Peerdekop. Jaargang 54 - Nr 206

Peerdekop

Jaargang 54 - Nr 206

2

Inhoudstafel Inhoudstafel

p.2

Editoriaal en colofon

p.3

Voorwoord praeses

p.4

Een dag uit het leven van het doopcomité

p.6

Almanak

p.10

Het Wikipedia-woord

p.11

Pop-poll opgaven

p.12

VDK actief: Met IVSA naar Slovenië

p.16

Schachtencantus

p.18

Go-cart weekend

p.20

Go-cart race

p.22

Doop Antwerpen

p.23

Expovet

p.24

Interfacultair sporttornooi

p.27

Rolling

p.28

Eerste proef-week

p.30

Vastgelegd op foto

p.26

Doe de test

p.32

Een blik op de richting dierenzorg

p.34

IVSA Gent 2007-2008

p.36

Eén verhaal, twee versies

p.37

The SEX-files

p.38

IVSA-congres Spanje

p.42

Cartoons

p.44

Geraakt door het nieuws

p.46

Spelletjes

p.48

Spreuken

p.51

Bloktips

p.52

(Sport)activiteitenkalender

p.54

3

Editoriaal en colofon Liefste medestudentjes,

Af en toe krijgen we de opmerking dat er in de Peerdekop niet genoeg onderwerpen aan bod komen die wel met onze faculteit, maar niks met het VDK te maken hebben. Ik wil dan ook een oproep doen aan iedereen die dit vindt om mij te mailen en te melden waarover je graag wat meer had gelezen. Ik zal zeker mijn best doen om dat onderwerp dan verder uit te spitten tegen de volgende editie. Aangezien dit semester al behoorlijk ver gevorderd is, zal het tot het tweede semester duren vooraleer de volgende Peerdekop verschijnt. Hopelijk kan het feit dat dit een extra dikke editie is de pijn enigszins verzachten..

Tot de volgende!

Femke Mortier Peerdekop 2007-2008 [email protected]

‘DE PEERDEKOP’ is het extern orgaan van de Diergeneeskundige Kring, rijksuniversiteit Gent 54e jaargang 2007-2008 Nr 206 – November 2007 Advertenties : Kevin Van Der Straeten Verantwoordelijke uitgever : Mathieu Deweer Drukwerk : Copy-Center Document Service; Brusselsepoortstr. 130A, 9000 Gent U ontvangt de Peerdekop 5 maal per jaar als u lid bent van het VDK. Dit kan door het overschrijven van 5 € op het rekeningnummer 645-1276224-30 van de Vlaams Diergeneeskundige Kring, met vermelding ‘lidkaart’. Niet leden en ereleden kunnen de PK krijgen op aanvraag bij [email protected] mits betaling van 2.5€ per nummer. Anonieme artikels worden geweigerd, maar op verzoek kan de naam bij publicatie wel weggelaten worden. Ons adres : Salisburylaan 133 9820 Merelbeke

4

Voorwoord praeses “Aiaiai, ti were propere geweest.”

Dit zijn de eerste woorden die moeder tegen me zegt als ze ‘mijne kop’ bekijkt. Mijn excuses over vermoeiende lessen en practica halen jammer genoeg niets meer uit.. Zoals moeder telkens ziet, zijn het weer superdrukke tijden geweest! Maar het doopcomité en de schachten spannen toch de kroon. De schachtencantus was de eerste beproeving. Na vijf minuten het spektakel te aanschouwen, zag je dat alles tot in de puntjes voorbereid was! Het daaropvolgende weekend mochten ze samen op go-cart weekend. Na twee dagen aangenaam fietsplezier (van Knokke over Sluis naar Gent) kwamen ze toe in Franks manège, die door onze feestpraeses tot fuifzaal/speeltuin was omgetoverd. Zoals iedereen wel weet, wordt op die maandag één van de zotste feesten gehouden. Tony Cabana weet dit ook, en zette dan ook weer zijn beste beentje voor. De krullebol heeft er weer menig supporters bij. En terecht! In deze periode was ook de Expovetcommissie druk in de weer. Zoals ieder jaar was het een hele karwei om hal 3 om te toveren in de zevende hemel voor dierenartsen en balpenpikkers. Maar ervaren en gedreven als ze zijn, was dit geen probleem. Aan het drankverbruik van de exposanten alleen al kun je zien dat het een succesvol, supergezellig weekend was! Veel recovery-tijd hadden de meesten niet, want de dinsdag daarop was het al rolling. De mannelijke schachten zullen nooit meer vergeten hoe het voelt de lichtste en de zwaarste van Uterus te moeten dragen! Maar de schachten hebben me ook nog een paar weken ‘plezier’ meegegeven.. En uiteindelijk kwam de kers op de taart: doop 2007! Misschien wel wat veranderd onder invloed van het doopdecreet en bijhorende FK-controle op dat moment, maar zeker niet minder dan een fantastische avond. De schachten zijn nu officieel bierschachten geworden, maar ik ben er zeker van dat er nog spontane mekka’s zullen volgen.. ;-)

5

Voorwoord praeses Voor de rest raad ik jullie aan geregeld de activiteitenkalender te lezen (tussen pot en pint in het boerderijtje), want wie wil er nu zo’n zalige activiteiten en ontspanningsmomenten missen?

Tot in’t kort! Ut vivat, crescat et floreat VDK Mathieu Deweer, praeses 2007-2008

6

Donderdagavond, 14 november. Buitentemperatuur: min één. Rillend van de kou rijd ik op mijn brommer richting Gent. Ik kom halfverkleumd in de Overpoort aan, maar weet dat het de moeite waard is. Er wacht mij immers een ‘date’ met de vier meest begeerlijke mannen van het VDK: het doopcomité! Ik stap stipt op het afgesproken uur als eerste de Salamander binnen... domme ik. Alhoewel, amper tien minuutjes later –na slechts enkele meewarige blikken van Rita te hebben mogen ontvangen omdat ik moederziel alleen aan een tafeltje zat– waren we al voltallig. Waarop ik mijn eerste vraag stelde.. Hoe lang kennen jullie elkaar al? DC: Goed, of gewoon van zien? FM: Goed, bedoelde ik eigenlijk Bart: Maarten en ik kennen elkaar al sinds eerste kan, van het practicum dierkunde! Renger: Jonas en ik sinds vorig jaar, van tijdens de cantussen. Maarten: Ja, op de cantussen begonnen we elkaar allemaal stilletjesaan goed te kennen..

Waarom hebben jullie uiteindelijk de beslissing genomen om samen op te komen voor DC? Renger: Gewoon, de besten uigekozen. Maarten: Ik ben er eigenlijk pas achteraf bijgekomen. Ik heb nog lang getwijfeld. Te laat gedoopt he. Mijn leeftijd was wel ideaal om cantor te zijn, maar ik had nog niet genoeg ervaring, dat was het ambetante..

Jonas: Jah, bij gebrek aan andere cantors.. Hoe verklaar je eigenlijk dat er dit jaar maar één kandidaat-doopcomité was, terwijl er vroeger toch altijd meerdere groepjes waren die DC wilden worden? Maarten: Dat was echt heel vroeger hoor. Misschien was dat tien jaar geleden zo, maar de laatste jaren is het altijd zoeken. Jonas: Twee jaar geleden was er zelf geen cantor. Maarten: Jerre heeft dat toen twee keer op rij gedaan. Bart: Het is echt superveel werk, en dat schrikt de mensen natuurlijk af. Wat was jullie motivatie om bij het DC te gaan? Vormde het feit dat er vorig jaar enkele relaties zijn ontstaan tussen DC en schachten misschien een drijfveer, Maarten? Maarten: (lacht) Euh, neen! Of toch maar een klein beetje.. Ik heb mij ook niet vergrepen aan een schacht, niet eens gekust! Dat is, denk ik, één van de eerste keren ooit dat het DC dat niet gedaan heeft. Jonas: Ja, ik wel (nvdr: hij was al samen met zijn vriendin voor ze schacht werd). Maarten: Alleen gekust? Jonas: Jaja.. de rest ga ik niet zeggen. Waren jullie vriendinnen ertegen dat jullie bij het doopcomité zouden gaan? Renger: Nee, helemaal niet. Maarten: Wist ze het eigenlijk wel? Renger: Jah, da’s een ander verhaal.. De doop was vorige week en het is een super spektakel geworden, zijn jullie tevreden over het eindresultaat? DC: Ja! Maarten: Als het commentaar van de commilitonen positief is, zijn wij ook content. Het commentaar was zeker lovend. Je hoort nochtans soms de statement: ‘Om de twee jaar is het een sterk DC en het jaar tussenin is telkens zwak.’ Jonas: Ik denk dat wij dat wel deftig doorbroken hebben.

7

Maarten: Vóór de doop hebben we wel veel frustraties gehad in verband met het FK. We konden niet zomaar ons ding doen. Maar zo hadden we wel een gemeenschappelijke vijand, dus is het uiteindelijk misschien zelfs iets positiefs geweest. Een extra motivatie om het goed te doen.. Om even wat dieper in te gaan op het verloop van een dag uit jullie leven.. Hoeveel uren hebben jullie gemiddeld kunnen slapen per nacht? Bart: We hebben vaak afgesproken om negen uur ’s morgens, veel te vroeg.. Renger: Het was elke dag ’s ochtends en ’s middags werken en ’s avonds feesten. Bart: We hebben echt weinig geslapen. En tussendoor aten we gemiddeld twee broodjes per dag. Ik heb er zeker vijftig gegeten in die periode denk ik. Jonas: En pizza. En pita. En de frituur.. Maarten: Alleen in de week van de doop zelf zijn we niet kunnen uitgaan. Renger: Enkel de foute fuif hebben we gedaan, die was wel goed. Maarten: Maar de weken ervoor was het heel veel feesten en elke keer vroeg opstaan. Bart: Weinig geslapen dus.. Nooit op een vreemde plek wakker geworden? Maarten: Ik ben een paar keer in het Boerderijtje blijven slapen. Als er daar matrassen zijn, waarom zou je ze dan niet gebruiken? Jonas: Hij is een keer bij mij blijven slapen ook, na de schachtencantus. Maarten: Ah ja, ik had mezelf buitengesloten. Ik had geen sleutel bij en er was niemand op kot. Jonas heeft toen zelfs een eitje klaargemaakt voor mij! Renger: Ik ben jullie die ochtend trouwens heel vroeg komen halen, voor de opkuis.

Het was weer veel te vroeg toen.. Hebben jullie dan veel kliniek gemist? Renger: Onze klinieken zijn allemaal pas na de doop gezet. Jonas: Dat was echt goed geregeld. Maarten: Ja, bedankt aan alle jaarverantwoordelijken, en dat ze dat nog jaren mogen blijven doen.. Renger: Nu, de week na de doop, heb ik wel al een kliniek gemist.. Na de HILOKcantus van maandag. Maarten: Het is dus duidelijk wie er de zatlap is van de groep. Jonas: Of tenminste, wie er zat wordt als hij drinkt.. En hoeveel lessen hebben jullie in de hele doopperiode gevolgd? Bart: Nul lessen. Ik heb nog geen enkele les gevolgd. (Renger knikt instemmend.) Maarten: Ik ben wel naar de casus gegaan deze week, en het was net controle! Bart: Ja, casussen heb ik ook wel gedaan. Alhoewel, de laatste twee heb ik eigenlijk wel weer gemist.. Had je tijdens de hele doopperiode eigenlijk meer of minder werk dan jullie gedacht hadden, of kwam dat ongeveer overeen met jullie verwachtingen? Jonas: Er kruipt echt heel veel werk in. Bart: Elke dag, zelfs in de weekends vaak. Maarten: Je hebt voor niets anders tijd. Renger: Ik denk dat je daar niet echt een idee van hebt voor je eraan begint. Maarten: Nee, iedereen zegt wel op voorhand dat het zwaar is, maar dat gaat het ene oor in en het andere oor weer uit.. Hoe was de taakverdeling eigenlijk? Was er iemand die zich duidelijk van minder zaken aantrok dan de rest? Bart: Ik deed het meest. FM: Echt waar?

