottomaanse
We kunnen ter plaatse vaststellen dat de toegangspoorten naar de EU landen stevig vergrendeld zijn aan Hongaarse zijde. Alle reisgenoten worden trouwens aan een grondige controle onderworpen. De namiddag brengen we door op de uitgestrekte vlakte van Transdanubië waar het kweken en verhandelen van paprika floreert. De streek van Kalocsa zou kwalitatief de beste paprika produceren (tot 4000 ton per jaar). Het was vertrekkend van paprika dat de Hongaarse nobelprijswinnar Albert Szent-Györgyi vitamine C ontdekte. De daguitstap eindigt in apotheose : Puszta ruiters stellen ons alle facetten van hun kunnen te paard ten toon. Enkele pseudo-schoonmoeders krijgen zelfs van de zweep. Een zeer geslaagde gala avond om deze mooie dag af te sluiten. En dan nog dit: als kers op de taart winnen Marie-Claire en Luc Meersman de tweede ‘wedstrijd van Beroemde Figuren’. Ook gefeliciteerd! Jammer genoeg bereiken ons meer en meer onrustbarende geruchten over wateroverlast en overstromingen in Duitsland en Oostenrijk. De M.S. l’ Europe zal trachten tot in Boedapest te geraken waar onze cruise vroegtijdig zal eindigen. De volgende ochtend vernemen we dat de aangekondigde overstromingen erger zullen zijn dan die van 2002. Belgrado heeft gelukkig op het einde van de 19de eeuw zijn oevers opgetrokken en sindsdien is het centrum van de stad niet meer ondergelopen. In elk land dat we aandoen begint het bezoek bij de nationale helden. Net zo in Boedapest. Onze gids heeft het ook over het Groot-Hongarije van vóór 1918, dat veel uitgestrekter was. Men schat dat er nu 16 miljoen Hongaren buiten Hongarije wonen. Naar goede gewoonte bezoeken we vervolgens het Koninklijk Paleis en dan het Vissersbastion. De zeven paviljoenen in de vorm van een ‘yurt’ herinneren ons eraan dat de
Hongaren afkomstig zijn van de Aziatische steppe. De Magyars waren de machtigste clan. Vandaar dat hun naam terug te vinden is in de Hongaarse benaming van Hongarije. ’s Namiddags: vrij om te kuieren in de stad of zalig niets te doen. ’s Avonds Hongaars diner en tegelijk afscheid nemen van de zeer vriendelijke en gedienstige bemanning. Weeral een geslaagde avond. Weggaan is een beetje sterven... zegt het spreekwoord. En ja, we zijn wat geëmotioneerd bij het verlaten van de M.S., dat prachtige schip. Grote opwinding voor we de bus opstappen, maar het vrouwelijk duo Laurel en Hardy en het leidinggevend personeel houden toezicht en leiden alles in goede banen. We bereiken de grote vlakte van Boedapest tot Bratislava, een uitgestrekt gebied met een intensieve landbouwcultuur. Hier geen vee, weinig bomen maar ook geen enkel onbenut landbouwplekje. Pas bij onze aankomst in Bratislava realiseren we de catastrofale omvang van de overstromingen in Duitsland bij dit begin van juni 2013. De Donau, gemiddeld 3,5m hoog bereikt nu het alarmpeil van 10,33m. En dan is nota bene het peil reeds een meter gedaald tegenover de avond voordien. Gelukkig hebben ook hier de verantwoordelijke autoriteiten geïnvesteerd om de bewoners te beschermen tegen wateroverlast. In de stad vind je nog overal de sporen nagelaten door de Oostenrijkse Habsburgers: barokke en neo-klassieke gevels in delicate pastelkleuren, lanen met bomen, muziek in de straten. Het kasteel, een vierhoekige burcht uit de 14de eeuw, is bijna gerestaureerd. De nog bestaande stadswallen dateren uit dezelfde periode. Maar onze gedachten zijn reeds elders. We logeren in Wenen in een tour- hotel, uitgerust met de meest moderne gadgets, zoals een smartcard om de kamerdeur te openen. En wonder boven wonder na wat proberen en oefenen slaagt iedereen erin toegang te krijgen tot zijn kamer die vrij ruim blijkt. Hier zullen we de laatste drie dagen logeren.
