De Cameraad is het verenigingsblad van Fotoclub Bilthoven e.o

De

De Cameraad is het verenigingsblad van Fotoclub Bilthoven e.o.

De

Cameraad – september 2015 34e jaargang nr. 7

Inhoudsopgave Van het bestuur – Wim Kastelijn Van de redactie – Tiemen van der Worp Vooruitblik Zomerexpo

3 4 5 5

Jaarthema Fotograaf van de maand september – Nel Dijksma Fotograaf van de maand – schema Toegelicht: Het zone-systeem – Tiemen van der Worp

5 6/10 11 11/15

Expo in Het Lichtruim Zomerexpo – fotografische impressie De FCB in het nieuws

15/16 17 18

Het 7e lustrum Tip van Nel Wim W. in de krant De Achterkant – Tiemen van der Worp

19/21 22 22/23 24

Informatie over Fotoclub Bilthoven e.o. Voor meer informatie over de FCB: http://www.fotoclubbilthoven.nl. De leden beschikken over een lijst met foto’s, namen, adressen, telefoonnummers etc., van bestuur en andere leden.

Colofon De Cameraad Redactie en lay-out: Tiemen van der Worp



Beheer op de website: Sijt de Bie

© De teksten en de foto’s in ‘De Cameraad’ zijn auteursrechtelijk beschermd. Overname zonder toestemming van de redactie is op geen enkele wijze toegestaan.

- 2 van 24 -

De

Cameraad – september 2015

Van het bestuur – Wim Kastelijn

En dat was-ie dan: de vakantie Voor de meeste mensen is de vakantie een periode van uitrusten en nieuwe energie opdoen om er weer een jaar tegenaan te kunnen. Maar niet voor de fervente fotograaf. Dit is de periode om je hobby te beoefenen en de meesten van ons komen daarna dan ook thuis met geheugenkaartjes vol foto’s die kritisch bekeken moeten worden en waar meestal nog volop aan te sleutelen is. Helaas komt de doorsnee hobbyfotograaf dus niet uitgerust terug, maar heeft hij meer werk dan voordat hij met vakantie ging. Dat is in ieder geval bij mij zo; iets waar ik mee zal moeten leven. Daar komt bij dat onze jaarexpositie in de Traverse meestal ook in de vakantieperiode plaatsvindt. Zo ook dit jaar. Op dit moment hangen onze Toppers in de Traverse van het gemeentehuis. Het is een mooie expositie geworden en zeker een bezoekje waard. Tot 15 september kun je daar nog terecht. Veel dank aan al degenen die meegeholpen hebben de expositie in te richten. Vooruitkijkend kan ik melden dat het komend half jaar weer heel interessant belooft te worden. Niet alleen het eigen fotowerk zal de nodige aandacht krijgen, maar ook het werk van gasten. Binnenkort zullen jullie het volledig programma op onze website kunnen vinden. Daarnaast spelen we met de gedachte om een foto-expositie te houden in het Bezoekerscentrum Bosgebouw Beerschoten. Dit is het gebouw van waaruit we onze lustrumwandeling maakten. Fotowerk dat gemaakt is tijdens onze wandeling zou daar een mooie plaats kunnen krijgen. Tot slot kijken velen uit naar de Safari die komend seizoen nog op de rol staat. Kortom, voorlopig valt er niet veel uit te rusten. Wim Kastelijn

