juli-augustus 2015
De Meerpaal
juli-augustus 2015
2
MAANDBLAD VAN DE VRIJZINNIGE GELOOFSGEMEENSCHAP FLEVOLAND
www.eigentijdsgeloven.nl jaargang 54 nr. 7
juli-augustus 2015
Vanmorgen zag ik door de kieren van de gesloten luiken licht, dat straalde over mijn gezicht en al het stof als vuur deed vieren. Toen werd mijn kamer warm tot op het bot en op de kast begon de klok te zingen van ruisende herinneringen en plotseling verscheen mij god. Neeltje Maria Min
De Meerpaal
juli-augustus 2015
3
GEDACHTEN VAN DE WATERKANT: DE LAATSTE Dit is mijn laatste predikantenbijdrage voor de Meerpaal. Wat zou daarin moeten staan behalve de gebruikelijke bewoordingen over een tikje weemoed en een nieuwe fase voor de gemeenschap en voor mij? Het brengt me een beetje in verlegenheid. Per 1 september aanstaande neemt een andere predikant(e) het stokje van me over en produceer ik geen "waterkantjes" meer. Een zorg(je) minder, dat wel, maar toch ook een vreemd gevoel. Korte stukjes schrijven, het is iets dat bij mij hoort als bladeren bij een boom. En ineens hoeft dat nu niet meer, het einde van vijftien jaar maandelijkse gedachtenspinsels over van alles en nog wat is gekomen. Soms was het wel moeilijk om weer iets nieuws op papier te zetten. De inspiratie was er niet, er kwamen geen onderwerpen opborrelen en de deadline van de vijftiende van de maand kwam akelig dichtbij. Maar eenmaal achter de toetsen ging het vaak als vanzelf. Het is met schrijven als met spreken. Door ergens over te praten krijg je als vanzelf ineens ideeën. Dat is met schrijven ook zo. De zinnen die je vormt gaan een eigen leven leiden en gaandeweg komen daar weer nieuwe zinnen uit voort. Ik schrijf en spreek gemakkelijk, het is een eigenschap die me is komen aanwaaien en waarvoor ik niets hoefde te doen. Het was al zo in mijn kinderjaren en het is altijd gebleven. Ik herinner me overigens in verband daarmee nog wel een voorval uit mijn kindertijd dat ik nooit meer zal vergeten. De opdracht van de juffrouw aan groep acht was om een opstel te schrijven over een boswandeling in de sneeuw. Toen de opstellen nagekeken waren en in de klas werden besproken, keek de juffrouw mij strak aan en zei in het bijzijn van alle klasgenoten: "dit heb jij niet zelf geschreven, dat heb je vast uit een boek overgeschreven". Ik voelde me zeer onrechtvaardig behandeld en ik gaf dat ook duidelijk te kennen. Het woord plagiaat kende ik toen nog niet, maar daarvan was totaal geen sprake geweest. Maar de juf hield vol: ik moest een verklaring van mijn ouders meebrengen dat ik het opstel echt zelf en zonder hulp van anderen had geschreven.