8

(Iedereen lacht.) Maarten: Het was vrij goed verdeeld hoor. De taken lagen niet echt vast. Alleen de financiën, die waren altijd voor Renger. Bart: We hebben altijd alles samen gedaan, echt alles. Maarten: Zo moest er bijvoorbeeld nooit iemand alleen de baan op. Al was het alleen maar om naast de ander te zitten in de auto, er ging altijd iemand mee. Bart: Aangezien de radio in de camionette niet goed werkte. We konden alleen lokale zenders ontvangen. Renger: Ja, we luisterden constant naar radio Mi Amigo. Jonas: En Top radio. En Go FM. Maarten: En radio Zen als we naar WestVlaanderen reden! Jonas: Dat was trouwens met een Hollander, radio Mi Amigo. Renger: Hé, wel in combinatie met een Belg he!

Hebben jullie dan niet dikwijls gebruik gemaakt van de schachten om jullie lasten wat te verlichten? Bart: Veel te weinig eigenlijk. Jonas: Er waren gewoon te weinig schachten. Maarten: En veel mensen van het praesidium kwamen al om schachten vragen. Ze zijn echt constant bezig geweest, ze hebben heel veel gedaan. Renger: We hadden zelfs te weinig tijd om ze allemaal te begeleiden.

Bart: We hebben ze bijvoorbeeld in het boerderijtje laten werken, als toogpersoneel de woensdag over de middag. Maarten: En ze moesten schrijven voor de Almanak en de Peerdekop. Lidkaarten en Almanak-formulieren invoeren. Bart: Ze hebben zeker allemaal iets moeten doen. Maarten: Ook de voorbereiding van de schachtencantus hebben ze super gedaan, dat mag wel eens gezegd worden. Wat beschouwen jullie eigenlijk als de mooiste en de minst leuke herinnering aan de doopperiode? Bart: Het minst mooie moment was voor mij de dag na de doop. We moesten daar gaan opruimen terwijl het regende en ijskoud was. Jonas: Na de schachtencantus was het ook echt rot, de opkuis. Renger: En het mooiste was telkens de opkomst, aan het begin van de doop en van de schachtencantus. Bart: Vooral de opkomst van de schachtencantus, omdat we echt massa’s werk hadden gestoken in die entree. Maarten: En ook omdat het toen de eerste keer was. Bij de doop dachten we: als het bij de schachtencantus gelukt is, zal het deze keer ook wel goed lopen. Bij de schachtencantus zaten we echt met stress. Bart: We waren toen ook met vuur bezig en zo. We hadden het maar een paar keer geoefend, maar onze entree is toch perfect gelukt. Maarten: Ja, dat is eigenlijk het plezantste, als alles zo mooi in de plooi valt. Jonas: Er waren ook van die kleine leuke dingen. Zoals toen we binnenkwamen in de Koe en iedereen spontaan op z’n knieën viel. Maarten: Ja, ons ego is nu wel goed gestreeld. Er waren nog van die kleine grappige dingskes, zoals 0.11 die op gocart weekend een plak kaas op zijn hoofd moest leggen. Die is dat dan compleet

9

vergeten, hij had er zijn muts over getrokken en die kaas is gesmolten op zijn hoofd.. Dat blijft je ook bij! De schachten leken mij goed gemotiveerd dit jaar. Zo ben ik 0.06 tegengekomen tijdens het uitgaan in Brugge, met haar doopketting aan. Maarten: Ja, ze wist niet hoe ze hem moest uitdoen. Renger: Er waren er ook bij die hem gewoon niet durfden uitdoen, uit schrik voor ons. 0.24 had zijn ketting zelfs nog aan op practicum, de dag na de doop. Jonas: Ik heb mijn ketting trouwens ook nooit uitgedaan toen ik schacht was. Bart: Ik ook niet,behalve om te voetballen. Maarten: Nuja, de schachten waren inderdaad heel gemotiveerd. Zo hebben ze op één van die themamiddagen de Boerderij heel mooi versierd volgens het jungle-thema. Jammer dat er zo weinig volk naartoe gekomen is.. Ook onze berg waar we op stonden tijdens de schachtencantus was supermooi gemaakt. Wij hebben ze telkens gesuperviseerd, maar ze moesten het wel zelf doen he. Renger: Alleen zijn ze wel vergeten de auto van professor de Kruif te wassen, de dag van de carwash. Hij heeft zijn auto volledig uitgeruimd, de schachten zouden komen, aar ze zijn niet geweest. Pijnlijk. Eén van jullie schachten was dit jaar zelf zedenmeester in een andere studentenvereniging. Luisterde zij beter of net minder goed dan de andere schachten? Jonas: Dat was een goede schacht hoor. Maarten: Zij begrijpt misschien ook beter dat het allemaal gewoon een spel is. Soms heb je van die schachten die alles persoonlijk opnemen. Zo zijn er dit jaar enkele schachten al vroeg gestopt. Jonas: Ja, ze was echt enthousiast. Maarten: En een zatlap..

Bart: Er waren veel zatlappen eigenlijk. En het feit is vooral dat ze altijd zat op hun fiets kruipen. Renger: Ja, vier gewonden op vierenwintig schachten is echt wel veel. Jonas: Maar het was onze schuld niet. Renger: Zo heeft er zich iemand aan de elleboog gekwetst bij het fietsen naar het convent. De ene sloeg rechtsaf en de ander ging rechtdoor. Maarten: De schachten waren enthousiast, maar zo lomp als iets.. Tot slot: merken jullie, nu de doop gedaan is, dat jullie veel meer tijd hebben dan voordien? Wat is er zo allemaal veranderd aan je dagindeling? Bart: Veel tijd hebben we niet hoor, want nu moeten we beginnen studeren. En we hebben nu elke dag kliniek, dus we kunnen al niet meer uitgaan. Allee, we kunnen wel uitgaan, maar we moeten dan zorgen dat we ’s ochtends uit ons bed geraken. Jullie hebben nog niet kunnen genieten van jullie welverdiende rust? Maarten: Eens op je gemakske achter een boek zitten is al rustig genoeg nu. Bart: Het werd tijd dat het gedaan was. We waren echt een beetje oververmoeid aan het worden. Maarten: Ja, we kregen van die kwaaltjes zoals aften in de mond en pijn aan de wijsheidstanden. En raar doen.. Jonas: Permanent hees zijn.. Renger: Constant steken voelen in je keel.. Bart: Hoestaanvallen.. Maarten: Maar het is mooi geweest. We kunnen afscheid nemen met een goed gevoel. Als het slecht was geweest zouden we ons nu afvragen: hebben we daar onze kl*ten voor afgedraaid? Het was echt heel tof. Ik kan het iedereen aanraden die zich misschien ooit wil laten dopen! Is genoteerd. Bedankt voor dit gesprek! FM

10

11

Wat zegt Wikipedia? Dit keer kijken we naar wat op Wikipedia wordt verteld over: Doop Een doop (in België; in Nederland wordt dit ontgroening genoemd), is een beproeving die potentiële nieuwe leden (schachten genaamd) van een (studenten)organisatie of vereniging tijdens hun verplichte introductietijd moeten doorstaan, voordat ze officieel kunnen worden ingewijd. Die officiële inwijding wordt in Nederland inauguratie genoemd. In België heet die officiële inwijding bij studentenverenigingen ontgroening. Deze doop wordt in het begin van het academiejaar gehouden (oktober-november). Het beproevingsritueel bestaat meestal uit een reeks plagerijen en vernederingen die de aspirant-leden moeten doorstaan, waarna ze herboren worden. Aan de Brusselse Vrije Universiteit Brussel gebeuren de dopen van de faculteitskringen naakt (dit om de gelijkheid tussen elkeen te benadrukken). Enkel personen die zelf zo'n facultaire doop aan de VUB of de Université Libre de Bruxelles meegemaakt hebben, hebben het recht om latere facultaire dopen te aanschouwen. Regionale dopen zijn niet naakt en zijn iets ludieker van karakter. De doop wordt aan deze universiteiten meer gezien als een echt inwijdingsritueel naar het studentikoze milieu en een nieuwe levensvisie toe dan als een beproevingsritueel. De ontgroening vindt meestal plaats op het einde van het academiejaar (april-juli) en na deze ontgroening is de kandidaat een volwaardig lid van de vereniging of club. Misstanden: In september 2003 liepen studenten in Antwerpen brandwonden op. Ze moesten in een vat met drek knielen, maar iemand bleek daar een bijtend bestanddeel aan toe te hebben gevoegd. Het bestuur was er niet van op de hoogte, waarschijnlijk was dit het werk van een individu. In oktober 2004 liep een student derdegraads- en levensgevaarlijke brandwonden op nadat hij ontharingscreme op zijn penis had moeten smeren en gedwongen was dit twee uur te laten zitten. Hoewel bij het SK Ghendt nooit problemen werden opgetekend, ondertekenden alle clubs van het SK Ghendt op 17 oktober 2005 een doopcontract, opgesteld in samenwerking met de UGent en het stadsbestuur van Gent. Dit omdat voorkomen nu eenmaal beter is dan genezen. Dit contract bevat een aantal regels van het gezond verstand, zoals het verbod op het gebruik van irriterende en chemische producten. De ondertekening werd via vele mediakanalen bekend gemaakt en heeft zodoende het imago van de clubstudent een stuk positiever gemaakt. Een jaar later werd dit contract hernieuwd door de nieuwe praesidia van de clubs. Elders op de site vinden we nog een tweede uitleg terug, onder Studentendoop: De studentendoop of ontgroening is een gebruik of ritueel dat vaak voorkomt binnen studentenverenigingen. Het heeft tot doel de schachten in te wijden in de gebruiken en de regels van de club. Vaak gaat het gepaard met een reeks van opdrachten en taken. De precieze invulling van een 'doop' varieert van kring tot kring en zelfs van jaar tot jaar. De doop wordt altijd afgesloten met een officieel gedeelte, namelijk een ceremonie die van de schacht een volwaardig student zal maken. De schachten spreken hiervoor een doopbelofte uit, die vaak uit verbasterd en eventueel zelfs grappig Latijn is samengesteld. Dit ritueel wordt afgesloten met een ad fundum. Een doop komt niet alleen voor binnen de . studentikoze sfeer, maar ook in heel wat jeugdbewegingen.

12

Pop-poll: De vragen Het spannendste deel van de Peerdekop is weer in de maak: de poppoll! Allemaal invullen dus (hier beantwoorden en dan afgeven aan het decanaat of aan mij vóór het intersemestrieel verlof) en in de volgende Peerdekop met kloppend hart gaan kijken of je verkozen bent in één van de volgende categorieën... Doe jullie best! Zoekt een leverdonor (m.): 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Meest naar opgekeken: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Grootste mond 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: De sportprijs gaat naar…: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Die kan mij wel krijgen (vr.): 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.:

Zoekt een leverdonor (vr.):

Kettingroker:

Meest verlegen persoon:

Moet dringend naar de fitness:

Die wil ik wel als vriendje:

13

Pop-poll: De vragen Leukste snoetje: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Heeft mij al het vaakst aan het lachen gekregen: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Altijd in voor een feestje: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Niet van de eerste rij te slaan: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Best geklede student (m): 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.:

Ik wil het nr v/d kapper van:

Lacht het luidst:

Laat altijd op zich wachten:

Nooit in de les:

Best geklede student (vr):

14

Pop-poll: De vragen Staat het langst voor de spiegel (m): 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Favoriete café: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Hoogste promille achter het stuur: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Lekkerste lijf (m.): 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Schokkendste gebeurtenis van het voorbije jaar: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.:

Meeste uren in de badkamer (vr):

Altijd op de dansvloer:

Zelfs als die nuchter is, rijd ik niet mee:

Schoonste kont (vr.):

Meest heuglijke gebeurtenis van het voorbije jaar:

15

Pop-poll: De vragen “Happy ever after”-koppel: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Beste veearts in spé: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Leukste VDK-activiteit: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Sympathiekste Prof: 1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.: Favoriete drankje:

“Dit loopt nooit goed af”-koppel:

Toekomstig werkloos:

Saaiste VDK-activiteit:

Meest slaapverwekkende Prof:

Prof/assistent waarmee ik een one night stand wel zie zitten:

1e j.: 2e j.: 3e j.: 4e j.: 5e j.: 6e j.:

Nvdr: voel je vrij om commentaar te plaatsen bij je antwoorden..

