De M aand v an He m us mei 2011 GROOT FEEST OP ZATERDAG 21 MEI
Hart van Holland - foto Willem Beulink
Marathons en Bosbaan
Actie aan alle kanten
Hemus-damesploeg Hart van Holland
Eendenman
Er is veel Hemus in het land. Jan Wormmeester en Maarten Nijland zien we telkens terugkomen van weer een marathon. Geen plaatjes, geen praatjes, alleen maar roeien. Twee Hemusploegen - eentje eco, eentje dames - deden mee met de Hart van Holland. En op de Bosbaan wordt menige wedstrijd verroeid. Louis en Siebren, de Driekwartwinnaars op de foto hiernaast, schreven hun ervaringen op. Zonder plaatjes, maar we geloven ze zo ook wel.
ALV
Toeren?
Feest
Op woensdag 18 mei wordt de Voorjaars-ALV gehouden. Deze keer is dat in Vathorst, in Sport- en Wijkcentrum de Brink, Wezeperberg 6, Amersfoort. De ALV begint als altijd om 20.00 uur. Alle stukken kan je downloaden via hemus.nl/leden. Je moet daar wel inloggen.
De toertochten leiden iedere keer tot enthousiaste reacties. Sommige zijn al snel na de start van de inschrijving vol. Zorg dat je erbij bent: inschrijven kan nu ook via de website. En er komen weer twee mooie tochten aan, zie verderop in dit nummer.
Op zaterdag 21 mei is er feest op Hemus. Vanaf 17.30 uur is iedereen die iets met Hemus heeft of had, welkom, met aanhang. Eerst een borrel, dan een echte maaltijd, een live band, en een cabaret. Voor de vrijwilligers is er bovendien overdag een programma. En iedereen doet vrijwilligerswerk, toch? Zie je e-mail!
De vrouwtjeseend die op die mooie zaterdagmorgen in volle vaart in het prikkeldraad langs de Eem vloog, moet één moment gedacht hebben: ‘Shit, was ik nu maar niét gevlucht voor die druistige woerd!’ Maar toen kwam Job Burgers langs gevaren in De Isselt. Hij zag het tafereel van de eend, gevangen in het prikkeldraad en besloot in te grijpen. En kom dan maar eens aan de kant met je C1, met de uitstekende riggers en de net iets te hoge houten beschoeiing. Maar Job wel. De vrouwtjeseend liet de nadering van Job gelaten toe. Hij keerde en draaide de eend net zo lang behoedzaam om en om tot het draad zijn slachtoffer losliet. Hij zette haar liefdevol in het water en met afhangende rechtervlerk zwom ze kwiek langs de wallenkant richting Amersfoort. We konden haar nog een tijdje volgen. Of volgde zij Job, haar redder? Raymond Witten
What’s up? woensdag 18 mei: ALV vrijdag 20 mei: Lingetocht zaterdag 21 mei: Groot Hemusfeest met live band 23-27 mei: vijfdaagse toertocht Elfsteden woensdag 8 juni: toertocht Aarlanderveen zondag 12 juni: Vechttocht iedere zondagmiddag 13.00 uur: met de boot naar de high tea in Baarn
De Maand van Hemus wordt negen- à tienmaal per jaar aan alle leden van Roeivereniging Hemus toegezonden. Redactie: Yvonne Servaas, Koos Termorshuizen, Jos Wassink, Gerben van IJken. Niet meer op papier? Adreswijziging? Mail naar
[email protected] Kopij, foto’s en tips naar
[email protected]
De Maand van Hemus
pagina
mei 2011
2
Wedstrijdpagina door Louis Stolper en Siebren Hazelhoff Roelfzema
Wedstrijdpakje uit de kast
Bibberende benen
Aftrap van het seizoen
Rillingen op de rug
Voor wedstrijdroeiers is maart altijd een geweldige maand. Het is namelijk het begin van het
Voor het derde jaar werd deze winter de Hemus Driekwart verroeid. Er waren veel deelne-
wedstrijdseizoen! De Heineken Roeivierkamp gunt ons de kans om voor het eerst een blik te
mers, wat zorgde voor een leuke competitie. Er werd gestreden om de Driekwart-bokaal.
werpen naar onze concurrentie voor het aankomende seizoen.
Deze wordt gegeven aan degene die de hoogste score heeft in het eindklassement. Hiervoor moet je in ieder geval drie wedstrijden van de vier hebben geroeid.
Doordat wij aangesloten waren bij het Talentencentrum in Amsterdam, hebben we een combinatie kunnen vormen met Roeivereniging De Amstel in Amsterdam. Samen met Martijn Koopman
De eerste ronde was meteen een speciale ronde. Deze werd namelijk geroeid in paren op de
en Thomas Ottens hebben wij een J16 4+ gevormd. Daar hebben we vijf keer mee getraind en
Hemus Ergometer Kampioenschappen. De winnaars werden Erik Lysen en Maarten Hurkman.
meteen daaropvolgend hebben we de Heineken gestart. Daar moesten we drie afstanden roeien:
De tweede en derde ronde werden wel geroeid op het water. Wij werden beide keren eerste in
250 meter, 2500 meter en 5000 meter. Op de 250 meter zijn we als vijfde geëindigd en op de 2500
de 2x. De laatste ronde werd gewonnen door Esmee Marlet. Wij hadden voor deze wedstrijd
meter en 5000 meter hebben we een derde plaats behaald. Daardoor zijn we in het eindklassement
gecombineerd in twee Hemus/Amstel-tweetjes met jongens van Roeivereniging De Amstel,
vierde geworden. Er deden 13 boten mee, dus wij waren blij met ons resultaat.
waarmee we normaal gesproken in een 4+ roeien.
