Exclusief interview met. De rotte appels. Klein maar fijn! Decentrale selectie. Je zal het maar hebben

magazine voor studenten en medewerkers van de han

De rotte appels Decentrale selectie

Klein maar fijn!

jrg 18 #4 9 oktober 2013

Je zal het maar hebben

Exclusief interview met

op snsr.nl... Studenten laten café links liggen

Matthijs van Nieuwkerk legt studenten zwijgplicht op

Is de wereld helemaal gek geworden? Is dan niets meer heilig? Uit een onderzoek onder studenten blijkt namelijk dat zij tegenwoordig het café compleet links laten liggen. Die conclusie trekt Studenten.nl na onderzoek onder bijna duizend studenten. Bijna de helft van hen gaat minder naar het café. Van de studenten gaat hooguit 10 procent twee keer per week naar de kroeg. Niet meer dan 1 procent meldt zich dagelijks bij de kroegbaas. Geld- en tijdgebrek zouden hiervoor de belangrijkste redenen zijn.

Eet hij elke morgen babyplacenta’s om jong te blijven? Heeft hij stiekem een oogje op tafelheer Arie Boomsma of denkt hij dat ie de Messias is? Wat het geheim van Matthijs van Nieuwkerk ook moge zijn, de presentator van De Wereld Draait Door probeert de berichtgeving rondom zijn persoontje krampachtig stil te houden. Dat hebben studenten van de Hogeschool van Amsterdam (HvA) ook meegemaakt. Matthijs van Nieuwkerk gaf namelijk een gastcollege aan studenten Redactie en Mediaproductie. De studenten konden de presentator alles vragen, maar mochten de inhoud van het college niet verspreiden buiten de muren van de collegezaal. Ook het maken van foto’s en video’s was verboden. We zullen het maar toeschrijven aan de mythe die de huis-, tuin- en keukenpresentator (het is maar een mening...) over zichzelf wil creëren.

Katjing, je moet baby’s gaan halen! Studenten die een hbo-opleiding verloskunde doen hebben geluk. Zij zijn de grootverdieners onder net afgestudeerde hbo’ers, zo blijkt uit de Keuzegids Hbo Voltijd 2014. Een pas afgestudeerde verloskundige kan gemiddeld rekenen op een salaris van € 3.617 bruto. Studenten beeldende kunst en vormgeving moeten daarentegen niet rekenen op een riant salaris. Zij staan onderaan de lijst en verdienen na de studie € 1.241 bruto. Wat kansen op de arbeidsmarkt betreft hebben hbostudenten journalistiek en mediastudies het het slechtst getroffen. Anderhalf jaar na het afstuderen was 21 procent van hen nog altijd werkloos.

Het aantal studenten dat dit studiejaar lid geworden is van een studentenvereniging. Daarmee stijgt voor het eerst sinds jaren het aantal leden weer.

8500

Het citaat ‘Er heerst hier absoluut geen jubelstemming!’ Ondanks dat de HAN gelijk heeft gekregen in de zaak tegen de docenten die grensoverschrijdend gedrag zouden hebben vertoond, voelt niemand zich een winnaar. FEM-directeur Theo Joosten in Sensor #3.

Volg Sensor op www.snsr.nl of op Twitter (@snsr) 2

B

Sensor is het redactioneel onafhankelijk magazine van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het magazine is gratis voor studenten en medewerkers. Het volgende nummer verschijnt op 30 oktober 2013. REDACTIE-ADRES Nijmegen, Kapittelweg 33, Kamer A3.11 (024) 353 03 90 Arnhem, Ruitenberglaan 29, Kamer 3.19 (026) 369 12 40 www.snsr.nl, [email protected] POSTADRES Postbus 6960, 6503 GL Nijmegen REDACTIE Han Geurts, hoofdredacteur, (024) 353 03 88 Herman van Deutekom, plv. hoofdredacteur (026) 369 12 40 Renée Jenniskens, (024) 353 03 92 Olga Helmigh, (026) 369 12 16 Sander Arink (024) 353 03 89 Raïssa Soeter (024) 353 03 91 Els Sanders, redactie-assistente (024) 353 03 90 MEDEWERKERS Ruud Kroes Claudia Fitsch Mart Geurts Vince Hopkins Lotte Doomernik REDACTIERAAD B. Looten (voorzitter), W. Sips, P. Freriks, M. Nederhoed, E. Cuppen, M. van Koolwijk, M. Witjes FOTOGRAFIE Ralph Schmitz Coos Dam Cover: IAMKAT VORMGEVING EN PRODUCTIE Laura Foppen Ben Schot, Graphic Design bno ADVERTENTIES Bureau Nassau BV Achterom 100 C 1621 KW Hoorn [email protected], tel. 020-6230905 KOPIJ Kopij en reacties moeten voorzien zijn van naam en telefoonnummer. De redactie houdt zich het recht voor ingezonden stukken te weigeren of in te korten.

14 28 32

Vragen staat vrij

Rockband De Staat De rotte appels

Decentrale selectie Klein maar fijn!

Je zal het maar hebben

Rubrieken Olga Oordeelt

13

Uitgehoord

38

Opgetekend

40

Verder in dit nummer Kilimanjaro

6

Derde CvB-lid

27

Verhalen uit Vilnius

39

Smeltkroes de hele wereld studeert bij de han pagina 19

Ontwikkeld de foto De medewerker en Wie: Maarten Panhuijsen Functie: Beleidsmedewerker Service Unit Onderwijs en Onderzoek Wat: het hele gezin Panhuijsen in het ouderlijk huis in Voerendaal Wanneer: 1970

‘I

k ben geboren en getogen in Voerendaal, een dorpje vlakbij Heerlen, in de oostelijke mijnstreek. Ik ben de een-na-jongste, rechts vooraan, en heb nog twee broers en twee zussen. Ik geloof dat ik hier vier jaar ben. Zoals je op de foto ziet, kijken de jongens een beetje scheel. Dat hebben we van onze vader meegekregen. Mijn twee zoontjes hebben precies hetzelfde. Het is een lui oog, komt later helemaal goed. Dat hekje waar we achter staan, was voor mijn jongste broertje. Als je namelijk naar buiten liep, kreeg je al snel een stenen trap. Daar hebben een broer en een zus al eens wat gebroken, dus dat moest niet nog een keer gebeuren. Mijn vader was huisarts. Hij verdiende in die tijd niet slecht, maar met vijf kinderen leefden we zeker niet in overvloed. Zoals je aan de kleding kunt zien, is die bij sommige kinderen een beetje krap of te kort. Daar komt bij dat we vroeger heel veel buiten speelden, dat kostte heel wat kleding. Mijn vader ziet er hier nog keurig uit, in zijn pak en met kort geknipt haar. Dat werd niet veel later wel anders: door de hippietijd lieten mijn ouders hun haar groeien en droegen ze kleurige kleding. Wat dat betreft hoort deze foto ook heel erg bij de zwartwittijd van de jaren zestig. Mijn ouders praatten vroeger al snel en veel met hun kinderen over politiek. Ik herinner me dat ik op mijn achtste al met mijn vader over politiek praatte. Zo vormden we al op jonge leeftijd een politieke mening. Het was in de jaren zeventig ook een activistische tijd met strijdende vakbonden, en de neergang van de mijnstreek. En mijn ouders waren ook erg cultuur-minded. We gingen veel naar musea, kerken, oude gebouwen. Dat dreef mijn vader net iets te ver door. Als we op vakantie waren, dan liepen we op het heetst van de dag door oude dorpjes te sjokken. Alles moest bekeken worden. Ik heb er lang over gedaan om dat los te laten. Nu kan ik gewoon niets doen op vakantie: lekker een boek lezen of met de kinderen in het zwembad. Maar ik heb verder niks te klagen, hoor. Ik heb een fantastische jeugd gehad.’

4

Game Ik was te vroeg. Ik bied hierbij mijn excuses aan (geniet er van, want dat gebeurt niet vaak). Ik zat er gewoon naast. In Sensor no 2, zo’n maand geleden, spuugde ik op de miljoenen die de HAN uitgeeft aan externe coaches, trainers en interims. Ik ging ervan uit dat een gezonde organisatie als de HAN geen externe gebakken lucht hoeft in te kopen. Maar ik was te laat. Zo gezond zijn we niet meer. Het virus is de organisatie binnengedrongen en woekert welig voort.

Internationaal

Bijna tien procent van de HAN-populatie is van buitenlandse komaf. Meer dan zeventig verschillende nationaliteiten zijn hier vertegenwoordigd, de meerderheid uit Duitsland, met China als goede tweede. Verder uit heel Europa, uit Afrika en Amerika. Waarbij ook exotische oorden als Kyrgystan, Venezuela en Nepal zijn vertegenwoordigd. Elk jaar in het voorjaar brengen we een Sensor special uit; van, voor en over deze groep studenten. Internationaal en Engelstalig. Maar het is een goede zaak ook nu in het najaar eens te kijken wat ze beweegt om hier naar toe te komen, hoe de vergelijking met studeren in hun vaderland uitvalt, hoe ze hun dagen vullen. We focussen op het buddie-syteem en komen met de laatste internationale ontwikkelingen. De internationale student centraal. Han Geurts

Een jaar geleden is in Nijmegen de Service Desk van start gegaan, een van die top-down opgelegde reorganisaties. Diensten aan één loket is het adagium: ICT, fietshuur, reserveringen, you name it. Daarbij is zoveel krakeel vrijgekomen dat ze nu het concept ook in Arnhem uitrollen (NB: die term is niet van mij, ik citeer letterlijk). ‘Er zijn met vallen en opstaan behoorlijke stappen gezet’, een eufemisme voor het was en is een grote puinhoop. ‘Om te zorgen voor een goede doorontwikkeling is nu besloten de betrokken service units – facilitaire zaken en ICT – de Apollogame op te leggen.’ Ja, u leest het goed: alle medewerkers (‘deelname is niet vrijblijvend’) worden in groepjes verdeeld en gaan de hele dag - ‘ook als dat betekent dat je buiten normale werkuren aanwezig moet zijn ‘ - de Apollogame spelen. Dus als iets niet loopt, gaan we spelletjes doen. En denk niet dat we twee damborden en een mens-erger-je-niet kopen, een heus Apollogame wordt ingevoerd. ‘Elke ronde wordt geëvalueerd en een vertaling gemaakt naar de dagelijkse praktijk’, dat dan weer wel. Spelenderwijs naar een eenheid. Ik zal u de kosten van dat spel besparen (google maar even), maar opgeteld bij de te investeren uren krijg je een bedrag waar de eerder genoemde interims graag hun bolide voor starten. Te laat, dus. Het kwaadaardige virus heeft zich ook al in de HAN geworteld. Ik geef het op; ik koop GTA5, sluit me op in een hok en ga gewoon gamen.

