DIERENTAAL November 2011

DIERENTAAL November 2011

Hierbij ontvangt u de nieuwsbrief van november. Naar aanleiding van de uitzending van de Diva’s Draaien Door veel reacties. Veel kijk- en leesplezier. INHOUD •Heel veel mail •Nieuwe aanmeldingen stromen binnen •Nieuws uit onze knollentuin •Regels zijn regels •Sam, het levende bewijs •De maandelijkse column: Een edel dier •Japie, van de een naar de ander en naar de volgende .. •Vegetarisch recept: SOEP •Verlanglijstje •Adopteer een dier •Colofon


Heel veel mail Na het bezoek van De Diva's hebben we flink wat meer mail ontvangen dan normaal. Van particulieren en van grote en kleinere bedrijven. Directie of medewerkers hadden de uitzending gezien en boden hun hulp aan. Allereerst natuurlijk Hill's, die tijdens de uitzending hun medewerking al toezegden door een maand voorraad (dat is 2250 kilo!) van hun premium kattenvoer te doneren. Omdat alles wat erin gaat bij de poezen er ook deels weer uit moet. Zijn we daarom ook heel blij met het aanbod van Patricia van Leijen (van Houtkorrel – Weesp). Bij onze eerstvolgende bestelling kattenbak korrels krijgen we van haar een heel vol pallet (36 zakken à 15kg) gratis erbij. De fotokalender, een één-tweetje tussen Tatjana, die de fotograaf kon “leveren” en Patricia, die haar schoonvader strikte voor de sponsoring, is inmiddels al in de maak. Het Teakhuis Dordrecht heeft twee grote teakhouten meubelstukken voor onze dieren gedoneerd. Mevrouw Hildegard Dijkgraaf, directeur van het Veterinair Homeopathie College Nederland (VHCN) in Lochem en tevens kattenadoptant, bood aan om de dieren die onder narcose zullen moeten, kostenloos homeopatische ondersteuning te geven. Een hele mooie aanbieding. Van Harold van Loosbroek, vloerkleedkopen.nl, kregen we het aanbod van tapijt, vloerkleden en deurmatjes. Met de verhuizing naar de nieuwe locatie in het vooruitzicht vinden we het aanbod van Femke van den Berg van www.rikoshay.nl om een volledig nieuwe website voor ons te ontwerpen en te hosten heel vriendelijk en we maken er dan ook graag gebruik van. Debby van der Zee van heeft ons plaats geboden op haar site www.kattenleven.com. Hier hebben wij een wervingstekst met foto's geplaatst. De sociale media zijn ook van veel waarde gebleken. Zo meldde Max Joling uit Almere dat hij zelf donateur geworden is, maar ook dat hij zijn ca. 7000 Hyves vrienden (Hij is echt wat je noemt een BH.... ja ja een Bekende Hyver) zal vragen om hetzelfde te doen. Dit zijn maar een paar aanbiedingen die er uit springen. Alle anderen die ons mailden zijn wij uiteraard ook heel dankbaar voor de gegeven en toegezegde hulp.


