Appeltaart en Groningse 4 Mijl in San Carlos

Stedenband Groningen - San Carlos Jaargang 15 - nummer 2 - juni 2012

Nicaraguaanse ­kunstworkshops pagina

Jonge dokters in San Carlos

Cultuurverschil of probleem?

8

pagina

12

16

pagina

Appeltaart en Groningse 4 Mijl in San Carlos Vrijdag 1 juni was het dan eindelijk zover! Na maanden van voorbereiding hebben we ons sportproject geweldig af kunnen sluiten door het organiseren van de allereerste Stedenbandmiddag en een Groningse 4 Mijl, hier in San Carlos.

Door: Geneviève van Dijk, Sportcoördinator San Carlos Tijdens de Stedenbandmiddag, die we gezamenlijk met alle Neder­landse en Duitse vrijwilligers hier in San Carlos ­georganiseerd hebben, is de gehele malecón [boulevard, red.] volgestroomd met honderden kinderen om oud Nederlandse en Duitse spellen zoals zaklopen, spijkerbroekhangen, koekhappen, ezeltje prik en spijker­poepen te spelen. Alle kinderen kregen een eigen Stedenbandkaart met verschillende steden waarvan zij de steden met hun bijbehorende spel moesten zoeken op de malecón. Kinderen in de leeftijd van 4 tot 17 jaar oud h ­ ebben ­genoten van al deze Nederlandse en Duitse spelen, die we met hulp van alle Stedenbanden geheel gratis voor hen hebben ­kunnen organiseren. Het was een vrolijke oranje boel in de Nederlandse tent, waar niet alleen genoten werd van de spelletjes, maar ook van heerlijke

­ ederlandse stroopwafels en appeltaart. Ook de zaakgelastigde N van de Nederlandse Ambassade, Reina Buijs, was aanwezig om de dag te aanschouwen en de Sancarleense kinderen aan te ­moedigen. Naast alle oranje vlaggetjes en ballonnen waren de Nederlandse kraampjes aangekleed met een hoop leuke feitjes en weetjes over Nederland. De gehele stedenbandmiddag was een groot succes en het was super om alle kinderen van San Carlos eens in het zonnetje te kunnen zetten. We hebben genoten van alle lachende gezichtjes, beschilderd met Nederlandse, Duitse en Nicaraguaan­ se vlaggetjes.

>> Lees verder op pagina 4 en 5

Sport in San Carlos steunen? Dat kan! Giro 58095.

1

Samen een Fair Design project ontwerpen

Van de redactie De zomer nadert alweer met rasse schreden en in het

Deze onderwerpen en ook onze vaste rubrieken ‘Uit het

­afgelopen lenteseizoen stond de Stedenband vol in bloei!

archief’ en ‘Een impressie uit het leven in Nicaragua’ treft u in

We hadden inspirerende werksessies met coschappers,

dit tweede nummer van de ¡Enlace! aan. Een verslag van het

medewerkers uit het onderwijs en de partners in het

congres over seksuele diversiteit haalde de persen helaas

Fair Trade Design-project. We legden de laatste hand aan

niet op tijd, dus dat houdt u van ons tegoed in nummer 3.

onze nieuwe toekomstvisie en verwelkomden een nieuwe

We wensen u een prachtige zomer!

Door: Brenda Harsveld en Eva Vrieze

vrijwilligster die één dag per week op kantoor werkt aan het thema huiselijk geweld. En wat dacht u van de eerste 4Mijl van Groningen, gelopen in San Carlos, of het eerste congres over seksuele diversiteit georganiseerd door de belangengroep in onze zusterstad,

Rectificatie

en een heuse Stedenbandendag compleet met appeltaart?

Tot onze grote schrik kwamen we erachter dat in het

We zijn ontzettend trots op iedereen die bijgedragen heeft

Jaarverslag 2011 (door u ontvangen bij ¡Enlace! nummer 1 van

aan deze successen of juist aan de wieg wil staan van nieuwe

dit jaar) één van de schrijvers niet in de colofon is genoemd.

projecten en activiteiten om San Carlos en Groningen nog

Het betreft Ineke de Groot, die vanuit San Carlos een bijdrage

meer op de kaart te zetten!

leverde aan het Jaarverslag. Onze excuses daarvoor!

Nijestee biedt ruimte

aan ruim 30.000 mensen in de stad Groningen. Met ongeveer 13.000 huurwoningen is Nijestee de grootste corporatie in de stad. In vrijwel alle wijken biedt Nijestee woningen aan, op die manier valt er wat te kiezen. Op onze website kunt u wanneer het u uitkomt, terecht voor uw laatste wijknieuwtjes, informatie over Nijestee of u kunt ons een vraag stellen.

