DIERENTAAL Januari 2012

DIERENTAAL Januari 2012

Hierbij ontvangt u de eerste nieuwsbrief van het nieuwe jaar. Wij wensen u weer veel kijken leesplezier. INHOUD •Winterwonderland •Een zeer sympathieke actie en.... een heel leuk bedrag! •Volwassen kater van 750 gram •Echt waar, we worden allemààl ouder.... •Beertje •Speciale kerstdonatie voor onze dieren •Post van de gemeente Laarbeek op de mat! •Meneer Janssen •Geweldig....geNeldig! •Geen gezonde situatie •De maandelijkse column: Zilveren vogels •Lekker eten zonder vlees - Vegetarisch recept •Verlanglijstje •Adopteer een dier •Colofon




Een zeer sympathieke actie en.... een heel leuk bedrag! In Hoorn staat een vestiging van de mode-keten The Lady Sting. Daar verkopen ze onder andere T-shirts van het merk Foundation. Dat zijn speciale shirts, want van elk verkocht exemplaar gaat er € 2,- naar een goed doel. Een hele sympathieke actie in deze tijd waarin er door veel mensen én bedrijven,

noodgedwongen, de hand op de knip gehouden wordt. Toen het hoofdkantoor een memo uit liet gaan dat elk filiaal zelf mocht beslissen aan wie ze wilden doneren, stond voor Yvonne de Ruig (die daar in Hoorn over beslist) al vast dat het een goed doel voor Dieren zou worden. Ze ging “googelen” om te kijken wie ze zou kiezen en kwam ook op de site van Dierenthuis. Ze kende ons nog niet maar was onder de indruk van ons werk. Zo zelfs dat ze besloot het bedrag, van maar liefst € 500,- (!), aan onze stichting te schenken. Hoewel de site een goed zicht geeft op wie we zijn en wat we doen, wil ze met haar collega's graag op bezoek komen. Ze zullen dan ook de symbolische cheque voor het inmiddels door ons ontvangen bedrag overhandigen. Daarvoor maken wij natuurlijk met plezier een uitzondering op onze bezoekdagen. Want alleen op een zondag kunnen de dames samen op pad. Op 22 januari was het zo ver. Wij danken de directie van The Lady Sting hartelijk en vonden het bezoek van Yvonne en haar collega's heel gezellig. Helemaal TOP, dames!


Nietse bij binnenkomst Volwassen kater van 750 gram Katten langs de snelweg, katten in schuren, katten op campings, katten in tuinen bij verlaten huizen. Katten, we vinden ze overal en vaak in de meest beroerde condities. Nietse is afgelopen augustus gevonden in.... het water. Hij lag helemaal alleen en volledig verzwakt in een beek. Een nog jong katertje. Kletsnat en met bleke slijmvliezen. Aan een van zijn voetzooltjes zat wild vlees, hij was dus ziek en gewond geweest. Een volwassen kater, nog geen kilo zwaar! Was hij niet gevonden, dan was hij ongetwijfeld een hele nare dood gestorven. Wie doet zoiets? Wie doet dat een klein weerloos diertje aan? Zie de foto's van hoe hij eruit zag toen hij gered werd door Catshelter. Een Belgische organisatie die zich het lot van deze stumperds aantrekt. Echt een heel zielig, mager, hoopje ellende. Het was toen nòg niet over voor dit kleine kereltje. De bloedtest gaf “leucose positief” aan. Een antibioticumkuur en een tweede test enkele weken later volgden. Helaas nog steeds leucose positief. Hij at, door de medicamenten, gelukkig goed en sterkte wat aan. Zijn gewicht verdubbelde. Een tweede kuur met interferon volgde. Dit allemaal bij Els, de voorzitter van Catshelter thuis, maar omdat daar nog vijf eigen katten leven moest Nietse zijn leven in een kamer slijten, zodat hij de anderen niet zou kunnen besmetten. Niets voor Nietse die, zeker toen hij zich door de goede zorgen wat beter voelde, meer leefruimte wilde. De leucose afdeling van Dierenthuis zou voor Nietse ideaal zijn. Catshelter deed de aanvraag voor hem en vertelde dat hij ook nog gecastreerd en gechipt werd. Twee enteningen heeft hij ook al gehad. Toen dat achter de rug was, verhuisde hij naar Aarle-Rixtel. Als exverwilderde leucose-kat valt hij perfect in de doelgroep van onze zusterstichting FIV-FeLV. Na alle ellende heeft dit ventje hier dus uiteindelijk een permanent warm thuis gevonden met de ruimte die hij nodig heeft.


