Colofon De Zandloper is een uitgave van en voor de LO/Sportorganisatie KL. Jaargang 15 - Nummer 4 - Oktober 2008 Redactie(raad) Voorzitter kap Ron Gits Hoofd-/eindredacteur aooi Richard Wichhart Redacteur aooi Mike Becker smi Richard Hesterman smi Jan Welling smi André Wijnberger sgt1 Sibyl Gassner dhr Taco Visser - TGTF dhr Paul Lindeboom
Postbus 3003 3800 DA Amersfoort Tel: PTT 033-4661213 MDTN *06-500-61213 Mail defensienetwerk: Wichhart, REM LOSPORT STAF / SIE OST E-mail internet (werk):
[email protected] E-mail internet (privé):
[email protected] Kopij/brieven volgende uitgave dienen uiterlijk 24 november 2008 bij het kopijadres te zijn.
MDTN *06-500-61484
Vormgeving & lay-out Grafisch Bedrijf/AVDD Frederikkazerne Den Haag
(MDTN *06-500-61213) Mobiel 06-22412928
Druk OBT B.V. Schiedam
(MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-532-48160) (MDTN *06-568-84419) (MDTN *06-529-73610) (MDTN *06-557-66418) (MDTN *06-500-61013)
Redactie-Kopijadres LO/Sportorganisatie KL Redactie Zandloper Bernhardkazerne MPC 53 B
ZANDLOPER INFORMATIEBULLETIN VAN EN VOOR DE
Fit
SPORTORGANISATIE 4 - 08
n o i t c for A
De inhoud van dit blad weerspiegelt niet noodzakelijk de mening van de C-LO/Sportorganisatie. De redactie behoudt zich het recht voor ingediende kopij niet of gedeeltelijk te plaatsen. De inhoud van ingezonden brieven en artikelen blijft voor rekening van de schrijver. Artikelen uit dit blad mogen overgenomen worden, mits de bron wordt vermeld. Om in de toekomst nog beter gebruik te kunnen maken van jullie schrijverstalent wil de redactieraad dat er meer duidelijkheid komt over het schrijven van artikelen en de criteria die we hanteren. Deze zijn te vinden op Intranet: http://Intranet.mindef.nl/kl.lo_sport/actueel/defensie_ bladen/Zandloper mei 2008
Incidenteel is personeel, maar eveneens de achterblijvers bedreigd via post en internet. Defensie heeft redacteuren verzocht foto’s en (e-mail)adressen niet meer te vermelden. Wij betreuren dit, maar zijn uiteraard van oordeel dat veiligheid van onze collega’s en gezinsleden boven alles gaat. Onderstaande informatie maakt het mogelijk om via de buddy aan zijn of haar e-mailadres te komen. Bovendien is deze informatie ook bekend bij de redactie van de Zandloper.
Uitgezonden personeel Maj Marien (buddy maj Jan van den Dool) Amersfoort, Mob: 06-52497550
Sgt1 Kay (buddy sgt1 Martijn Krabshuis) Stroe, MDTN *06-530-66234
Kap Leo (buddy elnt Ron Kaag) Vught, MDTN *06-531-81819
Sgt1 Mark (buddy sgt1 Pim van de Nouwelant) Schaarsbergen, MDTN *06-564-33135
Smi Gerwin (buddy sgt1 Tom Linthout) Schaarsbergen, MDTN *06-564-33135
Sgt1 Freek (buddy sgt1 Maikel Vergunst) Schaarsbergen, MDTN *06-564-33135
Smi Wil (buddy smi Hennie Kennis) Weert, MDTN *06-578-62830
Laat eens iets van je horen!
Verplaatsen in de sneeuw Gregory Sedoc: “Sport verbroedert” Open Dag Voetbalvereniging PSV ZANDLOPER 1
ZANDLOPER 1
Koninklijke Landmacht
Van uw Commandant Foto omslag: Loodzware survivalrun in Veenhuizen
10 Verplaatsen in de sneeuw Dienstvakdag LO/Sport De vierde Dienstvakdag LO/Sport (DVD LO/Sport) zit erop en ik denk dat we weer kunnen spreken van een geslaagde dag. Het was de eerste keer dat ook de oud LO/Sportcollega’s waren uitgenodigd. Gezien de vele positieve reacties kan ik alleen maar zeggen dat hun aanwezigheid een schot in de roos was. Ik hoop dan ook dat de DVD ook voor deze categorie een dag wordt waar ze jaarlijks naar uitkijken. U wordt voor de volgende DVD op 17 september 2009, in ieder geval weer uitgenodigd.
Inhoud oktober 08
verder in dit nummer... Van uw Commandant Reddingsbrigade Is veiligheid te koop LO/Sport kort Even voorstellen... Verplaatsen in de sneeuw Rennen in Rolde Met een lach en een traan Personeelsaangelegenheden Wielrennen “Sport verbroedert” Loodzware survivalrun bij stralend weer Open Dag Voetbalvereniging PSV
22 Gregory Sedoc: “Sport verbroedert” 3 4 6 8 9 10 14 16 19 20 22 24 26
Burger LO/Sportinstructeurs Op dit moment zijn er zo’n 7000 vacatures binnen defensie. Ook wij hebben tekorten, met name in de rang van sergeant en sergeant-majoor. In de laatste categorie hebben we op dit moment geen bevorderbare sergeanten. Ik zal ook geen pogingen doen om personeel voor te bevorderen, zolang er nog een tekort is aan sergeanten. Dit tekort komt vooral door het verkrijgen van in totaal 23 extra VTE’n voor avondsportstimulering (Staalmaatregel) en het gaan verzorgen van LO/Sport voor CDC, Bestuurstaf en DMO. Het tekort aan sergeanten is vanwege de opleidingsduur niet snel recht te trekken. Naast de interne werving binnen Defensie, waar we voorzichtig
mee moeten zijn omdat we vissen in een schaarse vijver, heb ik verzocht om 19 burger LO/Sportinstructeurs te mogen aannemen, totdat we weer voldoende militaire LO/Sportinstructeurs hebben. Dat verzoek is goedgekeurd en op woensdag 17 september zijn de eerste 12 instructeurs bij de verschillende LO/Sportgroepen aan de slag gegaan. Het streven is om de andere 7 stoelen voor 1 december gevuld te hebben. Deze burger LO/Sportinstructeurs hebben een werkgarantie tot 31-122009 en indien de stoelen weer gevuld kunnen worden door militaire LO/Sportinstructeurs loopt hun contract af. Uitzendingen LO/Sportpersoneel wordt overal in de wereld ingezet. Wat echter nieuw is, is onze rol in het acclimatisatiedetachement dat enkele maanden in Dubai heeft vertoefd en onlangs is teruggekeerd. Naast de C van het detachement leverden wij ook twee LO/Sportinstructeurs die, samen met personeel van het OCIO, het acclimatisatieprogramma verzorgden. Zo’n kleine 1000 militairen hebben in Dubai een achtdaags programma doorlopen alvorens ze naar het missiegebied in Afghanistan gingen. Gezien de positieve ervaringen verwacht ik dat we hier volgend jaar weer voor ingezet gaan worden.
Ontwikkelingen op het gebied van O&T Het uitbrengen van de Leidraad Opleiden en Trainen (LOT) en het door ons aangeleverde en door C-Landstrijdkrachten goedgekeurde, handboek Fysieke Vorming en Verplaatsen te Voet gaan ons geen windeieren leggen. Met het uitwerken van de Opleidings en Trainingsplannen en Trainings Support Packages conform de nieuwe filosofie van de LOT, kunnen ze niet meer om ons heen als het gaat om het uitwerken van de opleiding- en traingsprogramma’s. Een prima voorbeeld is de IVO KMS, de initiële opleiding nieuwe stijl. Onze inbreng in de uitwerking en uitvoering werpt daar z’n vruchten af. C-KMS is zeer tevreden over de eerste resultaten. Dit is echter pas het begin, want de komende jaren zullen we echt merken dat er op alle fronten sprake is van integrale samenwerking. Dit zal leiden tot nog beter op elkaar afgestemde programma’s, een randvoorwaarde voor een nog betere uitvoering in de praktijk. Kortom: er blijven mooie dingen gebeuren binnen de LO/Sportorganisatie, die er mede voor zorgen dat we iedere dag vol enthousiasme en met veel plezier naar ons werk gaan. Kol Nico Spreij
26 Open Dag PSV 3
De spectaculaire openingsceremonie van dit Europees Junioren Kampioenschap reddingssport vond plaats in het Nationaal Zwemcentrum De Tongelreep te Eindhoven met aansluitend de start van de wedstrijden waaraan dertien landen meededen. Aan dit evenement verleenden verschillende ‘sportieve’ sponsors een bijdrage, zo ook Defensie.
