Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT STAF / SIE OST E-mail internet (werk):
[email protected] E-mail internet (privé):
[email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 11 juli 2008 bij het kopijadres te zijn.
Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Jaargang 15 - Nummer 2 - Mei 2008 Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart Redacteur smi Mike Becker smi Richard Hesterman smi Jan Welling smi André Wijnberger sgt1 Sibyl Gassner dhr Taco Visser - TGTF dhr Paul Lindeboom
MDTN *06-500-61484
Vormgeving & lay-out Grafisch Bedrijf/AVDD Frederikkazerne Den Haag
(MDTN *06-500-61213) Mobiel 06-22412928
Druk OBT B.V. Schiedam
(MDTN *06-549-97482) (MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-532-48160) (MDTN *06-568-84419) (MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-557-66418) (MDTN *06-500-61013)
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Deze zijn te vinden op Intranet: Koninklijke Landmacht/LO–Sport/actueel/Defensiebladen/ Zandloper mei 2008
Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B
ZANDLOPER SPORTORGANISATIE 2 - 08
INFORMATIEBULLETIN VAN EN VOOR DE
Fit
n o i t c for A
Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de redactie van de Zandloper.
Uitgezonden personeel Smi Peter (buddy sgt1 Tom Linthout) Schaarsbergen, MDTN *06-564-33136
Sgt1 Nicolle (buddy sgt1 Eelke Hogenhout) Schaarsbergen, MDTN *06-564-33417
Smi Richard (buddy smi Gerrit Hof) Breda, MDTN *06-529-73610
Laat eens iets van je horen!
“Op naar Olympisch goud” “Opgeven is geen optie” Logistieke burgermedewerkers ZANDLOPER 1
ZANDLOPER 1
Koninklijke Landmacht
Van uw Commandant Het Dienstvak LO/Sport en de consequenties voor in-, door- en uitstroombeleid
4 “Thank you Joep”
Foto omslag: NMK Golf
In de vorige uitgave van de Zandloper schreef ik over het einde van het BBT / BOT tijdperk en de invoering van de aanstelling als militair. In deze editie wil ik het hebben over de consequenties van het instellen van het dienstvak, op het in ontwikkeling zijnde ‘loopbaanbeleid Dienstvak LO/Sport’.
Inhoud mei 08
Op 15 september 2004 is het Dienstvak LO/Sport opgericht. De installatie van dit dienstvak is een erkenning door de KL en onderschrijft het belang wat men geeft aan fysieke- en mentale- opleiding en training. Maar het is ook een waardering voor de rol van ons personeel daarin. Na de oprichting zijn we weer overgegaan tot de orde van de dag en in de afgelopen jaren heeft niemand iets gemerkt van de consequenties van het hebben van een eigen dienstvak. Maar deze zijn er wel degelijk.
6 “Opgeven is geen
verder in dit nummer... Van uw Commandant “Thank you Joep” “Opgeven is geen optie” LO/Sport kort Personeelsaangelegenheden Kerninstructeur Golf “Op naar Olympisch goud” Mountainbiken Even voorstellen... LO/Sportgroepen logistiek versterkt Logistieke burgermedewerkers Marathon van Amersfoort Tibiakop Osteotomie Schrijvers gevraagd!!
optie” 3 4 6 8 9 10 12 14 16 18 19 23 24 27
Binnen het Commando Landstrijdkrachten (CLAS) worden bij de diverse wapen- en dienstvakken allerlei functies vervuld. Er zijn echter ook nog vele algemene functies binnen het CLAS. Dit zijn functies die niet passen binnen een Wapen of Dienstvak, zoals functies op de KMS, staf OTCo, Regionale Militaire Centra, Commando Diensten Centrum,
Opleidingscentrum Initiële Opleidingen, enzovoort. Deze algemene functies moeten gevuld worden door personeel uit alle Wapen en Dienstvakken, dus ook uit het Dienstvak LO/Sport. Het is van belang om hier, bij de jaarlijkse behoeftestelling aan nieuw LO/Sportpersoneel, rekening mee te houden. In het verleden was de personeelsomvang binnen onze LO/Sportorganisatie, nagenoeg gelijk aan die van het Dienstvak. Door de nieuwe in-, door- en uitstroomregeling hebben we binnen het dienstvak dus meer personeel nodig dan dat er aan feitelijk specifieke LO/Sportfuncties vereist zijn. Zo zijn er bijvoorbeeld 40 functies in de rang van adjudant waarvan 32 binnen de LO/Sport en acht daar buiten. Op deze wijze dragen wij bij aan de vulling van algemene militaire functies. Het personeel krijgt zo ook de kans om zich buiten de LO/Sportorganisatie te ontwikkelen en keert daarna al dan niet terug. Ik ben er van overtuigd dat deze ontwikkeling goed is voor de kwaliteit en uitstraling van de LO/sportorganisatie en het individu. De buiten het dienstvak opgedane (militaire) ervaringen kunnen weer goed van pas komen binnen ons dienstvak LO/Sport.
Tevens is het een verrijking voor het individu zelf. Voor personeel met de ambitie om de absolute top te halen is het dus een must om zich, zowel binnen als buiten het dienstvak, breed te ontwikkelen. De angst onder het personeel voor het vervullen van een algemeen militaire functie zie ik gelukkig steeds meer verdwijnen. Sterker nog, binnenkort ga ik, om te voorkomen dat we zelf te veel vacatures krijgen, mensen teleurstellen die een functie buiten onze LO/Sportorganisatie willen vervullen. De juiste toepassing en de effecten van dit nieuwe loopbaanbeleid zullen nog wel enkele jaren duren. De toekomstige LO/Sportinstructeur zal weer meer militair worden door het vervullen van algemene militaire functies en door uitzendervaring op te doen. Op termijn zal het de integrale samenwerking verhogen maar ook de employability van het individu ten goede komen. Ik ben er van overtuigd dat een goede invulling geven aan het Dienstvak LO/ Sport er mede voor zorgt dat we, in een sterk veranderende werkomgeving, minimaal dezelfde betekenisvolle rol binnen het CLAS blijven spelen als tot nog toe. Kol Nico Spreij
19 Logistieke burgers 3
“Thank you Joep” Mijn vertrekdatum 4 maart 2008 staat te boek als;
Emoties, spanningen, onzekerheden en weinig slaap zijn de eerste uren en dagen verschijnselen waar je het meeste mee te maken hebt. Ik moet zeggen dat de rit vanaf het vliegveld Kaia naar HQ Kabul al een geweldige indruk op je maakt. Teruggeworpen in de tijd, word je onder zware beveiliging van de Protection Force dwars door de stad gereden. Persoonlijk voelt dit als een enorme dreiging, zeker wanneer je (tijdens de MGO-cursus op Reek) de beelden van verschillende aanslagen nog terug kunt ophalen.
Overname Door de Protection Force worden vooraf procedures doorgesproken wanneer het fout mocht gaan. Met doorgeladen wapens rijden we het al redelijk donkere Kabul in. Commandant van de Gym op Headquarters Kabul, collega ‘sergeantmajoor’ Joep van Renswouw verwachtte mij wel, maar niet zo vroeg. Wel ideaal, vooral ten aanzien van de overgave- en overname procedure. We hadden nu de tijd om zaken door te nemen en vooral om gezichten bij namen en functies te koppelen.