Pootje Nietse

Nietse nu


Echt waar, we worden allemààl ouder.... Er wordt meer dan eens beweerd dat karaktertrekken van mensen, naarmate hun leeftijd stijgt, sterker naar voren komen. Zou dat bij dieren ook zo zijn? Wanneer je het verhaal van Diesel leest zou je het wel gaan geloven. Hij woont momenteel -weer- in asiel 't Noordbroek. Elisa en Marijke, de beheersters kennen hem als een fantastische vent, een echte persoonlijkheid. Deels

clown maar ook deels brompot. Ook al het andere personeel, de vrijwilligers en de stagiaires zijn gek op hem. Hij heeft dan ook best een hoog knuffelgehalte. Maar niet voor iedereen.... Diesel weet wie hij leuk vindt en dus ook wie niet. Is dat wel zo dan begint hij te joelen en schudt zijn hele lijfje van plezier wanneer hij je ziet. Iedereen denkt dan meteen: Oh, wat een schattig hondje! Daar hebben we dan meteen een flink stuk van het probleem te pakken. Diesel is namelijk best pittig in het verdedigen van zijn eigendommen, zoals voer, dekentje en speeltjes en vindt, zeker nieuwe mensen, lang niet altijd meteen leuk. Inmiddels is hij ruim negen jaar en in die tijd heeft hij twee gezinnen “gehad” daartussen zat hij kort in het asiel en daarna lang. Begin 2005 werd er, wegens een dominantieprobleem, voor de eerste keer afstand gedaan en kwam hij bij 't Noordbroek. Kort daarna werd hij al weer herplaatst en het ging lange tijd goed. Inmiddels is Diesel ruim negen jaar en zijn zijn karaktertrekken onmiskenbaar. Hij wordt steeds feller op zijn spullen en de mensen bij wie hij nu was konden dat, en het feit dat zijn gedrag steeds onvoorspelbaarder werd, niet meer in goede banen leiden.


Echt waar, we worden allemààl ouder.... (vervolg) Zeker nu er een kindje bij gekomen was. Op 18 januari 2011 kwam hij weer terug bij 't Noordbroek. De beste oplossing voor iedereen, leek het want in dit asiel kenden ze hem nog en gingen meteen weer snel aan de gang om voor hem een nieuw thuis te vinden. In mei leek dat te lukken, maar een maandje later was “Dies”, helaas, al weer terug bij 't Noordbroek. Hij had een

serieuze bijtpoging ondernomen en zijn nieuwe gezin had de handdoek toen in de ring gegooid. Diesel wordt steeds feller op de spullen die hij als de zijne ziet en heeft daarmee duidelijk een imago probleem. Hij ziet er uit als een lief hondje voor bijvoorbeeld oudere mensen of juist jonge kinderen. Hij is ook wel lief, maar niet altijd. Mensen die daar meestal goed mee om kunnen gaan, willen meestal een jongere en zeker ook grotere hond. Dieseltje valt daarom tussen wal en schip, niemand wil hem nog. Te “stoer” voor de een, te klein en te oud voor de ander. Zijn bekkie wordt inderdaad steeds grijzer. Een warme mand, leuke vriendjes, mensen die hem nemen zoals hij is en, niet te vergeten een goed gevulde voerbak. Wie geeft hem dat nog? Nou, wij van Dierenthuis dus. Welkom Diesel!


