www.imso.be
België – Belgique P.B. 1820 Steenokkerzeel P004273
DRIEMAANDELIJKSE UITGAVE
Nr. 3 - 30ste Jaargang Juli– Augustus – Septembre 2010 REVUE TRIMESTRIELLE
N° 3 – 30ième Année Juillet – Août – Septembre 2010
UIT EN THUIS AMICALEMENT VOTRE
Verantwoordelijke uitgever : Editeur Responsable : IMSO-team Vanheylenstraat 16 1820 Melsbroek
IMSO 2010/03
Uitgiftekantoor : Bureau de distribution : 1820 Steenokkerzeel
1
IIN NH HO OU UD DS ST TA AF FE EL L // S SO OM MM MA AIIR RE E
Overzicht ‐ Sommaire
3
Nieuws
4
I.M.S.O. Financieel verslag werkingsjaar 2009
5
Ivan door André Werelds
9
Interview met de Heer Philippe Szymusik
11
Onze uitstap naar de Lunch Garden door André
17
Dialoog vergaderingen
18
« Vriendschap » door Viviane Londot
20
Puzzels en Sudoku
21
Anniversaires ‐ Verjaardagen
28
I.M.S.O. Rapport Financier exercice 2009
30
Interview de Monsieur Philippe Szymusik
34
Tu as une mine splendide
38
Réunions du groupe « Dialogue »
40
Ode Maritine par Yvon Leroy
43
« Amitié » par Viviane Londot
45
Résultats du puzzle et du sudoku
51
IMSO 2010/03
2
OVERZICHT
OVERZICHT In ons derde nummer zijn we weer aan het financieel verslag van het afgelopen werkjaar toe. We houden van glasnost en iedereen kan en mag ons controleren. De uitgaven zijn allemaal wel besteed. Kleine en grote problemen of vragen van patiënten worden steeds behandeld in de werkgroep Dialoog . Ook hiervan volgt verslag. Een van ons heeft het over 'vriendschap'. En tussen de teksten door loopt een thuisverpleger die beter loodgieter was geworden. In het traditionele interview van Ivan wordt deze keer een Poolse patiënt aan het woord gelaten die maar vier was toen hij naar Belgiê kwam. Zeer openhartig . Lezen dus. A.W.
__________________________________________________ SOMMAIRE
Vous trouverez d’abord un rapport financier, limpide comme d’habitude, de l’exercice 2009. En poursuivant votre lecture, vous tomberez sur l’ interview de Mr Philippe Szymusik, laissant transparaître sa forte personnalité. Suit une traduction du texte délectable de mon ami André, au sujet des visites à l’hôpital, vues par les patients. À lire absolument! Ennéerlandais aussi si vous connaissez bien la langue et/ou si vous voulez vous y perfectionner: une traduction ne vaut jamais le texte dans la langue originale. Suivent les traductions des Dialogues. Ensuite, votre serviteur s’est fendu d’un texte, qui lui fut inspire par la rencontre avec ODE MARITIME, l’extrait d’un poème de FERNANDO PESSOA, gravé dans la pierre, sur la digue de Saint Idesbald. Suit un texte touchant de Viviane Londot intitulé: L’amitié. Tout à la fin : Sudoku etc. Y.L.
IMSO 2010/03
3
Overleden
Nous ont quitté
Mevrouw Roos VAN DOREN Geboren te Brussel op 18 juni 1954 Overleden te Leuven op 30 april 2010 Madame Patricia Mc GLYNN Née en 1941 Décédée le 27 avril 2010 Mademoiselle Renée HAULOTTE Née à Corroy-le-Grand le 1 décembre1954 Décédée à Ottignies le 30 mai 2010 Mevrouw Lieve HILLEWAERT Geboren te Brugge op 24 november 1927 Overleden te Sijsele op 11 juni 2010 Mevrouw Andrea ZINLER-VAN ROY Geboren te Essen (D) op 4 oktober 1967 Overleden te Melsbroek op 29 juni 2010 De Heer Rafaël VAN LIERDE Geboren te Leuven op 24 april 1963 Overleden te Berchem op 30 juli 2010 De Heer Mau VANDEN EEDE Geboren te Strombeek-Bever op 08 december 1954 Overleden te Meise op 23 juli 2010 De Heer Marc VAN DEN BRANDE Geboren te Mechelen op 17 oktober 1964 Overleden te Grimbergen op 1 juli 2010
IMSO 2010/03
4
I.M.S.O. International Multiple Sclerosis Organisation Vanheylenstraat 16 - 1820 Melsbroek
FINANCIEEL VERSLAG RESULTATEN, BALANS EN TOELICHTING
31/12/2009
Nationaal nummer: 4 398412 53
IMSO 2010/03
5
-43.497,28
TUSSENKOMSTEN Via steunfonds In vervoersonkosten Rolstoelenonderhoud Medicatie Logistieke bijdrage ziekenhuis
-9.780,75 -7.425,72 -7.331,81 -17.969,00 -990,00
-5.296,73
FEESTDAGEN Pasen Moeder- en vaderdag Kerst en Nieuwjaar
-625,50 -283,50 -4.387,73
-27.910,32
ACTIVITEITEN EN REIZEN Sociale etentjes patiënten Diverse activiteiten Patiëntenreis Turkije Uitstap Ter Helme
-7.957,77 -4.110,52 -12.929,72 -2.912,31
-16.318,60
OVERZICHT VAN DE DIVERSE ONKOSTEN Telefoonkosten Post- en portokosten Kantoorkosten en drukwerken Onkosten Uit en Thuis Geschenken en bloemen Klein materiaal/onderhoud Verzekeringen Ereloon advocaat (RIZIV) Bankkosten Patrimoniumtaksen, roer. voorh. en publicaties Onkosten internet, cybercafé & cursussen Diverse kosten legaat Brasschaat
-407,05 -919,08 -4.523,38 -630,00 -1.270,40 -60,05 -1.354,07 -2.563,67 -487,85 -17,96 -3.697,24 -387,85
-1.463,03
APPARTEMENT WESTENDE Totale onkosten Gift Rotary Bijdrage patiënten
-12.078,03 7.100,00 3.515,00
-10.177,70
OVERZICHT VAN DE WERKING CAFETARIA Tussenkomst loon cafetaria Doorfacturatie ziekenhuis
IMSO 2010/03
-3.128,89 -7.048,81
6
55.907,03
OVERZICHT VAN DE FESTIVITEITEN EN ORGANISATIES MOSSELFEEST onkosten opbrengsten
-7.990,21 15.336,35
7.346,14
BARBEQUE onkosten opbrengsten
-3.435,40 6.331,08
2.895,68
0,00 1.500,51
1.500,51
KOUD BUFFET onkosten opbrengsten giften met fiscaal attest
-4.103,84 0,00 1.500,00
-2.603,84
ZWEMMARATHON SWIMSO onkosten giften zonder fiscaal attest giften met fiscaal attest
-1.434,17 2.982,10 14.000,61
15.548,54
PANNENKOEKENDAG onkosten giften zonder fiscaal attest giften met fiscaal attest
0,00 0,00 31.220,00
31.220,00
OPEN MONUMENTENDAG onkosten opbrengsten
27.716,56
OVERZICHT VAN DE ONTVANGEN LIDGELDEN EN GIFTEN LIDGELDEN Leden patiënten (10,00 eur) Leden familie (15,00 eur) Leden steunend (25,00 eur)
aantal 548 209 16 773
GIFTEN ZONDER FISCAAL ATTEST Diverse giften zonder fiscaal attest
5.480,00 3.135,00 400,00 9.015,00
227,64 227,64
GIFTEN MET FISCAAL ATTEST Diverse giften met fiscaal attest Giften magazine "Uit en Thuis"
13.973,92 4.500,00 18.473,92
IMSO 2010/03
7
119,69
OVERZICHT VAN DE FINANCIËLE OPBRENGSTEN Werkrekeningen Spaarrekeningen
25,57 94,12
8.882,50
OVERZICHT VAN DE DIVERSE OPBRENGSTEN Verkoop polo's, pins, t-shirts, … Bijdragen patiënten in reis Turkije Bijdragen in medisch materiaal
7,50 7.650,00 1.225,00
SAMENVATTING VAN DE RESULTATEN PER 31/12/2009 ONKOSTEN Tussenkomsten
-104.663,66 -43.497,28
42%
-5.296,73
5%
Activiteiten en reizen
-27.910,32
27%
Diverse onkosten
-16.318,60
16%
-1.463,03
1%
-10.177,70
-11%
Feestdagen
Appartement Westende Cafetaria
OPBRENGSTEN
92.625,78
Festiviteiten/organisaties
55.907,03
60%
Lidgelden en giften
27.716,56
30%
119,69
0%
8.882,50
10%
Financiële opbrengsten Diverse opbrengsten
NEGATIEF SALDO WERKINGSJAAR 2009 IMSO 2010/03
8
-12.037,88
Ivan.