16
Zaterdagmorgen en de stad baadt in stralend zonlicht. De naam Wenen roept al onmiddellijk een resem beelden op : keizer Frans-Jozef en de Weense stijl die hij koesterde, Sissi, Weense koffie, Mozart, Johan Strauss en de Mooie Blauwe Donau, kortom de hele Weense pracht en praal. We logeren toevallig naast het 3de internationaal centrum van de Verenigde Naties. Dank zij de Nieuwe Donau, een kanaal langs de stroom, blijft Wenen nu gevrijwaard van overstromingen. En dan is daar ook nog het Prater met zijn reuzenrad, het tweede symbool van Wenen, dat al draait sedert 1887. Op de Ringstraße bevinden zich de belangrijkste gebouwen opgetrokken ten tijde van keizer Frans-Jozef. Grote historische figuren staan er in de kijker. Ere wie ere toekomt: Johann Strauss die de traditie van de 1ste violist introduceerde, maar ook Schwarzenberg, die Napoleon versloeg in 1813, en Gustav Klimt, eerste voorzitter van de toen innoverende Jugenstil stroming. We gaan langs de Naschmarkt, die insiders de maag van de stad noemen, daarna langs de Flohmarkt, om tenslotte na nog een paar kilometers uit te komen op de esplanade van Schönbrunn, het kasteel van de gekroonde hoofden. Deze parel van architectuur met zijn okergele muren wordt geflankeerd door een barok park , dat overheerst wordt door een imposant tuinpaviljoen.
Binnenin het gebouw op het voorplan : Maria-Theresia, keizerin, moeder van 16 kinderen met haar echtgenoot Frans Stefanus waar ze hartstochtelijk van hield. Het is onbegonnen werk alle schatten in het kasteel op te noemen. Vermelden we enkel het met de hand geschilderde rijstpapier in de blauwe Chinese kamer, de miljoenenkamer met lambrisering van zeer zeldzaam rozenhout, de weelderige Brusselse wandtapijten en het paradebed van Maria-Theresia. Het geleide bezoek
eindigt op de Stephanplatz, het hart van de stad. We hadden deze keer een uitstekende gidse en onder haar geleide was het een waar festijn de hoofdstad van het gewezen Hongaars-Oostenrijks keizerrijk te (her)ontdekken. De kwaliteit van de maaltijden is niet van niveau om over naar huis te schrijven. Erger nog een groep Denen die meereist waagt het zelfs te proberen de drankjes, ons door de KVGNBB zo genereus aangeboden, te bemachtigen. Maar dat is zonder Tony gerekend. Ook mogen we niet vergeten de inspanningen van de drie M.S. l’Europe begeleiders te vermelden. Ze hebben intensief achter de schermen gewerkt om ons verblijf in Wenen zo aangenaam mogelijk te maken. Hoed af voor u, beste vrienden. Zondagochtend is het zalig niets doen en ’s namiddags brengen we een bezoek aan de befaamde benediktijnerabdij van Melk. Het was de aristocratische familie Babenberger die de site aan de monniken schonk in 1089. De huidige gebouwen ook in okergeel zoals Schönbrunn – werden opgetrokken tussen 1702 – 1738. De stijl is barok in de pure traditie van de Contrareformatie. Van ver gezien is het een van de meest imposante gebouwen die we bezochten. In een aantal vleugels is een lyceum voor gemengd onderwijs gehuisvest. De abdij bezit ongeveer 5000 ha grond en krijgt jaarlijks ongeveer een half miljoen bezoekers over de vloer. Hier ook is het onmogelijk alle schatten op te sommen. Onthouden we vooral de spiegelzaal – een voorstelling van het oneindige – het prachtige retabel, terecht de bijbel der armen genoemd, de marmeren zaal in indrukwekkend rode marmer van Salzburg (de rest was in pleister) en tot slot de bibliotheek van de monniken die zowat 100 000 werken bevat en ± 700 incunabels. Van boven op het terras is het zicht op de benedenstad en de Donau, die bijna terug op zijn normaal peil is, adembenemend. 17
Drie dagen eerder stonden alle huizen langs de oevers van de rivier onder water. Nu is er niets meer van te zien. Een cruise haar naam waardig eindigt altijd met een plezante noot. Deze keer zijn de vaders aan de beurt. Tweede zondag van juni betekent Vaderdag in België. Proost ! Om af te sluiten citeer ik nog graag de Oostenrijkse dichter Wilhem Busch : « Es wird mit recht ein guter Braten, gerechnet zu den guten Taten ». Vertaald: “Er wordt met recht een goed gebraad, gerekend bij een goede daad..” Onze terugreis ter sprake brengen is slechte herinneringen ophalen. Daarom hou ik het kort. Geen ongelukken, geen autopech maar voor de rest kregen we ons deel: een botsing met vrachtwagens, ondergelopen snelwegen, 5 uur file en nadien een terugkeer naar Brussel in ijltempo! Gelukkig namen de buschauffeurs altijd de juiste beslissing. Nogmaals een woord van dank aan onze begeleiders Danielle en Tony en hun respectievelijke wederhelften alsook felicitaties aan alle medereizigers: altijd op tijd en met de glimlach op het gelaat, zelfs in benarde omstandigheden. Zullen we ze allemaal een medaille in chocolade overhandigen – Belgische natuurlijk.