-x- HannaH sensor 4, jaargang 18 5

nieuws

Solo expo

Max van Breemen

Fotoexpositie over insecten “Insecten zijn kleine wondertjes, nooit vertrappen!”, aldus fotograaf Max van Breemen. Max heeft autisme en is helemaal gefascineerd door de natuur in het algemeen en insecten in het bijzonder. Hij ligt dan ook regelmatig op zijn buik om insecten te ‘schieten’. Insecten blijken door zijn ogen bezien ook over menselijke eigenschappen te beschikken: ‘De een valt aan, de ander gaat er snel vandoor en weer een andere gaat er even goed voor zitten.’ Wie behalve de insecten van Max ook vogels en landschappen wil bewonderen, kan terecht op de vierde en vijfde verdieping van de D-vleugel aan de Kapittelweg. Deze solo-expositie hangt tot aan de kerstvakantie. Wie nog meer werk van Max wil zien, kan terecht op www.maxpics.nl RS

natuurfotografie...

www.maxpics.nl

Opening expositie 20 septemb

er, 15.00 uur, D4.22

expoDvleugel Hancampus, Kapittelweg 33 Nijmegen. Verdieping 4 en 5 van de D-vleugel. Openingstijden van 9.00 tot 20.00 uur, behalve vrijdags tot 18.00 uur. Info: [email protected]

Meer dan ‘t kofschip Wat vinden stage-instellingen van het taalgebruik van de studenten? Welke schrijfproducten vindt het werkveld belangrijk en welke taaleisen worden daaraan gesteld? Dat was het onderwerp van een onderzoek van het Instituut voor Social Studies (ISS). Het laat zich raden dat de instellingen hier heel verschillend op reageerden, maar over het algemeen is het antwoord: schrijfproducten voldoen lang niet altijd aan dat wat je van een hbo’er mag verwachten. Studenten maken veel fouten in d’s en t’s, gebruiken spreektaal en maken lange zinnen die ontsporen. Maar wat erger is: studenten zijn soms te stellig in hun conclusies en kunnen het verhaal van een cliënt niet goed weergeven. Het onderzoek maakt onderdeel uit van nieuw beleid bij het ISS. Het instituut wil het taalniveau van de afgestudeerden verhogen. Docent Annemarie Ketting zet zich in voor meer en beter taalonderwijs: ‘Studenten moeten heel veel schrijven binnen de opleiding en in de praktijk. Zich daarin ontwikkelen hoort bij de professionalisering’, zegt ze. ‘In hun eigen tijd kunnen studenten ‘t Kofschip bestuderen, maar taalontwikkeling zou een vaste plaats moeten krijgen in het curriculum. De uitkomsten van het onderzoek helpen ons hierbij.’ RJ

6

Roald en Larissa op de top van de Kilimanjaro

Op 5895m hoogte De hoogste vrijstaande berg ter wereld beklimmen, dit idee liet derdejaars Sport Gezondheid en Management student Roald Pijpker (22) niet meer los. Hij besloot HAN SENECA te benaderen om te vragen of ze hem met voorbereidingen konden helpen in ruil voor onderzoeksresultaten. En zo werd zijn droom afgelopen maand werkelijkheid. Samen met SENECA Health Promotor Larissa Hooijman beklom hij in een week tijd de Kilimanjaro in het noordoosten van Tanzania. Ter voorbereiding op 5895 meter hoogte trainden de twee drie maanden lang wekelijks in speciale hoogtekamers van expertisecentrum SENECA, waar de luchtdruk in afgestemd kon worden. Tijdens de beklimming werd onderzocht welke fysiologisch meetbare effecten de hoogte op hun lichamen hadden. Zo werden onder meer zuurstofwaarden in het bloed, en de tailleomvang dagelijks gemeten. Roald: ‘Het was heel erg zwaar en uitputtend, maar om op de top en ver boven de wolken bij de gletsjers te zijn... onvergetelijk en onbeschrijflijk.’ De bergbeklimmer in de dop denkt al na over zijn volgende uitdaging: de Mont Blanc. RS Meer weten? Expeditie-Kilimanjaro-2013 op Facebook

Meer leraren werkloos Onlangs tekende minister Bussemaker het Nationaal Onderwijsakkoord waarin drieduizend extra banen worden gecreëerd voor docenten in het basis- en voortgezet onderwijs. Een druppel op een gloeiende plaat, zo blijkt uit meldingen van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Ruim zeventienduizend afgestudeerden kunnen geen baan vinden in het onderwijs, een kwart meer dan een jaar eerder

om dezelfde tijd. Staatsecretaris Dekker verwacht over enkele jaren weer een tekort aan leerkrachten, met name omdat veel zittende docenten dan met pensioen gaan. Maar de lerarenopleidingen in Nederland leveren jaarlijks ruim tienduizend nieuwe leraren af, dus of de voorspelling van de staatsecretaris hout snijdt? HG

7

nieuws

Zeilteam HAN student

wint goud

Robert-Jan Kentgens, student Mondzorgkunde aan de HAN, heeft afgelopen maand met zijn team Rapid Sugar de Nederlandse titel op het zeilonderdeel Melges24 (red: een 5-persoons zeilboot van 7,3 meter lang) behaald. Het zeilteam, bestaande uit vijf leden, wist na drie dagen racen de titel op het Open Nederlands Kampioenschap (ONK) in Medemblik in de wacht te slepen. ‘Dankzij de support van de hele opleiding kan ik het zeilen combineren met mijn studie. Ik moet mijn talent ontwikkelen, dan kan ik over elf jaar misschien meedoen met de Olympische Spelen. Er staat dus een druk programma voor de deur; ik zal ieder weekend druk zijn met het bereiken van mijn doelen.’ Sensor interviewde de zeilfanaat vorig jaar nog over zijn passie, lees het artikel terug op www.snsr.nl (Archief, jaargang 16, #16)

Muur van geweld

Tientallen studenten en een enkele medewerker staan op gepaste afstand toe te kijken. Niet zo vreemd, want de jongens die zich geroepen voelen om de rode bal op de slof te nemen, schieten zo hard ze kunnen, want de strakke muur van zestien vakken met oplichtende lijnen, toont na een paar tellen hoe hard er wordt geknald. En een terugkaatsende leren bal kan nog steeds hard aankomen. Sommigen halen 100 kilometer per uur, maar de jongens verzekeren elkaar dat het hier echt wel om mijlen gaat. Een enkeling weet de muur compleet te missen en kijkt met ingehouden adem hoe de bal een ruit op de eerste verdieping van het Pabo-gebouw net mist. De Sutu, zoals deze muur heet, maakt deel uit van een ‘safari door de 21ste eeuw’, onderdeel van de Ixpiratiedag van het Ixperium (onderwijs met hulp van ICT): elk half jaar worden docenten en studenten van de Pabo een middag lang geïnspireerd via allerlei creatieve workshops als Doodle 3D en Greenscreen Storytelling. De interactieve voetbalmuur moet kinderen stimuleren om meer buiten te spelen. Dat lukt aardig, hoewel de kinderen hier minimaal 17 jaar zijn. HvD

8

Miljoen voor HAN Biocentre Marjolein Wildwater heeft samen met de Universiteit van Utrecht een miljoen euro subsidie verworven uit een Europese competitie. Wildwater, medewerker van Applied Sciences, is projectleider van het onderzoek naar duurzame en diervriendelijke technologie om de giftigheid van chemicaliën te testen. Normaal duren dergelijke onderzoeken tientallen jaren, maar door gebruik te maken van niet-dierlijke organismen - zoals C-Elegans - kan onderzoek beter, meer verantwoord en sneller plaatsvinden. HG

Studystore neemt

readershops (nog) niet over De readerwinkels op beide campussen worden voorlopig niet overgenomen door Studystore. Deze winkel verkoopt nu al boeken op beide campussen en het verkopen van readers en kantoorspullen zou daar een logisch vervolg op zijn. Waarom gaat de deal niet door? Hans Broeders, hoofd Facilitaire Zaken van Servicebedrijf: ‘We willen het beheer van de winkel graag uitbesteden en zijn zeker niet tegen de overname door Studystore maar er is een juridische probleem: Europese wetgeving verplicht ons

om de exploitatie van de winkels aan te besteden. In principe zou bijvoorbeeld een Italiaans bedrijf ook de gelegenheid moeten krijgen een voorstel te doen.’ De kans dat dat ook feitelijk gebeurt, acht hij klein. ‘Uiteraard kan Studystore ook intekenen op de exploitatie, graag zelfs.’ Door de nodige bureaucratische rompslomp kan het zeker nog een half jaar duren voor bekend is wie de winkels overneemt. In de tussentijd blijft het Servicebedrijf de winkels beheren. RK

Educatie steeds dichterbij Bouwvakkers zijn bezig met de aanleg van een dubbele loopbrug tussen het bestaande gebouw aan de Kapittelweg en de nieuwbouw voor de faculteit Educatie die in de zomer van 2014 in gebruik wordt genomen. Theo Arends, projectleider bij HAN Huisvesting, legt uit: ‘Vanuit de hal in de bestaande D-vleugel gaat een trap naar de eerste verdieping en van daar leidt de brug het nieuwe gebouw binnen.’ Op de derde verdieping komt eenzelfde verbinding. Het bestaande hoogteverschil tussen de verdiepingen in de twee gebouwen zal hier eerst met enkele trappen overbrugd dienen te worden. De verbinding is nu nog slechts van buiten of achter glas zichtbaar, maar duidelijk is dat Educatie steeds dichter bij de campus komt, ook fysiek. HG

9

Haal je master in Nijmegen en maak werk van je studie.

Thuiszorg? Daar kies ik voor!

k n om masaar de op 1 terdag 2 no v.

Tijdens én na je studie zit je bij ons helemaal op je plek!

Lijkt het je wat?

Heb jij passie voor de zorg en wil je elke dag met plezier aan de slag? Als vakantiekracht of gediplomeerd verpleegkundige, Vérian heeft volop werk in de thuiszorg!

Kijk voor alle vacatures met een op

werkenbijver

ian.nl

of bel ons: 088 - 126 32 32

Kennis waar je wat mee kunt Studeer je hbo Rechten, heb je een gemiddeld eindcijfer van 7 of hoger en wil je je kansen op de arbeidsmarkt vergroten met een meestertitel? Aan de Radboud Universiteit Nijmegen kun je via een speciale studie-route de master Nederlands recht behalen. Met dit diploma kun je ook kiezen voor een togaberoep als advocaat of rechter. Zo maak je werk van je studie. www.ru.nl/rechtennahbo

www.verian.nl

10

@ThuiszorgVerian

@BijVerianWerken

Succes pluk je bij de HAN,

volgens Elsevier De HAN scoort van alle grote onderwijsinstellingen het hoogst als het op tevredenheid van studenten aankomt, zo blijkt uit het onderzoek ‘De beste studies 2013’ van tijdschrift Elsevier, in samenwerking met onderzoeksbureau ResearchNed. Ruim 230.000 voltijdstudenten werkten mee aan de Nationale Studenten Enquête. In totaal zijn 201 bacheloropleidingen aan hogescholen vergeleken, en 147 bacheloren 388 masteropleidingen aan universiteiten. Bij de universiteiten kwam Eindhoven als beste uit de bus. Van de grote hogescholen hebben Hogeschool Inholland en Hogeschool Utrecht de minst tevreden studenten. De HAN vierde de behaalde nummer één op zeer verantwoorde wijze: door fruit uit te delen op alle faculteiten met de slogan ‘Succes pluk je bij de HAN.’ OH

Geacht College van Bestuur,

Het CvB lust ook wel een appeltje uit eigen doos

INGEZONDEN

Als oud-werknemer van Pabo Arnhem word ik af en toe te hulp geroepen voor een bepaalde klus. Daarom krijg ik de algemene HAN-mail ook toegestuurd. Tot mijn verbijstering zat daarbij de e-mail over de trots van het CvB over het feit dat de HAN van de grote hbo-instellingen de meest tevreden studenten heeft. Mijn verbijstering zit in het feit dat tevredenheid van studenten voor kwaliteit aangezien wordt. Kwaliteit is blijkbaar niet meer: geschiktheid van de student voor het beroepsveld. Daar lees ik in elk geval niks over. In mijn ogen zou de HAN kwaliteit leveren als er in de verschillende beroepsvelden gevochten zou worden om haar afgestudeerden. Of de studenten tevreden zijn of niet is secundair. De student is niet de klant, maar het product van de HAN. De klant is het beroepenveld. In mijn ogen dient die tevredenheid van de student als doel alleen maar het kwantitatief groot worden van de hogeschool, waarbij geldt: veel studenten = veel macht = hoge bonussen, vooral voor het management. Het onderwijzend personeel moet het – zo te lezen - ondertussen doen met een banaan of een appel. Tevredenheid van studenten als hoofddoel is levensgevaarlijk: de hogeschool wordt krankzinnig groot, inhoudelijk gaat het langzaamaan nergens meer over (als het maar leuk is) en overal loert de zwendel: hoe eerder en hoe makkelijker een student z’n diploma krijgt, des te tevredener hij is. InHolland is al betrapt. Wie volgt? Je kunt er op wachten. Ik had gehoopt op wat tegenwicht tegen deze domme trend bij het aantreden van de nieuwe collegevoorzitter, maar dat zit er blijkbaar niet in. Jammer. Met vriendelijke groeten, Frank Jansen

11

Fab apps

To have

Handige, leuke, flauwe en geniale applicaties die je volgens app-expert Raïssa op je smartphone móet zetten:

Phlo

Het Menselijk Lichaam

Je zou het bijna vergeten, maar er bestaan naast Google écht nog andere zoekmachines. Met de applicatie Phlo (€2,69) kun je met één zoekterm diverse bronnen raadplegen. Phlo bevat meer dan dertig populaire zoeksites als Google, Wikipedia, Youtube en Twitter, maar je kunt ook zelf sites toevoegen (zoals bijvoorbeeld bol.com). Voor als Google je een keer niet uit de brand kan helpen.

