NUMMER 01 ◆ SEPTEMBER 2013
NUMMER 01 ◆ SEPTEMBER 2013 ◆ TIJD VOOR EEN NEDERLANDSE LENTE
Nieuw moslim opinieblad in Nederland
DE TIJD IS RIJP OM ONS TE LATEN HOREN!
6
De juiste tijd voor een partij als die van Arnoud van Doorn en Mohamed Talbi.
ZE DEDEN IMMERS HUN WERK Een actie bij de terminal van vliegveld Zestienhoven.
9
7
LEER JEZELF OM NIET OVER ANDEREN TE OORDELEN
hoe overtuigd je ook bent van sommige beelden die je ziet of gebeurtenissen die je meemaakt.
MEER MOEDER DAN IK DACHT
“Wat is er nou?” vroeg ze, alsof zij de moeder was en ik het kind. En de tranen sprongen opnieuw in mijn ogen.
10
TIJD VOOR EEN NEDERLANDSE LENTE
DE ONDERGANG DE ALGERIJNSE VAN HET DROOM MOSLIMGEZIN De Algerijnen zijn trots
BOODSCHAP VREDE NAUWELIJKS GEHOOR
Het is nu tijd dat iedereen
Wanneer zullen jij en ik
op hun land, trots op hun
De boodschap van
SYRIË: HET WESPENNEST VOOR HET WESTEN?
ook de stem van de mos-
het moslimgezin
president, die dit allemaal
vrede in Syrie vindt nauwe-
Kan het hier zonder
lims zal horen
prioriteit te geven?
mogelijk heeft gemaakt.
lijks gehoor in de wereld.
kleerscheuren uitkomen?
2
3
4
8 12 1
Redactioneel
Tijd voor een Nederlandse Lente Op een bepaalde tijd in het leven vliegen vogels uit en worden kinderen groot en gaan hun eigen weg. Vaak gaan ze dan iets zoeken, iets mee bezig zijn, waar ze al wat van gezien hebben of herkennen en kennen. Hierbij wordt heel vaak teruggevallen op datgene wat bekend is.
Colofon Gedistribueerd: September 2013
Auteurs: Henny Kreeft Nora Naber Salima Benali Burak Yildiz Izz ad-Din Ruhulessin Badr Youyou Arnold Yasin Mol Gerard Meijssen
Hoofdredactie: Henny Kreeft
Eindredactie: Nora Naber
Grafische vormgeving: design2press.nl
D
e redactie van De Stem van de Ummah zijn ‘de kinderen die groot zijn geworden’ in de media bij verschillende opdrachtgevers, maar besloten hebben om voor zich zelf te beginnen. De redactie kijkt niet met wrok om naar het verleden, maar is trots het een en het ander geleerd te hebben om dat nu in de praktijk te kunnen brengen, Insha’Allah. Voor u ligt de eerste editie van De Stem van de Ummah, een nieuw digitaal magazine, geschreven met hart en ziel door schrijvers die met beide voeten in de gemeenschap staan. Het managementteam en de redactie gaan zich inzetten, Insha’Allah, om de stem van de Ummah te laten horen in de maatschappij. Er wordt kritisch geschreven, er wordt over alles geschreven wat interessant zou kunnen zijn voor de moslimgemeenschap. Het managementteam nodigt organisaties en verenigingen uit om haar belangrijke mededelingen aan te bieden aan de redactie, zodat ze in een volgende editie meegenomen kunnen worden. Daarnaast wordt er een oproep gedaan voor een financiële bijdrage door sponsors en adverteerders.
Voor potentiële leden/lezers zal dit magazine tot aan het nieuwe jaar gratis zijn; in januari zal een voorstel gaan komen voor een abonnement (een automatische afschrijving per maand of een bijdrage voor het gehele jaar in één keer). Tenslotte is De Stem van de Ummah van u en voor u en daarom wordt u, lezer, gevraagd om de redactie te steunen in het verzamelen van het nieuws. Laat de redactie het weten wat voor u van belang is en wat onderzocht moet worden. Het is nu tijd voor een Nederlandse Lente, het is nu tijd dat de regering, de maatschappij en iedereen die zich bevindt in deze maatschappij, ook de stem van de moslims zal horen en de woorden zal lezen, de Stem van de Ummah. Namens het managementteam en de redactie: veel leesplezier en laat gerust eens horen wat u van het De Stem van de Ummah vindt, het eerste product van de stichting i.o. The Muslim Voice International. ◆
Henny Kreeft
Fotografie: Izz ad-Din Ruhukessin
Het is nu tijd voor een Nederlandse Lente, het is nu tijd dat Email:
[email protected]
de regering, de maatschappij en iedereen die zich bevindt in deze maatschappij, ook de stem van de moslims zal horen
Telefoon: 06 – 49400851
2
en de woorden zal lezen, DE STEM VAN DE UMMAH.
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
De ondergang van het moslimgezin Als Marokkaanse vrouw ben ik opgegroeid met het idee dat je asociaal veel respect moet hebben voor een man. Met nadruk op asociaal. Het feit dat je man enkel en alleen moet respecteren omdat hij man is. Dit heb ik nooit begrepen en zolang ik me kan heugen heb ik me hier tegen verzet. Later toen ik kennis ging opdoen over de islam begreep ik dat de islam helemaal niet zo over het mannelijk geslacht denkt.
E
Even waar het allemaal begon. Het feit dat mannen eerder het eten opgediend krijgen als vrouwen tijdens feesten, het feit dat je een man niet zou mogen tegenspreken, niet hard mag praten of lachen in gezelschap van mannen, simpelweg omdat je een vrouw bent. Het maakt niet uit als een man een straatrat is of een zware crimineel, het is een man dus als vrouw moet je daarvoor respect tonen. Belachelijk. Nooit heb ik dit begrepen. Gelukkig zijn de mannen in mijn familie met wie ik contact heb allemaal goede, respectable mannen, en was het niet zo moeilijk om respect voor hen op te brengen. Toch heb ik me wel altijd verzet tegen de gedachte dat je als vrouw altijd paraat moet staan voor de man. Je als het ware als zijn bediende opstelt en alles moet slikken wat deze man doet. Enkel en alleen omdat hij een man is. Respect is in mijn ogen iets wat je moet verdienen. Het is niet iets wat je in de schoot geworden krijgt omdat je toevallig van het ‘juiste’ geslacht bent. Deze gedachte is pre-historisch en vindt geen ruggengraat in de islam. Waarom is het dan toch zo dat veel moslims deze gedachten tot de dag van vandaag bezigen? Hoe kan het zijn dat we met al onze islamitische kennis deze praktijken voortzetten? Of er in ieder geval niets tegen doen en onze monden houden wanneer vrouwen hier grote problemen bij ondervinden. Persoonlijk heb ik meerdere vrouwen gesproken die hier enorm veel last van hebben. Mannen die zonder werk thuiszitten en niks maar dan ook niks uitvoeren. Geen tijd besteden aan de kinderen, het geld afpakken van hun vrouwen, hun gezinnen niet onderhouden. Maar toch van de vrouw verlangen, dat zij alles doet wat een vrouw nu eenmaal zou moeten doen, namelijk: de man gehoorzamen in alles. Wat hij ook is, doet of zegt, als vrouw zou je altijd naar de pijpen van je man moeten dansen. Dit heeft in veel gevallen tot veel gebroken gezinnen geleid. Nog vaker zijn het de vrouwen die na de zoveelste keer een imam of islamitische instantie raadplegen, moedeloos zijn en ongelukkig hun huwelijk voortzetten. Deze gang van zaken maken mij pisnijdig. Het is verbazingwekkend hoe belangrijk wij da’wah vinden in Nederland, maar daarbij geen tijd en energie besteden aan de hoeksteen van de samenleving, namelijk het gezin. Als dit verrot is, heeft het geen zin dat er zo veel nieuwe moslims bij komen, want de ‘geboren’ moslims zullen stuk voor stuk afdwalen of het extreme pad opgaan.