U kunt er ook onze nieuwbouwprojecten bekijken of een reparatieverzoek doorgeven. Kijk op www.nijestee.nl

Naberpassage 3 . Postbus 447 . 9700 AK Groningen . (050) 853 35 33 . [email protected] . www.nijestee.nl

2

Donderdagavond 24 mei kwam een groep geïnteresseerden bijeen om in een werksessie actief mee te denken over de vormgeving van het project Fair Design. Voor het project is er maar één plek om te beginnen en dat is het atelier van de ontwerper Tjeerd Veenhoven. Tjeerd heeft namelijk een goed lopend Fair Design project in India waar hij van plaatselijk vervaardigd ‘palmleer’ slippers en tassen laat produceren naar Westers ontwerp.

Wat vooraf ging... Ontwerpster Carolijn Slottje initieerde samen met Brenda Harsveld en Tjeerd Veenhoven een nieuw project om design fair te laten produceren in Nicaragua. Brenda ­ontwikkelt en organiseert met haar bedrijf Summersalt MVO projecten en processen voor de non-profit sector en het bedrijfsleven. Zij kent San Carlos al langer en is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en organisatie van dit innovatieve en ondernemende project. Zij zal dit ­project verder vormgeven en organiseren in samen­ werking met de Stedenband. Stagiair Menke Muller deed vanuit het stedenbandbureau vooronderzoek naar de mogelijkheden. In de Nieuwsbrief van september/oktober 2011 schreven we hierover. En in de ¡Enlace! van april 2012 konden jullie het verslag lezen van het werkbezoek aan San Carlos door Brenda en ­ontwerpster Simone Vermaning. Simone reisde in ­opdracht van Tjeerd en Carolijn.

... en nu gaat gebeuren met het project Dat er in San Carlos behoeften en mogelijkheden zijn op het gebied van (nieuwe) materialen en ontwerpen, was inmiddels duidelijk. Maar hoe ‘het project’ eruit zou ­kunnen zien en welke rol de aanwezigen van de werk­ sessie op 24 mei daarin willen hebben, stond die avond centraal. Afgevaardigden van de Groningse Fair Trade- werkgroep en van de hogescholen Stenden en Hanze bleken volop ideeën te hebben voor het project en zijn geïnteresseerd om mee te werken. Het idee is dat stagiairs samen met ­lokale ontwerpers en ambachtslieden nieuwe ontwerpen­ en materialen ontwikkelen. Dat betekent het (her-)waar­ deren van bestaande natuurlijke materialen als balsa­ hout en textiel. Maar ook het professioneel hergebruik van ­afval speelt een belangrijke rol als logisch vervolg op de eerdere betrokkenheid van de Stedenband en de ­Groningse milieudienst in een afvalproject. Ook zullen de stagiairs en Sancarleense ontwerpers werken aan nieuwe producten voor zowel de Westerse als Nicaraguaanse afzetmarkt. Want dat is een belang­ rijk tweede onderdeel van het project: er wordt naar een concreet product en afzetmarkt toegewerkt. Hier kunnen studenten van andere studies een bijdrage leveren aan bijvoorbeeld een businessplan, marketing en communi­ catie. Want voor wie in Nicaragua en wie in Nederland maak je welk soort product van welk soort materiaal? En welke Groningse partijen kunnen een rol spelen in een succesvolle afzet­markt? Deze vragen zullen de komende tijd worden onderzocht en, zo hopen we, beantwoord. We houden u op de hoogte. Wilt u meer lezen over de samenwerkingspartners van het Fair Design Project, kijk dan op: www.summersalt.nl www.tjeerdveenhoven.com www.carolijnslottje.com www.simonevermaning.com

Biedt het ultralichte balsahout ook mogelijkheden voor een westers designproduct?

3

Spijkerbroek hangen

Ezeltje prik

Drukte bij de Nederlandse tent

Klaar voor de start!

