Tweemaandelijkse uitgave. Revue bimestrielle. Nr. 4 juli - augustus ste Jaargang. Nr. 4 juillet - août iéme Année I.M.S.O

Tweemaandelijkse uitgave Nr. 4 juli - augustus 2005 - 25ste Jaargang

Revue bimestrielle Nr. 4 juillet - août 2005 - 25iéme Année

I.M.S.O. MELSBROEK WWW. IMSO.be

UIT EN THUIS AMICALEMENT VOTRE

Verantwoordelijke uitgever : Editeur Responsable : IMSO-team Vanheylenstraat 16 1820 Melsbroek

Uitgiftekantoor : Bureau de distribution : 1820 Steenokkerzeel

INHOUDSTAFEL / SOMMAIRE

Overzicht ....................................................................................................... 1 Overleden/ Nous ont quittés ........................................................................ 2 I.M.S.O. 25 .................................................................................................... 3 Thank you and goodbye…........................................................................... 4 Puzzel ............................................................................................................. 5 Interview met Odette Cools ......................................................................... 6 Odette............................................................................................................. 10 Rik II.............................................................................................................. 11 Terugblik ....................................................................................................... 13 20 kilometer door Brussel…........................................................................ 14 Beste lezers… ................................................................................................ 18 Even winkelen in Carrefour Schoten ......................................................... 20 Feestkalender I.M.S.O. 2005 ....................................................................... 21 Puzzel Nl ........................................................................................................ 22 Tremgeld ...................................................................................................... 23 Laatste aanpassingen i.v.m terugbetaling medicatie ................................ 25 AAA & AAT.................................................................................................. 27 Dialoog vergadering van 07/06/05............................................................... 30 Clouseau in Nationaal Multiple Sclerosis Centrum.................................. 32 Anniversaires - Verjaardagen ..................................................................... 33 Une expérience formidable!......................................................................... 35 Les 20 kilomètres de Bruxelles.................................................................... 37 Nostalgie ........................................................................................................ 38 Petite Histoire de la Photo ........................................................................... 39 Dernières adaptations dans le remboursement des médicaments........... 41 AAA & AAT.................................................................................................. 44 Rapport du groupe Dialogue du 17/06/05 .................................................. 48 Calendrier des Fêtes I.M.S.O 2005 ............................................................. 50 Puzzel Fr........................................................................................................ 51

OVERZICHT Odette was vroeger nooit te beroerd om de handen uit de mouwen te steken en nu niet om de pen te gebruiken en onze vragen te beantwoorden. In dit nummer leest u ons interview met haar. Petra heeft gezorgd voor de Nederlandse vertaling van Ewa en Piotreks artikel over hun liefde voor therapeutische hulphonden en hun verdere plannen hiermee. In een ander artikel vertelt ze over haar eigen zitmeubels. Dezelfde honden komt u tegen waar u ze niet dadelijk verwacht. In de supermarkt bijvoorbeeld . Zoals altijd verneemt u van de dokter welke (nieuwe) medicijnen er door I.M.S.O terugbetaalbaar zijn. 20 km. In de rolstoel door Brussel, je moet het doen. Marleen Hermans deed het. Een andere patiënte heeft een dochter die haar in de klas heeft uitgenodigd. De confrontatie met de lagereschoolkinderen was boeiend en verrassend. Moet iedereen lezen. Er is nostalgie over ‘de’ Rik en een reisbelevenis op de kusttram. And last but not least is er het Poolse studentenpaar Ewa en Piotrek dat afscheid neemt. Jawel, beste lezer, alweer een jaar voorbij. De pas afgestudeerde sociologen hebben zich heel die tijd belangeloos ingezet in het cybercafé en bereidwillig geholpen bij het samenstellen van ons tijdschrift en wij danken hen hierbij van harte. Wij wensen hen een voorspoedige reis naar Silezië en een mooie carrière. Hopelijk houden ze ons op de hoogte van hun huwelijk (volgend jaar) en verdere lotgevallen. In het cybercafé worden ze vanaf nu (en zeker tot december )vervangen door de ons bekende Litouwer Zilvinas. A. W.

IMSO 2005/3

- 1 -15-8-20055-8-2005 1

Overleden

Nous ont quittés:

De heer

Danny Kennis Geboren te Brecht op 5 maart 1951 Overleden op 14 juli 2005

Mevrouw

Maria Rioja Sejas

IMSO 2005/3

- 2 -25-8-20055-8-2005 2

I.M.S.O 25 Op 11 juni vierde I.M.S.O zijn 25-jarig bestaan. Er werd besloten om deze verjaardag niet onopgemerkt te laten voorbij gaan. Alle vrijwilligers van ver of nabij werden uitgenodigd mee te komen vieren. Het begon met een receptie waarop vele oude bekenden en nieuwe kennissen elkaar terugzagen of voor het eerst ontmoetten. Iedereen was er, van de prinses de Merode, voorzitster van de M.Sliga, dr. de Ridder en dr. Ketelaer tot ons aller Christel, de voorzitster van I.M.S.O. Eerst stelde ze zelf de organisatie voor, met haar voornaamste activiteiten, doelstellingen, inkomsten en uitgaven. Het was een mooie Powerpoint – presentatie die door iedereen geapprecieerd werd. Dr. Ketelaer deed alles nog eens in het Frans over. Dan werden de echtgenotes van de twee eerste voorzitters, nl. Maria en José in de bloemetjes gezet. De huidige presidente volgde. De ondervoorzitter voor het leven, dr. Ketelaer eveneens . Intussen had iedereen al de kans gehad om de geschiedenis van de vereniging in honderden foto’s te bewonderen. Dan trokken we naar de grote zaal. Daar waren de tafels opgesmukt met zeer mooie bloemstukjes (voor één keer mocht het wat meer kosten) en handig gevouwen servetten. Borden, glazen en bestek maakten het plaatje volledig. Maar nu hadden we nog niets te eten. En wie moest daarvoor zorgen? De vrijwilligers natuurlijk. Maar die vierden toch hun eigen feest? Juist, dus deed I.M.S.O maar een beroep op een andere organisatie . Het waren de “kids for Uganda”, een vereniging van jongeren uit het atheneum van Keerbergen die geld inzamelen voor jeugdprojecten in Oeganda . Ze waren niet te beroerd om twee keer te lopen om iemands wensen te voldoen. En alles even vriendelijk en snel. Het te nuttigen voedsel was recht evenredig met de rest. Er viel dus niets op af te dingen. Het koud buffet was heerlijk, maar vernietigend voor lijn en cholesterol . Maar ééns om de 25 jaar mag dat. A.W.

IMSO 2005/3

- 3 -35-8-20055-8-2005 3

Thank you and goodbye… Almost one year ago we arrived in National Multiple Sclerosis Centre in Melsbroek. That day we remember so clearly. We were a little bit afraid about our future in Belgium and work in cybercafé and we were upset because we left in Poland our families, friends and beloved dogs. And now – 12 months later – we are finishing our project. We have to come back to Poland and start a completely new life. We must find a job, we are going to marry and live together but it is not so easy in our country. We are afraid of our future in Poland and we are sad because we have to leave this nice place – Melsbroek – especially very kind people from here. One year it is long time. We met each other very often, we were working, speaking and laughing together- with some of you we have very close acquaintanceships. You are our friends so it is the main cause why it is so difficult to say goodbye… We spent many beautiful moments during this time: September 2004 and September 2005. For example: Beekse Bergen ☺. It was our first trip with patients from clinic. We were happy that we could go to Holland to safari and help you a little bit. We met very friendly people and pictures from this place will be wonderful souvenir for us in the future. We want to mention het Pannenkoekenfeest or 25 years IMSO anniversary, too. We are so contended that we could be with you in these places. Our life in Belgium was very exciting. We had a chance to discover Belgium culture and to visit pretty places like charming Brugge, Antwerpen or Gent… We met also people and volunteers from all over the world. We saw a lot of new things and we got priceless experiences in your country but especially in Ms Centrum in Melsbroek. But trips and events like that happen only from time to time. Usually we could see each other in het cybercafé everyday. We don’t know exactly how many times patients have visited us. We have statistics and they show that we met more than 150 people. This number is so important for us. When we are reading list with names of cybercafé visitors we can recall many details about each of you. We will always remember that one patient likes games, another writing e-mails and someone else music☺. We have also a lot of pictures from the cybercafé and it will be great memory from the place where we were working. It is not so easy to write something at the end of the project. We can show you the report about our work here. If you want you can find all information on cybercafé website: www.imso.be/cybercafe.

IMSO 2005/3

- 4 -45-8-20055-8-2005 4

What we really want to do in this article is to express our thanks for everybody from the clinic: to all patients and staff. Special thanks for Dr Pierre Ketelaer – he was very helpful for us and we could always count on him. He was very good mentor of our project and we hope he will be still working with new volunteers. We wish that them. We would like to thank Kristel Kempeneers and all people from IMSO. They were always very friendly for us and gave us an opportunity to be with you in interesting places and parties ☺. And we can not forget about all personnel from “kitchen”. They were always very, very kind and never said no if we asked for something. And thanks for office personnel and for Nicky from ergo, of course. Special thanks for all patients who visited cybercafé - for André and Petra, who were helping us with IMSO magazine and for Maria, Josiane, Danielle, Pol, Philip, Myriam, Lea, Michel, Rugerro, Mrs and Mr Vertenten, Bridget, Steven, Dirk, Jan… - for all cybercafé visitors and for our best friend – Martine who was always supporting us. We can not imagine that probably we will never meet again . But you can write e-mails to us from cybercafé… We will be missing you everybody. We will never forget about the cybercafé and all people from here. We hope, you will also remember us. Big thanks and best wishes for everybody Goodbye … Ewa and Piotrek

PUZZEL Onze puzzel is nog altijd moeilijk. Toch waagden twee dapperen zich aan een antwoord. Rita Verbeke en Maria Van Hoeck. Eerstgenoemde miste één enkele letter. De gevraagde natuurkundige term was niet ‘sk’, maar ‘sg’(=soortelijk gewicht). Laatstgenoemde vulde alles foutloos in en wint onze 25 €. Veel plezier en succes bij de volgende opdracht.

IMSO 2005/3

- 5 -55-8-20055-8-2005 5

Interview met Odette Cools      Vrijdag 3 juni 2005 was voor Odette COOLS haar laatste werkdag.   Na 40 jaar trouwe dienstverlening vond het redactiecomité het wel gepast om  wat meer over haar te vernemen en haar enkele vragen te stellen rond haar  lange en goed gevulde loopbaan te Melsbroek.    

Beste Odette, je hebt hier lang gewerkt; wil je  ons iets vertellen over je ervaring met de  patiënten ?    Na mijn studies in 1966, hier te Melsbroek  voor Nursing (waar ik met tegenzin aan  begonnen ben, weg van huis ..) zijn we met  enkelen van onze klas hier blijven werken  wat natuurlijk heel plezant was; we kenden  elkaar maar ook de patiënten van tijdens  onze stage.  Zo heb ik bijna 24 jaar op K4, nu B3  gewerkt.      

