BRITISH CLASSICS & ROVER CLUB BELGIUM

_____________________________________________________________________________________

BRITISH CLASSICS & ROVER CLUB BELGIUM Fondé le 14 octobre ‘97 - membre du conseil consultatif permanent du RACB Historic section Opgericht 14 oktober ‘97 - lid permanente adviesraad van KACB Historic section _____________________________________________________________________________________________

Clubadres – Adresse du club: de Selliers de Moanrvillelaan 30, 2820 Bonheiden Tel./fax: 015/51.43.03 http://www.geocities.com/bcrcbelgium/BCRCB.htm Voorzitter, Président: Daniel Saive Secretaris, Secrétaire: Guy Pieters (tel.: 09/282.55.07) Penningmeester, Trésorier: Guy Dams (tel.: 014/21.95.11)

Belangrijk – Important De Club houdt op eenvoudige vraag van elk clublid, de boekhouding van het afgelopen boekjaar ter beschikking. Sur simple demande, le Club tient à la disposition de chaque membre le souhaitant, les comptes de l’ exercice comptable de l’année écoulée.

BEPERKING VAN VERANTWOORDELIJKHEID Hoewel iedereen ernaar streeft om technische informatie, advies en ervaringen, hetzij mondeling, hetzij schriftelijk zo juist en accuraat mogelijk mee de delen, wordt dit zonder enige verbintenis of verantwoordelijkheid van club of clubleden verspreid. Noch de club, noch de individuele leden, kunnen aansprakelijk gesteld worden voor gelijk welke schade of verwondingen die rechtstreeks of onrechtstreeks het gevolg zijn van het zich baseren op dit advies of deze informatie.

DENEGATION DE RESPONSABILITE Bien que tout soit fait pour assurer l’exactitude des avis techniques et des informations donnés aux membres – que ce soit oralement ou par écrit – ces avis sont suivis par les membres entièrement sous leur responsabilité et ni le Club ni aucun individu ne sera d’aucune façon tenu responsable d’une blessure, d’une perte ou d’un dommage résultant directement ou indirectement d’un avis ou d’une telle information.

_____________________________________________________________________________________

EDITORIAAL Beste vrienden, Het jaar 2005 is uitgedraaid op het verdwijnen van ons geliefde merk Rover, samen met MG. Na een sprankeltje hoop in de vorm van een kans op overname van MG Rover door de Chinezen van SMC (Shangaï Motor Corporation), bleek dat de “deal” hen niet langer interesseerde. We hebben in feite met Rover een echte “soap serie” meegemaakt en dat al sinds 1986, het jaar waarin de Japanners van Honda het merk overkochten. We dachten toen dat alles voorgoed in orde was, aangezien de productie kon rekenen op enkele interessante modellen zoals de 800 Series 2 of de 600, om er maar de fraaiste van te noemen. Helaas, 10 jaar later zocht Honda een koper voor Rover, en ditmaal werd het merk overgenomen door BMW. Ook toen leek het merk van de ondergang gered, en de intrede in de showrooms van de schitterende 75 leek die indruk enkel maar te bevestigen. Hoewel de verkoop niet meteen een hoge vlucht nam wegens de vertraging in de productie, werd de wagen goed onthaald en kon hij zich, wat klasse betreft, meten met de Jaguar S-Type. Toch bleek dat niet voldoende, en 4 jaar later waren de verliezen zo toegenomen dat BMW een koper begon te zoeken voor MG en Rover. Na heel wat besprekingen in Groot-Brittannië, het vaderland van Rover, werd de groep Phoenix opgericht onder de leiding van onder meer een van de voormalige bazen van Rover, en deed BMW afstand van de 2 merken voor 1 symbolisch pond sterling. Het merk belandt opnieuw in Britse handen, en eens te meer dachten we in ons enthousiasme dat er eindelijk redding in zicht was. De komst van allerlei verschillende versies van de Rover en MG modellen stelden ons gerust: Rover tekent voor de luxe, en MG voor het sportieve cachet. De aankondiging van een V8-versie deed ons watertanden, en we droomden er allemaal stilletjes van om ooit eens met een van die modellen te kunnen rijden. Driewerf helaas: in maart werd onze hoop alweer de kop ingedrukt met de aankondiging van het faillissement. De autoproductie wordt stopgezet, en de onderneming SMC laat weten dat ze niet langer belangstelling heeft voor een overname. En toch dachten we: nog liever Rover in Chinese handen dan helemaal geen Rover meer…..! Alle geproduceerde wagens werden verkocht, soms met flinke korting, en ook de invoerders sloten hun deuren en verkochten al hun materiaal. In België zijn er ook heel wat concessiehouders die sluiten of overstappen naar de concurrentie. En toch is alle hoop nog niet definitief verdwenen: een andere Chinese constructeur, Nanjing, blijkt interesse te hebben voor een voortzetting van een deel van de activiteiten – al is niet meteen duidelijk over welk deel het hier gaat. We kunnen dan wel allerlei gissingen doen, maar we zullen hoe dan ook moeten wachten tot het faillissement is afgehandeld – en waarschijnlijk zelfs tot 2007 – om er wat meer over te weten te komen. Hoop doet leven, en misschien is de laatste bladzijde van de Rover-saga nog niet geschreven! Intussen blijven we natuurlijk onze passie koesteren voor onze classic cars die, als het merk dan toch definitief zou verdwijnen, er misschien nog interessanter door worden. U vindt het clubprogramma voor het jaar 2006 in dit nummer, en we kijken er al naar uit onze auto’s opnieuw van stal te halen voor een aangename rit zodra het mooie weer opnieuw in aantocht is. In naam van het comité wens ik u een heel gelukkig 2006 en veel kilometers aan het stuur van uw Rover, ondanks de huidige benzineprijs. Wie liefheeft, probeert niet te veel naar de harde cijfers te kijken... Daniel Saive

_____________________________________________________________________________________

EDITORIAL Chers amis, Cette année 2005 s’achève sur la disparition de notre chère marque Rover incluant aussi MG. Après un sursaut d’espoir de voir MG Rover racheté par les Chinois de SMC (Shangaï Motor Corporation), il s’avéra que le “deal” ne leur convenait plus. Nous assistons en fait avec Rover à une véritable “soap série” et ce depuis l’année 1986, année où les Japonais de Honda rachetèrent la marque. On la croyait sauvée, la production pouvant compter sur quelques modèles intéressants comme la 800 série 2 ou la 600 pour ne citer que les plus attirants. Hélas, 10 ans plus tard Honda se sépare de Rover qui est cette fois racheté par BMW. Là encore on croit au sauvetage et l’arrivée dans les showrooms de la superbe 75 est là pour en témoigner. Si les ventes tardent à décoller dû au retard pris par la production, la voiture est bien accueillie et rivalise au niveau classe avec la Jaguar S Type. Cela ne suffira pourtant pas et 4 ans plus tard accumulant les pertes, BMW met en vente notamment MG et Rover. Après bien des discussions en Angleterre patrie de la marque, le groupe Phoenix est créé avec à la tête entre autres un des anciens patrons de Rover, et rachètera à BMW les 2 marques pour 1 livre symbolique. La marque est à nouveau entre les mains des Anglais et là encore notre enthousiasme nous fait croire que le sauvetage est enfin arrivé. L’arrivée de versions variantes des Rover, les MG nous tranquillisent. A Rover le luxe, à MG le sport. L’annonce d’une version V8 nous met l’eau à la bouche et nous rêvons tous en silence de pouvoir conduire un des ces modèles. Hélas, trois fois hélas, au mois de mars il faut à nouveau déchanter et la faillite est annoncée. La production des voitures est arrêtée et la firme SMC annonce que la reprise ne l’intéresse plus. Pourtant nous pensions: plutôt des capitaux chinois que plus de Rover…..! Toute la production des voitures est vendue, certaines au rabais, les importateurs ferment également et vendent tout leur matériel. En Belgique, plusieurs concessionnaires ferment également ou passent à la concurrence. Pourtant un dernier espoir subsiste; un autre constructeur chinois, Nanjing se montre intéressé de poursuivre une partie des activités. Laquelle, on ne sait pas très bien. On peut faire des supputations, il faudra attendre la fin du règlement de la faillite et sans doute 2007 pour en savoir un peu plus. Vivons d’espoir, le feuilleton n’est peut-être pas fini ! Entre-temps nous continuerons a nous passionner pour nos classiques, qui si la marque venait à disparaître définitivement n’en auront peut-être que plus d’intérêt. Le programme 2006 est annoncé dans la revue et d’ores et déjà nous nous réjouissons de pouvoir nous balader avec nos classiques dès la bonne saison arrivée. Au nom du comité, je vous souhaite une très bonne année 2006 et beaucoup de kilomètres malgré le prix de l’essence. Quand on aime, on essaye de ne pas trop compter. Daniel Saive

_____________________________________________________________________________________

Last update about MG-Rover found on the Internet for members who do not have access to the web: From the unofficial Austin Rover Web: http://www.austin-rover.co.uk/ by KEITH ADAMS

THE worst year in Rover's history comes to a close, but we have the possibility of Chinese production, the re-introduction of the Austin marque and Longbridge slowly coming back to life next year and into 2007... That's what we're hoping for, anyway... 2 Dec: Michael Wynn-Williams looks at MG Rover's secondhand values with the aid of eBay 5 Dec: One of the remaining Owen Sedancas makes it to eBay... 6 Dec: Another press release from Krish Bhaskar... 7 Dec: Austin-Healey tug-of-love continues... 9 Dec: Buy yourself an MG ZT 385 Extreme... 10 Dec: The last ever ZT V8 found... 19 Dec: Chinese production, one step closer... 20 Dec: MG Owners Club gets extreme. 21 Dec: ...Longbridge production still looking like a long shot.

SHANGHAI and Nanjing now appear to have extracted much of what they want from MG Rover and Longbridge, and are in the process of re-packaging the newly acquired know-how for their factories back in China - and that still leaves many unanswered questions about the legendary Birmingham factory... will it be used to entice Volkswagen-Audi into the UK? Now that the Rover 25, K-Series engine and PG1 gearbox production lines have departed for China, the question about MG ZT and TF production at Longbridge is still very much outstanding. On the one hand, we have NAC's Mr Wang Qui Jing telling us that the company is deadly serious about its plans to restart production, but on the other, there's still the not-so-small matter of the finance to get it all moving again. Now that NAC has gone on the record stating that it needs a partner to help fund the plan, things are looking a little grim. There is some talk that NAC may yet need fight to maintain its position regarding the ZT, and its rights to produce the car. "The Rover 75/MG ZT Intellectual Property Rights issue is still up in the air and SAIC may still go through the UK legal system to wrangle the IPR away from whoever claims ownership..." However, NAC is serious about the company and the MG marque name - the octagon is most definitely not for sale, and Longbridge remains safe, with the factory and all the history tied up in it being considered 'extremely important' to the Chinese. _____________________________________________________________________________________

According to one austin-rover.co.uk correspondent: "MG is staying in China, the talk of the keeping dealer network together (in the UK at least) is hollow as they cannot expect the remaining dealers to have showrooms devoid of stock for upto 18 months. This is a smokescreen in the best P4 practice of trying to find a new partner. This strategy didn't work for Phoenix, and won't work this time either..." So, with NAC struggling to get the ZT back into production without third-party funds, it looks like its hopes of a quick re-start lie with the MG TF roadster. Well, maybe not: "The TF is dead in the water as MG Rover left a hefty unpaid bill and Stacto will not restart production until they are paid in full..." So, with the ZT and TF remaining with NAC, it looks like Great British Sports Cars (GBSC) will lease the MG licence from the Chinese, or simply go down the Austin-Healey route if it ends up producing the cars it wishes to. It will be more or less be starting from a clean sheet of paper. "The Austin-Healey projects that are being branded about are based on the 'Viking' project which was a cut down RWD ZT platform and front clip. This is/was little more than a paper project and NAC is using it as a carrot for prospective investors..." Our correspondent continued: "The XPower SV Sport & Racing business looks like its going to be sold to a small German/Dutch company unknown name as yet - and as was reported back in April, Porsche was mentioned as a possible purchaser of MG - and now we are hearing that NAC-GBSC are talking to VW/Audi for engines... the Germans are playing up to the Chinese, but the current thinking is that NAC's UK operation (whatever that may be) is looking like it will be a sub brand of SEAT in a attempt to make that business more interesting for a third party sale..." So... Volkswagen-Audi and Nanjing at Longbridge? If it happens, remember, you heard it here first.

Longbridge production still looking like a long shot.

_____________________________________________________________________________________

8 December 2005 - Austin-Healey... again By KEITH ADAMS

SO now we have two groups of potentials talking about building a modern Austin-Healey... Whatever happens, I think we'll see this car appear, and that gives me a warm feeling inside. If only because it's something we've been predicting for absolutely ages here! My only worry is whether it will actually sell or not...

Revival of the sixties ? Accidently found on the web: it ‘s Japanese and not for import in Europe: http://www.mitsuoka-motor.com/english/index.html

It has been providing great value as handcrafted, rare, and beautiful sedan. However, we are now at the final sale due to the discontinuation of the base model.

It is in the new category of Medium-size luxury sedan that is different from the usual high-priced luxury car.

It holds a delicate beauty for us. It is really beautiful when being on the street.

