Classic Cars and Lifestyle Nummer 1 april 2013

Classic Cars and Lifestyle

Nummer 1 april 2013 Goodwood Pressday-Rover P6 is 50-Autotechniek We bakken een Devilscake-Waxcoats-Arundel-Nieuws en meer

Editorial Dit is het eerste nummer van Classic Cars and Lifestyle, het gratis digitale magazine over klassieke auto’s, lifestyle en Engeland. Het idee om een magazine uit te geven is niet van de ene op de andere dag ontstaan. Er waren een hoop vragen die eerst beantwoord moesten worden. Waar moet je beginnen? Wat wordt de doelgroep? Wat is een geschikte naam? Daarom werd er geëxperimenteerd met namen voor het nog uit te geven magazine. De eerste naam die gekozen werd was “The Hare and the Hound”. Omdat het leuk klinkt en omdat ik het bedacht toen Hugh Grant in de film Nothing Hill Julia Roberts wilde interviewen. Hij wist zo snel geen blad te noemen waar hij voor werkte en zag een exemplaar van “Horse and Hound” liggen. Daarop introduceerde hij zich als journalist van dat blad. Horse werd vervangen door Hare maar de gekozen naam zou op geen enkele manier de inhoud dekken. Trouwens er kwam nog meer bij kijken. Hoe zou je een papieren blad onder de aandacht kunnen brengen en kunnen verkopen? Wat zou het niet kosten? Het waren slechts een paar van de vragen die iedere keer boven kwamen. En omdat er geen passende antwoorden waren resulteerden die vragen in uitstel. Toch bleef het idee van een eigen blad spelen. In één keer was daar het ei van Columbus: het moest een digitaal magazine worden. Een paar jaar geleden had men namelijk bij McLaren een enquete gehouden om te kijken of de leden een gedrukt magazine wilden hebben of een digitale uitgave. Bijna unaniem werd er toen gekozen voor een digitale versie. Daarom verschijnt Classic Cars and Lifestyle als free download. Als echte petrolhead moest het natuurlijk over auto’s gaan. Over klassieke auto’s en evenementen en techniek. Er moesten mooie foto’s in komen op groot formaat. Het magazine moest meer te bieden hebben en ook niet autoliefhebbers aanspreken. Namelijk de liefhebbers van lifestyle en van Engeland. Door die combinatie was het vinden van een toepasselijke naam makkelijk. Met trots presenteer ik dan ook het eerste nummer van Classic Cars and Lifestyle Waarin artikelen staan over waxcoats en Arundel, over remmen en de Goodwood persdag, over de Rover P6 en over Keukenhof, over de eerste Tulpenrallye en over de Bollenroute. We gaan ook een cake bakken; een heerlijke devilscake. En er is nog meer te lezen.

Enjoy Jacques van den Bergh Publisher

Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Inhoudsopgave Rover P6 is 50 Arundel en omgeving De eerste Tulpenrallye Keukenhof, een kijkje achter de schermen Bollenroute Autotechniek: over remmen Waxcoats Uit het dagboek van We bakken een Devilscake Goodwood Pressday Het komende nummer Tips voor 2013

Classic Cars and Lifestyle verschijnt vier keer per jaar als free download Contact: Stuur voor vragen of suggesties een e-mail naar de redactie op [email protected] Website http://www.classiccarsandlifestyle.com/ Copyright: Classic Cars and Lifestyle magazine is een uitgave van JB Freelance Journalistiek, Cursussen en Advies. Alle uitgaven zijn beschermd door copyright. De door ons geplaatste teksten en foto's zijn uniek en door ons gemaakt. Daar rusten onze rechten op. Iedere vorm van overname, publicatie, verspreiding en/of vermenigvuldiging zonder voorafgaande schriftelijke toestemming is verboden.


Rover P6 is 50 Zo af en toe kom je er eentje tegen op de openbare weg: een Rover P6. Net zoals andere klassiekers zoals de Volvo Amazon, de Volvo 142 en 242, de Alfa Giulia Super, Peugeot 404, Citroen DS, Mercedes 123 zijn deze Rovers niet erg vaak meer te zien op onze wegen. Zelfs in Engeland, het geboorteland van deze sublieme auto, zie je ze bijna niet meer op de weg. Terwijl het vroeger een hele dure auto was is de waarde van de auto’s nu minimaal. Ik heb het natuurlijk over de viercilinder uitvoering want er is ook een achtcilinder uitvoering geweest maar daar kom ik later op terug. In 1963 zag de Rover 2000 P6 SC het daglicht. Uitgevoerd met een enkele carburateur en voorzien van zeer revolutionaire techniek werd de auto uitgekozen tot auto van het jaar. Het was de eerste keer dat een internationale jury bestaande uit automobieljournalisten een auto van het jaar had gekozen. Het initiatief was afkomstig van het blad Autovisie en de beoordeling vond plaats op basis van techniek en vormgeving. Een beter begin had deze auto niet kunnen wensen. Het was een zeer bijzonder concept. De auto was gebouwd als een zelfdragende carrosserie met een soort van binnenconstructie waar het onderstel aan vast zat en de motor in gehangen werd. Dat geheel kon zelfstandig rijden, zie de foto op de testbank in de vroegere Roverfabrieken.


Alle plaatdelen die aan de buitenkant zichtbaar zijn, inclusief het dak, werden aan deze binnenconstructie bevestigd door middel van bouten. Het hoe en waarom van deze constructie laat ik buiten beschouwing maar de Citroen DS was op dezelfde wijze gebouwd. De Rover was rondom voorzien van schijfremmen wat in die tijd ook verre van standaard was en een de Dion achteras. Daarbij zijn de achterste remklauwen zeer dicht tegen het differentieel aangeplaatst. Tevens was de auto voorzien van een zeer revolutionaire voorwielophanging met horizontaal geplaatste schroefveren en rondom telescoopschokbrekers. Hierdoor was er erg veel ruimte beschikbaar onder de motorkap want daar wilde men bij Rover in de toekomst nog wat mee doen. 2000 SC De tweeliter met enkele carburateur had een enkele bovenliggende nokkenas, aangedreven met een ketting. Veel concurrenten in die tijd hadden nog een onderliggende nokkenas met stoterstangen. De typeaanduiding was P6 2000 SC. SC staat voor single carburettor oftewel enkele carburateur. Het reservewiel kon zowel in de kofferbak als boven op de achterklep geplaatst worden om zo voor meer ruimte te zorgen. De auto was standaard voorzien van vier portieren en een rembekrachtiger. Het interieur was in leer uitgevoerd en de achterbank had standaard een opklapbare armsteun in het midden waardoor de auto naar keus als zeer ruime vierpersoons uitvoering of als vijfpersoons uitvoering te gebruiken was. In 1964 werd er een uitvoering met dubbele carburateurs op de markt gebracht die afhankelijk van de compressieverhouding van de motor pakweg 20 pk extra had en een topsnelheid kon bereiken van ruim 170 kilometer. De typeaanduiding daarvan is TC. Het rare van dat model is dat er een andere cilinderkop op zit dan bij de uitvoering met de enkele carburateur, omdat het inlaatspruitstuk deel uit maakt van de kop. Het onderblok is wel gelijk gebleven maar de totale motor is dus niet zomaar uitwisselbaar. Duur De P6 was een hele dure auto in Nederland. Een Alfa Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Romeo Giulia Super kostte in 1964 13.550,00 ouderwetse gulden met een geclaimde topsnelheid van 170, een Volkswagen Kever had je voor slechts 5.090,00 gulden en die haalde 118 kilometer, De Volvo Amazon kwam in je bezit voor 11.990,00 gulden met een top van 145 kilometer, terwijl de Rover 16.000 gulden kostte en een top had van 170 kilometer. Natuurlijk was de Rover zeer compleet uitgerust. Vier portieren, dubbele koplampen, twee dashboardkastjes, een elektrische kachelventilator, zonneklepjes en ga zo maar door.

Het interieur van de Rover was erg luxe. Het stuur was zelfs verstelbaar In 1964 kon lang niet iedereen zich een auto veroorloven. Nog niet eens een tweedehandsje. Het was de tijd dat mensen nog op een Zündap of Kreidler bromfiets rondtoerden. Als je wat meer te besteden had kon je jezelf een motorfiets veroorloven. Alleen de echte boffers hadden een auto. De prijzen van de Rover zijn altijd hoog gebleven. In 1969 kostte hij 17.450,00 gulden terwijl een MG C sportwagen met een zes cilinder drieliter motor 14.375,00 kostte en op het einde van de rit in 1977 betaalde men voor de Rover 22.495,00 tegen 19.970,00 voor een Volvo 242L. De Alfa Super deed toen 14.990 en de Kever, die nog steeds leverbaar was naast de inmiddels geïntroduceerde Volkswagen Golf had je voor slechts 8.097,00 gulden. Modelwijzigingen Zoals vroeger het geval was waren de modelwijzigingen niet al te spectaculair. In de hele productietijd bleven de voor- en achterschermen ongewijzigd net zoals de kofferklep. Dat was handig om een schadeauto weer op te knappen. Je hoefde daar geen dure nieuwe delen voor te kopen. Er werden op een gegeven moment wat chroomstrips toegevoegd en met de komst van de 2200 motor kreeg die uitvoering dezelfde motorkap als de grote broer met de dikke 3500 V8 motor. Classic Cars and Lifestyle-april 2013

In 1968 werd de eerste P6 met een achtcilinder motor op de markt gebracht. Die auto was standaard voorzien van een automatische versnellingsbak omdat het vermogen te veel was voor een gewone versnellingsbak met standaardkoppeling.