Wanneer zullen jij en ik onze mouwen opstropen en onze krachten bundelen om het moslimgezin prioriteit te geven? Voordat je antwoord gaat geven: nee, dat betekent niet dat je respectable Saudische geleerden naar Nederland brengt om voor de zoveelste keer het islamitisch rollenpatroon uit te leggen. De meeste moslims weten precies hoe het eigenlijk zou moeten zijn. Dus in plaats van de vrouwen keer op keer te wijzen dat zij zoals de vrouwen van de Profeet Mohammed (vrede zij met hem) zouden moeten zijn, zouden wij cursussen op moeten zetten voor mannen hoe zij de ideale man en vader kunnen worden. Vrouwen zijn het beu dat de bal steeds terug gekaatst wordt. Zij willen niet meer aan het kortste eind trekken. Het maakt ze wantrouwend naar alle islamitische autoriteiten omdat die hun afspraken niet nakomen bij de bemiddeling bij echtelijke problemen. Het lijkt erop alsof instanties bang zijn om de mannen een standje te geven, en het veel makkelijker is om de vrouwen tot geduld aan te sporen. Het mes snijdt aan twee kanten, dat klopt helemaal. Toch is de gang van zaken dusdanig zorgwekkend omdat er in veel huwelijken talloze problemen zijn. De families, buren en de gemeenschap weten ervan, maar niemand onderneemt actie. Allemaal zijn ze bang om het ‘heilige’ verbond aan te tasten, en zijn ze als de dood om de aanleiding te zijn voor een scheiding. Tegenwoordig zijn mensen bang om hun handen vuil te maken en kijken zij liever de andere kant op. Het aantal gezinnen van alleenstaande vrouwen met jonge kinderen in mijn omgeving groeit met de dag. Wij moslims falen in het nemen van onze verantwoordelijk door onze schouders op te halen, weg te kijken en onze te monden houden voor de ondergang van de hoeksteen van onze samenleving, het moslimgezin… ◆
Wanneer zullen jij en ik onze mouwen opstropen en onze krachten bundelen om het moslimgezin prioriteit te geven?
Salima Benali NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
3
Nieuw kabinet Palestina RAMALLAH – Donderdag 19 september is de regering van de West Bank voor de tweede keer beëdigd, daar de eerste overgedaan moest worden i.v.m. een machtsstrijd. De regering wordt voorgezeten door premier Rami Hamdallah. Hamdallah had op 6 juni het roer overgenomen van Salam Fayyad, maar diende reeds 2 weken later zijn ontslag al in als gevolg van problemen met zijn twee plaatsvervangers. De president had aangedrongen dat Hamdallah zou blijven, wat dus ondertussen ook is geaccepteerd. Hamas, die verantwoordelijk is voor Gaza, weigert de premier te erkennen.
Regering van technocraten in Tunesië TUNIS – In Tunesië heeft de regerende partij Ennahda het voorstel van bemiddelaars om een regering van technocraten te vormen, geaccepteerd. In een verklaring heeft de partij aangegeven dat ze het voorstel heeft geaccepteerd en geëist, dat er een “serieuze nationale dialoog moet komen om het land uit de politieke crisis te trekken.” De roadmap vereist dat de twee kanten elkaar in een nationale dialoog ontmoeten, bijgewoond door president Moncef Marzouki en premier Ali Larayedh, waarna de regering in zal moeten stemmen met de vervanging van de regering door een kabinet van onafhankelijken.
4
De Algerijnse droom Alhoewel ik relatief gezien bepaald niet materialistisch ben, moet ik toegeven dat het enthousiasme waarmee de Algerijnen over de vooruitgang spreken,
V
de toerist langs allerlei projecten loodsend, besmettelijk is. Vergeleken met twee jaar geleden is de vooruitgang meer dan ooit zichtbaar. Voor het eerst zie ik dat oude gebouwen in de steigers staan om gerenoveerd te worden - Algerijnen leren eindelijk hun erfgoed waarderen! naast alle nieuwbouwprojecten die uit de grond gestampt worden en waarbij behalve Algerijnen ook Spaanse, Italiaanse en Chinese bouwontwikkelaars betrokken zijn. De hoofdstad Algiers heeft in korte tijd een metrostelsel en meerdere supergrote overdekte winkelcentra gebouwd. De tweede stad van het land, Oran, heeft een trambaan gekregen. Van de crisis die de Westerse ziel pijnigt en die delen van de bevolking tot wanhoop drijft, is hier geen sprake. “Oran zal niet achterblijven. Er staan verschillende projecten op de planning,” weet mijn gids Houari te vertellen. Niet alleen Houari weet dit, het lijkt er op dat iedereen het weet.Behalve dat er elke dag lintjes worden geknipt op de televisie door hoge pieten, is er ook sprake van de Arabische telefoon: de meeste informatie gaat van mond-tot-mond. Mij wordt de grote supermarkt Bia getoond dichtbij de Boulevard in het centrum van Oran. “Deze grote supermarkt is van Nederlandse Algerijn die terug gekeerd is. Hij heeft het samen met een Nederlandse zakenman gekocht. En er liggen verschillende terreinen braak waar grote supermarkten gepland zijn,” aldus Houari. Het was mij onderweg van Algiers naar Oran ook al opgevallen dat er langs de snelweg naar Oran een groot bord staat met als project de bouw van een overdekt winkelcentrum.
De kip met het gouden ei De Algerijnen snappen dat de investeerders graag naar Algerije komen, want in Algerije kan je binnen de kortste keren stinkend rijk worden. Het is de droom van elke Algerijn: vind de kip met het gouden ei, en je bent binnen. Zo kan je van enkele scharrelbaantjes en inwonen bij je moeder binnen een jaar opklimmen naar een duur appartementencomplex van 20 etages, waarvoor buitenlandse bedrijven rustig 3500 euro per maand per appartement neertellen. We mogen binnen een kijkje nemen in één van de dure appartementen. Goed, het appartement is ruim, met zes kamers, en oogt ruim; het uitzicht op de zee en de boulevard is ook prachtig. Toch heb ik liever het huis NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
van mijn familie met een binnentuin waar je kunt genieten van de buitenlucht in plaats van een airco, waar je snipverkouden van wordt. Alleen de wijk waarin mijn lieve familie woont, is minder. Voor de tweede keer in tien jaar tijd zijn de bewoners van het particuliere woonblok een groot deel van het geld, dat ze geschonken hebben om een weg aan te leggen in de wijk, kwijt. Opnieuw was het een projectontwikkelaar die er met het geld vandoor is gegaan. Maar er is hoop, want een buurman is verhaal gaan halen bij de gemeente en nu hebben ze voor 2015 ingepland dat er toch nog een weg door de wijk wordt aangelegd. De bewoners hoeven er deze keer geen cent voor te betalen. Als ik zeg tegen de buurman, dat 2015 waarschijnlijk 2020 gaat worden, glimlacht hij. Het zou hem niet verbazen. In de zomerperiode zie je tot ‘s avonds laat nog de Chinezen aan het werk om de hitte van de zon te vermijden. De bouwplaatsen zijn goed verlicht en de werknemers vinden dit prettiger, wordt mij verzekerd. Er wordt gebouwd en gebouwd, binnen en buiten de stad. Het hele land staat in de steigers. Je vraagt je af hoe lang de omringende dorpen nog veilig zijn voor absorptie door de grote stad. De nieuwste en duurste automerken rijden langs de ijssalon aan de boulevard van de stad, o.a. bedoeld om indruk te maken op mooie vrouwen. Die lopen er genoeg langs, uit Algerije zelf of ‘les immigrés’ uit Frankrijk. Het valt mij op dat er echter weinig vrouwen in minirokjes of jurkjes rondlopen. Wat dat betreft is het lastiger zoeken voor de chauffeur die vertier zoekt. De meeste vrouwen zitten bovendien niet te wachten op tijdelijk vertier. Zij willen niet eindigen als oude vrijsters, want dan blijven ze hun leven lang aan het ouderlijk huis gekluisterd. De huwelijksleeftijd is behoorlijk opgelopen de laatste jaren. Sommigen zijn al boven de 30 jaar en nog ongetrouwd.