De Meerpaal
juli-augustus 2015
4
Achteraf, als ik erop terugkijk, begrijp ik nog steeds niet wat die juffrouw bezield heeft om mij zo te bejegenen. Waarom mij voor het front van de klas beschuldigen en waarom zo stijfkoppig volhouden dat ik het niet zelf geschreven kon hebben? Dat getuigt toch niet van een echt fijnzinnig inzicht in de kinderziel. En ik was er dan ook diep door gekwetst, anders zou ik dit voorval niet tot op mijn zeventigste jaar hebben onthouden. Onze gemeenschap telt redelijk veel leden die in het onderwijs werkzaam zijn of werkzaam zijn geweest. Zij zullen ongetwijfeld kinderen onder hun hoede hebben gehad waar ze niet zoveel mee op hadden. Dat hoort er nu eenmaal bij. Het ene kind is een klein engeltje, het andere kind heeft zo'n moeilijk karakter dat je het het liefst achter het behang zou willen plakken. Alleen....van de meester of de juf wordt verwacht dat zij alle kinderen gelijk behandelen. Vroeger was dat niet zo, maar nu zal er ongetwijfeld wel een protocol gelijke bejegening of iets dergelijks bestaan. Berichten in de krant over alle voorschriften en richtlijnen waaraan onderwijzers worden onderworpen vervullen me menigmaal met medelijden: hoe kan je nog plezier in je werk houden als alles wat je doet tot in de kleinste details wordt geregeld? Het zal niet meevallen, dat is zeker. Een predikant doet net als een onderwijzer ook aan kennisoverdracht, maar hij of zij is er volkomen vrij in hoe de invulling van die overdracht plaatsvindt. Die vrijheid leidt ertoe dat iedere predikant door zijn belangstellingssfeer, zijn persoonlijkheid en zijn manier van doen, in zijn beroepsuitoefening zijn eigen instrument wordt. Bij de één pakt dat anders uit dan bij de ander, maar dat is onvermijdelijk. Er is mijns inziens maar één richtlijn voor predikanten en die is: de mensen die je dient hebben recht op het beste dat je in je hebt. Meer dan dat beste heb je natuurlijk niet in huis, maar de reacties uit de gemeenschap waarin je werkt geven wel weer hoe dat beste van je wordt gewaardeerd. "Doe alles wat je doen moet zo goed als je het kunt"; het was een uitspraak van de raadspensionaris Johan de Witt en ik heb altijd geprobeerd om naar die uitspraak te handelen. En daarmee is dit dan echt mijn laatste woord van dit laatste stukje. Johan de Wit
De Meerpaal
juli-augustus 2015
5
Bij de vraag of ik iets zou kunnen schrijven over rituelen had ik daar geen enkel idee over. Maar na enig nadenken vond ik toch wel iets. Het mooiste vind ik de rituelen, die niet uitgelegd hoeven te worden. Ik kan er wel iets over opschrijven, maar het wordt een mengelmoesje. Wanneer bij een groepswedstrijd een groep in een kring gaat staan en de armen om elkaar heenslaat vind ik dat mooi en duidelijk: samen kunnen we overwinnen. Aan de andere kant van het veld staat ook zo'n groep, met hetzelfde doel: overwinnen. Gelukkig gaat het (maar?) om een spel. Vorige keer heeft Gerben Klungel het gehad over de Japanse begroeting. Ik vind die ook mooi, bijvoorbeeld bij Japanse vechtsporten. Ik zie daarin dat ze er samen een mooi en eerlijk gevecht van willen maken. Een ander ritueel dat op mij ook indruk maakt is, als iemand bij vreugde of verdriet mijn hand pakt en de andere daar overheen legt. Zonder woorden voel ik dat iemand mij een warm hart toedraagt. Soms begrijp ik een ritueel niet zo goed. Een paar jaar geleden bezochten we in onze vakantie op Kreta een klooster van de Grieks-orthodoxe kerk waar nog monniken woonden. Het klooster zelf mochten we niet in maar wel de kleine kapel. We aarzelden om naar binnen te gaan omdat er net een dienst ging beginnen, maar een monnik wenkte ons naar binnen. Eerst werd er iets met een donkere zangerige stem voorgelezen. Daarna verdween een monnik door een deurtje, kwam door een andere deur naar binnen, las iets voor, verdween weer en kwam door een derde deur de kapel weer in. Ik voelde bij mezelf een giechel opkomen en vond dat van mezelf erg ongepast. Ik was uitgenodigd om een ritueel mee te beleven maar ik begreep er niet veel van.
