DIERENTAAL September 2011

DIERENTAAL September 2011

Hierbij ontvangt u de nieuwsbrief van september . Deze maand starten wij met een maandelijkse column . Veel kijken leesplezier. Inhoud • Dank aan al die lieve mensen • Wieck • Duitse dekens • Mia – de liefste lellebeel … • Kijk nou eens: de “nieuwe” Isar • Nieuwe stijl • Nieuw ! – de maandelijkse column • Wij mogen binnenkort naar Dierenthuis • Het extra duwtje • In the picture: Connie • Vegetarisch recept • Verlanglijstje • Adopteer een dier • Colofon


Dank aan al die lieve mensen Vrijwilligers voor en achter de schermen, donateurs en adoptanten. Zonder hen geen Dierenthuis. Onze dieren zijn van hen afhankelijk. Naast de reguliere bedragen die maandelijks op onze rekening worden bijgeschreven krijgen we regelmatig aanvullende donaties. Soms in geld maar heel vaak in natura. Ons verlanglijstje wordt goed door u gelezen. Een envelop met naast een kaartje nog meer inhoud uit Lelystad, speciaal voor kater Oortje. De post brengt Hondenriemen uit Den Haag. Dozen vol blikken vis van Ann uit België. Pakketten met Dettol, wasmiddel en andere spullen van Joke. Zelfgebakken taart uit Drente. Gehakt om de medicijnen extra lekker te verpakken. Appels voor de paarden. Drop en chocolade voor onszelf. Zonder iemand te kort te willen doen, dit is maar een greep uit de extra's die we alleen al in de afgelopen maand hebben mogen ontvangen. Een jaar heeft twaalf maanden en elke keer weer verrast u ons met deze giften. Wij kunnen het niet genoeg zeggen: We zijn u hiervoor echt heel heel erg dankbaar!


Wieck Wieck is een statige heer van 10 jaar. Samen met zijn broer Jonas kwam hij als kitten uit een asiel. Al snel kwam er een pup bij. Ze werden allemaal de beste maatjes. Na drie jaar besloot meneer dat hij het thuis had gezien. Hij pakte zijn koffers en hij vertrok door het kattenluik. In de wintermaanden en met schoolvakanties zagen we hem weleens. Hij redt zich wel en als de nood hoog is weet hij waar hij zijn natje en droogje kan halen. Vijf jaar later meldde de dierenarts dat hij terecht was. Hij was schijnbaar ziek en moe en hij had een nieuw adres. Deze pleegouders zijn met hem naar de dierenarts gegaan. Het bleek dat hij een abces had, waaraan hij werd geopereerd. De dierenarts dacht dat het ging om een verwilderde kat. Maar tijdens de operatie zag hij dat de kat was gecastreerd. Toen volgde er verder onderzoek. Even met het bliep-apparaat kijken. Warempel deze kat is ook gechipt. Even naar de gegevens kijken. De kat komt zelfs uit mijn eigen praktijk. De dierenarts was zeer verbaasd. Met toestemming van de pleegouders nam hij contact met ons op. Om een lang verhaal kort te maken; we lokten hem naar huis met voer. We zetten buiten voer en drinken neer en meneer kon komen wanneer het hem uitkwam. In het begin liet hij zich niet aanhalen. Stukje bij beetje werd hij losser en hij liet zich weer aanhalen. Na een jaar kwam meneer zich binnen melden als het eten niet snel genoeg werd geserveerd bij de MacAfdak. Nu is hij weer twee jaar thuis. Maar de vijf jaren afwezigheid hadden zijn tol geeist. Tropenjaren noemen ze dat. Wieck sukkelde een beetje met zijn gezondheid. De ene klacht na de andere.