16

VDK actief Met IVSA naar Slovenië 12-10-07 – 19-10-07 Ah Slovenië, we zijn nog maar amper een kleine maand terug en toch zou ik m’n koffers alweer kunnen pakken om terug te keren. Het is moeilijk om Slovenië zomaar in enkele woorden te vatten maar als ik toch een poging moet ondernemen zou ik zeggen: prachtige natuur, heel gastvrije mensen, liters borovnicka, veel bezienswaardigheden,… te veel om op te noemen eigenlijk. Hoewel je er natuurlijk eigenlijk moest geweest zijn om de goede herinneringen te delen kan ik toch een beeld scheppen van wat het Gentse jeugdig geweld daar allemaal heeft uitgespookt in Slovenië. Vrijdagmiddag 12 oktober om 13u stonden we daar dan, te popelen in Gent St-Pieters om eindelijk te vertrekken op de langverwachte groepsuitwisseling naar Slovenië. Een goede 5 en een half uur later stonden we reeds met onze beide voeten op Sloveense grond waar het Sloveense IVSA-team ons reeds stond op te wachten. Na een welkome maaltijd (pizza…en het zou niet de laatste zijn) werden we naar onze verblijfplaatsen gebracht (hoewel sommigen ook reeds een voorsmaakje kregen van het Sloveense nachtleven). Verschillende Sloveense studenten hadden hun koten en logeerkamers voor ons geopend, velen in Ljubljana zelf maar sommigen (waaronder mezelf) verbleven even buiten de hoofdstad. Waar je echter ook terechtkwam, je mocht zeker zijn dat er een vloedgolf van gastvrijheid je richting uitkwam, je thuis voelen in een ander land was nog nooit zo gemakkelijk geweest. De volgende dag stond er veel op het schema: een bezoek aan Postojna, de grootste grot van Slovenië waar je een gedeelte aan een rotvaart met een klein treintje in rondscheurt, een bezoek aan een privé-dierenkliniek gespecialiseerd in oncologie, een bezoek aan de beruchte Lipica-lipizzanerstallen om uiteindelijk in het havenstadje Piran te belanden. Die nacht verbleven we daar in een soort jeugdherberg…waar een spetterend feestje natuurlijk niet kon uitblijven, en dat viel ook te zien aan de grootte van de oogjes de volgende dag. Die dag bracht een bezoekje aan een andere duistere grot en een middagmaal in een opvangcentrum voor wilde dieren (waaronder favoriet Herman, het wilde zwijn dat maar niet wil vertrekken), ’s middags stond het grote periodieke meer Cerknica op het menu, deze gigantische plas kan uit het niks gevormd worden door water uit de bergen bij 2 dagen zware regenval en bij 4 weken droogte kan deze weer volledig verdwenen zijn.

17

VDK actief De maandag brachten we een bezoekje aan de faculteit diergeneeskunde waar verschillende proffen en assistenten ons een beeld schetsten van hoe de studie voor dierenarts er in Slovenië een beetje aan toegaat. Een middagrondleiding in Ljubljana gaf ons de kans om de pracht en praal van deze prachtige stad te bewonderen. De avond was vrij en dat zullen de Sloveense uitgaansbuurten geweten hebben aangezien ze tot in de vroege uurtjes Gentse studenten over de vloer hadden. Dinsdag, een bezoekje aan Bled waar we gezellig een stukje langs het prachtige meer met het centrale eiland kuierden. Het is de droom van de meeste jonge Slovenen om te trouwen in de kerk op dit eiland. Later die dag brachten we nog een bezoek aan Kranjska gora, een ski-dorpje en de erbij gelegen Planica skischans waar het wereldrecord gesprongen werd. Prachtig uitzicht trouwens van daarboven. Woensdag bezochten we het grootste farmaceutisch bedrijf van Slovenië KRKA waar we een beeld kregen van de nagenoeg volautomatische productie van verschillende producten. Ook het klooster van Pleterje stond die dag nog op het menu waar we een impressie kregen van het leven van de plaatselijke monniken en we ook enkele traditionele huisjes konden bekijken. Die namiddag bezochten we ook de stallen van Hosta, waar een klasgenoot van onze IVSA-begeleiders een staaltje van de Lipizzaner-rijkunst liet aanschouwen. De dag werd afgesloten met een formeel etentje waarop de inmiddels beruchte varkenslapjes met puree niet konden ontbreken natuurlijk. Ook werden de nodige ‘Jaegerboms’ uitgedeeld aan iedereen die ermee beboet werd. Donderdag gingen we even een kijkje nemen naar de hondenprogramma’s van het Sloveense leger, wat schacht 01 aan de lijve heeft mogen ondervinden. Die middag was vrij maar de regen (trouwens de enige dag slecht weer die we daar gehad hebben) verhinderde veel uitstapjes, vandaar dat de meesten dan maar wat slaap gingen inhalen of gingen shoppen voor souvenirs. En dan moest het er van komen…de laatste dag…nog een laatste lunch hoog in de bergen en dan richting luchthaven…het was met de nodige tegenzin dat we moesten vertrekken, maar onze vlucht terug ging niet wachten natuurlijk. Ik wil graag alle mensen bedanken die meegeholpen hebben om deze onvergetelijke trip mogelijk te maken, zowel de mensen van onze groep als de Slovenen (Miha, Veronika, Janko, Luka, Bosko, Matija, Matic, Jurij, Barbara, Eva, Irena, Jaka, Anna,…en nog zoveel meer), het heeft een passie voor IVSA opgeroepen die waarschijnlijk niet te gemakkelijk klein te krijgen zal zijn. Dat de herinneringen en de woorden als “na zdravje” nog lang mogen blijven hangen! Frédéric Snykers

18

VDK actief Schachtencantus 16-10-07 Na een hobbelige rit in een VDK-camionette, volgestouwd met nerveuze en bange schachten, komen we aan bij een schuur ergens op de boerenbuiten, zeg maar the middle of nowhere. Danspasjes, toneelflarden, openings- en stripacts worden nog vlug even gerepeteerd terwijl het DC samen met de zwarte banden van een heerlijk geurend pak friet geniet. Maar het lachen vergaat ons al snel wanneer alle domme schachten in een ieniemini donker kot van hooi gepropt worden vooraleer de bus met de luidruchtige en hongerige commilitones arriveert. Doch, even snel als we ons in dat kot moesten reppen hoorden we alweer de bulderstem van het DC: “SCHACHTEN OP JULLIE KNIEËN!!!” en mochten we eruit kruipen richting corona voor een toch wel geslaagde openingsact. Onder wolvengehuil, bliksem, donder, véél vuur en luid gejoel van de commilitones ging de poort van de hel open en daar reed het duivelse DC, begeleid door witgevleugelde schachten, de corona binnen. Die engeltjes werden snel door de commilitonen geblust met een ijskoude bierdouche en mochten dan ook direct weer afdruipen, met uitzondering van 0.07, 0.08 en 0.23 die resp. eerste koekoek, lam gods en pispaal van dienst waren en 0.12, 0.19 en 0.02 die als bierschacht de zware verantwoordelijkheid op zich kregen geen enkele keel droog komen te laten staan. Tot in het schachtenkot hoorden we luid gezang en meerdere keren het koekoekslied (arme 0.07), en toen was het al de beurt aan 0.25, 0.27, 0.09 en 0.05 voor een snuifje romantiek: van hevige verkrachtings-/seksscènes tussen een meer dan aangeschoten Salamanderix en Gertrude, over zwoel passioneel vrijen van Samson en Gertrude tot een vechtscène tussen het FK en Samson. Uiteraard was het FK te zwak voor het VDK en mocht hij het afbollen!

19

VDK actief Inwoner uit de zoo ontsnapt? Nee nee, het was aapje 0.26 dat binnenkwam: na een spannende opbieding ging hij van de hand voor 22 bananen, naar zijn doopmeter Isabelle. 0.06 en 0.16 mochten het in de corona tegen elkaar opnemen in een race van 10 choco-puddinkjes, halverwege onderbroken door een duvel ad fundum. Het ging gelijk op tot aan de duvel maar toen begaf 0.16 het en 0.06’s kant van de corona triomfeerde. De tempus was zeer welkom, de sfeer zat er goed in, en de zwarte banden samen met Milk Inc lieten zelfs het schachtenkot een moveke placeren, alwaar menige geurtjes zich begonnen op te stapelen en 0.13 van wal was gestoken met moptjes te vertellen, ter voorbereiding voor de schachtentemmer op het gocart-weekend. Helaas, het plezier was ons niet lang gegund, 0.13 werd samen met 0.24 van ons weggekaapt om zich aan elkaar te meten in een lekker modderbadje. Helemaal onverwacht ging toch 0.13 het eerst over boord. Jaja, stille waters, maar o zo diepe gronden! 0.07’s kaars was uitgeblazen, en ook 0.23 was aan vervanging toe. 0.04 was de volgende die een lading perensiroop en pluimpjes over zich kreeg, en 0.10 mocht zich aan de stand “lossen” stellen. Stilaan, eindelijk, was het tijd voor de lang verwachte stripacts van zowel 0.03, 0.14, 0.20 en 0.26 als van 0.12, 0.19 en 0.02. Op zwoele beats werden kleren van het lijf gerukt en menig mannenbil bloot gelegd voor laaiend enthousiaste commilitones. En toen bleef 0.15 nog over, stil had ze al die uren afgewacht wat er met haar te gebeuren stond. Het verdict: verkopen die handel!! Enkele mannelijke commilitonen boden een lapdance (met of zonder bedekkende handen daar waar nodig geacht) aan voor 0.15, die zelf ook haar bovenkledij mocht uittrekken. En zo geschiedde deze avond, zoals ons beloofd door het DC inderdaad niet de meest aangename avond uit ons leven, maar wel éen van de meest onvergetelijke! 0.16

20

VDK actief Go-cart weekend 21-10-07 – 22-10-07 Eindelijk was het zover: het go-cart weekend! Om 9u30 stonden 0.01, 0.05 en ikzelf klaar aan het station in Knokke om het Doopcomité en de schachten op te wachten die vanuit Gent kwamen. Na een veel te lange Mekka in het station, met verwonderde blikken van omstanders, gingen we op zoek naar het strand. Daar deden we allerlei opdrachtjes zoals koprollen, haasje over, vleeshoop en een menselijke piramide die maar niet wou lukken… Nog voor we alle go-carts hadden verzameld had 0.23 het al voor mekaar gekregen om zijn schouder uit de kom te krijgen. Bij het doorgeven van een bak bier van de ene go-cart naar de andere, was 0.23 eruit gevallen. Afvoeren naar de kliniek! Daarna konden we vertrekken. Als je geluk had kreeg je een bak bier op je go-cart, meestal vergezeld door een lid van het Doopcomité, wat de consumptiemogelijkheden voor de schachten aanzienlijk verminderde! Ik had het geluk de zedenmeester te vervoeren die het sporadisch toeliet om onze kelen te smeren. De sfeer zat er al direct in toen we het Peerdelied inzetten. Daarna weergalmde de muziek vanop de jeep van de zwarte banden door de straten van Knokke en omstreken. Rond de middag stopten we om iets te eten. Onze picknickplaats was een bruin café, The Hogs, met echte Harley Davidson guys met leren jekkers als uitbaters. Sympathieke gasten! Er hingen interessante foto’s aan de muur waar de cantor extreem in geïnteresseerd bleek… Er zijn er die mij ook nog lang zullen bijblijven! Na een paar en nog een paar pintjes en gewapend met een sticker van The Hogs, kropen we terug de go-carts op. De zedenmeester vond dat zijn go-cart wel wat versiering nodig had, dus zond hij 0.05 af en toe de velden in om accessoires te plukken. De jacht op wilde konijntjes, met of zonder myxomatose, had minder succes. Na een paar serieuze valpartijen van de cantor en een verfrissende duik van de doopmeester samen met een paar schachten in de welbekende fontein, kwamen we aan in de Roos. Een oude kroeg met hangar die we ombouwden tot cantusplaats en die later op de avond de slaapplaats van de schachten was. Daar genoten we van een overheerlijke barbecue. Eenmaal de praeses en andere praesidiumleden waren toegekomen was het tijd voor het hoogtepunt van het weekend: de cantus met afterparty in de Roos! De lokale cafégangers stonden nogal te kijken toen we schaarsgekleed op de tafels en stoelen dansten! Fantastisch feestje…

