VRIJDAG 15 MEI 2015 / BIJ’ DE VIEZE GASTEN HET BOM WEER Deze namiddag en vanavond blijft het droog met een afwisseling van zon en wolken. De maxima liggen tussen 12 en 18 graden. Er waait een matige wind. Na regen komt dus duidelijk zonneschijn.
SAPPIGE RODDELS
DON QUICHOT-KLONZ
Kunstwerk te
Udo
FOLLOW US
aanstootgevend P.7.
P.8.
DEN OBUS No.2
JE ZAL MAAR INBREKER ZIJN TEGENWOORDIG Het ooorakel van wielewaal
HET BOMFESTIVAL ‘15
www.debom.be
VRIJDAG 15 MEI 2015
ELINE.JPG DE SCHONE SLAAPSTER /Udo Eline neemt elke dag een foto. En die foto verschijnt elke dag op deze plek in Den Obus. Tenzij er door onvoorziene omstandigheden geen foto is. Dan kunnen we die ook niet plaatsen. Daar hadden we rekening mee gehouden. Als er geen foto is, dan vervangen we die door de onvoorziene omstandigheid. Het excuus van Eline, of den uitleg van Eline, zoiets. U had het al zien aankomen: vandaag is er geen foto van Eline. ‘t Is te zeggen, er is wél een foto, maar hij zit nog in het fototoestel van Eline. En Eline is even niet bereikbaar. Eline slaapt. Daar was ze dringend aan toe, zo tegen de middag van de derde bomdag. En we gaan haar niet storen nu. Niet voor die ene foto. Maar morgen staat hier weer uw vertrouwde Eline.jpg. Als alles goed gaat.
GOYA
Foto’s: Anne
DEN OBUS/1
VOETZOEKER
VRIJDAG 15 MEI 2015
HET OOORAKEL VAN WIELEWAAL Het doorgeefluik voor al uw raadgevingen. Spreek, goddelijke macht! Er zal enorm veel mayonaise gegeten worden. De poncho van Panoncho is al goed van pas gekomen. Maar hoed u voor inbrekers, paardendieven en velojatters. En over paarden gesproken, uw kat zal 8 kilo wegen. Er zal een misviering plaatsvinden in het Kokerpark. Geen misviering in de Sint-Jan-Baptist kerk wegens te scandaleuze praktijken. Virtuele dingen gaan u overkomen, vooral uit de hoogte, maar alst van onder komt zal’ t ook niet goed zijn. Ik zeg altijd: na regen komt nattigheid, maar ge moet daar door kijken. Het kanon gaat van de grond komen, zeer zeker. Je zal maar inbreker zijn tegenwoordig! Slaap er maar eens een nachtje over. Ik heb gesproken! Ooohmmmmmm
MARISSA Het einde
Foto: Marlies
PANONCHO Foto: Laurent
Ik ben aanbeland aan het einde van de dag Ik sta in de bar van de Vieze Gasten Ik zie oude en nieuwe bekenden Een chaotisch begin trekt de deur achter zich dicht Ik sta in de bar van de Vieze Gasten Thuiskomen Een chaotisch begin trekt de deur achter zich dicht Opgelucht nippend van een glas witte wijn Thuiskomen Twaalf lange uren zitten er op Opgelucht nippend van een glas witte wijn Bitter zuur zoet Twaalf lange uren zitten er op
LAAG EN NAT uit de kelder Michèle
De definities van schoonheid en lelijkheid mogen best worden herbeleefd. En minder worden gedefinieerd. Schoonheid beleven doe je best alleen, mensen storen, de keldervlieg niet. Schoonheid wordt overschat waar we het kennen en ondergewaardeerd waar het anoniem blijft. Om schoonheid te herkennen, te erkennen, te beleven, moet je tijd nemen. Schoonheid wordt miskend en gezocht op plaatsen waar het slechts lijkt te zijn. Schoonheid heb je niet in de hand. Het drijft niet, het kan gezonken zijn in onze momenten van achteloosheid. Als je vergeet om schoonheid te herkennen dan heb je ze gemist, ben je ze mislopen.