De week erna stond één van de grootste internationale wedstrijden in Nederland op het pro-
We vonden het erg leuk om de wedstrijden te varen deze winter. Iets winnen op je eigen vereni-
gramma: de Head of the River. Een prachtige wedstrijd met meer dan 400 inschrijvingen over een
ging is en blijft natuurlijk altijd heel mooi! Met bibberende benen en rillingen op de rug, kijken
afstand van 8 kilometer. Er deden in het J16 4+ veld nu 17 boten mee, waarvan er drie uit
we met veel genoegen op de Hemus Wintercompetitie terug!
Duitsland kwamen. De wedstrijd was enorm zwaar. Wij hadden nog nooit 8 kilometer voluit
Op de tweede plaats in het eindklassement kwam Erik Lysen en de derde werd gedeeld door
geroeid. Het was wel heerlijk dat we door het warme weer in ons wedstrijdpakje konden roeien.
het HOLA-trio Koos Termorshuizen, Willem Beulink en Wim Broekhuizen.
We kwamen uit op een zesde plek, achter de mensen die ons hadden verslagen op de Heineken
Uiteindelijk ging de Driekwart-bokaal naar ons. We zijn heel blij met de prachtige bokaal.
Roeivierkamp en één Duitse boot. Het waren twee prachtige wedstrijden en we hebben met z’n allen afgesproken om nog één of meerdere wedstrijden in het seizoen met elkaar te starten. We gaan in ieder geval een gooi doen naar het Nederlands kampioenschap op de ARB in begin juli. Verder kijken we nog hoe het gaat lopen. Het was in ieder geval erg leuk om de Heineken en de Head te roeien met onze combinatievier en hopelijk horen jullie nog meer van ons later in het seizoen.
Met ijs op de boot in Delft Het is al een tijdje geleden, maar zaterdag 26 februari hebben wij de Van Oord Winterwedstrijden 2011 gestart in het J16 2x veld over een afstand van vijf kilometer. Het aantal inschrijvingen was niet heel groot, wat te begrijpen was met de verschrikkelijke kou en de harde regen. Vier deelnemers deden mee, waarvan één ploeg uit Breda en twee uit Roosendaal. Wij zijn na een zware en koude wedstrijd op een tweede plaats geëindigd, slechts 3 seconden na een boot uit Roosendaal. Breda hebben we met een halve minuut ingemaakt en de andere Roosendaalse met anderhalve minuut. Onze tijd was 20:07,56. Een koude dag, maar met mooi resultaat!
Boven: Louis en Siebren met de Driekwart-bokaal Links: Esmee wint de laatste wedstrijd van de Driekwart en krijgt de taart uit de handen van Patrick Brauns, de vader van de Hemus Driekwart.
De Maand van Hemus pagina
mei 2011
3
Hart van Holland
Het psychologische effect van loszittende nummers en slagroom Hoe bereid je je voor op een fietsvakantie met zijn achten? Ten eerste komen daar meerdere etentjes aan te pas waarin uitgebreid wordt gediscussieerd over de te volgen route. Niet eenvoudig. En ten tweede is er dan iemand uit de ploeg die bedenkt dat het wel een goed idee is om samen de Hart van Holland roeimarathon te gaan doen, waarbij de niet-roeiers volgen op de fiets, als zogenaamde eco-ploeg. Niemand protesteert en ineens is het dan zover. Maar, moeten we daar dan nog iets aan voorbereiden of zo? Nou, nee, dat valt wel mee allemaal. We gaan er gewoon heen, en we zien daar wel. -- door Leonie Walta, foto’s Jos Wassink en Willem Beulink Er was natuurlijk wel enigszins over nagedacht, Yvonne Servaas en ikzelf gingen om de beurt sturen, en verder waren er drie ploegen van twee roeiers, maar die vormden zich dan pas weer op de dag zelf. Het draaide erop uit dat Koos Termorshuizen en Willem Beulink, Matthijs Bakker en Hetty Lofström, en Jos Wassink en Jantinus Ziengs de koppels vormden. En dan was er natuurlijk nog de vraag welke fietsen mee moesten. In ieder geval één grote, die Koos en Jantinus konden delen. Maar waar dan weer niemand aan gedacht had was dat Koos en Jantinus op een bepaald moment
natuurlijk
gelijktijdig
moesten fietsen. Als Matthijs en Hetty roeiden was er een schrijnend tekort aan grote fietsen namelijk. Maar de etappes waren niet lang dus hebben alle knieën dat overleefd. ‘s Ochtends om 8 uur: voor schut in de Utrechtse Weerdsluis
Het roeiwater van de Hart van Holland, grofweg tussen Utrecht en Amsterdam, is in ieder geval verrassend mooi, en je kunt bijna overal langs de kant meefietsen. Er zit een enkel smal stukje in, zoals bij Breukelen, waar we een interessante tactiek hebben waargenomen bij de driemansploeg van Ossa. De boeg zat op zijn knieën met een peddel, de slag hield met de riemen balans, en ook de stuurman peddelde. Iets om de volgende keer eens uit te proberen. Op diverse momenten zijn we onderweg geconfronteerd met wat psychologische aspecten van de sport. Eerst al meende Jantinus wat veel weerstand te voelen op de boeg. Bij nadere inspectie bleek dat mogelijk te komen door een loszittend nummer dat rond de waterlijn op de boot was geplakt. In eerste instantie vonden de heren het een prima plan om dit op een volgend wisselpunt op te lossen. Maar toen er een ploeg van Viking ons begon in te halen nam ineens het geloof toe dat zonder de ‘rem’ ze die ploeg wel achter zich hadden kunnen houden. Ja ja. Na het verwijderen van het nummer zijn we niet dichterbij gekomen in ieder geval. Het tweede moeilijke moment deed zich voor in Baambrugge. Koos en Willem roeiden hun derde etappe en waren al aardig vermoeid. Bij de passage van Baambrugge vroeg Koos zich af waarom hij niet vanaf de fiets werd aangemoedigd. Het
