2009-2010 blauwe zaal
deFilharmonie olv. Paul Watkins vr 5 feb 2010
2009-2010 / Bernstein Symfonisch Jukebox Bernstein vr 18 sep 2009 deFilharmonie olv. Mikhail Agrest vr 2 okt 2009 deFilharmonie olv. Peter Maxwell Davies vr 20 nov 2009 deFilharmonie olv. Paul Watkins vr 5 feb 2010 deFilharmonie, Kinderkoor Vlaamse opera & Vlaams Radio Koor olv. Yutaka Sado vr 28 mei 2010
Inleiding Stephan Weytjens / 19.15 uur / foyer de kunsthaven begin 20.00 uur pauze omstreeks 20.35 uur einde omstreeks 21.30 uur teksten programmaboekje Stephan Weytjens coördinatie programmaboekje deSingel
deFilharmonie
Paul Watkins muzikale leiding Simone Lamsma viool Benjamin Britten (1913-1976) Vioolconcerto, opus 15 (1939) Moderato con moto Vivace Pascaglia (Andante lento – Con moto)
31’
pauze gelieve uw GSM uit te schakelen
John Corigliano (°1938) Tournaments Overture (1965) De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze.
reageer & win
Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen. Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be
foyer de kunsthaven enkel open bij avondvoorstellingen in rode en/of blauwe zaal open vanaf 18.40 uur kleine koude of warme gerechten te bestellen vóór 19.20 uur broodjes tot net vóór aanvang van de voorstellingen en tijdens pauzes Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) Restaurant HUGO’s at Ramada Plaza Antwerp open van 18.30 tot 22.30 uur Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket
Reclamepanelen omringen de bouwwerf van deSingel. De plaatsing van deze panelen levert extra middelen op om de bouwkosten te financieren. De toelating voor het plaatsen van de advertentiepanelen geldt voor de periode van de bouwwerken. Wij hopen op uw begrip.
Leonard Bernstein (1918-1990) West Side Story (Symphonic Dances) (1960) Prologue. Allegro moderato Somewhere. Adagio Scherzo. Vivace leggerio Mambo. Presto Cha Cha. Andantino con grazia Meeting Scene. Meno mosso Cool Fugue. Allegretto Rumble. Molto allegro Finale. Adagio
12’
22'
Benjamin Britten Vioolconcerto
“Een man die overhoop lag met de wereld. Zelfs wanneer zijn muziek aan de oppervlakte decoratief, positief en charmant lijkt, dan is ze in feite toch veel meer dan dat. Wanneer je heel aandachtig naar zijn muziek luistert, word je steeds iets heel donkers gewaar.” Deze woorden waarmee Leonard Bernstein de muziek van Benjamin Britten ooit omschreef, lijken helemaal van toepassing op diens ‘Vioolconcerto’. Voor dit werk uit 1939 vond Benjamin Britten vooral inspiratie in het ‘Vioolconcerto’ van Alban Berg. In Barcelona had Britten enkele jaren voordien de creatie van dat werk bijgewoond en het concerto had meteen een diepe indruk op hem nagelaten. Dat Brittens ‘Vioolconcerto’ schatplichtig is aan dat van Berg blijkt onder meer uit de elegische grondtoon die beide werken gemeenschappelijk hebben. Bergs concerto, dat de ondertitel draagt 'Dem Andenken eines Engels' was een ‘in memoriam’ voor Manon Gropius, de dochter van Alma Mahler en Walter Gropius die op achttienjarige leeftijd overleden was. Ook aan Brittens concerto ligt een tragedie ten grondslag, zij het een heel andere. Britten was een overtuigd pacifist, zoals trouwens blijkt uit verschillende van zijn werken, met het ‘War Requiem’ als bekendste voorbeeld. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de explosieve politieke toestand waarin Europa eind jaren 1930 verkeerde, hem grote zorgen baarde. Toen Britten in 1939 aan de compositie van zijn ‘Vioolconcerto’ begon, bevond Europa zich op de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en woedde in Spanje reeds enkele jaren een bloedige burgeroorlog. Verschillende van Brittens vrienden waren in dat laatste conflict betrokken, zodat die burgeroorlog hem bijzonder na aan het hart lag. Zijn grote bezorgdheid over de Spaanse burgeroorlog is niet enkel af te lezen uit zijn dagboeken en brieven uit die periode, maar komt ook tot uiting in verschillende van zijn composities, bijvoorbeeld in de ‘Ballad of Heroes’ en in het ‘Vioolconcerto’. Wellicht is het trouwens geen toeval dat het ‘Vioolconcerto’ verschillende echo’s van de Spaanse volksmuziek bevat, zoals het karakteristieke ritme van de pauken waarmee het concerto begint, de orkestrale sonoriteiten die soms aan flamencomuziek herinneren en het trage dansritme dat opduikt in de slotbeweging. De elegische sfeer die het concerto doordringt, is ook verbonden met de grote vorm van het werk. Het traditionele drieledige vormschema van het klassiek-romantische concerto, waarbij twee snelle buitendelen steeds een langzaam middendeel omkaderen, wordt hier als het ware binnenste-