De nieuwe aanmeldingen stromen binnen..... Na de uitzending van De Diva's Draaien Door waren we heel benieuwd wat of de mensen in het land er van zouden vinden. Diverse bedrijven zegden hun hulp toe, maar wat vonden de particulieren? Na 10 jaar kregen we in één avond een hele hoop meer bekendheid. Want hoeveel folders je ook uitgeeft, hoe vaak je de nieuwsbrief op de site ook ververst, de impact van een goed bekeken TV-programma is toch altijd veel groter. Ondanks dat waren we wat gespannen. We leven in een periode waarin veel mensen onzeker zijn over hun eigen financiële toestand. De euro is, volgens sommigen, geen lang leven meer beschoren en wat daarna. Het zijn maar een paar dingen die maken dat deze tijd er een is van angstgevoelens en de hand op de knip. We werden ondanks dat blij verrast want u liet ons niet in de steek. Wij weten dat, naast de Diva's, zeker ook onze dieren u er van hebben kunnen overtuigen dat ze uw giften waard zijn. Na alle ellende van eerder, kunnen ze nu een fijn en goed verzorgd leven lijden. Hoe is de stand? Tot op heden hebben we maar liefst 163 nieuwe donateurs mogen verwelkomen. Daarnaast hebben we 68 nieuwe kat-adoptanten (waarvan 7 voor 2 katten tegelijk), 71 nieuwe hond-adoptanten en 3 nieuwe paard-adoptanten op de teller. Dit is echt helemaal geweldig. Donaties worden direct besteed aan de dieren. Aan hun huisvesting, hun voeding en hun medische verzorging. Natuurlijk is het ook zo dat we een permanente opvang zijn. Die woorden zeggen het al: een “permanente opvang” . We moeten dus kunnen blijven opvangen en de dieren die eenmaal bij ons binnen zijn, blijven tot hun dood, permanent, bij ons. Er blijft niets aan de strijkstok hangen. Ja, koffie voor de bezoekers en vrijwilligers, maar verder voor de rest ALLES voor de dieren. Daarom namens alle viervoetige bewonertjes van Dierenthuis, nu en in de toekomst, heel erg bedankt voor al uw steun.


Nieuws uit onze Knollentuin We zijn ons ook met de paardjes aan het voorbereiden op het koude seizoen. Zij hebben zelf inmiddels al lekkere dikke wintervachtjes gekregen. Wij hebben een speciale drinkbak aangeschaft die automatisch met heet water bijvult zodat het drinkwater niet kan bevriezen. Moustique, die vindt dat paarden leuker zijn dan mede-honden en daarom in de paardenafdeling woont, maakt er ook graag gebruik van. Zadels hebben we eigenlijk niet, want onze paardjes zijn in ruste. Ze hebben lang genoeg voor de mensen gewerkt. Alleen het oude manegepaard Shadow werd een enkele keer nog wel eens door de paardenmeisjes.met een zadel ...eh....“opgezadeld”. We hadden niet de indruk dat hij het leuk vond, dus het hoeft nu niet meer, Shadow heeft zijn rondjes gereden en kan, zonder welke tegenprestatie dan ook, van zijn voer en oude dag genieten. De laatste nieuwkomer in de paardenafdeling is Johnny Walker. Hij was al snel helemaal ingeburgerd. Had hij ataxie toen hij binnenkwam, daar heeft hij nu, bij ons weinig tot geen last meer van. Hij is een mooi en blij dier. Dat zijn ze allemaal wel mogen we met enige trots zeggen. De zes jongens (Davie, Elton, Johnny W., Nevada, Pepito en Shadow) die allemaal al een of twee adoptanten hebben en Emma, ons kleine meisje. Zij heeft, als enige, nog geen adoptant achter haar naam staan. Wie, o wie?!


