Magazine voor huurders van ZOwonen | juli 2015
woonprikkels In deze uitgave o.a. Kort nieuws Snel uw reparatie melden Ad Ros helpt om het flatgebouw netjes en schoon te houden Westelijke Mijnstreek online Bewonerscommissie De Root Amstenrade voorbeeld van zelfbeheer Speel- en ontmoetdag Steeds meer online Bewoners ook verantwoordelijk voor leefomgeving
18
6
12
In deze uitgave van woonprikkels 3
Ton Mans: U bent aan zet
4
Buurten en zo
6
Ad Ros helpt om het flatgebouw netjes en schoon te houden
10 12
Westelijke Mijnstreek online Bewonerscommissie De Root in Amstenrade voorbeeld van zelfbeheer
16
Snel uw reparatie melden, heeft u het al geprobeerd?
17
Kort nieuws
18
Huismeesters Ramon Dierx en Glenn Cremers: Bewoners zijn ook verantwoordelijk voor hun woon- en leefomgeving
22
Online bevalt goed
23
Machtigingskaart automatische huurbetaling
Colofon Woonprikkels is een uitgave van ZOwonen, verschijnt vier keer per jaar en wordt verspreid onder de huurders van ZOwonen in een oplage van 13.000 exemplaren. Redactieadres Postbus 13, 6130 AA Sittard
[email protected] Eindredactie Afdeling Communicatie ZOwonen Concept, redactie en vormgeving Strategyminds, Maastricht Fotografie Edith Eussen Focuss22 ZOwonen
U bent aan zet Woningcorporaties zijn meer dan een eeuw geleden vooral opgericht om te zorgen voor huisvesting aan mensen met lage inkomens. De laatste 25 jaar zijn woningcorporaties min of meer los komen te staan van hun oorsprong. De verbinding met bewoners is niet meer vanzelfsprekend. En daar ging het toch allemaal om! ZOwonen zoekt opnieuw de weg naar de bron van haar bestaan: verbinding met de mensen met lage inkomens die onze steun nodig hebben om betaalbaar te wonen.
Corporaties doen veel moeite om te voorzien in de woonbehoefte van mensen. Misschien hebben we in onze ijver om het goed te doen wel te veel gedaan. Daardoor is een samenleving ontstaan die gekenmerkt wordt door een claimcultuur. Wat bedoel ik hiermee? Bewoners zijn zich niet meer zo bewust van hun eigen verantwoordelijkheid en doen al snel een beroep op de woningcorporaties omdat ze ervan uitgaan dat ze ergens recht op hebben. Uiteraard hebben bewoners rechten, die zijn wettelijk geregeld in de huurovereenkomsten. Denk bijvoorbeeld aan het onderhoud van de huizen en aan de huurbescherming. Prima geregeld en zo houden, zou ik zeggen. Maar bewoners kunnen ook veel zelf. Ze vergeten vaak om zelf de handen uit de mouwen te steken. In de veronderstelling dat de corporatie het wel voor hen regelt. Wij zien steeds meer mooie voorbeelden dat het ook anders kan. Bewoners die zelf hun buren aanspreken als ze er last van hebben. Want dat werkt het allerbeste. Of de groenvoorziening voor de flat onderhouden of het trappenhuis samen met een aantal bewoners schoonmaken. Maar het gebeurt nog veel te weinig.
Welke winst zou er voor de bewoners te halen zijn als zij zelf het onderhoud van de binnenkant van de woning deels zouden overnemen? Zou dat kosten besparen waardoor de woonlasten gedrukt worden? Zouden ze dat samen met andere bewoners kunnen oppakken in een zelf opgerichte vereniging of een coöperatie? Ik snap dat dat niet één twee drie te regelen is, maar we moeten ergens beginnen. Ik verleen graag mijn steun!
Ik roep bewoners dan ook op om met initiatieven te komen. Samen zoeken we een weg om daar vorm aan te geven, misschien in de vorm van een proef. Het hoeft niet groots te zijn, laten we klein beginnen en dan ontwikkelt het zich wel. We gaan ervoor!