Cyprus, eiland van Aphrodite (van 3 tot 10/09/2013) Door Marie-Henriette Lambert
Cyprus, ver verwijderd eiland, veel minder gekend dan haar mediterane zusters, zelfs haar oorsprong en de herkomst van haar naam zijn slecht gekend. Haar oorsprong? Naarmate de archeologen de grond verder onderzoeken, vervroegen ze het jaartal van de vroegste bewoning van het eiland. Momenteel is men aan ongeveer 9.000 à
11.000 jaar vóór J.C. Wat de naam betreft, sommigen zeggen dat hij afgeleid is van “cypres”, een boom die vroeger veel voorkwam op het eiland, anderen zeggen dat hij afgeleid werd van “koper”, dat ook veel voorkomt op het eiland en in het Latijn “brons van Cyprus” wordt genoemd. Maar één ding is zeker : Aphrodite, Griekse godin van de schoonheid en de liefde, werd hier geboren, neen niet gebracht door een ooievaar, maar rechtstreeks uit het schuimende water aangespoeld. Vanuit Brussel naar dit eiland komen is voor de “vroeg opstaanders”, want je moet naar de luchthaven van AmsterdamSchiphol,van waar een vliegtuig, zo wit als een duif, van Cyprus Airways een directe verbinding maakt met Larnaca op Cyprus. Van hieruit werden we naar ons hotel in Limassol gebracht. Onze eerst ontmoeting onderweg : roze flamingo’s, herkenbaar aan hun kleur en aan hun lange nek. In het hotel, waarvan de inrichting en het comfort ons ver boven de gebruikelijke drie sterren toescheen, werden we hartelijk verwelkomd. Opsommen wat we elke dag gedaan hebben zou net zijn als het kopiëren van een reclamefolder of het rivaliseren met het internet. Beter is het te blijven bij de emoties die we voelden. Eerste emotie : we wisten niet dat er een nog zo gelovig volk bestond, het gaat hier om Orthodoxe christenen. Overal kleine kerken en kloosters, soms zelfs grote kerken, maar steeds regelmatig bezocht door gelovigen die komen bidden of mediteren. Al deze gebouwen, evenals de openbare, zijn opgetrokken uit lokale kalksteen, en zijn van een zeer mooie, erg warme, okerkleur. Deze kleur laat zich tevens goed combineren met andere meer decoratieve kleuren. Alle fresco’s werden gerealiseerd door gebruik te maken van natuurlijke producten, zonder chemische ondersteuning, en zijn zeer goed bewaard gebleven, alhoewel soms de vochtigheid toch wat schade aangericht heeft. De gehele schepping vindt men terug op deze 18
fresco’s, want de Cyprioten zijn niet kleingeestig. Engelen en aartsengelen – vooral St Michiel en de H. Gabriël – omringen Christus, evenals de apostelen en een ontelbare schare patriarchen en heiligen. Onder de heiligen hebben St. Nikolaas en de H. Joris een vooraanstaande plaats, en al deze personages hebben een prachtige, driehoekige, baard. De ikonen, op gouden achtergrond, zijn allemaal om te mooier en het Byzantijns museum, in Nicosia, met zijn ikonen, is één van de juweeltjes van deze reis. Maar het zou een grove fout zijn zich te beperken tot het oude Cyprus. Het huidige is zeker een omweg waard. Spijtig genoeg blijft het eiland, op politiek vlak, in twee verdeeld, zo ook Nicosia, dat nog de enige Europese stad is die verdeeld blijft. De doorgang van het ene gedeelte naar het andere gaat gepaard met de nodige papieren en formaliteiten. De onafhankelijkheid van Cyprus werd