Toernooivlaggen Met “spectaculair” werd onder andere bedoeld de afdaling met de toernooivlaggen van de nok van het zwembad van onze collega’s sgtn1 Jeroen Bink en Sander Flier om vervolgens deze vlaggen te overhandigen aan de Wethouder van Sport, Marriët Mittendorff. Eén ding is zeker, voor Jeroen en Sander was het afzien boven in de nok in het warme zwembad wachtend op het sein dat ze konden afdalen.
Topsport Lord of the Rings Na deze afdaling kwam Lord of the Rings Yuri van Gelder in actie om de openingsceremonie af te sluiten. Yuri had het zichtbaar moeilijk in de ringen. De voorgenomen oefening was maar gedeeltelijk uitvoerbaar omdat de touwen veel te lang waren en het onmogelijk was om stabiliteit in zijn uitvoering te brengen. Een feit is dat zijn verschijning en optreden zeer gewaardeerd werden door het publiek. Zijn afsluiting was een val in het water bedoeld om gered te worden door leden van de reddingsbrigade. Het viel mij op dat vooral de dames snel ter plaatsen waren.
Dubbele salto Als toegift liet Yuri zich nog verleiden door van een hoge duikplank af te springen, ondanks dat hem dit werd ontraden door een lid van de reddingsbrigade, omdat de bodem van het zwembad omhoog was gebracht. Waarschijnlijk dacht Yuri; “wat kan er gebeuren met zoveel life savers in mijn buurt”. Het was overigens geen rechtstandige sprong naar beneden, maar een dubbele salto onder toezicht en waardering van een voltallig publiek. Aansluitend werd begonnen met de internationale wedstrijden die eindigden in Scheveningen met ocean events onderdelen.
Life saving is letterlijk topsport. Deze mensen moeten kennis, conditie, discipline, ervaring en creativiteit hebben. Tijdens de European Junior Championships Life Saving 2008 laten de landen via wedstrijdelementen zien hoe goed ze hierin getraind zijn. Tijdens deze dagen gaan zij de onderlinge competitiestrijd aan, terwijl hun doel uiteindelijk is om de verdrinkingsdood te voorkomen. Ze zijn heel serieus bezig met levensreddende activiteiten en zijn er zeker niet op uit om een lintje of medaille te ‘scoren’.
De zee geeft, de zee neemt Opvallend was de gedrevenheid van deze mensen. Deze dagen moeten dan ook een bijdrage leveren aan de waarde van de Reddingsbrigade. In Nederland zijn 180 brigades actief om jongeren en volwassenen technieken van zwemmend redden bij te brengen, want Nederland kent maar al te goed het gezegde: “De zee geeft, de zee neemt”. Marriët Mittendorff sprak naar mijn mening terecht de volgende woorden: “Veel reddingsbrigades, legeronderdelen en andere organisaties zullen vast en zeker erg blij met jullie worden. Om maar te zwijgen van toekomstige drenkelingen”. Aooi Richard Wichhart
Reddingsbrigade Van 8 tot 14 september vond in Eindhoven (pool events) en Scheveningen (ocean events) de ‘European Junior Championships Life Saving 2008’ plaats, dat georganiseerd werd door de Reddingsbrigade Nederland.
ZANDLOPER 4-2008
5
Overpeinzing ter nagedachtenis aan Bettina Zwerenz
Is
veiligheid
te koop?
Dat is een moeilijke vraag. Ik zal proberen het een en ander te verduidelijken. Op 3 september kom ik terug van twee weken Zermatt, Zwitserland. Het was er fantastisch. De inwoners hadden het erover dat het lang geleden was, dat ze zo’n mooie periode van goed weer hadden gehad. Daar heb ik ruimschoots van geprofiteerd door elke dag de bergen in te trekken met als hoogtepunt de beklimming van de Matterhorn, 4478 meter hoog.
Klimtechnisch een lastige berg met als grootste probleem het zoeken van de juiste route. Om er zeker van te zijn dat het goed zou verlopen, had ik een gids ingehuurd. Deze neemt één persoon mee omdat het een lange en moeilijke klim is. De kosten zijn 600 euro. Veel, maar wel waar voor je geld. Hij weet exact de route en beveiligt daar waar nodig is. ‘s Morgens om vijf uur zijn we vertrokken. Om half negen waren we op de top en om twaalf uur weer terug. Een erg goede tijd. Snelheid is veiligheid!
allemaal wel eens een moment gehad waarbij het maar net goed is gegaan. Bij zichzelf of bij anderen. Dan moet je geluk hebben. Dat heeft Bettina niet gehad. Jaren geleden heb ik in de groeve Siedlinghausen een steen op mijn hoofd gehad. Gelukkig had ik een helm op. Maar toch een behoorlijke verwonding. Ik stond halverwege op een plateau van het massief en zat niet meer vast aan het touw. Ik sloeg tegen de grond aan, de juiste kant op. Val ik de andere kant op, dan gaat het 25 meter loodrecht naar beneden. Ik heb geluk gehad.
Vierhonderd doden Sommige klimmers zonder gids hadden we ver achter ons gelaten. De laatsten waren ‘s middags om vier uur op de top. De terugweg wordt dan een gevaarlijke martelgang. Vermoeidheid, oriëntatieproblemen en de invallende duisternis spelen een grote rol. Regelmatig vliegt de helikopter af en aan om in de nacht mensen van de berg te halen, al of niet gewond. Op de Matterhorn zijn inmiddels meer dan vierhonderd doden gevallen. Al met al een berg om niet te lichtvaardig over te denken.
Voorbeelden Kijk maar eens de brief van de Kwaliteitsbewaker Rotsklimmen na, wat er bijna allemaal fout is gegaan. Stijgklemmen en musquetons die tijdens het klimmen op wat voor manier dan ook open gaan. De leerling heeft gelukkig niets door en klimt verder tot hij boven is. Je moet er niet aan denken als hij even was gaan hangen. Zo zijn er veel voorbeelden. Op die momenten moet je dus geluk hebben.
Way of life Ik had er dus voor gekozen om een gids in te huren en daarmee voor mijzelf een stuk veiligheid in te kopen. Mijns inziens een verstandige keuze. Ik denk daarmee ook de vraag te kunnen beantwoorden. Ja, veiligheid is ten dele te koop. Of het nu een gids is, een buitensportbedrijf, een rijvaardigheidstraining op de motor of auto, goede scholing en opleidingen of goede materialen, het bereidt u beter voor op wat er gaat komen. Waarom gaat het zo nu en dan toch fout? Omdat er altijd een restrisico op de loer ligt. Je kunt bergbeklimmen, parachutespringen, duiken, motorrijden, kitesurfen enzovoort niet zonder risico uitvoeren en beleven. Dat kan wel, maar dan moet je er mee stoppen. Men wil dat niet. Het is een passie en een way of life geworden. Verongelukt Na mijn terugkomst op 3 september lig ik al vroeg op bed. Mijn vrouw maakt me wakker. Ze heeft mijn mobiel in haar handen en zegt dat er een berichtje binnen is gekomen die ik moet lezen. De berichtje komt uit Bad Reichenhall van de firma Straub waar wij mee samenwerken. Er is ‘s middags een instructrice verongelukt, Bettina Zwerenz, 33 jaar. Ik sta perplex en de tranen schieten in mijn ogen. Hoe kon dit gebeuren? Zo’n ervaren instructrice. Materiaalpech? Een menselijke fout? Ze werkte al jaren als buitensportinstructrice en stond bekend als een veiligheidsfreak. De hele nacht heb ik niet geslapen. Kansloos ‘s Morgens heb ik meteen gebeld met Georg Straub. Wat was er gebeurd? Er was een katrol naar beneden gerold en op een steile helling blijven liggen. Een stagiair wilde deze gaan halen. Dat wilde Bettina niet. Ze was bezorgd dat hem iets zou overkomen. Ze is er met haar beveiliging naar toe gegaan, maar ze kon er net niet bij. Daarom klikte ze zichzelf los om de katrol te pakken. Op dat moment gleed ze uit en viel ze honderd meter naar beneden, kansloos. Wat een pech! Verwonding In Bad Reichenhall is hierover veel gesproken. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? De zeer ervaren instructeurs hebben
ZANDLOPER 4-2008
Fataal Het zet mij en mijn collega’s weer met beide benen op de grond. Dit soort ongelukken hoor je te vaak. Je kent deze mensen meestal niet en het gaat aan je voorbij. Bettina wel, en dat doet pijn. Veiligheid is ten dele te koop. Er blijft een restrisico en daar schuilt meestal het gevaar. Men wijkt af van procedures en handelingen. Uiteindelijk is het individu verantwoordelijk voor zijn handelen. Laten we voorzichtig zijn en vooral op elkaar letten en daar waar nodig corrigeren. Een fataal ongeluk schuilt in een klein hoekje. Ik hoop dat diegenen die Bettina gekend hebben, haar met een goed gevoel zullen herinneren en dat ze niet vergeten wordt.