Mijn vaste verpleger had mij gezegd dat hij voor een week naar Lourdes ging. Hij zou vervangen worden, maar de bewuste man was nogal onhandig. Zie, beste lezer, ik sla niet vlug in paniek, maar als er één woord is waarmee je mij in de gordijnen krijgt, is het wel "nogal". Hiermee wordt in medische en paramedische sector steeds "heel erg, verschrikkelijk, waanzinnig" bedoeld. Zo neemt een arts nooit het woord "pijn" of "pijnlijk” in de mond. Een onderzoek of behandeling is ten hoogste "nogal" vervelend. Als je durft een gezicht te zetten, vertelt hij je dat het toch zo erg niet is. En dat, terwijl hij 's nachts de slaap niet kan vatten als hij weet dat vast en zeker de volgende dag het spuitje onontkoombaar is. Elke keer als de verpleegster de patiënt op zijn jaarlijkse watergolf trakteert, doet ze dat met een sardonisch lachje en deelt ze (ironisch) mee dat zo'n kleinigheid geen pijn doet. Vraag eens aan de patiënten wat geëvoceerde potentialen zijn, maar scheer je ondertussen wel weg. Mijn verpleger dus, had mij de mogelijkheid geboden de "nogal" onhandige vervanger te ontlopen door mee te gaan naar Lourdes. Maar dat heb ik kordaat geweigerd, omdat ik het beu ben met mij te laten slepen. Toen hij bleef zagen, heb ik hem in de ogen gekeken en op bijbelse toon gezegd: "Lourdes of Barabbas? Geef ons Barabbas." En ik heb hem gekregen. Zoveel is duidelijk. 's Ochtends kwam hij binnen en nam water. Het eerste wat ik hoorde was het geluid van een plens water op de vloer, gevolgd door "Aiaiai". "Daar hebben we handige Harry" dacht ik. De schuifdeur ging open en vlak voor hij kon struikelen over het verlengsnoer van het elektrisch bed, constateerde hij dat het een beetje te donker was. "Het licht, waar is hier ergens het licht?;' vroeg hij met één hand tastend naar de schakelaar en met de andere de kom in evenwicht houdend. Hij zette ze op de kast en duwde één na één elke schakelaar in die mijn woonkamer rijk is. Die veranderde geleidelijk aan in een soort discobar met fonteinen van licht. Zelfs op mijn terras boorden de schijnwerpers zich door de mist. En wij maar spaarlampen kopen. Uiteindelijk vond de stoethaspel toch de juiste schakelaar en stommelde binnen. "Heb je het gemakkelijk gevonden?" vroeg ik om het ijs te breken. "Wablieft alstublieft?" informeerde hij. "Onnodige vragen stellen" begreep ik "had bij die vogel geen zin, want dan duurde alles twee keer zo lang."
IMSO 2010/03
9
Je moet tenslotte de goden niet uitdagen. Vanaf nu kwam ik nog enkel tussen als er fysieke of materiële schade dreigde. Toen wilde hij mijn hoofdeinde naar beneden laten en begon weer één voor één op de knopjes te drukken. Eerst schoot het bed naar beneden, dan naar boven, vervolgens klapten mijn benen naar boven en mijn hoofd naar beneden en tenslotte ging mijn hoofd naar boven en mijn benen naar beneden. Zwetend begon hij manu militari het hoofdeinde naar beneden te duwen. "Ben je nu helemaal bedonderd, Ivan? riep ik. Onmiddellijk liet hij los en begon te wassen. Toen hij na een tijdje aan mijn benen was geraakt, moet hij een verkeerde spier hebben beroerd, want mijn knie schoot omhoog. En toen zei hij letterlijk en ik weet, beste lezer, dat u mij toch niet gelooft: "Maar André toch, dat was niet nodig, ik zou het zelf wel opgetild hebben." Mijn rug smeerde hij in met een halve bus Menalind. Om mij aan te kleden, balanceerde hij met mij op de rand van het bed. Ik zag de grond naderen en liet een gil. Gelukkig heeft hij dat dadelijk begrepen. En toen kwam het "moment suprême" van de transfert. Ik zag hem zitten klooien met het kopstuk van de stalen verpleegster. Nog nooit had ik dat op de grond zien hangen. "De aardappel" dacht ik "hij heeft ze kapot gekregen. Dat is dan de eerste keer sinds we ze hebben." Verijsd draaide hij zich om, met een gezicht zo lijkbleek als dat van de vrouw die in het circus door de messenwerper tegen de plank wordt gespijkerd. "Ze ze ze zis kapot." stamelde hij bezorgd. Toen heeft Hilde de juiste knop dichtgedraaid. Hij deed voort alsof er niets gebeurd was. Hij zette mij natuurlijk scheef in mijn stoel en sloop haast stiekem groetend, de deur uit. Na een kwartier zei ik tegen mijn vrouw: "Heb jij dat kussen wel opgepompt, want het is zo hard." Ze verzekerde mij dat dat wel het geval was. 's Avonds was ik bijna doorgezeten en heel blij om naar bed te gaan. Mijn vrouw zag dat het kussen ondersteboven lag. Om te weten wie de dader was, hadden we geen onderzoeksrechter nodig. Na acht dagen kwam mijn echte verpleger terug en vroeg hoe het met Barabbas was geweest. Toen heb ik hem diep in de ogen gekeken en op dezelfde bijbelse toon als vóór zijn vertrek, geroepen: "Kruisig hem! Kruisig hem!” André Werelds
IMSO 2010/03
10
INTERVIEW met de Heer PHILIPPE SZYMUSIK Dr. Ketelaer had me meegedeeld dat de heer SZYMUSIK zeer verheugd zou zijn om een interview te ondergaan (dit was het werkwoord dat hij met genoegen hierbij gebruikte). Het is een man vol ideeën. Deze laatste bewering kon ik onmiddelijk bijtreden, ik had het voorrecht en het genoegen hem meerdere malen te behandelen als kinesitherapeut van ons Centrum en wist dus duidelijk met wie ik te doen had. Hij woont te Fayt‐lez‐Manage bij La Louvière, rue du Bal blanc of vrij vertaald Jongedochtersstraat (dat kenmerkt hem helemaal), op nummer 1 (nog wel), in een volledig aangepast appartement (*). Het duurde even alvorens ik zijn woning kon thuisbrengen, …. onbekendbij de autochtone bevolking. Maar, daarentegen zo bereidwillig en (niet te vergelijken met de ontvangst die je in Brussel te beurt valt). De mensen werden niet ongeduldig toen ze mijn Renault Espace menige malen zagen rond draaien en op zeker ogenblik het verkeer vastzette bij een rood licht. Geen gesnauw of claxon ! Op 25 mei om16 uur bereikte ik uiteindelijk de Jongedochtersstraat. Een verzorgster van het complex was juist op weg naar zijn appartement waar we twee andere verzorgsters ontmoetten die overlegden met onze grappenmaker. Als een walvis opgehangen in zijn lift, maakte hij heel wat leute daar waar de begeleidster hem aanmaande : « Mijnheer Szymusik als je zo verder doet komt het nooit goed ». Wat ze hem trachtten wijs te maken was : « Daar komen nog brokken van ». Ze verplaatsten hem, aldus opgehangen, doorheen zijn appartement omuiteindelijk op zijn bed te belanden. Waarom heel die afstand moest afgelegd worden, ontgaat me nog altijd. Maar, zoals ik reeds aanhaalde, de mensen waren er zo vriendelijk … wat Philippe onmiddellijk kon beamen. Met een glas Lauent Perrier en een fijn gebakje vangen wij ons gesprek aan. Inleidend heb ik hem uitgelegd dat het niet mijn bedoeling was om gerichte vragen te stellen of het interview te oriënteren maar dat ik eerder wou luisteren naar zijn essentiële en zelfstandige boodschap. Maar Philippe heeft geen nood aan vragen, hij weet zelf zeer goed waar het op aan komt.
IMSO 2010/03
11
Ik voeg eraan toe dat hij zich uitdrukt in een stijlvol en aangenaam taalgebruik. Ik ben 55 jaar, heb drie kinderen. Hun voornamen beginnen alle met een S : Stéphane, Sophie en Sébastien, respectievelijk 29, 25 et 24 jaar. Sébastien, zie ik nooit. Om hem te ontmoeten moet ik hem uitnodigen in het restaurant van de Cora te La Louvière. Hij houdt er een Mobistar winkel open. Sophie is « Public Relation » in een dochteronderneming van Glaxo, te Waver. Stéphane is Hoofdinspecteur bij de Politie van Brussel Zuid. Hij voert het bevel over 15 manschappen. Hij bewoont te Nijvel een appartement in hetzelfde gebouw als Rochus, de tennisspeler. – Y. : En hem, onmoet je hem ? – Ph. : Eens per maand nodig ik hem uit in een restaurant. Mijn dochter bezoekt me wekelijks met haar tweejarig dochtertje, Emma. ‐ Y. : En uw zonen hebben zij kinderen ? – Ph. : Neen. Ze zijn niet gehuwd. Ik was 24 jaar gehuwd. Ik ben gescheiden. Op dat ogenblik vangt onze vriend spontaan het gesprek aan dat hem bezighoudt : Ph. : Mijn vader is 85 jaar. Een levenskrachtig man, geboren in Polen in het gebergte ten zuiden van Krakau. Wegens de uitvoerige sneewval werd hij pas drie maanden na zijn geboorte bij de gemeente aangegeven! In 1930 op 5‐ jarige leeftijd kwam hij naar België. . Op 19 jaar, in 1944, had hij gevraagd om deel te mogen maken van de geheime dienst en werd er aanvaard. Nergens had hij schrik van. Meerdere malen nam hij deel aan zeer gevaarlijke missies. Maar hij spreekt er nooit over. Zelfs geen woord komt er uit. Hij runt een zaak van industriële kranen. Hij is een hoog geplaatst ingenieur. Vroeger was hij hoofd ingenieur te Ronquières (liften voor boten) ; ontwerper van de tunnels van de Louisalaan, van de Kennedytunnel te Antwerpen en van een reeks sluizen in Nederland en bij de verhoging van de stuwdam van de Gileppe. Mijn zus, Béatrice, is geneesheer bioloog gespecialiseerd in radio isotopen, nucleaire geneeskunde en viroloog. Verwijzend naar Frankrijk is ze « bac plus 20 ! ». IMSO 2010/03