Ton Mans Directeur-bestuurder 3
Speel- en ontmoetdag De kinderen en ouders van de hoogbouw-
op in de algemene toegangsruimtes van
flats uit Geleen-Zuid en de Kluis zijn door
elke verdieping. Zo kunnen ook andere
het nieuwe Veilige Buurten team getrak-
bewoners hun prachtige kunstwerken zien.
teerd op een speel- en ontmoetdag. Ook
Echter, zonder medewerking van ouders en
de Hoogbouwcommissie Geleen-Zuid,
bewoners was deze dag niet zo’n succes.
Vluchtelingenwerk en Platform Allochtonen
Ze hebben met een klein bedrag voor het
Geleen Breed hebben hieraan bijgedra-
kopen van de ingrediënten, heerlijke cake
gen.
gebakken, muntthee gemaakt, pasteitjes gebakken, salades en heerlijke Turkse
4
De kinderen hebben onder andere graffiti-
zoete hapjes gemaakt. Jong en oud heeft
kunstwerken gemaakt. Deze hangen we
zich goed geamuseerd!
Buurten en zo
Gezocht Bewonerscommissie In veel woongebouwen hebben bewoners zich samen gepakt als bewonerscommissie. Deze enthousiaste groep mensen regelt ook regelmatig leuke activiteiten voor de bewoners. Meestal krijgen ze hiervoor een bijdrage van ons. Omdat we het belangrijk vinden dat bewoners in een gebouw elkaar leren kennen en samen zorgen voor een prettige woonomgeving.
Daarnaast is een bewonerscommissie een afvaardiging van alle bewoners uit het gebouw om met ons in gesprek te
Hart voor de wijk
gaan over het reilen en zeilen in de flat. Ze zijn ook gewend
Kort geleden was de ‘aftrap’ van een nieuw initiatief door en
om de handen uit de mouwen te steken en op te komen
voor de bewoners van Stadbroek-Sittard in ’t Patronaatje,
voor de rest van de bewoners. Zie ook het verhaal van de
een ontmoetingsplek voor mensen uit de buurt. Gedurende
bewonerscommissie De Root in Amstenrade op pagina 12.
een ‘proef’periode van 4 weken kregen bewoners gratis een kop soep uit eigen keuken met een broodje. De proef-
Wilt u meer weten over bewonerscommissies in het alge-
periode was zeer succesvol, dus blijven de enthousiaste
meen of over het opstarten van een commissie, neem dan
bewoners uit de wijk dit doen voor hun medebewoners.
contact met ons op.
Elke dinsdag kan men in ’t Patronaatje terecht voor een kop soep en een broodje voor e 1,00. Smakelijk! 5
<
“Ik vind
6
Ad Ros helpt om het flatgebouw schoon en netjes te houden:
dat niks bijzonders, dat zou iedereen moeten doen” Ad Ros (74) woont aan de Kennedylaan in Beek. Het trappenhuis en de galerij van het flatgebouw waar Ad woont liggen er netjes bij. “Ik zorg ervoor dat het schoon is. Ik vind dat niks bijzonders, dat is normaal, dat zou iedereen moeten doen.”
“Ik woon op de vierde verdieping, ik ga altijd met de trap naar beneden en met de lift naar boven. Onderweg ruim ik op wat ik zie. Laatst had iemand overgegeven in de lift. Dat maak ik schoon. Beneden voor de flat staan gele paaltjes waar hondjes tegen plassen. In de kelder heb ik steevast een emmertje staan. Ik pak water met een klein beetje chloor en borstel de paaltjes. Het is een kleine moeite. Als de afvoerautomaat van de vuilniszakken klem zit, maak ik die open en prik de zakken naar beneden. Van het bedrijf dat de vuilnis ophaalt, heb ik een sleuteltje gekregen. Soms blijft de lift hangen. Vaak ligt het aan kauwgom die in de rail zit waardoor de sensor niet werkt. Mensen beklagen zich: ‘noe mot mien vrouw met de trap noa onger’. Ik haal de kauwgom weg en het probleem is opgelost.