Wieck (vervolg) Vrouwtje kreeg de rol van medicijnman en boeman. De laatste paar onderzoeken brachten aan het licht dat Wieck wat gebroken onderdelen heeft gehad. Waarschijnlijk is hij een keer aangereden. Maar hij heeft alles overleefd en hij gaat er schijnbaar goed mee om. De medicijnen die hij kreeg voor zijn astma maakten hem zieker. De dierenarts dacht dat maar één ding kon betekenen. Dus deze deed een bloedtest en ja hoor, Wieck heeft FIV. Meneer, die zoveel heeft overleefd, en dan nu dit. Wat nu. Hij zat qua gezondheid in een crisis. Een spuitje? Opvang dan? Door alle info die ik had, weet ik dat katten met FIV nog goed verder kunnen leven. En Wieck was weer aan de beterende hand. Als hij zoveel heeft meegemaakt, dan verdient hij ook nu een kans. Thuis zijn nog 2 andere katten en hij mag hier niet meer naar buiten. En dat voor een echte buitenkat. Maar bij dierenthuis kan hij alles doen wat hij gewend is. Ik hoop dat Wieck bij dierenthuis zijn plaatsje kan waarmaken. Dat hij laat zien wat voor een heer hij is en dat hij nog een heel stuk kwaliteit kan krijgen. Maar let op; als je hem ziet; hij is zeer aandoenlijk. Met zijn opgekrulde lip, zijn knik in de staart en zijn apart miauwtje, steelt hij ieders hart.


Duitse dekens We nemen met regelmaat dieren op uit België. En heel af en toe komt er een dier uit Duitsland. Onze Marleen is één van die honden. Lieve, verlegen en o zo schuwe Marleen is vanuit Tierheim Essen naar ons toe gekomen. Ze was zo bang dat het vrijwel onmogelijk leek haar ergens een eigen plek te gaan geven. Het heeft heel lang geduurd en een allemansvriendje zal ze absoluut nooit worden maar Marleen heeft het goed. Ze smult van de lekkere hapjes en mag haar eigen schuilhoekjes kiezen. We zorgen dat daar dan steeds een lekkere deken ligt en zo leidt ze tevreden haar leven. Tierheim Essen was ons indertijd erg dankbaar dat we Marleen op wilden nemen en ze zijn ons dan ook nog niet vergeten. Er komt een mail binnen dat ze een flinke hoeveelheid dekens en handdoeken voor ons hebben. Als we ze kunnen komen halen mogen we alles meenemen. Twee uur heen en twee uur terug. Dat is voor ons onmogelijk maar er dient zich een oplossing aan. Een van onze vrijwilligers biedt aan voor ons naar Duitsland te rijden en alle spullen op te halen en bij ons af te leveren. Geweldig natuurlijk. Omdat ze in de buurt van Den Haag woont, is het ook voor haar een enorme reis maar creatief als ze is knoopt ze er met een vriendin een weekendje Duisburg aan vast. Zo kan ze op de terugweg haar autootje volladen en alles afleveren in Aarle Rixtel. Een probleem is er om opgelost te worden en dat is ook dit keer weer gelukt. Alle dieren en ook Marleen kunnen straks lekker slepen op een deken van Duitse makelij.


Mia- de liefste lellebel... Onze Mia is een heerlijke lellebel. Alles en iedereen krijgt kusjes van haar. Ze slaat niemand over. Mia is mijn adoptiekatje. En dat is niet zomaar... Na het overlijden van Neus stond ik voor de moeilijke keuze een nieuwe adoptiekat uit te zoeken. Omdat ik regelmatig bij Dierenthuis kom ken ik de meeste adoptiekatten persoonlijk. Allemaal zijn ze lief! Maar eentje sprong eruit. Een bescheiden lapjespoesje, wat elke keer weer op mijn foto's bleek te staan. Ze was wat bang, maar met beleid wel aaibaar. Heel voorzichtig eerst drie katten in de buurt aaien en dan, stiekem, Mia. Ik wist het heel zeker: haar wilde ik adopteren!!! Alleen... ze stond niet bij de te adopteren katten... Gelukkig heeft Alice haar erbij gezet en kon ik haar adopteren. Alsof ze het wist kwam Mia al snel naar me toe wanneer ik de leucoseruimte binnen kwam. Aaien was nog best spannend, maar al snel had ze door hoe fijn ze het vond. Mia hield het niet alleen bij aaien. Nee, ik kreeg al heel snel kopjes van haar. Waren die eerst alleen voorbestemd voor haar kattenvriendjes, nu kreeg ik ze ook!!! Tegenwoordig laat ze zich zelfs door mij optillen en krijg ik een hele regen van kopjes wanneer ze in mijn armen zit.