- 3 van 24 -

De


Van de redactie

Huisgemaakt Zo af en toe blijft mijn oog haken aan een woord dat ik al vele malen eerder heb laten voorbijgaan. Enige tijd geleden zag ik weer eens het woord ‘huisgemaakt’ staan. De context was een menukaart in een deftig restaurant en het ging over ‘huisgemaakt ijs’ als onderdeel van een toetje. Eh… nagerecht. Eh… dessert. Als je zo’n woord als ‘huisgemaakt’ een paar keer leest en prevelt wordt het steeds vreemder. Ik snap wel dat ‘ze’ dat ijs waarschijnlijk niet kant-en-klaar hebben gekocht en dat ze er in de keuken een ijsmachine of iets dergelijks voor hebben gebruikt, maar wat is de meerwaarde van ‘huisgemaakt’? Is de kok een betere ijsbereider dan de vaklui/operators in een ijsfabriek? Zou heel goed kunnen, maar waar zou dat uit moeten blijken? De vreugde van de maaltijd verdraagt het wel dat ik er de bediening opgewekt maar eens naar vraag. Domdomdom! De jongedame kijkt me even wat glazig (gelukkig niet ijzig) aan en antwoordt dan in de trant van: ‘Ehhhhh..We hebben het zelf gemaakt’. Nog meer onduidelijkheid. Hoezo ‘zelf’ gemaakt, er is toch een machine o.i.d. voor nodig? Hulpeloze blik naar de keuken, geërgerde blikken van disgenoten, waarin ik lees: ‘Jij ook altijd!’ Ze hebben gelijk, ik heb de coupe met het ‘huisgemaakte’ ijs dus maar braaf besteld. Het ijs was lekker. Maar ik zal nooit weten wat het verschil in smaak is met niet-huisgemaakt ijs. En ik vind het steeds meer een krankjorum woord, inhoudsloos en slecht Nederlands. Ik denk hier nog wel eens aan, als de discussie in de FCB weer eens gaat over het wel of niet op een ‘eigen’ printer afgedrukt hebben van fotowerk. Wellicht zit er een sfeer van ambachtelijkheid in het gebruik van de eigen printer: de keuze van de inkt, het kleurenprofiel en het papier. Maar de techniek bepaalt uiteindelijk welke inkt hoe en waar op het papier wordt gespoten. De vraag is dan of een ‘ambachtelijk’ afgedrukte foto merkbaar over meer kwaliteit beschikt dan een ‘lap van het Kr**dvat’. Sterker nog: zouden we het verschil kunnen zien? Dubbelblind gerandomiseerd onderzoekje misschien? Toch maar niet: laten we onze aandacht, zoals altijd, maar blijven geven aan wat onze medeleden voor ons hebben geprint. Of hebben laten printen. Ook het komende clubseizoen weer. Veel plezier! Tiemen van der Worp - 4 van 24 -

De


Vooruitblik De vaste clubavonden vallen - met enkele uitzonderingen - op de 2e en de 4e maandag in de maanden september t/m juni. Ze duren doorgaans van 20.00 tot ca. 22.15 uur.

Data en onderwerpen t/m september 2015 Tot 15 september: Jaarlijkse Zomerexpo in de Traverse van Jagtlust 14 september: Eigen werk (bijv. lustrum- en vakantiefoto’s)  28 september: Series – maximaal 5 foto’s per serie. Onder een serie wordt verstaan een aantal foto’s die qua onderwerp, thema, kleur en/of vormgeving als een samenhangend geheel zijn te beschouwen. Om praktische redenen is het maximum een serie van 5.  12 oktober: Workshop door Armand Jongejans - Fotojournalistiek -1e avond van een serie van 2.  26 oktober: Presentatie door de Werkgroep Projecten. De werkgroep verzorgt foto’s op verzoek van derden die werk verrichten zonder winstoogmerk. Coördinator: Yvon Müller.  

Overige data t/m juni 2016 De overige data van de clubavonden in het seizoen 2015-2016: 9/11, 23/11, 14/12, 21/12, 11/1, 25/1, 8/2, 22/2, 14/3, 21/3, 11/4, 25/4, 9/5, 23/5 en 6/6

Zomerexpo Tot 15 september is onze jaarlijkse Zomerexpositie te bewonderen in de Traverse van ‘Jagtlust’, tijdens de openingsuren van het gemeentehuis. Er hangen/staan ca. 55 foto’s van onze leden. Sijt de Bie heeft daarnaast een mooie doorlopende digitale presentatie gemaakt van ook andere fraai fotowerk van clubleden. Deze presentatie is op twee monitoren in de exporuimte te bewonderen. Zie ook pagina 17, met een impressie van de inrichting van de expo.