Gemaakt voor kinderen, maar ook interessant voor volwassenen: met deze educatieve anatomie app (€2,69) zie je waar botten en spieren zitten, maar ook hoe het zenuwstelsel, ademhaling en de bloedsomloop werkt. In plaats van saaie afbeeldingen hebben de makers bij elk onderdeel optimaal gebruik gemaakt van interactie.

alles-in-één zoekmachine

hoe werkt het?

Beste Koop

Frontback

Met de Beste Koop app heb je testinformatie van de Consumentenbond altijd bij de hand. Handig als je bijvoorbeeld op zoek bent naar een laptop, mobiel, tv of stofzuiger. Vergelijk prijzen, specificaties en testresultaten, sla je favorieten op of deel ze met anderen.

Geinig: deze gratis Frontback foto app maakt het mogelijk om tegelijkertijd, van zowel de voor- als de achterkant van je iPhone, een foto te maken. Dus van wat je ziet, en jouw reactie daarop! Je moet je wel even aanmelden, maar daarna kun je jouw originele alles-in-beeld-plaatjes taggen, en eenvoudig posten op Twitter en FB.

kijk en vergelijk

Heb je een leuke tip voor in de appgids? 12

Stuur dan een mailtje naar [email protected]

jij, en wat je ziet

O

lga

ordeelt Sensor-redacteur Olga Helmigh zet het mes erin

Kings of Leon Mechanical Bull

muziek televisie boek eten

Ja, hoor. Zure recensenten hebben hun zeiksnor massaal opgeplakt bij het beluisteren van het zesde album van rockers Kings Of Leon. Want het vijfde album viel ietwat tegen en zanger Caleb Followill had een publieke, volgens sommigen ‘onvergeeflijke’ meltdown: hij liep in 2011 halverwege een optreden van het podium, want hij had het ‘fucking heet en moest even een biertje drinken’. Hij keerde niet meer terug en kort erna kwam een persbericht naar buiten: hij had alcoholproblemen, ruzie met zijn bandleden (zijn broers + 1 neef) en was pissed off op alles en iedereen. Nu ze terug zijn, liggen ze onder een extra scherp afgestelde loep. Na een jaar bezinnen, waarin het merendeel van de heren samen met hun –uiteraard supermodelvriendinnen baby’s produceerden en Caleb van de alcohol afbleef, doken ze de studio in om een ‘volwassen plaat te maken’. Verrassend genoeg is er juist een fris, opgetogen album uit voortgekomen, die doet denken aan de beginperiode: Youth & Young Manhood en Aha Shake Heartbreak. Mechanical Bull is meer uptempo dan de laatste twee platen, Only By The Night en Come Around Sundown, en Caleb durft te experimenteren met zijn stem. De door country geïnspireerde rockriffs zijn in (alcoholvrije?) whisky gedoopt en met rauwheid

overgoten: precies zoals we gewend zijn. En dat is nu juist het probleem volgens sommige critici: ‘ze nemen geen risico’s en het is een variatie op wat ze al gemaakt hebben’. Toegegeven: een paar tracks schuren gevaarlijk dicht tegen de melodieën aan die ze eerder hebben gebruikt. Maar ik zit er niet mee: de meeslepende rocknummers beklijven, klinken goed en knetteren van oprechte passie. Opener Supersoaker start met een losse, herkenbare gitaarrif en Calebs trademark stem. Het gaat over sentimentele meisjes, deinend op nostalgische tonen. Daarna volgt het cheesy maar fijne Rock City. Met Don’t Matter stampen ze stomend en beukend voorbij: ‘I can fuck or I can fight/ it don’t matter to me’ zingt Caleb nonchalant en sexy ongeïnteresseerd. Ballad Beautiful War is er eentje die je een paar keer moet beluisteren voordat je ‘m kunt waarderen, maar Temple, Wait For Me, Coming Back Again en Tonight glijden erin als zoete koek. Tuurlijk, jij kunt ook je zeiksnor opplakken en zwetsen over dat het teveel klinkt als hun eerdere werk, of hoe nuchterheid en ouderschap ze een stel brave rockers heeft gemaakt. Maar waarom zou je? Het is gewoon een verdomd lekkere plaat. Deal with it.

Mechanical Bull van Kings of Leon is nu verkrijgbaar

13

stoomt onverminderd door Het zijn drukbezette mannen, de heren van De Staat. De Nijmeegse rockband heeft hun derde album ‘I-CON’ de ether in geslingerd, en is non-stop bezig met touren en promoten. In een uitverkocht Doornroosje trakteerden ze twee avonden achter elkaar hun thuispubliek op trillende trommelvliezen. Sensor sprak gitarist (én ex-HAN student) Vedran Mircetic en bassist Jop van Summeren.

Olga Helmigh Fotografie: Kim Derksen, Ralph Schmitz

14

‘De schaduwkant van de mens, daar hebben we een fascinatie voor.’ De Staat is een Nijmeegse rockband die in 2009 plotsklaps en behoorlijk knetterend doorbrak met de plaat ‘Wait For Evolution’. Een vergelijking met Queens Of The Stone Age was al snel gemaakt. Toch vinden de jongens zichzelf niet onder de noemer ‘stoner rock’ vallen. ‘We zijn minder log en doorbeukend. Noem ons maar gewoon een alternatieve rockband.’ Het tweede album, stoomwals ‘Machinery’ werd, net als het debuut, ook lovend ontvangen. ‘We willen overrompelen, mensen verdwaasd achterlaten’, lieten ze toen weten. Het derde album I-CON, sinds een maand verkrijgbaar, wordt eveneens bejubeld. Het kan niet stuk. De Staat bestaat uit: Torre Florim - zang en gitaar Vedran Mircetic - gitaar Jop van Summeren - bas en zang Rocco Bell - toetsen Tim van Delft - drums

15

Een debuutplaat uitbrengen is eng (vuurdoop). Het tweede album uitbrengen is spannend (hoge verwachtingen). Hoe is het om een derde album te maken? Jop: ‘We zijn totaal niet bezig geweest met verwachtingen van anderen. Wat voor ons telt, is dat WIJ tevreden zijn. In die zin is het een zelfopgelegde druk: we willen steeds beter worden en elke keer weer een zo tof mogelijke plaat maken. Dat is volgens ons gelukt.’ Vedran: ‘Het zal voor bepaalde bands vast gelden dat ze willen voldoen aan een verwachting of reputatie, maar ik zie ons niet zo. We hebben experimenteerdrang en een eigen stijl. Je kunt wel een plaat gaan maken met in je achterhoofd de fans en critici, maar daar schiet je geen reet mee op.’ Check je nooit recensies? Of Youtube comments? Vedran: ‘Jawel, af en toe steek je er zelfs wat van op. Hoewel het op Youtube vaak een stroom aan impulsieve diarree is. Soms zeiken mensen je af, terwijl ze je net nog als vriend toevoegen op facebook. Bizar.’ Jop: ‘Ik las onder een clip van ons nummer Devil’s Blood: ‘Hebben ze een speelgoedsynthesizer gebruikt, of zo?’ Dat vind ik grappig. Zo hebben we ook weleens alle negatieve opmerkingen geretweet over ons expres lomp uitgevoerde kerstnummer bij De Wereld Draait Door. Toch valt het bij ons mee, qua gezeik. Als je ziet wat voor stront Carice van Houten over zich heen krijgt nu ze is gaan zingen… Je moet niet te gevoelig of onzeker zijn, want dan heb je het zwaar.’ Jullie staan bekend om een, voor Nederlandse begrippen, unieke rocksound. Wat is de kracht van De Staat? Vedran en Jop, in koor: ‘Torre.’ Bepaalt hij alles? ‘Ja.’ Als een soort dictator? ‘Ja, vreselijk. We lijden er ontzéttend onder, we zijn simpelweg slaven….’ (dan lachend:) ‘Nee, onzin natuurlijk: er is veel ruimte voor input en overleg.’ Vedran: ‘Maar Torre is wél een visionair. Hij komt met het idee, het concept, en wij geven er gezamenlijk kleur aan.’ Jop: ‘Het is denk ik nodig om iemand in de band te hebben die de leiding neemt en een heldere visie heeft. Je komt niet ver als ieder bandlid evenveel input heeft, want dan kom je tot een compromis. Niks is erger dan dat. Je wilt het uiterste uit een concept halen. Je moet je ego laten varen ten gunste van het totaalplaatje.’

16

Over ego gesproken: is het balen als jullie gitaar- en basstukken in de definitieve mix anders uitpakken dan je wilde? Jop: ‘Je staat tijdens het spelen het dichtst bij je eigen versterker, dus beleef je een nummer op je eigen manier. Het kan klote zijn als dat voor je gevoel niet doorkomt in het eindproduct, maar zoals gezegd: als die keuze het nummer ten goede komt, moet je niet kinderachtig gaan doen. Gelukkig komt het zelden voor dat we in zo’n conflict belanden.’ Wat is de thematiek van I-CON? Vedran: ‘Tegenwoordig is iedereen, vooral door social media, een soort icoon: je schept een beeld van jezelf, dat voornamelijk positief en flatteus is. Maar is het geschapen beeld de werkelijkheid, of slechts een gecreëerd idee? De woordspeling is daarom I CON (‘ik bedrieg’). Het fascineert me bijvoorbeeld dat Facebook en Twitter niet alleen dienen voor sociaal gebabbel, maar zelfs platformen zijn om een baan te scoren. In hoeverre is iemand écht geschikt; is het eerlijk? Het heeft iets vluchtigs en gehaast. Je hóeft niet mee te doen aan die nieuwe wereld, maar het maakt het wel lastig om je eraan te ontrekken. Iedereen en alles doet er aan mee en het wordt steeds groter.’ Jop: ‘In welke mate speel je een rol? Je laat bepaalde kanten van jezelf op bepaalde momenten zien, dat is prima. Die kanten kunnen sterk uiteen lopen. Toch kun je doorschieten. Het kan nep worden, of je wordt ontrouw aan jezelf. De schaduwkant van de mens, daar hebben we een fascinatie voor. Hoewel we dit keer meer kleur aan de donkerte wilden geven. Vrolijke, Afrikaanse invloeden, een fluit hier en een synthesizertje daar. Juist om variatie en gelaagdheid te brengen.’ ‘Make Way For The Passenger’ gaat over verslaving. In hoeverre krijgen jullie met zulke dingen te maken? Rock ’n roll wordt geassocieerd met drugs en feesten tot je erbij neervalt. Vedran: ‘Er heerst een clichébeeld over de rockscene, als die scene in Nederland al bestaat. Niet iedereen in een rockband staat stijf van de coke op het podium, of drinkt zich kapot. Het verschilt per persoon en per band hoe diep je in zo’n artiestenleven duikt.’ Hoe diep gaan jullie? Vedran: Je moet zelf weten wat je uitvreet, als je op het podium je zaken maar in orde hebt en niet als een brakke dweil ten tonele verschijnt. Je krijgt trouwens al snel door dat als je als band serieus iets wilt bereiken, dat soort uitspattingen er niet bij horen: focus is álles, die moet je niet verliezen door oppervlakkige bijzaken waar je jezelf lelijk in kwijt kunt raken.’

