vocabulaire-27 R.C. & V.V. V.O.C. INHOUD officieel orgaan der 27e jaargang, no. 1, april 2004, verschijnt 4x per jaar

vocabulaire-27 officieel orgaan der

R.C. & V.V. ”V.O.C.” 27e jaargang, no. 1, april 2004, verschijnt 4x per jaar Redaktie:

E-mail:

Robert Mol Arnold Klein Elvin Post Cees Bruijs Ben Goedegebuur [email protected]

Secretariaat:

P.G. de Groot Haydnlaan 34 3055 HD Rotterdam Tel: 010 - 4185854

Leden-adm.:

W. van Everdingen Wagemans v.d. Hoonaardsingel 32a 3054 NA Rotterdam Tel.: 010 - 4226014

Kopy-adres: Robert Mol Achterdijk 31b 3161 EB Rhoon Tel.: 06 53 48 37 64

INHOUD • • • • • • • • •

Redactioneel

2

In Memoriam Jaap de Vin

4

In Memoriam Beer Ouwerkerk

6

Onder de hamer 27

8

•

Elvin Post, een onmiskenbaar talent 30

De Veelpleger

11

Rocco Ravishes Texel

12

Les Mesdemoiselles

20

Een Gelukkige(r) Nieuwjaar

23

10 vragen aan Feiko van den Oever 24

• • • • • • • • •

Nostalgie

32

Crypto + oplossing

34

The House of Lords

35

Cricketseizoen 2004

36

Gloednieuw

39

Weer terug

41

Wij stellen aan U voor ...

44

Kampong

48

Kort uit de krant

52

REDACTIONEEL

Gedreven ‘Het was een beetje koud in de hal..’ Mijn voetballende vrienden uit V.O.C 8 keken mij op donderdagavond 19 februari met grote ogen aan toen ik antwoord gaf op de vraag hoe mijn crickettraining was. ‘Koud? Wij hebben net getraind onder omstandigheden waar Elfstedentocht-rijders uit ’63 nog voor thuisblijven! Die cricketers. hebben ze een hal, staan ze nog te klagen!’ Hoewel ons gesprek natuurlijk een humoristische ondertoon had, is dit typisch een voorbeeld van de misvattingen en onbegrippen tussen de voetbal- en cricketafdeling van V.O.C. Het blijft nu eenmaal een moeizaam en meestal nutteloos 2

proces iemand te vertellen over de cricketsport. Ik wordt in het dagelijks leven regelmatig geconfronteerd met dit probleem. ‘Ik leg het later nog wel een keer uit’ is meestal mijn reddende zin, als ik voel dat mijn tekst en uitleg niet doordringt tot het meisje aan de bar van de Amsterdamse nachtclub Jimmy Woo. ‘Maar duurt zo’n wedstrijd dan de hele dag?’ ‘En draag je dan ook van die witte pakjes?’ Kansloos. Cricket is soms even onverkoopbaar als een tweedehands Lada met versleten remmen. Een andere klassieker in deze categorie is een klasgenootje van het Rotterdamse Montessori Lyceum. Zij wenste mij na de diploma-uitreiking van HAVO 5 in 1998 nog veel succes met het verdere verloop van mijn croquetcarrière. (Van Dale: “spel dat op een gladgeschoren grasveld gespeeld wordt, waarbij houten ballen met houten hamers met lange steel door boogjes van metaaldraad of hoepeltjes welke in zekere orde in de grond gezet zijn, gedreven worden.”) Vijf jaar lang dacht zij dat ik mijn zondagen vulde met het ‘drijven’ van houten ballen! Ik had al geen hoge croquetpet van haar op, dus heb ik haar maar luid en duidelijk de waarheid verteld: ‘Croquet is fysiek best zwaar en tegenwoordig gebruiken we aluminium hamers! Wat denk je wel niet?’ Gedreven, drive, driven, cover-drive. Shit! Cricket en croquet zijn qua terminologie toch met elkaar verbonden. Misvattingen over de cricketsport zullen altijd mijn obstakels zijn in het leven. Het zijn metalen boogjes waar de bal niet

doorheen kan. Toch krijgen steeds meer mensen in mijn omgeving interesse in én respect voor de sport die ik sinds mijn elfde beoefen. Mijn goede vriend Tristan van Rijn, aanvoerder van VOC 8, heeft meer cricketwedstrijden dan colleges gevolgd tijdens zijn studietijd in Dublin vorig jaar. En ook Jeroen van Eeghen, de bescheiden voetballer uit VOC 2, is al jaren idolaat van het Australische cricketteam. (Jeroen beweert puur Aussiebloed te hebben en vult zijn dag met het afgeven op de Nederlandse sportmentaliteit. Door zijn Nederlandse uiterlijk én paspoort hoeft niemand hem echter serieus te nemen). Gedreven is misschien wel ook de juiste verwoording van de houding van het eerste cricketteam dit jaar. De sporthal heeft een stimulerend effect op de selectiespelers. Onder leiding van Paul Brous, de nieuwe leermeester uit Zimbabwe, is er deze winter enthousiast getraind. Daarnaast zijn de donderdagavonden op VOC voor het eerst rijkelijk gevuld met een mix van voetbal en cricket. Onder het

genot van een biertje praten cricketers over voetbal en voetballers over cricket. Dat deze conversaties over het algemeen vrij onzinnig zijn neemt niets weg van het feit dat het gewoon heel gezellig is. Tegen de tijd dat deze editie van Vocabulaire bij u op de deurmat ligt, moet het cricketseizoen nog worden ingezet en hoop ik dat mijn voetballende collega’s genoeg leren ballen door de witte poortjes hebben gedreven om zich te handhaven in de 3e klasse. De cricketers mogen zich in ieder geval opmaken voor de openingswedstrijd op Koninginnedag tegen de Engelse County Middlesex. Wat de verwachtingen ook mogen zijn dit seizoen, de opening kan niet meer stuk. Van dit nummer van het Vocabulaire kunt u in ieder geval verwachten dat de rubrieken wederom rijkelijk gevuld zijn. Namens de redactie wens ik u dan ook veel leesplezier!

Ben Goedegebuur

Lijnbaan 59 3012 EL Rotterdam Tel.010 - 413 11 22 Lederwaren - Reisartikelen 3

IN MEMORIAM JAAP DE VIN (1921-2004) Het is zo buitengewoon toepasselijk om te zeggen, dat nu Jaap er niet meer is, wij hem in onze vereniging enorm zullen missen. Dat is natuurlijk ook zo, laat daar geen misverstand over bestaan, maar feitelijk misten wij Jaap al veel langer. Jaap verloor reeds geruime tijd geleden letterlijk het zicht op V.O.C., omdat de ogen niet langer wilden en wat had je daar te zoeken, als je jouw meest geliefde sport alleen nog maar kon horen. Hoe graag had hij niet het afscheidsdiner van het oude terrein met alle bestuursleden en exbestuursleden meegemaakt. Helaas, het lukte niet. Hoe graag zou hij niet een blik hebben willen werpen op het nieuwe V.O.C. terrein, maar het slechts kunnen “ruiken” van het complex was, pogingen van een aantal collega oud-bestuursleden ten spijt, een niet haalbaar alternatief. Het contact dat Jaap nog onderhield met het bestuur van V.O.C. was, en dat zal niemand verrassen, met de man verantwoordelijk voor het geschreven woord, onze secretaris. Konden hem de stukken niet in extra grote letters opgestuurd worden? Of anders zou zijn vrouw de jaarverslagen en notulen wel voorlezen om toch maar zo weinig mogelijk te missen. Wat een contrast met vele decennia eerder, toen Jaap in 1969 als kersvers secretaris zelf verantwoordelijk was voor het op voorhand publiceren van de jaarverslagen in het clubblad, zodat de leden er goed kennis van konden nemen en de algemene vergadering niet door onnodig voorleeswerk werd opgehouden. Het was waarschijnlijk zijn meest opvallende daad tijdens een kortstondig dienstverband van 4

twee jaar als secretaris, in een bestuur met onder meer Mart Castelein, Ton Taselaar en Piet van Schooneveld, oud collega’s die we nu nog wekelijks, zo niet dagelijks bij ons op de vereniging tegenkomen. Begin tachtiger jaren zou Jaap voor drie jaar terugkeren in het bestuur, dit maal als cricketcommissaris. Cricket was immers zijn grote passie, ondanks dat zijn battinggemiddelde tijdens zijn beperkte carriere in onze veteranen nooit de dubbele cijfers zou halen. Zijn pose als fielder zullen wij echter nimmer vergeten, menige blauwe plek op zijn scheenbenen ten spijt. Voor zijn medebestuursleden was Jaap een degelijke, prettige en loyale bestuurder. Achter deze uiterst nette collega schuilde een bestuurder, die als het nodig was kon opvallen door onvervalste Rotterdamse krachttermen, maar ook met kwinkslagen voorzien van zijn eigen bijzondere humor. Het is ook die tijd, dat ik als aanvoerder van het eerste cricketteam zelf te maken kreeg met Jaap. Hij moest als cricketcommissaris de moeilijkste jongen van de klas, die oorspronkelijk captain was gemaakt omdat je dan het minste last met hem had, in het gareel zien te houden. Ondanks dat onze cricketbagage nogal uiteen liep moet ik zeggen dat wij heel plezierig samen hebben gewerkt. Het enige werkelijke meningsverschil dat wij toen over de selectie van ‘ene’ Rob Vos hebben gehad, eindigde in een dilemma toen ik mijn portefeuille uit mijn binnenzak haalde en vervolgens vlak voor Jaap op tafel gooide. Jaap mompelde zo iets van: “Je wilt me toch niet omkopen of zo” en ik antwoordde dat het hier geen omkoping dan wel een

portefeuille kwestie betrof. “Ja, als de zaken zo liggen dan geloof ik dat we deze jongen toch maar een kans in het eerste moeten geven”, zei hij en daarna hebben we er lachend een biertje op gedronken. De gouden verenigingsspeld en het Lidmaatschap van Verdienste heeft Jaap echter niet alleen aan het bestuurslidmaatschap te danken. Hij was betrokken bij tal van andere activiteiten. Hoe lang heeft hij wel niet de ledenadministratie gedaan? Hij was actief meedenker in de eerste Commissie Nieuw V.O.C, die in de 70-er jaren in het leven werd geroepen om V.O.C. en haar activiteiten eventueel uit te breiden. Hij was mede-initiatiefnemer van de zo genaamde notariële schenkingen waardoor de financiën weer op orde konden komen. Hij bemiddelde bij de sponsorovereenkomst met Otis, hij loodste het prestigieuze Johnnie Walker veteranentoernooi binnen en last but not least is hij één van de weinige clubleden geweest die onderdeel hebben uitgemaakt van het KNCB bestuur, naar verluidt als een van de betere penningmeesters uit de 120 jarige geschiedenis van de bond. Echter, ik zal me Jaap vooral blijven herinneren als een zeer betrokken cricketsupporter, die nadat hij de verrichtingen

van zoon Frans moest ontberen zijn aandacht moeiteloos botvierde op het eerste team. Als supporter heeft hij vele mooie momenten mee kunnen maken, tijdens een periode waarover de geschiedenis wellicht in de toekomst zal oordelen dat het de meest succesvolle periode uit de clubhistorie is geweest. Dat heeft hij kunnen voelen, ruiken, horen en vooral: hij heeft dat met eigen ogen kunnen zien. Het was hem van harte gegund. Jaap, rust in vrede. Rob van Weelde

5

IN MEMORIAM BEER OUWERKERK 22 januari 1946 Mogelijk kent u de stropdas die door Beer is ontworpen ter gelegenheid van het 105 jarig bestaan van VOC. Fel groen en blauw gekleurde banen met daarop diverse afbeeldingen van een voetballer en een cricketer. Tot op de dag van zijn crematie heb ik de das nooit gedragen, want ik vond hem niet echt mooi en wat lastig te combineren met een grijs pak. Ik heb dat Beer indertijd - zij het na enig aarzelen - ook verteld. Beer vond natuurlijk dat ik niet zo moest zeuren, dat ik het niet begreep en dat ik er geen verstand van had. Jij maakt een denkfout zei hij. En de discussie was gesloten. De “denkfout” was een gevleugeld woord van Beer dat hij met graagte gebruikte als hij het niet met je eens was of wilde zijn. Die stelligheid waarmee hij dat uitsprak, was een kracht van Beer en soms ook zijn makke. Want wat kon die vent eigenwijs zijn. Hij behoorde tevens tot de categorie mensen die meest verschrikkelijke dingen kunnen zeggen zonder dat ze er klappen bij oplopen. Kortom, Beer was een unieke combinatie van een ongelikte Beer, heer Beer, maar ook een soort van Papa Beer en in overdrachtelijke zin een beer om te knuffelen, want sociaal, gul, gastvrij en zorgzaam kon hij ook zijn. Ik heb Beer zo’n 30 jaar geleden leren kennen op VOC. In tegenstelling tot vele andere Ouwerkerken die vrijwel vanaf hun geboorte lid waren van VOC, verkoos Beer pas rond de leeftijd van 25 lid te worden van VOC. Vanaf het begin af aan koos hij voor het gezelligheids voetbal, waarbij het 9e elftal zijn elftal is geworden. Voor 6