Mia- de liefste lellebel... (vervolg) Staat ze op de grond en buk ik niet snel genoeg, dan gaat ze op haar achterpootjes staan om me alsnog een kusje te kunnen geven. Ik kan al zien wanneer er weer een kusje voor mij klaarligt bij Mia. Ze kijkt me dan op haar speciale manier aan. Zo weet ik dat ik maar heel snel moet bukken... Regelmatig, wanneer ik aan het schoonmaken ben in de leucoseruimte, heb ik een schaduw. Een Mia-schaduw. Wanneer ik even aan de andere kant van het hek ben hangt ze daar in en miauwt naar me. Haar adoptiemens aan de andere kant van het hek?! Dat kan niet!!! Zal ze weten hoe gek ik op haar ben? Adoptanten krijgen vaak een bijzondere band met hun adoptiekat. Mia en ik hebben dat zeker. Mia geniet van haar leventje bij Dierenthuis. Genoeg kattenvriendjes om haar heen, een heerlijk warm waterbed, elke dag haar eten geserveerd en knuffels van mens en dier. Mia houdt duidelijk van knuffels. Ze slaapt er zelfs graag tussen! Lieve Mia, een dikke knuffel van je adoptiemens, Saskia Blok.


Kijk nou eens: De “nieuwe” Isar Isar. Als enige van zijn familie overleefde hij, met hulp van het plaatselijke dierenasiel en Bianca van Dog Adoptions Nederland, het zeer dieronvriendelijke klimaat in zijn geboorteland. In Nederland was het de bedoeling dat hij geadopteerd zou worden. Vele van zijn soortgenootjes hadden zo al een goed nieuw leven gekregen. In het tijdelijke gastgezin, bij Margreet, (b)leek hij echter ziek. Hij dronk twee-en-een-halve liter per dag en de diagnose van de dierenarts was diabetes insipidus. Dit maakte hem een dure klant wegens de benodigde medicatie die hij levenslang zou moeten slikken. Plaatsingspogingen liepen, o.a. wegens enkele bijtincidenten, uit op een deceptie. Mentaal volledig in onbalans komt hij terug bij het opvanggezin. Hij wordt als niet meer herplaatsbaar aangemerkt en Dierenthuis krijgt de aanvraag om deze jonge Roemeen op te nemen. Uiteraard mocht hij bij ons komen wonen. Bij binnenkomst zagen we inderdaad een zeer gestresste en angstige hond. Verder is zijn gedrag, zijn voorgeschiedenis in aanmerking nemend, eigenlijk wel normaal te noemen. Hij drinkt bij ons niet echt heel abnormaal veel. Zoals alle nieuwe binnenkomers wordt hij eerst onderzocht door onze dierenarts in Bakel. Daaruit blijkt dat hij blaasgruis heeft. Verder werd er niet iets bijzonders gevonden. Isar ging het ontstressings traject in. Hij bloeide helemaal op. Een tweede onderzoek bij DA Esther, enige tijd later, gaf geen blaasgruis meer te zien, wel een blaasontsteking die resistent bleek tegen alle gangbare antibiotica. Isar kreeg een -twee weekse- kuur met het nieuwe Veraflox, dat werkte en inmiddels is hij gezond verklaard. Geestelijk is hij er ook grotendeels overheen. Hij is niet meer angstig en gedraagt zich goed en leuk als er bezoek komt. Hij drinkt (en eet) gewoon normaal voor een hond van zijn grootte en leeftijd. Wij bij Dierenthuis mogen zeggen dat we de ervaringsdeskundigen bij uitstek zijn, als het om de omgang met ernstig gestresste dieren gaat. Wij weten dat ze door stress vaak dwangmatig gedrag vertonen. Abnormaal veel eten of -in geval van Isar- drinken zijn daar goede voorbeelden van. De oorzaak van Isar's eerdere, ziekelijke, dorst is -wat ons betreft- dan ook verklaard en inmiddels verholpen.