Regels zijn regels (en zijn er ook om af en toe van af te kunnen wijken) De telefoon gaat. Een mevrouw vraagt onze aandacht. Ze is ziek. Heel ernstig ziek. Een probleem met haar spijsvertering. Sinds september 2005 kan ze, van de ene dag op de andere, geen enkel voedsel meer binnen houden. Het komt binnen vijf minuten “per kerende post retour”. Inmiddels weegt ze dan ook niet meer dan een kleine 37 kilo. Dat is nog niet alles. Ook aan mineralen, zoals bijvoorbeeld kalium, onontbeerlijk voor een goede hartfunctie, heeft ze, door haar ziekte, een structureel gebrek. Na zes jaar ziekenhuis in, ziekenhuis uit, voor allerlei tests, heeft men nog steeds niet de behandeling inclusief operatie, kunnen starten om haar er bovenop te krijgen. Langer in een ziekenhuis verblijven is, sinds de kinderen studeren en het huis uit zijn, ook niet meer mogelijk, want...... ze wilde haar dieren -drie katten en een hond- niet zo lang alleen laten. Haar lichamelijke situatie is nu heel ver achteruit gegaan. Ze heeft door gebrek aan allerlei nodige voedingsstoffen ook al haar tanden al verloren. De arts heeft haar gelukkig duidelijk te verstaan gegegeven dat hij haar dierenliefde zeker begrijpt. Onlangs zei hij haar wel dat ze nu toch echt snel en langdurig opgenomen zal moeten worden. Zo niet dan zal ze zeker niet lang meer leven en hoe moet het dàn met het viertal? Ze heeft in de loop der tijd meerdere, vruchteloze pogingen gedaan om de beestjes een nieuw thuis te geven. In de afgelopen jaren zijn ze daarom alle vier al twee keer in verschillende asiels geweest, maar toch weer terug gehaald omdat ze niet geplaatst werden. Familie en vrienden hielpen haar wel. Zeker in de laatste tijd met o.a. het uitlaten van de hond en het verzorgen van de katten. De katten zijn nog niet zo oud (6 jaar) en daarvoor hebben mensen, die de ernst van de situatie inzien, nu hun hulp toegezegd. De drie kunnen voorlopig thuis blijven en zullen ook de komende tijd in hun vertrouwde omgeving verzorgd worden door familie en vrienden van mevrouw. Mocht de nood echt aan de man komen dan, hebben zij haar verzekerd, zullen zij ook zorgen voor goede herplaatsting van de katten. Op dat punt kan deze mevrouw nu dus met een gerust hart de zo hoog nodige behandelingen ondergaan. Het is namelijk verre van zeker dat ze de operatie zal overleven. Er is geen tijd meer te verliezen.


Regels zijn regels (en zijn er ook om af en toe van af te kunnen wijken) (vervolg) Het probleem bleek Kaya de 12-jarige hond. Hoewel mevrouw dus nog wel hulp heeft, is het aantal mensen wat langs komt verminderd. Zij zelf wijdt dat voor een deel aan het feit dat ze, door haar ziekte verminkt, een wat afschrikwekkend uiterlijk heeft gekregen. Ze neemt het niemand kwalijk, hoewel ze er natuurlijk wel onder lijdt. Kaya uitlaten gebeurde daarom wat minder dan eerder. Deze lieve senior hond wordt inmiddels niet meer geaccepteerd door de gebelde asiels, ze is te oud en dus onplaatsbaar. Er bestaat wel seniorenopvang voor honden, maar het eerste contact leerde dat, ongeacht de schrijnendheid van de situatie, daar een flink maandelijks prijskaartje aanhangt om nog maar te zwijgen over de lange wachtlijst. Het hoeft ook niet gratis en mevrouw wil zeker, naar draagkracht, bijdragen. Veel geld heeft ze echter niet want haar enige inkomsten zijn een kleine WAO-uitkering. Tijd, zoals de bovenstaande regels duidelijk maken, heeft ze nog veel minder. Instanties blijken echter vaak niet te vermurwen. We leven in een vrij land. Iedereen mag dus ja of nee zeggen op dit soort hulpvragen en zich al of niet strikt aan de eigen regels houden. Wij begrijpen dat. Iedereen doet of laat in zo'n geval wat hem/haar goeddunkt. Toen mevrouw naar Dierenthuis belde was dat dan ook met de moed der wanhoop. Naderhand volgde nog een mailtje aan ons. Wij hebben niet langer gewacht. Steven heeft Kaya meteen opgehaald en was geschokt toen hij de eigenaresse zag. Hier moet je niks vragen, hier moet je geen regeltjes volgen. Hier moet je elke vorm van starheid loslaten en simpelweg helpen. Daar zijn in elk geval wij van overtuigd. Kaya's inburgering is in gang gezet en ze maakt goede vorderingen. Het is een lieve hond die prima binnen Dierenthuis past. We hebben dit mevrouw, per mail, al laten weten. Het duurde even voor ze reageerde want, schreef ze terug, hoewel ze heel opgelucht en blij is dat Kaya het nu goed heeft, was het moment van afscheid nemen voor haar natuurlijk heel erg emotioneel. Ze kan zich nu rustig voorbereiden op de zeer spoedige ziekenhuis opname. Vanaf deze plek willen wij haar daarbij heel veel sterkte toewensen. We hopen dat ze, samen met de haar behandelende doktoren, de weg naar een goede gezondheid terug zal weten te vinden.