Dat zij de kracht mogen vinden om dit verlies te verwerken Bettina was een levenslustige jonge vrouw, die midden in het leven stond. Velen van ons kennen haar, omdat ze vaak bij de klettersteig en de canyoning werd ingezet. Prachtige blauwe ogen, blond haar en een gulle lach; ze wond de leerlingen om haar vinger. In perfect Duits en Engels legde ze de oefeningen uit met een niet aflatend enthousiasme. Ik heb van haar in de winter samen met een paar collega’s nog snowboardles gehad. Een perfecte dag. Wat hebben we gelachen. Ze wilde gaan trouwen met Ady Mayer, haar soulmate en buitensportman. Van haar oma hadden ze een stuk grond gekregen om een huis op te bouwen. Samen wilden ze een bedrijf stichten in de buitensport. Abrupt is hier een einde aan gekomen. We hebben haar de laatste eer bewezen tijdens de begrafenis. Ook Muuk Harmsen was voor deze dag uit Nederland overgekomen. Het werd erg gewaardeerd door de familie. Bettina had veel op met die Holländer. Dat Ady, familie en vrienden de kracht mogen vinden om dit verlies te verwerken.
Lieve Bettina, Het was erg fijn je gekend te hebben. Je bent er niet meer. Wij zullen onze ogen sluiten en je zien, in de verte. Wij zullen je nooit vergeten. Kap Gert Borneman, mede namens de LO/Sportinstructeurs
7
LO/Sport kort
Even voorstellen… Sgt1 Edwin Meyer Financieel Deze reorganisatie is voor de LO/Sportorganisatie erg vervelend, omdat u overal verspreid door het land zit en mede daarom dus weinig informatie krijgt over de administratieve reorganisatie. Vragen zoals: waar moet ik nu zijn, wie kan ik bellen en wat moet ik invullen?, komen vaak voor. Om één vraag alvast te beantwoorden: voor vragen op financieel gebied kunt u altijd bij mij terecht. Dus vragen over DIDO, Flex, Arbeidsduur, Ouderschapsverlof, uitbetaling, wedde enzovoort ben ik degene die u moet bellen. Mijn telefoonnummer is: MDTN *06-500-61714 (PTT 0334661714).
Aanmelden bij Smi E. Hoek 06 38197050 of via de mail:
[email protected] Chef d’equipe kap H. van der Linde 06 23462631 of
[email protected] Minimale eisen: Coopertest heren 3200 m., dames 2700 m. Borstcrawl kunnen zwemmen Afstandsworp handgranaat werpen: heren 40 m., dames 30 m.
Geweer schieten
Hindernis zwemmen
Op een ringschijf (200 m.)
50 m. met 4 hindernissen
Personeel Voor vragen op P&O-gebied (Personeel en Organisatie) kunt u bellen naar de heer Keus MDTN *06-564-32450 (PTT 026-3532450) of mevrouw Kellenaers MDTN *06-56433376 (PTT 026-3533376). Dit zijn vragen over bijvoorbeeld: functieplaatsingen, tijdelijke tewerkstellingen, bevorderingen enzovoort. U ziet dus de scheiding tussen Personeelsdienst en het financiële gedeelte van de administratie.
Handgranaat werpen Hindernisbaan 500 m.lang 20 hindernissen
4 doelworpen op 20,25,30 en 35 m. Dames op 15,20,25 en 30 m. 3 verte worpen, de verste telt
8 km. heren en 4 km. dames
De Nederlandse Militaire Vijfkamp equipe is op zoek naar sportieve vrouwelijke en mannelijke militairen. De wedstrijdonderdelen bestaan uit: geweerschieten, hindernisbaan, hinderniszwemmen, handgranaatwerpen en cross-country. Nieuwe jonge atleten die de uitdaging aan willen gaan, kunnen zich in verbinding stellen met de trainer / coach smi Eric Hoek Mobiel: 06 38197050 of
[email protected]. Chef d’equipe kap H. van der Linde 06 23462631 of
[email protected]
Klein Terrein Voetbal Einduitslag Klein Terrein Voetbal Dames 1 2 3 4 5
KMA 13 Mechbrig MVK DE KOOY 400 Gnk KMar distr W
Einduitslag Klein Terrein Voetbal Heren (veteranen) 1 2 3 4 5
ZANDLOPER 4-2008
Ik hoop dat u nu een beter inzicht heeft gekregen over wie ik ben en wat ik doe en hoop op een leuke en goede samenwerking binnen de LO/Sportorganisatie.
Crosscountry
11 Luchtmobiel ZE LTK VLB Eindhoven School Luchtmobiel VLB Woensdrecht
Ik ben de sgt1 Edwin Meyer en werkzaam als administrateur voor onder andere de LO/Sportorganisatie. Daarnaast heb ik OTCMan, OTCOpn, de Verbindingen in Ede en ISK Harskamp onder mijn beheer. Niet iedereen kent mij, vandaar dit stukje in de Zandloper over wie ik ben en wat ik voor u kan betekenen.
Sgt1 Edwin Meyer
Sinds 1996 ben ik geplaatst bij het 11e Infanteriebataljon Luchtmobiel C-cie en heb ik mijn gehele militaire loopbaan, van soldaat tot sergeant1, hier doorlopen. Vanaf begin 2007 ben ik geplaatst bij de Regionale Personeelsdienst (RPD) te Schaarsbergen. Selfservice Normaal is mijn standplaats dus Schaarsbergen, maar sinds eind oktober 2007 ben ik op de Bernhardkazerne (geb Y, Kmr 112) in Amersfoort geplaatst. Toen ik hier kwam liep de financiële administratie erg stroef, door de vele veranderingen op administratief gebied. Heel langzaam wil Defensie naar een systeem waarbij de administratie gericht is op selfservice. Dit houdt in dat de compagniesadministraties bij de eenheden worden weg geschreven en dat u de administratie dus allemaal zelf moet gaan doen.
9
De KMA streeft naar een uitdagend afwisselend opleidingsprogramma. Een van de onderdelen grensverleggende activiteiten (GVA) op de KMA is, verplaatsen in de sneeuw door middel van toerski’s.
Verplaatsen in de sneeuw
Onderdeel in het GVA-programma Vorming is op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) concreet geschreven in de eindeisen. Een van de eindeisen van de Officiersopleiding op het gebied van vorming is dat de commandant moet kunnen optreden onder fysiek mentaal verzwaarde omstandigheden zoals Arctische omstandigheden.
