ANN HABMING (FOTO P, D, C. UFA)

Eeun verf<&riin$jwer&ie WXÜHP M o e d e r A. J. F . ■■■

"

C>pqevvelkeenn«aehMAAr^deiMiMadgrwe1odi>

mm

_ _

7',^11 i i r ë=s e

m

=f

He..den| worgen, 1ie..ve Moeî+ichtlik »w ver.j&ArÂQ toe! 'kHieldmj/H r

/^S

E liefjjteflchert.keii

=S

tliefótoHt .va* 'AMgtgijbjl da* dl,

s

S

Moe.de r,ku<s ik

ÏF5^

P=g ^S

P^f

*

f

watik «jdAr.neflje.ven za-1:

12

* ss

5È

iiti.mew

i=^ P van uw klei. ne

m

12

^

fcö

r f

^

Ji\

meid wenfidntglj6teedsge.hooKZJLd.nt. . heieU eeiite. vre .denAAMê. .zicht, liefden lu^ttotel.ken plicht: 'theeJe

^p

f=

^S

*S =F

5

ï

15= 1

sa psg Ppü TN

Fff

hartje van uw kind, datu, o zoo teer, k>e. wi"nt.' 'thee.le hartje va.n uw kind,ddtu/, o zoo teer, be mint.'

£

£

3E

^

ö ^-^r i

MAISON Fabriek

ODIO

van

Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

1690

-

^

.

7 PLACE DE LA MADELEINE, PARIJS Specialiteit

voor geschenken in zilver, en verzilverd metaal

GROOTB KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm.: Oataewater 22, Leiden. Tel. 700 Poatrekenlng « 8 8 0

Verschot wekel«k. Pr«. per kwartaal f 1.85

ANN

HABM ING

(FOTO P, D, C. U FA)

Honds li&Uöf

^

zacht als fluweel

Skin Freshener frisch en prikkelend KAMPIOENSRIT M.C. ZEELAND

Pond's heeft een tissue vervaardigd, om na reiniging van de huid met Pond's Cold Cream de overtollige cream met stof en vuil af te vegen. Deze tissues zijn VOM dit doel beter dan een handdoek, daar zij een grooter absorptievermogen bezitten en niet gewasschen behoeven te worden. De tissues worden na gebruik weggeworpen. Pond's Skin Freshener is speciaal geprepareerd om te gebruiken na Ponj's ColJ Cream. Het prikkelt de huid heerlijk en brengt een jeugdigen, natuur lijken blos op Uw wangen.

Algeheel beste prestatie

Verzorgt U w Teint

POND'S

Vraagt catalogus v a n : ARIEL W O R K S LIMITED Waldeck Pyrmontkade 2P DEN H A A G

SKIN FRESHENER.TISSUES POND'S EXTRACT

7W&OA

25C75CT.

4 PED sy T U B E

HYGIËNISCH BEREID UIT ZUIVERE EN GEURIGE OLIËN IN NV.DR.H.NANNING'SFABRIEIC.DENHAAG

H.H. KLEERMAKERS VRAAOT INLICHTINQEN voor het financieren van Uw termijnzaken CENTRALE CREDIET EN FINANCIERINGBANK KEIZERSGRACHT 3 0 2 3 0 4 AMSTERDAM (Centrum)

ADVERTEERT IN „HET

W E E KB

LAD"

CINEMA & THEATER H E T B LAD v o o r geïllustreerde reklame VRAAGT

OFFERTES

-= P^ÎL®PH®INI =DE MEEST VOLMAAKTE ORAMOPHONEPLAAT Vraagt het zoo juist verschenen h

Co.. AM STERDAM .

FROU-FROU met slagroom gevuld wn£ïkJwdeboQnr ..Koin, mijnheer 1 Zou er één artikel zijn, dat niet .lekker der, fijner en beter dan andere" genoemd wordt? FrouFrou zal wel goed zijn, maar meer ook niet." n Ik heb één af doend antwoord, mevrouwt Proeft U eens!" „Die zijn werkelijk overheer lijk I Is bet slagroom, wat er in zit?" . U w smaak is ai (stekend, mevrouw! De Lindeboom bakt reeds langer dan 100 jaar wafels en dan is bet geen wonder, dat er van nagemaakt wordt. Maar als U het merk .De Lindeboom" aan één zijde der FrouFrouwafels ziet staan, weet U bij voorbaat reeds dat zij echt en onover troffen zijn."

Succesnummer:

D o n n a

6942 \ ° C l a r a (I. Petersburski). ( Zwei rote Lippen u n d e i n r o t e r T a r a g o n a Gespeeld door het SaxophonOrchest „ D o b b r i " met refreingezang Max Mensing. P R I J S f 2.—; d u b b e l b e s p e e l b a a r . B

Importeurs : I. S T A D & C o . R o t t e r d a m

:—: A m s t e r d a m .

^

7 ' IIVERHEIDS W A A R BO R G F 1 0 . 0 0 0 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G ZldVERI IHIDSWAARB ORG F 1 0 . 0 0 0 ZUIVERHEIDSWAARB ORG . ' l H | i ! f ■ ' . ■ » . ' . , l « 0 0 "

F 10.000 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G F 10.000 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G 10.000 ZUlglhKwlR KBOO 10.000 XUMÊ^WMR | F 10.000 F 10.000 ZUIVER! I E I D S W A A R B O R G 1 0 . 0 0 0 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G F 10.000 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G r 1 0 . 0 0 0 Z U I V E R H E I D S W A A R B O R G F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG

10.000 10.000 >0

\o too Jo.ooo 10.000 10.000 - SÔ- -.17

:::

1

•

'

mm*-1

^

WAAROM FILMSTERREN SCHEIDEN agclijks' leest m e n in i de couranten berichten a l s : filmster X . g a a t scheiden v a n graaf Y. of film ster Z . — H o e k o m t h e t toch, dat het huwelijksbootje te H o l l y w o o d of te NeuB abels b e r g zoo vaak schipbreuk lijdt ? E r is slechts é é n ant woord o p deze v r a a g : d e meeste filmsterren trouwen niet uit liefde!! H e l a a s is in h u n wereldvanschijn ook het h o o g s t e bezit, de liefde, vaak slechts schijn en w o r d e n bij h e n met het huwelijk geheel a n d e r e doeleinden d a n het g r o n d e n v a n een gelukkig g e zin b e o o g d . D a a r is ten eer ste h e t vaak v o o r k o m e n d e „reclamehuwelijk". E r wordt over een filmster wat weinig g e s p r o k e n , welnu, een huwe lijk b r e n g t h a a r of zijn n a a m in d e couranten en als men l a t e r g a a t scheiden, staat men v o o r d e twèède m a a l in d e w e r e l d b l a d e n ! Het is werkelijk een g o e d k o o p e reclame, die zelfs d o o r eenige filmsterren tot d r i e m a a l toe w e r d uitge b u i t ! Ziet m e n k a n s , m e t een prins, desnoods een graaf, te trouwen, des te b e t e r ! D a a r spreekt d e geheele wereld im m e r s over! B ovendien late m e n zich vooral veel fotogra feeren volgens het recept M a e M u r r a y , Gloria Swanson en P o l a Negri Deze laatste ster wist dit reclamemiddel zelfs zoo h a n d i g te gebruiken toen h a a r filmglans ging t a n e n , d a t t h a n s n i e m a n d weet of ze ge trouwd of gescheiden is. Mis schien weet ze het zelf ook niet eens m e e r ! Is er geen p r i n s of graaf in d e n o m t r e k te b e k e n n e n , d a n is een film a c t e u r met een g o e d e repu tatie ook zeer geschikt. E e n a a r d i g staaltje v a n r e c l a m e op dit gebied is Lily D a m i t a . ( Z e is zóo mooi, d a t ze het haast niet noodig h a d ! ) Z e k w a m uit E u r o p a in d e Nieu we W e r e l d en het lukte h a a r m a a r niet, n a a m te m a k e n . T o e n verspreidde ze h e t be richt v a n h a a r verloving met i e m a n d van vorstelijken Duit schen bloede. N a d a t h a a s t alle c o u r a n t e n het bericht m e t e e n foto van de mooie Lily had den o p g e n o m e n , k w a m de t e g e n s p r a a k . Men h a d het eenige weken over Lily Da m i t a e n . . . zij k r e e g een goed e n g a g e m e n t ! Zooiets is haast

Bi

even e r g als dat m e n R u t h E l d e r engageert, o m d a t ze in het w a t e r gevallen is, of in D u i t s c h l a n d een film draait met e e n jongen, die zich een tijd l a n g als zaon v a n d e n ex^kroonprins wist v o o r te d o e n ! Dergelijke lieden zijn toch geen filmspelers! Ze missen immers het eerst nood zakelijke, n.1. „ t a l e n t " . Natuurlijk zijn er in d e film m e t r o p o o l veel artisten, die m a a r geen g r o o t e rol k u n n e n b e m a c h t i g e n . E e n zeer g o e d e „ s p r i n g p l a n k " is d a n , een hu welijk met een regisseur, pro ductieleider of ster. Vaak be d u i d e n deze huwelijken d e n o n d e r g a n g v a n beider filmcar rière. E e n duidelijk v o o r b e e l d is de g r o o t e regisseur Fritz Lang. Sinds zijn huwelijk met de scenarioschrijfster T h e a v o n H a r b o u draait hij slechts films, die d o o r zijn echtgenoote g e s c h r e v e n zijn en hij wil of m a g m a a r niet inzien, dat deze v e r h a l e n zijn talent o n w a a r d i g zijn. A g n e s P e t e r s e n heeft h a a r echtge noot Iwan Mosjoukin slechts éénmaal kunnen overhalen s a m e n met h a a r een rol te vervullen, n.1. in „ D e g e h e i m e K o e r i e r " . G e l u k k i g heeft ze niets bedorven, m a a r Iwan zag na dien tijd toch van mede w e r k i n g zijner e c h t g e n o o t e af D e „ s c h e i d i n g s r a c e " in de filmwereld b r e n g t i e m a n d , die in B erlijn of H o l l y w o o d gas ten wil inviteeren, wel eens in e e n moeilijk p a r k e t . Indien u b.v. E m i l J a n n i n g s e n Con r a d Veidt m e t h u n echtge nooten op bezoek vraagt, heeft u tegelijkertijd Veidt's eerste en tweede vrouw te visite, want d e vrouw v a n d e n g r o o t e n EmiJ (Gussey Holl) was eerst met Veidt g e t r o u w d . N o g veel lastiger wordt het, indien u T o m M o o r e , Alice J o y e n Renée A d o r é e ontvan gen m o e t . T o m w a s n.1. eerst g e t r o u w d met R e n é e A d o r é e en toen met Alice J o y . Van beiden is hij g e s c h e i d e n . Re née trouwde toen met Sher m a n Gill en o m niet uit h a a r g e w o n e doen te raken, liet ze zich weer scheiden. Alice t r o u w d e met J a m e s R e g a n en is t h a n s m o e d e r v a n drie schattige kinderen.