Benjamin Britten, Aaron Copland en Peter Pears (v.l.n.r.), New York, 1939 © Britten-Pears Library
buiten gekeerd tot het schema langzaam - snel - langzaam, waardoor het trage tempo in het concerto overheerst. Bovendien straalt het snellere middendeel ook niet meteen een opgewekt karakter uit. Het knoopt eerder aan bij de traditie van de ‘danse macabre’. De trage passacaglia waarmee het concerto besluit, kan eveneens als een invloed van Berg geduid worden. Ingeleid door een virtuoze solocadenza verschijnen hier, bovenop een herhaald baspatroon, negen variaties die onderling contrasteren qua karakter, tempo, textuur, instrumentatie en thematische behandeling.
John Corigliano
Tournaments Overture
De New Yorkse componist John Corigliano was in een ver verleden nog assistent van Leonard Bernstein bij de organisatie van diens beroemde ‘Young People’s Concerts’, met de New York Philharmonic. Vandaag geldt Corigliano in de Verenigde Staten als een van de meest gespeelde hedendaagse componisten. Hoewel zijn naam in Europa vrijwel uitsluitend verbonden is met de filmmuziek bij ‘The Red Violin’, waarvoor hij in 1997 een Grammy Award in de wacht sleepte, kan Corigliano bogen op een uitgebreid en veelzijdig oeuvre. Tot zijn belangrijkste werken behoren onder meer zijn ‘Eerste Symfonie’ (1989), gecomponeerd ter nagedachtenis van de AIDS-slachtoffers, en zijn opera ‘The Ghost of Versailles’ (1991). De muzikale taal van Corigliano vindt haar wortels in de zogeheten neoromantiek van componisten als Samuel Barber en Aaron Copland, maar is tegelijkertijd sterk beïnvloed door de eclectische stijl van Leonard Bernstein. Hoewel er in het werk van Corigliano wel degelijk ruimte is voor het gebruik van moderne technieken, heeft de componist zich steeds afkerig opgesteld tegenover een al te dogmatische, strikt rationele benadering van het compositieproces. De verstaanbaarheid van zijn muziek en de communicatie met het publiek draagt Corigliano daarentegen hoog in het vaandel. In de ‘Tournaments Overture’ (1965) maken we kennis met de vroege stijl van Corigliano. Deze ouverture knoopt enerzijds aan bij de negentiendeeeuwse traditie van de zelfstandige concertouverture, maar vertoont anderzijds ook kenmerken van het concerto voor orkest. Verschillende concerterende instrumentengroepen wedijveren met elkaar en vaak lijkt het alsof de ene groep de andere qua virtuositeit wil overtreffen. De titel ‘Tournaments’ verwijst dan ook niet enkel naar de opvatting van het werk als een ‘wedstrijdstuk’, geschikt om tijdens een concours uit te voeren, maar ook naar de muzikale wedstrijd die tijdens een uitvoering aan de gang is tussen de muzikanten en instrumentengroepen onderling. De koraalachtige melodie, die meteen na het openingsmotto van kopers en strijkers wordt voorgesteld, doet dienst als basisthema van de ouverture en levert de bouwstenen voor het hele werk. Het thema wordt door de verschillende instrumentengroepen verwerkt en verschijnt in uiteenlopende gedaanten: in snelle en trage notenwaarden, in combinatie met contrapuntische tegenmelodieën, in verschillende maatsoorten en in allerlei transformaties - bijvoorbeeld van achter naar voor gespeeld of
© J. Henry Fair
‘ondersteboven’ geprojecteerd. ‘Tournaments Overture’ is een exuberant werk dat een jeugdig enthousiasme uitstraalt en de ene uitbundige climax aan de andere rijgt. Muzikaal vuurwerk vindt plaats van de eerste tot de laatste maat. Melodielijnen en obsessief herhaalde figuraties worden gecombineerd tot een druk lijnenspel, dat nu eens in canon voortbeweegt en dan weer tot een veelgelaagde, mysterieuze textuur vervlochten wordt. Sommige luisteraars herkennen in deze drukke, adembenemende klankwereld een weerspiegeling van de moderne Amerikaanse grootstad, die inderdaad Corigliano’s habitat vormt. Geboren en getogen in Brooklyn, woont en werkt Corigliano sinds jaar en dag in de New Yorkse Upper West Side.