In die tijd, een hele zware dienst maar we deden ons werk heel graag en  hadden een heel fijne band met de patiënten en hun familie. Met Kerstmis  vierden we samen feest op dienst. ‘s Namiddags samen eten met hun en onze  familie dat was iets speciaals voor hen ….  Dat waren mooie tijden.   Ik herinner me nog toen Koningin Fabiola  hier voor het eerst op bezoek kwam.  Iedereen wou er bij zijn en wij waren ‘s  morgens om 6 u. op post om alles in orde  te brengen. Iedereen was op tijd klaar  voor de Koningin; dat allemaal voor één  uurtje bezoek.  Maar we deden dat met  veel plezier en de patiënten waren ons  daarvoor zeer dankbaar  IMSO 2005/3

- 6 -65-8-20055-8-2005 6

Wij speelden ook haarkapper (nog vóór de tijd dat de kappers van Limburg  naar Melsbroek kwamen). We deden ook kleine herstellingen en noem maar  op ….  De kliniek was toen veel kleiner dan nu; er waren maar 5 kleine  diensten en er was ook een school aan verbonden.  Zo hadden we veel hulp  van de leerlingen die hier op stage kwamen.   O, ik zou nog zoveel kunnen vertellen over die tijd van toen, waar ik met  plezier aan terug denk.   

Na al die jaren ben ik in 1990 naar de externe dienst verhuisd met heel  veel  mooie herinneringen aan K4.   

Je hebt hier 15 jaar met de externe patiënten gewerkt. Hoe is die overgang van interne  naar externe dienstverlening gebeurd ?   

De overstap naar de externe patiënten was voor mij een grote stap : andere  werkmethoden, ander personeel en andere patiënten die Ilse en Mieke  gewoon waren en dan kwam daar een derde persoon bij die ze nog niet  kenden ..  Het was een heel moeilijke tijd voor mij. Toen zijn er ook traantjes gevloeid,  maar dan bij mij !!  Contact leggen met iedereen van de externe patiënten was niet gemakkelijk; ik  voelde me als een indringer.  Toen zijn er een aantal nieuwe patiënten  bijgekomen die voor het eerst naar de Revalidatie kwamen en daar kon ik het  goed mee vinden, en zo is dan stilaan met de andere patiënten een heel goede  band gegroeid…. Want interne en externe patiënten dat was een hemelsbreed  verschil.   

Heb je die 15 jaar graag gewerkt ? Ik weet dat je door de patiënten steeds zeer  gewaardeerd werd.    

Ja, heel graag. 15 jaar lang ben ik bij hen gebleven met vallen en opstaan. Ik  heb er veel geleerd, veel steun en heel veel vriendschap gekregen…. Want het  is niet altijd gemakkelijk om met de stress van het werk om te gaan.  Sommigen noemde mij ons moederke, of ons Odetje dat vond ik leuk  natuurlijk. Als ik daar aan terug denk ben ik blij dat ik die mensen heb leren  kennen. Ik heb heel veel terug gekregen van hen; zij waren steeds goed gezind  al ging het soms wat minder; dan nog konden we mekaar helpen met een  babbeltje en een glimlach.   

IMSO 2005/3

- 7 -75-8-20055-8-2005 7

    Heeft je werk een invloed gehad op je familiaal leven ? Was dit positief of negatief ?     

In het begin nam ik mijn werk  mee naar huis, zeker de  problemen  van de patiënten en  dat was natuurlijk negatief. We  deden toen nog boodschappen  voor hen; fijn voor hen maar  thuis was dat niet altijd  welkom.   Na een tijdje heb ik mijn gezin  eens meegenomen naar de  kliniek en zeker eens op dienst.   Toen hebben ze zelf  ondervonden hoe het voelt als je altijd alles moet vragen en wachten tot er  iemand op bezoek komt om eens te kunnen praten over andere dingen dan  ziek zijn.  Onze dochter is mij veel komen helpen en heeft zelfs vakantiewerk gedaan in  Melsbroek.  Ook mijn man is in dit opzicht veranderd; hij ging mee naar het voetbal met  de patiënten en vond het zelfs leuk mensen te kunnen helpen. Bij elke  gelegenheid is hij steeds paraat. Dus is alles nog positief uitgevallen.    

Heb je hobby’s en dewelke ?   

Mijn hobby’s : lezen, fietsen, toneel, wandelen, reizen. Noem maar op ik heb  nu toch tijd genoeg !   

Ga je graag op reis ? en waar naartoe ?   

We gaan heel graag naar het buitenland, maar ook naar zee. Griekenland en  Portugal vind ik mooie landen. Mensen zijn er vriendelijk; het eten is er lekker  ener zijn mooie musea en andere bezienswaardigheden maar ook wat van de  zon genieten op het strand vind ik leuk.   

    IMSO 2005/3

- 8 -85-8-20055-8-2005 8

Maak je graag eten klaar; welke gerechten lust je graag ?   

Koken die ik graag, ja lekkere dingen klaar maken, dessertjes en taartjes  bakken. Wat ik graag eet is witloof op alle manieren klaar gemaakt en  visgerechten vooral zalm. Lekker eten is trouwens ook één van mijn hobby’s.   

Wat is volgens u de mooiste stad ?   

De mooiste stad voor mij in België is Antwerpen met zijn haven, musea en  mooie winkels. Een stad die nog op mijn verlanglijstje staat  en waar iedereen  van zegt dat het er mooi is, is Barcelona. Daar zal ik in de nabije toekomst dan  naartoe trekken.    

Als je een bekend persoon mocht uitnodigen, wie zou dat dan zijn ?   

Als het om een beroemd persoon gaat : Will Tura. Ik ben al lang fan van hem,  maar heb nog de kans niet gehad om eens met hem te praten.    

Heb je graag samengewerkt met je collega’s ?   

De samenwerking met mijn collega’s, ik heb er in de loop der jaren veel  gehad, bij  voorbeeld op dienst, de poli, de cafetaria enz. in het algemeen liep  de samenwerking goed. We hebben ons best gedaan voor de patiënten. Langs  deze weg dank ik lieve collega’s voor de mooie jaren van samenwerking. Ik  vergeet jullie niet.  Graag zou ik ook alle patiënten en hun  familie hartelijk willen bedanken voor de  mooie jaren die we samen hebben  doorgebracht. Maar vooral voor jullie  vriendschap, steun en de mooie  geschenken ter gelegenheid van mijn  brugpensioen.  Dank U wel. Het gaat  jullie goed en tot ziens.    Veel liefs  Odette   

Het redactiecomité staat erop u bijzonder te bedanken voor uw jarenlange  inzet ten voordele van de patiënten. 

IMSO 2005/3

- 9 -95-8-20055-8-2005 9

 

Odette Na Pol en Dr. Ketelaer (gelukkig nog niet helemaal ) is Odette onze derde steunpilaar die verdwijnt. We waren er al een tijdje op voorbereid en een échte verrassing was het dus niet. Toch werd ze terecht in de bloemetjes gezet door het personeel en later ook uitgewuifd door de patiënten . Die boden haar tevens een city-trip van 170 € aan. Naar verluidt, wordt het Barcelona, met zijn Ramblas en zijn Gaudi-monumenten. Toch zou ze het hiervoor nooit gedaan hebben.”Ik doe het graag” zei ze en dat zegt genoeg. Ze was één van de ‘rari nantes’ die nog eens iets voor niks konden doen. Ze was altijd te vroeg op het werk en vloog er onmiddellijk in. Je hoorde haar nooit klagen over pijn of huiselijke beslommeringen . ‘Uit en thuis’ wist ze goed gescheiden te houden. En de patiënten werden steeds vriendelijk en individueel behandeld. Overal en altijd . Ze werd nu wel gepensioneerd , maar als het thuis ooit hommeles is met Francis of An, dan weet ze tenminste waar naartoe. Achter de sparren om en naar links. Daar brandt de lamp. IMSO  

PUB DRUKKERIJ 1/2

IMSO 2005/3

- 10 -105-8-20055-8-2005 10

RIK II De eerste foto die ik van Rik Van Looy ooit zag, was een aankomstkiekje van één van zijn grote klassieke zeges. Het bleek een man met zonnebril en met de handen boven op het stuur. Zijn hoofd een beetje schuin en zonder het publiek een blik waardig te gunnen, reed hij over de streep. Kijk, zoiets vond ik op dat ogenblik al machtig: je gooit je armen niet in de lucht als een kermiscoureur die blij is dat hij na tien jaar ook eens met de gladiolen mag gaan lopen, nee, je rijdt onder het spandoek door met zo’n blik van: “Hoeveel rondes moet ik hier nog rijden ?” Maar niet alleen als renner heb ik Rik Ieren appreciëren, ook als prof die overliep van liefde voor het beroep. Na een dag zware training aan het Garda-meer, kroop Rik in een muffe kelder op de rollen en reed nog ten minste honderd kilometer dat het zweet hem van het lijf gutste. En dan waren die andere sukkelaars verbaasd dat hij hen de volgende dag in de ‘Hel van het Noorden’ alleen zijn achterwiel liet bewonderen. Tijdens de laatste 20 km. zagen ze hem helemaal niet meer en dat had heus niets te maken met de zo typische stofwolken. Als Fred De Bruyne hem de dag vóór Parijs-Roubaix vroeg: “Wie wint er morgen, Rik?” , antwoordde hij met een stalen gezicht: “Ah, ekkik, hé Fred.”Zijn tegenstanders vonden zoiets grootspraak. De volgende dag won Rik. “De rest”zei Lomme Driessens “stond niet op de foto.” Ons verbaasde dat allang niet meer en daarbij, hij had het toch zelf gezegd en met liegen hield hij zich niet bezig, dus ... Eens heeft Rik zwaar verloren en achteraf bewonderde ik hem nog meer dan vroeger: één dag vóór het einde van de Ronde van Italië stond er een zware bergrit op het programma. Rik was geen gevleugeld klimmer à la Bahamontes en had anderhalve minuut achterstand in de algemene rangschikking. Aan de voet van de laatste berg was hij met drie anderen ontsnapt en had hij twaalf minuten voorsprong. Boven op de top was hij drie minuten achter. Goed, hij had verloren, maar hij was ten minste strijdend ten ondergegaan. Wat je tegenwoordig van de meeste Belgen niet meer kunt zeggen. En dan nog iets over de laatste klassieke overwinning die zijn erelijst compleet maakte. Rik was 35 en had nog nooit de Waalse Pijl gewonnen. Twintig km vóór het einde was hij ontsnapt met de Fransman José Samyn. De finale liep over de kasseien van de Borinage. Water en bloed hebben wij toen gezweet en de wielergoden gesmeekt dat die smalle bandjes van Rik het toch niet zouden hebben begeven . Uren hebben die seconden toen geduurd. Maar toen ze de aankomstlijn opdraaiden, wisten we dat de zaak voor mekaar was. Rik gaf enkele forse lendenslagen en de Fransman boog het hoofd. Op zijn vijfendertigste maakte Rik in Marcinelle zijn erelijst af. Achteraf is de kannibaal Eddy Merckx gekomen: een machine die alles en iedereen platwalste, maar niet meer dan een machine die het niet veel verder bracht dan wat leuh’s" in de BRT-microfoon. Rik was ten minste een mens van vlees en bloed die én verbaal én op de fiets met iedereen in de clinch ging. Word ik nu ouder of bestaat dat ras echt niet meer? André Werelds P .S. Met mijn oprechte verontschuldigingen aan alle supporters van Rik Van Steenbergen en Eddy Merckx, maar in de glansperiode van de eerste was ik te jong en in die van de tweede al te oud voor dweperige neigingen. IMSO 2005/3

- 11 -115-8-20055-8-2005 11

PUB HENDRIKS

IMSO 2005/3

- 12 -125-8-20055-8-2005 12

TERUGBLIK In 1995 mocht Christiane Nijs , een van onze goedgekende patiënten, ( zij lijdt aan Friedreich Ataxia ) 10 dagen op reis naar Rome met de K.V.G. ( katholieke vereniging gehandicapten v.z.w. ) . Ze had zelfs het geluk om op het Sint-Pietersplein de hand te drukken van Paus Johannes Paulus II die in april jongstleden is overleden . Voor de ongelovige Thomassen tonen we jullie graag deze foto waar Christiane heel terecht fier op mag zijn . Yves D. ( kiné van Christiane ) .