Rover uit 1968 heeft nog een hoge compressiemotor De eerste serie had nog een V8 motor met een hoge compressie waardoor de acceleratie en de topsnelheid voor die tijd zeer spectaculair waren. Er werden later nog wat wijzigingen gedaan aan het dashboard en het interieur was op een gegeven moment niet meer standaard in leer verkrijgbaar. De viercilinders werden leverbaar met een automatische bak terwijl de achtcilinders in de jaren zeventig ook met een handgeschakelde bak leverbaar waren. Helaas was de compressie van de motor toen verminderd waardoor het spectaculaire karakter van de auto verdwenen was. Onderhoud en restauratie Het onderhoud kent wat makkelijke zaken die zeker te doen zijn door de amateur maar er zijn ook Classic Cars and Lifestyle-april 2013

een aantal dingen die verre van eenvoudig zijn. Door zijn ingewikkelde constructie is het niet erg makkelijk om aan de voorwielophanging te werken. Ook de achterasconstructie is lastig en omdat de schijven en de remklauwen achter tegen het differentieel geplaatst zijn is het ook niet eenvoudig om daar bij te komen. Sommige zaken zijn zo lastig om bij te komen dat je je af vraagt hoe dat in de fabriek in elkaar gezet is. Daar is een heel simpel antwoord op: de carrosserie lag op zijn kop tijdens de assemblage en in die positie konden de werknemers van Rover er op het gemak alles aan schroeven. Bekijk de foto maar goed en stel jezelf de vraag of je jouw auto ook ondersteboven wil leggen. De onderdelenvoorziening is heel aardig, ook omdat een aantal onderdelen ook in andere merken en types auto gebruikt is. Door de relatief grote kofferbak is het mogelijk om er een lpg tank in te hangen hoewel ik dat alleen maar tegen ben gekomen bij de achtcilinders. De restauratie van de P6 is een arbeidsintensief en daarom kostbaar verhaal. De gemaakte kosten overstijgen de latere verzekeringswaarde makkelijk met 100% voor de 3500 terwijl ik het over de waarde van de vier cilinder maar helemaal niet wil hebben. Zorg er dus voor dat de auto altijd verzekerd wordt voor de herbouwwaarde en niet voor de taxatiewaarde. Anders kan je bij totaalverlies aardig in de problemen komen. Er zijn een aantal adressen in Nederland waar schuren vol liggen met gebruikte delen. En er zijn ook een aantal bedrijven die gespecialiseerd zijn in de reparatie en de restauratie van dit type Rover. In de praktijk zijn het betrouwbare auto’s die weinig problemen kennen. Dat bewijst de Rover in rallytrim op de foto op de volgende pagina. Deze 2000 TC is gebouwd in 1967 en in Rome geleverd. De originele boekjes zijn er nog bij en daarin is te zien dat het bedrijf dat de Rover verkocht had gespecialiseerd was in Rolls Royce. Wat een toeval. Rover heeft als bijnaam “a poor man’s Rolls Royce”. Na de levering in Rome is de auto naar Verona verhuisd waar hij vele jaren rond gereden heeft. Na zijn invoer in Nederland heeft de auto jaren rond gereden zonder noemenswaardige problemen. De auto was net voorzien van een originele nieuwe uitlaat toen er apk afkeur dreigde door roestige remschijven achter. Dat was reden voor verkoop. De nieuwe eigenaar haalde de auto kaal en maakte er een rallyuitvoering van. Met gebruik van de oorspronkelijke techniek reed de auto de eerste seizoenen probleemloos uit. Kijk voor de rallyplannen voor 2013 op http://www.classic-rover.nl/nieuws/


Ben je in andere types Rover geïnteresseerd? Kijk dan eens op www.roverclub.nl Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Heb jij een bedrijf dat in exclusieve of klassieke automobielen handelt? Dan kan hier jouw advertentie staan. Kijk voor de tarieven op http://www.classiccarsandlifestyle.com/extra/advertentiemogelijkheden

Verkoop jij antiek, antieke meubels of curiosa? Plaats dan hier een advertentie. Kijk voor informatie en tarieven op: http://www.classiccarsandlifestyle.com/extra/advertentiemogelijkheden


Arundel Als je met de auto vanuit Brighton over de A27 richting Portsmouth rijdt, passeer je het plaatsje Arundel. Reeds van vele mijlen afstand kan je het imposante kasteel van Arundel zien. Arundel Castle torent namelijk hoog boven de omgeving uit. Het kijkt uit over de rivier de Arun. Wanneer je dichterbij komt zie je dat het een groot kasteel is. De A27 in de richting van Chichester loopt om Arundel heen. Het loont echter de moeite om op de rotonde rechtdoor te rijden en de plaats en het kasteel te bezoeken. Arundel Castle Je kan in de buurt van het kasteel parkeren. Er staan zogenaamde “pay and display” automaten waar je een kaartje kan kopen.Het kasteel is nog steeds in privébezit. Het is de woning van de Duke en Duchess van Norfolk en hun kinderen. Van 29 maart tot 3 november zijn er gedeeltes open voor het publiek. De entreeprijzen hangen af van het aantal vertrekken dat je wilt bekijken. Wanneer je alles wilt zien ben je 17 pond per persoon kwijt. Het oudste deel van het kasteel dateert uit 1068. Vanaf dat moment is het kasteel door de opvolgende eigenaren uitgebreid.


Het kasteel torent hoog uit boven de ruïne aan de oever van de rivier

Het is goed toeven in de tea garden bij de rivier Arun


In 1900 is het gerestaureerd en het is nog steeds in dezelfde staat. Toen is er ook elektriciteit aangelegd en centrale verwarming. Vanaf die tijd is er ook stromend water. Dat maakt gebruik van zwaartekracht en voorziet ook de stad van water. Wanneer je alles wilt zien kom je tijd tekort. Je zou haast vergeten om het stadje te bezoeken. Antiek en curiosa Het centrum van Arundel is erg levendig. Het towncentre bevat een leuke variëteit aan historische gebouwen. Je treft ze onder andere aan in de Highstreet, de Tarrant street en de Queenstreet. De geschiedenis van het stadje gaat terug tot 1086. Twee eeuwen later, in 1285 was Arundel een belangrijke marktplaats. Van heinde en verre kwamen de mensen naar Arundel toe om allerlei zaken te kopen en te verkopen. In 1838 was er al gasverlichting in de straten en in 1846 werd het eerste treinstation gebouwd. Het huidige station stamt uit 1863. Het towncentre bevat behalve antieke gebouwen tevens tal van leuke winkeltjes en natuurlijk zijn er ook de nodige restaurants, pubs en andere eetgelegenheden. Het is een waar mekka voor de liefhebbers van allerlei soorten antiek. In het Arundel Bridge Antiques centre in de Highstreet tref je diverse shops aan. Je kan er terecht voor antiek en leuke curiosa. In de Tarrantstreet is zelfs een winkel die uitsluitend wandelstokken verkoopt. Antieke camera’s Een winkeltje met antieke camera’s trok onze aandacht. Toen we daar binnenliepen viel onze mond open van verbazing. Het winkeltje is niet erg groot maar het was helemaal volgeladen met oude camera’s. De man die daar bezig was om de camera’s te repareren was net zo oud als zijn koopwaar. Bij het oppakken van een originele Penguin Kershaw eight-20 begon hij een heel verhaal over de historie van het merk. Helaas onderbrak de telefoon hem. Dat gaf ons de kans om op het gemak rond te kijken. Parkeren kan in de Highstreet wat lastig zijn. Rij dan door en parkeer bij het kasteel.


Overnachten

Wanneer je alle winkels en het kasteel wilt bezoeken is het het handigste om in Arundel of de omgeving te overnachten. Je kan een hotel boeken in de stad zelf maar je zou ook ietsje verder kunnen rijden en een nachtje reserveren in het Hilton Avisford Park bij Arundel. Dat is een aparte ervaring. Het hotel ligt temidden van een 18 holes golfbaan in het groen. Het was vroeger een jongensschool en in het restaurant kan je nog steeds de namen van de zogenaamde “headboys” in de houten lambrizering zien.


Wandelstokken in alle soorten en maten


Oude huizen in de Highstreet van Arundel

Antiek en bric a brac in overvloed


Dit overdekte shoppingcentre heeft twee ingangen aan Tarrantstreet

Je kunt natuurlijk ook een kamer reserveren in de Norfolk Arms


De eerste Tulpenrallye Vorig jaar werd er een Morris Minor uit 1932 eerste in de zogenaamde vintageklasse van de Tulpenrallye. Op dit moment ligt de Minor volledig uit elkaar. Was dat vorig jaar het geval omdat de auto technisch in orde gemaakt moest worden, dit jaar is er een andere reden voor de werkzaamheden. Houtwurmen hebben lekker lopen knagen en een gedeelte van de houten delen opgevroten.