Ineke, burgemeester Jhonny Gutiérrez, Reina Buijs en Geneviève

De snelste loper: Axel Adiel Silva Obregón, met 19.40 minuten

Genieten van Nederlandse appeltaart

>> Vervolg pagina 1 Gedurende de Stedenbandmiddag kwamen ook de inschrijvingen voor de allereerste Gronings-Sancarleense 4 Mijl binnen. Van jongens tot meisjes, van jong tot oud, in alle categorieën kwamen de inschrijvingen binnen. In de vrije categorie voor vrouwen waren vooral de Nederlandse vrouwen goed vertegenwoordigd. Ook de jonge kinderen waren erg fanatiek en we ontvingen dan ook de meeste inschrijvingen in de categorie jongens en meisjes onder de twaalf. Er waren dankzij de Stedenband Groningen-San Carlos dan ook mooie prijzen te winnen, zoals splinternieuwe fietsen voor alle eerst geëindigden van elke categorie. Vanaf drie uur ´s middags verschenen er steeds meer lopers met hun opgespelde loopnummers op de malecón, allen enthousiast om de 6 kilometer lange route af te leggen. Om precies 16.30 uur, toen de zon wat gezakt was en de hitte enigszins dragelijk was, werd het startschot gelost. Fanatiek werd er door de straten van San Carlos gerend en gelopen. Een mooi gezicht om iedereen gezamenlijk te zien strijden voor de plek in hun categorie. Na

4

een vermoeiende loop in de Sancarleense hitte kwam na bijna 20 minuten de eerste loper – Axel Adiel Silva Obregón- over de eindstreep, waarna nog vele lopers volgden. Er werd hier en daar nog wat gesmokkeld in de route en met taxi’s meegelift, maar dat mocht de pret niet drukken. Nadat iedereen uiteindelijk gefinisht was, was het tijd om de prijzen aan de terechte winnaars uit te reiken. Hiervoor waren Reina Buijs en Jhonny Gutiérrez - de burgemeester van San Carlos - speciaal het podium op gekomen. Moe maar voldaan namen de lopers met stralende gezichten hun prijzen in ontvangst. José Miguel Hurtado met maar 9 jaar oud was de jongste winnaar van de dag. Na het uitreiken van alle prijzen voor de winnaars en een prijs voor de jongste loper van 7 jaar oud en de oudste loper van ­ 54 jaar oud, kunnen we terug kijken op een geslaagde dag. San Carlos heeft de gehele dag op zijn kop gestaan, en één ding is zeker: volgend jaar weer!

5

Een vrijwilliger vertelt… Marthe Veger

Het vieren en uitwisselen van ervaringen op het LBSNN-Kennisfestival

Door: Marthe Veger Mijn naam is Marthe Veger en sinds kort zet ik me in als vrijwilliger bij de Stedenband Groningen-San Carlos. Ik ben werkzaam voor het project ‘Huiselijk geweld’, waar ik bijdraag aan de contextvorming rondom huiselijk geweld in Nicaragua / San Carlos, ter voorbereiding op een missie van de politie en het Toevluchtsoord, die vermoedelijk in november zal plaatsvinden. Hoe het allemaal is begonnen... Het Spaanstalige gebied, zowel Spanje als Middenen Zuid-Amerika, heeft mijn hart al vroeg veroverd. Zo een krachtige en expressieve taal als het Spaans, en met een zo rijke (culturele) historie, daar wilde ik meer van weten! Het was dan ook niet onlogisch voor mij om, na de middelbare school en een taalreis naar Madrid, de bachelor Romaanse Talen en Culturen (Spaans) te gaan volgen aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Hier heb ik de fijne kneepjes van de Spaanse taalen letterkunde geleerd. Na deze bachelor ben ik me meer gaan ­concentreren op het terrein van communicatie tussen culturen en

de sociale aspecten die hierop van invloed zijn. In de master Interculturele Communicatie (Spaans) aan de Universiteit van Utrecht was het mogelijk­ de liefde voor de Spaanse taal en culturen te verenigen met mijn speciale interesse voor socio­ culturele zaken. Vooral onderwerpen gekoppeld aan cultuur zoals macht, sekseverschillen en stereotypen hebben een bijzondere aantrek­ kingskracht op mij. Momenteel studeer ik af op het onderwerp huiselijk geweld in Spanje en Nederland, en de beeldvorming hierover in de kranten. En het verhaal gaat verder... Omdat ik ook in het dagelijks leven graag een bijdrage wil leveren aan het meedenken over culturen, commu­ nicatie en sociale problematieken, ben ik me gaan oriënteren op vrijwilligerswerk. Al snel kwam ik terecht bij de Stedenband. En heel toevallig, bleek er een project over huiselijk geweld in ontwikkeling te zijn. Het was dus hier ook ‘liefde op het eerste gezicht’, oftewel: een perfecte combinatie tussen passie voor het onderwerp en diepgang in de zin van onderzoek en daadkracht!