21

VDK actief De morning after was voor veel schachten minder prettig. Vooral voor 0.11 die als cantorschacht het tweede deel van de cantus mocht leiden en, solidair als hij is, alle straffen die hij aan zijn medeschachten gaf had meegedronken. Ook 0.08 had het wat lastig en heeft de rest van de dag in de auto van de zwarte banden gezeten. Na een lekker ontbijtje van de doopmeester, dat al veel te vroeg op was naar mijn gedacht, vertrokken we. Best dat we de auto’s van de zwarte banden hadden om aan te hangen, want op dag 2 bleek het zwaarder te zijn om die gocart vooruit te krijgen! Merelbeke leek nog nooit zo ver… De picknick over de middag was een echte opkikker, zeker omdat we wisten dat we nog ver moesten trappen. De rest van de tocht zat ik samen met 0.16 en 0.19 op de go-cart van de cantor, die ook redelijk gul was met de pintjes. Misschien daarom dat we niet meekonden met de rest van de go-carts… Maar de zwarte banden hebben ons van tijd tot tijd van een duwtje voorzien. We zijn er ook nog in geslaagd om een kwartier van Merelbeke verwijderd, verkeerd te rijden met de helft van de go-carts. ’T Zal aan de schemering gelegen hebben. We waren vree content toen we toekwamen op de faculteit! De jaargenootjes konden nu verder trappen. Onze job zat erop! Een superweekendje om nooit meer te vergeten!! Schacht 0.06

22

VDK actief Go-cart race 22-10-07 Een avondje dat begint met shotjes vodka-blue curaçao kan niet slecht eindigen…en met die opwarming trokken we dus naar de manège. Dat het gratis vat al op was bij aankomst, spoelden we rap door met enkele goede bokken die we helaas zelf moesten betalen, maar het was voor het goede doel hé (Dierenartsen zonder grenzen). Omstreeks negen uur begon dan de proffenrace (hoewel het precies meer assistenten waren dan proffen). Wij stonden ondertussen al klaar om hen te vervangen want we wilden net zoals de afgelopen twee jaar weer als eerste eindigen (maar dat was helaas buiten die “nieuwe” van Antwerpen gerekend die roet in het eten strooiden voor eerste master ☺!). Na enkele rondjes te hebben gereden/geramd en het gevoel te hebben gehad 200kg te wegen (sumoworstelen) was het al snel het einde van de race. Omdat de opkomst van eerste bach niet zo fameus was, besloten we hen in de laatste ronde een trapje te helpen maar dat ging niet zo vlot meer; hoe zout ge zelf zijn: jenever aan 1.25euro! Ondanks de inzet van onze “echte” jaargenoten moesten we dit jaar de duimen leggen voor derde bach, waarvoor proficiat! Daarna was het tijd voor de befaamde bierestafette, ondanks onze geringe ervaring hebben we (Dirk, Diederik, Bart, Leander en “recessus piriformis”-Peter) die toch met een aanzienlijke voorsprong gewonnen. Na de verplichte fotoshoot moesten we de adfundums doorspoelen met enkele pintjes en frietjes. Toen begon Tony Cabana, waarvan ik niets meer weet want ik had niet door dat die aan het optreden was (wederom met dank aan de succesvolle jeneverstand). Mijn excuses, dus moet de rest van het verslag door DVB alleen geschreven worden.. Tony cabana door DVB: Tingeling, het is geen weer voor ne string, meer had ik er ook nog niet van gehoord vóór die maandagavond. Toch mogen we besluiten dat de ambiance er dik in zat, de ene na de andere schlager werd luid meegezongen, menige treintjes werden gevormd en de toog bleef maar volop werk hebben. Nadien was het nog een spetterende fuif die wij spijtig genoeg vroeg moesten verlaten om de volgende morgen op kliniek medische beeldvorming present te zijn. Nen dikke merci gaat dan ook naar Daphné Van Hende en haar feestcomité voor de organisatie van dit megafantastische evenement! Ook nog een kneukeltje voor de schachten die de manege weer helemaal opgeruimd hebben! Uw reporters ter plaatse, Willems Bart J.R. en Vanbelle Dirk F.B.

23

VDK actief Doop Antwerpen 24-10-07 Met een goed gevulde bus -VDK’ers, pintjes en buschauffeur Anita- vertrekken we, een half uur te laat, vanaf het Kramersplein. Aangekomen in Antwerpen kruipen we door het bos langs de lichtjes tot we bij de doopplaats komen. Hier vinden we een paar toeschouwers van Diefka, een podium en een stel stinkende schachten. Het doopcomité bestond uit 1 mannelijk spook en drie woeste wijven, waarvan de schachtentemmer haar stinkende schachten in bedwang hield met haar Duitse kreten: ´Schneller Schachten, Schneller.’ Het dopen kon beginnen! Op het podium kwamen stoeipoezen, bonobo´s en ook de koekoek voorbij kruipen.Verder werden er op subtiele wijze bananen doorgegeven, dansjes gedaan, hebben Britney en Michael gezongen en tot slot werd een broodje piemel genuttigd (lees: piemelTJE ) terwijl lichaamshaar spontaan verdween. De bezoekende tere zieltjes van de plaatselijke geneeskunde konden het niet aan en hebben de feestelijkheden vervroegd verlaten. Voor ons VDK´ers kon het natuurlijk niet vies genoeg zijn. Zo heeft Diekfka haar doop tot een goed einde gebracht en zijn er weer een tiental bierschachten bij! De meeste van ons hebben een afterparty gehouden in ´het Profke´, anderen hadden problemen met Hasseltse Graanjenever (en haalden een nat pak) of met de Antwerpse flikken. Terug thuis gekomen ging het uit de bus stappen ook wat lastig, enkele bomen in de Overpoort werden dan ook bemest met Ristorante… Al met al een geslaagde avond dus !

Linda Janssen en Rika Grit

24

VDK actief Expovet 26-10-07 – 28-10-07 Expovet is terug achter de rug, de 17de editie al, en het mag gezegd worden, het was opnieuw een mooie editie. Vol goeie moed begon ik in maart reeds met de voorbereidingen: inschrijvingsbrochure maken, bedrijven contacteren, het plan laten ontwerpen, de inschrijvingen bijhouden,… Alles verliep vlot maar de tijd vloog, en plots was het augustus en dreigde een 2de zit roet in het eten te gooien want het programmaboekje moest nog gemaakt worden en het plan en de contracten moesten verstuurd worden. Af en toe kende ik toch wel een stressy moment, maar ik spartelde me erdoor, mede dankzij de hulp van mijn commissie, die bereid waren een handje toe te steken. Toen eind september het nieuwe schooljaar startte begon ik te beseffen dat Expovet wel heel dichtbij kwam.Het was dit jaar dan ook 2weken vroeger dan vorig jaar! Tot hier was het meeste werk administratief geweest, maar nu begon het.. de catering en bar moesten geregeld worden, planten moesten besteld worden, overleg met de mensen van de PUO, zorgen dat we een gezellige sfeer kunnen creëren in zo’ n grote hal. Gelukkig had iedereen in de commissie zijn eigen taak en al bij al verliep alles zeer rustig en vlot, en had ik het gevoel dat alles onder controle was. Alles was geregeld, alleen nog donderdag, de opbouw. En ook die verliep vlot. De kleine technische probleempjes zijn er altijd en hier en daar is er eens een standhouder ongelukkig om één of andere reden, maar dat lossen we dan met plezier op. En dan om 20u stond alles klaar, het kon beginnen. Om 21u gingen we allemaal naar huis, toch wel met een klein beetje zenuwen want morgen was de grote dag. Vrijdagmorgen, de standhouders brengen de laatste zaken in orde op hun stand en ook zij zijn nu klaar voor 3 dagen Expovet! Dan was het tijd om te openen, ik moest speechen, met een bang hartje maar ja het moet nu eenmaal. Daarna gaf ik het woord aan decaan De Brabander en Expovet 2007 was gestart. De bezoekers druppelden binnen en het viel al snel op dat het op vrijdag drukker zou worden dan normaal.

25

VDK actief Zaterdag werd heel druk, dit had waarschijnlijk te maken met het feestje dat ’s avonds door Viyo zou worden georganiseerd. En voor we het goed en wel beseften was het al zondag, het was al bijna voorbij… Zondag werd zoals elk jaar een echte familiedag. Er heerste een gezellige drukte die uitmondde in een spetterend feestje achteraf. Om 01u werd de bar gesloten dus het terras liep al snel leeg en we konden beginnen aan het minder leuke deel, de opkuis. Ook de maandagochtend was het iets minder leuk, de vermoeidheid van de voorbije dagen, liet zijn sporen al na, maar alles moest buiten uit de hal tegen 13u dus er zat niets anders op dan eventjes op de tanden te bijten. En tegen alle verwachtingen in verliep ook die opkuis heel vlot. Tegen 12u waren we klaar, nog vlug iets gaan eten met de commissie en dan allemaal uitrusten. Expovet is mooi geweest, zowel voor ons mij als voor de bezoekers. Maar dit alles had ik nooit alleen kunnen realiseren, dus hierbij een welgemeende dank u wel aan mijn commissie, die altijd klaar stond om bij te springen wanneer het nodig was, en aan alle studenten, die hun weekend hebben opgegeven om te komen helpen op Expovet. Allemaal heel erg bedankt en tot volgend jaar!!

