Christus Jezus is onze vrede

Thema voor het huisbezoekseizoen 2004-2005

‘Christus Jezus is onze vrede’

Gereformeerde Kerk vrijgemaakt te Pijnacker - Nootdorp

Vrede met God Vrede met elkaar Vrede met de wereld


pag. 2 van 12

‘Christus Jezus is onze vrede’

I. Inleiding Geeft geloof in God je ‘vrede’ in je leven? Geeft het je geluk, stabiliteit en te-vrede-nheid? Dat mag je toch wel van geloof in God verwachten. Vrede is belangrijk in de bijbel. De Here belooft zijn kinderen vrede, denk bijvoorbeeld aan de zegengroet waarmee de nieuwe week op zondag begint: ‘genade voor u en vrede van God onze Vader, en van Jezus Christus onze Here’. Of denk aan Psalm 29,11: ‘de Here zal zijn volk zegenen met vrede’. Nu lijkt het misschien zo dat God die vrede voor ons heeft klaargelegd. Iets voor straks, in de toekomst. Maar dat is niet zo. Er IS AL vrede tussen God en mensen, in Jezus Christus. Rom 5,1: ‘wij dan gerechtvaardigd uit het geloof hebben vrede met God door onze Here Jezus Christus’. Weten we dat nog wel? Leven we in die vrede? En: ervaren we die vrede ook? Hoe komt het bijvoorbeeld dat we nog zo vaak zo weinig tevreden zijn? Hoe kan het dat we vaak nog zo onrustig zijn? Zo op zoek? Paulus schrijft in Fil 4,7 over de vrede van God die alle verstand te boven gaat. En hij vertelt dan dat hij geleerd heeft om onder alle omstandigheden tevreden te zijn. Hij zegt: ‘… ik heb geleerd met de omstandigheden waarin ik verkeer, genoegen te nemen’. Paulus heeft zich dus die vrede in Christus toegeëigend. Kennelijk moet je eerst groeien in de kennis van die vrede om in de ervaring van die vrede te kunnen groeien. Hoe zit dat bij ons? Als we ergens vrede mee hebben, of als we zeggen tevreden te zijn, dan wijzen we meestal op onze levensomstandigheden. Maar ook als we ongelukkig zijn, doen we dat. Vrede met God Vrede met elkaar Vrede met de wereld


pag. 3 van 12

Een paar voorbeelden: We zijn in ons zoeken naar geluk en te-vrede-nheid vaak zo gericht op onze omgeving of onze levensomstandigheden: Je hebt heel jonge kinderen, en het gaat goed: ze zijn gezond en ontwikkelen zich goed. Of je kinderen groeien gezond op, ze doen het goed op school. Je bent als ouders trost. Vrienden spelen in je leven een grote rol, je ontmoet ze regelmatig en hebt ook het gevoel dat je wat aan ze hebt. Je bent daar blij mee, zonder die contacten zou je leven een stuk armer zijn. Op je werk kun je je capaciteiten goed kwijt. Je gaat vooruit en dat wordt goed beloond. Je wordt gewaardeerd en dat geeft je een gevoel van bevestiging. Je bent gezond, je lichaam is sterk, je kunt veel aan, als je erover nadenkt is je gezondheid de voorwaarde voor alles wat je bent en kunt. Je bent gelukkig getrouwd, je voelt je veilig en geborgen, je zou zonder je man niet kunnen leven. Maar ook ons ongeluk wordt vaak bepaald door wat we meemaakten…: Je kinderen hebben je erg teleurgesteld, en dat achtervolgt je. Zo had je ze immers niet opgevoed! Je voelt je gekwetst, in dat opzicht misschien wel mislukt. Op je werk loopt het niet zo lekker; je vraagt je af: ‘ben ik wel op m’n plek, wil ik dit wel blijven doen, zit er niet meer in? En al met al geeft je dat een onzeker gevoel. Hete leven heeft je niet gebracht wat je ervan verwachtte, je had op school en in je werk meer willen bereiken. En het is onmogelijk het allemaal over te doen… Teleurstelling en verdriet hebben je boos gemaakt. Boos op het leven, op alles en iedereen. Het geeft een veilig gevoel, maar van binnen vreet het je op. Je bent eenzamer dan ooit. Hoewel je eerst samen gelukkig was, merk je dat je je steeds eenzamer begint te voelen in je huwelijk. Je leeft langs elkaar heen, het is voor beide een manier van leven geworden, maar het maakt je diep ongelukkig. Onze tevredenheid of geluk is vaak afhankelijk van ‘hoe het leven gaat’. Als we zeggen gelukkig te zijn, is dat omdat ‘het allemaal wel goed gaat’ en we hebben een vredig gevoel. Maar dat gevoel is heel dun - soms is er maar iets heel kleins nodig – en we verliezen onze vrede.