Beertje Wanneer huisdieren en kinderen niet met elkaar overweg kunnen dan trekt het dier aan het kortste eind. Dat is 100% zeker! Is dat eerlijk? Nee. Maar, een -of meerdere- kinderen “weg doen” dat kan natuurlijk ook niet! Toch is het dier in zo'n geval wel degelijk het slachtoffer, en zeker niet schuldig. Het is namelijk een dier en het kind is, hoewel nog jong, een mens en zou dus beter moeten weten. Beertje is zo'n slachtoffertje. Van hem werd in november 2010 al afstand gedaan en hij kwam in het asiel van Tiel. Door een combinatie van factoren van mogelijk slechte voeding, stress en enting die hij nog kreeg voordat hij naar het asiel ging ontwikkelde Beertje eosinofiel granuloom complex. Dit maakte hem eigenlijk onplaatsbaar. Want een kat met deze aandoening verzorgt zichzelf niet goed waardoor zijn vacht er nogal slecht uit ziet. Hij heeft traanogen en vaak wondjes onder zijn voetzolen. Hij moet daarom regelmatig aan de antibiotica. Dan knapt hij best wel weer op maar toch. Hij ziet er met zijn drie jaar uit als een hoogbejaarde kater. Een zielepootje, een stakker. Niet zo mooi aan de buitenkant en daarom knappen de meeste mensen, die voor een kat naar het asiel komen, af wanneer ze hem zien. Beertje heeft weinig geluk gehad in zijn nog korte leventje. Extra triest wanneer je bedenkt dat het een hele lieve kater is. Hij is vriendelijk naar mensen toe en ook andere katten accepteert hij prima. Het is echt een leukertje! Veel gefrutsel aan zijn lijfje nee, dat vindt hij niet zo geslaagd. Misschien dat de kinderen dat niet wilden snappen? Toch, wanneer er echt iets moet gebeuren, voor zijn eigen bestwil dan laat hij het wel toe. Na een jaar, zonder ook maar een beetje succes, op een nieuw thuis gewacht te hebben vond Anne-Marie van Loo van Asiel Tiel dat ze Beertje op een andere manier moest gaan helpen. Beertje valt niet binnen de doelgroep van dierenthuis, hij is niet verwilderd, heeft geen aids of leucose, maar voor hem maakt we een uitzondering. Hij is bij ons welkom en we zullen ons best doen hem nog een leuke rest van zijn leven te geven.


Speciale kerstdonatie voor onze dieren In Veghel staat Vobra Special Petfoods BV. Dit volledig zelfstandige familiebedrijf (ww.vobra.nl), dat al sinds 1932 bestaat, heeft al sinds enige jaren een speciale kersttraditie. In plaats van geld uit te geven aan kerstkaarten, die maar kort de aandacht hebben, geven zij jaarlijks een bedrag van € 1000,- elk, aan drie geselecteerde goede doelen. Men is er van overtuigd dat hun geld zo

veel beter en duurzamer besteed is. Wij vinden dit een zeer sympathieke actie. Zoals uit de naam blijkt, produceert het bedrijf diervoeders. Aanvankelijk alleen voor landbouw huisdieren. In 1963 kwam daar de voeding voor huisdieren bij. Dit was zo succesvol dat men in 1975 besloot om alleen als producent en leverancier van honden en katten voedsel verder te gaan. De goede doelen die kans maken op een kerstdonatie moeten daarom wel enigszins dierenbranche gerelateerd en niet al te grootschalig zijn. Om het allemaal democratisch te laten verlopen mag het personeel de goede doelen nomineren. Dit jaar is Dierenthuis ook een van de drie gelukkigen. Gerrie Timmers nomineerde ons. Haar bedanken wij daarom in het bijzonder. Voor het geschonken bedrag kunnen wij heel wat extra voor de dieren doen. Daarom Vobra in Veghel namens al onze dieren heel erg hartelijk bedankt!!


Post van de gemeente Laarbeek op de mat! We gaan verhuizen! Maakt u zich vooral geen zorgen naar aanleiding van meerdere berichten die onlangs in de diverse kranten te lezen en zelfs op TV te zien waren. De mensen van de gemeente Almere hebben de ambtenaren van Laarbeek inmiddels duidelijk geinformeerd. De voortgang voor wat betreft de laatste stukjes officieel papier, nodig voordat de nieuwbouw daadwerkelijk kan

beginnen, ligt goed op schema. Nee, er zijn geen zienswijzen (van eventuele tegenstanders) ingediend. In Almere geen gezeur! De grondoverdracht heeft plaatsgevonden. Er is een verzoek ingediend voor een vooruitakkoord. Maar...er was nog één zg. bijzonderheid, namelijk dat de aannemer een goedgekeurd palenplan (we komen in de polder te zitten, nietwaar) moest indienen bij de afdeling vergunningen. Dit is inmiddels ook geregeld. Deze laatste horde is op tijd genomen. Op 11 januari was dat nog net niet gebeurd en op die dag verstuurde daarom de Gemeente Laarbeek een brief aan Dierenthuis met het onderwerp: Last onder bestuursdwang. Na de uitspraak van de Raad van State is het aanwezig zijn van uw opvang op de huidige plek officieel illegaal etc. etc. etc. Klinkt allemaal heel heftig en het is nauurlijk ook niet niks. In Laarbeek was men toch, ook toen al, redelijk overtuigd van het feit dat we heel serieus bezig zijn met de verhuizing. Dat er niet zo een, twee, drie een andere of tijdelijke huisvesting gevonden kon en kan worden voor al onze dieren hoeft verder geen betoog. De “omwonenden” hebben met “hun zienswijze” echter aangegeven dat we al te veel tijd gekregen hebben. De gemeente zou per direct de dwangsom van € 75.000,- moet innen.