12
Ze werkt aan de ULB samen met Jacques De Toeuf, die haar gezegd heeft : « Indien uw broer de minste moeilijkheden moest meemaken, wees gerust, ik hou er mij mee bezig ». Maar ik wens dit spel niet te spelen : de mensen rondom mij zijn zeer aardig. Sinds kort begeleidt ze in vier Brusselse ziekenuizen vrouwen van meer dan 35 met kinderwens. Mijn vader en mijn zus zijn uitblinkers. Ik ben een, … . Ik wil de term niet gebruiker die Philippe hier aanhaalt. Dat staat me niet aan, heb ik hem gezegd, want ik denk dat de waarde van een persoon niet afhangt van zijn vermogen om zaken te verwezenlijken. ‐ Y : Ik heb er hem op gewezen dat ik hem zeer naar waarde schat en hij normaal begaafd is. Hij verwijst opnieuw naar zijn vader : ‐ Ph. : « Hij is in het bezit van een ondertekende brief van zijn luitenant van de Geheime Dienst van het Belgisch Leger ». Meer uitleg dienaangaande verleent hij niet in dit eerste onderhoud. Ik respecteer zijn privacy. ‐ Ph. : Gedurende 24 jaar heb ik met mijn moeder gewerkt in de zaak van mijn vader, de industriële vervaardiging van aansluitkranen. In België waren we n°1 in de sector « stoom en zuren ». In de suikerfabrieken te Tienen bestond er een probleem van aansluitkranen waarvoor niemand de oplossing kon bieden. Mijn vader heeft toen die situatie kunnen oplossen. Sindsdien wordt hij er met open armen ontvangen. We hebben 7000 firma’s als klant, waaronder de N.A.V.O., de ’UCL, …, en nog meerdere grote instellingen en firma’s. Indien alle klanten gelijktijdig opbellen springt het telefoonnet ! Ik ben geboren te Charleroi in 1954. Mijn lagere school liep ik te Oudergem op de Sint Julien, bij de broeders Maristen. ‐ Y. : Ik ging ook bij de broeders Maristen maar te Brugelette naaar school. Philippe reageert niet op mijn uitweiding en vervolgt : ‐ Ph. : Nadien ging ik naar het Sint‐Hubertus college te Bosvoorde ; en daarna naar het Atheneum van Oudergem omwille van een meisje dat ik op school IMSO 2010/03
13
wenste te ontmoeten. Maar, de eerste dag op het Atheneum ben ik er een andere tegengekomen en heb ik mijn voorkeur voor de eerste laten vallen. De eerste heette Nicole, de andere Dominique. Uiteindelijk wenste ik niet langer in Oudergem te blijven : zindelijkheid was er niet het sterkste punt en de stemming beantwoordde niet aan mijn verwachtingen. Het intellectueel niveau was er ondermaats in vergelijking met Sint‐Hubertus, … als dag en nacht. Bijvoorbeeld : de jongens rookten er hashisch in de toiletten. Ik vond dit schandalig, maar de beeldschone Dominique heeft me aangezet er te blijven. Tot op haar 38 jaar heeft ze gewacht om te trouwen : ze heeft altijd gedacht dat ze me zou weerzien. Bij toeval heb ik haar ontmoet 35 jaar later et ik word er nog steeds week van. Op het Atheneum noemde de prefecte mij de hartedief. Voor 150 personen zei ze : « Hij heeft er meerdere doen wenen en ik weet wie ».Alle meisjes staarden naar de grond. Dankzij Dominique heb ik er nooit gedubbeld. Zij ging nadien naar Saint Louis. Ik ging naar de ULB, en schreef mij in voor de studies van geneeskunde. Ik ben er nooit geslaagd : er waren te veel meisjes…. Mijn vader heeft dan een handelszaak aangekocht en gedurende 24 jaar heb ik geestdriftig met hem samengewerkt. Op dit ogenblik komt een verpleegster het appartement binnen. Het werd intussen laat. Philippe en ik besloten om dit boeiend interview op een ander ogenblik af te maken. Op 27 mei te 11 uur ontmoetten we elkaar voor een aanvullend gesprek. Dit werd voorafgegaan door een stevige drink met champagne (het was er ook het uur voor). Ph. : In 1968, op mijn 13 jaar, bij het overschreiden van de grens met Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland, had ik moeilijkheden met mijn identiteitskaart (ik had de Poolse nationaliteit). Mijn vader heeft toen de Belgische nationaliteit angevraagd. Wanneer hij bij deze gelegenheid de brief van zijn Luitenant van de Geheime Dienst bovenhaalde, was alles binnen de vijf seconden geregeld. IMSO 2010/03
14
Op zijn 30 maakte mijn vader zich de bedenking dat de verlichtingspalen, die tot dan in winkelhaak‐vorm werden gemaakt, nu maar beter een meer esthetische, gebogen vorm zouden krijgen. De huidige gebogen verlichtingspaal is aan hem te danken. Hij heeft er zelf een bedrijf te Tubize voor opgericht. Op zijn 85 ging zijn interesse uit naar zonnecelpanelen en heeft hij een middel gevonden dat de omzetting van licht‐ naar elektrische energie zowel kon dienen voor de centrale verwarming als voor de sanitaire installatie, wat tot op heden niet werd gerealiseerd. Hij installeerde dit systeem bij hem thuis. Mijn zus vindt dit systeem gecompliceerd maar doeltreffend. Hij overweegt het om er een patent op te nemen en de aanmaak te lanceren. Zijn firma kreeg bestellingen van het Amerikaans leger voor hun troepen te Irak. Dit is grandioos. En Philippe beschrijft me het document van bestelling : « Luitenant generaal Untel is vereerd … ». We kregen ook een bestelling van een generaal in functie in Frankrijk. ‐ Y. : Welke is uw filosfische overtuiging ? Ben je atheïst, agnosticus, of gelovige ? ‐ Ph. : Door mijn vader (een Pool !) ben ik christen. Mijn vader ging iedere week naar de mis. Op zijn kamer bad hij op zijn knieën. Ik volgde katholiek onderwijs. Ik kon vlot spreken en lezen : op het College werd mij gevraagd om het Epistel voor te lezen. Ik maakte dan aan Philippe mijn overmogen over om te geloven in het bestaan van een goede en persoonsgerichte God. Maar, voegde ik er aan toe, de vraag wat we hier op aarde komen doen, stelt zich automatisch. ‐,Ph. : Op deze vraag antwoordde mijn vader het volgende : « Men komt op de aarde voor de procreatie ». Dit was zijn antwoord. Door mijn ziekte ben ik mij zeer sterk van mijn geloof gaan afkeren : wat me logisch en verstaanbaar lijkt. Hoe kan men geloven in een goede God ? Mijn ziekte begon in 1992 met zichtstoornissen. Ik speelde nog zaalvoetbal tot in 2000. Nadien kreeg ik jaarlijks een opflakkering tot in 2006, jaar waarop ik voor het eerst te Melsbroek werd opgenomen, gedurende bijna één jaar, ver verwijderd van mijn echtgenote … (hierop volgt een bijvoeglijk naamwoord dat ik beter niet vernoem) en heb ik besloten om te scheiden. Maar sinds 2002 werd het lopen onmogelijk en na een klein auto‐ ongeval, heb ik aan mijn vader meegedeeld dat ik stopte met werken.
IMSO 2010/03
15
Maar eigenlijk is het zo dat mijn vader me voordien reeds de raad gaf om thuis te blijven om te rusten. Sinds 2002 maak ik gebruik van een elektronisch aangedreven rolstoel. Y. : Ging uw ziektetoestand dan snel achteruit ? Trad er een ernstige opflakkering op ? Ph. : Ja. Philippe en ik kwamen overeen voor een derde onderhoud om eventuele verkeerde rapportering te kunnen rechtzetten en het interview met zekere elementen te kunnen aanvullen. Deze laatste samenkomst op dinsdag 1 juni 2010 was zeer vruchtbaar en liet toe sommige aanvullingen in te lassen i.v.m. zijn vader, zijn zus, zijn echtgenote, zijn filosofische overtuiging en zijn ziekte. Alles te vertellen wat hij op het hart heeft betekende voor hem een opluchting. In een laatste samenkomst zouden we de laatste wijziggingen aanbrengen alvorens tot het « imprimatur » te besluiten. Philippe heeft me gevraagd om met hem verder in contact te blijven, wat ik graag beloofde. Op 7 juni 2010 had onze laatste ontmoeting plaats. Er werd nog een fijne drank geschonken en we praatten nog wat na over een nauwkeurige omschrijving, waaronder : ‐ Ph. : « indien je wenst, kan ik nog spreken van … en van ….die mij beter kennen, en van … met haar Joconde ogen en vleiende glimlach. Ik ben zeer gevoelig aan de vrouwelijke charme. (Noot : Dat wisten we al). Ik bekom het « imprimatur ». We besluiten in contact te blijven via e‐mail. Yvon, gevoelvol en enthousiast. (*) Het betreft hier precies, een geheel van afzonderlijke huizen waarvan in één alle hulpverleners worden ondergebracht, die de oproepen van de patiënten beantwoorden.