pag. 4 van 12

Bijbelstudie over Kol 3,1-17: •

ga samen of persoonlijk in gebed en bid of de Here je hart wil openen voor wat Christus in dit gedeelte wil duidelijk maken

•

lees Kol 3,1-17 rustig en aandachtig door

•

lees nu verder:

II. de vrede van God in Christus De vrede waarover Paulus schrijft, is niet afhankelijk van ‘hoe het leven gaat’. Dat lijkt misschien wat ongevoelig, maar dat is het niet. Paulus laat in Kol 3 zien dat geluk en tevredenheid geen kwestie is van ‘geluk hebben of niet’. Vrede, geluk en blijdschap zijn afhankelijk van de houding van ons hart. Vrede is niet allereerst afhankelijk van het leven, maar hoe ons hart erbij staat. Er zit een gevaar aan als we ons geluk of ongeluk laten afhangen van hoe het leven gaat: wat we hebben aan spullen, wat we meegemaakt hebben in onze jeugd, wat we hebben bereikt (of niet hebben bereikt), wat we in de ogen van anderen waard zijn, enz. Als je je van al die dingen afhankelijk maakt, heb je lot van je leven in handen gelegd van je omgeving, van wat mensen om je heen zeggen, van wat je hebt aan spullen. Jezus zou zeggen: je hebt het lot van je leven in handen van ‘de wereld’ gelegd. Maar daarvoor waarschuwt Hij ons: ‘verzamel je geen schatten op aarde, maar verzamel je schatten in de hemel’. Hetzelfde zegt Paulus in Kol 3. Maar wat voor vrede belooft de Here God ons dan? Dat zegt de Here Jezus in Joh 14,27: ‘Vrede laat Ik u, mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft...’ Wat bedoelt Jezus met de woorden: ‘niet zoals de wereld die geeft…’ Jezus zegt dat we te vaak volkomen geluk en vrede op de verkeerde plek zoeken. We zoeken dat in het leven van vandaag en morgen. In relaties: met de kinderen, in ons gezin, met vrienden, in je werk. Maar Jezus zegt: die dingen zullen je nooit volkomen vrede geven. Die dingen kunnen je leven niet dragen. Dat is zo met spullen die je hebt, je kunt alles hebben, maar doodongelukkig zijn. Dat is ook zo met relaties: ouders schieten tekort en zijn ook zondig, vrienden vallen vroeg of laat ook tegen. En tegen de tijd dat je dat doorhebt, moet je weten waar volkomen geluk te vinden is. Dan moet je geleerd hebben waar echte vrede te krijgen is: bij Christus. Alleen de vrede van Christus zal je leven echt voldoening geven, Hij geeft volmaakte vrede en blijvende vrede.



pag. 5 van 12

III. hoe krijg je de vrede van Christus? Paulus geeft in Kol 3,1-17 drie aanwijzingen: 1. Zoek of bedenk de dingen die boven zijn. 2. Denk na over je eigen leven. 3. Ga weer terug naar Christus.