Respect
hebben wij, een vliegtuig vol
Joep liet mij de eerste dag even acclimatiseren en bijslapen, iets wat met twee uur slaap in twee dagen wel nodig was. De dagen die volgden bestonden alleen maar uit het doornemen van procedures en regelgevingen. Functionarissen ontmoeten die allen Amerikanen zijn. Een structuur die ik ook kende vanuit mijn Heidelbergperiode. Wat je dan gelijktijdig doorkrijgt, is het feit hoe Joep in zijn uitzendperiode heeft gefunctioneerd. Woorden als: respect, persoonlijkheid en waardering komen dan als eerste naar boven.
met uitgezonden militairen,
‘Yes boss’
vanaf Eindhoven via Minhad naar Kandahar, met als eindbestemming Kabul. Tijdstip aankomst: onzeker en vooral onbekend. Volgens insiders
in ruim anderhalve dag een snelle reis gehad.
Joep legt mij alle werkzaamheden uit, ondersteund met de nodige paperassen, want de Amerikanen kennen een hoog formulieren- en vergadergehalte. Met de regelmaat van de klok heb je wel ergens een ‘meeting’. Ook ontmoet ik een ander bekend Nederlands gezicht; de sgt1 Nicolle, door de mensen daar al snel omgedoopt tot Nicky. De andere PTI (Physical Training Instructor) is een ‘Aussie’ van de Australische Navy, Brian Garrety. Zoals eigenlijk alle Australiërs een vreselijke aardige kerel met zeer goede instructeurskwaliteiten. Tevens maak ik kennis met een achttal locals welke Joep ook moest aansturen. Die hadden weinig tot geen aanleg Engels te spreken. Altijd met de insteek van ‘yes boss’ zijn ze niet te peilen.
Ups en downs De schoonmakers werken allemaal hard en de twee frontdesk-medewerkers zijn alle twee Linke Loetjes. Spreken iets meer Engels en verdienen met hun 450 euro zes tot zeven keer meer dan een goed opgeleide leraar in de stad. Kortom een heel ander bureau om te runnen dan de eerste de beste LO/Sportgroep in Nederland. Een uitdaging die Joep met de nodige ups en downs is aangegaan.
Standvastig Zaken doen met engineers (de genisten). Steeds andere mensen proberen te overtuigen van het nut en belang van bepaalde zaken. Dit alles heeft er toe geleid dat er nu iets op de kaart staat. Met een gemiddelde van rond de zeshonderd ‘hits’ bezoekers per dag bij de sport, zet je het sportbureau op de kaart. Ondanks dit alles de zaak vaak ook nog verdedigen die een commandant, de Amerikaanse Colonel W. als verandering weer door wilde voeren. Wie Joep kent, weet dat hij standvastig is en geen centimeter toe zal geven. Misschien wel een eigenschap die de Amerikanen ook wel in Joep waardeerden.
Tevredenheidsbetuiging Zondagmorgen, de ochtend voor het begin van zijn terugreis, zou Joep mij nog eenmaal begeleiden en voorgaan in zijn laatste vergadering met HQ Support Groep. Een wekelijkse vergadering op de zondagmorgen. Joep moest erbij zijn en wij zijn lang genoeg militair om te weten dat er dan iets aan zit te komen. Aan het einde van de vergadering moest iedereen gaan staan en een Captain las op last van de commandant een aantal redenen voor, waarom hij vond dat Joep van de Amerikanen een tevredenheidsbetuiging moest krijgen. Gelukkig hadden wij een fototoestel meegenomen om de uitreiking op de gevoelige plaat vast te leggen. (Helaas, de foto’s niet ontvangen, red). Joep, volledig terecht dat hij aan je is uitgereikt, van harte nog daarmee en bedankt voor de uitstekende overgave en overname. Smi Richard
ZANDLOPER 2-2008
5
5 1 + Collega Chris Hamerlinck van de LO/Sportgroep Oranjekazerne houdt van uitdagingen zoals te lezen was in Zandloper nr 5 september 2006. Hier kon u over zijn wedstrijdavonturen in Zuid-Frankrijk lezen, met temperaturen boven de veertig graden, dit in contrast met de hieronder beschreven wedstrijd in Canada met temperaturen onder de veertig graden.
s i n ” e e i v t e p g o p O “
n e e g
je zelf. Acht dagen in één stuk doorlopen is geen optie. Ik ging weg met de insteek om vier uur per dag rust te nemen in de vorm van slaap, eten en verzorgen. Afhankelijk van hoe snel ik mij weer fit voelde, ging ik weer op pad.”
Stuifsneeuw
Van 9 februari tot en met 17 februari heeft hij deelgenomen aan de Yukon Arctic Challenge in het plaatsje Whitehorse in de staat Yukon. Hij arriveerde vier dagen voor aanvang van deze wedstrijd. De temperatuursovergang was enorm; van plus 15 naar min 32 graden. “Even een extra laagje aantrekken, laten we het maar vallen onder het woord: acclimatiseren”, aldus Chris.”Bij de start was het extreem koud met 44 graden onder nul. In totaal startten er 25 personen waarvan dertien voor de 520 kilometer. De overigen gingen voor de 42 of 160 kilometer.
Om de zwaarte van het evenement aan te geven geeft Chris het volgende voorbeeld. “Op een gegeven moment moet ik een rivier oversteken van acht kilometer lang, met windkracht 8 en stuifsneeuw als ‘vijand’. Na toch een verwoede poging om deze zonder sneeuwschoenen over te steken, kom ik er snel achter dat dit een onmogelijke opgave is. Uiteindelijk doe ik er ruim drie uur over om deze rivier over te steken en ontkom ik er niet aan dat ik blaren oploop, ondanks dat ik driftig geoefend had in het mulle zand op de Arnhemse Heide.” Verder is Chris tijdens deze wedstrijd teruggevallen op standaard drills, iets wat in deze omstandigheden noodzakelijk is en wat je aan militairen, maar zeker aan LO/Sportinstructeurs kunt overlaten.
Goed doel
Blessure
Voor deze bijzondere uitdaging was Chris genoodzaakt om naar het buitenland te gaan omdat er in het kikkerlandje Nederland niet van dit soort wedstrijden georganiseerd kunnen worden. Een gedeelte van deze onderneming wordt door de 11 Luchtmobiele brigade gefinancierd; de LO/Sportorganisatie steunt in de vorm van materiaal en tijd. Chris koppelt zijn uitzonderlijke wedstrijdvormen vaak aan een goed doel. Ditmaal had hij gekozen voor een project dat de ouders van de op 15 juni 2007 in Uruzgan omgekomen militair Timo Smeehuijzen (20) leiden. Voor dat project probeert Chris wat geld binnen te halen. Een moeilijke opgave omdat het veel tijd en energie kost waaronder het aanschrijven van bedrijven waarbij de respons helaas bijna nihil is. Toch mag je daar niet over klagen, want je vraagt een gunst en alles wat je krijgt is meegenomen.
180 kilometer voor de finish loopt Chris een blessure op. Tijdens een afdaling in het donker kiept de pulkslee om waarbij Chris zijn knie zodanig verdraait dat hij op dat moment even moest halt houden. De knie doet even niet wat hij gewoon hoort te doen, erger nog hij wordt dik (vocht). Opgeven is geen optie en is ook niet opgekomen bij Chris. Twaalf uur lang zit hij vast en brengt hij voornamelijk door in zijn slaapzak en probeert zijn knie weer in beweging te krijgen door warmte, te rekken en te strekken. De eerste meters was het even doorbijten, maar vervolgens kon het genieten weer beginnen.
-40 Pulkslee
Tijdens de acht dagen moet je je zo snel mogelijk, met behulp van een kompas en een door de organisatie verstrekte kaart (1:150.000), van A naar B verplaatsen met daartussen vijf controleposten. Chris had wel een GPS bij zich, maar kon deze niet optimaal gebruiken omdat door de kou de batterijen snel zijn leeg getrokken. Voor noodgevallen had hij een satelliettelefoon bij zich. Tijdens deze wedstrijd is selfsupporting een ‘must’. Je moet je namelijk zelf in de noodzakelijke levensbehoefte voorzien die je mee moest dragen op een zelf voortgetrokken pulkslee. Chris heeft veel profijt gehad van de ervaring die hij onder andere heeft opgedaan in de Vakol (koudweer training) waardoor hij niet zo gemakkelijk uit het veld te slaan is.