‘Je moet je ego laten varen ten gunste van het totaalplaatje.’

Grammywinnaar Vance Powell heeft jullie plaat gemixt. Hij heeft onder andere gewerkt met The White Stripes en The Ranconteurs. Hoe strik je zo iemand? Jop: ‘Gewoon, een mailtje sturen.’ En hij antwoordt dan meteen terug met ‘ja hoor, doe ik, no biggie’? Jop: ‘Eigenlijk wel. Binnen twee weken kregen we een mail terug. Supertof. Kort erna zat Torre in Nashville, Tennessee, samen met hem achter de mixtafel.’ Werd de rest van de band betrokken bij dat proces? Vedran: ‘Er bestaat een geniale app, waarmee je direct kun inloggen in de mixtafel. Het leek dus of we ernaast zaten.’ Jop: ‘Door het tijdverschil zat ik weleens midden in de nacht mee te luisteren. En vervolgens te whatsappen met: ‘Kan de bas niet wat harder in dit stuk?’ Wat natuurlijk niet mocht, ten gunste van het nummer… Jop: ‘Haha, ja! Moest ik mijn ego wéér opzij zetten.’ Welk nummer van het nieuwe album speel je graag? Vedran: ‘Refugee, want het is een bijzonder nummer. Input Source Select heeft een episch einde. Dat is lekker om los te gaan.’

Jop van Summeren (l.) en Vedran Mircetic

Jop: ‘Make Way For The Passenger. De boog is heel spannend, golvend. Witch Doctor is zo’n nummer waarvan je weet dat het bij elk publiek aanslaat. Dat is ook fijn spelen.’ Vedran, hoe heb je je studietijd op de HAN beleefd? ‘Het was een leuke tijd, maar ik zat er maar twee jaar. Ik heb mijn propedeuse, voor de opleiding Leraar Engels, niet gehaald. Daarna ben ik naar de Rockacademie in Tilburg gegaan. Dat paste beter bij me, en was logischer. Wat is jullie band met Nijmegen? Jop: ‘Afgezien van Vedran, komen we allemaal uit Nijmegen. We wonen er graag. Het is een relaxte stad, gemoedelijk en cultuurrijk.’ Vedran: ‘Ik kom uit Kroatië en ben opgegroeid in Aalten (Achterhoek –red.). Nu woon ik alweer een tijdje in Nijmegen en het bevalt goed. Ik vind het sfeervoller dan Arnhem.’ Nog favoriete kroegen? Jop: ‘De Blauwe Hand is altijd chill.’ Vedran: ‘De UNDRGRND is ook leuk.’ Jop: ‘En Doornroosje natuurlijk. Dat is voor ons thuiskomen.’

sensor 4, jaargang 18 17

D N U O R A G N I K C A BACKP

D L R O W TCHAHNGEED MY LIFE – CARLIJN

S T E K C I T WERELD ENTEN D U T S R O VO F A N A V L A , 5 39 . 1 €

18

Internationale studenten

Smeltkroes

Je merkt het vanzelf als je door onze gebouwen loopt: er zijn diverse andere talen te horen. Veel Duits, met name in Nijmegen, en Chinees of Zuid-Koreaans in Arnhem. Maar veel interactie tussen Nederlandse en buitenlandse studenten is er niet. Daarom doet Sensor een duit in het zakje. Waarom kiezen deze studenten voor de HAN? En wat vinden ze ervan om hier te studeren? Hoe weten ze hun weg in een vreemd land te vinden? Wat zijn de verschillen met studeren in eigen land? Tekst: redactie Foto’s: Coos Dam, Ralph Schmitz

19


Studeren

in Nederland Studeren bij de HAN, een ervaring voor Nederlandse studenten. Maar wat vinden buitenlandse studenten eigenlijk? Wat valt hen op tijdens hun studietijd in Arnhem of Nijmegen? Wat is er anders? En hoe is studeren in hun thuisland geregeld? Sensor sprak enkele buitenlandse studenten.

Bier op school: ondenkbaar in Amerika Wie:

Komt uit: Studeert daar:

Studeert hier:

Emmanuel Bayo Ilfonlaja (23) Verenigde Staten Graphic Design & Community Health aan de Minnesota University, Mankato Aan de ICA, en hij werkt bij Buro 302

‘Het eerste wat me opviel was hoeveel fietsers er zijn in Nederland. Studenten fietsen gewoon naar school, terwijl wij in Amerika de auto pakken, of de bus nemen. Er is een soort campusbus die speciaal door alle omringende plaatsjes rijdt. Nog gebruikelijk is het in de VS om te verhuizen naar de plaats waar de universiteit staat: je woont op de campus. Ik woonde er al dichtbij, dus dat hoefde niet. Maar hier in Nederland reizen studenten soms anderhalf uur heen en terug met de bus of trein. Verder valt me op dat studenten en leraren vrijwel gelijken zijn, en dat studenten voor mijn gevoel een tikje onbeschoft doen tegen hun docenten. ‘Ik zie het nut niet van deze opdracht’, zei een student laatst tegen onze leraar. ‘Wow’, dacht ik toen. ‘Dat zou ik nooít zo direct zeggen’. De leraar vond het heel normaal, en vroeg zelfs geïnteresseerd waarom. Ik vind het wel prettig eigenlijk, het is een stuk relaxter dan bij ons. Sowieso zijn Nederlandse studenten directer en opener dan in Amerika. Wij zijn gek genoeg wel weer makkelijker in chitchat en ‘hanging out’. Hier moet alles gepland worden: ‘Kun je volgende week dinsdag om 17:00 bij me eten?’ Terwijl wij meer op het moment zelf zeggen: ‘Wanna have dinner and watch a movie?’ en dan doén we dat gewoon. Oh, en wat ik echt amazing vind is dat er een campuscafé is en je gewoon bier kunt bestellen. Ondenkbaar in Amerika.’

20

‘Je bent minder anoniem hier’ María Calleja (20) Spanje Studeert daar: Advertising & Public Relations aan de Universiteit van Madrid Studeert hier: International Business en Communication, eerstejaars Wie: Komt uit:

‘Het tempo ligt hier hoger; in Spanje kreeg ik op school één project per maand, hier krijg ik er één per week. Er tellen hier ook meer componenten mee in je eindcijfer. Op mijn universiteit in Madrid bestaat tachtig procent van je cijfer voor een vak uit het resultaat van één gemaakt examen. Hier tellen meer dingen mee, zoals de vele projecten. Eerlijk gezegd houd ik ervan druk te zijn. Geef mij maar liever veel te doen, dan ben ik gemotiveerder. Het is wel een voordeel dat de klassen hier kleiner zijn. Thuis zit ik met tachtig tot honderd mensen in één klas, hier met een stuk of twintig. Je bent minder anoniem hier.’ ‘Ik mis nog vrij weinig van thuis, heb geen heimwee. Maar goed, ik ben hier pas een maand. Ik blijf een jaar, dus wie weet. Het enige dat tegenvalt is het weer. Oh, en dat ik weinig keus heb als het op vis aankomt. Thuis eet ik heel veel vis, hier een stuk minder. Vrijdagochtend ga ik naar de markt in Arnhem centrum en dan haal ik lekkere, verse spullen.’

‘Een nieuwe taal is geen probleem’ Béla Török Duitsland Studeert hier: Sociaal Pedagogische Hulpverlening, Euregio-opleiding Wie:

Komt uit:

Béla Török komt uit Duisburg, speelt graag gitaar en houdt van andere culturen. Hoe kan het ook anders als je opa Hongaars is en je zelf al veel van de wereld gezien hebt. Samen met zo’n 170 andere Duitse en 20 Nederlandse studenten is hij begonnen aan een nieuwe variant van SPH, de euregio-opleiding. Deze nieuwe loot aan de hulpverlenersboom richt zich op het werken in Nederland én Duitsland om zo je arbeidsmogelijkheden te vergroten. Zijn aandacht gaat vooral uit naar het jeugdcentrum voor buitenlandse jongeren in Duisburg waar hij net met zijn eerste stage is begonnen. Daarnaast steekt hij energie in het leren van Nederlands, een verplicht onderdeel van de opleiding. ‘Ik leer graag een nieuwe taal dus dat is voor mij geen enkel probleem.’ Hij is twee dagen per week in Nederland en overnacht dan in Nijmegen Oost. ‘Het ziet er leuk uit maar Ik heb weinig tijd gehad om rond te kijken.’ Studeren in Nederland vindt Béla ‘toll’. Waarom eigenlijk? ‘Mensen zijn open en je mag ‘’du” zeggen.’ Maar het allerbelangrijkste wat hij van Nederland vindt: ‘Je kunt zijn wie je bent.’



Marta Bogaczynska (21) Poznań, Polen Studeerde daar: Poznań University of Life Sciences Studeert hier: Life Scienes Wie: Komt uit :

‘In Polen zit het schoolsysteem anders in elkaar dan hier. Na zes jaar basisschool volgt zes jaar middelbare school – voor iedereen. Jongeren gaan op hun 19e naar de universiteit, HBO kennen wij niet. Een bachelor duurt drie jaar, en een master ook. Zonder master maak je geen kans op een baan. Afgezien van het studeren betalen studenten alles zelf; wij krijgen geen geld van de overheid, dus de meeste studenten werken parttime. Om onbeperkt te kunnen reizen, betalen we 20 euro per maand, voor een uitgebreide lunch in een soort mensa (Milk Bars genaamd) betaal je 2 tot 3 euro, en voor een kamer ongeveer 100 à 150 euro. Dat lijkt weinig, maar we verdienen natuurlijk ook minder. OUD Dat er minder geld is zie je ook terug op school: universiteiten beschikken niet over zoveel studieruimtes met computers, bibliotheken, dure laboratoria of sportcentra. Universiteiten in Polen zijn oud en hebben vaak weinig capaciteit; daarom moet je dwars door de stad van de ene naar de andere locatie. We hebben ook maar twee tentamenperiodes (in plaats van vier), minder huiswerk en projecten, en geen minoren. Ook stages zitten er niet in: bedrijven willen niet betalen voor krachten zonder ervaring. Zo doen Poolse studenten weinig praktijkervaring op en specialiseren ze zich niet tijdens hun studie, maar daarna. KNALLEN Doordat het studeren vooral theoretisch is en neerkomt op twee keer per jaar jezelf opsluiten om heel hard te knallen – blijft er doordeweeks wel meer vrije tijd over. Wat een intenser studenten- en nachtleven betekent: Poolse studenten kunnen goed feesten! Niet zoals hier alleen op donderdag en vrijdag. Een ander verschil dat mij is opgevallen, is dat Nederlandse studenten vaak niet goed zijn voorbereid op het op zichzelf wonen. Ze koken en poetsen niet, wat me toch de basis lijkt. En ze verzinnen sneller excuses en klagen meer. Als je in Polen een toets niet haalt, ligt dat niet aan de toets, maar moet je gewoon beter je best doen. En heb je op het eind van de maand geen geld meer, dan eet je maar brood. Hier krijgen zelfs studenten die nog bij hun ouders wonen studiefinanciering. Daar begrijp ik niks van; ik heb hier nog nooit iemand ontmoet die zichzelf niet in de basisdingen kan voorzien. Daarentegen vind ik Nederlandse studenten wel ambitieuzer en aardiger. Dat geldt ook voor docenten: zij gaan net zo lang door tot je het snapt.’ RS