1. Zoeken/bedenken, verzen 1-4: Jezus hield ons een spiegel voor: je zoekt vrede in van alles en nog wat, maar echte, blijvende vrede vindt je bij Mij! Dat onderwijs van de Here Jezus legt Paulus uit in Kol 3. Hij wijst de gemeenteleden in Kolosse op Jezus Christus Die immers ‘hun leven is’, vers 4. Ze moeten erover nadenken wat Christus met hun leven heeft gedaan. Kijk maar eens in Kol 3. In vs 1 schrijft Paulus: ‘zoekt de dingen die boven zijn’. En in vs 2 staat: ‘bedenk de dingen die boven zijn’. ‘Indien gij dan met Christus opgewekt zijt, zoekt de dingen die boven zijn….’ Wat betekent dat? Er staat niet dat we erover moeten nadenken dat Jezus is opgestaan. Nee, er staat in vers 3 en 4: U/Jij bent al gestorven met Christus. Jij stierf toen Christus stierf. U/Jij bent al opgestaan met Christus. Jij stond op toen Christus opstond. Wij denken vaak dat het effect van Jezus’ opstanding voor ons alleen pas na de dood merkbaar zal worden. Maar dat is niet zo. Je bent nu al, zoals je op dit moment dit zit te lezen, je bent AL GESTORVEN EN OPGESTAAN MET CHRISTUS. De doodsklap die Jezus Christus uitdeelde aan satan dreunt door in ons leven. Maar wat betekent dat voor ons alledaagse leven? Nou, dat we al zijn gestorven aan dat oude doodse leven. En we zijn al opgestaan in dat nieuwe leven met Christus. Daarom juicht Paulus het ook uit in 2 Kor 5,17: ‘zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping, het oude is voorbij gegaan, het nieuwe is gekomen!’ DAT moet je bedenken met je verstand. Dat moet je overdenken in je hart. Dat moet je steeds weer horen in preken. Daarover moet je met elkaar zingen in de kerk. Daarover moet je lezen in je bijbel. Om de diepte daarvan te peilen moet je bidden tot God. Wat moet je dus bedenken? •

dat God de wereld heeft geschapen en dat die God intieme vriendschap met ons wil.

•

dat die God Vader voor ons is, ook al hebben we ons van Hem afgekeerd, ook al hebben we er een grote rotzooi van gemaakt.

•

dat die God zijn eigen Liefste heeft gestuurd om ons met Hem te verzoenen.

•

dat niets Hem zal stoppen om zijn kinderen met Hem te verenigen. Vrede met God Vrede met elkaar Vrede met de wereld


pag. 6 van 12

Wat heeft dat te maken met de vrede die God je in Christus geeft? Nou alles! In het licht van Christus’ genade kom je erachter dat je zondiger bent dan je dacht, maar dat je tegelijk meer geliefd bent dan je ooit durfde hopen. Als je dát bedenkt, zie je dat de waarde van je leven vastligt in Christus.

2. Denk na over je eigen leven, vers 5: De tweede stap is: denk na over je eigen leven. Dat moeten we doen, want we zagen al dat we op zoek naar geluk nog zo vaak op de verkeerde plek zoeken. We vullen het gat in onze ziel met van alles en nog wat, maar nog zo weinig met Christus. Vergelijk je leven IN CHRISTUS eens met je leven van alledag. Paulus geeft in vers 5 een lijst van begeerten, die hij samenvat als afgoderij. En daar hebben we de kern te pakken. Want wat zagen we in het begin? We zagen dat we voor geluk vaak afhankelijk zijn van onze omgeving. Paulus zegt daarvan: er kan iets in je leven zijn dat zo belangrijk voor je is, dat DAT je vrede geeft. Dat DAT je god is. Dat DAT je verlosser is. Het is zo belangrijk voor je, dat je het ver-afgood. En dat kan van alles zijn. Dat kunnen slechte en zondige dingen zijn: sexuele begeerte– hoe actueel in onze maatschappij!!! Het kan hebzucht, materialisme zijn: dat we nooit genoeg hebben – kijk eens om je heen, of in je eigen leven!!! Het kan ook in relaties van mensen zitten – dat je te afhankelijk bent in bepaalde relaties, onverzoenlijkheid, oneerlijkheid, wantrouwen. Maar pas op, het kunnen ook goede dingen zijn! Het werkwoord dat Paulus hier gebruikt voor ‘boze begeerte’ (vers 5) betekent letterlijk: te groot verlangen. En Paulus bedoelt: een overspannen verlangen naar iets goeds of iets verkeerds. Een voorbeeld: werk is op zich iets goeds, maar je kunt zo bezig zijn met je werk dat het ten koste gaat van andere dingen: je huwelijk, relaties met vrienden, het werk in de kerk. Paulus zegt hier: je moet in je leven altijd op zoek naar die afgoden: wat is te belangrijk voor je geworden? Waarvan verwacht je te veel? Maar hoe spoor je die dingen op, waar je TEVEEL waarde aan hecht? Denk na over deze vragen: •

waar leef je voor?