Leonard Bernstein
West Side Story (Symphonic Dances) Toen ‘West Side Story’, de baanbrekende musical van Leonard Bernstein, Stephen Sondheim en Jerome Robbins, in 1957 voor het eerst in Broadway op de planken verscheen, moet een aanzienlijk deel van het publiek verbaasd gereageerd hebben. ‘West Side Story’ hield zich immers niet zomaar aan de conventies van de musical. Zowel door de keuze en uitwerking van het libretto, als ook door Bernsteins muziek leek ‘West Side Story’ een brug te slaan tussen de populaire musical en het ernstige muziektheater. Het werk stond in het teken van Bernsteins droom, een typisch Amerikaans muziektheater te creëren dat vertrekkend vanuit de musical de operatraditie zou voortzetten. Het ernstige onderwerp - een eigentijdse versie van Shakespeares ‘Romeo and Juliet’, verplaatst naar de New Yorkse Upper West Side van de jaren 1950 - en de adaptatie ervan tot een eigentijds sociaal muziekdrama waarin de problematiek van jeugdbendes, straatgeweld en culturele en etnische conflicten werd aangekaart, waren destijds zonder meer ongezien in het populaire musicalgenre. Maar ook Bernsteins muziek overschreed de grenzen van het musicalgenre. Uiteraard bevat ‘West Side Story’ een hele reeks aanstekelijke songs, die inmiddels zijn uitgegroeid tot onsterfelijke evergreens: ‘Maria’, ‘Somewhere’, ‘Tonight’, ‘America’, om er maar enkele te noemen. Tegelijk echter zit Bernsteins partituur vol subtiele, onregelmatige ritmes, verrassende, vaak dissonante samenklanken en gealtereerde melodische intervallen. Van de zangstemmen wordt bovendien een ongewoon groot bereik vereist. Dat Bernstein voor zijn plaatopname op zoek zou gaan naar professionele operazangers, is wat dat betreft trouwens veelbetekenend. In 1960, drie jaar na de première van ‘West Side Story’, vatte Bernstein het plan op om een louter instrumentaal orkestwerk af te leiden uit de dansscènes van zijn musical. Voor deze orkestsuite, getiteld ‘Symphonic Dances’, herwerkte hij negen verschillende secties, die hij in een nieuwe volgorde plaatste en tot een doorlopend geheel samensmeedde. Omdat het niet de bedoeling was het verhaal met instrumentale middelen na te vertellen, was het geen probleem de volgorde van de delen te wijzigen. Toch roepen de titels en de muzikale sfeer van de verschillende secties onwillekeurig bepaalde scènes uit het verhaal voor de geest. De ritmisch opzwepende, dissonante muziek uit de bewegingen ‘Prologue’ en ‘Rumble’ bijvoorbeeld, refereert eenduidig aan het geweld tussen de rivaliserende Leonard Bernstein © CBS
straatbendes, de ‘Jets’ en de ‘Sharks’. De lyrische toon van ‘Somewhere’ en ‘Meeting Scene’ verklankt dan weer de droom van een betere wereld en de eerste ontmoeting van de beide geliefden Tony en Maria. De tragische finale, ten slotte, die ook het thema uit ‘Somewhere’ citeert, verwijst naar de begrafenisstoet van Tony. Ook in deze orkestsuite is Bernsteins verzoening van ‘populaire’ en ‘ernstige’ stijlen herkenbaar. Latijns-Amerikaanse dansmuziek zoals de mambo en de cha-cha - in de beide gelijknamige bewegingen - staat probleemloos naast muziek die gestoeld is op geleerde technieken uit de Europese kunstmuziek. De beweging ‘Cool’ bijvoorbeeld is ontworpen als een geleerde dubbelfuga. Twee thema’s - het ene in lange notenwaarden, het andere in een jazzy ritme - worden hierin op een contrapuntische manier met elkaar gecombineerd. Het relatief kleinschalige musicalensemble ruimt in de ‘Symphonic Dances‘ plaats