22

‘Poolse studenten feesten meer en klagen minder’

Jan Pouwels, hoofd International Office:

‘Tijd voor een internationale leefgemeenschap’ Op zoek naar potentiële studenten richt de HAN zijn pijlen niet alleen op de directe omgeving, er wordt ook over de grens gekeken. Met een flinke verrekijker. Al jaren komen studenten uit alle hoeken van de wereld in Arnhem en Nijmegen een opleiding volgen. Sommige voor een half jaar of een jaar, als uitwisselingsstudent en sommige voor een complete studie. Andersom vinden ook Nederlandse studenten voor studie of stage hun plek ergens over de landsgrenzen. Een gesprek met Jan Pouwels, hoofd International Office over studentmobiliteit. De HAN kent meerdere internationale opleidingen, vier bij de Arnhem Business School, onderdeel van de faculteit Economie & Management, een bij Life Sciences en een bij Automotive. Volgens Jan Pouwels is het de bedoeling dat daarnaast elk instituut van de HAN minimaal één internationale uitwisselingscursus in het Engels aanbiedt. ‘Op dit moment worden 22 Engelstalige minoren aangeboden. Dat is een aardig aanbod, maar ik verwacht dat er nog wel meer bijkomen.’ Scheve verhouding In totaal studeren ruim 2500 buitenlandse studenten bij de HAN, waarvan bijna 2000 uit Duitsland komen. Jaarlijks volgen zo’n 300 uitwisselingsstudenten hier een deel van hun opleiding. ‘Ze komen voor hun bachelor degree een minor volgen’, legt Pouwels uit. ‘En het worden er elk jaar een paar meer.’ Maar als het specifiek om uitwisseling gaat, dan is de verhouding nogal scheef, want elk jaar gaan dik 1000 Nederlandse uitwisselingsstudenten van de HAN naar partneruniversiteiten in het buitenland en naar vele stageplekken bij bedrijven en organisaties, met name binnen de Europese Unie. Dat laatste omdat de uitwisseling binnen de EU gefinancierd wordt middels de beroemde Erasmusbeurzen. Ga je een jaar buiten de EU studeren, dan kost dat extra geld, maar ook hiervoor hebben bijna alle faculteiten een ondersteuningsfonds

ingericht. ‘Het aantal Nederlandse jongeren dat over de grens gaat leren, is het bewijs van het typisch Nederlandse karakter, de Nederlandse handelsgeest’, zegt Pouwels. Selling point Hoe weten de buitenlandse studenten hun weg te vinden naar Arnhem en Nijmegen, twee kleine stadjes in het oosten van Nederland, een dwerg op de wereldkaart? ‘Nederland is voor Aziatische studenten een interessant land omdat een Europees diploma nog steeds hoger aangeschreven staat dan een niet-westers diploma. De unique selling proposition (USP) van Nederland is het grote aanbod aan internationale opleidingen’, zegt Pouwels. ‘Verder leef je hier in een open gemeenschap, er mag veel. En de onderwijsmethode is heel informeel: docenten zijn zeer benaderbaar. Dat is in landen om ons heen wel anders.’ Tenslotte is de prijs voor een internationale opleiding vergeleken met de Verenigde Staten en Engeland een stuk goedkoper. Wonen op de campus Het aantal internationale studenten gaat de goede kant op, vindt Pouwels, maar het kan nog beter: ‘Ik wil eigenlijk naar een Amerikaanse variant van de campus, een campus waarop studenten niet alleen leren, maar ook wonen en dus leven. De centrale woorden in dit verhaal zijn ontmoeten en verbinden.’ De campus moet volgens het hoofd International Office een ontmoetingsplek worden voor nationale en internationale studenten. ‘De school gaat nu om 5 uur dicht. Als we zorgen voor huisvesting voor studenten op en rond de campus, dan wordt het ook rendabel om hier winkels en horeca te vestigen. Sinds kort zijn twee medewerkers bezig om een jaarprogramma in elkaar te zetten, zodat er elke week in Arnhem of Nijmegen iets gebeurt op sportief, sociaal of cultureel gebied. En natuurlijk in het Engels. En zo groeien we langzaam maar zeker naar een internationale leefgemeenschap op de HAN.’



Het Buddy-systeem

Waar moet je zijn?

vraag het je buddy! Allemaal wel leuk, al die duizenden studenten die van heinde en ver bij de HAN in Arnhem of Nijmegen komen studeren. Maar hoe gaat dat eigenlijk als ze hier aankomen? Hoe weten ze de weg op en rond de campus? Ze kennen de taal niet, weten niet waar ze moeten zijn. Daarvoor is het Buddy-systeem in het leven geroepen.

De ervaring leerde dat internationale studenten met nogal wat vragen bij International Office terecht kwamen. ‘Die vragen gingen over zaken als gebouwen en klaslokalen, maar ook over het kopen van treinkaartjes en waar de boodschappen gehaald kunnen worden’, zegt Ingrid Le Coultre, medewerker International Office. ‘Daarom is begin 2011 het buddy-systeem in het leven geroepen.’ Dit systeem helpt met name uitwisselingsstudenten die hier maar een heel of half jaar zijn. De buddy, meestal een Nederlandse student (maar er doen ook internationale studenten aan mee), is zes tot acht weken lang aanspreekpunt voor meestal zo’n vier studenten. Iedere student die aangeeft buddy te willen zijn, krijgt een training van drie uur. Daarin leren ze vooral hoe ze moeten omgaan met buitenlandse studenten,

bijvoorbeeld wanneer ze tegen cultuurverschillen aan lopen. ‘Dat is wel nodig’, weet Le Coultre, ‘want een buddy in spe weet niet altijd wat er van hem verwacht wordt.’ Aan het eind van de periode wordt elke buddy om feedback gevraagd: hoe de ervaring was, of hij iets van de exchange student heeft geleerd, en of hij andere studenten zal aanraden om ook buddy te worden. ‘Want we kunnen er altijd meer gebruiken’, zegt Le Coultre. Ze hoort vaker van studenten, die zelf nog een half jaar in het buitenland gaan studeren, dat ze buddy willen zijn zodat ze er uit eerste hand achter komen wat hen zelf te wachten staat. Ze ziet de rol van buddy daarom ook als een nuttige: ‘Je krijgt een andere kijk op de cultuur van iemand anders, maar ook op die van jezelf.’

Kazachstan helpt Myanmar Na drie jaar Arnhem en omgeving te hebben verkend, leek het student Finance and Control Dias Tergeussizov (22) uit Kazachstan wel wat om andere, beginnende studenten wegwijs te maken in Arnhem. ‘Na een cursus kreeg ik vier studenten toegewezen. Twee bleven weg, met de andere twee heb ik regelmatig contact. Een van hen is Kyaw Maung, roepnaam Kevin, oorspronkelijk uit Myanmar, maar studerend in Japan en nu dus een jaar in Arnhem. Ik heb Kevin al meteen een paar keer kunnen helpen. Ben met hem mee geweest naar Den Bosch voor een verblijfsvergunning. Gelukkig zit dat gebouw dicht bij het station, haha.’ ‘Sindsdien zien we elkaar geregeld’, haakt Kevin in. ‘Dat komt ook omdat mijn huisgenoot een vriend is van Dias. We spreken regelmatig af, zijn al een paar keer uit gaan eten, of we koken thuis. Dias heeft me al snel meegenomen naar een winkel met tweedehands fietsen. Het is handig om hier een fiets te hebben. Daarmee kom je overal. En het kost je verder niks, tenzij de fiets gestolen wordt, haha.’ De acht weken buddy-periode is zo goed als voorbij. ‘Dias: ‘Dat maakt voor ons niets uit. Ik weet zeker dat we elkaar na deze periode blijven zien.’ Kevin knikt instemmend.

24

Dias Tergeussizov en Kyaw Maung

Su vidh a Bh atnaga r

Uitwisseling in India en Nederland

Nona Kavera mm a

Een verschil maken, hoe klein ook Een buddy in een onbekend land is fijn en handig. Dat is bij de HAN goed geregeld. In andere landen moet je maar afwachten waar je terecht komt en van wie je hulp krijgt. De twee Nederlandse studenten Sustainable Development, die dit najaar voor hun minor naar India gaan, bevinden zich in een uitzonderingspositie. Er zijn op dit moment twee Indiase studenten in Nijmegen die dezelfde minor volgen. Terug in India zullen zij de Nederlandse studenten introduceren bij een ontwikkelingsproject in Bangalore. Suvidha Bhatnagar en Nona Kaveramma zijn in Bangalore net klaar met een Master Social Work. Drie maanden hebben ze gewerkt in de slums van LR Nagar, in Bangalore. Daar heeft de HAN samen met de universiteit van Bangalore een ontwikkelingsproject. Vanwege een beurs voor de minor Sustainable Development zijn ze nu op de HAN, waar ze zes weken theorie krijgen. De Nederlandse studenten van deze minor gaan dit najaar drie maanden naar een ontwikkelingsland. Twee ervan gaan naar Bangalore, waar zij aan hetzelfde project gaan werken als Suvidha en Nona. Op zaterdag les Twee jaar master Social Work kostte 1200 euro. Studiefinanciering is in India ondenkbaar. Hier komen de Indiase meiden studenten tegen die naast hun studie ook nog werken. Iets wat in India onmogelijk is: ze krijgen daar zelfs op zaterdag les. Voor geld zijn ze dus totaal afhankelijk van hun ouders. Voor Suvidha en Nona is deze minor een extraatje bovenop hun studie, betaald door de HAN. De twee hopen dat dit hen straks een

betere kans op een baan zal geven. In Nijmegen wonen ze op studentencomplex Vossenveld. ‘Het was de eerste keer dat er in mijn huis jongens rondliepen’, lacht Nona. ‘In India wonen studenten wel met elkaar in één huis, maar altijd van hetzelfde geslacht.’

‘Het was de eerste keer dat er in mijn huis jongens rondliepen.’ Opzetten en uitwerken In India zijn zij straks degenen die de Nederlandse minorstudenten bij de medewerkers van het ontwikkelingsproject introduceren. Daar gaan ze in de slums van Bangalore werken in een waste management project of met kinderen in een naschools project, waarin ze onder meer huiswerkbegeleiding en Engelse les krijgen. Denken Suvidha en Nona dat de Nederlanders in drie maanden iets kunnen betekenen? ‘O, zeker’, zegt Suvidha. ‘They can make a change. Ze kunnen iets opzetten wat anderen dan weer kunnen uitwerken. En de kinderen zijn door de komst van de Nederlandse studenten extra gemotiveerd om naar het project te komen. Zij zijn de mensen die altijd leuke spelletjes bedenken.’ RJ


Elke maandag, dinsdag en woensdag

Dagelijks geopend van 17.00 tot 22.00 uur 1e Walstraat 18 Nijmegen (024) 360 11 81

een 3-gangen pizza/pasta menu voor

11,95 Daalseweg 19 Nijmegen 024-3230257

GRATIS

Welkom!

zaalverhuur voor borrels, feesten en vergaderingen

Ga met je studentenkaart en ID naar een van de vestigingen. Schrijf je

in vóór 1 november en

ontvang

50% korting

op je abonnement.

Voor het

lekkerste brood ga je naar...