Sam, het levende bewijs Kleine poes Sam, ooit als anoniem zwerfstertje, in het donker, langs een drukke weg aangetroffen. Gelukkig door iemand die niet de andere kant op keek. Nee, deze jonge dame belde meteen haar moeder en samen wisten ze het kittentje te vangen. Het wordt in het gezin opgenomen en krijgt een naam: Sam. Ze is dan nog niet zindelijk en heel schuw. Er zijn meer katten en een van hen wint na enige tijd Sam's vertrouwen. Ze komt mee naar binnen en alle buurt katten worden haar vrienden. Mensen blijven nog té eng. Een enkele, snelle aai is het meeste wat Sam op dat punt aan kan. Er werd nog even met het idee gespeeld een tweede, goed gesocialiseerd, katje in huis te nemen, zodat Sam zich daaraan zal kunnen optrekken. Mesnen met een hart voor dieren, dat is duidelijk, Sam zelf is inmiddels groot genoeg om te worden gesteriliseerd. Meteen wordt ze op FIV en FeLV getest. Geen FIV, maar helaas wel FeLV. Sam is een leucosepoesje...... Wat nu? Ze kan nog jaren leven, alleen, vanwege het grote besmettinsgevaar niet meer naar buiten. Niet meer met haar soortgenootjes spelen. Een hard lot voor Sam, die zo graag naar buiten gaat met de anderen. Dierenthuis bood uitkomst. Sam kwam bij ons wonen. Gezellig tussen haar soortgenootjes die allemaal dezelfde aandoening onder de leden hebben. Haar baasjes blijven haar daarbij financieel steunen. Sam had het in het begin wel moeilijk, dat moeten we toegeven. De grote verandering was voor de kleine meid heel stressvol. Het duurde meerder weken voor ze zich echt liet zien en we haar wat beter konden bekijken. Daarna ging het langzaam maar zeker steeds beter. Zoals bij zoveel FeLV-katjes zagen we bij haar op een dag ook dat haar gebit nodig gesaneerd moest worden. We maakten een afspraak bij de kliniek in Bakel. Kort voor ze behandeld zou worden kreeg ze een inzinking. We waren zelfs bang voor FIP en dan zou het afgelopen zijn met haar. Sam werd naar de kliniek in Bakel gebracht. Omdat ze wel bleef eten knapte ze weer op.


Sam, het levende bewijs (vervolg) Zo kon, zij het een paar dagen laten en met nog meer zorg en aandacht dan normaal, haar gebitje toch gesaneerd worden. Het aller belanrijkste voor een katje: blijven eten, gebeurde ook daarna. Sam klauterde, met veel extra hulp, uit het dal en kwam er op alle vlakken beter uit. Ja we hebben nu een hele nieuwe Sam, lijkt het wel. Het gaat namelijk heel goed met haar. Ze eet beter dan ooit te voren. Was ze steeds wat magertjes, nu heeft ze duidelijk meer vlees en vet op haar kleine lijfje. Maar, waar we allemaal het meest van genieten: Ze is niet schuw meer. Ze komt naar ons toe voor een aai en aandacht. Saskia, onze huisfotograaf heeft er een zeer fotogeniek en welwillend model bij. We hebben haar met onze intensieve zorg kunnen overtuigen van onze goede bedoelingen. Zij is er het levende bewijs van dat wanneer je de dieren goed behandeld, zij dat uiteindelijk zullen begrijpen.