De Meerpaal
juli-augustus 2015
6
Een ritueel dat op mijn netvlies gegrift staat is dat van mijn moeder. Tot op hoge leeftijd knielde mijn moeder voor haar bed en nam met God de dag door. Ze dankte voor al het goede. Vertelde waarover ze zorgen of verdriet had. Vroeg vergeving voor wat ze niet goed had gedaan en of God haar wilde helpen om het morgen beter te doen. Nadat ik dit geschreven heb, merk ik dat ik wel iets met rituelen heb, maar wat precies dat weet ik nog niet. Nel van der Munnik Kok
Groep tegenwind Aeva beelden
De Meerpaal
juli-augustus 2015
7
De troostbuis. Op 18 april vond Inspiratie 2015, de voormalige Vrijzinnige Beraadsdag, plaats in Utrecht. Zo’n 450 mensen uit vijf vrijzinnige organisaties lieten zich inspireren door verhalen, muziek, cabaret en ontmoeting. Willem Pekelder, televisierecensent van Trouw, hield een kritische beschouwing over de rol van persoonlijke verhalen in de media. Hier volgt een ingekorte weergave van zijn betoog. In verschillende tv-programma’s worden ziekte, lijden en dood aan de orde gesteld. Er is een eindeloze reeks programma’s van patiënten in gevecht met hun ziekte. Na zo’n tv-avond heb je zomaar de halve medische encyclopedie in je hoofd. De individuele mens wordt teruggebracht tot zijn kwaal en er wordt bewust ingespeeld op emoties. Natuurlijk kunnen patiënten hun verhaal kwijt en dat kan opluchten, maar de prijs die zij ervoor betalen is, dat hun worsteling genadeloos in beeld komt. Heel ver in effectbejag ging het KRO-programma ‘Liefde voor later’, waarin de presentatrice Anita Witzier herinneringsdozen samenstelde met stervende zieken en hun kinderen. Leed-tv moet de kijker bij zijn nekvel grijpen. Wat deze programma’s veelal uitstralen is een groot geloof in maakbaarheid. In ‘OperatieNL fit’ van de AVRO moesten obesitaspatiënten hun imperfectie zelfs bekopen met een verantwoordingsplicht voor een streng en vernederend tribunaal. Een vorm van troost die ons nog maar zelden wordt geboden is die van de acceptatie en berusting zoals bij leukemiepatiënt Herman Finkers. “Ik ben een oldtimer die vaak naar de garage moet, maar wel goed blijft lopen”, zei de cabaretier olijk relativerend in ‘College tour’. Over het waarom van die overvloed aan kwalen op tv valt het één en ander te zeggen. Niet alleen dat het samengebald verzet is. Het heeft ook te maken met positieve overwegingen als bewustwording en preventie. Iedereen kan immers ziek worden. Bovendien zijn leedprogramma’s relatief goedkoop te produceren en leveren ze gegarandeerd hoge kijkcijfers op.
De Meerpaal
juli-augustus 2015
8
Maar er is nog iets: de traan. De traan doet zich in velerlei vormen en gedaanten voor en is overvloedig op de buis present. Hoe komt het toch dat mensen bereid zijn op tv hun leed zo breed uit te venten? In zijn boek ‘Publieke tranen’ geeft mediaprofessor Henri Beunders daarvoor een plausibele verklaring. Vroeger wisten mensen hun verdriet te plaatsen in het grote verhaal van een godsdienst of ideologie, wat relativering en troost opleverde. Nu die grote verhalen voor velen zijn weggevallen, hebben we alleen nog ons eigen ‘ik’ overgehouden en dat schreeuwt om erkenning. Het is individualisering van het trauma, omdat allerlei vertrouwde verbanden van kerk, vereniging, familie, huwelijk, verzorgingsstaat zijn verbrokkeld of uit het zicht zijn verdwenen. We hebben alleen onszelf nog. Waar mensen vroeger met hun ellende naar de kerk gingen, gaan ze er nu mee naar Hilversum. De presentator is de nieuwe pastor, die ons begripvol aanhoort en met een schuin oog op de kijkcijfers