31 december 2003 dit team organiseerde hij regelmatig allerlei activiteiten rondom het voetbal. Op een zeker moment vatte Beer het plan op om met een aantal VOC-ers een nieuw cricketteam op te richten, waarvoor hij de naam "The irrepressible seventh" bedacht. Dit team bestond voor de helft uit voetballers, die al geruime tijd gestopt waren met cricketten of dat van plan waren en voetballers, waaronder hijzelf, die het spel nog moesten leren. Eén Ouwerkerk vond hij wat aan de magere kant, daarom omringde hij zich voor alle zekerheid met broer Cees, en de neven Willem en Niek, De zaken werden serieus aangepakt. Als je opgesteld wilde worden was het verstandig om te komen trainen op dinsdag of donderdagavond. Ook had hij snel in de gaten, dat het bij de thuiswedstrijden handig was om ook de partners van de heren cricketers erbij te betrekken. Dat was niet zomaar een trucje, Hij vond het fijn als iedereen het naar zijn zin had en kon daar zichtbaar van genieten. Ook voor de kinderen die meekwamen was hij over het algemeen uiterst attent. De lunches en de derde innings waren altijd overvloedig en goed verzorgd, aangezien Beer op dit gebied voor de nodige sponsoring gezorgd had. Naast de cricketcompetitie organiseerde Beer allerlei evenementen erom heen. Vanaf BBQ’s, een bezoek aan een concert van Dire Straits in de Doelen (waarbij neef Willem in driedelig grijs het presteerde om in slaap te vallen) tot het organiseren van de vrijgezellenavonden. Hij zorgde

voor deelname van VOC aan de bierstumpwedstrijden bij HBS. Om de spelregelkennis te vergroten is bijna het gehele elftal door hem op umpire cursus gestuurd. We zijn met 18 VOC-ers naar Lords geweest om een testmatch te bekijken tegen the West Indies. Voor iedereen had hij een trui laten maken met logo waarop stond: "The Irrepressibles on Lords". Op school had Beer kennelijk niet altijd vooraan gezeten tijdens de lessen Engels. De taalpuristen onder ons hebben hem daar tot in lengte van dagen over onderhouden. Met dat Engels van hem worstelde hij wel meer. Dat bleek ook toen wij met een paar VOC-ers naar een cricketshop gingen om wat cricketspullen aan te schaffen. Beer wilde graag een paar wicketkeephandschoenen kopen en bracht de shopkeeper geheel in verwarring door te vragen naar een paar wicketkeeping handkerchieves. Daar had die man nog nooit van gehoord. Een andere anekdote is Beer zijn opdracht aan een Londense taxichauffeur om hem naar cafe The Swan te brengen. Tja welke van de 38. Naast veel pret hebben we ook minder aangename zaken meegemaakt. De insiders herinneren zich nog ongetwijfeld alle perikelen rond het lustrumfeest in 1980. VOC heeft er een vaste geschillencommissie aan over gehouden. Een grotere impact had het auto-ongeluk dat in augustus 1982 plaatsvond nadat we met het hele team in Amsterdam gecricket en gegeten hadden. Bij de terugreis ‘s-nachts werd de auto waarin Beer , Jan Offerman en Ewoud Zwolsman zaten, aangereden door een wegpiraat, waardoor de auto op zijn kop in een sloot belandde. Beer heeft toen de pezen van zijn linkerhand zeer ernstig beschadigd in een ultie-

me poging te redden wat er te redden viel. Ewoud is helaas om het leven gekomen. Beer’s hand is nooit meer voldoende hersteld, waardoor hij o.a. niet goed in staat was om zelfstandig alle schetsen uit te werken voor zijn dasontwerpen. En afhankelijk zijn van anderen daar kon hij niet zo goed tegen.Ook was het hem niet meer gegeven om een cricketbat of tennisracket vast te houden. Zelf sporten was er dus niet bij. Er is zelfs een periode geweest dat Beer niet of nauwelijks op VOC te vinden was. Na de oprichting van de Bloedhonden werd hij weer wat enthousiaster. De laatste jaren was hij gelukkig weer zeer regelmatig langs de kant van het cricketveld te vinden tot in Zuid Afrika toe. Daar waren ze zelfs zo blij met zijn komst dat er aan twee zijden 7

van het veld grote tenten stonden met in grote letters BEER erop. Bij die tenten was hij dan ook steevast te vinden. Beer’s finest moment bij het cricket was het behalen van het kampioenschap met het onvolprezen zevende in 1978. Zelf had hij daar een bijzondere bijdrage aan geleverd door in de wedstrijd tegen VCC III 103 not out te scoren. Alle teamgenoten verraste hij aan het einde van het seizoen met een door hem zelf ontworpen herinneringsschildje voorzien van de prozaïsche tekst: "If you say the cricketgame is not worth the candle, than we fly of the handle". Waarmee hij wilde zeggen: als iemand zegt dat ie het cricketspel niet de moeite waard vindt dan geven wij hem ervan langs.

En nu ik nog eens naar die das kijk, begrijp ik waarom hij mij er destijds van langs gaf, toen ik commentaar leverde op deze das. Want wat is er nu eigenlijk mis aan dit bijzonder en bont gekleurd exemplaar. Dit is een stukje van Beer, die immers ook als een bijzonder en bont gekleurd exemplaar te kenschetsen valt. Deze das zal ik dus voortaan koesteren en de moeite waard blijven vinden zoals ik mijn herinneringen aan Beer ook zal koesteren en de moeite waard zal blijven vinden. Ik ben verbijsterd en bedroefd dat hij er niet meer is, maar ik ben blij hem gekend te hebben. Luuk Bannink

ONDER DE HAMER (27) Tijdens de krokusvakantie, genoemd naar die bloementjes die tijdens deze vakantieweek volstrekt waren ondergesneeuwd, ben ik weer met het gezin een weekje naar Engeland getogen. Wij hebben nu eenmaal een zwak voor The Old Country en haar hoofdstad. Juist daarom leggen wij zoveel mogelijk kilometers af in van die Londense wereldtaxi’s. Immers, in de Underground zie je niks en je wilt toch genieten van bijvoorbeeld de wisseling van de wacht bij Buckingham Palace? Zo stijf als het er aan toe gaat bij deze wisseling van de wacht, hoe losjes het is bij de variant van onze vereniging. De overgang van het ene sportseizoen naar het andere, soms voorzien van een geringe overlapping, heeft eigenlijk wel wat. Zoals het er nu uit ziet krijgen we zelfs een herinvoering van de eind-augustus-wisseling-van-de-wacht! De één vindt het jammer dat het seizoen al weer voorbij is, de 8

geeft ons grote nieuwe cricket hoofdveld met haar square een extra dimensie aan die uitdaging. Ik ben in ieder geval buitengewoon benieuwd en als ik mijn oor goed te luisteren heb gelegd; velen met mij. Ik heb er wel een goed gevoel over, omdat ik merk dat er weer een ouderwetse cricketbeleving te bespeuren valt, waar er weer cricket gesproken, cricket gedacht en misschien wel cricket gedroomd wordt. Dat dit, ongeacht het (al dan niet) aanwezige talent, een must is heb ik onlangs weer gezien tijdens hetzelfde bezoek aan Londen waar ik het al eerder over had. Ik had voor mijn zoon en mijzelf een kaartje weten te bemachtigen voor de replay van het derby FA cup duel West Ham United tegen Fulham (met Van der Sar). Omdat ik ooit zelf op zeer jonge leeftijd te gast was bij West Ham, heb ik altijd een zwak gehad voor die club, niet in de laatste

plaats vanwege die fantastische wijnroodpaarse shirts met lichtblauwe mauwen. Westham speelt helaas geen Premiership meer, maar slechts Division One. Het maakt voor bekervoetbal geen bliksem uit en voor het stadion ook al niet. Een uitverkocht huis met 32.000 toeschouwers (dus zeg maar een soort PSV stadion!) met vader en zoon midden tussen de West Ham supporters achter de goal. Bij het West Ham ’bubbles’-volkslied krijgen we het eerste kippenvel en het zou nog vele malen volgen. Niet omdat het voetbal nu zo fantastisch was en ook al niet vanwege de uitslag (0-3, had 3-0 moeten zijn maar Edwin keepte foutloos), maar die beleving van publiek en spelers. Werkelijk fantastisch en wat een verademing na al die Studio Sport uitzendingen met zogenaamde hoogtepunten van ons rekenvoetbal. Rob van Weelde

Onder de vlag van ORIENT SHIPPING - ROTTERDAM vervoeren wij al meer dan 30 jaar bulkgoederen over de gehele wereld. Daaruit spreekt vertrouwen. Niet voor niets voegden wij ‘CONFIDENCE’ toe aan onze vloot van 25 bulkcarriers.

ander heeft al lang naar het einde gesnakt, maar in ieder geval zijn de sporters die het roer overnemen supergemotiveerd om na een serieuze oefencampagne zichzelf en hun teamgenoten te testen als het er werkelijk om gaat. En zo zal het bij de overgang van voetbal- naar het cricketseizoen niet anders gaan. Door de hal hebben onze cricketers zich langer en beter dan ooit kunnen voorbereiden en ongetwijfeld 9

Onze vergaderarrangementen

DE VEELPLEGER.

Vergaderen, even weer de koppen bijelkaar, de zaken op elkaar afstemmen. Een goede sfeer tijdens de vergadering draagt bij aan het succes.

Vliegveldweg 59-61 3043 NT Rotterdam (010) 462 55 66 (010) 462 22 66 [email protected] www.airporthotel.nl

In het Best Western Rotterdam Airport Hotel wordt de juiste sfeer voor u gecreëerd. Dankzij de verschillende vergaderarrangementen maken wij het u makkelijk en weet u voor uw bijeenkomst wat de kosten precies zijn. U gaat geheel onbezorgd de vergadering in!

R•E•C 7401

dé basis voor uw zakelijke bijeenkomst

Onze moedertaal is constant in beweging en verschaft zich regelmatig nieuwe woorden en begrippen. Op zich niets bijzonders natuurlijk, dat doet elke taal, maar die van ons is doet dat wel heel erg nadrukkelijk. Het jaar 2004 heeft nog maar net de eerste wankele schreden gezet, of er wordt alweer een gloednieuwe uitdrukking aan ons vocabulaire toegevoegd: de veelpleger. Ik kende de betekenis niet, maar bij navraag bleek het iemand te zijn die bij herhaling dingen pleegt (..), niet te verwarren met een verpleger, want dat is weer iets héél anders, ofschoon die weer wel een veelpleger kan zijn. Komt u eruit zo? Het opperhoofd van de Utrechtse Bromsnorren komt de eer toe dit bedacht te hebben. Hij heeft ook verzonnen dat er foto’s van zulke veelplegers in de stad moeten worden opgehangen, met naam en toenaam en desnoods met telefoon-en sofi-nummer. Over de publicatie van het integrale strafblad wordt nog nagedacht, maar wordt niet op voorhand uitgesloten. Een Oud Middeleeuws gebruik in een gloednieuw jasje, de schandpaal. Was ooit een uiterst effectief systeem, maar dan spreken we wel over een tijd dat we nog in berenvellen liepen en onze vrouwen met knotsen sloegen. Wat een tijd trouwens! Ik zou wel weten wie ik nu met een knuppel achterna zou zitten. Heleen van Royen, blijf uit mijn buurt!! In Amsterdam voelden ze blijkbaar wel iets voor dit plan en bedachten nog iets rigoureuzer: niks foto’s op lantaarnpalen en tramhuisjes, we geven het gewoon een prominent plekje in de krant. We arrangeren een ontmoeting tussen een hitsige

schrijfster en een publiciteitsgeile medicijnman, met politieke bijbedoelingen, en zetten die borrelpraat op de voorpagina. Succes verzekerd! De media stortten zich erop als de uitgehongerde wolf op Roodkapje. De buis explodeerde. Moraalridders stonden zich kwijlend voor de camera te verdringen om hun huichelachtige duit in het overvolle zakje te kunnen doen. Of wij daar nu benieuwd naar waren. De positieve kant van deze kleinburgerlijke affaire is wel, dat we mogelijk weer een praktiserend huisarts aan het snel slinkende totaal kunnen toevoegen. De drempel van de dokterskamer wordt dan voor veel patiënten weer een stuk lager bij aanhoudende en schrijnende jeuk in en om de liesstreek. Deze dokter zal daar toch ongetwijfeld wel raad op weten. Hij blijkt uiteindelijk ook maar een mens te zijn. “Dokter, ik heb zo’n brandende pijn bij het plassen”. “Dat heb ik ook. Wat zou het zijn”? Ziet u het al voor zich? Nee, ik maak me drukker om het feit dat eenderde van de in het nieuwe jaar gestopte rokers weer aan het paffen is geslagen. Ruim 350 duizend watjes hebben blijkbaar de nicotinelokroep niet kunnen weerstaan. Dat vind ik per saldo veel triester dan het van tijd tot tijd bezoeken van een inschikkelijke dame op een fiets zonder achterlicht. Een goede vriend van me, eveneens een hardnekkig roker, heeft nu een afspraak met zijn vrouw gemaakt. Hij mag thuis blijven inhaleren, mits hij maar niet uitblaast. Cees 11