pas beslist in 1959 en gerealiseerd in 1960 met als eerste president aartsbisschop Makarios, die erg geëerd wordt op Cyprus. Cyprus, dat als volwaardig lid, deel uitmaakt van de E.U. en van de Eurozone, heeft voor Europa gekozen en wordt gesteund door alle Europese instellingen. Andere positieve vaststelling : het eiland is niet, of liever nog niet, aangetast door het toerisme, iedereen houdt zich gewoon verder bezig met zijn activiteiten zoals voorheen Maar het zou een onvergefelijke fout zijn de flora van Cyprus te vergeten. Waarbij ik natuurlijk onmiddellijk onze uitstekende gidse Demetra betrek, want zij kent elke plant van Cyprus – wild of gekweekt- op haar duimpje en als, naar het schijnt, uitstekende kokkin, gaf ze uitleg over het gebruik ervan. Als hulpmiddelen in de
Griekse keuken, zullen ze zeker enkele van onze “chefs” doen verbleken. Ik voeg er nog aan toe dat het eiland ook een wijntraditie heeft, met verschillende culturen aangezien men er zowel droge en fruitige witte wijn produceert en drinkt, als rosé wijn en rode wijn. Dit eiland, dat lang een verblijfplaats was voor bandieten, heeft zo heel waardig de “40 rovers” van onze groep verwelkomt. Het was zelfs niet nodig om “Sesam open u” te zeggen opdat het eiland haar wonderen zou onthullen !
Verslag van een reis naar Duitsland (van 23 tot 27/09/2013) Door Francis Pirsoul Maandag: Op het afgesproken uur waren alle reizigers present in de autobus voor de reis naar Heidelberg en naar het Odenwald. Het zal trouwens gedurende deze 5 dagen een constante zijn : of het nu morgen is, of bij een terugkeer van een bezoek of voor het avondeten iedereen zal er altijd op het afgesproken uur zijn. Op weg dus! Na een “Marga”2 stop en een technische stop vlak over de grens, rijden we Koblenz voorbij, direct tot Boppard waar we lunchen. Niets echts opvallends tijdens de rit. Ik, een leek wat Duitsland betreft en met mij waarschijnlijk nog anderen in de bus,stellen nauwelijks een verandering van land vast : het landschap is veel meer open (herinner je de vlakten van Centraal Europa tijdens de cruise op de Donau), de rechte stukken op de autostrade zijn veel langer,de huizen zijn iets massiever, zoals in onze Ardennen. Wat ook opvalt zodra we de grens over zijn en verder overal waar we naartoe gaan, zijn de vele paarden in de weiden, de grote 2
Magda is Limburgse en een verwoede deelneemster aan de reizen van de Vereniging, zij « springt » op de bus in Waremme, wat haar een traject van 200 km heen en terug bespaart.
19
hoeveelheden hoogspanningspylonen en de aanwezigheid van windmolens op praktisch elke terreinverhoging. (Daarentegen weinig zonnepanelen op de daken van de huizen. Hun fiscaal regime zal waarschijnlijk minder voordelig zijn dan bij ons!) Boppard dus. Een charmant stadje aan de boorden van de Rijn. Reeds zeer Duits met zijn typische kerken, de eerste vakwerkhuizen, de eerste wijngaarden. Ons restaurant bevindt zich aan de oever van de Rijn en rechtover de kade om in te schepen voor excursies naar de Lorelei. Kennismaking met de Duitse keuken : een krachtige soep met spek en groenten, een vleesschotel waar je het raden naar hebt of het kip, varken of kalkoen was? De meningen zijn verdeeld.