let. Emoties horen bij het leven, maar op tv lijkt elke maatstaf zoek. We krijgen medelijden met al die ‘stumpers op de buis’. De omroep heeft de samenbindende taak van de kerk overgenomen en daar zit wat in. Maar er zijn ook belangrijke verschillen. Zo stuurt de kerk bij zieken en stervenden een pastor langs en niet Anita Witzier met een herinneringsdoos. Zeker is dat de tobbende mens niet meer in de eerste plaats de kerk op zijn weg treft, maar de omroep. Op haar manier voedt de televisie hongerigen, laaft ze dorstigen en troost ze weduwen en wezen. ‘Komt allen tot mij die vermoeid en belast zijt’, noodt Hilversum, ‘en ik zal u rust geven’. Trudi van Wenum-Boers bron: Trouw, Letter en Geest, 16 mei 2015
De Meerpaal
juli-augustus 2015
9
Over geloven Als we de woorden "geloof" of "geloven" tegenkomen, dan worden die woorden meestal gebruikt in verband met iemands godsdienstige overtuigingen. Maar er zijn ook andere vormen van geloven. We zijn volkomen bereid om te geloven dat er zoiets bestaat als het vogelbekdier, ook al zijn we zelf nooit in Australië geweest. En we geloven in de atoomtheorie, ook al begrijpen we de wiskundige onderbouwing daarvan niet. Een open en democratische samenleving wordt bijeengehouden door het geloof in het fatsoen van de ander. Zonder dat geloof bestaat een samenleving alleen dankzij de dwingende macht van een minderheid over een angstige meerderheid. Maar ook het denken als discipline is zonder geloof niet mogelijk. Wetenschap en technologie ontwikkelen zich op basis van het geloof in de betrouwbaarheid van het universum. De wetenschapper die naar kennis zoekt, begint met te geloven in het gezag van andere wetenschappers en gelooft daarnaast in zijn eigen werkhypothese. Vanuit die vormen van geloven onderneemt hij zijn activiteiten om zijn voorlopige conclusies op de proef te stellen. Pas als blijkt dat hij zijn hypothese bij moet stellen, verwisselt hij het terrein van geloof voor dat van de kennis. Je zou in het verlengde hiervan kunnen beweren dat alle kennis begint met geloven. Credo ut intelligam, ik geloof om te kunnen begrijpen. Als iemand ons zou vragen wat het vrijzinnig geloven nu eigenlijk inhoudt, dan zouden wij de vrager dat antwoord kunnen geven: credo ut intelligam, ik geloof om te begrijpen. Maar die uitspraak zal niet snel leiden tot een vruchtbare uitwisseling van gedachten. Wat we wel zouden kunnen zeggen, dat is dat het vrijzinnig geloven altijd te maken heeft met verwondering. Hoe ver de wetenschap ook is gekomen, hoe veel er ook is verklaard wat voor onze verre voorouders totaal onbegrijpelijk was, de verwondering is gebleven. Het raadsel dat wij zelf als mens zijn, het feit dat wij bestaan op een piepkleine planeet in een
De Meerpaal
juli-augustus 2015
10
onmetelijk heelal, de kracht van ons denken dat ons steeds meer doet ontdekken, maar ons ook telkens weer voor nieuwe vragen stelt, het blijft onze verwondering voeden. Johan de Wit
NIEUWS UIT DE VGF Mutatie: Bedankt als Meerpaal abonnee: Mevr. K. De Beus, Eurosingel 156, 8253 ED Dronten Collectes mei 2015 3 mei Dronten Aardbeving Nepal VGF 10 mei Zeewolde CHPK VGF 10 mei Lelystad CHPK VGF 17 mei Dronten Amnesty International VGF 24 mei Lelystad Amnesty International VGF 24 mei Zeewolde MMM Zorgboerderij Zeewolde VGF
€ 170,55 € 94,51 € 46,85 € 102,55 € 79,90 € 63,80 € 56,90 € 86,30 € 67,50 € 56,65 € 56,70 € 97,00
De Meerpaal
juli-augustus 2015
