De geschiedenis van Itter Vondsten van een zwaardkling en een randsteenbijl uit dezelfde tijd, wijzen er op dat in dit gebied rond 1500 v Chr. al mensen woonden. Dat deze bewoning duurzaam was, blijkt ook uit de vondsten van koperen munten uit de Romeinse tijd en een geschrift (brief van de veroveraars Rätiens Drusus en Tiberius aan hun moeder Livia) uit dezelfde tijd. Ook de oude boerderijnamen Rieswegen, Riesberg, Nasen, Laiming, Parm enz. laten zich terug herleiden naar de ontstaansgeschiedenis van het dorp. De naam Itter is door de geschiedenisschrijvers nooit ondubbelzinnig verklaard. In 902 volgde de schenking van het Brixental door Radolt, de graaf van het Inntalgau, aan de bisschoppen van Regensburg. Deze bouwden in Itter een burcht als teken van hun overheersing. In 1241 sloten Bischof Siegfried van Regensburg en Pfalzgraf Rapoto III. van Spenheim-Ortenburg vrede: Rapoto doet afstand van de burcht en het dorp Itter (eerste vermelding in een oorkonde, van het dorp Itter) en de beschermingsvoogdij over het hele Brixental tegenover de bisschoppen van Regensburg. 1250-1320 Tijd van de Velber Aan dit geslacht was alleen het regenburgse gebied verpandt. Ze plunderden de ondergeschikte boeren zo erg en onderdrukten ze zo vreselijk, dat sommigen uit dit gebied naar de Pinzgau vluchtten. Na 478 jaar eindigde de heerschappij van de bisschoppen van Regensburg.
1380-1803 Salzburger regentschap In 1380 verkreeg aartsbisschop Pilgrim II. van Salzburg – eerst voorlopig – en in 1384 helemaal, voor het totaabedrag van 26.000 hongaarse guldens het rechtsgebied Itter van bisschop Konrad van Regensburg. Salzburgse oppassers en landsrechters zorgden voor het bestuur en de rechtspraak.
Van kerkelijke naar wereldse heerschappij 1803: aartshertog Ferdinand, vroeger groothertog van Toskane, wordt als keurvorst ook heerser over het Brixental (keurvorstelijke-salzburgse periode) 1805: na de „vrede van Pressburg“ verviel het gebied aan Oostenrijk (keizerlijkeoostenrijkse periode) 1809: door het „Wiener Traktat“ van 14 oktober 1809 vervalt ook het Brixental aan Beieren (koninklijke-beierse periode) 1816: volgens de beschikkingen van het „Münchner Staatsvertrag“ van 14 april 1816 komt ook het Brixental weer onder Oostenrijkse heerschappij.
In hetzelfde jaar wordt het Brixental met het vroegere kroonland Tirol verenigd, die tirools-salzburgse grens aan de ingang van het Brixental wordt weggeruimd. Wij Brixentaler zijn daarmee de „jongste Tirolers“.
Afwisselingsrijke geschiedenis van Schloss Itter In 1812 werd de hele burcht door de beierse regering (destijds, in de napeleonische tijd behoorde ook het Brixental bij Beiern), voor 15 gulden aangeboden aan de gemeente Itter. De kocht de burcht en gaf vervolgens grote delen vrij aan de boeren om af te breken. Zo werden het kramershuis (tegenwoordig gemeentehuis) en het Ittererwirtshaus uit de stenen van de burcht gebouwd. In 1878 kocht Paul Spieß, een rijke Münchner, de burcht voor 3.000 gulden. Hij liet de burcht in de huidige vorm op- en uitbouwen en nog een 10 meter hoge puntige toren er op bouwen. In 1884 kocht de beroemde concertpianiste Sophie Menter de burcht. In deze periode werden op Schloss Itter glanzende feesten gegeven en beroemde gasten zoals de componisten Franz Liszt, Peter J. Tschaikovsky en A. Rubinstein ontvangen, zodat Schloss Itter het culturele centrum van het hele gebied werd. In 1902 verkocht Menter de burcht aan Eugen Mayr uit Berlijn. Deze restaureerde vrijwel alle oude gebouwen, bouwde een aantal nieuwe delen bij en vulde het hele gebouw met kunstvoorwerpen. In 1925 kwam de burcht in het bezit van de toenmalige plv. Provinciale hoofdman van Tirol, advocaat Dr. Franz Grüner. Ook hij stak veel geld in de burcht en zijn bekende verzamelingen en sculpturen, die hij in de burcht onderbracht.