IMSO 2010/03
16
Onze uiTstap naar de Lunch-Garden °°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Men had mij al lang gevraagd om toch maar eens een artikeltje te schrijven over onze (bijna) wekelijkse uitstap naar de LunchGarden. Dank zij een initiatief van IMSO gaan wij met z’en achten bijna iedere week op restaurant in Kraainem. Ons groepje bestaat uit 4 patienten en 4 begeleiders. De vier gelukkigen worden om beurt vervangen door weer anderen. Dat hangt af van het programma ,bijgehouden door de dienst Ergo en verschilt dan nog tussen de verschillende verdiepen en revalidatieprocessen. Zo komt het dan dat men na enkele weken of zelfs maanden dezelfde gelukkigen meekrijgt.Ik zeg wel “gelukkigen” want na iedere uitstap ziet men het geluk op hun gezicht geschreven staan.Zij zijn zeer dankbaar om er eens een halve dag op uit te kunnen gaan.En het spreekt voor zich dat zij dan hun menu zelf mogen uitkiezen. En dan ziet ge soms de twijfel op hun gezicht of zij wel dit mogen drinken of dat mogen eten. Die dag wordt er wel eens iets door de vingers gezien en in het centrum moeten ze alles niet weten hé. Na de lunch wordt er natuurlijk gewinkeld MAAR die aankopen worden niet door IMSO gesponserd ,dan kwamen we zeker met één kar pp niet toe. Als slot keren we omstreeks drie uur terug naar de Lunch-Garden om er nog een lekker kopje troost met een gebakje,een ijsje of iets anders te gebruiken. En omstreeks vier uur komt Taxi Hendrickx ons dan terug halen om deze prettige dag af te sluiten. U merkt het al wel dat we allen de IMSO mogen danken omdat zij steeds de onkosten van vervoer en maaltijden willen betalen . En daarom natuurlijk is het ook noodzakelijk om met zoveel mogelijk deel te nemen aan hun festiviteiten zoals Mosselfeest, Zwemmaraton, BBQ en anderen zodat de kassa kan blijven rinkelen. Zie zo ik denk wel dat ik hiermee een greep heb gedaan uit de korf die IMSO ons biedt want het is niet alleen de Lunch-Garden maar ook de cinema, vervoer Shopping en restaurantbezoek door patienten aangevraagd dat IMSO voor zijn rekening neemt. Ik ga nu maar mijn bijdrage aan “Uit en Thuis” afsluiten en hoop om dit vrijwilligerswark nog lang te kunnen meemaken. André
IMSO 2010/03
17
Dialoog: 12.05.2010 Aanwezigen: Mau Vanden Eede, Patrick De Meyer, André Werelds, Tina De Blay, Mieke De Medts, Dr. Ketelaer, Sara De Bondt 1. Goedkeuring vorig verslag: Verslag werd goedgekeurd. 2. Mindfulness programma Bij dit verslag werd op vraag van de dialoog leden een uitgebreidere tekst bijgevoegd over mindfulness. Deze tekst werd opgesteld door Sandra De Wandeleer, een van de psychologen die deze mindfulness cursus geeft aan onze patiënten. 3. Vrijwilligers Cybercafé Er werd ons bevestigd dat er vanaf juni twee nieuwe vrijwilligers van start gaan in het cybercafé. Het zou echter de bedoeling zijn dat het programma van deze vrijwilligers gediversifieerd wordt, naast het cybercafé zouden ze ook met de patiënten gaan wandelen, helpen bij het paardrijden, ed. 4. Revalidatiebrochure De Franstalige versie verschijnt eerstdaags op de website. 5. Verfraaiing therapeutische tuin De tuin is altijd netjes en goed onderhouden maar wordt door de patiënten wel wat kaal bevonden. De tuin zou een ideale plek zijn om kunstwerken te plaatsen. Volgende ideeën kwamen naar voor: standbeelden zoals in de tuin van het Middelheim ziekenhuis, tijdelijke tentoonstellingen, kunstproject samen met en door patiënten zelf,… Deze ideeën zullen verder bekeken en besproken worden. 6. Varia Het is voor veel interne patiënten niet prettig dat wanneer ze therapie hebben in het reva‐gedeelte ze geen gebruik mogen maken van de toiletten in dit gedeelte, zij moeten hiervoor terug naar boven gaan. De patiënten verliezen hierdoor veel tijd. Nieuwe patiënten zijn ook vaak niet op de IMSO 2010/03
18
hoogte van deze praktische informatie. Externe patiënten hebben dan weer het probleem dat tijdens het middageten er geen bezetting van verpleging is aan de toiletten in het reva‐gedeelte en hierdoor niet goed weten waar ze terecht kunnen. Deze opmerkingen worden besproken met Mevrouw Brouwers, verpleegkundig directeur. Sara De Bondt, Dienst Psychologie
DIALOOGVERGADERING 07/07/10 Aanwezig: Patrick De Meyer, André Werelds, Karin Leliveld, Sandra Mertens, Tina De Blay, Dr. Ketelaer, Mieke De Medts.
1. Opmerkingen op basis van het verslag dd. 09/06/10: - m.b.t. punt 2: toiletgebruik in het revalidatiecentrum: * Patiënten betreuren het feit dat ze als interne slechts “per uitzondering” beroep kunnen doen op hulp van de verpleging van het reva-centrum “wanneer het aan te tonen is adhv het programma.” - m.b.t. punt 4: cafetaria: * Het verschil tussen “slikmoeilijkheden” en “slikproblemen” is onduidelijk. * Het dragen van een armbandje door patiënten met slikproblemen kan stigmatiserend werken. * Geldt het dragen van het armbandje enkel voor gehospitaliseerde patiënten? Wat met externe patiënten met slikproblemen? - m.b.t. punt 6: varia: * Tandarts aan conventie-tarieven: Is ondertussen geweten of de tandarts volgens conventietarieven werkt? * Kenbaar maken van dialoog: Mieke zorgt voor de vermelding van de dialoog in de onthaalbrochure. Verder zou aan het prikbord aan de ingang van het reva-centrum een korte informatieve tekst kunnen opgehangen worden over het doel van de dialoog samen met foto’s + namen van de huidige leden die optreden als vertegenwoordigers van andere patiënten. 2. Ombudsverslag 2009: In de loop van 2009 werden 75 dossiers behandeld. In 2008 waren dat er 54. De toename van de klachten i.vgl.m. vorige jaren wil niet noodzakelijk zeggen dat er minder goed gewerkt wordt. Het is mede het gevolg van de betere toegankelijkheid van de Ombudsdienst: in september 2009 verhuisde het kantoor van de Ombudsdienst naar een lokaal in de centrale inkomhal. Hierdoor werd de dienst beter zichtbaar en gemakkelijker bereikbaar. Veel heeft ook te maken met
IMSO 2010/03
19
bekendmaking van de dienst: bij elke opname, alsook aan iedere ambulante patiënt wordt een informatieve flyer overhandigd. Patiënten worden ook meer assertief en durven bepaalde zaken in vraag te stellen. Dit is een positieve evolutie. 3. Taxi Hendriks: T.g.v. het warme weer melden sommige patiënten dat het heel warm is in de busjes van taxi Hendriks zonder airco. Patiënten zijn soms genoodzaakt hun therapiedag af te zeggen omdat de ritten veel te vermoeiend zijn. Hierbij rijst de vraag over hoeveel busjes het hier gaat. Is er een evolutie in het aantal busjes voorzien van airco over de laatste 5 jaar? Deze vraag wordt meegenomen naar de vervoersvergadering. 4. Ortec: Patiënten geven aan dat het soms lang wachten is vooraleer een gevraagde aanpassing aan de rolstoel gebeurt. Correcte informatie is hierbij belangrijk: hiervoor kan beroep gedaan worden op de ergotherapeut verantwoordelijk voor rolstoelaanpassingen. Verslag: M. De Medts
_________________________________________________________________
Vriendschap Op een dag in je leven sta je plots alleen, dat is soms het gevoel van iedereen. Tot een dag dat het lot beslist wat je enkel in je dromen wist. Je komt iemand tegen even onwennig zelfs verlegen, maar het klikt meteen echt je voelt je vriendschap oprecht. Af en toe op stap, moment van vrijheid, blijheid, ja vriendschap. Vriendschap als liefde op het eerste gezicht, geen donderwolk, heel veel licht als een sterk huwelijk dat niet vervalt, omdat die vriendschap je bevalt. Beter vriendschap op handen dragen, dan met buren of familie kniezen en klagen. Echte vriendschap is voor altijd tot spijt van wie benijdt. Vriendschap is niet voor even maar voor het leven. Wie dat niet beseft en beleeft, is niet waard dat hij het heeft. Viviane Londot, MS patiënte IMSO 2010/03
20
PUZZELS EN SUDOKU Nr. Puzzel Nr. 2 We ontvingen 10 antwoorden ,waarvan 1 foutief. Maria Callebaut, Frieda Clemens, M.T. Dellaert, Madeleine Petrus, Myriam Saerens, Simone Steels, Michel Thils, Rita Verbeke en Patricia Verhoeven waren correct Maria Callebaut gaat met onze 30 € aan de haal. Proficiat.
Sudoku We kregen 10 correcte antwoorden en één foutief. Maria Callebaut, Freddy Franckaert, Madeleine Petrus, Alfons Roosen,Maria Rottiers, Myriam Saerens, Simone Steels, Michel Thils, Nicole van Vlasselaer en Rita Verbeke De winnares heet Myriam Saerens. Gelukgewenst. _________________________________________________________________
De Prêtre Orthopedie
---- PUB HENDRIKS
IMSO 2010/03
22
Feestkalender 2010 II..M M..SS..O O.. M ME EL LSSB BR RO OE EK K
Zaterdag 04 september
Uitstap Patiënten - I.M.S.O.
Zaterdag 09 oktober
Mosselfeest - I.M.S.O.
Donderdag 11 november
Pannenkoekenbak (Kap. o/d Bos)
Zaterdag 11 december
Kerstfeest - Rotary
Vrijdag 17 december
Bedeling Kerstmis - I.M.S.O.
DEZE KALENDER KAN GEWIJZIGD WORDEN Opgemaakt op 04 november 2009
IMSO 2010/03
23
----- PUB DRUKKERIJ 1/2
----- PUB ORTHOPEDIE
IMSO 2010/03
24
IMSO 2010/03
25
Nieuwe puzzel Nederlands
IMSO 2010/03
26
ANTWOORD OP DE SUDOKU N° 4
Uitslag van N° wordt vermeld op pagina N° 1 U kan 30 € winnen indien U ons het juiste antwoord toestuurt voor 1 augustus 2010. Indien meerdere deelnemers het juiste antwoord vinden zal een loting beslissen wie de 30 € zal winnen. Stuur uw antwoord naar Christel Kempeneers, IMSO Vanheylenstraat 16, 1820 Melsbroek.
IMSO 2010/03
27
ANNIVERSAIRES ‐ VERJAARDAGEN OKTOBER – OCTOBRE
NOVEMBER - NOVEMBRE
CORNELIS Alfred
LAND
BAL Hendrik
BOOM
BRUSSELMANS Veerle
PERK
PEETERS Annicq
ENGSBERGEN
MERT Jenny
BRUXELLES
DEBAY Ern.
SIRAULT
VERMEIR Christian
ASSE
VAN LAERE Yvan
KEERBERGEN
VAN WOENSEL Monique
MERKSEM (Antw.)