Voldaan Bitter zuur zoet Stijgend naar mijn hoofd
HOOG EN DROOG in de bar L’HOUSSAINE
Voldaan Ik zie oude en nieuwe bekenden Stijgend naar mijn hoofd Ik ben aanbeland aan het einde van de dag
VRIJDAG 15 MEI 2015
4 BEAUFORTE /Erik Kortbij gelegen, maar alles is kortbij wanneer men over de Brugse Poort praat, spreekt of babbelt. Het is het Land van de Kommeere
Een mengeling tussen lichte en klassieke ‘verhalen’, in muziek
zou ik zelfs durven zeggen. De nummering van de woningen stijgt
gegoten. Het is aan ons om te oordelen over smaak. Alles heeft zijn
staduitwaarts en dat betekent dat Kastanjestraat 8 gewoon op
liefhebbers en ieder genre beweegt verschillend. Vanuit het klassie-
honderd meter van Bij’ De Vieze Gasten ligt, honderd meter van de
ke kan je iets frivools en luchtig toveren. Muziek laat zich nooit aan
ingang van het Pierkespark.
banden leggen en laat zeker en vast vernieuwing toe. Het Bomfestival
Hier treedt 4beauforte op. Een fluitconcert. Vier jonge dames.
laat die trend van vernieuwing ook duidelijk toe, wat te zien valt aan
De locaties van het Bomfestival zijn ‘open deur’-locaties. Uitnodigend
het stijgend aantal bezoekers en geïnteresseerden. Terwijl ik luister,
wenken die je naar binnen. Het is er al gezellig druk, maar ik kan een
geniet ik van spelers… en toehoorders.
zitje veroveren aan een tafel. Handig! Als afsluiter van dit half uurtje wordt een vertolking van het sprookHet is stipt 21u15 en de fluitisten laten niet-alledaagse klanken los op
je ‘de rode schoentjes’ gespeeld. 4beauforte vermeldt dat je op hun
het aanwezige publiek. Alvast een goede start van aangename instru-
website meer te weten komt over hun sprookjesvoorstelling. Afslui-
mentale muziek. Verscheidenheid met een goed gevoel erbij.
ten doen ze dan echt met een stuk van Bach, maar ja, het klinkt zo
Een vijftiental personen dat nog aanzwelt tot twintig, een heel
licht en luchtig dat je haast niet kan geloven dat dit ‘klassiek’ wordt
gemengd publiek, dat aandachtig luistert. Het raam staat open en
genoemd.
de eenzame voorbijganger kan meegenieten van de meerstemmige
Knappe voorstelling. Tevreden publiek. Tevreden mezelf.
muzikale stukken. Een introductiewoord van de groep vertelt ons dat wij ons vooreerst begaven naar Japan. Met het volgende muzikale stuk begeven we ons dan naar Oklahoma, USA, een stuk muziektaal in vijf delen. Het wordt luisteren en zeer zeker genieten van de klanken die nazinderen in deze woning.
MARIE-PAULE FRANKE /Pieter Als je binnenkomt bij gastvrouw Mia valt het meteen op: het zijn niet allemaal kleine vochtige arbeiderswoningen in de Brugse Poort, er zijn er ook heel mooie en grote, met smaak gedecoreerd. Ook de drankjes die we krijgen zijn net iets beter dan elders. Geen goedkope cava bijvoorbeeld maar Italiaanse Prosecco. Schoonheid schuilt vaak in de kleine attenties. En wederom is het de gastvrijheid die de échte show steelt tijdens het Bomfestival... De biopic van grande dame Marie-Paule maakt nieuwsgierig. Deze volstrekt unieke dame doet iets origineel, iets van haarzelf, met de allure van een filmdiva. Alhoewel, Marie-Paule viel tijdens de repetities, ploef, in de vijver van Mia. Met kleren en al. Plezant dat dat was. Misschien zaten haar hoge hakken daar voor iets tussen ? Ik heb ze persoonlijk nagemeten en ze bleken net geen 12cm te meten. Ze is polyglot bovendien. Frans, Duits of Engels, het maakt haar allemaal niet uit. Ze ging graag en vol overgave op de foto. De camera smolt bijna tijdens de shoot. En ik ook.