ROCCO RAVISHES TEXEL Vanwege het overweldigende succes van het trainingskamp op Texel van 2003, en de gunstige uitwerking die dit achteraf bleek te hebben op de resultaten, trokken wij dit jaar opnieuw naar het meest zuidelijk gelegen Waddeneiland. Het aantal mensen waarmee wij afreisden bedroeg bijna tweemaal zo veel als de gemiddelde trainingsopkomst. Kennelijk was iedereen toe aan een brokje ontspanning na de teleurstellende resultaten van de laatste maanden. Gehoopt werd dat na opnieuw een succesvolle Texelsessie het vervolg van de competitie op een net zo voortvarende manier zou verlopen als vorig jaar. Op vrijdagavond verzamelden wij bij een Grieks restaurant dat werd gerund door een aantal typische niet-Grieken die ons een niet altijd even goed doorbakken Turkse hap voorschotelden. Dit abominabele kookwerk zette de groep meteen op scherp voor de eerste competitiewedstrijd van het nieuwe jaar tegen onze vrienden van GLZ. Het eerste doel van het trainingskamp was dus al na krap 2 uur verblijf op Texel bereikt. Robbie de Widt trachtte de opgefokte stemming te temperen door kalm duidelijk te maken dat de

12

wedstrijd tegen GLZ niet belangrijker was dan alle andere die nog zouden volgen. Later op de avond liet ook Robbie echter weten van “die jongens toch wel erg graag te willen winnen”. Ondanks het feit dat de restauranthouder een grote bijdrage had geleverd aan het op scherp zetten van de groep meende Frank Klein vanwege het matige eten wraak te moeten nemen door het meenemen van een souvenir (een houten ketting, thans te bewonderen in de vitrine op VOC). Vanuit het restaurant vertrokken wij naar café “De Zwaan” waar wij ook vorig jaar al menig uur hebben doorgebracht. In “De Zwaan” gingen snel de eerste pijlen richting dartbord, ter voorbereiding van het Texel Open dat daar de volgende dag zou plaatsvinden. Dit toernooi werd vorig jaar glorieus gewonnen door de combinatie Koets/Boudewijn en Koets was erop gebrand zijn titel dit jaar met succes te verdedigen. Bas Kraan en Koets ontspanden zich tussen het gooien door door relaxed tegen de pasgeverfde houten wand te leunen waarna zij zich oprecht verbaasd toonden toen op hun truien rode verfsporen zicht-

Coach Koets kijkt bedenkelijk na zijn verloren dartsfinale

baar bleken te zijn. Verbolgen haalden zij verhaal bij de café-eigenaar die bereid bleek eventuele schade via de verzekering te regelen. Bas Kraan reageerde op dit voorstel met de tekst: “OK, dan gaan we nu naar buiten, jij en ik!”. Aangezien het inmiddels ver na middernacht was en het plaatselijke verzekeringskantoor waarschijnlijk al gesloten was vond de cafébaas het beter niet op dit voorstel in te gaan. De volgende dag werd begonnen met een lichte duurloop die ons door het platteland rondom Herberg “Panorama” voerde. Ondanks het feit dat de duurloop slechts enkele kilometers lang was meende een enkeling het parcours aanzienlijk te moeten bekorten door dwars door een weiland richting “Panorama” te koersen. Een van deze mensen kwam dit, met een verwijzing naar zijn achternaam, op de bijnaam Wijland te staan. Onder deze naam werd hij ’s avonds als all-time high-score houder vereeuwigd in diverse spelletjes in de Photoplaymachine van “De Zwaan”. Dit overigens zonder de twee verantwoordelijken, die speciaal hiervoor eerder die dag drie kostbare uren van hun verblijf op

Texel hadden opgeofferd, te bedanken. Tijdens deze recordpogingen werden zij door een zeer vriendelijke cafébaas, waarschijnlijk ingegeven door angst voor represailles van het duo Kraan/Koets, bestookt met een lawine aan bier, kippenpoten en andere snacks. ’s Avonds was het dan eindelijk tijd voor het darttoernooi. Door de afwezigheid van voormalig finalist Jan Jaap, een redelijk gunstige loting en een sterke dubbelpartner was de verwachting dat Koets, gemotiveerd door het verfincident van de avond daarvoor, zijn titel met succes zou kunnen

Bas ontdekt verf op zijn trui

verdedigen. Ter voorbereiding op het toernooi keken wij op verzoek van Niels van der Kooij, zelfverklaard Barney-volgeling, eerst hoe Barney op de Embassy werd uitgeschakeld. Daarna werd, tijdens een diner in restaurant “De vliegende 13

Trofee 2

koe”, de speler van de maand bekendgemaakt. Deze eer viel toe aan Diederik Oosting, die voor zijn bijzondere prestaties werd beloond met het speler van de maand shirt, en twee prachtige trofeeën (zie foto’s) die hij ontroerd in ontvangst nam. Tevens werd tijdens het eten per telefoon een dankwoord uitgesproken aan

Trofee 1

14

Berend-Jan Taken zonder wie het trainingskamp aanmerkelijk duurder zou zijn uitgevallen. Frank Klein nam wederom een souvenir mee uit het restaurant, dit maal een bril, model Fritz Korbach. Deze is niet geschikt bevonden om te worden tentoongesteld in de vitrine op VOC. Ondanks de prijzenregen die op zijn hoofd was neergedaald bleek de honger van “kleine” Diederik naar eretitels nog niet gestild. Dit uitte zich tijdens het darttoernooi in een van de grootste verrassingen van dit weekeinde. Nota bene samen met Wouter van den Berg (“mag ik in Robbie’s bed?”) won hij van het onverslaanbaar geachte duo Koets/Hendriks. Er wordt gefluisterd dat deze deceptie de directe aanleiding was voor Koets om na dit seizoen naar Wippolder te vertrekken. Na uitvoerig onderzoek bij verschillende amateurclubs in de regio Rijnmond bleken de selectiespelers van Wippolder immers als verreweg de minst getalenteerde darters te boek te staan. Tim Roldaan verwerkte zijn vroege uitschakeling moederziel alleen op het biljart, waar hij een imitatie ten beste gaf van zijn grote idool Rocco Siffredi, dit tot grote onvrede van een Texelse schone: “Haal hem er eens vanaf. Dit kan echt niet.”. Zondagmorgen werden wij nog geacht een golfclinic te volgen. Aangezien het noodweer was had niemand hier veel zin in maar omdat het nu eenmaal was besproken gingen we, hopend op een afgelasting, toch maar richting “De Texelse”. Nadat we een uurtje in de stromende regen hadden afgeslagen en Bas en Tjapko om volstrekt onduidelijke redenen een zeer fraaie, door de golfvereniging beschikbaar gestelde, prijs in ontvangst hadden mogen

Er wordt resoluut opgeruimd door de V.D.L. verdediging

nemen, aanvaardden wij de thuisreis. Bij de hervatting van de competitie bleek de ploeg inderdaad min of meer op scherp te staan. GLZ werd thuis althans met 3-0 verslagen. De week daarop bleek de op Texel hernieuwde inspiratie echter alweer volledig afwezig. In een slappe wedstrijd werd met 3-2 verloren van Zwervers Capelle. In deze wedstrijd kreeg Elvin zijn eerste rode kaart in meer dan 10 seizoenen VOC 1. Dit vanwege het vasthouden van een volgens de zeer warrig fluitende leidsman doorgebroken speler. Hierna volgde de dubbele confrontatie met virtueel koploper VEP. Aan de Hazelaarweg werd de Woerdense club met 3-0 verslagen, een overwinning waarop niets viel af te dingen. Als de voorwaartsen het vizier wat meer op scherp hadden gehad, zou de overwinning aanmerkelijk groter hebben kunnen uitvallen. In deze wedstrijd waren wij getuige van een van

ROB DE WIDT

voor al uw drukwerk ROB DE WIDT Pannekoekstraat 42a 3011 LH Rotterdam Telefoon 010 - 412 76 14 Fax 010 - 412 59 80 E-mail [email protected]

15

“Spitsuur” in ons strafschopgebied thuis tegen V.D.L.

V.O.C. EN SPONSORS STEUNEN C.F. 16

de meest memorabele goals van dit seizoen. Robbie - de laatste weken in absolute bloedvorm - tilde de bal vanaf een meter of 50 over de vijandelijke doelman en liet op deze manier de 2-0 aantekenen. Een klap die VEP niet meer te boven kwam. Een week laten moesten wij aantreden in Woerden. Onder erbarmelijk weersomstandigheden was het ditmaal VEP dat in een gelijkopgaande wedstrijd aan het langste eind trok: 1-0. De laatste wedstrijd die op het moment van schrijven is gespeeld was de thuiswedstrijd tegen het hooggeklasseerde VDL. Eindelijk hadden wij wat het scoreverloop betreft nu eens het geluk aan onze zijde. In een spannende wedstrijd scoorde de nieuwe aanvoerder Foppo Spuij vlak voor tijd met een ziedend schot in de kruising de 2-1, nadat eerder Robbie met een weergaloze vrije trap een 0-1 achterstand had weggewerkt. Een van de grootste problemen geduren17

Robert de Widt controleert, terwijl Tim Roldaan goedkeurend toekijkt.

de de eerste seizoenshelft was - mede met dank aan een der ondergetekenden - gelegen in de afwerking. Vrijwel iedere wed-

strijd verschijnen er 3 a 4 keer VOC’ers volledig vrij voor de vijandelijke keeper. Tot doelpunten leidt dit echter maar in een

relatief klein aantal gevallen. Daarom zijn wij blij met de terugkeer van Jeroen van Eeghen. Jeroen, teruggekeerd uit Engeland nadat hij daar niet in staat bleek een contract af te dwingen, voelde het verwachtingspatroon rondom zijn persoon perfect aan en bedong dan ook dat hij bij zijn rentree met rugnummer 10 mocht spelen. Uiteraard ging hij gewoon door waarmee hij in augustus was gestopt: scoren. Gelukkig maar, want Jeroen was nog niet terug of Wouter Verwer vertrok ook voor enkele maanden richting Engeland. Hij zette zijn afscheid luister bij door na afloop van de thuiswedstrijd tegen VEP voor de gehele selectie een prima Mexicaanse maaltijd in elkaar te draaien. Wouter, nogmaals bedankt hiervoor, en we hopen dat je weer geheel fit terugkeert uit Engeland. Hopelijk zijn op het moment dat deze

Vocabulaire verschijnt de beoogde doelstellingen voor dit seizoen behaald. Voor het eerste elftal betekent dit handhaving in de derde klasse, voor het tweede een goede klassering in de top van de ranglijst. Het zou een mooi en passend afscheidscadeau zijn aan de beide trainers Hans en Koets, die onze club na drie jaar gaan verlaten. Wat er dit seizoen ook gebeurt, hoogtepunt in deze drie jaar zal ongetwijfeld het successeizoen 2002-2003 blijven, toen VOC 1 kampioen werd en VOC 2 eveneens promoveerde naar een hogere klasse. Het lijkt ons passend om af te sluiten door beide trainers op deze plaats te bedanken voor drie mooie jaren. Namens de gehele selectie: Hans en Koets, bedankt!

André Hendriks en Elvin Post

UW E I N

WHAT’S YOUR DRIVE? 18

19

LES MESDEMOISELLES DE VOC VOC is een mannenclub, natuurlijk, maar geen mannelijk bolwerk dat zonder de inspanningen van vrouwen overeind blijft. Daarom stelt VOCabulaire ieder nummer een gezichtsbepalende ( jonge)dame nader aan het manvolk voor. Wat vinden vrouwen van VOC.

Naam : Leeftijd: Beroep: Gezinssamenstelling: Functie bij VOC :

Astrid Barca-Bouwman. 58 jaar. manager van de familie Barca. getrouwd met Antonio en moeder van Tony en Claudia. trouwste supporter.

Zoals te doen gebruikelijk bij de familie Barca werden uw redacteuren met grote gastvrijheid door Astrid ontvangen. Uiteraard hadden wij niet voor niets om 12.00 uur met haar voor ons gesprek afgesproken. Geen “willen jullie koffie”, maar een heerlijke Spaanse wijn, vergezeld 20

door prachtige, dun met de hand gesneden, Spaanse ham, Lomo en Spaanse mosseltjes. We hebben het bij de lunch wel eens met minder gedaan. Maar dit terzijde, want het doel van ons bezoek was uiteraard om wat meer over Astrid en haar verbondenheid met VOC te weten te komen.