De dag neemt een einde bij het intrekken in het hotel. Het is een familiehotel, netjes maar wat ouderwets. De kamers zijn zeer ruim, de badkamer goed uitgerust, maar wat men in modernere hotels vindt, ontbreekt hier (telefoon, internet verbinding). Aan tafel verheug ik er mij luidruchtig op dat ik aan het bedhoofd een radio gevonden heb, die werkt en die zelfs een ingebouwde wekker heeft. Ai! In de anders kamers werkt deze, zoals gewoonlijk, niet! Grasellenbach is een klein dorp dat zich in de lengte uitstrekt op het einde van een erg ingesloten vallei (waarschijnlijk de vallei van Grasellen, want “Bach” betekent beek in het Duits). Wij zitten in het gedeelte het verste van het centrum gelegen, kalme nachten en een vreedzame slaap gegarandeerd. Dinsdag:
Bij het doorrijden blijft onze bus langs de boorden van de Rijn en we zien de bekende rots, de wijngaarden op de flanken, rode treinen die uit een lange tunnel langs het water komen, en praktisch aan elke bocht van de stroom op de hoogtes een overhellende burcht.
Gemopper in de groep : we vertrekken vroeg (alles is relatief natuurlijk).
Onze volgende stop is Worms, de stad van Luther, waar we een half uur hebben om de kathedraal te bezoeken. Een vrij somber gebouw : de rode zandstenen geven het een somber en onaantrekkelijk voorkomen. Binnen geeft een maquette een idee van wat ze geweest was in haar glorietijd: een geheel van constructies met een achthoekige doopkapel op het voorplein (afgebroken in de 19e eeuw) een paleiskapel (voor de bisschop of als de keizer op bezoek kwam) en een klooster. Van deze andere gebouwen blijft er niet meer over.
Ons eerste bezoek van de dag is het Kasteel van Schwetzingen, gebouwd door en voor de graven later Prins Keurvorsten van de Pfalz.
Er dient opgemerkt : een constante van al de grote religieuze gebouwen die we bezochten was de kaalheid inzake decoratie : weinig beelden, weinig van die prachtige glasramen waaraan we bij ons gewend zijn. Origineel in Worms : een glasraam is opgedragen aan historische personages (en niet aan religieuze taferelen).
De weg vanaf het hotel beginnen we te kennen, eerst door een sparrenbos, dan lover, vervolgens weiden, de paarden en koeien vervangen de bomen.
Stel u een recht perspectief voor gaande van het oosten naar het westen over verschillende kilometers. Het ontstaat tegen de flank van een heuvel, loopt door de hoofdstraat van het stadje, gaat midden door het hek van het kasteel, de toegangspoort, de kamer van de prinses, verdeelt het immense park in twee en eindigt tegen de flank van de tegenoverliggende heuvel. Het barokke kasteel wordt geflankeerd door twee half-cirkelvormige vleugels die een gedeelte van het park omsluiten. Er staan enkele mooie oude meubels, de muren zijn bekleed met zijden of katoenen stoffen. We bezoeken het appartement van de prins en vervolgens dat van de prinses. Verwonderlijk : de antieke klokken 20
(18e eeuw)geven nog het juiste uur aan en slaan om het kwartier en half uur, net alsof ze pas uit het atelier van de horlogemaker komen. Koorden, verbonden met belletjes via draden langs het plafond, hangen in de prinselijke kamers. Door aan de koord te trekken roep je de kamerheer (een edele die 24h/24 in dienst is van de prins) of een lakei voor de minder nobele taken. Als de prins terugkeert trekt hij aan de koord, hij hoort het belletje rinkelen en…. Maar nee! Er zijn geen kamerheren of lakeien meer! Jammer! De gidsen zijn Frans en het is met Franse fierheid dat ze telkens de link onderlijnen tussen al het mooie in het kasteel en Frankrijk : een muziekmeubel, volmaakt in zijn ontwerp, in de houtkeuze en in zijn afwerking (werk van een familie van meubelmakers die ook nog voor Napoleon gewerkt heeft), de zijden stoffen aan de muren of van de gordijnen identiek nagemaakt door hetzelfde atelier uit Lyon dat ook de oorspronkelijke had gemaakt (en de kartons bijgehouden) of een kunstig bewerkt parket, werk van schrijnwerkers die eveneens voor het kasteel van Fontainebleau hadden gewerkt. Het prachtige park doet denken aan Schönbrunn. Het is langs beide zijden omgeven door cirkelvormige, overdekte galerieën (wij lunchen in één ervan) die een Franse tuin omarmen, deze eindigt met een enorme fontein. Hierop volgt en andere, een Engelse tuin en daarna een jachtterrein. Overal dezelfde bomen in driehoek gesnoeid en op één echte lijn als voor een eeuwige parade. Naast het park een boomgaard omsloten door hoge muren.