Rugzak Ieder mens draagt in zijn leven een onzichtbaar rugzakje mee. Bergt daarin zijn vreugde en zorgen, verzameling van wel en wee. Soms is de rugzak zwaar als stenen, dan weer is hij vederlicht, blijft er nog wat ruimte over, maar dikwijls kan hij haast niet dicht. Kijk je in ’n verloren uurtje heel de inhoud nog eens door, kan er meestal iets verdwijnen wat zijn waarde reeds verloor. En zo ga je door de jaren, raapt iets op of gooit iets weg. Soms gebeurt dat vanzelfsprekend dan weer na veel overleg. Langzaam wordt de rugzak leger ‘s levensmiddag gaat voorbij en bij ’t naderen van de avond werpt men ’n deel van de last opzij. Toch is er nog veel van waarde, ’t zijn de herinneringen, o zo teer die je voor geen goud wilt missen dat ontdek je telkens weer. Ieder draagt een eigen rugzak. Niemand die hem overneemt en men hoeft ook niet te vrezen, dat een dief hem ooit ontvreemdt. Uit: Stilte in het hart
11
De Meerpaal
juli-augustus 2015
12
NIEUWS VAN DE AFDELINGEN BIDDINGHUIZEN-DRONTEN-SWIFTERBANT In Memoriam Els de Kroes-Noteboom ‘Waar het leven eindigt gaat de liefde door’. Deze tekst stond op de rouwkaart van Els de Kroes. Ze werd op 14 januari 1928 in Klundert geboren en is 10 april 2015 overleden. Haar jeugd tijdens de oorlog in het grote gezin Noteboom was niet altijd gemakkelijk. Els was het oudste meisje en er moest hard gewerkt worden. In 1945 werd het vrede en voor de 17-jarige Els kwam er meer vrijheid. In 1951 trouwde zij met haar grote liefde Klaas de Kroes. Zij gingen inwonen bij zijn ouders op een gemengd bedrijf in Overschie. In 1971 kwamen zij met hun gezin met zes kinderen naar de Zeebiesweg te Biddinghuizen. Tijdens de plechtigheid in Crematorium Kranenburg in Zwolle vertelden de kinderen liefdevol en kleurrijk over Els als moeder, schoonmoeder, groot- en overgrootmoeder. Tijdens het afscheid mocht het muziekstuk ‘Lente’ van Vivaldi niet ontbreken, want Els hield erg van bloemen, planten en alles wat met de natuur te maken had. Op de rouwkaart was een prachtige rozenstruik uit haar eigen tuin afgebeeld. Ook tijdens haar ziekte kon Els genieten van de kleine dingen. Ze vond het heel fijn, dat ze nog een stukje van de lente kon meemaken. Coby Timmerman beschreef Els als een warme en sterke vrouw en verwoordde treffend hoe ze in het leven stond. De plechtigheid werd beëindigd met het aloude lied ‘Er ruist langs de wolken een lieflijke naam’. Zo namen wij onder grote belangstelling – onder wie vele paardensportvrienden - waardig afscheid van Els de Kroes. Fré Topper (Door een computerstoring is bovenstaande niet in het vorige nummer van de Meerpaal geplaatst.)
De Meerpaal
juli-augustus 2015
13
In Memoriam Denis Dam Op 18 mei overleed op 84-jarige leeftijd onze ex-buurman en ons mede VGF-lid Denis Dam. Iedereen kende Denis Dam: uit de buurt, van het bedrijf aan de Elandweg, van de duivensport, van de VGF-gemeenschap, van de fietstochten en zo kan je nog doorgaan. Denis was een beminnelijk man. Altijd in voor een praatje, een helpende hand en gezelligheid. Menigeen kent zijn verhalen over zijn geboorteplaats Buren, zijn agrarische carrière, zijn militaire dienst, zijn auto’s en zijn levensopvattingen. Denis was ook een man die zich niet verveelde: de duiven, het zwemmen, fietsen, de tuin, het bedrijf, wandelen, reizen en vakanties. Vol trots kon hij ook vertellen over zijn kinderen en kleinkinderen want Denis was vooral een gezelschapsmens en een familiemens. Wie Denis zag, zag ook vaak zijn vrouw Egelien. Het zal stil zijn zonder Denis, zeer velen zullen hem missen. Joke en Nico Bos