7
48 appartementen, gemiddeld drie personen per huishouden. Reken maar uit hoeveel mensen dagelijks door het trappenhuis lopen. Als iedereen nu eens de rotzooi opruimt. Of beter nog, geen rotzooi maakt. We krijgen allemaal visite. En de entree is toch je visitekaartje. Ik klaag niet hoor, ik doe het gewoon, en met plezier”, aldus Ad Ros. In zijn enthousiasme om de boel schoon te houden gaat het ook wel eens mis. “Als je niks doet, kun je ook geen fouten maken. Er lagen sinaasappelschillen op het gras. Pal daar boven stond een raam open. Er woont een Somalisch gezin. Na een paar keer, klopte ik daar aan en sprak de vrouw aan op de sinaasappelschillen. ‘Dan moet het mijn zoon zijn geweest, maar dat kan ik me niet voorstellen’, zei de vrouw. Hij bleek het inderdaad niet te zijn. De vrouw was ontdaan en boos op mij. Terecht. De veroorzaker woonde een verdieping hoger. De dag erna heb ik de vrouw een bosje rozen gebracht. Iedereen kan zich wel eens vergissen.“ De tongval verraadt de niet-Limburgse afkomst van Ad. “Ik ben een Limburger”, weerspreekt Ad de suggestie. Maar er is wel een verklaring voor zijn accent. “Ik ben geboren in Scheveningen. Daar woonden we, toen de Duitsers binnenvielen in de Tweede Wereldoorlog. We moesten weg uit Duindorp omdat de Duitsers daar ingekwartierd werden. ‘Als we toch weg moeten, kunnen we net zo goed naar Limburg gaan’, zei mijn moeder. Zij kwam uit Voerendaal en ook onze familie woonde hier. Geboren aan de kust en getogen in de Limburgse heuvels.” Hoewel Ad zijn pensioengerechtigde leeftijd al lang bereikt heeft, komt hij bijna nog tijd te kort. “Ik ben vaak van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat de deur uit. Ik ga onder meer auto’s halen en brengen voor een aantal garage- en herstelbedrijven hier in de buurt. Dat doe ik als vriendendienst omdat het leuk is om te doen.
“Mijn kleinkinderen komen regelmatig langs. Ze vinden het gezellig hier in de flat. En opa verwent ze natuurlijk ook.”
8
Twee jaar geleden is mijn vrouw plotseling overleden. Daar heb ik het nog steeds moeilijk mee. Het was haar idee om hier naartoe te verhuizen. We hadden een eigen huis in Beek. Dat was te groot voor ons tweeën. ‘Als we nu verhuizen en we laten onze zoon hier wonen’, was het idee van mijn vrouw. Dat hebben we gedaan. Zes jaar geleden. In de periode voor haar overlijden ging mijn vrouw me van alles wijzen, hoe bepaalde dingen moeten. Alsof ze iets aanvoelde, denk ik achteraf. Ik heb nog heel veel vragen over haar dood. Dat houdt me bezig. Ik mis haar nog iedere dag”, zegt Ad, terwijl hij in gedachte voor zich uit kijkt. Sinds het overlijden van zijn vrouw denkt Ad er wel eens over om te verhuizen. Maar hij heeft het naar zijn zin in zijn woning aan de Kennedylaan. Dat komt ook door zijn kleinkinderen. “Ze komen regelmatig langs. Ze vinden het gezellig hier in de flat. En opa verwent ze natuurlijk ook.” Ad Ros heeft wel wat hoger gezeten dan de vierde verdieping van zijn flat. “Hij werkte vijfenveertig jaar als co-piloot. “Ik was de derde -technische- man in de cockpit. Tegenwoordig is dat niet meer, zitten ze met zijn tweeën. Mijn zoon zit ook in de vliegerij. Hij is assistentmanager bij Maastricht Aachen Airport. Mijn zoon en ik hebben allebei ons brevet. Af en toe huren we een vliegtuigje. Captains van die grote kisten doen dat ook. In zo’n kleine vlieger heb je nog echt het vlieggevoel. Dat heb je in een Boeing niet. Het is kostbaar, maar heerlijk om te doen”, aldus Ad.
9
Westelijke Mijnstreek online
10
Op 1 april is een nieuw online buurtplatform van start gegaan: www.westelijkemijnstreekonline.nl. Een platform waar bewoners, verenigingen, winkels en organisaties elkaar kunnen vinden. Het zorgt ervoor dat bewoners weer met elkaar in contact komen en elkaar helpen daar waar nodig.