~ advertentie ~

6

Vrijdag 11 en zaterdag 12 mei bezochten Gerrit Zock, onze voorzitter, en ik het Kennisfestival van het LBSNN. Ongeveer om het jaar wordt zo’n weekend georganiseerd en elke keer opnieuw hopen we dat er iemand namens onze stedenband naar toe kan. ‘Hopen’ zeg ik omdat de reis een tijdsinvestering is, meestal ben je twee dagen zoet ergens in het land ten zuiden van het noorden. Maar ‘hopen’ zeg ik ook omdat ik het jullie, betrokkenen bij de Stedenband, gun om die interessante workshops en discussies mee te maken. Door: Eva Vrieze Gerrit en ik moesten er wel een beetje inkomen toen we in alle vroegte vertrokken om om 10.00 uur op de Floriade in Venlo te starten met Nicaraguaans be­ levingstheater. Maar wat kwamen we gemotiveerd terug na twee dagen relevante workshops, pittige discussies en informele gesprekken: Want we blijken niet alleen te zijn in onze zoektocht naar een bestendige toekomst(-visie) van de stedenband. We zoeken allen naar de beste m ­ anier om bijvoorbeeld capaciteitsopbouw en toerisme te be­ vorderen in onze partnerstad, om het maatschappelijk middenveld te betrekken in onze eigen stad en om om te gaan met minder en veranderende financieringsmogelijk­ heden. Allemaal moeten we onze activiteiten professiona­ liseren in een kritische (politieke) omgeving. En daarvoor moeten we allen op zoek naar nieuwe netwerken en samenwerkingsverbanden. Wij hebben dus nieuwe kennis gehaald op het Kennis­ festival, maar zeker ook gebracht. Trots ben ik dat ook onze landelijke collega’s bevestigden dat we goed op weg zijn met onze intermediaire rol in ons groeiende lokale netwerk. Ook zijn we redelijk uniek in onze samen­ werking met de andere Europese partnersteden van San Carlos. En natuurlijk hebben wij geluk met Ineke, die zich hopelijk voor ons kan blijven inzetten in onze ­partnerstad. Al met al biedt de Stedenband GroningenSan Carlos een voorbeeldig arbeidsvoorwaardenpakket voor onze vrijwilligers.

Maar wat zeg ik; ‘landelijke collega’s….?’ De belangrijkste les die ik mee terug heb genomen van het Kennisfestival,­ is dat wij het belang van dat landelijke netwerk niet moeten vergeten door al onze lokale en Europese inspan­ ningen. Want het is niet alleen leuk om ervaringen uit te wisselen met andere enthousiaste ‘stedenbanders’. Het is ook voor de toekomst van ons werk van belang om je samen met andere stedenbanden sterk te maken. Zo zijn tenders van overheidssubsidies steeds meer alleen voor grotere partnerschappen. En zo verbinden landelijke partijen als het DIGH voor het huizenproject of de Unie van Waterschappen voor het waterproject zich liever aan landelijke koepelorganisaties dan aan een enkele steden­ bandstichting. Bovendien biedt een stedenband die ook landelijk actief is, een interessant landelijk netwerk aan de Groningse vrijwilligers. Denk aan de ambtenaren RO van verschillende Nederlandse steden die samen in een landelijke expertpool optrekken om de RO-collega’s in hun eigen partnerstad optimaal te ondersteunen. Nou trekken de stedenbanden met Nicaraguaanse ­partnersteden al lang samen op middels het LBSNN en is Groningen niet altijd betrokken geweest. Maar juist in de toekomst –die ongewis is voor het LBSNN- is een koepelorganisatie van belang, ook voor onze bloeiende stedenband: dus wie gaat er volgend jaar mee naar het Kennisfestival?

7

Nicaraguaanse kunstworkshops Door: Desi Croes Op 12 mei organiseerde de Stedenband voor de tweede keer Nicaraguaanse kunstworkshops. Het was weer een geslaagde en gezellige middag! In de workshop gegeven door Richard Peña werden prachtige landschappen geschilderd, terwijl deelnemers aan de workshop van Bygocha d’Amalia zich meer richtten op het schilderen van kleurrijke bloemen. Tegelijkertijd werden er in de workshop van Miguel Angel Ruiz Rivera prachtige sieraden gemaakt van alpaca-draad en macramé. Die laatste techniek bleek tijdrovender dan we vantevoren hadden verwacht, maar de deelnemers waren niet minder enthousiast. Op de foto’s kunt u een indruk krijgen van wat de deelnemers in luttele uren wisten te creëren.