Bakker Arend Lange Hezelstraat 31 • Nijmegen • T 024 322 06 52

Deel ‘m op muziekherinnering.nl

Een concert van Charly Luske bij jou thuis? Jij kunt het winnen! Deel jouw meest onvergetelijke herinnering op muziekherinnering.nl. Doe het vandaag nog, en steun de strijd tegen alzheimer.

Win een thuisconcert van Charly Luske!

meer nieuws, achtergronden, foto’s, films

www.snsr.nl 26

Twee vacatures in de top

HAN krijgt derde CvB-lid Nu ook de Medezeggenschapsraad positief heeft geadviseerd, is het duidelijk dat de HAN binnenkort een derde CvB-lid krijgt. De raad beseft dat de uitbreiding van het CvB ‘een positieve bijdrage kan leveren aan de ontwikkeling van het beleid voor de komende jaren.’ Naast de opvolging van vertrekkend CvB-lid Kristel Baele ontstaat er dus een tweede vacature. Han Geurts Het idee van uitbreiding tot drie leden speelt al enkele jaren en de Raad van Toezicht wil dat graag definitief maken, met name ook om risico’s te minimaliseren. Twee leden vindt men erg kwetsbaar. Rob Hillebrand, voorzitter van de Raad van Toezicht, stelde in de discussie met de Medezeggenschapsraad (MR): ‘Extra bestuurlijke aandacht is nodig, kijkend naar de ambities die op tafel liggen. We willen de HAN op een hoger niveau krijgen inclusief de gewenste cultuurverbetering.’ Volgens huidig CvB-lid Kristel Baele is er lang en goed nagedacht over deze uitbreiding. ‘We hebben een ambitieuze agenda voor de komende jaren en we vragen veel van de werkvloer; dan moet je zelf het goede voorbeeld geven. Bovendien willen we als college beter zichtbaar worden, zowel intern als in de regio. We moeten geen bestuurders willen zijn die ergens in een ivoren toren zitten.’ Kosten Een derde bestuurder zou – bij volledige aanstelling – de hogeschool ruim drie ton per jaar kosten. Dat ligt in deze tijd waarin alle afdelingen en opleidingen in moeten inleveren, vanzelfsprekend nogal gevoelig. De MR pleit daarom voor een parttime invulling van de nieuwe vacature evenals die ter vervanging van de vertrekkende Kristel Baele. In het jaarlijks budget van het CvB wordt al gerekend met een driehoofdig bestuur. Kristel Baele begrijpt de reacties van de

werkvloer: ‘We zoeken het geld daarom ook binnen de bestaande CvBbegroting. Het wordt niet afgeroomd van andere budgetten.’ Het lijkt daarbij verstandig – en de MR adviseert dat ook – een deeltijdaanstelling te overwegen en niet helemaal van twee naar drie fte te gaan. Risico Twee nieuwe CvB-leden brengen ook een ander risico met zich mee. Voorzitter kees Boele is relatief nieuw en twee nieuwe leden erbij zou de binding met en kennis van de hogeschool sterk verminderen. De medezeggenschapsraad pleit ervoor rekening te houden met het ‘historisch besef’ van kandidaten. De enige oplossing voor dit probleem lijkt om voor minstens één van de vacatures een interne kandidaat te kiezen, iemand uit eigen geleding die de hogeschool al door en door kent. Hillebrand: ‘Voorop blijft staan dat we gaan voor de beste kwaliteit. Een interne kandidaat moet wel aan de eisen van de functie voldoen.’ Baele tenslotte: ‘We zoeken bewust iemand die de kwaliteitscultuur en de koers uit ons instellingsplan omarmt. Niet nieuwe ideeën maar continuering van het huidige beleid staat voorop. Iemand met hart voor de zaak. En minstens één vrouw.’

‘De kosten worden niet afgeroomd van andere budgetten’


Decentrale selectie: ja of nee?

Twee jaar geleden schafte de HAN bij een aantal studies met een numerus fixus het loten af. In plaats daarvan kwam een decentrale selectie. Aankomende studenten krijgen dan een dag lang de kans te laten zien waarom zij de juiste student zijn. De opgedane ervaringen stemmen optimistisch. Volgend jaar wordt dit bij nog meer opleidingen met een numerus fixus ingevoerd. Renée Jenniskens Fotografie: Ralph Schmitz

Het is opmerkelijk dat selectie aan de poort altijd een vies woord is geweest en dat het nu omarmd wordt. Iedereen moet hoger onderwijs kunnen volgen. Dat was de tijdgeest vanaf de jaren zeventig in Nederland: hoger onderwijs als emancipatiemiddel. Toenmalig minister Plasterk zei in 2009 nog over decentrale selectie: ‘Dat gaan we niet doen’. Hooguit zou er een oriënterend gesprek gevoerd worden met studenten ná toelating. Zodoende werd er in hoger onderwijsland vooral geloot bij een numerus fixus, op de HAN bij opleidingen als Fysiotherapie, Toegepaste Psychologie en Mondzorgkunde. Dat veranderde in 2012 met de wet ‘Ruim baan voor talent’. Die maakt het mogelijk dat, bij een numerus fixus, hogescholen zelf al hun studenten mogen selecteren en de criteria daarvoor mogen bepalen. En met de piepjonge wet ‘Kwaliteit in verscheidenheid’ krijgt het idee van Plasterk ook vorm: vanaf komend studiejaar heeft elke student recht op een studiekeuzecheck. Wat gaan we doen? In het Instellingsplan van de HAN 2012-2016 staat bij: Wat gaan we doen?‘: ‘Terughoudendheid betrachten bij decentrale selectie; de HAN houdt toegankelijkheid hoog in haar vaandel.’ In een bijlage worden zeven opleidingen genoemd die dit in gaan voeren. Daar staan Voeding en Diëtetiek en Verpleegkunde niet bij, terwijl die daar nu juist mee aan de slag gaan. De leiding van Voeding en Diëtetiek geeft als motivatie: ‘De toestroom is zo groot en we gunnen onze studenten stages en een plaats op de arbeidsmarkt. Daarbij willen we ook het rendement verhogen.’ Rendementsverhoging als bijkomend voordeel, daar hebben ze bij Fysiotherapie ervaring mee. Vanaf het studiejaar 2012-2013 is daar,

28

net als bij Mondzorgkunde decentrale selectie ingevoerd. De eerste lichting van studenten zit nu dus in het tweede jaar. Aukje van Pelt, coördinator Decentrale Selectie bij Fysiotherapie, vertelt dat de verwachtingen ruimschoots zijn waargemaakt. Het rendement bij Fysiotherapie is verhoogd: De gemiddelde student van deze lichting heeft 82 procent van het maximum aantal (60) studiepunten behaald. Een jaar eerder was dat 76 procent, de twee jaren ervoor 72 procent. Volgens Aukje ligt dat niet alleen aan het selecteren van de juiste studenten, maar selectie maakt ook dat studenten zich meteen meer betrokken voelen bij de opleiding. ‘Oriëntatie en selectie begint al een half jaar eerder, in plaats van in de propedeuse. Dat merk je. In de huidige propedeuse zijn de studenten veel serieuzer. In het eerste blok hebben we al een volle zaal bij een responsiecollege, normaal gesproken wordt dat pas in het tweede jaar actief bezocht.’ De opleiding heeft nu dus twee jaar ervaring met de selectie, en de tweede keer zijn de criteria nog uniformer gesteld. ‘De deelnemende beoordelende studenten zijn daar nauw bij betrokken geweest, en hebben geoefend, geoefend en geoefend’, zegt Aukje. Krap Bij Verpleegkunde is straks geen krapte op de arbeidsmarkt. Integendeel. Dat maakt de opleiding Verpleegkunde extra aantrekkelijk voor aankomende studenten. Gevolg? Teveel studenten, te weinig stages en daarom een numerus fixus. Dat leidde zelfs tot kamervragen van Michiel van Veen (VVD). Die is bang dat er straks, in tijden van vergrijzing, te weinig verpleegkundigen zijn. ‘De vraag is of een studentenquotum de enige oplossing is. De politiek zal de vinger aan de pols houden’, zegt hij.


Decentrale selectie: ja of nee?

‘motivatie is moeilijk te meten’

30

CvB-voorzitter Kees Boele:

De beoordelaar

‘De HAN biedt een breed assortiment opleidingen, toegankelijk voor alle studenten die voldoen aan de vooropleidingseisen. Soms is het nodig de instroom van studenten middels een numerus fixus te beperken. In ons instellingsplan 2012 – 2016 worden de opleidingen genoemd die dat (gaan) toepassen. Daar worden volgend studiejaar twee opleidingen aan toegevoegd, Verpleegkunde en Voeding en Diëtetiek. Bij Voeding en Diëtetiek is de belangrijkste reden een veranderd overheidsbeleid met een aanzienlijk effect op de arbeidsmarktperspectieven. Bij Verpleegkunde is het probleem een tekort aan beschikbare stageplaatsen vanwege de forse groei van het studentenaantal de afgelopen jaren. Landelijk wordt zoveel mogelijk één lijn getrokken en een decentrale selectie ingevoerd. De centrale lotingsprocedure bij opleidingen met numerus fixus zal verdwijnen. Selectie zorgt voor een betere match tussen student en opleiding. Daarnaast krijgen we dit jaar ook de ‘1-mei regeling’: aanstaande studenten moeten zich uiterlijk 1 mei aanmelden. Zij hebben dan recht op studiekeuzeactiviteiten zoals proefstuderen of een gesprek bij de opleiding. Tegelijkertijd zijn ze ook verplicht aan zulke activiteiten mee te doen als de opleiding dat vraagt.’

Leon is vierdejaars Fysiotherapie. Zelf werd hij ooit uitgeloot voor de opleiding, gelukkig mocht hij toen half september alsnog meedoen. Hij heeft twee keer als beoordelaar meegedaan met de selectie en is er een groot voorstander van. Hij observeerde en beoordeelde het samenwerken. ‘Dat was een leuke test. De aankomende studenten kregen de opdracht om in een groep samen te praten over wat een goede fysiotherapeut is. Ze moesten op het einde een presentatie geven. Ze wisten niet dat ze beoordeeld werden op samenwerken.’ Dit jaar werd hij al een paar weken tevoren betrokken bij de selectie, wat hij als zeer positief ervaart. ‘We kregen duidelijke instructies zodat iedereen ook op dezelfde punten zou gaan beoordelen.’ Het viel hem op dat studenten op de meeste testen ongeveer gelijk scoorden. ‘Bij de motorische test was er een opdracht om een oud vrouwtje uit een stoel te helpen. Studenten die aan haar gingen sjorren, scoorden vaak ook niet zo best op de samenwerkingstest.’