bezienswaardigheid - niemand aan te treffen die een andere taal spreekt dan deze van Goethe (zelfs die van Shakespeare niet). Deze bemerking zal ze nog enkele keren moeten herhalen, het is net alsof enkel Duitse toeristen gewild zijn. Gelukkig hebben we Marga, die vloeiend Duits praat en die graag de rol van tolk op zich neemt. In de nabijheid van Speyer steken we de Rijn over. Beneden aan de oever ligt er fijn zand en enkele jonge mensen zijn er aan het zonnebaden. Op de stroom merken we grote cruiseboten, zoals deze waar we in juni de Donau mee bevaren hebben, en verder de torens van de romaanse kathedraal. We gaan de kathedraal en zijn crypte bezoeken, behalve Erik die het museum van Technieken ontdekt heeft en er de voorkeur aan geeft de militaire en burgerlijke vliegtuigen die er opgesteld staan, te gaan bewonderen. De kathedraal is ook in lokale rode zandsteen, ze is immens en kaal; immens en gigantisch zijn woorden die ik nog veel zal gebruiken deze week, (zij zeggen zeker kolossaal) maar het is waar het is mij opgevallen dat Sint Goedele één tot twee keer in de kathedralen van Worms, Speyer of Trier zou gaan. Voor de kathedraal loopt een voetgangerszone tussen oude huizen, die omgevormd zijn tot winkel of café, de stad in. Het Rathaus (stadhuis), met gerenoveerde gevel en zijn binnenkoer met grote ronde toren, is indrukwekkend. Een zeer aangename sfeer die we nog zullen terugvinden in Trier en Heidelberg, waar er ook gelijkaardige voetgangerszones zijn.
De lunch op het kasteel was indrukwekkend door zijn decorum en het is daar dat we kennis maken met het typisch Duits voorgerecht : een salade met vinaigrette, die bij velen op het einde van de reis “langs de oren zal uitkomen” .
Het is zonder twijfel hier dat het nuttig is te zeggen wat een geluk we gehad hebben dat we konden genieten van mooi weer tijdens onze ganse rondreis. Hoe mooi het ook was wat we bezocht hebben, in de regen zou de magie veel minder geweest zijn.
Na Schwetzingen gaat het naar Speyer (Spiers in het Nederlands, Spire en het Frans) Paula, onze voorzitster, zegt ons verwonderd te zijn bij het onthaal van het kasteel – toch een internationale
Terug naar het hotel. Groepjes hebben zich, volgens affiniteiten, gevormd, maar de avonden zijn niet lang, de vermoeidheid stuurt de meeste van onze 21
toeristen vlug naar bed (erg “fysisch” die reizen van de Vereniging!) Woensdag Het latere vertrek krijgt van iedereen bijval. Deze dag zal, in alle opzichten, het hoogtepunt van de reis zijn.
dames één voor één uit te nodigen. De pijnlijke voeten voelen zich plots twintig jaar jong. Even later komen de eigenaars van het hotel zingen (zeer mooie stemmen) en op hun beurt dansen. Het is een zeer geslaagde avond. Donderdag
Eerst Heidelberg.
De dag kondigt zich relax aan.
We gaan met de kabelbaan (ik aarzel om het neer te pennen, om niet te vervelen, maar ja! deze is gigantisch) naar de ruines van de vestiging. Naast de constructies die verbazingwekkend zijn door hun grootte, hun indeling, de verscheidenheid van stijlen, hun stenen en de beelden die de muren bekronen, biedt deze een prachtig panoramisch uitzicht op de rivier , de stad en het omringende landschap.
’s Morgens bezoek aan Michelstadt, stadje met een 17000 inwoners, met een prachtig stadhuis in hout. Het water van een hogerop gelegen bron wordt afgeleid en het water loopt in straatgoten door de ganse stad. Twee gidsen laten ons een rondgang door de stad maken, met zijn wallen, zijn poort met donjon en een geheel van zeer mooie oude gebouwen. Vervolgens gaan we het stadhuis bezoeken, dat op enorme baddings rust. Het beneden gedeelte van de bouw is open en diende vroeger als halle voor de kooplieden (de plaatselijke el, voorgesteld door een ijzeren baar, is nog aan de muur vastgemaakt) en als tribunaal, het bovenste deel is de raadszaal.