Dit jaar wordt de zestigste editie van de Tulpenrallye gereden. Om dat te vieren wordt er iets bijzonders gedaan . De start is op 5 mei bij Grand Hotel Huis ter Duin maar de finish zal in Nice zijn. Dat was in 2008 anders. In mei 2008 was het voor de verandering eens een keer lekker weer bij de aankomst van de Tulpenrallye. Al jaren finisht deze rally in Noordwijk, bij Grand Hotel Huis ter Duin. Dat hotel heet zo omdat het bovenop een duintop ligt, met een prachtig uitzicht over de zee. Het enige nadeel is dat het er verschrikkelijk kan waaien en dat het er zelfs in de meimaand erg koud kan zijn. Maar zoals geschreven, dat jaar was het echt warm en het was zeer aangenaam om alle deelnemers te zien arriveren. Dat jaar was ook de inrijrichting op het parkeerterrein veranderd waardoor alle deelnemers een rondje reden om het grasveldje met de biertap, de haringkraam en de poffertjestent. Vlak voor de deelnemers het finishpodium op konden rijden stond aan de linkerkant een prachtige witte Riley geparkeerd. Het Classic Cars and Lifestyle-april 2013

chroomwerk schitterde in de voorjaarszon en de witte carrosserie was oogverblindend. Op de voorbumper zat een oud rallybord gemonteerd. Al snel werd duidelijk waarom die auto daar zo prominent aanwezig was. Het was een rallybord van de Tulpenrallye uit 1949! Deze auto had in 1949 aan de allereerste editie van de Tulpenrallye deel genomen. Al snel bleek het verhaal nog unieker te zijn. De auto was in 1947, net na de tweede wereldoorlog, nieuw geleverd aan zijn Nederlandse eigenaar. De auto was als speciale optie uitgerust met een groot, door Hollandia gemaakt, schuifdak. De eerste eigenaar had de auto twintig jaar in zijn bezit gehad en toen verkocht maar hij had hem in 1993 weer terug gekocht. In 2008 was deze mijnheer over de tachtig en hij wilde dat zijn auto gerestaureerd zou worden. Daarna zou zijn kleinzoon hem krijgen en tot het moment dat die achttien wordt zal de auto bij Louwman in het museum gestald worden. In de twintig jaar dat de auto in het bezit was geweest van de eerste eigenaar had hij driehonderdduizend kilometer met de Riley gereden. Daar had de auto twee fabrieksnieuwe motoren voor nodig gehad die hij bij de Riley fabriek in Engeland had laten inbouwen. Beide motoren waren voorzien van het originele motornummer. De auto werd behalve voor het rijden van de Tulpenrallye ook voor andere sportieve evenementen gebruikt. Op de foto kan je hem in actie zien op het circuit van Zandvoort, drie man sterk de bocht in. Samen met een Peugeot en een Lancia. Wat op de foto opvalt is dat de auto nog geen zijspiegels heeft, zo weinig verkeer was er. Vanaf 1992 is de naam Tulpenrallye veranderd in historic Tulpenrallye. De auto’s die dit jaar mee rijden zijn allemaal gebouwd voor 1972. Dat levert een zeer gevarieerd deelnemersveld op van in totaal 210 klassiekers. Wie had dat in 1949 kunnen denken: na ruim zestig jaar is het evenement nog springlevend.


Keukenhof een kijkje achter de schermen Wie kent Keukenhof niet? Keukenhof is Nederlands exportproduct nummer één. Overal ter wereld kan je posters van Keukenhof met prachtige bloeiende tulpen aantreffen. Tulpen zijn onlosmakelijk verbonden met Nederland. Net zoals de windmolens en de klompen. Ieder jaar kiest men bij Keukenhof een bijzonder thema. Dit jaar is het thema Verenigd Koninkrijk, Land van prachtige tuinen. Toeval of niet? Op 21 maart heeft Keukenhof dit jaar de poorten geopend. Dan kunnen de bezoekers zich twee maanden lang vergapen aan de zeven miljoen bloeiende tulpen, narcissen en hyacinten. Het is één groot feest van geur en kleur. Daar krijg je niet snel genoeg van. Veel mensen brengen meerdere bezoeken aan het park. Om niets te missen. Er zijn dan ook speciale seizoenpassen te koop. Maar hoe ziet het park er voor die tijd uit? Wat moet er allemaal gebeuren? Wat is de planning? Classic Cars and Lifestyle is voor de lezers gaan kijken. We hebben met tuinman André Beijk door het park gelopen op het moment dat er nog hard gewerkt werd.

Eeuwenoude bomen Wanneer ik met André mee loop stop ik bijna direct om de sfeer in het park op te snuiven. Op deze dinsdagmiddag in februari is het bewolkt en een paar graden boven nul. Er is regen voorspeld en de winter is nog lang niet voorbij. Ik ben blij met mijn dikke wollen Barbour trui en mijn Bushmanjacket. We zijn de wandeling gestart bij het Wilhelminapaviljoen. Vroeger was dat de hoofdingang Classic Cars and Lifestyle-april 2013

van het park. Tegenwoordig is er aan weerszijden van het park een groot parkeerterrein en een entree. We lopen over een asfaltweg en ik kijk naar de eeuwenoude bomen. Om de bomen heen zijn er overal perken te zien. Kleine bordjes markeren ze en in een code is daar opgeschreven wat er gaat gebeuren. Op dit moment is er niet zoveel te zien als je er geen oog voor hebt. Het zwart van de aarde en het bruin van de turfmolm zijn de overheersende kleuren. Her en der steken er groene kopjes van bollen door het zwart en het bruin heen.

De stammen van de bomen zijn groen gekleurd. Bij de vijver kan je zien dat de bomen vervaarlijk overhellen. Richting waterkant. Daarom zijn er ook staalkabels tussen de bomen gespannen. Om te voorkomen dat ze omvallen. Maar André vertelt dat de bomen een zorg zijn. Zolang ze gezond zijn worden ze gekoesterd maar op een bepaald moment moet er gekozen worden voor nieuwe bomen. Om ervoor te zorgen dat er over vijftig jaar in het park ook mooie bomen staan. Niet dat er dan hele jonge ielige boompjes geplaatst worden. Tegenwoordig plaatst men bomen van dertig jaar. Die worden op een dieplader gebracht en met complete wortels in de grond geplaatst.


Waterpartijen Alle perken zien er keurig uit, het is een genoegen om ernaar te kijken. De kopjes staan keurig in het gelid. Daar is secuur werk geleverd. Plotseling is er een perk dat er heel anders uit ziet. Her en der liggen uit de grond getrokken bollen. Wat is daar gebeurd? Dat hebben de kauwen gedaan, vertelt André. Waarom? Geen flauw idee. Er zal een stofje inzitten waar ze op kicken. Ze spannen expres geen gaas of netten omdat ze bang zijn dat de vogels dan uitwijken naar andere perken. We lopen verder langs de grote vijver. Daar zijn zogenaamde stepstones in geplaatst. Ze steken een stukje boven het water uit en je kan er overheen lopen. Mijn gids vertelt dat ze ook wel eens net onder water staan. Dan zijn er bezoekers die hun schoenen uit trekken om er toch overheen te lopen.

Stepstones zijn een attractie voor jong en oud Water hoort bij Keukenhof. Overal zijn er stroompjes en watervallen. Dat is één van de kenmerken van een Zocher tuin. Niet overal is het water op een natuurlijke wijze aanwezig. We komen op plekken waar de bassins nog leeg zijn. Het water wordt er over een paar weken in gepompt. Dan vullen de kanalen en de stroompjes zich en ontstaan er overal watervalletjes.


Op het moment dat wij er zijn worden de bassins schoon gemaakt. Het is weliswaar prachtig, al die oude bomen, maar ze laten erg veel bladen vallen. Die vallen ook in de vijver en in de bassins en gaan daar liggen rotten. Dat kan natuurlijk niet, daarom moet alles leeg en schoon gemaakt worden. Verschillende tuinen In het park zijn meerdere tuinen aangelegd. Er zijn zogenaamde inspiratietuinen. Leuk om naar te kijken wanneer je niet weet wat je met je eigen tuin kan doen. Wij gaan daar niet heen. We lopen een andere kant op. Nadat we langs het Oranje Nassau paviljoen gelopen zijn komen we bij de historische tuin. Het is een ommuurde tuin. Met grote poorten. Daardoor krijg je de indruk van een kasteeltuin. Door de muren is het in de tuin wanneer de zon schijnt heerlijk warm. Het is een prachtige plek om uit te rusten en bij te komen. We lopen verder en komen bij een plek aan waar nog veel bladeren liggen. Er zijn rotspartijen en vlonderpaden. Het ziet er nu al prachtig uit. Hoe zal dat zijn als het schoon gemaakt is en de watervallen stromen weer. Hier groeien ook varens en bamboe, heesters en verwilderingsbollen. Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Hier moet alles nog schoon gemaakt worden Het is de zogenaamde natuurtuin. We lopen over een soort hangbrug en ik zie een uitkijkpunt. Die zijn er op meer plaatsen in het park. Net zoals bankjes, om op te zitten en op het gemak te genieten van de bloemenpracht. Zwarte tuin Om ervoor te zorgen dat er gedurende de twee maanden dat Keukenhof voor het publiek geopend is continu bloeiende bollen staan zijn ze in etages geplant. Op die manier verschillen de bloeiperiodes. Je kan je natuurlijk wel voorstellen dat het schrikbeeld van een zwarte tuin bij menigeen die in Keukenhof werkt voor slapeloze nachten zorgt. Omdat het, in de afgelopen jaren, steeds warmer werd ging het park ook steeds eerder open. De laatste paar jaar zijn de winters echter weer kouder geworden en dat zorgt ervoor dat de bollen ook wat later in bloei staan. Volgens André zijn ze dit jaar op schema, ondanks de koude januari en februari maanden. Er is nog nergens gras te zien. Maar dat wordt ingezaaid en zal ook snel gaan groeien. In luttele weken tijd zal het hele park van gedaante en kleur veranderen. Van zwart bruin naar fel gekleurd. Na 20 mei is het park weer gesloten. Dan worden alle zeven miljoen bollen uit de grond gehaald. Ze worden niet opnieuw gebruikt. In het najaar worden er door ruim 90 bollentelers weer kakelverse bollen aangeleverd om te planten.