Post van de gemeente Laarbeek op de mat! (vervolg) De Gemeente Laarbeek is zeker ook van mening dat we zo spoedig mogelijk van de Bakelseweg 27 weg moeten, maar gezien het zeer unieke karakter en, niet te vergeten het maatschappelijk belang van onze opvang wil men ons toch meer tijd geven. De rek is er wel grotendeels uit. We krijgen nu tot 1 augustus 2012 om (en dan volgt even een stukje ambtelijke taal):

Ten eerste “Het strijdige gebruik van de opstallen en de gronden aan de Bakelseweg 27 te Aarle-Rixtel – op basis van het bestemmingsplan Buitengebied – te beeindigen en beeindigd te houden. Dit betekent dat het gebruik van de opstallen en de gronden voor de permanente opvang van kansarme asieldieren beeindigd dient te worden en te blijven”. Ten tweede “Met de bouwvoorschriften strijdige bouwwerken op het perceel Bakelseweg 27 te Aarle-Rixtel - in elk geval het hekwerk nabij de bedrijfsruimte op het achterterrein, het illegaal geplaatst hekwerk aan de straatzijde en de stacaraven met aanbouw/luifel – te verwijderen en verwijderd te houden”. De gekozen termijn lijkt de gemeente redelijk. Wij zijn een andere mening toegedaan, het vangen en verhuizen van de dieren en alle niet levende dingen duurt minstens een half jaar. Onze vraag om, nog een laatste uitstel met een half jaar werd, tot op heden nog niet gehonoreerd. We hebben echter de mogelijkheid om een bezwaarschrift in te dienen. Dit gaan we uiteraard doen.


Post van de gemeente Laarbeek op de mat! (vervolg) Natuurlijk zullen we met de verhuizing van de dieren en huisraad beginnen zodra er in het nieuwe pand/op het terrein in Almere de mogelijkheid is om ze daar op te vangen en goederen op te slaan. Of het menselijk mogelijk is om vòòr 1 augustus a.s. iedereen verhuisd te hebben, daar hebben we een heel hard hoofd in. We weten nog hoe het was toen we van Wilbertoord naar

Aarle-Rixtel kwamen, en toen hadden we ongeveer de helft van het aantal dieren wat we nu hebben. De grond is nu keihard bevroren maar zodra het enigszins dooit dan krijgen we de datum en gaat de eerste paal de grond in. Als het zo ver is zullen we het van de daken schreeuwen, zodat heel Nederland en ver daar buiten ons zal kunnen horen. Hoe dan ook: We gaan verhuizen en daar hebben we echt zin in. We knokken al ruim vier jaar, dus die laatste (zes, zeven acht, negen....) maanden kunnen er dan ook nog wel bij. We hebben hier, een kleine 1500, heel erg goede redenen om vooral niet op te geven!

Zo, nu bent u weer bij voor wat betreft onze toekomst. Een toekomst waarin ook u, donateurs en adoptanten, samen met onze vrijwilligers en andere vrienden een hele belangrijke plaats zult blijven innemen. We zien u graag straks, daar in Almere!!