Breukelen: smalle passage
Oversteek van het rustige Amsterdam Rijnkanaal
antwoord kwam snel: de rest van de ploeg zat op een terras aan het water en deed zich tegoed aan appeltaart met slagroom, heel veel slagroom, zo veel dat het duidelijk vanuit de boot zichtbaar was. Ik hoef niet uit te leggen wat voor effect dat heeft. En dat terwijl ze beloofd hadden dat we in Nieuwersluis gezamenlijk wat zouden gaan eten. Willem was er alleen nog niet uit hoeveel eieren hij in zijn uitsmijter wilde. Die uitsmijter heeft hij overigens nooit gekregen, het terras waar we aanlegden in Nieuwersluis ging dicht en kon alleen nog drankjes serveren. Dan maar weer aan de boterhammen. Alles bij elkaar ging het allemaal heel soepel en het weer speelde een positieve rol: weinig wind en een gesluierd zonnetje bij een lekkere temperatuur. De evaluatie kon dan kort zijn, het was een goede voorbereiding op de fietsvakantie, punt. Met zijn achten is het ook nogal
goed
te
doen.
Daarom nemen wij ook diep ons petje af voor de damesploeg van Hemus die met zijn vijven hebben geroeid. OorspronZij roeiden het nummer er bijna af
kelijk zouden zij het met zijn zessen doen, maar een van de roeisters werd op de ochtend van de wedstrijd ziek.
De Hemus-damesploeg, ‘s avonds weer in de Weerdsluis
De Maand van Hemus pagina
mei 2011
4
Aanvaring met Disponibel
Om met Zwarte Willem
De dubbeltwee Heen en Weer is zaterdagochtend 9 april frontaal in botsing gekomen met het vrachtschip Disponibel. De dubbeltwee raakte zwaar beschadigd, de roeiers kwamen met de schrik vrij.
Op een mooie dinsdagmorgen, begin april, besloten we stoer een stukje te gaan roeien in de Zwarte Willem. Er was behoorlijk wat golfslag maar we waren respectievelijk een half, één en twee jaar ervaren en zetten lekker door, genietend van het zonnetje, de rust op het water en de ontluikende natuur. Tot we omgingen.
-- door Jos Wassink Gerard Pruis, die samen met René Graste in de H&W voer, vertelt dat hij op de terugweg ter hoogte van de insteekhaven in aanvaring is gekomen met het vrachtschip. Bij de nadering van de daar afgemeerde Calibra voer de dubbeltwee naar eigen zeggen teveel naar het midden van de Eem, maar nog wel aan de stuurboordzijde. De boot had de hele weg al naar links getrokken. Gerard zat op boeg, zette een koerscorrectie in naar stuurboord en keek over de linkerschouder of hij niet teveel richting Calibra stuurde. Hij heeft niet over de andere schouder gekeken, en zag daardoor de Disponibel niet naderen. Ook was er niets te horen. Kort daarna volgde een frontale botsing tegen de boeg van het vrachtschip. Gerard raakte te water, René bleef in de boot. De schipper van de Calibra kwam op het geluid af en hielp Gerard aan boord. De schipper van de Disponibel verklaarde later tegenover Gerard dat hij zag dat de roeiboot bij de nadering uit de kant raakte richting het midden van de sloot. De schipper besloot toen aan bakboord te gaan varen, omdat hij dacht dat de roeiboot bezig was over te steken. Door de hoge boeg heeft hij de koerscorrectie van Gerard naar stuurboord niet gezien, en heeft ook van de aanvaring niets gemerkt. Pas toen de schipper van de Calibra riep, besefte hij dat er iets was fout gegaan. De Disponibel heeft Gerard van de Caibra aan boord genomen en aan de andere kant op de oever gezet waar vandaan Gerard is terug gelopen naar Hemus. Daar bleek de H&W ernstig beschadigd aan de neus. Het dek was losgeraakt en er was een scheur te zien. De romp was niet lek geraakt zodat René er in zijn eentje mee verder heeft kunnen roeien naar Hemus. Wim Broekhuizen van de kluscommissie schat in dat de boot total-loss is. Een offerte voor de reparatie komt op ongeveer 2.000 euro. “De boot is uit juni 2005 en zal ongeveer 3.500 euro gekost hebben. Een nieuwe boot in deze categorie, de Swift, kost ongeveer 4000 euro, dus ik denk dat de boot total-loss wordt verklaard. Broekhuizen signaleert dat het de tweede grote schade binnen enkele weken is, veroorzaakt door niet goed achterom kijken. Eind maart voer de dubbeltwee Raddraaier tegen een dukdalf van de Malebrug. Ook dat schip is uit de vaart. Ook de Raddraaier liepschade op door dezelfde oorzaak: niet goed omkijken. Daarom enige tips.van klusploeg en bestuur..