Foto: Pieter
DEN OBUS/3
VRIJDAG 15 MEI 2015
Foto: Wim
JASMIEN AERNAUT & BAND /Udo Ja, we hebben het wel voor Jasmien Aernout. Wat zeg ik? We hoùden van Jasmien. En met de rest van haar band hebben we ook wel iets, trouwens. Teun kennen we van Jack in the Box (ook op het bomfestival), Iris van Wy Zyn Zy (ook op het bomfestival), Sander van L’heure du Malheur (ook op het bomfestival). En Sarah Leuridan is ronduit onze zwakke plek. Dat meisje zouden we wel willen adopteren, zodat ze alle dagen voor ons kan zingen en op de piano spelen. Apetrots zouden we zijn, en levenslang gelukkig. Soit. Zoveel mooie mensen samen, dat vonden wij een mooie afsluiter voor de tweede festivaldag. Hadden we al verteld dat Jasmien in het West-Vlaams zingt? Wel, Jasmien zingt in het West-Vlaams. Over de muizenissen in haar hoofd, en over de muizenissen in het hoofd van haar (ex-)lief. Of lieven. Want er zijn nogal wat muizenissen om te bezingen. Déjà-vu-gevoel ligt gevaarlijk dicht op de loer. Gelukkig heeft Jasmien naast een topstem ook een goede pen. Haar teksten zijn minutieus in elkaar gezette 3-D puzzels, alles klopt. Het resultaat is een mooie set, elk nummer is een pareltje. En Jasmien heeft ook nog een ietwat absurd gevoel voor humor. Het kan niet stuk. Jasmien Aernout, onthoudt die naam. Jasmien Aernout. Jasmien gemist? Op deze Bom krijg je haar niet meer te zien, maar ze stelt haar cd officieel voor in Gent op 6 juni, in Club De Loge. Foto: Wim
DEN OBUS/4
“GISTEREN LAG ER EEN DIVA IN MIJN VIJVER” Mia, gastvrouw voor Marie-Paule Franke (86)
de Pot Op Foto: Pieter
VRIJDAG 15 MEI 2015
WHISTLER
Nadenken over welk nummer dat dan kon zijn… Maar goed, het is mooi dat
/Erik
muzikanten iets extra willen aanbieden aan een geïnteresseerd publiek. Wij konden met een luchtig hart afscheid nemen, met een dankjewel Whistler!
Borth in Wales mag dan wel een heel bekende plaats zijn voor De Propere Fanfare, maar voor ons is het voldoende dat wij de grootste cité van de Brugse Poort kennen. Want het nummer 102 is gelegen in die cité waar je nog
FRANK BODDIN /Lieva
echte kasseien terugvindt, waar je je nog een beetje in de tijd van een vorige eeuw kunt wanen, waar je echter ook nog tot rust kunt komen omdat de tijd
Wie is Hendrik? Misschien zal Frank het ons ooit verraden; vanavond bleef hij
er lijkt stil te staan.
raadselachtig. De vrouw op de stoel voor mij vond zijn performance bulderend amusant,
Het is de perfecte plaats om te genieten van zachte ‘Welshe’ muziek. Zeg
ze dronk haar pintje – ten huize van perfecte gastheer Paul Bert – at haar
maar muziek uit dat deel van de UK dat Wales wordt genoemd.
stukje cake en genoot. De vrouw achter mij vond het achteraf “toch wel be-
De hemelsluizen staan open wanneer ik richting Phoenixstraat wandel en
klemmend”. Daartussenin laveert het spel van de jonge theatermaker Frank
een collega van Kringloopwinkel ontmoet, die ik kan interesseren om me te
Boddin.
vergezellen. Nu ja, hij vroeg of er nog een plaatsje was op die Bom-locatie? Zeg ik hem: op de Bom-locaties wordt ‘altijd’ nog een plaatsje bij gecreëerd! In
Jong? ‘Hoe oud is die man?’ is het eerste wat je denkt als dat individu de trap
één van die kleine straatjes werd een tentje opgesteld voor een beperkt aantal
afkomt, volwassen baardje, in een grijs pak met een frivool rood sjaaltje en
personen. ‘Rain okay but not now’.
dan toch een plechtige communicanten-kniebroek. Staat daar een gastje van 18 die boel had met zijn lief of die gewoon zijn gsm beu was of is dat een bur-
Luistermuziek weerklinkt zachtjes in deze gesloten uithoek van onze wijk. De
nout, of een man met pensioen die het allemaal bekeken heeft? En Hendrik, is
laatste voorstelling heeft uiteindelijk slechts een paar luisteraars aangetrok-
dat zijn vriend, zijn zoon, zijn chef ? Wij raden, en wij raden graag want Frank
ken, maar zij zijn enthousiast over de mooie muziek.