8

9

wonen met karakter

Uit het archief van de Stedenband Voor deze editie van ‘Uit het Archief’ hebben we foto’s uit­ gezocht die ons een echt zomergevoel geven. 1. De was doen in het Meer van Nicaragua. Terwijl de ­moeders bezig zijn, kunnen de kinderen spelen. Gelukkig is het water niet zo koud! Jaartal en fotograaf onbekend.

2. Een idyllisch beeld van het leven in Nicaragua. Lekker op de schommelstoel zitten en uitkijken op de beeldschone natuur. Deze foto is vermoedelijk gemaakt in 1994. 3. Een recenter beeld van San Carlos. Picknicken bij het Meer van San Carlos. Deze foto is in 2012 genomen door Jara Daamen.

Leven in een kansrijke omgeving helpt mensen om mogelijkheden te benutten. Daarom zetten we ons in voor een woonomgeving die bewoners inspiratie en perspectieven biedt. In Groningen, maar ook in San Carlos. Bijvoorbeeld door garant te staan voor een lening voor een woningbouwproject. Omdat iedereen kansen verdient om mee te doen in de samenleving.

Gedempte Zuiderdiep 22 | Groningen 050 - 369 36 93 | [email protected] | www.lefier.nl

1

2 3

10

11

Tienerzwangerschappen: cultuurverschil of probleem? Van half januari tot en met begin maart liepen Marrigje Meijer en Jara Daamen, studenten geneeskunde, hun sociale coschap in San Carlos. Het viel hen op dat er veel jonge meiden zwanger zijn of al een kindje hebben. Dat beeld liet hen niet los. Terug in Nederland onderzoekt de Stedenband met hen of het mogelijk is een project te starten op het gebied van reproductieve gezondheidszorg ­ met specifieke aandacht voor tieners. Door: Marrigje Meijer en Jara Daamen Een co-schap in San Carlos: ‘s ochtends word je al vroeg gewekt door de kraaiende hanen. Het is opschieten, want de overdracht begint om 7.00 uur in de overdrachtskamer van het Luis Felipe Moncada ziekenhuis. De dokter die dienst had doet verslag. Bij Orthopedie hebben zich vannacht drie patiënten gemeld met bot­ breuken. Bij Gynaecologie staat een 14-jarig meisje uit de Casa Materna [Moederhuis. Vrouwen uit de buitengebieden kunnen daar verblijven om op hun bevalling te wachten, red.] op het punt om te bevallen. Op de Interne is een patiënt opgenomen met de verdenking dengue. De chirurg is momenteel in de OK bezig om een blinde darm te verwijderen. Omeprazol, een medicijn voor maagbescherming, is momenteel schaars. Dan is het tijd voor de overdracht op de afdeling, in dit geval die van Gynaecologie. We gaan eerst naar de ‘pre-labor’, waar het 14-jarige meisje nog steeds aan het puffen is. Tussendoor wordt nog even een vaginaal toucher gedaan in het bijzijn van twaalf coassistenten, arts-assistenten, verpleegkundigen en artsen. Acht centimeter ontsluiting, het duurt niet lang meer. Het meisje kijkt ondertussen wanhopig om zich heen naar alle witte jassen. Haar familie is nergens te bekennen. In de volgende zaal liggen alle vrouwen die op korte termijn zul­ len gaan bevallen, maar bij wie de weeën nog niet zijn begonnen. Hier wordt nauwlettend in de gaten gehouden of er tekenen zijn van complicaties. Mocht dit het geval zijn, dan worden vrouwen ingeleid of wordt er een keizersnede gedaan. De zaal daarnaast is gevuld met vrouwen die al zijn bevallen en de moeders zijn ­allemaal druk in de weer met hun baby’s, deze liggen lekker bij mama in bed. Na de overdracht wordt de visite nauwkeurig uitgeschreven. Ondertussen zitten we met een dilemma: wat zal ik vandaag gaan doen? We zouden naar de operatiekamers kun­ nen gaan en kunnen assisteren bij de operaties of we blijven op de afdeling en kijken mee bij de bevallingen. We kiezen voor het laatste. Na niet al te lange tijd ontstaat er commotie: het 14-jarige meisje heeft volledige ontsluiting en is dus klaar voor de bevalling. Dit houdt in dat ze, tussen de weeën door, verplaatst moet worden van de ‘pre-labor’ naar de verloskamer. We zien haar halfnaakt daarheen strompelen, omringd door een zwerm witte jassen. Na

