Jaargang 4, september 2006 Copyright Vereniging Bi-kring de Samenkomst

Jaargang 4, september 2006 Copyright Vereniging Bi-kring de Samenkomst

2

Inhoud 3 Voorwoord 4 Schoon schip maken met biseksualiteit

7 Madonna showt vol kracht haar kunnen

9 Praagse Lente 12 Hoe eerlijk ga je met biseksualiteit om? 14 Dating voor biseksuelen (of door biseksuelen?) 18 Adressenlijst biseksuele groepen in de Benelux, Frankrijk en Duitsland

Copyright 2006 Vereniging Bi-kring de Samenkomst

3

Voorwoord Ton Heesters Beste Bi-Mensen

Soms is hebben mensen moeite met lezen volgens mij. Er gaat nog steeds de ronde dat Vereniging Bi-Kring de Samenkomst is opgeheven. Voor de laatste keer DAT IS NIET ZO. Op september ’06 hadden wij de laatste thema groepsgesprekavond en was heel leuk en gezellig. We hebben geen afscheid genomen van elkaar. We blijven met dit groepje wat er is door gaan met ontmoetingen en gezelligheid. Toch hoop dat er iemand opstaat die een gespreksgroep wil beginnen in Brabant. En die wil ik ook graag bij helpen. Mochten de mensen met wat voor vraag zitten kunnen ze altijd mailen. Naar [email protected]. We hebben nu weer een leuk Bi-Magazine in elkaar gezet met allerlei verschillende verhalen. Ook deze keer wens ik jullie veel lees plezier. De website wordt de komende maand aangepast en we gaan lekker door om in de twee maanden een magazine in elkaar zetten. Met vriendelijke groet Ton Heesters.

4

Schoon schip maken met biseksualiteit Een mannelijk perspectief

Garrett Jones Vertaling: Vereniging Bi-kring de Samenkomst 11: De Engelsman in het buitenland Terwijl de Europese machten betrokken waren bij een roof van Afrika, toen een stevige consolidatie van hun rijken, een proces dat bittere rivaliteit genereerde culminerend in de oorlog van 1914-1918, werden vele Europese mannen overzee gezonden, ofwel als soldaten of koloniale officieren of zakenmannen, in dienst van hun verschillende overheden. Hoewel deze mannen naar afgelegen plekken gingen uit een gevoel van plicht, een zoektocht naar avontuur, een duidelijk zakengevoel, een mislukking om thuis werk te vinden, of een soortgelijk motief, voor de meeste van hun was het hun eerste ontmoeting met een cultuur, een klimaat en een seksueel ethos dat radicaal verschillend was van wat zij achter zich hadden gelaten. In veel gevallen had deze overgang uiteindelijk een grondig effect op hun eigen houdingen en levensstijlen. Vanwege de reikwijdte van de rijken en vanwege het ongebruikelijke puriteinse regime thuis, werden Engeland en zijn mannenvolk opvallend meer beïnvloed door dit fenomeen dan ieder van de andere koloniale machten in Europa. Als we vragen wat wonen en werken in een exotisch ethos voor effect had op de seksualiteit van deze mannen, dan kunnen we niet beter doen dan verwijzen naar Ronald Hyams meesterlijke onderzoek naar deze vraag – Ronald Hyam, Empire and Sexuality: the British Experience [<> Manchester University Press (Studies in Imperialism serie), pb editie, 1991. Hyams boek is de bron voor al het materiaal in dit hoofdstuk, specifieke referenties naar welke wordt verwezen door een aantal in vierkante haken, indiceren de pagina nummer(s) in Empire and Sexuality waar meer details gevonden kunnen worden.] Het komt als een aardige openbaring om te ontdekken hoe vaak een homoseksueel of biseksueel element deze koloniale levens begint te kleuren. Hyam, een historicus van Cambridge, denkt dat we niet onverschuldigd verrast over dit moeten zijn omdat, zoals hij zegt in zijn Introductie, ‘We zijn allemaal min of meer biseksuelen dezer dagen’ [8]. Maar Hyam zou de eerste zijn om toe te geven, voor de mannen zelf, dat het alleen ervaring van overzees werken

was die hun bewust maakte van hun homoseksuele kant of hun inherente biseksualiteit. Dit is niet altijd het geval. Er waren sommige mannen die opteerden om overzees te gaan precies omdat zij hunkerden naar de vrijheid om op een manier te leven dat met gevaar en sociale censuur thuis gedwarsboomd werd. Vele rijke Victorianen, thuis respectabel getrouwd, hielden in het buitenland villa’s eropna, waar ze mannenseks konden cultiveren. Zelfs Disraeli had een villa in Napels over welke hij zeer geheimzinnig was en welke mogelijkerwijs voor dit doel gebruikt werd [26]. Voor mannen die zich niet villa’s konden veroorloven maar wisten dat ze deze behoefte hadden, konden verafgelegen plaatsen verleidelijk wenken. Het thuisterritorium was beslist een mijnenveld. Net voordat Castlereagh zelfmoord pleegde in 1822 wordt er gezegd dat hij diep depressief was om te horen dat de Bishop of Clogher te maken had met een berechting voor het plegen van sodomie van een soldaat in Londen [27]. Gewoonten die overzees werden geleerd en gepraktiseerd met relatief gemak konden zeer gevaarlijk zijn als ze geïmporteerd werden in het thuisland, zoals toen Generaal Sir Eyre Coote gevat werd bij Christ’s Hospital school in 1815, met zijn broek naar beneden ‘in een pak slaag en tastende sessie met zes jongens met de leeftijd van veertien en vijftien’; de Generaal was de Lieutenant-Governor van Jamaica geweest en was in zijn vijftiger jaren toen dit incident plaatsvond [27] [<> Ik heb recent ontdekt, in voorgaande eeuw, dat een andere Sir Eyre Coot Governor of Calder Castle was toen Dr. Samuel Johnson zijn verhandeling schreef over zijn Journey to The Western Isles]. Het overzeese leven was vaak vrij van zulke alarmen en uitstapjes en in het bijzonder veroorlovend voor degene in senior koloniale en militaire posten bekleedde, zoals de volgende terloopse schetsen duidelijk demonstreren. Henry Lawrence ging naar India in 1822 en werd administrateur in de Punjab. Hij trouwde met zijn Engelse verloofde in 1837 maar, na zijn huwelijk, ging door met het cultiveren met zeer hechte vriendschappen met zijn junior collega’s, John Nicholson en Herbert Edwardes, als ook met ontelbare lokale jongens die hij onder zijn vleugels nam. Lawrence en Edwardes deelden zelfs een slaapkamer toen Mrs. Lawrence teruggekeerd was naar Engeland voor haar vierde zwangerschap [29]. Soms was de concessie geclaimd door deze overzeese Britten zo excessief dat het hun uiteindelijk tot een slecht einde bracht, hoewel vaak omdat ze uit de gratie waren gevallen van hun expat gemeenschap of het dreigde dat de gehele imperialistische structuur in opspraak kwam. Sir Hector Macdonald en Sir Roger Casement zijn voorbeelden hiervan. Macdonald, een Schotse soldaat, was een held geweest bij Omdurman en had het goed gedaan in Zuid-Afrika. Hij was (inofficieel) getrouwd in 1884 en had een zoon, maar scheidde zich van zijn vrouw in 1894. In 1902, toen hij 39 was, werd hij benoemd tot Commander-in-Chief in Ceylon. Binnen een jaar lijkt hij seksueel betrokken te zijn geworden met de meeste van de beter gesitueerde jongens van het eiland, ofwel van de koloniale of van de lokale families. Volgens het gerucht uit deze tijd, was zelfs de Governor Generals zoon een van Macdonalds speelmaatjes. Gedurende 1903 stond Macdonald zelf in het centrum van een groot schandaal en schoot zichzelf dood [32-35].

5 Casement werd berecht en geëxecuteerd als een verrader in 1916 vanwege het ondersteunen van het onafhankelijkheidsstreven in Ierland en het zoeken naar inlijving van Duitse hulp voor dat doel in oorlogstijd. Hij had een briljante carrière genoten, ofschoon op het moment van de berechting, toen hij in zijn veertiger jaren was, hij duidelijke symptomen liet zien van een manisch-depressieve ziekte. Wat hem verdoemde in de ogen van de publieke opinie waren de beruchte ‘zwarte dagboeken’, die ontdekt waren en circuleerden onder journalisten, ofschoon die in werkelijkheid niet gebruikt werden tijdens de berechting. De dagboeken lijken vrij oprecht te zijn geweest, echter voordat ze aan een analyse door een expert werden gegeven, dachten velen dat ze vervalst waren om hem in opspraak te brengen. Casement was geridderd om zijn angstloze eerlijkheid en onderzoekende hardheid om gruwelijke slechte behandelingen te laten zien, eerst van de Afrikaanse rubberwerkers in de Kongo, dan van de Huitos Indianen werkend op de rubberplantages in Pura. In beide gevallen is hij instrumenteel geweest in het veroorzaken van radicale hervormingen. De ‘zwarte dagboeken’ onthulden dat, gedurende de hele periode, terwijl hij professioneel zo’n volkomen integriteit en moed had laten zien, hij ook privé vlijtig betrokken was met de huur van jongens – hij hield van lang en groot geschapen – om ze te ‘neuken’ [35-38]. Omdat Casement nooit trouwde en hij alleen platonische vriendschappen met vrouwen lijkt te hebben gehad, is hij niet strikt relevant voor dit boek behalve in zoverre het zijn jaren van dienst in Afrika en Zuid-Amerika waren die zijn homoseksualiteit losknoopte en welke hem, zelfs na alle prestige die hij genoten had, zo afkerig maakten in vele Britse ogen. Pratend over een soort seksualiteit die officieel goedgekeurd was in Victoriaans Engeland, onderscheidt Hyam vier eigenaardige eigenschappen: ‘te veel frigide vrouwen,… te veel geterroriseerde en gedeseksualiseerde kinderen, en te veel verbannen mannen, gestigmatiseerd waar zij ook zwierven volgens een variatie van de veronderstelde ‘norm’. [58] Hij haast zich om te zeggen dal vele in staat worden om hun eigen koers te varen en deze verschrikkingen te vermijden, hoewel, als ze speculeerden op wat voor soort homoseksuele of biseksuele ‘afwijking’ dan ook, ze wettelijke vergelding riskeerden. Daartegenover, ziet hij Taoïsten die twee ejaculaties per dag voor jongens van veertien genoten, Hindoeïsten waren blij om prostituees te hebben verbonden aan hun tempels, Melanesische bekeerlingen die niets verkeerds zagen in het neerzetten van fallische beelden op hun altaren, de Japanners geen wroeging hadden bij sodomie, terwijl Sambische mannen in Nieuw-Guinea ‘kenners van het zaadproeven’ waren [59]. Dat observeren van zulke gewoonten zou een grondige invloed hebben bij de aankomst op deze eilanden weet ik vanuit mijn eigen ervaring. Toen ik arriveerde in India als een jonge Engelse vrijgezel in 1954, kon ik mijn ogen bijna niet geloven dat ik jongeren en mannen zag rondlopen in de stad of dorp hand in hand, of met een van zijn armen om de ander zijn schouder. Zij deden dit alsof dat de meest natuurlijke zaak van de wereld was; ik wist dat het zo was – maar ik wist ook dat mijn vrienden in Engeland opgewonden zouden zijn als ik geprobeerd had om hen te begeleiden door straten op deze manier. Zoals ik al eerder zei [<> zie hoofdstuk 2] kwam het als een grotere schok om te zien hoe dorpsjongens, die