Als we opnieuw naar beneden gaan, zijn we direct in de Hauptstrasse, een voetgangerszone, de shopping fanaten kunnen zich laten gaan, een uur van totale vrijheid met afspraak in het restaurant voor de lunch. In de namiddag schepen we in (we “stapelen ons op”) voor een mini-cruise op de Neckar. Tijdens ons traject moeten we door twee sluizen. Bij de passage van de tweede maakt de stuurman een verkeerde beweging, de boot slaat tegen de kade en een venster vliegt stuk, twee passagiers (niet van onze groep) zijn licht gewond.
Na de lunch hebben de eigenaars van het hotel een wandeling in een bos georganiseerd dat over de vallei uitsteekt, en een degustatie van appelwijn.
Na ongeveer anderhalf uur varen, tussen versterkte burchten (nog!) boven op groene heuvels, komen we op eindbestemming aan, waar de bus ons opwacht.
Gezien het reglement de chauffeur verplicht om regelmatig te stoppen, houden we halt in Bad Dürkheim. Stel u een grote parking langs de weg voor, aan één kant een raar gebouw, zeer lang ( langer dan de Bank aan de Berlaimontlaan) en heel hoog : het is een zoutmijn. Langs de andere kant een vat, het grootste van Duitsland, met, in theorie, een capaciteit van 1,7 miljoen liters. Een gids toont ons het ganse gebouw en vertelt ondertussen het verhaal van zijn bouw, door een koppige en bijna geruïneerde kuiper. Het gaat om een caférestaurant dat in die ton drie verdiepingen beslaat en grote wijnvaten, die dienden voor het rijpen van de wijn, nabootst.
Op onze terugweg naar het hotel, kondigt men aan dat er ’s anderendaags ’s avonds een dansavond met “live Music” op het programma staat. Aan tafel gekomen, verrassing! Een DJ heeft zich geïnstalleerd voor de live music en zodra het avondeten gedaan is, wordt het buffet opzij geschoven om de danspiste vrij te maken. De mannen -sterk in de minderheid binnen de groep- starten de avond door eerst onder mekaar te dansen en nadien de
Vrijdag Het is reeds tijd om terug te keren.
22
Bij het terugkeren neemt de bus de bergkam, en overal links,rechts, vóór, achter niets anders dan wijngaarden. Dicht bij ons kunt je de grote donkere trossen zien, klaar om geplukt te worden. In het dorp waar we door rijden geeft de verkeerswijzer geen richting aan van steden of dorpen, maar de weg die je moet nemen om naar de Weinkellerei of het Weingut van klein Pierke te gaan. Rond 13 u komen we aan in Trier, waar we lunchen. Nadien hebben we nog een uur de tijd om de kathedraal of de Porta Nigra ( monumentale poort gebouwd door de Romeinen) te bezoeken of om in de hoofdstraat wat uitstalramen te bekijken. Deze straat is met haar opmerkelijke barokke gebouwen een architecturale attractie op zich. Na nog twee stops in Barchon (restauratie en hygiëne) en Waremme (Stop “Marga”) komen we aan de Bank aan, een uur vroeger dan voorzien, doodop maar tevreden.
In Belgïe (jaarlijkse activiteiten, tentoonstellingen en/of ééndaagse excursies) Reizen
Tentoonstelling Europalia “Indomania : van Rembrandt tot de Beatles” (10.01.2013)
Nieuwjaarsfeesten Zonder muziek (16/01/2014) Met muziek (23/01/2014)
Algemeen Vergadering van de Vereniging (20/03/2013)
Reizen
L’Oise (begin mei)
Een mooie reis en een goeie sfeer.
Azoren (van 30/05 tot 06/06/2014) Canada (eerste deel van september)
Recente activiteiten In België Tentoonstelling Europalia belichaamd” (13/12/2013)
“India
Reizen Vietnam en Cambodja (van 5 tot 23/11/2013)
De toekomstig reeds geprogrammeerde aktiviteiten
23
Verantwoordelijke uitgever : voor de KVGNBB Paula Buekenhoudt-DEMESMAEKER Voorzitster Andalusiëlaan 9/3 1140 Brussel