In het onderstaande verslag leest u in een chronologisch tijdspad de GVA-oefening van de D-cie Opleidingsbataljon KMA en aansluitend de bevindingen van de Compagniestaf. Van 30 maart tot en met 5 april was het dan zover. De vierdejaars cadetten van de D-cie Oplbat KMA hebben de eerste officiële GVA-tourski week welke heeft plaats gevonden in Sonthofen (Graubunden) Duitsland. Buiten het feit dat de fysieke doelstellingen behaald dienen te worden, zou deze week vooral in het teken staan van de mentale componenten en zouden alle facetten van het skitoeren (koudweerdrills, routeplanning, lawinekunde, koudweerletsels enzovoort) hierbij als middel gebruikt worden. De eerste dag Met 23 graden in het dal, maar met ruim een meter sneeuw op de pistes, zijn er niveaugroepen gemaakt en is er vooral veel aandacht besteed aan het aanleren dan wel verbeteren van de basis skitechnieken. De tweede dag We zijn begonnen met het aanleren van de basisprincipes van het skitoeren waarbij al direct de eerste hoogtemeters werden gemaakt. Het mooie van dit soort lessen is, is dat je direct kan gaan spelen met de mentale componenten. Naast de beginselen van het toeren is de rest van de dag besteed aan het aanleren van off piste verplaatsingstechnieken en het verbeteren van de basis skitechnieken. ‘s Avonds stond er nog een uitgebreide les lawinekunde op de planning. In een boeiende PowerPointpresentatie werd gesproken over de gevaren die de bergen met zich meebrengen en waar men zoal aan moet denken. Hierna kwamen de lawine hulp/reddingsmiddelen aanbod. Kortom een waardevolle avond waarbij de cursisten bewust werden van de gevaren die skitoeren met zich mee brengen.
ZANDLOPER 4-2008 3-2008 ZANDLOPER
11
De derde dag Deze stond in het teken van het zelfstandig gereedmaken voor een skitoer, verplaatsen, aanleren off-piste skitechnieken en praktijkles lawinepiepers. Hierbij stonden twee deelcomponenten uit de vormingsmatrix IK 2-16 (Instructiekaart) centraal. De deelcomponenten discipline en kameraadschappelijk kwamen erg goed uit de verf doordat de weersomstandigheden deze dag erg dwingend waren door slechtzicht, sneeuwval en koude (min 5 graden). Deze dag werd beëindigd met een zelfstandige opdracht aan de gevorderde skiërs om de beginnende skiër onder deze verzwaarde omstandigheden veilig mee te nemen naar het einde van de skipiste. De avonduren stonden in het teken van de les koudeletsels. Buiten dat de les zeer boeiend was doordat er veel visuele beelden van praktijkvoorbeelden gebruikt werden werd de essentie van deze materie de volgende dag zeer duidelijk. De vierde dag Op deze dag werd in twee niveaugroepen een skitoer gelopen. De beginnende skiër in niveau groep1 liep een toer van ongeveer ruim drie uur over een ongeprepareerde skipiste en maakte de afdaling over een ongeprepareerde skipiste welke zo’n twee uur in beslag nam. Al met al een toer van ongeveer zes uur onder extreme weersomstandigheden waarbij vele fysieke en mentale componenten van de cursist werden aangesproken. De gevorderde skiër liep deze dag de Rietbergerhorn toer (931 tot 1798 meter) waarbij eveneens de weersomstandigheden extreem slecht waren. Deze toer staat bekend om zijn zeer mooie panoramaviews, maar door de vele white-outs en een gevoelstemperatuur van ongeveer min 20 graden kwamen hier de koudweer Skills en Drills zeer goed uit de verf.
Bevindingen van een commandant (D-cie)
Officiersvorming in de sneeuw Sinds 2007 is de opleiding van Landmachtcadetten, die de Militair Wetenschappelijke Opleiding (MWO) aan de Nederlandse Defensie Academie (NLDA) (het vroegere KMA, red.) volgen, met een half jaar verlengd. Naast negen ‘groene’ weken in zowel het derde als het vierde studiejaar, is er voor de compagniesleiding ruimte om de resterende weken te vullen met activiteiten, die bijdragen aan de vorming van aspirant-officieren. Vorming vindt binnen de drie pijlers van de opleiding plaats; zowel tijdens de militaire opleiding, de studie aan de faculteit militaire wetenschappen als ook binnen het Cadettencorps. Gedurende de opleiding draagt de LO/Sportorganisatie bij aan dit vormingsproces. Een goed vormingsmiddel zijn grensverleggende activiteiten. Uiteraard maken cadetten al in een vroeg stadium van de opleiding kennis met GVA. Zo wordt bijvoorbeeld een bezoek gebracht aan Marche-les-Dames, maar ook behoren andere locaties tot de mogelijk-heden. Ook op de Koninklijke Militaire Academie (KMA) komen cadetten regelmatig in aanraking met de klimtoren en bestaat de mogelijkheid om Assistent Klimtoren Instructeur (AKI) te worden. Faciliteiten In overleg met de LO/Sportorganisatie in Breda werd besloten om in 2008 met de oudste cadetten de grensverleggende activiteiten te verplaatsen naar de sneeuw. Gekozen werd voor een tourskicursus in het Zuid Duitse plaatsje Sonthofen. Niet alleen leent het gebied zich uitstekend voor tourskitochten, maar ook kan er voor de logistieke ondersteuning een beroep gedaan worden op de faciliteiten van de Jagerkazerne. Daarnaast is er voor de cursus tourskimateriaal beschikbaar
ZANDLOPER 4-2008
gesteld vanuit het depot in Bad Reichenhall en het Korps Commando Troepen. Saamhorigheid Naast het feit dat toerskiën prima past in de GVA leerlijn, biedt het ook een goede mogelijkheid om afhankelijk van de ervaring en het niveau van de deelnemer het programma aan te passen. Zo komen zowel beginnende skiërs als gevorderden aan hun trekken. Na aankomst in het skigebied, staat de eerste dag in het teken van het aanleren van basis skitechnieken. Voor een groot gedeelte van de compagnie is dit de eerste keer dat zij op de lange latten staan en dit is dan ook een leuke uitdaging. Wanneer op de tweede dag al een afdaling, met rugzak, van de rode piste op het menu staat, hebben velen hun GVA-momentje al ruimschoots gehad. In het gevorderdenklasje ligt op de eerste dag de nadruk vooral op het verbeteren van techniek. Het werken met stijgvellen is echter ook voor deze groep volkomen nieuw. De avonden staan in het teken van instructie in lawine gevaar en koudweer drills. Ook is er ’s avonds in de bar ruimte voor een stukje saamhorigheid. De verdere opbouw in de week leidt uiteindelijk tot het voltooien van een tourskitocht, onder extreme koudeweersomstandigheden, met voor de gevorderden een technisch zware, maar fantastische off-piste afdaling. Stressbestendigheid De keuze voor toerskiën als GVA-activiteit voor vierdejaars cadetten is een goede geweest, naast het aanleren skivaardigheden, lawine reddingstechnieken en koud weer drills, ligt een grote nadruk op persoonlijke vorming. Het is niet mogelijk om alle dertien competenties waarop cadetten worden beoordeeld, aan bod te laten komen. Maar op het gebied van
stressbestendigheid, inter-persoonlijke sensitiviteit en samenwerken heeft de compagniesleiding voldoen van haar cadetten kunnen zien. Dankzij de LO/Sportinstructeurs was het een fantastische week. Toekomst Er wordt in de huidige krijgsmacht bijzondere eisen gesteld aan officieren, zowel op intellectueel en fysiek als op mentaal vlak. De methodiek in de opleiding zit in de diepgang van de vakken en de thema’s. De zwaarte op het gebied van fysieke en mentale vorming in de toename van de intensiteit in het programma. Door deze activiteit telkens te evalueren en bij te stellen, ontstaat er een maatwerk product wat uitermate geschikt is voor de ontwikkeling van de fysieke en mentale weerbaarheid voor de aspirant officier. Aooi Henny Huijbregts, Kwaliteitsbewaker Alpine skiën LO/Sportorganisatie 13
M N M N M N NMNMNM
M N M N N M N MNMNM
e d l o r n i n e renn thon ara m e v l a H NMK
M N M N M N M MNMNMN
N M N N M N M MNMN
Op vrijdag 26 september vond in het Drentse Rolde voor de zevende keer in successie het NMK Halve marathon plaats. Het zou ook de laatste keer zijn, reden om deze loopwedstrijd eens met een bezoek te vereren nu het nog kan.