gewoontegetrouw volledig rondliepen naakt rondliepen voordat ze de puberteit bereikten, openlijk afgetrokken door oudere mannen in het dorp. Ik herinner me dat ik een avondlijke ontmoeting bijwoonde waar we buiten zaten, verlicht door een petromax lantaarn op de grond. De dorpelingen voor me zaten in een semi-cirkel en de man direct voor me trok zijn twee jaar oude zoon af. De vader zat gehurkt en de jongen lag op zijn rug met zijn benen naar zijn vader; zijn kleine pik stijf en zachtjes afgetrokken voor een uur durende ontmoeting. Geen van de andere dorpelingen gaf de minste aandacht aan hen en de vader zelf keek de hele tijd naar de spreker met verzonken aandacht. De kleine jongen bewoog nooit of gaf geen kik, maar leek in een plezierige, comateuze toestand te zijn. Wanneer je zulke dingen ziet met je eigen ogen, en vele andere incidenten van gelijke aard, en ziet hoe open en onzelfbewust ze gebeuren, dan heeft het de neiging een dramatisch effect te hebben je eigen seksuele houdingen! Terugkerend tot Victoriaans Engeland, was de belangrijkste spleet in zijn wapentuig, tot nu toe, dat mensen niet over het algemeen wantrouwend waren geworden ten opzichte van vriendschappen tussen mannen en jongens. ‘Pedofielen werden nog niet eruit gehaald voor vervolging, en de populaire cultuur ging door met het valideren van een sterke emotionele interesse in het jongensdom tot ver in de jaren twintig’ [71]. We hebben iets hiervan gezien in schoolverhalen zoals David Blaize en Jeremy at Crale, geschikt afgeschermd voor enige ‘beestachtige’ of ‘smerige’ of ‘vreemde’ rondgaande dingen, maar met geen remmingen bij het vieren van liefde tussen jongens – en beide boeken werden geschreven door mannen van een middelbare leeftijd. Ze zouden onderwezen worden als meer dan een beetje ‘vreemd’ in deze verlichte tijden! We hebben al Hyams waarneming opgemerkt, voor de Engelsmannen met privileges die onbeschaamde seksuele vriendschappen wilden of liaisons met andere mannen en jongemannen, de Mediterrane landen hadden gefunctioneerd zoals het Britse rijk dat had gedaan voor een breder spectrum van mannen. Byrons reizen naar Griekenland en Turkije, Fritz Krupps en Baron Fersens naar Sicilië waren alle homoseksueel gemotiveerd [91f]. Ze werden gevolgd door een hele opeenvolging van twintigste eeuw schrijvers van Engeland en Amerika die plaatsen vonden zoals Italië en Noord Afrika die veel geschikter waren dan hun eigen landen met betrekking tot seks – men denkt aan Tennessee William, Somerset Maugham, William Burroughs, Joe Orton – en een keur aan anderen. Verder verdwaald ontdekken we vaak mannen die druk betrokken zijn in wat een beroep bij hen had veroorzaakt om overzees te gaan maar die toevallig seksuele frustratie tegenkwamen omdat ze afgescheiden werden van hun vrouwen, of soms van welke vrouw dan ook. Dit is wat min of meer van toepassing was in de mijngebieden in ZuidAfrika. ‘Jongenswijven’ werden gerekruteerd door de mijnbedrijven om huishoudwerk te doen en tijdelijke ‘huwelijken’ aan te gaan met mijnwerkers. De goedgekeurde modus van seks was intra-cruraal [tussen-de-dijen] neuken, de jongens bleven relatief passief. Wanneer de jongens in hun twintiger jaren kwamen, keerden ze meestal terug naar huis om te trouwen en een familie te beginnen, keerden dan terug om mijnwerker te worden en dan ‘jongenswijven’ voor zichzelf te nemen. Ofschoon de mannen toegang hadden tot vrouwen in de steden, gaven ze meestal de voorkeur aan hun

6 jongen omdat seks met hun veiliger was, minder gedoe gaf, en in de context gezet was van een relatie die vaak extreem affectief werd van beide kanten [98f]. In andere delen van de wereld, waren missionarissen bij de meest ‘vervuilde’ door lokale meerderen. In Nieuw-Zeeland werd de geestelijke Yate naar huis gestuurd in schande in 1837 toen, nadat het uitgelekt was dat hij seks had gehad met twee matrozen op een terugreis naar Nieuw-Zeeland, het naar boven kwam dat hij ook met zijn jonge Maori bekeerlingen aan het aftrekken was geweest of intra-crurale seks had gehad [104] – misschien met zoveel als honderd van hen! De Santa Cruz Missie, die ook de Solomon eilanden en de Nieuwe Hebriden bevatte, had voortdurend problemen omdat de seksuele gewoonten van de eilanders meer verleidelijk bleken dan het evangelie. Die missionarissen moesten naar huis gestuurd worden, een van hen, A.E.Forrest, was seksueel betrokken met zoveel jongens dat de bisschop vreesde dat hij het hele werk van de missie ondermijnde. Forrest weigerde feitelijk weg te gaan en werd een handelaar, doorgaand met zijn vroegere gewoontes totdat hij gevangen gezet word voor ‘grove onzedelijkheid’ in 1901. Hij ontsnapte, nam zijn levensstijl weer op, maar schoot zichzelf dood in 1908, ‘herinnert door de lokale mensen als de witte man die opgehitst tot de dood werd door wraakzuchtige Christenen’ [104]. Missies in verschillende delen van Afrika kwamen frequent met hetzelfde probleem te zitten. De eerste Bisschop van Masasi, werkzaam van 1926 tot 1944, Canon W.V.Lucas, pionierde een syncretisch initiatieritueel dat besnijdenis met bevestiging combineerde, een ritueel die populair lijkt te zijn geweest bij zijn congregaties en voor welke Lucas zelf claimde dat het ‘een prachtige mogelijkheid is op deze manier voor de christelijke priester was om werkelijk persoonlijk gevoel te krijgen met zijn jongens (!)’ [105-6]. In Maleisië waren Europeanen in seculiere stations in het bijzonder geneigd om gelijke sekse partners te vinden omdat er geen censuur was op alles wat verbonden was met mannelijke seks in dit deel van de wereld en het werd vaak gepraktiseerd in een biseksuele context. Het wordt geschat dat zoveel als tweederde van de expat mannen betrokken raakten bij deze stijl van leven [109]. India moet er dichtbij gekomen zijn. Hyam geeft ons twee gedetailleerde seksuele casus geschiedenissen van Britse officieren in het Indiase leger, Kenneth Searight (Queen’s Own Royal West Kent Regiment) en ‘G.R’, de anderszins anonieme officier die zijn seksuele geschiedenis toevertrouwde aan Havelock Ellis. Searight is niet strikt relevant omdat hij nooit seks heeft gehad met een vrouw en alleen exclusief in jongens geïnteresseerd lijkt te zijn geweest, in het bijzonder Pathaanse jongens van tussen de dertien en veertien. Als een schooljongen op Charterhouse had hij seks met alleen één andere jongen; toen hij in Cairo kwam, daarna India, werd hij hooglijk promiscue en totaal zonder remmingen [128131] ‘G.R.’ was biseksueel gedurende zijn hele leven. Op de privé-school in Engeland had hij een aantal keren ‘fellatio gepraktiseerd’ toen hij slechts elf was; op de publieke school had hij ‘kleinere jongens graag gekust en geknuffeld willen hebben’ en al snel promoveerde hij tot het neuken van jongens die bovenop hem lagen, zonder te penetreren; op zijn zeventiende ging hij op bezoek in Duitsland en had seks