IMSO 2005/3

- 13 -135-8-20055-8-2005 13

20 KILOMETER DOOR BRUSSEL Texte :Marleen Hermans Layout : Yves ( kiné ) Zondag 30 mei 2004 nam ik voor de eerste maal deel aan bovenvermelde loopwedstrijd. Zeer indrukwekkend was dat! Ik nam als volgt deel: ikzelf zat in mijn rolstoel, een lichtgewicht sportrolstoel van Nederlandse makelij. Ik werd geduwd door mijn echtgenoot, van Belgische makelij, 45 jaar oud en in topconditie, getraind zoals het hoort. Ik was gekleed in een speciale K-way van de mediotheek want het goot water op dat ogenblik.

Enfin, als rolstoelpatiënt mag je 10 minuten voor al de lopers vertrekken, dus wij gingen helemaal vooraan staan bij de ligfietsen, de échte rolstoelpatiënten.

Om 10 minuten voor drie gaf Zijne Hoogheid Prins Filip van België het startsein (hij liet zijn opgeheven arm zakken) en wij vertrokken op de tonen van de Bolero van Ravel. Indrukwekkend, zoals ik al zei., want de eerst 25 minuten loop je bijna alleen door de brede straten van Brussel (Wetstraat, Louizalaan,…).

Pas dan komen de eerste lopers je voorbij, waaronder ongetwijfeld de winnaars (van zowel de mannen als de vrouwen). IMSO 2005/3

- 14 -145-8-20055-8-2005 14

Overal onderweg staan mensen te supporteren en aan te moedigen: “Geweldig wat jullie doen! Proficiat, meneer en mevrouw! Gefeliciteerd! Goede moed!” Je hoort van alles en bovenal: iedereen applaudisseert. Sommige lopers komen voorbij en steken tijdens het voorbijlopen hun duim omhoog ten teken van appreciatie. Anderen geven ofwel mij ofwel mijn man een klopje op de schouder. Nog anderen geven mij een aai over mijn hoofd en weer anderen proberen tijdens het lopen nog iets uit te brengen in de zin van het bovenstaande. Vooral voor mijn echtgenoot vond ik dat goed: hij was per slot van rekening degene die de moeite deed. Ik hoefde enkel maar te zitten, rond te kijken en te genieten van wat er gebeurde. De sfeer werd gebracht door verschillende groepjes muzikanten. Meestal waren het vrolijk en kleurrijk geklede negers die zeer ritmische muziek speelden op djembe’s of andere slagwerkinstumenten, maar hier en daar zat ook eens een trompet tussen en zelfs een heuse jazzband. Zij brachten veel leven in de brouwerij en braken de sleur van het eentonige lopen. Sommige hadden zelfs een aangenaam ritme waarop het gemakkelijker lopen was (volgens mijne loper-duwer).

Naast de regen werd de waterbevoorrading voornamelijk geregeld door de leverancier Spa. Op regelmatige afstanden waren standjes uitgezet waar jobstudentjes in wit-enblauwe T-shirts de lopers voorzagen van water en op het einde van het parcours met iets suikerhoudends . Lekker, maar vooral nat en plakkerig. Op die plaatsen vlogen de flesjes en het water ons rond de oren!

Na 1 uur en 45 minuten waren we terug in het Jubelpark, vanwaar we ook vertrokken waren. Nat, maar een geweldige ervaring rijker.

Om nooit te vergeten en om volgend jaar zeker terug te doen! *

Marleen

IMSO 2005/3

- 15 -155-8-20055-8-2005 15

TWINTIG KM DOOR BRUSSEL – ZONDAG 29/05/2005 Marleen Hermans Voor de tweede maal was het dat ik zondag deelnam aan bovengenoemde (loop)wedstrijd, ditmaal niet samen met mijn echtgenoot die mij al lopend voortduwde, maar ik werd deze keer op sleeptouw genomen door enkele collega’s van hem, al wandelend. Er waren een paar grote verschillen die ik even moet vermelden. Vooreerst was er het weer dat dit jaar enorm meeviel: het zonnetje scheen en het was, zeker bij het vertrek, lekker warm. Ik heb het grootste gedeelte van de wandeling in T-shirt meegewandeld en dat leverde mij een paar mooie gebruinde armen op. Verder heb ik dit jaar het grootste deel van de tocht aan de staart van de file doorgebracht, bij de stappers en niet bij de lopers. Het voordeel daarvan was dat ik rustig de tijd had om alles wat we passeerden, te bekijken. Doch, het gevoel is positiever in de voorste helft van de groep, bij de lopers; je krijgt daar meer de indruk dat je ’t zo slecht nog niet doet. Ook dit jaar was het weer zeer indrukwekkend. Als rolstoelpatiënt mag je vooraan gaan staan bij de start, voor alle andere deelnemers. Om 15.00 uur vertrekt de ‘eigenlijke’ groep lopers en om ± 14.40 begint de “Bolero” van Ravel te spelen. Rond 14.50 uur wordt voor de minder validen het startsein gegeven door Zijne Koninklijke Hoogheid, Prins Philip van België, net zoals vorig jaar. Door het goede weer zag Brussel zwart van het volk. Sommigen kuierden rustig rond met de kinderen, weer anderen bleven geïnteresseerd staan luisteren naar de korte optredens gegeven door verschillende muziekensembles, brass bands of losse groepjes muzikanten die vlijtig hun beste beentje voorzetten. In de parken, tussen en rond de vijvers, lagen velen lui te genieten in het zonnetje. Idyllisch, het moet gezegd. Minder idyllisch was dat dit weer en deze temperaturen veel zwaarder zijn voor de deelnemers. Sommigen ondervonden aan den lijve wat het betekent om niet voldoende te drinken ! Nochtans was er geen gebrek aan bevoorrading, tot grote vreugde van het jonge volkje dat af en toe zo’n frisse douche, midden op straat, wel zag zitten (de flesjes water vliegen daar letterlijk om je hoofd). Kortom, we waren er ook dit jaar weer bij en het heeft ons hartje deugd gedaan. We mochten er weer eens van genieten samen met vele anderen, meer dan 25.000 deelnemers heb ik mij laten vertellen. Na drie en een half uur stappen, kwamen we terug aan in het Jubelpark, net binnen de toegestane tijd van vier uur. We hadden dus geen enkele reden om te klagen, wel integendeel ! Marleen

IMSO 2005/3

- 16 -165-8-20055-8-2005 16

PUB ORTEC

IMSO 2005/02

17

vragen waaraan ik me had verwacht: ze vroegen hoe ik in een rolstoel belandde, hoelang ik reeds gehandicapt was, enz… Opvallend was dat er steeds een heleboel vingers in de lucht staken en de leerlingen vol ongeduld waren om hun vragen af te vuren.

Beste lezers Mijn naam is Lea Mathys. Ik schrijf dit briefje omdat ik een prettige ervaring had en dit met jullie wil delen. Ik stel mezelf even voor: ik ben licht motorisch gehandicapt waardoor ik soms gebruik moet maken van krukken, een rolstoel of een scooter. Reeds 3 jaar kom ik elke donderdag in het MS-centrum te Melsbroek. Daar volg ik dan ergo en kinesitherapie. Dit helpt me om mijn toestand te stabiliseren. Het begon met mijn dochter. Zij volgt haar laatste jaar lerarenopleiding lager onderwijs in de Katholieke Hogeschool te Mechelen. Op 10 mei laatstleden werd ik door mijn dochter uitgenodigd om eens een bezoekje te brengen in haar stageklas van het 4de leerjaar in de stedelijke basisschool: ‘De Groene Planeet’ te Houtem. De lessen in haar klas handelden over het thema : ‘Gehandicapte mensen en ik’. In de voormiddag hadden de kinderen een hoekenwerk gedaan waarin ze zelf verschillende soorten handicaps mochten ervaren. Na dat hoekenwerk hebben de kinderen vragen opgesteld die ze eens aan mij mochten stellen. Na de middag wachtte ik hen reeds op in de klas. Hun blikken toonden van het eerste ogenblik al heel veel interesse en verwachting. Ik had eerlijk gezegd verwacht dat ze niet zo enthousiast gingen zij, maar eerder wat afkerig of zo. Maar niets was minder waar. Meteen kwamen ze allemaal rond mij zitten. De eerste vragen waren IMSO 2005/02

Echte interesse dus! De verwachte vragen duurden echter niet lang. Al vlug kwamen er een heleboel onverwachte vragen op me af : ze wilden weten hoe oud ik was, of ik nog een man had, wie er voor mij boodschappen doet, of ik veel bezoek kreeg, of mensen wel vriendelijk voor me waren, of ik voldoende hulp kreeg en hoe dat dan verliep, enz… Dit getuigde van échte bezorgdheid! Nog een verrassende vraag was of ik de oorlog nog had meegemaakt. En alhoewel ik antwoordde dat ik maar 3 jaar was toen de oorlog uitbrak, hadden ze hierbij ook nog een heleboel vragen. Ook hun interesse in de oorlog was overduidelijk! Nog een vraag die me vooral bijbleef, was of ik meedeed aan rolstoelraces en of ik trucs kon met mijn rolstoel. Ik zei dat ik geen trucs kende maar ze vonden het al een hele truc dat ik met mijn rolstoel kon ronddraaien 18

zonder dat ik een stuur had. Dat heb ik dus een paar keer moeten demonstreren. Het verraste me dat de kinderen eigenlijk heel erg geïnteresseerd waren in mijn persoon en niet zozeer in mijn handicap. Deze verrassing zette me aan het schrijven van deze brief. Vaak ontmoet ik zoveel gehandicapte mensen die wat ontmoedigd zijn geworden in hun situatie. Hopelijk steekt dit artikel een hart onder de riem. Wat ik met dit artikel vooral wil zeggen is dat dit kleine uurtje bij deze kinderen in hun klas heerlijk fijn én leerrijk was. Ik heb alvast geleerd dat wanneer je jezelf als gehandicapte integreert onder kinderen, dit een echte openbaring is. Kinderen zien je zoals je bent en wanneer je zelf toenadering zoekt, wordt je door hen zeker als mens aanvaardt. Na deze eerste ontmoeting, bezorgden de kinderen mij via mijn dochter nog een kaartje waarop ze hun vriendschap nog eens aan mij toonden.