Foto’s: kap Johan Bouman
De heenrit naar Rolde reis ik in het prettige gezelschap van de aooi Hans van Leeuwen van de Sportcommissie, zelf ooit een begenadigd loper getuige zijn persoonlijke record van 1:18:18 op de 21,1 kilometer die nog wel een en ander weet over de historie van deze vermoeiende tak van sport.
Deelname In de jaren tachtig stond er voor het NMK (Nederlandse Militaire Kampioenschap) naast de halve- zelfs een hele marathon op het programma, maar door een te geringe deelname is er later voor gekozen om het NMK slechts over de halve afstand te organiseren. In deze periode werd het NMK georganiseerd in het Zeeuwse Goes bij het Opleidingscentrum van de Militaire Administratie (OCMA).
Prestatie Hierna viel de eer te beurt aan het Militaire Revalidatie Centrum in Doorn. Van Leeuwen was in 1983 geplaatst bij de LO/Sportgroep Kromhoutkazerne (OCTD) in Utrecht en was uitgerekend degene die het parcours ontwierp. Niet geheel toevallig liep hij daar zijn eerder gememoreerde beste prestatie.
ZANDLOPER 4-2008
Paars Na Doorn beginnen zich de contouren van een paars sportevenement af te tekenen, want de KL geeft de organisatie over aan de KLu. Diverse luchtmachtbases zoals Volkel, De Peel en Gilze-Rijen zorgen voor een beschut maar relatief saai parcours op en over de landingsbanen. Nadat de sportvereniging van de KMar het evenement gaat organiseren in Rolde is de paarse cirkel bijna rond want de Marine heeft vooralsnog aangeboden om het NMK in 2009 te willen organiseren. Althans, het zijn voorlopig nog plannen om de huidige Punt tot Punt loop, een Marineloop van 16,1 kilometer in Den Helder, uit te breiden tot de afstand van de halve marathon en open te stellen voor het NMK.
Dialect Bij aankomst in Rolde, waar de sportvereniging van de KMar dit evenement overigens al voor de 28e keer in zijn totaliteit organiseert, is het in Ontmoetingscentrum de Boerhoorn al een drukte van belang en viert het Drentse dialect hoogtij. Wat als eerste opvalt, is de combinatie van blauwe marechaussee-outfit en het fleuriger gestemde tenue van een grote hoeveelheid burgers en buitenlui. (Ik ben
als burgerambtenaar waarschijnlijk niet helemaal objectief als het om een vergelijking gaat tussen militairen en burgers, de eerstgenoemde categorie zal er vermoedelijk nooit als positiefste uitspringen).
militairen op te richten waartoe hij zich kan wenden om gemotiveerde sportmasseurs, juryleden of parcoursbewakers te werven.
Bestrating Betalen Het NMK Halve marathon blijkt een vreemde eend in de BIMS-bijt, want het is ook gedeeltelijk een civiel evenement. Misschien gaat het daardoor bij de nainschrijving niet helemaal goed, want Defensiepersoneel moet van de organisatie ook gewoon betalen. Kap Johan Bouman springt direct in de bres en strijkt de oneffenheid van deze ‘nukubu’ glad, want bijna alles wordt door ‘ons’ betaald: eten, geluidswagen, ChampionChip en zelfs de vrijwillige oud-militairen die als jurylid fungeren, krijgen een reiskostenvergoeding van hun voormalige werkgever. Na een debacle eerder dit jaar, waarin toegezegde steunverlening op het laatste moment door een eenheidscommandant werd ingetrokken ten faveure van urgentere werkzaamheden en een sportkalenderevenement werd geannuleerd, loopt Bouman dan ook met het idee om een vereniging van oud-
Tijdens de warming-up krijg ik een mooi inkijkje in het rustieke Rolde. Echte vrijstaande woningen, veelal voorzien van rieten daken en de wegen hebben nog authentieke bestrating. Ik kom tijdens deze dertig minuten helaas geen paard en wagen tegen maar vind het dorp een heerlijke, rustgevende uitstraling geven. Ik begeef mij dan toch maar naar het starten finish gedeelte, want de hartslag moet wel omhoog naar wedstrijdritme.
Gezichtsuitdrukkingen De wedstrijd zelf maakt op mij van begin tot eind een erg goed georganiseerde indruk en door de combinatie van civiele en militaire deelnemers geeft een startveld van ongeveer 600 deelnemers een sfeervol geheel, want mede door het aantrekken van een snelle Keniaan staat hierdoor redelijk wat publiek wat voor de laatste (zware) kilometers de deelnemers een extra stimulans geeft. Aan de gezichtsuitdrukkingen te zien doet, een halve
marathon niet veel onder voor de klassieke afstand.
optiek vlekkeloos, ondanks dat er KNAUen Defensie-uitslagen door elkaar lopen.
Verkeerd
Supercompensatie
Die goed georganiseerde indruk is trouwens in tegenstrijd met datgene wat van tevoren uit de mond van een van de organisatoren op te tekenen valt. ‘De Marechaussee kan een dergelijk groot evenement niet organiseren. We lopen allemaal alleen op straat, zijn allemaal eigen baasjes en hier wil dan ook iedereen zijn eigen plasje eroverheen doen. Elk jaar gaat er daardoor wel iets verkeerd, vooral de uitslag is elk jaar een crime.’
Zowel de mannelijke als de vrouwelijke winnaar zorgen tijdens die prijsuitreiking voor bewondering. Onze eigen sgt Kim van Waversveld (LO/Sportgroep JWF) loopt zonder specifieke voorbereiding naar 1 uur 36, en wint voor de tweede keer in een goeie week een gouden medaille nadat zij in de week hiervoor in de buddy-run tijdens de Survival in Veenhuizen ook al de snelste tijd klokte. Sgt1 Iwan Kamminga bewees dat je ook na een hele marathon van supercompensatie kunt genieten. Op zondag 21 september finishte Kamminga na 42 kilometer in Groningen in 2 uur 29. In plaats van rust nam hij vrijdag deel aan het NMK en snelde in 1 uur 13 naar de snelste tijd van alle Defensiemedewerkers (waaronder sgt1 Edgar de Gunst in 1 uur 28 en kap Henri van der Linde in 1 uur 31 prima tijden realiseerden).
Prijsuitreiking Als deelnemer kan ik de organisatie echter met opgeheven hoofd afscheid laten nemen van het NMK. Onderweg verliep alles vlekkeloos. De drie parcoursen (10 kilometer, 10 Engelse Mijlen en de Halve) waren door middel van extra lusjes slim uitgedacht en sloten de laatste vier kilomer naadloos op elkaar aan. In de tot sporthal omgebouwde eetzaal is het gezellig en de deelnemers die ik spreek maken een uiterst tevreden indruk. De prijsuitreiking verloopt vanuit mijn
Paul Lindeboom, Redactielid Zandloper
15
DIENSTVAKDAG
Met een lach en een traan een treffen van kaal grijzende, gepassioneerde mannen van weleer, die wars waren van arbeid- en rusttijden. Nostalgisch Tijdens het eerste kopje koffie zijn er meteen de verhalen, grappen en grollen die tot laat in de middag zullen aanhouden. Het stukje cake verdwijnt direct achter mijn huig wanneer een oudgediende mij begroet met een ferme klap tussen de schouders. “Hoe is het met jou?” Vanaf dat moment de meest gehoorde vraag tijdens dit feest van de herkenning. Hier onder elkaar zijn deze oudgedienden nauwelijks ouder dan toen. Mannen van toen veranderen nooit, de nostalgische verhalen volgen elkaar in rap tempo op. Ze doen verslag uit het verleden of ze er nog middenin zitten.
De zomer had nog wat zonlicht bewaard en vol goede moed begin ik de reis vanuit Grave, op weg naar onze Dienstvakdag. Aan mijn zijde zit de 78jarige Ben Stakenborg die al meer dan 22 jaar geleden C-LO/Sportgroep was op de Generaal de Bonskazerne te Grave.