In 1942 vond voor korte tijd een vereniging, namelijk de „Deutsche Bund zur Bekämpfung der „Tabakgefahren“ een bestaansrecht. 1943 – 1945 was de burcht in beslag genomen door het duitse leger en werd gebruikt als buitenpost van het concentratiekamp Dachau. In deze periode werden belangrijke franse politici (ministerpresident Paul Reynaud, minister van buitenlandse zaken Edouard Daladier e.a.) en generaals (Weygand, Gamelin u.a.) in de burcht gevangen gehouden. Hierdoor kwam het op 5 mei 1945 tot een gevecht tussen amerikaanse soldaten en de duitste troepen, die de burcht beschoten, waarbij deze beschadigd werd. Na het einde van de oorlog verkocht Dr. Grüner zijn bezit in Itter aan Ernst Zwickel die het in 1945 verkocht aan Wilhelm Woldrich, hotelier uit Innsbruck. De burcht werd nu omgebouwd tot hotel, een garagegebouw van drie verdiepingen werd opgebouwd en een buitenzwembad aangelegd. In 1964 verkreeg mw. Bettina McDuff uit Australië, een vennoot van de Ankerbrotwerke in Wenen, het hotel via een veiling voor ca. 2,5 miljoen Oostenrijkse Schilling. In deze periode probeerden enkele pachters het hotel succesvol te voeren, wat helaas nooit echt goed heeft gefunctioneerd. In 1972 kocht dhr. Kouding het hotel en vanaf dit moment verschijnt als eigenaar de ITTAG, een vennootschap met hoofdkantoor in Liechtenstein, in het kadaster. Sinds het begin van de jaren tachtig is de heer Dr. Ernst Bosin eigenaar van deze vennootschap en daarmee eigenaar van Schloss Itter. Hij doet veel moeite om het gebouw en alles er omheen in goede staat te houden en gebruikt de burcht als woonhuis voor zijn gezin.
Het bloedgerecht Met een oorkonde van 14 januari 1514 verkocht keizer Maximilian I. aan aartsbisschop Leonhard von Salzburg het hoge gerecht in Itter voor 2000 gulden. Op de landsgrens van Tirol „am roten Bühel“ wird een galg gebouwd. Een andere rechtsplaats was het zogenaamde „Freiplatzl“ op het Schmiedfeld, waar vroeger het, tegenwoordig langs de weg staande, weerkruis was opgesteld. Later stond de galg in Hopfgarten bij de boerderij „Ramstät“ (komt van ravenplaats).
Samenvatting en gegevens Itter Inwoners: Zeehoogte: Huishoudens: Oprichting: Oppervlakte: Burgemeester: Wapen:
1060 704 m 440 erste Erwähnung: 902 10,44 km2 Gratt Johann Burcht en zwaard in het wapen van de gemeente Itter herinneren eraan dat hier door de eeuwen heen het hooggerechtshof, dat o.a. over lijf en leden mocht beslissen, gevestigd was.
Bezienswaardigheden Schloß Itter Schloss Itter staat op een burchtheuvel aan de ingang van het Brixental. Vanaf hier werd vroeger de toegang in het dal gecontrolleerd. Daarnaast is het ook langere tijd de grensburcht geweest, eerst tussen Beieren en Tirol, later tussen Tirol en Salzburg. Al voor een groot deel tot ruïne vervallen, is het in de tweede helft van de 19e eeuw in een romantische fantasie-stijl gerestaureerd en weer opgebouwd. In de tweede wereldoorlog heeft de burcht gediend als buitenpost van kamp Dachau. Hooggeplaatste franse politici en militairen zijn hier gevangen gehouden. Tegenwoordig is Schloss Itter privébezit en wordt daar ook voor gebruikt en is daarmee niet openbaar toegankelijk. Gegevens over de burcht: Gebouwd in 90. De „Regalisminister“ van koning Rathold en mw. Adelonna schenken de burcht Ütter aan het bisdom Regensburg. Door vele twisten en financiële crises, boerenopstanden en verkopen, wisselt de burcht Itter van 902 – 1986 een ongelooflijke 15 keer van bezitter.
Parochiekerk zum Hl. Josef gebouwd rond 1763/64, Rococo de schilderijen van de 3 rococo-altaren werden geschapen door Peter Anton Lorenzoni rond 1770. Plafondschilderingen door Johann Weiß
Rosenweg Langs de in de zomer van 2008 geopende Rosenweg, leert u de geschiedenis van de roos kennen. De waterlelie (seerose)vijver nodigt uit tot een langere pauze.