Groot, wit en bosrijk
De staat Yukon is ruim tien keer zo groot als Nederland en telt 25.000 bewoners. Het landschap is groot, wit, bosrijk en kent vele hoogteverschillen. “De dagindeling bepaal
Finish
Uiteindelijk finishen er maar twee personen. Door deze blessure wordt hij tweede. Niet helemaal terecht, blijkt achteraf, want de persoon die eerste wordt, heeft al die tijd achter Chris aangelopen omdat kaart- en kompas onbekend waren, maar ook het handelen in de vrije natuur, aldus Chris. Doordat hij even een iets langere pauze moest nemen in verband met zijn knie is de persoon uiteindelijk met behulp van de organisatie gefinisht. De persoon is overigens wel een prof die behoort tot het Amerikaanse North Face team. Blijkbaar zijn ze daar alleen gewend dat de route volledig is uitgezet met rood/wit lint. Officieel is dit ‘nog’ niet recht getrokken. Met deze ‘eerste’ plaats is hij de tweede Nederlander die, na vijf evenementen, deze tocht heeft volbracht.
Fietstocht
De volgende evenementen staan nog op zijn lijstje, een fietstocht in Amerika. Letwel een fietstocht van kust tot kust over een afstand van 3500 mile. Of terug richting Canada danwel Alaska voor een nog grotere tocht. Eerst solliciteren en dan kijken of er tijd voor te vinden is. Aooi Richard Wichhart
LO/Sport kort
Personeels
aangelegenheden
NMK Golf Hole-in-one Tijdens de NMK-Golf kampioenschappen op 23 april in Biddinghuizen is door aooi Meine de Boer van de LO/Sportorganisatie op hole Oranje 8 een heuse hole-in-one geslagen. Wij feliciteren Meine met deze prestatie.
Ambtsjubileum Sgt1 Flier Sgt1 Thijssen Smi Sibbald
Uitslagen en overige informatie kunt u vinden op de Intranetsite van de LO/Sportorganisatie (Snelle toegang LO/Sportcommissie KL)
S. R.F.G. M.
Bronzen medaille Bronzen medaille Zilveren medaille
31 januari 2008 6 maart 2008 7 april 2008
M.C. M.R.
M.i.v. 8 april 2008 tot adjudant M.i.v. 1 mei 2008 tot adjudant
Bevorderingen
KL Futsal Op 20 februari 2008 heeft in Valkenhuizen te Arnhem het NMK Futsal plaatsgevonden. Uitslag KL Futsal 2008 1 ZE LTK 2 JWF (1) 3 11 LMB (2) 4 OTCMan 5 13 Mechbrig Overige informatie kunt u vinden op de Intranetsite van de LO/Sportorganisatie (Snelle toegang LO/Sportcommissie KL)
Smi Smi
Dekkers Becker
Met Functioneel Leeftijdsontslag Aooi Wylenzek Kap Weeterings Aooi Doeve
K.T.M. H.P.M. R.A.
M.i.v. 31 maart 2008 M.i.v. 10 april 2008 M.i.v. 1 mei 2008 Aooi Richard Doeve
Rectificatie De heer Sam Bakarbessy en John Goris hebben gebruik gemaakt van de SBK-regeling Sinds 1 januari werkt Els Eijgendaal-Roos tijdelijk voor een half jaar als herplaatsingkandidaat bij de RPD in Havelte.
Opleiding Op 4 april heeft sgt Gert-Jan Tempels van de LO/Sportgroep Oranjekazerne de VAKOLopleiding afgesloten en de rode baret in ontvangst mogen nemen.
NMK Schermen Op 18 maart 2008 heeft de Sportcommissie KL op de Koninklijke Militaire School te Weert, namens het Bureau Internationale Militaire Sport, het Nationaal Militaire Kampioenschap Schermen georganiseerd. Uitslagen en overige informatie kunt u vinden op de Intranetsite van de LO/Sportorganisatie (Snelle toegang LO/Sportcommissie KL)
ZANDLOPER 2-2008
Bedankje Mevr. Ans van Nimwegen (l) en Inge de Vries willen langs deze weg iedereen bedanken voor de aanwezigheid en alle cadeaus, bloemen en andere blijken van waardering die zij in ontvangst mochten nemen tijdens hun 25-jarig jubileum.
Zwangerschap Collega sgt Miriam van Gog gaat met ingang van 16 augustus vanwege haar zwangerschap de LO/Sportorganisatie verlaten. Wij wensen de ‘dader’ Kevin van Gils en Miriam heel veel geluk in de toekomst.
9
Kerninstructeur Golf Met tien cursisten begonnen we de “fysiek loodzware” golfcursus. Het bleek achteraf een bikkelharde afvalstrijd te worden, waarbij aan het eind van de cursus alleen de acht beste waren overgebleven.
Bij “teaching Pro” aooi bd Joop Klinkenberg waren we in goede handen en konden we in razend tempo onze eigenvaardigheid naar een hoger peil brengen en werden we ook geschoold in de methodiek en didactiek van het golfen.
eigenvaardigheid duidelijk in de lift zat. Na een heerlijke lunch was het weer tijd voor een baantje met elke keer toch wel weer een vreemde flightindeling? Jan Welling, angst?
Zelfstudie Gevarieerd gezelschap De cursus was vanwege de intensiteit over een viertal weken verdeeld, waardoor tussendoor het lichaam weer optimaal kon herstellen. Om het certificaat Kerninstructeur Golf te behalen moest er een aantal ‘hindernissen’ genomen worden. De eigenvaardigheid moest op een redelijk niveau liggen. Het was al snel duidelijk dat dit voor het in leeftijd sterk variërende gezelschap nog de minste problemen ging opleveren. Maar helaas moest niet alleen de vaardigheid van de ‘vrij gemakkelijke’ sport golf beheerst worden. Nee, wij als militaire LO/Sportinstructeurs moesten voor het diploma Militair Golfinstructeur, ook nog een hele lastige theorietoets met een voldoende afsluiten. Om de eigenvaardigheid in de toekomst op peil te kunnen blijven houden, konden we de militaire cursus afsluiten met het GVB examen.
De cursus was loodzwaar en dat werd duidelijk in de derde week. Na de inspanningen van vorige week was Tim Olthof
geblesseerd geraakt en kon hij het praktijkgedeelte van de cursus in verband met een enkelblessure niet voltooien. (Hij krijgt later de kans en het komt allemaal goed). We begonnen met de “techniek theorietoets”, die haalbaar was, maar waar je wel had moeten opletten tijdens de les en daarnaast ook nog heel veel zelfstudie moest plegen. Bij de uitslagen van de toets werd snel duidelijk dat de twee collega’s van de KMA beter zijn in de theorie dan de praktijk. Op de laatste cursusdag van de week, op de baan in Biddinghuizen, gingen we de holes oefenen voor de volgende ‘spannende’ examendag.
Examenvrees
Met vlag en wimpel
Sgt Ruud Bom, LO/Sportgroep Den Haag
Spannend werd deze dag zeker! Niet zozeer het golfexamen maar de reis er naar toe. De drukste spits van 2008 tot nu toe met heel veel regen, hagel, sneeuw, kortom een gekkenhuis. Vijf minuten voor tien ben ik gelukkig de laatste van de golfcursisten die binnenkomt. We hebben nog vijf minuten voor het examen en we kunnen gelijk beginnen. Theorie en praktijk was voor niemand een probleem. Allen zijn geslaagd met vlag en wimpel, al hing die bij sommigen niet in de top!