Jaarthema 2015 Het jaarthema voor 2015 is:

ACTIE !!!! Ieder kan het thema naar eigen idee vormgeven. Presentatie: december 2015. - 5 van 24 -

De


Fotograaf van de maand – Nel Dijksma

Sinds september 2014 heb ik tijdens bezoeken aan diverse steden heel mooie kunst in prachtige - maar niet alledaagse – musea mogen bewonderen. Zo heb ik van mijn eigen culturele jaar genoten. De foto van de maand is genomen in het Tinguely Museum in Bazel. In de gang waar informatie, brieven, posters, tekeningen over en van de kunstenaar waren opgehangen, werd ik getroffen door de horizontale en verticale lijnen, het zonlicht dat van buitenaf in de ruimte schijnt en het contrast tussen licht en donker. Mijn vriendin was zo vol aandacht voor de informatie, dat zij absoluut niet merkte dat ik deze foto maakte. Dit museum is gewijd aan Jean Tinguely. Deze kunstenaar was in de jaren ‘50 actief met abstracte kunst, gemaakt van alledaagse materialen. Op basis van een tandradmechanisme kwam het kunstwerk in beweging.  De foto met de houten stoelen geeft een blik op de rivier vanuit het museum.  Dit voorjaar heb ik samen met een aantal leden van de FCB het Landschapspark Duisburg bezocht, in combinatie met een bezoek aan CEWE. De structuren van deze gigantische 'industriekathedraal' uit het begin van de 20e eeuw hebben een heel speciale bekoring. Binnen in hoogoven nummer 5 kijk je in de gigantische giethal. Buiten is de stalen reus begaanbaar tot aan de top; dat biedt, op een hoogte van ongeveer 70 meter, een prachtig panorama-uitzicht. - 6 van 24 -

De


In Rome hebben John en ik een paar bijzondere musea bezocht. De villa Galleria Borghese is een museum op zich. Hier ben ik een fan geworden van de beeldhouwer Bernini. Zijn beelden zijn zo gedetailleerd en levensecht. Je wordt er stil van. De beeldengroep Apollo en Daphne heeft Bernini tussen 1622 en 1625 vervaardigd. Het beeldhouwwerk is 246 cm hoog. Het beeld laat het moment zien dat de zonnegod Apollo Daphne van achteren belaagt en zij in een laurierboom verandert. Apollo is hartstochtelijk verliefd op Daphne, maar zij beantwoordt zijn liefde niet. Behalve in de ‘klassieke’ musea zijn we in Rome ook in de Centrale Montemartini en MAXXI geweest. De Centrale Montemartini was een nog tot 1963 functionerende elektriciteitscentrale, in 1911 opgetrokken naar een ontwerp van Ir. Giovanni Montemartini. De centrale was nodig omdat er een wereldtentoonstelling in Rome zou plaats vinden. De centrale als zodanig is langzaam buiten gebruik geraakt. De ruimte werd als opslagplaats gebruikt, totdat de Capitolijnse Musea er de perfecte plek in zagen om dat deel van hun collectie dat door ruimtegebrek in de kelders lag, alsnog tentoon te stellen. Hierdoor huist in de oude elektriciteits-

centrale Montemartini tegenwoordig een geweldige collectie antieke sculpturen en andere kunstwerken uit de oudheid. Een schitterend contrast! Het MAXXI-museum is een museum voor o.a. moderne en eigentijdse kunst. De volledige naam van het museum is Museo Nazionale delle Arti del XXI Secolo. Het museum is sinds 2010 geopend. Dit is het eerste museum in Italië dat zich - 7 van 24 -

De


richt op de kunst en architectuur van de laatste honderd jaar tot nu. Tijdens ons bezoek was er een expositie met de titel Good Luck van Lara Favaretto. Thuis hebben we uitgevonden dat met Good Luck voor de eerste keer 18 van de 20 cenotafen werden gepresenteerd die de kunstenaar heeft gemaakt als eerbetoon aan personen die veel betekend hebben voor de maatschappij, maar in de vergetelheid zijn geraakt. Een cenotaaf (uit het Grieks: kenos = leeg, taphos = graf) is een grafteken dat al sinds de klassieke oudheid wordt opgericht ter nagedachtenis van overledenen van wie het stoffelijk overschot elders verkeert of onvindbaar is. In de messing dozen zitten de persoonlijke bezittingen van de overledene. De spullen vervangen de overblijfselen en liggen in het hart van de cenotaaf. Deze is verzegeld, gelast en kan niet worden geopend. De messing gloed geeft een mysterieus gevoel en door de vormgeving verandert het beeld steeds. Let ook op de aarde bovenop de cenotaaf Iets totaal anders hebben we gezien in Wroclaw (v/m Breslau) in Polen. Een panoramaschilderij à la Panorama Mesdag. Voor het doek dat 120 meter lang en 15 meter hoog is, is speciaal een rond gebouw ontworpen (‘rotonde’). Uitgebeeld wordt de veldslag bij Raclawice (1791), waarbij de Polen onder leiding van Tadeusz Kociuszko de Russen versloegen. - 8 van 24 -