Nieuwe stijl Over een tijdje zitten we op de nieuwe, volledig voor onze dieren ontworpen, locatie in Almere. Hoe het terrein en het gebouw er uit zullen zien hebben we u al meerdere keren verteld en, door middel van tekeningen, laten zien. Het nieuwe Dierenthuis heeft natuurlijk ook een binnenkant en daar is niet minder aan gedacht. Wat nu onze “huisstijl” is, is weliswaar best vrolijk en kleurrijk maar toch een allegaartje dat langzaamaan echt aan vervanging toe is. De houten manden hebben jarenlang geleden onder alle knagende hondentandjes, de Ikea bedjes verliezen steeds meer spijltjes en ga zo maar door. Alles bij elkaar een allegaartje dat zijn beste tijd duidelijk gehad heeft. Afgezien van dat het erg bewerkelijk is hebben veel van onze dieren behoefte aan iets beters. De vele oudjes met pijnlijke gewrichten en andere lichamelijke mankemeten moeten natuurlijk lekker comfortabel kunnen liggen. Het werd een Aziatische oplossing, uiterst geschikt voor onze dieren. De nieuwe bedden zijn daarnaast ook overal tegen bestand. Honden die hun poot optillen bij alles wat ook maar een beetje op een paaltje lijkt, katers die eens even flink sproeien en natuurlijk het knaagwerk van onze dieren. De nieuwe spullen kunnen er allemaal tegen. Om het mooi en ruim te houden krijgen alle afdelingen straks ook hun eigen opbergkast in dezelfde stijl. Zo zal onze nieuwe huisstijl, in overeenstemming met het strakke, moderne gebouw, straks ook simpel en rustig zijn.


Sam(antha), Marleen, Guido

Nou Muis, dààr zou jij vast wel naast willen wonen...... We zijn al langer donateur/adoptant maar, vanwege het feit dat we nogal ver weg wonen blijven onze bezoekjes aan Dierenthuis/FIV-FeLV beperkt tot zo'n 2x per jaar. Sinds ongeveer anderhalf jaar schrijf ik, met enige regelmaat, voor de site en is er dus vaker, zij het virtueel, contact. Het is nu 2011 en ineens schoot het me te binnen dat de stichting komende december dan het 10-jarig bestaan zal kunnen vieren. Ik dacht terug aan de het prille begin. De eerste keer dat wij Alice op de TV zagen zal in 2003 geweest zijn. We vielen we er midden in, toen ze voor een of ander programma werd ge-interviewd. Tjalco en ik keken elkaar aan: Wat een prachtig initiatief. Al hadden we gemist waar dit alles plaatsgreep en wie “die mevrouw met die honden en katten” nou precies was. Zoeken op internet bracht nog geen verdere informatie. Enige tijd later werd er op TV aangekondigd dat er een reportage zou zijn over Dierenthuis in Wilbertoord. “Dat zijn vast die, die al die dieren in huis hebben weet je wel van laatst dat stukje wat we toen zagen, die vrouw met dat lange haar....” brabbelde ik enthousiast. “Nou kijken dan!” zei Tjalco. We keken en weer waren we -zelf overtuigd “moeilijke” asielhonden bezitters- zeer onder de indruk. Internet gaf inmiddels wel aan wat en waar Dierenthuis was. We lazen de site en werden niet lang daarna donateur. Al heeft het tot 2008, toen ze al in Aarle-Rixtel zaten, geduurd eer we er een keer op bezoek gingen. We ontmoetten er o.a. aids en diabetes kater Karel die we, vanwege zijn dubbele ziekte, dubbel adopteerden. Op de terugweg zei Tjalco: “Nou Muis (mijn bijnaam) daar zou jij vast wel naast willen wonen. “Jazeker” antwoordde ik lachend “niet iedereen is het zelfde.......”