> Houd stuurboord wal > Neem een mobieltje mee > Kijk vaak om in ongestuurde boten
en ook...
-- door Paulien Wouters Bij het wisselvlot rustten we even, poetsten het vlot schoon en wisselden van stuur. Op de terugweg hadden we wind mee, dat ging nog soepeler. Onder de fietsbrug moesten we even aan één kant slippen en toen... werd er heel even niet opgelet, we hingen niet over naar de stabiele kant, en wham! Daar ging de Zwarte Willem: om! Het water was koud, héél erg koud! Eentje had al twee keer de inklimcursus gevolgd in zwembad Liendert en schreeuwde: 'zwemmen, zwemmen'. Zij bereikte al snel de kant en klom erop, ik zwom nog even rond met het stuurtje, viste hier en daar nog een jasje op en de derde klom via de palen de brug op, (hoe stoer) en werd het laatste stukje daarbij geholpen door een verbaasde doch hulpvaardige fietser. Oké, we waren gered, maar wat nu? Geen mobieltje bij ons, maar de fietser wel en die belde even voor ons rond. Maar helaas, niemand te bereiken. Er was echter een behoorlijk frisse wind, en we kregen het zo koud dat we besloten snel te gaan lopen over de dijk, richting Hemus. Natuurlijk wel nadat we ons ervan overtuigd hadden dat de Zwarte Willem zo veilig mogelijk lag, tussen een paar palen, tegen de wal. Onderweg werden nog wat reeën gespot, en toen we in de buurt van Hemus kwamen waren we eindelijk een beetje warm. Op Hemus meteen onder de douche, afdrogen met theedoeken en aankleden met kleding uit de ton gevonden voorwerpen. En toen bleek daar een reddende engel te zijn: Wim van Roosendaal! Hij vroeg niet, hij schold niet, hij veroordeelde niet maar kwam meteen in actie. Het motorbootje werd opgestart, er werden touwen ingeladen, benzine en twee droge dames en Wim voeren naar de plek des onheils. Wim haalde vervolgens acrobatische toeren uit om de riemen uit de riggers te halen, en een touw aan de boot te binden. De motorboot nam de Zwarte Ridder op sleeptouw en langzaam liep het water eruit.
En toen? Deze ploeg heeft bij het slippen een fout gemaakt: de bladen kunnen gewoon op het water rusten, aan beide zijden, zodat omgaan niet aan de orde zou moeten zijn. Verder hadden ze geen mobieltje bij zich - dat was onverstandig. Paulien en haar ploeggenoren vroegen zich af: - hoe hoort een omgeslagen roeier te handelen? - wie moet je bellen, als je een telefoon bij je hebt? - hoe krijg je met 3 mensen zo’n boot weer recht? - hoe zorg je dat je niet onderkoeld raakt? In feite hebben ze goed gehandeld: ze zijn zo snel mogelijk het water uit geklommen, dat is de beste manier om onderkoeling te voorkomen. En daarna zijn ze gaan rennen: ook prima. Als er verder niet echt iets aan de hand is, kan je proberen of er iemand op Hemus is (033 4809288). Als daar niemand is die kan helpen, bel dan een bekende/ familie. Als de situatie echt link wordt - onderkoeling, verwonding -, moet je geen moment aarzelen om 112 te bellen. Dat nummer is daarvoor. Dat je de boot alleen met hulp van meer mensen weer overeind krijgt, is logisch.
> Slippen? Bladen op het water! > Zorg dat je Handboek Hemus kent niet zo
maar zo
Dat is niet waar. Hemus komt daar niet. Ook niet daarnaast.
Dat vindt hij jammer! Hij had zijn plaatsje graag gegeven aan Hemus.