Plaatsgenoot Ben heeft gevraagd om te mogen meerijden omdat hij opziet tegen de helse tocht door het haastige verkeer. We rijden lachend richting Amersfoort. De 78-jarige Ben Stakenborg begint bij het instappen met het vertellen van een anekdote om er vervolgens anderhalf uur later bij de ingang van de Bernhardkazerne pas mee te stoppen. Nieuwsgierig Zo zal het velen vergaan zijn, al verhalend op weg naar de Dienstvakdag om de collega’s van vroeger te zien. Ook Ben
kijkt er met veel plezier naar uit. Er is niets verdwenen van de bezieling waarmee hij zijn gedateerde verhalen verteld. Er komen namen voorbij van commandanten die ik alleen ken uit het geschiedenisboek van de LO/Sportorganisatie. Ben kent ze, heeft ze de hand geschud of met ze gewerkt en vraagt zich nieuwsgierig af of ze ook aanwezig zullen zijn. Gewoon kijken naar oud-medewerkers en ervaren of er nog iets in zit van die jongen van vroeger. Direct bij binnenkomst in de koffiekamer van gebouw Y voelt Ben zich op zijn gemak. Het begin van een prachtig rendez-vous,
Stiltes Nadat C-LO/sportorganisatie, kol Nico Spreij, collega’s en oud collega’s van harte welkom had geheten op de vierde Dienstvakdag was er tijd voor een sportieve ontmoeting of een rondleiding. Het sportieve gedeelte was vooral in trek bij de actief dienenden. Zij bedienden zich van allerlei ludieke spelletjes, ontsproten uit het brein van de elnt Bart Steenge en het personeel van de LO/Sportgroep op de Bernhardkazerne. Hoewel op sportief gebied vaak nog actief, kozen de meeste oudgedienden voor een rustige rondleiding over het kazernecomplex onder leiding van kap Fred de Ruijter. Er was immers nog genoeg te zien en vooral aan elkaar te vertellen. Nagedachtenis Ondanks de uitgelaten stemming op deze Dienstvakdag vallen er ook stiltes. Het is geen toeval dat we tijdens deze Dienstvakdag staan aangetreden bij de gedenksteen ter nagedachtenis van het overlijden van de smi Arno Budel. Deze 35-jarige LO/Sportinstructeur kwam op 3 maart 2001 tijdens de uitvoering van zijn werk als Cordelet rouge om het leven. Ook vallen er stiltes bij het zien van ernstig zieke ex-collega’s die toch de moed hebben om op deze dag aanwezig te zijn. En hoe zal het hen vergaan die om gezondheidsreden aan huis gekluisterd zijn of zich
Kolonel Nico Spreij legt samen met Arno Budels vader, vrouw en dochter bloemen bij de gedenksteen.
niet in het openbaar willen vertonen. En wat moet een collega, waarvan de vrouw ongeneselijk ziek is, antwoorden op de vraag: “Hoe is het?” Ook hij vindt op deze saamhorigheidsdag, een luisterend oor en een troostende arm om zijn schouder. Belofte Ruimte dus voor een lach en een traan op deze geslaagde Dienstvakdag. Het succes zat hem in de mix van actief en niet actief dienend personeel. Kol Nico Spreij hierover: “Ik beloof dat jullie op donderdag 17 september 2009 weer op de Dienstvakdag worden uitgenodigd. En we moeten met zijn allen proberen om de wegblijvers over de streep te trekken.” Kap Ron Gits
LO/Sportreservist Sinds vorig jaar beschikt onze organisatie over vijftien LO/Sportreservisten functies voor de Nationale Reserve Bataljons (Natresbat). De Natresbat zijn zeer tevreden over de aangestelde reservisten. De huidige reservist heeft dezelfde status als hij wordt opgeroepen als de gewone militair. Tevens ondersteunen zij de LO/Sportinstructeurs bij de functiespecifieke training van de reservisten. Streven is om op 1 januari 2009 alle vijftien functies gevuld te hebben. Op dit moment hebben we er twaalf. Informatie over een functie als LO/Sportreservist kunt u inwinnen bij de Chefstaf van de LO/Sportorganisatie (tel: 033-4661234).
Foto’s van deze dag zijn te bekijken op internetsite: www.wichhart.nl/zandloper ZANDLOPER 4-2008
17
Van fase 2 naar 3 Voor onderofficieren in fase 2 die langer dan negen jaar in onze organisatie rondlopen, zal voor 1 december duidelijk worden of ze kunnen overgaan naar fase 3. Deze toezegging deed C-LO/Sportorganisatie tijdens zijn openingsspeech op de Dienstvakdag: “Zij moeten tijdig weten wat hun kansen zijn. Daarvoor dient Persco informatie aan te leveren over bestandsopbouw. Dat weten ze en dat hebben ze beloofd binnenkort aan te leveren. Ik kan u alleen aangeven dat, als ze het niet waar maken, we intern aan de slag gaan. Ik vind dit dermate belangrijk uit oogpunt van personeelszorg, dat ik u beloof dat met of zonder ondersteuning we er alles aan zullen doen om het personeel uit fase 2 dat negen jaar en langer als onderofficier rondloopt voor 1 december aangeven hoe het er voorstaat.” De in- door- en uitstroom (IDU) richtlijnen Dienstvak LO/Sport, welke zijn afgeleid van het loopbaanbeleid KL personeel, is voorgelegd aan de C-Persco. Goedkeuring zal meer duidelijkheid geven over de loopbaanmogelijkheden voor al het LO/Sportpersoneel.
Afscheid collega’s Commandant LO/Sportorganisatie neemt afscheid van collega’s die naar een niet specifieke LO/Sportfunctie gaan en minimaal vijftien jaar werkzaam zijn geweest in de LO/Sportorganisatie. Hij reikte een fles wijn en een beeldje uit als symbool voor de prima samenwerking. Elnt William Frieling naar TGTF, Aooi Dick Kuiten naar SICT (schietteam), Aooi Ronald Tielemans naar KMS, Smi Jan Stijger naar KMS.
Personeels
aangelegenheden
Ambtsjubileum In de vorige Zandloper heeft bij het ambtsjubileum van aooi Jan Hermans de verkeerde datum gestaan. Aooi Hermans J.J.M. Gouden medaille 4 september 2008 Smi Cuppen T.G. Zilveren medaille 8 mei 2008 (18 september uitgereikt) Sgt1 de Haan J.J. Zilveren medaille 8 september 2008 uitgereikt Sgt1 Ribbers J. Bronzen medaille 5 augustus 2008 (uitreiking 16 oktober)
Bevorderingen Smi Smi Sgt1 Sgt1
Mecking Wobbema Talboom Bregman
J.F. L. J.H.T. G.J.
M.i.v. 1 oktober 2008 tot adjudant M.i.v. 1 oktober 2008 tot adjudant M.i.v. 1 september 2008 tot sergeant-majoor sergeant-majoor voor de duur van zijn uitzending
G.J. J.H.T. P. J.
M.i.v. 1 juli 2008 M.i.v. 30 september 2008 M.i.v. 22 september 2008 M.i.v. 7 november 2008
Eervol ontslag Smi Sgt1 Sgt1 Sgt
Heerkes Coort Houwen Koreman
Overleden Veel wedstrijden gespeeld, maar deze “verloren”. Op 21 augustus 2008 is onze gepensioneerde collega Harry Overdijk van ons heengegaan. Wij betuigen onze deelname aan de nabestaanden.
Geboren
Ook het sporten en lekker eten werden deze dag niet vergeten.
Gert Heerkes
Bij Hans en Wietske Feenstra is op 6 augustus 2008 zoon Jelte geboren. Op 5 augustus 2008 is dochtertje en zusje Annabel bij Malenka Zuurdeeg en haar partner Rakesh geboren. Bij Bart en Linda Steenge is op 26 augustus 2008 dochtertje Evi geboren. Op 30 augustus 2008 is zoontje Lenn bij Willem Oprins en Yvonne Herber geboren. Wij wensen ze veel geluk en gezondheid toe.
Jan Hermans ZANDLOPER 4-2008
19
al
Erik Verboven die in 2008 winnaar werd van zowel het Nationa Hieronder kunt u de voorbereidingen en het verslag lezen van sgt Militair Kampioenschap Mountainbike als het Wielrennen.