_____________________________________________________________________________________

Onderdelen voor onze MG-Rover auto’s Pièces de rechange pour nos voitures Anglaises: De levering van onderdelen zou voor nog minstens 10 jaar gegarandeerd zijn. Aanvullend: La livraison de pièces serait garanti pour au moins 10 ans. En supplément : Receives from our member Stephen Andrews: Mon, Sep 19th 2005 The uncertainty surrounding the unfortunate demise of MG Rover has left many owners and the rade wondering where they will be able to buy original parts and accessories. Well, it is good news for owners and traders both in the UK and overseas. Rimmer Bros have been appointed as an official MG Rover Parts Distributor. Rimmer Bros have been supplying parts and accessories for classic Triumph and Rover SD1 for 25 years. More recently they have been supplying both genuine and aftermarket parts and accessories for Land Rovers, and are an Approved Land Rover Parts Supplier. The MG-Rover parts franchise compliments these perfectly. Using the latest in mail order technology and order processing they can despatch orders anywhere in the world from the vast stock of parts in their 55,000 sq ft warehouse complex. This is in addition to the over-the-counter and local trade delivery service they offer. They can be contacted for retail or trade enquiries and orders as follows: Telephone: 01522 563344 Fax: 01522 567600 Email: [email protected] Website: www.rimmerbros.co.uk

Rover 75 geleverd in mei 2005 aan de familie Guy Pieters Rover 75 déliveré en mai 2005 à la famille Guy Pieters _____________________________________________________________________________________

BCRCB - impressions of 2005

Breakfast at Antwerp

Mooie Rover P6 van ons nieuw lid Philippe Renard, Fosses-la-Ville Belle Rover P6 de notre nouveau membre Philippe Renard, Fosses-la-Ville

Samenkomst voor de barbecue te De Pinte Réunion pour le barbecue à De Pinte

_____________________________________________________________________________________

Rally Kruishoutem : motorenfreak P. De Pecker in aktie te Deurle ! La ballade vers Kruishoutem: le passioné de moteurs P. De Pecker en action à Deurle !

BCRCB-Rally Kruishoutem: nice line-up. Note the rather exotic RHD VW from (non)-member John Myers

Nieuw clublid Philippe Menez, Taintignies met zeldzame Austin en Guy Dams met Rover P4 Nouveau membre Philippe Menez, Taintignies en très rare Austin et Guy Dams en Rover P4

_____________________________________________________________________________________

Niet-leden die op onze uitnodiging zijn ingegaan: Paul Raman per Morris Minor Traveller en Georges Haemers per Austin Healey. Volgend jaar per Rover P2, Georges ? Non-membres qui ont acceptés notre invitation: P. Raman en Morris Minor et G. Haemers en Austin Healey. L’année prochaine en Rover P2, Georges ?

Clublid Michel Vanhorenbeeck met zijn groene Rover P4 1954 tijdens treffen met P4 Drivers Guild te Ieper Membre Michel Vanhorenbeeck avec sa Rover P4 1954 verte lors du meeting avec le P4 Drivers Guild à Ieper

Zuiger/piston Nr 6 - Rover P4

Gebroken segment met plaatselijk gesmolten zuiger als resultaat. Gelukkig heeft clublid Dirk Van De Fonteyne nog zuigers in stock en kan leverancier Jon Wadhams (England) nieuwe segmenten leveren. Segment cassé avec comme résultat le pistion en partie fondu. Heureusement notre membre Dirk Van De Fonteyne possède encore des pistons et notre founisseur Jon Wadhams peut livrer des segments neuf.

_____________________________________________________________________________________

The Lady and the Tramp

1973 – 1974 : j’ai un an « à perdre » entre la fin de mes études et mon service militaire. Ma grande connaissance de mécanique automobile est surtout très livresque. Je décide donc d’aller travailler comme aide mécanicien dans un garage multimarques d’une petite ville de province. Les voitures clientes - dont je me souviens - sont une VW Caravelle (il faut sortir le moteur pour changer l’embrayage), une Peugeot 404 (dont le joint de culasse et les segments avaient rendu l’âme), une merveilleuse Citroën DS (où il fallait démonter la moitié du moteur pour arriver au démarreur), une superbe Buick Riviera (quel couple moteur ! !), une Mercedes 230SE (j’avais oublié de remettre le bouchon d’huile après une vidange), une Ford Mustang (voiture d’une copine) et ….. une Rover P5B Coupé (appartenant au père de la copine). Coup de foudre immédiat (mais non, pas pour la fille, mais pour la P5), sans raison particulière ni apparente, mais elle était merveilleuse, fabuleuse, extraordinaire, et encore, c’est loin, très très loin des émotions qui m’envahissaient à son volant et dont je me souviens toujours. Car le papa, bien que comptable fiscaliste, avait la gentillesse de me la passer de temps à autre (même remarque que 4 lignes plus haut), pour rentrer à midi à la maison, pour faire un essai car il y avait un petit bruit quelque part, pour aller chercher je ne sais pas quoi je ne sais plus où. Ma copine pouvait garder sa Mustang qui faisait pâle figure à coté de la Rover. Seule la Riviera avait un certain charme, mais ne pouvait détourner mes ardeurs de la magique P5. ELLE était Burnt Grey avec un intérieur Mulberry, son « blubblub » écrasait Bach et les Beatles. A son volant, je me sentais …le maître du monde (psychiatres s’abstenir de commentaires s.v.p). 1974 – 1980 : le soixante-huitard que j’étais quitte sa ville de province natale, perd le contact avec la copine et la Rover du papa (à moins que ce ne soit l’inverse ?), se fait progressivement rattraper par « le » système, mais la magie P5 ne disparaît jamais complètement. 1980 : à un carrefour dans la forêt entre Dinant et La Roche en Ardenne, à coté d’une grange, dans les hautes herbes, une vieille carcasse rouillée, irrécupérable. J’ai quand même fait demi tour pour la voir de près. De toutes façons c’était sinon le divorce assuré tout au moins l’incompréhension totale. Mais ce jour là, secrètement, j’ai décidé : un jour, j’en aurais une !! Elle sera « B », Coupé, de préférence Burnt Grey ou Arden Green (bon, là c’est raté), mais surtout nous vivrons une grande histoire d’amour et nous aurons une complicité sans égal. 1980 – 1998 : ELLE ne disparaît jamais totalement de ma vie, mais se fait plus discrète entre la famille, les enfants, le boulot, la moto et quelques autres passions. Un jour, je l’aurais, c’est juré, mais les priorités et l’incompréhension (devenue opposition) me font d’autant plus apprécier sa compréhension (à ELLE) de rester discrète. 1998 – 2005 : la pression devient trop forte – il me LA faut. Deux ans passés dans son pays natal n’ont évidemment pas calmé mon ardeur ! A partir de 2001, je consulte encore plus activement les annonces dans les revues spécialisées et surtout je deviens un habitué de ebay.co.uk ou d’autres sites Internet (dont celui du P5Club). J’en courtise plusieurs, quelques fois elles ont fait semblant de se laisser séduire, mais trop vénales ne me permettent pas de conclure. La frustration et le désir cohabitent.

_____________________________________________________________________________________

2005 : ELLE est superbe, bien restaurée, bien documentée, offerte (sur eBay), disponible, accessible ? Manque de bol, dans les dernières 60 secondes, un autre internaute (indiscutablement un autre sale bourgeois) offre plus que le plafond que je me suis fixé. Xième déception, tant pis. J’ai l’habitude. Mais ma passion vaincra l’adversité : la prochaine fois sera la bonne. Une semaine plus tard, mail du vendeur signalant que l’acheteur s’est désisté et qu’elle est moi, totalement et entièrement pour le montant de ma dernière offre. Quoi ? Comment ? Pardon ? Ce n’est pas vrai ? J’achète ?? Attends, pourquoi l’autre mécréant s’est-il désisté ? Coups de téléphone (et mails fiévreux) – parce qu’elle ne démarrait pas ? Je sens que ce n’est pas grave (ou est-ce parce qu’ELLE aussi me désirait ?) ! – parce que quelques coutures des sièges ont lâché? So what, en réparer une ou en réparer une dizaine, what’s the difference ?? Choix difficile : je l’achète à ma dernière offre ou je laisse le vendeur la remettre sur eBay ? Autant essayer de l’avoir un peu moins cher, sachant que cette fois ci je suis prêt à offrir plus (chut ne le dites surtout pas à voix haute – « on » pourrait en profiter). Coup de téléphone à Nottingham, domicile actuel, en expliquant que je participerai aux enchères. Encore un jour avant la clôture des enchères – jusqu’à présent c’est calme, pas trop d’intérêt, estce que j’aurais de la chance ?? Ah la rosse, elle fait du charme à d’autres candidats. Dans les dernières 24 heures, cela s’anime un peu, mais heureusement pas trop. Dernier quart d’heure, cela s’anime un peu plus, il y a un intéressé qui s’est vicieusement tapi dans l’ombre et a attendu la fin pour se manifester. Manque de bol pour lui, mon désir était trop fort. Dans les dernières minutes, je suivais quasiment à la seconde l’évolution de l’enchère. HEAVENS ! YOUPIE ! YESSSSS ! Je l’ai eue, elle est à moi, enfin !!! (et 25% moins chère que ma première offre, coup de bol en plus). Le temps me semble long, très long : plus d’une semaine entre le moment de l’achat et l’instant suprême ou je pourrais enfin la serrer dans mes bras !! Heureusement, le 21 juillet tombe un jeudi (donc long week-end) et n’est pas un jour férié en UK. Avion jusque Nottingham. Qu’elle est belle, gracieuse, agréable, ensorceleuse. Ouais je sais, au freinage, elle tire un peu à gauche – mais l’odeur de l’intérieur est tellement enivrante. C’est vrai que la jauge de carburant descend un peu vite, mais quelle souplesse, quelle jouissance. Indiscutablement ELLE manque d’exercice (moins de 1000 miles en 15 ans), mais qu’est ce qu’on se sent bien – le roi du monde (l’avais-je déjà dit ??) J’ai quand même eu un petit moment de panique : je fais le plein juste avant de prendre le ferry à Hull (l’essence avec plomb est encore débitée à certaines pompes en UK). Elle refuse de démarrer : juste une lumière verte et rouge au tableau de bord, mais sinon rien, pas un rrrrr, pas un blubblub, même pas un « clic ». Non, pas possible, elle ne va pas déjà être capricieuse ? Je lui susurre quelques mots d’amour, je la caresse amoureusement et voilà qu’elle démarre. Serait-elle sentimentale ou aurait-elle déjà le spleen ? Ou bien est-ce que c’est parce que le sélecteur de boîte était en R ? C’est con, vraiment très con, mais –ouf – j’ai pu rejoindre ma maison sans encombre, sous des regards admiratifs (tant en UK que sur le continent). Même sur le ferry elle était le centre d’intérêt, au grand dam d’une dizaine de MGB, qui partaient en excursion. Arrivé à la maison, les enfants s’émerveillent et veulent absolument faire un tour avec. Ce ne sont que des éclats de joie et d’émerveillement ! Un beau samedi, dans la rue, je nettoie le filtre à air quand une voiture s’arrête : une brave dame (65 ans, veuve) en sort et chante les louanges de _____________________________________________________________________________________

cette merveille. Je lui propose un tour, mais elle a RV chez le coiffeur (important, n’est-il pas ?). Deux heures après, une petite voix me fait sursauter. Toute gênée par son audace, mais tellement désireuse de goûter aux plaisirs du véritable confort « made in Britain ». Elles étaient charmantes toutes les deux, et nous avons fait un grand tour de plus d’une heure. Cela aussi, c’est la magie P5. Actuellement, on lui refait le circuit de freinage (encore d’origine et à son âge une petite fuite pourrait arriver mais serait gênant) ainsi qu’un remplacement des silent blocs et de lames de ressort arrières. Puis elle passera le contrôle technique, et notre romance pourra continuer sur les routes de Belgique (et d’ailleurs). Et puis, pendant les longues soirées d’hiver, je pourrais la bichonner, la chouchouter, recoudre ses cuirs, etc.…. Merci aux membres de nous accueillir parmi vous, it is our privilege to join you. Un merci tout particulier à Frédéric, sans qui je ne serai pas entré en contact avec le club mais également à notre secrétaire Guy, qui m’a spontanément et très gentiment proposé de la documentation pour restaurer l’intérieur. NUC 560L et Guy Vandenberghe

_____________________________________________________________________________________

The Lady and the Tramp 1973 – 1974: een jaartje tussen het einde van mijn studies en mijn legerdienst. Moeilijk om een job te vinden zonder je plicht vervuld te hebben. Ik maak van de gelegenheid gebruik om mijn theoretische kennis van automechanica om te zetten in de praktijk, door als hulpmecanicien te werken in een kleine garage van mijn geboortestad. De auto’s die me bijgebleven zijn: een VW Caravelle (waarvan je wel de motor moest uithalen om aan de koppeling te kunnen werken), een Peugeot 404 (de eerste motor die ik open deed, om de segmenten te vervangen), een heerlijke Citroen DS (waar je wel de helft van de motor moest uithalen om aan de startmotor te kunnen werken), een sublieme Buick Riviera (met een oncontroleerbaar motorvermogen), een Mercedes 230SE (waar ik ooit vergat de oliedop terug vast te schroeven na een olieverversing), een Ford Mustang (behoorde toe aan een vriendin) en …… een Rover P5B Coupé (eigendom van de vader van dezelfde vriendin). Liefde op het eerste zicht mag je het gerust noemen (nee, niet voor het meisje maar voor de P5). Zonder een duidelijk aanwijsbare reden, onverklaarbaar, maar ze was heerlijk, mooi, fantastisch, buitengewoon. En die woorden klinken bijzonder hol in vergelijking met alle emoties die ik voelde achter het stuur en die me altijd bijgebleven zijn. Papa, hoewel boekhouder, was zo vriendelijk mij er af en toe eens mee te laten rijden: om ’s middags naar huis te gaan, omdat er ergens een geluidje was, om een boodschap mee te doen, etc. Mijn vriendin mocht met haar Mustang pronken: de vergelijking met de Rover kon hij helemaal niet doorstaan. Toegeven dat de Riviera wel enig charme had, maar te weinig om mij af te leiden van die Engelse schone. ZIJ was Burnt Grey met Mulberry binnenbekleding. Bach en The Beatles verdwenen in het niets in vergelijking met haar “blubblubblub”. Achter het stuur voelde ik mij rijker dan de koning (eventuele lezers met een diploma van psychiater zijn bij deze vrijgesteld van commentaar). 1974 – 1980: weg uit mijn geboortestad verlies ik alle contact met de vriendin en de Rover van de papa (of is het omgekeerd?). Het beroepsleven vergt meer en meer tijd, maar HAAR herinnering blijft mij achtervolgen.