met twee vrouwelijke prostituees. Toen hij een legerofficier werd ging hij naar Zuid-Afrika, Ceylon en India en genoot een zeer actief en gevarieerd, ofschoon nauwelijks een relationeel bevredigende levensstijl, slapend met vrouwen (Europees, Afrikaans of Aziatisch) of mannen (vaak collega officieren) of aftrekkend met de hulp van een meloen of papaja [131-133]. Christelijke confrontatie met ‘heidense’ praktijken kon tragische consequenties hebben. In Buganda, de heerser, of Kabaka, had een entourage van ongeveer 500 pages met wie hij de gewoonte had om anale seks te hebben – net zoals andere hofbeambten. Er was een lange geschiedenis geweest van zo’n gang van zaken aan het Bugandan hof en het lijkt niemand zorgen gegeven te hebben. Toen, onder de invloed van energetisch missionair onderwijs, jongen na jongen weigerde om te gehoorzamen aan Kabaka, vermoordde Mwanga de raddraaiers, drie in 1885, eenendertig in 1886 en een onbekend aantal in 1887 [186-189]. Vele missionarissen waren geschokt toen ze hun weerzin tegen dit ontdekten en de andere seksuele praktijken zoals polygamie en vaginale besnijdenis, die niet alleen gedeeld werd door hun toekomstige bekeerlingen, maar vaak leidden tot hun desertie tot Islam. Men wordt geraakt, door het lezen van Hyams fascinerende boek, door het aantal keren, wanneer homoseksuele neigingen zich manifesteren, dat jongens het vaakst gezochte objecten van genot zijn geweest, vaak met een kijk tot anale seks, hoewel ook om simpelweg plezier te hebben met geil jongensachtig te zijn met jongens. De eerste ‘witte raja’ van Sarawak, James Brooke, trouwde nooit of toonde veel seksuele interesse in vrouwen, hoewel hij wel een onwettige zoon had. Hij was een toegewijd publiek dienaar, zijn voornaamste seksuele uitlaatklep was het houden van zijn neven, zijn ‘midscheepsmannen’ (waarbij hij hield van ‘pret maakten over zijn lichaam’), zijn geliefde lokale prins, Badrudin, en, na de prins’ dood, zijn liefdesaffaire met Charles Grand, die zijn huishouden binnenkwam in 1848 toen hij een jongeman van zestien was en die terugkeerde naar zijn affectie [44-5]. Lord Kitchener stond geen getrouwde mannen toe op zijn staf, alleen jonge officeren – ‘mijn gelukkige familie van jongens’; hij verloor nooit zijn enthousiasme voor de Scouting en was gek op de Generaal Bothas zoon en de zoons van Lord Desborough [38f]. Cecil Rhodes had ook de gewoonte om zijn mannelijke secretarissen over te plaatsen op het moment dat ze trouwden, hield van ruw gestoei met zijn blauwogige bedienden (zijn ‘lammetjes’) en liet openlijk zijn collectie van fallisch cultureel snijwerk zien [39]. Lord Baden-Powell, die niet trouwde totdat hij vijfenvijftig was, lijkt niet dichter tot seksueel enthousiasme te zijn gekomen dan dat hij kon kijken naar jongens of mannen die naakt baadden, ofwel lijfelijk of op foto’s [40f]. General Gordon liet ook geen interesse zien in vrouwen maar wijdde veel van zijn vrije tijd aan het helpen van prepuberale Londense schelmen om een goede koers te varen in het leven [38]. In 1922 pleegde een voormalige koloniale secretaris, Lewis Harcourt, zelfmoord nadat een dertien jaar oude Etoniaan die bij hem logeerde zijn moeder vertelde dat Harcourt zich had getoond aan hem [27]. Veldmaarschalk Montgomery werd weduwnaar in 1937 en nam een fel puriteins standpunt in, een vrijwillige leeftijd

7 van tachtig jaar voorstellend bij de Wolfenden voorstellen waarover gedebatteerd werd in de Lords (Britse Eerste Kamer, red) in 1965. Dit deed niet voorkomen dat hij een groot bewonderaar was van jonge jongens, verliefd wordend op de elf jarige Lucien Trueb in 1945. Een van zijn negen jaar oude gasten raakte in de war toen zijn gastheer hem verplichtte tot een ‘naakte exercitie’ na zijn avondbad [14f]. In alle van deze gevallen, werd een gekheid bij jongens een meer open en seksuele expressie gegeven dan het geval had kunnen zijn als de betrokken mannen niet een meer toestaande houding hadden ervaren naar deze vorm van seks in Afrika of India of een ander exotisch klimaat. Wat herinnert moet worden is dat de soorten van homoseksuele of biseksuele episodes die de aandacht trekken neigen naar vrij ontypisch van de ‘norm’. Een man, in het bijzonder als hij weinig of geen interesse in vrouwen laat zien, wordt meteen opvallend als hij ongebruikelijk gek op jongens is en scandaleus als er een bewijs is dat er seks, in het bijzonder anale seks, heeft plaatsgevonden. Een die gelukkig getrouwd is of een heteroseksuele partner heeft, die discrete homoseksuele relaties heeft en niet gefixeerd is op jonge jongens of jeugd, gaat meestal volledig onopgemerkt voorbij zolang hij ‘de paarden maar niet bang maakt’ of ‘deining veroorzaakt’. De gevolgtrekking van dit is dat het soort materiaal die Hyam bijeen gebracht heeft, belangrijk en fascinerend als het is, niet meer dan het topje van de ijsberg kan zijn. Er moeten ontelbare mannen zijn geweest zoals mezelf die ontzettend veel te danken hebben aan landen zoals India om hun acceptatie te ondersteunen en te handelen naar hun biseksualiteit, maar die nooit hun weg hebben gevonden naar iemands seksuele onderzoek. Voordat dit hoofdstuk gesloten wordt, is er één waarneming waarom gevraagd wordt. Hyam vertelt ons dat, in 1909, op het moment toen er een schandaal was bij de Britse koloniale staf die concubines hadden in het deel van Afrika wat Kenya geworden is, dat er een brief verscheen in The Times van een zekere T.F.Victor Buxton, waarin deze passage zat: …als daarom we onze verantwoordelijkheden aankunnen als een imperiaal ras – als niet pijnlijk schande op het Christendom wordt gebracht die we uitoefenen – is het essentieel dat degene die ons in het buitenland representeren goed levende mannen zijn, wiens gedrag het respect van de mensen die zij regeren verdient [167]. Er zijn een aantal interessante aannames in deze passage: alle dienaars van de Kroon zijn belijdende christenen; alle christenen accepteren dezelfde, traditionele, ‘goed levende’ monolithische seksuele code; alle publieke dienaars, in het bijzonder degene die onderworpen zijn aan imperiaal kritisch onderzoek, moeten zich alleen gedragen ten opzichte van de manier zoals hun gedrag indruk maakt op hun onderdanen. Er is niet eens een glimp van een suggestie dat Europa misschien iets kan leren van deze ‘mindere rassen zonder wetten’, noch is er een hint van ongemak over het voorbeeld hoe christelijk Europa de wereld in brand zette slechts zeven jaren daarna – en nog een keer in 1939. Het is interessant dat de militaire mannen zoals Montgomery, die evident gek op jonge jongens was, zich niet kon permitteren om door te gaan met het liefhebben van

deze jongens zodra ze puberteit bereikten: vanaf die tijd moet een jongen andere mannen in acht nemen, in voorbereid zijn om zelf in acht genomen te worden, als een legitiem militair doel. Er is weinig plaats voor sentiment wanneer je een man in het zicht van je geweer hebt.

Madonna showt vol kracht haar kunnen 3 september 2006 AMSTERDAM Hoeveel kracht kan een vrouw op 48-jarige leeftijd hebben? Het is Madonna die het zondagavond weer flikt in de Amsterdam ArenA. Al blijft het geluid in de betonnendoos abominabel met zang, show, dans en theater maakt de popicoon een ware krachttoer van formaat. De Confessions tour was bij voorbaat al beladen, want haar optreden cq aanklacht tegen de dood van miljoenen mensen aan aids beviel christelijk Nederland niet. In het nummer Live to tell kwam ze hangend aan een ‘discokruis’ overeind, bekleed met de welbekende spiegeltjes van de discobol. Daar hing ze dan, compleet met de doornkrans.

8 Popicoon Madonna is nog niet begonnen met haar concert in Nederland of ze brengt al heel wat mensen in beroering. De christelijke partij SGP en de SGPjongeren protesteren tegen het moreel verval dat zij zou veroorzaken met haar liedjes en optredens, zoals zondag en maandag in de Amsterdam ArenA. Madonna haalde zich de woede van de SGP’ers op de hals omdat zij tijdens haar Confessions-wereld tournee aan een kruis hangt met een doornenkroon op haar hoofd als ze het lied ‘Live to Tell’ zingt.Minister Donner liet vrijdag op vragen van de SGP weten de commotie wel te begrijpen, maar geen mogelijkheden te zien voor een verbod op de kruisigingsscène. Daarop lieten de SGP-jongeren weten na het concert van Madonna aangifte te gaan doen van godslastering. De Stichting Schreeuw om leven van de vroegere EOdirecteur Bert Dorenbos houdt tijdens het concert een ‘gebedswandeling’ rond de ArenA om te protesteren tegen de volgens de organisatie godslasterlijke songs en acts van de zangeres Wij (Ton en Adrie) zijn op 4 september om 13.00uur naar Amsterdam gereden. Een uurtje later kwamen we bij de ArenA aan en was het al behoorlijk druk, we wisten dat de deuren pas om half zeven open gingen. We sloten ons in de eerste instantie netjes in de rij aan, maar aangezien dat we nog niets gegeten of gedronken hadden besloten dat toch maar eerst te doen. De sfeer bij de ArenA was heel goed. De mensen waren heel gemoedelijk. Overal waar je keek kon je zien dat Madonna heel veel homoseksuele/biseksuele fans heeft . Nadat we wat gegeten en dronken hadden sloten we aan in de rij, omdat meer mensen het idee hadden om even de rij te verlaten zaten we eigenlijk verder vooraan in de rij dan voor heen. Halverwege kwamen enkele leden van de SGP ouderen en jongeren de flyers uit delen. Wij vonden het zo achterlijk wat ze deden, ergens tegen demonstreren wat ze niet weet wat madonna doet of wat ze bedoeld met het kruis. Maar we hadden het nog niet gezien en lieten wat het was. De deuren gingen open en gingen naar binnen. Tot onze verbazing mochten we plaats nemen op het vip podium. We stonden nog geen vijf meter van het podium waar ze de show op gaf. De show begon vijf kwartier later met ongelooflijk mooi geluid van paarden die galoppeerde. Halverwege de show kwam het gespiegelde kruis omhoog waar Madonna aan hing, ze hield zich vast aan twee beugeltjes. Tijdens het lied kreeg je op grote beeldschermen oorlogen te zien en kinderen met Aids en alle ander problemen op de wereld. Er waren mensen die stonden te huilen met waar ze mee geconfronteerd werden. Madonna wilden hiermee de katholieken en andere geloven wakker schudden en bewust maken wat er op de wereld af speelt. Nou; ik moet zeggen het is haar gelukt. Veel mensen weten niet wat erop de wereld afspeelt en dat er in 56 landen oorlogen aan de gang zijn. Ruim 16 miljoen mensen (kinderen, mannen vrouwen) die aan Aids lijden en dan durft Rome nog te zeggen dat condoom niet goed is. De SGP heeft geld in die flyers gestoken dat hadden ze veel beter over kunnen maken naar het Aids-fonds of naar landen die het hard nodig hebben. Nu las ik in de krant dat de SGP als nog aangifte gaat doen tegen godslastering, gewoon belachelijk!! Mocht hier een rechtszaak van komen hoop ik dat ze hier door heel veel geld en de zaak verliezen. De show duurde precies twee uur en de mensen ging heel rustig naar de uit gang en richting huis. Onder weg vroeg Radio 538 aan mensen wat ze van Madonna vonden en wat het meeste indruk had gemaakt, en dat was tocht het kruis. Bij mij en Adrie zal zolang bij ons in het geheugen blijven, het was gewoon in een woord prachtig wat die dame daar neer zet. Alles was perfect geregeld. Mensen hebben echt waarde voor hun geld gekregen wat ze wilden. Mocht ze nog eens komen naar Nederland dan gaan we er weer naar toe met of zonder de SGP. Madonna ga zo door… Foto: Caroline Walta l De Confessions tour was bij voorbaat al beladen