speelt het allemaal klaar. Hij speelt met plezier en met zijn hart, dat zie je, zeker als je in een woonkamer zit en elk denkrimpeltje van een lachrimpeltje
Na twee songs wordt de voorstelling wreed gestoord door … een burencon-
kunt onderscheiden.
flict. Een dame komt uit het niets tevoorschijn en laat verstaan dat zij niet akkoord is met muziek na 10 uur. Nu ja, dat wordt door Hilke begrepen. Dan
Na een dik half uur heftig monologiseren, hometrainen, dansen, verliefd en
maar inpakken en wegwezen… naar de piepkleine benedenverdieping. Als
verloren zijn, zit de echte Frank Boddin nu naast ons en verzamelt indrukken.
ik zeg piepklein, moet je eens op bezoek gaan in een cité om dat te ervaren.
Ja, wij zijn onder de indruk, wij hoorden hem graag mosselsoorten opsom-
Maar het lukt. Zowel het trio als de bezoekers drummen samen; de deur
men en wandelden met hem door de botanische tuinen van Australië, zelfs
houdt de regen buiten en de muziek binnen.
onder water, daar waar de stoppen doorslaan, zijn we hem gevolgd, met ingehouden adem.
Even is het rumoerig om ons te verplaatsen, maar dat verandert niets aan de stemming. De muziek-kenners zullen het waarschijnlijk allemaal anders
Straks speelt hij het stuk nog eens, en vrijdag, en zaterdag. Hoewel hij de
uitleggen… maar wij lieten ons zeker en vast meeslepen door de prachtige
scènes en de spanningsboog niet zal veranderen, zullen het steeds andere
stemmen en de inhoud van de gebrachte songs uit Wales.
voorstellingen zijn omdat hij inspeelt op de reacties van zijn publiek. Dat lijkt hem goed te bevallen, kleine zaaltjes die hem door zijn performance dragen.
Bisnummer? Of wij nog eens een echte ‘Welshe’ klassieke hit wilden horen in
Hij is dan wel schrijver en acteur maar net zo goed stagediver en crowdsurfer.
het ‘Welsh’ en niet in het Engels? Daar moest de groep even over nadenken!
Op zijn performance van vanavond zal ik nog een tijdje surfen.
Foto: Lieselotte
DEN OBUS/6
VRIJDAG 15 MEI 2015
GESPOT Van dat ander pilleke denken ze dat het Viagra is. Foto: Anne
Optreden van Whistler stilgelegd door de flikken. 8e Bomeditie, nog nooit meegemaakt! Eindelijk erkend door de politie! Jubel en dans!
foto: Markass
Er stromen klachten binnen dat de glazen op zijn. Dus niet alleen inbrekers en velojatters, maar ook glazendieven teisteren het Bomfestival.
Op onverklaarbare wijze is de mayonaiseverkoop enorm gestegen! Mayonaiseverslaafden alom? Foto: Henk
Foto: Fredje
Beeldend kunstwerk verwijderd uit de Sint-Jan Baptist kerk, wegens te aanstootgevend. God heeft gebeld en was niet te spreken over de niet-vegetarische schepsels. ‘t Heeft iets te maken met konijnen, worstjes en borstjes.
“IK BROUW AL MIJN TOVERDRANKJES ZELF” Geert, gastheer van de
voorstelling ‘Groot gat’ (108)
Kunstwerk : Robbert van Wynedaele
DEN OBUS/7
VRIJDAG 15 MEI 2015
KLONZ /Udo Klonz, dat is Tom Roos en Paul Ooghe. En met Paul Ooghe, daar hebben we iets speciaals mee. Een spel van aantrekken en afstoten. We weten zelf niet goed waarom. Een kwestie van smaak, laat het ons daar op houden. Maar omdat we desondanks toch altijd nieuwsgierig zijn, is “Don Quichot” onze eerste keuze voor de donderdag. Zo door en door slecht zijn we nu ook weer niet. De voorstelling had moeten doorgaan in het Pierkespark, maar omwille van de regen werd er uitgeweken naar de zaal van bij’ De Vieze Gasten. Tom Roos speelt Grande Tomato. Paul Ooghe is Monsieur Paul. Grande Tomato en Monsieur Paul spelen het verhaal van Don Quichot en Sancho Panza na. En ze doen dat met verve. Met een flinke dosis knulligheid ook, en desnoods met geweld. Don Quichot/Tomato vecht tegen alles wat op zijn weg ligt om het hart van zijn grote liefde Dulcinea te veroveren, maar stuit daarbij keer op keer op zijn eigen naïviteit. En bijgestaan worden door onhandige kluns Monsieur Paul/Panza helpt ook niet echt. “Don Quichot” is grappig en af en toe ronduit hilarisch. Klonz gemist? Herkansing op zaterdag, same time same place!