“Ik heb zo’n 27 jaar als bedrijfsleidster gewerkt in het shipshandlingsbedijf van Jan Willem Kok Door hem ben ik in contact gekomen met VOC, want toen Tony in 1983 bij een vereniging wilde gaan voetballen raadde hij mij VOC aan. Tony is daarop lid van VOC geworden. Van het begin af aan ben ik altijd bij de trainingen en de wedstrijden aanwezig geweest. Tussendoor heeft hij wel drie jaar bij Feyenoord gevoetbald, maar hij is altijd bij VOC blijven cricketen. Zodoende ben ook ik altijd bij VOC betrokken gebleven. Ik ben nog steeds blij dat ik destijds het advies van Jan Willem Kok heb opgevolgd”. Uiteraard willen wij weten waarom Astrid nog steeds blij is met dit advies. “VOC is VOC, een aantrekkelijke en speciale club. Er bestaat een bepaalde

hechtheid, je begint er op je vijfde en op je zestigste ben je er nog steeds, een soort familieband krijg je, een club waar je in positieve zin aan verslaafd raakt. Dat zie je niet bij andere verenigingen. Ik heb het dan ook slecht naar mijn zin, als een wedstrijd afgelast wordt.” Ondanks deze loftuitingen zijn wij benieuwd of er wellicht toch zaken zijn, die Astrid bij VOC veranderd wil zien.Zij hoeft niet lang na te denken. “Ja, ik zou wel iets veranderd willen zien, maar dat komt waarschijnlijk doordat ik er slecht tegen kan wanneer een van onze voetbal - of cricketteams verliest, in het bijzonder het eerste. Ik denk dat er een iets strengere aanpak van de selectiespelers moet komen. Het is nu te vrijblijvend. Er moet meer discipline zijn om naar de trainingen te gaan en er

Ve s t i g i n g e n : Aangesloten bij

Straatweg 7 3051 BA Rotterdam Fax 010 - 422 30 91

Hoofdweg 66 3067 GH Rotterdam Fax 010 - 286 87 00

Oosthavenkade 39 3134 NW Vlaardingen Fax 010 - 455 37 00

Telefoon 010 - 285 88 88 E-mail: [email protected]

21

moet meer prestatiegericht gedacht en gespeeld worden. Je kan niet zomaar tijdens het seizoen met vakantie gaan.” Ook over het nieuwe VOC-complex heeft Astrid een uitgesproken mening. “Ik vind het een prachtig en geweldig complex. Er is niets op aan te merken. Hartstikke trots ben ik. Elke keer weer ga ik er met plezier naar toe; ik kijk nooit terug naar de Overschiese Kleiweg. Ik voel me er een echte VOC-er, want ook als Tony niet meer speelt blijf ik komen, zowel bij het cricket als bij het voetbal, allebei geweldig.” Aldus Astrid Barca, die naar onze eigen waarnemingen de trouwste supporter van VOC is. Immers, sinds 1983 trekt zij

22

wekelijks langs de voetbal - en cricketvelden in Nederland. In het begin om te kijken naar de jeugd – die zij en passant vervoerde -, later om ons eerste voetbal – en cricketteam te ondersteunen. Waar er ook in Nederland gespeeld wordt, Astrid is erbij; ruim op tijd aanwezig, want ze wil de aftrap of het bowlen van de eerste bal niet missen. In het evaluatiegesprek na afloop kwamen uw redacteuren tot de conclusie dat wij Astrid en Antonio nog vele jaren zullen aantreffen op de velden, waar VOC speelt. En wat te denken als Tony vader van een zoon wordt.

Arnold Klein/Cees Bruijs

EEN GELUKKIGE(R) NIEUWJAAR Er zijn weinig evenementen in het jaar waar ik zo naar uitkijk als de nieuwjaarsreceptie op VOC. Werkelijk, oud en nieuw kunnen ze wat mij betreft afschaffen, daarvoor desnoods het suikerfeest in de plaats stellen, als de nieuwjaarsreceptie op VOC maar doorgaat. Tot dit jaar dan. Dit jaar moesten we het helaas weer stellen met de zoveelste editie van ‘Ivanho’. Zet een stel zwakzinnigen op een podium, giet een vaatje of wat bier in de mannen en hup daar gaan ze: polonaise. De zoveelste bis van deze wereldact op VOC getuigde op zijn zachtst gezegd niet van briljante creativiteit noch van een fijnzinnige smaak. Okay, het is een keer leuk geweest, maar leverde nu niet meer op dan een nieuw dieptepunt. Datzelfde moet je constateren voor twee andere pijlers van de VOC-traditie op 1 januari: de Kleine Ogen Wedstrijd en de wedstrijd tussen oud eerste elftalspelers en A1. Dat waren evenementen die je niet mocht missen. Eerst thuis ruzie met de vrouw omdat je op nieuwjaarsdag al zo vroeg het huis verliet (“Wat ongezellig…”), maar je ging toch. Dan even de bobo’s en ‘rechtgeaarde’ maar o zo bejaarde VOC-ers gelukkig nieuwjaar wensen, om vervolgens met een glaasje champagne en daarna een biertje in de hand naar Oud VOC 1 - A1 te kijken. En als de kater van de avond ervoor eenmaal weer de baas was, ging je naar buiten voor de Kleine Ogen Wedstrijd. Zelfs al stond je zelf niet in het veld, het schouwspel was aantrekkelijk genoeg om er vroeg je bed voor uit te komen. Van die sfeer was op deze nieuwjaars-

dag nog maar weinig over, heb ik ervaren. Geen bruisende bijeenkomst, maar een bloedeloze receptie. Misschien dat ook de oubolligheid van de uitnodiging parten speelde. Er zou weer ‘verstaanbaar met elkaar gekeuveld’ worden over het afgelopen en het komende jaar, ‘slechts onderbroken door wat passende en stijlvolle verstrooiing.’ En hoezeer ook ik mij een ‘rechtgeaarde VOC-er’ acht, aangesproken voelde ik mij niet. Nu weet ik en u dat Nostalgia keert nooit weer. En wie naar oude tijden terugverlangt moet gewoon een keer per jaar een gekostumeerd bal organiseren. Toch ben ik ervan overtuigd dat nieuwjaarsdag op VOC weer een groot feest kan worden. Een middag met een bruisende receptie, twee mooie voetbalwedstrijden, goede muziek, en misschien wel met een soort conference waarin het voorbije jaar nog eens op de hak wordt genomen. Zo’n middag waar je al op 1 december naar uitkijkt. Een gebeurtenis waarvoor je de avond ervoor zonder wroeging een biertje kan laten staan omdat je op 1 januari niets wil missen. Bijkomend voordeel is dat ook vrouwen zoiets leuk vinden. Een zwaarwegende reden voor mij om mij aan te melden bij het alternatieve organisatiecomité dat bestaat uit Philip van der Ent en Sanne Weeda. Gedrieën - en mogelijk met steun van anderen - willen we proberen nieuwjaarsdag 2005 op VOC opnieuw vorm te geven. Een evenement dat geen enkele ‘rechtgeaarde VOC-er’ zal mogen missen. Ad Hofstede 23

10 VRAGEN AAN ….. FEIKO VAN DEN OEVER. Ditmaal hebben we ons aan tafel gezet met iemand wiens leven voor een niet onbelangrijk deel wordt beheerst door de RC & VV V.O.C. Een man die zich de afgelopen decennia op diverse terreinen binnen de vereniging meer dan verdienstelijk heeft gemaakt en daarvoor tijdens de laatste algemene vergadering is benoemd tot Lid van Verdienste. Via zijn lieftallige vrouw Trix, die minstens evenveel roodzwarte bloedlichaampjes herbergt als haar echtgenoot, hebben we deze bescheiden en altijd relativerende clubman kunnen verleiden tot dit interview. We wilden nu wel eens weten hoe hij werkelijk tegen de club aankijkt. We stelden hem de volgende 10 vragen: * Hoelang is het nu alweer geleden dat jij werd aangemeld als lid van V.O.C., en hoe ziet jouw carrière, om dit woord maar eens te gebruiken, er in grove lijnen uit? “Dan moet ik wel heel erg goed gaan nadenken. Ik ben lid geworden in 1960, ik was toen 9 jaar, omdat mijn vader Jan Groen goed kende. Ik moest voor de Ballotagecommissie verschijnen in restaurant Plaswijck, maar daar kan ik me geen bal meer van herinneren. Ik werd in ieder geval aangenomen en ben eerst gaan voetballen. Later toen ik een jaar of 15 was ben ik ook gaan cricketen. Aanvankelijk was ik keeper en ben pas in A1 gaan voetballen. Na A1, of beter gezegd tijdens die periode al, maakte ik mijn debuut in het eerste. Daar heb ik tot pakweg mijn dertigste vast in gespeeld, daarna niet meer zo frequent. Als ik mij goed herinner was mijn laatste optreden in V.O.C.1 als invaller tijdens de dramatisch verloren beslissingswedstrijd tegen D.H.L. op het veld van T.O.G.B. (Pinksteren 1984, red) Zoals ik al zei, ben ik vanaf mijn vijftiende gaan cricketen, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat daar weinig zinnigs over valt te vertellen. Ik kon nu eenmaal niet zo geweldig goed cricketen, ofschoon ik in een jaar dat het 1e team kampioen 24

van Nederland werd één wedstrijd heb meegedaan. Tijdens de huldiging op het stadhuis, waarvoor ik ook was uitgenodigd, ging er dan ook een akelig gefluister door de rijen van: wat doet die vent daar in hemelsnaam nu bij? Het was achteraf wel een opsteker, vooral omdat we een jaar lang gratis toegang kregen voor de activiteiten in Ahoy. Al met al een nuttig eenmalig optreden dus”. * Je bent precies acht jaar bestuurslid geweest, met als belangrijkste taak de sterk groeiende voetbaljeugdafdeling in goede banen te leiden. Als je daarop terug

kijkt, wat zijn voor jouw dan de meest memorabele momenten geweest? “Even voor de juistheid. Ik ben begonnen in 1995 als commissaris voetbal, dus jeugd en senioren. Omdat dat op een gegeven moment niet meer door één man te behappen viel, als gevolg van de explosieve groei van de jeugdafdeling, is Bert Roldaan verantwoordelijk geworden voor de seniorenafdeling en ben ik me uitsluitend met de jeugd gaan bemoeien. Een specifiek memorabel moment kan ik niet noemen. Wel is er in de loop der jaren het een en ander binnen de vereniging veranderd. De houding van vrijblijvend sport bedrijven is toch een beetje omgegaan naar een wat ambitieuzere aanpak, gericht op een betere opleiding van voetballertjes. De komst van Bart Gaell als jeugdcoördinator mag gezien worden als een belangrijk voorbeeld van deze verandering naast het aantrekken van deskundige trainers. Ook de jeugdcommissie heeft de afgelopen jaren een sterke groei ondergaan. Wanneer je echt over een hoogtepunt wilt spreken, dan is het die verandering naar het meer prestatiegerichte, zonder de gezonde kenmerken van de club uit het oog te verliezen. Uiteindelijk zijn en blijven we een amateurvereniging. Overigens zijn we er nog lang niet en is dit eigenlijk pas het begin. We hebben op dit moment goede D en C-jeugd, maar het moet nog maar blijken of dit straks spelers voor onze selectie zullen gaan worden. Ik hoop dit uiteraard van ganser harte”. * Waarom is V.O.C. de leukste club van Nederland? “Goh, wat is dat nou weer voor een vraag!? Als ik er even over nadenk, dan is er volgens mij geen vereniging die zo rela-

VAN DER HOEK ijzerwaren - gereedschappen - machines voor bouw en industrie ➔ Meer dan 50.000 artikelen in voorraad (5.000 m2 magazijnen en showrooms). ➔ 24-uur bezorgdienst (ook in Rotterdam) ➔ Deskundig advies ➔ Uitgebreide verhuur afdeling. ➔ 24-uurs (scherpe) offertedienst ➔ Dealer van alle A-merken ➔ Ook voor reparaties en NEN-keuringen. Hoofdkantoor: Rijnstraat 319, 3363 EJ Sliedrecht, T 0184-412272 / F 0184-410154 U vindt ons hoofdkantoor, showroom en magazijnen direct aan de afrit ‘SliedrechtBleskensgraaf’ A 15 Rotterdam-Gorinchem. 15 auto minuten van Rotterdam.

tiverend naar het sporten kijkt als V.O.C, waardoor er een ontspannen sfeer ontstaat die ik binnen weinig andere verenigingen aantref. V.O.C. is een tweede huis, waar voetbal en cricket meer als belangrijkste bijzaak in het leven wordt beschouwd en zeker niet als hoofdzaak. Ik denk dat ik daarom V.O.C. de leukste club vind”. * V.O.C. is de afgelopen paar jaar enorm gegroeid, dus ook veranderd Als ik me niet vergis hebben we intussen de grootste jeugdafdeling van Rotterdam. Hoe gaat zich dit verder ontwikkelen, of beter gezegd: hoe ziet V.O.C. er over 10 jaar uit? “Wanneer we het hebben over onze junioren, de A, B en C-jeugd, dan zullen we qua prestatieniveau tot de betere clubs 25

lijk gehad. De belangstelling voor cricket neemt landelijk nu eenmaal niet toe, zeg ik voorzichtig, maar door onze gloednieuwe faciliteiten moet dit ongetwijfeld bij onze club weer gaan toenemen. Je zult daar de nodige moeite voor moeten doen. V.O.C. zonder cricket is mijns inziens ondenkbaar”.