COLUMN: Een edel dier Het paard. Een edel dier. Het heeft geen kop en poten zoals alle andere dieren. Nee, gelijk een mens, heeft het een hoofd en benen. Dat biedt perspectief zou je zeggen. Zolang voor de mens bruikbaar ja. Bruikbaar voor sport, werk, tijdverdrijf en het zoet houden van kinderen die verder “alles” al hebben. Het paard geeft status aan zijn eigenaar, want het houden van een paard is een dure “hobby”. Die status is heel veel waard in de moderne tijd. In schril contrast daarmee staat wat er met de meeste paarden gebeurt die niet meer bruikbaar zijn, cq. geen geld meer opbrengen of aanzien geven. De mens en vooral de wet beschikt dan anders. Het paard wordt in ene weer vee, landbouwhuisdier en kan gewoon geslacht worden. Voor menselijke consumptie meestal niet meer geschikt wordt het, kort daarvoor nog edele, dier veelal omgezet tot voeding voor andere dieren. Het stripverhaal uit mijn jeugd, spelend in “het wilde Westen”, waarin de slechterik het paard van de held uitmaakt voor “bonk kattenvoer” staat mij weer helder voor ogen. Er is door de tijd heen op dat punt nog niet zo veel veranderd. Of tòch? Paarden hebben het, met de komst van machines, en dan vooral de landbouwmachines, minder zwaar. Het werkpaard verdwijnt meer en meer. Het spreekwoordelijke, luxepaard komt daar steeds vaker voor in de plaats. Op dat punt hebben deze dieren het, in ons deel van de wereld, wel beter gekregen. Rusthuizen voor paarden bestaan ook. Het paard/de pony is de overgang van landbouwhuisdier naar 100% gezelschapsdier stapje voor stapje aan het maken. Wanneer de tijd om afscheid te nemen echt gekomen is, dan is er in ons land ook de mogelijkheid om je paard of pony, in een gespecialiseerd dierencrematorium, te laten cremeren.


COLUMN: Een edel dier (vervolg) Net als een mens of een dier dat het al wel helemaal tot gezelschapsdier heeft geschopt: de hond en de kat. De eigenaar heeft het voor het zeggen. Het is ook hier een gevoelskwestie. Een dier, om het even welk, dat een lang en goed leven heeft gehad kan, als het dood is, als voedsel voor anderen dieren dienen. Kun je dat als eigenaar mentaal aan dan is er weinig tegen om je dier stressvrij te laten doden op een manier dat anderen er van kunnen eten en zo doorleven. Een soort ultieme orgaan donatie. Een dood lichaam is uiteindelijk een dood lichaam. Het is belangrijker hoe er met de levende dieren, of ze nou edel of onedel genoemd worden, omgegaan wordt. Zelfs wanneer de mensheid gemeend heeft een soort als ongedierte te moeten bestempelen, zoals bijvoorbeeld de -toch zeer intelligente en sociale- rat. Wij mensen staan boven de dieren. Je zult mij niet horen zeggen dat dat niet zo is. De manier waarop we die superioriteit laten blijken is alleen in heel veel gevallen nog sterk voor verbetering vatbaar. Laten we beginnen met élk dier het predikaat edel te geven zodat het wat beter in onze koppen (?!) doordringt dat we hier met levende wezens te maken hebben. Misschien dat dan de wet wat sneller volgt, er om het fenomeen dierenpolitie niet meer besmuikt gegrinnikt wordt en de bioindustrie versneld wordt afgebouwd. O ja, de schurk uit die cartoon werd trouwens wel door het paard in de hoek gedreven, zodat zijn berijder, en vriend deze snoodaard in kon rekenen. Maar dat was maar een verhaaltje natuurlijk......