<S©IL!LKE die volgens het nieuwste schei'di ngsgerucht uit Hollywood, Mc. Cormick den rug toekeert, „be last" met een millioen dollar!

sterren. H e t is slechts een g r e e p ; b i n n e n k o r t h o p e n wij de „ s e r i e " te c o m p l e t c e r c n ! Marcella A l b a n i ; H a n s Al b e r s ; G e o r g A l e x a n d e r (liet zich scheiden v a n A u d E g c d e Nissen en t r o u w d e Sweeta Tzatschewa. A u d E g e d e Nis sen is t h a n s met P a u l R i c h t e r gehuwd); Charlotte Ander; Lionel B a r r y m o r c (gescheiden v a n D o r i s R a n k i n en Irene Fcnvick); John B arrymore (liet zich t w e e m a a l scheiden en huwde toen D o l o r e s Cos tello); Richard B arthelmess (gescheiden van M a r y H a y , t h a n s g e t r o u w d met J e s s i c a Sargent); Leon B ary (ge scheiden van M a r i e Fran c o i s e ) ; Valeria B l a n k a ; Eve lyn B rent (gescheiden v a n B . P . Fincman, t h a n s g e t r o u w d met H a r r y E d w a r d s ) ; F . X. B u s h m a n ; M a e B u s h ; Charlie C h a p l i n ; B ébé Daniels (was getrouwd met d e n h a f d l o o p e r Charles P a d d o c k , liet zich scheiden en huwde B en L y o n ) ; X c n i a D e s n y ; Lucie Dorainc (gescheiden van Michael Kertesz, getrouwd met R. H . Riethmuller); K a t h e D o r s c h (zij w a s een der vrouwen van Harry Liedtke); Richard Eichbcrg; D o u g l a s F a i r b a n k s (was ge trouwd met B eth Sully, de m o e d e r v a n D o u g l a s J r . Hij liet zich scheiden en huwde M a r y Pickford, die ook reeds H i e r o n d e r volgt een lijstje gescheiden w a s ) ; A n g c l o Fer van bekende g e s c h e i d e n film

r a r i ; Olaf F j o r d ; R a l p h For bes (gescheiden v a n R u t h C h a r t e r t o n ) ; Pauline Frede rick 'zij was getrouwd met F r a n k M. A n d r e w s , William Mack en D r . Charles Ruther f o r d ) ; Otto G e b ü h r ; Vivian G i b s o n ; Corinne Griffith (liet zich v a n C a m p b e l l scheiden en trouwde W a l t e r M o r o s c o ) ; L i a n e H a i d (liet zich van den a c t e u r E u g e n Klöpfer schei den om met B a r o n H a y m e r l c te t r o u w e n ) ; Luci Höflich (de eerste vrouw van Emil J a n n i n g s ) ; Leatrice J o y (was ge trouwd met J o h n G i l b e r t ) ; H a r r y Liedtke (zijn derde vrouw is D r . Crista T o r d y ) ; Louise Lovely; E d m u n d Lowe (was eerst getrouwd met Ester Miller; zijn tweede vrouw is Lilyan T a s h m a n ) ; Bert Lytell (gescheiden v a n E v e l y n V a u g h a n en Claire Windsor). Het record staat n
REIST NOOIT PER TREIN, TRAM, AUTOBUS, ENZ. zonder onze populaire A.O.POLIS Pe

; f 18888.= El n^nfet

„ f 5 0 0 0 . — bij ged. invaliditeit R I S I C O O A A T D I R E C T IN

ie s,echts 1 J < — mZegelkosten ' 2.» /0.50

)

Postgiro No. 19154

DOE HET NIH 3

IEOWE HAVBANK

-

SCHIEDAM

EEN MEESTER IN ZIJN VAK „ . . Heel goed," zei de bezoeker eenigszins verveeld. „De brieven liggen op den grond, wear u ze hebt gegooid. Raap ze op en lees ze, indien u er zin in hebt. Maar het la uw begrafenis en niet de mijne, denk daar wel aan . .

Z

ÊAODflAeDOrP ij wijden deze pagina aan J e a n e t t e Mac Donald, de vroegere New Yorksche actrice, die niet meer dan een middelmatige bekendheid genoot, tot een persagent haar eens beschreef als „het meisje met de roodgouden haren en de zee-groene oogen". Van dat oogenblik af was haar succes gemaakt. Jeanette bezit een bijzonder fraaie stem, die zij voortdurend • nog blijft oefenen, tot welk doel zij zelfs een zangleerares in haar particulieren dienst nam, die haar naar Hollywood vergezelde. Hoewel zij het liefst volkstypen uitbeeldt, was haar eerste rol voor de film die van een . . . koningin I

W

OOWEL aan de voor- als achterzijde van de villa van Sir Peter Notto bevindt zich een halï cirkelvormige kamer. In een daarvan zat zijn vrouw en schreide bitter over een brief, dien ze zoo juist ontvangen had. In de andere zat haar man in de opgewektste stemming aan zijn bureau. Hij was juist op het punt zijn gemakkelijken stoel bij den haard te schuiven, toen de butler binnenkwam. „Er is een heer om u te spreken, Sir Peter." „Wie is het, John?" „Hij wil zijn naam niet zeggen, Sir.. Hij zegt, dat hij u alleen moet spreken." „Hoe ziet hij er uit — een bedelaar of zooiets?" „Een heer, Sir. Tenminste aan zijn stem te hooren." Sir Peter zweeg even nadenkend. Toen zei hij: „Goed. Ik zal hem ontvangen, wie het ook is." Na eenige oogenblikken werd de deur opnieuw geopend en liet de butler den bezoeker binnen. Het was een bleeke, magere man van middelbaren leeftijd, met sluik donker haar, dat op zijn schedel geplakt was. Zijn goedzittend donker costuum vertoonde de sporen van veel gedragen te zijn. Zijn hakken waren afgeloopen en zijn oogen schitterden koortsachtig. Sir Peter keek hem een oogenblik aan. „Ga zitten," zei hij toen, na een pauze, die bedoeld was om den ander te ontmoedigen. Maar de bezoeker negeerde het verzoek, liep naar den haard en ging er met zijn rug naar toe gekeerd, vóór staan. „Zóó," zei hij. Zijn gezicht was eenigszins in de schaduw en hi|i hield zijn' handen op zijn rug. Sir Peter draaide zich om in zijn bureaustoel en keek hem van boven tot onder aan. „En wie voor den duivel ben j ij ?" vroeg hij. „Ik heb uw butler al gezegd, dat mijn naam van weinig of geen belang is." „Goed! Maar al wil je mij niet je naam zeggen, dan wil je misschien toch wel zoo beleefd zijn, mij te zeggen, wat je wilt! Ik heb nog altijd te veel te doen om mijn tijd te kunnen verspillen." „Met genoegen," zei de bezoeker, met een vriendelijk glimlachje. „Ik wil duizend pond!" „Meer niet?" „Neen. Dank voor uw belangstelling. Ik ben gewoon nooit meer te vragen, dan ik inderdaad wil hebben!" „Zeer kiesch! Werkelijk! — Ik heb een goed herinneringsvermogen voor gezichten — daar ben ik steeds om bekend geweest — maar ik herinner me niet, het jouwe ooit gezien te hebben." De bezoeker warmde zijn handen aan het haardvuur. /

VWIJ J N A A J i H E T

ONS EERSTE

COMPLETE

„U heeft mij ook nooit gezien. Maar toch zult u mij die duizend pond geven!" Sir Peter zette zijn bril af en legde hem voorzichtig voor zich op het bureau. „Dit keer vergis je je," zei hij. „ M i s s c h i e n ben je in staat den een of ander geld af te zetten, maar ik ben, wat men noemt, een self-made man. Ik behoef voor niemand bang te zijn!" „Dat weet ik. Maar dit is een democratische tijd en ik kan me de luxe niet veroorloven uitzonderingen te maken ten opzichte van de personen, met wie ik te doen krijg. Laten we daar dus niet verder over spreken. „En nu ter zake", zooals men zegt. En de zaak is: dat u mij die duizend pond z u l t g e v e n e e r er e e n k w a r t i e r verl o o p e n i s ! En hoe verstandiger u bent, hoe gauwer u betalen zult. U is toch zakenman, nietwaar? Welnu, dan weet u toch, dat het geen zin heeft tegen te stribbelen, als men eenmaal verslagen is? Maar u beseft misschien nog niet, dat u gansch en al aan mijn genade zijt overgeleverd? Toch is dat zoo!" „Denk je dat?" De rechter hand van Sir Peter greep in een la van zijn bureau, waar hij iets plats en metaalachtigs vond. „Toe nou, Sir Peter," zei de bezoeker, zich omkeerend. „U stelt mij werkelijk eenigszins teleur. Op mijn woord!"