gaan behoren, denk ik. Getalsmatig zal er in die groep nog sprake kunnen zijn van groei, in tegenstelling tot de pupillenafdeling, waar we zo langzamerhand de grens bereikt hebben van onze capaciteit. Een van de doelstellingen van de jeugdcommissie is, zoveel mogelijk jeugd voor de club te behouden. Hoe de vereniging er over 10 jaar uitziet is een beetje koffiedik kijken. In denk dat er in wezen weinig veranderd zal zijn. Wel ga ik ervan uit dat tegen die tijd de naam V.O.C. een nog wat bekendere klank gekregen zal hebben en dat we ook op het prestatievlak een woordje mee zijn gaan spelen, zowel de jeugd als de senioren”. * Zijn er ontwikkelingen die je zorgen baren? “Ja zeker! Het is natuurlijk een beetje een stokpaardje, maar als je kijkt naar de agressie die je op de zaterdagen ook al constateert bij de D- en C-jeugd, dan word je daar niet echt vrolijk van. Je hoort en 26

ziet dingen op sportvelden die voor een normaal mens niet te bevatten zijn. Dit probleem komt natuurlijk voort uit een zich nogal sterk veranderende maatschappij, waar je als club niet of nauwelijks invloed op kunt hebben. Wel dien je ervoor te zorgen dat binnen je eigen club dit soort verschijnselen onmiddellijk de kop wordt ingedrukt en corrigerend wordt opgetreden. Ik hoop trouwens dat de K.N.V.B. zich over dit fenomeen wat nadrukkelijker zal gaan uitspreken. De verenigingen die zich meerdere malen het boekje te buiten zijn gegaan fors aan te pakken.Wat mij betreft kan dat niet streng genoeg zijn”. * Aan welke zaken zal V.O.C. in de (nabije) toekomst de meeste aandacht moeten besteden? “Aan de jeugd, dat lijkt me evident. En dan niet alleen aan de voetbalsector, daar is de toeloop gelukkig groot, maar ook aan het jeugdcricket. Die laatste groep heeft het de laatste jaren niet altijd even makke-

* Nu iets over je eigen (voetbal)carrière. Je moet een begenadigd voetballer zijn geweest, volgens de overleveringen. Toch heb je relatief niet zo erg veel wedstrijden in het keurteam gespeeld. Wat was daarvan de oorzaak? “Dat valt toch mee! Meer dan 200 wedstrijden vind ik niet zo weinig, wanneer je ervan uitgaat dat je er per seizoen hooguit 25 speelt; officieel, bedoel ik dan. Vanaf je 18e tot je 30e een vaste plek in het eerste

vind ik eerlijk gezegd niet zo slecht. En wat dat begenadigd betreft? Er is wel eens belangstelling geweest van grotere clubs uit de omtrek, maar daar wist Jan Bongers, die hebben jullie niet gekend hè, wel een stokje voor te steken. Hij schilderde mij af als een luie, op stap gaande en zuipende speler, waar je in het betaalde voetbal toch niets aan had. Jan Bongers heeft mijn carrière danig dwars gezeten”. (luid schaterend) * Er waart al heel erg lang een mare door de club die erop neerkomt dat diezelfde Jan Bongers weigerde naar het eerste te komen kijken, wanneer jij en Piet Woerdeman samen in de basis van het eerste stonden. Je krijgt nu de gelegenheid dit (mogelijke) misverstand uit de wereld te helpen.

Marconistraat 7 A 3029 AE Rotterdam Telefoon 010 - 476 11 66

27

BOAT EQUIPMENT

“ Ik heb inmiddels dit verhaal al zo vaak gehoord dat ik ben gaan denken dat het mogelijk op waarheid berust. En als het waar is, dan heeft hij de nodige wedstrijden gemist, want Piet en ik hebben heel veel wedstrijden samen gespeeld. Ik kan me dus niet voorstellen dat Jan zoveel wedstrijden heeft laten lopen. Wel weet ik dat Piet en ik niet het type spelers waren waar Jan de meeste bewondering voor had: het type dat met volle inzet voorop in de strijd ging. Piet en ik waren op dat punt wel enigszins vergelijkbaar. Beiden nogal laconiek en flegmatiek. Jan hield meer van de harde werker. En dat waren wij beslist niet. Overigens dronken wij wel een gezellig biertje met hem, dus van enige animositeit was geen sprake”. * Uiteraard kunnen we hier niet omheen, maar wat vind je van ons nieuwe onderkomen, en ik hoop niet dat je nu de reeds platgetreden paden gaat bewandelen? “ Het feit dat ik geen moment meer terug verlang naar “De Oude Kleiweg” zegt voldoende. Ik denk dat ik daarmee met één kernachtige zin kan duidelijk maken wat ik van ons nieuwe onderkomen vind”. * Welke vraag had je verwacht en is niet gesteld, en geef daar dan ook maar gelijk antwoord op? “Wat vind jij van het instituut onderscheidingen voor VOCers? Die vraag had ik wel verwacht. Op zich heb ik niets tegen dit instituut. Ik begrijp dat er mensen zijn die een dergelijk schouderklopje erg op prijs stellen, maar voor mij hoeft het niet. Natuurlijk is het leuk waardering te krijgen voor dingen die je doet of gedaan hebt, maar ik krijg daar geen gevoelens

28

van trots bij. Je doet dingen omdat je dat leuk vindt en/of de vereniging daarmee geholpen is, maar voor de rest behoef ik daar geen onderscheiding voor. Daarmee zeg ik niet dat het afgeschaft moet worden. Dit is een puur persoonlijke mening”. Wij danken Feiko zeer voor het vrijmaken van een plekje in zijn overvolle agenda en wensen hem en zijn collega’s van de jeugdafdeling al het nodige succes toe bij het uitvoeren van hun, voor de vereniging, zo belangrijke taak. Cees Bruijs Foto’s: Arnold Klein

DE HANDIGE HUISARTS

Dr. R. Mol, huisarts Achterdijk 31B 3161 EB Rhoon E-mail: [email protected]

29

ELVIN POST, EEN ONMISKENBAAR TALENT Elvin Post, een onmiskenbaar talent, wat is daar voor nieuws aan? Dat was hij als jong knulletje, nu is hij al jaren lang de onbetwiste spits van VOC 1. Gemiddeld zo’n 20 doelpunten per seizoen en altijd prominent aanwezig in de top van de topscorerslijst in de Rotterdamse regio. Zie hier de reactie van de VOC-leden. Maar dan bent u toch niet helemaal goed geïnformeerd, beste VOC-ers, want Elvin heeft op zijn 30ste zijn tweede officiële debuut gemaakt. Niet in sportief maar in cultureel opzicht. Elvin presteerde het namelijk om naast noeste (trainings) arbeid, liefdevol echtgenoot en vader onder de

Elvin bij de presentatie

30

titel Groene vrijdag een eerste, opmerkelijke en door de recensenten zeer goed ontvangen thriller te schrijven. Uiteraard was de kunstredactie van VOCabulaire aanwezig bij de presentatie van Elvins misdaadroman op 18 februari jl. in Hotel New York in Rotterdam. Een zeer toepasselijke locatie, aangezien de thriller zich afspeelt in New York, USA, waar Elvin bijna 2 jaar woonde en werkte. Om de geïnteresseerden onder u een indruk te geven van de inhoud hierbij een summiere samenvatting, aangevuld met het oordeel van een onbevooroordeelde lezer. Hoofdpersoon is Winston Malone, een zwarte Amerikaan, die met zijn vrouw Cordelia in een armoedig appartement in New York woont. Pronkstuk in het appartement is de zeer luxe leren driezitsbank, die Winston in een opwelling voor zijn vrouw heeft gekocht. Wanneer dan de bank weigert deze aankoop van 4500 dollar te financieren, komt Winston terecht bij de Italiaanse crimineel Leo Roma oftewel de ijscoman. Een ijscoman, die uit zijn ijskarretje niet alleen ijsjes opdiept, maar ook

spulletjes en speeltjes als Coke, Magnums en Beretta’s en die daarnaast ook nog leningen verstrekt tegen extreem hoge rentes. Aangezien de manager van het geldkantoor waar Winston werkt hem een loonsverhoging heeft toegezegd, sluit Winston een lening bij de ijscoman af. En dan zijn de poppen aan het dansen, want de manager weigert de loonsverhoging uit te betalen. Uiteraard gaat de ijscoman, bijgestaan door zijn eveneens criminele zoon Jimmy, heel vervelend doen wanneer Winston zijn verplichtingen niet kan nakomen. Winston, door de talloze TV- films die hij bekijkt wijs geworden, besluit het roer radicaal om te gooien. Geen armoede meer, niet meer elke ochtend in alle vroegte naar zijn werk en geen gemekker meer van zijn onuitstaanbare chef. Winston berooft op groene vrijdag, de dag waarop de lonen in groene dollarflappen worden uitbetaald, zijn eigen geldkantoor van 30.000 dollar, waarbij hij tegelijkertijd de manager op verrassende wijze te pakken neemt. Winston denkt uit de problemen te zijn, maar het tegendeel is waar. Met het oogmerk om Cordelia te versieren vraagt Leo Roma hem om voor hem te komen werken terwijl zoon Jimmy Winston beweegt om deel te nemen aan de ontvoering van het zoontje van de alom bekende en zeer vermogende soapster Jack Gardner. Het door Jimmy genoemde losgeld van 2 miljoen dollar klinkt hem als muziek in de oren. Winston gaat overstag en verzeilt zo in tal van onvoorspelbare en spannende verwikkelingen. Volkomen terecht vermeldt de cover van Groene vrijdag de aanduiding literaire thriller. Immers, Elvin Posts debuut overstijgt ruimschoots het niveau van en het

taalgebruik in de meeste Nederlandse misdaadromans. In niets een Nederlandse thriller, geen titel als “Moord met een cricketbal” of “Lijk in boom aan de Hazelaarweg”, geen reeks van gewelddaden en personen, die na een dag al uit je geheugen zijn verdwenen. Nee, een boeiende filmische beschrijving van situaties en voorvallen alsmede van karakters, die veelal door een kleine oorzaak op het hellend vlak van de maatschappij zijn terechtgekomen en langzaam zijn afgezakt naar het kleinencriminelen circuit. En waar er geweld in de misdaadroman van Elvin Post voorkomt, doet dat je onmiddellijk denken aan films als Pulp Fiction en Kill Bill van Quentin Tarantino, geweld in een gestileerde en onwezenlijke vorm Genoten heb ik vooral van de soms bizarre dialogen. Mooi uitgewerkt en veelal met een subtiele ondertoon vol humor. Met name de dialogen waarin hoofdpersoon Winston Malone aan het woord is en daarbij de meest netelige situaties relativeert aan de hand van beroemde Amerikaanse speelfilms, hebben een constante glimlach op mijn gezicht getoverd. Voeg daarbij de heldere structuur van het verhaal, de telkens terugkerende spanning en het zeer verrassende einde, dan kan mijn conclusie niet anders luiden dan dat Elvin Post met Groene vrijdag een thriller van uitzonderlijke klasse heeft geschreven. Een droomdebuut. Arnold Klein

Elvin Post: Groene vrijdag. Anthos; 284 pagina’s; euro 18.95. ISBN 90 414 0809 6 31

NOSTALGIE Om fit te blijven ga ik zo nu en dan een eindje fietsen. Dan moet ik wel een doel hebben; meestal wordt het een van de dorpen bij mij in de buurt. Maar waarom zou ik vandaag niet eens via ons oude complex rijden, stel ik mezelf de vraag? Eens kijken hoe het daar nu is! Het is zaterdag, als ik de oude vertrouwde “hol” afrijd. Mis, het hek is dicht, afgesloten met een ketting en een levensgroot hangslot. Bovendien is er een rood-wit

formaat en tevens dat men er nogal tekeer is gegaan. Op zaterdag wordt er natuurlijk niet gewerkt (lees: gesloopt). Een beetje VOCer weet de weg en via Aeolus, of wat daarvan over is, en het bruggetje van Stas en Barca (niet te slopen), sta ik dan naast de grote puinhoop van wat eens “The House Of Lords” was. Een enorme machine staat er bovenop met er rondom heen nog een paar uit de kluiten gewassen apparaten.

zouden zijn begraven. Om heel eerlijk te zijn: ik heb dat verhaal nooit geloofd. Slechts één van de in de jaren tachtig door Willen den Ouden geschonken dug-outs staat nog fier overeind. De ander heeft het slopersgeweld niet overleefd. Waarom hebben we deze dug-outs niet mee naar de Hazelaarweg genomen, vraag ik mij af? Na een opknapbeurt hadden ze toch nog goed te gebruiken kunnen zijn op een van onze bijvelden. Ik wandel over de plek wat eens ons “eerste” veld was. Het gras is dik, hoewel wat aan de hoge kant, afrastering en doelpalen zijn verdwenen. Daarentegen is het trainingsveld nog volledig in tact, mooi

groen. De doelen met netten staan er bij alsof er nog direct getraind kan worden. Ik maak een paar foto’s en wandel terug naar het bruggetje. Ik kijk naar het tweede veld, daar waar ikzelf de meeste wedstrijden heb gespeeld. Ook mijn allereerste, als twaalfjarige, vriendschappelijk tegen Sparta C1. We verloren met 2-4 en ik krijg nog de pest in bij de herinnering, merk ik verbaasd. En zo hoort het ook. Dan fiets ik naar “Nieuw V.O.C.” en bestel een pils. Daar had ik nu eens echt behoefte aan.