12

een uur persen en onder aanmoediging van de coassistenten, komt er een klein hummeltje ter wereld. Het jongetje wordt al krijsend meegenomen door een co-assistent van de Pediatrie, zodat hij onderzocht kan worden. Klein is hij inderdaad, zo’n 1700 gram. Toch zijn we niet verbaasd, want de moeder was pas 32 weken zwanger. Vroeggeboorte is één van de problemen die je vaak ziet bij tienerzwangerschappen. Veel tijd hebben we niet om hierbij stil te staan, want de volgende patiënt dient zich alweer aan: een meisje van 17 jaar met zwangerschapsvergiftiging. Na een dag vol indrukken drinken we samen op de malecón een refresco natural. We hebben het over de bevalling van het 15-jarige meisje en komen tot de conclusie dat het in San Carlos vrij normaal lijkt te zijn dat meiden op jonge leeftijd hun eerste kind krijgen. Zouden dat allemaal gewenste zwangerschappen zijn? Is dit verschijnsel een probleem of slechts een cultuur­ verschil? Één op de 4 zwangerschappen in Nicaragua betreft een meisje jonger dan 19 jaar. 48 % van de Nicaraguaanse 19-jarige meisjes heeft al een kind of is zwanger. Zelfs op 15-jarige leeftijd is dit percentage al 8%! Tienerzwangerschappen gaan gepaard met een verhoogd risico op vroeggeboorte, laag geboortegewicht, kind­ sterfte rondom de geboorte of in de zwangerschap en zwanger­ schapsvergiftiging. Deze risico’s zijn extra groot in een omgeving met beperkte kwaliteit van en grote afstand tot de gezondheids­ zorg. Tienermoeders ronden hun opleiding vaak niet af en hebben een beperkte kans op de arbeidsmarkt. Omdat dit verschijnsel op grote schaal voor komt, levert dit problemen op de voor de maatschappij als geheel. Is interventie gewenst? En hoe zou een interventie er idealiter uitzien? Ook na onze avonturen in Nicaragua houden deze vragen ons nog steeds bezig. Het idee is geboren om een project te starten gericht op de preventie van ongewenste tienerzwanger­ schappen. Wordt vervolgd… Hopelijk!

Jara (links) en Marrigje in San Carlos

13

Een kanaal tussen twee oceanen

Bron: internet

Door: Johan Biemans Sinds 1845 zijn er plannen gemaakt voor een kanaal tussen de Pacific en de Atlantische oceaan. Zes jaar geleden, tijdens de regering-Bolaños, bracht een commissie een rapport uit over de mogelijkheden van zo’n kanaal. Afgelopen dinsdag stuurde de illegaal gekozen president Ortega een wetsinitiatief naar het parlement. Ondertussen wordt er in Brussel al gelobbied op een conferentie over dit soort kanalen. Het voorstel noemt een periode van tien jaar voor de realisering, waarvan de kosten worden geraamd op 30 miljard dollar. Dat geld kan onmogelijk opgehoest worden door het land zelf. Japan en Zuid-Korea hebben zich gemeld als geïnteresseerden. Er is nog geen studie gedaan naar de milieu-effecten en ook de route van het kanaal is nog niet vastgesteld. De viceminister van Arena (milieu) zegt dat er wél zes routes voorlopig zijn aan­ gegeven. Ze zullen allemaal uitmonden in het grote Meer van Nicaragua en vandaar naar de Pacific leiden. Er wordt een ­positief effect verwacht op de werkgelegenheid. Geschat wordt dat de milieu-effecten een lap grond raken van één tot anderhalf miljoen hectare. Er zal verder behoorlijk wat grond onteigend moeten worden en daarom is het belangrijk wie er in de commissie zit die het project gaat leiden.Volgens het voorstel van Ortega zijn dat

[email protected] grafisch ontwerper

a­ lleen zijn eigen mensen, wat hem op kritiek kwam te staan van de jurist Castillo die overigens het project zelf ‘excellent’ noemde. Costa Rica heeft gevraagd om meer informatie, maar volgens Jaime Incer Barquero, milieu-adviseur van Ortega, heeft dat land helemaal niks te maken met het project zolang de route nog niet is vastgesteld. Wat is de relatie met het Panama-Kanaal dat een steenworp verder naar het zuiden ligt? Er is geen sprake van concurrentie, verklaarde de viceminister van Milieu. Volgens de commissie van de regering-Bolaños zouden in het nieuwe kanaal schepen gaan varen met een grotere vracht dan die in het Panama-kanaal.