NAPOLI Ruggero
LODELINSART
PREAUX Judith
JETTE
SEYSSENS Kristin
ZONNEGEM
ZINDLER Andrea - VAN ROY
WILLEBROEK
MOULIN Anne
DIEGEM
MARTENS Maria Annie
LUMMEN
DE BUYSER Wilfried
KAPELLE o/d BOS
WEETS Philippe
STEENOKKERZEEL
MOERMANS Willy
LANAKEN
BATIS Abdelwahed
JETTE
CEUPPENS Maria
HOFSTADE/ZEMST
CLAUS Pierre
ESCANAFFLES
CANIPEL René
ERPE-MERE
TRUYEN Dhr. Jozef
ANTWERPEN
BAUWENS Helene
KESSEL-LO (Leuven)
VAN DER STRAETE Francine
NIEUWKERKEN-WAAS
PIQUET Marie-Josee
VILVOORDE
MEEUS M. (Holbrechts)
STEENOKKERZEEL
PALME Alice
BRUSSEL
PLANUS Georges
EVERE
MERCI Mr. Albert
WILSELE
VANHAMME Georgette
BRUSSEL
VAN CLAPDURP Viviane
STEENOKKERZEEL
NEUKERMANS Annemie
LAARNE
LANGHENDRIES Veronique
SCHILDE
NAUWELAERS Mej. Erna
LINT
TROIVAUX Françoise
WATERMAEL-
DOMS Dominique
HOFSTADE (Brabant)
DELLAERT Maria
ANTWERPEN 5
VAN HOECK Maria
LIEZELR/PUURS
OSCAR M - WILLEMS C
GANSHOREN
DEVILLE Hilda
DWORP
GARDENER Sarah
LOMMEL
THIERENS Franky
BORNEM
SCHENAERTS Annie -
KRAAINEM
OP DE BEECK S.
MOL
HILLEWAERT Mevr. Lieve
MALDEGEM
VAN DEN BRANDE Marc
GRIMBERGEN
DOBBELAERE Mevr. Paula
SCHOTEN
COUMANS Marianne
ZOERSEL
DE BROECK Jan
ELEWIJT
RABAEY Nancy
KAMPENHOUT
WILKIN Louis
RIXENSART
DOUVENOU Mme Evelyne
ETALLE
GHYSEBRECHTS Cecile
ZWIJNDRECHT
LEEMANS Hugo
HALLE
DE BRUYNE Katleen
VOORDE
VAN HOOF Maria
ST-KATELIJNE-WAVER
VAN BULCK Joanna
RUMST
VAN LINT Christophe
BRECHT
ROOSEN Alfons
LUMMEN
MERCKX Jaak
GRIMBERGEN
KRAGHMANN Fanny
ROOSDAAL
Indien uw naam als IMSO‐lid niet vermeld wordt op de maand van uw verjaardag, gelieve dan aan Christel Kempeneers uw adres en geboortedatum mede te delen. Si votre nom comme membre de l’IMSO ne figure pas sur la liste des anniversaires vous êtes invité a communiquer votre date d’anniversaire et adresse à Christel Kempeneers.
IMSO 2010/03
28
DECEMBER – DECEMBRE
IMSO 2010/03
VAN LAERE Mevr.Sonja
NIEL
VANDENBERGEN Julien
LINKEBEEK
VERHOEVEN Mevr. Patricia
MECHELEN
PLUMAT Dhr. Pierre
GILLY (Charleroi)
DEBEFVE Nicole
ZAVENTEM
DE GRAEF Stefanie
VILVOORDE
BETS L. (Engels D.)
HEVER
HOEGAERTS Stanislas
B0UWEL
VANDERMEEREN H.
WATERMAEL-
VERHAEGEN P. (Laurens)
BOOISCHOT
VAN DEN EYNDE Tonny
BOUWEL
MACORS Mireille (Michaux)
ERQUELINNES
VANDEN EEDE Mau
MEISE
BORGS Nico
ST TRUIDEN
VAN DEN BERGH Maria (Nijs
TIELT
VAN DEN BEMPT M. (Van der
SCHILDE
MARIEN Simonne
GRIMBERGEN
DE MEESTER Dhr. Bruno
ANTWERPEN 2
BRESSELEERS Mevr.Maria
OLEN
TARLIZOS Sotiris
ANTWERPEN
JANSSENS Viviane
WOLVERTEM
DURENNE Bruno
KONINGSLO-VILVORDE
DE WINNE Eddy
ST.KATELIJNE WAVER
DE KINDER Marie-Louise
GROOT BIJGAARDEN
STEELS Simonne (Van
ZELE
DECOCK Jacq. (Grietens M.)
NETHEN
CHARELS Marcella (Matthys
HEVERLEE
VERHELST Mevr. Paula
MOERZEKE (Hamme)
SCHREY Josiane
MECHELEN
GROSSEN Eric
SCHERPENHEUVEL -
GHISLAIN Rolande (Neuvens
LOBBES
GODTBIL Nathalie
ZEMST
VANHAMEL Nadia
ANTWERPEN
HENNEBEL Colette (Desmet
MELIN
DE BUYST Marcelle (De Neef
BRUXELLES
KERSCHEN Jean-Claude
BRUXELLES
VAN DE STAEY Dhr.François
WEZEMAAL
KEMPENEERS Mevr. Christel
STEENOKKERZEEL
DE ROOVER Marie-Jeanne
WESPELAAR
GOYVAERTS Mevr. Irma
GRIMBERGEN
GEERAERTS Rosa
KAGGEVINNE
29
I.M.S.O. International Multiple Sclerosis Organisation Vanheylenstraat 16 - 1820 Melsbroek
RAPPORT FINANCIER RESULTATS, BILANS
31/12/2009
Nationaal nummer: 4 398412 53
IMSO 2010/03
30
-43.497,28
INTERVENTIONS Fonds de soutien Frias de transport Entretien chaises roulantes Médicaments Support logistique à la clinique
-9.780,75 -7.425,72 -7.331,81 -17.969,00 -990,00
-5.296,73
FËTES Pâques Fêtes des pères et mères Noël et Nouvel An
-625,50 -283,50 -4.387,73
-27.910,32
ACTIVITES ET VOYAGES Excursions patients Activités diverses patients Voyage des patients en Turquie Excursion annuelle
-7.957,77 -4.110,52 -12.929,72 -2.912,31
-16.318,60
DETAIL DES FRAIS DIVERS Frais de téléphone Frais postaux Frais de bureaux et imprimés Frias de “Amicalement Votre” Cadeaux et fleurs Petit matériel Assurances Honoraires avocats (Tribunal,du Travail) FRais bancaires Taxe de patrimoine et publication Frais internet, cybercafé et cours Frais de legs Brasschaat
-407,05 -919,08 -4.523,38 -630,00 -1.270,40 -60,05 -1.354,07 -2.563,67 -487,85 -17,96 -3.697,24 -387,85
-1.463,03
APPARTEMENT WESTENDE Frais totaux Don Rotary Contribution des patients
-12.078,03 7.100,00 3.515,00
-10.177,70
DETAILS FONCTIONNEMENT DE LA CAFETERIA Participation salaies cafétéria Frais payés ) la clinique
IMSO 2010/03
-3.128,89 -7.048,81
31
55.907,03
DETAILS DES FESTIVITES ET ACTIVITES SOUPERS AUX MOULES Frais Recettes
-7.990,21 15.336,35
7.346,14
BARBEQUE Frais Recettes
-3.435,40 6.331,08
2.895,68
0,00 1.500,51
1.500,51
BUFFET FROID Frais Recettes Dons avec attestation fiscale
-4.103,84 0,00 1.500,00
-2.603,84
SWIMMARATHON SWIMSO Frais Dons sans attestation fiscale Dons avec attestation fiscale
-1.434,17 2.982,10 14.000,61
15.548,54
CRÊPES Frais Dons sans attestation fiscale Dons avec attestation fiscale
0,00 0,00 31.220,00
31.220,00
FESTIN POULETS Frais Recettes
27.716,56
DETAILS DES RECETTES, COTISATIONS ET DONS COTISATIONS Membres patients (10,00 eur) Membres familles(15,00 eur) Membres de sputien (25,00 eur)
aantal 548 209 16 773
DONS SANS ATTESTATION FISCALE Dons divers sans attestation fiscale
5.480,00 3.135,00 400,00 9.015,00
227,64 227,64
DONS AVEC ATTESTAION FISCALE Dons divers avec attastation fiscale Dons magazine “Amicaleemnt votre”
13.973,92 4.500,00 18.473,92
IMSO 2010/03
32
119,69
DETAILS RECETTES FINANCIERES Comptes courants Compte épargne
25,57 94,12
8.882,50
DETAILS RECETTES DIVERSES Vente polo's, pins, t-shirts, … Participation patients au voyage en Turquie Partiipation matéreil médical
7,50 7.650,00 1.225,00
RESUME DES RESULTATS AU 31/12/2009 FRAIS Interventions
-104.663,66 -43.497,28
42%
-5.296,73
5%
Activités et voyages
-27.910,32
27%
Frais divers
-16.318,60
16%
-1.463,03
1%
-10.177,70
-11%
Fêtes
Appartement Westende Cafétéria
RECETTES
92.625,78
Festivités et activités
55.907,03
60%
Cotisations et dons
27.716,56
30%
119,69
0%
8.882,50
10%
Recettes financières Recettes diverses
SOLDE NEGATIF EXERCICE 2009 IMSO 2010/03
33
-12.037,88
INTERVIEW DE MONSIEUR PHILIPPE SZYMUSIK Notre rédacteur en chef, le docteur Ketelaer, m’avait communiqué que Monsieur SZYMUSIK serait enchanté de subir (c’est le verbe qu’il avait plaisamment employé) une interview. C’est un homme plein d’idées, avait‐il ajouté. Cette dernière assertion, je la tenais déjà pour vraie depuis belle lurette, ayant eu la chance et la joie de l’avoir eu maintes et maintes fois en traitement de kinésithérapie à la clinique. Il habite à Fayt‐lez‐Manage, près de La Louvière, rue du bal blanc (ça, c’est bien lui), au numéro 1 (encore bien), dans un appartement avec aides à la vie journalière (*). L’endroit, que j’ai longuement cherché, était inconnu au bataillon des autochtones. Mais, en compensation, les gens de là‐bas sont si gentils (Ce n’est pas comme à Bruxelles !) : personne ne s’est impatienté de ma Renault Mégane qui tournait en rond et qui avait même bloqué tout le monde à un feu rouge. Pas un seul coup de gueule ou de klaxon ! Il était 16 heures quand je suis arrivé ce 25 mai 2010 à la rue du bal blanc. Une des aides du complexe se dirigeait justement vers son appartement, où deux autres se trouvaient déjà, en train de se débattre avec notre loustic qui se marrait comme une baleine suspendu dans son lift, et à qui toutes faisaient des remontrances : « Monsieur Szymusik, si vous continuez comme cela, on ne va pas y arriver ». Ce qu’elles disaient était du style : « Si ça continue ça va cesser ! ». On lui fit traverser tout l’appartement, ainsi suspendu, pour le mettre au lit. La raison de ce long trajet m’échappe encore. Mais les gens de là‐bas sont si gentils, comme je vous le disais. C’est l’avis de Philippe aussi. En dégustant une coupe de Laurent Perrier, accompagnée de fine pâtisserie, nous devisâmes. En préambule, j’avais expliqué que je n’aimais pas trop de poser des questions à la personne interviewée afin de ne pas trop orienter les propos qu’elle souhaiterait tenir, et de pouvoir ainsi en recueillir la « substantifique moelle ». Mais Philippe n’a pas besoin qu’on lui pose des questions : il sait bien ce qu’il importe de dire. J’ajoute ‐ cerise sur le gâteau – qu’il s’exprime dans une langue châtiée et agréable. J’ai 55 ans, trois enfants, leurs prénoms commencent tous par S : Stéphane, Sophie et Sébastien. 29, 25 et 24 ans. Sébastien, je ne le vois jamais. Pour le voir, je IMSO 2010/03
34