_____________________________________________________________________________________

1980: aan een kruispunt tussen Dinant en La Roche, naast een schuur, overmeesterd door onkruid staat een verroest en hopeloos verloren wrak. Ik ben toch gestopt om even te kijken, maar het sterke onbegrip van mijn echtgenote gaf de doorslag. Maar vanaf die dag stond mijn besluit rotsvast: ooit zou ik er een hebben. Een “B”, Coupé en liefst Burnt Grey of Arden Green (op de kleur heb ik mij gelukkig niet vastgepind). Samen zouden we een mooie, lange weg afleggen, vol passie. 1980 – 1998: ZIJ verdwijnt nooit helemaal uit mijn leven, maar (zoals het een echte dame betaamt) blijft discreet aanwezig naast mijn familie, mijn job, mijn motor en een aantal andere passies. Ooit wordt mijn droom werkelijkheid, daar ben ik zeker van, maar andere prioriteiten en een duidelijk onbegrip versterken HAAR discrete charme. 1998 – 2005: de aantrekkingskracht wordt te sterk – ik wil HAAR bezitten. Twee jaar in haar geboorteland helpen helemaal niet! Vanaf 2001 volg ik vrij systematisch aankondigingen in gespecialiseerde tijdschriften en bezoek ik wekelijks ebay.co.uk (en andere sites). Een aantal dames maak ik het hof, sommigen geven de indruk zich te laten verleiden maar ontvluchten uiteindelijk mijn verzoek. Verlangen en frustratie overheersen. 2005: ZIJ is subliem, aanlokkelijk, mooi gerestaureerd, vrij, beschikbaar, …bereikbaar? De gang van zaken op eBay zorgt er evenwel voor dat tijdens de laatste 60 seconden een rivaal (ongetwijfeld een afschuwelijke bourgeois) haar verovert. De zoveelste ontgoocheling! Maar volgende keer lukt het mij wel. Een weekje later krijg ik een mail van de verkoper: het droevige individu dat mij de pas afsneed heeft zijn bod ingetrokken, en als ik wil, is ze van mij!! Wat? Hoe? Pardon? U zegt? Kan het? Ik koop??? Wacht even, waarom heeft die snoodaard zich teruggetrokken? Uit een aantal telefoongesprekken en mails blijkt dat ZIJ niet wou starten. Dat is niet zo erg (of was het moedwillig omdat ook ZIJ mij had opgemerkt?). Enkele naden van de zetels waren stuk? So what – er één herstellen of er verschillende naaien, what’s the difference?? Dilemma: koop ik ze tegen mijn laatste bod of laat ik haar terug anderen verleiden op eBay? Ik gok op een mogelijk lagere prijs, en geef die boodschap aan de eigenaar in Nottingham, met de wetenschap dat ik mij geen tweede keer laat vangen. Nog één dag voor het einde van het opbod: niet echt zoveel interesse, het valt mee, zou ik geluk hebben? ZIJ heeft wel lef (maar gezien haar charme vergeef ik haar, hoewel mijn natuurlijke jaloezie…): ze lonkt naar een aantal andere aanbidders. Tijdens de laatste 24 uur is er iets meer animo, maar het valt nog mee. Laatste kwartier – nauwelijks beweging tot plots een verraderlijk verborgen concurrent opdaagt. Pech voor hem, ik hou meer van haar dan hij! De laatste minuten volg ik bijna seconde per seconde haar lot. HEAVENS ! YOEPIE ! YESSSSSSSSS !! Ze is van mij, eindelijk wordt mijn jarenlang geduld beloond. (en daarenboven 25 % goedkoper dan mijn eerste bod, wat mooi meegenomen is). Wat kan een week (de tijdsspanne tussen het winnen van de veiling en het ogenblik waarop ik ze eindelijk kan omarmen) eeuwen duren! Gelukkig is 21 juli een donderdag, dus een lang weekend en geen vrije dag in de UK. Vliegtuig tot Nottingham en enkele ogenblikken later: wat is ze mooi, bekoorlijk, aangenaam, aantrekkelijk. Ja, ik weet wel, ze trekt wat naar links als je remt, maar die geur van oud leder is zo betoverend.

_____________________________________________________________________________________

Misschien is ze wat gulzig, maar naast haar soepelheid en uithoudingsvermogen is dit niet belangrijk. Ze heeft wat gebrek aan beweging (minder dan 1.000 miles in 15 jaar), maar ZE geeft een goed gevoel – de koning te rijk (of heb ik dat al gezegd?). Toegegeven, ons avontuur begint met een paniekerig gevoel: ergens tussen Nottingham en Hull stop ik om te tanken (loodhoudende benzine is nog beschikbaar in sommige benzinestations). Het kreng weigert te starten! Wel een groen en een rood lichtje op het dashboard, maar daar blijft het dan ook bij. Geen “click”, geen “rrrrr” laat staan een betoverende “blubblubblub”. Zou ze mij verraden? Ik fluister haar enkele liefdevolle woordjes toe, streel zacht het stuur, …. en ze start. Is ze zo romantisch en verwaarloosd dat ze behoefte aan genegenheid heeft? Och arme! Of was het omdat de versnellingshendel op R stond? Aartsdom, inderdaad, maar los van dit voorval kom ik veilig en wel thuis. Toegegeven dat jaloerse en bewonderende blikken (zowel in de UK, op de ferry als op het vasteland) mijn ijdelheid strelen. En een tiental MGB’s, samen met ons op de ferry, konden helemaal niet op tegen Haar. Thuisgekomen, zijn de kinderen razend enthousiast en zij willen absoluut mee rondrijden. Wat we natuurlijk doen. Ook de buren aanbidden HAAR. Op zaterdag ben ik het luchtfilter aan het reinigen, als plots een auto stopt. Een 65-jarige weduwe uit de buurt stapt uit en is vol bewondering voor HAAR. Mag ze er even inzitten? Natuurlijk. Wil ze even een ritje maken? Nee, want ze heeft een afspraak bij de kapper (en we weten dat dit belangrijk is). Of ze eventueel iets later mag terugkomen?? Enkele uurtjes later vraagt een stemmetje, bibberend door haar eigen durf maar vol verlangen of mijn aanbod van een ritje nog altijd geldig is? Meer dan een uur rijden we rond, in het “typically British” interieur. Beide dames waren charmant en gelukkig. Ook dat maakt deel uit van de magische wereld van de P5. Voor alle veiligheid worden silent blocs, achterveren en het volledige remcircuit vervangen. Dit laatste is nog altijd in oorspronkelijke toestand, en op haar leeftijd zou een klein lek niet abnormaal, maar wel “embarrassing” zijn. Daarna volgt de technische controle en kunnen we gezellig met ons tweetjes rondrijden op de Belgische wegen. Tijdens de lange winteravonden (?) kan ik haar dan verder vertroetelen, opblinken, zetels naaien, etc… Bedankt aan alle leden ons in jullie midden te aanvaarden: it is our privilege to join you. Een extra dankwoordje aan Frédéric, zonder wie ik (weliswaar toevallig) niet met jullie in contact zou gekomen zijn en Guy (secretaris) die mij spontaan en op een bijzonder vriendelijke manier documentatie ter beschikking stelt voor de restauratie van het interieur.

NUC 560L en Guy Vandenberghe

_____________________________________________________________________________________

Classic Cars: Rover P5

The Rover P5 was a favourite of the middle class, film gangsters - and Her Majesty. By Martin Buckley Published: 12 July 2005 Few cars press as many nostalgic and emotional buttons as the Rover P5 and P5B. In sober saloon form it was the car of the bank manager and a vehicle of authority favoured by the government throughout the 1970s - the big shiny black saloon that swept up to No 10 on the TV news in times of national crisis. It spanned Harold Wilson (his 3-litre P5 had a special ashtray for his pipe) to the early days of Margaret Thatcher, who replaced the ageing cars in 1980 with the Daimler Double-Six. As a coupe, with its rakish roofline and slender door frames, it took on an altogether more raffish character and was the favoured car of gangsters in films like Performance and Villain - squat and chunky on its glitzy Rostyle rims it exuded a well-bred menace. The P5 story spans 15 years, 70,000 cars, two body style options and one major engine transplant. Dispensing at last with the separate chassis of the P4, the 3-litre P5 of 1958 was Rover's new flagship, its modern but dignified styling by David Bache, the man who later gave us the Rover 2000 and the Range Rover. His restrained shape was influenced by some Pininfarina one-offs on the P4 chassis, and certain contemporary US designs. It had a traditional interior with African cherry wood on the dash, thick Wilton under-foot and leather almost everywhere else. On the road the 3-litre offered safe if uninspiring handling, great refinement and all the performance (around 100mph if you really must) traditional Rover buyers required from a virtually silent inlet-over-exhaust straight-six engine. The 3-litre may not have been as exciting as a Jaguar, but it was probably built to a higher standard. It was certainly one of the world's best-made cars, and only Bentleys had a better pointed interior. The P5's cabin was a civilised world of fat club-land seating, adjustable armrests and a picnic table that doubled as a tool tray, sliding out neatly from under the dash. Rear passengers had their own separate heater. At first nobody really minded that the 3-litre, joined by the hunch-roofed Coupe version in 1962, was a bit slow. The Queen certainly thought it adequate. She was often to be seen driving a P5 saloon when "off duty", and it is believed to be her favourite car to this day. A couple of engine up-grades on MkII and III versions tried to address the power problem, but the 3-litre was never a road burner. Instead, enthusiastic Rover motorists were directed towards the sporty 2000TC P6. By the mid 1960s, though, Rover bosses were beginning to realise that mere gravitas was not enough. Enter the Buick 3.5 V8 engine, a leftover from General Motors' brief flirtation with "compacts" in the early 1960s and acquired by Rover as an end-of-line bargain in 1966. Packing 151bhp (the last 3-litres gave 134), it was a perfect fit under the P5's bonnet and gave this hefty car a whole new lease of life, pushing the top speed up to 110mph with vastly improved acceleration and slightly less thirst. It also gave better handling because the all-alloy V8 was a lot lighter than old iron six, but this also meant that the power steering, already a little vague, was positively featherweight. While the old 3litre had a manual option, all the V8s were automatic.