Foto’s : Henk
Foto: Fredje
CONFLICT: OPROER AAN DE BEVRIJDINGSLAAN /Erik Tussen de Bom-vertoningen door was er donderdagavond het verplaatsen van hot naar her. Onderweg was de Gentse politie, op drie stappen van mezelf verwijderd, op de Bevrijdingslaan druk bezig met het ordenen van een straatgeweld-conflict. Het Bom-festival was hier een Jupilerflesjes-festival geworden. Het glas lag meters ver verspreid, ruiten van een zaak waren gesneuveld en de blauwe ‘ordedienst’ van Ekkergem mocht de verhitte gemoederen komen bedaren. Wellicht was de hitte van de voorbije dagen enkelen té veel geworden en vormde de regen een té groot contrast?
DEN OBUS/8
Foto: Fredje
BIJ LINDE PICASSO ACHTERNA /Erik Geloof het of niet, maar op Bomfestival zijn vele huisje-tuintjes, keukens of zolders te bewonderen van andere bewoners uit de buurt. Het is eveneens prettig kennis te maken met de nooit geziene achterbouw van het stadsgebeuren. Ook niet bekend zijn de vele nog resterende ‘tuintjes’ die de Brugse Poort toch nog rijk is, ondanks zijn kleinheid of tekort aan groen! Bomfestival is genieten van méér dan alleen een met zorg afgewerkte vertoning. Genieten is een veelzijdig iets. Het mag gezegd, de tuin van Linde was een onverwacht plezier en wanneer het zonnig en zomer is, is ze waarschijnlijk nog veel aantrekkelijker. Helaas was het nu niet het juiste moment om daarvan te genieten, tenzij onder moeders’ paraplu. Wij zijn niet naar Fonteyneplein 30 gewandeld voor onze ogen, maar in de eerste plaats om onze oren te laten genieten van muziek. Er is een kleine groep publiek aanwezig voor het gitaar- of is het vioolspel van Linde. De vertoning begint een kwartier later dan gepland en dan blijkt dat het één lang gerekt instrumentaal stuk is geworden. Het is voor mezelf een ‘vermoeiende’ vertoning en doet me een beetje té veel denken aan een treurwilg waaruit het regenwater gestaag naar beneden druppelt. Of het applaus op zijn plaats was, weet ik niet zo direct. Kunst is divers en je moet al een goede kenner van Picasso’s werk zijn om de ware aard van zijn kunst te verstaan. En dat is de indruk die ik kreeg over deze vertolking met titel ‘Woman with a crow’. Een beetje moeilijk maar allicht even futuristisch als Picasso zelf. Onbekend maakt onbemind?