WIELRENNEN Op vrijdag 22 augustus werd op de Vlasakkers in Amersfoort het Nationaal Militair Kampioenschap (NMK) Wielrennen gereden. Op 14 mei pakte voor mij het NMK Mountainbike goed uit door deze wedstrijd winnend af te sluiten. Ook de titel van het NMK Wielrennen mocht ik in mijn zak steken.
De voorbereiding voor het wielrennen was minder goed dan dat van het mountainbike. Direct na het NMK mountainbike kreeg de militaire wielerploeg, waarvan ik deel uit maak, te horen dat het Militair Wereld Kampioenschap (MWK) Mountainbike niet doorging. Met andere woorden, al mijn voorbereidingen voor dit kampioenschap leken voor niks te zijn geweest. Dit was voor mij toch een redelijk “mentaal” moment. Samenvatting Een korte samenvatting van mijn ‘werkzaamheden’ na het behalen van de NMK mountainbiketitel; - Twee normale werkweken met daarin twee wedstrijden die niet goed gingen. Geen zin om te trainen en ik was snel moe. - Twee weken steunverlening in Bad Reichenhall. Eerste week veel gelopen (klettersteig), tweede week Canyoning en Hochseilbahn. - ‘Normale’ werkweek - Twee weken vakantie. Lichamelijk niet zo heel veel gedaan. Echter wel geprobeerd om dagelijks baantjes te zwemmen in borstcrawl en ‘lunges’ (uitvalspassen) te maken. - Terug van vakantie. Alles vergeten, hoofd lekker leeg gemaakt, vol goede moed starten met specifieke trainingen (interval- / viaduct- / motor- / souplesse- en sprinttrainingen). Het deed me goed om weer op de fiets te zitten. Ik had nog één maand de tijd om mijn vorm te krijgen waar hij in mei was geëindigd. Gespannen Op 22 augustus dan het NMK Wielrennen. Mijn dag begon erg gespannen, zelfs
ZANDLOPER 4-2008
ploeggenoot en trainingsmaatje Francis Vos (instructeur bij OTCRij te Oirschot) was niet meer de koele vrolijke kikker zoals ik hem kende. Ook hij had menig voorbereiding gedaan om goed aan de start te verschijnen op deze dag. We hebben samen veel getraind, en wisten van onszelf dat we erop gebrand waren om zeer kort te finishen. Nog een half uur voor de wedstrijd: “zullen we nog snel een rondje doen? Even kijken waar het glad is, even kijken waar misschien onze kansen liggen?”, “Oké, snel een half rondje, even kijken naar de klim. De rest van de ronde geloof ik wel!”. Zelfs tien minuten voor de start wist Francis Vos het te presteren om zijn voorderrailleur af te stellen, omdat deze scheef is gegaan staan tijdens het warmrijden. Voorsprong De start verliep soepel, net als de eerste geneutraliseerde ronde. Het grote deelnemersveld (92) was op weg naar de eerste doorkomst en tevens de vliegende start. De eerste acht rondes werd er relatief rustig gereden. Aan het begin van de wedstrijd reed er een groepje renners weg; deze kregen veertig seconden op het peloton en hebben dit drie rondes vol kunnen houden. Zo waren er nog een paar uitlooppogingen, maar deze werden na enkele rondes weer teruggehaald. Toen er nog zeven rondes op het rondebord stonden (ongeveer 35 kilometer), greep ik mijn kans. Ik begon net voor de finish te versnellen van kop af aan, terwijl de tweede man van het peloton
(ploeggenoot) niet in dat tempo mee reed. Toen ik na 50 meter achterom keek en zag dat ik los was gereden, schakelde ik nog eens bij en versnelde opnieuw. 500 meter verder sloot Joost Aelmans bij me aan, weer 500 meter verder Marco Wesseling en na twee rondes op bijna continu op twintig seconden te hebben gereden, sloot ook mijn trainingsmaatje Francis Vos aan. Er werd even kort gesproken binnen de groep en iedereen was het ermee eens dat we tot op eerste ronde voor het einde serieus door zouden rijden. En dat we niet van plan waren om ons terug te laten pakken door het onrustige peloton. Dit leidde tot een voorsprong van ruim één minuut.
met hem mee zou springen zodat ik positie kon innemen op de derde plaats met Marco Wesseling in mijn wiel. Echter Francis durfde het niet aan, dus ik bleef in zijn wiel zitten met de “onbekende” Joost weer in mijn wiel. Nog twee kilometer… Als echte professionals slingerden we met 15 kilometer per uur van links naar rechts over het geasfalteerde wegdek. Het spel was begonnen… Nog één kilometer. We draaiden het voorlaatste rechte stuk op, het gedeelte waarvan het wegdek van grote betonplaten is gemaakt en wat licht bergopwaarts gaat. De vraag was nu alleen nog; bij wie was de spanning zo hoog opgelopen dat hij de sprint aan ging?
Tweede Nederlands Militaire titel van dit jaar De laatste bocht… Francis Vos bedacht zich geen twee keer, en ging de sprint aan. Joost Aelmans sloeg gelijk toe, slechts enkele seconden nadat Francis Vos de lange eindsprint aanging denderde Joost mij en Francis voorbij. Even leek hij te gaan
winnen en zo voelde het waarschijnlijk ook even aan voor hemzelf. De adrenaline gutste door mijn lichaam heen, gebrand op de overwinning, al moet ik mijn stuurlint opeten, die Joost zou niet gaan winnen! Met nog geen 100 meter tot de finish schakelde ik nog iets zwaarder, zette mijn sprint in en denderde op de finish af. Joost bleek toch niet zo sterk te zijn in de sprint dan wat ik had verwacht. Al snel reed ik aan de leiding en kon ik met alle gemak mijn rechter vuist nog de lucht in steken en de tweede Nederlands Militaire titel van dit jaar op mijn naam schrijven. Vrienden Francis Vos die net zo als ik gebrand was op de overwinning was erg teleurgesteld om zijn derde plaats. Gelukkig zijn we nog steeds goede vrienden en trainen we weer volop voor het Militaire Wereld Kampioenschap in Slovenië wat begin oktober wordt verreden. Volgend jaar zal hij zeker revanche willen nemen op de Nederlandse titel. Sgt Erik Verboven, LO/Sportgroep BRK
Finale Na 75 kilometer wedstrijd was natuurlijk de vraag: wie heeft de sterkste benen of wie is er het slimst? Nog vijf kilometer te gaan. Marco Wesseling had mij wel aangegeven dat hij kramp had in de benen, maar ik dacht dat hij een grapje maakte maar later bleek van niet. Nog vier kilometer te gaan; ik had mijn twijfels bij Joost Aelmans, ik wist niet goed wat ik van hem moest verwachten. Ik weet van mezelf dat ik goed kan sprinten, maar ik wist alleen van Joost niet wat zijn sprintcapaciteiten waren. Sprint Nog drie kilometer… Ik gaf een seintje middels een hoofdknikje naar mijn trainingsmaatje Francis dat hij weg mocht demarreren van mij, in de hoop dat Joost
21
Op jonge leeftijd was Gregory al op de atletiekbaan te vinden. Hij heeft voor meerdere onderdelen aanleg, maar koos uiteindelijk, ondanks afraden van zijn trainer, voor het hordelopen. Hij zou te korte benen hebben om goed te kunnen presteren op dit atletiekonderdeel. Intussen behoort de 26-jarige Almeerse tot de top van Nederland en kunnen ze ook Internationaal niet meer om hem heen. Voorbereiding In oktober 2007 is Gregory in India, tijdens de voorbereidingen op het nieuwe seizoen en de Olympische Spelen, bij een training geblesseerd geraakt. Drie botjes in zijn voet waren gebroken, waardoor hij heel lang moest revalideren. Daardoor begon hij veel te laat, maart 2008, met trainen en miste hij door deze blessure ook de Wereld Kampioenschappen Indoor. Geen optimale voorbereiding dus. Kwalificeren “In 2007 was ik genomineerd met een tijd van 13.37, waardoor ik in het jaar van de Olympische Spelen voor plaatsing alleen nog maar 13.72 hoefde te lopen”. (Als je één jaar voor de Olympische Spelen je limiet loopt, dan hoef je in het Olympisch jaar alleen maar vormbehoud te tonen, red.). “Geen stress want ik wist dat dit haalbaar was. Ik kwalificeerde me dan ook bij mijn tweede wedstrijd tijdens de FBKgames in Hengelo”.