Ann Lammens Expovetverantwoordelijke 2007

26

Vastgelegd op foto

27

VDK actief Interfacultair sporttornooi 29-10-07 Beste lezers, Met stress en klamme handen heb ik in de week van 22 oktober menig uur in het boerderijtje doorgebracht om zoveel mogelijk sporters te mobiliseren. Doel van mijn (moeilijke) missie: zo goed mogelijke ploegen kunnen samenstellen voor het interfacultair sporttornooi van 29 okt! Het VDK was ingeschreven voor de volgende sporten: gemengd basketbal (dank aan Elke en Femke om zich te moeien tussen de heren onder de borden), tafeltennis ( waarbij Joshua, Bruno en Steven semi-profs tegen het lijf liepen), voetbal heren, volleybal dames en de zwemaflossing! Elke faculteit zit met knikkende knieën als ze op de voetbalaffiche als tegenstander het VDK zien staan. Geen enkele faculteit is (normaalgezien) dan ook bij machte om zo’n gereputeerde ploeg tot de orde te roepen. Al wilde onze voetbalploeg deze reputatie alle eer aandoen, dit mislukte toch enigszins. We aakten niet verder dan de poulewedstrijden maar de sfeer achteraf was er niet minder om. Ik persoonlijk zie deze wedstrijden als opwarmertje voor Vétoquinol! Mijn dank gaat dan ook uit naar Harm die de volledige voetbalploeg samenstelde voor dit tornooi. Op basketgebied deden we het totaal niet slecht! Enkel HILOK, VTK en nog enkele anderen gingen ons vooraf! Het VDK eindigde dan ook redelijk hoog met een respectabele 5e plaats van alle faculteitskringen. Dank aan alle basketters en beide basketsters!! Verder dien ik nogmaals Joshua, Steven en Bruno te bedanken voor hun prachtige tafeltennis. Als niet-geklasseerde spelers slaagden ze erin andere (geklasseerde) spelers het vuur aan de schenen te leggen. Als dit niet getuigt van lef en inzet! Anderzijds deden de volleybalmeisjes het zeker ook niet slecht. Dankzij Mariska en Daniëlle (om een team samen te stellen) speelden we zeker respectabele wedstrijden. Veder dan de poulewedstrijden raakten we wel niet maar toch gingen we zeker niet punteloos naar huis. Voor mij persoonlijk kwam de kers op de taart er toen Kathelijne Deberdt me kwam melden dat we ZOMAAR EVENTJES het tornooi hadden gewonnen met de VDKzwemploeg! We waren ‘zomaar eventjes’ kampioen in de 6x25m aflossing zwemmen (en toen voelden we ons even sportiever dan de richtingen Lichamelijke Opvoeding, Kinesitherapie,…)! Dank je Kathelijne om zo’n sterke ploeg op poten te zetten. Afluiten wil ik dan ook met een dankwoord aan alle sporters die zich ingezet hebben om de kleuren groen en rood te verdedigen! Speciale dank ook naar de mensen die zich persoonlijk hebben ingezet om een team te kunnen samenstellen! Groetjes, Mathieu Pille, Sportpraeses

28

VDK actief Rolling 30-10-07 Om 20u werden we in ‘de Dolle koe’ verwacht, stipt om vijf voor negen kwam ik binnen. Ok er bestaat zoiets als VDK-time, maar deze keer lag het niet enkel daaraan. Zoals de mannen onder ons wel weten en Maarten waarschijnlijk al van horen zeggen weet, hebben vrouwen net iets meer tijd nodig om zich gereed te maken. Soit we waren er, en een kwartiertje later kwam onze grote leider ook nog binnen. Spontaan zetten we een Io vivatje in gevolgd door het Peerdelied (wisten wij veel dat we het die avond nog een keer of 4 gingen zingen, volledig met dansje en al). Na deze officiële inleiding zetten we ons met een groep van dik 40 mensen sterk aan het vatje. Iedereen deed meer dan zijn best, al was de onderliggende motivatie van de meesten gewoon dat ze geen bieroverschot aan de schachten gunden. Iets over 22u tilden de schachten onze praeses met verbazend gemak de lucht in en droegen ze hem gezwind naar de Salamander, alwaar Rita en Potti uitvoerig bedankt werden voor al hun goede zorgen van de hun nauw aan het hart liggende Peerdepieten. Uit pure appreciatie hief onze cantor met een stem als een klok ’t Vliegherken aan, ik hoef jullie dus niet te zeggen dat de sfeer er meer dan in zat. Op naar het volgende café, al hadden de schachten nu iets meer moeite om de draagstoel de lucht in te krijgen, onze grote leider werd namelijk vergezeld door zijn bovenbuur uit Uterus, jaja niemand minder dan Grand Sac (sorry da’k uw woord pik Lindsey). De korte maar stijgende weg naar den Defoo was dan ook de eerste echte beproeving voor de 8 aanwezige schachten. In het café werden weer enkele pintjes gedronken en heel even dreigde het zelfs tot een handgemeen te komen, maar het bleek vals alarm te zijn. Zoals Floris terecht opmerkte: ‘t zijn eerstejaarskes, bij ons noemen ze dat bleukes, en dan kan zo een VDKmeute wel al eens bedreigend overkomen. Ondertussen liet 0.20 zijn vaandelzwaai-capaciteiten zien, en kreeg 0.26 toch wel veel last van zijn Gilles de la Tourette, hevig aangemoedigd door de omstaanders. Heel dit gebeuren werd professioneel opgefleurd door de blokfluit van 0.16. Na dit spektakel aanschouwd te hebben gingen we door naar de Hoeve, een heel aangenaam café halverwege de St-Pietersnieuwsstraat, ware het niet van de nazi overburen, die quasi meteen onze beste vrienden belden.

29

VDK actief De bende van de blauwe klak was, geheel tegen hun gewoontes in, nog snel ter plaatse ook, maar de Doopmeester maakte er korte metten mee. Maar genoeg getreuzeld, op naar het volgende établissement, de Platte Beurze, door één enkeling die niet goed meer wist waar naartoe de Lege Portemonnée genoemd. En iedereen dan maar klagen dat het niet goed gaat met dat geheugen van de studenten, het parallel denken gaat ze duidelijk nog wel af. Tot groot jolijt van de schachten namen we hier afscheid van Grand Sac en nog enkele anderen. Zelf kwam ik door te lang blijve hangen in d’ Hoeve en menig pisstops onderweg, te laat toe in de Platte … maar de supervriendelijke cafébaas trakteerde mij alsnog op een gratis pintje, allright! Dit pintje snel naar binnen gegoten en dan in een rotvaart naar de 5 voor 12, daar kregen de schachten nog een laatste drill van de zedenmeester en de cantor, aaaaah de herinneringen aan lang vervlogen tijden speelden heel even terug op, good times. Binnen werden de dansspieren weer even aangesproken en nog enkele glaasjes genuttigd, voor ons aller Geentjes blijkbaar een paar te veel, maar geef toe, wat is een VDK-activiteit zonder een comateuze Geentjes en dan nog liefst in foetushouding. Wonder boven wonder kwam hij vrij snel weer bij, waardoor de zetel vrij bleef voor de praeses. Al had die 100m verder waarschijnlijk liever gehad dat Geentjes der nog op lag. Idd, onze praeses heeft nader kennisgemaakt met de kasseitjes van de Veldstraat. Maar niet getreurd, hij stond weer op, raapte de resten van zijn horloge bij elkaar (vreemd, dat gevoel ken ik precies) en nam weer plaats op zijn troon. In lichte draf richting Pinuts (of gelijk 0.26 mij mailsgewijs liet weten: (3,14)-nuts) voor het afsluitende feestje. Zelf heb ik hier maar 1 pintje meer gedronken alvorens mij tot mijn bedstee te wenden. Tja, ik word al wat ouder en de geur van patho om 8u was zeker zo goed als nog een tweede pintje in de Pinuts ( nee 0.26 nee). Al bij al was het dus een vree plezant avondje: goe gedronken, goe gefeest, goe gewandeld ( ook belangrijk in deze meer en meer op uiterlijk gebaseerde maatschappij) goe gelachen,… Kneukeltje voor DC

David

30

VDK actief Eerste proef-week 05-11-07 – 07-11-07 Maandagavond was het zover: de start van de eerste proef-week! Mogelijk het begin van iets moois tussen Gentenaren en Antwerpenaren (want dat is toch uiteindelijk het doel van die week). We vertrokken met enkelen van ons kot met de fiets en onderweg door Merelbeke en Ledeberg kwamen er druppelsgewijs meer en meer mensen bij zodat we met een ferme bende Gent binnenreden, richting Amadeus. Daar gekomen vulden we met onze veertigkoppig groep, net gepast, de eetzaal achterin. Een vlugge telling leerde ons dat er zeven Antwerpenaren op het initiatief waren afgekomen. Lekker eenvoudig voor ons om de nieuwe namen vanbuiten te leren dus, maar net iets moeilijker voor hen. Minpuntje voor de vrouwen onder ons: het waren alle zeven meisjes! Na een korte rondvraag bleek dat het aantal jongens die tout court zijn overgekomen naar Gent amper zes bedraagt.. In het eerste jaar zaten er alleszins nog twee jongens méér bij hen, maar die vormen een koppel (dat tijdens de lessen constant aan elkaar zat te prutsen), dus daar hadden we toch niet veel aan gehad. De ribbetjes (en vooral de patat) waren weer heerlijk en tijdens het eten hebben we enkele Nederlanders uit Antwerpen wat WestVlaams geleerd, zoals de vervoeging van ‘ja’ (joa’k, joa’j, joa’t, joa’m, joa’g, joa’s) en het zinnetje ‘teriseruutuutuusenatrintrinterin’. Laurens kon het ook niet laten nog eens te vragen naar de Hollandse versie van ‘jus d’orange’ (zijnde ‘suderans’). Toch verliep de rest van het etentje nog heel gezellig, aan alle tafels werd veel geten, veel gebabbeld en veel gelachen. Om het in Dirk zijn woorden te zeggen: ‘meer moet dat niet zijn!’. Nee, je wil echt niet weten waar hij darmee eigenlijk op doelde.. De après-rib vond plaats in de Koe, waar enkele schachten net een spontane, vrijwillige vergadering hielden. Dat kan wel tellen qua groepsgeest! Na enkele pintjes keerden we gezellig in groep terug naar huis, deel 1 van onze ‘banding’ was alvast geslaagd. Dinsdagavond was er de proudt to be faut-fuif. De eerste bus vertrok om tien uur aan de Koe.. Beenruimte genoeg voor alle passagiers aangezien er maar drie mensen meereden. Vanaf elf uur stroomde het boerderijtje gelukkig goed vol met allerlei soorten marginale mensen. Voor wie zich afvraagt welke kledij en accessoires tegenwoordig algemeen als fout worden aanvaard, een greep uit

31

VDK actief het gamma van die avond.. Bij de mannen was het marcelleke behoorlijk populair, bij de vrouwen de te korte rokjes. Tattoos en gouden kettingen vormden een vaste waarde en qua vrouwenkapsels zijn twee staartjes, vlechten of een palmboomcoupe duidelijk ook af te raden. Felgekleurde kousebroeken, petjes en buidelzakjes zijn ook al behoorlijk fout, maar het foutst waren toch wel het Duracell-konijn en de ultra-schattige Dalmatiër. In de loop van de avond werd ook nog een gratis vat gegeven door het VDK en er volgde ook nog een traktatie van Leen die waarschijnlijk al meer flatterende outfits had gedragen op haar eerdere verjaardagen. De muziek was dik in orde, en het werd echt een fijn feestje! Er zijn ook drie mannelijke Antwerpse eerste-proevers naar de fuif gekomen maar jammer genoeg zegen ze er, geheel volgens het thema van die avond, hoogst onappetijtelijk uit. Toch kon ook deel 2 een succes genoemd geworden. Woensdag was er het slotstuk van de week, de spelletjesavond in de boerderij. Na Kathelijne uit haar coma te hebben gewekt begonnen we eraan. De groep ‘Kelly Verbier’ had dan wel de origineelste groepsnaam, Gilles zat als enige jongen in zijn team van vijf toch het meest te glunderen! Er waren verschillende opdrachten waarmee je punten kon verdienen: een stop-de-band-ronde, foto’s van bekende mensen herkennen (Gringo heeft dan toch iets bereikt in zijn leven: hij werk door alle teams correct benoemd!), bierproeven (ja Joren, Gueuze of Jupiler, smaakt allemaal hetzelfde niewaar), woorden uitbeelden (met Kathelijne die midden in het spel opmerkte: ‘Maar ge moogt wel geen gebaren gebruiken he!’), negerboksen, om het eerst fluiten na het eten van twee beschuiten, en nog veel meer.. Tussendoor vielen nog veel punten te verdienen door om het eerst te boeren wanneer een fietsbel rinkelde. ’t Is op zo’n momenten dat verborgen talenten (of genetische defecten) aan de oppervlakte komen.. Davy hielp z’n groep dankzij een heel pak boeren aan de overwinning, de winnaars genoten nog van hun prijs (Gueuze.. euh, Jupiler) en dat was dan het einde van de eerste proef-week.. Het was super, een dikke merci aan de drie jaarverantwoordelijken! Femke Mortier

32

Doe de test

Ben jij een dom blondje? Probeer de volgende opgaven correct op te lossen. Voor elk juist antwoord krijg je 1 punt. Om je totaal aantal punten te bereken mag je op je vingers tellen. Hiervoor moet je dan wel weer één punt aftrekken. Succes!