Wel viel op dat Jan het op de examendag af laat weten. Angst (voor de jeugd)? Flightindeling? Examenvrees? Nee, Jan was (er) ziek (van) en heeft het examen op een later tijdstip gehaald. De cursus werd gezellig afgesloten met het lopen van een baantje en het uitreiken van de diploma’s. De cursus zat zeer goed in elkaar. We hebben zeer veel geleerd en onze dank gaat uit naar aooi’n bd Joop Klinkenberg en Raimond Bernard die de laatste twee dagen in Biddinghuizen ook zijn expertise gedeeld heeft.
DEELNEMERS staand vlnr: Joop Klinkenberg Ruud Bom Bart Steenge Gerrit Pasman Anne-Marieke van Hu lst Ron Spijkerman (alleen GVB) Jeroen Mecking knielend vlnr: Gerrit Hof Joost de Jong
Bunkerslagen Vanaf de eerste dag hard aan de slag met eigenvaardigheid. Dit alles deden we op het zonovergoten grasveld van de Bernhardkazerne. De cursus was zo goed gepland, dat als er maar een wolkje voor de zon dreigde te gaan, wij naar binnen gingen voor de theorie. Op de afsluitende dag van de eerste week werden we geschoold in de bunkerslagen en het putten op de golfbaan in Biddinghuizen. Om de nodige energie bij te tanken voor de baan die ‘s middags gelopen moest worden, hadden we een overheerlijke “Jagerslunch”. Na het lopen van de baan in de middag, stond iedereen weer met twee benen op de grond, want het ‘echte werk’ bleek toch wel lastig.
Dertig jaar geleden De tweede week stond duidelijk in het teken van de theorie (slecht weer?). Dit omdat de golfsport die ooit begonnen was met maar zeven regels nu is geëvolueerd tot een ’onlogische regelbrei’ waar geen eind aan komt. Gerrit Pasman die veel regels verre van logisch vond, heeft zich ook vaak afgevraagd waarom hij z’n GVB niet dertig jaar en driehonderd regels geleden had gehaald. Tijdens de laatste dag van de week op de golfbaan in Biddinghuizen werd wel duidelijk dat de
ZANDLOPER 2-2008
11
“Op naar Olympisch goud” Ondanks de drukte en stress om voor de komende Olympische Spelen ‘zijn meiden’ in vorm te krijgen, heeft onze topcoach Nederlandse dameshockey Marc Lammers toch tijd gevonden om een interview af te geven aan ons lijfblad de Zandloper. Marc (38), bondscoach van het Nederlandse Dameshockeyteam, is getrouwd met Karin en vader van twee kinderen, dochter Peppe (10) en zoon Jurre (9). Hij woont met zijn gezin sinds twee jaar in een mooi verbouwde boerderij in het idyllische plaatsje Haarsteeg, onder de rook van ’s-Hertogenbosch.
LO/Sportinstructeur Dat hij tijd vrij maakte voor dit interview heeft waarschijnlijk ook te maken dat Marc ooit dienstplichtig LO/Sportinstructeur is geweest en terug kan kijken op een geweldige periode. Voor zijn dienstplicht moest hij zich melden op het OCLO in Ossendrecht in 1992 (4e lichting). Na de opleiding wordt hij geplaatst op de Brederode/Lunettenkazerne in Vught.
Groepsprocessen Over zijn dienstplicht is Marc zeer enthousiast. “Ik vind het ergens wel jammer dat de dienstplicht er niet meer is. De huidige jeugd zou door deze ervaring beter om kunnen gaan met discipline en tijd. Afspraken die gemaakt worden, verantwoordelijkheden en zaken die van je verwacht worden, die je na moet komen.” Het belangrijkste vindt hij de groepsprocessen die ontstaan. Achteraf herinnert hij zich, dat het kader niet zo gek veel instructie gaf. Eigenlijk stuurden zij alleen maar processen aan. Zelf kwamen wij vaak met de oplossingen, wat uiteindelijk door het individu en de groep beter werd geaccepteerd. “Deze basis is gedeeltelijk de grondslag van mijn huidige manier van coachen.”
Topsportregeling Tijdens zijn dienstplicht speelde hij zelf hockey op hoog niveau. Faciliteiten zoals
wij die nu kennen waren er toen nog niet. De overgang naar een beroepsleger is wat dat betreft vele malen beter en de huidige topsportregeling is natuurlijk een fantastische oplossing. Voor de sporter en de organisatie is er een win-win situatie.
Ervaring Het ervaren en ondergaan van aspecten die je buiten jouw geëigende sporttak opdoet en die je meeneemt en plaatst binnen jouw eigen sport, kunnen jou als individu en als groep sterker maken. Coping met de factor stress (stressgevoelens ondergaan en plaatsen), zouden binnen een wedstrijd cruciaal kunnen zijn. Omgaan met bijvoorbeeld teleurstellingen of snel inventieve oplossingen zoeken vanwege tijdgebrek. Marc is van mening, dat je die ervaringen buiten de sport op moet doen (out of the box). De transfer van die ervaringen naar de wedstrijd, competitie of toernooi maken het individu en het team sterker.
Kruisbestuiving Contact met andere coaches vindt regelmatig plaats. Buiten het bezoeken van seminars en volgen van cursussen, is uitwisseling van ervaringen en andere manieren van aanpak soms herkenbaar, vernieuwend of leerzaam. Twee bekende voetbaltrainers die Marc heeft bezocht waren Louis van Gaal en Foppe de Haan. Op zijn beurt heeft Marc bezoek gehad van Raymond Atteveld en Wiljan Vloet. Zo is er een vorm van kruisbestuiving en ook hier spreken we dus van een win-win situatie. “Spelers moet je leren focussen op hun sterke punten. Cijfermatig kan je zeggen hoe word ik van een “8” een “10”? Aan zwakke punten probeer ik dan wel iets bij te schaven, zonder er al te veel energie in te stoppen. De meeste tijd en energie steek ik in die “8”. Dit geldt voor het individu, maar ook voor het team. Ik heb nog nooit een wedstrijd gewonnen op mijn zwakke punten. Waarom focussen wij er dan nog zoveel op. Je kunt beter focussen op de sterke kanten want alleen dan ga je excelleren en krijg je zelfvertrouwen. Daarnaast is diversiteit in je team ook heel belangrijk. Diversiteit is de kracht van je
team. Deze visie is zowel bij mannen als vrouwen toepasbaar.”
‘Heidebrand’ Een wezenlijk verschil tussen mannen en vrouwen, is dat vrouwen emoties onthouden en vaak niet de inhoud. Mannen zijn meer op de inhoud gefocust. Vrouwen zijn ook veel volgzamer, terwijl mannen kritischer kunnen zijn. Marc gaf hierbij een heerlijk en duidelijk voorbeeld. “Wanneer ik aan vrouwen de opdracht geef: “loop twee rondjes rechts om deze boerderij”, zijn ze gelijk weg. Bij dezelfde opdracht zullen de mannen vragen: “waarom niet linksom?”. De reden van: “beter in verband met de wind”, accepteren ze en zijn daarna weg. De vrouwen zullen aan de andere kant van de boerderij tegen elkaar zeggen: “belachelijk, waarom lopen we nou niet linksom”. Een ‘heidebrand’ noemt Marc dit euvel bij vrouwen. Dat moet je volledig blussen, anders blijft het smeulen en omdat het niet zichtbaar is zou het ergens zo maar weer kunnen gaan branden.