9

Praagse Lente De vorige keer spraken we met Slavek Havlik over homoseksualiteit in het algemeen. In het laatste deel hebben we het meer over hoe hij persoonlijk aankijkt tegen homoseksualiteit in Tsjechië. Interview: Ton Heesters en Wilfred Zegwaard Dat was erg triest. De Christen Democratische Partij in Nederland was niet in de regering acht jaar lang. Dat is een van de redenen waarom de homoseksuele partnerschap en toen trouwen gelegaliseerd werd in Nederland. Omdat de Christen Democraten eruit lagen. Als de Christen Democraten in de regering zouden zitten, zou het niet daar zijn. Dat is een ding. Maar wat ik hoor van je verhaal, is dat Christen Democraten in Tsjechië dezelfde problemen gaven. Het is waar, maar dat is wat erg goed dat ze ongeveer acht of negen procent van de stemmen hebben. Ze zijn geen sterke partij, maar, eigenlijk, sinds de negende eeuw waren zij in alle regeringen. Dus ze wisten hoe ze het moesten doen, deze politiek. Er is een ding dat ik je zou willen vragen. Na de Fluwelen Revolutie, sprak Havel van een moreel vervuild land, omdat deze communistische partij zoveel invloed had op het land. Dingen zoals moraliteit, en allerlei andere dingen. Wat is je persoonlijke opinie over de gevoelens over homoseksualiteit in Tsjechië? Wat ik bedoel is, veranderde het een beetje? Waren mensen er opener over, verkrampter? Wat is je persoonlijke opinie daarover? Het is een moeilijke vraag, weet ik. Dat is het. Ik denk dat het een grote sprong was in negentiger jaren, vroege negentiger jaren. Ik denk dat het nu op hetzelfde niveau is. Niets is beter, niets is slechter. Het is hetzelfde niveau. Nu is homoseksualiteit wijdverbreid geaccepteerd, maar de mensen willen er niets meer over weten. Over het algemeen zijn alle media voor homoseksualiteit. Er is geen media, geen krant, die

ertegen kan zijn. Elke media ondersteunt het, ook TV-stations ondersteunen het, ondersteunen geregistreerde partnerschappen. Het verklaart de algemene kijk van Tsjechische burgers. Zij zijn niet geïnteresseerd, omdat het niet hun onderwerp is. Maar ze zijn ervoor. Ze zeggen over het algemeen: geef het aan hen en we willen ons ding hebben. We willen er niks om geven. Het is erg duidelijk wat je zegt. Het is erg duidelijk. Het is een verschillende situatie dan in Nederland, omdat Nederlanders werkelijk een beetje op zichzelf zijn, ze zijn erg kritisch van dingen. Het nam enige tijd om homoseksualiteit uit de ondergrond te krijgen, naar de bovengrond. De vriend, hij zit naast me, hij was daar bijna vanaf het begin, in de homoseksuele beweging. Hij moest werkelijk over een hoop situaties heenkomen om geaccepteerd te worden. Wat me werkelijk verrast is dat de Tsjech vrij open is. Mensen zijn accepterend op een een of andere manier. Kijk. Het is niet gemakkelijk, omdat, bijvoorbeeld, Tsjechische homoseksuelen in de donkerte leven. Ze zeggen niet dat “ik homoseksueel ben” openlijk. Ze zeggen het tegen hun vrienden, hun buren, niet openlijk. En ze leven niet openlijk op deze manier. En ik denk dat de reden is waarom de Tsjechische maatschappij zich niet om hen bekommert. Als er meer een verrassing zou zijn of zoiets als dat, als je begrijpt, denk ik dat er wat betere actie zou zijn in de Tsjechische maatschappij. Ok. Nu is er een soort evenwicht. Dus, Tsjechische homoseksuelen, zij leven niet in de openheid, ze hebben hun eigen levens, ze zeggen niet over hun homoseksualiteit, en zo verder, en de Tsjechische samenleving is tevreden, dus er is geen probleem. Dus, bijvoorbeeld, dat is de reden waarom in Praag er geen mogelijkheid is om een Gay Pride te doen of zoiets.

10 Dat is niet mogelijk?

Geen discussie wat dan ook erover?

Nee, dat is niet mogelijk, omdat de Tsjech…, het zou niet bijgewoond worden door Tsjechische homoseksuelen. Ze denken dat het niet noodzakelijk is om deel te nemen in zo’n soort van oogst.

Ze praten er niet over, ze vragen er niet naar. Het is een onderwerp waar we niet over praten…

Er was in Nederland deze Gay Pride, dat brak het werkelijk open. Het stimuleerde mensen werkelijk om erover te denken. Mensen begonnen te denken: dit kan niet. Mensen begonnen te denken: dit kan niet waar zijn. Maar zet homoseksualiteit in de openheid, in het bijzonder in de tachtiger jaren. Dus dit verrast me. Wat je eigenlijk zegt, is dat als je er niet over wilt praten, je jouw leven als homoseksueel kunt leven. Maar als je openlijk dingen bediscussieert, met je collega’s, met je familie, met de mensen rondom je, worden dingen steeds moeilijker. Is dat waar? (Diepe zucht) Ik denk dat dat zo is. Het is verschillend in de Tsjechische samenleving. Het verschil is dat Tsjechische mensen privé levens hebben en ze een maatschappelijk leven hebben. Dus in hun privé levens zijn ze open, ze hebben geen problemen. Maar in hun maatschappelijke levens houden ze ervan om niet te spreken, om een hoop dingen te vertellen over hun privé hebben geen problemen. Maar ik denk dat homoseksualiteit vrij openlijk bediscussieerd is in de media. Het is niet zo dat het een tafelonderwerp is, of zoiets als dat. Privé leven homoseksuelen als homoseksuelen, alle vrienden en vrienden van vrienden, de familie weet ervan bij homoseksuelen. Maar niet in de openheid… openlijk zeggen ze er niet veel over. Als ik jouw situatie neem… Ik denk dat je vader en moeder ervan weten? Ja. En je zussen?

Ok, dat is een erg interessante situatie. Een andere vraag… Zijn er genoeg mogelijkheden voor homoseksuelen? Ik praat over mogelijkheden voor een baan, naar café’s gaan, naar ontmoetingspunten, al dat soort dingen. Ik denk dat er een hoop van deze, vooral ook in Praag, dat er een hoop bars, disco’s en sauna’s zijn. Ook in Brno, mijn hoofdstad, is het tamelijk, een hoop van… niet een hoop bars, maar een aantal bars zijn er hier, en ook in een sauna. Ik denk dat de services vrij goed zijn, het is geen probleem. Maar daar is iets speciaals… het laatste jaar erkende ik dat Tsjechische homoseksuelen niet erg bezorgd zijn om homoseksueel te zijn, naar homo-bars of homo-pubs gaan of bezoeken. Ze houden… een hoop van hen beginnen normale hetero bars te preferen. De reden is bijvoorbeeld dat in Brno sommige bars bankroet gingen, omdat er geen interesse was van de homo-gemeenschap om hen te bezoeken. Alleen seksclubs bestaan meer en zij worden vaak bezocht. Maar de normale bars bezocht door gays, twee van hen gingen bankroet, omdat er geen interesse was. De gelijke situatie is in Praag, maar in Praag is het verschillend, omdat er een hoop toeristen zijn die geld in de bars brengen. Wat je eigenlijk zegt is dat niet alleen homoseksuele mensen, maar Tsjechische mensen over het algemeen niet erg veel mensen zijn die direct naar buiten gericht zijn. Ze zijn privé, en als ze naar homobars gaan, drukken ze uit dat ze homoseksueel zijn, en dat ze er open over zijn op een bepaalde manier. Ze willen niet werkelijk er open over zijn. Is dat waar? Niet erg open. Ze kunnen de jongen daar in de normale bar. Dus open, dat gaat daar met sommige jongens, en ze spreken niet erg kalm, maar op een normale manier over hun huisdieren en hun flat, en zo verder. Als iemand er iets over hoort, kunnen ze begrijpen dat ze homoseksueel zijn. Maar ze kussen daar niet.