_____________________________________________________________________________________

It was at this point that the car got its trademark Rostyle sports wheels. These rather rocked the establishment, the automotive equivalent of a middle-aged man suddenly ditching the Brylcreem, combing his hair forward and growing sideburns. At once the big Rover (now codenamed P5B for Buick) was almost trendy, and at a shade under £2,000 Rover could barely keep pace with demand, which remained strong until the car's death in 1973. In a sense there was nothing to replace the P5 as a ministerial barge: no other British car being built in the 1970s had the same air of solid worth and dignity. It is tempting to think of the Rover P5 and P5B as the poor man's Rolls-Royce, until one considers that a good example will match or exceed the price of a Silver Shadow. The V8 Coupe is easily the most favoured variant, particularly in the grey roof/navy bodywork livery that suits it so well.Chunky head restraints were one of the few options and are highly coveted. With them, the best P5B Coupes go for £12,000 or more. Between £5,000 and £6,000 should buy a fairly nice example, but anything less probably means rust - and speaking as a multiple Rover Coupe owner I know what I'm talking about. The nice thing about the V8s is their useability. You still see plenty around because the light steering, effortless power and automatic gearboxes make them an easy drive for the classic car novice. Value-for-money in the P5 world probably lies with the six cylinder models. They might be a little more leisurely, but they have a certain purist appeal with slightly better detailing than the V8s. Good examples of all variants are hard to find, and most of the "one elderly owner" models have been snapped up. I know where there is a nice one, though: the ex-royal P5B saloon, the last of several owned by the Queen, sits in the BMHT Gaydon museum. Sadly, it is not for sale. 'The Independent' http://motoring.independent.co.uk/features/article298426.ece

_____________________________________________________________________________________

Comment je suis tombé dans la marmite ! Pendant les vacances scolaires de Pâques 1987, alors que je suis en train de travailler sur une autre voiture (Coccinelle) dans un dépôt, des amis viennent prendre une voiture jaune (mon dieu quelle couleur pour une voiture). Ils ont très difficile pour la faire démarrer. Après au moins un quart d’heure si pas plus, la bête démarre et j’entends encore mes amis dire quelque chose comme «chi…. ces voitures anglaises ». En fait, dans ce dépôt stationnaient des voitures de clients à l’étranger. Une quinzaine de jours après, en passant au garage de mes amis, quelle surprise: cette voiture jaune est toujours là. En revenant dans le bureau, je demande « pourquoi » la voiture est encore là vu que le propriétaire était déjà rentré d’Afrique. Mon ami Bruno me répond que le propriétaire veut vendre son véhicule. Comme toute personne curieuse, je demande à titre tout à fait d’information « combien ? ». Mon ami me répond 25.000 francs belges (la voiture est de 1976). En moi-même j’étais prêt à lui en proposer le double mais comme je suppose que ma tête devait en dire long, il s’empressa d’ajouter qu’il allait l’acheter pour rouler un peu les week-ends. Pour être précis à cette période, je roulais tous les jours en Coccinelle 1300 de 1975 en parfait état mais commençant à subir le poids des années. Cela faisait 8 ans que je roulais en Coccinelle et je commençais à en avoir marre. Je redescend donc au garage déçu et je regarde cette voiture avec envie (vu le véhicule quotidien). Je contemple ce véhicule avec 4 portes, vitres teintées verte, siège en cuir, un vrai coffre et un moteur de 2,2 l de cylindrée de marque Rover. Je ne connaissais pas cette marque ! Cette voiture avait été achetée en Angleterre par un grec et donc en version export. Elle a circulé en Angleterre pendant 3 à 4 mois pour être ramenée en Belgique où elle ne roulait que pendant les congés du propriétaire qui résidait en Afrique. De plus étant grec, il partait directement en Grèce avec la voiture. Arrive alors le chef mécano qui après discussion me conseille de proposer ma cox en échange de la Rover vu que le patron cherchait une cox pour sa fille. Bref un peu plus tard la proposition a été faite mais avec une option d’un jour de réflexion. Le soir même après l’entraînement de natation donné à sa fille, je parle de ma possible acquisition à Steve Andrews (membre actuel de notre club) car vu ses connaissances automobiles et le fait qu’il soit anglais, il pouvait me donner son avis. Mais ne connaissant pas trop Rover, il me parle d’une « P6 », d’une voiture où l’on peut mettre la roue sur le coffre (la voiture ne possédait pas encore cette option) et d’une voiture dont tout est boulonné et donc démontable même le toit (mon dieu qu’est ce cela pour une voiture). Bref il s’agit bien de la voiture que je voulais acquérir. Sa conclusion: vas-y, achète !! Le lendemain, je me suis donc décidé. Deux heures après, alors que je revenais de chez Rover (avenue de la Couronne), le propriétaire (ex-propriétaire) téléphonait car il voulait savoir si la voiture était déjà vendue car il avait trouvé de son coté un amateur à 80.000 francs belges. Il a même été jusqu’à me proposer le double du prix de mon achat (soit 40.000 FB) mais cela ne pouvait pas m’intéresser car, si je la vendais, j’aurais été sans voiture. Bref le vendeur en a fait presque une jaunisse (normal vu la couleur de la voiture).

_____________________________________________________________________________________

Une quinzaine de jour après : la catastrophe ! Alors que je me rendais chez Rover pour acheter des bricoles et que je voulais rentrer dans le garage avec la voiture, un (stupide) individu me doublait sur la bande opposée et me percute au niveau de la porte conducteur pour terminer sa course sur le mur d’entrée du garage manquant de peu d’écraser un piéton. Bilan du garage Rover : voiture out alors qu’elle avait 11ans, 64.000 km et en parfait état (avant le crash). Je passe sur toutes les péripéties pour l’assurance. La voiture arrive chez un carrossier conseillé par mon assureur (de l’époque) et l’expert décide de sauver la voiture vu les arguments cités plus haut (ouf ouf ouf). La réparation a pris trois mois car le carrossier (dont je ne dirais pas le nom) ne savait pas comment réparer la voiture. Dans mon malheur, une chance, le garage Rover ferme et son chef d’atelier atterrit chez le carrossier. La voiture est donc réparée en 3 semaines. Le remontage de la voiture est terminée la veille de mon départ pour l’Angleterre. Une « folie » car je ne connaissais pas le véhicule et je n’avais roulé qu’une petite cinquantaine de kilomètres. Pendant le séjour, une panne classique pour un véhicule ayant peu roulé, le maître cylindre récepteur d’embrayage. Mais mis à part cela impeccable sauf un amortisseur arrière qui ne tenait plus trop et qui faisait du bruit. La suite des aventures au prochain numéro. Frédéric Herinckx

_____________________________________________________________________________________

Hoe ik het virus te pakken kreeg... Tijdens de Paasvakantie in 1987 was ik aan het werk aan een andere auto (een Kever) in een opslagplaats toen enkele vrienden een gele auto kwamen ophalen (Jezus, wat een kleur voor een auto). Ze hebben alle moeite van de wereld om het ding gestart te krijgen. Na minstens een kwartier of zelfs langer krijgen ze de auto eindelijk aan de praat, en ik hoor hen nog iets zeggen in de aard van « een echte pest, die Engelse bakken ». De opslagplaats in kwestie diende voor het stallen van de auto’s van klanten die in het buitenland verbleven. Zowat twee weken later loop ik langs bij de garage van mijn vrienden. Verrassing: die gele auto staat er nog steeds. In het bureau vraag ik waarom de auto er nog staat, aangezien de eigenaar al is teruggekeerd uit Afrika. Mijn vriend Bruno antwoordt me dat de eigenaar zijn wagen wil verkopen. Nieuwsgierig als ik ben, vraag ik langs mijn neus weg: « hoeveel vraagt hij ervoor? ». Mijn vriend zegt me: 25.000 Belgische frank (de auto dateert uit 1976). Aangezien ik bereid was hem het dubbele van dat bedrag te bieden, sprak mijn gelaatsuitdrukking waarschijnlijk boekdelen, want Bruno voegde er snel aan toe dat hij de auto ging kopen om er in de weekends wat mee te rijden. Ik moet erbij vertellen dat ik toen elke dag rondreed in een Kever 1300 van 1975 die in perfecte staat was, maar die toch ouderdomsproblemen begon te vertonen. Ik reed al 8 jaar in een Kever, en ik begon er schoon genoeg van te krijgen. Ontgoocheld keer ik terug naar de garage en werp een gretige blik op de auto (rekening houdend met mijn auto van alledag...). ’t Is een auto met 4 deuren, groen getinte ruiten, lederen zetels, een echte koffer en een motor met een cilinderinhoud van 2,2 liter van het merk Rover. Ik kende dat merk niet! Deze auto was in Engeland gekocht door een Griek en was dus een exportversie. Hij had 3 of 4 maanden lang in Engeland rondgereden en was dan meegenomen naar België, waar hij enkel werd gebruikt tijdens de vakanties van de eigenaar, die in Afrika verbleef. Vermits de man een Griek was, vertrok hij altijd rechtstreeks naar Griekenland met de auto. Na een praatje met de chef-mecanicien geeft die me de raad mijn Kever aan te bieden in ruil voor de Rover, omdat de baas van de garage op zoek was naar een Kever voor zijn dochter. Enige tijd later heb ik de ruil dan effectief voorgesteld, maar onder de voorwaarde van een dag bedenktijd. Dezelfde avond nog, na de zwemtraining die ik aan zijn dochter gaf, praat ik over mijn eventuele aankoop met Steve Andrews (die momenteel lid is van onze club) omdat hij, als Engelsman gewapend met een flinke dosis automobielkennis, me zeker wat goede raad zou kunnen geven. Hij heeft het tegen mij, de Rover-leek, over een « P6 », over een auto waarbij je het reservewiel op de koffer kunt aanbrengen (de auto was nog niet met deze optie uitgerust) en over een auto waarbij alles met bouten is bevestigd en die dus volledig demonteerbaar is, zelfs het dak (Jezus, wat is dat voor een ding). Kortom, het was wel degelijk de auto die ik van plan was te kopen. Zijn besluit: doe het, koop hem!! De volgende dag heb ik de knoop dus doorgehakt. Twee uur later, terwijl ik terugkeerde van de Rovergarage (aan de Kroonlaan), werd er opgebeld door de eigenaar (ex-eigenaar) die wou weten of zijn wagen al verkocht was, omdat hij zelf een kandidaat-koper had gevonden voor 80.000 Belgische frank. Hij heeft me uiteindelijk zelfs het dubbele van mijn aankoopprijs (d.w.z. 40.000 BF) geboden, maar daar had ik helemaal geen belangstelling voor omdat ik anders zonder auto zou gezeten hebben. Kortom, de verkoper zag groen en geel (bijna zo geel als de Rover) van spijt. Zowat twee weken later: grote ramp! Terwijl ik naar de Rovergarage rijd om er wat spullen te kopen en ik de garage wil binnenrijden, wil een of andere idioot me voorbijsteken en beukt hij in mijn flank _____________________________________________________________________________________

ter hoogte van de deur van de bestuurder. Hij komt tot stilstand tegen de muur van de ingang van de garage, waarbij hij bijna een voetganger verplettert. Verdict van de Rovergarage: auto buiten strijd, terwijl die 11 jaar oud is, met 64.000 km op de teller en in perfecte staat (vóór de crash). Ik bespaar u al mijn belevenissen met de verzekering. De auto gaat naar een koetswerkhersteller die werd aanbevolen door mijn (toenmalige) verzekeraar en de expert beslist de auto te redden, rekening houdend met de bovenvermelde argumenten (oef!). De herstelling sleept drie maanden aan omdat de hersteller (die ik hier maar niet zal noemen) niet wist hoe hij de auto weer in orde moest brengen. Een geluk bij een ongeluk: de Rovergarage sluit haar deuren en haar werkplaatsleider belandt bij de koetswerkhersteller. Resultaat: de auto is 3 weken later hersteld. De heropbouw van de auto is klaar de dag vóór mijn vertrek naar Engeland. Een « folieke », want ik was niet vertrouwd met de wagen en ik had er amper een vijftigtal kilometer mee gereden. Tijdens mijn trip doet zich een panne voor die klassiek is voor een auto waarmee weinig gereden is: de hoofdcilinder van de koppeling. Maar afgezien daarvan loopt alles perfect, behalve een achterste schokbreker die er slecht aan toe was en wat lawaai maakte. Het vervolg van mijn avonturen vertel ik in een volgend nummer... Frédéric Herinckx (vertaling: Jan Eggermont)

_____________________________________________________________________________________

Uitstap naar het museum Bergeijk, Nederland.

De organisatie van de uitstap, ineengeknutseld door Guy Dams en echtgenote Nelly, blonk uit door zijn eenvoud en was alvast veelbelovend. Aldus kreeg we stoetsgewijs, met de groene Rover P4 vooraan, voorgeschoteld: •

een stop bij een goede kennis die import doet van Amerikaanse auto's (lees: auto's met cilinderinhouden uitgedrukt in cu.inch en omgerekend naar Europese maatstaven, nl de 'liter' een onwelvoeglijk grote motorinhoud geeft), samen met één enkele te restaureren Rolls-Royce Silver Cloud, een zeldzame Datsun, ...

•

een stop bij Dicar, tweedehandswagens en verdeler van o.a. camping cars + broodjeslunch & koffie voor o.m.: o

een 3-tal mooie wagens van Jaguar en zowaar een S-type (oldtimer als restauratieproject), een Aston Martin DB7, een ferm geaccidenteerde Lamborghini met geplooid chassis, enz.

o

zwerfwagens: we hebben onze mening over dit type voertuig in het algemeen en de geshowde modellen in het biezonder, drastisch moeten herzien omdat op vandaag zowat alles wat een moderne mens denkt op vakantie nodig te hebben, aanwezig is, o.m. een aparte douchecel + toilet, elektrische kookplaat, frigo, bijkomende slaapplaatsen... en dat alles heel netjes afgewerkt.

•

een tussenstop in één van de prachtig gerestaureerde abdijen die Limburg rijk is, Tongerlo.

•

voorbijgereden langs de mooie abdij van Postel.

•

de eindbestemming, het museum van Bergeijk net over de grens met Nederland. Het unieke aan dit museum is het feit dat de tentoongestelde auto's zich in een prima staat bevinden en daarenboven ook te koop zijn. De vraagprijs staat er ook bij, maar heet daarom ook 'vraagprijs'. Onderhandelen lijkt de boodschap. Door het grote verloop van de tentoongestelde collectie kunnen we dit bezoek binnen enkele jaren terug op de agenda plaatsen – dit als troost voor diegenen die deze zonrijke zondag gemist hebben.

Nelly en Guy: bedankt voor de organisatie van deze rustige, niks-moet-zondag. We hadden nood aan een stressloze zondag. Guy Pieters.

_____________________________________________________________________________________

Ballade vers le musée de Bergeijk, la Hollande.

L’organisation de cette promenade, une initiative de Guy Dams et de son épouse Nelly, était à la fois très simple et très prometteuse. Le programme de notre petit cortège de voitures, la Rover P4 verte en tête, comportait successivement : •

une petite visite chez un vieil ami de Guy qui importe des voitures américaines (c’est-à-dire: des voitures dont la cylindrée est exprimée en cu.inch, ce qui donne, après conversion en norme européenne (donc le litre), un volume moteur indécemment grand), et qui possède par ailleurs une Rolls-Royce Silver Cloud à restaurer, une Datsun rare, ...