Toekomst Marc heeft vele prijzen gewonnen, wat hem inderdaad de status van ‘topcoach’ geeft en waar hij volledig recht op heeft. In de prijzenkast ontbreekt alleen nog het Olympisch goud. Een prijs die hij dit jaar hoopt te pakken. De kans dat hij in de toekomst ooit nog een keer coach zal worden van het Nederlandse herenhockeyteam acht hij niet ondenkbaar.
Gezinsleven “Na deze klus wil ik er voorlopig zijn voor mijn gezin. 140 dagen per jaar weg is voor het gezinsleven niet bepaald bevorderlijk. Ik realiseer me als geen ander dat mijn kinderen maar één keer jong zijn. Kijken bij mijn zoontje naar het voetbal en bij mijn dochter naar het hockey is heel belangrijk, in ieder geval alle gezinsbeslommeringen in deze en komende fase van mijn leven.” Wij, de redactie, willen Marc bedanken voor dit interview en wensen hem ontzettend veel succes in China.
“Ik heb nog nooit een wedstrijd gewonnen op mijn zwakke punten”
Redactielid smi Richard Hesterman ZANDLOPER 2-2008
13
MOUNTAINBIKEN IN HET RIJK VAN DE HUNEBEDDEN Op initiatief van aooi Alexander Keulemans stond Havelte op 20 maart, de dag voor Goede Vrijdag, in het teken van een ATB-toertocht. De meeste deelnemers verwachten hunebedden, een vlak en niet al te zwaar parcours. De grote lus van dertig kilometer werd echter uitgezet door smi Lieuwe Wobbema -in een al iets minder donkerblond verleden hoofdinstructeur op de LO/Sportgroep EVN bij het Korps Commando Troepen-, het werd dus een mannelijk parcours. En de omgeving van Havelte blijkt onvermoede, uitdagende ATB-elementen te herbergen. En daarmee wordt niet het passeren van schaapskooien of het doorkruisen van het waterwingebied van Overijssel bedoeld.
‘Het Nuchtere Noorden’ Er werden vele single-tracks voorgeschoteld en hier en daar een pittig heuvelparcours bedwongen waar zelfs de kleinste tandwielen nodig waren om zonder afstappen de top te bereiken. Door de regen van de voorgaande maanden waren ook de gewone paden een uitdaging op zich. Een stukje verhard fietspad langs een golfterrein, deze “sport” heeft zelfs ‘het Nuchtere Noorden’ al bereikt, zal menigeen als een welkome traktatie hebben ervaren. Wat overigens niet nodig was want de catering vooraf, met diverse soorten energierepen en tussentijds bouillon en bananen, was bijzonder goed verzorgd.
Loodzware passages De extra lus van zestien kilometer voor de echte die-hards, uitgezet door sgt1 Manuela Kruise en deze dag bezig met haar laatste werkdag, was, door de variatie op de eerste lus, iets eentoniger met desalniettemin een paar loodzware passages. Het oversteken van een paar tankbanen was ook een kunst op zich.
Hunebedden Met een ‘blauwe hap’ na afloop sprak iedereen over een zeer vermoeiende maar ook een zeer geslaagde dag. Was er dan helemaal geen negatieve kritiek? Jawel, het personeel van de LO/Sportgroep JPK had de hunebedden erg goed verstopt. Niet eentje gezien. Redactielid Paul Lindeboom
ZANDLOPER 1-2008
15
Daarvoor waren het altijd omscholingscursussen. Op 5 december 1980 heb ik de Passing Out op de KMS gehad en was ik dus effectief onderofficier bij de KL. Op 6 december ben ik geplaatst bij 101 Tankbataljon Soesterberg. Daar heb ik alle functies van het materieelbeheer bij een gebruikende bekleed. Meewerken aan de materieelbeheertechnische omwisseling van de Centurion naar Leopard 1V, was mijn grootste uitdaging. Op 28 april 1986 werd ik als tweede beheerder bij de 13e Pantserluchtdoelbatterij van de 25e Afdeling Palua in Ede geplaatst. In december ben ik geplaatst bij de Stafstafverzorgingsbatterij van dezelfde afdeling als C-Bevogp van een Logistiek zelfstandige eenheid. Deze functie heb ik vervuld tot 1 januari 1995. In 1992 ben ik als beheerder AS-20/80 meegeweest met de eerste rotatie van 1 (NL/BE) VN Transportbataljon naar het voormalig Joegoslavië.
Even voorstellen… Ik ben Gerard van Kranenburg, geboren op 1 augustus 1958 in Veenendaal. Officieel ben ik per 1 april geplaatst bij de LO/Sportorganisatie maar ben er al vanaf 11 februari werkzaam. Ik heb de functie van STOO Coördinator Materieel LO/S bij de sectie Ondersteuning overgenomen van Karel Wylenzek, die per 1 april de dienst heeft verlaten. Voor mij is de LO/Sportorganisatie niet helemaal onbekend omdat ik, in mijn vorige functie, onderofficier Organisatiebeheer bij de Afdeling PR&O (Planning, Regie en Ondersteuning) van het Persco,
ZANDLOPER 2-2008
uitvoering heb gegeven aan de reorganisatie van onze organisatie. Ik zeg bewust onze organisatie, omdat ik mij, niet alleen nu, maar al vanaf het begin, erg welkom voel bij de LO/Sportorganisatie. Gezin Sinds 6 maart 1981 ben ik getrouwd met Cobie. Wij hebben een dochter, Suzanne, van 25 jaar. Suzanne is in september 2006 afgestudeerd aan de PABO in Arnhem. Zowel mijn vrouw als mijn dochter zijn werkzaam in de Kinderopvang, Cobie als hoofd van een peuterspeelzaal in Veenendaal, Suzanne als locatiehoofd bij de naschoolse opvang in Woudenberg.
Sinds mei vorig jaar woont ook Henk, onze schoonzoon, bij ons. Mijn militaire functies tot nu toe… Op 11 september 1978 heb ik mijn eerste stappen gezet in dienst. Ik ben toen begonnen met de opleiding beroepsonderofficier op de KMS in Weert. De opleiding aan de KMS duurde toen nog 12 maanden. September 1979 ben ik naar het OCInt (Opleidingscentrum Intendance, het huidige OCLog) in Bussum gegaan. Daar heb ik de 15 maanden durende opleiding tot Onderofficier Materieelbeheerder gevolgd. Dit was toen pas de tweede lichting die de opleiding vanaf de KMS volgde.
met een hengel in de hand aan de waterkant vertoeven. Iets wat ik als kind ook vaak met mijn vader heb gedaan.
“Feyenoorder word je niet, dat ben je!” Mijn grootste passie (na mijn gezin natuurlijk) is FEYENOORD. Als seizoenskaarthouder zit ik elke thuiswedstrijd in het voetbalwalhalla van Nederland, DE KUIP. Het is elke keer weer een feest om daar te zijn, ongeacht de resultaten. Natuurlijk is het in betere tijden veel prettiger dan in slechte tijden, maar FEYENOORD zit in mijn bloed. Zoals een Rotterdams gezegde luidt: “Feyenoorder word je niet, dat ben je!” Nadrukkelijk wil ik me hier wel distantiëren van alle randverschijnselen veroorzaakt door zichzelf supporter noemende personen zonder het te zijn. Het is slechts een kleine groep ontspoorde wezens, die het voor de echte Feyenoorders regelmatig verzieken. Ik onthou me dan ook van elke actie in die richting.