Rustig geweten De vrouwen trouwen hier op latere leeftijd dan de moslimmeiden in Nederland die tegenwoordig krap twintig zijn als ze het ouderlijk huis verlaten. Het is niet zo dat de Algerijnse vrouwen bewust later trouwen, omdat ze bijvoorbeeld hun studie dan hebben afgerond. Het gaat erom, dat het voor een
De bevolking oogt zelfverzekerd, trots op hun land, trots op hun president, Abdelaziz Bouteflika, die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt.
Helaas houdt corruptie de samenleving nog steeds in een houdgreep. “Je wordt er toe gedwongen,” legt Ahmed mij uit. Hij is een van de weinigen die er niet aan toegeeft. Hij doet niet mee aan ‘rishwa’, corruptie. In feite zijn alle sectoren nog steeds doordrongen van de corruptie. Als je er niet aan mee doet, bezegel je daarmee je wereldse lot. Met Ahmed’s bedrijf loopt het niet goed. “Ik had miljonair kunnen zijn, maar ik kies ervoor met een rustig geweten te gaan slapen,” legt hij uit.
Trots op president Ondanks de corruptie is het zichtbaar, dat de materiële vooruitgang de mensen hier goed doet. De bevolking oogt zelfverzekerd, trots op hun land, trots op hun president, Abdelaziz Bouteflika, die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Met eenzelfde trots als je vele Algerijnen over oud-president Boumedienne hoort spreken, wordt de naam van Bouteflika genoemd. Daar waar men in de beginperiode nog argwanend tegenover de man stond - hij was immers als burger naar voren geschoven door het leger - steeg hij in aanzien in de afgelopen twintig jaar. De belangrijkste daad die hij verrichtte was het generaal pardon voor de voormalige jihadstrijders die zich in de bergen hadden verschanst. Als zij hun wapenen zouden inleveren, zouden zij niet het gevang in hoeven. Hiermee was de strijdbijl tussen leger en islamisten na een bloedige strijd in de jaren negentig op enkele incidenten na begraven.
Sindsdien heeft hij op zeer subtiele wijze, kleine stappen genomen. Kleine stappen vooruit. Hooggeplaatste corrupte militairen kwamen op onbelangrijkere posities terecht, corrupte directeuren werden ontslagen en vervangen. Alhoewel hij een goede spreker is, was Bouteflika ook zo slim dit niet allemaal aan de grote klok te hangen - in tegenstelling tot de voormalige president Boudiaf die daardoor binnen afzienbare tijd neergeschoten werd. Bouteflika laat liever de Arabische telefoon het werk doen. Algerijnen zijn blij met hun president, die hen de vooruitgang en hoop bracht. Verschillende Algerijnen zijn terug gekeerd naar hun eigen land en beginnen daar een nieuw bestaan. Anderen kunnen niet wachten om het voorbeeld te volgen. Tegelijkertijd vreest men voor het leven van Bouteflika. Niet zo zeer dat ze een aanslag op zijn leven verwachten. Eerder dat hij de pijp aan Maarten geeft. De president is namelijk oud en ziek. Onlangs werd hij nog getroffen door een lichte beroerte. Hij was al geen lange man, maar hij lijkt nu door zijn neerhangende schouders, lichttrillend lichaam en starende ogen, helemaal een schim geworden van de toch imposante man die hij eens was. De Algerijnen vrezen dat het bijna afgelopen is met hun president. Ze zijn ook bang voor de toekomst. Want wie zal hem vervangen? Want komt er van dit land terecht als er iemand aan het roer komt die minder moedig en doortastend optreedt tegen het militaire apparaat; die de relatie met de islamisten onder de bevolking veronachtzaamd; of die niet om de bevolking geeft zoals Bouteflika dat wel doet? Want daar zijn de Algerijnen wel van overtuigd. Bouteflika geeft om het land. En daarom dromen velen van een opvolger als Bouteflika. ◆
Nora Naber bron : moslimsinhetnieuws.blogspot.nl
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
VENLO - Het CDA-Raadslid Aissa Meziani van Venlo vindt de jaarlijkse kunstmatige opdrijving van de prijzen van schapen vlak voor het offerfeest niet kunnen. Hij pleit voor een schapenboycot. De prijzen van schapen worden, als het Offerfeest, flink opgedreven tot zelfs soms een verdubbeling van de prijzen. Meziani vermoedt dat de tussenhandelaren er met een deel van het geld vandoor gaan. Hij pleit ervoor geld te doneren aan liefdadigheidsinstellingen die schapen slachten in het buitenland ter compensatie.
Nederlandse justitie ontdekt bij toeval dodenlijsten vermoorde Afghanen DEN HAAG - De Nederlandse Jusititie heeft bij toeval een serie dodenlijsten ontdekt, waardoor van 5000 Afghanen nu pas zeker is dat ze in 1979 gedood zijn door het regime. Justitie ontdekte de lijsten tijdens een onderzoek naar de Afghaanse oorlogsmisdadiger Amanullah O., die in Nederland woonde. Hij had eerder tegenover de IND verklaard, dat hij hoofd was van de afdeling Verhoor van de veiligheidsdienst AGSA, waardoor hij geen verblijfsvergunning had gekregen, maar wel werd ‘gedoogd’, omdat hij door zijn oorlogsverleden ook niet terug kon naar Afghanistan. Maar justitie kwam later terug op dat besluit van destijds. Toen ze de man alsnog kwamen arresteren, bleek dat hij daags daarvoor een natuurlijke dood was gestorven.
5
venlo.nl
man bijna niet op te brengen is om een eigen huis te kopen. Een huurhuis bemachtigen is evengoed vrijwel onmogelijk, of je moet bezitten over het juiste netwerk ofwel je moet bereid zijn de ambtenaren die over de toewijzing gaan wat extra’s toe te stoppen. Toch krijgen nog steeds veel mannen het voor elkaar om te trouwen. Na de Ramadan klinken elke avond de toeterende auto’s en de joejoe’s ons om de oren. Waarschijnlijk dat de verschillende familieleden werken en elkaar ondersteunen om een nieuw leven met gezin te beginnen. Mogelijk dat de vrouw ook heeft beloofd een handje mee te helpen om te kunnen trouwen.
Raadslid Aissa Meziani (CDA) pleit voor schapenboycot
reuters
De tijd is rijp om ons te laten horen ! Lijst chemische wapens ingeleverd DAMASCUS – Syrië heeft de gegevens van zijn chemisch arsenaal zaterdag 21 september overhandigd aan de organisatie die waakt over de verspreiding van chemische wapens op de wereld. Damascus had al een deel van de inventarisatie overgedragen aan de Haagse Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens, maar zaterdag heeft men de resterende gegevens vrijgegeven.
Vredesbesprekingen Palestina-Israël PALESTINA – Volgens de verrassende maar onomstotelijke conclusie van Alaa Tartir en Jeremy Wildeman in Al-Shabaka zijn de “Palestijnen vandaag de dag veel slechter af dan ze waren in 1993”, welk economisch of politiek criterium er ook wordt gebruikt. Volgens de twee schrijvers is er, na de ondertekening van het Oslo akkoord van 1993, 23 miljoen dollar geïnvesteerd in ‘vrede en ontwikkeling’ van de Palestijnse gebieden, terwijl de steun geen vrede, ontwikkeling of zekerheid voor het Palestijnse volk heeft gebracht, laat staan gerechtigheid. Volgens de gehanteerde definitie van armoede leefden in 2009 en 2010 50 procent van de Palestijnen in armoede, waarvan 38 procent in de West Bank en 70 procent in Gaza.