Ik he been zuster. Ze weet he took. Ok. Dat verrast me werkelijk. Vertel je het op je werk? Nee. Op het werk vertel ik het niet. Ik denk… dat is niet een onderwerp nu. Maar ik denk omdat mijn naam vrij vaak in de kranten stond, ze het weten… ze moesten het weten. We praatten er niet over.

Ik kan te optimistisch zijn, maar ik leef op die manier. En ik weet dat ik een hoop vrienden heb die op deze manier leven. Dus ik denk… in de Tsjechische Republiek ook, zeker, dat er een hoop homoseksuelen zijn die je zullen vertellen: we zijn bang om naar heterobars te gaan omdat we bang zijn dat

11 iemand ons vermoord, of iemand beschadigen. Maar ik denk, over het algemeen, dat het waar is wat ik zeg. Maar als je gaat naar homobars in Nederland, zijn zij werkelijk expressief over hun homoseksualiteit. Als je gaat naar een gay bar of een normale bar, merk je het verschil direct op. Zeker. Dat is zeker. Maar kijk, bijvoorbeeld, Tsjechische mensen zijn behoorlijk koude mensen. Bijvoorbeeld, ik weet dat in West Europa, in Frankrijk, of in België, Nederland, wanneer twee homoseksuelen elkaar ontmoeten, elkaar kussen. Op het gezicht. In de Tsjechische Republiek is het niet zo vaak. Ze

zeggen normaliter hallo en hall. Dat is niet het geval, dat is niet de traditie. Ze gedragen zich niet alsof ze homoseksuelen waren, Tsjechische homoseksuelen zijn meer als de rest van de Tsjechische republiek, zou ik zeggen. En toen de laatste vraag. We spraken hiervoor erover. Biseksuelen hebben in Nederland een behoorlijk lastige positie. De meeste heteroseksuelen en homoseksuelen accepteren geen biseksuelen. Het wordt vaak gezien als smerig, promiscue, onbetrouwbaar, end, hoe kijken Tsjechische mensen tegen biseksuelen aan? (Diepe zucht)

Het is een moeilijke vraag. Het is een moeilijke vraag! Kijk, het probleem is dat biseksuelen bijna niet te zien zijn in de Tsjechische Republiek, dus dit is geen onderwerp. Ik denk, ik zou zeggen dat iemand gezegd zal hebben, ik ben biseksueel, dus het is geen onderwerp. Er zijn mensen die zeggen: waar en wat, en in de homoseksuele gemeenschap zou het hetzelfde zijn. Ik weet persoonlijk van een jongen die zegt dat hij biseksueel is. En niemand vraag ernaar, omdat er de vraag is wat biseksualiteit is. Als je slaapt met een meisje en een jongen, als het je beide plezier… Ik denk dat we tamelijk open zijn als het je plezier geeft… Ik denk dat we vrij open zijn over dit onderwerp. Ik zou niet willen zeggen dat Tsjechische homoseksuelen geërgerd zouden zijn door deze persoon. Zij zouden een beetje verrast zijn omdat ze dingen “Ja, ik ben

homo”, ik moet met een jongen zijn, en zij is een meisje, en ze zou met een meisje slapen. Als iemand het op die manier leuk vindt, wat is het probleem. Omdat in Nederland er verschillende organisaties zijn. Er zijn afgescheiden organisaties voor lesbiennes, afgescheiden organisaties voor homoseksuelen en afgescheiden organisaties voor biseksuelen. Er is werkelijk een vreemde situatie omdat we hetzelfde probleem hebben. Waar. Het vreemde ding is dat we een biseksuele organisatie zijn en we willen homoseksuele organisaties iets laten doen, ze

12 zeggen: je bent biseksueel, we doen helemaal niets. Dat is er al voor de laatste vijf, zes, misschien tien jaar. Dat is werkelijk vreemd. Dat is werkelijk deze opdeling tussen de homogemeenschap en de biseksuele gemeenschap en de lesbische gemeenschap. Er zitten die ijzeren gordijnen tussen. Het kwam als een totale verrassing in het begin. Merk je dat op in Tsjechië op een een of andere manier? Kijk, in de Tsjechische Republiek, zijn er niet erg veel functionerende organisaties. Ik zou zeggen, twee of drie. Er zijn geen reëel functionerende organisaties. Er is geen mogelijkheid om gelijke problemen te hebben hier, als jullie in Nederland. Er is werkelijk geen organisatie die gelijke problemen kan hebben. Maar in ieder geval, enige jaloezie tussen deze organisaties bestaan nog steeds, vrouwen waren iedere keer tegen homoseksuelen. En deze twee homoseksuele organisaties werken in de Tsjechische Republiek nu, ze zijn ook aan het vechten. Het is dat het overal is, deze onderwerpen. Ik weet persoonlijk dat het niet erg goed is, maar wat zouden we moeten doen? Bijvoorbeeld, mensen van de andere organisatie houden niet van ons Duits, dus ze willen met geen van ons spreken. Dat zijn de gebruikelijke dingen tussen organisaties. Er is deze onderlinge concurrentie tussen hen. In Nederland is het werkelijk in delen opgedeeld: dat is jouw deel en dat is mijn deel. Dus dat is erg lastig. Ken je enige functionerende biseksuele groepen in Tsjechië? Nee. Werkelijk, ik weet het niet, zoals ik zei, ik weet niets van welke dan ook. Ik kende alleen een jongen die zij dat hij biseksueel was. Ook op het Internet is er geen groep,… elke officiële groep van biseksuelen. Omdat sowieso, ik je het zou vertelen, ik zou je een verwijzing geven. Er zijn lijsten van groepen op sommige webpagina’s, en er is geen speciale webgroep voor biseksuelen. Ik weet niet waarom, het is gewoon zo. (Bij schrijven van dit stuk zijn de redacteuren te weten gekomen dat er een groep voor biseksuelen actief is in Tsjechië.) Het was min of meer hetzelfde in Nederland, omdat biseksuele groepen veel later startten dan de homoseksuele groep. Dat is waarom ik de vraag gesteld heb. Er is geen reële informatie in Tsjechië over biseksuelen? Recentelijk was ik aan het kijken voor een lijst van organisaties of een lijst van groepen in de Tsjechische republiek. Als ik me het zou herinneren, heb ik niet gevonden of ik heb geen enkele biseksuele organisaties gezien. Er zijn een hoop groepen voor travestie, of groepen soms voor ontmoetingen, maar geen speciale groepen voor biseksuelen. Ik denk dat de Tsjechische Republiek is een vrij klein land met niet erg veel homoseksuelen die een groep willen ontmoeten, of een andere soort van activiteit. Dat is de reden waarom sommige biseksuelen naar sommige homoseksuele groepen komen, homoseksuele travestie groepen, of een ander soort activiteit.

Is er enige gevoel in de publieke opinie dat je affiniteit kunt hebben met een man en een vrouw? … (enig geluid) Is het mogelijk dat je een relatie kunt hebben met een man en wanneer die relatie eindigt je een relatie kunt hebben met een vrouw? Is dat bekend bij Tsjechen over het algemeen? Ik denk dat Tsjechen weten wat dit betekent: biseksualiteit, als je erover spreekt. Zij kennen sommige mensen zoals dat, sommige mensen houden van beide. Over het algemeen weten mensen ervan. Ik denk dat de officiële positie is dat mensen homoseksueel of heteroseksueel zijn. Er zit niets tussen. Het is ook de algemene houding in Nederland. Dus dat is niet verschillend. We moeten hier ons interview beëindigen. Tussen twee haakjes: Slavek kuste, de voormalige dictatoriale communistische president, as een kind. Hij kon niet weten dat… Dit was het laatste deel van het interview met Slavek Havlik. Mensen die vragen hebben kunnen contact opnemen met de Gay Iniciativa in Praag, Tsjechië. Email: [email protected]. Alleen in het Tsjechisch of Engels.

Hoe eerlijk ga je met biseksualiteit om? Dit is een verhaal van een man die niet eerlijk tegen over zijn partner kon zijn of dat niet durfde. Hij woont in een klein dorpje in Nederland: iedereen kent iedereen. Opgevoed in een groot gezin, niemand had iets op te merken, hij kwam niets te kort en had alles wat hij begeerde. Zondags altijd naar de kerk, dat wil niet zeggen dat hij zo gelovig was, maar hij ging omdat de familie en het dorp het wilde, natuurlijke het geklets tegen te gaan. Hij trouwde en kreeg kinderen. Iets in hem zat niet lekker, hij miste iets en ging op zoek (natuurlijk). Thuis had hij een computer en ging opzoek wat hij wilde zien, en ontdekte zijn gedekte zijn geheim. Zijn vrouw begon hem vragen te stellen omdat hij zo vaak afwezig was en in zijn eigen wereldje zat. Maar volgens hem was er niets en was er niets aan de hand. Zoals je weet vrouw graven door en merken vaak aan mannen dat ze ergens mee zitten of als ze zitten te piekeren. De vrouw ziet het. Vaak gaan vrouwen door met vragen tot irritatie voor de partner, dan komen de eerste problemen.