• afgeroeid S1G1: Anouk Molenaar, Bas de Lange, David van Balen, Ben van Brussel, Milan Borsten, Sebastiaan Broers, Jelle Koopman, Donna Jacobs, Sophia de Laat en Rens Marlet. SO1G1: Cecile Duindam G1: Annemarie Kamp G2: Cisca Kruijsdijk G3: Agnes van Uitert SO3: Louis Stolper S3: Cisca Kruijsdijk, Colette v/h Schip B1: Thea Aantjes, Jan Buijs, Ingeborg Cools, GertJan van Ommen, Abby de Zwart
• in Cecile Duindam, Ak Schimmel, Saskia van Alphen
• uit Jurjan de Graaf, Daan Smit, Ton Reichgelt, Siep Koedijk, Andries Ploegstra
De Maand van Hemus mei 2011
pagina
5
Verroeid op 17 april
De Ronde-Hoeptocht Voor een aantal mensen stond deze tocht in het teken van revanche op die van het vorige jaar: toen viel deze tocht rond Ouderkerk aan de Amstel letterlijk in het water. Desondanks hadden zich nu 24 dappere mensen opgegeven om te kijken of het ook anders kon. -- door Gerard Rosbergen
En jawel, de weersvooruitzichten waren de hele week ervoor al heel goed en ook de realiteit was prachtig: een zonovergoten landschap en bijna zomerse temperaturen. Het gevolg was dat ook veel andere mensen die zondag er op uit trokken, zowel op het water als op de weg langs Amstel en Waver. De toercommissie had bij RIC en de Hoop ieder drie wherry's gehuurd en daarmee voeren we over een prachtig kalm water (behalve al er wat motorboten met meer haast langskwamen) vanuit Amsterdam naar Ouderkerk om daar koffie met appeltaart te nuttigen. We waren de grote drukte net voor, zodat we heerlijk aan het water konden zitten en we ook wat uitgebreider kennis met elkaar konden maken. Het bleek dat er naast de ‘toerveteranen’ ook aan aantal mensen voor het eerst meeroeide. Al met al een goede mengeling. Na de koffiepauze ging het richting Nes en vandaar de Waver op. Daar vonden we na enig zoeken een plaats aan de wal vinden om de meegebrachte lunch op te eten en te genieten van het prachtige weer. De tweede helft van de tocht werd afzonderlijk per boot doorgebracht. Helaas waren de onderlinge verschillen wat groot, waardoor de tijd van aankomst in Amsterdam, nogal uiteen liep. De meesten tilden daar niet te zwaar aan, zodat de stemming tot het einde van de tocht goed bleef. We kunnen allemaal terug kijken op een prachtige tocht, met goed weer en een goede organisatie. Het was meer dan een revanche op de verregende tocht van verleden jaar. Voor herhaling vatbaar!
Ga mee op woensdag 8 juni
Toertocht Aarlanderveen – Alphen aan den Rijn Op woensdag 8 juni maken we een toertocht bij de roeivereniging van Alphen aan den Rijn in Aarlanderveen. Het groene hart heeft veel mogelijkheden. Het hangt van het weer af welke tocht we kunnen maken. Bij veel wind is de van de Woerdense tocht bekende rivier de Meije het beste. Het is een prachtige kronkelige rivier met vrij veel bruggetjes. We kunnen ook door een deel ven de Meije naar de Nieuwkoopse Plassen varen en dan is er ook nog de ‘Groene Harttocht’. We laten ons leiden door de Alphense roeiers, zij vinden het ook leuk om mee te varen. Je kunt je opgeven in de villa op de inschrijflijst of via de website: www.hemus.nl/toerroeien. In beide gevallen geldt: je staat pas genoteerd als je 5 euro hebt overgemaakt op giro 3526966 t.n.v. Corry Vlot, Amersfoort. De kosten bedragen 12,50 euro. Organisatie is in handen van Coen Reijntjes. tel: 033 4727416 en Diet Huijgen, tel. 035 6017657
Ga mee op zondag 12 juni
Het landschap bij Aarlanderveen
Vechttocht Muiden - Utrecht De jaarlijkse Vechttocht van alle roeiverenigingen aan de Vecht plus Baarn en Amersfoort heeft dit jaar een bijzonder tintje. We varen nu niet van Utrecht naar Muiden, maar andersom. Het is op zondag 12 juni, de dag van het lustrum van Viking Utrecht. Zij willen dat uitgebreid vieren met de organisatie van de Vechttocht en het slotdiner in Huize Viking. Ieder jaar verzorgt een andere roeivereniging de organisatie van deze tocht. In 2010 heeft Hemus het samen met Baarn gedaan. Het is ieder jaar weer een geweldige happening . 100 tot 120 deelnemers, meestal in vieren, maar ook wel in wherry’s, met z’n allen door de sluis, leuke stopplaatsen bij de andere verenigingen in Nijenrode en Weesp en dan , voldaan en moe, lekker douchen en aan het slotdiner. De kosten zijn 12.50 euro voor deelname en 15 euro voor het slotdiner. Je kunt je opgeven via de inschrijflijst in de villa of via de website: www.hemus.nl/toerroeien. Graag even bij de opgave laten weten of je mee doet met het diner en of je beschikt over een auto. Bij opgave geldt : je staat pas genoteerd als je 5 euro inschrijfgeld overgemaakt hebt op nr.3526966, t.n.v. Corry Vlot, Amersfoort. De organisatie is in handen van Pierre Huijbregts, tel. 033 4656161 en Diet Huijgen , tel.035 6017657..