DEN OBUS/9
VRIJDAG 15 MEI 2015
ROBIN CUVELIER / Wim Verloren brood, je kent het wel: je vindt nog wat restjes en gooit alles samen in de pan, eerst wat omhullen met roerei, voor de zoetebekken wat suiker erbij en rustig laten warmen en opstijven, een lekker snoepje waardoor je wat minder eten weggooit. Zo werkt het ook met Robin Cuvelier en muziek, of geluid: met restjes geluid maakt hij nieuwe muziek, met zijn herhaal-box zet hij ze in een nieuwe volgorde samen; van sommige stukken wat meer, van andere wat minder. Je herkent het wel, sommige restjes zijn groter dan de andere, en zelfs als je die afzonderlijke ingrediënten wat minder lust, in een nieuwe combinatie wordt het dan toch weer lekker, of niet, het is uitproberen. Robin heeft waarschijnlijk al heel veel uitgeprobeerd, want hij slaagt er wonderwel in om een hele rij, op zich mogelijks storende of onaangename geluiden, samen te brengen tot een aangename mix. Vaak gebruikt hij speciale geluiden uit vergeten toestellen, een nieuwe toets, zoals een ongekende specerij. Sommige geluiden zijn duidelijk te herkennen, andere doen verleiden om toch even over de schouder te kijken, want ja, had ik het nog niet verteld? Het publiek zit met de rug naar de kunstenaar te ‘kijken’ de oren wijd open, en de ogen dicht. Voor wie het toch niet kan laten de ogen te openen zonder om te kijken hangt er een mooie koekoeksklok tussen de wachtende bouwmaterialen van de bewoners. Wie zich niet wil laten afleiden door dit schemerachtige tafereel houdt gewoon de ogen dicht en de oren open. Er is ook nog een andere kleine afleiding, weliswaar vrijwillig aangebracht en aangekondigd, maar die afkomstig is uit een totaal andere
Foto: Wim
collectie opnames. Robin heeft die ‘meegesmokkeld’ uit Columbia. Achtergrondgeluiden van de andere kant van de wereld, waartussen hij
mij, iemand die de vergelijking kan maken met vroegere voorstellingen
live zijn performance in elkaar zet. Geluiden uit alledaagse dingen van
van Robin, onder andere in het vorige BOM-feest en van zijn vorige cd.
(veel) vroeger en van nu, gemengd met muziek op ‘klassieke’ instru-
Ik mocht hem dit jaar treffen bij Barbara en Stijn in de Ooievaarstraat.
menten, zoals een gitaar of een fluit of een ander instrument met of
Vrijdag en zaterdag doet hij het opnieuw, dan bij Marjolein en Merijn
zonder snaren of labium of rietje of hoe die onderdelen dan ook mogen
in de Tulpstraat 72, telkens om 20:00, 21:15 en 22:30.
heten. Alles bij elkaar is het een aangename mix geworden, zeker voor
GROOT GAT /Pieter Na een wonderbaarlijke wederopstanding trekt uw trouwe
eeuwige liefde. “Zal je voor altijd van me houden? Ja”. En dan
reporter weer op pad om u, als gulzige liefhebber van schoon,
is het sprookje uit. Vroegtijdige dementie als diagnose. En hoe
uw dagelijkse portie ontroering te kunnen presenteren.
lastig dat wel is, ook als de liefde zeer groot is. “Zal je voor
We zijn ten huize Geert ditmaal, voor de voorstelling “Groot
altijd van me houden ? Ik weet het nie”. Om de boel wat op te
Gat” van Hilde en Udo. Geert’s huis lijkt wel een laboratorium.
vrolijken is er gelukkig het “rode galopperende paard”.
Hier worden lekkere dingen gebrouwen in ketels allerlei. Een
Maar echte klasse dus, de tact en de vaak impliciete verwij-
postmoderne kwakzalver volgens de ene, een visionair culinair
zingen laten voldoende ruimte aan het publiek voor een eigen
genie volgens anderen. Feit is: de drankjes die we hier geser-
interpretatie. En ook: Udo en Hilde zijn rasacteurs.
veerd krijgen zijn lekker en zelfgemaakt, zoals de Ginderella bvb, een zelfgebrouwen gin.
Met deze zin “Mits de liefde groot genoeg, bestaan er voor alle problemen oplossingen” in het achterhoofd trekken we alweer
Maar we zijn gekomen om Udo en Hilde aan het werk te zien.
op naar de volgende voorstelling.
T’is de premiere en daarom zijn ze bijna zo zenuwachtig als de
U kan Udo en Hilde nog aan het werk zien op zaterdag 16 mei
gastheer zelf. Maar toch, Udo vertrouwt ons toe dat hij “toch
om 17u30 en 20u.
altijd ne keer moet kakken voor hij opkomt”. Of dat bij Hilde ook zo is weten we niet. Maar even serieus nu. Het stuk begint als een sprookje: een verliefd stelletje trekt in hun nieuwe huisje in de Brugse Poort en ze beloven elkaar de
DEN OBUS/10 Foto: Pieter
VRIJDAG 15 MEI 2015
‘ALLES IS NOG OP ROLLETJES’ ZEGT MOUT
neer dat nog niet helemaal mogelijk is, zijn er nog de vingertjes die schuch-
/Erik
ter de hoogte ingaan! Mout bespeelt de kinderziel op een prachtige manier, eenvoudig maar nooit overdreven.