Meneer Janssen Meneer Janssen woont alleen. Hij voert, al vier jaar, dagelijks een zwerfkatertje. Hij heeft het vertrouwen van het, eerst o zo schuwe, diertje langzaam toch voor een flink deel gewonnen. Het durft sinds enige tijd al in de keuken te komen om zijn dagelijkse maaltijd op te peuzelen. Meneer ziet het dan ook echt als zijn eigen katje. Een opgebloeide relatie tussen een ouder mens en een eenzaam dier. Symbiose, samenleven. Het kent vele vormen en heeft altijd weer iets ontroerends. Alleen, in dit geval, weet de menselijke helft van het tweetal dat de vriendschap niet zo lang meer zal kunnen duren. Meneer Janssen is namelijk erg ziek en zijn leven is de laatste fase ingegaan. Zijn dochter komt regelmatig bij haar vader op bezoek en zij neemt het voeren van het katje over wanneer haar vader dat niet meer zelf kan. Het diertje oppakken en mee naar binnen nemen, om er een echte huiskat van te maken, kan zij echter niet. Al laat deze kleine zwerver zich ook door haar al wel aaien en komt hij maar wat graag zijn maaltje halen. Maar dat alles dan alleen buiten, zodat hij weet dat hij vluchten kan. Een week of zes geleden kwam het definitieve afscheid. De dochter beloofde haar vader op zijn sterfbed dat zij er voor zal zorgen dat het katje ge-euthanaseerd zou worden. Omdat niemand anders het langdurig zal kunnen of willen bijvoeren en dat de enige manier is om het een naar einde te besparen. Het diertje is volledig afhankelijk geworden van mensen Zelfs zo kort voor zijn dood dacht meneer Janssen nog aan zijn kleine behaarde vriendje en wist geen andere oplossing dan deze. De dochter weet hoe belangrijk het diertje voor haar vader was en ze komt, na zijn dood nog weken lang elke dag bij het huis om de kleine vent te voeren. Het katje komt dan meteen aanrennen wanneer hij haar de deur hoort open doen. Hij laat zich echter door haar nog steeds niet oppakken. Dan is kort geleden ook alles met betrekking tot de woning afgehandeld. Nu moet ze toch de knoop doorhakken en haar belofte inlossen.


Meneer Janssen (vervolg) Ze belt diverse dierenartsen en legt de situatie uit. Niemand wil komen om de euthanasie uit te voeren. Ook de Dierenambulance wil het diertje niet ophalen. Het advies van al deze professionals is: Gewoon niet meer voeren dan gaat het vanzelf weg. De dochter is met stomheid geslagen. Een dergelijk advies van hen die zich het lot van dieren zouden moeten aantrekken, zelfs daarvoor doorgeleerd hebben en wiens werk het is. Ze besluit ook Dierenthuis om raad te vragen. Wij lezen haar mail en zijn eveneens verbijsterd. Zij die zouden moeten weten dat het door het menselijk ras zelf gekomen is dat dit soort dieren zo afhankelijk geworden is, laat, wanneer het echt nodig is, het dier letterlijk in de kou staan. Zelfs iemand met maar een beetje liefde voor dieren zal hier een heel naar gevoel van krijgen. Wij begrijpen de dochter maar al te goed en ook dat haar vaders euthanasie vraag voor het diertje, er een was uit gebrek aan een betere oplossing. Die willen wij graag bieden en we komen tot een overeenkomst. De dochter heeft het katje toch weten te vangen en hij is vandaag in de kliniek bij Esther en Janette gebracht voor alle tests en vaccinaties. Ook is hij gecastreerd want dat was nog niet gebeurd. Hij blijkt een flink abces in zijn keel en aids te hebben. Had hij buiten moeten blijven dan was een gruwelijke dood welhaast zeker zijn lot geweest. Nu zit hij bij ons in de bench tot rust te komen en kan met goede zorg en prima voedsel genezen. Hij wordt vernoemd naar de man die hem het vertrouwen in de mens weer terug gaf en heet voortaan dus Meneer Janssen.


Geweldig....geNeldig! Regelmatig komen bij ons cadeaux voor onze bewonertjes binnen. Soms als extra donatie, maar vaak “in natura”. We zijn erg blij met al die goede gaven. Het is steeds weer een extra feestje voor onze dieren. Ze weten inmiddels al dat wanneer de post -of een andere bezorgdienst- pakketten brengt, er iets te halen is. Ze willen er dan allemaal bij zijn wanneer het uitgepakt wordt. Soms