Het gras wordt verwijderd. Er wordt onderhoud gedaan aan tuinmeubilair en gebouwen. Het personeelsbestand krimpt weer tot de vaste staf. Kasteel Keukenhof Het park Keukenhof ligt op grond van het huidige Kasteel Keukenhof. In de 15e eeuw was er niets behalve woeste duinen. De grond hoorde bij slot Teijlingen. Op het landgoed werd gejaagd. De opbrengsten van het duingebied zoals wild, vee en allerlei kruiden en bessen waren bestemd waren voor de keuken van het slot. Vandaar de naam Keukenhof. In 1642 werd er een buitenhuis gebouwd door een VOC commandeur. Rond 1800 liet de familie van Palland het huis uitbreiden. Het vierkante huis werd toen voorzien van kasteeltorens en kreeg de naam Kasteel Keukenhof. Rond 1860 werd de tuinarchitect Zocher ingehuurd om de tuin opnieuw in te richten. Dhr Zocher maakte er een Engelse parktuin van. De zogenaamde Engelse tuin oftewel English landscape garden, ook wel English garden genaamd heeft als kenmerken gras, lanen, bomen en waterpartijen. Het oogt heel natuurlijk en er is geen sprake van enige symmetrie.

De Zochertuin is nog steeds de basis van park Keukenhof. Met fontein, een eilandje en een vijver. Andere tuinen van Zocher zijn onder andere het Vondel park in Amsterdam, een gedeelte van het Westbroekpark in Den Haag en het Park in Rotterdam.


1949 Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel gebruikt door de Duitse bezetters. De tuin was in verval geraakt. In 1949 kreeg de burgemeester van Lisse het idee om in samenwerking met een aantal bloembollenkwekers de huidige Keukenhof te realiseren. Om een prachtig Nederlands exportproduct te promoten, namelijk de bloembol. Sinds 1950 trekt Keukenhof ieder jaar honderdduizenden bezoekers. Het eerste jaar kwamen er al 250.000 bezoekers. De laatste jaren zijn het er 800.000. Keukenhof is wereldberoemd. Vanuit de hele wereld stromen mensen toe om de prachtige lentekleuren te bekijken. In de afgelopen 64 jaar zijn er meer dan 50 miljoen bezoekers geweest. Het zijn indrukwekkende cijfers, voor een tuin die maar twee maanden per jaar open is voor het publiek. Meer Engelse tuinen In een toekomstige aflevering van Classic Cars and lifestyle zullen we meer aandacht aan de English landscape garden, oftewel de Engelse tuin besteden. Lancelot “Capability” Brown stond aan het ontwerp van de tuinen van onder andere Petworth House en Blenheim Palace. Wij bezoeken de tuinen van Blenheim Palace, de geboorteplaats van Winston Churchill. We proberen ook om naar andere tuinen in Engeland te gaan. Hou daarom de website in de gaten. 25 maart Op 25 maart zijn we weer naar Keukenhof geweest om te kijken wat voor gedaantewisseling het park had ondergaan. De verwachtingen waren niet al te hoog gespannen omdat het extreem koud geweest was voor de tijd van het jaar.


Temperaturen die nauwelijks boven het vriespunt uitkomen en diverse sneeuwdagen zijn nu eenmaal niet bevorderlijk voor het uitkomen van de bolbloemen. Gezien de deadline was het echter niet mogelijk om een week later te gaan. Op maandag 25 maart scheen de zon maar het was slechts 4 graden op de buitenthermometer van onze auto. In de schaduw was het zelfs kouder. Jacoba van Beieren verwelkomde de bezoekers. Ze had een Limburgse tongval en poseerde vriendelijk met alle toeristen die met haar op de foto wilden. Mr. Bean zijn Mini De Mini van Mister Bean was het eerste zichtbare teken dat Keukenhof dit jaar het Verenigd Koninkrijk oftewel Great Britain als thema heeft. In het speciaal ingerichte Oranje Nassau paviljoen werd onder meer aandacht besteed aan Engelse muzikanten, Buckingham Palace en Nothing Hill. Naast het paviljoen ligt een bloemenmozaïek dat de vorm krijgt van de Tower Bridge. Natuurlijk was er ook een rode telefooncel te zien en de bolhoed ontbrak ook niet. Bij de opening op 21 maart was de Engelse ambassadeur aanwezig geweest. Er worden ieder jaar nog steeds erg veel bloemen naar Engeland geëxporteerd. Classic Cars and Lifestyle-april 2013

IJsbloemen Helaas waren de bloemen buiten nog niet veel verder gekomen dan in februari. Je zag op allerlei plaatsen de beginselen van groene blaadjes boven de grond uit komen. Slechts op een enkele plek stonden er wat krokussen in bloei. Maar er waren wel prachtige ijstaferelen te zien bij een aantal watervallen. Dat maakte veel goed. De kinderboerderij was open en er liepen een drietal leuke lammetjes en andere aaibare beesten rond. De souvenirwinkels hadden vrolijk gekleurde klompen en andere leuke souvenirs uitgestald. De molen was open voor bezichtiging en de wieken draaiden hun rondjes. De ideetuinen zagen er pico bello uit en de zwanen zwommen in het meer. Het enige dat ontbrak was de overweldigende kleurenpracht van de bloemen.


Paviljoens Maar gelukkig waren er in de paviljoens zeer veel varianten te zien van allerlei bloemen. Ze waren prachtig opgesteld en het was een lust voor het oog.

In het Willem Alexander paviljoen was de diversiteit enorm. Er waren zelfs glas in lood tulpen te zien.


Je kon zien dat de bezoekers er van genoten. Nog nooit eerder hadden we zoveel mensen foto’s zien maken. Er werd gefotografeerd met compactcamera’s, systeemcamera’s, spiegelreflexcamera’s, mobiele telefoons, met I-pads en mini I-pads. De paviljoens zijn ruim en licht en tevens voorzien van uitstekende horecafaciliteiten. Wij gaan dit seizoen zeker nog een keer terug. Kijk voor meer informatie op www.keukenhof.nl


De Bollenroute Stel, je hebt een leuke oldtimer en daar wil je wel eens een gezellige rit mee rijden. Maar je wilt geen lid worden van een oldtimerclub omdat je niet zo’n clubmens bent. Dat kan natuurlijk en daarom is het goed om te weten dat er in Nederland een heleboel leuke ritten zijn uitgezet. Ze zijn zelfs nog gratis te rijden ook maar dan moet je wel weten waar de ritten te vinden zijn. Wanneer je eenmaal een route gevonden hebt kan je gewoon de bordjes volgen. Het zijn namelijk toeristische autoroutes van de ANWB. Op de foto is een bordje te zien dat de Bollenroute aangeeft. Die route is uitgezet in het gebied rond Lisse, Hillegom en Noordwijkerhout. De afstand bedraagt slechts 62 kilometer. De route voert onder andere langs de Keukenhof. Daar lees je meer over in deze uitgave van Classic cars and Lifestyle. Het is leuk om her en der te stoppen en een korte wandeling te maken. Je komt onder andere door Katwijk en Noordwijk en je rijdt ook door Warmond. Hou er rekening mee dat het in de maanden dat de bollen in bloei staan erg druk is. Niet alleen met andere auto’s maar ook met fietsers en motorfietsen. Behalve de Bollenroute zijn er nog 42 andere routes te rijden. Ze zijn door heel Nederland te vinden. Wil je er meer over weten dan is het wellicht handig om het boek te kopen waar ze in beschreven staan. In dat boek is ook een hoop informatie te vinden over de omgeving en er staan ook nog eens 18 wandelroutes in beschreven. Het boek heeft als titel ANWB Autogids, Toeristische autoroutes. Het ISBN nummer is 978 90 18 03205 0 en behalve bij de ANWB is het bij een groot aantal andere boekhandels te koop. De prijs bedraagt €14,95. Wanneer je ANWB lid bent kost het €13,95.


Remmen Wanneer je in je moderne auto rijdt en op het rempedaal trapt komt de auto zonder al te veel moeite tot stilstand. Ook wanneer je harder rijdt en zelfs wanneer je een aantal keer achter elkaar hard moet remmen. Maar dat is niet altijd zo geweest. In dit artikel kijken we naar de ontwikkeling van de remmen en van het remsysteem. We hebben er een aantal duidelijke foto’s bij gemaakt. De eerste auto’s hadden geen of nauwelijks remmen. Het tot stilstand komen had in die jaren niet de hoogste prioriteit.