De Maand van Hemus pagina
mei 2011
Willem’s Groene Hoekjes 'Kijk. Waar ik nou zin in heb is iemand hiermee een grote ram voor zijn kop te geven'. Een knots van een spade met daarop de tekst 'gehard' ligt soepel in zijn hand. De man weegt de schep en zwaait hem omhoog. 'Zo', zegt hij. Het blad zwiept naar beneden. 'Pats!'.. -- door Gerben van IJken
6
Nieuwe rubriek: Man van de Maand
Slimme auto’s De man van deze maand werd door haar professor omschreven als ‘volhardend, nauwgezet en perfectionistisch’. Wie haar een beetje kent, die weet: dit klopt als een bus. We hebben het over onze materiaalcommissaris dr.ir. Leonie Walta. -- door Jos Wassink, foto Johannes Odé Op donderdag 21 april promoveerde ze aan de TU Delft op een onderzoek waar ze sinds 2005 mee bezig is geweest. Ze had een keurig boekwerk afgeleverd (224 bladzijden), een blad met stellingen en ze had zich, zo kennen we haar, terdege voorbereid op de kritische vragen waarmee volgens het protocol door de zes leden van haar promotiecommissie geconfronteerd zou gaan worden. Al wist ze natuurlijk niet wat die zouden vragen. Het moet een intimiderend gezicht geweest zijn: na een dreunende klop op de vloer stond het hele publiek op, waarna er acht gestalten in zwarte toga naar binnen schreden. In doodse stilte. Daarna moest Leonie plaatsnemen achter het spreekgestoelte en zich naar beste kunnen verweren tegen de kritische vragen, al werden die steeds ingeleid door waarderende woorden. Na precies een uur klonk weer de dreun van de staf van de pedel, gevolgd door de bevrijdende woorden ‘hora est’. Mooi geweest. De professoren trokken zich terug en Leonie kon even gaan zitten. Het was volbracht. De bijeenkomst was goed bezocht, onder meer door zo’n vijfentwintig (ex-)Hemusleden die soms wegdommelden tijdens het vragenuurtje, maar des te meer tot leven kwamen tijdens de borrel daarna.
Vrijdagmiddag, drie uur. Het is mooi weer. De wind waait, de golfjes kabbelen tegen het vlot. Het zonnetje schijnt. En Willem Beulink ramt bijna het hek van Hemus uit zijn sponningen. De kofferruimte van zijn stationwagon gaat open en dozen vol planten en struiken komen tevoorschijn. Ook de schop natuurlijk. Beulink is een ervaren tuinman, hij heeft 'groene vingers'. En sinds kort een aantal extra tuintjes om voor te zorgen. Willem is de onofficiële tuinman van Hemus. Zijn 'tuintjes' bevinden zich naast het terras, naast de Villa en de grootste ligt tussen de botenwagen en de ankerplaats van de tragische roeibak. Vlot noemt Beulink, want hij moet zo roeien, de namen van de planten op die hij heeft meegenomen. Niet zonder trots. Ze komen namelijk uit zijn eigen tuin 'ik kan niks weggooien, dus neem ik ze maar mee naar Hemus'. Willem wijst op de plantjes die hij heeft gepoot in het strookje tussen de fietsen en de Villa. 'Kijk eens, wat mooi!' En weer vliegen de plantnamen je tegemoet. Jos Wassink springt in een van de tuintjes en haalt daar een plantje uit. 'Honderd miljoen jaar oud', zegt Willem 'en gebouwd als een meccanodoos. Je kan het zo in nette stukjes trekken'. Willem trekt aan het steeltje om zijn woorden met bewijs te ondersteunen. Het steeltje breekt, maar niet zoals het hoort. Hij haalt zijn schouders op. 'Pas als hij volgroeid is'. Op de vraag van Jos of die deeltjes los verder kunnen groeien schudt Willem het hoofd. 'Denk het niet', zegt hij. Ondertussen staart hij naar het stukgetrokken plantje waarvan hem de naam is ontschoten. De 'grote' tuin, naast de botenwagen is vandaag aan de beurt. Terwijl zijn ploeggenoten ongeduldig wachten, vertelt Willem over de vlinderstruik die hij heeft gesnoeid. Nou ja, compleet afgezaagd. De ruimte die zo vrijkwam is enorm. En rijen met plantjes staan al klaar. De dozen met de 'nieuwe' plantjes ook. Straks na het roeien gaat Willem spitten en poten. Een vraag nog. Die vlinderstruik was enorm. Zijn bladeren vulden volledig de ruimte tussen de botenwagen en de waterkant. Wat heeft Willem met al het groenafval gedaan? Hij wijst naar de andere kant van de werkplaats. 'Dat is daar gedumpt. Hemus is een groene vereniging.'
Leonie had onderzocht waarom dynamische cruisescontrolsystemen ondanks de voordelen, zoals naar verwachting de helft minder files en een kwart minder ongevallen, toch zo mondjesmaat geïntroduceerd worden. Daarvoor had ze gebruikers, vertegenwoordigers van de auto-industrie, overheid en verzekeraars geënquêteerd. Het initiatief, zo werd duidelijk, moest van de industrie komen omdat verzekeraars en overheid er geen haast mee maken. Wanneer de overheid een korting op de aanschafbelasting (BPM) van 1500 euro zou geven, dan zou ongeveer de helft van de gebruikers tot aanschaf overgaan (de systemen kosten tussen 1.000 en 3.000 euro). Maar omdat alleen de duurste merken dergelijke systemen als optie aanbieden, zou het volgens een van de professoren een vreemde indruk maken om juist die dure auto’s te subsidiëren. Misschien, zo veronderstelde hij, dat er schot in de zaak zou komen als ook Toyota, Volkwagen en Opel de voorziening aanbieden als ondersteuning bij het filerijden. Zo’n auto volgt dan automatisch je voorganger – trekt op als die vaart maakt, en remt als je voorganger remt. Het is in het begin een beetje eng, maar als je de techniek eenmaal vertrouwt schijnt het erg ontspannen te rijden. Leonie zelf geeft overigens de voorkeur aan de trein en fiets als het even kan. Momenteel maakt ze met zeven andere Hemusleden een fietstocht langs de Rijn. Want ook van fietsen heeft ze verstand, blijkens haar laatste stelling: ‘De Tour de France is theater en zou zonder dopingzondaars verworden tot een oppervlakkig blijspel.’