De


Het panorama is in 1894 gemaakt door een groep vooraanstaande schilders, o.a. Jan Styka en Wojciech Kossak. Het is enorm knap gemaakt. Wanneer je ervoor staat, heb je het gevoel midden in de strijd te staan. Het panorama in Wroclaw is één van de vier nog bestaande geschilderde panorama’s in Europa. Nel Dijksma

Bron Portret Jean Tinguely en foto Panoramarotonde Wroclaw: Wikipedia

Technische specificaties Foto van de maand: Camera Objectief Brandpunt Diafragma Sluitertijd ISO-waarde Datum opname Bewerking

Nikon V 1 10 - 30 mm 10 mm f /4 1/200 sec 100 1 oktober 2014 In Photoshop in zwart-wit overgezet, helderheid en contrast aangepast en iets verscherpt.

De afdruk op papier wordt verzorgd door

Hessenweg 153, De Bilt.

- 9 van 24 -

Cameraad – september 2015 Foto van de maand De

- 10 van 24 -

De


Fotograaf van de maand - schema  Rooster voor de komende maanden: oktober november

Piet van Trigt Nathalie van der Poel

december

Sijt de Bie

Voor opname in de eregalerij van Fotografen van de maand: Graag je foto sturen naar [email protected]. Naast de foto van de maand ontvangen we graag nog een paar foto’s in de sfeer van of rond het onderwerp/thema van de foto van de maand. De foto van de maand moeten worden ingeleverd in .jpg, in de oorspronkelijke kwaliteit - dus niet ‘verkleind’ - voor het behouden van zoveel mogelijk kwaliteit in de afdruk. Graag ontvangen we de begeleidende tekst (bijvoorbeeld het verhaal van de totstandkoming van de foto, de omstandigheden etc.) en de technische gegevens, in Word. Inleveren s.v.p. uiterlijk halverwege de maand vóór die van plaatsing. De maker ontvangt een afdruk van ca. 30 x 45 cm, verzorgd door Foto Brouwer. De foto’s komen ook op de FCB-website te staan. Nog niet bekend is hoe de situatie per 1 januari 2016 zal zijn t.a.v. De Cameraad en dus de rubriek ‘Fotograaf van de maand’.

Toegelicht: Het zone-systeem – en andere opties In mei 2015 kregen we bezoek van Fotoclub Zone V. In die naam zit een verwijzing naar het al vaker in onze club genoemde ‘zone-systeem’, een specifieke werkwijze in de fotografie. Hierbij een toelichting.

Uit de analoge fotografie Het zone-systeem is een methode om op systematische wijze fotografische afdrukken precies zo te krijgen als de maker ze voor ogen had. Het systeem is bedacht door de Amerikaanse fotograaf Ansel Adams (1902 – 1984) en is gebaseerd op previsualisatie van de afdruk op basis van het waargenomen beeld. Onder previsualisatie verstaan we hier het – letterlijk - voorzien hoe Ansel Adams een fotoafdruk er uiteindelijk uit zal gaan zien. Het is een vaardigheid die meestal pas door veel ervaring ontstaat en sommige mensen hebben er gewoon geen enkel gevoel voor. Anderen vinden de werkwijze in het geheel niet interessant: te lastig, te technisch o.i.d. - 11 van 24 -