Van de een naar de ander naar de volgende en de volgende en...... naar Dierenthuis ! Ergens in het begin van zijn leven zal het misschien nog wel leuk geweest zijn voor hem, maar daarna ging het met Japie, de Bordeaux dog, steeds slechter. In de acht jaar die hij oud was toen hij bij ons kwam had hij al negen of tien bazen gehad. De meesten daarvan wilden of konden niet voor hem zorgen. Hij ging van hand tot hand. Als grote, gevaarlijk uitziende, hond was hij “geliefd” bij de verkeerde mensen. Hij heeft daardoor in zowel de boven- als de onderwereld gewoond. Meerdere van zijn bazen waren drugsverslaafd. Deze mensen kunnen al niet voor zichzelf zorgen,dus laat staan voor hun hond. Na al deze omzwervingen mag hij dan eindelijk naar Dierenthuis, waar wij hem, in januari 2009, verwelkomen. Een lieve, maar erg onzekere en angstige hond kwam hier binnen. Niet lang daarna wordt het duidelijk dat er ook lichamelijk iets goed mis was aan deze senior. Hij was namelijk “zeer slank”, wat niet bij dit ras past. Honger geleden zou je denken, zeker wanneer je hem zijn eten naar binnen ziet schrokken. Het komt echter bijna onmiddellijk weer naar buiten. Zelfs gewoon water kan Jaap niet binnenhouden. Is alleen de geleden stress hier de oorzaak van? We willen er het fijne van weten en dat is maar goed ook, want in zijn darmen wordt een kwaadaardige tumor aangetroffen. Hij is toen met spoed geopereerd en daarna ging het al snel beter. We zijn inmiddels heel tevreden over onze Japie. Zijn eten blijft al lang weer binnen en zijn lichaamsgewicht is inmiddels flink toegenomen. Ook mentaal is het nu veel beter met deze grote jongen. Hij is, in de bijna drie jaar dat hij bij ons is, helemaal tot rust gekomen en geniet elke dag van het leven. Hij weet alleen niet dat hij nog één keer zal moeten verhuizen. Maar dat is dan wel gewoon samen met zijn eigen mensen en mededieren. Naar Almere waar het alleen nog maar beter zal worden.





Vegetarisch recept: SOEP! De klok is terug naar normaal. De laatste twee maanden van het jaar zijn al weer begonnen. De winter komt langzaam maar zeker dichterbij. De perfecte tijd om een grote pan stevige, geurige, soep te maken. Met alles er in wat nodig is voor een gezonde maaltijd. Uiteraard wel vegetarisch. Het wordt een grote pan vol maar u kunt, wat er na één maaltijd over is, natuurlijk altijd invriezen voor later. Wat heeft u nodig: Een pan met een inhoud van minimaal 6 liter. 4 eetlepels milde olijfolie (of andere, neutraal smakende plantaardige olie). 3 grote aardappels (vastkokend), geschild en in blokjes gesneden 3 flinke winterwortelen, geschild en in blokjes gesneden 2 grote uien, schoongemaakt en in stukjes gesneden 3 stengels prei, gewassen en in dunne ringen gesneden ½ selderijknol, schoongemaakt en in kleine blokjes gesneden 2 zoete middelgrote rode puntpaprika's schoongemaakt en in halve ringen 6 à 7 groentenbouillon tabletten (al naar gelang hoe “zout” u de soep wilt hebben). 75 gram volkoren pasta (niet te groot van stuk) 2 grote vleestomaten in stukjes gesneden 1 (zg. half liter) blik rode kidneybonen goed uitgelekt 1 (1-persoons) blikje zoete maiskorrels, goed uitgelekt 3 liter water