Bijna geen remmen bij deze Benz De remsystemen in de auto’s zijn sinds de eerste gemotoriseerde voertuigen rond 1885 op de weg kwamen aanzienlijk veranderd en verbeterd. Eigenlijk is alleen het idee van het remsysteem nog ongewijzigd. Dat is de vraag hoe het tot stilstand brengen van een voertuig mogelijk is. Daar was vroeger, zoals al geschreven, geen uiterste haast bij. Er was immers weinig verkeer en de snelheden lagen niet hoog. Denk aan een snelheid van maximaal 12 tot 18 kilometer per uur. De voertuigen waren ook niet zwaar en met een paar man kon je een voertuig al afremmen. Er zaten ook geen remmen op de wielen gemonteerd. Het voertuig werd afgeremd met behulp van Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Hier zie je een vroeg remblok zogenaamde rembanden die over een as liepen. Ook werden er systemen gebruikt waarbij de wielen werden vertraagd door er met een blok tegen aan te drukken. Maar met de komst van de rubberen banden bleek die manier erg schadelijk te zijn voor de band. De rembanden liepen of direct over een as of over een externe trommel. Daardoor was het systeem erg gevoelig voor vuil en moest het meestal na een afstand van pakweg 320 kilometer (200 mijl) al gereviseerd worden. Daarom werd er een constructie bedacht om de rembanden niet meer aan het vuil bloot te stellen. Er werden nu interne trommels gemonteerd. Hierdoor bleven de onderdelen langer heel en kon er wel 1600 kilometer (1000 mijl) worden afgelegd. Pas op, vier remmen! Maar al snel werden de trommelremmen uitgevonden, zoals we die nog steeds kennen. Het was een Franse uitvinding, gedaan net na 1900 door Louis Renault. De remmen werden nog mechanisch bediend. Met behulp van kabels en of stangen. En er waren nog bijna geen automodellen waar rondom remmen waren gemonteerd. Bij het merk Spijker werden er in 1906 al voor- en achterremmen gemonteerd maar bij veel andere merken gebeurde dit pas vele jaren later. Die hadden alleen remmen op de achterwielen! Daarom is de foto van de Bentley zo leuk waar duidelijk het waarschuwingsbordje op te zien is waarop staat: “kijk uit, VIER Classic Cars and Lifestyle-april 2013

remmen”. Met die vier remmen zou de auto veel sneller afremmen dan gebruikelijk was. Waarom werden er maar twee remmen gemonteerd? En alleen op de achterwielen? Dat had verschillende redenen. Ten eerste was men bang om over de kop te slaan. Knijp maar eens erg hard in de voorrem van je fiets en kijk wat er gebeurt. Als je nu weet dat de voorremmen van de modernere auto’s al jaren ruim zeventig procent van de vertraging verzorgen kan je je voorstellen wat er allemaal veranderd is sinds de beginjaren van de automobiel.

Duidelijk is te zien dat er geen voorremmen gemonteerd zijn bij deze Chevrolet Ten tweede moesten er andere naven gemonteerd worden als er voor ook remmen gemonteerd zouden worden. En om de, bij het remmen, vrijkomende krachten op te vangen, moest ook de voorwielophanging verstevigd worden. Hydraulische bediening Terwijl nog lang niet alle auto’s vier remmen hadden werden de systemen door deze en gene verbeterd. Men zag het belang van een goede remvertraging in. De auto’s werden niet alleen sneller maar door sneller te remmen konden ze ook harder op een bocht af rijden. In 1918 werden er door de Engelsman Malcom Lougheed, die zijn naam later wijzigde in Lockheed, al hydraulisch bediende remsystemen gebouwd. Een aantal automobiel fabrikanten stapte op die systemen over maar bij Ford Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Amerika zou het tot 1939 duren voordat alle modellen waren voorzien van de hydraulisch bediende remmen. Aan het begin van de jaren vijftig was men er eindelijk in geslaagd om goed werkende schijfremmen te maken, die heel bleven en niet piepten. De schijfremmen werden uitgebreid getest tijdens de Mille Miglia in 1952 op een Jaguar C type. De auto werd bestuurd door Stirling Moss en de codriver was Norman Dewis, de test engineer van Jaguar. Alles werd uit de kast getrokken om de Mille te winnen. De remmen werkten perfect maar het concurrerende Mercedes-Benz, dat nog met trommelremmen reed, had auto’s met motoren die veel meer vermogen hadden. Daardoor was de Jaguar kansloos en stuurde Striling Moss een telegram naar de fabriek met de tekst “remmen ok maar meer vermogen nodig”. In 1955 wist Stirling Moss de Mille Miglia te winnen, in een Mercedes-Benz. Bij de ontwikkeling en toepassing van de schijfremmen bleef de Amerikaanse automobiel industrie weer achter. Het duurde tot 1973 voor men overstapte van de trommelremmen naar schijfremmen. Het zal enerzijds met de kosten te maken hebben gehad en anderzijds met de manier waarop de auto’s in de Verenigde Staten gebruikt werden. De remmen moesten echter steeds beter worden en de laatste jaren zijn er nog vele verbeteringen en aanpassingen op de markt gekomen. Formule één wagens rijden al weer een aantal jaren met keramische remmen. In de meeste personenwagens worden nog geen keramische schijven gebruikt maar al jaren worden er, onder andere, ABS systemen toegepast.


De voor- en nadelen van hydraulische remmen In feite functioneerden de mechanische remmen naar behoren. Er zijn zelfs auto’s geweest waar deze systemen ook nog bekrachtigd waren. Maar de remkracht per wiel was nooit gelijk. Daardoor was het remgedrag van de auto’s uitermate onvoorspelbaar. De auto kon namelijk bij het remmen naar links of naar rechts trekken en dat was niet fijn. Er moest continu worden afgesteld en de kabel of stangenoverbrengingen hadden ook erg te lijden van vuil. Doordat ze aan weer en wind waren bloot gesteld had roest ook een nadelige invloed op het systeem. Op de diverse foto’s is te zien dat de stangen op verschillende punten scharnierden en dan weer overgingen in andere stangen. De verbinding vond plaats door zogenaamde “clevispins” te gebruiken. Daar trad natuurlijk slijtage op en op den duur een flinke speling. De systemen die met kabels waren uitgerust hadden als nadeel dat de kabels in de loop van de tijd uitrekten waardoor er ook niet meer accuraat geremd kon worden. Daarom werden er al vroeg auto’s uitgerust met hydraulisch werkende remmen. De werking was effectief en had te maken met de wet van Pascal. Om het simpel uit te leggen: als er een druk op een vloeistof in een gesloten ruimte wordt uitgeoefend zal die vloeistof zich gelijkmatig naar alle kanten verplaatsen. Het rempedaal bedient daarom een zuiger in de hoofdremcilinder waar zich een hydraulische vloeistof in bevindt. Door de druk die door het pedaal wordt uitgeoefend zal de vloeistof zich willen verplaatsen. Omdat er in de remtrommels wielremcilinders zijn geplaatst met beweegbare zuigers worden die door de zich verplaatsende vloeistof naar buiten gedrukt. Zo worden de remvoeringen tegen de trommel aan geduwd. Deze actie zou voor al de geremde wielen hetzelfde zijn. Daardoor werden een hoop afstelmogelijkheden overbodig en hoefden alleen de remvoeringen nog maar te worden bij- en afgesteld. Maar de tegenstanders van de hydraulische remmen zeiden dat er maar op één plek een lek hoefde te zijn en dan was er op geen enkel wiel enige remkracht meer aanwezig. De mechanische remsystemen zouden daarom betrouwbaarder zijn. Nu weten we dat in de loop van de tijd alle automobielfabrikanten over zijn gegaan op het gebruik van hydraulische systemen. Omdat die systemen in de praktijk beter werkten dan de mechanische systemen. Maar er was inderdaad altijd een risico van lekkage en daardoor rem falen aanwezig. Daarom werden er in de zestiger jaren al door een aantal automobielfabrikanten auto’s geproduceerd met een gescheiden remsysteem. Zo had bijvoorbeeld fabrikant Volvo in 1966 al een gescheiden systeem. Dat had als voordeel dat er ingeval van calamiteiten altijd nog remdruk over bleef op een paar wielen. Maar ook andere fabrikanten leverden auto’s met gescheiden systemen. In eerste instantie waren de systemen voor en achter gescheiden. Pas later ging men er toe over om diagonaal te scheiden.


Waxcoats Tegenwoordig hebben de Engelse waxcoats een grote schare van fans. Door heel Nederland zijn er winkels gevestigd waar je terecht kan voor de aanschaf van een heerlijk zittende jas. Een waxcoat is een katoenen jas, die behandeld is met was. Op die manier is hij waterafstotend en “thornproof”. Hij scheurt dus niet. Dat zijn ideale eigenschappen voor buitenkleding, oftewel outdoor jackets. De jassen zijn het hele jaar door te gebruiken. In de winter kan je er namelijk een lekkere extra voering in ritsen. De Barbour is the best British coat for the worst British weather. Barbourshop Je ziet de waxcoats in allerlei vormen, prijzen en uitvoeringen. De meest bekenden zijn natuurlijk de jassen van het merk Barbour. Het merk Barbour staat synoniem voor de waxcoat. Veel mensen zeggen dat ze een Barbour hebben terwijl de jas van een ander merk is. Toch was de naam Barbour niet altijd bekend bij het grote publiek.

De wax zorgt ervoor dat de jassen niet makkelijk scheuren Ik kan me nog herinneren dat we in 1989 in Engeland liepen en op zoek waren naar een winkel die de Barbour jassen verkocht. Op onze vraag “Waar de dichtstbijzijnde Barbourshop was” werd er gevraagd of dat voor mannen of Classic Cars and Lifestyle-april 2013

vrouwen moest zijn. “Allebei graag”. We kregen een keurige routebeschrijving en arriveerden na een leuke wandeling bij de dames- en herenkapper. Dat gebeurde vaker. Door die ervaringen vroegen we in het vervolg naar een winkel die waxcoats van Barbour verkocht. In Nederland is de Barbour een jas met een zekere status. In Engeland koop je de jas in allerlei soorten winkels waar je als Nederlander niet aan zou denken. In een gunshop bijvoorbeeld, of in een winkel die gespecialiseerd is in hengelsport, of paardrijden. We kochten ook wel originele Barbour jassen op de markt. De nieuwe jassen zitten namelijk in een plastic zak gevouwen. Op die manier blijft de wax er goed op zitten en kunnen andere kleren niet vet raken. De jas heeft daar niets glamourachtigs, het is een gebruiksartikel. De waxcoats werden vroeger niet in de stad gedragen. Alleen mensen van adel droegen ze in de city van London. Het was een bizar gezicht om tussen alle mannen in het grijs een tweetal heren rond te zien lopen in een groene Barbour.