l’invite au resto au Cora de La Louvière. Il y tient une boutique Mobistar. Sophie est Public Relation dans une filiale de Glaxo, à Wavre. Stéphane est Inspecteur Principal à la police de Bruxelles midi. Il a 15 hommes sous ses ordres. Il habite à Nivelles, un appartement dans un immeuble où habite Rochus, le joueur de tennis. – Et lui, tu le vois ? – Je l’invite au resto pour le voir ; une fois par mois. Ma fille vient toutes les semaines avec son enfant, Emma, deux ans. ‐ Et tes fils, ils ont des enfants ? –Non. Ils ne sont pas mariés. Moi, j’ai été marié pendant 28 ans. Je suis divorcé. À ce moment, notre ami aborda spontanément le sujet qui lui brûlait la langue : ‐ Mon père a 85 ans. C’est une force de la nature. Il est né en Pologne, dans les montagnes au sud de Cracovie. Il a été déclaré trois mois après sa naissance parce que trop de neige ! Il est venu en Belgique à l’âge de 5 ans, en 1930. À 19 ans, en 1944, il a demandé pour faire partie de l’armée secrète et il a été accepté. Il n’avait peur de rien. Il a participé à bon nombre d’opérations dangereuses. Mais il ne parle de rien. Pas un mot. Il tient encore une entreprise de robinetterie industrielle. Il est ingénieur de haut niveau. Il a été ingénieur en chef de Ronquière (les ascenseurs pour bateaux) ; concepteur des tunnels de l’avenue Louise ; du tunnel Kennedy, à Anvers et d’un certain nombre d’écluses aux Pays‐Bas ; ainsi que du rehaussement du barrage de la Gileppe. Ma sœur, Béatrice, est docteur en médecine, médecin biologiste, spécialiste en radio isotopes, en médecine nucléaire, virologue. Elle est bac plus 20 ! Elle travaille à l’ULB avec Jacques De Teuf. Il lui a dit : « Si votre frère a le moindre ennui, je m’en occupe ». Mais je ne veux pas faire jouer cela : les gens autour de moi sont gentils. Ma sœur depuis peu s’occupe, dans 4 hôpitaux bruxellois, de dames de passé 35 ans qui souhaitent une première grossesse. Mon père et ma sœur sont des cracks. Moi, je suis un … . Je veux oublier le terme que Philippe a employé. Peu importe pour moi, lui ai‐je dit, car je pense que la valeur d’une personne ne provient pas de ses capacités de performances. Je lui dis qu’il était très bien et d’une intelligence normale. Il revint à son père : « Il a une feuille signée par son lieutenant de l’armée secrète ». Il ne donna pas plus de précisions à ce sujet lors de cette première entrevue. Je respectai ses non‐dits. Il poursuivit : ‐ Moi, j’ai travaillé avec mon père pendant 24 ans, dans la robinetterie industrielle. On était fort en vapeur. Dans notre secteur d’activité (vapeur, acides), nous étions n° 1 en Belgique. Il y avait eu un problème de IMSO 2010/03
35
robinetterie à la sucrerie de Tirlemont que personne ne parvenait à résoudre. Mon père a résolu le problème. Et, depuis lors, il est reçu là‐bas à bras ouverts ! Nous avons 7000 sociétés clientes ! L’OTAN, l’UCL, …, toutes les grosses boîtes. Si tout le monde sonne en même temps, le téléphone saute ! Je suis né à Charleroi, en ’54. J’ai fait mes études primaires à Saint Julien, à Auderghem, chez les frères maristes. ‐ Tiens ! Moi aussi, à Brugelette. Philippe ne releva pas ma digression et poursuivit : ‐ Puis, je suis allé au collège Saint Hubert à Boitsfort ; ensuite à l’Athénée d’Auderghem à cause d’une fille que j’avais voulu suivre. Mais, au premier jour à l’Athénée, j’en avais vu une autre et je ne suis pas resté avec la première. La première s’appelait Nicole, l’autre Dominique. Je ne voulais pas rester à Auderghem : il y faisait sale et l’ambiance n’était pas bonne et le niveau intellectuel par rapport à Saint Hubert, c’était le jour et la nuit. Par exemple : des garçons qui fumaient du haschich dans les toilettes. Je trouvais cela scandaleux, mais Dominique était d’une telle beauté que je suis resté. Elle a attendu jusqu’à l’âge de 38 ans pour se marier : elle a toujours cru qu’elle me reverrait. Je l’ai retrouvée par hasard 35 ans plus tard et je fonds toujours. À l’athénée, la préfète m’appelait le bourreau des cœurs. Elle a dit, devant 150 personnes : « Il en a fait pleurer plus d’une et je sais lesquelles c’est ».Toutes les filles regardaient par terre. Je n’ai jamais doublé : à cause de la fille. Elle est allée à Saint Louis. Je suis allé à l’ULB, pour faire médecine. J’ai échoué : trop de filles. Alors, mon père a acheté un commerce et, à 24 ans, j’ai travaillé avec lui. J’ai aimé mon travail, je l’ai fait avec passion. À ce moment, l’infirmière arriva. Il se faisait tard. Philippe et moi convînmes de nous revoir pour poursuivre cette interview passionnante. Ce 27 mai, à 11 heures, eut lieu la deuxième partie de notre interview. Elle débuta, avant toute chose, par une petite libation au champagne (C’était l’heure !) – En 68, j’avais 13 ans, en passant aux frontières Luxembourg, France, Suisse, j’ai eu des ennuis à cause de ma carte d’identité d’étranger (J’étais polonais). Mon père a alors demandé la nationalité belge. Après qu’il eut montré la lettre que son lieutenant de l’armée secrète lui avait remise, 5 secondes après il avait sa nationalité belge ! Mon père, quand il avait 30 ans, il a vu un poteau (d’éclairage) en équerre et il a pensé : ce serait plus joli courbé plutôt qu’en équerre. Les poteaux courbés qu’on voit maintenant, c’est lui. Il a même eu une usine de poteaux à Tubize. IMSO 2010/03
36
À 85 ans, il s’est intéressé aux panneaux solaires voltaïques et a trouvé le moyen pour qu’ils servent à la fois pour le chauffage et les sanitaires, ce qui n’existe toujours pas à l’heure actuelle. Il a installé cela chez lui. Ma sœur trouve que le système est compliqué, mais efficace. Il compte prendre un brevet mondial et se lancer dans la fabrication. Sa firme a reçu des commandes de l’armée américaine pour l’Irak, c’est prestigieux. Et Philippe de me décrire le document à en‐tête de l’armée américaine : « Le lieutenant général Untel serait honoré… ». Nous avons reçu une commande d’un général en poste en France depuis 1958 que j’ai personnellement découvert. Je lui ai demandé : « Vous êtes du KGB ? » Il m’a répondu « Oui ». ‐ Quelles sont tes convictions philosophiques ? Es‐tu athée, agnostique, croyant ? ‐ Je suis chrétien de par mon père : il est polonais ! Mon père allait à la messe toutes les semaines. Dans sa chambre il priait à genoux. J’ai eu un enseignement catholique. Je parlais bien et je lisais facilement : j’ai été désigné au collège pour être lecteur des épîtres. Je fis alors part à Philippe de ma difficulté à moi de croire en l’existence d’un Dieu personnel et bon. Mais la question de ce que nous avons à faire sur terre se pose inévitablement, avais‐je ajouté. ‐ À cette question, mon père répondait : « On vient sur terre pour procréer », c’était sa réponse. Avec la sclérose en plaques, je me détache très fort de la religion : ce qui me semble assez logique et compréhensible. Comment croire en un Dieu bon ? Ma maladie s’est déclarée en 1992, par des problèmes oculaires. J’ai continué à jouer au football en salle jusqu’en 2000. À partir de 2000, j’ai fait des poussées annuelles, jusqu’en 2006, année où je suis allé à Melsbroek pendant près de 1 an, loin de mon épouse … (suivit un adjectif épithète peu flatteur) et j’ai décidé de divorcer. Mais, dès 2002, je n’ai plus pu marcher et, après un petit accident de voiture, j’ai dit à mon père que je cessais de travailler. Pour dire vrai c’est plus mon père qui m’a proposé de rester à la maison pour me reposer. Depuis 2002, je suis en chaise roulante électrique. – Cela s’est aggravé très vite ? Tu as fait une grosse poussée ? – Oui. Philippe et moi convenons alors d’une troisième entrevue afin de rectifier les erreurs éventuelles qui se seraient immiscées et d’ajouter des éléments qui auraient été oubliés. Mardi 1 juin 2010. Troisième séance. Elle fut très fructueuse et permit d’intercaler dans le texte existant des ajouts concernant son père, sa sœur, son épouse, ses convictions philosophiques, sa maladie. Vider son sac lui fit beaucoup de bien. IMSO 2010/03
37
Nous convenons alors d’une quatrième rencontre en chair et en os, pour les dernières corrections et pour que l’imprimatur soit donné avant de faire paraître l’interview dans notre revue. Philippe m’a demandé de rester en contact avec lui par après. Ce que j’ai accepté avec joie. Lundi 7 juin 2010. Quatrième et dernière séance. Libations. Précisions. Parmi lesquelles celles‐ci : « Si tu veux, tu peux parler de … et de … qui me connaissent mieux que personne, et de … aux yeux de Joconde et au sourire enjôleur. Je suis sensible au charme féminin. (NDLR : On en était déjà convaincu.) Je reçois l’imprimatur. Nous convenons de rester en contact par courriel. Yvon, ému et enthousiaste. (*) Il s’agit, dans ce cas précis, d’un ensemble de maisons séparées dans lequel l’une d’elles abrite les aides, qui répondent aux appels des patients à leur demande. ________________________________________________________________________
Tu as une mine splendide… Les malades atteints de sclérose en plaques, après quelques années, n’ont plus à souffrir d’un excès de visites. Sauf que de temps en temps refont encore surface un ami perdu de vue, une vague connaissance ou un membre peu enthousiaste de la famille. Cette raréfaction convient bien cependant, car qui n’aime pas de venir préfèrera rester à la maison et, d’autre part, que faut-il raconter à quelqu’un dont on préfère voir les talons que les pointes. Et les amis les plus assidus à venir vous voir sont souvent ceux auxquels vous ne vous attendiez pas ; et ils en font un rituel perpétuel. Enfin, visiteurs attitrés ou passants aléatoires, on peut les classer plus ou moins en trois catégories : Première catégorie : Les optimistes indécrottables. Ils ont invariablement un cadeau qu’ils poussent maladroitement dans vos mains en disant : « Comme tu as l’air bien, dis, tu as l’air mieux que l’année passée, tu as de si bonnes couleurs ! » Ils le disent avec un tel aplomb que tu finis par te demander si tu es vraiment malade. Tu voudrais bien nuancer un peu, mais ils ne t’en donnent pas l’occasion. Ils commencent à s’étendre sur l’ivrognerie de leur beau-frère, sur la démence de leur mère ou sur leur frère qui a failli mourir d’un appendice perforé.