Verder gaan Je mag huilen omdat mensen niet meer in je leven zijn maar glimlach en wees blij, omdat ze geleefd hebben. Je kunt je ogen sluiten en bidden dat ze terug mogen komen maar open je ogen en kijk naar al wat ze betekend hebben. Je hart kan leeg zijn omdat je ze niet meer kan zien, maar wees vol van liefde die je met hen gedeeld hebt. Je kan je rug naar morgen toekeren en gisteren leven maar wees gelukkig omdat er een gisteren was. Je kan enkel herinneren dat ze heengegaan zijn, maar koester de tijd die jullie samen hadden en laat hen verder leven. Je kunt huilen en je afsluiten, je leeg voelen of je kan doen wat zij gewild zouden hebben: Lachen, je ogen openen, leven, liefhebben en verder gaan....... Voorgelezen door de dochter van Denis Dam bij zijn crematie uit: Bron van Wijsheid
De Meerpaal
juli-augustus 2015
14
Zondagochtendgesprek ‘Zomergeluk’ Het was nog niet eerder gebeurd in de geschiedenis van het zondagochtendgesprek: Wim Spaans kon op 31 mei slechts acht deelnemers aan het zondagochtendgesprek verwelkomen. Velen hadden zich van tevoren om diverse redenen afgemeld. Jammer voor hen, want we hadden een boeiende gespreksochtend. Thea Wierda had het onderwerp ‘zomergeluk’ voorbereid. Aanleiding voor deze keuze was een artikel onder dezelfde titel van journalist Hans Avontuur in het Algemeen Dagblad. Deze journalist beschrijft hoezeer hij geniet van zijn vrouw en zijn spelende kinderen aan een Grieks strandje, terwijl hij een maand vóór het ongeluk met de MH17 in hetzelfde vliegtuig zat. Hij beseft intens hoe breekbaar geluk is. Hennie de Rijke las het artikel voor. Het maakte grote indruk op ons, het zette de toon van de ochtend. In twee groepen bespraken we enkele vragen. De reacties op de vraag ‘Wat is geluk eigenlijk?’ waren tamelijk eensluidend: geluk heeft geen betrekking op behoeftebevrediging, op het hebben, maar op zijn. Het is een gevoel, dat samenhangt met tevredenheid. “Het is iets meer”, zei iemand. “Het overkomt je, soms gewoon als je thuis aan het werk bent of in de natuur”. Een ander: “Zelfs als je verdriet hebt en je gedragen weet door anderen, kan je geluk ervaren.” De antwoorden op de tweede vraag ‘Heb je geluk zelf in de hand?’ liepen iets meer uiteen. “Geluk is niet maakbaar”, werd stellig geponeerd, terwijl anderen vonden, dat je wel kunt streven naar geluk en je je ervoor kunt openstellen. Met nog een mooi gedicht van Toon Hermans – ook door Hennie voorgelezen - en een wijsheid van Kierkegaard gingen we gesterkt uit elkaar, op weg naar zomergeluk. Dank, beste mensen van het zondagochtendgesprek voor dit twaalfde seizoen! Tineke Hiemstra
De deur naar het geluk gaat niet naar binnen open, maar naar buiten (Kierkegaard).
De Meerpaal
juli-augustus 2015
15
Zondagsschool De leiding van de zondagsschool is in handen van Ineke Goedegebuure. Zij verzorgt de leiding op de eerste zondag van elke maand. De ouders vullen gezamenlijk en bij toerbeurt de andere keer in. Helaas zijn er dit jaar vele zondagen uitgevallen vanwege vakanties en de feestdagen. De kinderen zijn daarom 12 keer bij elkaar gekomen. Aan het begin van het jaar verwelkomden we Suzan en Miriam Felix bij de groep, die dit jaar bestond uit 9 kinderen. De jongste van Maarten en Mireille Wolters schoof daar af en toe gewoon bij aan. Ze is dit jaar gedoopt en heeft het nu al naar haar zin bij de zondagsschool. In het najaar is er aandacht geweest voor de verhalen over Noach, Jozef, David, Mozes, de Toren van Babel en Esther. Na de kerst zijn er enkele gelijkenissen van Jezus besproken. De kinderen sparen voor de “Stichting Paardrijden voor Gehandicapten” uit Dronten. In het komende najaar zal met de stichting gesproken worden over het cadeau dat we hen