-

5

-

ENQEL3CH

VERHAAL

„Werkelijk? Welnu, ik ben niet van plan eenig risico te loopen!" „Dus u heeft een revolver? I k niet!" De bezoeker stroopte zijn mouwen op en liet zien, dat hij geen enkel wapen bezat. „Niet eens een dolk of-zooiets. Kom, wij zijn een beetje theatraal geweest, nietwaar? Maar u moet natuurlijk toegeven, dat u dergelijke gevallen ook niet gewoon zijt!" De man aan het bureau mat den ander met de oogen en legde de revolver weer in de la. „Goed. Maar geen handtastelijkheden, denk er aan! Ik breek je met mijn bloote handen in stukjes!" „Jawel, maar u zult zich er wel voor wachten, het te doen." De bezoeker glimlachte. „Eigenaardig, nietwaar, hoe gering de beteekenis van physieke kracht tegenwoordig is!" Sir Peter leunde achterover in zijn stoel. „Denk je dat? Nu, precies één minuut later op deze klok zal ik bellen om je de deur uit te laten gooien — als je tenminste al niet vrijwillig bent gegaan." Hij stak zijn duimen in de armsgaten van zijn vest. „Dat is beter, véél beter! Dat is uw n a t u u r l i j k e houding, nietwaar ?" zei de bezoeker. „En zoo voelt u zich veel behaaglijker dan wanneer u mij met een revolver bedreigt! Hoe kwam u daar eigenlijk bij? Een Wild-Westfilm gezien? Een detective-verhaal gelezen? Neen? — Maar dat is waar ook, ik vergat heelemaal, dat u haast hebt, en dat we slechts één minuut hebben om onze zaken af te wikkelen. Ik zal dus kort zijn. Of wilt u die duizend pond, die u me geven z u l t , soms beschouwen als een gift voor een liefdadig doel? Niet? Nu, dan zal ik doorgaan. Indien mijn verklaringen op een of ander punt soms niet juist zijn, zegt u het maar Om te beginnen: u bent zes weken geleden gehuwd met een dame, die u . . . . onder romantische omstandigheden hebt leeren kennen aan boord van een der Amerika-booten " „Je laat den naam van mijn vrouw er buiten, als je de kamer niet door het faam verlaten wilt." „Zooals u wilt! Haar naam doet trouwens niet ter zake. Ze draagt thans u w naam en de naam, dien zij vóór dien tijd bezigde, was de hare niet. Dat is dus in orde. Nu: u trouwde binnen een maand, nadat u de dame hadt leeren kennen, en u weet niets van haar af, noch waar zij had gewoond tot dien tijd!.... Val mij niet in de rede door te zeggen, dat u weet, dat zij in Parijs en in Rome heeft gewoond. Dat zou ons slechts ophouden en tijd is geld, zooals men in uw wereld zegt. Ik mocht eens genoodzaakt zijn den extra tijd, dien u van mij neemt, ook e x t r a in rekening te brengen. In ieder geval ben ik blij, dat ik u omtrent één punt kan

...

geruststellen: omtrent de vroegere woonplaatsen van uw vrouw zijt ge volkomen juist ingelicht. Maar h o e zij leefde in Parijs en h o e zij haar tijd in Rome doorbracht daar hebt u geen idee van! Absoluut niet! Rome k e n t u die stad? Neen? Jammer! Een mooie stad! Maar dat is waar ook we moeten opschieten, nietwaar?" De bezoeker keek den zakenman aandachtig aan, maar kon op diens ge zicht geen enkele verandering bespeu ren. „Ik neem aan," vervolgde hij, „dat u te bescheiden en te fatsoenlijk zijt om te willen, dat ik u iets uit het ver leden van uw vrouw vertel, wat zij u zelf blijkbaar niet heeft k u n n e n ver tellen! B ovendien gebeurde een en an der v o o r d a t u haar leerde kennen. Per slot van rekening gaat het u niet méér aan, dan haar de manier aangaat, waarop U uw fortuin heeft gemaakt. En de wijze van zakendoen i s tegen woordig niet altijd even fair, nietwaar?" Sir Peter stond op indrukwekkende wijze van zijn bureau op. „Nu laat ik je eruit gooien!"

LACHT GE MEE. Deze jonge dame is Sally Blane, de actrice met den onweerstaanbaren glimlach. Let maar eens op, of ge, nu ge haar zoo aantrekkelijk ziet lachen, geen neiging krijgt mee te doen. Gaat uw gangl Salïy lacht wel graag een duetje.

„Toe, kom nou, ga nou zitten!" De bezoeker maakte een kalmeerend ge FENNY OUB B ELS baar. „U behoeft nergens bang voor te Leerares in de Moderne dansen zijn, dat beloof ik u. Om volkomen eer Meest toonaangevende in 't Gooi lijk te zijn: ik weet absoluut niet, hoe 'sGravelandscheweg 85 U aan uw geld gekomen bent! Heb daar dus geen zorgen over! Maar om HILVERSUM voort te gaan: ik ben op toevallige wijze in het bezit gekomen van eenige brieven van uw vrouw, die amusante lectuur zouden vormen, indien ze wer den gepubliceerd. — Sir Peter!" Hij had A A N A L L E E N T H O U S I A S T E N , die gezien, dat de (hand van den zakenman foto's van filmsterren vroegen, deelen we naar de bel greep. „Ik w e e t z e k e r , mede, dat deze zeer spoedig gezonden dat u mij die duizend pond z u l t ge worden. ven! Slechts een armzalige duizend F. G. te S O U B U R G . H e t adres van pond! En u . . . . die altijd zoo'n juist John B oles is UniversalCity, Universal zakeninzicht hadt !" Studios, Calif ornië. H ij zal in een sprekende Zijn oogen lachten, maar hij sprak zoo film met Laura la Plante optreden. overtuigend als een verkooper van JO te R O T T E R D A M . Zeker zullen we lootjes. nog eens wat over Willy Frifsch en Gustav Met zijn handen in de zakken van Fröhlich schrijven. Vraag ons maar alles, zijn pantalon trad Sir Peter op hem toe. waé je wilt. „De Onsterfelijke Vagebond" vonden wij ook een heel mooie film. „Ik veronderstel, dat je weet, hoeveel jaar er op chantage staat?" L. d. G. te ' s G R A V E N H A G E . Zoodra daartoe aanleiding bestaat, zullen we een „Sir Peter!" De ander ging op de punt foto van David Lee plaatsen. van de tafel zitten en sloeg zijn armen D. M. te G O E S . Het adres van Dorothy over zijn borst. „I k zou u niet willen Janis is MetroGoldwynMayer Studios, beleedigen door u te vragen of u de CulverCity, Californië. Misschien ont prijzen van staal en steenkool wel vangt U van Ramon Novarro nog antwoord; weet!" dit duurt vaak heel erg lang. Eenige oogenblikken heejschte er een F. v. O. lë OISTERWÏJK. Jenny Jugo diep stilzwijgen in het vertrek. Aan den is 14 Juni jarig; Lien Deijers 5 November. anderen kant van de hall werd een deur J. S. te D O R D R E C H T . Vilma B anky geopend en gesloten. Sir Peter hoorde zal in verschillende soundfilms optreden. het, en hij wist, dat het de deur was Dit waren geruchten, verspreid door haar van de kamer van zijn vrouw. Hij reclamechef. knikte. O. S. te H A A R L E M . Ramon Novarro „En welk bewijs heb ik, dat je der leest al de brieven zeil. Zijn ware naam gelijke documenten in je bezit is Ramon Sameniegos. Zeker, dat kan een hebt?" jaar duren. De man vóór hem haalde een bun M. C. te D E L F T . Het antwoord en de deltje beschreven papieren uit zijn zak. foto s hebt U intusschen zeker reeds ont Sir Peter nam ze aan, keek er even vangen ? in en wierp ze toen met een verachte H. T. te D O R D R E C H T . Foto's van lijk gebaar op den grond. tooneelspelers worden door ons niet ver „Bah!" zei hij. „Je bent een stomme strekt. ling, mijnheer de chanteur! Dacht je nu E. B . te W A S S E N A A R . Deze geruchten werkelijk, dat je mij kon bedreigen met zij|i tot nu toe niet officieel bevestigd. De foto's zullen we U spoedig zenden. brieven, die geschreven zijn door een hand, die niet eens op die van mijn M. R. te N I J M E G E N . Lya Mara ver vrouw 1 ij k t ?" toeft met haar echtgenoot nog in Amerika. Het adres van Vilma B anky is United „Natuurlijk niet! Maar dacht U dan, Studios, 7200 Sancta Monica B lvd., Holly dat ik u de prigineele brieven zou over wood. handigen, voordat u ze mij betaald hebt? A. A. H. te ' s G R A V E N H A G E . Het Maar Sir Peter " adres van Dita Parlo is Motzstrasse 87, De zakenman haalde zijn vuisten uit Berlijn. L. W. is bij ons niet bekend. I zijn zakken. L. v. S. te L E I D E N . Anna May Wong „Zie je d i e ? Ik stond in mijn jonge en Charles Rogers zijn beiden noch ver I jaren als een goed amateurbokser be loofd noch getrouwd. ekend!" P . D. V. te ' s G R A V E N H A G E . H e t „Kalm nu, Sir Peter!" Ze keken el beste wendt U zich tot Mevrouw Gertrud kaar geruimen tijd aan. „U heeft mij Leistikow ten uwenf, Irael Gadescow ver nu al t w e e keer bedreigd: eerst met toeft in het buitenland. |uw revolver en nu met wat u uw A. J. te ' s G R A V E N H A G E . B ébé Daniels '„bloote handen" noemt. Indien we ons moet U in het Engelsch schrijven. Haar onderhoud willen voortzetten, zult u er adres is Paramount Famous Lasky Studios, Werkelijk bij moeten gaan zitten. Indien 5451 Marathon Streef, Hollywood. Zij is ons gesprek wordt afgebroken, zullen met den filmster B en Lyon getrouwd. In de sprekendefilm „Rio Rita" vervulde zij de brieven binnen vier dagen worden de vrouwelijke hoofdrol. Zij treedt voor .gepubliceerd. Ze zijn veilig opgeborgen Wbïi zelfs als u mij doodde en mijn lichaam verschillende filmmaatschappijen op. fwegrnoffelde, zouden ze toch gepubli ïceerd worden. U zoudt net zoo goed ONOEWENSCHTE H A A R G R O E I kunnen probeeren te beletten dat het morgen werd, door uw klok stil te zet ALLEEN VOOR DAMES ten. B egrijp nu toch, dat ik g e e n be Afdoende Gezichts Ontharing ginneling ben in dit vak, en dat ik be Al hebben a n d e r e n U ook teleurgesteld. Wij behandelen reeds, meer dan 2(1 j a a r slist de insinuatie afwijs, als zou ik een met garantie van nooit meer terugkomen. k n o e i e r zijn!" De zakenman ging eenigszins versla L. H E N S K E N S , Prof. & 1'Academie de Paris (Veivolè op pagina 6) Leidschestraat 7 6 7 8 , AMSTERDAM