Mijn dochter is me dan nog eens komen halen. Toen hebben we samen dit kiekje genomen. Kijk maar eens hoe leuk ze allemaal zijn! Nadien, toen ik weer weg was, hebben ze tijdens de speeltijd nog heel het bord vol geschreven met mijn naam en hartjes erbij enz… Ik heb ze samen met mijn dochter allemaal getrakteerd op een versnapering. Hiermee wou ik hen tonen hoe gelukkig ze me gemaakt hadden. Want dat mocht toch wel voor zulke bezorgde en hartverwarmende tienertjes. Want.. mijn hart verwarmd, dat hebben deze tieners écht wel gedaan!

Groetjes, Lea. ( idee en layout:Yves ( kiné van Lea ))

IMSO 2005/02

19

Even winkelen in Carrefour Schoten " Mevrouw." Ik voel een tik op mijn schouder en draai mij om. lk sta oog in oog met een veiligheidsagent van de Carrefour te Schoten." Wilt u buitengaan met uw hond?" Ik bekijk de man om te zien of hij het wel meent maar ja hoor hij is ongelofelijk ernstig. Ik begin uit te leggen dat wat hij suggereert onwettig is en toon hem het pasje van Mozart en mezelf waarop duidelijk vermeld staat dat de toegang weigeren niet kan en niet mag! De man begint verwoed in zijn walkietalkie te praten " Het is een grote hond, madame heeft een pasje, ze wil niet buiten." Enkele ogenblikken later, "Mevrouw, ge moet buiten met die hond!" Nogmaals probeer ik uit te leggen dat wat hij eist niet mag, maar niks helpt Ik moet de zaak verlaten. Ik neem het besluit die persoon gewoon te negeren en verder te gaan met boodschappen doen. De veiligheidsagent geraakt licht in paniek en de walkietalkie doet weer dienst. "Ze wil niet buiten. Ze zegt dat we de politie maar moeten oproepen, ze neemt nu een pot mayonaise, ze gaat nu in de richting van de kassa." Ik begin mij ondertussen behoorlijk nerveus te voelen en er zijn ook mensen die mij in het vizier hebben. Achter mijn rug hoor ik opmerkingen zoals" amaai, wat heeft die gepikt!” Een oude dame komt naar mij toe en zegt vol vuur "vechten voor uw rechten meisje, vechten voor uw rechten!" Ondertussen heeft ook de dienstdoende zaakvoerder zich bij ons gevoegd. Ik doe een poging om die persoon duidelijk te maken wat ik daarvoor reeds verschillende malen probeerde en wil hem het pasje tonen waarmee ik kan bewijzen dat ik recht in mijn schoenen sta. Deze heer weigert zelfs het pasje aan te nemen en wordt daarop vreselijk arrogant en onbeleefd. Ik vraag nogmaals om de politie te bellen en krijg als antwoord “Bel zelf op, maar buiten op de parking, want ge stoort de klanten'" Nu ben ik echt kwaad en het nummer 101 is vlug ingetoetst Ondertussen wordt mijn partner, die heel die tijd zeer kalm gebleven is, gevraagd om de hulphond van mij af te nemen en naar buiten te gaan, Gelukkig weigert Marcel categoriek. Tien minuten later arriveert de politie. Ik doe voor de zoveelste keer mijn uitleg en toon hen het pasje. Dat was echter niet nodig want de arm der wet kent het K. B. en is de zaakvoerder al aan het uitleggen dat hij mij de toegang niet mag weigeren. Dat ik wettig gezien volledig in orde ben. De man probeert er zich nog uit te praten met het argument "Ik dacht dat het enkel voor blindengeleidehonden van kracht was!" Ik repliceer daarop dat ik hem duidelijk heb uitgelegd dat het woord "blinden" uit het wetboek geschrapt is. De veiligheidsagent is ondertussen verdwenen. Ik zeg tegen de agenten dat ik graag een p. v zou laten opstellen, maar ze IMSO 2005/02

20

zeggen me het maar zo te laten, "het is nu toch geregeld en het zal zeker niet meer gebeuren." En dan komen de tranen, verdorie waarom kon die man nu niet gewoon aannemen dat hij verkeerd was dan had al die miserie niet nodig geweest. Ik neem me voor om een aangetekend schrijven te zenden naar de hoofdverantwoordelijke van de winkel in de hoop dat zulke zaken in 't vervolg niet meer zullen gebeuren. Mieke Nabeschouwing Een week later krijg ik telefonisch verontschuldigingen van de heer Tom Van Esen, hoofdverantwoordelijke van de carrefour te Schoten. Als ik mij enkele dagen later terug in de winkel bevind, komt de veiligheidsagent zich verontschuldigen. Van de dienstdoende zaakvoerder heb ik spijtig genoeg niets meer gehoord. Te beschaamd misschien?

IMSO-MELSBROEK FEESTKALENDER 2005 Zaterdag 3 september - Uitstap patiënten Zondag 25 september - Wandeltocht Zaterdag 15 oktober - Mosselfeest DEZE KALENDER KAN GEWIJZIGD WORDEN

IMSO 2005/02

21

PUZZEL Nr. 4 2005 (Nederlands)

IMSO 2005/02

22

Tremgeld “Informatief…. interessant… boeiend…”. Als Hilde zo’n climax van adjectieven opbouwt, brand ik van nieuwsgierigheid. “Wat lees je?” vroeg ik belangstellend. “ ‘Reizen in België voor personen met een handicap’ (Tielt,Lannoo)“ lichtte ze me in.”En we gaan die morgen aan zee al uittesten.” En jawel hoor, in Jabbeke in het Permekemuseum klopte het verhaal. Zijn woonhuis bleek niet toegankelijk, maar het atelier wel. En daar hangen een goeie dertig van zijn bekendste schilderijen. Dus… Een paar dagjes aan zee en ze wilde al de kusttram uitproberen.”Van Oostende naar Knokke en liefst ook terug.” preciseerde ze “want de vlindertuin is toegankelijk.” Wij dus op exploratie. De tram zat overvol. Uiteraard met gepensioneerden die toch op kosten van Stevaert reizen. Dat krijg je er ook gratis bij als je geen remgeld vraagt. De plaats voor rolstoelen was gevuld met koffers. Ervóór stonden twee ouwe taarten te kletsen. Ze waren duidelijk op weg naar de volgende markt. We konden er amper bij. Plots sloten zich de automatische deuren. We schoten een weinig naar voren en raakten haar eventjes. Nu wisten wij ook wel dat zoiets pijn had kunnen gedaan hebben, maar ze speelde veel méér theater dan dat. Ze kreeg precies een gecombineerde aanval te verduren van AlQaeda en de Taliban. Spontaan begon ze Frans te spreken, waarschijnlijk de taal van de lijdende mens. Lang duurde het niet, want het centrum van Oostende wenkte, met zijn sirenenzang van winkels en patisserieën. “Opgeruimd staat netjes” zuchtte Hilde. We hadden nog geen kaartje en ze wilde er bij de chauffeur om gaan, maar die vertrok zo bruusk dat ik haar vroeg te blijven. Wie zich kan vastgrijpen, heeft minder problemen. Wat ik niet kan zeggen. Het werd een schokkende rit naar Knokke. De chauffeur zat als een cowboy in de nek van een supersonische rups op rolschaatsen. Geregeld minderde hij vaart en verdapperde weer. Ik was blij dat mijn vrouw, weliswaar zonder kaartje, naast mij stond. “Wat kost zo’n rit?” vroeg ik. “Ik zou het begot niet weten” zuchtte ze weer en zei “Nu koop ik dadelijk een kaartje voor de terugrit.” Ze liep naar de winkel en vernam dat we één uurtje zouden hebben moeten wachten op de volgende bus naar de vlindertuin. Die tijd hadden we niet en Hilde vroeg een kaartje voor de terugreis ’s avonds. “Koop dat vanavond maar.” was de raad die ze kreeg. Werken als bediende bij ‘De Lijn ‘ moet een hondenbaan zijn. Wij dus te voet naar het centrum en mijn vrouw dacht dat het nog de Lippenslaan was. Edoch, zij vergiste zich zeer. De laan bestond uit eetgelegenheden, kroegen en ketenwinkels. De exclusiviteit was zoek. De laan was bijna verworden tot het Carnaby Street van Londen.

IMSO 2005/02

23

Dat was in de golden sixties het walhalla van de westerse beatgeneration, the place to be voor de incrowd. Nu is het een straat van modale rijtjeshuizen, garages en lege loodsen. Sic transit gloria mundi.* Het was ongeveer middag en de beer begon te grollen .We vonden vrij vlug een plaats in de herberg. Maar we zaten in het blikveld van jan en alleman. “Vind je het erg?” vroeg Hilde. “Nee”,zei ik, ”ik ben er immuun voor. Alle gapersblikken hangen onder mijn zolen.” Het eten was goed en voldoende. Méér moet dat niet zijn. Dan maar naar het exclusieve epicentrum van de Knokse jetset, te weten de ‘Kustlaan’. Beschut tegen de wind liepen we van boetiek tot boetiek. Er lagen heel wat leuke spullen, maar Hilde en ik prakkiseerden er niet over ook naar binnen te gaan. Dat moet je overlaten aan lui die slecht Frans spreken, zelfstandig zijn en voldoende kapsones hebben. De prijs bleek immers uitgedrukt in euro. In franks hadden we het nog willen doen… Ook viel het me op dat vrouwen achter een rolstoel op de stoep niet moe te krijgen zijn als er winkels in de buurt zijn. We waren zelfs niet ver meer van de vlindertuin, maar we zijn niet naar binnen gefladderd, want tijd te kort. Op de terugweg trokken we een pleintje over met ‘De poëet’, een mooi beeld van Zadkine. In het tramstation zette Hilde mij op de klaar staande tram voor De Panne en liep naar de chauffeur voor een kaartje .Die weigerde en verwees haar naar De Lijnwinkel. Ze holde er naartoe, maar daar stond een oud besje méér vragen te stellen dan een normaal begaafd mens kan beantwoorden. Mijn vrouw rook het gevaar en sprong terug op de tram. Een halve minuut later sloten zich de automatische deuren. Ik was de dans ontsprongen, maar zij was weer zwartrijdster. In Oostende moesten we overstappen, maar daar had Hilde, gezien haar niet meer zo blanke strafblad geen zin meer in. Tegen beter weten en 4 beaufort in beukte ze met mij over de strandboulevard naar huis. Een meeuw kwam boven ons gevlogen en loste zijn lading.”Shit” vloekte ze, bezorgd om haar nieuwe anorak. “Exact” constateerde ik droogjes. En wat zo’n kaartje nu kost ? Waarschijnlijk eens zoveel als de helft… * Zo vergaat de roem van de wereld . André W. N.B. : Na navraag bleek de prijs 6 €. Maar je koopt beter een dagticket. Dat kost je maar 5 €. IMSO 2005/02

24

 