Tenslotte Ik verheug me op een leuke en mooie tijd bij de LO/Sportorganisatie. Mijn motivatie om, samen met alle collega’s, het materieelbeheer naar een hoger niveau te brengen, is erg groot. De medewerking die ik tot nu toe ervaren heb, is bewonderenswaardig. Zelden heb ik meegemaakt dat, met alle respect, ‘niet logistiekelingen’ zo betrokken zijn bij het beheer en verzorging van het materieel. Ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat bovenstaande gaat lukken. Afsluitend mijn twee motto’s die ik als beheerder heb;
“De werkvloer is er niet voor mij, maar ik ben er voor de werkvloer” en “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan”
Aoomb Gerard van Kranenburg, Stoo Coördinator Materieel, sectie Ondersteuning LO/Sportorganisatie
Van 1 januari 1995 tot 1 juni 1998 werd ik geplaatst bij 731 Depot in Utrecht. Daar heb ik de “deur dicht” gedaan omdat het Depot werd opgeheven. In 1995 ben ik weer naar het voormalig Joegoslavië geweest, samen met twee andere collega’s, om voor de samengevoegde Logbase en Transportbataljon, de otassen samen te stellen. In juni 1998 ben ik geplaatst bij de 330 DS/AS Herstelcompagnie in de functie van sm Distributie. Op 9 april 2001 ben ik geplaatst als Onderofficier Organisatiebeheer bij de Afdeling Organisatie van het voormalig DP&O. Deze functie heb ik vervuld tot 1 april 2008, dus tot huidige plaatsing bij de LO/Sportorganisatie. Hobby’s en passie! Mijn hobby’s en passie zijn het gevolg van mij opvoeding. Van mijn twaalfde tot mijn twintigste (toen ben ik het ‘leger’ in gegaan) ging ik bijna elk weekend met mijn vader mee naar verzamelaars- en antiekbeurzen. Zijn hobby, verzamelen van munten, heeft ook mij aangestoken tot het ‘verzamelen’ van alles en nog wat. Op dit moment is mijn hoofdverzameling, naast o.a. oude ansichtkaarten, oude fotocamera’s. Ook mag ik graag
17
LO/Sportgroepen logistiek versterkt Vorig jaar oktober heeft de reorganisatie LO/Sportorganisatie plaatsgevonden. Een van de uitvloeisels van deze reorganisatie is de invoering van de Medewerker Logistieke ondersteuning/chauffeur vrachtauto Licht Transport (Mdw Logost/ch vau LT) bij de LO/Sportgroepen geweest. Deze nieuwe functionaris heeft bij de LO/Sportgroep onder andere tot taak: het beheren van het materieel, het toezicht houden op het infrabeheer, optreden als aanspreekpunt voor het LFD, het verzorgen van documentatie en administratieve werkzaamheden. Dit soort werkzaamheden werd in het verleden als een soort bijbaantje door één van de LO/Sportinstructeurs gedaan. Om een stuk continuïteit te waarborgen is nu de Mdw Logost/ch vau LT binnen onze organisatie ingestroomd. Om alle Mdw Logost/ch vau LT vanuit dezelfde beginsituatie te laten starten is er een eenmalige cursus voor deze functionarissen ontwikkeld door aoo Karel Wylenzek. De cursus heeft van 11 tot en met 21 februari plaatsgevonden. Tijdens deze cursus zijn vele onderwerpen de revue gepasseerd. Een groot deel van de tijd is besteed aan het materieelbeheer. Hierbij zijn de diverse logistieke procedures en formulieren behandeld. Ook het aspect infra is aan de
ZANDLOPER 2-2008
orde geweest met daarbij ook een stuk praktijk. De cursisten zijn ook fysiek nog aan hun trekken gekomen tijdens de les onderhoud mountainbikes en klimmateriaal. Terugkijkend zijn de twee cursusweken een succesvolle aanvulling geweest voor de logistieke medewerkers om hun werkzaamheden te kunnen uitvoeren. Ze hebben diverse tips en tools meegekregen om een goede invulling aan de werkzaamheden te kunnen geven. Dit bleek wel tijdens de recentelijk gehouden terugkomdag. Tijdens deze dag zijn de ervaringen van de afgelopen startperiode uitgewisseld, is er nog aanvullende instructie voor een aantal onderwerpen gegeven en heeft men vragen kunnen stellen. Als conclusie kunnen we wel stellen dat de uitbreiding van de LO/Sportgroepen met een logistieke medewerker een positieve ontwikkeling is. Maj Arie Slok, Hfd Sie Ost LO/Sportorganisatie
Logistieke burgermedewerkers bij de LO/Sportorganisatie Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Maurice Bijen : LO/Sportgroep OK / KHH / Munster : *06-564-33411 : LO/Sportorganisatie te Amersfoort (Staf) : Samenwonend : 1 (Celine) : Geen
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Bas Bovee : LO/Sportorganisatie te Amersfoort (Staf) : *06-500-61486 : School Voor Vredesmissies : Samenwonend : Geen : Reptielen en motorrijden
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Wil Fasen : LO/Sportgroep SK te Oirschot : *06-549-97488 : LFD te Oirschot : Gehuwd : 2 zoons (19 en 21 jaar) : Passief kijken en meerdere onderdelen van sport
19
ZANDLOPER 2-2008
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Henk Jansen : LO/Sportgroep BHK en DUMO : *06-500-61839 : Schbat LMB te Schaarsbergen : Samenwonend : 2 dochters, Sterre (5) en Anoek (2) : Voetbal, wandelen (met name de Vierdaagse) en fietsen
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Herman Den Uil : LO/Sportgroep GSK Ermelo : *06-533-77141 : 320 HRST/400 GNK : Gehuwd : 2 dochters : mijn gezin
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Sebastiaan van Laarhoven : LO/Sportgroep EvN Roosendaal : *06-589-58562 : Engelbrecht van Nassaukazerne bij de Beveiliging : Gehuwd : 1 zoon en 2 kleinzoons : Sport in alle vormen en motorrijden
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: René Verkade : LO/Sportgroep JPK Havelte : *06-532-48160 : LFD Wezep : Ongehuwd : 1 hele mooie dochter van 8 maanden : Klassieke auto’s
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Ton Naaijen : LO/Sportgroep BRK te Vught : *06-531-81706 : Persco te Vught : Gehuwd : 2 zoons, (8 en 15 jaar) : Hardlopen, fietsen en zwemmen
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Richard Vroon : LO/Sportgroep JWF Assen : *06-541-58288 : School Noord Assen : Gehuwd : Ja : Motoren en auto`s
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Hans Sengers : LO/Sportgroep VHK te Weert : *06-578-62831 : Repro KMS : Gehuwd : Geen : Op vakantie met de camper, fotografie en motorrijden
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Maarten van Bussel : LO/Sportgroep RvS te Oirschot : *06-549-64630 : 330 Matlog pel te Veldhoven : Gehuwd :3 : Fietsen, gitaarspelen en koken
21
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Thijs Tuhusula : LO/Sportgroep GMK te Garderen : *06-530-66234 : DUO-uitleenorg te Garderen : Ongehuwd : 1 dochter : Voetbal en tennis
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
: Wilfred Sterken : LO/Sportgroep LTK / LBO ‘t Harde : *06-536-58089 : KMar : Gehuwd : 1 zoon : Mijn zoon
DE MARATHON VAN AMERSFOORT DE BERNHARDKAZE RNE ZAL OP 14 JUNI 2009 HET STRIJDTO DE MARATHON VAN NEEL VAN AMERSFOORT VORM EN. ENERZIJDS KOM DEELNEMERS AAN EN DE DE MARATHON VIA DE HOOFDPOORT BI VERLATEN DEZE W NNEN EN EER VIA OEFENTER REIN “DE VLASAKKE HOOGTE VAN SOES RS” TER TERBERG. ANDERZIJD S ZAL DE HALVE M STARTEN OP DE HO ARATHON OFDWEG VAN DE KA ZERNE. Het Ministerie van Defen sie is tevens een van de sponsoren van het even eenmalig georganiseerd ement, dat zal worden tijdens de vie ring van het 750-jarig Keistad. Een aantal ande be staan van de re sponsoren zal evenee ns een prominente rol heeft zijn medewerking spe len. De NS verleend door het comp lete spoorwegenempla stationshallen onderde cem ent en de el te laten zijn van de ma rathon. Dit geldt ook vo Bernhardkazerne geleg or de naast de en Dierenpark Amersfoo rt. Er mag terecht geste dit een uniek evenemen ld worden dat t zal worden. Naast de bovengenoemd e karakteristieke onderde len zal (à la New York) Amersfoort doorkruist elke wijk van worden tijdens de marat hon. De organisatie gaat oo k proberen om het even ement te laten opneme Guinness Book of Reco n in het rds, door de laatste kilo me ter van het traject duize djembéspelers (tromme nd lspelers, red.) te posteren . Geïnteresseerden kunn
en nadere informatie be
kijken op: www.maratho
namersfoort.nl.