Zeg, ken je Mout Uyttersprot? Waarschijnlijk zullen weinigen ‘ja’ zeggen. Maar vraag je ‘ken je Bertje uit Familie’? Dan zullen heel wat dames zeer
Het is niet zo eenvoudig om bij een sprookje die glinsterende oogjes blij-
vlug ja knikken. Jawel, het is den dienen waarover wij het hebben. Want wie
vend te laten glunderen van plezier. Dat weet Mout zeer zeker. Ieder woord
soap zegt, weet waarover wij het hebben en dan zijn knappe jongens als
in zijn verhaal is dan ook getoetst aan de kwaliteit van iedere mogelijke
Mout zeer zeker op hun plaats.
kind-reactie. Terwijl de vlotte bewegingen van de acteur-verteller laten ge-
Velen verwachten dat zowel op 1 mei als op Hemelvaartsdag de zon volop
loven in het sprookje zelf. Hij activeert het sprookje. En hij speelt die leraar
gaat schijnen. Helaas was dat niet het geval voor het gezegende Bomjaar
die bij het kinderhart heel wat bereikt. Of het nu een beetje een griezelig
2015. De hemelsluizen hadden lang genoeg gewacht en de portie regen
verhaaltje is of niet… na het sprookje waren er heel wat tevreden kinderge-
tegengehouden. Het kan echter niet altijd de goesting zijn van de mensen
zichtjes te zien.
hier beneden.
Een aanrader voor kinderen die nog niet zijn verslaafd aan een tablet, zou
Wanneer je richting Fonteineplein en zo verder doorwandelt naar de Zon-
ik eraan toevoegen. Ouders welkom… als begeleider van heel veel kinderen!
nebloemstraat, hebben de eerste regendruppels de straatstenen al bereikt.
De regen is intussen gestaag… maar de zon is toch bijgebleven bij de jonge
In de Zonnebloemstraat zijn er helaas geen drie meter hoge zonnebloemen
bezoekers aan dit ,’Alles loopt op rolletjes’-sprookje.
te bespeuren – wat nochtans een aantrekkelijk gezicht zou zijn voor deze straat. Niet dus: geen zon, geen zonnebloemen. Niets daarvan. Maar godzijdank is bij Cecilia op nummer 11 toch de zon binnengehouden voor allen. Vooral zijn de kinderen heel hartelijk welkom voor Mout, want die heeft hen iets heel speciaals te bieden. Een sprookje met klasse.
THE TRUE SPARROWS /Pieter
Het hoekje van het toneelgebeuren is gelegen onder het dak, op de tweede verdieping. Vriendelijk worden wij verzocht ons schoeisel achter te laten
40 man op 40 vierkante meter, de foto bewijst dat het kan. En dat dat
door Bart, wat totaal geen probleem is. Heel wat kinderen zijn intussen
gezellig is kan je ook zien. Wat je niet kan zien is de muziek. Oude blues.
aanwezig met papa of mama of beiden. Zij mogen allen plaats nemen op
Geweldige blues, zelf al heb je’m niet.
hun poep met gekruiste beentjes, klaar voor een mooi sprookje.
Beide heren spelen nog es in een lichtjes gewijzigde bezetting op zaterdag
Mout is een stijlvolle verteller die aangenaam alles in een verstaanbare taal
onder de naam “Chicken supreme”, om 17u30,20u en 21u15.
voor kinderen giet… terwijl zijn gebaren het nog heel wat meer verstaanbaar maken voor de kleinsten. Hij laat hen bij wijze van introductie ook even aan het woord, want een kind zegt ook graag hoe oud hij of zij is. Wan-
DEN OBUS/11
Foto: Pieter
VRIJDAG 15 MEI 2015
MISS & MISTER BOM!
Foto’s: Laurent
RECHT VAN ANTWOORD RECHT VAN ANTWOORD, OMDAT DE RECHT VAN ANTWOORD GISTEREN GEEN KANS TOT RECHT VAN ANTWOORD KREEG
RECHT VAN ANTWOORD DOOR PAUL In een artikel dat gisteren verscheen in “Den obus” werd nr 60 uit het programma besproken. Het betrof een fotografie-installatie door Paul Bert. In het
In een artikel dat verscheen bij de vorige editie van het Bomfestival, zo’n 2 jaar
artikel werd geopperd dat u voor al uw gevelwerken terecht kan bij Paul in de
geleden dus, werd het optreden van een zekere Angelica besproken. In het
Wielewaalstraat. Paul laat weten dat dat geenszins het geval is. Ook niet voor
betreffende artikel werd gesuggereerd dat deze schone dringend op zoek zou
vochtproblemen trouwens. Hij laat ook weten dat hij absoluut NIET geil wordt
zijn naar een mannelijk lid van deze aardbol.
als hij begluurd wordt.