•

une pause chez Dicar, vendeur de voitures d’occasion et distributeur (entre autres) de camping cars + lunch de sandwichs & café pour admirer: o

quelques très belles Jaguar ainsi qu’une S-type (un ancêtre comme projet de restauration), une Aston Martin DB7, une Lamborghini très endommagée dont le châssis était plié, etc.

o

des camping cars : nous avons dû complètement revoir nos idées sur ce type de véhicule en général et sur les modèles exposés en particulier. En effet, les modèles de la dernière génération offrent actuellement tout ce qu’on peut s’imaginer pour les vacances, notamment : une cellule de douche et toilette séparées, plan de cuisson électrique, frigo, couchettes supplémentaires ... et le tout d’une finition irréprochable.

•

une halte dans une des abbayes magnifiquement restaurées que compte le Limbourg, celle de Tongerlo.

•

un détour par la belle abbaye de Postel.

•

la destination finale : le musée de Bergeijk, juste au-delà de la frontière hollandaise. Ce qui est unique pour ce musée est le fait que les voitures exposées sont dans un très bon état et qu’elles sont en plus à vendre. Le prix est toujours affiché, mais il s’agit bien du prix demandé… mieux vaut donc négocier. A cause de la forte rotation de la collection exposée, nous pourrons organiser une nouvelle visite à ce musée dans quelques années – une petite consolation pour ceux qui ont manqué ce dimanche ensoleillé.

Nelly et Guy, nous vous remercions d’avoir organisé ce dimanche tout en douceur. Une journée sans stress, ça fait du bien !

Guy Pieters. (traduction: Jan Eggermont)

_____________________________________________________________________________________

Je kan maar beter naar goede raad luisteren… In heel mijn carrière als autoliefhebber heb ik aardig wat modelletjes in mijn collectie zien verschijnen, in alle kleuren – alhoewel opvallend veel blauw – en zowat van alle mogelijke merken, maar toch met een lichte Britse voorkeur. Er waren er nochtans weinig die het lang in mijn bezit hebben uitgehouden, en heel uitzonderlijk hebben ze gediend om echt mee rond te toeren. Ze bewonderen en inspecteren, de goede en kwade kantjes erin ontdekken, ze in orde maken en zitten aan prutsen is altijd meer mijn ding geweest, zodat op het moment dat ik vond dat ze min of meer presentabel waren en er nog weinig betaalbaar aan te verbeteren viel, ze ook meestal ook mijn interesse kwijtspeelden en een ander thuisadres kregen, tot in Frankrijk, Nederland of Engeland toe. Gelukkig zijn er ook een paar uitzonderingen te noteren geweest, en één van die schoonheden is nog steeds mijn onvolprezen Rover P4 100 met geboortejaar 1959. Deze Engelse klassedame is bij mij aangeland via mijn beste Engelse vriend John Gould, toen die mij enkele jaartjes geleden een van zijn klassieke telefoontjes gaf met de melding dat hij een voor mij interessante automobiel op stal had staan! Net op het moment dat ik wilde antwoorden dat ik nog een auto meer kon missen als kiespijn, viel ergens de naam Rover – een P4 gekocht van de kleinzoon van de grootvader die hem destijds nieuw had aangekocht, en dus steeds in dezelfde familie was gekoesterd, en dat hij er meer dan degelijk uit zag... Je begrijpt dus waarschijnlijk waarom ik enkele dagen later het Kanaal overstak om het beestje eens nader te gaan bestuderen! En toegegeven, het was bij de eerste kennismaking al moeilijk te weerstaan aan die ietwat matte chromen glimlach en het iets stoffige grijsgroene kleed van deze statige oudere dame. En dat ding rijdt toch nog? Natuurlijk, er moet enkel een nieuwe batterij in, is dan het klassieke antwoord. Toen ik dus de motorkap opende om er de batterij NIET onder te vinden, was ik toch wel aangenaam verrast bij het zien van motor en omstreken. Eens de batterij geïnstalleerd op de plaats waar ze hoort onder de zit en de beschermplaat van de achterzetel, was het de grote vraag of er na acht maanden stilstand en de nodige niveaucontroles leven in de brouwerij zou te krijgen zijn: contact aan, choke volledig uittrekken, je hoort dan de hartslag van de benzinepomp tot die stilvalt, een tweede draai aan de sleutel en na één tot twee seconden al begint de magische mechanische zespittermuziek! Vanaf toen is dit scenario onveranderd hetzelfde gebleven, zonder één enkele weigering. Moeilijk dus om van zoiets trouws afstand te doen, en dat ben ik trouwens ook niet van plan. Merkwaardige inleiding denkt u dan bij de titel boven dit artikel, maar het dient allemaal ter illustratie van mijn rotsvaste vertrouwen in de feilloze kwaliteit van mijn P4, zelfs voor het afleggen van grotere afstanden zoals de ongeveer 350 km voor de rally die Guy Pieters had georganiseerd doorheen zijn mooie Oost-Vlaanderen. Hiervoor kregen mijn Rover en ik trouwens de prijs voor de van verst komende deelnemer nog wel. Voorafgaand aan mijn avontuur dacht ik zoals steeds de nodige controles te hebben uitgevoerd, met in het achterhoofd de zekerheid dat iets voordien de P4 een volledige onderhoudsbeurt in de garage had gekregen. Er was nochtans één ding dat mij meer en meer begon te storen, namelijk een versnellingsbak die hoe langer hoe stroever werkte, zeker bij warme motor, maar ja, dat went wel, en de P4 bracht mij dan ook zonder al te veel protest richting Deinze, met een vaartje van soms wel 120 km per uur, tot grote verbazing van meerdere andere moderne flitsers op de autostrade: een grote oude groengrijze reuzenbolhoed aan dergelijke snelheid zie je ook niet elke dag voorbijkomen!

_____________________________________________________________________________________

Bijna niets om zich zorgen over te maken dus, althans tot hiertoe. De perfecte reputatie kennende van onze inrichter Guy Pieters, rijden we dus een even perfecte rally over schilderachtige Oost-Vlaamse wegen, maar bij aankomst op de parking voor de lunch, heb ik eigenlijk hoe langer hoe minder echte versnellingsbak: bak genoeg, maar versnellingen nog met de nodige moeite… En op die momenten heb je dan de eer en het genoegen rasechte autosleutelaars in de buurt te hebben, zoals bijvoorbeeld onze eeuwige junior Jan Lagae, die mij langs zijn neus weg vraagt of ik wel de geschikte olie in de boîte heb zitten… Ja natuurlijk, net in de garage geweest en zo en dus… maar voor alle zekerheid kijkt Jan toch maar even na, en tot ons aller verbijstering zit er geen drupje olie aan de peilstok! En dan zeggen dat dat ding het tot hiertoe zonder olie heeft uitgehouden! Van stevig spul gesproken! Maar wat nu, want het is zondag en er een Stella of een Duvel inkieperen lijkt ons ook niet zo geschikt eigenlijk. Resultaat: een mini-colonne van P4’s – de P4 van Guy P had ondertussen ook last van een soort hoofdpijn gekregen – vertrekt voorzichtig naar G.P.’s thuisbasis in De Pinte, want zoals elke fatsoenlijke garagist heeft Guy de vereiste olie op voorraad. Jan vult tot het juiste niveau en vraagt me een testritje te doen. Tot niemands verbazing werkt de eens hakerige versnellingsbak weer als nieuw! Ongelooflijk, want ik dacht al stilaan aan een ruilbak of iets dergelijks. Dank u, Jan, dank u! Helaas hadden Jan en Guy nog een ander onrustwekkend kleinigheidje ontdekt: de waterpompriem had op sommige plaatsen meer de allure van een schoenveter! Je gaat toch geen honderd km meer rijden met zo’n miserabel riempje, zeker, ben je gek? Veel te riskant, dat kan niet goed gaan! Wel, bij gebrek aan passende riem ben ik zo dom geweest het er toch op te wagen! Nu moet ik er wel ook bij vermelden dat Régine mij als noodreparatietoestel haar mooiste panty had geleend (moeilijk uit te leggen aan de echtgenote natuurlijk). Hiermee gerustgesteld (?) dus vertrek ik toch, maar 30 km verder op de autostrade hoor ik plotseling duidelijk iets afknappen onder de motorkap, gelukkig net aan een afrit… en daar staan we dan weer. Maar geen paniek: Régine’s wonderpanty moet de oplossing brengen. Een beetje knoeien en overal je pollen aan verbranden, wat aantrekken en klaar is kees! Starten maar en euh… dag mooie panty dus… sorry, Régine, er zijn kosten aan…! En het wordt stilaan later en later…de gsm zal nu zijn nut moeten gaan bewijzen. Eén telefoontje richting Guy P. volstaat – heel vreemd, hij zat er precies op te wachten – en Roverminded De Pinte is al op weg om mij te komen troosten. Men kent zijn vrienden het best in tijden van nood, nietwaar, maar bij zijn aankomst vinden wij beiden niet zo direct een valabele oplossing, en de tijd begint te dringen. Ineens vindt Guy de geknipte man om ons uit de nood te helpen: hij was op de rally, is garagist en woont niet ver hiervandaan: ons clublid Eddy Braeckman. Enkele telefoontjes over en weer, kwestie van de juiste lokatie aan te duiden, en zo’n 20 minuutjes later zien wij Eddy-van-goede-wil arriveren in VW-minibus met autotrailer. De P4 netjes opgeladen en we vertrekken gerustgesteld richting Eddy’s garage. De patiënt zal goed worden verzorgd! Dat is dus voorlopig prima opgelost, maar hiermee ben ik nog steeds niet echt thuis geraakt, tot Guy mij voorstelt hem terug naar De Pinte te rijden en mij zijn mooie 827 te lenen om naar Herentals terug te keren.

_____________________________________________________________________________________

Een dergelijke geste kan je niet van iedereen verwachten, en ik heb dit dan ook enorm naar waarde geschat. Duizend maal dank, Guy, dat zijn zo van die feiten die je nooit vergeet, juist omdat ze zo zeldzaam zijn. Twee dagen later belt Eddy mij op dat alle problemen zijn verholpen, dat alles is nagekeken en dat een herstelde P4 mij staat op te wachten. Hierbij moet ik zeker ook vermelden dat Eddy’s kennis wonderen heeft verricht, want mijn Rovertje ronkt sindsdien als een massieve Zwitserse klok, en dat alles dan nog voor een duidelijke vriendenprijs. Hoed af voor Eddy, en beslist aan te bevelen! Een volgende afspraak dan maar gemaakt met Guy P., hem oppikken in De Pinte en terug naar Eddy’s Roverziekenhuis. Tot ziens allemaal en bedankt nogmaals, mijn ouwe trouwe dame rijdt mij wel terug naar huis, op weg naar volgende avonturen! Besluit van dit alles: sla nooit de gouden raad van je vrienden-specialisten in de wind – een broek zonder riem kan ook ooit eens zakken – en vooral: wees uiterst voorzichtig met panty’s die niet aan je echtgenote toebehoren! De risico’s zijn niet in te schatten! Opgedragen aan de vriendschap en de collegialiteit, vooral aan Guy P., Jan L., Eddy B. … en Régine (met toelating van Nelly). Guy Dams.

OAA-400 without gearbox oil…

Schaalmodellen – Modèles de véhicules: www.crossway-models.co.uk

Echt de moeite: Rover Jet1, P4 by Tickford, bussen,... Spijtig dat 100 £ zowat de standaard is voor een gemaakt model. Vaut vraiment la peine : Rover Jet1, P4 by Tickford, busses,…. Dommage que 100 £ est presque le standard pour un modèle fini. Guy Pieters.