•

wat houdt je bijna altijd bezig (wat houdt je bijv. bezig als als je niets te doen hebt)?

•

wat is er in je leven, dat - als je het zou verliezen - je het gevoel zou geven dat je leven niets meer waard is?



pag. 7 van 12

Dood die dingen die te belangrijk voor je zijn! Dood die dingen, want ze worden veroorzaakt door afgoderij. Dood ze, want ze nemen de plaats in die alleen God toekomt. God wil dat we voor onszelf eerlijk op zoek gaan in ons hart om de afgoden op de bodem van ons hart op het spoor komen (Calvijn). Om de Here de plaats te geven die Hij hebben wil.

3. Ga weer terug naar Christus, vers 15: Als je iets op het spoor gekomen bent, dat je leven teveel beheerst. Wat doe je daar dan mee? Wat doen we met die dingen waar we teveel belang aan hechten? Iets wat heel belangrijk voor je is, kun je niet zomaar vergeten. Paulus zegt: geeft het een andere plek in je leven. Maar, hoe doe je dat? Paulus schrijft in vers 5: doodt DAN… Dat wil zeggen: op het moment dat je bedacht hebt hoe waardevol je bent voor God, vergelijk het DAN nog eens met datgene wat je eerst zo belangrijk vond. Vergelijk dat eens met de ONVOORSTELBAAR GROTE liefde van Christus, dan stelt je afgod toch niets meer voor!!! In het licht van Christus vergevende en volmaakte liefde verbleekt al dat aardse wat eerst zo belangrijk voor je was! Voorbeelden: je baan, je bezittingen, je verleden, je ontevredenheid over wie je bent of eruit ziet; al die dingen bepalen niet wie je bent. Dat kun je wel denken, maar dat is niet zo. Omdat de Here God in Christus zijn Hand op je leven heeft gelegd, is je leven niet meer afhankelijk van die dingen. Christus bepaalt je waarde. Zo vind je vrede met God, in Christus. Zo is Jezus Christus onze vrede. Want Hij heeft alles. Wat Hij je in handen geeft en belooft, dat gaat al je bezit op aarde te boven. Dingen die je eerst nog zo van slag brachten, raken je dan niet meer zo diep als eerst. Natuurlijk, littekens blijven littekens. En ze blijven pijn doen, soms veel pijn. Maar de pijn over wat eens gebeurde komt in een ander licht te staan. Niet meer het scherpe licht van herinneringen, maar het zachte en warme licht van Christus: zijn Licht valt op je leven. Dat is het licht waardoor je erachter komt wie je echt bent: kind van God, gekocht en betaald door Christus. Kijk dus vanuit het perspectief van Gods overweldigende genade naar datgene wat je leven teveel beheerst. DAN kun je tegen datgene wat te belangrijk voor je is, zeggen: jij bent m’n leven niet langer, Christus is mijn leven!!!, Kol 3,4.