Tom Taselaar

Uw bedrijf op internet? Dat kan nu snel en professioneel vanaf ƒ 995,- eenmalig1 en ƒ 50,- per mnd2 w.w.w. uw-bedrijf.nl

plastic lint van de politie gespannen met de vermelding dat het streng verboden is het terrein te betreden. Dat geldt uiteraard niet voor mij, denk ik dan, ik heb hier niet voor niets ruim 60 jaar rond gelopen. Door de tralies van het hek kan ik zien dat er diverse machines staan van flink 32

Van de tribune is niets meer terug te vinden, behalve wat betonnen strips in de grond, daar waar de steunbalken hebben gestaan. Had ik maar een metaaldetector, denk ik, dan zou ik gaan zoeken naar de wapens die volgens de overlevering daar door de “ondergrondse” tijdens de oorlog

1

Inclusief webdesign ofwel ontwerp en realisatie, domeinregistratie keuze uit nl./com/net/urg/nu, e-mail adressen, melding bij de search-engines.

2

Inclusief domeincontributie en webhosting ofwel toegang tot het internet, onbeperkt dataverkeer. (alle prijzen onder voorbehoud van wijzigingen)

3

te allen tijde (shop) uitbreidingen mogelijk.

Wilt u meer informatie?

INTERBRUG B.V. the internet professionals Tel. 010-20.20.555 fax 010-20.20.777 e-mail: [email protected]

33

KWARTAALCRYPTO NR. 21 APRIL 2004. Horizontaal: 6. Vierde keus om schapen door te zagen (7); 7. Stuk snoep voor een op papier uitstekende Europeaan (6); 10. Casinostaat met mogelijkheden (7); 11. Huiveren boven een vuurtje (7); 12. Eerste klas bundel sterrenlicht (7); 13. Zeilwagen? (7); 14. Zeuren over een (houten) lichaam (11); 19. Getemde vrucht voor vrienden (7); 21. Achteraf gaat het licht aan in die slotperiode (7); 23. Van de troon gestoten wegens het missen van een been (7); 25. Deel van een dame geeft narigheid (7); 26. Drink jij op tijd? (6): 27. Verdienstelijke gage (7) Verticaal: 1. Planetair weefsel (8); 2. Daardoor is men op Sicilië met stomheid geslagen (6); 3. In zo’n woning ziet men wel been (10); 4. Verwarde gast aan een touwtje (4); 5. Hulde voor de dode is oprecht (6); 6 Volvette verpakking als scherts (6); 8. Stemming vertrok met het publiek te bedanken (7); 9. Rommelen in een trage trein (5); 13. Strijdmacht van lafaards (10): 15. Lorrenbaal (7); 16. Zwerende vis (8); 17. Je proeft dat je daar niet over hoeft te bekvechten (5); 18. Vuil is niets voor die jongen (6);

OPLOSSING K.C. Nº 20

Na de 2e Wereldoorlog restte er op het bezoekers, zodat een ieder deze naam als V.O.C.-veld aan de Kleiweg nog een soort een oude bekende zal begroeten en gebruistalen loods waarin de kleedkamers onder- ken. Moge ”The House of Lords” vele gebracht waren en het door de Duitsers jaren de leden en de vrienden van een vernielde en door de bevolking voor nood- bloeiend V.O.C. herbergen. kacheltjes gesloopte clubhuis. In het clubZou het niet mooi zijn als we de traditie blad van juli 1948 kan men lezen dat onze voortzetten en het bord ”The House of nieuwe restauratie naast de overdekte tri- Lords” tussen de stukken afgedankte bune er belangrijk is op vooruitgegaan. Er reclameborden vandaan halen en weer bij zijn keurige tafels en rieten fauteuils ver- de ingang plaatsen? schenen en de ramen zijn van gordijnen voorzien. Het betreft een noodoplossing, daar voor de definitieve bouwplannen Kees Hennink geen goedkeuring gekregen kan worden. De opening zal plaatshebben op 12 augustus 1948. Ter onderscheiding van het kleedlokaal krijgt het de naam ”The House of Lords”. Deze naam is bedacht door het In het vorige Vocabulaire stond dat ik bestuurslid Cees van Nus, die tezamij afvroeg waarom op het monument men met Klaas van Reeuwijk op de de naam onbewaakte overweg, vlak bij V.O.C., na een clubavond omgekoPiet van Os vermeld is, terwijl hij in men zijn. werkelijkheid Adrianus van Os heette. In 1959, ter gelegenheid van ons De oplossing kwam op de nieuwe clubhuis, wordt de hulp ingeroepen van alle leden, abonnieuwjaarsreceptie van Elly nees, denkputters en wie maar ook, Zevenbergen, de moeder van onze om desgewenst een nieuwe naam te oud-eerste-elftalspeler Erik. bedenken. Er werden meer dan 50 niet altijd even originele namen Zij is de nicht van ”oom Adriaan van ingezonden, waaronder: ”KleiOs” en wist te vertellen dat zijn burg”, ”Sportlust”, ”Paviljoen”, verzetsnaam, door zijn haardos, ”Wicket”, ”Chez Bas”, ”Rest”Witte Piet” was. zetel” en met grote meerderheid ”The House of Lords”. Vandaar Piet van Os. Het toenmalige bestuur schrijft: ”The House of Lords” is behalve Kees Hennink bij onze leden reeds vele jaren ingeburgerd bij onze bevriende

”HET MONUMENT”

20. Kun je omgooien na het drinken van (veel) alcohol (6): 22. Stoeien in een roeiboot (6); 24. Parasiet in een omgebouwde loods (4)

Ondanks een probleempje met het afdrukken van het juiste diagram ontvingen we toch nog een aantal goede oplossingen. Tom Taselaar werd ditmaal als gelukkige winnaar uit de hoge hoed van de notaris getrokken. Proficiat Tom. Je Medoc komt eraan! Oplossingen van Crypto 21 kunnen zoals gebruikelijk weer opgestuurd worden voor 16 mei 2004 naar:: Cees Bruijs Lijsterlaan 90 3055 CJ Rotterdam, of per e-mail naar: [email protected] Onder de goede inzendingen wordt wederom een fraaie Medoc verloot. Succes!

34

”THE HOUSE OF LORDS”

35

CRICKETSEIZOEN 2004 Voorbereidingen: Reikhalzend wordt uitgezien naar het aanstaande cricketseizoen op onze nieuwe locatie. Alle voorbereidingen zijn in volle gang binnen de diverse gevormde commissies. Het nieuwe terrein moet van 5 voetbalvelden worden omgetoverd tot 3 cricketvelden. Een jaar geleden is al een aanvang gemaakt met de aanleg van een zogenaamde square op het 1e cricketveld tussen de voetbalvelden 1 en 2 in, waar 7 graswickets en 1 kunstgraswicket komen. Vele nieuwe voorzieningen moeten voor de seizoenstart worden aangebracht zoals gravel pitches op het 2e en 3e veld, (verrijdbare) screens en covers, opslagloods, elektronisch bedienbaar scorebord, kunstgras in de oefenkooien etc. Veel dank voor alle inzet aan onze professionals Phil Paul en Bart Gaell en aan alle andere vrijwilligers! Crickethal: Al vanaf begin november vorig jaar wordt er getraind in de fantastische indoorhal, hetgeen uniek is in de historie van cricketend V.O.C. De opkomst van de selectiespelers is veelbelovend en daarnaast wordt ook door lagere teams, jeugdelftallen en ja zelfs enthousiaste moeders gebruik gemaakt van de crickethal. De externe exploitatieopbrengsten zijn ook boven verwachting door de verhuur aan diverse K.N.C.B. vertegenwoordigde selectieteams en overige cricketverenigingen. De trainingen voor alle V.O.C. selecties worden geleid, sedert zijn komst in januari, door Paul Brous die tevens verantwoordelijk is voor de exploitatie van de hal. Hij wordt daarbij ondersteund door 36

wederom vrijwilligers, waaronder Level 2 en 3 gecertificeerde coaches, als Jim Boddé, Roland Lefebvre, Ed de Moura, Steven van Dijk en Ewan Randall. Coachingstaf: Mo Sattar is niet te vergelijken met enig andere speler/ coach die onze vereniging in het verleden heeft gehad. Daarvoor is zijn verhaal te bijzonder. Mo is 27 jaar geleden in Kaapstad tijdens het apartheidsregime geboren. Zijn familie heeft een mix van Aziatische achtergronden. Zijn talent voor cricket uitte zich onder meer door zijn uitverkiezing als vice-captain in het eerste non-raciale internationale Zuid-Afrikaanse cricketteam (onder 16 jaar) dat naar Engeland op tour ging in 1992. Tot zijn 19e jaar maakte hij deel uit van alle jeugdselecties van Western Province en ook van Eddie Barlow’s academy voor speciale talenten tot 24 jaar. In deze tijd heeft hij ook als speler/ coach gespeeld bij de Brentwood County Cricket Club in Engeland. In plaats van profspeler te worden zoals de meeste van zijn collega’s, besloot Mo te gaan studeren aan de Universiteit van Kaapstad. Na het halen van een bachelor-titel economie en rechten is hij onlangs afgestudeerd als MBA. Nu is er weer volop tijd voor cricket en wij zijn ervan overtuigd met hem een zeer gemotiveerde speler/coach in huis te hebben gehaald. Deze motivatie zal zich ook doen gelden buiten het veld, daar Mo vast van plan is zich, indien mogelijk, een permanente plaats binnen het Nederlandse bedrijfsleven te veroveren. Hij is in het bezit van het coaching Level-2 certificate. Paul Brous is naast zijn functie als hal-

manager en wintercoach voor alle V.O.C. selecties aangesteld als jeugdcoach. Hij is 27 jaar, geboren in Zimbabwe en heeft Nederlandse ouders en met zijn Nederlands pasport zonder dispensatie speelgerechtigd voor V.O.C. In Zimbabwe was Paul captain van Zimbabwe onder-13, speler van onder-16 en onder-19 en besloot in plaats van profcricket, te gaan studeren (kunst en geografie) in Zuid Afrika, alwaar hij universiteitscricket speelde. Paul heeft Zimbabwe onder-13 getraind, alsmede de jeugd van één van de vier provincial teams die het Zimbabwaanse cricket telt. Tevens is hij hockey jeugdinternational geweest en bedreven in tal van andere sporten. Hij heeft daarnaast parttime werk gevonden als leraar op een basisschool in Rotterdam. V.O.C. is ook bijzonder ingenomen met

VISA

EN

de terugkomst als speler van Bas Zuiderent. Na een verblijf sedert 5 jaar als professional bij de Engelse County Sussex is hij weer terug op het oude nest, gaat in september weer studeren en is bereid gevonden tezamen met Mo Sattar en Paul Brous een rol te vervullen in de coachingstaf. Wetende dat alle drie de coaches een verdere carrière in Nederland willen opbouwen, rekenen wij op een vorm van continuïteit in de coachingstaf. Selectie: De voorlopige selectie voor het 1e en 2e elftal telt ca. 30 spelers en is derhalve aanzienlijk uitgebreid ten opzichte van voorgaande jaren! Reinout Scholte is terug naar zijn oude club H.B.S. waar hij vlakbij woont.

L E G A L I S AT I E S

Postbus 35048 3005 DA Rotterdam Bezoekadres: Frobenstraat 19a 3045 RD Rotterdam

Tel. 010 404 90 47 Fax 010 414 71 06 E-mail: [email protected] www.visumdienst.nl

37

Terug van een jaartje weggeweest is Klaas Jan van Noortwijk en nieuwe gezichten zijn Thomas Reeve(wk), Ewan Randall, Michiel Muller, Bas Zuiderent, Mo Sattar en Paul Brous. Ook de “oud” Nederlands elftal spelers Roland Lefebvre, Dave Bakker en Steven van Dijk zijn volop in training en hebben aangegeven reikhalzend naar het gras uit te zien!

Kleding: Voor de selectiespelers van het 1e en 2e elftal, alsmede voor alle jeugdspelers is nieuwe kleding in de maak in een frisse gele kleur met rood/ zwarte striping en voorzien van het nieuwe V.O.C. logo. De kleding voor de jeugd is vanaf eind april te koop bij de jeugdcommissie, zie voor nadere info het bulletin of de V.O.C. website.

Cricketcommissies: Binnen hun functie in de cricketcommissie zal Dave Bakker de coördinatie van de werkzaamheden van de coaches verrichten en is Lau van Everdingen de coördinator van de opstellingen voor selectie 1 en 2 in overleg met coaches en captains. Pieter Rodenburg is de vertrouwde wedstrijdsecretaris, Cees Bruijs de coördinator van de veteranenkampioenen en is Toine van Benthem de voorzitter van de zeer actieve 7 man /vrouw sterke cricket jeugdcommissie.

Competities: Het voornemen is wederom 5 senioren teams te laten spelen op zondag, een veteranen en een Zami team op zaterdag en 8 jeugdteams op woensdag en zaterdag.

Openingswedstrijden: Op Koninginnedag 30 april wordt op ons complex de officiële openingswedstrijd gespeeld V.O.C. 1 tegen de profs van de Engelse County Middlesex C.C., de thuisclub van het heilige stadion Lords in Londen. Op zaterdag 1 mei speelt het Nederlands elftal op V.O.C. tegen Middlesex. Deze dag zal tevens in het teken staan van de start van het jeugdseizoen en worden naast cricketsponsor Banque Artesia ook alle overige V.O.C. sponsors uitgenodigd. Op 2 mei start de competitie met een thuiswedstrijd voor het 1e elftal.