Ê

HET

PT@IN1 <SEMEIN]@©

[NHEÊI^BC®®^

maken veranderen met de tijden. Toen ik met iemand van een generatie ouder over de thans zoo weinig bekende negerliedjes sprak, bleek, dat deze enkele tientallen jaren vrij wat meer in Europa gezongen werden dan thans. W a t wij thans van de negers kennen, is jazz, charleston en niet te vergeten: blue, die in zijn melancholieke melodieën het sterkst aan de spirituals doet denken. Het is eigenaardig, welk een sterken invloed twee dingen hebben op den zang van een volk, twee zeer ongelijksoortige zaken : groote rivieren en kommervolle levensomstandigheden. De lezer denke met mij aan de Russen met hun eindeloozc stroomen en hun schrijnende armoede. Jushny, de bekende leider van het theater „Der B laue Vogel", antwoordde mij eens op een vraag, waarom de Russen 'zooveel zongen: „Wel. als u 's avonds aan de Wolga zoudt staan, zoudt u óók zingen. Men kan eenvoudig niet anders!" Ook de negers kennen de groote rivieren en de ellende. En het is ook opmerkelijk, dat zij na hun eigen muziek het meest houden van die der Russen. De ellendige toestand der negerslaven heeft ook een geweldigen invloed uitgeoefend op hun liederen. Hoop voor het leven bleef hun niet over, maar hun geloof gaf hun hoop voor het leven hiernamaals. En zoo nam naast het liefdeslied en de arbeidsdeuntjes het religieuze lied een groote plaats in in den zang der negers. Met groote naïveteit raakten zij vertrouwd met den hemel en met de figuren uit den bijbel. In den hemel hoopte de neger eindelijk geluk te vinden temidden van de zijnen en hij zong :

S

„If you get there before 1 do, Tell all my friends I am cómin' too." (Indien je er vóór mij komt, vertel dan al mijn vrienden, dat ik ook kom.) Als voorbeeld, hoe de bijbelsche figuren in het negerlied optreden, schrijf ik een paar versregels over: „Daniel saw the stone, Rolling, rolling, Daniel saw the stohe, Cut in the mountain without hands." (Daniel zag den steen, rollen, rollen. Daniel zag dc^steen, gehouwen uit den berg zonder handen.)

DE NEGERZANGER GEORGE HEREN DOSHER

„Little David play on your harp, Hallalujah. David was a shephard boy, He killed Goliath and shouted for joy. Joshua was the son of Nun, He never would stop till his work was done." (Kleine David, speel op je harp, Hallelujah. David was een herdersjongen, hij doodde Goliath en schreeuwde het uit van vreugde. Josuah was de zoon van Nun, hij hield nooit op, voor zijn werk af was.) Onder degenen, die in de laatste jaren de spirituals naar ons land gebracht hebben, behoort in de eerste plaats Edna Thomas, de dochter van een plantageeigenaar uit Louisiana, die tal van teksten en melodieën ver zamelde en bewerkte. Dan heeft men in den laatsten tijd het Hamptonkoor en den zanger George Heren Dosher kunnen hooren. De positie van de negers in Amerika moge nog niet benijdenswaardig zijn, hun grootste leed is geleden en wij kunnen thans zonder bitteren bijsmaak genieten van den kinderlijken eenvoud en de roerende schoon heid van hun liederen.

\

DE „SPIRITUAL" IN DEN HUISELIJK EN K RING -

:--A<.-.''.;'.::...■'.■;' ■:<■■■

7

cheque aan te bieden. Ik verlaat vangen zitten. Wederom strekte hij zijn nacht nog het land — na het uitstekende hand naar de bel uit, maar wederom diner, waar ik u van sprak — dus is BEZOEKT HET bankpapier goed voor mij. En dan nog trok hij ze terug. Probeer niet me te laten arrestee„Dus je wilt zeggen, dat je de origi- iets. ren, want dan worden de brieven óók neele brieven wilt gaan halen, om mij gepubliceerd. Maar wacht eens: om zete overtuigen?" ker te zijn, zal ze niet verbranden, „Zeker niet! Het eenige wat ik wil v o o r d a t i k ik h e t land v e r l a zeggen is, dat u mij het geld geeft en t e n h e b ! " dat ik bij mijn thuiskomst de brieven Sir Peter zei niets, maar liep naar zal verbranden!" zijn brandkast aan het andere einde van TE ROTTERDAM „En welke zekerheid zou ik hebben, de kamer en keerde terug met een handdat je dit deedt?" vol bankbiljetten. „Mijn woord!" „Tel ze. Ik geloof, dat. het in orde is," „Het woord van een chanteur, de be- zei hij. lofte van een schurk?" „O neen, Sir Peter, dat is niet noodig. riLM-ENTHOUSIASTEN „U 'heeft niet bijster veel manieren, Ik ben overtuigd, dat het klopt. TusSir Peter. Maar het is waar: u heeft schen zakenlieden is zooiets niet me al gezegd, dat u een s e l f - m a d e noodig. Neen, belt u maar niet! Ik kom M. L. te 's-GRAVENHAGE. Filmaetrice man bent. Wel laat ik u dit zeg- er zelf wel uit." Hij liep achteruit naar worden is heel moeilijk. Wees n u ver» gen: ik geloof niet, dat u zichzelf góéd de deur. „ G e m o e d s r u s t i s e e n standig en laai dat plan varen. Dat je heeft gemaakt. U bent ruw en ik mag h o o p w a a r d , S i r P e t e r ! En aardig dansen kunt, is natuurlijk heel pleizierig, maar daarom ben je nog geen u niet: maar daarom wil ik u toch, om- u heeft uw gemoedsrust voor een filmster. Je mag ons zoo vaak schrijven, dat het in mijn kraam te pas komt, vijf p r i k j e gekocht!" als je zelf wilt. minuten geven om uw toestand te overEenmaal in de hall lachte de chandenken. Ik kan u niet langer geven, om- teur, terwijl hij zijn dunne overjas hoog J. v. d. B. te H E L M O N D . Greta Garho dat ik naar huis moet en me moet klee- dichtknoopte. Hij genoot in gedachten al is niet getrouwd. den'voor het diner. Een werkelijk goed van 't gezicht, dat Sir Peter.zou zetten, C. d. H. te LEIDEN, D e foto's zult U diner zal het eerste zijn, wat ik me van indien hij van zijn vrouw vernam, dat intusschen wel ontvangen hebben. Willy uw duizend pond zal veroorloven!" zij een dreigbrief had ontvangen, die Fritsch is niet getrouwd. De bezoeker draaide zich weer om vol leugens stond! Want vóór dien dag G. v. Z. te A M S T E R D A M . Het adres en warmde zijn handen. Langen tijd had hij nog nooit van Sir Peter's vrouw van Lien Deijers is Schweinfurterstrasse heerschte er stilzwijgen. Toen schraap- gehoord en de zoogenaamde origineele 27, Berlijn. te de man aan het bureau zijn keel. brieven b e s t o n d e n niet eens. De C. K. te KORNWERDERZAND. John „Ik zal even lezen hetgeen u be- afschriften had hij gefantaseerd en hetGilbert is met de filmactrice Ina Clair geweert, dat de nauwkeurige afschriften geen hij wist omtrent de wijze, waarop huwd. Het adres van Mary Nolan is Unizijn van de brieven, om te zien of ze Sir Peter zijn vrouw had leeren kenversal Studios, Universal-City, Caliior~ië. mij het geld waard zijn." nen, en van haar vroegere woonplaatM. A. t e ALKMAAR. Je brief is zeker „Heel goed." De stem van den chan- sen, had hij gelezen in een oud nummer verloren gegaan. Schrijf ons s.v.p. wat je teur klonk eenigszins verveeld. „Ze lig- van een bekend society-tijdschrift wilde weten. gen op den grond — waar u ze hebt Hij was inderdaad een meester in zijn T. G. te AMSTERDAM. Het adres van neergegooid. Kaap ze op en lees, i n- vak! John Gilbert en Greta Garbo is Metrodlien u e r z i n in h e b t . Maar Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, het is uw begrafenis en niet de Californië. Leeftijd van artisten vermelden mijne, d e n k d a a r w e l a a n . we niet. Het doet ons genoegen, dat IJ Let op mijn woorden: U zult alleen de foto's zoo mooi vindt. maar v e r n e m e n , hetgeen u reeds H. D. te SCHEVENINGEN. Q kunt v e r m o e d t ! Indien u me echter het zich toch bij den boekhandel abonneeren? geld betaalt z o n d e r z e t e l e z e n , Zoodra daartoe aanleiding bestaat, zullen zult u er nooit spijt van hebben. In het we een foto van L. S. plaatsen. Aan U w eerst zult u natuurlijk zéér nieuwsgie*wensch hebben we voldaan! rig zijn, maar na een paar maanden zult P. L. W. te 's-GRAVENHAGE. Hierbij u me als een bedrieger beschouwen en de twee gevraagde adressen. Henk Kleingelooven, dat ik eigenlijk niets te verman, Vijzelstraat 98, Amsterdam (regisseur koopen had. Wat ik u verkoopen wil, van „Droomkoninkje" en „Zeemansvrouis dan ook niet zoozeer een stapeltje wen"). Universal Studios, Universal-City, brieven, als wel uw g e m o e d s Californië. Het adres van Lilian Harvey is Ahornallee 16, Berlijn. r u s t ! Laat u raden door een man van ondervinding! U zoudt nog een B. K. te AMSTERDAM. Hierbij de gekoopje hebben, als u slechts voor dit vraagde adressen. Olive Borden, RKO advies duizend pond moest betalen. En studio, 780 Gower Street, Hollywood. u krijgt mijn advies g r a t i s ! KosteDorothy Sebastian, Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Californië. Richard loos!" Tauber woont in Hotel Adlon te Berlijn. De man aan het bureau fronste zijn K D . T. te Z A A N D A M . Lilian Harvey voorhoofd. Hij dacht na en voelde, dat is den 19den j . nuari geboren, Charlotte de ander gelijk had. Ander den 14en Augustus. „Ik zal iets zeer zonderlings doen, mijnheer de chanteur," zei hij toen. „Ik S. H. te ROTTERDAM. Het beste schrijft u aan Klub der Kameraleute, Feurehoud van mijn vrouw en ik zal betalen, bachstrasse 21, Berlijn. Alle gewenschte zonder de brieven te lezen!" inlichtingen worden u dan gezonden. Niet De chanteur wendde zich langzaam vergeten antwoordcoupon in te sluiten. om en glimlachte. F. N . te A A R D E N H O U T . D e Emil „Dat vind ik heelemaal niet zonderJannings-film „Der Blaue Engel" zal nog ling. Maar ik feliciteer u toch. U is een dit seizoen in ons land worden vertoond. knap zakenman en begrijpt uw eigenbelang uitstekend O ja, nog een F. J. L. te G R O N I N G E N . Hans Albers is tooneelspeler. Htf ' s v a n ^ e zangeres kleinigheid! Ik moet u vragen mij het Claire Dux gescheiden. Hij is den 22sten geld in contanten te geven. Een man September te Hamburg geboren. als u zal een dergelijk bedrag zeker Poto Godfried de Groot wel in huis hebben. Verspil alstublieft EEN ERNSTIG PERSOONTJE geen tijd door te probeeren mij een (Vervolg van pagina 6)

LUXOR PALAST

-

8 -

l k v e r i o l k % v a n de hoofdrol in de full .Van hef Westelijk froni geen

'

■

■

'

■

-

.