Deze kleur heet sage en is vervangen door olive Sage, rustic, navy De heren liepen vroeger in mosgroene Barbours rond. De kleur heet sage. De dames hadden de blauwe versie tot hun beschikking, navy geheten. Eind jaren tachtig werd de bruine kleur rustic populair. Het mooie oude groen is nu niet meer leverbaar. Het is vervangen door een ander groen, olive genaamd. De voering van de jas was altijd in een bepaalde ruit uitgevoerd. Die kleuren zijn in de loop van de jaren ook veranderd. Barbour gaat namelijk met zijn tijd mee. Inmiddels wordt er veel meer onder het Barbourlabel verkocht dan uitsluitend waxcoats. In totaal zijn er nu ruim tweeduizend producten voor dames, heren en kinderen leverbaar. Kijk maar eens op de website www.barbour.com Classic Cars and Lifestyle-april 2013

1894 In 1894 werd het bedrijf Barbour gevestigd. Op de Market Place in South Shields. Nog steeds worden de jassen in een fabriek in Simonside in de buurt van South Shields met de hand gemaakt. De eerste jassen werden gemaakt voor “yachting, fishing, driving, boating, walking en shooting”. In 1934 werd de eerste lijn voor motorrijders geïntroduceerd. Het merk Belstaff maakte al sinds 1924 kleding voor motorrijders. Maar in 1964 droeg Steve McQueen een Barbour International tijdens de 6 day trial in Oost Duitsland. In 1980 werd de Bedale gelanceerd. Dat is een korte jas, speciaal voor paardrijden. Drie jaar later kwam de Beaufort op de markt. Het is de favoriete jas van jullie redacteur. Hoewel er veel mensen zijn die de oude jassen laten opknappen wanneer ze gescheurd en uitgedroogd zijn kiest jullie redacteur ervoor om op dat moment een nieuwe jas te kopen. Bij de jassen kan je ook capuchons kopen, zodat je prima beschermd bent tegen een flinke regenbui. Maar er zijn ook erg lekker zittende waxhoedjes leverbaar. In dezelfde kleuren als de jassen. Wanneer je er op gaat letten zie je dat er een hoop verschillende mensen met een Barbour rondlopen. De Engelse Koninklijke familie is ook een groot fan van het merk. Op die manier komt Barbour aan aanbevelingen van de Engelse koningin, haar man prins Philip, en hun zoon prins Charles.


Uit het dagboek van… Als freelance journalist/fotograaf heb je een geweldig bestaan. Je rijdt met de mooiste auto’s, je eet het lekkerste eten, je ontmoet allerlei bijzondere mensen en je komt nog eens ergens. Het enige dat je hoeft te doen is een artikel schrijven en een bijbehorende foto maken. Is dat beeld een getrouwe weergave? In deze terugkerende rubriek krijg je een kijkje achter de schermen. Lees en geniet Michael Schumacher Het maakt niet uit of je een fan bent van de zevenvoudig wereldkampioen. Het is de man die in de Formule1 alle records vermorzeld heeft die er bestonden. Het is iemand die immens populair was tijdens zijn actieve racecarrière. Zijn agenda zat continu bomvol met afspraken. Daardoor was het zo goed als onmogelijk om hem te spreken of te ontmoeten. Wanneer je op de tv kijkt naar de drommen met reporters die bij een Grand Prix rond de rijders zwermen begrijp je dat je echt geluk moet hebben om een paar woorden te kunnen wisselen en een leuke foto te maken. Bij dat soort wedstrijden is er ook nog sprake van persaccreditatie. Dat is niets anders dan een zeer strenge selectieprocedure om te voorkomen dat jan en alleman zich aan meldt voor een “interview”. Maastricht In 2008 werd er voorafgaand aan de Grand Prix op het circuit van Spa Francorchamps een benefiet wedstrijd georganiseerd. In het MVV stadion zouden bekende Nederlanders een voetbalwedstrijd spelen tegen een elftal met Formule 1 rijders. Eén van de deelnemers was Michael Schumacher! Fernando Alonso zou ook meespelen en een jonge Duitser met de naam Sebastian Vettel. In het team van bekendheden speelden Jan Lammers, Guus Meeuwis en Allard Kalf. Niemand minder dan André Rieu zou de aftrap verrichten. Het was de kans om in contact te komen met Michael. Zo leek het tenminste. Het verzoek tot persaccreditatie werd zowaar gehonoreerd en zo kwam het dat we op tijd uit Den Haag vertrokken om naar Maastricht te rijden. We zouden rond 14.00 uur arriveren. Dat gaf ons voldoende tijd om de omgeving te observeren. Waar zou je kunnen parkeren? Waar zouden de ingangen zijn? Zouden er veel mensen komen? Zou het stadion uitverkocht zijn? Waar zou de pers mogen komen? Zou er politie zijn? Hoe laat zouden de spelers arriveren? Kortom, er werd niets aan het toeval overgelaten om tot een goed resultaat te komen. Met regelmaat werden er blokjes rond het stadion gelopen om te kijken Classic Cars and Lifestyle-april 2013

of er al wat gebeurde. Daarbij kwamen we andere mensen tegen die ook stonden te wachten. Fans, fotografen en pers. Het werd steeds drukker. Gelukkig was het redelijk weer en regende het niet. Er was ook geen regen voorspeld. Daarom was het wel raar dat er een man met een paraplu rond liep aan de achterkant van het stadion. Het parkeerterrein voor de genodigden vulde zich inmiddels met auto’s. In de vip ruimte werden de shirts met de namen van de spelers erop klaar gelegd. Daar mochten we niet komen maar we konden wel door het raam zien welke shirts er nog niet waren opgehaald. Weer werd er een rondje gelopen en plotseling herkenden we de chauffeur van een zwarte Porsche Cayenne. Het was Robert Doornbos. Hij speelde ook mee in het elftal van Michael. Nadat hij zijn auto geparkeerd had beantwoorde hij wat vragen en signeerde hij een aantal programmaboekjes. Het werd tijd om ons te melden bij de organisatie. De pasjes werden uitgedeeld. Er werd verteld waar we wel en niet mochten komen. Er werd verteld wat we niet mochten vragen. Er werd gezegd dat we direct verwijderd zouden worden wanneer we ons niet aan de instructies zouden houden. We kregen te horen waar we tijdens de wedstrijd mochten staan. We kregen consumptiebonnen. Er waren broodjes kaas en broodjes ham voor de pers. En behalve koffie en thee was er keus uit fris of bier. Toen volgde de persconferentie. Robert Doornbos zat naast Gert Jan Verbeek.

Michael Schumacher was er nog niet. Die was nog in London, werd er verteld. Wat hij daar deed wist niemand op dat moment te vertellen. Later werd bekend dat hij daar was geweest in verband met tv opnames voor Top Gear. Hij was namelijk The Stig! Inmiddels was het avond geworden. De vipruimte was vol met genodigden en het was een komen en een gaan van mensen. De shirts van Alonso en Schumacher lagen er nog steeds. De man met de paraplu liep ook nog steeds rond. Op het parkeerterrein waren alle plekken gevuld. Er stonden zelfs een paar auto’s dubbel. André Rieu Plotseling kwam er weer een auto aan rijden. Een vierdeurs Fiat met een Nederlands kenteken. De auto was niet nieuw. Er zaten vier mensen in. Op het moment dat de Fiat bij de slagboom stond sprintte er iemand naar een geparkeerde auto, vlakbij de ingang. De auto werd gestart en reed weg. Daarop


kwam de Fiat aangereden. Snel werd de auto achteruit ingeparkeerd en er stapten vier heren uit. Michael Schumacher zat achter het stuur. Hij overhandigde de sleutel aan een bodygard die zijn sporttas uit de achterbak haalde. De camera’s klikten er op los. Een vrouwelijke fan sprong naar voren met een boek om te laten signeren. Ze had geluk. Voordat de overige aanwezigen het in de gaten hadden was Michael al naar binnen gelopen. Nu lag er alleen nog maar een shirt van Alonso. Waar zou die naar binnen gaan? We keken weer achter het stadion. Daar liep de man met de paraplu zenuwachtig rond. In één keer stak hij de paraplu in de lucht en zwaaide er mee. Plotseling hoorden we het geluid van een dikke achtcilinder. Tegelijk hoorden we iemand aan komen rennen. En we hoorden dat er dingen op de grond vielen. Dat waren folders, van de man die aan kwam rennen. De Mercedes-Benz met het mooie motorgeluid reed gedeeltelijk de stoep op. Het portier zwaaide open, de bestuurder stapte uit en liep samen met de man met de paraplu op een draf naar de ingang. De man die aan kwam rennen stapte in de auto die nog steeds met draaiende motor op de stoep stond en reed weg. Zonder dat we een foto hadden kunnen maken of een vraag hadden kunnen stellen was André Rieu naar binnen gegaan.