33

Doe de test

34

Een blik op de richting dierenzorg Toen mij gevraagd werd om een stukje te schrijven voor de Peerdekop, was ik meteen enthousiast. De richting dierenzorg is immers een vrij jonge richting aan de Hogeschool Gent waarover nog heel wat onduidelijkheid heerst, ook bij de studenten diergeneeskunde. De afstudeerrichting dierenzorg wordt gegeven in Melle, valt binnen de opleiding agro- en biotechnologie en biedt een grote variatie. Ook de afstudeerrichtingen landbouw, groenmanagement en voedingsmiddelentechnologie behoren tot deze opleiding. De totale studietijd bedraagt 3 jaar. In deze periode krijgt men zowel een theoretische als praktische vorming en dit in nauwe samenwerking met de faculteit diergeneeskunde. Binnen het cursuspakket van het eerste jaar vallen toegepaste plant- en dierkunde 1 en 2; voedingsleer; basiswetenschappen 1 en 2; economie en wetgeving; communicatie en rapportering; bouw en functie van het dier; zoötechnie; dier en samenleving; bodemkunde en bemestingsleer en tot slot rassenleer. De nadruk ligt net als bij de richting diergeneeskunde op de basiswetenschappen. Hiertoe behoren onder andere chemie, fysica en organische chemie en dit gedurende de 2 semesters. Bij deze vakken wordt de klemtoon op de praktijk gelegd. Al deze vakken worden ondersteund door bedrijfsbezoeken, projectwerken en praktijkwerken. Al in het eerste jaar wordt er van de studenten verwacht 3 projecten tot een goed einde te brengen. Dit zijn het project dier, het project ecologie en het realiseren van een website. Om het project ecologie uit te bouwen, moeten de studenten een transect opbouwen en bestuderen. Dit kan doorgaan te Melle of in de proefhoeve te Bottelare. Voor het vak plantkunde moet men bovendien een herbarium bijhouden. Het cursuspakket van het tweede jaar omvat bedrijfsmanagement en wetgeving, ICT en statistiek, microbiologie, biochemie en biotechnologie; dierenmanagement 1; proefdierkunde; algemene dierenzorg; dierenzorg gezelschapsdieren en paarden; dierenzorg koudbloedige en wilde dieren en voedselproducerende dieren. Bij al deze vakken komt nog 1 opleidingsonderdeel dat de student zelf kiest uit 5 mogelijkheden namelijk studium generale, milieukunde, plattelandsontwikkeling, duurzame en internationale productiesystemen of mens en dier in de derde wereld. Het tweede jaar dierenzorg start met 3 weken stage. Gedurende deze periode krijgen de studenten de kans om al eens te proeven van het werk in het vakgebied van hun interesse. De stageperiode eindigt met de opmaak en presentatie van een stagerapport en de evaluatie door de stagebegeleiders. Het project dierengezondheid is een andere uitdaging voor de tweedejaarsstudenten. De studenten hebben de opdracht een bedrijf te bezoeken en hun bevindingen te verwerken in een rapport

35

Een blik op de richting dierenzorg Ook het vak bedrijfsmanagement rekent op de creativiteit van de studenten. Er wordt van hen verwacht dat ze een junior businessplan opstellen. In het kader van ICT, moeten de studenten een database in Access uitwerken en tot een goed einde brengen. Het cursuspakket van het derde en laatste jaar omvat ondernemingsvaardigheden; integrale kwaliteitszorg; human resource management; dierenmanagement 2; dierenzorg voedselproducerende dieren en gedragsleer en training. Ook dit jaar heeft men de keuze tussen een aantal opleidingsonderdelen als keuzevak, namelijk rescue en zeezoogdieren; wildlife en vogels en tot slot fokkerij. Het derde jaar wordt getypeerd door een stage van 3 maand in het tweede semester. Op basis van die ervaring moeten de studenten een eindwerk opstellen dat ze op het einde van het jaar moeten verdedigen. Het project dierengezondheid uit het tweede jaar wordt verder gezet met een vergelijkende studie tussen twee bedrijven als resultaat. Ook het junior businessplan kent zijn vervolg in het derde jaar uitgebreid met een concreter financieel plan. In het kader van human resource management, zetten de studenten een bedrijf op met de nadruk op het personeelsbeleid. Na het voltooien van deze 3 jaar, heeft men een volwaardig diploma dierverzorger in handen. Men kan dan aan de slag in dierengezondheidscentra, dierentuinen, kinderboerderijen, fokkerijen of als lesgever en beheerder van manèges. Ook vertegenwoordiger van de diergeneeskundige industrie of diervoederbranche en manager van dierenopvangcentra behoren tot de mogelijkheden. Deze opleiding kan echter ook de basis zijn van een aanvullende vorming. Dankzij een schakelprogramma kan je aan de hogeschool met het diploma van professionele bachelor agro- en biotechnologie afstudeerrichting dierenzorg ook het diploma master in de biowetenschappen behalen. Deze bijkomende opleiding duurt dan 2 jaar. Men kan ook kiezen voor een aanvullende vorming via een specifiek voortgezette opleiding gedurende 2 jaar in Melle, Roeselare en Sint-Niklaas. Mijn keuze is gevallen op de eerste optie. Toen ik 3 jaar geleden de overstap maakte van diergeneeskunde naar dierenzorg, was het helemaal niet duidelijk of ik in deze nieuwe richting mijn gading zou kunnen vinden. Voor mij bleek dit de juiste beslissing. Ik hoop met “Een blik op de afstudeerrichting dierenzorg” op een bevattelijke manier een bijdrage geleverd te hebben aan de informatie die reeds bestaat over de richting. Ik heb mijn eigen ervaringen neergeschreven, maar ben er van overtuigd dat studenten die zich aangesproken voelen tot deze richting bijkomende informatie zullen vinden via de Hogeschool Gent.

Carmen De Pauw

36

I.V.S.A. Gent 2007-2008 Beste medestudenten, Graag wil ik even de kans grijpen om via deze Peerdekop jullie het een en ander te vertellen over I.V.S.A. in Gent. Elke diergeneeskunde student van onze faculteit die in het bezit is van een VDK-lidkaart, is automatisch lid van I.V.S.A. Dit houdt in dat al deze studenten deel mogen nemen aan de verschillende activiteiten die door I.V.S.A. georganiseerd worden. Kort samengevat nog een keer wat I.V.S.A. inhoud. De afkorting staat voor International Veterinary Students Association. Een organisatie voor en door diergeneeskunde studenten van over heel de wereld, met als doelen praktische ervaring opdoen bij een dierenarts, kennismaken met buitenlandse collega’s, netwerken, andere culturen leren kennen en onvergetelijke ervaringen opdoen. Jaarlijks wordt er een wintersymposium en een zomercongres georganiseerd. Daarnaast zijn er verscheidene groeps- en individuele uitwisselingen die in verschillende landen over de hele wereld doorgaan. Onlangs heeft er een groepsuitwisseling naar Slovenië plaats gevonden, op dit moment is er een symposium gaande in Maleisië, komende zomer is er het congres in Turkije en in het tweede semester staat er nog een nieuwe groepsuitwisseling op het programma. Kortom: voor iedereen die graag een keer een buitenlandse ervaring op diergeneeskundig gebied zou willen mee maken, word vlug lid van I.V.S.A (en VDK) en schrijf je vandaag nog in op onze site: www.ivsa.org Voor verdere informatie of vragen kunnen jullie mij altijd even aanspreken of een mail sturen naar [email protected] Met vriendelijke groet,

Cyriel Ververs Exchange officer 2007-2008

37

Eén verhaal, twee versies Haar verhaal: "Hij was in een vreemde bui gisteravond. Ik dacht eerst dat hij me kwalijk nam dat ik het eten nog niet klaar had, maar daar zei hij niks van. De conversatie verliep stroef en ik dacht dat een bioscoopje hem goed zou doen. Dan waren we er eens uit en toch intiem. Hij zag het eigenlijk niet zo zitten, maar ik vond het nodig er even uit te zijn. Uiteindelijk trok hij z'n jas aan en zei: 'Nou laten we dan maar gaan'. Onderweg was hij nog steeds heel erg timide, hij staarde maar wat uit het raam van de tram. Tijdens de film was het ook maar raar. Terwijl de hele zaal zich suf lachte, zat hij als een zoutpilaar stil te zijn. Ik dacht toen dat het aan mij lag, dus later in een cafeetje vroeg ik het op de man af. Hij schudde maar wat van nee. Nee, dat café kon hem ook niet opfleuren. Ik vroeg hem of er dan iets anders was, maar ook dat ontkende hij. Ik voelde me zo onzeker. In de taxi naar huis zei ik hem dat ik van hem hield en toen sloeg hij z'n arm om me heen. Maar ik weet verdomme niet wat hij daarmee bedoelt, want hij zegt er niks bij en straalt niks uit. Dus daar werd ik alleen maar nog onzekerder van. Eenmaal thuis dacht ik, laat ik het dan gezellig maken, wie weet komt ie dan los. Kaarsjes aan, nog een flesje wijn opengetrokken. Gaat ie zitten zappen! Dus ik vraag opnieuw of er misschien iets aan de hand is. Zegt ie: 'Had je dat niet al gevraagd vanavond? Er is niks, alles okee'. Ik voelde me zo ellendig, hij leek zich nergens voor te interesseren. Nou, ik heb toen een verleidelijk hemdje aangetrokken en ik ging voor de televisie staan. Ik zei hem zo zwoel als maar kan dat ik vast naar bed ging. Hij boog zich opzij om het beeld te kunnen zien en zei: 'Goed, ik kom zo'. Hij zag me niet eens. Na twintig minuten kwam hij ook naar bed en toen hebben we de liefde bedreven. Maar zelfs daarbij leek hij afwezig. Hij viel als een blok in slaap, maar ik lag nog uren te woelen. Ik maak me echt zorgen, hij heeft helemaal geen belangstelling meer voor me. Zou hij een ander hebben?"

Zijn verhaal: "Klotedag op kantoor. Moe. Toch nog geneukt."

38

The Sex-files Eroticabeurs in Flanders Expo Het was een beetje een trieste en sombere dag, duidelijk herfst met motregen en windstoten. Onderweg naar de expo was dan ook elk stukje vlees degelijk ingepakt in minstens meerdere lagen kleding met regenjassen en dikke, allesbehalve flatterende, wintertruien. Geen van de mensen die ik onderweg tegenkwam had waarschijnlijk enig vermoeden… Vele studenten hadden ook wel wat anders aan hun hoofd. Maar enkele dappere zielen van het doopcomité van het VDK zouden de eer voor de rest van de Peerdepieten hoog houden, alleen de zedenmeester was begrijpelijkerwijze afwezig. Al dat zedenloos naakt vertoon had hij nooit kunnen verkroppen.. De beurs was dit jaar in een iets kleinere zaal dan anders maar hoe dichter je mensen op elkaar zet, hoe knusser het wordt natuurlijk. Uiteraard verlaagde het DC zich niet tot de verderfelijke vleselijke lusten aan welke wij nederige commilitonen wel tenonder zouden gaan. Nee….het DC was op een missie…..een zeer belangrijke missie daarenboven. Er was nog een stripact nodig voor op de doop. En gezien de hoge criteria van de gemiddelde VDK-er (al die mastitis casusjes en dikbilrunderen maken een mens hongerig blijkbaar?) moest het DC spijtig genoeg wel alle stripacts van dichtbij volgen om even met de ogen de nodige vetgreepjes uit te voeren. Gelukkig bezaten zij over al het nodige uithoudingsvermogen! Dit in schril contrast met de aan metaalmoeheid leidende paal op het podium. Gezien de nogal magere, knokige en ronduit aarsluxatie vertonende dames werd er besloten om de werving maar eens uit te besteden aan een aldaar aanwezige zwarte band. Deze had de woorden van zijn cantor (de huidige praeses) nog altijd goed onthouden: “Moat ut moe een kljiene zien met dikke tetten voor en dikke tetten achter….ja moat da moe et zien”. Dus werd “miss Steffie” eens gepolst of ze al dan niet vrij was. Wel lastig als ze alleen Frans kunnen en niks anders aanhebben dan een Evakostuum met reetveter. Gelukkig was de rest van de beurs iets makkelijker te volgen, de taal van de liefde is tenslotte universeel nietwaar! Naast de nodige foute vette smerige oude mannetjes loopt er gelukkig op de gemiddelde beurs nog genoeg ander volk rond. Veel stelletjes die eventjes ongegeneerd samen inkopen kunnen doen. Of juist apart, als verrassing voor Valentijn een luipaardpakje met netkousen of een playboy bunny-pak?… Geen probleem. En natuurlijk waren er ook de vaste stamgasten die er elk jaar weer bijzijn. De enige grote afwezige was Rowena bondage.. waarschijnlijk een zweeparmblessure? Maar er was wel een andere sm stand met -hoe kon het ook anders- een te oude vent met een te grote bierpens waarbij de latex bandjes ook net iets te strak zaten…Hoewel, als je dan toch door een rondborstige roodharige amazone met een zweep wordt verwend, voel je die bandjes in pure extase toch waarschijnlijk niet meer. Naast de nodige kinky speeltjes al dan niet op batterijen of krachtstroom waren er nog meer mogelijkheden. Eventjes een erotische fotoshoot met plaatsing in passie? Of eventjes een kleine privé lapdance met pornoster Kim Holland voor een spotprijsje van 20 euro?