:

IrMOiDEIÜUE I N T E m E U Ü K U N S T

LUX verlengt den duur van zijden stoffen

•f

een yerschvmsel, dat « » £ £ n t e m a k e n S S " wn iSe l t( e f d f ^ d e m i s t i s c h e ont heeft — ^ ^ t . " e n h u n intocht met faXes v"n i r x b e h a n g W e n geschet u n e f f l «notteliike meubelen mei ■»= uCDitnuisop«inbeurtweerouder

!«rt?u

Klant:....... maar zelfs de duurste kousen vertoonen dikwijls ladders na de eerste maal wasschen." Verkoopster: „Verkeerd wasschen kan de oorzaak zijn Mevrouw. De beste voorzorg is, om steeds Lux te gebruiken. Want Lux reinigt uiterst zacht — zonder de nadeelige gevolgen die gewone zeepen dikwijls geven." Vakkundigen kennen h e t gevaar, waaraan zijde door v e r k e e r d e waschmethode is blootgesteld. Speciaal kousen moeten (steeds z o o spoedig mogelijk) gewasschen worden in een oplossing vrij van alle schadelijke chemicaliën. Daarom raden de fabrikanten van stoffen L u x aan — en het wasschen in lauw water. Dit is de veiligste weg want L u x ,s zuiver, reinigt krachtig en maakt wrijven overbodig' L u x wordt speciaal voor dit doel gefabriceerd.

S Ï Ï k f e v o o ? e : e n H eUl „V h ene f ter h t i m t e periode", die zich L n ï e rLk t dô o r emoderne e *«"• lijn, m o o e \ u "voud rs Iijkheid C o T w e m T emn °° Pronke derne ku °ffert de s c h o o S d T> ° d e z u c™ ht tot sensatie op Éen^L^ v a nd e deugdelijkheid^ van 1 ~ nî e u w e ku ,s > dat ouderk lcT.n^ "st h

rrust eioox ;

.?enie e r ^ " ^ ^ ? "

een

Van

^

? zijn, dat er d é T a a t ï f i 2 a l m e t ons

.

f VEILIG VOOR ALLE FIJNE WEEFSELS EN KLEUREN

N.V. KLEEDF .RMAKER1J

[

& OSTWALD

"Old Bona Streel'

raden Lux aan in hunne welbekende salons in Den Haag en Rotterdam.

DAMES EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT

HEINEMANN ^

1

1

LXJW-01H

■> N.V. DB LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ, VLAAKU1NCEN

!

10 .

—ietrri-^-—~-~L.,:.

,^.„...i .,:■■,.'

LEIDSCHESTRAAT 49 TELEFOON

a. Modern eetkamerintérieur. Wanden en plafond zijn goudgeel geschilderd. De tafel is van gevlekt marmer. Men lette ook op de bijzonder practische en eenvoudige ver lichting, b. Dezelfde eetkamer van een anderen kant gezien. Door de verborgen aange brachte verlichting en de transparante gordijnen wordt een effect verkregen alsof de zon steeds in de kamer schijnt, c. De zitkamer heeft in de wanden aangebrachte boeken kasten. Ook de tafel biedt ruimte om boeken te bergen. Wanden en plafond zijn grijsbruin geschilderd, d. De badkamer: fraai en practischt e. De slaapkamer, waarvan de hoeken in kasten zijn veranderd, waardoor ruimte en comfort werden verkregen.

31632

11

czaar, die de weerstrevende. Katharina atharina, een mooie marketentster in het belegerde Marienburg, wil kussen. B eide mannen, die trouw ■ heeft op zich genomen de stad met elkander verbonden zijn, staan op dat oogenblik vijandig tegenover elkaar. te redden. Ze hoopt, dat met den dood Plotseling beieren de klokken; Alexej, van Menschikoff, den veldmaarschalk de zoon van czaar Peter, zet de bevol van het Russische leger, de kracht van king tot opstand aan. Onder den indruk den vijand gebroken kan worden. List hiervan komen Peter I en Menschikoff baant haar den weg naar de tent van tot bezinning. Ondanks de overwinning den veldheer, op wien zij een aanslag op de oproerlingen is Menschikoff ver wil plegen. Maar op één tegenstander vuld van haat, verachting en — smar heeft Katharina niet gerekend: de telijke liefde voor Katharina. De groote liefde — haar plotseling geweldig op liefde geeft haar kracht om den czaar vlammende liefde voor Menschikoff. De weerstand te bieden. Maar Menschikoff vrouw in haar is sterker dan haar aan ervaart niets van haar strijd, hij ziet hankelijkheid aan het vaderland. alleen haar coquetterie en gelooft aan Marienburg capituleert en — Katharina eveneens. De veldmaarschalk meldt • een harteloos spel. Daarom zal ook zij persoonlijk zijn overwinning aan czaar niet van zijn liefde weten — de trotsche Peter den Groote te Petersburg. De Katharina lijdt onder de koude verachting c/.aar is buiten zichzelf van vreugde . . . van den geliefden man. E n op zekeren dag onderneemt ze uit gekrenktan trots Voor het paleis veroorloven soldaten den stap, dien zij anders nooit gedaan zich allerlei vrijheden jegens gevangen zou hebben: Katharina reikt Peter I genomen vrouwen. Verontwaardiging en de hand — Menschikoff draagt zijn woede overmeesteren Katharina en zij leed in stilte en blijft een trouwe zwijgt zelfs niet, wanneer de czaar uit dienaar van den czaar. De czaar komt het paleis komt. Hij ziet haar — ver leidelijk mooi, zooals ze daar toornig staat. De marketentster is de vriendin van Menschikoff geworden, maar spoedig valt een schaduw op hun geluk: dr jaloezie. Hoe langer hoe openhartiger doet de czaar van zijn liefde voor Katharina blijken. Op een nacht — tijdens een feest — verrast Menschikoff den door wijn en liefde benevelden

K

bij het redden van drenkelingen om het leven. Katharina is nu vrij. Menschi koff spreekt tot de weduwe van Peter I evenmin van zijn liefde als voorheen. Zijn grootste wensch is, Katharina tot heerscheres over 'Rusland te doen uit roepen en de tegenpartij, die het zoontje van den in den kerker bezweken Alexej, tot troonopvolger bestemd heeft, te dwarsboomen. Katharina aarzelt — ze denkt aan haar liefde. Maar ten slotte stemt zij toe. Stormachtig wordt om de czarina geroepen, maar eerst moet zij de liefdesbekentenis uit Menschikoff's oogen lezen, waarna zij naar het balcon gaat om de toejuichingen van haar volk in ontvangst te n e m e n . . . .

In d e d a g e n v a n het g e l u ü

Het hachelijk oogenbliK

12

\

Ê

— * * "

-

■

.

■ -

■ ■

■

\

DAQT PEIZEL Bart Peizel I Hoe hij schilder is ge worden ? Wel, heel eenvoudig': uit waarach tigen, natuurlijken drang naar het schoone, den drang, iets te scheppen van waarde .. . En geboren uit een artistieke familie ? Geen sprake van! Hij kwam uit een welgesteld ambtenaarsgezin, waar men geen kunstenaars in de familie had, ja, zelfs nimmer ontmoette! Maar . . . aanleg, talent? Onmiskenbaar! Als jongen reeds van zestien jaar, op de H. B. S., waren zijn prettigste gedachten steeds voor het teekenen! Maar voor teekenen was... teekenpapier noodig en teekenpapier had B art Peizel niet. M a a r . . . liefde maakt vindingrijk en zoo ook de liefde voor het teekenen. Hij sloot vriend schap m e t . . . de eigenares van een hoedenwinkel en verkreeg op die manier de rollen wit papier, welke gewikkeld zaten om de zijden linten, die zij voor garnecring der hoeden in haar winkel verkocht! Dat was teekenpapier I . . . Aan „schilderen" werd zelfs nog niet gedacht. Wel door hem, o ja, wel door hem, maar niet door zijn ouders, die met angst in het hart, het enthousiasme van hun zoon voor de teeken en schil derkunst van dag tot dag zagen toe nemen en toen B art dan ook eens op zijn verjaardag een prachtige verfdoos cadeau kreeg, werd deze onmiddellijk doorgezonden aan een neefje, als zijnde ondeugdelijk speelgoed in Z'jn handen. Maar dit doofde niet het jeugdig vuur, dat smeulde en gloeide in het binnenste van dezen jongen. En ook later, als employé bij de Twentsche B ank te Almelo, werd ieder vrij moment benut, om zijn schilderslusten bot te vieren. Helaas waren deze momenten slechts zeer zeldzaam! Totdat de dag kwam, waarop hij de medewerking van zijn ouders inriep

DOOR

GUUS DETL EMJR Bart Peizel I Wie zou niet in bewon dering geraken voor de meesterlijke Regentenstukken waarover in den laat sten tijd zooveel werd geschreven en ge sproken. En het prachtige, niet minder bekende schilderij, voorstellende Raden S. Hardjodiringo als dalang (de man die de leider is van het Javaansche tooneel). Hoe prachtig is hier weer gegeven het écht Javaansche type en hoe rijk en toch rustig zijn de kleuren van dit heerlijke kunstwerk. Ik trof er nog meer op dien zonnigen ochtend in zijn woning aan de Prinsengracht, waar hij, met zijn even kunstzinnige echtgenoote, mij rondleidde door kamers, gangen en atelier. Deze echtgenoote is, zooals weinigen wellicht slechts weten, de zuster van de bekende schilderes Lizzy Vnsingh en een nicht van de beeld houwster Georgine Schwartze, welke ZELFPORTRET VAN BART PEIZEL beiden in de aangrenzende woningen hun ateliers hebben gevestigd. Ook werkte o m . . . „écht" schilder te worden (d.w.z. hier indertijd Thérèse van Duyll dan zooals hij beloofde: teekenleeraar), Schwartze, de zuster van G e o r g i n e . . . . hij zijn collega's de hand tot afscheid Ik trof er nog meer — doch ik mocht drukken en de zware deur van zou te veel vergen van de redactie van het bankgebouw voor de laatste maal „Het Weekblad", indien ik mij daarover achter zich hoorde dichtvallen! tot in de finesses zou willen uiten. Bart Peizel ging naar de teeken Ik trof er o.a. het portret van een school „Minerva" te Groningen en van neger, prachtig van weergave, evenals daar, een half jaar later naar de Am dat van den Chinees; ik vond er het sterdamsche Normaalschool en spoediger zelfportret. en in een hoek van het dan hij zelf had verwacht, was hij in atelier de fijn getroffen, sprekende ge het bezit van zijn acte middelbaar teeke lijkenis van den onlangs overleden dans nen. Spoedig was nu een betrekking ge leeraar James M e y e r . . . vonden als leeraar te Watergraafsmeer, doch inmiddels volgden al gauw de op Bart Peizel! De schilder met zijn drachten voor portretten, welke hij in zijn vrije uren, met angstige nauwgezet gróóte liefde voor het werk, zijn roeping, heid ten uitvoer bracht. Deze opdrach met z'n bruisenden levenslust en werk ten evenwel, welke steeds talrijker wer kracht, maar ook de mènsch, met een den, namen zijn tijd op den duur zoo groot hart, liefde voor zijn medemen zeer in beslag, dat hij besloot, zijn be schen, een gróót dierenvriend e n . . . . trekking eraan te geven èn . . . zijn naam een hartstochtelijk beoefenaar van de als portretschilder was voorgoed ge zcilsport. vestigd! Amsterdam, Mei '30.