We bakken een Devilscake Zoals iedereen weet die ooit in Engeland geweest is kon het eten soms wat tegenvallen. Tegenwoordig bijna niet meer door de opkomst van sterrenkoks als Jamie Oliver en niet te vergeten Gordon Ramsay. De Engelse tv staat bol van de kookprogramma's en bijna iedere pub of zichzelf respecterend restaurant probeert om echt lekker en gevarieerd eten te bereiden. Geen grote groene erwten en stukken wortel meer met roasted beef of lam in een vette mintsaus maar uitgelezen gerechten gebaseerd op de Franse of Italiaanse keuken. Niet al het eten was vroeger onsmakelijk. De Engelsen waren vroeger al meesters in cakes, taarten en andere gebaksvarianten. Ook nu kunnen ze nog steeds verbazen met hun fantastische baksels. Het leuke is dat je op de meest onverwachte plaatsen van dit gebak kan genieten. Zoals na een bezoek aan Blenheim Palace. Als je het hele paleis en de tuinen gezien hebt is er een gezellige ruimte waar je wat te eten of te drinken kunt kopen en ook een keuze kan maken uit fantastische cakes en taarten. Dit geldt voor veel meer locaties in Engeland.


Engelse les In de tweede klas van de middelbare school had ik een lerares Engels die probeerde haar lessen wat op te vrolijken. Onze school was nog ongemengd en een klas met bijna 30 jongetjes was moeilijk onder de duim te houden. Als "beloning" kregen we na een rustige periode het recept van een echte Engelse Devilscake. Ik gaf dat recept aan mijn moeder en met speciale gelegenheden werd deze cake geserveerd.

Jaren later toen ik op kamers woonde vroeg ik mijn moeder het recept van deze overheerlijke cake want ik wilde hem nu zelf wel eens gaan bakken. Zodoende werd het recept opgeschreven en ging ik aan de slag. Alles werd volgens recept klaar gemaakt, de temperatuur van de oven stond op de goede hoogte en de cake ging erin. Na een paar minuten kijken en hij kwam al wat omhoog. Een half uurtje later weer kijken en hij was weer wat hoger gekomen. Na een kwartier weer kijken en getest of hij gaar genoeg was: nog 15 minuten in de oven, dan was hij af. Ik haalde de cake uit de oven. Het zag er wat raar uit. Lang niet zo hoog als die van mijn moeder. Dan maar even proeven. Heerlijk, alleen hij voelde wat zwaar aan. De volgende dag was het net een baksteen en kon de cake worden weg gegooid. Losse regenpijpen Wat was er mis gegaan? Had ik de oven niet warm genoeg gemaakt? Stond het rooster niet goed? Had ik niet goed gemengd? Van alles spookte door mijn hoofd. Bij koken hoort ook oefenen dus er volgden meerdere pogingen. Iedere keer met hetzelfde resultaat. Er kwam een andere oven, andere mixer, andere bakblikken en ik besloot een keer 's nachts te bakken omdat ik dan niet gestoord kon worden. Dat had ik gedacht. Het zal een uur of 03.30 geweest zijn en de bel ging. Wie belt er aan op zo'n achterlijk tijdstip? Ik keek van het balkon naar Classic Cars and Lifestyle-april 2013

beneden en zag daar mijn toenmalige buurman en een buurvrouw. Ze waren uit geweest en konden hun huis niet meer in omdat de voordeur van binnen op slot was gedaan. "Of ze van mijn balkon via de regenpijp naar hun balkon mochten klimmen?" Nou dat mocht als ze maar stil waren want de rest in huis lag allemaal te slapen. Marthy klom naar boven en liep door de dakgoot om daar de andere regenpijp te pakken om naar beneden te gaan. Ik zag de pijp wat bewegen en riep dat die pijp het niet zou houden maar volgens hem zat hij vast. Op het moment dat hij er met zijn volle gewicht aan ging hangen lieten alle steunen los en hij viel met regenpijp en al naar beneden. Daar sta je dan. Midden in de nacht, de buurman ergens in een donkere tuin, wat voor verwondingen zou hij hebben en aan de andere kant een aangeschoten buurvrouw die stond te gillen “Wat is er gebeurd?” Inmiddels was iedereen in huis wakker. Ik liet onze huisbaas de politie en de ambulance bellen en ging naar beneden om poolshoogte te nemen. Er stond een ladder op het balkon van mijn huisbaas en die nam ik mee naar buiten. Ik klom over de eerste muur heen, trok de ladder achter me aan en was in de eerste tuin. Hup weer de ladder tegen de muur en ik was bij Marthy. Hij leefde in ieder geval nog. Ik opende de keukendeur en was in het huis van mijn buren, er kwam een hond op me af maar voor hij wat kon doen had ik hem al opgesloten en ik haalde de nachtsloten van de voordeur af. De politie kon naar binnen en Marthy werd per ambulance weg gebracht. Hoe was het met mijn cake? Weer mislukt. Jaren later, ik was inmiddels getrouwd en ik kon van alles en nog wat koken maar nog steeds die duivelse cake niet. Mijn vrouw was niet zo'n keukenprinses maar ze kon wel lekkere appeltaart bakken en zij zou een keer een cake bakken. Ze kocht een pak cakemix en het resultaat was perfect. Hoe kon dat nou? Met mijn recept moest het ook gaan. Dan maar weer een keer bij mijn moeder bakken. Weer een prachtige en lekkere cake. Ik begon zo langzaamaan gek te worden. Niemand kon mij zeggen wat er fout ging. Toen belde mijn vrouw met mijn moeder en het gesprek ging over de cake. Wat ik er dan in deed was de vraag? Gewoon wat jij verteld hebt, antwoordde ze. 150 gram bloem en.. Bloem? Ja. Je moet zelfrijzend bakmeel gebruiken. Ik was perplex. Hoe kan je nu bloem en zelfrijzend bakmeel door elkaar halen. Direct naar de keuken om weer te proberen. Het werd een prachtige cake, mooi hoog en luchtig.


Het recept 150 gram ZELFRIJZEND BAKMEEL, 150 gram margarine en 150 gram suiker en 3 eieren en cacao naar behoefte. Verwarm de oven voor op 160 graden Celsius. Meng de margarine met de suiker. (ik doe dat met de hand, dat gaat het beste)

Mix er de 3 eieren door heen en zorg dat het mengsel schuimig is. Mix er vervolgens het zelfrijzend bakmeel door heen. Zorg dat het mengsel glad is en dat er geen klonten in zitten. Beboter de bodem en de zijkanten van de cakevorm en schud er wat zelfrijzend bakmeel in zodat dat aan de zijkanten blijft hangen en op de bodem blijft liggen (hierdoor komt de cake er na het bakken makkelijker uit). Doe de helft van het beslag in de cakevorm. Meng door de andere helft de cacaopoeder en doe de rest ook in de cakevorm. Keer het rooster in de oven om zodat het naar boven staat en plaats dat op de onderste tree in de oven. Zet de cake er in en laat hem in 60 minuten afbakken. Controleer met een breinaald of sateprikker of de cake gaar is. Als hij gaar is blijft er geen beslag aan de pen zitten. Laat hem anders nog 15 minuten in de oven staan. Nu moet hij gaar zijn. Haal uit de oven en laat hem afkoelen. Kijk uit voor tocht! De temperatuur kan per oven verschillen, dat is een kwestie van experimenteren.


Goodwood Pressday Op 20 maart van dit jaar werd de Goodwood Pressday gehouden. Daar werd er het een en ander verteld over wat er tijdens de komende edities van het Festival of Speed en de Goodwood Revival voor highlights te zien zouden zijn. Wij zijn er heen geweest en we waren uitermate onder de indruk. Dit jaar wordt de twintigste versie van het Festival of Speed georganiseerd. Reden voor een feestje! Sinds 1993 vindt op het landgoed bij Goodwood House het Festival of Speed plaats. De drijvende kracht achter dit spektakel is Lord March. Charles March is een echte petrolhead. Hij heeft het zelfde bloed als zijn opa. “Petrol is running through their veigns”. Op het Goodwood motorcircuit wat daar niet ver vandaan ligt wordt sinds 1998 de Goodwood Revival georganiseerd. Het zijn inmiddels beiden evenementen van wereldfaam. Dat weten we uit ervaring. Maar we waren nog niet eerder bij een persdag geweest. Natuurlijk hadden we de nodige vragen. Hoeveel mensen zouden er komen? Wat voor auto’s zouden er te zien zijn? Zouden er bekende rijders zijn? Het programma beloofde in ieder geval champagne bij de lunch. De heuvelklim zou open zijn, net zoals de “forest rally stage”. Lets go. The Egyptian room Via gate 4 kwamen de genodigden terecht binnen de ommuring van de estate. Wij reden achter een zwarte MG Magnette aan en parkeerden de auto op het grasveld. De camera’s werden gepakt en de handschoenen. Het was koud, erg koud. We hadden er op gerekend en dikke winterjassen aan gedaan. Het bleek al snel dat het druk was. De rij met journalisten die zich moesten inschrijven bewoog slechts langzaam.


Dat kwam omdat er in the Egyptian room een politieonderzoek gaande was. De hele ruimte was bezaaid met bankbiljetten en de aanwezige politieagenten waren bezig met een gedegen sporenonderzoek. Ook waren ze op zoek naar missende delen van de bankbiljetten. Uw verslaggever kon de verleiding niet weerstaan en stopte een biljet van twintig pond in zijn reporterstas. Helaas had hij niet gezien dat de politieagenten iedereen die de ruimte wilden verlaten fouilleerden. Ze vonden het biljet in zijn tas en uitsluitend omdat het teveel werk was om actie tegen een “foreigner” te ondernemen werd hij niet gearresteerd. Porsche 911

Deze 911 dateert uit 1965 en wordt gebruikt voor promotiedoeleinden Het is in 2013 al weer 50 jaar geleden dat de Porsche 911 aan het publiek werd gepresenteerd. Dat feit wordt tijdens het Festival of Speed uitgebreid gevierd. Het grote sculpture dat altijd voor Goodwood House staat zal aan de “neinelber” gewijd zijn. Natuurlijk waren er allerlei varianten van de 911 te zien. Variërend van de oerversie tot en met de nieuwste. En er werden natuurlijk ook bijzondere uitvoeringen getoond, zoals de Parijs Dakar uitvoering van Jacky Ickx. De auto staat veel hoger op de wielen en is voorzien van vierwielaandrijving.