IMSO 2010/03
38
Chacun porte sa croix, n’est-ce pas ? Et comme ils ont diantre bien compris que l’humour est un bon médecin de l’âme, ils t’assomment de blagues maladroites. Et si par malheur tu viens à contracter tes zygomatiques, te voila embarqué pour une demi heure supplémentaire sur le même sujet. Tu te mets à lorgner nerveusement l’horloge en te remémorant soudain la maxime de Fons Janssens : « Après trois bonnes heures, tu lèves les yeux vers la pendule, mais vingt minutes à peine se sont écoulées. » Tu restes poli malgré tout ; tu vides le calice jusqu’à la lie. Mais dix minutes plus tard tu t’entends balbutier : « Merci et au revoir ». Prudemment, tu ne conviens pas d’une date pour la prochaine visite, la porte se ferme et tu te retrouves seul. Deuxième catégorie : Les égocentriques hypochondriaques. C’est la catégorie la plus difficile à avaler. Déjà après cinq minutes on en a assez. Ils viennent te voir pour se plaindre. Une femme de septante-cinq ans s’est plainte à moi de « rhumatisses » dans les jambes qui l’empêchaient de monter avec agilité le chemin de la gare. Et si cela devait encore durer plus longtemps, ce serait vite fini, car dans cinq ans elle ne pourrait plus aller à vélo et quels gémissements alors ! En ma présence, un homme de mon âge a un jour demandé à un kinésithérapeute très gêné si ses genoux gonflés n’allaient pas laisser des déformations inesthétiques ! Ou bien on parle de doigts crochus, d’ongles d’orteil incarnés ou d’un mal de tête suspect. Rien que de la tristesse et des ennuis, n’est-ce pas. Après une demi-heure de leurs jérémiades tu n’oses même plus dire qu’il y a parfois des jours sans douleurs, que tu as des ennuis avec ta sclérose en plaques à toi, mais que cela aurait pu être plus grave. Les réalistes : Heureusement, c’est à cette dernière catégorie qu’appartiennent la plupart des visiteurs. Eux on ne peut pas les leurrer sur la maladie dont tu souffres. Ils ne demandent pas, ostentatoires : « Comment ça va ? » ou encore : « Tu as bonne mine ». Circonspects, ils évitent ces écueils dangereux et murmurent entre leurs dents quelque chose comme : « Pas fameux non plus aujourd’hui, hein. » Tu sautes là-dessus immédiatement pour dire que la compétition de football de hier soir s’est déroulée sous une pluie battante. Et là tu es parti pour au moins une demi-heure pour parler des sujets les plus disparates. La conversation est si animée que tu en arrives à faire des blagues sur ta propre chaise roulante. Trop vite, tu entends la porte qui se referme, et tu te rends compte que la journée est de nouveau finie. Tu te sens beaucoup mieux que le matin. Le meilleur médecin ne peut pas faire mieux qu’une bonne visite ! André Werelds (Traduction : Yvon) Mon beau-père disait toujours : « S’ils disent que tu as bonne mine, alors tu peux être sûr que la fin n’est plus loin. » IMSO 2010/03
39
Réunions du groupe Dialogue REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 12 05 2010 Présents : Mau Vanden Eede, Patrick De Meyer, André Werelds, Tina De Blay, Mieke De Medts, Dr Ketelaer, Sara De Bondt. Rapport précédent : approuvé. Programme Mindfulness : Avec ce programme, il fut remis aux membres un texte détaillé au sujet du Mindfulness. Texte élaboré par Sandra De Wandeleer, une des psychologues qui donne ce cours de mindfulness aux patients. Bénévoles cybercafé : Dr Ketelaer nous a informés de l’arrivée de deux aides en juin. En plus du cybercafé, ils seront chargés de promenades avec les patients et d’aide lors de l’hippothérapie, etc. Brochure de réadaptation : la brochure francophone va paraître incessamment sur le net. Toilettes réadaptation : le problème de propreté a été pris en charge et est en cours de résolution. Embellissement du jardin thérapeutique : Les patients trouve qu’il est beau et bien entretenu, mais le trouvent un peu nu. On pourrait y mettre des œuvres d’art, des statues comme à l’hôpital Middelheim, des expositions temporaires, des projets des patients, autonomes ou non. Toilettes dans le Centre de réadaptation : Les patients internes doivent remonter à l’étage. Pas toujours facile. Les nouveaux ne sont pas toujours au courant. Les patients externes n’ont personne pour les aider sur l’heure de midi. Madame Brouwers, directrice du nursing, s’occupera du problème. REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 09 06 2010 Gobelets en plastique : On en achèterait plus ou moins 2000 par an. Étant donné qu’ils ne sont pas à usage unique, cela fait une grosse quantité. Madame Brouwers, directrice du nursing, a demandé au groupe dialogue si nous avions une idée de l’endroit où ces gobelets disparaissaient. Les membres ont répondu qu’ils ne le savaient pas, mais que, en tout cas, la plupart des patients savaient qu’ils n’étaient pas jetables. IMSO 2010/03
40
Cafeteria : le directeur Mr Marc Jans et la médiatrice Mieke De Medts nous font savoir que : Les patients présentant peu de difficultés de déglutition peuvent être aidés lors des repas par les personnes qui s’occupent du bar à la cafeteria, pourvu qu’ils aient suivi la formation établie. Les patients ayant des problèmes de déglutition ne peuvent être aidés que par des infirmières et des logopèdes et portent un signe distinctif (bandeau) afin de les reconnaître. Bénévoles : Sara doit soumettre à Jürgen Walrave du service social les idées qui suivent : Embauche : Contacter les personnes du voisinage. Faire des annonces. À la bibliothèque de Steenokkerzeel, il y a une excellente équipe de bénévoles. Il y a peut‐être moyen de travailler avec eux. Activités supplémentaires des bénévoles : Plus de possibilités d’excursions pour les patients externes. Promenades avec les internes hors convention (buco). Préparer les tables de la cafeteria à midi afin que le nursing puisse assurer une permanence plus longue aux toilettes. Taxis Hendricks : Emploi abusif du portable par les chauffeurs. Les patients peuvent continuer à le signaler à Me Mieke De Medts sans devoir donner le nom du chauffeur. Il suffit de donner son propre nom et la date de l’infraction. Convention dentiste : On ne sait pas clairement si le dentiste de la polyclinique est conventionné ou non. Sara va s’informer. Faire connaître Dialogue au patient : les membres du groupe dialogue ont le sentiment que beaucoup de patients ne connaissent pas l’existence des groupes dialogue. On cherche un moyen d’améliorer cette situation. Sara De Bondt. Service de psychologie. REUNION DU GROUPE DIALOGUE du 07 07 2010 Présents : Patrick De Meyer, André Werelds, Karin Leliveld, Sandra Mertens, Tina De Blay, Dr Ketelaer, Mieke De Medts. Remarques au sujet du rapport dialogue du 09 06 2010 Les patients internes regrettent que ce ne soit qu’exceptionnellement qu’ils soient autorisés à utiliser les toilettes du Centre de réadaptation, en faisant montre que IMSO 2010/03
41
l’accomplissement de leur programme thérapeutique ne leur permet pas de faire autrement. Repas dans la cafeteria : La différence entre difficultés de déglutition et problèmes de déglutition ne coule pas de source. Et, d’autre part, le port d’un signe distinctif (bandeau) par les gens qui ont des problèmes graves sur ce point est stigmatisant. (Note du traducteur Yvon : Je ne vois absolument pas ce que cela peut avoir de stigmatisant, puisqu’il suffit de rendre ce signe très discret, et de mettre le personnel soignant au courant, sous le signe du secret professionnel). Sait‐on si le dentiste travaille au tarif conventionnel ou non ? Publicité au sujet de l’existence des groupes dialogues. Une proposition a été faite de la mettre dans la brochure d’accueil. Mieke va s’en occuper. Autre proposition : mettre aux valves, à l’entrée du Centre, des informations et des photos sur le sujet, ainsi que les noms des participants à ces groupes. Rapport 2009 du médiateur (Ombudsman) En 2009 furent traités 75 dossiers. En 2008, 54. L’augmentation des plaintes ne signifie pas nécessairement que le travail était moins bon. Elle résulte aussi de la meilleure accessibilité de ce service, due au fait de son déménagement dans une zone plus visible, dans le hall d’entrée principal. Par ailleurs une brochure informative a été distribuée aux internes et aux externes. D’autre part, les patients deviennent plus assertifs et osent plus poser des questions, ce qui est une bonne chose. Taxis Hendricks : Il a fait chaud. Les patients se plaignent des bus sans climatisation, au point de renoncer à venir faire leurs traitements. Y a‐t‐il eu un plus grand nombre de bus pourvus de la climatisation ces cinq dernières années ? Cette question sera posée lors des réunions avec les transports. Ortec : Les patients relèvent que les délais d’attente pour les adaptations des chaises roulantes sont parfois trop longs. Il faut ici une information des patients, avec les explications de l’ergothérapeute responsable de l’adaptation des chaises roulantes. Rapport : Mieke De Medts IMSO 2010/03