6
Vaak wordt de mening van ons, moslims, gevraagd en vaak geven we die dan ook; echter meestal werd het gevraagd op momenten dat er wat negatiefs te melden was. Negatieve publiciteit is natuurlijk ook publiciteit, maar is vaak niet welkom en meestal slecht voor ons imago.
E
chter aan de andere kant: we doen m.i. ook te weinig onze mond open op de momenten dat het er wel toe doet. Ik heb me bezig gehouden met de Nederlandse Moslim Partij en als ik dan aan de mensen op straat vroeg wat er moest gebeuren, dan kreeg ik vaak antwoorden als “een school voor mijn kinderen met Islamitische roots”, “respect”, ‘een andere inburgeringscursus”, “Islamitische zorg”en meer van dit soort zaken, echter als je dan vraagt, of men wat wilt doen, zoals stemmen, dan liep men snel door. Natuurlijk, ik heb fouten gemaakt in de opzet van deze partij, ik probeerde jongeren en ouderen, links en rechts, conservatief en socialist, Turks en Marokkaans binnen één partij met elkaar te laten praten en samenwerken. Dat is niet gelukt en dit kan nog steeds niet; wij moslims hebben ook in Nederland een lange weg te gaan willen we met elkaar een landelijke partij vormen die ook nog in de Tweede Kamer komt. In dat geval kijk ik jaloers naar de Islam Democraten die lokaal het goed voor elkaar hebben. Respect voor die jongens. Maar hoe moet het dan? Ja we hebben commentaar en we willen onze mening geven, maar het liefst van achter onze eigen computer of iPad en als het te moeilijk wordt, dan nog snel onder een anonieme naam. Ja, we hebben wel een mening, maar de wereld hoeft niet te weten wie het heeft gezegd. Een anonieme mening is ook een mening. Ja dat laatste klopt inderdaad, maar daar komen we niet verder mee. In de politieke partij kwam ik er achter dat we veel en heel veel tijd nodig hadden om alle discussies te voeren, die gevoerd moesten worden, maar die alle partijen al achter de rug hadden. Helaas die tijd ontbreekt heel vaak in een nieuwe politieke partij en zeker als meningen lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. Maar op Facebook is het veel makkelijker: je neemt een naam en profiel aan en geeft gewoon je mening, liefst nog prikkelend ook en dan maar wachten op een reactie. Als die reactie je niet aan staat, kan je drie dingen doen: niet reageren (niet mak-
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
kelijk, want het jeukt), een botte opmerking erover heen gooien (wachtend op een volgende reactie) of de binnengekomen reactie gewoon verwijderen (makkelijkst, snelst). Maar lossen we daar onze gezamenlijke problemen mee op? Neen, ze blijven gewoon staan, alleen we hebben wat gezegd, beter gezegd: we hebben wat geschreven en niemand die ons kan aanvallen.
Op het moment dat je je mond niet opendoet, wanneer het mag, kan en nodig is, ontneem je jezelf het recht om te spreken. Want voor de aanval zijn we bang en we willen zeker niet ons hoofd boven het maaiveld uitsteken, want de maatschappij zou eens weten dat we een mening zouden hebben. Neen, broeders en zusters, hier in Nederland hebben we het recht om wat te zeggen, sterker nog, we hebben de plicht om wat te zeggen. Je mening geven als men weer eens een onbeschofte aanval uitvoert op de Islam of een aanval voorbereidt op een land van broeders en zusters. En wat je mening is, dat is je recht, of je voor of tegen bent, ook dat is je recht. Niemand kan je dat recht afnemen, alleen jezelf. Op het moment dat je je mond niet opendoet, wanneer het mag, kan en nodig is, ontneem je jezelf het recht om te spreken. Ik nodig je uit, neen ik daag je uit, om je mening te geven over zaken die onze maatschappij aangaat, onze Ummah aan gaat, want de tijd is nu rijp om op te komen voor onze broeders en zusters, voor onze Ummah, de juiste tijd voor een partij als die van Arnoud van Doorn en Mohamed Talbi. ◆
Henny Kreeft
Ze deden immers hun werk
Vertienvoudiging aantal meldingen kindermishandelingen
Het was een regenachtige dag en we hadden als actiegroep onze ‘lawaaidemo’ ten gehore gebracht bij het detentiecentrum in Rotterdam, waar een groot deel van de
I
vreemdelingen wordt vastgezet. Iedereen was moe en nat, maar dat weerhield ons er niet van om nog een actie bij de terminal van vliegveld Zestienhoven te voeren. Ik stond oog in oog met een agent van de marechaussee. Ik kon aan zijn gezicht zien dat het hem niet zoveel deed. Hij was strak in pak en had zijn pet op. Op het eerste gezicht zou je kunnen zeggen dat het een keurige agent van de marechaussee was. Iemand die zijn werk keurig uitvoert. Maar juist op dat moment kwamen alle pijnlijke herinneringen in mij naar boven: Yassir die was gedeporteerd naar Afghanistan en nu weer op de vlucht is geslagen voor de Taliban. De momenten dat ik hem bezocht in het detentiecentrum en de lange telefoongesprekken die ik met had. Ik hoopte op een goed einde voor hem, maar helaas werd hij toch nog uitgezet naar Afghanistan. De agent keek strak voor zich uit en toonde geen emotie; iets wat ze vaak doen. Ik keek hem steeds dieper in de ogen aan. Ik kon alle pijn in me niet tegenhouden en schreeuwde uit wat ik kwijt moest: ‘’Kinderen deporteren, dat is jullie werk! Gezinnen uit elkaar rukken, dat is jullie werk! Vluchtelingen de dood in sturen, dat is jullie werk! Ik hoop uit het diepst van mijn hart dat jullie allemaal een slecht leven zullen leiden!’’
En daar stonden ze dan voor de ingang van het vliegveld. Ik hoopte dat ze beseften wat ik net schreeuwde. Ze gaven geen kik. Ze stonden daar met hun fiets. Ze blokkeerden de ingang zodat wij niet onze actie konden doen in het terminal. Ze deden immers hun werk. En toen dacht ik: wat is het toch een verschrikkelijke baan die je hebt. Ik heb niet gestemd op een regering die gezinnen uit elkaar rukt en de dood instuurt. Ik heb niet gestemd op een regering die jonge mannen deporteert naar oorlogsgebieden. Ik heb niet gestemd op een regering die vluchtelingen op straat laat creperen. Deze regering vertegenwoordigt mij niet. En ik zal het zeker niet accepteren zolang mensen psychisch en lichamelijk kapot worden gemaakt door de zogeheten vreemdelingendetentie van staatssecretaris Fred Teeven. ◆
Burak Yildiz
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
Het aantal meldingen kindermishandeling in ziekenhuizen schijnt na de invoering van de meldingsplicht vertienvoudigd te zijn. Toch meent de Inspectie dat ziekenhuizen jaarlijks duizenden gevallen van kindermishandeling bewust niet melden uit angst voor een valse melding. De inspectie accepteert dat niet en zal de ziekenhuizen die weinig melden op het matje roepen. Landelijk gezien is het aantal meldingen kindermishandelingen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK) overigens gestabiliseerd. Na de meldplicht voor beroepskrachten in 2010 nam het aantal meldingen eerst flink toe. Van 16.000 meldingen op jaarbasis in 2010 naar in totaal 65.000 meldingen vorig jaar. In iets minder dan een derde van de meldingen leidde dit tot een onderzoek door Jeugdzorg. De vrees van de ziekenhuizen is overigens wel te begrijpen. In 2010 schreef het dagblad Trouw dat men er in tien procent van de gevallen naast zit. In Flevoland was dit destijds zelfs meer dan 18 procent. Dit komt neer op minstens 6500 valse meldingen.