Karel in memoriam

Nou Muis, dààr zou jij vast wel naast willen wonen...... (vervolg) Er volgden vanaf die dag dus nog meer ritjes met een auto redelijk vol met hulpgoederen. Karel is inmiddels overleden en zijn plaats in ingenomen door Janetje en Giga. Mijn schrijfstijl viel in de smaak zodat ik de eer (want zo zie ik het) heb stukjes te mogen schrijven voor de DT site (en af en toe naar andere instanties als dat zo uitkomt). Op 1 maart 2008 was de verhuizing van Wilbertoord naar Aarle-Rixtel voltooid en het doet pijn de nieuwsberichten van toen te lezen. Ze waren zo blij met de ruimte. Dat slechts een paar mensen dat hebben willen en kùnnen(!) verpesten. Het blijft onbegrijpelijk. Maar ook hier komt er na regen zonneschijn. Dierenthuis anno NU heeft landelijke bekendheid. De politiek weet van hun bestaan en hielp mee. Er is een jonge, moderne, mooi centraal gelegen, gemeente die wèl inziet dat dieren rechten hebben en hun medewerking aan de nieuwbouw verleent. De nieuwe locatie zal er zelfs beter op ingericht zijn om nog meer dieren, die anders nergens naar toe kunnen, op te vangen. Deze herfst gaat die nieuwbouw van start en in 2012 zal er een begin gemaakt kunnen worden met de verhuizing naar Almere. Daar zal Dierenthuis kunnen blijven en doorgroeien. Net zo lang totdat ze, misschien ooit, niet meer nodig zullen zijn........

Marleen


Wij mogen binnenkort naar Dierenthuis

Pasha, inbeslagname nu in asiel Blauwe Kruis van de Kust

Johnny Walker, heeft ataxie


Kijk op de website voor ons verhaal

Gehandicapte kittens in nood

Aisha nu nog in het asiel, komt van failliete broodfokker met 151 verwaarloosde honden


Het extra duwtje Veel van onze donateurs mogen we, met enige regelmaat, persoonlijk bij ons in de opvang verwelkomen. Een vaak gehoorde vraag van deze enthousiaste mensen is dan: Hoe kunnen we anderen nou het beste uitleggen wat Dierenthuis precies doet als we vrienden en bekenden over de streep willen trekken om ook donateur, of adoptant van een kat, hond of paard, te worden? Tja, eigenlijk best moeilijk om daar een antwoord op te geven. Het is voornamelijk een kwestie van: Zien is geloven! Onze sites www.dierenthuis.nl en www.fiv-felv.nl zijn natuurlijk als eerste aan te bevelen wanneer we de donateurs/adoptanten in spé een idee willen geven van wie en wat we zijn. Onlangs is er door het (gratis) online katten en honden magazine www.catanddogspiration.com een hele reportage over Dierenthuis gemaakt. Sinds zondag 4 september kunt u daar -zie pagina 11- zes weken lang, foto's van en een video over onze opvang bekijken. Wellicht dat al die verhalen en beelden samen de mensen net dat extra duwtje geven om ons ook te gaan steunen.


Maak kennis met: Connie


een voormalige zwerver en asielkat

heeft leucose


kunt u financieel adopteren

kunt u vinden op de FIV/FeLV site


Vegetarisch recept: Kruidige bonenschijfjes met yoghurt saus Een eenvoudig doch voedzaam, maar ook zeer smakelijk, vegetarisch gerecht. Ingrediënten – voor 4 personen De schijven: 450 gram bruine bonen uit blik (afgespoeld en heel goed uitgelekt) 50 gram geroosterde hazelnoten – grof gemalen 50 gram amandelmeel 1 kleine rode ui, heel fijngesneden. ½ rood spaans pepertje (zonder de pitjes en heeeeeel klein gesneden) 10 gram verse koriander, heel fijn gesneden 2 eetlepels heel dun gesneden prei of fijn geknipte bieslook 1 eetlepel geconcentreerde tomatenpuree (zo'n mini blikje) (zee-)zout naar smaak 1 biologisch ei (Kan eventueel weggelaten worden, maar dan zijn de schijfjes wat lastiger te vormen/bakken) 1 à 2 eetlepels biologische volle melk (of sojamelk) paneermeel plantaardige olie om in te bakken.