Afgewezen Jojanneke (pseudoniem) deed afgelopen jaar mee aan de selectie bij Fysiotherapie.’Op zich was dat een leuke dag met al die testjes en zo, maar wel spannend.’ Na twee weken kreeg ze per e-mail een afwijzing. ‘Puur op mijn vooropleiding. Ik heb MBO-Toerisme gedaan. Daar kreeg ik maar 4 punten van de 20 voor. Alle andere scores waren redelijk hoog, op motivatie en kennis scoorde ik zelfs maximaal, maar ook voor motorisch en samenwerken was de score minimaal een 7 uit 10.’ Ze baalde echt van de uitslag.’Ik dacht: wat moet ik nu? Toen heb ik me in Utrecht aangemeld, maar daar ben ik uitgeloot, ook vanwege mijn vooropleiding.’ Nu doet ze Ergotherapie. Ook leuk, maar het is geen Fysiotherapie. ‘Ik houd meer van bewegen, dat gebeurt niet bij Ergotherapie.’ Aankomend voorjaar gaat Jojanneke daarom weer meedoen met de selectie. ‘Ik zou bij Ergotherapie mijn propedeuse moeten halen, want dan scoor ik hoger qua vooropleiding.’ Eerlijk vindt ze het systeem niet. ‘Ik heb op mijn mbo-opleiding zoveel stage-ervaring opgedaan, ik heb zoveel geleerd over het omgaan met mensen, dat heb ik echt voor op een havodiploma.‘

Studentenvakbond AKKU Marije Willems is van AKKU, de Nijmeegse studentenvakbond. AKKU is tegen selectie aan de poort. ‘Het beperkt studenten in hun keuzevrijheid. We snappen wel dat het gebeurt om studenten op een betere plek te krijgen, maar een betere en eerlijkere informatie zou beter zijn. Dat gebeurt nu met populistische brochures, terwijl eerlijke cijfers over de arbeidsmarkt een beter beeld zou scheppen.’ ‘Ook een hoog eindexamencijfer zegt niet alles. Soms hebben middelbare scholieren het wat rustig aan gedaan, maar zijn ze juist extra gemotiveerd voor het hoger onderwijs. Wat dat betreft: motivatie is moeilijk te meten.’ ‘Rendement is geen goed argument om te selecteren. Rendement hangt ook samen met de kwaliteit van de opleiding. Wij zijn bang dat studenten straks zullen kiezen voor een opleiding waar niet geselecteerd wordt.’

De onderzoeker Mart studeert Fysiotherapie en deed voor zijn afstuderen een onderzoek naar de decentrale selectie. Heeft het zin, dat was de vraag en daarvoor werden de resultaten van de eerstejaars in het eerste semester vergeleken met de resultaten uit de selectie. Die bleken overeen te komen, en daarmee heeft selectie dus een voorspellende waarde. ‘De rotte appels haal je er meteen uit’, zegt Mart. Hij werd destijds ingeloot, maar vindt het systeem van decentrale selectie een veel betere methode om studenten te selecteren.


Studente Creatieve Therapie in ‘Je zal het maar hebben’ (BNN)

Klein

maar fijn ‘Op mijn tiende zei een arts tegen me: ‘jij groeit niet meer’. Dat kwam hard aan. Maar ik besefte eigenlijk pas echt dat ik anders was toen ik merkte dat andere kinderen naar me keken.’ Dramatherapie-studente Carmen Vukman (19) heeft Diastrofe Dysplasie, een zeldzame skeletaandoening die slechts een paar mensen in Nederland hebben. BNN bezocht Carmen voor een item in het tv-programma ‘Je zal het maar hebben’. Raïssa Soeter

We vallen binnen in een dramalokaal waar net een les improviseren wordt gegeven aan tweedejaars Creatieve Therapie studenten. De cameravrouw hoort daar echter niet bij: zij werkt voor het tv programma van BNN, ‘Je zal het maar hebben’. Ze zoomt in op Carmen terwijl ze een stoel aan de kant probeert te duwen. De studente trekt zich niks van de camera aan; ze is er inmiddels aan gewend. BNN is namelijk al drie keer zes uur bij haar thuis geweest om in beeld te brengen hoe Carmen zich ondanks haar handicap redt. Chromosoom foutje Carmen Vukman (een Kroatische achternaam, ‘vuk’ betekent wolf) is geboren met de aandoening ‘Diastrofe Dysplasie’ – of zoals ze het zelf noemt ‘een chromosoom foutje’. Dit zorgt ervoor dat ze is blijven steken op een lengte van 1.03 meter, en dagelijks moet leven met pijn in haar rug, benen en heupen. ‘Doordat ik klein ben, heb ik hele stijve spieren en gewrichten die snel slijten. Ik heb geen knokkels, mijn enkels staan vast en mijn heupen zijn niet gelijk. Om te kunnen functioneren slik ik dagelijks Tramadol, morfineachtig spul.’ Nog lastiger aan haar handicap is dat ze korte armen heeft. Hierdoor moet Carmen met veel dagelijkse dingen geholpen moet worden. ‘Op school zijn er twee vaste klasgenoten die me helpen met naar het toilet gaan. We zijn er inmiddels aan gewend - het is bijna een gezellig momentje, haha.’ Maar ook voor Carmens vriendin betekent het dagelijks bijspringen. ‘We hebben sinds twee en half jaar een relatie. Dat ze door mijn handicap heen kon kijken vond ik heel bijzonder, want het is zeker niet makkelijk voor haar. ’s Ochtends moet ze niet alleen zichzelf douchen en aankleden, maar ook mij.’ Dagelijkse dingen Voorlopig blijft Carmen in Tiel wonen bij haar moeder, stiefvader en zusje. Tot de tijd dat ze nog geen rijbewijs heeft

32

gehaald en geen aangepaste auto heeft, wordt ze in een taxi naar school gebracht. Aangezien ze snel vermoeid is, rijdt ze op school rond op een elektrische bureaustoel (‘Ik wilde iets wat zo min mogelijk op een rolstoel lijkt.’). In haar vrije tijd ziet ze haar vriendin, maakt ze filmpjes en haar huiswerk, gaat ze op haar elektrische fiets met zijwieltjes naar de sportschool en winkelt ze bij de H&M. ‘Ik laat kleding op maat maken, en knip bijvoorbeeld merken en logo’s uit schoenen om ze op mijn orthopedische schoenen te laten verwerken, zodat ze er hipper uitzien. Ik vind het belangrijk om goed voor de dag te komen!’ Vooroordelen De reden dat de Dramatherapie-studente zich opgaf voor het BNN-programma was om vooroordelen weg te nemen en te laten zien dat ze ondanks haar beperking een persoon is als ieder ander: ‘Ik ben geen gehandicapte met een uitkering die niks uitvoert. Het is heel rot om afgerekend te worden op je uiterlijk. Ja, ik weet dat ik er anders uitzie, en ik moet bekennen dat ik zelf ook naar mensen kijk die er ‘anders uitzien’, maar toch blijft het vervelend. Vooral kinderen kunnen schaamteloos kijken, wijzen en roepen ‘een lilliputter!’. Hou je kroost onder controle, denk ik dan.’ De toekomst In maart wordt de editie van ‘Je zal het maar hebben’ waar Carmen in verschijnt uitgezonden. ‘Ontzettend spannend. De opnames met Valerio - onder meer thuis en op Appelpop - waren een hele beleving. Leuk maar ook confronterend, dus ik ben heel benieuwd.’ En wat de toekomst Carmen verder zal brengen? ‘Na deze opleiding wil ik Psychologie studeren. Ik wil een eigen praktijk beginnen om mensen met een beperking te helpen hun handicap zo goed mogelijk te accepteren. Ik weet hoe het is en ook hoeveel invloed het kan hebben op je omgeving en relatie. Om dat goed te laten gaan, moet je eerlijk blijven en veel praten.’

‘Dat ze door mijn handicap heen kon kijken, vond ik heel bijzonder.’


Draaitalent Hij draait en produceert house onder de artiestennaam Casey Copa, en deep house onder zijn eigen naam. Wie op het HAN Introductiefeest in de Vereeniging was, heeft hem al in actie gezien: tweedejaars Communicatie Tijn Dekkers (21) weet hoe hij zijn publiek los krijgt. tekst: Raissa soeter Fotografie: Berend van breda

Op zijn vijftiende ging hij voor het eerst naar ‘Matrixx at the park’, en was hij diep onder de indruk van de mannen achter de draaitafels. Hij dacht: dat wil ik ook, en vroeg zijn ouders om een financiële bijdrage aan een dj set van maar liefst 1600 euro, voor zijn verjaardag. ‘Ik ben op mijn slaapkamer avond op avond gaan oefenen, en kreeg een eerste kans om te draaien op een schoolfeest in de Old Cave. Achteraf gezien draaide ik waardeloos, maar ik vond het te gek en het was mijn eerste boeking. Het startschot van alles wat volgde.’ Terwijl hij bleef oefenen, werd Tijn via via geboekt voor de Insomnia-feesten in de Molenstraat in Nijmegen, in El Sombrero en Van Buren. ‘Ik had het geluk dat die feesten een groot succes waren, en ik goed contact had met de organisatie en de mensen die daar werkten. Inmiddels draai ik namelijk gemiddeld één keer per week in de Drie Gezusters (The Basement), afwisselend op donderdag en zaterdag. Naast die vaste boekingen heb ik ook in de Matrixx, The Level (Arnhem) en Panama (Amsterdam) gestaan. Het geld dat ik ervoor krijg is mooi meegenomen, maar ik zie het niet als bijbaan want ik geniet er echt van. Het voelt als uitgaan met nagenoeg alleen maar muziek die je zelf tof vindt, waarop ook andere mensen los gaan.’ Inspiratie De Communicatie-student zoekt dagelijks naar nieuwe nummers op sites als 22tracks.com en beatport.com, maar hij wordt ook geïnspireerd door vrienden, SoundCloud, YouTube en Facebook (Tijn heeft 2300 vrienden). Zelf ziet hij Swedish House Mafia als een rolmodel binnen de house scene. ‘Ik vind dat ze heel professioneel draaien en produceren; muzikaal en met veel emotie erin. Ieder nummer is een hit, zonder dat het te commercieel wordt.’ Ghost producers Van eigen bodem vindt hij DJ Hardwell heel goed: ‘Een schoolvoorbeeld van hoe je jezelf ontwikkelt en naar boven werkt. Hij begon op zijn veertiende met bubbling, en is onlangs uitgeroepen tot ‘Best Electro DJ’ tijdens de DJ Awards in Ibiza. Ik

34

heb sowieso meer respect voor DJ’s die ook echt zelf hun eigen nummers maken. Veel mensen weten niet dat grote namen als Tiësto en David Guetta niet hun eigen muziek maken, maar dit door zogenaamde ‘ghost producers’ laten doen. Dit zijn professionele muziekproducers waaraan je vooraf een fors bedrag betaalt om een track voor jou te laten maken, die je ook onder je eigen naam uit mag brengen - je krijgt dus alle rechten.’ 1427 stemmen Toch moet Tijn toegeven dat hij zelf ook niet continu bezig is met het maken van eigen muziek. ‘Ik heb vanwege mijn studie niet alle tijd, en ben nu nog vooral met het draaien an sich bezig.’ Desondanks won hij afgelopen zomer wel een DJ Contest van het Kleurenblind Festival in Utrecht, met een deephouse mix onder zijn eigen naam ‘Tijn Dekkers’. Met maar liefst 1427 stemmen. ‘Ja dat gaf wel echt een kick. Hopelijk kan ik op dit succes nog even voortborduren.’ Een ander hoogtepunt was het uitbrengen van een release op het label van Armin van Buuren. Deze track is uiteindelijk opgepakt door grote namen als Fedde Le Grand en Quentino, en zorgde voor meer en meer bekendheid. Hoe Dekkers daarmee dealt? ‘Ik doe het niet voor de fame, maar het is toch leuk als je herkend wordt. Dan doe je toch iets goed. Ook krijg ik soms mailtjes van beginnende DJ’s die willen dat ik naar hun muziek luister en mijn mening geef.’ Miami Naast –uiteraard- goede muziek maken, gaat het volgens het draaitalent in dit wereldje ook om het hebben van goede connecties. ‘Afgelopen zomer kon ik via via met twee vrienden in clubs in Lloret de Mar draaien, erg tof.’ Na zijn studie wil Tijn meer tijd in de muziek steken om groter te worden in Nederland en het buitenland. ‘Het allervetste zijn de DJ walhalla’s Tomorrowland in België en Ultra Music Festival in Miami.’ En uiteraard wil Tijn nog een keer draaien waar het voor hem allemaal begon: het grote podium van Matrixx at the Park.