Mamamini kent bijdrage toe voor blindenproject San Carlos Door: Muriël Duindam Elk jaar kunnen organisaties uit Gronin­ gen en omgeving een aanvraag indienen bij het Mamaminifonds voor een project dat zich richt op minima, werkgelegen­ heid of milieu. Voor de ronde van 2012 diende de Nederlandse Vereniging van Blinden en Slechtzienden, afdeling Groningen, een aanvraag in. Deze werd gehonoreerd met een bedrag van € 950!

www.helderenhelder.nl

In een latere uitgave van de ¡Enlace! dit jaar zullen we u meer vertellen over het bijzondere leven van Iván Chamorro en de samenwerking tussen de beide ­organisaties.

Bron: nicalog van Johan Biemans http://nicalog.ssnm.nl/

Naschrift van de redactie Eén van de zes routes voor het kanaal volgt de natuurlijke lijn van San Juan del Norte over de rivier San Juan naar het Meer van ­Nicaragua. Een route die langs San Carlos zal lopen en een ­enorme impact zal hebben op de gehele regio en de vele ­beschermde natuurgebieden die de regio rijk is. In de Nicaraguaanse krant El Nuevo Diario (www.elnuevodiario. com.ni) verscheen er op 5 maart 2012 een uitgebreid artikel over het kanaal en de haalbaarheid daarvan (‘Canal es factible’). Het artikel meldt dat deze route over de San Juan al bij voorbaat is gesneuveld, vanwege de moeilijkheden en hoge kosten die het uitgraven met zich meebrengen en de grote schade die een kanaal op die plek zal aanbrengen aan het gebied. Ook zouden afspraken met UNESCO geschonden worden als het kanaal langs deze route zou lopen. Toch wordt de optie nog steeds genoemd. We houden ons hart vast!

Presentatie ‘Vertrouwen is de Toekomst’: nieuwe visie Stedenband Door: Muriël Duindam Omdat het een beetje onzeker is op welke dag deze ¡Enlace! bij u op de mat valt, hopen we dat we nog op tijd zijn met deze aankondiging… Want, op dinsdag 3 juli is het zover: dan presenteert het bestuur van de Stedenband ‘Vertrouwen is de Toekomst, duurzame­

v­ isie op de samenwerking tussen ­Groningen en San Carlos in het kader van de stedenbandrelatie 2012-2016.’

Het complete document is na de presen­ tatie­als PDF op onze site te bekijken: www.groningensancarlos.nl

De presentatie vindt plaats om 20.00 uur in de bovenzaal van Land van Kokanje, Oude Boteringestraat 9 in Groningen. U bent van harte welkom daarbij aanwezig te zijn!

Tegenvallende aanloop op Bevrijdingsfestival Door: Desi Croes Elk jaar staat de Stedenband met een kraam op het Bevrijdingsfestival in het Stadspark. Zo ook dit jaar. Naast informatie­over ons werk, verkochten we Sancarleense balsahouten oorbellen,­ ­sleutelhangers en houtsnijwerkjes en prachtige kaartensets met beelden van San Carlos. En natuurlijk was er ook weer de grabbelton met verschillende cadeautjes voor de kinderen.

14 u

De NVBS had vorig jaar uit San Carlos een verzoek tot samenwerking ontvangen van Iván Chamorro, de coördinator van de belangenvereniging van blinden en slecht­ zienden in San Carlos ‘Marisela Toledo’. Deze samenwerking zal onder de vlag van de Stedenband worden vormgegeven. Er is direct contact tussen de afdeling Groningen en Iván Chamorro. Met elkaar onderzoeken we op dit moment hoe de subsidiegelden het best ingezet kunnen worden.

Helaas stonden we dit jaar op een slechte plek: tussen de politieke partijen en niet aan één van de wandelpaden. Twee redenen­waardoor er niet veel aanloop was. De grabbelton bleef nagenoeg vol. Dat was een teleurstelling. Desondanks wisten enkele oude bekenden ons te vinden en hebben we ook nieuwe mensen ontmoet. Een ander lichtpuntje was dat er wel interesse was in onze hout­

snijwerken. We hebben ze nu allemaal verkocht, dus nu moeten er alweer nieuwe worden gehaald uit San Carlos! De opbrengst van die dag bleek € 36,92 te zijn. Dit geld hebben we ingezet als ­bijdrage aan de Stedenbanddag die op ­ 1 juni in San Carlos is georganiseerd!