Laatste aanpassingen i.v.m. terugbetaling medicatie    IMSO heeft sinds begin 2004 beslist om de terugbetaling van medicatie te  beperken tot de reeks medicamenten die in MS het meest gebruikt worden en  die niet of onvolledig terugbetaald worden door de Overheid.  Van toen is ook beslist dat wanneer het medicament in de generische vorm  bestaat de terugbetaling zal gebeuren op basis van het tarief van het generisch  product.  Het aantal medicamenten dat in de generische vorm op de markt  komt,neemt  altijd maar toe.   Sinds 1 juli is dit ook het geval voor “Neurontin”met de generische naam  “Gabapentine”.      Neurontin is een anti‐epileptische medicatie die bij MS voorgeschreven wordt  tegen neuralgieën (trigeminusneuralgie of langdurige pijnen t.h.v. romp of  ledematen ten gevolge van een beschadiging van het perifere of centrale  zenuwstelsel) en die, voor deze indicatie volledig ten laste valt van de patiënt.    Voor 01/07/2005 

Sinds 01/07/2005 

Sinds 01/07/2005 

Neurontin (Pfizer) 

Neurontin (Pfizer) 

Gabapentine 

90 co x 100 mg = 30,23 € 

90 co x 100 mg = 23,39 € 

100 co x 100 mg = 23,93 €

90 co x 300 mg = 56,91 € 

90 co x 300 mg = 42,76 € 

100 co x 300 mg = 42,21 €

90 co x 400 mg = 72,58 € 

90 co x 400 mg = 53,73 € 

100 co x 400 mg = 53,73 €

90 co x 800 mg = 137,62 € 

90 co x 800 mg = 99,26 € 

 

  Het is belangrijk te weten dat sommige patiënten ter bestrijding van deze  pijnen een dagelijkse dosis nemen van 2.400 mg tot 3.200 mg.    Neurontin      Prijs per eenheid  Kost/dag  Kost/30 dagen  1,103 €/co a. 800 mg  2.400 mg/dag (3 co/d) = 3,308 €/d  99,24 €    3.200 mg/dag (4 co/d) = 4,412 €/d  132,36 €        Gabapentine      Prijs per eenheid  Kost/dag  Kost/30 dagen  0,537 €/co a. 400 mg  2.400 mg/dag (6 co/d) = 3,223 €/d   96,69 €    3.200 mg/dag (8 co/d) = 4,296 €/d  128,88 €  IMSO 2005/02

25

  Wanneer men de prijs per eenheid gaat vergelijken, komt men tot de conclusie  dat de prijzen vanaf 01/07/2005 bijna gelijk zijn. Voor patiënten die hoge  dosissen dienen te nemen ,bestaat er met het generisch product geen  aflevering van 600 of 800 mg wat dan verplicht om het aantal in te slikken co.  op te drijven.    Zelfs na invoering van de generische vorm komt met de maandelijkse uitgave  voor deze medicatie op 98 tot 130 €.    IMSO heeft voor de terugbetaling van deze medicatie een dossier ingediend  bij de Heer Rudy Demotte, Minister van Sociale Zaken, doch tot heden  bereikte ons hieromtrent geen gunstig advies.    Formulieren voor het bekomen van terugbetaling vindt u als IMSO lid op onze  website http://www.imso.be    Voor bijkomende informatie kan u terecht op telefoonnummer van IMSO in  het Nationaal MS Centrum op 02/753 17 16 tussen 10 en 12 u.    In naam van IMSO    Dr.P.Ketelaer 

PUB ORTHOPEDIE ½

IMSO 2005/02

26

 

AAA & AAT Ons verblijf in België en ons werk in het cybercafé loopt op zijn einde. In september keren we al terug naar Polen. In dit magazine willen we het hebben over “Pet Therapie” (therapie met mensen in combinatie met dieren), wat ons fascineert. Mensen die naar het cybercafé komen, weten dat we dol zijn op honden en eens terug thuis, willen we graag een licentie behalen van ‘canistherapist’ (therapie met afgerichte honden voor kinderen en volwassenen met een handicap).

Jacqueline Willaert en Merlo

Het therapeutisch aanwenden van dieren is nog relatief nieuw. De bedenker hiervan is de Amerikaanse psycholoog Boris Levinson. Hij ontdekte de positieve interactie tussen mens en dier. Bij het werken met autistische kinderen en honden, ontdekte hij dat het communiceren tussen beiden gemakkelijk verliep. Hij schreef hierover een boek: “Pet oriented child psychotherapie”. Tijdens de jaren ’60 was hij de eerste die deze theorie in de praktijk toepaste. Later werd zijn theorie door Elizabeth en Sam Corson (Ohio University) toegepast en vervolledigd. De ‘Pet Therapy’ werd ontwikkeld in 1977 onder leiding van Michael McCulloch in de V.S. voor Delta Society. Deze organisatie onderzocht voornamelijk de invloed van dieren op de gezondheid en het welzijn van gehandicapte personen en zieke mensen. Zij publiceerden interessante artikels over de resultaten hiervan en voorzagen in trainings met de AAT en AAA – therapie. ANIMAL –ASSISTED ACTIVITIES (creëert mogelijkheden ter bevordering van de motivatie, educatie, recreatie en /of therapeutische vooruitgang van de levenskwaliteit .) • ANIMAL –ASSISTED THERAPY (een doelgerichte interventie waar het dier integraal in de therapie wordt opgenomen) In de praktijk betekent AAA het organiseren van activiteiten, zoals het bezoek met een hond aan een bejaardentehuis, hospitaal, huis voor geplaatste kinderen, e.a.. AAT is ontstaan om de fysieke, sociale, emotionele en/of cognitieve functionering van de mens te bevorderen. AAT en AAA wordt geleid door professionele gevormden en het hele proces van de therapie wordt door hen opgevolgd en geëvalueerd. Handicaps en/of ziektes van motorische-, mentale-, en emotionele aard zoals autisme, Down-syndroom, Alzheimer, Parkinson, multiple sclerose, epilepsie, diabetes, dementie, CVA, e.a. kunnen met deze therapieën geholpen worden. •

IMSO 2005/02

27

Er kan gewerkt worden met verschillende dieren zoals met honden, katten, konijnen, paarden, guinese biggetjes, vissen, e.a.,. In theorie is elke hond bekwaam om opgeleid te worden voor dit therapeutische werk. De meest geschikte hondenrassen echter zijn Labradors, Golden retrievers, poedels en herdershonden. De honden moeten gehoorzaam, gezond, lief en loyaal zijn om in alle omstandigheden ingezet te kunnen worden. Ze moeten ervan houden aangeraakt en gestreeld te worden en mogen niet bang zijn voor nieuwe ruimten, nieuwe geuren, geluiden en medische apparatuur. Deze honden worden hiertoe speciaal getraind en moeten een bekwaamheidsproef afleggen. Na een examen kan er een certificaat van ‘hulphond’ uitgereikt worden Ook de eigenaars dienen opgeleid te worden om met hun honden om te gaan. De dieren wordt geleerd hoe ze moeten inspelen op de verschillende gebreken van de baas. Afhankelijk van de handicap leren ze verschillende taken volbrengen zoals het helpen bewaren van het evenwicht, het leiden van blinden, openen en sluiten van deuren en koelkasten, aan- en uitkleden van zieke mensen, oprapen en geven van voorwerpen…. En zo zijn er ontelbare kleine taken waarbij de hulp van de hond de levenskwaliteit van de behoeftige kan verbeteren. De investering van AAA of AAT is gebouwd op een interdisciplinaire benadering vanuit verschillende beroepen. De voordelen, het nut, van een hulpdier werd menige malen onderzocht. Professor James A. Serpell (Human Ethics and Welfare) leidde een onderzoek naar het gedrag (gedurende 10 maanden) van twee groepen mensen: een groep die een huisdier in huis haalde (kat of hond) en een groep zonder . Hij stelde vast dat de mensen met een huisdier al na 1 maand minder problemen met hun gezondheid hadden. Mensen met een kat voelden zich kalmer en meer ontspannen terwijl mensen met een hond zich veiliger en zelfverzekerder voelden. Judith M. Siegel (School Public Health-University of California) beaamde de positieve rol van een hulpdier. Ook hier viel op dat mensen met een hulpdier minder stress vertoonden dan diegenen zonder en ouderen minder een beroep deden op dokters Niet alleen bij zoogdieren ondervindt men de positieve impact van huisdieren op mensen. Een aquarium of zelfs een video hiervan doet de hartslag, de spierspanning en de temperatuur bij zieke mensen dalen. Een modelstudie bevestigde dat het kijken naar vissen in een aquarium of een video bevorderlijk is voor patiënten met psychologische problemen. AAT heeft een enorme invloed bij therapieën voor gehandicapte kinderen. Ze worden opener, geduldiger en hun vertrouwen groeit samen met hun sociaal contact. Ook hun perceptie verbetert en ze tonen vlugger gevoelens en emoties. Ze mijden niet langer oogcontact. Autistische kinderen worden minder agressief en hun taalkennis boekt vooruitgang. De rehabilitatietraining is prettiger en eenvoudiger in de vorm van het spelen met een hond. Wanneer een fysisch contact een barrière vormt bij kinderen die seksueel misbruikt zijn slagen therapeuten met behulp van een huisdier er beter in contact te krijgen. Een knuffel van een hond associëren ze niet met pijn en gevaar en kan ervaren worden als een aangenaam gevoel. Zo kunnen kinderen met een traumatisch verleden ontdekken dat aanraking niet altijd slecht hoeft te zijn en kunnen zo een emotioneel evenwicht herstellen. Ook mensen met diabetes en epilepsie kunnen voordeel halen uit het ‘dierlijk’ instinct. Deze viervoeters voelen wanneer het hart van hun baas veel te vlug klopt of wanneer hun zweet een andere geur aanneemt. Goed opgeleide honden kunnen hun baas IMSO 2005/02

28

verwittigen voor een epilepsieaanval of een hypoglycemia. Wanneer zij de eerste symptomen aanvoelen (wat een mens niet kan) van bijvoorbeeld een black-out bij een epilepsiepatiënt is het hun taak de zorgverlener of iemand anders te verwittigen. Gebaseerd op klinische observaties en gegevens uit bestaande studies, bevestigt men met klem dat huisdieren een langdurig positief effect hebben op patiënten met acute of chronische stress. Hun aanwezigheid bevordert de gemoedstoestand, zorgt voor een ontspannen gevoel en kan ook voor een soort vlucht zorgen uit hun problemen en kwellingen. Ook het spreken met en het zich bekommeren om hun huisdier houdt de bloeddruk op peil. De eigenaar van een hulphond wordt ook verantwoordelijk gesteld voor het welzijn van zijn viervoetersvriend. De verzorger heeft zo ook iemand die hem nodig heeft waardoor de zelfwaardering bij de baas groeit. Door het geven van onvoorwaardelijk liefde helpen de honden hun bazen aan meer zelfvertrouwen en zelfrespect. Natuurlijk mogen we ook de keerzijde van de medaille niet vergeten te vermelden bij deze therapie. De allergieën aan huisdieren, dierenziektes die doorgegeven kunnen worden aan mensen, beten, patiënten met open wonden of mensen met een laag immuunsysteem enz, moeten zorgvuldig begeleid worden. Sommige mensen kunnen ook te angstig zijn voor bepaalde dieren of met agressief gedrag dieren provoceren. Tot slot: de belangrijkheid van een dier in een behandeling is een evidente zaak geworden. Klinische observaties en de resultaten van het onderzoek ervan bevestigen dat het contact tussen mensen met huisdieren bijdraagt aan het algemeen welzijn. Huisdieren zijn een psycho-sociale steun maar we mogen het risico van dieren in een gezondheidinstituut niet onderschatten. Ewa & Piotr – vertaling Petra Bober

Referenties: •

DeSchriver, M.M.&Ridick, C.C. (1990).Effects of watching aquariums on elders’ stress. Anthrozoos, http://deltasociety.org/download/deschriver.rtf

•

What You Already "Knew" - Fluffy And Fido Are Good For You by Maria Kale. Originally published in InterActions, Vol. 10, No. 1, 1992, http://www.deltasociety.org/dsx412.htm

•

Karen Allen ,The Healthy Pleasure of Their Company: Companion Animals and Human Health, http://www.deltasociety.org/dsz004.htm, http://www.deltasociety.org/dsz003.htm

•

www.deltasociety.org

•

www.petcaretrust.org IMSO 2005/02

29

Dialoog vergadering van 07/06/05.       