Vegetarisch recept: Kruidige bonenschijfjes met yoghurt saus Doe ca. 350 gram van bonen in een grote stevige schaal en stamp ze fijn. Meng er alle andere ingrediënten (t/m het ei) doorheen. Als laatste de rest van de bonen, die maar iets kapot gemaakt worden, zodat ze nog wel als bonen te herkennen zijn. Zorg dat het een redelijk homogene massa wordt waarvan makkelijk 8 “schijfjes” te vormen zijn. Haal ze door het paneermeel, dan door de melk en weer door het paneermeel. Even aandrukken zodat zich een mooi korstje vormt. Laat ze minimaal een half uurtje opstijven in de koelkast. Verhit een laagje olie in een koekenpan en bak de schijfjes, met 4 tegelijk, in ca. 3 minuten per kant, gaar en mooi bruin. De yoghurtsaus: 3 dl. biologische volle yoghurt 1 eetlepel citroensap 1 eetlepel sesamolie 2 teentjes knoflook uit de pers (zee-)zout naar smaak zwarte peper uit de molen naar smaak Meng al de saus ingrediënten goed door elkaar in een bakje en zet het daarna tot gebruik koel weg. Lekker met komkommer/rucola salade en kleine, in de schil gekookte (of gepofte) aardappeltjes.


Verlanglijstje Bent u van plan om een keer langs te komen bent u uiteraard van harte welkom. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdaag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Wilt u graag iets meenemen dan kan dat, wij hebben ons verlanglijstje al klaar. Maar voelt u zich alstublieft niet verplicht iets mee te nemen bij uw bezoek aan Dierenthuis. Met uw komst maakt u onze bewoners al blij.

Wat wij graag willen hebben: - Vuilniszakken

- Wasmiddelen

- Allesreiniger

- Bleek

- Latex handschoenen

- Fleecedekens

- Dekens

- Blikvoer (Whiskas)

- Blikvoer voor de hond

- Dettol

- Kauwbotten van buffelhuid

- Dekbedovertrekken (2 persoons)

-


Sjakoske, zie FIV/FeLV-site

Adopteer een dier Het adoptieplan is in het leven geroepen om Dierenthuis en zusterstichting FIV/FelV te ondersteunen in de hoge kosten van de verzorging van onze kwetsbare dieren. Katten besmet met het aids of leucosevirus, honden met hartfalen en oude paarden. Medicatie, dieetvoer, seniorenmuesli voor de paarden, vele operaties en de verzorging kosten veel geld. U kunt ons daarbij helpen door een dier te adopteren. Enkele keren per jaar krijgt u een bericht met foto over hoe het met uw dier gaat. Of kom op bezoek om kennis te maken met uw nieuwe adoptiedier en alle andere bewoners. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Het is fijn voor onze dieren om adoptanten te hebben voor wie zij extra speciaal zijn. Niet langer kansarm en ongewenst maar bijzonder. Kijk op de site www.dierenthuis.nl voor een aanmeldformulier. Of neem contact op via [email protected]


Colofon Stichting Dierenthuis is een permanente huiskameropvang voor oude, zieke en kansarme honden, verwilderde katten, katten die besmet zijn met het aids- en/of leucosevirus en oude paarden. Vooral niet herplaatsbare asieldieren vinden hier een blijvend thuis. Een thuis zonder hokken en tralies, met boswandelingen, een riante tuin, veel liefde, (medische) zorg en aandacht. DIERENTAAL verschijnt een paar keer per jaar. Mocht u de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, laat het ons dan even weten via de mail.

Stichting Dierenthuis Bakelseweg 27 5735 SC Aarle Rixtel Telefoon 06-30644767 (tussen 11.00-16.00 uur) Email: [email protected] Website: www.dierenthuis.nl Website: www.fiv-felv.nl Hyves: http://dierenthuis.hyves.nl/ Facebook: www.facebook.com/Dierenthuis Rekeningnummer Dierenthuis: 9359251 IBAN: NL22INGB0009359251 BIC:INGBNL2A Rekeningnummer FIV-FeLV: 413323 IBAN: NL87INGB0000413323 BIC:INGBNL2A

Tekst: Marleen van Houten, Bea van Laar, Saskia Blok Fotografie: Nel van Wijngaarden, Saskia Blok, Martine Arys

DIERENTAAL September 2011

Recommend Documents