De


Middels het zone-systeem verdeelt de fotograaf zowel het waargenomen beeld, het negatief als de afdruk in maximaal 10 zones (gradaties): van detailloos donker oplopend naar detailloos licht. De zones zijn genummerd van 0 tot 9 hebben de volgende betekenis: Zone 0 Zone I Zone II Zone III Zone IV Zone V Zone VI Zone VII Zone VIII Zone IX

maximaal haalbaar zwart van het afdrukmateriaal bijna zwart net onderscheidbare structuur in donkere delen van het beeld schaduw met structuur gemiddeld donker, schaduwpartijen middengrijs, 18% grijskaart blanke huid in zonlicht licht met structuur laatste sporen van structuur i lichte delen van het beeld maximaal wit van het afdrukmateriaal

Door een consequente methode van belichten, het ontwikkelen van de film en het afdrukken op papier is vooraf te bepalen hoe de contrastomvang van het waargenomen beeld past op de contrastomvang op het negatief en op het papier. De standaard-afwerkmethode gaat uit van een contrastomvang van 10 diafragmastops in het originele beeld; met een adequate ontwikkeling van het negatiefmateriaal kan dit aangepast worden naar 8, 9, 11 of 12 stops. Bij de opname wordt dus al bepaald hoe de negatief- en het positiefmaterialen ontwikkeld moeten worden. Door belichting van film of papier ontstaat een ‘latent beeld’: het is gevormd, maar is nog niet zichtbaar. Dat zichtbaar maken gebeurt door chemische ontwikkeling. Factoren die er toe doen bij het zichtbaar krijgen van het latente beeld: de chemische eigenschappen van de ontwikkelvloeistof, de ontwikkeltijd, temperatuur en beweging (kiepen en/of schudden van de ontwikkeltank bij filmontwikkeling, heen en weer bewegen van het belichte fotopapier in de ontwikkelschaal o.i.d.) en het gebruik van stop- en/of fixeerbad. Om de contrastomvang en belichting goed te kunnen bepalen is een spotmeter nodig; hiermee kunnen de elementen in het beeld in de juiste zone geplaatst worden. Een beeld met een extreem hoog contrast wordt zo belicht en ontwikkeld dat het beeld op het negatief vrij zacht is en in de donkere kamer goed af te drukken is. Omgekeerd kan een beeld met weinig contrast - door het negatief extra lang te ontwikkelen - worden omgezet naar meer contrast voor een betere afdruk. Het moge duidelijk zijn dat je voor deze manier van fotograferen en beeldafwerking de tijd moet nemen. In de huidige praktijk van onze fotoclub zijn - 12 van 24 -

De


er nog maar weinigen die in de donkere kamer (doka) werken of daar zelfs ooit maar enige ervaring in hebben opgedaan.

In de digitale fotografie Met het beschikbaar komen van digitale camera's is een deel van de ideeën achter het zonesysteem min of meer overbodig geworden, omdat achteraf via geschikte software veel kan worden aangepast, zowel in bestanden in RAW (optimaal, want onbewerkt) als in JPEG (beperkt, door min of meer sterke beeldcompressie). Die aanpassingen in RAW na de opname worden vergeleken met het ontwikkelen van het latente beeld in de doka. Het afdrukken op papier in de doka wordt weer vergeleken met het printen van een digitaal bestand. Daarbij zijn o.m. bepalend voor het resultaat: het al dan niet gebruiken van kleurprofielen, de eigenschappen van de printer en de printerinkt, de kalibratie van de monitor en niet in het minst de eigenschappen/ karakteristieken van het te gebruiken fotopapier. Een aantal van de uitgangspunten is echter nog steeds zeer bruikbaar. Zo kan bijvoorbeeld gebruik van een spotmeting inzicht geven in de helderheid van de lichtste en de donkerste partijen. Wanneer de contrastomvang groter is dan de camera kan registreren (vaak een verschil van 10 stops), kan op basis van de metingen bepaald worden bij welke belichting de belangrijkste beeldpartijen nog goed worden weergegeven en welke geen zichtbare detailinformatie meer zullen bevatten. Er is daarbij een verschil tussen het gebruik van negatieffilm en een digitale registratie. Bij analoge fotografie werd vooral gekozen voor een belichting die een goede doortekening in de donkerste partijen gaf, omdat die na het ontwikkelen van het belichte filmmateriaal niet meer kon worden verbeterd. Bij digitale opnames gaat het er vooral om voldoende detail in de lichtste partijen te behouden, omdat later detailinformatie die bij de opname werd gemist (‘clipping’), niet meer kan worden aangebracht: wat er ook latent niet is, kun je nu eenmaal niet zichtbaar maken. Sommige camera’s geven in de zoeker vóór de opname als waarschuwing aan welke beelddelen ‘overbelicht’ zullen zijn als de belichting niet wordt gewijzigd. De aanpak van het zekerstellen dat de lichtste partijen nog details – ‘informatie’zullen bevatten, wordt in de praktijk vaak nagestreefd door te kijken naar het histogram – zie kader . We horen wel eens het advies: ‘expose to the right – naar rechts belichten’ op basis van het histogram. Moeten ook de lichtste delen nog informatie bevatten? Kijk dan of je de hoeveelheid licht moet verlagen middels diafragma en/of belichtingstijd en/of aanpassing van de ISO-waarde. Het gebruik van het histogram is echter niet volledig betrouwbaar, omdat het is - 13 van 24 -