13 Alles wat de man vraagt of vrouwen dan wordt er al met argwaan gekeken naar elkaar. De vrouw denkt ook als eerst aan vreemd gaan, heeft hij een ander hoe ziet er dat wijf uit, wat heeft ze wat ik niet heb. De broekzakken en jaszakken worden regelmatig na gekeken of gecontroleerd of hij wel op zijn werk is. Dan gaat de vrouw op de bank zitten, tv aan, en denken, ze kijkt wel naar de tv maar realiseert niet wat er op de tv bezig is. En maar denken, wat doet hij anders als anders, wat doet hij als hij thuis komt en ga zo maar door. Tot ze ontdekte dat hij vaker op de pc zat als normaal. Het probleem was dat ze zelf niet mee de pc overweg kon, dus daar moest iets aan gedaan worden en vroeg aan anderen en aan hem of hij haar dit wilde leren. Na een tijdje had ze door hoe de pc werkte en ging eens op zoek naar wat er bezocht was. Veel zoeken en zoeken komt ze terecht bij de map geschiedenis. (De favoriet!) Daar staat vaak alles in wat er bezocht wordt, dat aan geklikt te hebben krijgt ze lekkere naakte mannen te zien die geheel ontkleed waren. Dan komt de woede: is die vent van mij homo geworden? Wat moet die smeerlap met die plaatjes. Avonds als hij thuis komt gaat ze verhaal halen: heb jij die site en plaatjew bekeken op Internet? Antwoord: Nee ik niet wat moet ik daar mee. Zouden het de kinderen niet gedaan hebben of de oppas. Het is gewoon zo: hij bleef het ontkennen en zou die site’s nooit bezocht hebben. Na een tijdje wordt het weer rustig in het gezin. Tja wat moet je anders: je kunt zo door de mand vallen. Dit denkt hij. Ik moest ook rust brengen in het gezin. We zitten niet voor niets voor in de kerkbanken en stel dat het uit zou lekken bij de familie of in het dorp: nou dan kan ik het wel vergeten of liever gezegd: verhuizen. Ik wil biseksuele mensen niet afzeiken, maar ze leren heel goed te liegen en smoezen te verzinnen om maar niet ontdekt te worden, daar zijn ze kampioenen in. Na een lange tijd toen het

weer rustig was ging ik toch maar weer eens kijken of er van die lekkere mannen op staan. Deze keer zal ze me niet betrappen, ik ga daarna de geschiedenis wissen. Stom hè; ik ben een van de weinig mannen denk ik, die het nog nooit met mannen gedaan heeft. Hoe zou het zijn met mannen? Zou het lekker zijn? Hoe zou het zijn om dat geslachtsdeel vast te pakken en af te trekken? Allemaal vragen die door mijn hoofd gaan. Ik zou nooit met een man samen gaan wonen en zou ook niet van een man kunnen houden. Jezus; wat een mooie vent. Oh, shit; pc uit er komt iemand thuis. Een hele tijd gaat het goed komt er nu iemand onverwacht thuis. “Wat was je aan het doen?” Oh, ik was de slaapkamer op aan het ruimen en het oude papier bij de pc weg aan het gooien. Je kijkt me net aan of je me niet gelooft, waarop ze zegt: “dat doe ik ook niet”. Ze loopt door naar de keuken om de boodschappen uit te pakken en op te ruimen. Ik ben ondertussen op de bank gaan liggen en in slaap gevallen, dat doe ik wel vaker. Op eens schrik ik wakker en vraagt ze waar de papieren zijn die ik opgeruimd had. Ik zei: in de container buiten. Gelukkig had ik daar tekenpapier ingegooid van de kinderen. Ik heb echt het gevoel dat ze niet meer vertrouwd en op een of andere manier krijg ik dat vertrouwen van haar ook niet meer terug. Na al die jaren zit ik ook inderdaad in mij eigen fantasiewereldje en ben teruggetrokken. Het zit me zo dwars dat ik er met niemand over kan praten, wat er met mij loos is. Zou ik me eigen verloochen hebben en nooit geweten dat ik homo ben? Allemaal vragen die door mijn hoofd spelen, en daar door komt ook veel spanning in huis en in mezelf. Dingen vergeten en bewust vergeten omdat ik veel meer met mezelf bezig ben. Dan vraag ik me af hoelang houd ik dit vol? Nu heb ik iets van, ik zie wel zolang ik het verborgen kan houden is het goed.

14 Enkel jaren is het goed gegaan, en wat denk je? Ik vergeet weer eens de computer geschiedenis te wissen. De hel breekt weer los. De poten en pannen vliegen door het huis. Het wordt hoog tijd dat ik hulp ga zoeken, en hopen dat er een goede professionele hulp verlener is die begrijpt. We zijn samen in therapie gegaan en alle problemen hem voor gelegd die we hebben. Hij begreep me maar ook de kant van mijn partner begreep hij. Omdat ik nooit eerlijk tegen over mijn partner ben geweest was niet goed te praten. Als ik van begin af aan het had verteld wat me dwars zat had ik veel problemen kunnen voorkomen. Na maanden therapie accepteert mijn partner mijn biseksualiteit nog niet, ik durf ook geen hoop meer te hebben dat ze het wel zou accepteren. Als ik dit van tevoren had geweten dan was ik nooit getrouwd, laat staan dat ik ook nog eens aan kinderen begon. Ik houd van mijn partner en zou ze ook niet kwijt willen, want het een uit duizenden. Blijf ik bij mijn partner zal ik altijd een stukje missen die ze mij niet kan geven. Ik vraag me af hoe hier andere mee om gaan en wat ze er mee doen? Hoe kan ik mijn partner overtuigen dat geen ander wil? Met mannen doe ik het alleen voor de seks, is dat fout? Als ik seks heb met een man moet ik dan van die persoon houden? Had ik het gelijk moeten vertellen voor ik trouwden? Denk je dat deze vorm van biseksualiteit wel over gaat? Heb je nog advies voor me? Iedereen mag hierop reageren en vertellen wat ik zou moeten doen. Kunt een mail sturen naar [email protected] en wordt heel vertrouwelijk behandeld. Ik hoop dat ik veel reactie‘s krijg en dat ik er iets mee kan. Met vriendelijk groet B.d.S

Dating voor biseksuelen (of door biseksuelen?) Door: Wilfred Zegwaard en Ton Heesters Daten is sinds jaar en dag DE gang van zaken bij heteroseksuelen als je in contact wilt komen met het andere geslacht. Als je mensen vraagt wanneer ze gaan “daten” zeggen ze vaak: “spannend” of “lachen”. Dit hoor eigenlijk alleen als je het vraagt aan heteroseksuelen. Als je aan homoseksuelen vraagt wordt er ook volop gedate, afgesproken en onderling geregeld. De manier waarop die twee gaan zijn totaal verschillend. En doorgaans is dat de weg waardoor je je moet banen als biseksueel, hoewel er tegenwoordig relatief veel datingsites zijn voor biseksuelen. Aan het einde van dit artikel vind je er een paar die redelijk tot goed zijn. Wat zijn zoal de valkuilen dan? Hoewel het onderscheid tussen heteroseksueel en homoseksueel lijkt te vervagen de afgelopen jaren, is dat niet zo bij het daten. Iedere seksualiteit zit toch wel in zijn eigen vakje. In de loop van de afgelopen jaren hebben we verschillende sites bezocht en krantjes bekeken, eigenlijk DE twee manieren om te daten, en er blijft een groot verschil bestaan tussen heteroseksueel daten en homoseksueel daten, zij het dat er toch voor biseksuelen “gecatered” wordt, maar soms lijkt dat meer een “extra” dan dat het algemeen zo is. Dat is jammer, maar er zijn verschillende datingsites op internet waar zoiets toch kan. Het succes is zeer wisselend, voor daten in het algemeen overigens. De ene is verzot op daten en legt zo het ene

contact na het andere (zoals de ene auteur). De andere houdt er niet van en doet het bijna niet (zoals de andere). Er zit ook veel toeval in: je moet elkaar maar net tegenkomen, maar ook de kwaliteit van de site maakt wat uit. En wat kwaliteit is vaak ook een onderwerp van discussie op de datingmarkt. Wanneer je biseksuelen op de man af vraagt, blijken er toch een behoorlijk aantal, soms ook biseksuelen die partners hebben, te daten, zij het dat het “succes”, het vinden van een partner, contact of wat dan ook, zeer wisselend is. Het lijkt er soms meer op dat het een dubbeltje op zijn kant is. Succesvol daten Ondanks wat al die websites je beloven: er bestaat niet zoiets als “succesvol” daten. Nooit niet. Websites (of krantjes) die dat beloven, verkopen onzin, “bullshit” op zijn Nederlands. Een partner vinden is geen beslissing of doelstelling. Dat was het vroeger wanneer je vader van man tot man vroeg wanneer je ging trouwen en je op pad moest voor een dame waar je dan ook nog mee in een huis moest. Een partner vinden is meer iets wat je op gevoel doet, “frought with uncertainty” (behept met onzekerheid), wat dan ook die “uncertainty” is. En natuurlijk: we moedigen iedereen aan om het op gevoel te doen, zeker de biseksuelen. Partners die op gevoel gevonden zijn, zijn meestal de leukste. En ze blijven voor het gemak toch vaak wat langer hangen. Elkaar leuk vinden is wat meer waard dan elkaar op waarde schatten. Hoe kun je daten als biseksueel? Er zijn de krantjes (kijk eens in de krantenwinkel) of de websites (als je internet hebt). Bij de meeste krantjes moet je een vergoeding betalen. Je plaatst dan via de telefoon, of via een briefje of internet een advertentie en daar betaal je dan wat voor. De kosten lopen wat uiteen en de blaadjes zijn niet