_____________________________________________________________________________________

Il vaut mieux respecter les bons conseils… Dans ma carrière d’amateur d’automobiles il faut dire que j’en ai vu passer des bagnoles, de toutes couleurs – la plupart des bleues quand même – et de toutes marques, mais rares étaient les voitures que j’ai voulu garder longtemps ou qui ont beaucoup servies pour la conduite. Les admirer, les nettoyer, les retaper, ça a toujours été mon truc à moi, mais du moment que selon moi une voiture était en bel état de présentation, curieusement j’en avais souvent assez. Heureusement il y a eu quelques exceptions, et chose curieuse aussi, une de ces belles est ma P4 de 1959. Elle est venue chez moi par l’intermédiaire de mon meilleur copain John Gould en Angleterre, qui, il y a quelques années, me donnait un coup de fil comme il m’en avait fait des dizaines, en me disant qu’il avait une voiture qui pourrait m’intéresser… – tiens, tiens, et que c’était une Rover – et quoique j’avais juste l’intention de lui répondre "Ah non, pas encore une autre voiture", ce nom Rover évidemment m’a fait craquer. Et quant il m’a donné une description d’une P4 100 de 1959 qui provenait de l’arrière fils du grand père qui l’avait acheté neuve et qu’elle avait toujours été dans la même famille, qu’elle était plutôt dans son jus mais franchement solide, je n’ai pas hésité longtemps d’aller passer la Manche pour y jeter un coup d’œil. Il faut dire que quand je l’ai vu avec son sourire chromé et quoique sa robe était un peu poussiéreuse que j’ai eu difficile à résister à la vielle dame. Et elle marche encore ? Eh oui, il faut juste une nouvelle batterie, mais on dit toujours ça ! Enfin, quand j’ai ouvert le capot pour découvrir que la batterie ne se trouvait PAS là, j’ai pu constater que côté moteur et environs ça en avait vraiment une allure très soignée… bonne surprise. Une fois donc installé une nouvelle batterie au bon endroit, sous le siège arrière – lever l’assise et puis le couvercle – une fois fait cela donc, et quoiqu’elle n’avait plus démarré depuis huit mois, et après avoir effectué quelques contrôles de niveaux etc., le moment suprême était arrivé: est-ce qu’elle se réveille ? Contact… tirer le démarreur à fond… la pompe à essence fait son coup de cœur, s’arrête quand elle a pris tout son plein, on tourne encore une fois la clef pendant une seconde ou deux… et la musique magique commence ! Et depuis ce moment-là elle m’a toujours fait ce même truc sans refuser une seule fois : une fidélité absolument exemplaire. Difficile de s’en séparer donc, et jusqu’ici j’en n’ai pas du tout l’intention non plus. Curieuse introduction quand même à mon titre. Je vous ai expliqué tout cela pour vous montrer comment j’ai confiance dans ma solide P4, même si je dois parcourir des distances assez importantes, comme les plus ou moins 350 km pour le rallye que Guy Pieters avait organisé à travers sa Flandre Occidentale. Avant le départ je croyais avoir effectué toutes les vérifications nécessaires, aussi vu le fait que la P4 avait eu son service complet quelques centaines de kilomètres auparavant. Une chose avait quand même dérangé de plus en plus : la boîte de vitesses, surtout à chaud devenait de plus en plus récalcitrante ! Mais enfin, on s’y habitue, au moins, on le croit, et la P4 m’avait conduite en Flandre sans trop rouspéter à une allure sur l’autoroute qui surprend toujours les belles voitures actuelles: 120 km/h sur l’autoroute dans un grand chapeau melon vert ? Vous rigolez ? Sans problèmes, jusque là… Et puis on a parcouru un rallye splendide, vu la réputation impeccable de notre guide Guy P. , comme d’habitude, et puis… en arrivant au parking pour la casse-croûte j’avais de moins en moins de boîte de vitesses : une boîte si, mais des vitesses… en forçant, et même là ! Et c’est à ces moments mêmes qu’on rencontre les vrais mécaniciens, comme Jan Lagae et co. qui, d’un air malin m’interroge si j’ai bien vérifié si l’huile de la boîte est de la bonne viscosité…

_____________________________________________________________________________________

eh bien, la P4 avait eu son service, non, donc la boîte, évidemment, non ? Enfin, notre savant Jan L. constate, grande surprise… aucune goutte d’huile dans la boîte… Et ça a tenu le coup jusque là ! Quelle solidité ! Mais quoi faire ? C’est dimanche et une Stella ou une Duvel dans la boîte, ce n’est pas l’idéal non plus ! Résultat : une mini-colonne de deux P4 un peu malades – celle de Guy P. aussi avait un petit mal de tête – part doucement vers De Pinte chez G.P. Bon garagiste comme il est, il a l’huile nécessaire en stock, Jan rajoute jusqu’au bon niveau et me demande de faire un petit tour d’essai: quelle révélation, elle marche comme neuve, du jamais vu. Merci mille fois, Jan ! Hélas Jan et Guy avaient constaté un autre petit pépin: la courroie de la pompe à eau, à quelques endroits, avait encore l’allure d’un lacet… Tu n’oses pas faire une distance de 100 km encore avec un truc pareil, non, t’es fou ? Eh bien, manque de courroie, j’ai fait la bêtise de l’essayer ! Il faut dire que, comme consolation, Régine m’avait prêté son meilleur panty en cas de dépannage d’urgence (difficile d’expliquer à son épouse aussi il faut dire!) Enfin, idiot comme on est, on part, et trente km plus loin sur l’autoroute il y a quelque chose qui claque…, juste à une sortie heureusement ! Mais, pas de panique, ah non, dis, il y a le panty de Régine, la solution magique ! On chipote, on se brûle les pattes partout, mais c’est installé comme une vraie courroie, on essaye, on démarre… et ça claque… Le plus beau panty de Régine, foutu, mes excuses Régine ! Et quoi alors, il devient de plus en plus tard, mais heureusement il y a des portables. J’essaye d’appeler Guy P. – tiens, il avait l’air d’attendre mon coup de fil – qui n’hésite pas une seconde à venir me dépanner. Les vrais amis sont toujours là en cas de détresse. Mais en arrivant il ne trouve pas non plus tout de suite la bonne solution à mon problème. Et dire qu’il avait encore promis à ses enfants d’aller nager cette soirée-là ! Tout d’un coup il a trouvé le moyen de nous sortir de l’impasse : on appelle Eddy Braeckman, qui est garagiste et qui n’habite pas trop loin. Quelques coups de fil entre nous, question de ne pas trop s’égarer, après 20 minutes déjà on voit arriver un VW-minibus plus plateau, Eddy-de-bonne-volonté au volant et voilà que ma P4 est en bonnes mains pour la sauver. Mais je ne suis pas encore tout à fait rentré chez moi, donc, et voilà que G.P. me propose de le ramener chez lui à De Pinte et de me prêter sa belle 827 pour repartir vers Herentals ! Tout le monde n’aurait pas fait un geste pareil, que j’ai infiniment apprécié. Merci mille fois encore à Guy, ce sont des faits divers qu’on n’oublie jamais puisqu’ils sont devenus tellement rares. Deux jours plus tard Eddy m’appelle pour me dire qu’il a trouvé la courroie, qu’il a tout vérifié et que la voiture est à ma disposition. Faut dire qu’il a vraiment joué un coup de magie sur ma P4 : elle ronronne comme une montre suisse, et tout cela à un tarif plus que d’ami ! Chapeau Eddy, et merci à toi aussi, une adresse à conseiller vraiment ! Un petit rendez-vous avec Guy pour refaire l’itinéraire Herentals – De Pinte – Eddy Braeckman, et voilà que ma bonne vieille P4 me ramène en toute sécurité chez moi, en attendant d’autres aventures…. ? Conclusion : il vaut mieux suivre les bons conseils de ses amis-spécialistes, vu qu’un pantalon sans ceinture, ça risque de tomber aussi, et surtout, méfiez-vous des panties qui n’appartiennent pas à votre épouse, parce que là on ne peut pas prévoir les risques….. Dédié à l’amitié: surtout à Guy P., Jan L., Eddy B…. et Régine ( avec la permission de Nelly). Guy Dams

_____________________________________________________________________________________

Overlijden van Daniël Verbrugge Pasen, zondagmorgen, eind maart 2005: Daniël belde zelf vanuit het ziekenhuis om het slechte nieuws te melden dat het helemaal niet goed met hem gesteld was en met de vraag hem eens op te zoeken. 14 Dagen nadien ben ik hem op zijn ziekbed thuis gaan bezoeken met een miniatuur van zijn geliefde zwarte Rover P4 Cycloop. Ondanks zijn ziekte was de grote bekommernis de vertraging die zijn restauratieproject zou oplopen en zijn zoektocht naar onderdelen, zoals bijvoorbeeld de watertemperatuurmeter voor zijn Cycloop, die bij navraag bij onze leverancier in Engeland, 'hard to find' bleek te zijn. Een week later was de verbazing dan ook groot te vernemen dat Daniël inmiddels was overleden. Op zijn uitdrukkelijke vraag werd tijdens de begrafenis zijn Rover Cycloop voor de kist gereden en waren enkele leden van onze club met hun oldtimer, evenals zijn goede vriend Theo uit Eindhoven met Rover P5 3L, aanwezig. De club bestelde in naam van alle leden een rouwkrans. Aan zijn echtgenote Cecile en zijn familie bieden we onze oprechte deelneming aan en drukken onze spijt uit bij het heengaan van een begeesterd oldtimer- en Roverfanaat. We hopen dat zijn zoon die de Rover erfde, de microbe ook te pakken krijgt zodat we hem tijdens een uitstap of evenement volgend jaar mogen begroeten. Guy Pieters

Décès de Daniël Verbrugge Le dimanche de Pâques, fin mars 2005: Daniël me téléphonait lui-même de l’hôpital pour m’annoncer la mauvaise nouvelle qu’il n’allait pas bien du tout. Il me demandait de lui rendre visite. Quinze jours après, je suis allé rendre visite chez lui, en lui apportant une miniature de sa chère Rover P4 Cyclope noire. Malgré sa maladie, son plus grand souci était le retard que prendrait son projet de restauration ainsi que sa recherche de pièces, comme par exemple l’indicateur de température d’eau pour sa Cyclope, qui était difficile à trouver d’après notre fournisseur en Grande-Bretagne. Une semaine après, j’ai appris à ma grande et très désagréable surprise que Daniël était décédé entretemps. A sa demande expresse, le corbillard fut précédé par sa Rover Cyclope aux funérailles et quelques membres de notre club étaient là avec leur voiture ainsi que son cher ami Theo de Eindhoven avec sa Rover P5 3L. Le club a commandé une couronne au nom de tous les membres. A son épouse Cecile et à sa famille, nous présentons nos sincères condoléances, et nous regrettons vivement la disparition d’un amateur enthousiaste de voitures anciennes et de Rover. Nous espérons que son fils qui a hérité de la Rover continuera la passion de son papa; espérons que nous aurons le plaisir de pouvoir l’accueillir lors d’une balade ou d’un événement l’année prochaine. Guy Pieters (traduction J. Eggermont – Fr. Hérinckx) _____________________________________________________________________________________

Rallye de printemps – Deurle et Kruishoutem Dimanche, 17 avril. Sous un ciel couvert qui nous accompagnera toute la journée, la P5 nous amène à Nazareth, où nous nous sommes donnés rendez-vous pour notre rallye de printemps. Une énorme déviation près de Malines - ça commence fort – m’oblige à enfoncer plus que d’habitude la "pédale bruyante". Mais nous sommes encore dans les temps ! Le parking le long de l’autoroute compte déjà quelques membres du club, parmi lesquels évidemment Guy Pieters et Jan Lagae, les organisateurs du rallye, ainsi que quelques invités avec des voitures anglaises nonRover. D’abord, nous nous dirigeons vers Deurle, où nous sommes accueilli par le bruit d’un moteur qui tourne "à l’aise" et dont les gaz d’échappement sortent à l’extérieur d’un petit bâtiment par le biais d’une tuyauterie ingénieuse. Le propriétaire, amateur de vieux moteurs et engins d’agriculture, nous donne une démonstration de quelques-uns de ses moteurs qu’il a remis en état de marche et qui portent des noms comme Flandria et McCormick. Ensuite, nous reprenons la route pour le lunch, ce qui nous permet aussi d’admirer les voitures des invités, comme une charmante Morris Traveller, une Austin Healey et une Austin Vanden Plas Princess R avec une séparation entre le chauffeur et le passager sur la banque arrière, une voiture dont la première propriétaire était madame Guerlain (oui, celle de la maison Guerlain à Paris). L’après-midi, c’est au tour des châteaux : une balade en suivant (ou plutôt ‘en essayant de suivre’ – les petites routes de la Flandre orientale sont parfois compliquées !) les directions du road-book nous font découvrir quelques châteaux comme celui de la famille della Faille d’Huyse et celui de la famille de Gellinck d’Elseghem. Pour terminer la journée, nous nous sommes à nouveau rassemblés au café-restaurant De Zandvlooi pour un dernier verre. Merci, Guy et Jan, pour cette enrichissante journée ! Jan Eggermont

Engine mountings, wishbone bushes,…, found on the Internet by Jan Eggemont: http://www2.qha.com/catalogues/QH13.pdf

Forum for car problems, professional and/or DIY, found on the Internet by Jan Lagae: http://problemcar.nl

_____________________________________________________________________________________

Voorjaarsrally – Deurle en Kruishoutem Zondag, 17 april. Onder een bewolkte hemel, die ons de hele dag hardnekkig gezelschap zal houden, brengt de P5 ons naar Nazareth, waar we hebben afgesproken voor onze voorjaarsrally. Een enorme omleiding in de buurt van Mechelen - dat begint al goed... – dwingt me om the loud pedal wat dieper in te drukken dan gewoonlijk. Maar we zijn toch nog mooi op tijd: op de parking langs de autosnelweg zien we al enkele leden van de club, waaronder uiteraard Guy Pieters en Jan Lagae, de organisatoren van de rally, en enkele genodigden met Engelse niet-Rover auto’s. We zetten eerst koers naar Deurle, waar we worden verwelkomd door het forse geluid van een motor die het héél rustig aan doet en waarvan de uitlaatgassen uit een klein gebouw worden afgevoerd via een ingenieus buizenstelsel. De eigenaar, een liefhebber van oude landbouwmotoren en -machines, geeft ons een demonstratie van enkele van zijn motoren die hij restaureerde en die namen dragen als Flandria en McCormick. Na het bezoek vervolgen we ons traject voor de lunch, wat ons ook de gelegenheid biedt om de auto’s van onze genodigden te bewonderen, zoals een charmante Morris Traveller, een Austin Healey en een Austin Vanden Plas Princess R met separatie tussen chauffeur en achterpassagier, een wagen waarvan de eerste eigenaar niemand minder dan madame Guerlain was (jawel, die van het maison Guerlain in Parijs). ’s Namiddags is het de beurt aan de kastelen: een rondrit waarbij we de instructies van het roadbook volgen (of eerder ‘trachten te volgen’ – de binnenwegen van Oost-Vlaanderen zijn soms namelijk heel ingewikkeld!) en langs enkele fraaie kastelen komen, waaronder dat van de familie della Faille d’Huyse en dat van de familie de Gellinck d’Elseghem. Ter afronding van deze dag komen we opnieuw samen in café-restaurant De Zandvlooi voor een afsluitend drankje en praatje. Guy en Jan, bedankt voor deze interessante dag! Jan Eggermont Familie Jan Eggermont tijdens de rally – La famille Jan Eggermont lors du rally

Jan, hartelijk bedankt voor het correctie- en vertaalwerk ! Jan, un très grand merci pour la correction et traduction des textes !