pag. 8 van 12

IV. Vrede met elkaar: liefde en vergeving Wie zich de vrede van Christus heeft toegeëigend gaat in vrede met zijn broeders en zusters leven! Dat zie je in Kol 3,12-17. Maar wie in liefde en vergeving met z’n naaste wil leven moet zelf eerst onder de indruk komen van Gods genade. Want wie ingezien heeft hoe zondig die is en hoe groot de genade van Christus is, zal steeds weer opnieuw verbaasd staan dat Christus de zonden wil vergeven. Die ziet steeds meer dat ‘ie die vergeving helemaal niet verdiend heeft. Die zal steeds meer onder de indruk raken van Gods vergevende liefde. Het kan ook zijn dat het hart koud blijft onder de vergeving van zonden. Maar wie niet verandert door Gods genade heeft nog niets van Christus’ vergevende liefde begrepen. Wie dán nog vast blijft zitten aan dat oude leven van boosheid, kwaadaardigheid, liegen enz., leeft niet in de kracht van de Heilige Geest! Hoe komt het dat we het zo moeilijk vinden om in liefde en vergeving met elkaar te leven? Dat komt omdat we nog maar zo weinig dankbaar zijn voor het werk van Christus. We zijn eerder boos of geïrriteerd dat het ‘er nog zo menselijk aan toegaat’ dan dat we ons laten verwonderen door de vergevende liefde van Christus. Vanwege de realiteit van de zonde horen liefde en vergeving bij elkaar. De Here God is van seconde tot seconde bezig onze zonde letterlijk te bedekken onder het bloed van zijn Zoon, en ons onze zonden te vergeven. De Here kan ons niet liefhebben tenzij Hij ons vergeeft! En Hij kan ons niet vergeven als Hij ons niet lief had! Zo zijn in menselijke relaties liefde en vergeving ook met elkaar verbonden. Er is geen hoop dat je iemand ooit zult liefhebben als je niet bereid bent hem of haar te vergeven. Er is geen hoop dat je hem of haar ooit kan vergeven – en dan bedoel ik echt vergeven – als je niet de rijke en onbegrijpelijke blijdschap kent dat jou vergeving van zonde geschonken is. Kortom: leven in de vrede van Christus kan alleen op basis van de vergeving van zonden! En dát je in de vrede van Christus leeft, wordt zichtbaar in onderlinge liefde. Die liefde is afhankelijk van vergeving. De Here Jezus heeft dat Zelf gezegd in Lucas 7,47: ‘ wie weinig vergeven wordt, betoont weinig liefde’. Vlijmscherpe woorden. Wie weinig om vergeving van zonden vraagt, zal niet in staat zijn echt lief te hebben. Je zou het ook zo kunnen zeggen: de mate waarin iemand echt liefheeft, is afhankelijk van de mate waarin die persoon stomverbaasd is over het wonder dat zijn zonden vergeven zijn. Hoe meer je verwonderd bent over het wonder van de vergeving van de zonden - hoe meer je kunt liefhebben. Dankbaarheid voor vergeving is het fundament van de liefde onder christenen, in de gemeente! Vrede met God Vrede met elkaar Vrede met de wereld


pag. 9 van 12

Als we voortdurend bedenken (Kol 3) hoe ONVOORSTELBAAR GROOT DE LIEFDE VAN CHRISTUS is, gaan we leven zoals Hij dat wil. Op een poster zag ik deze uitspraak: ‘He died for me, I live for Him!’ God heeft warme liefde voor zijn zondige kinderen! Wie zich steeds weer verdiept in de liefde van Christus aan het kruis bewezen, zal steeds weer stomverbaasd staan en een hart vol warme dankbaarheid krijgen. Zo iemand weet: ik ben die liefde van Christus helemaal niet waard, maar TOCH ben ik geliefd door Hem. Zo’n verbaasd en danbaar iemand raakt bevrijd om lief te hebben. En die zal uit dankbaarheid proberen om anderen lief te hebben – hoe stuntelig en onvolkomen dat soms ook zal gaan. Wie zijn leven in het licht van Gods genade bekijkt, verootmoedigt zich en zal zich blijven verbazen over het wonder van de vergeving van de zonden. Je wordt dan bevrijd om anderen lief te hebben. Je krijgt de Geest van Christus om anderen te gaan zien als geliefde kinderen van God. En die wil je net als de Here dat doet, liefhebben. Hij vraagt dat van je. En dan doe je dat – ook al gaat dat met vallen en opstaan – maar je wilt dat graag doen, in de kracht van de Heilige Geest!

V. Vrede met de wereld: de vrede van Christus voor anderen De Here God roept ons niet alleen op om vrede met Hem te hebben, in Christus. Ook niet om alleen vrede onder elkaar te hebben. Hij roept ons ook op om de vrede van Christus naar buiten toe gestalte te geven. De Here wil niet alleen dat het goede nieuws in woorden verspreid wordt. Hij wil ook dat het evangelie zichtbaar wordt. De mensen om ons heen moeten met hun eigen ogen zien dat het evangelie dat wij prediken ons ook werkelijk veranderd heeft. ‘Christenen moeten eruit zien als waar ze over praten.’ Het is Gods doel om door het werk van zijn Zoon en zijn Heilige Geest een nieuwe verzoenende gemeenschap te scheppen, waarin geen muren of barrières getolereerd worden en waarin er geen verdeeldheid is tussen verschillende nationaliteiten of rangen. De Here wil dat zijn kerk een teken is van zijn Koninkrijk. Dat wil zeggen: een model van hoe de menselijke gemeenschap eruit zal zien als die onder zijn regering van gerechtigheid en vrede komt. Om dus kerk van Christus te zijn moeten we alle boosheid, kwaadwilligheid en bitterheid uit zowel de kerk als onze huizen weren.