Door allerlei regelingen van de overheid zijn
Informatie over de werking van het platform,
ouderen steeds meer op zichzelf aangewezen en
zoals een filmpje, vindt u op:
moeten ze zo lang mogelijk in hun eigen woning
www.westelijkemijnstreekonline.nl
blijven wonen. Via dit online buurtplatform is het vragen of aanbieden van hulp eenvoudig. Of
Woont u buiten Sittard Noord-Oost, dan kunt
dat nu gaat over het onderhouden van de tuin
u zich nu toch al registreren en profiteren van
of het doen van een boodschap. Vraag het via
alles wat aangeboden wordt. U krijgt bericht
de website en er zijn vast mensen in uw wijk die
zodra westelijkemijnstreekonline helemaal inge-
dit graag voor u willen doen. Winkeliers tonen
richt is voor uw wijk zodat u kunt profiteren van
hun aanbod en aanbiedingen en bieden vaak
de activiteiten van uw plaatselijke winkeliers,
een bezorgservice aan. Ook de zorgaanbieders
verenigingen, etc.
bieden hun diensten hier aan. Verenigingen en knutselgroepen laten zien wat ze doen en nodigen u uit om deel te nemen. Op dit moment is het platform actief in Sittard Noord-Oost. Bijna 600 bewoners hebben hun weg al gevonden op het platform. Na de zomer vindt de uitrol plaats over geheel Sittard-Geleen en in 2017 over de hele Westelijke Mijnstreek.
www.westelijkemijnstreekonline.nl 11
Bewonerscommissie De Root in Amstenrade voorbeeld van zelfbeheer
“ We zorgen er samen voor dat het complex schoon en netjes blijft” De Root is een appartementencomplex met 37 woningen in Amstenrade. De bewoners zijn hoofdzakelijk senioren; actieve ouderen die liever zelf de handen uit de mouwen steken dan achter de geraniums te zitten. Op het gebied van zelfbeheer is De Root een voorbeeld van hoe huurders zelf een bijdrage leveren aan leefbaarheid rondom de woning. Lei van Venrooij (1949), secretaris van de bewonerscommissie laat zien hoe de parkeerplaats verfraaid is met bloembakken, onder meer aan de lantaarnpalen en balkonrailings. In de hoek hebben de bewoners zelf een terras gemaakt, waar bij mooi weer regelmatig het plaatselijk en wereldnieuws over de tafel gaat. “Het is gezellig hier, de mensen kunnen het goed met elkaar vinden, we helpen elkaar waar nodig. Ik kom uit Brunssum, dat is meer een stad. Amstenrade is een echt dorp. Daardoor is er hier een grotere sociale controle. Dat vind ik prettig, ik zou nooit meer terug willen”, aldus Tony Weitz, penningmeester van de bewonerscommissie. De bewonerscommissie heeft twee keer per jaar overleg met ZOwonen. “Wat willen wij en wat wil ZOwonen? Dat is de insteek. Die gesprekken gaan in goede verstandhouding. We zijn het niet altijd eens, maar dat hoeft ook niet. Op ons verzoek heeft de woningcorporatie een poort geplaatst bij de ingang van de parkeerplaats. Deze kan worden geopend met een afstandsbediening. Dat maakt het complex een stuk veiliger. We hebben ook gevraagd om een intercom met beeldverbinding. Maar dat is niet gehonoreerd”, aldus Lei van Venrooij. 12
13
De grootste wens van de bewoners is een ontmoetingsruimte. “Dat verzoek ligt er al jaren. Met een groepje vrijwilligers organiseren we vijf vaste activiteiten per jaar: de nieuwjaarsborrel, de paasbrunch, de burendag, het oktoberfeest en een barbecue. Die vinden noodgedwongen in de openlucht plaats. We hebben een partytent van acht bij vier meter die we kunnen opzetten als het minder goed weer is. Maar met de nieuwjaarsborrel is zo’n tent niet echt comfortabel”, aldus Lei. “Veel bewoners zijn boven de zeventig, dan is zo’n geïmproviseerde oplossing in de buitenlucht zeker niet ideaal. Desalniettemin is de animo groot. Gemiddeld komen zo’n dertig van de in totaal 48 bewoners naar de bijeenkomsten. Mensen geven ook aan dat ze graag meer samen zouden willen doen. Dan gaat het om een kopje koffie drinken, een kaartje leggen of handwerken. Een gezamenlijke ruimte zou daar heel geschikt voor zijn. Een tijd geleden deed zich de kans voor om een leegstaande woning als ontmoetingsruimte in te richten. De gemeente wilde vanuit haar sociale rol een derde bijdragen. Wij als bewoners wilden ook hetzelfde deel betalen. Uiteindelijk was de woning al weer verhuurd. We blijven hameren op het belang van zo’n ruimte. Sociale contacten zijn belangrijk, zeker in deze tijd waarin een steeds groter appèl wordt gedaan op de zelfredzaamheid van mensen”, zo bepleit Tony nog maar eens de grootste wens van de bewonerscommissie.