Vegetarisch recept: SOEP! (vervolg) 3 flinke tenen knoflook uit de pers (of zoveel meer of minder als u lekker vindt). Peper uit de molen (optioneel). Fijngeknipte (bij voorkeur platte, maar krul mag ook) peterselie of verse koriander. Vegetarisch gestremde geraspte belegen kaas (bijv. AH biologisch) Verhit de olie in de pan en fruit daarin de ingrediënten aardappel t/m de puntpaprika's, al rondscheppend, even aan. Als het allemaal ietsje begint te kleuren het water en de (verkruimelde) bouillonblokken erbij. Voeg ook de pasta toe en laat het terug aan de kook komen. Draai de hittebron laag en laat het geheel ca. 25 minuten zachtjes koken. Dan de tomatenstukjes erin, de bonen, de mais en de knoflook. Vervolgens nog 5 minuten heel zachtjes doorkoken. Proef en voeg eventueel nog zout en/of peper toe. Schep de soep in kommen, strooi er fijngeknipte peterselie (of koriander) en geraspte kaas naar smaak overheen en serveer. Gewoon geroosterd brood (met echte boter) is er lekker bij.


Verlanglijstje Bent u van plan om een keer langs te komen bent u uiteraard van harte welkom. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdaag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Wilt u graag iets meenemen dan kan dat, wij hebben ons verlanglijstje al klaar. Maar voelt u zich alstublieft niet verplicht iets mee te nemen bij uw bezoek aan Dierenthuis. Met uw komst maakt u onze bewoners al blij.

Wat wij graag willen hebben: - Vuilniszakken

- Wasmiddelen

- Allesreiniger

- Bleek

- Latex handschoenen

- Fleecedekens

- Dekens

- Blikvoer (Whiskas)

- Blikvoer voor de hond

- Dettol

- Kauwbotten van buffelhuid

- Dekbedovertrekken (2 persoons)


Adopteer een dier Het adoptieplan is in het leven geroepen om Dierenthuis en zusterstichting FIV/FelV te ondersteunen in de hoge kosten van de verzorging van onze kwetsbare dieren. Katten besmet met het aids of leucosevirus, honden met hartfalen en oude paarden. Medicatie, dieetvoer, seniorenmuesli voor de paarden, vele operaties en de verzorging kosten veel geld. U kunt ons daarbij helpen door een dier te adopteren. Enkele keren per jaar krijgt u een bericht met foto over hoe het met uw dier gaat. Of kom op bezoek om kennis te maken met uw nieuwe adoptiedier en alle andere bewoners. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Het is fijn voor onze dieren om adoptanten te hebben voor wie zij extra speciaal zijn. Niet langer kansarm en ongewenst maar bijzonder. Kijk op de site www.dierenthuis.nl voor een aanmeldformulier. Of neem contact op via [email protected]


Colofon Stichting Dierenthuis is een permanente huiskameropvang voor oude, zieke en kansarme honden, verwilderde katten, katten die besmet zijn met het aids- en/of leucosevirus en oude paarden. Vooral niet herplaatsbare asieldieren vinden hier een blijvend thuis. Een thuis zonder hokken en tralies, met boswandelingen, een riante tuin, veel liefde, (medische) zorg en aandacht. DIERENTAAL verschijnt een paar keer per jaar. Mocht u de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, laat het ons dan even weten via de mail.

Stichting Dierenthuis Bakelseweg 27 5735 SC Aarle Rixtel Telefoon 06-30644767 (tussen 11.00-16.00 uur) Email: [email protected] Website: www.dierenthuis.nl Website: www.fiv-felv.nl Hyves: http://dierenthuis.hyves.nl/ Facebook: www.facebook.com/Dierenthuis Rekeningnummer Dierenthuis: 9359251 IBAN: NL22INGB0009359251 BIC:INGBNL2A Rekeningnummer FIV-FeLV: 413323 IBAN: NL87INGB0000413323 BIC:INGBNL2A

Tekst: Marleen van Houten Fotografie: Nel van Wijngaarden, Saskia Blok

DIERENTAAL November 2011

Recommend Documents