voor een grote symfonische bezetting, die onder andere aangevuld werd met een piano- en harppartij en een uitgebreid slagwerkapparaat bevat dat meermaals op de voorgrond treedt. De nieuwe orkestratie nam Bernstein weliswaar niet zelf voor zijn rekening. Naar aloude Broadwaytraditie besteedde hij ze uit aan zijn medewerkers. De omschrijving van de danssuite als ‘symfonisch’ duidt trouwens niet enkel op de symfonische orkestbezetting, maar ook op het symfonische concept van het werk. Naar het voorbeeld van de klassiek-romantische traditie ontstaat het muzikale geheel op een bijna organische manier, door de ontwikkeling en variatie van enkele eenvoudige melodische motieven. Met name de beroemde openingsnoten van de song ‘Maria’, lopen als een rode draad doorheen de suite en verlenen de symfonische dansen, niettegenstaande alle contrasten, een sterke muzikale samenhang.
de Filharmonie Als modern, stilistisch flexibel symfonieorkest bezit deFilharmonie (Royal Flemish Philharmonic) een artistieke souplesse die toelaat om meerdere stijlen - van klassiek tot en met hedendaags - op een historisch verantwoorde wijze te vertolken. Jaap van Zweden, die in 2008-2009 aangesteld werd als chef-dirigent, staat in voor het grote orkestrepertoire. Met zijn ruime orkestervaring, onder meer als concertmeester van het Concertgebouworkest, draagt hij bij tot de vorming van het unieke karakter van deFilharmonie. Hij werkt daarvoor nauw samen met hoofddirigent Philippe Herreweghe, die zich vanuit zijn specifieke achtergrond toespitst op de (pre)romantische muziek. Martyn Brabbins is eerste gastdirigent. Dankzij eigen concertreeksen in grote zalen bekleedt deFilharmonie een unieke positie in Vlaanderen. De Koningin Elisabethzaal en deSingel in Antwerpen, het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel, De Bijloke in Gent en het Brugse Concertgebouw behoren tot de vaste podia. Naast reguliere concerten hecht deFilharmonie veel waarde aan de uitbouw van educatieve projecten, zoals de succesvolle KIDconcerten en de pedagogische OORcolleges, waarmee het orkest kinderen en jongeren doorheen de symfonische klankenwereld gidst. Samen met uitgeverij Lannoo ontwikkelt deFilharmonie een reeks luisterboekjes met originele orkestvertellingen voor kinderen. Bovendien werkt het orkest aan diverse sociale projecten, die mensen uit diverse culturen en met verschillende sociale achtergronden de kans geven om het symfonieorkest van dichtbij te leren kennen. In het buitenland werd deFilharmonie uitgenodigd door de belangrijkste huizen: de Musikverein en het Konzerthaus in Wenen, het Festspielhaus in Salzburg, het Amsterdamse Concertgebouw, de Suntory Hall en de Bunka Kaikan Hall in Tokio, het Théâtre des ChampsElysées in Parijs, de Philharmonie van Keulen en München, de Alte Oper in Frankfurt, het Kunstenpaleis van Boedapest en het National Grand Theatre van Peking. Internationale concertreizen door diverse Europese landen en Japan vormen bovendien een constante in de kalender. Behalve op de grote podia in binnen- en buitenland treedt deFilharmonie ook op in culturele instellingen en centra verspreid over heel Vlaanderen. Regelmatig is het orkest te horen in radio-uitzendingen van mediapartner Klara en is het te zien op televisie. Recent sloot deFilharmonie een overeenkomst af voor meerdere jaren met de digitale televisiezender EURO1080, waardoor diverse concerten in high definition in gans Europa te zien zijn. Verschillende cd’s van het orkest werden bekroond door de vakpers, zoals de recente opnamen van Beethovensymfonieën met hoofddirigent Philippe Herreweghe op het label PentaTone. Met chefdirigent Jaap van Zweden brengt deFilharmonie ondermeer symfonieën van Sjostakovitsj uit op het label Naïve. www.defilharmonie.be