Met een groepje vrijwilligers organiseren we vijf vaste
activiteiten per jaar: de nieuwjaarsborrel, de paasbrunch, de burendag, het oktoberfeest en een barbecue.
De Root heeft een aantal actieve bewoners die meehelpen met onderhoud en activiteiten organiseren. “Ik begrijp dat wij een voorbeeld zijn voor zelfbeheer?”, vraagt Tony zich hardop af. Inderdaad. In de vorige uitgave van Woonprikkels werd De Root al genoemd als complex waar bewoners het initiatief nemen om zelf het groen te onderhouden en ervoor te zorgen dat het complex schoon en netjes blijft. “Dat klopt inderdaad. Het groen fleuren we op met bloemetjes. We willen wat meer kleur. ZOwonen kijkt natuurlijk naar zo weinig mogelijk onderhoud. Op deze manier helpen we elkaar. We overleggen dat natuurlijk. De zithoek op het parkeerterrein hebben we zelf ingericht, onder andere met een oude bank die we hebben opgeknapt. De bloembakken hebben we geplaatst met een bijdrage uit het Oranjefonds”, aldus Lei. Tony lijkt even in gedachten verzonken: “Ik vraag me wel af hoe ZOwonen tegen zelfbeheer aankijkt. Het moet niet opgelegd worden, het is een samenwerking. In dit complex wonen veel ouderen. Sommigen gaan al richting tachtig. Daar kun je niet van verwachten dat ze gaan schoffelen in de tuin. Er zijn hier nog genoeg vrijwilligers die dat wel kunnen en ook graag doen. Maar wat als het niet meer lukt? Kunnen we dan terugvallen op de woningcorporatie? Zo zou het wel moeten zijn.”
14
In 1990 werd de eerste steen gelegd van appartementencomplex De Root. Woningbouwvereniging Amstenrade was destijds de eigenaar. “De woningen waren niet heel erg in trek, er stonden zelfs appartementen leeg”, herinnert Lei zich. Mede door de vergrijzing is zeker de laatste jaren de behoefte aan gelijkvloerse woningen sterk gegroeid. Van leegstand is geen sprake meer. “Er is zelfs geen appartement voor een ontmoetingsruimte”, lacht Tony. Het complex in hartje Amstenrade is geliefd. De bewoners hebben het naar hun zin. “We hebben een schutterskoningin in ons midden gehad. Die wordt twee keer per jaar opgehaald door de schutterij voor het vogelschieten. Daar hebben we een feestje van gemaakt hier op de binnenplaats, de mensen hebben het er nu nog over. Geweldig is dat.” Lei van Venrooij is zelf lid van de schutterij en speelt daarnaast amateurtoneel bij toneelvereniging ‘Ongeros’. Hij is geboren en getogen in Amstenrade en woont sinds tien jaar in De Root samen met zijn vrouw en de ‘logeerhond’. Tony Weitz woont samen met haar man al twintig jaar in het dorp, waarvan de laatste tien jaar in het complex. Terug naar Brunssum wil ze niet meer. In tegenstelling tot Lei, neemt zij niet deel aan het verenigingsleven. Des te meer waarde hecht ze aan de gezellige woonomgeving. “Ik ben blij met het onderlinge contact. Als je iemand een tijdje niet ziet, ga je even informeren hoe het is. Het is echt fijn wonen hier.” Als we over de bewonerscommissie beginnen gaan ze allebei wat meer rechtop zitten. Ze laten zich niet de kaas van het brood eten. Naast de zithoek op de parkeerplaats is een houten grondkering vervangen door een betonnen afscheiding. Na een jaar is het werk nog steeds niet af en dat is een doorn in het oog van de bewonerscommissie. “We kunnen goed door één deur met ZOwonen, maar ik denk dat sommige zaken beter besproken kunnen worden. Wat gaat er gebeuren, wanneer en hoe lang gaat het duren. Nu krijgen we vragen van bewoners waar wij ook geen antwoord op kunnen geven. Dat is niet prettig”, aldus Lei. Tony relativeert. “We klagen niet. Jongeren zijn aan het werk, die hebben geen tijd om zich daarmee bezig te houden. Wij wel, wij zijn thuis en zien alles en hebben wel de tijd om ons af te vragen waarom dingen nog niet gebeurd zijn. Dat moeten we ons ook realiseren.”