komt er een hele grote zending zoals op maandag 30 januari. Dat zien ze dan niet meteen, want dat wordt ergens anders uitgepakt. Wie had ons dit keer zo rijk bedeeld? We wisten al dat onze Nel (Ja, van Wijngaarden) beloofd had, spullen te sturen omdat ze haar “speciale DT spaarpotje” onlangs omgekeerd had. Maar tjee...Wat we nu zagen..... Een hoog opgestapelde pallet met veel blikvoer en allerlei andere dingetjes voor -met name- onze honden. Was dit van haar? Navraag gaf een bevestigend antwoord. Ze had bij haar eigen vaste leverancier: DierTotaal Utopia in Gouda flink ingeslagen en het direct naar Aarle-Rixtel laten sturen. Toen ze bij DTU wisten dat het voor Dierenthuis was hebben ze er, gratis, nog flink wat extra dingen bij gedaan. Een hele aardige en klantvriendelijke actie van deze mensen. Ze zijn niet voor niets de eerste gecertificeerde dierenspeciaalzaak van Nederland (waar u nu trouwens ook online kunt kopen, zie: www.diertotaalutopia.nl) Bij elkaar werd het in elk geval een wel hèèl vol pallet. Nel dit is echt supergaaf. Hartstikke bedankt!


Geen gezonde situatie In een straat daar staat een huis en in dat huis woonde een man. Nee, dit is geen vrolijk kinderversje. Het is een hele trieste zaak. De man is zonder familie of vrienden en heeft zware psychische problemen. Hij is dan inmiddels ook opgenomen in een kliniek, maar in het huis is het een chaos en ongelofelijk smerig. Niet zijn schuld, hij is zwaar ziek. De man blijkt wel ooit een sleutel afgegeven te hebben aan een kennis en deze trekt aan de bel, wetend dat er in het huis 50 à 60 katten zitten. Die zijn op dat moment al enige dagen aan hun lot overgelaten. Het plaatselijk kantoor van OCMW (het verhaal speelt in Vlaanderen) was al langer van een en ander op de hoogte maar deed gewoon niets. De politie zei niets te mògen doen omdat het niet om een persoon ging (….) Binnengaan mag dan alleen met een gerechtelijk bevel. Nu er dan toch iemand met een sleutel gevonden is, kan Lindsay gelukkig wel naar binnen.Wat ze er aantreft tart elke beschrijving. Het huisvuil, waaronder een enorme hoeveelheid, deels open, plastic zakken met gebruikt (!) kattengrit, ligt overal hoog opgetast. De vloeren zijn bezaaid met uitwerpselen en de stank is niet om te harden. De electriciteit is al afgesoten, dus geen licht. Overal staan lege voederbakjes. Sommige katten lopen vrij rond, anderen zitten er in een bench en kunnen helemaal nergens heen. Ze kunnen in elk geval geen van allen naar buiten. Vooral de dieren in de kooitjes zijn er erg slecht aan toe. Toch laat ze zich niet afschrikken. Alle katten (56 totaal) zullen geëvacueerd worden. Met spoed want het huis zal door professionelen ontsmet gaan worden. Zij helpt, zonder te denken aan het gevaar (ziektekiemen, struikelen over alles wat er in het rond ligt, eventuele giftige dampen) voor haarzelf. Stond ze er in het begin alleen voor, ze krijgt gelukkig al snel hulp van diverse organisaties en samen geven ze niet op voor alle dieren gered zijn. Dit alles speelde zich af in de eerste dagen van December 2011. Een flink aantal mensen heeft zich als gastgezin voor de – veelal jonge – katjes ingezet. Geen van de dieren hoefde te worden geeuthanaseerd en inmiddels hebben bijna al deze stakkers al een eigen zacht mandje en gevuld voerbakje gevonden bij lieve mensen. Er waren echter twee dieren die positief gestest werden op kattenaids. Bij een van hen bleek de test achteraf vals positief. Deze snorremans kan ook gewoon bij particulieren geplaatst. De ander, Tor, woont inmiddels bij Dierenthuis. Lindsay gaf de aanzet door te beginnen. Zij dèèd wat, bleef niet langs de kant staan kijken en trok zo anderen over de streep om mee te helpen. Met zijn allen kon men de klus toen klaren.