pag. 10 van 12

Hoe kunnen we DIE boodschap van vrede naar buiten brengen? Hoe kunnen we zo kerk zijn? Dat kan niet door de boodschap aan te passen! De kerk moet zich in haar boodschap van het evangelie niet aanpassen aan de wereld. Hoe kan het dan wel? De kerk moet gewoon zichzelf zijn: een gemeenschap waar de vrede gezocht wordt in Christus. En dat betekent dat je als christen gewoon jezelf moet zijn. Wie in vrede met Christus leeft, kan laten zien wat zijn identiteit vult: de vergeving van de zonden door Jezus Christus.

Samenvatting: Bedenk eerst wie je bent in het licht van Gods genade! Ontdek dan dat je in Christus vrede met God hebt. Verwonder je dan dat al je zonden door de Heilige God in de hemel zijn vergeven. Die verwondering wekt diepe dankbaarheid in je hart en geeft je de vrijheid om anderen lief te hebben. Je gaat uit liefde voor God leven zoals Hij dat vraagt. Wees zo een christen die steeds meer op de Meester lijkt. Voor elkaar, maar ook voor anderen die God niet kennen. Dát werkt genade uit in een christenleven: je wordt gelijkvormig aan Jezus Christus, Rom 8,29. Leef voor Christus, leef in zijn liefde. En heb elkaar lief, omdat Christus ons liefheeft.

(gjp, augustus-september 2004)



pag. 11 van 12

IV. Verwerkingsvragen: 1. Vrede met God: a. b. c. d. e. f. g. h. i. j.

Waarom is er vrede tussen God en jou, in Christus? Welke redenen heeft de Here God om van jou te houden? Wat stel je je voor bij de eindeloze, onuitputtelijke en onvoorwaardelijke liefde van God voor jou? Geloof je eigenlijk wel dat de Here God van je houdt? Leg uit: ‘ik bent zondiger dan ik ooit dacht, maar ik ben tegelijk meer aanvaard en geliefd dan dat ik ooit durfde hopen, door Jezus Christus’ (vgl. Catechismuszondag 23, vr. en antw. 60) Wat bedoelt Jezus met deze woorden: ‘…mijn vrede geef Ik u; niet gelijk de wereld die geeft...’ Heb je de vrede van Christus in je hart, die ALLES te boven gaat? Of is het de vrede die de wereld geeft waartegen de vrede van Christus moet opboksen? Leg uit: ‘van genade leven betekent een dagelijkse bevestiging van mijn onwaardigheid.’ Leven in de vrede van Christus betekent dat je toorn, kwaadaardigheid en heftigheid, laster en vuile taal uit je mond allemaal wegdoet, Kol 3. Wil je dat wel? Of wil je aan boosheid tegenover anderen vasthouden? Lees nog eens Kol 3,5-11. Kol 3,5-11: wat moet er in je leven veranderen? Verschuil je niet achter de woorden: ‘ja, maar we zijn toch allemaal zondaars!’ (Wie dat zegt, heeft nog te weinig verdriet van zijn zonde. Die vertrouwt nog te weinig op de kracht van de Heilige Geest. Wie echt verdriet heeft van zijn zonde, begrijpt precies wat Paulus bedoelt in Rom 7,24.)