15
Snel uw reparatie melden
Eenvoudig en op elk moment van de dag!
Heeft u het al geprobeerd?
Als u iets kapot heeft in de woning, bent u gewend ons te bellen om de reparatie door te geven. Wist u dat dit ook heel eenvoudig en op elk moment van de dag via onze website kan? Vanaf de bank en ook ’s avonds. Geen wachttijden aan de telefoon en geen telefoonkosten. Veel klanten maken al gebruik van deze nieuwe manier van reparaties melden. Probeer het de volgende keer uit en ervaar het gemak. Kijk ook op www.zowonen.com voor welk soort reparaties u onze hulp kunt vragen. 16
Huurbeleid ZOwonen
Kort nieuws
• Maximale huurverhoging sociale huurwoningen van 2% (overheid staat 2,5% toe). Hiermee onderscheidt ZOwonen zich positief ten opzichte van het landelijk en regionale beeld. • 20% van alle woningen krijgt geen huurverhoging omdat ze meer betalen dan de huurprijs die we tegenwoordig bij nieuwe verhuur vragen. • Prijsverschillen tussen vergelijkbare woningen verminderen. • 15% krijgt tussen 0% en 1%. • 65% krijgt tussen 1% en 2% omdat ze minder betalen dan de huurprijs die we bij nieuwe verhuur vragen. Huurprijsverschillen tussen woningen van vergelijkbare kwaliteit verminderen hierdoor.
20% van de huurders geen huurverhoging ZOwonen verhoogt de huren per 1 juli met gemiddeld 1,4%. Met deze gematigde huurverhoging zorgen wij ervoor dat er voldoende betaalbare huurwoningen voor mensen met een smalle beurs beschikbaar blijven.
De huurverhogingsplannen zijn tot stand gekomen in samenspraak met de huurdersorganisaties, verenigd in de Adviesraad huurders. 17
Huismeesters Glenn Cremers en Ramon Dierx:
“De bewoners zelf zijn ook verantwoordelijk voor hun woon- en leefomgeving” 18
Het kantoor van de huismeesters van de flat aan de Jos Klijnenlaan in Geleen-Zuid is zelden bezet. Glenn Cremers (23) en Ramon Dierx (36) zijn meestal ‘onderweg’. “Dat is de charme van dit werk. Je kunt nooit voorspellen hoe een dag verloopt”, zegt Glenn.