Ford GT40 Tijdens de Goodwood Revival wordt er uitgebreid aandacht geschonken aan het feit dat de Ford GT40 50 jaar geworden is. Er zal een race gehouden worden met een startveld dat geheel bestaat uit deze geweldige lange afstandsracers. In het volgende nummer van Classic Cars and Lifestyle gaan we uitgebreid op de historie van de GT 40 in.

Hill Climb De grote publiekstrekker tijdens het Festival of Speed is de zogenaamde Hill Climb. In het park van Goodwood House loopt een weg naar boven, naar de top van de Hill. Daar wordt ieder jaar de uiterst spectaculaire Hill Climb gehouden. Het parcours is ongeveer 1,16 mijl lang en het staat garant voor sensatie. De aanwezige journalisten kregen de kans om mee te rijden. Nadat ze een helm hadden opgehaald konden ze een auto uitkiezen. Dat bleek moeilijker dan gedacht. Want klim maar eens in een auto met rolkooien met twee grote camera’s en een reporterstas. Uiteindelijk hebben we een keus kunnen maken. We stapten in de grootste auto die naar boven reed. Er was geen rolkooi gemonteerd. We hoefden ook geen helm Classic Cars and Lifestyle-april 2013

op. Vanachter de grote voorruit konden we de weg goed zien en hebben we ook nog een aantal duidelijke foto’s kunnen maken.

Langs het hele parcours stonden marshalls met vlaggen Al snel werd duidelijk dat de rijders over een groot hart moesten beschikken. Hier gaan we recht op een muur af, er zaten ook meerdere geniepige bochten in het parcours en er was een gedeelte waar de weg na een hobbel weer naar beneden ging en daardoor onoverzichtelijk was. Forest Rally Stage Eenmaal boven gekomen zagen we dat daar een assembly area was. Daar stonden de auto’s te wachten die voor ons naar boven waren gereden. Ze waren al gedraaid en nadat wij arriveerden reden ze weer naar beneden. Wij maakten snel een aantal foto’s en vroegen toen waar de rallyauto’s te zien waren.


Dat bleek niet ver weg te zijn. Het rallyparcours lag iets verderop. De eerste auto die we zagen was een Saab 99 in rallytrim. Ergens stond een auto met een draaiende motor. Dat bleek een Metro 6R4 te zijn. Je weet wel, met de motor achterin. Al glijdend door de modder liepen we naar een geschikte plek om foto’s te maken. Maar het bleef stil. Er kwam een Landrover langs en nog een bergingsvoertuig. De Metro 6R4 was er mee gestopt en versperde het parcours. We liepen terug naar de start. Of we dadelijk mee wilden rijden? We keken naar de bemodderde rijders en ik dacht aan mijn slechte rug. Nee, helaas. Dat zat er niet in. Jaren geleden waren we te gast bij een open dag van de Koninklijke Landmacht. In ons enthousiasme waren we ook in een truck gesprongen die daarna door het terrein ging rijden. Daar hadden we een week later nog last van gehad. Gelukkig hoef je niet per se mee te rijden om te genieten van alle aparte auto’s. Wij konden nu op het gemak foto’s maken en met de diverse toeschouwers praten. De sfeer was erg gemoedelijk, heel anders dan bij de Formule 1.


Meer bijzondere auto’s Het is haast ondoenlijk om in een kort artikel zoals dit een beschrijving te geven van hetgeen er te zien was. De line up met auto’s voor Goodwood House was indrukwekkend. Bij iedere auto die present was hoorde een verhaal. Dat maakte ze extra bijzonder.

Tijdens het Festival of Speed wordt ook ieder jaar een concours d’élegance gehouden. Bij het Cartiers Style et Luxe concours kan je de meest bijzondere auto’s zien. De jury bestaat uit een selectie van beroemdheden op divers gebied. Variërend van mensen die werkzaam zijn in de autowereld tot kappers en koks aan toe. De Bugatti Type 57SC Atlantic Chassis 57473 die aanwezig was kan een voorbode zijn van hetgeen er te zien is tijdens het weekend in juli. De vormen aan deze auto zijn zeer bijzonder en zeker niet ieders “cup of tea”.


Een auto die ook tot de verbeelding van velen spreekt is de BRM V 16. Helaas is de auto nooit een succes geweest.

Er was ook aan de inwendige mens gedacht. De verzorging was perfect. In Goodwood House werd koffie en thee geschonken en buiten was er volop keus uit allerlei heerlijkheden voor de lunch. Die werden bereid in een hele serie HY busjes. En er werd champagne geschonken. Vanzelfsprekend van het merk Veuve Clicquot. Wanneer je glas leeg was werd het weer gevuld met de heerlijke bubbels.


Startprocedure van een pionierauto Na de lunch was het tijd voor de nodige persmomenten. De “birthdaycake” ter ere van het twintigjarig bestaan van het Festival of Speed werd aangesneden. En er was gelegenheid om de rijders die aan deze dag hadden mee gedaan te fotograferen. De aanwezige cameraploegen liepen rond om deze en gene te interviewen. Dat zorgde nog voor een uiterst vermakelijk moment.

Lord March werd door een ploeg van vier personen geïnterviewd. Achter de Lord stond een prachtige Renault type K uit 1902. Daar waren twee heren bezig om de auto te prepareren om te starten. Dat doe je namelijk bij een auto van die leeftijd niet even. Er moet van alles op tijd gezet worden en er moet benzine worden ingespoten. Dan moet je op het juiste moment een flinke ruk aan de slinger geven. Als alles goed gaat slaat de auto aan. Als het fout gaat moet je eerst weer een tijd wachten voor je een tweede poging kan ondernemen. Dit keer ging het goed en met een tevreden gezicht stapte de man die de slinger had bediend op de knetterende Renault. De aanwezige tv ploeg keek minder tevreden. Nadat ze de berijder van de Renault verzocht hadden om weg te rijden konden ze de opname opnieuw maken.


Het Engelse McLaren had een aantal auto’s mee genomen. De nieuwste versie van de McLaren spyder is net niet op de foto te zien maar de winnende F1 auto van Lewis Hamilton staat rechts opgesteld. Het oranje Canam monster was ook weer present en bij de supercars waren ook diverse uitvoeringen van de nieuwste bolides te zien.

Jochen Mass bestuurt deze Mercedes-Benz 300 SLR Uhlenhaut coupé.


Onder de rijders waren onder andere Derek Bell en Emanuele Pirro. Beiden winnaars van de 24 uurs race van Le Mans. Jochen Mass hadden we al genoemd. Drummer van Pink Floyd en Ferrari 250 GTO eigenaar Nick Mason was er en verscholen achter Derek Bell, met helm is trialrijder Dougie Lampkin te zien. De man reed een paar jaar geleden met zijn motor op het dak van Goodwood House

Kijk voor meer foto’s op www.classiccarsandlifestyle.com Classic Cars and Lifestyle-april 2013

Het komende nummer Nummer twee van Classic Cars and Lifestyle verschijnt op 28 juni. Daarin hebben we weer een groot scala aan onderwerpen. We gaan onder andere kijken naar een aantal politie MG’s.

We gaan naar het circuit van Spa Francorchamps, in de Belgische Ardennen.

De Ford GT 40 is 50.

We verblijven in het Goodwood Hotel.

We bezoeken de Engelse plaats Rye. We gaan naar Paleis Soestdijk. Natuurlijk besteden we aandacht aan typisch zomereten. Vanzelfsprekend is dit niet alles en is er weer volop te lezen in het komende nummer. Noteer 28 juni in je agenda. Ga naar http://www.classiccarsandlifestyle.com/magazine voor jouw free download.


Onze tips voor 2013 Zoals ieder jaar is er ook in 2013 weer verschrikkelijk veel te doen. Zowel op lifestyle gebied als op classic car gebied. Dat kan je wel zien in onze evenementenkalender op de website. Je krijgt er haast keuzestress van. Daarom geven we een paar tips. Kijk maar eens naar de foto’s. Het hele jaar door zijn er in het hele land antiekmarkten. Zoals de antiekmarkt op het Plein in Den Haag. Op de donderdag. Tot half mei en vanaf half oktober.


Het Goodwood Revival weekend wordt van 13 tot en met 15 september gehouden. Dat is een evenement dat je een keer bezocht moet hebben.

Er wordt geracet. Daarbij maakt het niet uit dat het uiterst kostbare auto’s zijn. In 2012 perste Jean Alesi de Ferrari 250 GTO van Nick Mason volledig uit. Het was een prachtig gezicht om de auto op volle snelheid door de chicane te zien gaan.

De bezoekers aan het Revival weekend kleden zich in stijl. Daardoor wordt er een unieke sfeer gerealiseerd. Ieder jaar wordt er een ander thema gekozen.


Zoek je een veelzijdig fotograaf of een leuk fotokado? Kijk dan op http://www.jbfreelancejournalistiek.nl/fotografie

Hieronder had jouw advertentie kunnen staan. Kijk voor de mogelijkheden bij http://www.classiccarsandlifestyle.com/extra/advertentiemogelijkheden


Classic Cars and Lifestyle Nummer 1 april 2013

Recommend Documents