zouden willen geven. Tot die tijd sparen we nog even door. Het kerstspel dit jaar was een moderne variant van het kerstverhaal. Dit jaar met live verbindingen met Bethlehem en een nieuwsstudio in Jeruzalem. Tijdens de gezamenlijke picknick konden we aan de kinderen vertellen dat we ook volgend jaar op Ineke kunnen rekenen. Zij gaat nog een jaartje door. Op 21 juni heeft Stern afscheid genomen van de zondagsschool. Suzan is inmiddels ook 12 maar zij heeft aangegeven nog een jaartje bij de zondagsschool te willen meedraaien. Stern en Suzan zullen beiden volgend jaar de 12-plus groep gaan versterken. 12-plus groep De 12-plus groep bestond dit jaar uit 7 personen. Voor hen waren er drie eigen activiteiten georganiseerd zoals een gezellige avond in de sfeer van Halloween met bijpassende gerechten en aankleding. Ook is er gebowld in de weer opnieuw geopende bowlingbaan in Dronten. In het voorjaar heeft de groep de film Noach bekeken. Daniëlle, Vincent, Tirsa, Karin en Mariët hebben een bijdrage geleverd aan een zondagochtend-
De Meerpaal
juli-augustus 2015
16
gesprek, waarbij zij verschillende onderwerpen hebben gepresenteerd en waarna met de andere, veelal oudere, aanwezigen is gesproken over hun ervaringen met bijvoorbeeld de tweede wereldoorlog, de inpoldering en de dijkdoorbraak in Zeeland. Zo ontstond een mooie wisselwerking tussen jong en oud. Ook verleenden leden van de 12-plus groep hand- en spandiensten zoals bij het kerstspel van de zondagsschool. Tenslotte waren zij met hun ouders aanwezig bij de jaarlijkse picknick samen met de zondagsschool. Picknick Op 7 juni was er na de dienst de gezamenlijke picknick voor het Odd Fellowhuis. Een ontspannen bijeenkomst waarbij alle gezinnen hun bijdrage hebben geleverd in de vorm van lekkere hapjes. Zo stond de tafel vol met allerlei lekkers en werden er ook recepten gedeeld. De ouders wisselden nieuwtjes uit en haalden de contacten aan en de kinderen van zowel de zondagschool als de 12-plus groep vonden elkaar op het grasveld in de zon. Het weer was precies goed. Het was een geslaagde afsluiting van een geslaagd jaar. Greta Topper
Een goede zomer gewenst Deze Meerpaal is er voor de maanden juli en augustus. In Dronten worden in deze maanden zoals normaal op de 1e en 3e zondag kerkdiensten gehouden. We hebben dus geen ‘zomerstop’ en dat wordt mogelijk gemaakt dankzij onze gastpredikanten. Daar zijn we hen erkentelijk voor. We hopen op mooie vieringen met een gezellige nazit. Welkom! We wensen met name de ouderen en zij die aan huis gebonden zijn sterkte. Als kinderen of buren met vakantie zijn, is het soms stil om je heen. Schroom niet en bel voor vervoer naar de kerk Anne de Jong (319825) of een bestuurslid: Jannes Topper (380998) , Albert Eefting (315249), Ria Middelkoop (315293), Thea Wierda (383388) of Tineke Hiemstra (313105). Er is altijd wel iemand die u kunt bereiken, ook als het om ziekte of andere zaken gaat. Het bestuur
De Meerpaal
juli-augustus 2015
17
LELYSTAD Op 14 juni was de laatste dienst van Johan de Wit in Lelystad. Het was een prachtige dienst, die door een kleine 60 mensen bezocht werd. Iedereen had een bloem mee genomen, wat tenslotte een prachtige bos werd voor Johan. Op de Buitendag van 30 augustus is het officiële afscheid van Johan. Verslag zondagochtendgesprek, 7 juni Tijdens het zondagochtendgesprek van 7 juni hebben we aan de hand van een aantal ‘open’ vragen op kaartjes persoonlijke antwoorden weten te ontlokken aan de deelnemers. Dat is goed gelukt en er ontwikkelden zich leuke gesprekken, waarin persoonlijke elementen niet