Aanwezig: Albert Baele, Mieke De Medts, Patrick De Meyer, Dr.Ketelaer,  Gaël Spruyt, Mau Van Den Eede      Volgende punten werden besproken : ffing.    Er heerst een wijdverspreid gevoel van onrust onder patiënten dat de  personeelsbestaffing moeilijk ligt. Doorgaans duikt dit probleem vooral  op bij de middagmaaltijd en het aansluitend toiletbezoek.   De discussie gaat er dan niet zozeer om dat het personeel niet hard  genoeg zou werken (integendeel, zo wordt ervaren), of dat de  beschikbare middelen binnen het departement niet optimaal benut  zouden worden, maar dat er misschien gewoon in zekere afdelingen  meer personeelsmiddelen zouden moeten komen.   Patiënten hebben wel de indruk dat de organisatie op zich goed is maar  dat het personeel gewoon te veel hooi op zijn vork heeft. Het weggaan  van enkele personeelsleden (i.v.m. pensionering of niet vervangen van  personeel na stopzetten van en tijdelijk contract) vergroot de –al dan niet  terechte‐ angst dat dit probleem enkel zal verergeren.     Tegelijkertijd is er een bezorgdheid dat de ‘neventherapieën’ van de  dienst kinesitherapie (hippotherapie e.d.) zouden afgebouwd worden.  Traditioneel staan deze tijdens de zomermaanden altijd al op een laag  pitje (het gaat dan vooral om het paardrijden, het duiken en de  trampoline).   De continuïteit van de huidige dienstverlening waarborgen lijkt het  belangrijkst. Zeker tijdens de vakantiemaanden is dit niet onbelangrijk.    Zijn er wijzigingen op til waarvan patiënten op de hoogte kunnen  gebracht worden? Momenteel is er vooral veel speculatie, wat aanleiding  geeft tot onzekerheid en angst. Duidelijkheid zou misschien kunnen  helpen om dit gevoel weg te nemen.  IMSO 2005/02

30

  De therapeutische tuin    Verschillende patiënten stellen zich vragen rond planning van de  verdere afwerking van therapeutische tuin. Zeker in de zomer is de tuin  een aantrekkelijk voorstel maar zonder de geplande pergola  waarschijnlijk te warm voor de meeste patiënten. Een tussentijdse  oplossing zou dan ook fijn zijn (b.v. een soort gehuurd zeilafdak).    Het rookafzuigsysteem     Tot heden is dit nog niet operationeel. Volgens de laatste berichtgeving  (21/06) wordt het systeem aangesloten deze twee laatste weken van juni.*    * Vandaag (27/07) is het rookafzuigsysteem operationeel !    Toelichting van de “vroegbegeleiding” door Gaël.     Aangezien de meeste patiënten nauwelijks op de hoogte zijn van het  bestaan van de “vroegbegeleiding” zal Gaël een artikel schrijven dat in  ‘Uit & Thuis’ kan gepubliceerd worden. Hij zal hiervoor nog het best bij  elke dienst eens langsgaan om te vragen hoe zij de vroegbegeleiding  invullen en dit tot een geheel vorm.    De St‐Lucasprojecten    De voorstellen tot aanpassings‐ en/of verbouwingswerken zijn nu  uitgestald in de gang van het revalidatiecentrum. Het is belangrijk  patiënten erop te wijzen dat het hier gaat om ideeën, waarvan de directie  her en der er eentje uitpikt om te realiseren. (vooral voor de kapel zijn er  concrete plannen) Gaël  ombudsdienst@ms‐centrum.be heeft er dus ook  maar een blad bijgeplakt dat dit nog eens onderlijnt. 

IMSO 2005/02

31

 

CLOUSEAU IN NATIONAAL MULTIPLE SCLEROSIS CENTRUM…

Op 4 juli ll. kregen de aanwezige MS-patiënten en het personeel het genoegen ‘BV’s’ op bezoek te krijgen. CLOUSEAU (Koen & Kris Wauters) brachten hun gitaar mee en gaven als het ware een mini akoestisch optredentje !De sfeer was “magisch”. De foto’s zijn te zien op www.imso.be/cybercafe

 

IMSO 2005/02

32

Anniversaires - Verjaardagen Hartelijke Gelukwensen !!! Chaleureuses Félicitations !!! SEPTEMBER / SEPTEMBRE VAN DEN BRANDE Marina GERCEK Selma VAN DEN HEEDE Rene VAN DEYCK Maria BREBION Ursula SEL Annie AERTS Roland BLONDE Alain VANLEEUW-FESTRAETS Mevr. Maria BAl Gilbert VAN REMOORTELE Lea AMALIA ROJAS CASTRO LOMMELEN Marcel WESTERLINCK Jean MATHYS Lea MARIEVOET Dhr Robert ERAETS Annita VANDENBERGH Edward DE WEVER Bernadette DELHAZE Robert WEYGAERTS Lieve ALEN Nicole MAOUHOUB Mama DEHONDT Viviane VERSTRAETEN Thierry BOTEL Ginette DE ROOVER Dhr. Jef D'EXELLE Frie TIELEMANS Eduard BOUCQUET Hilde MASSCHAELE H. CEULEMANS Joanna VAN HERCK Nancy RICHARD Mr. J.L. VINCK Franky DE MEERSMAN M-L HEUGHEBAERT Mr. Pol BLOCKEEL Mr. Charles

IMSO 2005/02

MECHELEN CHATELINEAU ANTWERPEN (Wilrijk) REET RUMST KRAAINEM RUMST TIENEN GENT TIENEN KUMTICH VILVOORDE BORNEM BERCHEM-ST-AGA ANTWERPEN ANTWERPEN PERK WILLEBROEK TIELT-WINGE BAZEL DENDERLEEUW Evere ZAVENTEM TESSENDERLOO BRUXELLES BERLAAR (Antw.) JETTE BRASMENIL BEERSE GRIMBERGEN HEVER KLUISBERGEN GALMAARDEN BEGIJNENDIJK ITEGEM BRUSSEL MELSBROEK ASSE KAPELLEN BAULERS

33

Anniversaires - Verjaardagen Hartelijke Gelukwensen !!! Chaleureuses Félicitations !!! OKTOBER / OCTOBRE

TOMASELLO Fr. CORNELIS Alfred JANSSENS Daniel PREAUX Judith VAN DE VELDE Louis - Poels VERVOORT Winant TRUYEN Dhr. Jozef VAN DER STRAETE Francine PLANUS Georges MEEUS M. (Holbrechts) VANHAMME Georgette NAUWELAERS Mej. Erna DEVILLE Hilda VAN HOECK Maria OP DE BEECK S. DOUVENOU Mme Evelyne LEEMANS Hugo FREBUTTE Dhr. Alain

IMSO 2005/02

FARCIENNES AARSCHOT OVERIJSE JETTE BORSBEEK SCHAFFEN ANTWERPEN Nieuwkerken-Waas EVERE STEENOKKERZEEL BRUSSEL LINT DWORP MALDEREN MOL ETALLE DWORP VILVOORDE

34

Une expérience formidable ! Ou comment réagissent les jeunes adolescents face à la S.E.P. (texte : Fabienne Masse, layout : Yves (kiné))

A nous de parler Avec Peggy, membre de la MS liga, je suis allée à l’école Sint Victor à Alsemberg où mon fils étudie en première humanité.(néerlandophone)

En parlant du centre et de tout ce qu’on y faisait pour rester au meilleur de notre forme, les élèves se croyaient dans un centre de vacances où tous les sports étaient permis .

Notre objectif : expliquer la maladie à de jeunes adolescents avec des mots simples et ensuite conclure en faisant une action: un « leesmarathon ». Pour apporter un vécu aux explications de Peggy, je me suis jetée à l’eau et j’ai raconté mon histoire depuis le début de la maladie.

J’ai expliqué les différents examens faits pour déceler la maladie toujours en joignant documents à la parole et en expliquant que les examens n’étaient pas douloureux mais énervant à faire.

Ayant en face de moi tout ces jeunes, je ne voulais pas que mon histoire soit triste ou morbide. Alors, tout en expliquant les débuts où je pouvais encore marcher j’ai ajouté au texte des dessins, des photos amusantes.

Pour terminer sur une note positive, je leur ai parlé de ce que je fais avec mon fils, ce n’est pas parce que l’on est moins mobile que la vie d’une

Les ados étaient captivés par cette histoire, on aurait dit que je leur racontais une histoire de détective ! IMSO 2005/02

35

prendre des boîtes de chocolats lors de l’action du mois de septembre.

famille devient un long fleuve tranquille, sans joie ni rire !

Le temps des questions Quelques minutes de réflexion et les premières questions étaient posées. Ce fut une matinée formidable , notre mission était réussie et en plus des informations reçues, les élèves ont peut-être pris goût à la lecture ! Bien sur , j’ai un fils merveilleux, de chouettes voisins, de bons kinés et ergos et des animaux qui me donnent du punch quand il prend le large ! Et je crois qu’avec le sourire qui éclairait le visage de mon fils Elles partaient dans toutes les directions : ça fait mal ? travaillez vous encore ? avez-vous encore des animaux ? êtes vous divorcée ? J’ai répondu aux questions tout simplement, en disant la vérit

Fière comme un coq en pâte ! lorsque je parlais devant les classes, il mettait en évidence le fait de vivre du mieux possible et de prendre les plus petits moments de bonheur qui se présentent à nous ! Fabienne . NB : Merci à Peggy qui m’a épaulée, à Heidi, mon aide familiale qui m’a aidée pour les transferts et à Monsieur Busschaert de nous avoir donné l’occasion de nous exprimer

Il y a une fin à tout Le temps étant limité, nous devions finir pour pouvoir parler à un autre groupe Le temps de boire un coca et nous étions reparties. Bien sûr, Peggy a parlé du leesmarathon qui a suscité un grand intérêt chez les ado’s qui ont depuis lu et encore lu de nombreux livres pour que la liga puisse recevoir le plus d’argent possible afin d’aider les malades. Nous avons ensuite dîné avec le directeur de l’école, Monsieur Busschaert qui nous a d’ailleurs promis de IMSO 2005/02

36

Les 20 kilomètres de Bruxelles Texte :Marleen hermans Layout : Yves ( kiné ) Le 30 mai 2004, j’ai participé, avec mon mari en bonne condition physique (il s’était bien entrainé), au jogging sus-mentionné. C’était un jour très humide, mais nous étions prêts à tout. J’étais assise dans une chaise roulante très légère qui roulait facilement et habillée d’un K-way spécial (contre la pluie).