_____________________________________________________________________________________

It’s quiz time! Et maintenant, un peu d’activité cérébrale: si vous remplissez les réponses correctement, vous lisez sur la ligne horizontale le nom d’une marque de voitures. Envoyez-nous votre réponse par carte postale ou par courrier électronique: il y aura un prix pour le gagnant!

3

9

13 11

4

5

8 10

1

7

A

2

6

12

A E

A

T D

Y

C

Y A

H

U

T

Reçu de J. Eggermont 1 Le nom d’un Autrichien qui s’est fait un nom sur la piste et dans le ciel 2 Henry … et son ami Charles Stuart ont fabriqué des voitures de très haute qualité. 3 Le nom d’un Ecossais très rapide. Ou une chanson de Brel peut-être? 4 Une marque belge très connue – mais uniquement pour les deux-roues à moteur. 5 Le prénom d’un des pilotes belges les plus connus (et tristement célèbres) 6 Marque de voitures anglaises dont certains modèles s‘appellent ‘Jupiter’ et ‘Javelin’ 7 Le prénom de la femme qui finançait les activités sportives de Tim Birkin et ses Bentley. 8 Le nom du designer à qui nous devons la P5 et la P6 9 Marque haut de gamme américaine dont les modèles puissantes à compresseur symbolisent le nec plus ultra des années folles 10 Slogan de la marque MG : Safety … 11 Le prénom de la personne outre-Manche qui nous fournit pas mal de choses… 12 Ancien circuit allemand sur lequel on ne se sent pas très bien à deux 13 Vesters & … : entreprise de carrosserie bruxelloise qui a réalisé de très belles voitures.

_____________________________________________________________________________________

It’s quiz time! Even uw hersens aan het werk zetten: als u de antwoorden juist invult, leest u horizontaal de naam van een automerk. Stuur uw antwoord in per briefkaart of per e-mail: voor de winnaar hebben we een prijs klaarliggen!

3

9

13 11

4

5

8 10

1

7

A

2

6

12

A E

A

T D

Y

C

Y A

H

U

T

Ontvangen van J. Eggermont 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13

De naam van een Oostenrijker die zowel op het circuit als in de lucht van zich laat horen Henry … en zijn vriend Charles Stuart maakten auto’s van heel hoge kwaliteit. De naam van een snelle Schot. Schreef Brel er een liedje over? Een heel bekend Belgisch merk – maar enkel voor gemotoriseerde tweewielers... De voornaam van een van de bekendste (... of beruchtste?) Belgische piloten Merk van Engelse wagens met modellen met de naam ‘Jupiter’ of ‘Javelin’ De voornaam van de vrouw die de sportexploten van Tim Birkin en zijn Bentley’s betaalde De naam van de ontwerper aan wie we de P5 en P6 danken Amerikaans topmerk waarvan de krachtige modellen met compressor symbool staan voor de dolle jaren Slogan van het merk MG: Safety ... De voornaam van de persoon over het Kanaal die ons heel wat zaken levert... Voormalig Duits circuit waarop Franstaligen zich niet lekker voelen met z’n tweetjes Vesters & ... : Brussels carrosseriebedrijf dat heel mooie auto’s afleverde.

_____________________________________________________________________________________

Aankondigingen – annonces Je possède beaucoup et parfois seulement quelques pièces pour pratiquement tous les ancêtres. A titre d'exemple: Opel Record A-B-C - P1 58/60 - Kapitan - Kadett A et B - Record - Olympia 54/55 - Peugeot 203 - 403 - 404 -204 - 104 - Renault 4cv - Dauphine - R8 - R16 - Floride - R10 - MM Fregate - Ford Taunus 12 M - 15 M - 17 M - 20 M - P4 - P5 - P6 - P7-8 - Capri 1 - 1 1/2 - 2 Granada - Cortina MK1 - MK2 - MK3 - Escort MK1 - MK2 - Anglia 100 E - 105/106 E - Corsair Consul 315 - Ford A 1930 - NSU 1000 - 110 1200 - Prinz IV - Sprinz - Simca 1000 1300/1301/1500-1501 - Volvo 121/122-144 - Mercedes 180-190-220S-230SI-280SL-250S - MGB + GT + MGA + Sunbean Alpine - Sunbeam chamois + Sklerto + Impe - Citroen ID-DS-ami 6 - Dyane - BMW 2002-1600 - 30 CSI - 1800 - 518 - 520 - 628 à 635 - 700 - etc - VW Cox + Karman - Renault Rambler - Honda M360 - N600 - Fiat 500 - 600 - 850 - 1300 - 1500 - 1800 - 2300 - mini - Vauxhall - Victor 101 - Jaguar XJ6 4,2 + 5,3 12 cyl série 2 et 3 - Rover type 90 et 95 ... Je crois qu'il serait plus simple que vos membres me fassent savoir ce qu'ils cherchent. Pour plus de renseignements, vous pouvez me joindre sur mon GSM au 0495 25 67 63. Robert JORIS, Verviers, (non-membre) I have a ROVER P5 saloon 1963 for sale. Light grey, interior red. Six straight + overdrive, runs good, low mileage. Belgian papers ( in my family since march 75) . Brakes to check - some work to do on coachwork.Price to discuss (on basis of 2.000,00 Euros). If interested, you can mail me or phone: 0497 / 79 25 78, Pierre VAN SOEY, (non-member)

Onze club zal heel binnenkort lid is van de Belgische Vereniging voor Oude Voertuigen, afgekort het ‘B.F.O.V.’. De clubbleden zullen o.a. ook kunnen genieten van goedkope verzekeringen voor oldtimers, voor zover ze lid blijven van hun vereniging. Bijkomende info via het Bestuur. Notre club sera bientöt membre de la Fédération Belge des Véhicules Anciens, soit la ‘F.B.V.A.’. Les membres pourrons bénéficier des assurances avantageuses pour véhicules anciens, pour autant qu’ils restent membre de leur association. Info supplémentaire auprès du Comité. Info ontvangen van Jan Eggermont: De IMCDB (Internet Movie Car DataBase) geeft bij het trefwoord 'Rover' o.a. de film 'Casablanca Driver', waarin een P5 optreedt. Deze P5 heeft een Belgische O-nummerplaat ! http://www.imcdb.org/vehicle_4272-Rover-P5.html

Info reçu de Jan Eggermont : Chercher sur l’ internet de la IMCDB (Internet Movie Car DataBase) avec le mot ‘Rover’ donne entre autre le film ‘Casablanca Driver’, dans lequel une P5 donne acte de présence. Cette P5 possède une plaque d’immatriculation type O d’origine Belge ! http://www.imcdb.org/vehicle_4272-Rover-P5.html

_____________________________________________________________________________________

Hernieuwing van het jaarlijks lidmaatschap Het jaarlijks terugkerend fenomeen van de lidmaatschapshernieuwing werd besproken binnen het Bestuur. De grootste kostenpost blijft het clubblad, maar de penningmeester is nog steeds akkoord om het jaarlijks lidgeld op hetzelfde niveau als bij de start van de BCRCB, zowat 9 jaar geleden, te behouden op 30 EUR. We nodigen u dan ook vriendelijk uit om het ingesloten overschrijvingsformulier te gebruiken.

Renouvellement de la cotisation annuelle Le Comité s'est penché sur le phénomène annuel du renouvellement de la cotisation. La plus grande dépense reste le magazine du club, mais le trésorier est toujours d'accord de maintenir la cotisation annuelle à 30 EUR, c'est-à-dire au même niveau que celle fixée il y a presque 9 ans déjà, à la création du BCRCB. Nous vous invitons dès lors à verser votre cotisation à l'aide du bulletin de virement ci-joint.

Dear Rover friends, Invitation to the 7th lustrum of the ROCH on 17th and 18th June 2006. This festive meeting takes place around Vledder, a village in the idyllic area where SW Drente and NW Overijssel meet, just south of the Frisian border. Programme: On Saturday morning we meet in the minuscule hamlet of Muggenbeet (“Midge’s bite..!") at the inn called Geertien, where coffee and homemade cake awaits us. A beautiful route through the “Drents – Frisian Wood” will take us to Vledder for an informal lunch. With special permission our concours d’élégance takes place on the historic village green (Brink) ,opposite Hotel Brinkzicht, which is also the venue for that evening’s dinner – dance. A fine swing - band and a salsa – dancing demonstration will heighten the spirits. On Sunday morning, after coffee and pastries, we depart for Havelte, through a landscape called the “pearl of Drente “. Our traditional cultural programme features both Peter van Pagee, who is –in _____________________________________________________________________________________

Holland- a well-known storyteller and a 25 – person's choir. A final tour will take us to Giethoorn, aptly called the “Venice of the North”. Lunch will be served in the restaurant “Holland's Venetie”. The afternoon offers options for a boat tour, walks along the narrow canals, arrow shooting,”hole in one”, etc. The lustrum will end around 17.00 hrs. Participation, rates per person: Week end : Euro 60.Saturday only: Euro 40.Sunday only : Euro 30.please note accommodation is not included. If you require help in booking, please state wishes: hotel, B&B, etc.

Entry form 7th Lustrum ROCH: Name Address

: :

Telephone/ E-mail : Number of persons : Participation :

Week end : Euro 60,- x = Euro … Saturday only : Euro 40,- x = Euro … Sunday only : Euro 30,- x ...= Euro …

If you require assistant in booking an accommodation. Please let us know as soon as possible. Forwarding address: ROCH – Lustrum committee c/o Rinske Schaaf , Oude Jokweg 7, 8394 VP De Hoeve E-Mail: [email protected]

Please pay before the first of may to the account of: RoverOwners Club Holland IBAN: NL54PSTB002609812 BIC: PSTBNL21

_____________________________________________________________________________________

_____________________________________________________________________________________

Voorziene evenementen voor 2006 - Evénements prévus pour 2006

Date/Datum

Activité/Activiteit

BCRCB BCRCB

Woe/mer 11/01/2006 Woe/mer 08/02/2006 WE 11-12/02/2006 Woe/mer 08/02/2006 03-05/03/2006 Woe/mer 08/03/2006 Zat/sam 25/03/2006 Woe/mer 12/04/2006

BCRCB BCRCB BCRCB BCRCB

Zon/Dim 30/04/2006

BCRCB

Woe/mer 10/05/2006 Zon/Dim 21/05/2006 Woe/mer 14/06/2006 WE 17-18/06/2006 Woe/mer 12/07/2006 Zon/Dim 23/07/2006 Woe/Mer 09/08/2006 Zon/Dim 27/08/2006 Woe/Mer 13/09/2006 Zon./Dim. 17/09/2006 Woe./Mer. 11/10/2006 Woe./Mer. 08/11/2006 Woe./Mer. 13/12/2006

BCRCB RACB (1) BCRCB

-

ROCH (2)

BCRCB RSR (3) BCRCB BCRCB BCRCB BCRCB BCRCB BCRCB BCRCB

Endroit/Plaats

Heure/Uur

Praatavond – réunion 20u Praatavond – réunion 20u Oldtimerbeurs Gent Praatavond – réunion 20u Oldtimerbeurs Antwerpen Praatavond – réunion 20u Diner Praatavond – réunion 20u Rally pick-nick Eeklo + internationale stoomdagen Maldegem Praatavond – réunion 20u Rally Bastogne Praatavond – réunion 20u 35 jaar Hollandse Rover Club Hollandais Praatavond – réunion 20u Rally Motormuseum at Calne, Wiltshire, UK Praatavond – réunion 20u Barbecue / paella Praatavond – réunion 20u Rally Henegouwen - Hainaut Praatavond – réunion 20u Praatavond – réunion 20u Praatavond – réunion 20u

(1): RACB: Royal Automobile Club de Belgique (2): ROCH: Rover Owners Club Holland (3): RSR: Rover Sports Register UK Voor de evenementen in ‘bold’ wordt, indien ze doorgaan zoals gepland, steevast ongeveer 3 à 4 weken op voorhand een uitnodiging verstuurd. Neem contact met iemand van het bestuur mocht je de uitnodiging niet tijdig ontvangen hebben. Voor de andere evenementen wordt op de praatavond in Diegem concreet afgesproken.(carpooling,…). Onze praatavonden houden we steeds op de 2de woensdag van elke maand.

Pour les événements en ‘gras’ une invitation sera envoyée 3 à 4 semaines auparavant, si tout se déroule comme prévu. N’ hésitez pas à contacter quel q’un du comité si vous n’ auriez pas reçu l’invitation à temps. Pour les autres événements, on se donne rendez-vous à Diegem pour fixer en détail (carpooling,…). Les réunions se tiennent toujours le 2ième mercredi du mois .