2. De vrede van Christus met elkaar k. De Here Jezus wil dat zijn kinderen met elkaar omgaan ‘in de liefde en vrede van Christus’. Vandaag de dag vinden veel mensen dit moeilijk. Als jij dit ook moeilijk vindt, kun je bedenken wat je belemmert? l. Wat heeft meer zin: (1) de Here Jezus je onmacht te belijden om verstoorde relaties te helen, of (2) er zelf met volle kracht tegenaan te gaan? m. Leven in de vrede van Christus is heel anders dan ‘de lieve vrede bewaren’. Ben je gericht op ‘de lieve vrede’? Waarom? n. We zijn geroepen om het beeld van Christus te vertonen, kijk daarom eens naar Joh 1,14. De Here Jezus kende de perfecte balans tussen waarheid en genade. Wat betekent het voor onze onderlinge omgang dat Jezus vol was van ‘genade en waarheid’? o. Het doel van ‘ in waarheid en liefde met elkaar omgaan’ (Efez 4) is dat de zondaar behouden wordt, Matth 18. Kun je iemand LIEFDEVOL de waarheid voorhouden? p. Kan het misschien zo zijn dat je visie op de gemeente bepaald wordt door andere dingen dan wat Christus van zijn gemeente vraagt? (Ontevredenheid die voortkomt uit eigen-wijsheid, je eigen eenzijdigheid, angst voor anderen om het een of ander.) q. ‘…wie weinig vergeven wordt, betoont weinig liefde.’ Lees Lc 7,36-50. In hoeverre ben je nog ‘stomverbaasd’ over de genade van Christus voor jou, zondaar? r. Leg uit: ’de mate waarin iemand echt liefheeft, is afhankelijk van de mate waarin die persoon stomverbaasd is over het wonder dat zijn zonden vergeven zijn’. s. Heb je een ander wel eens zijn/haar zonden vergeven? Vond je dat moeilijk? En waarom wel/niet? t. Kun je een ander zijn zonden vergeven? Waarom wel of niet? u. Heb je je medebroeders en – zusters lief? Wat zijn belemmeringen voor onderlinge liefde? v. Wat is het gevolg van onderlinge liefde? Wil je daaraan een bijdrage leveren?

3. Christus’ vrede voor anderen w. Overdenk Jer 29,7-14: Israël is in ballingschap en toch moet er in die heidense omgeving vrede worden gezocht voor die heidenen: wat leer je hier van Gods grote genade? Gaat zijn genade ook uit naar je buren, de mensen in je straat? x. Is de boodschap van het evangelie het waard om door te vertellen? y. Wat belemmert je om open van Christus’ vrede te getuigen? Wat heb je nodig om dit wel te doen? Hoe kun je hierin groeien? Vrede met God Vrede met elkaar Vrede met de wereld


pag. 12 van 12

Broertjes en zusjes, Waar denk jij aan als je dit woord leest? Het is een fijn woord, hè? Het is het tegenovergestelde van nare woorden als ruzie en oorlog. Toen God de wereld schiep, was de wereld vol vrede. Die vrede was over toen Adam en Eva, God ongehoorzaam werden. Het Hebreeuwse woord voor vrede is shalom. * Het betekent dat je veilig bent omdat God voor je zorgt. * Tussen mensen betekent het dat je elkaar kunt vertrouwen en zorgt voor elkaar; ook dat je vergevend bent en eerlijk. * In de wereld betekent het zorg dragen voor de aarde en alles wat daarop leeft. Het betekent dat je probeert verkeerde dingen recht te zetten, zoals vervuiling. Shalom komt er alleen als mensen weten dat ze door God vergeven zijn en als ze God gehoorzamen.

De prijs voor vrede Zonde moet gestraft worden. Dat is rechtvaardig en goed. Jezus nam de straf die wij verdienden op zich, zodat wij vergeving kunnen ontvangen en in vrede met God kunnen leven. Paulus schreef dat Jezus ‘vrede’ maakte door zijn bloed dat Hij aan het kruis vergoten heeft. Hij gaf advies hoe je met ruzies om moet gaan. Hij zei: “Laat de vrede van Christus regeren in je hart.”

Jezus wordt ook Vredekoning genoemd. Toen Hij geboren werd, zongen de engelen: “Vrede op aarde voor mensen met wie God blij is.”

Vrede zij u, gelijk Mij de Vader zond, zend ik ook u. Blijf in mijn vrede, blijf in Mij mijn woord moet in u zijn dat maakt u vrij.

Tijdens zijn laatste maaltijd met zijn discipelen, zei Jezus: ‘Mijn vrede geef Ik jullie’. Kennen jullie het lied wat daarover gemaakt is? Het staat in de E&R bundel, lied 81.

Ontvang mijn Geest, Heilige Geest. Hij zal u leiden, weest niet bevreesd.

Een paar vragen:

1. 2.

Hoe zorgde Jezus ervoor dat wij weer in vrede met God kunnen leven? Hoe kunnen christenen vredestichters zijn?


Christus Jezus is onze vrede

Recommend Documents