Paul Watkins De Welshe dirigent en cellist Paul Watkins begon zijn carrière als prijswinnaar van de BBC Young Musician of the Year in 1988. Na een loopbaan als cellist legde hij zich toe op dirigeren en won in 2002 de eerste prijs van de prestigieuze Leeds Conductors’ Competition. Op dit moment is hij actief als cellist en als dirigent. Sinds september 2007 is hij Associate Conductor van het English Chamber Orchestra. Paul Watkins stond reeds voor diverse orkesten zoals het London Symphony Orchestra, het City of Birmingham Symphony, het Philharmonia Orchestra, de Royal Liverpool Philharmonic, het Scottish Chamber Orchestra, het BBC Symphony Orchestra, het Wiener Kammerorchester, Nieuw Sinfonietta Amsterdam, het Padova Chamber Orchestra, het Irish Chamber Orchestra, het Aalborg Symphony Orchestra en het Nederlands Radio Symfonie Orkest. Naast het orkestpodium speelt Paul Watkins regelmatig kamermuziek. Als cellist was hij lid van het befaamde Nash Ensemble en musiceerde met muzikanten als Daniel Hope, Jamie Laredo, Vadim Repin, Alexander Kerr en Isabelle van Keulen. Hij gaf solo- en duorecitals in diverse zalen waaronder Wigmore Hall, South Bank Centre, Bridgewater Hall Manchester en Queens Hall Edinburgh. Hij is een graag geziene gast op verschillende festivals zoals het City of London Festival. Opnamen van Paul Watkins als dirigent verschenen bij Warner Classics, waaronder een lovend onthaalde opname van Bergs Vioolconcerto met Daniel Hope als solist. Als cellist nam hij muziek op van Britten, Picker en Takemitsu voor labels als Nimbus en Chandos. Simone Lamsma Simone Lamsma begon met viool spelen op vijfjarige leeftijd en verhuisde naar Engeland toen zij elf jaar was om aan de Yehudi Menuhin School verder te studeren bij viooldocent Hu Kun. Zij zette haar studie voort aan de Royal Academy of Music in Londen en vervolgde deze vanaf 2004 bij viooldocent Maurice Hasson. Ze bespeelt de ‘ex-Chanot-Chardon’ Stradivarius (label Cremona 1718), die haar genereus ter beschikking is gesteld door een anonieme bruikleengever. Ze vestigde zich snel als een wereldwijd veelgevraagd solist en kamermusicus. Sinds zij op veertienjarige leeftijd haar debuut maakte met het Noord Nederlands Orkest onder Takuo Yuasa, waarmee zij het Eerste Vioolconcerto van Paganini uitvoerde, trad zij op in vele belangrijke concertzalen in de wereld. Zij werkte met vermaarde dirigenten zoals Sir Andrew Davis, Eri Klas, Sir Neville Marriner, Lord Yehudi Menuhin, Arild Remmereit, Yan Pascal Tortelier, Takuo Yuasa en Jaap van Zweden en verscheen met vele vooraanstaande orkesten, onder wie het London Symphony Orchestra, Academy of St-Martin-in-the-Fields, Royal Liverpool Philharmonic, Radio Filharmonisch Orkest, Residentie Orkest, Nederlands Philharmonisch Orkest, Brabants Orkest, Philharmonisches Orchester Heidelberg,