Hemus dood: leve Hemus Hemus, de geit die De Maand smoel geeft, is niet meer. Zes jaar geleden kwam Piet Kunst met haar als klein mekkerding op de arm als kado brengen namens de vereniging. De naam Hemus was daarom vanzelfsprekend. De afgelopen jaren heeft ze als oermoeder een hele kudde voortgebracht. Na al een keer een vierling te hebben gebaard, bleken er twee weken geleden maar liefst vijf geitjes geboren te worden. Voor de echte roeiers: dat is een vier met. Dat vijftal bleek teveel. Ze heeft na de worp nog een week geleefd, met een echte opleving vorige week zondag: de hele dag in de wei lekker in de zon. Achteraf gezien was die opleving logisch en prima passend bij haar bestaan als roeigeit: die zondag was de zondag van de Head! Daarna ging het snel mis en is ze ingesukkeld. Voor de jonkies spelen wij 24/7 surrogaatgeit, door met flessen en spenen in de weer te zijn. Pragmatisch als we zijn heeft het mooiste vrouwtje de naam van de moeder overgenomen: Hemus is dood, leve Hemus. Feike Tibben, 27 maart
Hemus op bezoek in Delft: een delegatie van zo’n 25 leden en ex-leden was naar Delft gekomen om te kijken hoe Leonie het kruisverhoor zou doorstaan.
De Maand van Hemus pagina
mei 2011
Op bezoek
Houd je e-mail in de gaten!
De Borgwal | Accent
Groot feest bij Hemus
7
Een groep leden heeft het initiatief voor een groot feest genomen. Het feest bestaat uit een borrel, een maaltijd, live muziek en nog wat leuks. Voor degenen die in de loop van het jaar vrijwilligerswerk doen, is er een special, overdag. Alles op die ene dag, 21 mei. Alle aankondigingen gaan via e-mail en de website.
Al jaren zorgen de leerlingen van de praktijkschool er elke maand voor dat De Maand geniet, gevouwen en ingestoken wordt. Hele generaties hebben eraan gewerkt. Dat zijn niet dus alleen de leerlingen op de foto: andere leerlingen helpen ook mee. Het zijn er teveel om op te noemen. Gedurende een week of 6 hebben ze per dag van de week een vaste ploeg. Daarna wisselt het weer. Vaak zijn ze wel langer dan 1 dag bezig om het blad van Hemus verzendklaar te maken. Uiteindelijk komen alle leerlingen van Accent en de Borgwal in het ABC - het Accent-Borgwalcentrum - en zullen de meesten dus ook meehelpen of meegeholpen hebben aan het werk. De redactie heeft ze bij het vorige nummer een taart gebracht om te laten zien dat we het leuk vinden dat ze dat doen. Op die taart - goed voor 32 stukjes - stond een afdruk van de voorpagina van het nummer dat ze toen gingen klaarmaken. Op de foto van links naar rechts lerares: Hanny en leerlingen Joram, Shivan, Lars, Keylide en Stephanie.
Hoe en wat over het Huis van de Watersport Op het vlot horen we wel eens de vraag 'waarom moeten we eigenlijk hier weg?'. Dat is niet zo'n gekke vraag, want we zijn al tien jaar bezig met nieuwe huisvesting, en in die tijd zijn er vele nieuwe leden verwelkomd. Daarom maar eens een kleine uiteenzetting door de Nieuwbouwcommissie.
Moeten we hier echt weg? Hemus had zo rond 2000 de ambitie en verwachting, mede kijkend naar het aantal roeiers in vergelijkbare steden, door te groeien naar minimaal 500 leden. Die ambitie hebben we nog steeds; sterker nog: we groeien gestaag, en het gaat verder. Toen we die ambitie uitspraken, en dat meldden aan de gemeente, kregen we te horen dat op de huidige plek geen enkele uitbreiding van de bebouwing zou worden toegestaan. We hadden toen al de Villa en de werkplaats neergezet. Illegaal, maar gedoogd omdat de gemeente wist dat we een nieuwe plek zochten. Moeten we naar die plek verderop? De zogenaamde MOB-locatie - tegenwoordig beter aan te duiden als 'in de schaduw van het ziekenhuis' - ligt 500 meter verderop langs de Eem. Uit een locatiestudie in 2004 kwam die als meest geschikte vestigingsplek uit de bus. Het college van B&W raadde in eerste instantie verder onderzoek naar deze locatie af, omdat de grond, lopende het locatieonderzoek, aan het ziekenhuis was verkocht. De gemeenteraad nam vervolgens het amendement Barendregt aan, dat het college opriep huisves-
ting op de MOB-locatie mogelijk te maken. Dus werden alle inspanningen daarop gericht, vanaf dat moment in steeds betere samenwerking met de gemeente. Binnen Hemus werd voor iedere stap in ALV's toestemming gevraagd en gekregen. Wat is nu het probleem waarover ik in de krant las? Om bij de MOB-locatie genoeg ruimte te maken moet de dijk een stukje landinwaarts worden verschoven. Wij moeten dat betalen. De grond waar die dijk op komt is eigendom van Meander. Hemus heeft voor die grond, gebaseerd op een extern taxatierapport van het waterschap, 1 ton op de begroting staan, en zal niet meer dan dat betalen. Het ziekenhuis vraagt echter het viervoudige. Hierover onderhandelen gemeente, waterschap en ziekenhuis met elkaar. Hemus is geen partij in de onderhandelingen omdat niet Hemus maar het waterschap de eigenaar van de dijk wordt. B&W vraagt de gemeenteraad nu of het gat van 3 ton betaald kan worden uit de sportbegroting. Hemus is daar tegen: de hoge vraagprijs van Meander heeft niets met sport te maken.