Samen met hun collega Theo van Didden zorgen Glenn en Ramon dat de hoogbouwflats en een aantal portiek-etagewoningen van ZOwonen aan de Jos Klijnenlaan schoon, heel en veilig zijn. In totaal gaat het om zo’n zevenhonderd woningen. “Het schoonmaken van het complex, het onderhouden van de groenvoorziening en grote reparaties aan het gebouw gebeuren door bedrijven waar we mee samen werken. Wij sturen deze ketenpartners aan en controleren of het werk goed gebeurt. Kleine reparaties in de algemene ruimten voeren we zelf uit. Het schoon en netjes houden van de flatgebouwen en de omgeving is overigens niet alleen een taak van ZOwonen en de bedrijven die we hiervoor inschakelen. De bewoners zelf zijn ook verantwoordelijk voor hun woon- en leefomgeving. We streven naar zelfbeheer. We verwachten bijvoorbeeld dat huurders bijdragen aan het schoonmaken en -houden van de galerijen. We moeten het samen doen, dat is de gedachte”, legt Ramon uit. “Ons streven is, dat bewoners zich bewuster worden van het zelfbeheer. Als wij alles blijven opruimen verandert er niks. Als we mensen aanspreken en vragen of ze mee willen werken aan een schoon complex, heeft dat misschien niet meteen effect, maar op de langere termijn wel. Ze gaan inzien dat ze zelf zonder al te veel moeite hun steentje kunnen bijdragen. Zien opruimen doet opruimen. Bewoners gaan elkaar helpen en zo leidt een gezamenlijke aanpak tot een prettige woonomgeving, gaat de leefbaarheid omhoog en daar heeft iedereen baat bij”, aldus Glenn. “De bewoners kunnen altijd bij ons terecht. Wij helpen en faciliteren ze waar we kunnen. Zaken die wij niet kunnen oplossen, sluizen we door naar onze collega’s op kantoor, die het probleem verder oppakken. Als we mensen bij de flatgebouwen zien rondlopen die hier niks te zoeken hebben, geven we dat door aan de wijkagent of BOA. Of spreken die mensen zelf aan. We maken ook gebruik van de Buiten Beter App. Met deze smartphone app kunnen we eenvoudig meldingen doorgeven aan de gemeente, bijvoorbeeld zwerfvuil of kapotte bestrating”, aldus Ramon.
19
De meeste klachten die we vanuit bewoners krijgen, gaan over sociale overlast. De flats zijn redelijk gedateerd en gehorig. Daardoor is er al snel sprake van geluidsoverlast bij bewoners. Wat ook veel voorkomt zijn dumpingen in en rondom de complexen. Vaak gaat het om vuilnis, maar er is ook een keer een bankstel van het balkon gegooid. “Dan sta je wel even te kijken”, aldus Ramon. Het tweetal werkt zo’n vijf maanden als huismeester. Ramon was daarvoor werkzaam als hovenier en bouwvakker. Glenn heeft ‘social work’ gestudeerd. Voor beiden was het huismeesterschap dus nieuw. “Ik sta nog steeds te kijken wat we tegenkomen”, aldus Ramon. “Een dag verloopt nooit zoals je van te voren bedenkt. Je moet flexibel en creatief zijn. ’s Ochtends lopen we de controlerondes. Dan kom je in gesprek met bewoners. Je geeft ze positieve respons, maakt ze een compliment als het netjes is. Of je spreekt iemand aan die al twee dagen de vuilnis op de galerij heeft staan”, zegt Ramon. “Als je ’s ochtends je ronde doet, weet je pas wat je die dag nog te wachten staat”, is Glenns ervaring.
“We moeten het samen doen” Glenn en Ramon werken fulltime bij ZOwonen. Een gedeelte van de uren werken zij als huismeesters in Geleen-Zuid en de Kluis. De andere uren werken ze in het Veilige Buurten Team. Glenn in Geleen-Zuid, Ramon in Stadbroek-Oost. De wijze waarop wij onze taak als huismeester invullen, verschilt als dag en nacht met die van de huismeester enkele jaren geleden”, aldus Glenn. Letterlijk, zou je kunnen zeggen, want de huismeester woonde destijds in het complex en was dus dag en nacht aanwezig. “Wij zijn er alleen tijdens ‘kantooruren’. Dat is wel even wennen voor de bewoners. Voorheen klopten zij te pas en te onpas aan bij de huismeester. Dat gaat nu niet meer. Dat past ook niet meer in onze manier van werken. Ook hier komt zelfbeheer weer om de hoek kijken. We stimuleren de bewoners om gebruik te maken van de website van ZOwonen. Met een persoonlijke login op de website kunnen huurders bijvoorbeeld reparatieverzoeken melden. Daarvoor hoeven ze dan niet bij de huismeester aan te kloppen. Het is niet zo dat we het onszelf gemakkelijk willen maken. Door goed samen te werken, krijgen wij ruimte om nieuwe initiatieven te bedenken en op te pakken, zoals de weggeefwinkel.