T

e Amsterdam heeft d» — de NederIand S che P fi e C ere 7 Plaa£S ^ ^ vervaardigd n a a r h e i , ' " , m 'Zeemansvrouwen', Herman B ouber. Het heeft heef f" toneelstuk van r JanU, P R e n ° r a e n e n w « moeten "■*" ^ ° W n t dankbaar zijn, dat hij hef dT0 0r « re g'sseur Kleinman defi,miot e e n gLd ei„ d e r"KngSVerm°ge" O " eind nu maar, daé m„„ y e te brengen! We k~ eigen bodem! nfet ' S T T ^ T ^ »h P ^ u c f e S c h zooals iedere film, , . 0™fc ^ *>aÉ ontleden, w a n " fouten. Men bedenke echter *" W 8,eheeI ^ e r heden een regisseur te ■ h t e r > , m e * welke moeilijk

/os. Scheézer, geen i j (behalve Harrv B odi e„ 'and te v e r v a a r d ^ ! iThTk f ^ 7 " fiIm *" 4 ste ateliers, z i j n s é a £ £ < b'"f "land z i j n R O e d „ , « £ J CV,ee( H«er in Nederland i, -t en . . . . i s „efj , E r d gevonden o"p £ n 7 « 2 . ™ g * ^ °" ^

>'ën wemeranaaSrPr'de » « ^

^

^

«Pronkelijk plan, deze rolprent s T " ' j A U e e " ««»

^

«

^ ^

Z

h»I laten varen. Îprent sprekend te maken, moest " .zeemansvrouwen" »«„ i publiek beschoren moge , £ ° W& ontvangst van het g ' T " *>«■ Misschien krHgen T T \ *" d e Z « n e " n He ï ï d S C h e sPe«'filindusfrTe A °8 CenS e e " Henk Kleinman naast 2I, J n ïRo l l D ' * " ' f ° ÉO v a n zeker P U b l i c e e r e n | " "* Royce" zu ]l e „ w e

f HUWELIJK

De regentessen van het Weeshuis der Hervormden te Schiedam

Raden S. Hardjodiringo als dalang

15

■■

Hij : „Waarom heb je zulke groote overhemden voor mij gekocht ? Ze zijn wel vier maten te groot I" Zij : „Ze kosten net zoo duur als jouw maat en ik wilde dien vreemden bediende niet laten merken, dat ik met zoo'n kriel als jij getrouwd was !"

MIJN NEEF JANSSEN zat de courant te lezen en mijn nicht was bezig een kruiswoordpuzzle op te lossen. Opeens vroeg ze hem : „Zeg, weet je ook een ander woord voor luim ? „Gril," antwoordde mijn neef. ,,Neen," zei mijn nicht. „Dat is niet goed. Het moet een woord van vijf letters zijn." „O," zei mijn neef, „dan moet het natuurlijk „vrouw" zijn." „Mammie," zei de kleine Doortje, toen ze bij den drogist op de weegschaal was gestapt, „mammie, ik weeg net zoo veel als gisteren." „Natuurlijk, lieveling," antwoordde moeder. „Waarom zou je niet hetzelfde wegen ?" „Nou, ik heb vandaag toch een zware kou gevat ?" Men zegt, dat een Italiaansche telepaat in staat is de onuitgesproken gedachten van iemand te lezen en ze zwijgend aan een ander mede te deelen.— Indien voor dergelijke grappenmakerij niet spoedig een stokje wordt gestoken, zal het zaken en huwelijksleven op den duur onmoge lijk worden. „Uw zoon schijnt zeer knap te zijn. Ik geloof, dat hij een schitterende toekomst heeft !" „Dat geloof ik ook. Twee jaar geleden droeg hij nog mijn afgedragen kleeren en Il II 'TTZIJL™

'k

^°

7'inc

'"

ONZE WEKEL IJKSCHE PRIJSVRAAG Negen en zestigste vraag. Natuurlijk hebt u allen wel eens de uitdrukking gehoord, dat iets ergens de alpha en omega van is. Wie onzer lezeres sen en lezers kan ons echter zeggen, welke de beteekenis is van dit gezegde en wat de alpha en omega eigenlijk zijn ? Wij verzoeken het antwoord op deze vraag (op een briefkaart) te willen zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Negen en Zestigste Vraag, Leiden. Men heeft den tijd tot n Juni ; Indische lezers tot 8 October. Onder hen, die ons een goed antwoord zenden, zullen wij wederom een geldprijs van / 2,50 benevens vijf troostprijzen verloten.

„DE VIER JANTJES" (Hit the Deck)

DE SUCCESVOLLE RADIO GEL UIDSFIL M KOMT FILMA AMSTERDAM

„Denk maar aan iets prettigs," zei de tandarts. „Dan voelt u de pijn niet zoo er S ! " , . . . De patiënt bewoog zich met . . . . „Mooi," zei de tandarts. „Waar hebt u aan gedacht ?" „Aan u ! Ik stelde me voor, dat u in mijn plaats zat !" „Ik ben moe. Ik heb den laatsten tijd maar twee uur per dag geslapen !" „Maar kerel, hoe kun je dat volhouden? " „O, dat gaat nogal. De rest heb ik des nachts geslapen." Een heer, die lichtelijk onder den invloed was, trachtte door de tourni quet deur van een restaurant te komen. Maar iederen keer, dat hij het probeerde, maakte hij een complete ronde en vond zichzelf dus weer op straat. Na verschei dene pogingen gaf hij het op en bleef nadenkend voor de deur staan. Eenige oogenblikken later kwam er een jongmensch, dat snel naar binnen wipte. De deur draaide en . . . . er kwam een jongedame uit. De man voor het restaurant keek of hij water zag branden. „Daar begrijp ik nou niks van!" mompelde hij. „Hoe heeft die knul zich zoo gauw kunnen verkleeden !" Zij (als ze van een partijtje naar huis gaan) : „Weet je wel, wat je gedaan hebt ?" Hij : „Neen. Maar het zal wel verkeerd zijn geweest. Wat was het ?" Mevrouw (een nieuwe dienstbode hu rend) : „En bij wie ben je het laatst in betrekking geweest ?" Het meisje: „Herinnert u zich me vrouw Wegers, die onder zulke geheim zinnige omstandigheden is overleden ?"

„Ja." „Nu, ik was bij haar !" Zij (de vangst van haar man na ziend) : „Is het waar, dat visch soms in een school zwemt ?" Hij: „Ja zeker, lieve. Hoe zoo?" Zij: „O, dan moet je vandaag stellig een bewaarschool hebben verschalkt !" — 16

F

De neus van de erftante was erg groot en rood, en moeder zag, dat haar zoontje er onafgebroken naar zat te kijken. Vree zend, dat het kind een of andere opmer king zou maken, gaf ze hem een duide lijken, afkeurenden wenk. „Het is goed, moeder," kwam het geruststellende antwoord. „Ik zal niets zeggen, alleen maar kijken." „Ik heb hier en daar wat Fransche woorden in het gedicht gebruikt, om het een beetje een beschaafd tintje te geven," zei de jonge dichter tegen den uitgever. „Ja, dat zie ik," antwoordde deze. „Maar u hadt verstandiger gedaan hier en daar wat goede Nederlandsche woor den te gebruiken !"

.

Willy : ,,Ik heb dien blinden bedelaar een gulden gegeven ! Ik kwam zoo onder den indruk, toen hij, terwijl ik hem pas seerde, zei: „Heb medelijden met een blinden man, schoone dame" !" Dora: „Zei hij dat, lieve ? Maar dan was hij wel werkelijk blind, hoor !"

ilma" heeft met de rolprent „Rio Rita" zeer veel succes geoogst, t h a n s brengt zij de film „De Vier Jantjes" in ons land, vervaardigd naar de bekende Amerikaansche filmope xette „Hit the Deck". Er wordt in deze rolprent weer naar hartelust gedanst en gezongen; een keur van glim lachende knapen en mooie meisjes vervullen de talrijke rollen. U hebt de gelegenheid, een menigte bekende Schlagers op zijn best te hooren, b.v. „Hallelujah", door Paduia met groot negerkoor. De hoofdpersonen zijn Jack Oakie en Polly Walker, tot nu toe in ons land niet bekend, maar in de Nieuwe Wereld even groote artisten als Heintje Davids en B uziau in ons land. Er loopt door deze revueachtige film een draad, die tot een gelukkig slot voert. D e voorstanders van een „happy end" kunnen dus gerust zijn: ze zullen zich bij deze aardige film best amuseeren

„Bijten ze nog al ?" vroeg iemand aan den man, die zat te visschen. „Ik weet het niet," antwoordde deze. „Maar nIs ze het doen, bijten ze elkaar !"