En de Reddingsbrigade? De Reddingsbrigade heeft beslist dat men geen plek in het Huis van de Watersport wil huren. Zoals tijdens de ALV van maart al werd gemeld heeft dat geen financiële consequenties voor Hemus omdat de geplande huur overeenkwam met de extra kosten. Door die extra's te schrappen, is het effect van het wegblijven van de Reddingsbrigade per saldo nul. Ik hoorde dat Elzenaar zijn land en opstallen wil verkopen? Dat is inderdaad een mogelijkheid. Alleen zijn er dan een paar problemen die om een oplossing vragen. De loodsen van Elzenaar bevatten asbest, zo is recent gebleken. Daarom is de ergometerruimte ontruimd. Verdere maatregelen zijn volgens de geraadpleegde specialisten vooralsnog niet nodig. Maar stel dat wij eigenaar van het spul worden, dat moet dat zonder asbest zijn. De plannen van de gemeente met De Schans zijn nu dat het een wandelgebied met fietspad wordt, waarbij De Schans ter hoogte van De Eemkruisers met een slagboom wordt afgesloten. Autoverkeer wordt verboden, parkeren ook. De gemeente wil ons daar nu dolgraag weg heb-
ben, en ziet, zoals ze dat zelf uitdrukt 'planologische problemen' als we daar zouden blijven. Een nieuw probleem is dat de Havenweg een aanlegplaats voor woonboten wordt. Dat betekent dat er daar aan twee kanten woonboten komen te liggen. Ze mogen 8,50 meter het water in steken. De rivier wordt dan nogal smal, met kans op aanvaringen. Grote onbekende is bovendien de prijs die Elzenaar voor zijn grond en opstallen zal vragen. Daar zijn al wel indicaties voor, maar die zijn voor ons niet op te brengen en het is nog te vroeg om daarop in te gaan. Is er dan niks pro Elzenaar? Natuurlijk wel: het is een leuk plekje. De loodsen lijken karakteristiek voor de streek en ze zouden deels in stand kunnen blijven. Na sloop van de Villa en de werkplaats kunnen we de huidige vloot er met enige creativiteit in onderbrengen. Op een deel van de footprint van de achterste loods kunnen we een nieuwe clubhuis maken. Er blijven dan toch nog veel problemen en financiële risico’s. En nu? Op 10 mei vergadert de gemeente-
raad waarschijnlijk over de ontstane situatie. Wat daar uit komt, is de vraag. De kans dat de gemeentelijke begroting nog ergens ruimte biedt om aan de vraagprijs van Meander tegemoet te komen lijkt heel klein. Tenzij het ziekenhuis alsnog een reële prijs vraagt. Als de MOB-locatie niet zou lukken is voor ons Elzenaar een terugvaloptie omdat alle andere opties in het verleden waren afgevallen. Er moeten dan nog wel oplossingen komen voor de genoemde problemen bij Elzenaar en daar is de gemeente ook weer bij nodig. Aangezien er vele jaren verstreken zijn sinds de zogenaamde 'locatiestudie' sluiten we niet uit dat er nieuwe en betaalbare plekjes langs de Eem zijn gekomen die heel geschikt kunnen zijn. Daarom verzoeken we de gemeente om, bij de noodzaak om terug te vallen, niet alleen te focussen op Elzenaar maar ook om ons heen te kijken naar andere geschikte plekjes.
De Maand van Hemus mei 2011
pagina
8
Zaterdag 24 september | www.eemhead.nl
Onze eigen Eemhead De voorbereidingen voor de achttiende editie van de Eemhead zijn al in volle gang. De Eemhead: een wedstrijd voor alle roeiers, met zo’n 125 tot 150 boten uit het hele land. Voor alle roeiers: als je nog niet zo lang bent afgeroeid, dan doe je mee in een C-boot. Wat is er mooier dan een thuiswedstrijd als eerste wedstrijd? Meer ervaren roeiers doen uiteraard mee in glad materiaal. De Eemhead: een gezellige dag met veel prettig gedoe in het water en op de kant. Waarom nu al deze grote aankondiging? Dan kan je een ploeg vormen, gaan trainen, je techniek bijschaven, een keertje als proef kijken hoe lang je erover doet, wat aan je conditie schaven... Doe je niet mee? Kom dan in elk geval kijken, of steek een handje uit bij de organisatie als je dat gevraagd wordt. Elk jaar gebruiken we een foto van het voorgaande jaar op het affiche. Deze keer is dat een foto van René Uitham: een en al dynamiek!