7
Syrische vredesactivisten kunnen epa
weer opgelucht ademhalen, nu de internationale aanval op hun land
JAKARTA - Nadat de organisatie van de Miss World-verkiezingen 2013 in Indonesië al onder druk van een deel van de moslimbevolking eerst de bikini-ronde schrapte en daarna de competitie verplaatsten van Java naar Bali, zorgde een van de deelneemsters nog voor een nieuwe rel. Rakhima Ganieva presenteerde zichzelf als Miss Oezbekistan op het podium, terwijl al gauw bleek dat Oezbekistan helemaal geen afvaardiging heeft gestuurd. Het land zou zelfs nog nooit hebben deel genomen aan de schoonheidswedstrijd. Rakhima gaf zelf aan dat zij per ongeluk bij de verkeerde verkiezing was terecht gekomen. Zij meende dat zij bij de eerste halal-versie van Miss World terecht was gekomen, Miss Muslim World, die inmiddels in Jakarta gehouden is. Van de 19 landen die daar aan mee deden, won Miss Nigeria deze competitie, waarbij behalve het uiterlijk ook traditionele kleding en het kunnen reciteren van de Koran gemeten werd. De finale van de ‘gewone’ Miss World 2013 is overigens op zaterdag 28 september.
wereld, terwijl zij zo volhardend zijn.
afp
Miss Oezbekistan blijkt ‘oplichtster’
8
uitgesteld is. Hun boodschap van
afp
vrede vindt nauwelijks gehoor in de
Boodschap van vrede in Syrië vindt nauwelijks gehoor
N
agenoeg het hele debat over de Amerikaanse ingreep in Syrië draait rond het conflict tussen de regering van president Bashar al-Assad en het gewapende verzet, dat gelinkt wordt aan Al-Qaeda. De stemmen van de vreedzame verzetsbewegingen die in maart 2011 al de straten opgingen uit protest tegen Assad, worden niet gehoord, terwijl dat vreedzame verzet tegen alle verwachtingen overeind is gebleven. “Het maakt niet uit hoe zwaar het wordt belegerd, het burgerlijke verzet gaat door,” verklaart Mohja Kahf, professor Midden Oosten studies en literatuur aan de universiteit van Arkansas en lid van de Syrische Geweldloze Beweging (SNVM), tegenover Al Jazeera. Een netwerk van vreedzame groeperingen blijft actief in Syrië. De Syrisch-Amerikaanse waarnemer Reem Salahi, die afgelopen zomer in Syrië was, was getuige van de bloeiende alternatieve media-infrastructuur en van de grassroots adviesorganen die lokaal projecten opzetten, zoals het liefdadigheidsproject Karama Bus, ofwel ‘de bus van waardigheid’ met als doel door de regering verlaten gebieden te bezoeken om psycho-sociale steun te kunnen bieden aan gevluchte kinderen. “Voor Syriërs die in Syrië leven, is in feite alleen het overleven op zich al een vorm van verzet en activisme,” meent Salahi.
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
Alleen het overleven op zich is al een vorm van verzet en activisme De meeste pogingen worden gefinancierd door de Syrische diaspora. De Syrisch-Amerikaanse activist Rafif Jouejati die solidariteitsacties organiseert beschrijft enkele resultaten zoals scholen in Idlib, media centra in Aleppo, hulpgoederen-distributie in Homs en geplande waterzuiveringsinstallatie in Deir Ezzor. En terwijl vele Syriërs die eerst deelnamen aan vreedzame protesten overgingen tot geweld, zijn er anderen die volharden op het pad van de geweldloosheid. ◆
Nora Naber
Ondertussen is een groep prominente vrouwen uit Syrië en Egypte van plan om tijdens een bijeenkomst rondom de 68ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een oplossing aan te dragen voor vrede in Syrië. Een menswaardig bestaan voor alle Syriërs zou mogelijk zijn, maar dan wel met vrouwen in de regering. De bijeenkomst wordt georganiseerd door Marokko, Nederland en het Nederlandse Hivos.
al wafa
I
facebook
Leer jezelf om niet over anderen te oordelen Leer jezelf om mensen niet te (ver)oordelen. Hoe overtuigd je ook bent van sommige beelden die je ziet of gebeurtenissen die je meemaakt. Ik heb weleens moslima’s gezien zowel daarbuiten als hier op het internet die zich de ene keer kleden met een hoofddoek en andere keren weer zonder. Of ze draagt een hoofddoek en ze rookt… of ze heeft haar hoofd bedekt, maar de benen niet of al te strak et cetera. Ook al weet je dat er volgens jou iets niet klopt aan die combinatie van die dingen, toch is het niet aan jou om te oordelen over die mensen. In de veronderstelling dat je weet hoe een hoofddoek (hidjab) gedragen zou moeten worden en dat je gelijk hebt dat je geen hoofddoek dient te dragen in combinatie met een legging wat strak zit of blote lichaamsdelen… of dat een vrouw de ene keer wel en de andere keer geen hoofddoek draagt. Dan nog: laat je je niet verleiden door je arrogantie om te oordelen over die mensen die zich op die manier kleden. Reden is omdat je simpelweg niet weet wat de omstandigheden van die mensen zijn. Zo zijn er moslima’s die nog op ontdekkingstocht zijn. Ze moeten nog experimenteren. Uitzoeken hoe zij hun islam een invulling willen geven en ook of een hoofddoek wel bij hen past of niet. Stel dat je een meisje ziet die haar haren bedekt, maar een strakke legging draagt of een korte jurk. Dan nog… hier is er sprake van een meisje dat het wellicht niet weet. Opgevoed in een omgeving die haar niet heeft geleerd wat de regels zijn van een hoofddoek. Zij is ook maar een mens en heeft een hoop nog om te leren. Of laat ik het nog verergeren: het is een zondige moslima.. so what? Heb je meegemaakt hoe ze is opgevoed? Waarom ze zich zo kleedt? Misschien moest ze van haar ouders zich zo kleden, maar ze is daar tegen en daarom draagt ze op haar hoofd een hoofddoek maar daaronder niet? Dat krijg je als de hoofddoek met dwang in de cultuur wordt gepromoot. Namelijk dat er mensen zijn die het vanuit een culturele oogpunt gaan dragen in plaats van vanuit een overtuiging waardoor je dus verschillende manieren krijgt van het dragen ervan. En wat zegt haar kledingdracht verder over haar geloof? Is dat voor jou de maatstaf om te oordelen of iemand wel of niet goed bezig is? En hoe weet je dat ze niet gelovig is? Enkel omdat ze volgens jou de hoofddoek niet of incorrect draagt? Zijn de moslima’s die geen hoofddoek dragen geen goede moslima’s volgens jou dan?
Ik heb nu slechts een paar simpele redenen genoemd die ik ter plaatse heb bedacht. Als je hier langer over na gaat denken, dan zul je tot de conclusie komen dat je absoluut niet mensen moet beoordelen op hun uiterlijk. En meestal ook niet op hun daden. Want je weet nooit wat de drijfveer is bij die mensen waarom ze zich zo hebben gehandeld. Je kent hun verhalen niet, en ook niet wat ze meegemaakt hebben. “Het oordeel komt alleen God toe”
(koran. 12: 40)
Je hebt genoeg aan jezelf. Laat het oordeel aan de Kenner van de harten en omstandigheden zelf en dat is niemand anders dan de Schepper. Ga dan niet op Zijn stoel zitten en oordelen over anderen wat ze wel en niet goed doen. Waar je zorgen over moet maken is niet hoe mensen zich kleden of hun religie in hun dagelijks leven uiten. Maak je meer zorgen om je beoordelingsvermogen. Namelijk dat je meer bezig bent met anderen dan met jezelf. Want dat leidt juist tot het categoriseren en polariseren van mensen. De ‘wij’ en ‘zij’ discussie ontstaat doordat we onszelf altijd als de ‘onschuldigen’ willen plaatsen om zondebokken te vinden waar we naar kunnen verwijzen als de ‘schuldigen’. Wees een monotheïst, die alleen God boven iedereen plaatst en zichzelf samen met de rest ziet als gelijken.