Redactielid Paul Linde
boom
Naam Huidige werkplek MDTN Vorige werkplek Relatie Kinderen Hobby’s
ZANDLOPER 2-2008
: Rob Klunder : LO/Sportgroep GHK te Schaarsbergen : *06-564-33347/48 : KCT-Bevo te Roosendaal : Gehuwd : 2 dochters (20 en 22) : Vitesse voetbal Arnhem, Paardensport met dochters
Illustratie afkomstig uit
AD Amersfoortse Coura
nt; copyright AD Nieuws
media.
23 23
Smi Eric Hoek, geboren op 31 januari 1963 en van jongs af aan constant met sport bezig. Na zijn CIOS-opleiding kwam hij bij de LO/Sportorganisatie terecht en werd ook daar al snel besmet geraakt met de mogelijkheden die het sporten allemaal te bieden had. In ‘86/’87 heeft hij op de KMS tijdens de ZMV-wedstrijden een eerste plaats behaald en werd mede daardoor gevraagd om mee te trainen met de Militaire Vijfkampploeg. Eric mocht dat jaar direct al meedoen aan een aantal wedstrijden en kwalificeerde zich in München meteen voor het WK (1988, red.).
Tegenwoordig is training vaak lastig om met het dagelijks werk te combineren. “De atleet van vandaag de dag heeft met veel meer zaken rekening te houden”, aldus Eric. Alles moet naast het gewone werk gebeuren en de druk is daardoor veel groter. Meer uitzendingen, het moment om door te kunnen stromen naar bijvoorbeeld fase 3, het wel/niet behalen van specialisaties, zijn allemaal randvoorwaarden die bepaalde keuzes met zich meebrengen. Niet altijd gemakkelijk om in deze tijd alles opzij te zetten voor bijvoorbeeld de Militaire Vijfkampploeg. Echter, zijn motto was en is nog steeds: “Je kunt altijd trainen want er zijn altijd mogelijkheden!”
Resultaten
Tibiakop Osteotomie Nee, dit is geen uitspraak over hoe het gezicht van de smi Eric Hoek eruit ziet maar wel waaraan hij de afgelopen maanden is geopereerd! Eric zit achter het huis in het zonnetje. Hij loopt met krukken en in huis heeft hij een bureaustoel waarmee hij behendig door de kamer zoeft om koffie te halen. Zo is hij een stuk sneller en dat is hem op het lijf geschreven. Altijd op zoek naar verbeteringen, aanpassingen en analyses hoe wellicht dingen nog efficiënter kunnen.
Zo’n eerste WK heeft altijd iets speciaals, aldus Eric. Zeker wanneer dat ook nog eens plaatsvindt in China. In 1996 haalde hij in Wiener Neustadt zijn beste puntenresultaat ooit (5347.4 punten) en in 1998, precies tien jaar nadat hij voor het eerst deelnam aan een WK, was zijn laatste deelname als atleet. Dat dit wederom in China was tijdens een WK was louter toeval maar voor Eric heel erg bijzonder. Hij kijkt met voldoening en trots terug op die periode waar hij samen met collega’s als Jeroen Kuiper, Peter Sturkenboom en Jeroen Hulst de aanjager was binnen de Militaire Vijfkampploeg met als beste resultaten: Schieten - 197 punten Hiba (int) - 2:29.1 minuut Zwemmen - 25.4 seconden Werpen - 132 punten en 62 mtr Cross (8 km) - 27.13 minuut
Trainen
Kromme benen Maar Eric kennen we natuurlijk niet alleen van de Militaire Vijfkamp. Zijn enorm kromme benen zijn al sinds jaar en dag een bezienswaardigheid tijdens crossloopjes en andere KL-evenementen. Ongelofelijk hoe iemand met zulke kromme benen zo hard kan lopen en tot zulke goede prestaties kan komen! Die kromme benen heeft hij altijd al gehad zegt hij, maar ook zijn hele leven al wilde hij er eigenlijk iets aan laten doen. Hij vond ze namelijk ontzettend lelijk. En krom zijn ze, want je kon een volledige hand tussen beide knieën houden terwijl hij zijn voeten naast elkaar had staan. Hij had er echter geen pijn of last van. Mede daardoor heeft hij besloten er niets aan te doen indien dit niet noodzakelijk zou zijn. Een operatie zou immers heel veel revalidatietijd kosten en dat is voor een atleet eigenlijk geen optie. Dus voorlopig niet.
Aansluitend op zijn actieve periode als atleet werd Eric trainer van de herenploeg. Lastig hierin was natuurlijk het loslaten om dingen zelf te willen doen; alles voordoen, denken dat je het zelf wel beter kunt. Zijn vrouw Margaret beaamt dat Eric altijd bezig was met trainen om zichzelf te verbeteren.
Toch kreeg Eric steeds meer druk op de mediale meniscus en in 2002 en 2003 zijn deze dan ook allebei weggehaald. Hierna kwamen de prestaties wel weer terug maar hij merkte wel dat de schokdempers weg waren. In 2007 kwamen er toch kleine pijntjes om de hoek kijken. Door zijn actieve leven, nog steeds overigens, bleef de slijtage wel doorgaan en op den duur zou dit steeds meer pijn gaan veroorzaken met als gevolg waarschijnlijk een nieuwe knie, wellicht daardoor ook ander werk. Dus maar eens her en der geïnformeerd. Zowel in het ziekenhuis, zijn vrouw Margaret werkt daar als operatieassistent, als via Internet het een en ander opgezocht. Wat navraag gedaan bij specialisten en uiteindelijk een afspraak gemaakt bij de orthopeed voor wat preventief onderzoek. Er bleken inderdaad sporen van slijtage aanwezig, maar men was er ruim op tijd bij en opereren was eigenlijk de beste optie. “Eerst naar India”, aldus Eric en daarna zo spoedig mogelijk opereren. Maar wat houdt dat dan precies in, zo’n operatie van een krom onderbeen?
Krom? Ach ja, het is maar hoe je het bekijkt!
Figuur 2A: Open wig tibiakoposteotomie. De belastingslijn verschuif naar de buitenzijde.
Figuur 2B: Gesloten wig tibiakoposteotomie. De belastingslijn verschuift naar de buitenzijde.
Noodzaak Tibiakop osteotomie De tibiakop is het bovenste deel van het bot in het onderbeen en vormt de onderkant van het kniegewricht. ‘Osteotomie’ betekent ‘doornemen van het bot’. Het doel van de osteotomie is het veranderen van de beenstand (figuur 1). Bij een tibiakop osteotomie wordt dus het bot van het onderbeen, vlak onder het kniegewricht, doorgenomen. Afhankelijk van de door de arts gekozen techniek, wordt het doorgenomen bot opengespreid of wordt er een wigje uit het bot verwijderd (Figuur 2)
Figuur 1: Knie met slijtage aan de binnenzijde. De pijl geeft de belastingslijn aan die over de binnenzijde loopt.