15

Een impressie uit het leven in Nicaragua

Van februari tot en met april hebben wij als medisch student gewerkt in San Carlos. Hieronder volgt een beschrijving van één van onze vele ervaringen. Stedenband, en in het bijzonder Muriël Duindam en Ineke de Groot, hartelijk bedankt voor het mogelijk maken van deze prachtige stageperiode! Het is vroeg in de morgen, half zeven ’s ochtends. Het geluid van de hanen laat ons weten dat er een nieuwe dag voor de deur staat. Een nieuwe dag als jonge dokters in Midden-Amerika. ‘Buenos días’, klinkt er uit de keuken, waar onze gastmoeder heerlijk verse mango en ananas in stukken snijdt. In tegenstelling tot de echte ‘nica’s’ verkiezen wij vers fruit boven de rijst, bonen, gebakken banaan en kip als ontbijt. Eenmaal onder de douche draai ik, Maarten, hoopvol de kraan open, maar tevergeefs. Wederom geen stromend water vanochtend, en dus pak ik de schep om mezelf te trakteren op een plons ijskoud water uit het bassin. Na enkele we­ ken zijn we dit wel gewend en eigenlijk hoort het er gewoon bij! Na het lichte ontbijt pakken we onze spullen en lopen we naar het gezondheidscentrum, tien minuten bij ons vandaan. Onderweg zien we hoe de marktkooplui hun stalletjes bemannen; straat­ verkopers hun spullen tonen en landarbeiders, uitgerust met grote kapmessen, de stad uit gaan om te oogsten. De ijscoman die ons al bij naam kent (we zijn vaste klant), probeert nu tevergeefs zijn ijsjes aan ons te slijten. Aangekomen in het gezondheidscentrum, stapt María, een van de verpleegkundigen, op ons af. ‘Buenos días doctores, listos?!’

Natuurlijk zijn wij er klaar voor! Het is de maand van de Jornada in Nicaragua en dat betekent dat alle kinderen van nul tot zes jaar gevaccineerd moeten worden. Aangezien 53 procent van de bevolking verspreid over het platteland woont, is dat een heel karwei. Door de geweldige inzet van al het gezondheids­personeel en de goed georganiseerde expedities naar de buiten­gebieden, lukt het desondanks om het merendeel van de kinderen gevac­ cineerd te krijgen. Wij hebben geluk en mogen vandaag mee met de gewapende legereenheid van San Carlos en twee verpleegkundigen om te vaccineren langs de oevers van de Río San Juan. Een prachtige tocht met de boot, waarbij we proberen zoveel mogelijk ouders en kinderen te bereiken om hen te vaccineren, van parasieten te ontdoen en voorlichting te geven over hun gezondheid. Over het nuttige met het aangename verenigen gesproken! Wanneer we ergens aanmeren gaat het nieuws als een lopend vuurtje rond en komen overal ouders met kinderen vandaan lopen. De tijdelijke post wordt ingericht en de vaccins worden voorbereid. Bij het zien van de naalden horen we een paar kinderen huilen. Gelukkig kunnen we ze nadien met Nederlandse ballonnen blij maken. Op de terugweg vaccineren we de werknemers van de lokale producent van sinaasappelsap. Als beloning aan het eind van een mooie dag mogen we onze zakken vullen met zelf geplukte sinaasappelen. Opeens komen overal plastic zakken vandaan die gevuld moeten worden, want ondanks drie maanden San ­Carlos… we blijven toch Nederlanders!

¡Enlace! is een uitgave van ­Stedenband Groningen-San Carlos Postbus 268, 9700 AG Groningen Bezoekadres Europaweg 8 T 050 3676169 F 050 3676161 E [email protected]

Hoofdredactie Muriël Duindam Opmaak Caro Helder Ontwerp Maaike de Laat Fotografie Jara Daamen, Muriël Duindam, Marlène Hekman, Inge Jongman, Maarten Tuinman, Simone Vermaning, Nikki Vorkink

Door: Marlène Hekman en Maarten Tuinman

16

I www.groningensancarlos.nl Twitter @GrunnSanCarlos Linkedin-goep­­Stedenband Groningen-San Carlos Like us on Facebook! facebook.com/GrunnSanCarlos Rekeningnummer 58095

Bijdragen Desi Croes, Jara Daamen, Muriël Duindam, Geneviève van Dijk, Brenda Harsveld, Marlène Hekman, Marrigje Meijer, Maarten Tuinman, Marthe Veger, Eva Vrieze