De


Het histogram van een digitale foto is een grafiek van het aantal pixels per helderheidswaarde. Het gaat dus niet om de kleur. Die grafiek is meestal al in de camera te raadplegen. De hoogte van de grafiek (verticale as) geeft het relatieve aantal pixels weer van een bepaalde helderheid in de foto. De gradaties van helderheid vind je op de horizontale as van het histogram en die lopen van volledig zwart aan de linkerkant tot volledig wit aan de rechterkant, in 256 gradaties, van 0 t/m 255. 0 = volledig zwart, 255 = volledig wit. De vorm van het histogram verschaft dus belangrijke informatie over de foto, maar het histogram is ‘neutraal’, het geeft geen indicatie van ‘kwaliteit’. Het is slechts een registratie: hoe verhouden de gradaties zich tot elkaar?

gebaseerd op een door de camera gegenereerd JPEG-bestand en niet op de in het RAW-bestand opgeslagen informatie (het ‘latente beeld’). Aangezien bij het aanmaken van het JPEG-bestand altijd informatie verloren gaat en bovendien vaak niet volledig inzichtelijk is hoe dat gebeurt, is het histogram van een JPEG-bestand niet een volledig correcte weergave van de in het RAWbestand aanwezige informatie. Een geheel andere optie om de contrastomvang in het uiteindelijke beeld te beïnvloeden is het toepassen van HDR (High Dynamic Range – hoog dynamisch bereik), waarbij meerdere opnames van hetzelfde onderwerp maar met een verschillende belichting en contrastomvang worden gecombineerd: ‘het beste’ van meerdere foto’s in één beeld samengevoegd. Daarvoor kun je de bracketingfunctie in je camera benutten. Deze kun je zo instellen dat je snel achter elkaar drie of meer foto’s maakt met bijvoorbeeld een belichting van -2, 0 en +2 of met 1, 0 en +1 etc., afhankelijk van het aanwezige contrastverschil in de scène. 0 staat hier voor wat de belichtingsmeting aangeeft, de overige cijfers voor respectievelijk onder- en overbelichting - ten opzichte van de ingestelde belichting - met 1 of meer stops. Door de sluiterknop lang ingedrukt te houden neemt de camera snel achter elkaar de benodigde foto’s zodat er zo min mogelijk verandering in de scène kan komen. In een bewerkingsprogramma kunnen de opnames worden samengevoegd tot een beeld met een grote contrastomvang. Op sommige camera’s kun je ook een autobracketing functie vinden: al in de camera worden de beelden samengevoegd tot wat de software van de camera het - 14 van 24 -

De


beste beeld vindt. Zo vergroot je geheel automatisch de contrastomvang binnen een beeld. Gezegd moet worden dat er critici zijn die vinden dat HDR-foto’s vaak een onnatuurlijke uitstraling hebben. Maar wie zegt dat foto’s ‘natuurlijk’ moeten zijn? En wat is er überhaupt ‘natuurlijk’ aan een foto?