“Je kunt altijd trainen want er zijn altijd mogelijkheden!” Op vakanties aan het strand gooide Eric met stenen zijn wedstrijdjes en tijdens een ritje met de kinderwagen zette hij de wagen aan de kant om zelf in een weilandje te oefenen met handgranaten. Gemiddeld trainde hij zo’n vier uur per dag.
Slijtage
Een tibiakop osteotomie wordt toegepast bij beschadiging van het kraakbeen in het kniegewricht. Belasting van de plaats waar de beschadiging zich bevindt, veroorzaakt pijnklachten. De stand van het been kan zodanig veranderd worden, dat de druk op de plaats van de kraakbeenbeschadiging vermindert doordat de belastingslijn van de binnenzijde naar de buitenzijde van de knie verschuift (zie figuur 1 en 2). Hierdoor zullen de pijnklachten afnemen. Kraakbeenbeschadiging kan een aantal oorzaken hebben, waaronder een in het verleden verwijderde meniscus, een botbreuk of het verdraaien van de knie. De kwaliteit van het kraakbeen kan ook spontaan verminderd zijn.
De operatie Nadat de ruggenprik, de éénbeensverdoving is ingewerkt of men onder algehele narcose is gebracht, maakt de operateur een snede in het onderbeen. Hierna wordt het bot van het onderbeen bereikt. Bij de openwig osteotomie wordt het bot ingezaagd en opengespreid aan de binnenkant (zie figuur 2A). Bij de geslotenwig osteotomie wordt een wigje uitge-
25
Schrij v gevra ers agd!
Figuur 3 en Figuur 4: Het plaatje en de schroeven liggen onder de huid. Zonodig wordt in de wond een drain gelegd om het overtollige bloed af te voeren en tot slot wordt de wond gehecht. De operatie duurt ongeveer één uur. gewoon weer te kunnen doen. Het werk, de sfeer, de ondersteuning en met name de collegiale aandacht vanuit de LO/Sportorganisatie en de LO/Sportgroep LTK in het bijzonder is geweldig. Ook de Militaire Vijfkampploeg houdt nauwlettend de situatie van hun trainer in de gaten. We wensen Eric samen zijn gezin en familie een goede revalidatie toe en hopen hem in 2009 weer te verwelkomen tijdens één van de Sportkalenderactiviteiten van de KL.
zaagd en verwijderd aan de buitenzijde (zie figuur 2B). De stand van het bot wordt nu veranderd. Bij de eerste techniek wordt er een plaatje met schroeven aan de binnenzijde van het bot bevestigd (figuur 3) en bij de tweede techniek aan de buitenzijde (figuur 4). Hierdoor wordt de gecorrigeerde beenstand gefixeerd.
Op dit moment is Eric aan het revalideren van zijn tweede operatie. Beide benen staan nu recht en hij hoopt over een jaar weer op niveau te zijn. Natuurlijk wordt het nooit meer zoals vanouds maar hij wil fit blijven en het zal wel meer fietsen worden en wat minder lopen. Hij hoopt zijn lesjes terreinwerk, veldloop of hindernisbaan
titels van boeken en tijdschriften, als zij meer over het onderwerp willen lezen.
Vragenlijst voor inspiratie Bij verhalen over ‘de mens achter de collega’: stel een vragenlijst op met suggesties waarover mensen kunnen vertellen: Wat wilde je vroeger als kind worden? Hoe ben je in deze baan terechtgekomen? Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken? Wat is je bestbewaarde geheim? Als je vandaag de loterij wint, wat zou je als eerste met het geld doen? Maak duidelijk dat ze niet klakkeloos de vragenlijst hoeven te volgen, maar dat deze dient ter inspiratie.
Kap Henri van der Linde, LO/Sportorganisatie, Sie OTK, Bureau P&P Bron: www.maartenskliniek.nl
Linksonder: De zaagsneden in het onderbeen van Eric. Onder: Een hele verbetering met wat het was.
Schrijvers gevraagd! “Welke vrijwilliger zullen we nu weer eens aanwijzen om een artikel te schrijven voor ons personeelsblad?” verzuchten de makers van personeelsbladen regelmatig tijdens hun redactievergadering. Moet jij ook zo je best doen om mensen enthousiast te krijgen om een stuk te schrijven? Geef je collega’s een duwtje in de rug! Vrijwel alle medewerkers vinden het leuk om het personeelsblad te lezen. Er staan immers, behalve nieuwsberichten over het bedrijf en achtergrondinformatie over lopende projecten, ook serieuze en grappige wetenswaardigheden in over ‘de mens achter de collega’. Waarom dan toch zo veel moeite om vrijwilligers te vinden die een artikel schrijven?
Twee uitersten Veel mensen vinden het lastig om hun verhaal op papier te zetten. Zij komen in eerste instantie niet verder dan een paar zinnen. Daarom beginnen zij liever niet aan die lijdensweg van een compleet artikel. Het andere uiterste is dat mensen van geen ophouden weten en een veel te lang verhaal schrijven. Ze willen de lezers geen detail laten missen van het project waar ze mee bezig zijn. Alles is in hun ogen even interessant en relevant om te vermelden.
Niet altijd een rechttoe-rechtaan beschrijving Kies eens voor een wat andere vorm: laat twee collega’s die elkaar nauwelijks kennen, elkaar interviewen en vervolgens een stukje over elkaar schrijven (wat hebben ze gemeen, waarin verschillen ze, wat doen ze precies binnen het bedrijf). Of poneer een stelling over een actueel onderwerp binnen de organisatie en laat twee medewerkers hier om beurten op reageren; niet alleen op de stelling, maar ook op elkaars reactie.
Ongeremd schrijven Het onderwerp is bepaald en de grote lijnen zijn uitgezet, nu komt het op schrijven aan. Stimuleer de uitgenodigde schrijvers om vooral ongeremd door te schrijven. Laat ze in eerste instantie de spellingscontrole van de computer uitzetten, de rode en groene kriebeltjes kunnen enorm afleiden. Later is er tijd om te verfraaien en de puntjes op de “i” zetten.
Praatje met plaatje Wordt er over een technische kwestie geschreven, dan moeten die voor alle lezers van het personeelsblad te snappen zijn. Een schemaatje, plaatje of een aparte uitleg in een kadertje, kan een hoop verhelderen zonder dat er extra woorden aan hoeven te worden besteed. Om de aandacht van de niet-technische lezer vast te houden, is het goed om iets technisch uit te leggen aan de hand van een eenvoudige vergelijking. (‘Een stroomturbine werkt als een watermolen: er worden schoepen in beweging gebracht en door het ronddraaien wek je energie op met een generator. Een generator is vergelijkbaar met een fietsdynamo’.)
Lezer prikkelen Niet te kort niet te lang Geef aan hoe lang de tekst moet worden. Je kunt dit aangeven in een maximum aantal woorden of een aantal bladzijden waaruit het stuk moet bestaan. Attendeer schrijvers ‘die van geen ophouden weten’ erop dat ze geïnteresseerden altijd kunnen doorverwijzen naar interessante websites of
Grote lappen tekst nodigen niet uit tot lezen. Schrijf korte alinea’s die voorzien zijn van kopjes die de lezer prikkelen. Een woordspelling, opmerkelijk citaat of een retorische vraag, lenen zich goed voor kopjes. Na deze tips kan een schrijver geen “nee” meer zeggen! 27