Le départ a été donné par sa majesté, le Prince Philippe, le Bourgemestre de Bruxelles monsieur Thielemnas et quelques autres VIP’s.

Le long du parcours, il y avait des spectateurs qui applaudissaient et supportaient les coureurs. Les commentaires étaient vraiment encourageants : « Félicitations, madame et monsieur ! » « C’est magnifique, ce que vous faites-là ! », etc... Des raffraîchissements étaient distribués par des étudiants. Je l’ai déjà dit ce jour-là il y avait plein d’eau !! Et partout il y avait des groupes de musiciens qui encourageaient les coureurs le long de leur chemin. Enfin, après 1 heure et 45 minutes nous étions de retour dans Le Parque du Cinquantenaire, enrichis d’une expérience impressionante, fatigés, mais prêts à le refaire l’année prochaine ! Une expérience à recommencer . Marleen IMSO 2005/02

37

Nostalgie Christiane Nijs, une des habituées de notre centre ( elle a l’ataxie de Friedreich ), a pu aller 10 jours en voyage à Rome avec la K.V.G. ( katholieke vereniging gehandicapten v.z.w.- association catholique des handicapés a.s.b.l.) . Elle a même eu le bonheur de pouvoir serrer la pince au défunt pape Johanness Paulus II !!! Ci-dessous, pour ceux qui ne nous croiraient pas, la photo dont Christiane peut être fière ! Yves D. ( kiné de Christiane ) .

IMSO 2005/02

38

Petite Histoire de la Photo Maintenant qu’elle est passée à l’ère numérique, la photographie n’a jamais été aussi en vogue. Une nouvelle génération de photographes s’est levée. Mais cette évolution – tant du matériel que de la prise de vue – ne doit pas nous faire oublier le passé, au risque de tomber dans « l’analphabétisme visuel », annoncé par le photographe américain Moholy-Nagy. C’était dans les années ’20... C’est ce but de mémoire que poursuit la Petite Histoire de la Photographie (Hans-Michael Koetzle ; Ed. Taschen, 353 pages). L’auteur, historien et rédacteur en chef de la revue Leica World, retrace plus de 178 années de photographies, depuis Nicéphore Niépce, en 1827, jusqu’à Helmut Newton, en passant par Jacques-Henri Lartigue, August Sander et Robert Capa. Pour les 36 artistes retenus, une photographie est expliquée et analysée. C’est à la fois une histoire mais aussi un véritable cours de photo. FDK ___________________________

Espoir ? Des chercheurs européens sont parvenus, pour la première fois, à obtenir des rémissions prolongées de diabète de type 1,

IMSO 2005/02

39

après seulement six jours de traitement par injection d’anticorps spécifiques. Cet essai d’immunothérapie, réalisé à l’Institut national de la Santé et de la Recherche médicale (Inserm), en France, a été annoncé récemment par le New England Journal of Medeicine. Il concernait 80 diabétiques, entre 12 et 39 ans, dépendant depuis peu d’un traitement à l’insuline. La moitié, retenue par tirage au sort, a reçu durant six jours, une injection quotidienne d’un anticorps monoclonal anti-CD3, produit en Grande-Bretagne. L’idée est de neutraliser un élément activateur (le CD3) des globules blancs (des lymphocytes T), qui s’attaquent aux cellules productrices d’insuline du pancréas. Les chercheurs entrevoient des applications de leur technique pour d’autres maladies immunitaires telles le psoriasis, les maladies inflammatoires de l’intestin et la sclérose en plaques. FDK (d’après AFP)

PUB ORTHOPEDIE 0,5

IMSO 2005/02

40

Dernières adaptations dans le remboursement   des médicaments      Depuis janvier 2004, IMSO a décidé de limiter le remboursement des  médicaments à ceux qui sont le plus fréquemment prescrits dans la sclérose  en plaques et qui ne sont pas ou seulement partiellement remboursés par  l’INAMI.       Depuis lors également le remboursement est basé sur le tarif dévolu aux  génériques. La liste des médicaments génériques autorisés en Belgique  ne  fait qu’augmenter; ainsi depuis le 1er juillet 2005, il existe une forme  générique du “Neurontin”, appelé “Gabapentine”. Il est remboursé pour le  traitement de l’épilepsie mais, lorsqu’il est prescrit dans le cas de névralgies  du trijumeau ou dans les douleurs chroniques au niveau du tronc et ou des  membres suite à une lésion du système nerveux périphérique ou central,  le  coût reste totalement à charge du patient.        Avant 01/07/2005  Depuis 01/07/2005  Depuis 01/07/2005  Neurontin (Pfizer) 

Neurontin (Pfizer) 

Gabapentine 

90 co x 100 mg = 30,23 € 

90 co x 100 mg = 23,39 € 

100 co x 100 mg = 23,93 € 

90 co x 300 mg = 56,91 € 

90 co x 300 mg = 42,76 € 

100 co x 300 mg = 42,21 € 

90 co x 400 mg = 72,58 € 

90 co x 400 mg = 53,73 € 

100 co x 400 mg = 53,73 € 

90 co x 800 mg = 137,62 € 

90 co x 800 mg = 99,26 € 

 

    Il est important de savoir que certains patients prennent des doses allant  jusqu’à 2.400 MG et même 3.200 mg par jour.         IMSO 2005/02

41

Neurontin  Prix par unité  1,103 €/co à 800 mg 

 

  Coût/jour 

Coût/30 jours 

2.400 mg/jour (3 co/j) = 3,308 €/j 

99,24 € 

 

3.200 mg/jour (4 co/j) = 4,412 €/j  

132,36 € 

  Gabapentine  Prix par unité 

   

0,537 €/co à 400 mg   

    Coût/jour 

Coût/30 jours 

2.400 mg/jour (6 co/j) = 3,223 €/j  

96,69 € 

3.200 mg/jour (8 co/j) = 4,296 €/j  

128,88 € 

    Aprés avoir comparé le coût par jour et à 30 jours, on constate qu’à partir du  01 juillet 2005 les différences sont ténues. Pour les patients qui prennent de  grosses doses il est à remarquer qu’il n’existe pas de  comprimés à 600 et 800  mg pour le produit générique. Cela a pour  conséquence d’augmenter le  nombre de comprimés par jour à avaler.    Cette médication représente une dépense mensuelle de plus ou moins 98 à  130 €.  IMSO a rentré un dossier “remboursement des médicaments” auprès de Mr.  Rudy Demotte, Ministre des Affaires Sociales, mais n’a pas reçu à ce jour une  réponse favorable.     Les formulaires de demande de remboursement de médicaments peuvent  être obtenus à partir du website http://www.imso.be    Pour toute  information complémentaire vous pouvez vous adresser au n°  02/753 17 16 de IMSO entre 10 et 12 h.      Au nom de l’IMSO  Dr.P. Ketelaer 

IMSO 2005/02

42

PUB HENDRIKS

IMSO 2005/02

43

 

AAA & AAT

Notre séjour et notre travail au cybercafé (centre) court à sa fin. En septembre nous serons déjà en Pologne. Dans ce magazine, nous voulons vous parler, de notre fascination pour les animaux, spécialement pour les chiens. Les gens qui fréquentent le cybercafé savent que nous les aimons et une fois rentrés à la maison, nous aimerions obtenir une licence de ‘canistherapist’. Une thérapie qui consiste à l’utilisation d’un animal qui accompagne un enfant ou adulte avec un handicap. Jaqueline Willaert en Merlo

Une thérapie où un animal participe au traitement est assez récente. C’est Boris Levinson, un psychologue américain, qui en est l auteur. Il découvre l’impact positif de la communication entre l’homme et l’animal. (Ex.: enfant autiste avec un chien) Il en a écrit un livre : « Pet oriented child psychotherapie ». Durant les années 60, il était le premier a appliquer cette méthode dans la pratique. Plus tard, Elizabeth et Sam Corson (Université d’Ohio) l’ont appliquées et améliorées. En 1977, Delta Society, une société à Portland (USA), développait la ‘Pet Thérapie’, sous la direction de Michael McCulloch. L’organisation se concentrait sur les recherches suivantes : 1. 2.

Comment les animaux peuvent- ils avoir de l’influence sur la santé et le bien-être de l’homme ? Comment les animaux peuvent- ils changer la vie de personnes qui ont une maladie ou handicap ?

Ils publiaient des articles à propos de ces bénéfices et prévoyaient des centres de dressage de AAA et AAT. Animal - Assisted Activities (AAA) : activité opportune pour crée la motivation, l’éducation, et/ou une thérapie qui est bénéfique pour le bien-être du patient Animal – Assisted Therapy (AAT) : intervention spécifique où l’animal participe intégralement à la thérapie IMSO 2005/02

44

AAA organise, dans la pratique, des visites imprévues avec un animal dans des homes de personnes âgées, homes d’enfants ou là où les enfants séjournent à longs termes, etc. AAT est crée pour améliorer la situation physique, sociale, émotionnel et/ou cognitive de l’être. Les thérapeutes ‘professionnels’ utilisent cette pratique et la suivent en l’évaluant. Une personne avec un handicap moteur-, mentale-, émotionnel et/ou une maladie comme le syndrome de Down, Sclérose en plaques, Parkinson, Alzheimer, et autres, peut être aidée au travers de cette thérapie. On peut travailler avec plusieurs types d’animaux : chiens, chats, lapins, chevaux, poissons, et autres. En théorie, le chien est le plus ‘demandé’, spécialement les Labradors, Golden Rivers, Caniches. Ils sont capables d’être dressés pour devenir ‘chien d’aide ’. Le chien doit être en pleine santé, obéissant, gentil et loyal pour pouvoir assumer toute situation possible. Il doit aimer le fait d’être touché, caressé. Il ne peut absolument pas être angoissé quand il découvre des nouvelles odeurs, bruits, machines médicale où même quand il change de lieu. Ces chiens seront dressés pour cela et devront passer des tests pour prouver qu’ils seront à la hauteur de leur tâche. Après l’examen, le certificat de ‘chien d’aide’ sera délivré. Les propriétaires devront aussi passer des tests pour prouver qu’ils savent s’occuper de leur chien. Le chien apprend ce qu’il doit pouvoir faire selon le handicap de son propriétaire, Par exemple guider une personne aveugle, aider à garder l’équilibre, ouvrir la porte du frigo, aider à se vêtir/dévêtir, ramasser quelque chose etc.. Il y a un millier de petites choses qu’un chien d’aide peut faire, de sorte que la qualité de vie de son maître devienne plus supportable. L’AAA & L’AAT sont basés sur une approche interdisciplinaire. Des recherches ont été effectuées de nombreuses fois pour vérifier l’utilité et le profit que l’on pouvait obtenir d’un animal d’aide. James A. Serpell, professeur chez Human Ethics and Welfare, a fait une recherche (pendant 10 mois) concernant le comportement de personnes qu’il a divisé en deux groupes : a. b.

groupe avec un chat ou chien groupe sans animal.