De prangende vraag bij dit alles is en blijft: wat ziet of merkt degene die het finale resultaat (een afdruk, een geprojecteerd beeld) onbevangen bekijkt er eigenlijk van, dus zonder weet te hebben van de overwegingen en inspanningen van de fotograaf en bij het ontbreken van anders belichte opnamen/afdrukken ter vergelijking? (Bron: Wikipedia. Bewerking en aanvulling: Tiemen van der Worp)

Expo in ‘Het Lichtruim’ Van 3 juni t/m 8 juli hingen er foto’s van onze leden in Het Lichtruim in Bilthoven. Het waren merendeels foto’s gemaakt rond ons jaarthema ‘Verwarring’, waarvan we de presentatie op 22 december jl. hebben gezien. Ton Bergmans en zijn partner Willy hebben, samen met Sijt de Bie, Nathalie van der Poel en Rob Moget, er een fraai geheel van gemaakt. Ze kregen daarbij de onmisbare hulp van Bob van der Putten van Kunstkring BeeKk, die in actie kwam - 15 van 24 -

De


met een hoogwerker. De foto’s waren al in de voorbereidingsfase zorgvuldig gegroepeerd en elke groep foto’s was voorzien van een zeer verzorgd kaartje met het logo van de FCB en de namen van de fotografen. Een museum zou zich daar bepaald niet voor hebben hoeven schamen. De meeste foto’s zijn te bekijken via de website. Een impressie in enkele beelden. Tiemen van der Worp (

Foto’s: Ton Bergmans (bovenste drie) en Tiemen van der Worp)

- 16 van 24 -

De


Zomerexpo, nog tot 15 september. Op 20 augustus is door de betreffende Werkgroep en een aantal leden de traditionele Zomerexpo van de FCB ingericht in de Traverse van Gemeentehuis ‘Jagtlust’. De expo is te bekijken gedurende de openingsuren van het gemeentehuis. De ca. 55 foto’s en de digitale presentaties bieden een aardige inkijk in de variatie aan fotowerk dat de leden maken. Het had niet veel gescheeld of er was helemaal geen expo geweest, maar uiteindelijk is alles op z’n pootjes terechtgekomen.

Nog tot 15 september!

- 17 van 24 -

De


De FCB in het nieuws Een maand lang konden we genieten van geëxposeerd werk van leden, in Het Lichtruim in Bilthoven. De plaatselijke pers besteedde er aandacht aan. Ook de Zomerexpo in de Traverse van ‘Jagtlust’ kreeg aandacht. Met dank aan onze PRcommissie!

- 18 van 24 -

De


Het 7e lustrum – 1980 - 2015 Op 5 juni jl. was het 35 jaar geleden, dat het besluit tot oprichting van Fotoclub Bilthoven e.o. werd genomen. Aan de basis ervan stonden Han Baartmans en Wout van de Weg (). Het is een goede gewoonte dat we elk lustrum vieren. Voor 1 juni was er al een clubavond gepland. Om precies te zijn: de 665e sinds de oprichting. Deze clubavond werd ter gelegenheid van het 7e lustrum uitgebreid met een excursie op Landgoed Beerschoten aan het einde van de middag en aansluitend een aperitief en een warm en koud buffet in Restaurant De Biltsche Hoek. Rond de 35 leden namen aan één of meer onderdelen deel. De deelnemers aan de excursie verzamelden zich om 16.30 uur bij Het Koetshuis van het Utrechtse Landschap. In twee groepen wandelden we over het landgoed. De ervaren gidsen gaven een deskundige toelichting op allerlei aspecten van Beerschoten: een stukje geschiedenis, de natuur, de ontwikkeling daarvan, de relatie met Huize Beerschoten etc. Er was steeds gelegenheid tot het maken van foto’s. We waren verheugd over de aanwezigheid van onze Franse collega Guillaume Pays d’Ouest, die liet zien dat er ooit andere tijden dan de digitale waren. Even na 6 uur begaven we ons naar De Biltsche Hoek, waar andere leden al een plekje hadden weten te vinden aan één van de gezellig gedekte ronde tafels. Het aperitief ging er vlot in. Er werden aan elk van de tafels pogingen gedaan tot het bespreken van meegebrachte foto’s. Fotoclub, nietwaar? Er was zelfs gelegenheid voor het bespreken van de Foto van de Maand van Kees van Gogh. Ook in De Cameraad bleef het getal 35 niet onopgemerkt. Het warme en koude buffet boden voor ieder de mogelijkheid tot het samenstellen van een uitstekende Foto’s: Gerard Buter feestmaaltijd en met dieetwensen werd rekening gehouden. Al kon een enkeling echt niet zonder het klassieke bakje appelmoesmet-kers…De consumptiebonnen waren niet eens allemaal nodig voor het besproeien van al het lekkers. De afsluiting met vuurwerk, ijstaart en koffie/thee was in stijl. En lekker! Rond een uur of tien kon Wim Kastelein de avond sluiten. We kijken terug op een zeer geslaagde 7e lustrumviering. - 19 van 24 -