20
“In juni is de tweede weggeefwinkel geopend. Hier in Geleen-Zuid. Het is de tweede, na Sanderbout. Een derde winkel staat op de planning in Stadbroek, die begin juli open gaat. In deze winkels worden spullen weggegeven die buurtbewoners gratis brengen. Een ander voorbeeld is de speel- en ontmoetdag die ik heb georganiseerd voor de bewoners van de flats waarvan ik huismeester ben. Mensen vonden het hartstikke leuk. Bewoners die bijna buren waren, hadden nog nooit eerder met elkaar gesproken en nu wel. Hiermee draag je bij aan saamhorigheid tussen bewoners en laat je als huismeester zien dat je iets voor ze kunt betekenen”, vertelt Glenn. “Het is belangrijk om een vertrouwensband op te bouwen. Bewoners komen niet meteen naar je toe. Ze kijken eerst de kat uit de boom, kijken wat ze aan je hebben. Sommige mensen verwachten niks, anderen verwachten alles. Je kunt het nooit voor iedereen goed doen. Het is een uitdaging om het zo goed mogelijk te doen. Het leukste is de interactie met mensen. Ook de diversiteit aan mensen; etnische verschillen en ook de leeftijds verschillen. Natuurlijk zijn er problemen. Maar met een gesprek kun je heel veel oplossen. Het geeft een voldaan gevoel als dat lukt”, zegt Ramon. “Je staat dicht bij de mensen. Als ik ’s ochtends terug kom van mijn ronde liggen er heel wat terugbelnotities. Ik bel niet terug. Ik ga er naartoe. Dat is veel persoonlijker. Het is fijn om die luxe te hebben”, aldus Glenn. “90% van de mensen gaat met de stroom mee, 5% zet zich echt in voor een goed leefklimaat en 5% verziekt de boel. Dat laatste groepje is moeilijk te traceren en lastig te veranderen. We streven ernaar om die 5% naar beneden te brengen en de andere 5% naar boven. Bij de ouderen is er meer sprake van samenhorigheid. Bij jongeren zie je dat veel minder. Die zijn meer op zichzelf, individualistischer. Veel ouderen durven jongeren niet heel makkelijk aan te spreken, bang dat ze een grote mond terugkrijgen. Dat zijn ze niet gewend, dat hoort niet vinden ze. Er is dus nog een hoop werk te verzetten, ook voor ons”, zegt Glenn tot slot.
21
“Nu hoef ik niet meer te wachten op de post, maar kan ik meteen betalen.” “Ik kan de acceptgirokaart nu in ieder geval niet meer kwijt raken. Ik kijk dagelijks in mijn mail, dus ik kan het nooit vergeten.’’
AcceptEmail
“Het is eenvoudig en bespaart tijd.”
Online bevalt goed Begin dit jaar is de Acceptgirokaart afgeschaft en kunnen huurders die niet automatisch betalen gebruik maken van AcceptEmail. In het begin was dit nog wel eng. Is het wel veilig om zo mijn huur te betalen? En hoe weet ik dan wanneer ik moet betalen? We vroegen de gebruikers hoe deze manier van betalen nu bevalt...
“Ik weet zeker dat ik de betaling op de juiste manier heb gedaan, want alle gegevens waren al ingevuld.”
22
“Ik ben altijd voorzichtig met het betalen via internet, maar dit blijkt een hele veilige manier van betalen te zijn.”
“Ik moet er wel aan wennen dat ik mijn e-mail regelmatig moet checken.”
Ga voor meer informatie over AcceptEmail naar onze website of neem contact met ons op.
Wilt u op de hoogte blijven van alle activiteiten van ZOwonen? Volg ons ook op:
Hierbij machtig ik ZOwonen, tot wederopzegging, om op de 1ste van de maand de maandelijkse huur van mijn woning van mijn rekening af te schrijven. Datum ingang
Machtigingskaart automatische huurbetaling Stuur de ingevulde machtigingskaart in een gesloten envelop zonder postzegel
Achternaam + voorletters Straat Postcode Plaats
naar: ZOwonen, Antwoordnummer 69,
Banknummer IBAN
6130 WB Sittard.
Telefoonnummer Email Handtekening Datum
bon
# Machtigingskaart
Contact Internet
www.zowonen.com E-mail
[email protected] Postadres Postbus 13 6130 AA Sittard Bellen T (046) 420 96 00 Bezoeken Luxemburgstraat 30, Sittard Maandag t/m donderdag van 8.30 - 17.00 uur Vrijdag van 8.30 - 12.30 uur
24