Il constatait qu’après un mois les gens qui avaient un animal avaient moins de problèmes de santé. Des personnes avec un chat se sentaient plus calme et plus détendues. Les gens qui avaient un chien se sentaient plus sûr d’eux et plus en sécurité. Judith M. Siegel (School Public Health - University of California) approuvait cet effet positif. Dans ses recherches elle découvrait aussi que les personnes avec un animal d’aide étaient moins stressées et les personnes âgées consultaient moins les docteurs.

IMSO 2005/02

45

Les poissons auraient aussi un impact positif. Regarder des poissons dans un aquarium, ou même une vidéo de ceux ci, ferait descendre le battement de cœur, la tension musculaire ainsi que la température d’une personne en détresse, malade. Une étude ‘pilote’ confirme que regarder des poissons dans leur aquarium aiderait des personnes avec des problèmes psychologiques. AAT a un énorme impact sur des enfants avec un handicap. Ils deviennent plus ouverts, plus patients. Leur confiance et leurs contacts sociaux s’agrandissent. Leur perception s’améliore et ils montrent plus vite leurs émotions et sentiments. Ils ne refusent plus le contact visuel. Des enfants autistes deviennent moins agressifs dans leur environnement et leur connaissance de la langue (maternel) s’améliore énormément. Jouer avec un chien est plus chouette, plus simple que de suivre une thérapie de réhabilitation. Les enfants qui ont subit l’abus sexuel, forment souvent une barrière vis-à-vis de leurs thérapeutes. Le contact passe mieux, est plus facile, avec l’aide d’un chien. Un câlin d’un chien ne serra pas associée avec les douleurs et dangers qu’ils ont subit. Il peut même être aperçu comme un touché agréable. Les enfants qui ont connu un passé traumatisant peuvent réaliser qu’un attouchement ne doit pas être toujours négatif et peuvent rétablir leur équilibre émotionnel. Des personnes diabétiques ou épileptiques peuvent tirer avantage de l’instinct animal. Les chiens d’aide ressentent quand le battement de cœur de leur maître est trop fort et quand leur transpiration prend une autre odeur. Ils peuvent prévenir leur maître quand ils ressentent qu’il y a une ‘crise’ d’épilepsie ou une ‘hypoglycémie’ (diabètes) qui s’annonce. En détectant les premiers symptômes, ils savent qu’ils doivent prévenir l’aide familial(e) ou quelqu’un d’autre. Basé sur des observations on ne peut que certifier qu’avoir un animal domestique peut n’avoir qu’un effet positif sur des gens qui subissent le stress (aigu ou à long terme). Leur présence améliore leur état d’âme, crée un sentiment de détente et/ou leur permet de s’enfuir des tourments ou problèmes. S’occuper de son animal et lui parler peut stabiliser la tension. Le maître d’un chien d’aide est responsable du bien être de son ‘ami’ et de ce fait, le maître a quelqu’un qui a besoin de lui. Ceci fait grandir le respect envers lui-même et n’oublions pas : les chiens donnent à leur maître de l’amour sans limite.

IMSO 2005/02

46

Bien sur, nous ne pouvons pas oublier de citer les inconvénients de l’AAA & l’AAT. Les allergies, les maladies qui peuvent être transmises aux êtres, les morsures, les patients qui ont un système d’immunité très bas, etc. doivent être bien suivi. Certaines personnes peuvent avoir peur et de ce fait provoquer une attitude agressive chez l’animal. Enfin : l’importance de l’animal dans la thérapie est devenue une affaire importante. Observations cliniques (recherches) et leurs résultats nous certifient que les contacts entre animal domestique et être humain est bénéfique au bien être de ces derniers. Les animaux domestiques peuvent être un support psycho- social. Mais nous ne pouvons pas sousestimer le risque que l’animal présent dans un institut de bien être (centre, hôpital, …). Ewa & Piotr - Traduction Petra Bober

References: •

DeSchriver, M.M.&Ridick, C.C. (1990).Effects of watching aquariums on elders’ stress. Anthrozoos, http://deltasociety.org/download/deschriver.rtf

•

What You Already "Knew" - Fluffy And Fido Are Good For You by Maria Kale. Originally published in InterActions, Vol. 10, No. 1, 1992, http://www.deltasociety.org/dsx412.htm

•

Karen Allen ,The Healthy Pleasure of Their Company: Companion Animals and Human Health, http://www.deltasociety.org/dsz004.htm, http://www.deltasociety.org/dsz003.htm

•

www.deltasociety.org

•

www.petcaretrust.org

IMSO 2005/02

47

Rapport du groupe “Dialogue” Du 17/06/05 Présents : Albert Baele, Mieke De Medts, Patrick De Meyer, Dr. Ketelaer, Gaël Spruyt, Mau Van Den Eede Points discutés : 1. Nombre de personnel Des ‘rumeurs’ chez les patients créent une certaine inquiétude à propos du nombre de personnel. Le problème se présente surtout au repas de midi et à la toilette. La discussion n’aborde pas le fait que le personnel ne travaille pas assez (au contraire) ou que les moyens disponibles ne sont pas optimaux mais plutôt que dans certains services, il devrait y avoir plus de personnel. Les patients ont l’impression que l’organisation est bonne, que le personnel veut bien faire mais malgré tout ils font trop. La diminution du personnel (suite à une mise en pension ou non remplacement de quelqu’un après un contrat à durée déterminée) augmente l’angoisse que le problème va s’aggraver. En même temps il y a aussi une inquiétude concernant les activités complémentaires à la kiné (Yoga, trampoline, etc.), qui pourrait être réduites. Ces activités sont traditionnellement toujours réduites pendant les vacances. Le plus important semblerait-il que la continuité de ces activités est garantie. Y aurait-t-il la possibilité que les patients soient tenus au courant d’éventuels changements en vu ? Pour le moment toutes ces spéculations sont la cause d’un sentiment d’insécurité et d’angoisse. Un peu plus de clarté pourrait aider à diminuer ce sentiment. Le jardin thérapeutique Beaucoup de patients nous posent des questions concernant l’évolution des travaux du jardin thérapeutique. Pendant la période d’été ce jardin est attirant mais sans la pergola ‘promise’ il est sans doute trop chaud pour la majorité des patients. Nous pourrions peut être trouver une solution provisoire comme une sorte de toit ‘en toile’.

IMSO 2005/02

48

2. Groupe « Prise en charge précoce » Puisque beaucoup de patients ne sont pas au courant de l’existence d’un groupe « prise en charge précoce », Gaël va écrire un article à ce sujet qui pourrait paraître dans « Amicalement Votre ». Il passera encore dans chaque service pour la mise au point. 3. Système d’évacuation de fumée Jusqu’à présent le système n’est pas encore opérationnel. Selon les dernières nouvelles (21/06), les 2 dernières semaines de juin le système sera recorder. * * Aujourd’hui (27/07) le système est fonctionnel ! 4. Projet de ‘St-Lukas’ Les propositions d’adaptation et de travaux de rénovation, que l’école St – Lukas (école d’art – architecture intérieure) ont faites, sont visibles dans le couloir de la revalidation. Il est important de montrer aux patients qu’il s’agit là d’idées qui pourraient être utilisées par la direction. (Exemple: pour la chapelle il y à déjà des plans concrets.) Pour en savoir plus : [email protected]

PUB DRUKERIJ 1/2

IMSO 2005/02

49

IMSO-MELSBROEK

Calendrier des Fêtes 2005 Samedi 3 septembre - Excursion patients Dimanche 25 septembre - Promenade Samedi 15 octobre – Souper Moules

LE CALENDRIER PEUT ETRE MODIFIE.

Ce lundi, 4 juillet, nous avons eu la visite surprise du groupe belge néerlandophone CLOUSEAU! Ils nous ont charmés de leur présence et de leurs mélodies. Nous avons partagés, tous ensemble dans la cafétaria, un moment chaleureux et inoubliable. Photos : www.imso.be/cybercafe

IMSO 2005/02

50

PUZZEL fr

IMSO 2005/02

51

PUB ORTEC

IMSO 2005/02

52

Oplossing puzzel van mei – juni (2005)

IMSO 2005/02

Solution du puzzle du mai – juin (2005)

53

REDACTIERAAD/COMITE DE REDACTION : P. BOBER, F. DE KUYSSCHE, Dr. P. KETELAER, A. WERELDS, EWA SKRZYCKA & PIOTREK GOLEBIOWSKI REDACTIEADRES/ADRESSE DU BUREAU DE REDACTION : I.M.S.O. v.z.w. VANHEYLENSTRAAT 16 1820 MELSBROEK TEL. : 02/752.96.00 PATIENTEN/PATIENTS : FAMILIE EN SYMPATHISANTEN : FAMILLES ET AMIS STEUNENDE LEDEN/MEMBRES DE SOUTIEN :

€5 € 7,5 € 12,5

DOOR STORTING OF OVERSCHRIJVING OP VOLGEND REKENINGNUMMER/A VERSER OU VIRER AU COMPTE : 310-0452575-59 OP NAAM VAN IMSO/AU NOM D'IMSO GRAAG VERMELDEN : RIJKSREGISTERNUMMER BTW - NUMMER OF GEBOORTEDATUM VEUILLEZ MENTIONNER VOTRE NUMERO DE REGISTRE NATIONAL, NUMERO TVA OU DATE DE NAISSANCE OPMERKING: GIFTEN VAN € 30 OF MEER GEVEN RECHT OP FISCAAL ATTEST. LIDMAATSCHAPSGELD DIENT EXTRA BETAALD TE WORDEN EN GEEFT RECHT OP HET TIJDSCHRIFT. (vb.€ 30 = gift + € 5 lidmaatschap) (voor nietpatiënten € 30 + € 7,5= € 37,5) ATTENTION : UNE ATTESTATION FISCALE SERA DELIVREE POUR LES DONS DE € 30 OU PLUS . (p.e. € 30 don+ € 5 = € 35 pour les patients/ € 30 don+ € 7,5 = € 37,5 pour les autres) LA COTISATION A VERSER EN SUPPLEMENT DONNE DROIT A L'ABONNEMENT DE LA REVUE. TARIEF RECLAME / TARIF PUBLICITAIRE : 1/2 BLZ./PAGE : € 62,5 PER NUMMER/PAR NUMERO OF € 375 PER JAAR/PAR AN 1/1 BLZ./PAGE : € 125 PER NUMMER/PAR NUMERO OF/OU € 750 EURO PER JAAR/PAR AN VOOR ALLERLEI INLICHTINGEN IN VERBAND MET LIDMAATSCHAPSGELDEN, AANKONDIGINGEN, RECLAME : NEEM CONTACT OP MET ONZE REDACTIE. POUR TOUS RENSEIGNEMENTS A PROPOS DES COTISATIONS, ANNONCES OU PUBLICITES, VEUILLEZ VOUS ADRESSER A NOTRE SECRETARIAT.

IMSO 2005/02

54