PASSIE

‘Ik doe het niet voor de fame, maar het is leuk als je herkend wordt.’


Mededelingen op zoek naar de agenda? kijk op www.snsr.nl

In de rubriek Mededelingen is plaats voor aankondigingen die interessant zijn voor medewerkers en/of studenten. De redactie kan inzendingen weigeren of inkorten. Nummer 5 van jaargang 18 verschijnt op 30 oktober; de deadline van dit nummer is 21 oktober. Informatie voor de agenda of de mededelingen kan naar de redactie van Sensor, liefst per e-mail naar [email protected].

of 15 kilometer. Inschrijven kan via www.bosloopmalden.nl. Hier vind je ook verdere informatie.

algemeen Doe mee aan de Bosloop in Malden! Zondag 3 november kunnen behalve individuele lopers voor het eerst ook teams meedoen aan de jaarlijkse Bosloop in Malden. De organisatie verwacht dat veel sportclubs, scholen, straten, buurtverenigingen, instellingen en bedrijven uit de regio zich vertegenwoordigen met een team. Wil je de kleuren van de HAN verdedigen tijdens deze hardloopwedstrijd? Schrijf je dan in! Een team moet uit vijf personen bestaan. Zowel medewerkers als studenten kunnen zich aanmelden. Als team moet je herkenbaar zijn aan je shirt en kun je een keuze maken uit een afstand van 2, 5, 10

De wedstrijd: Remix Roosje’s Posters! De historische posters van poppodium Doornroosje staan online klaar om digitaal gescheurd, geknipt en geplakt te worden! Deze bijzondere postercollectie komt uit het Regionaal Archief Nijmegen. Het Nijmeegs Ontwerp Platform daagt iedereen uit om de gedigitaliseerde posters te remixen tot een nieuw creatief werk en zo deze prachtige historische posters aandacht en een digitaal, tweede leven te geven. De vorm is vrij. Alles Mag! Van collage tot animatie of kledingontwerp: zolang de nieuwe creatie maar (digitaal)

tentoon te stellen is. Voor de meest originele werken liggen bijzondere prijzen klaar. Deelnemen kan tot 22 november a.s. via email naar [email protected] of door je werk af te geven bij het Regionaal Archief Nijmegen, ter attentie van Wouter Damen. Meer informatie? www.nijmeegsontwerpplatform.nl. De affiches kun je bekijken op www.flickr. com/regionaalarchiefnijmegen. De Batavierenrace 2013 Inschrijven maar! Vanaf 15 november kunnen deelnemers voor de 42e Batavierenrace, de grootste estafetteloop ter wereld, op 10 mei 2014 zich inschrijven. Ieder jaar rennen bijna 8.500 studenten vanaf het Universitair Sportcentrum in Nijmegen via Duitsland, de Achterhoek en het centrum van Enschede naar de campus van de Universiteit Twente in Enschede. De totale lengte van het parcours bedraagt 175 kilometer. Na afloop van de race vindt op de campus het grootste studentenfeest van de Benelux plaats waar ruim 14.000 bezoekers op afkomen. www.batavierenrace.nl

Oproep: Redactieraad Sensor zoekt nieuwe leden! Met ingang van januari 2014 heeft de redactieraad van Sensor, het magazine van de HAN, plaats voor twee nieuwe leden: een student-lid en een onderwijsondersteunend lid. Als lid van de redactieraad houd je de vinger aan de pols met betrekking tot het beleid van Sensor, oordeel je over de kwaliteit en fungeer je - indien nodig - als buffer tussen het College van Bestuur en de redactie van Sensor. De redactieraad komt vier keer per jaar bij elkaar en bestaat uit zeven leden. Hiervan zijn er twee student, twee onderwijsondersteunende en twee onderwijzende personeelsleden en is er een onafhankelijke voorzitter. We zoeken leden die zich (kritisch) betrokken voelen bij Sensor en mee willen denken over beleid, kwaliteit en invulling. Misschien een leuke plek voor jou?! Voor vragen of aanmelding kun je contact opnemen met de redactie via [email protected] of 024-3530390. De medezeggenschapsraad zal uit de aanmeldingen een voordracht doen aan de redactieraad.

36

Stukafest zoekt kamers! Dit is je kans om een live band te zien optreden in jouw studentenkamer! Stukafest, het jaarlijkse Studentenkamerfestival in Nijmegen, zoekt namelijk naar (huis) kamers, keukens of zolders in studentenhuizen waar bandjes, cabaretiers of andere leuke en vernieuwende acts kunnen optreden. Is jouw kamer minimaal 18m2, woon je in- of nabij het centrum en wil jij op 5 februari 2014 vanuit je luie stoel genieten van live muziek, cabaret, kleinkunst of film? Mail dan je naam, adres, telefoonnummer en de grootte van je kamer vóór 11 oktober naar [email protected]. Nog niet bekend met Stukafest en wil je eerst meer weten? Ga dan naar www.stukafest.nl!

Dansproeverij Gelderland In de week van 4 tot en met 13 oktober vinden in Gelderland Dansproeverijen plaats. Zo kun je kennismaken met de lokale dansaanbieders en Gelderse gezelschappen. In een kort programma presenteren zij zich en laten hun nieuwste voorstellingen zien! KCG, het Gelders kenniscentrum voor kunst en cultuur organiseert deze lokale Dansproeverijen voor de derde keer en werkt dit jaar samen met vier servicepunten en het Museum voor Moderne Kunst Arnhem. Elke locatie heeft samen met KCG een speciaal programma samengesteld met lokale dansgroepen en gezelschappen. Daarnaast zijn op sommige locaties workshops te volgen: zo komt dans nog dichterbij! Dansproeverijen zijn gratis te bezoeken. Reserveren geeft je toegangsgarantie en kan via de sites van www.sak-nwveluwe.nl, www.amateurkunst-oostachterhoek. nl, www.amateurkunst-westachterhoek.nl, www.huisvanpuck.nl en www.mmkarnhem.nl. Kijk voor alle programma’s van de Dansproeverijen op: www.facebook.com/kcg-dans

Student Companies opgelet! Regelmatig ontvangt Sensor een verzoek van Student Companies voor redactionele aandacht. Hier kan lang niet altijd aan voldaan worden. Als magazine van de HAN willen we voor deze vraag toch een platform bieden! Wil jij je Student Company onder de aandacht brengen? Dan kan dat door Sensor een advertentie aan te leveren, als PDF bijvoorbeeld. Belangrijk daarbij is de afmeting (liggend) 92mm bij 58mm, maar zeker ook de inhoud. Zoek daarin een goede balans tussen tekst en beeld. Voor vragen of het aanleveren van je advertentie: [email protected]


Uitgehoord

Schijnbaar oppervlakkige vragen en veelzeggende antwoorden

38

Verhalen uit vilnius Koen Stokkel (22) en Nik van Eck (21), beiden derdejaars International Business and Languages, brengen een half jaar van hun studie door op de universiteit van Vilnius. De komende maanden laten Koen en Nik ons weten wat ze zoal in de hoofdstad van Litouwen meemaken.

Koen Nik

Belarus! Afgelopen week ben ik (Koen) op bezoek gegaan bij buurland Wit-Rusland, ook wel Belarus genoemd. Enkele weken voordat we naar Vilnius vertrokken ben ik met een goede vriend van ons, Arseniy, op vakantie geweest in Oekraïne. Daar heb ik een erg leuk meisje leren kennen uit Moskou. Ik wilde haar graag weer zien, dus spraken we af in Minsk, de hoofdstad. De eerste indruk van Wit-Rusland is dat het een vrij arm land is. Vanuit de trein zie je kleine dorpen met zandweggetjes en oude huisjes. Zelfs enkele krottenwijken zijn zichtbaar. In Minsk zelf is het niet heel anders. Het centrum ziet er fraai uit met enkele historische gebouwen, maar iets daarbuiten wordt het als snel minder. Overigens is het meest opvallende van Wit-Rusland misschien wel de wisselkoers. 1 Euro is maar liefst 12000 WitRussische Roebels waard. Je staat dus even raar te kijken als je boodschappen gaat doen: een pak appelsap kost 10.000 roebel, wat wel grappig is. Na Minsk bezoek ik ook nog de stad Vitebsk, in het noordoosten van Wit-Rusland. Deze stad is iets mooier dan Minsk. Wat wel opvalt is dat er nog erg veel logo’s van de Sovjet-Unie te zien zijn. Bij mijn terugkomst in Vilnius hoort ik van Niks vader dat Wit-Rusland een dictatuur is en dat de dictator een aanhanger van Stalin is. Wat nog meer opvalt in Vitebsk: de railingen aan beide kanten van een brug zijn bezaaid met hangsloten in allerlei soorten en maten, waar teksten op geschreven zijn. Dit doet men in Wit-Rusland na een bruiloft, als een soort bijgeloof, zodat het echtpaar een goed huwelijk zal hebben!

Ook al is Wit-Rusland niet de meest aantrekkelijke toeristische bestemming, ik heb er toch een heel leuke tijd gehad en vond de mensen er erg vriendelijk. Als souvenir heb ik een leuke fles wodka meegenomen, met daarop de kenmerkende hamer en sikkel van de Sovjet Unie. Deze fles was overigens de volgende dag alweer leeg!

39

Studenten en medewerkers tonen hun tatoeage(s) en vertellen het verhaal achter de vereeuwigde versiering op hun lichaam.

Jordi Braam (21) Eerstejaars Fysiotherapie

‘niks is onmogelijk voor hen die willen’

‘Het was domme pech, met heel grote gevolgen. Ik speelde voetbal op professioneel niveau, tot die fatale 44e minuut in de eerste helft van de wedstrijd NEC-Vitesse, afgelopen april. Ik sprong op voor een kopduel en landde verkeerd op mijn voet. Normaal weet je, instinctief, hoe je neerkomt, maar dat ging nu mis. Mijn enkel ving de klap op. Ik dacht eerst dat het nog meeviel, probeerde dan ook gelijk op te staan. Dat ging niet. Er knaagde toen al een stemmetje in mijn hoofd: dit is foute boel. Uiteindelijk, na een reeks foto’s en MRI’s bleek inderdaad dat mijn enkelband gescheurd was. Dat niet alleen, het kraakbeen is ook beschadigd. Zodanig dat de kans op volledig herstel zeer minimaal is. Ik ben geen opgever, maar de realiteit is dat de carrière die ik ambieerde en waar ik keihard voor werkte, hoogstwaarschijnlijk geen optie meer is. Toch weiger ik bij de pakken neer te zitten, ik streef naar het hoogst haalbare. Mijn ouders zeiden het vroeger altijd al: ‘Kan niet kennen we niet, willen wel’. Vandaar dat ik besloot om ‘Niks is onmogelijk voor hen die willen’ op mijn lijf te laten vereeuwigen. In het Latijn, want dat vind ik een prachtige taal. ‘Nil volentibus arduum’ staat er nu op mijn rechterschouder. Op zo’n manier dat je het niet kunt zien als ik een shirt aanheb. Dat vind ik prettig, het is professioneler als ik straks fysiotherapeut ben. Al drie jaar wilde ik iets van betekenis laten tatoeëren, nu had ik een reden, hoe zuur het ook is. Het zetten deed behoorlijk veel pijn, vooral het stuk dat over mijn bot gaat. Binnen een half uur was het gebeurd, en ik heb er nog geen minuut spijt van gehad. Het is mijn reminder dat ik nog steeds kan bereiken wat ik wil. Wat dat ook moge zijn.’ OH

Heb jij een speciale tatoeage en wil je daar in Sensor over vertellen? Mail dan naar [email protected]

Exclusief interview met. De rotte appels. Klein maar fijn! Decentrale selectie. Je zal het maar hebben

Recommend Documents