42
ODE MARITIME J’étais en vacances à la côte et me promenais sur la digue de Saint Idesbald, lorsqu’une dalle en pierre bleue du Hainaut gravée d’un texte attira mon attention. C’était un écrit d’un poète que je ne connaissais pas : FERNANDO PESSOA. Le poème, traduit du portugais en néerlandais, s’intitulait : ODE MARITIMA. Ma connaissance passive du néerlandais me permit de saisir presque totalement le sens de ce que je lisais, et réveilla en moi la braise poétique, laquelle aussitôt s’embrasa, si bien que l’idée d’écrire moi‐même un poème (qui s’avérera plus modeste que celui de FERNANDO PESSOA) germa rapidement dans mon esprit. C’est ainsi que je me mis sur‐le‐champ à une ébauche de la composition de ce qui allait devenir Stances maritimes *. J’emploie le mot composition à dessein car, lorsqu’il eut pris forme, je m’aperçus que mon poème s’apparentait plus à de la musique qu’à du texte. Les lecteurs en resteront, bien entendu, seuls juges. Rentré à la maison avec mes Stances, j’eus tôt fait de repérer FERNANDO PESSOA sur le net et de me procurer son poème. Ce que j’avais lu sur la pierre n’était qu’un petit fragment d’un poème beaucoup plus vaste. C’est dans un beau livre **, reprenant le texte original complet de ODE MARITIME jumelé à une traduction française synoptique, que je repérai aisément le passage gravé sur la digue. Le voici : Les paquebots qui le matin passent la barre Charrient devant mes yeux Le mystère joyeux et triste des arrivées et des départs. Charrient des souvenirs de quais lointains et d’autres moments D’une autre façon de la même humanité en d’autres ports. Tout abordage, tout largage de navire, Est – je le sens en moi comme mon sang – Inconsciemment symbolique, terriblement Menaçant de significations métaphysiques Qui perturbent en moi celui que j’ai été…*** Autre fragment de ODE MARITIME : Je veux partir avec vous, je veux partir avec vous, En même temps avec vous tous Partout où vous êtes allés ! Je veux affronter de front vos périls, IMSO 2010/03
43
Sentir sur mon visage les vents qui ont ridés les vôtres, Recracher de mes lèvres le sel des mers qui ont embrassé les vôtres, Prêter mon bras à vos manœuvres, partager vos tempêtes, Comme vous arriver, enfin, en des ports extraordinaires ! Fuir avec vous la civilisation ! Perdre avec vous la notion de morale ! Sentir se transformer au large mon humanité ! Boire avec vous dans les mers du sud De nouvelles sauvageries, de nouvelles révoltes de l’âme, De nouveaux feux centraux dans mon esprit volcanique ! Partir avec vous, me défaire de moi – ah, fous le camp, fous le camp d’ici !‐ De mon habit de civilisé, de mes façons doucereuses, De ma peur innée des prisons, De ma vie pacifique, De ma vie assise, statique, réglée et corrigée ! Je vous conseille chaleureusement la lecture de ODE MARITIME. Le livre coûte 14 €. Yvon * STANCES MARITIMES : Ce poème figure dans la revue de l’IMSO du 2ème trimestre de 2010. ** Référence du livre : Titre : ODE MARITIME. Il est édité aux ÉDITIONS de la DIFFÉRENCE. La traduction du portugais, revue par Parcidio GONCALVES et Claude RÉGY, est de Dominique TOUATI. L’ouvrage est de format carré, de 17x17 cm, de 8mm d’épaisseur et habillé d’une couverture jaune agrémentée d’une belle reproduction miniature d’une maquette, toute en tonalités bleues, du décor d’un spectacle de Claude RÉGY. ISBN : 978‐2‐7291‐1833‐4. *** Vous pourrez lire la traduction néerlandaise de ce texte, telle qu’elle figure sur la digue de Saint Idesbald, dans la partie néerlandophone de notre revue de l’IMSO. U kunt de nederlandse vertaling van dit gedeelte, gelijk ze in de steen op de dijk van Sint Idesbaldus ligt, in de nederlandse gedeelte van onze tijdschrift vinden. (Pardon voor de eventuele taalfouten.) IMSO 2010/03
44
Amitié Un jour dans la vie on est seule, c’est ce que tous le monde ressent parfois. Jusqu’au jour que le destin décide ce que tes rêves savent. Tu rencontres quelqu’un, tu es mal à l’aise, même timide, mais le courant passe, tu sens que l’amitié est soudée. De temps en temps partie, un moment de liberté, de joie, oui … de l’amitié. L’amitié, come de l’amour aveugle, pas come de l’orage, beaucoup de lumière comme un mariage fort qui ne s’arrête pas, parce que tu apprécies cette amitié. Mieux mettre l’amitié sur un pied d’estale, que de se plaindre aux voisins ou à la famille. La vraie amitié dure toujours, pour celui qui l’accepte. L’amitié n’est pas pour un instant, mais pour toujours. Celui qui ne le comprend pas et ne se rends pas compte, n’en vaut pas la peine.
Viviane Londot, Patiente S.E.P. IMSO 2010/03
45
SUDOKU N° 2
Six bonnes réponses nous sont parvenues. a gagné la récompense de 30 €.
N° 3
Vous pouvez gagner 30 € en nous envoyant la réponse exacte avant le 01 2010. Si plusieurs participants donnent la bonne réponse, le tirage au sort déterminera le gagnant. Envoyez votre réponse à Christel Kempeneers, IMSO Vanheylenstraat 16, 1820 Melsbroek.
IMSO 2010/03
46
PUZZLE Français
---- PUB HENDRIKS
IMSO 2009 / 4
48
DRUKKERIJ VAN WILDERODE ----- PUB ORTHOPEDIE ½
IMSO 2009 / 4
49
IMSO 2009 / 4
50
Résultats du puzzle
Uitslag van puzzle
Résultat du Sudoku
Uitslag Sudoku
Résultat du sudoku N° Les personnes suivantes nous ont adressé la bonne réponse : Madame Michèle Béduneau, Madame Marie Van Dam, Madame Lucette Sculier, Madame Deroo Ingrid, Madame Marie-Josée Piquet Madame Lucette Sculier a gagné la récompense de 30 €.
Résultat puzzle français N° : Les personnes suivantes nous ont adressé la bonne réponse : Madame Béduneau Michèle, Madame Marie-Josée Piquet Madame Marie-Josée Piquet a gagné la récompense de 30 €.
IMSO 2009 / 4
51
Redactieraad / Comité de rédaction : André Werelds, Yvon Leroy, Petra Bober, Francine Luyckfasseel, Dr. Ketelaer.
Redactieadres / Adresse du bureau de rédaction : I.M.S.O. v.z.w. VANHEYLENSTRAAT 16 1820 MELSBROEK TEL. : 02/752.96.00
Patiënten / Patients
:
€ 10
Familie en vrienden Familles et amis
:
€ 15
Steunende leden / Membres de soutien
:
€ 25
Door storting op volgend rekeningnummer Par versemenet au compte bancaire suivant : Op naam van IMSO/au nom d'IMSO
310-0452575-59
GRAAG VERMELDEN : RIJKSREGISTERNUMMER, BTW – NUMMER ou GEBOORTEDATUM VEUILLEZ MENTIONNER VOTRE NUMERO DE REGISTRE NATIONAL, NUMERO TVA OU DATE DE NAISSANCE
OPMERKING: GIFTEN VAN € 30 OF MEER GEVEN RECHT OP FISCAAL ATTEST. LIDMAATSCHAPSGELD DIENT EXTRA BETAALD TE WORDEN EN GEEFT RECHT OP HET TIJDSCHRIFT. (vb.€ 40 = gift + € 10 lidmaatschap) (voor niet-patiënten € 30 + € 15= € 45) ATTENTION : UNE ATTESTATION FISCALE SERA DELIVREE POUR LES DONS DE € 30 OU PLUS . (p.e. € 30 don+ € 10 = € 40 pour les patients/ € 30 don+ € 15 = € 45 pour les autres) LA COTISATION, À VERSER EN SUPPLEMENT, DONNE DROIT À L'ABONNEMENT À LA REVUE.
TARIEF RECLAME / TARIF PUBLICITAIRE : 1/2 BLZ./PAGE : € 125 PER NUMMER/PAR NUMERO OF € 750 PER JAAR/PAR AN 1/1 BLZ./PAGE : € 250 PER NUMMER/PAR NUMERO OF/OU € 1500 EURO PER JAAR/PAR AN.
VOOR ALLERLEI INLICHTINGEN IN VERBAND MET LIDMAATSCHAPSGELDEN, AANKONDIGINGEN, RECLAME : NEEM CONTACT OP MET ONZE REDACTIE. POUR TOUS RENSEIGNEMENTS A PROPOS DES COTISATIONS, ANNONCES OU PUBLICITES, VEUILLEZ VOUS ADRESSER A NOTRE SECRETARIAT.
IMSO 2007 / 2
52