Angelica liet verontwaardigd weten dat ze wel degelijk op zoek was naar een
Waar hij dan wél geil van wordt liet Paul ons niet weten.
mans persoon en niet naar het bijkomstige aanhangsel.
We veronderstellen dan maar dat dat is van jonge meisjes met vlechtjes en
De redactie excuseert zich hierbij voor het suggestief gebruik van de stijlfiguur
gestreepte kniesokken die dan zowat aan zijn lolly sabbelen bijvoorbeeld, of
Pars pro toto.
paardje rijden op zijn loeter, of tijdens het besnuffelen van immer vochtige grotjes, enzovoort enzovoort.
Het betreft een stijlfiguur waarbij een auteur een gedeelte van een object noemt wanneer hij het hele object bedoelt. Hij gebruikt dus een deel (pars)
RECHT VAN ANTWOORD DOOR HILDE & JOERI
terwijl hij het geheel (toto, ablatief van totum = geheel) bedoelt: deel voor geheel (pars pro toto). Nogmaals onze excuses voor deze suggestieve suggestie.
In een artikel dat gisteren verscheen in “Den obus” werd het optreden van Willem S (nr 102) besproken. In het betreffende artikel werd gesuggereerd dat de woning van de gastheren, een boot dus, zou lijken op een ‘drijvend trollenhol’. Gastheren Joeri & Hilde lieten verontwaardigd weten dat het interieur van hun boot helemaal niet lijkt op een drijvend trollenhol maar op een drijvend hobbithol. Onze excuses voor deze pijnlijke vergissing.
DEN OBUS/12
KIKKERPERSPECTIEF “Ik vind die foto waar die acteur een pruik en een gordijn draagt mooi.” “Ik vind die transparantie mooi, hoe noem je dat, dat je erdoor kan kijken.” “Dat vond ik het wijste, dat die acteur op de grond lag, met die pop erop … die was zo gevallen en die pop hield hem vast.”
COLOFON DEN OBUS Eindredactie en fotoredactie: Sammy, Marlies, Laurent, Sarah Schrijvers: Udo, Pieter, Erik, Wim, Philip, Marissa, Sarah, Lieva, Michèle Fotografen: Wim, Pieter, Marlies, Henk, L’Houssaine, Laurent, Markass, Sammy, Anne Opmaak: Marlies Met steun van:
DEN OBUS/13
VRIJDAG 15 MEI 2015
PANTOUM PHILIP ik broed op een toevallige ontmoeting ik ben in de Brugse Poort ik zie het al gebeuren ergens ik hoop iemand tegen te komen ik ben in de Brugse poort ik flaneer rustig verder ik hoop iemand tegen te komen maar dat moet niet onmiddellijk ik flaneer rustig verder zoveel mensen dat ik hier zie maar dat moet niet onmiddellijk ik bedoel dat ik rustig verder stap zoveel mensen dat ik hier zie het geeft me voldoening ik bedoel dat ik rustig verder stap met een kaartje in de hand het geeft me voldoening ik zie het al gebeuren ergens met een kaartje in de hand ik broed op een toevallige ontmoeting ik maak vandaag kunst ik ben in de Brugse Poort ik zie overal inspiratie ik zou een nestje maken ik ben in de Brugse Poort in de verte zie ik een boompje ik zou een nestje maken ik vind hier al een paar takken in de verte zie ik een boompje ik kijk goed rond ik vind hier al een paar takken het zijn kleine takken ik kijk goed rond ik moet ze in de goede richting leggen het zijn kleine takken maar ze zijn sterk genoeg ik moet ze in de goede richting leggen ik zie overal inspiratie maar ze zijn sterk genoeg ik maak vandaag kunst Philip Volckaert, dichterscollectief De Wolven van La Mancha
DEN OBUS/14
Foto: Fredje
Foto: Markass
