Kleine dagen
Duur van de voorstelling: 1u10 – geen pauze Première op dinsdag 18 december 2012 in HETPALEIS te Antwerpen Gentse première op woensdag 9 januari 2013 in NTGent Arca
Kleine dagen tekst en lezing coaching en advies geluidsontwerp videobeelden tekeningen opnameleiding techniek
productieleiding fotografie productie
Bernard Dewulf Julie Van den Berghe Ron Reuman Ilke De Vries Marcel Broodthaers Marc Raes Marc Swaenen Tom De Roy Joris Durnez Bart Meeusen Predrag Momcilovic Patrick Romain Katrien Van Gijsegem Martin Baarda Phile Deprez NTGent & HETPALEIS
Met dank aan alle medewerkers van NTGent en HETPALEIS www.ntgent.be | www.hetpaleis.be
Daarom Waarom ik altijd over die kinderen schrijf. Omdat ze licht geven. Vuurvliegjes zijn het, zoemend - en zeurend, zeker - door mijn bestaan. Dwars door alle onoplosbare metafysica en prullaria in het grote hoofd heen bewegen ze zich, met een lichtvoetigheid die ik mij herinner als een droom. Ook dat doen ze: mij herinneren aan een voorbije gewichtloosheid. Dan zou ik in hun lijfjes willen kruipen en opsa faldara. Als ik ze 's ochtends wek - die lach. Het is het spiegelbeeld van mijn grijns. Dan oefen ik. Maar hun meesterschap bereik ik niet meer. Hun meesterschap in zoveel. Loopt zij gehecht aan haar vlechtjes huppelend met mij door het straatbeeld, dan lig ik als een nijlpaard in mijn bestaan. En dan beweegt zij mij. Maar ook als zij niet huppelt, stil met haar dingen bezig is, in de luistervinkende woonkamer, is er een melodie in haar aanwezigheid. Het is niet zij die neuriet, zij kan veel stiller zijn dan ik, maar dat zij er is daar zit iets zangerigs in. Een levenslied. Waarom ik dus altijd over die kinderen schrijf. Omdat het zo licht schrijven is daarover. Omdat ze als een pluim op een verkeerd briesje wég kunnen zijn. Omdat ze, huppelend, zingend, neuriënd, ook niet ontsnappen. Aan de tijd. De tijd die ík in hun wassende lijfjes heb laten beginnen. Omdat daar niets tegen te beginnen valt. Omdat zij in hun wonderlijke dagelijksheid mij redden van de ondergang aan de dagelijksheid. Daarom.
Waarom ik die verhalen op het podium breng. Omdat ik ondertussen al redelijk veel uit het boek heb voorgelezen, ook een paar keren in Nederland, en regelmatig mensen mij vertelden dat ik hier wat meer moest mee doen want ‘je hebt er de stem voor’. Langzaam is het idee gegroeid om er een geheel van te maken van ongeveer een uur en het op een podium te brengen. Niet langer meer wat losse stukjes voorlezen in een bibliotheek of zo. Bovendien hebben een aantal mensen mij gezegd dat deze stukjes soms filmisch zijn opgebouwd: je ziet het gebeuren, je hoort de dialogen en dus zou het kunnen werken voor de zaal. Met deze podiumversie van Kleine dagen plaats ik me dus voor het eerst binnen een theatrale context, niet louter een literaire. En dat lijkt me spannend. Daarom.
Bernard Dewulf is dichter, columnist, kunstkenner en dramaturg. Publieke bekendheid verwierf hij voor het eerst in 1987, toen Twist met ons verscheen, een bundel met gedichten van Dewulf zelf, Dirk van Bastelaere, Charles Ducal en Erik Spinoy. In 2006 werd de dichtbundel Blauwziek gepubliceerd en de notitiesbundel Loerhoek. In 2001 verscheen de essaybundel Bijlichtingen: kijken naar schilders, met beschouwingen over het werk van bekende en minder bekende beeldende kunstenaars. Later volgde een tweede kunstbundel, Naderingen. Kijken en zoeken naar schilders (2007), en recent verscheen Verstrooiingen (2012) waarin hij als zelfbenoemde ‘hoerenloper van het dagelijkse’ opnieuw op geheel eigen wijze kunst en leven bekijkt. Zijn novelle Kleine dagen (2009) werd bekroond met de Libris Literatuurprijs 2010 en de Inktaap 2011. Bernard Dewulf werkte als redacteur bij het Nieuw Wereldtijdschrift en later als columnist voor De Morgen. Nu is hij columnist voor het Weekblad van De Standaard en sinds januari 2012 voor twee jaar stadsdichter van Antwerpen. Hij is ook dramaturg bij NTGent. Voor dit stadstheater vertaalde hij De bittere tranen van Petra van Kant (2011), schreef hij Een lolita (2012) en zal hij Elektra bewerken.
HETPALEIS is een theaterhuis voor kinderen, jongeren en kunstenaars in het hart van Antwerpen. HETPALEIS wil podiumkunsten evident maken door toegankelijke kwaliteit te brengen en kwaliteit toegankelijk te maken voor elk kind in elke familie. HETPALEIS doet dit door kwalitatieve producties te creëren, presenteren, omkaderen, spreiden en door derden te sensibiliseren in functie van het verbreden van een gunstig(er) kinderkunstenklimaat. HETPALEIS speelt familie- en schoolvoorstellingen in zijn eigen grote en kleine zaal, en op reis in Vlaanderen en Nederland. Daarnaast worden specifieke schoolprojecten gecreëerd en vinden er workshops plaats waarin je zelf aan de slag kan.
Theater blijft onovertroffen als sociale ruimte die verdraagzaamheid hoog in het vaandel voert, als mentale ruimte waar de meest uiteenlopende wereldbeelden vreedzaam met elkaar kunnen clashen, als artistieke ruimte waarin openheid voor nieuwe ideeën het begin vormt van een nieuw verhaal. Dat verhaal brengen wij tot bij u. Wij delen immers dezelfde passie. Een verbond in de kunsten. Een grote liefde voor de verbeeldingskracht van het toneel. NTGent wil theater produceren dat ontroert, uitdaagt en bevreemdt. Volg ons van op de eerste rij in Gent of in een theater bij u in de buurt. Want wij maken er al jarenlang een erezaak van om met ons werk het hele Nederlandse taalgebied te bereizen. Tot binnenkort! Elsie de Brauw, Els Dottermans, Frank Focketyn, Servé Hermans, Christoph Homberger, Bert Luppes, An Miller, Wim Opbrouck, Chris Thys, Julie Van den Berghe, Oscar Van Rompay, Steven Van Watermeulen, Peter Verhelst en Lien Wildemeersch.
www.ntgent.be | www.hetpaleis.be Vind ons leuk op Facebook en wees de eerste om nieuwtjes te horen en foto’s van achter de schermen te zien. Laat ons weten wat u van onze voorstelling vond. Reageer via Twitter, Facebook of onze websites. NTGent flowered by Gentse Floraliën