Gelders Orkest, CapeTown Philharmonic Orchestra en Orquestra Sinfónica Municipal de Caracas. Enorm succesvol tijdens internationale vioolconcoursen, won Simone Lamsma de zilveren medaille in de prestigieuze International Violin Competition of Indianapolis (2006), de Eerste prijs in de China International Violin Competition (2005) en de Eerste prijs in de Benjamin Britten International Violin Competition (2004). Onder haar vele andere bekroningen, studiebeurzen en laureatenprijzen bevindt zich de Eerste prijs Nederlands Nationaal Vioolconcours 2003 (‘Oskar Back’). In 2006 verscheen Simone Lamsma’s debuutrecital-cd met werken van Edward Elgar. Haar tweede cd met opnamen van vioolconcerten van Louis Spohr, in samenwerking met Sinfonia Finlandia onder Patrick Galllois, is begin 2009 verschenen. Recentelijk maakte zij haar debuut in de VS met het Indianapolis Chamber Orchestra en het Dallas Symphony Orchestra (Tsjaikovski) onder leiding van Jaap van Zweden, waar zij dit jaar terugkeert. www.simonelamsma.com
deFilharmonie muzikale leiding Paul Watkins 1ste viool Dimitri Ivanov Eric Baeten Eva Zylka Yuko Kimura Claire Lechien Sihong Liang Emiel Pieters Christophe Pochet Françoise Queguiner Natalia Tessak Guido Van Dooren Martine Visée Pieter Jansen Bart Lemmens Vania Batchvarova Liesbet Jansen (stage) 2de viool Kio Seiler Tamas Sandor Frederic Van Hille Krystyna Bohacz Nana Hiraide Jack Ooms Ilse Pasmans David Perry Lydia Seymortier Annie Soukiassian Marjolijn Van der Jeught Asako Ogawa Tatjana Scheck Ann Lafaille
altviool Sander Geerts Pawel Krymer Rajmund Glowczynski Ingrid Ceuppens Wieslaw Chorosinski Krzysztof Kubala Peter Swaan Bart Vanistendael Iris Roggeman Marija Krumes Lisbeth Lannie Natalie Glas cello Doo-Min Kim Dieter Schützhoff Christina De Mey Mieczyslaw Szynal Jan Willekens Birgitta Barrea Tunde Kirkosa Johannes Burghoff Herlinde Verheyden Ann Van Hecke contrabas Christian Vander Borght Aykut Dursen Jeremiusz Trzaska Tadeusz Bohuszewicz Julita Fasseva François Haag Ioan Vladila Charice Adriaansen
fluit Aldo Baerten Johny Grossard Peter Verhoyen hobo Eric Speller Sébastien Vanlerberghe Dimitri Mestdag klarinet Benjamin Dieltjens Nestor Janssens Ria Moortgat Benoît Viratelle fagot Oliver Engels Bruno Verrept Tobias Knobloch hoorn Bruce Richards Koenraad Cools Gaston Coppye Morris Powell trompet Steven Bossuyt Luc Van Gorp Steven Verhaert trombone Bart Van Nieuwenhuyze Roel Avonds Bernard Versavel
tuba Bernd Van Echelpoel pauken Pieterjan Vranckx slagwerk Ludo Cools Tom Raes Marc Dufour Tom Pipeleers Jonathan Beyers (stage) harp Valérie Bargibant celesta/piano Yutaka Oya altsaxofoon Jan Vandemoortele
binnenkort in desingel Sonia Wieder-Atherton cello Imogen Cooper piano L Janácek Pohadka Gezang op een Moravisch gedicht JS Bach Aria uit Cantate ‘Allein zu dir, Herr Jesu Christ’, BWV23 (arr. Atherton & Cooper) F Mendelssohn-Bartholdy Sonate voor cello en piano nr 2 in D, opus 58 B Britten / H Purcell Music for a while R Schumann Fünf Stücke im Volkston, opus 102 nrs 1-3 G Scelsi Triphon in drei Sätzen B Bartók Roemeense dansen
do 11 feb 2010 / 20 uur / blauwe zaal inleiding Stefan Van Puymbroeck / 19.15 uur / foyer de kunsthaven € 20, 15 (basis) / € 15, 10 (-25/65+) / € 8 (-19 jaar)
De kunstcampus groeit + 12.000 m2 Een bouwproject van de Vlaamse Gemeenschap en de Artesis Hogeschool Antwerpen voor deSingel internationale kunstcampus en het Conservatorium van de Hogeschool Antwerpen.
Permanente toelichting vestiaire deSingel wo>zo/14>18 uur & aansluitend bij voorstellingen/concerten
2009-2010 architectuur theater dans muziek
deSingel Desguinlei 25 / B-2018 Antwerpen ma vr 10 19 uur / za 16 19 uur www.desingel.be
[email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00
deSingel is een kunstinstelling van de Vlaamse Gemeenschap en geniet de steun van hoofdsponsor
mediasponsors