Islamitische basisscholen scoren hoog op de Cito HILVERSUM - De 43 islamitische basisscholen van Nederland scoren hoog op de CITO-toets die jaarlijks wordt afgenomen. Met een gemiddeld cijfer van 7,6 scoren de islamitische scholen hoger dan vergelijkbare (zwarte) scholen. Dit stelt professor Jaap Dronkers nadat hij, met behulp van de gegevens die RTL Nieuws had opgevraagd bij het Ministerie van Onderwijs, een berekening had gemaakt. Al Wafa in Amsterdam was de islamitische basisschool die landelijk het hoogst scoorde met een 8,9. De gemiddelde citoscore op die school was 535,2. In een aantal plaatsen voeren de islamitische basisscholen de lijst aan of staan ze in de top drie zoals o.a. El-Furkan in Schiedam, Al-Habib in Maastricht en Al-Amana in Ede. In Hilversum en Harderwijk daarentegen moesten de islamitische scholen genoegen nemen de laatste plaats.
“Mensen zijn gelijk zoals de tanden van een kam, ” zei de profeet. God vermeldt: “Jullie die geloven! Mensen moeten elkaar niet belachelijk maken. Misschien zijn zij juist beter dan zij! En ook vrouwen moeten dat niet doen. Misschien zijn zij juist beter dan zij! En maakt geen aanmerkingen op elkaar en geeft elkaar geen scheldnamen. ”
(koran 49: 11) ◆
Badr Youyou
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
9
raisingyusuf.wordpress.com
Meer moeder dan ik dacht Iemand deed de voordeur open. Het kon niet mijn man zijn, dus moest het mijn dochter wel zijn. Jawel. Ze was terug gekomen, terwijl ze onderweg was naar Groningen, waar ze op kamers gaat. Ik had haar even daarvoor gebeld, en ik had haar meegedeeld, dat ik niet blij was dat ze zonder overleg een hele dag naar Groningen ging, dat ik me niet betrokken voelde, en ik maakte haar nog heel wat andere verwijten. Ze kwam binnen en ging naast me zitten op de bank. “Wat is er nou?” vroeg ze, alsof zij de moeder was en ik het kind. En de tranen sprongen opnieuw in mijn ogen.
“I
k weet het niet, kind. Ik heb het gevoel dat ik al die jaren er niet voor je was. Ik heb altijd gewerkt. Mogelijk heb ik niet genoeg aandacht aan jullie besteed. Dat je daarom zo weinig beneden komt als je thuis bent. Dat ik je steeds moet roepen om een klusje te doen.” “Welnee, mam,” antwoordt ze. “Al de kinderen zijn tegenwoordig zo. Dat weet je toch. Geef ze een pc en weg blijven ze.” Ik moest het beamen. Al de kinderen blijven graag op hun kamer. Zei mijn moeder ook niet tegen mij vroeger, dat ik zo ongezellig was, dat ik niet in de woonkamer kwam. Om televisie te kijken, terwijl ik net een boek las. Een boek is overigens wel veel beter dan die pc, maar dat is weer iets anders.
10
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
“Ben je ontevreden dan over ons als kinderen?” vraagt ze. “Als je kijkt naar de dien (het geloof) of de doenja (het wereldse leven)?” Mijn antwoord niet afwachtend, vervolgt ze: “Als je kijkt naar de doenja en je vergelijkt ons als gezin met andere gezinnen, ben je dan ontevreden?” Eigenlijk was het een retorische vraag, want beiden wisten we het antwoord al. Wij hebben namelijk niets te klagen. Ik mag in mijn handen knijpen met zulke kinderen. Alhoewel ze wel heel erg lui zijn. En dat zeg ik dan ook. “Ja maar je weet ook dat geen mens, en dus ook geen kind gelijk is,” geeft ze als repliek.” Als je kijkt naar mima (oma). Die had negen kinderen, en geen kind is gelijk. Van haar drie dochters is er eentje een echte aanpakker, eentje kan er ook wel wat van en de derde is lui.
“Ik ben een vrouw, ik ben een moeder. Ik hoef niet eens te werken van God. Voor wie doe ik het?”
Die zal nooit iets uit zichzelf doen. Maar ja, nu ze nog ongetrouwd bij haar moeder is achtergebleven, moet ze wel koken en het huishouden doen. Ja toch? En je weet ook dat je jongste waarschijnlijk wel een aanpakker is. Niet dan?” Ze kijkt me weer vragend aan met haar grote ogen van ‘mama wat is er nou?’ en ik snik: “Ik weet niet wat er met mij aan de hand is.” “Ik heb je toch eergisteren nog gezegd dat ik dinsdag ofwel woensdag naar Groningen zou gaan i.v.m. een vergadering met de andere meiden. Ik heb het toch ook aan papa vertelt,” gaat ze haar verhaal verder. Ik kan me het niet herinneren dat ze dat heeft verteld. “Misschien moet je het dan nogmaals herhalen,” zeg ik. Ik weet wel, dat ik soms te veel in mijn eigen gedachtenwereld zit om goed te kunnen luisteren. En ik irriteer me er ook aan, dat ze nu vaker dan voorheen akkoord krijgt van papa in allerlei zaken, waar ze voorheen mijn toestemming vroeg, alleen maar omdat ze weet dat haar vader haar steeds meer is gaan vertrouwen. Ze raadt mijn gedachten. “Ik vertel je juist de laatste maanden veel meer, meer dan ooit,” gaat ze weer verder. Ik weet dat het waar is. Maar waarom voel ik me zo verdrietig dan? Ik zeg: “Jij hebt altijd overal argumenten voor. Ik voel wat ik voel. Ik heb geen uitleg. Ik heb geen argumenten.” Later op de dag, als mijn dochter na ons gesprek alsnog onderweg is naar Groningen, chat ik met een vriendin. Zij maakt het zelfde mee. Haar dochter gaat niet op kamers, maar gaat trouwen. We komen tot de slotsom dat we simpelweg niet verdragen dat onze dochters onafhankelijk worden. We kunnen er niet tegen dat onze dochters het huis uit gaan en ons achter laten. Mijn dochter is het afgelopen jaar een paar keer per week
op en neer gereisd naar Groningen omdat ze daar is gaan studeren. Ik heb zelf gestimuleerd dat ze op kamers zou gaan. Haar vader was eerst tegen, maar is overstag. Hij ziet dat ze serieus is en vertrouwt haar. Ik ben toch gevoeliger en meer moeder dan ik dacht. Behalve dat ik haar zal missen, heb ik de afgelopen periode ook nagedacht over mijn rol als vrouw in deze maatschappij en in ons gezin. Meer dan 20 jaar lang heb ik me uit de naad gewerkt. Meer dan 20 jaar wilde ik van nut zijn voor de maatschappij. De laatste vier jaar als schoolleider. Ik heb bewezen dat ik het kan. Ik heb mijn verantwoordelijkheid met grote passie gedragen. Maar als mens kostte het me bijna mijn gezondheid. Ik dacht op een gegeven moment: “Is dit het nu allemaal waard?” “Ik ben een vrouw, ik ben een moeder. Ik hoef niet eens te werken van God. Voor wie doe ik het? Als ik vertrek, zullen ze nog even aan me denken, maar daarna zullen ze me vergeten, want dan komt er wel weer iemand anders die zich ook aan zijn of haar taak wijdt zoals ik dat deed.” Ik werkte omdat ik er toe wilde doen en omdat ik mijn echtgenoot wilde ondersteunen. Maar ik heb besloten dat het anders moet. Twee dagen per week werken vind ik meer dan genoeg. En ik doe alleen maar werk dat ik echt wil. Voor de rest wil ik thuis zijn en genieten van mijn kinderen. Zolang het nog kan. De eerste gaat al de deur uit….