De


Met dank aan het bestuur en in het bijzonder Nathalie van der Poel en Rosalie Kummel die een zeer belangrijk aandeel in de organisatie hadden! Hierna een fotografische impressie van de feestelijkheden. Tiemen van der Worp (Foto’s : Auteur)

- 20 van 24 -

De


- 21 van 24 -

De


Tip van Nel – nog t/m 27 september John en Nel Dijksma zijn onlangs in het Afrika Museum (Berg en Dal) geweest waar een fototentoonstelling is van werk van Jimmy Nelson. Jimmy Nelson reisde 4 jaar lang verschillende continenten over en bezocht tientallen inheemse volkeren en portretteerde hen op hun mooist. Met zijn scherpe oog en beheersing van de technische camera realiseerde hij fotografische meesterwerken en een beeldverhaal van verre volken in hun eigen omgeving. Haarscherpe fotografie op wand vullend formaat, omgevingsgeluiden en video maken de tentoonstelling heel levendig. De portretten prikkelen en roepen vragen op. Waar kijken we eigenlijk naar? Wat is de rol van de fotograaf en wat is ons eigen perspectief? De indeling van de tentoonstelling is heel verrassend. Het Afrika Museum zelf is zeker ook de moeite van het bezoeken waard.

( Foto: Jimmy Nelson. Bron: Website Afrika Museum)

Wim W. in de krant Net als vorig jaar verzorgde Wim Westland in de vakantieperiode een aantal weken in De Vierklank een rubriek met macrofoto’s van ‘beestjes’: ‘De schoonheid van de insectenwereld’. Met elke week een andere groep. En als Wim dat doet, dan staat dat voor uitstekende kwaliteit. Geen oerwoud, dierentuin of ver land was er voor nodig. Meestal was de habitat van het kleine spul zijn eigenste achtertuin. Niet alleen de fotografie was boeiend, ook de schriftelijke toelichting - 22 van 24 -

De


was de moeite van het lezen meer dan waard. Zo leerden we over de wapendrager, de kolibrievlinder, de mi-vlinder, het dwergkopje, de gehakkelde aurelia, goudhaantjes, de rozenkever en natuurlijk de snuittor. Om maar een paar schoonheden te noemen. En heel attent is het, dat hij in één van zijn stukjes even naar de FCB verwijst: ‘Met de techniek en het inzicht dat ik bij Fotoclub Bilthoven geleerd heb (…)’ We kijken al uit naar volgend jaar.

- 23 van 24 -

De


De Achterkant – Tiemen van der Worp

Vergane glorie Jeugdsentiment: Vanaf een hoge toren vloog ‘De Pelikaan’ met zijn jonge passagiers langs een kabelbaan naar een sloot, waar het vliegtuig met een klap en veel gespetter op het water landde. Een ongekende sensatie voor het jeugdige publiek anno 1955, waaronder de schrijver dezes. ‘De Pelikaan’, een verwijzing naar de Fokker, die eind 1933 een fameuze snelle retourvlucht (‘kerstvlucht’) Schiphol - Nederlandsch-Indië maakte. Inspiratiebron voor heldenverhalen en blijkbaar ook voor de uitbaters van Speeltuin ‘De Kleine Betuwe’, net buiten Haastrecht. 60 jaar later, anno 2015: de speeltuin is al vele jaren gesloten, goeddeels verwaarloosd. Maar ‘De Pelikaan’ ligt daar nog. Jeugdsentiment voor velen. Voor mij een pelgrimage waard.

- 24 van 24 -

De Cameraad is het verenigingsblad van Fotoclub Bilthoven e.o

Recommend Documents