39

The Sex-files Ruimte voor creativiteit is er ook elk jaar weer…de mengeling van leer en latex is alom bekend, maar men mag ook zeker de fluorescerende bodypaint en het kaarsvet niet onderwaarderen! Laten wij ook de swingers van lipstick niet vergeten. Vooral onze rossige vriend die er elk jaar weer bij is…de enige “man” die ik ken (gelukkig) die zonder ‘ballinitis’ te krijgen 6 petanqueballen lachend aan zijn prins Albert kan hangen. Ja…soms is het pure nostalgie om oude bekenden tegen te komen. Het grappige is altijd dat hoe minder stof er aan kleding zit, hoe duurder die wordt?! Het omgekeerde is merkwaardig genoeg dan weer waar voor dildo’s…die worden altijd maar duurder als ze groter/dikker zijn?! En eindelijk werd er in België dan ook maar eens een swingerscafe geopend…hoeven ze niet allemaal iedere week naar Nederland te rijden, dat merken we vast in de files bij Breda. Naast al die mooie bondage shows, stripacts en dergelijke was er ook ruimte genoeg voor de nodige andere prullaria natuurlijk: Een anaalkegel in koeienvlekkenmotief?, duidelijk een “instant classic”. Een vibrator in de vorm van een mol of rupsje? Wellicht condooms met een exotisch kleurtje geurtje smaakje of mooi 3D-reliëf? Per 100 wellicht….Maar natuurlijk zijn er ook de iets serieuzere zaken, de liefde van de man gaat door de maag tenslotte, dus snoepgoed in de vorm van penisjes of tetjes waren ook voorhanden. En ook dit jaar was het weer mogelijk om een arm besneden clitorisje te adopteren. Bij de stand tegen vrouwenbesnijdenis kon men tegen een kleine vergoeding van 5 euro een mooi marsepeinen foefje kopen( geloof mij, met je ogen dicht waren ze echt zeer lekker) en daarmee het fonds dat reconstructies uitvoert een beetje spekken. Een piercing of tatoeage laten zetten, al dan niet doorheen of op een fijne vleeswaar, was ook altijd een leuke blijvende herinnering natuurlijk. Dit jaar waren de opblaasbare vrouwen en dieren weer een stukje geëvolueerder. Naast kreunen, sidderen en beven (of mekkeren, blaten en koegeluiden produceren) waren er extra verfijningen dit jaar: echt haar, met of zonder trileitjes, met orgasme-simulatie(iets duurder, dat wel), ... alles is tegenwoordig mogelijk! Of een erotische fotoshoot plannen met gesmolten chocola….dames??? Jah, om een anders eindeloze zedenloze en evenzo goddeloze opsomming te vermijden: ook dit jaar was het weer fijn vertoeven op de ondeugende beurs. Met ondeugende groetjes Steven Martijn ’t Hoen

40

The Sex-files Brief aan mijn penis We zijn nu al zo’n 37 jaar samen en, ik ben nu wel zeker, zoals jij zijn er geen twee. Meer zelfs, dankzij jou voel ik mij nooit alleen. Van onze eerste jaren samen herinner ik mij niet zo veel meer, maar dat moet je niet te persoonlijk opnemen. Je stond ook nooit graag op foto’s of film, waardoor je ontbreekt in de archieven van mijn jeugd. De jaren zeventig waren gewoon je tijd (nog) niet. Eigenlijk is onze relatie pas echt stevig opengebloeid in de jaren tachtig. De eerste keer dat we samen op het toilet zaten en jij niet in de pot had geplast maar (bijna) tegen het plafond had gespoten was mijn verwarring groot. Dat je stevig rechtop kon staan had je al lang bewezen en dat kroezelhaar dat rond jou was beginnen groeien was ook wel grappig, maar deze losgekomen oerkracht? Om toeval uit te sluiten herhaalde ik dezelfde proef. En ja hoor. Boem! Ik voelde mij superman en dan moest het vliegen eigenlijk nog beginnen. Het einde van de jaren tachtig luidde ook het einde van onze doe-het-zelfperiode in (ja, we waren laatbloeiers). We werden een geweldig team. Ik deed de voorbereidende gesprekken en jij rondde af. Ik gaf de voorzet, jij maakte het doel. Ik noteerde de bestelling, jij bracht de cocktails. Toen was de wereld, of toch zeker de badstad waar ik als student werkte, onze speeltuin en was jij het leukste speelgoed dat een groot kind zich wensen kon. Toch hadden we ook onze ruzies. Die waren voornamelijk te danken aan jouw jaloersheid. Telkens als ik verliefd werd, kreeg ik dezelfde preek. Ik was te jong om mij al te binden, er viel nog zo veel te ontdekken, ik zou op mijn lauweren gaan rusten, een buikje kweken en jou niet meer zien staan. Het probleem was gewoon dat we niemand vonden die jou even graag zag als mij of andersom. Ons absolute dieptepunt kwam er begin jaren negentig toen jij besloot om je te laten opereren. Nuja, besloot. Je fanatieke zoektocht naar de ware had ervoor gezorgd dat je voorhuid onherstelbaar beschadigd was en er dus af moest. Het was belachelijk. Het was alsof ik aan jou hing. De dokter sprak tegen jou en keek vol medelijden naar mij. De verpleegsters duwden mij opzij om jou in de watten te kunnen leggen! Als wraak heb ik ‘nee’ geantwoord toen die leuke verpleegster na drie dagen kwam vragen ‘of we niet gewassen wilden worden’. Amai, toen was je boos. Het was, achteraf bekeken, ook zowat het domste wat ik ooit gedaan heb. Gelukkig bleek een week later dat er geen permanente schade was aangericht. Integendeel.

41

The Sex-files In 1997 werd onze grootste prestatie van ons hele leven geboren. Een baby met zijn vriendje. Om opnieuw het toeval uit te sluiten leverden we dezelfde prestatie het jaar daarop nog eens. Nog een baby met vriendje. Wonderbaarlijk. Even leek het alsof onze missie hier op aarde was volbracht en wij rustig konden uitdoven. Tot enkele jaren geleden plots die ene opdook waarvan we niet meer geloofden dat ze bestond. Zij die ons beiden even graag ziet en waar wij alletwee gek op zijn. De mensen zeggen sons dat je in de liefde met twee moet zijn, maar wij weten beter. Drie is beter. Zij, jij en ik Mijn lieve vriend, dat we nog vele jaren mogen liefhebben. Misschien maken we dan op een dag, na héél veel oefenen, wel eens het allergrootste wonder. Een baby die op zoek moet gaan naar een vriendje. Koen Bron: ‘Haar penisboek’ van Goedele Liekens

Jozefien Schelstraete

42

IVSA-congres Spanje

The 56th IVSA Congress in Spain, July 2007 Spain was glad to host the 56th IVSA congress, which took place in the cities of Madrid, Leon, Lugo and Barcelona from the 16th-27th of July. This was the first time 4 Spanish IVSA chapters got together to organized a big event like this. It took a lot of dedication, hard work and communication from all the Spanish chapters to prepare this congress but in the end it was worth all the effort. Around 120 veterinary students from 20 different countries (Croatia, Poland, UK-Ireland, South Africa, France, Nigeria, Hungary, Slovenia, Austria, Greece, Peru, Belgium, Denmark, USA, Australia, Turkey, Switzerland, South Korea, and Grenada) came to enjoy 11 days packed with veterinary topics, interesting visits, culture and lost of fun parties. The first three days of congress began in the city of Madrid (picture left: part of the group in Madrid, citytour) , the capital of Spain; the day of arrival we had a welcome party so we could start to get to know each other and have fun. Not only we spend our hot days by having interesting veterinary lectures like “Small animal rehabilitation” by Dr. Gemma Pueyo, “Feeding in patients with osteoarthritis” by Dr. Janeth Ciudad and some other small presentations done by our sponsors, but we also had a tour of the city of Madrid, organized the development fund auction and we visit the Escorial Monastery. Our next stop in congress was to the city of Leon. We had two days to enjoy this city and all the visits that we had prepared. We had the opportunity to visit a bull farm. This visit was very important to us because bull fighting in Spain is a big part of our culture and this visit gave us the opportunity to show how things work, how bulls are raised and educated. In the end most of the students enjoyed the visit. During these two days we also had the most important events in congress, we had the international stands, formal dinner (picture left: students from South- Africa, Austria & Belgium) and the highlight and most expected cultural evening, were everyone brings food and drinks from their countries so we can all try them.

43

IVSA-congres Spanje After a couple of days in Leon we travelled north to the city of Lugo were we first stopped at the Galloso farm to see the special cattle breed they raise, where we also had the opportunity to taste this special type of meat The next day we all were able to participate on different workshops: “Small animal traumatology” by Dr. F. de Frutos Pachon, “Practical Obstetrics in cows” by Dr. P. Garcia Herradon, How to prepare a group exchange by the CEO team, Information about Exco and a computer animated workshop on drug infusion by The IVSA Standing Committee of Modern Technology in Education. After dinner in the town council hosted by the mayor of the city, we headed to the city of Barcelona. A long overnight trip. The first night in Barcelona was dedicated to the talent show, another classic event of IVSA congresses were most of the delegates can show their hidden talents. Just like on the other cities we had enough time to visit the city, we also visited the Affinity Pet Food Manufactory and the Caves de Sant Sadurni d’ Anoia, and went to a famous town called Sitges were we could enjoy a couple of hours at the beach and relax after a long day. The last night in Barcelona we had the closing dinner and farewell party were we sadly said goodbye to everyone, hoping that we will see each other again and stay in touch. Misty Mendoza, President of the Organizing Committee

ME.VE.MAT® - L.TANSENS ALIMMAT® BVBA Kortrijksesteenweg 45 B – 9800

DEINZE

Tel. : 09 386 21 94

Fax : 09 386 61 86

E-mail : [email protected]

www.mevemat.be

ME.VE.MAT® (opgericht 1969) ALIMMAT®.(opgericht 1978) -

Ruime keuze van alle Medische- en Diergeneeskundige instrumenten. Operatietafels eigen fabrikaat. Operatielampen, tandsteenkuisers, el. Bistourie, ultrasonreiniger, enz……. Koelbox Euro-Engel. Anesthesie apparaten en toebehoren. Instrumenten voor Micro- en Oogchirurgie. Instrumenten voor Beenderchirurgie

-

U bent steeds welkom van: Maandag tot vrijdag van 8u tot 12u en van 13u30 tot 18u30. Zaterdag namiddag + zondag gesloten

Zaterdag van 9u tot 12u.