We komen tot de slotsom dat we simpelweg niet verdragen dat onze dochters onafhankelijk worden
bron : beanoor .blogspot.nl
Nora Naber
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
11
fotolia
Beloftes bij toekenningen EK en WK voetbal TURKIJE - Belofte maakt schuld, zal de Turkse voetbalbond wel gedacht hebben. Volgens de Turken heeft UEFA-baas Michel Platini hen de belofte gedaan dat Turkije het EK voetbal van 2020 mag organiseren als de Spelen aan hen voorbij zouden gaan. Ook wat het WK 2022 betreft, zouden er beloftes zijn gedaan, maar dan politieke beloftes, en wel aan Qatar. Europese regeringsleiders zouden er bij de stemgerechtigden op hebben aangedrongen voor Qatar te kiezen. Het zou gaan om economische belangen.
Resolutie tegen Israël’s kernwapens haalt het niet ISRAËL - De resolutie van de Arabische staten waarbij men Israël wil dwingen openheid te geven over het bezit van kernwapens, haalde het niet tijdens de jaarlijkse conferentie van het Internationaal Atoomenergie Agentschap (IAEA) op vrijdag 20 september j.l. In totaal 54 landen stemden tegen de resolutie, 43 voor en 32 landen onthielden zich van stemming. Het vermoeden is dat Israël over 100 tot 200 kernwapens beschikt. Israël ontkent dit al jarenlang, maar weigert ondertussen het Non-Proliferatie Verdrag van Nucleaire Wapens (NPT) te ondertekenen. De Arabische staten waren niet te spreken over de dubbele standaard van de westerse landen.
12
Syrië: het wespennest voor het Westen? Het schijnt dan – volgens westerse begrippen – te gaan lukken in Syrië: de dictator Assad zou binnen een week een lijstje ingeleverd hebben over zijn chemische wapens. Maar ook bij deze zogenaamde overeenkomst blijven nogal wat vragen over, zoals: komt alles op dit verlanglijstje van het Westen, is alles onder controle van Assad, zijn er wapens verdwenen? En ga zo maar door. Het zal nu gaan om vertrouwen –
H
dat er overigens nooit is geweest – en duidelijkheid, maar vooral om tijdrekken.
Maar is iedereen even eerlijk tegen de ander? De Verenigde Staten dwingen Assad zijn chemische wapens op te geven, maar sluiten hun ogen voor het feit dat hun compagnon haar wapens niet op ruimt. Sterker nog: het gebruik van die wapens tegen Palestina is niet eens bespreekbaar. Aan de andere kant wordt Assad meer dan genoeg mogelijkheden geboden om zijn chemische wapens te laten verdwijnen. Volgens de oppositie is dit ook ondertussen gebeurd richting de opslagplaatsen van Hezbollah. In Syrië is niet alles zo zwart-wit zoals zo vaak in de mainstream media wordt aangegeven. Sinds 1967 is de Ba’ath Partij aan de macht na een coup. De leider van Syrië is sinds 1971 een lid van de al-Assad clan; de eerste dictator was Hafez al-Assad, die in 2011 werd opgevolgd door zijn oudste zoon Bashar. Toen Bashar al-Assad president werd, kwam er ook officieel en openlijk verzet. Vanaf dat moment kwam er ook oppositie tegen het beleid van de al-Assad-clan, echter de oppositie was en is nog steeds gefragmenteerd (op Wikipedia, Engelse versie over de Syrische oppositie is een (mogelijk niet compleet)overzicht te vinden. In het kort , hieronder een poging om het een en het ander te benoemen. Tijdens de burgeroorlog is op 11 november 2012 in Doha, Qatar een conferentie gehouden, waar o.a. de Nationale Coalitie van Syrische Revolutionaire en Oppositie Krachten is ontstaan; in deze coalitie gaan de oppositiegroepen – en partijen
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
Ondanks het feit dat al deze partijen één gezamenlijk doel hebben en dat is de dictator en massamoordenaar Bashar alAssad te verdrijven, is het vaak gebleken dat de verschillende partijen ook elkaar aanvallen en leden van die partijen vermoorden.
uit de burgeroorlog samen. Een van de partijen is de Syrian National Council, opgericht in Istanbul en bestaande uit verschillende groeperingen. In 1930 is de Moslim Broederschap opgericht , maar is meestal verboden geweest en door Assad aangewezen als de groepering die de opstand is gestart.
wikipedia
anp
Abou Jahjah naar Nederland
Er ontstond tijdens de burgeroorlog de coalitie van seculiere en democratische Syriërs; een coalitie die ontstond door het verenigen van een tiental islamitische, christelijke, Arabische en Koerdische partijen. Deze coalitie heeft de minderheden van Syrië opgeroepen om de strijd tegen al-Assad te steunen. De voorzitter van deze coalitie is Randa Kassis die tevens lid is van de SNC. In 2005 ontstond het Oppositie Blok van 2005 waarin vijf kleine oppositiegroepen samen gingen werken. Een aantal van de leden zijn veroordeeld en hebben twee en half jaar in de gevangenis gezeten. Naast al deze groeperingen en partijen bestaan er ook nog partijen als de Syrische Democratische Volkspartij, de Hoge Raad van de Syrische Revolutie (partijleider George Sabra), de Assyrische Democratische Organisatie, de Syrische Turkmeense Beweging (pas gevormd en die een coalitie vormt van Turkmeense partijen en groeperingen in Syrië), Syrische Democratische Turkmeense Beweging (opgericht in 2012 in Istanbul; Ziyad Hasan is de leider), het Syrisch Turkmeens Nationaal Blok (opgericht in februari 2012 met Yusuf Molla als voorzitter). Tenslotte bestaan er ook verschillende groeperingen die gedeeltelijk of geheel opereren als militaire organisaties. De bekendste groepering is de Free Syrian Army and Higher Military Council (FSA) die in eerste instantie bestond uit overgelopen Syrische strijdkrachten. Gerelateerd aan de FSA zijn te noemen de Al-Tawhid Brigade, Liwaa al-Umma en de Syrische Turkmeense Brigades. Echter, er zijn nog vele andere groeperingen, partijen en kleine legertjes te onderscheiden in de strijd om de macht in Syrië. De bekendere zijn o.a. het Al-Nusra Front (dat banden met Al-Qaida zou hebben), het Nationaal Bevrijdingsfront van Syrië, het Syrische Islamitische Front, Het Syrische Islamitische Bevrijdingsfront, en vele anderen.
Ondanks het feit dat al deze partijen één gezamenlijk doel hebben en dat is de dictator en massamoordenaar Bashar al-Assad te verdrijven, is het vaak gebleken dat de verschillende partijen ook elkaar aanvallen en leden van die partijen vermoorden. Een volgend artikel zal hier mogelijk op verder gaan. Als het Westen ooit iets wil doen voor het Syrische volk, zal ze de geschiedenis moeten leren begrijpen van de Arabieren, het ontstaan van de Islam, maar vooral moeten inzien dat de tijd nu rijp is voor een vrijheidsstrijd van de Arabische volken tegen hun dictators en bezetters. Als het Westen dat niet kan of wil, dan zal ze gezien worden als bezetter en de problemen over haar heen krijgen die daar bij horen. Het Westen heeft zich in een wespennest gestoken en zal hier zeker niet zonder kleerscheuren uitkomen.
De tijd is nu rijp voor een vrijheidsstrijd van de Arabische volken tegen hun dictators en bezetters
© KhamakarPress. bron:
Henny Kreeft
en.wikipedia.org/wiki/syrian
_ opposition
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
DEN HAAG - Dyab Abou Jahjah, de oprichter van de opgedoekte Arabisch-Europese Liga (AEL) wil politiek actief worden in Nederland. Hij is in gesprek met een aantal mensen en organisaties van allochtone afkomst. Aboe Jahjah meent dat er in Nederland duidelijk behoefte is aan een belangenorganisatie die voor de allochtonen opkomt, omdat de tolerantie in Nederland de laatste jaren flink is afgenomen.