COLUMN: Zilveren vogels Tot zo'n twintig jaar geleden was ik redelijk single en ging het liefst alleen op zomervakantie. Meestal naar zonniger oorden in zuid-Europa of noord-Afrika. Dat was altijd vliegen. Nou woonde ik in het oosten van ons land en dat soort vakantievluchten vertrok in die tijd, welhaast zonder uitzondering, voor dag en dauw vanaf onze grootste luchthaven. Het was dan ook heel prettig

toen mijn broer en zijn vriendin beiden in de Randstad werk vonden en in Voorschoten gingen wonen. Daar was (ook toen al) bijna 24 uur per etmaal openbaar vervoer van en naar Schiphol. Vroeg in de avond tevoren ging ik met de trein westwaarts en halverwege de nacht vanuit het huis van mijn familie naar het vliegveld. Ik kon dan toch die nacht nog, min of meer, normaal slapen, zodat ik niet als een soort zombie op de vakantiebestemming aankwam. Eenmaal in mijn bedje liggend bleek dat Voorschoten onder de aanvliegroute van diverse vluchten naar Schiphol lag. Een geweldig geluid om bij in te slapen. Voor mij toen wel ja, dacht ik later. Ik droeg (en draag) de vliegbusiness en het toerisme een warm hart toe en zou de volgende dag op vakantie gaan in zo'n machtige machine. Maar wàt betekent het voor de mensen die elke nacht die grote vleugels over horen komen. Ik vroeg het aan de ervaringsdeskundigen: mijn broer en schoonzus. Het antwoord was heerlijk nuchter: Ach, het is een vrij monotoon geluid en het is niet onophoudelijk. Daarnaast: je went er aan, het zijn net grote zilveren vogels. Je kunt je natuurlijk gaan zitten opfokken, maar daar schiet je niets mee op, dan gaat het van kwaad tot erger. Leven maakt nou eenmaal geluid.


COLUMN: Zilveren vogels (vervolg) Goh, waarom denken niet meer mensen zo, inclusief ikzelf, bedacht ik beschaamd. Een leermomentje dus. Ik ergerde me namelijk meer dan eens flink aan -bijvoorbeeld- in een supermarkt rondrennende en krijsende kinderen. Helemaal wanneer de ouders er bij stonden te kijken met een blik in hun ogen van “wat zijn ze leuk he”.... Sindsdien doe ik mijn best om in

voorkomende gevallen “leven en laten leven” te denken. Het lukt niet altijd, maar wanneer wel, dan voel ik mezelf ook beter. Een win/win situatie dus. Waarmee maar weer eens duidelijk is dat mensen zichzelf (en anderen) vaak en hoop ellende op de hals halen door te menen dat ze last hebben van andermans gedragingen. Toegegeven, elk week-end tot diep in de nacht het lawaai van een café vlak om de hoek, waar jongeren gillend en lallend in en uit lopen kan vervelend worden, maar overdag hoort dat soort geluiden er gewoon bij. Daar wen je aan. Tenzij je er niet aan wilt wennen en moeilijk wilt (blijven) doen natuurlijk. Van je familie moet je het hebben wordt meestal in negatieve zin gebruikt. In mijn geval pakte het positief uit. Krijsende kinderen? Is dat nou echt zo erg? Het duurt toch maar even. Overvliegende vliegtuigen als mooie zilveren vogels kunnen zien. Prachtige dieren in plaats van bezorgers van overlast. Je kunt je leven, voor jezelf en voor anderen, zoveel fijner maken door wat meer tolerantie............


Vegetarisch recept: Tofu-linzenpannetje Simpel, krachtig, voedzaam en –natuurlijk- vegetarisch. Echt een recept voor de winter. Met rijst, pasta of aardappelpuree erbij en een salade van tomaat en rucola genoeg voor 3 à 4 personen. En toe? Stukjes gebakken banaan (met gecarameliseerde suiker) en mandarijn met bio-yoghurt.

Ingrediënten: 300 gram stevige tofu, goed uitgelekt in blokjes van ca.1,5x1,5 cm.(of beter, indien verkrijgbaar, klein gesneden “braadstukjes” van De Vegetarische Slager, zie: www.devegetarischeslager.nl). 1 400grams blik-uitlekgewicht 265 gram- kant en klare linzen (bijv. eigen merk AH). 2 flinke uiten, grof gesneden 2 Maggi jus tabletten (zitten per 8 in een doosje, achterop staat “geschikt voor vegetariërs”) 150 gram knolselderij, in blokjes gesneden. 1 -niet te grote- winterwortel in kleine stukjes gesneden 1 flinke teen knoflook uit de knijper. 50 gram goede 100% plantaardige margarine of biologische roomboter 250 ml water (en extra om te droog koken te voorkomen) peper uit de molen. ½ bosje verse peterselie.