werden geschuwd. Het werd daardoor een intieme bijeenkomst waarin veel met elkaar werd uitgewisseld en waarvan een ieder voor zichzelf wat heeft meegenomen. De volgende twee bijeenkomsten zullen worden gehouden op: zondag 5 juli en zondag 2 augustus, telkens vanaf 10.00 uur in Het Rode Klif. Op 5 juli gaan we “luisteren naar ieders favoriete muziek” waartoe we zelf een CD meenemen en op 2 augustus discussiëren we over het onderwerp “Wat betekent vrije tijd voor ons?” U bent van harte uitgenodigd om mee te komen doen. Trudi van Wenum
Hierbij wil ik de VGF hartelijk bedanken voor de felicitatie en de bloemen voor mijn verjaardag op 12 mei. In Laerstate hebben ze er nog een feestje van gemaakt. Het bevalt me hier uitstekend en het gaat ook veel beter met mijn gezondheid. Er komt weer leven in de brouwerij. De verzorging is hier prima. Allen die mij een kaartje hebben gestuurd, hartelijk dank, Ik wens u allen het allerbeste. Met vriendelijke groeten, Iet Grim
De Meerpaal
juli-augustus 2015
18
ZEEWOLDE Huwelijk Op zaterdag 8 augustus aanstaande gaan Laura Smeets en Tom Kuijer met elkaar trouwen. Zij wonen aan de Oostergo 30, 3891BV in Zeewolde. Om 13.30 uur zal de trouwdienst in Open Haven beginnen. Dominee Johan de Wit gaat in deze dienst voor. Namens ons allen wensen wij het bruidspaar een feestelijke dag toe, veel liefde voor elkaar en een sprankelende toekomst. Vooruitblik Voor alle mensen die de komende maanden op vakantie gaan: ik hoop dat u een heerlijke periode tegemoet gaat. In juli en augustus zal er van de VGF geen dienst zijn in Open Haven. Onze eerst dienst is op 13 september. Dit zal tevens de eerste keer worden dat we onze viering houden in de nieuwe ruimte. Aanvang van de dienst is ook veranderd: 10.30 uur. Werkzaamheden De komende vakantieperiode zal er hard gewerkt gaan worden in Open Haven. Verschillende ruimtes zullen worden aangepakt. Zoals: Entree: * de schuifdeuren bij binnenkomst * onder de toren zullen de pilaren geschilderd gaan worden * de plafonds in de hal worden vervangen Buffet: * van de buffetombouw zullen zowel de buiten- als de binnenzijde grondig aangepakt worden Kerkzalen: * de vloeren van het liturgische centra worden gerenoveerd Jol: * de wanden en kozijnen worden geschilderd, de verlichting wordt aangepast en de raambekleding vervangen
De Meerpaal
juli-augustus 2015
19
In heel het gebouw wordt de geluidsinstallatie aangepakt. Ik ben benieuwd hoe het er na de vakantie uit zal zien. Tot slot: We hopen u allemaal weer te zien op de Buitendag van zondag 30 augustus in Zeewolde in Open Haven. Henne Vulperhorst
Landschap Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien Joseph Deleu
De Meerpaal
juli-augustus 2015
KERKDIENSTEN 10.00 uur 5 juli
Dronten
20
ds. A. Manneke, Bunnik collecte: CHPK, Kenia
12 juli
10.00 uur
Lelystad
19 juli
10.00 uur
Dronten
2 aug.
10.00 uur
Dronten
ds. N.Swinkels, collecte: CHPK, Kenia
ds. D. Voordewind, Ede collecte: vrije collecte ds. G.v. Wenum-Boers, Lelystad collecte: CHPK, Kenia
9 aug.
10.00 uur
Lelystad
16 aug. 30 aug.
10.00 uur 10.00 uur Buitendag
Dronten Zeewolde
ds. G. v. Wenum-Boers, Lelystad collecte: CHPK, Kenia
ds. A. Overdiep, Bussum ds. Joh. de Wit coll. VGF
DE KERKDIENSTEN WORDEN GEHOUDEN IN:
Dronten in het Odd Fellowhuis, De Ketting 6 Lelystad in Het Rode Klif, Zuiderzeelaan 32 Zeewolde in de Open Haven, Kerkplein 8 ACTIVITEITEN
5 juli 2 aug. 30 aug.
zondagochtendgesprek zondagochtendgesprek BUITENDAG voor gehele VGF
Lelystad Lelystad Zeewolde
KOPIJ VOOR HET VOLGENDE NUMMER INLEVEREN VOOR 15 AUGUSTUS
[email protected]