DE OPLOSSING Vijf en zestigste vraag. Onder een nocturne verstaat men een lied of instrumentale compositie van een zacht en droefgeestig karakter, waarin de stemming, die de nacht op het mensche lijk gemoed kan maken, min of meer tot uitdrukking komt. Na loting werden de prijzen als volgt toegekend: de geldprijs aan den heer P. G. B ax, te Geldrop ; de troostprijzen aan : mejuffrouw J. Dolk, Zwijndrecht ; den heer Vrugt, Haarlem; mevrouw P. Kerckhoffs—de Leijer, 'sHertogen bosch ; mevrouw Coninck—Liefsting, 'sGravenhage en den heer J. Korpel, Rotterdam.

r

Indien U meent HET B ESTE gezien te hebben, dat er op filmgebied bestaat, clan heeft de N.V. M E T R O G O L D W Y N M A Y E R FILM Mij. altijd N O O B E T E R E EI EMS

InBMHHB A A N B O O R D B IJ DE V I E R J A N T J E S

\ ,17

HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

oiNiM©x^D'o^®Tnii£iiLiiM

DE ROMANTIEK DER HISTORIE

H E T MELKDIÊET V O O R D E HUID

R E G E E R I N G S D A D E N V A N CATHARINA D E G R O O T E De moord op Prins Iwan. Catharina haar dankbaarheid

— Hoe toonde.

§|^S||j§§fl§e hebben in ons vorige numIffi BÈnlllÉi m e r ë e ^ ezen > n o e Catharina IPIi Mi nPf! door n a a r handlangers heur M f f M gemaal Peter I I I op lage l y É y f i y i y f wijze heeft doen ver moorPw****™**™ den. Nadat zij de beulen van haar echtgenoot op schitterende en vorstelijke wijze heeft beloond, blijven haar nog slechts twee dingen te doen, om het verleden geheel te kunnen vergeten en ten volle te kunnen gebruik maken van de onbeperkte macht, die nu haar deel is. Het eerste is het stoffelijk overschot van den keizer met veel praal ter aarde te doen bestellen — om het volk te verblinden — en het tweede, zich te ontdoen van de Holsteinsche regimenten, die, zooals men zich herinnert, Peter tot op het laatste oogenblik trouw gebleven waren. Terecht begrijpt Catharina, dat deze mannen een gevaar voor haar kunnen beteekenen. Wanneer alle maatregelen voor de begrafenis van den keizer zijn genomen, beveelt ze daarom, dat de Holsteiners aan de plechtigheid zullen deelnemen. Ze laat hen echter eerst ontwapenen en zoodra de ceremonie ten einde is, wordt hun bevolen naar Kroonstadt te vertrekken, waar twee schepen gereed liggen om hen naar Holstein, hun vaderland, te brengen. De beide booten, die bestemd zijn om deze dappere mannen te vervoeren, leveren werkelijk een ellendig schouwspel op : het zijn een paar oude hulkjes, slecht uitgerust, onvoldoende bemand en stellig gedoemd op een eenigszins ruwe zee ten onder te gaan. Natuurlijk had dit alles toeval kunnen zijn of een gevolg van slechte administratie ; maar dit is niet het geval : alles is zoo vooraf beschikt en voorzien. Om zooveel flinke, stoere kerels te laten worgen, was natuurlijk onmogelijk ; om hen en masse te laten doodschieten zou evenmin doenbaar zijn geweest zonder de verontwaardiging en den haat van heel het volk op te wekken. Toch moeten zij tot eiken prijs uit den weg geruimd en het middel heeft men gevonden : men zal hen eenvoudig verdrinken ! Om onder zeil te gaan, koos men het minst gunstige oogenblik : de zee stond hoog en er dreigde een storm. Reeds om de haven te verlaten kost ongehoorde inspanning. Eindelijk is men in zee, maar de schepen zijn nog in het gezicht der stad als een golf ze op de rotsen werpt : de matrozen springen in de sloepen en weten de'kust te bereiken, maar voor de soldaten is geen plaats! Intusschen hebben eenige honderden soldaten kans gezien, vasten voet te krijgen op de rotsen waarop de schepen te pletter zijn geslagen ; enkelen, uitstekende zwemmers, weten de haven te bereiken en vragen, neen smèèken, om hulp voor hun kameraden, waarvan er bij iederen golfslag tientallen verdrinken. Maar de admiraal, die het bevel over de haven voert, heeft van Catharina zijn bevelen : dè mannen moeten verdrinken, doch de schijn dient gered. „Het spijt me verschrikkelijk," zegt hij daarom, „maar ik mag zooiets niet doen zonder toestemming van de

keizerin. Ik zal dus direct naar St.-Petersburgschrijven . . .. "En terwijl hij schrijft, verzwelgt de woedende zee haar slachtoffers t o t den laatste . . . . Zóó, met een dergelijke afschuwelijke daad, begon de keizerin haar regeering ; een keizerin, die in de geschiedenis bekend zou staan als Catharina de Groote! Het is een eigenaardig en opmerkelijk verschijnsel in de historie, dat indien het een vorst of vorstin aan geweten ontbreekt, gewoonlijk bij het volk de stem der rechtvaardigheid des te sterker gaat spreken, met als gevolg een reactie tegen de daden van willekeur, die door den potentaat worden gesteld. Ook Catharina zou ondervinden dat een dergelijke gang van zaken even onafwendbaar is als het voortschrijden van den t i j d . . . . Herhaalde malen breken er opstanden uit tegen haar gezag, dat zij op zoo'n willekeurige wijze gebruikt en niet dan door de samenzweerders met de grootste strengheid t e straffen, slaagt zij erin, de teugels van het bewind in handen te houden ! Intusschen volgt het eene complot op het andere : er bestaat als het ware een permanente samenzwering. De keizerin weet het, maar ze is niet in staat de draden ervan in handen te krijgen en daarom handelt zij telkens slechts op goed geluk. Ten slotte blijkt haar, dat zelfs de vooraanstaande hovelingen tegen haar samenspannen en ze wordt hierdoor zoo beangst, dat zij besluit een tweeden moord te bedrijven ten einde haar wankelenden troon te redden : Ze besluit prins Iwan VI, een kind nog, dat door keizerin Elisabeth was onttroond, en dat als paleis slechts een gevangenis had, ter dood t e doen brengen, De naam van den knaap werd natuurlijk bij alle samenzweringen genoemd ; hij was een soort van vaandel, waaronder de ontevredenen zich verzamelden. Catharina * had het gerucht doen verspreiden, dat Iwan idioot en een slachtoffer van de slechtste ondeugden was, maar dit werd tegengesproken door de tegenpartij, die integendeel beweerde, dat de prins uiterst verstandig en deugdzaam was. Men zei zelfs, d a t hij door zelfstudie in zijn gevangenis zich zooveel kennis had eigen gemaakt, dat hij volkomen in staat was de hooge positie van keizer van Rusland te bekleeden, waartoe hij te eeniger tijd geroepen zou worden. Het ligt voor de hand, dat dergelijke beweringen en zinspelingen de ongerustheid van Catharina deden toenemen. Iwan zat opgesloten in de vesting te Schlüsselburg en zijn beide voornaamste bewakers hadden de opdracht van haar gekregen, hem zonder pardon te worgen, indien er een poging zou worden gedaan, hem te bevrijden. Catharina voelt zich echter nog niet gerust ; zoolang Iwan leeft, is het haar alsof haar troon in een moeras staat, waarin ze ieder oogenblik kan wegzakken. De toestand is haar onhoudbaar en daarom geeft ze een officier, Vassili Mirowitsch, bevel gedurende acht dagen het commando over de bezetting van het fort op zich t e nemen en met behulp van eenige soldaten zoogenaamd een poging t o t bevrijding van Iwan op touw te zetten.

opdat de moord gerechtvaardigd zou zijn, dien de bewakers van den prins moesten ten uitvoer brengen. Mirowitsch aarzelde eenigen tijd de hem gegeven opdracht ten uitvoer te brengen ; toen hij merkte, dat er echter geen ontkomen aan was en hij hoorde, dat de keizerin van opwinding bijna niet sliep of a t , omdat ze niets van hem hoorde, begaf hij zich op een avond met eenige soldaten naar de gevangenis en eischte, dat de knaap hem zou worden uitgeleverd. „Wij willen Tsaar Iwan !" riep hij. „Open de poorten of ge zijt ten doode gedoemd !" Men antwoordde echter niet, maar in de gevangenis klonken kreten : ze waren afkomstig van het slachtoffer, dat door zijn bewakers met dolksteken werd afgemaakt. Daar de poort niet werd geopend, liet Mirowitsch een kanon aanrukken en richtte dit eigenhandig op de poort. Toen werden de deuren geopend en men toonde den aanvallers het van wonden overdekte lijk van Iwan. Inplaats van de moordenaars echter gevangen te nemen, liet Mirowitsch hen kalm naar Denemarken ontsnappen . . . . . . .Catharina vertoeft nog steeds in Riga en wacht in spanning op tijding omtrent den moord, dien zij heeft bevolen. Van ongeduld is ze zichzelf nauwelijks meester en telkens informeert zij of de koerier nog niet gekomen is. Eindelijk verschijnt deze en ofschoon de keizerin de afschuwelijke comedie zelf geënsceneerd heeft, veinst zij de hevigste verontwaardiging tegen de moordenaars van den prins en beveelt, dat Vassili Mirowitsch gearresteerd zal worden . . . . Zoo goed als de beide bewakers naar Denemarken waren gevlucht, had ook Mirowitsch dit kunnen doen, maar hij meende, dat dit nergens toe noodig was, en de keizerin wel de noodige instructies zou geven, zoodra de tijd hiertoe gekomen was. Hij liet zich dan ook rustig arresteeren en verscheen glimlachend voor zijn rechters. Deze begrepen natuurlijk in den geest van Catharina te handelen, indien ze hem schuldig verklaarden en ter dood veroordeelden. Een van hen wilde de zaak echter nader onderzoeken, maar zoodra hij hierover repte, werd hem te verstaan gegeven, dat indien hij aan zijn voornemen gevolg gaf, het zijn beurt zou zijn, om terecht te staan zoodra het vonnis over Mirowitsch was geveld . . . . Het gevolg was, dat deze laatste met algemeene stemmen veroordeeld werd, onthoofd te worden. Spottend glimlachend hoorde hij zijn vonnis aan, vast overtuigd, op het allerlaatste oogenblik door de keizerin begenadigd te worden. Maar Catharina wilde een dergelijken handlanger, die zooveel wist, maar al te graag kwijt, en daarom gaf ze bevel, het vonnis zoo spoedig mogelijk te voltrekken. Slechts toen Mirowitsch het schavot besteeg, begon hij eenige onrust te toonen : hij verzocht den beul geen haast te maken, maar deze betrachtte juist grooten spoed : hij greep zijn slachtoffer aan, wierp hem op het blok esi sloeg hem bijna op hetzelfde oogenblik het hoofd af . . . .

dat Uw teint gezond, Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.