38

De verwachtingen zijn hoog gespannen hoe kan de stemming keren nadat we vorig seizoen 2 wedstrijden voor einde van de Hoofdklasse competitie van het 1e nog in degradatienood verkeerden - en wie weet is de decennia kampioenscyclus 1974, 1984, 1994 ( het laatste Hoofdklasse kampioenschap) en 2004 een mooie drijfveer! ( copyright J.K.) Ik wens alle cricketers sterkte met de sportieve voorbereidingen en zie uit naar een succesvol, innemend en gezellig cricketseizoen op de mooiste accommodatie van Nederland! Peter Faasen Cricketcommissaris

GLOEDNIEUW gaande coaches, is deze Zuid-Afrikaan geen fulltime professional. Mo verkoos zijn studie boven het leven van een profcricketer en wil zich graag, indien mogelijk, vestigen in Nederland. Tenslotte wordt Thomas Reeve de nieuwe wicketkeeper van VOC 1. Thomas maakt dit jaar de overstap van HCC naar VOC. Vocabulaire sprak de 21-jarige Hagenaar over zijn overstap en zijn verwachtingen van het nieuwe seizoen.

Deze zomer betreden 5 nieuwe spelers de cricketvelden van VOC. Paul Brous, de trainer/schoolmeester uit Harare, Zimbabwe, is inmiddels een bekend gezicht op VOC. Hij heeft de afgelopen winter de indoortrainingen begeleid en is onderdeel van coaching-staff. Daarnaast keert Bas Zuiderent terug op het oude nest. Bas gaat studeren in Rotterdam en ook hij zal zijn kennis en ervaring loslaten op de spelers van VOC. Ewan Randal heeft zich inmiddels ook aangesloten bij de selectie. Deze 24-jarige Zuid-Afrikaan is werkzaam in het Dijkzicht Ziekenhuis en heeft een aanstekelijke passie voor de sport. Mo Sattar (27) is dit seizoen aangesteld als speler/coach. In tegenstelling tot voor-

Ik neem aan dat je alle kampioensfoto’s hebt zien hangen in ons nieuwe clubhuis. Wat viel jou daarbij op? Ja, dat heb ik gezien. Die hingen er ook op het oude terrein. Mij viel uiteraard altijd het hoofd van Jaco Sillevis op. Ik dacht altijd dat hij op de Diepput was geboren en daar nooit was weggegaan. Ik zat er dus naast. Het mooie is wel dat er in het VOC clubhuis meer kampioensfoto’s hangen met de rood witte kleedkamers erop dan op HCC zelf. Daar hangt er nog maar ééntje, uit 1985. Ieder jeugdlid moet daar nu gedwongen naar kijken en beseffen ‘ja dat is al bijna 20 jaar geleden’. Overigens staat Jaco Sillevis daar ook op, zijn hoofd is echter een beetje uitgekrast. Misschien is er wel een verband. Waarom ben je weggegaan bij de Koninklijke? Ik was transfervrij en omdat ik al vijf jaar in het tweede van HCC speel. In het eerste keept Jeroen Smits, wicketkeeper van het Nederlands elftal. Hij is nog altijd beter en toch wilde ik hoofdklasse spelen. In woon en studeer in Amsterdam, dus VOC was niet een de voor de hand liggen39

de keus. Dave Bakker, een bekende van mij via Mopkamp, vroeg of ik interesse had om in Rotterdam te komen spelen. VOC en HCC lijken qua vereniging erg op elkaar. Een gezellige dubbelvereniging met een sterk sociaal karakter. Ik hoor nu te zeggen dat ik al vanaf mijn vijfde VOC vaantjes aan de muur heb hangen en al tien jaar in het bezit ben van een bloedhond. Maar de mooie faciliteiten en graswicket hebben ook een rol bij mijn keuze gespeeld. Tevens werd mij ook beloofd dat Ben "ik ben de Bob" Goedegebuur me iedere training en wedstrijd naar Rotterdam zou chaufferen. Als jij mijn tas draagt en schoenen wit.. Je treed in de voetsporen van een andere Haagse keeper en ex-international, Reinout Scholte. Ik wil geen druk op je leggen maar wat is jouw plan van aanpak voor dit seizoen? Ja, dat zijn natuurlijk wel een paar schoenen te vullen. Voor mij is het al een behoorlijke stap. Ik heb de laatste drie jaar alleen maar sporadisch in het eerste gespeeld bij HCC. Dus om nu hopelijk wekelijks hoofdklasse te spelen is een uitdaging. Ik heb deze winter ook vrijwel wekelijks getraind met René Schoonheim, ergens in een zaaltje in Rotterdam. Hij is de fitste 60-jarige die ik ooit heb gezien en je kan nog altijd veel van hem leren. Al is het maar die inzet. Christopher Reeve (Superman), Dermot Reeve (Engelse profcricketer), Gerard Reve (Ned. Auteur) of een house-rave (houseparty met meer dan 10.000 bezoekers)? En waarom? Moeilijke vraag. Al jaren krijg ik die bijnamen van Gerard, Dermot of ‘Great 40

Barrier Reef’. Erg origineel. Zelf moet ik er dan iedereen op wijze dat Superman ook gewoon een Reeve was. Weinig mensen weten dat. Zelf zie ik me meer als een combinatie van Marco van Basten, Barry Hay, Michael Atherton en John Travolta. Dat is nogal wat. Wat is volgens jou de beste manier om snel te integreren in de selectie? Ik heb begrepen dat we muziek gaan draaien in de kleedkamer, daar zie ik wel een kans op integratie. Ik denk dat ik mijn cd map maar mee neem en een poging ga wagen om via een algemene herwaardering van Michael Jackson me de groep in te dringen. Het zou mooi zijn als ‘Heal the World’ lied van het jaar wordt. Welk bier schenkt men op VOC? En wat kost een broodje Bal? Geen idee. Ik heb geloof ik nog geen rondje gehaald sinds ik op VOC ben. Ik weet niet of men dat al door heeft hier. Tja, en wat een broodje bal kost? Weet ik ook niet, maar ik ben al helemaal tevreden. Bij HCC kost een broodje bal geloof ik even veel als een vliegticket naar Oslo. In vergelijking met de Diepput is alles goedkoop, dus mij hoor je niet klagen. Het is bekend dat Keepers altijd excentrieker zijn dan andere spelers. Moeten we iets weten over jou? Strafblad? Schizofreen? Ik heb een kat. Ze heet Quibus. Veel gekker wordt het niet bij mij. O ja, ik ben als onderdeel van de eerste Britse tweeling geboren in Zuid-Korea. Dat was het.

Ben Goedegebuur

WEER TERUG De wind huilt om de hoek van het clubhuis. De vroege zon doet haar best om haar stralen bij de bleke, strakke jongenskoppies te laten komen. Blauwrode knieën zijn nog net zichtbaar. Te lange korte broeken verhullen melkwitte benen. Sportsokken zijn uitgedijd door scheenbeschermers. Een jongen zoekt bedremmeld bescherming bij zijn vader. Nee, kou voelt hij niet. Het is de wedstrijd van dadelijk! Een groepje speelt voor het clubhuis al een partijtje. Op de stenen. Ja, het is wel koud, maakt niet uit waardoor en het is nog te vroeg ook. Kijk maar, zelfs de wind krijgt de ongekamde haren toch verwaaid. Van de vaders. De enkele moeders komen met hun jongens en maken het kleumende mannengroepje wakker. ”Inderdaad, het is koud”, vinden ook de mannen. Eén van hen wrijft de slaap nog uit zijn ogen. “Die wind hè?” De leiders manen de jongenskoppies naar de kleedkamer. Alleen nog even de nu al noodzakelijke bespreking voor de vijf- en zesjarigen, dan de yell, plassen en op naar het veld. Ze rennen alsof hun leven er nu al van afhangt. Vaders lopen er ogenschijnlijk ontspannen achteraan. De moeders volgen met de pauzelimonade, vergeten door de leiders, onder de arm. De keeper is bepaald, reservespelers benoemd, voor de leiders is de as vastgesteld, de wedstrijd kan beginnen. Nee, toch niet. Niet voordat de toppers in spé

van de beide partijen op Champions League manier aan elkaar zijn voorgesteld en hun publiek hebben begroet. Vaders, moeders, opa’s, oma’s, broertjes en zusjes, ze zwaaien allemaal nog enthousiaster terug. Het ook al zenuwachtige fluitje van de papa scheids, coach en trainer klinkt en dan…. De vijf meter afstand wordt niet bewaard, de bal gaat opzij in plaats van naar voren, ze malen er niet om. Ze storten zich op de bal; toeschouwers, leiders en scheids incluis. Allemaal tegelijk golven ze over het veld.

Zo vader(s) zo zoon

Vreemd die beleving van dat beeld en geluid: het almaar weerklinkende ”hier, hier” uit die bleke jongenssmoeltjes die al gauw rode koppies krijgen; de aanwijzingen gevende kopstemmen van de leiders en vaders; het hoge geluid van de moeders die hun zonen opzwepen De wind doet rare dingen. Gelukkig zijn er nog geen doodsschoppen waarneembaar of nee, het moet de opmerking van een elftalleider zijn, die op 41

een discutabele beslissing van de scheids, tegen een van zijn spelertjes zegt, “ ze moeten zeker winnen”. Nu al? Een moeder bevestigt mijn angst: “ Trek je maar niks van die scheids aan hoor!” Ja, de wedstrijd is begonnen, het spel vergeten. De bal komt op bezoek bij een nu blozend smoeltje. Bij dat smoeltje dat eerder wegkroop in de achtergebleven nestwarmte van papa’s jas. Bal en smoel zien elkaar plotsklaps, de benen gaan in racestand en zowaar……snelheid en techniek gaan voor een wonderlijk moment eventjes samen. Dan is het weer over. Het blozende smoeltje droomt weer verder alsof hij weer veilig in papa’s jas zit. De rust is er snel met trainingsjack, limonade en vruchteloze adviezen van de leiders en vaders. De moeders roepen uit:”Wat gaat het goed joohhh!” De zonen slaan de drank in een teug naar binnen en commanderen vragend: “Nog één?”Ze manen de limonademoeder nog even:” Snel!!” Bekertje weg, de bal trekt immers en dus moet alles gauw, gauw; alleen nog een andere keeper en de wissels erin en ……….. Daar gaan ze weer. Nu weten ze echt hoe het moet, die koppies. Ze gaan er voor, vast en zeker. Wind en zon spelen het spel en de strijd mee. Ze zijn inmiddels aan elkaar gewaagd. Alle andere partijen ook, elk in hun rol. De scheids kent zijn pappenheimers inmiddels, verveelt zich met het fluiten alleen en gaat ook coachen. Notabene allebei de teams. Dat zorgt voor problemen. Het lijkt wel of ouders en leiders een extra golf vormen. Tussen kant en scheids is het do or dy. Ook het spel verwordt tot strijd. Een doelpunt wordt met orgastisch gejuich bejubeld. Innerlijk ook bij de scheids. Gebruik makend van het heldere moment 42

scoort ook hij: “laat ik het maar bij fluiten alleen houden!“ De doelpuntenmaker rent intussen in extase het hele veld over. Met gespreide armen en handen, zijn ogen uitzinnig wijd opengesperd. Hij ontwijkt sierlijk zijn keeper. Dan komt hij langzamerhand tot bezinning. Hij ziet zijn vrienden weer. Zijn maatjes juichen ook. Allemaal alleen, schijnbaar toch met elkaar. Ze kijken elkaar glunderend aan alsof ze zelf het doelpunt hebben gemaakt. De doelpuntenmaker weet echter beter: hij alleen!! Tien minuten later en nog steeds bij 1- 0 voor, sprint de keeper zijn doel uit. Leiders zijn ontzet, schreeuwen hem terug in zijn doel. Tevergeefs. “ Pap, pap, we staan voor!” Pap reageert besmuikt en tracht zoonlief naar zijn doel te praten.” Nee maar pap, we staan ècht voor”, zo houdt zoonlief aan. Dan lacht pap maar en geeft zoonlief die aandacht die hij echt

wil.Binnen een minuut staat hij dan weer trots in zijn doel, zijn leiders in totale verbijstering achterlatend. Penalties besluiten het spel en de strijd. De een weet al hoe het moet en legt liefkozend die bal in een kuiltje. De ander laat het de scheids doen. Een voor een staan ze dan achter die bal. Ze schieten uit stand of staan op 15 meter afstand. Het “poortje open” en “poortje dicht” weerklinkt uit de jongenskelen. Het keepertje wacht angstig die harde bal af. Of veinst bravoure richting zijn tegenspeler. Daar gaat de hand omhoog van de penaltynemer, de scheids fluit en …... . De beloning is het doelpunt en de ontlading; de teleurstelling bij het missen druipt van het beteuterde gezichtje af. De high five, ook bij het missen, zorgt maar even voor een kortstondige glimlach bij

hem. Ook pa zakt door de grond. Roept manmoedig: ”Jammer, jammer, niet erg!!” Moeder trekt haar hand, onbewust voor haar mond gebracht, schielijk terug. Het missen laat ook nog een armzalig gejuich doorklinken. Spelertjes van de tegenpartij? Raar, het lijkt meer van de toeschouwers te komen. De wind?? Of is het gejuich voor het keepertje die zijn lichaampje onhandig stuiterend achter het rollertje weet te brengen? De zon leidt de van opwinding rood gekleurde jongenssmoeltjes terug naar de kleedkamer. Voortgestuwd door de wind volgt de rest, keuvelend over spel en strijd. Natuurlijk van binnen denkend aan de prestaties van zoon en team. Op naar huis nu. G.W. Zubar Parklaan 22 3016 BB Rotterdam 010 - 440 67 00

Inleveren kopij volgende VOCabulaire voor 30 mei 2004

Een Banque is meer dan een bank ! Te vaak wordt uw vermogen aan standaard-bankproducten toevertrouwd terwijl u persoonlijke wensen en doelstellingen heeft. Ook ondernemers hebben specifieke wensen voor hun bedrijf. Banque Artesia Nederland wil uw bank naast de grootbanken zijn en biedt u haar expertise aan die gebaseerd is op jarenlange ervaring en combineert die met een moderne visie en aanpak. Door uw specifieke wensen en omstandigheden als uitgangspunt te hanteren, levert zij steeds maatwerk. Om deze individuele aanpak te kunnen garanderen, beperkt Banque Artesia Nederland zich tot drie kernactiviteiten: Corporate Banking, Institutional Banking en Private Banking.