“one world one dream”
Gregory Sedoc:
“Sport verbroedert” Een hoogtepunt van hordespecialist Gregory Sedoc is tot nu toe ongetwijfeld het behalen van de Europese Kampioenschaptitel op de 60 meter hordespringen in Birmingham, maar daarna komt zeker zijn deelname aan de Olympische Spelen in Peking.
ZANDLOPER 4-2008
Nog een wedstrijd in Japan en aansluitend doorreizen voor de Olympische Spelen naar Peking. “De Slagzin in Athene weet ik niet meer, maar die in Peking; “One World one dream” greep mij en ik had daar gelijk een goed en warm gevoel bij. Het Olympisch dorp in Peking was vergeleken bij Athene, kleiner maar veel mooier, luxer en alles was fantastisch geregeld.” Gregory heeft zich geen minuut onveilig gevoeld. “Het dorp was weliswaar omgeven door een hekwerk en bewaking, maar het had verschillende in- en uitgangen en gaf je daardoor geen opgesloten gevoel. Het was gewoon een woonwijk met alles erop en eraan. Elke dag ging ik buiten het dorp trainen, op mooie trainingsbanen naast het stadion.” Gesluierd “Tijdens een trainingsmoment, ben ik onder andere met het Amerikaanse idool
Jeremy Wariner, een 400 meter loper, aan het trainen. Er komt een gesluierd Afghaans meisje naar hem toe met het verzoek of zij met hem op de foto mag. Dan zie je gewoon een Amerikaanse atleet samen met een Afghaans meisje op de foto gaan. Jongens, waar gaat dit over? Ze lopen oorlog te voeren en hier gaan ze met elkaar op de foto. Daar krijg ik dus echt kippenvel van. Waarom kan het hier wel? Dat zijn de mooie dingen. Iedereen doet mee of je nu gesluierd bent of niet, zwart of wit, of Chinees bent dat maakt niets uit. Met andere woorden: ”Sport verbroedert”. Virus “De tijd bracht je door met op je bed liggen, een filmpje kijken, eenmaal per dag trainen, eten, poolen in de gamehal, of een bioscoopje pakken. Heel gezellig en intiem ondanks dat dit ‘dorp’ 10.000 personen huisvestte. In het dorp heerste een virus. “Helaas heeft ook mij dat getroffen. Heel veel atleten hadden hier last van. Met name Spanjaarden en Duitsers moesten zelfs van het kamp af. Een van de symptomen van dit virus was vooral hoge koorts.” Alle kracht en energie die Gregory zo hard nodig had voor zijn krachtsexplosie vloeiden weg. Dit alles sloeg toe na de kwartfinale toen hij zo super liep. Terugkeer “De terugkeer naar Nederland was fantastisch. We stapten gezamenlijk in Peking op het vliegtuig. Daarna heb ik tien uur lang met iedereen gesproken. Het was super, muziek, een gekkenhuis. Ze konden niet eens de maaltijden uitdelen. Velen waren aangeschoten. Bij aankomst vlogen we eerst over de stad Amsterdam en daarna op 200 meter hoogte boven het Olympisch stadion. Na de landing werden we met een bus begeleid met Apachehelikopters, naar het Olympisch Stadion gebracht waar wel 20.000 man aanwezig waren. Een geweldige belevenis”. Nazorg Nagenieten van de Olympische Spelen zat er voor Gregory niet in. Gelijk weer werken bij de Sportcommissie en aansluitend naar Zürich voor de Golden Grandprix wedstrijd. Daarna door naar Geedset in New Castel en Latsand in Zwitserland. Toch heeft Gregory niet het gevoel dat hij geleefd wordt. “Het is een individuele sport, ik plan alles zelf.”
Concurrentie Zijn prestaties zijn stijgende. In Nederland draait Gregory in de top mee. De internationale concurrentie is erg groot, maar Gregory blijft bij zijn persoonlijke doel. “Ik heb niet de illusie om Olympisch Kampioen te worden, maar wil uiteraard mijn tijd blijven aanscherpen.” Daarnaast doet hij aan veel internationale wedstrijden mee. “Jaarlijks is er een kalender met (internationale) wedstrijden, waarvoor je uitgenodigd moet worden.“ Niveau Op het allerhoogste niveau heb je de Golden Grandprix (in totaal zes wedstrijden), daaronder de Super Grandprix, de Grandprix 1 en de Grandprix wedstrijden. Als je goed presteert, krijg je een uitnodiging voor deze wedstrijden. Word je uitgenodigd voor een Golden Grandprix wedstrijd, dan zit je in een vijfsterren hotel, vlieg je businessclass en word je met een Mercedes van het vliegveld opgehaald. “Als ik voor deze wedstrijden word uitgenodigd, ben ik in mijn nopjes en dat geeft mijn vorm op dat moment aan.” Wereldranglijst “Alleen als ik niet presteer, houdt het op en zul je genoegen moeten nemen met een wedstrijd op Grandprix niveau, overigens ook nog een redelijk niveau. Tijdens deze wedstrijden kun je punten verdienen voor de wereldranglijst. Word je laatste bij een Golden Grandprix krijg je zes punten. Word je eerste in een Grandprix 1 wedstrijd heb je ook zes punten, om het verschil aan te geven.” Vlammen Gregory moet altijd presteren en scherp blijven. Hij schommelt tussen wel of geen Golden Grandprix. Op dit moment is hij weer scherp en doet hij mee aan een Super Grandprix in Changhay ondanks dat het twee jaar heeft geduurd voordat hij zijn ritme te pakken had. De resultaten van de laatste twee jaren mogen er wezen: Europees kampioen, de halve finale bij de Wereld Kampioenschappen en de halve finale Olympische Spelen. Zijn contract bij Defensie Topsport Selectie (DTS) loopt tot februari 2009. Gregory wil zeker door met Defensie, om zo in Londen te kunnen vlammen. Aooi Richard Wichhart
23
Loodzware survivalrun bij stralend weer Op 17 september is in Veenhuizen de inmiddels 15e editie van de survivalrun gehouden. Tijdens dit loodzware parcours van ongeveer dertien kilometer moesten de deelnemers maar liefst vijftig hindernissen overwinnen. De survivalrun Veenhuizen is een samenwerkingsverband tussen de Ministeries van Justitie en Defensie. De inschrijving is open voor gevangenispersoneel en ketenpartners en medewerkers van Defensie. De ongeveer 750 deelnemers klauterden over bomen, waadden door sloten en klommen in touwen vergezeld van een stralend zon.
ZANDLOPER 4-2008
25
G A D N E P G N O I G I N RE E V L A B VOET
V S P
Op zaterdag 16 augustus heeft de LO/Sportgroep RvS uit Oirschot demonstraties verzorgd door middel van afdalingen tijdens de Open Dag van Voetbalvereniging PSV. De Open Dag had dit jaar als motto: “We trekken ten strijde”, een zin uit het clublied van de Landskampioen Voetbal. PSV en 13 Mechbrig willen meer voor elkaar gaan betekenen en voor de regio Eindhoven, waardoor er in de toekomst meerdere uitwisselingen in de Public Relations-sfeer zullen volgen. Demonstratie De dag die tevens bestond uit een staticshow met onder andere de Fennekvoertuigen van 42 BVE en de 2 Leopards, werd afgesloten met demonstraties van het KCT met twee parachutesprongen in het stadion en afdalingen door collega’s sgt1 Patrick de Ronde, sgt1 Rob Moors, sgt Willem Oprins en sgt Dennis Gorree. Publiek Zij namen tijdens de afdaling plunjebalen vol met ballen mee, die op het veld werden overhandigd aan de PSV-selectie, die ze vervolgens richting het 25.000 man aanwezige publiek schoten. Tot slot nog een speciaal dankwoord aan de sgt Wauter Westphaal die met zijn kennis en kunde namens de LO/Sportgroep Strijpse Kampen uit Oirschot heeft meegewerkt aan het slagen van deze demonstraties. Smi Anthony Scheepers, LO/Sportgroep Van Brederodekazerne Vught
ZANDLOPER 4-2008
27