44

Cartoons

45

Cartoons

46

Geraakt door het nieuws Nederlandse studenten hebben seks met kippen De Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming in Nederland heeft een strafrechtelijk onderzoek geopend naar bizarre praktijken rondom kippenseks. Bij een nog onbekende studentenvereniging in de provincie Utrecht hadden eerstejaars seks met een levende kip. Weigerden studenten, dan werd ermee gedreigd de kip in hun penis te laten pikken, schrijft De Telegraaf. Het is volgens de woordvoerder van de dierenbescherming wel moeilijk om de precieze feiten boven water te krijgen: "Er heerst een zwijgcultuur. We krijgen jaarlijks zo'n drie meldingen binnen, maar negen op de tien keer zijn de dreigementen zo zwaar dat de eerstejaars uit angst voor schorsing of een geldboete geen verklaring durven af te leggen". Universiteit Gent is niet blij met lingerieshoot in aula Het oktobernummer van Maxim veroorzaakte enige controversie met de fotospecial Sexy Studentes: de vier mooiste blokbeesten van het land. Vooral bij de Universiteit Gent keken ze verbaasd op toen ze de onthullende fotospecial in Maxim te zien kregen. De meisjes op de cover, onder wie een Gentse studente, staan bijzonder sexy te wezen. Wat meer is: ze doen dat in auditorium E, het imposante auditorium van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte op de Blandijnberg. De foto's werden in september genomen. De studentes gaan nergens volledig bloot, maar het is toch een opmerkelijk zicht om, op de plaats waar enkele weken later verkenner Herman Van Rompuy een gastles gaf, vier meisjes suggestief aan een lolly te zien zuigen. 'Omdat we ervan uit gingen dat het om een gewone fotosessie zou gaan, is de faculteit op het verzoek ingegaan. Intussen hebben we het resultaat gezien en we zijn daar niet blij mee', zegt Isabel Paeme, woordvoerster van de Universiteit Gent. 'Als je weet dat de fotoreportage voor Maxim is, weet je dat je geen brave foto's krijgt van blokkende studenten', repliceert Bart Van Heeschvelde, hoofdredacteur van Maxim België.

Brouwerij geeft levenslang gratis bier aan vinder van laptop In Nieuw-Zeeland looft een brouwerij een beloning uit voor de vinder van een gestolen laptop. De vinder krijgt van de brouwerij levenslang gratis bier, meldt depers.nl. De computer vol gevoelige bedrijfsinformatie werd eerder deze week gestolen bij de Croucher Brewing Company in Rotorua. Voor u het vliegtuig neemt om te gaan zoeken: het gaat slechts om twaalf flesjes per maand.

47

Geraakt door het nieuws Aanklacht van Duitse playboy van 77 na afwijzing 19-jarige De 77-jarige Duitse playboy Rolf Eden laat nog eens van zich spreken. De grijzaard heeft een meisje van 19 aangeklaagd omwille van leeftijdsdiscriminatie. De gewezen nachtclubeigenaar, die er prat op gaat met tweeduizend vrouwen het bed te hebben gedeeld, laat zich graag opmerken naast het vrouwelijke schoon. Maar bij het 19jarige bloempje dat hij recent dacht te versieren, ving Eden bot. "Word alstublieft niet kwaad, maar u bent te oud", liet het meisje vriendelijk weten. Maar daar laat de versierder in Eden het niet bij. De Duitser klaagt haar nu aan wegens leeftijdsdiscriminatie. Daarmee is het de publiciteitsbeluste Eden opnieuw gelukt in de spotlights te staan. De laatste keer dateerde toch alweer van een paar jaar geleden, toen hij zijn testament wijzigde. De vrouw die erin slaagt hem tijdens het vrijen te laten sterven, erft 250.000 euro. Veiliger over straat verkleed als frisdrankautomaat Een Japanse ontwerpster meent dat ze het ei van Colombus heeft gevonden in de strijd tegen het onveilig gevoel dat vrouwen hebben als ze 's avond alleen over straat lopen. "Verkleed je als frisdrankautomaat", luidt het advies van de 29-jarige experimentele modeontwerpster Tsukioka. Ze demonstreerde haar vinding door een groot doek vanonder haar rok tevoorschijn te halen, bedrukt met het logo van Coca-Cola. "Het volstaat het doek open te vouwen en aan de rand van de straat te gaan staan om mannen met slechte bedoelingen te verschalken", meent Tsukioka. Zeg nu nog eens dat Japanners geen gevoel voor humor hebben. Heli-gluurder vernielt serre Een helikopter van het Britse leger, die afdaalde om een zonnebadend meisje te begluren, heeft voor duizenden euro's schade aangericht aan een enorme serre. Het leger moet de kosten betalen. Het meisje lag lekker te zonnen bij het Engelse landhuis toen met donderend geraas een enorme Merlin helikopter van het leger vlak boven haar halt hield en steeds verder daalde. De eigenaars van het enorme huis in East Sussex zeggen dat de grote glazen koepel van hun serre sinds de stunt aan alle kanten lekt. De constructie, een architectonisch hoogstandje, moest voor 400.000 euro worden gerepareerd. Het Engelse leger vindt de claim onzin. De heli zou op minstens 300 meter zijn overgevlogen. Helaas kan de hoogte niet worden vastgesteld, want de hoogtemeter was toen net kapot. Bron:HLN

48

Sudoku Gemakkelijk

Moeilijk

Expert

49

Woordzoeker

diergeneeskunde proffen practicum auditorium maximum go-cart race leute Ledeganck peerdepieten

studenten Merelbeke kliniek boerderijtje ontdek de piet cantussen Simoens ad fundum

assistenten faculteit Dolle Koe ambiance eerste nacht Ducatelle Gent jaarfuif

50

Sudoku: oplossingen vorige keer

51

Spreuken

52

Bloktips De meeste bladeren zijn al van de bomen gevallen, hier en daar heeft het al gehageld en het gemiddeld aantal feestjes per week begint langzaam maar zeker in dalende lijn te gaan.. Allemaal voortekenen van een naderende blokperiode.. Aangezien dit de laatste Peerdekop is vóór de examens (een jammerklacht en diepe zucht zijn hier inderdaad op hun plaats!), geef ik jullie nu al wat tips mee voor tijdens de komende examenperiode. Het eigenlijke studeren zal je nog wel zelf moeten doen, maar hier volgen toch al enkele oplossingen voor je studieproblemen, en dat nog vóór ze zich voordoen! Op verschillende sites zijn namelijk wijze raadgevingen te vinden van leerlingenbegeleiders, psychologen en huisartsen. Een selectie. Pep- en kalmeermiddelen Greet Cuypers (studentenbegeleidster): “Ik ben niet zo’n voorstander van pepmiddelen. Ze verminderen vaak het oordeelsvermogen. Onder dokterstoezicht kan het natuurlijk wel. Dat geldt overigens ook voor kalmeermiddelen. Gebruik in elk geval niet zomaar een product dat je thuis vindt, of dat je zonder voorschrift bij de apotheek kunt krijgen. De uitwerking ervan is bij iedereen verschillend.” Rikka De Roy (huisartse): “Er zijn geen slechte geneesmiddelen, maar ze kunnen wel slecht gebruikt worden. Elke huisarts zal graag de voor- en nadelen van bepaalde medicijnen met je bespreken en, zo nodig, samen met jou een keuze maken. Meestal gaat het dan om kalmeeren slaapmiddelen of licht stimulerende middelen. Uitzonderlijk worden in extreme gevallen voor een korte tijd amfetamines voorgeschreven. We proberen echter wel steeds op lange termijn te denken. Geneesmiddelen –en zeker de zware– zien we slechts als een noodoplossing.” Slapen GC: “Probeer toch zo veel mogelijk te slapen, want anders zou je wel eens concentratieproblemen kunnen krijgen. Eén keertje weinig slapen kan natuurlijk niet echt kwaad, al moet je wel rekening houden met je examenrooster. Denk eraan dat een examen uitputtend is, en dat je dus wat rust zult nodig hebben voor je het volgende examen kan beginnen voorbereiden.” RD: “Eén korte nacht zal je geen nadeel berokkenen, maar probeer een gemiddelde van zeven à acht uur slaap te halen, anders zal je efficiëntie afnemen. Als je toch ’s nachts moet werken, kruip dan minstens een paar uurtjes onder de wol. Je zal je ’s ochtends veel frisser voelen dan wanneer je de hele nacht wakker blijft.” Professor van Outryve d’Ydewalle (geheugenexpert): “Onderzoek heeft uitgewezen dat een gebrek aan slaap –tegen onze verwachtingen in– maar een klein negatief effect heeft op de werking van het geheugen. Het oproepen van informatie zal weliswaar fysiek lastiger zijn –je zal dus vlugger moe worden– maar moet hoe dan ook even efficiënt kunnen gebeuren.”

53

Bloktips Ontspanning GC: “Zorg voor voldoende ontspanning. Vooral sportieve activiteiten hebben een hoog rendement. Doordat je intenser gaat ademhalen, is de zuurstoftoevoer naar de hersenen groter, waardoor je sneller en beter studeert. Probeer ook steeds te relativeren. Denk je dat een examen slecht meegevallen is, laat de moed dan niet zakken, maar zet alles op het volgende examen. En wie weet blijkt achteraf dat dat slechte examen toch niet zó slecht was...” RD: “Ontspannen is zeer belangrijk, niet alleen voor je lichaam, maar ook voor je motivatie. Even de boeken vergeten en samen met je vrienden een andere plaats opzoeken, kan wonderen doen. Vooral fysieke activiteiten zijn aan te raden. Die bevorderen de kwaliteit van je slaap.” Stress GC: “Als je op een examen plots het noorden kwijt bent, probeer dan eerst rustig te worden door ademhalingsoefeningen te doen. Zoek daarna naar een vraag waarop je het antwoord kent. Je zult zien dat de andere antwoorden zullen volgen. En zorg ervoor dat je weet waar het examenlokaal zich bevindt, om last minute stress te voorkomen.” GD: “Je inzet en motivatie zijn bij het studeren van zeer groot belang, net als je doorzettingsvermogen en de mate waarin je je angst kan beheersen. Ben je gemotiveerd om te slagen, dan ben je op de goede weg. Je geheugen kan je niet echt controleren –tenzij je echt op een dwaze manier gaat studeren natuurlijk– maar je kan er wel beter gebruik van maken naarmate je moreel groter is. Overigens wordt een black-out precies veroorzaakt door een te groot angstgevoel.” Geheugen GD: “Er zijn twee soorten ‘geheugens’, die men gewoonlijk het langetermijngeheugen en het kortetermijngeheugen noemt. Dat laatste heeft slechts een beperkte capaciteit. Daarom is het belangrijk de informatie die je erin ‘opbergt’ zoveel mogelijk te structureren – voor zover dat mogelijk is althans. Gestructureerde gegevens kunnen gemakkelijker overgedragen worden naar het langetermijngeheugen, en kunnen ook sneller teruggevonden worden dan losse flarden informatie. O ja, de doorsnee student kan trouwens efficiënter studeren naarmate de dag vordert, maar op die ‘regel’ zijn er heel wat uitzonderingen. Wees dus niet ongerust: er bestaan even briljante ‘ochtendstudenten’!”

54

(Sport)activiteitenkalender

Woen 14 nov 1ste NACHT DIERGENEESKUNDE DEUREN: 22H VOORUIT Dond 15 nov Training Rugby: 20h GUSB Maa 19 nov IFK minivoetbal dames 20h GUSB Maa 19 nov Match Rugby: Namen – Gent Woen 21 nov IFK Voetbal heren 20.30h Blaarmeerssen Dond 22 nov Training Rugby: 20h GUSB Dinsd 27 nov Vetoquinol: Gent – Luik Dond 29 nov Training basket: 18h GUSB Dond 29 nov Training Rugby: 20h GUSB

Voor meer informatie en updates:

www.vdk-diergeneeskunde.be

55

56