CDA-raadslid Ibrahim Wijbenga bezoekt motorclub ZUNDERT - Daar waar andere raadsleden zich achter de oren zouden krabben bij het horen van het woord motorclub, stapte CDA-raadslid Ibrahim Wijbenga zonder twijfel over de drempel van het clubhuis van motorclub No Surrender in Zundert, Noord-Brabant. Een deel van de leden van No Surrender blijkt moslim te zijn. Ze verrichten hun gebed en eten halal in het clubhuis. President en oprichter Klaas Otto is blij met Wijbenga. Die zou geïnteresseerd zijn in “wat de rest van multicultureel Nederland niet voor elkaar krijgt: broederschap tussen moslims en niet-moslims”.
13
Boekrecensie:
Painted Hands – Jennifer Zobair De week voor het Suikerfeest kreeg ik een nieuw boek binnen via bol.com. In mijn geval niets raars, aangezien ik graag lees en hierdoor vaak boeken koop. Dit boek dat ik ditmaal binnen kreeg was een Engelstalige roman van de Amerikaanse auteur, Jennifer Zobair.
brian ziska
J
Jennifer is een bekeerde moslima en advocaat die met dit boek, Painted Hands, haar debuut maakt als auteur. Zodra je de eerste regels van het boek hebt gelezen ben je verkocht. In de week voor het Suikerfeest, was ik met de ene voet nog in de Ramadan en de andere voet druk bezig met de voorbereidingen voor het Suikerfeest. Ondanks alle hectiek kon ik het boek moeilijk neerleggen, en elk vrij moment greep ik naar het boek om meer te lezen over de levens van Zainab en Amra: twee zeer succesvolle, hoogopgeleide moslimvrouwen in Boston die allebei op het toppunt van hun carrière zitten. Net zoals iedere andere jonge moslima worstelen ze met de combinatie van carrière maken en de verwachtingen van hun omgeving, namelijk een goede moslimman trouwen en uiteindelijk moeder worden. Dit boek laat duidelijk naar voren komen waarom deze dames, ieder individueel, bepaalde keuzes maken in hun leven. Wat drijft iemand om nou wel of niet in het huwelijksbootje te stappen, en vooral met wie, wat zijn je voorwaarden, en hoeveel invloed heeft je omgeving op je? Allemaal vragen waar een doorsnee moslima in de westerse wereld zich mee kan identificeren. Als een ware boekenwurm lees ik enorm veel boeken. En toch staat deze roman bij mij bovenaan het lijstje. Vanaf pagina één zat ik in het verhaal.
De schrijfstijl van Jennifer is zo vloeiend dat je er heel gemakkelijk door heen leest. Het is enorm spannend dat je het boek moeilijk kunt neerleggen. Je wilt zo graag weten waarom Zainab en Amra bepaalde keuzes maken, vooral hoe ze ermee om gaan en wat de gevolgen zijn. De bijrollen in dit verhaal zijn keurig in het verhaal verweven. Jennifer geeft haar lezers in dit boek een kijkje in de wereld van de andere personages, waardoor je gaandeweg steeds meer begrip en sympathie voor ze krijgt. Je zwemt als het ware door de hoofden van verschillende mensen. Dit boek heeft mij als fervent lezer van het begin tot het eind gegrepen. Het is lang geleden dat een roman mij zo heeft weten te raken. Jennifer Zobair is momenteel bezig met haar tweede roman, en ik ben nu al een grote fan. Ik kan niet wachten tot het uitkomt! Voor de Nederlandse uitgeverijen het volgende: vertaal dit boek. Onthoud de Nederlandse lezers dit literatuurjuweeltje niet! Voor degenen die Painted Hands in het Engels willen lezen, kunnen het via deze link bij bol.com bestellen.
Salima Benali Eerder verschenen op mijn blog:
Superwoman in Black.
Je zwemt als het ware door de hoofden van verschillende mensen.
14
NUMMER 01 | SEPTEMBER 2013
Aankondigingen:
Lezing en workshop over genezing Op zondag 29 september geeft Abbas van Noppen een lezing genaamd: ‘Genezing volgens Quraan, Soennah en Hijama’ in Het Floreshuis in Groningen. Nadien zal Abbas een workshop geven waarbij naast de kennisoverdracht ook behandeling mogelijk is. De vrouw van Abbas neemt hierbij de zusters voor haar rekening. Tijd: 11.00 uur. Adres: Het Floreshuis, aan het Floresplein 19-23 9715 HH Groningen. Entree gratis. Voor meer informatie: tel. 06 1851 1186, e-mail:
[email protected]
Escher Meets Islamic Art
Vakbeweging en burgers samen in actie tegen de bezetting UTRECHT - Abvakabo FNV organiseert samen met Cordaid, Een Ander Joods Geluid, Palestine Link, de werkgroep Palestina Kairos Nederland, DocP en de stichting XminY een werkconferentie over de meest geschikte vormen van solidariteit in de geweldloze strijd en het streven van het Palestijnse volk en de Palestijnse vakbeweging naar haar vrijheid zonder bezetting door Israël. De conferentie vindt plaats op zaterdag 28 september 2013 van 10.30 uur tot 16.30 uur. Plaats: Z alencentrum NDC Den Hommel Kennedylaan 9 3533 KH Utrecht
Felicitaties EINDHOVEN - Onze columniste Salima Benali is op vrijdagochtend 20 september 2013 voor de tweede maal tante geworden van een gezonde jongen die luistert naar de naam, Mohammed-Amine. De redactie feliciteert haar van harte.
Israëlische president Peres naar Nederland DEN HAAG - De Israëlische president Shimon Peres brengt van 29 september tot en met 2 oktober een officieel bezoek aan Nederland. Dat heeft de Rijksvoorlichtingsdienst afgelopen woensdag bekendgemaakt. De 90-jarige Peres is Israël’s president sinds 2007.
world economic forum/swiss-image .ch
AMSTERDAM en DEN HAAG - Tot en met zondag 3 november zijn in het Amsterdam Tropenmuseum én in Escher in Het Paleis in Den Haag twee tentoonstellingen te zien van de beroemde Nederlandse graficus M.C. Escher. Van deze kunstenaar is bekend dat hij zich liet inspireren door islamitische kunst. Escher in Het Paleis biedt o.a. een educatief pakket voor basis- en middelbare scholen. Kinderen worden in het Tropenmuseum in de gelegenheid gesteld om op zaterdagen en zondagen en dagelijks in de herfstvakantie (van 12 t/m 27 oktober) een eigen caleidoscoop te maken naar het voorbeeld van het werk van Escher. Voor meer informatie: www.tropenmuseum.nl of www.escherinhetpaleis.nl
15
[email protected]
vormgeving
-
dtp
-
websites
-
beeldbewerking
Als ervaren vormgever / DTP-er bied ik kwaliteit waar het om professioneel vormgeven gaat, met behoud van flexibiliteit en creativiteit. Kortom, betrouwbaar, hoog niveau, snel en met een “hands-on” mentaliteit en een uitstekende prijs/kwaliteitsverhouding. Ik heb de afgelopen jaren ruime ervaring opgebouwd met tijdschriften, advertenties, folders en het ontwikkelen van uiteenlopende huisstijlen. Desgewenst verzorg ik het gehele traject van vormgeving tot en met de certified PDF. Gewend aan korte deadlines wil ik graag kwaliteit bieden tegen een betaalbare prijs, omdat ik mijn klant graag weer eens terug zie voor een volgende opdracht. Service en nazorg zijn standaard in mijn aanpak.
SINDS 1992
Enkele bekende namen waarvoor ik recentelijk heb gewerkt zijn: Veronica Magazine, Humanitas, De Telegraaf, Sp!ts, Tips&Trucs, Hermitage, Verizon. Tevens heb ik de huisstijlen ontwikkeld voor: De Isbo, uitgeverij SUVIO.nl en de basisscholen El Wahda, El Furkan, Ababil en Okba Ibnoe Nafi.
D E S I G N 2 P R E S S @ Q U I C K N E T. N L
•
W W W. D E S I G N 2 P R E S S . N L
•
B R O U W E R S VA A R T 48C
•
2013 R B H A A R L E M
• 06-29055833