U zult het merken: er is wel degelijk verschil tussen een bank en een banque!

43

WIJ STELLEN AAN U VOOR ......V.O.C. 15 NIEUWE TROTS En dat geldt zeker voor het vijftiende, hoewel wat mij betreft aan het vijftiende natuurlijk een heel persoonlijk tintje zit. Hoezo persoonlijk? Zit daar soms familie van je in? Ja; met nog 22 andere spelers. Trots, omdat ik aanvoerder mag zijn van deze kordate kerels. Trots, omdat we al vele jaren een hecht team zijn. Trots, omdat het kampioenschap naar ons lonkt. Trots, omdat wij mogen vertoeven in het mooiste clubhuis van Nederland. Met trots stel ik mijn spelers aan u voor. Matthijs Bongertman Heeft al twee en een halve wedstrijd meegespeeld, was een periode geblesseerd. Kan goed dribbelen ook zonder bal.Dit brengt de tegenstander vaak in verwarring.Is gezellig van nature, wat je merkt aan het lang blijven na de wedstrijd.

Robert Haverlag Een van de de beste aankopen van de laatste jaren, kan enorm hard lopen (100 mtr in 11 seconden, door een expert geklokt ) en goed voetballen. Is momenteel topscorer van het elftal, waar hij trots op is, houdt de stand secuur bij is onvervangbaar.

Jos van Essen Een ster-speler, beslist voor ons wedstrijden. Heeft alles in huis om in V.O.C-1 te voetballen, doch speelt liever in het vijftiende, wat wij op prijs stellen. Brengt dikwijls voor Arie van Vugt lunchpakketjes mee. Voor ons team binnen en buiten het veld een topper.

Geurt van der Heyden De Frans Derks onder de V.O.C. scheidsrechters, loopt nog even snel als twintig jaar geleden, vindt hij. Is door ons niet te beïnvloeden, streng doch rechtvaardig. Kan goed fluiten, speelde vroeger dwarsfluit bij het RPhO. Is voor ons onmisbaar.

Edwin Finch Is twee dagen van slag als de wedstrijd wordt afgelast. Een weekend zonder bij het vijftiende te zijn is voor hem als Kerstmis zonder kerstboom. Belt nooit af, waardoor hij zelden een wedstrijd mist.

Aad Heykoop Een rechtshalf die specifieke eigenschappen heeft, waarvan hij zich niet bewust is. Heeft zich snel aangepast in ons team,had nog nooit bier gedronken, kan er nu aardig mee overweg. Een echte teamspeler. Phil Keenan Een ware sportman, met een groot acce-

44

Staande v.l.n.r.: Geurt v.d. Heijden, Rick v. Waasbergen, Dick Verhoef, Edwin Finch, Peter Versveld, Joop Straetemans, Cees Verhaar, Jos van Essen, Edwin de Vries, Phil Keenan, Aad Heijkoop, Robert Haverlag, Marco de Vries, Serge Metz. Gehurkt v.l.n.r.: Patrick Weemering, Nolic Macanbhaird, Ben Weemering, Bob Legel, Hans Tollenaar, Rene Schoonheim, Michel Noordzij, Klaas den Hartog

leratie-vermogen. Zou liever in een kilt willen spelen.Stelde zich in het begin wat bescheiden op. Is nu echter aardig bijgedraaid, vooral wat betreft tegenstanders neerleggen. Een versterking voor het vijftiende. Michael Kok Een vedette, gedraagt zich daar naar, heeft een vaste plaats in de kleedkamer.Wisselspelers moeten voor de wedstrijd zijn tas dragen en hem in de rust masseren. Een surplus aan techniek, speelt per wedstrijd tienmaal een bal door de benen van de tegenstander en maakt vervolgens prachtige doelpunten. Kunnen niet zonder hem.

Bob Legel Is een voorstopper die graag naar voren gaat als het niet kan. Heeft vroeger handbal gespeeld, wat je kunt merken aan de vele ‘handsballen’ die hij maakt. Heeft sinds de komst van zijn schoonzoon Michael Noordzij een metamorforse ondergaan. Speelt sinds kort ook de derde helft mee. Serge Metz Heeft zich snel aangepast aan de “vijftiende cultuur”, is een geboren rechtsback, die net als Wim Suurbier vroeger, regelmatig ten aanval trekt. Kan goed koppen, volgens Arie van Vugt. Is op iedere positie inzetbaar, behalve als scheidsrechter. 45

Michael Noordzij Een van de jongeren van het vijftiende met een ongekende drive. Komt iedere donderdagavond trainen. Een absolute versterking in alle opzichten. Heeft de verfijnde techniek van zijn vader Jaap. Zou een ramp voor ons zijn, wanneer hij weer voor het eerste zou gaan spelen. Renee Schoonheim De meest constante voetballer van ons team. Wordt, ondanks het ouder worden, steeds beter, maakt geregeld doelpunten. Door velen onderschat. Is onze strenge fiscus die de financiën binnen ons team goed in de gaten houdt. Niet weg te denken uit ons team. Joop Straetemans Heeft door omstandigheden wat wed-

strijden gemist. Is echter hevig aan zijn comeback bezig. Missen zijn analyses en technische tips.We hopen hem weer snel terug te zien op het veld. Hans Tollenaar Je hoort hem niet, maar voelt hem wel, opmerking van een tegenstander.Tactisch sterke voetballer, speelt economisch, wil met minimale inspanning veel wedstrijden winnen. Een speler die bij ons hoort. Cees Verhaar Is een van de weinige vedetten binnen ons team, met een neus voor doelpunten maken. Is even uit vorm geweest, was teveel met zijn artiestenloopbaan bezig, komt weer in de buurt van zijn oude niveau (veertig doelpunten per seizoen). Met nog aardig wat wedstrijden voor de boeg, moet dit lukken.

Edwin de Vries De meest flegmatieke onder ons, die iedere situatie de baas is. Een back van formaat, is moeilijk te passeren en zelden op een foutje te betrappen. Is steeds beter gaan voetballen. Speelt nog steeds uitstekend gitaar, wat de buren ook vinden. Is voor ons team onmisbaar. Patrick Weemering Een van de jongste spelers, die de gemiddelde leeftijd van het vijftiende aardig naar beneden heeft gebracht. Loopt te voetballen alsof hij al jaren bij ons speelt, wordt getraind door zijn zoon Bob, die hem regelmatig, ook ’s-nachts, trappen laat lopen. Houdt van kegelen, wat zichtbaar is op het veld. Wordt door ons gewaardeerd door zijn grote inzet. Past in dit elftal.

Dick Verhoeff Kan niet zonder voetbal, droomt volgens zijn vrouw regelmatig over het vijftiende, praat in zijn slaap over het dekken van zijn tegenstander. Kan goed voetballen met een perfecte conditie, brengt de balans in ons elftal.

Marco de Vries De man met het hardste schot, met een begenadigde trap in de benen. Kan goed en snel ballen, een versterking voor ons team. Medogenloos in de tackle, doch incasseert zelf ook het nodige. Is creatief op het veld, zou een architect kunnen zijn. We zijn blij met hem.

Toon Verhoeven Nog steeds een vaste waarde voor ons team, kan goed verdedigen in en buiten het veld. Ben jaloers op zijn keiharde slidings à la Johan Neeskens. Kan verbaal tegenstanders uitschakelen. Is niet eigenwijs, kiest altijd voor de juiste voetbaloplossing. Wij zijn uitermate tevreden met hem.

Rick van Waasbergen Een van de twee nieuwe doelverdedigers, doet dat uitstekend, was vroeger rugbyer, wat je kunt zien aan het feit, dat hij veelvuldig naar de grond gaat. Heeft er met Nolic voor gezorgd, dat wij weinig doelpunten tegen hebben. Rijdt graag en hard in zijn Porsche, wat door de politie op prijs wordt gesteld.

Nolic Macanbhaird Een van de twee nieuwe doelverdedigers, met een Ierse stijl, doet het prima. Speelt het liefst een halve wedstrijd om zich te sparen voor de derde helft, waarin hij niet te verslaan is. Ook dank zij hem dit seizoen weinig doelpunten tegen. Arie van Vugt Een robuste verdediger, die graag en snel doeltrappen neemt, wat door iedereen op prijs wordt gesteld. Is voor iedere tegenstander een niet te nemen bolwerk. Kan goed voetballen. Is na het kopincident met Serge Metz niet meer op V.O.C. gesignaleerd,wat wij ten zeerste betreuren.

Een trotse aanvoerder. Ben Weemering.

Autohuis Middeldorp B.V. Berkelseweg 17, 2661 AK Bergschenhoek. Telefoon 010-5217755.

46

47

KAMPONG

De foto zelf, ik kan wel verklappen dat de snorren niet echt waren, is haast 40 jaar geleden genomen ter gelegenheid van een van de vele ontmoetingen tussen V.O.C. en Kampong. Met een uitgebreide groep V.O.C.’ers, behalve diegenen op de foto, herinner ik mij ook dat Bert Roldaan, Louis Reijnierse, Herman Leijgraaf, Christiaan de Rooij en natuurlijk, de man die er nu ook nog altijd bij is als er iets te vieren valt, Willem Ouwerkerk regelmatig meededen. Ik ben er ongetwijfeld ook nog een aantal vergeten. Het zal U onmiddellijk opvallen dat het resultaat bij ons niet voorop stond, want we speelden met spelers uit het eerst tot en met het zesde elftal. De wedstrijden werden afwisselend uit en thuis gespeeld en we maakten er altijd een hele dag van.

De dames die op dat moment in beeld waren mochten ook mee voor het dansen na het avond eten. De hoeveelheden bier die genuttigd werden waren indrukwekkend maar van alcoholcontroles hadden wij geen last omdat wij ons in die tijd uitsluitend per trein en per bus en per bus verplaatsten. Ik denk dat we de jaarlijkse ontmoeting zo’n 5 of 6 jaar hebben volgehouden en dat het vervolgens verwatert is. Jammer maar zo gaan de dingen soms, carriere, trouwen en kinderen krijgen voorrang. Wat blijft zijn de mooie herinneringen en ook voor hen die inmiddels geen lid meer zijn (het merendeel is dat wel) de warme gevoelens die V.O.C. oproept. Ton Meerman

Staand v.l.n.r.: Ton Meerman, Meino Mellink, Arend Verhoef, Elwin Frank, Frits de Bruin, Erik de Boer, Sander Stoker Gehurkt v.l.n.r.: Sikke Koolstra, John Kusters, Rob Roldaan, Dries Ouwerkerk, Rudi Bantje

Toen Robert Mol mij onlangs vroeg enige woorden te wijden aan de foto, die hierbij afgedrukt staat, werden onwillekeurig oude herinneringen opgeroepen. Met de inmiddels bejaarde heren heb ik het grootste deel van mijn jeugd doorgebracht. Meino Mellink en de op veel te jonge leeftijd overleden Sander Stoker waren buurjongens van mij en wij zijn tegelijkertijd op 11 jarige leeftijd lid geworden. Na een tijdje onder de vleugels van Leen Vente getraind te hebben werd je de harde wereld van het competitie voetbal bij de C’tjes en zo leerde je de anderen 48

kennen. Met het ouder worden werd je vanzelf B, A en zelfs senior. Daar hoefde je niet goed voor te kunnen voetballen (dat kon ik ook niet, ik zal het zelf maar zeggen voordat het mij bij een volgende gelegenheid voor de voeten wordt geworpen), dat gebeurde gewoon. Kortom wij groeiden als vrienden van elkaar op en zo peinzend bedenk ik me dat mijn allerbeste vrienden of wel nog steeds lid van V.O.C. zijn of lid geweest zijn. Ik weet zeker dat dit ook bij vele andere leden het geval is. Dat maakt V.O.C. zo’n unieke vereniging. 49

K O R T

K O R T

U I T

U I T

D E

D E

K R A N T

K R A N T

50

51

K O R T U I T D E K R A N T

52