Vegetarisch recept: Tofu-linzenpannetje (vervolg) Verkruimel de jus tabletten in 250 ml lauw water en zet even weg tot later. Laat de helft van margarine (of boter) heet worden in een pan (bij voorkeur met anti aanbaklaag). Bak uien en knoflook samen lichtbruin onder voortdurend omscheppen. Haal uit de pan. Verhit de rest van het vet en laat hierin de tofu (of de braadstukjes) op hoog vuur even snel aanbruinen. Doe de uien er weer bij. Dan de in blokjes gesneden knolselderij, de winterwortel en het water met justablet kruim (even doorroeren zodat de kruimels niet achterblijven) tot het weer kookt. Dan vuur laag en een deksel schuin op de pan. Een minuut of 15 à 20 zachtjes laten pruttelen onder af en toe roeren. Na de eerste 10 minuten de linzen, met de helft van het vocht in het blikje, erbij. Ziet het er wat droog uit, dan nog iets water erbij doen. Het moet als “hachee” zijn qua sausdikte. Zodra de knolselderij en wortel zacht zijn, is het gaar en klaar om te eten. Peper en eventueel nog zout naar smaak toevoegen. Vlak voor het serveren bestrooien met de kleingehakte verse peterselie.


Verlanglijstje Bent u van plan om een keer langs te komen bent u uiteraard van harte welkom. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdaag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur. Wilt u graag iets meenemen dan kan dat, wij hebben ons verlanglijstje al klaar. Maar voelt u zich alstublieft niet verplicht iets mee te nemen bij uw bezoek aan Dierenthuis. Met uw komst maakt u onze bewoners al blij.

Wat wij graag willen hebben: - Vuilniszakken - Allesreiniger *

- Wasmiddelen * - Bleek

- Latex handschoenen - Dekens

- Fleecedekens - Kauwbotten/staven van buffelhuid

- Blikvoer voor de hond

- Dettol

- Blikvoer (Whiskas)

- Dekbedovertrekken (2 persoons)

* Op dit moment het meest behoefte aan

*


Adopteer een dier Het adoptieplan is in het leven geroepen om Dierenthuis en zusterstichting FIV/FelV te ondersteunen in de hoge kosten van de verzorging van onze kwetsbare dieren. Katten besmet met het aids of leucosevirus, honden met hartfalen en oude paarden. Medicatie, dieetvoer, seniorenmuesli voor de paarden, vele operaties en de verzorging kosten veel geld. U kunt ons daarbij helpen door een dier te adopteren. Enkele keren per jaar krijgt u een bericht met foto over hoe het met uw dier gaat. Of kom op bezoek om kennis te maken met uw nieuwe adoptiedier en alle andere bewoners. Dit kan op dinsdag, donderdag en zaterdag - na afspraak – tussen 14.00 en 16.00 uur (a.u.b. tussen 14.00 en 14.15 uur aanwezig te zijn). Het is fijn voor onze dieren om adoptanten te hebben voor wie zij extra speciaal zijn. Niet langer kansarm en ongewenst maar bijzonder. Kijk op de site www.dierenthuis.nl voor een aanmeldformulier. Of neem contact op via [email protected]


Colofon Stichting Dierenthuis is een permanente huiskameropvang voor oude, zieke en kansarme honden, verwilderde katten, katten die besmet zijn met het aids- en/of leucosevirus en oude paarden. Vooral niet herplaatsbare asieldieren vinden hier een blijvend thuis. Een thuis zonder hokken en tralies, met boswandelingen, een riante tuin, veel liefde, (medische) zorg en aandacht. DIERENTAAL verschijnt een paar keer per jaar. Mocht u de nieuwsbrief niet meer willen ontvangen, laat het ons dan even weten via de mail.

Stichting Dierenthuis Bakelseweg 27 5735 SC Aarle Rixtel Telefoon 06-30644767 (tussen 11.00-16.00 uur) Email: [email protected] Website: www.dierenthuis.nl Website: www.fiv-felv.nl Hyves: http://dierenthuis.hyves.nl/ Facebook: www.facebook.com/Dierenthuis Rekeningnummer Dierenthuis: 9359251 IBAN: NL22INGB0009359251 BIC:INGBNL2A Rekeningnummer FIV-FeLV: 413323 IBAN: NL87INGB0000413323 BIC:INGBNL2A

Tekst: Marleen van Houten Fotografie: Nel van Wijngaarden

DIERENTAAL Januari 2012

Recommend Documents