15 altijd even goed, soms zelfs uitgesproken bagger. Je moet dus een beetje uit je doppen kijken bij die blaadjes: soms betaal je een hoop en krijg je niets. Soms betaal je weinig en krijg je een hoop. Op sommige websites kun je gratis adverteren, anderen deels of helemaal niet. Adverteren kun je doen op minstens honderd datingsites. De kosten kunnen behoorlijk uiteen lopen en wat je ervoor terugkrijgt is vaak zeer wisselend, nog wisselender als de blaadjes. Daten via internet is eigenlijk de bom op dit moment. Als je handig met computers bent is dat misschien wel de meest prettige manier om te doen, maar het is beslist anoniemer. Je hoeft geen brieven te schrijven, niets te posten en je kunt er met je computer zo bij. Nadeel is wel dat je vaak eindeloze formulieren in moet vullen waar je allerlei zinnige (en veel onzinnige) informatie in moet vullen: soms zelfs of je in het bezit bent van een schaap… (grap?). Ook een nadeel is de eindeloze hoeveelheid wachtwoorden en toegangscodes die je bij moet houden. We kennen mensen die er maar een schriftje voor bijhouden omdat ze overspoeld worden door alle wachtwoorden en codes en andere onhandigheden die je van internetdating krijgt en alles wat hij (of zij) op internet doet. Als je daar geen zin in hebt, moet je niet aan internetdating doen. Je blijft formulieren invullen. Er zijn talloze manieren om te daten, zowel op homo, bi als heterogebied. Vele mensen daten graag en alleen al de grootste datingsite van Nederland zegt bijna een miljoen leden te hebben (ter herinnering: “big is not always better”, meer is niet altijd beter). Een van de redacteuren werkte ooit eens en het bleek dat minstens twee van vijf collega’s zich ondergedolven hadden bij grote populaire datingsites. Een collega heeft zijn of haar partner gevonden en de andere, tja, die is nog steeds actief zullen we maar zeggen… (lebber). Ook hebben vele huishoudens een MSN-account om te chatten, veel zelfs meerdere. Chatten is een manier om redelijk anoniem elkaar te leren kennen, na bijvoorbeeld te hebben gemaild. Chatten gaat meestal via het toetsenbord (het is handig om snel te kunnen typen), maar je kunt ook een webcam (of “cam”) erop aansluiten. Zo kun je elkaar dan zien. Als je dat wilt tenminste… Tips voor het daten Het eerste wat je moet vertellen als je aan het daten bent is simpelweg de waarheid. Het maakt niet uit als biseksueel bent, of homoseksueel… of heteroseksueel (ja ook heteroseksuelen kunnen de waarheid zeggen, gna, gna). Misschien als je op zoek bent naar veel losse contacten is het minder nodig om de waarheid te vertellen over jezelf, zoals ook veel heteroseksuelen doen, maar als het iets langer moet duren is het toch wel verstandig, net als veel biseksuelen dat doen. Het is vooral ook omdat er zoals gebruikelijk nogal wat “oordelen” zijn over biseksuelen (en homoseksuelen overigens), met name over het “gemak” wat biseksuelen hebben in het aangaan van (seksueel) contact, ihb promiscue. Althans dat denkt men. Fout. Ook biseksuelen krabben wel eens aan hun broek en dat betekent nog niet dat ze altijd zin hebben, net als heteroseksuelen of homoseksuelen. Eerlijk zijn en een klein

beetje open helpt bij het voorkomen van vervelende ongelukken… De tip is dat je iets over jezelf vertelt maar niet teveel. Dat is deels om het spannend te houden en ook deels om je niet bloot te geven: je weet maar nooit wie je voor je hebt. Geef ook niet een twee drie je telefoonnummer of andere gegevens weg aan anderen; je kunt ongewenste telefoontjes of bezoek krijgen. Een van de redacteuren is dat een keer overkomen (niet de dikke), je wilt het niet meemaken. Erg vervelend. Privacy Iedereen heeft recht op privacy. Dat wil zeggen dat je eigen particuliere ruimte hebt, je eigen dingetje en daar heb je recht op. Dat wil dus ook zeggen dat je niet iedereen over de vloer wilt hebben, email van jan en alleman wilt krijgen of een telefoontjes bij de vleet wilt hebben. De meeste mensen vinden dat prettig en meestal jij dus ook. En dat betekent dat andere mensen dat ook prettig vinden, hoewel er bij de een meer openheid is dan de andere. De ene redacteur is erg op zijn privacy gesteld, de andere is wat makkelijker daarin. Privacy is iets wat je bij daten moet respecteren, te allen tijde. Als je iemands privacy niet respecteert ben je niet goed bezig… Het is soms wel moeilijk te zien waar de grenzen van de privacy van mensen begint en waar het eindigt. Meestal is de meest handige manier het gewoon te vragen. De “fakers” Fakers vormen een groot probleem zowel via de blaadjes en via internet. Een “faker” is gewoon iemand die de boel bedonderd of waar je vroeg of later problemen mee krijgt als je er op ingaat. Fakers komen in alle soorten en maten: 1. De loze reageerders op advertenties in blaadjes of kranten. De symptomen: je hebt een leuke advertentie gezet in een blad of krant en iemand reageert daarop. Je belt, maar er wordt niet opgenomen, ook niet na de vierde keer. Je schrijft en je krijgt geen reactie terug. Je mailt

16 en je email komt terug zonder beantwoord te zijn. Of je krijgt wel contact maar het gevoel bekruipt je dat je om de tuin geleid wordt of dat er problemen van komen. Gelukkig komen ze via de bladen relatief weinig voor. 2. Fakers op internet. Die komen in alle soorten en maten en het is een groot probleem daar. Zoals we al zeiden zijn er erg veel fakers in omloop, beroerd veel, zeker op internet. Er is zelfs een tijd geweest dat ongeveer 40 tot 80 procent van de contacten die via internet verliepen als “fake” gekwalificeerd konden worden. Dat begint de afgelopen jaren wat te zakken, zeker ook omdat er veel sites allerlei dingen zijn gaan controleren. Het is echter, als je dat wilt, heel makkelijk om de boel te bedonderen (zie ook eerlijkheid bij het daten).

houdt). Een andere handige is de chat, zoals MSN of via een van de vele chatboxen. Mocht je zekerheid willen dan kun je altijd vragen om een webcam gesprek. Dan heb je sneller indicatie of iemand daadwerkelijk interesse heeft. Let wel: niet iedereen heeft een webcam en lang niet iedereen vindt het prettig om ze te gebruiken. Men vindt het een inbreuk op de privacy. Tenzij je het leuk vindt om met je blote reet voor het raam te staan… Dan gewoon doen.

Fakers op internet Fakers op internet zijn zo’n groot probleem dat er zelfs een aparte website is om ze op te sporen, http:// www.fakerslijst.nl. Je kunt daar een redelijk actueel overzicht vinden van alle “personen” die gemarkeerd staan als “faker”. Er zit ook een zoekmachine op waar je via een emailadres kunt controleren of iemand als faker bekend staat. Er staat ook een uitgebreid overzicht welke datingsites er zoal zijn en die betrouwbaar zijn. Naar het schijnt worden die regelmatig gecontroleerd. Wanneer je er achter komt dat iemand de boel flest kun je die aanmelden. Een paar soorten fakers op internet: 1. Iemand die zogenaamd contact met je wil leggen. Als je er op ingaat vragen ze je of je dat via een website wilt doen, wel te verstaan: een website waar je dik moet betalen. Nooit doen. Oplichterij. Er zijn een aantal bekende in omloop die je geregeld terug kunt vinden op de fakerslijst. 2. Helaas maar waar: er zijn veel “buitenlandse” vrouwen op het internet actief. Veel hebben zeker positieve bedoelingen, maar er blijkt toch een behoorlijk aantal wat andere bedoelingen te hebben. Een paar voorbeelden: beloven dat ze op reis gaan naar als je ze geld stuurt (doen ze zelden), beloftes van relaties die niet waargemaakt worden (op zijn Nederlands: geldklopperij) tot aan regelrechte beroving (meerdere aangiftes geweest). Een aantal notoire kun je vinden via de fakerslijst, vooral de geldkloppers. Wanneer iemand vraagt om geld om het een of ander te doen, moet je daar nooit op ingaan. Tenzij het natuurlijk die prachtige blonde Thaise schone is uit de folder… Je weet maar nooit. Thais, blond? He, wat? 3. Daters die niet op komen dagen vallen ook onder de fakers. Je maakt een afspraak en je staat te wachten op een koud en winderig station terwijl je ballen eraf vallen van de kou, je maakt een afspraak met een ander en die blijkt geen zin te hebben bij navraag nadat je laarzen inmiddels volgelopen zijn van de regen, je maakt nog eens een afspraak en de koffie blijkt te bevriezen in het kopje na meer als een uur wachten. Als je drie fakers op rij hebt, heb je het gehad. Echt. Je kunt fakers wat voorkomen door tussen de eerste email of brief een tussenfase in te lassen en een telefoontje met elkaar te plegen, bij voorkeur een 06-nummer want die zijn moeilijker terug te vinden (en jij dus ook als je van privacy

In de bovenstaande tabel zie je dat het aantal alleengaanden verdrievoudigd per jaar. Dat je het even weet! Alleengaandenclubs Als je meer het persoonlijke contact zoekt kun je lid worden een club van alleengaanden. Alleengaandenclubs zijn er in behoorlijke mate (in ieder geval in de meeste steden) en er zijn talloze doe- en activiteitenclubs actief waar je aan mee kunt doen, veel voor alleengaanden, alleenstaanden of gemixte clubs. Ondanks het beroerde imago van alleengaandenclubs (“ach, God, je bent alleen” terwijl je met je kluif net drie pruimen hebt gevangen), valt het reuze mee over het algemeen. Er zijn veel redelijk tot goede en gezellige clubs actief. Sommige zijn zeer actief, anderen leiden een sluimerend bestaan. Er zijn groepen actief voor heteroseksuelen en homoseksuelen. Voor biseksuelen wordt helaas niet veel “gecatered”, maar er zijn sociale groepen actief waar veel alleengaande biseksuelen naartoe gaan. Let echter wel op het logo: een gespreksgroep is wat anders dan een geseksgroep of een specialisatie in alleengaande biseksuele vrouwen. Dat laatste is natuurlijk een grap. Of toch niet? Mannen? Mannen…? Datingorganisaties Er zijn talloze datingorganisaties in omloop, of partnersbureaus, of in de volksmond “de trouwcomputer”. Datingorganisaties zijn er allerlei soorten en maten en er zijn er inderdaad die daadwerkelijk wat doen voor biseksuelen.