_____________________________________________________________________________________

British Classics & Rover Club Belgium Huishoudelijk reglement Het is geenszins de bedoeling een loodzware administratie op te zetten, maar wel via een ‘georganiseerd amateurisme’ de werking voor zowel leden als Bestuur aangenaam en leefbaar te houden. Art.1 Een kandidaat-lid dient zijn inschrijvingsformulier terug te sturen naar de secretaris en het lidgeld over te maken aan de penningmeester op de wijze vermeld op het inschrijvingsformulier. Pas na bekrachtiging door het Bestuur wordt men als lid van de vereniging opgenomen. Art.2 Het lidgeld is bepaald op dertig euro, jaarlijks op voorhand betaalbaar per 1 januari van elk jaar. Nieuwe leden die toetreden na één september blijven aangesloten tot het einde van het volgende jaar. Elk lid dat de gevraagde bijdrage niet voor 1 maart betaalt, wordt geacht uittredend te zijn. Er wordt dan een brief gestuurd met de melding ‘ontslagnemend’: - bedanking voor de betoonde interesse in het verleden; - aanbieden van de mogelijkheid alsnog te betalen (=enige rappel). Art. 3 Bij de organisatie van evenementen worden steeds antwoordformulieren gebruikt. Het deelnamebedrag is, indien door de organisator (en niet door de deelnemers) beslist, steeds op voorhand betaalbaar, tenzij anders bepaald. Laattijdige inschrijvingen kunnen eventueel om organisatorische redenen niet in aanmerking komen. Art. 4 Het Bestuur: Het moet duidelijk zijn dat personen die werden aangeduid en die aanvaarden een rol in de organisatie te spelen, zowel verantwoordelijk als betrouwbaar moeten zijn. Het is ook goed te benadrukken dat de rol van elkeen volledig onbaatzuchtig moet zijn. Beschrijving van de functies: De Voorzitter: - zal zich bezig houden met de vertegenwoordiging bij officiële instanties en bij andere clubs: hij onderhoudt de contacten en behartigt van de belangen van de Club; - zal jaarlijks verkiesbaar zijn binnen het Bestuur; - zal zijn mandaat slechts 3 maal kunnen verlengen, behalve indien er zich geen andere kandidaat aandient; - zal ook tussenkomen bij geschillen met de club (extern) en tussen leden onderling. Zijn beslissing kan slechts worden aangevochten via schriftelijke aanvraag bij het Bestuur. Dit Bestuur neemt de uiteindelijke beslissing na beide partijen gehoord te hebben; - kan het lidmaatschap van een nieuw lid weigeren, mits akkoord van 2 andere leden van het Bestuur; - kan definitief en met onmiddellijke ingang van zijn functies worden ontheven in geval van onregelmatigheden met de gelden van de Club en in geval van het niet respecteren en opzettelijk ontwrichten van de goede werking van de Club. Deze ontheffing gaat in na gewone meerderheid van het Bestuur. Deze beslissing is onomkeerbaar, maar betekent geenszins de uitsluiting van de persoon als lid van de Club.

_____________________________________________________________________________________

De Ondervoorzitter: - verzorgt het voorzitterschap ‘ad interim’ tot de normale voorziene vervaldag; - speelt een actieve rol bij de taken en verplichtingen van de voorzitter; - zal lid zijn van het uitvoerend Bestuur. De Schatbewaarder: - speelt de rol van ‘minister van financiën’ die erin zal bestaan de financiële middelen en tegoeden van de Club goed te beheren; - mag en moet op ieder moment antwoorden op de vragen van één of meer bestuursleden inzake de financiële situatie van de Club; - zal lid zijn van het uitvoerend Bestuur. De Secretaris: - verzorgt de administratie. Aangezien de Club een nationale Club wenst te zijn, is de briefwisseling, o.m. uitnodigingen, clubblad, enz., tweetalig; - verzorgt het clubblad, waarbij indien noodzakelijk hulp van de clubleden kan worden gevraagd; - zal lid zijn van het uitvoerend Bestuur. Met uitzondering van de voorzitter, zal elk lid van het uitvoerend Bestuur verkozen zijn voor 2 jaar en herkiesbaar zijn voor dezelfde duur, behalve indien hij vraagt om ontlast te worden om strikt persoonlijke redenen. Het mandaat neemt, met onmiddellijke ingang, een einde na unanieme beslissing van het Bestuur, volgend op als geldig beschouwde redenen. Een lid van het Bestuur kan zijn plaats doorgeven aan een andere lid van de Club voor zover de meerderheid van de andere leden, met inbegrip van de voorzitter, de voorgestelde kandidaat aanvaardt. Voorzitter: Daniel Saive. Schatbewaarder: Guy Dams. Secretaris: Guy Pieters. Art. 5 - De beschikking over de tegoeden op de Bank geschiedt door de penningmeester of bij diens afwezigheid door de voorzitter; - Er wordt maximaal gebruik gemaakt van overschrijvingen. Opvragingen in contanten moeten steeds een uitzondering blijven. De bankuittreksels zijn een hulp- en controlemiddel voor het stipt bijhouden van de boekhouding. - Alle gemaakte onkosten dienen gedetailleerd per evenement te worden ingediend: de penningmeester moet in zijn jaarverslag een globalisatie per soort onkosten voorleggen: fotokopieën, postzegels, rastering van foto’s, lidgeld, KACB, … - De leden zullen op eenvoudig verzoek de kosten/baten per evenement kunnen inkijken. Zo zal geweten zijn of bepaalde activiteiten verlieslatend zijn en zo ja, hoeveel de clubkas heeft moeten bijspringen + vermelding van de reden. - Voorlegging van de boekhouding en decharge van het Bestuur voor de beheersdaden van het vorige boekjaar dat per 31/12 van ieder jaar wordt afgesloten, zal steeds op het eerste evenement (dus niet de praatavond) van het volgende boekjaar gebeuren. Art. 6 Onze vereniging is lid van de Koninklijke Automobiel Club van België (KACB), Historic Section. Praktische info: neem contact op met het Bestuur. Versie 15/12/2005.

_____________________________________________________________________________________

British Classics & Rover Club Belgium Règlement d’ordre intérieur Notre intention n’est certainement pas d’installer une administration lourde mais bien d’assurer un fonctionnement agréable tant pour les membres que pour le Comité grâce à un ‘amateurisme organisé’. Art.1 Un candidat doit envoyer son formulaire d’inscription au secrétaire et verser sa cotisation au trésorier selon les indications du formulaire d’inscription. C’est seulement après la ratification du Comité que le membre sera accepté dans l’association. Art.2 La cotisation est fixée à 30 euros par an, payable à l’avance au 1er janvier de chaque année. Les nouveaux membres qui s’inscrivent après le 1er septembre restent affiliés jusqu’a la fin de l’année suivante. Le membre qui ne règle pas sa cotisation avant le 1er mars, est considéré comme démissionnaire. Il lui est alors envoyé une lettre avec la mention ‘démissionnaire‘: - remerciement pour son intérêt dans le passé; - la possibilité de payer encore toujours (=seul rappel). Art. 3 Des formulaires-réponses seront toujours employés lors de l’organisation d’évènements. La participation est toujours payable d’avance si elle est fixée par l’organisateur (et pas par les participants). Ceci à moins qu’il en soit stipulé autrement. Les inscriptions tardives peuvent être refusées pour des raisons d’organisation. Art. 4 Le Comité: Il doit être clair que les personnes désignées et acceptant un rôle dans l’organisation doivent être responsables et dignes de confiance. Il est bon de rappeler que le rôle de chacun est entièrement désintéressé. Description des fonctions: Le Président: - s’occupera de la représentation auprès des instances officielles et des autres clubs. Il maintient les contacts et il défend les intérêts du Club; - sera éligible annuellement parmi les membres du Comité; - ne pourra prolonger que 3 fois son mandat, sauf si il n’y a pas d’autre candidat qui se présente; - intervient aussi dans les différends extérieurs au Club et des membres entre eux. Sa décision peut seulement être discutée par une demande écrite au Comité. Le Comité prend la décision finale après avoir entendu les deux parties; - peut refuser l’inscription d’un nouveau membre moyennant l’accord de deux autres membres du Comité. - peut être démis de ses fonctions définitivement et avec effet immédiat en cas d’irrégularité avec les avoirs du club et en cas de non-respect et sabotage de la bonne marche du Club. Cette révocation est prononcée à la majorité du Comité. Elle est irréversible mais ne signifie en aucun cas l’exclusion du Club.

_____________________________________________________________________________________

Le Vice-président: - remplit la fonction du président ‘ad interim’ jusqu’à l’échéance normale prévue; - joue un rôle actif dans les tâches du Président; - est membre du Comité. Le Trésorier: - sa fonction consiste en tant que ‘Ministre des Finances’ à bien gérer les moyens et les avoirs du Club; - peut et doit à chaque moment répondre aux questions d’un ou de plusieurs membres du Comité au sujet de la situation financière du Club; - sera membre du Comité. Le Secrétaire: - s’ occupe de l‘administration du club. Comme le Club est nationale, l’administration est donc bilingue, tout comme les invitations et les revues; - s’occupe de la revue du club et si nécessaire, un coup de main occasionnel sera demandé à tous les membres du Club; - sera aussi membre du Comité. A l’exception du Président, chaque membre du Comité sera élu pour deux ans et rééligible pour la même période à moins qu’il ne demande à être déchargé de ses fonctions pour des raisons personnelles. Le mandat peut prendre fin – avec effet immédiat – suite à une décision unanime du Comité et ce pour autant qu’il y ait des raisons valables. Un membre du Comité peut transmettre sa place à un autre membre du Club pour autant que la majorité des autres membres, y compris le Président, accepte le candidat proposé. Président: Daniel Saive. Trésorier: Guy Dams. Secrétaire: Guy Pieters. Art. 5 - L’utilisation des avoirs en Banque est du domaine du trésorier ou en son absence du Président. - Il est fait un usage intensif de virements. Les retraits d‘argent doivent toujours rester l’exception. Les extraits de banque sont un moyen de contrôle de la bonne tenue de la comptabilité. - Tous les frais exposés doivent être répartis par événement. Le trésorier devra – dans son rapport annuel – présenter une globalisation par sorte de frais: photocopies, timbres, impression de photos, cotisations, RACB, … - Les membres pourront vérifier sur simple demande les frais/profits par événement. On pourra ainsi savoir si certaines activités sont déficitaires et dans ce cas, combien la caisse du club a du suppléer et quelles sont les raisons du déficit. - La présentation de la comptabilité et la décharge du Comité pour son activité de l’année comptable écoulée, qui se clôture au 31/12 de chaque année, aura toujours lieu au premier événement de l’année suivante (donc pas lors de la réunion mensuelle). Art. 6 Notre association est membre du Royal Automobile Club de Belgique (RACB), Historic Section. Pour toute information pratique: contactez le Comité. Version: 15/12/2005.

_____________________________________________________________________________________

– STOP – LASTEST INFO – STOP – LASTEST INFO – STOP – LASTEST INFO – STOP – http://www.austin-rover.co.uk/index.htm?r40storyf.htm

11 January 2006: Nanjing presses ahead with MG Rover plans

Nanjing presses ahead with MG Rover plans ALYSHA WEBB Automotive News

NANJING Automobile is going ahead with plans to build cars based on MG Rover designs despite a continuing battle over who owns the intellectual property rights. In 2007, the Chinese company plans to build 13,000 cars based on the Rover 75/MG ZT lowerpremium sedan. It also plans 7,000 MG TF convertible sports cars. Nanjing's Rover 75-based cars will be mostly sedans that will be called the MG 7. They will also build some station wagons called the MG 7T. Nanjing plans to start serial production in March 2007. It intends to build the MG 7 in both China and at the former MG Rover factory in Longbridge, England. The sports car will be assembled in China and sold in both China and the UK, says a supplier source. By 2011, Nanjing hopes to assemble 85,000 MG 7s a year and 25,000 MG TFs. Nanjing will source as many parts as possible in China for both models to keep costs down, says the supplier source. Nanjing is already seeking price quotes from suppliers in China, including many who are already making parts for a version of the MG 75 that will be assembled by SAIC Motor Co., a subsidiary of Shanghai Automotive Industries Corp. In 2004, SAIC bought from UK automaker MG Rover the intellectual property rights to the Rover 75 and 25 models, plus several engine families. SAIC hoped to buy Powertrain, MG Rover's engine production subsidiary, at a bargain after the company filed for bankruptcy. But UK bankruptcy administrators instead chose Nanjing as the purchaser. SAIC sources say the agreement under which SAIC purchased the intellectual property rights of the 75 has loopholes that allow Nanjing to also make the sedan. That means there could be two copies of the Rover 75 on Chinese roads in a few years. But industry insiders say Nanjing and SAIC will eventually be forced to cooperate in building Roverbased cars. Indeed, the Chinese government has already told the two to work things out, say sources close to both companies. Many doubt that Nanjing can achieve its ambitious production plans alone. MG Rover's Longbridge plant closed in April 2005 after the financially troubled British carmaker collapsed. Nanjing bought MG Rover's assets last July for £54 million (€79 million).

Nanjing's production plan 2007

2011

MG 7 (Rover 75)

13,000

85,000

MG TF sports car

7000

25,000

_____________________________________________________________________________________

_____________________________________________________________________________________