17 Sommige datingorganisaties doen er namelijk niet zoveel voor en al helemaal niets voor biseksuele mannen in het bijzonder. Die liggen soms wat lastiger in de markt. Er zijn commerciële bureaus, maar er zijn ook stichtingen (zonder winstoogmerk dus: in de praktijk wat minder slaatje slaan uit contactzoekende personen) die bemiddelen voor partners of dates. Het lijkt alsof dat allemaal zwaarwichtig is: in de praktijk kan het heel luchtig zijn en een datingbureau kan uitkomst bieden, mits je maar op je portemonnee let en goed selecteert op de kwaliteit van het bureau. De verschillen zijn namelijk enorm. Consumentenonderzoeken in heden en verleden hebben die verschillen al verscheidene malen naar boven gehaald en het beleid bij sommige van die bureau is meer van gepolijste folders en vlotte babbel dan daadwerkelijke “actie”, ihb een date. Het is dus nogal eens rommel wat je mee naar huis krijgt. Let er dus mee op. Trap er niet in als er een prachtige dame waar de welvaart vanaf slaat uit jou wat slaat… een slaatje wel te verstaan. Neu… daten op homosites. De standaard werkwijze van daten bij gays (of bi-mannen) in dit geval is profielletje maken, invullen wat je zoekt, wat je lekker vindt en wat status is. Je status is je burgelijke stand plus een paar andere gegevens (bijvoorbeeld: gewicht, lengte, haar, noem maar op). Je moet altijd een berichtje terugsturen anders wordt je bestempeld als faker (nepper dus). Het is zelf ook effe handig om wat te reageren op advertenties. Zo maak je jezelf bekend, EN, net als bij de hetero’s, geef nooit je adres weg of telefoonnummer zonder dat je er zeker van bent. Een ongelukje zit in een klein hoekje of bezoekje! (Daar hadden we het al over.) Er zijn heel veel gay dating sites, maar onze expert kan de volgende aanraden: http://www.gayroyal.nl (gratis) http://gay.nl (kleine bijdrage) http://gaysite.nl (gratis) Er is ook iets voor bi-mannen. Dat is http://bimannen.com. Het is een site die ook volledig door bi-mannen gerund wordt, dus als er echt problemen zijn is het begrip iets groter als je biseksueel bent (en soms heb je dat wel eens nodig, ondanks alle “grappen” van hierboven). Ook bij de gay-dating wordt er een hoop genept, dus let op je portemonnee, je gezondheid enzovoort en neem ook hier de nodige voorzorgsmaatregelen. Je kan zo tegen een paal op lopen als je niet uitkijkt. Er is een tipje die als bi-man wel handig is: als “men”, dat is de andere kant, wat persoonlijk wordt, moet je het niet serieus nemen. Persoonlijke vragen komen meestal later, als het wat beter klikt en klinkt.

18

Adressenlijst biseksuele groepen in de Benelux, Frankrijk en Duitsland Naam: Bi’Cause Adres: C/O C.G.L., 3 rue Keller Postcode: 75011 Huidige locatie: PARISFRANCE Telefoon : 06-66065493 Email : [email protected] Website : http://www.bicause.asso.fr of http:// bicause.pelnet.com Stichtingsdatum : 1997 Groep bestaat uit : vrouwen en mannen Huidige leeftijd van de leden: 30 tot 70 Extra informatie: Onze doel is de biseksuele identiteit te laten versmelten. Door: - het promoten van relaties tussen biseksuele mensen op een plaats die hiervoor nog niet bestond - toename van onze kennis van biseksualiteit - informeren over het bestaan en de realiteiten - vechten tegen seksueel overdraagbare ziektes zoals AIDS - het beschermen van biseksuele mensen hun rechte wanneer nodig.

Just Girls Naam: Just Girls Adres: Rozenstraat 14 Postcode: 1016NX Huidige locatie: Amsterdam Telefoon: 020-6263087 Email: [email protected] Website: http://www.geocities.com/aapie86 Stichtingsdatum: meer dan vijf jaar geleden Groep bestaat uit: vrouwen Leeftijd: 15 tot 25 (min of meer) Extra informatie: Een activiteitengroep voor lesbische en biseksuele meiden, waarmee we films kijken, spelletjes doen, discussie houden, uitgaan, feestjes geven en een keer per jaar een weekend weg gaan.

Young & ouT Naam: Young & ouT Adres: Universiteit van Tilburg, Warandelaan 2 (K208) Postcode: 5037AB Huidige locatie: Tilburg Telefoon: Email: [email protected] Website: http://www.youngandout.nl Datum van oprichting: 20-6-2003 Groep bestaat uit: Holebi jongeren Leeftijd: t.m dertig jaar Extra informatie:

Young & ouT is een vereniging voor homo, lesbo & bi jongeren in Tilburg en omgeving. We organiseren leuke, gezellige en daarnaast ook serieuze, informatieve activiteiten voor onze leden. Bovendien houden we iedere maand (3e donderdag van de maand) een feest in café de Lollipop.

Naam: COC Tilburg Adres: Stadhuisplein 344c Postcode: 5038TH Huidige locatie: Tilburg Telefoon: 013-5359050 Email: [email protected] Website: http://www.coctilburg.nl Extra informatie: Organisatie voor homo’s, lesbo’s en biseksuelen in MiddenBrabant Naam: Apollo, vereniging voor lesbische, bi- en homojongeren Adres: Van Oldenbarneveldtstraat 116 Postcode: 3012GB Huidige locatie: Rotterdam (centrum / binnenstad) Telefoon: 010-4361444 Email: [email protected] Website: http://www.apollo-rotterdam.nl Stichtingsdatum: september 1968 Groep bestaat uit: jongeren, zowel man als vrouw Leeftijd: maximaal 27 jaar Extra informatie: We zijn een vereniging die al bijna 37 jaar een begrip is in de verre omstreken. Zo organiseren wij 2x per jaar gespreksgroepen, hebben wij thema café’s, filmcafé’s, grootse feesten en uiteraard een eigen caféruimte in de homostraat van Rotterdam. Onze vereniging is bedoeld voor jongeren tot en met 27 jaar, die niet bekend zijn in de homowereld. Wij bieden een veilige, maar wel zeer gezellige sfeer in ons eigen café. Iedereen die om een praatje verlegen zit of iets kwijt wil, kan daar altijd mee bij ons terecht. Openingstijden: Vrijdag van 18.00-02.00 (leeftijdsgrens tot 27 jaar) Zaterdag van 21.00-02.00 (voor iedereen)

De BiGenoten Naam: De BiGenoten Huidige locatie: Deventer Telefoon: 06-21648558

19 Email: [email protected] Stichtingsdatum: 12-02-2001 Groep bestaat uit: vrouwen Leeftijd: 40+ Extra informatie: de coördinator is Dirkje van Bemmel De BiGenoten zijn biseksuele vrouwen met een HBO/AC of kunstachtergrond, die met elkaar een ontmoetingsgroep vormen. Zij komen uit de wijde omgeving van Deventer. Doel is contact, het uitwisselen van ervaringen, informatie en gezelligheid. Zes keer per jaar zijn er thema-avonden op maandag. Gemiddeld zijn er 10 vrouwen aanwezig. Verder zijn er allerlei sociale activiteiten die spontaan door de leden georganiseerd worden. Hoogtepunt is het jaarlijkse kampeerweekend eind augustus.

Email: [email protected] Website: http://www.kringenhaaglanden.nl Groep bestaat uit: gemiddeld 10 mannen en vrouwen Leeftijd: tussen de 25 en 50 jaar Beschrijving van de groep: Stichting de Kringen is een landelijk verband van ongeveer 200 gespreks- en/of gezelligheidsgroepen waarin homo- en/ of biseksualiteit de bindende factor is. De Kringen Regio Haaglanden is de regionale equivalent hiervan en telt momenteel 16 kringen, waarvan 2 bi-kringen. De regio Haaglanden omvat onder andere Den Haag, Delft, Rijswijk, Leidschendam, Voorburg, Zoetermeer en het Westland.

Uferlos e.V. Bi-Group Cologne Naam: Gay & Lesbian Switchboard Telefoon: 020-6236565 Email: [email protected] Website: http://www.switchboard.nl/ Extra informatie: Informatie en advies aan homoseksuele en biseksuele mannen en vrouwen.

Dubbelzinnig Naam: Dubbelzinnig Adres: Draakplaats 1 Postcode: 2018 Plaats: Antwerpen Telefoon: +32-(0)485-845919 Email: [email protected] Website: http://www.dubbelzinnig.be Groep bestaat uit: vrouwen en mannen (ongeacht leeftijd) Huidige leeftijd: 25 tot 60 jaar Extra informatie: Elke eerste donderdag van de maand gespreksthema-avond en café-avond.

kringenhaaglanden.nl The place to be and meet

Kringen Haaglanden Naam: Kringen Haaglanden Adres: p/a Scheveningseveer 7 Postcode: 2514HB Plaats: Den Haag Telefoon: 070-3293339

Adres: Mail & Meeting Point Uferlos e.V. c/o Buergerzentrum Ehrenfeld Venloer Strasse 429 Postcode: 50825 Plaats: Keulen (Cologne) Land: Duitsland Telefoon: Peter (49) 0221 / 841 804 (Duits & alleen avonden) Fabian (49) 0221 / 93 67 767 (Engels) E-mail: [email protected] (alleen Duits) peter@ uferlos-online.de (alleen Duits) [email protected] (Engels en Duits) Website (URL): www.uferlos-online.de (alleen Duits) Stichtingsdatum: 1986 Groep bestaat uit: beide geslachten Huidige leeftijd: 23-55 Extra informatie: We bieden een grote variatie aan activiteiten: Een open ontmoeting: eerste maandag van de maand. Deze ontmoeting is ideaal voor kennismaking. Op: 20:00 Bürgerzentrum Ehrenfeld, Venloer Str. 429, Koeln Thema-avond: 3de maandag van de maand om 20:00. Het onderwerp is vaak daarvoor te zien op onze website. Bürgerzentrum Ehrenfeld, Venloer Str. 429, Koeln Stappen: derde zaterdag in de maand om 20.00. De ontmoeting is minder gestructureerd en geeft bezoekers de kans om te praten en misschien zelfs een paar drankjes met andere biseksuelen. Locatie: zie alstublieft onze website. Vrouwen Bi-Group: voor planning en locatie, zie onze website.