Qp lUme Imamtiereè diMd'belangrijk:

cMjö-ei fiaarl ant overal ziet men gaarne glanzend, zacht golvend haar. Het verhoogt Uwe persoonlijkheid en verschaft den eersten goeden indruk, welke U gemakkelijk andere menschen in aanraking doet komen. Wascht daarom ook op Uwe vacantiereis steeds Uw haar met Shampoon met den zwarten Kop met Haarglanspoeder, per pakje 20 cent. Voor het reisseizoen bijzonder aan te bevelen Droogshampoon met den zwarten Kop het haarwaschmiddel zonder water. Per doos 65 cent.

Shampoon met den zwarten Kop met

âargCartspoadar-

VOOR NBDBRLAND BN KOLONIËN C. P. VAN DIJL & ZOON, DORDRECHT - 18 -

1'J

DE ZWAKKELINQ VRIJ N A A R HET E N Q E L S C H DOOR

D'ALVAREZ

ONS TWEEDE COMPLETE EX Madlon was een aardige jongen — een van die „aardige" jongens, die veel gemakkelijker vrienden dan geld maken. Voor het meerendeel waren ook zijn vrienden charmante lui: Rex voelde niets1 voor ernstige lieden, die onmogelijke dassendroegen en bijvoorbeeld werkten voor hun bestaan. Wanneer Rex even voor éénen Denny Horll's kantoor binnenkwam, wist Denny, dat de jonge mr. Madlon natuurlijk weer erg gehaast was en een paar pond van hem wilde hebben om te gaan lunchen, of dat hij hem „ambtshalve" wenschte te raadplegen met betrekking tot een „vermaledijden" kleermaker, die weigerde langer dan twee jaar te wachten op de betaling van zijn rekening. Wanneer het een kwestie was van een paar pond, betaalde Denny Horll ze steeds met een opgewekt gezicht en een paar keer had hij reeds een compromis getroffen met een kleermaker, die „tot zijn spijt genoodzaakt was tot andere, minder aangename maatregelen over te gaan". Denny deed dit alles voor Rex, omdat hij den jongen graag mocht; om nauwkeuriger te zijn: omdat hij hield van de z u s t e r van het veelbelovend jongmensch! Nora Madlon was echter niet erg te spreken over de wijze, waarop haar broer, van wien ze overigens veel hield, zich door middel van Denny uit de misère wist te helpen. De zeshonderd pond per jaar, die haar moeder haar had nagelaten, gevoegd bij de achthonderd, die op Rex waren vastgezet, zouden hun beiden een aangenaam leven hebben kunnen bezorgen. Maar het leek wel, alsof de achthonderd pond van Rex niet eens bestonden. De halfjaarlijksche rente ervan was reeds maanden van te voren bestemd. Hij zinspeelde er vaak op, dat hij met een rijk meisje zou trouwen en ten slotte beloofde hij in het huwelijksbootje te zullen stappen met een „niet te beschrijven jongedame", die hij in een nachtlokaal had ontmoet. Van dezen ondergang werd hij echter door Denny gered

R

„Ik weet werkelijk geen oplossing," zei Nora, terwijl haar mooie gezichtje bleeker zag dan gewoonlijk. „Rex is zoo'n echte lieve dwaas, maar als hem iets overkomen zou, geloof ik niet het GEZOND - LICHT - SOEPEL zijn de Rhythmische Gymnastiekschoenen

MERK „BAHNFREI" Vraagt Uwen Leverancier

Imp. v. d. Kar& Sarphati, Amsterdam

VERHAAL

. . . Het was tien uur later. Denny Horll luisterde Iniespannen. stond op en liep voorzlchtli naar zijn bureau, opende een la en nam er een ieladen revolver uit. Nauwelijks had hjj dit iedaan of er blonk een stem: „Lei neer... En iauwl" Hl) wendde zich schielijk om. de revolver In zl]n hand. De lanie iordUnen welke voor de ramen hlnien. die uitzicht ieven op Baker Streel, waren vaneen ieschelden. Denny zai een man, die zijn overlas tot aan de kin loegeknoopt en zijn iezlcht verborien had achter een stuk zwarte zijde . . . UUIilllllllllllllilllHlllllllllllllllllllllllllllllllillllllllillll

IIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIII

te zullen overleven. Denny, kun j ij hem Haar stem klonk bijna smeekend. geen raad geven? Naar jou zal hij wel „Wees niet dwaas!" luisteren!" Met zijn linker oog maakte hij een Nora zag er lief en aantrekkelijk uit komisch knipperende beweging in Denen haar roode lippen trilden altijd, wan- ny's richting. Een paar seconden later neer ze zenuwachtig was. En ze was was hij verdwenen. zenuwachtig dien avond! Denny liep naar het raam, trok de „Je moét iets doen, lieve," zei ze op- gordijnen weg en keek naar buiten, in nieuw. „Rex verkeert in een hopeloozen de straat. De kleine two-seater van toestand. Hij heeft accepten geteekend Rex snorde reeds met een vervaarlijke voor een eereschuld en die snelheid weg. Snelle en dure wagens verschrikkelijke man, die ze heeft, waren óók een passie van Rex! „Je kunt toch wel i e t s doen, Dendreigt naar oom Lewis te gaan." Oom Lewis was heel oud en heel ny?" begon Nora weer. Ze had heur gezond: hii hield er zeer ouderwetsche zenuwen niet meer in haar macht en begrippen op na en wilde slechts gas- haar stem klonk ongeduldig. „Ik dacht licht in zijn huis hebben. Hij was stellig altijd, dat advocaten zooveel geld kon' overtuigd, dat menschen, die dansten en den krijgen als ze wilden." speelden, verdoemd waren „Déze advocaat kan het niet," ant„Vandaag of morgen zal Rex natuur- woordde Denny glimlachend. „Is het lijk vreeselijk rijk zijn, maar ik ben zoo veel?" Nora aarzelde. bang, dat oom Lewis er achter komt, „Vier- a vijfduizend pond," zei ze hoe Rex leeft je weet wat ik bedoel: dat meisje uit het nachtlokaal en toen, zoo onverschillig mogelijk. Denny Horll gromde iets onverstaanzijn speelzucht Als oom Lewis dat baars, eer hij zei: hoort, krijgt hij misschien niets " „Liefste, ik kan zoo'n bedrag zonder Denny staarde somber in het vuur een goede borgstelling onmogelijk krijvan den haard. Om eerlijk te zijn: de losbandigheid gen." „En het testament van oom Lewis?" van Rex was van dien aard, dat er niet meer om geglimlacht kon vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd. worden. Ofschoon Nora er niets van „Je oom kan zijn testament ieder wist, kreeg Denny reeds meer dan vijfhonderd pond van hem, en Denny was oogenblik van den dag nog veranderen, indien hij dat wil. Dat geeft dus niet rijk. „Ik weet werkelijk niet, wat ik er aan geen zekerheid! — Vier- a vijfduizend doen kan," begon hij. „Rex is zoo ver- pond?" vroeg hij toen, tusschen zijn tanden fluitend. „Lieve, dat is een onkwistend " mogelijkheid!" Hij zag, hoe het meisje bij deze woorHij zag hoe haar lippen nog heviger den als het ware verstijfde. Hoewel zij in ieder opzicht de gezondste denkbeel- trilden. „Zoo," zei ze kort. „Maar ik dacht den koesterde, kon zij toch niet hebben, dat er ook maar iets ten nadeele van toch, dat je kon helpen. Je moet niet denken, dat Rex er niet over tobt, omhaar broer werd gezegd. „Nou, hij is toch in geen geval dat hij zoo opgewekt doet!" Denny preste haar bijna hem eenige s p a a r z a a m aangelegd?" zei Denny, trachtend de minst offensieve uit- bijzonderheden over Rex' schuld te vertellen. Veel kon ze echter niet medelegging aan zijn woorden te geven. „Rex i s geen verkwister!" zei Nora deelen, en Denny begreep, dat ze er koel. „Hij is alleen maar onnadenkend zelf niet veel van wist. Uit hetgeen ze en vertrouwt te veel op oom Lewis en vertelde, maakte hij echter wel op, dat diens geld. Het is niet aardig van je, Rex gewoon was bij een „vriend" thuis om zoo over Rex te praten, Denny!" baccaraat te spelen! Meer bijzonderheden kon of wilde ze Hier werd hun conversatie onderbroken door de binnenkomst van Rex zelf. niet geven. Hun afscheid was eenigszins Hij zag er keurig uit: zijn haar gepom- stroef en Denny ging terneergeslagen madeerd en zijn lenig lichaam in een naar zijn kamers in Regent Park. Het leven was niet bijster vriendelijk perfect zittend nieuwmodisch costuum. Een lange, slanke jongeman met een voor Denny Horll geweest; hij was zijn vader opgevolgd, alleen om de vele innemenden glimlach. moeilijkheden uit den weg te ruimen, Nora keek naar de klok. „Ga je weer uit, Rex? Ik dacht, dat die deze licht/innitrc mnn bij zijn overje hadt gezegd, vroeg naar bed te gaan vanavond?" Rex lachte. „Ik heb een goedkoop avondje in het vooruitzicht; ik ga naar een fuifje van Lord Levon. Ik kan er niet van buiten, want ik heb beloofd te komen." „Ga je nergens anders heen?"

zijn gebleven, was verdwenen. Des avonds had hij opnieuw een onKorte Poten 25 derhoud met Nora en ditmaal was zij Tel. 17666 nog iets onredelijker dan den vorigen keer. Toch was hij niet voorbereid op AMSTERDAM hetgeen er volgen zou: den volgenden Wurmoesstr. 187 middag kreeg hij een kort briefje van AUTOREIZEN Tel. 46111 haar met eenige kostbaarheden, o.a. een ring! Op dat oogenblik was het Denny «;KI::li/\MMI:li«7*vlJ plotseling, alsof de wereld een doodsche Z W I T S E R L A N D — R IJ N woestenij geworden was. Terwijl hij N O R M A N D 1Ë somber nadenkend met zijn hoofd in zijn handen aan zijn bureau zat, ging Vraagt geregelde en gratis de telefoon. Mechanisch nam hij den toezending der programma's hoorn op. „Met mr. Denny Horll?" hoorde hij voor reizen en tochtjes vragen. En op zijn bevestigend antging de stem aan den anderen lijden had nagelaten. Ben Horll had iets woord kant van den draad voort: „U spreekt van het karakter gehad van Rex en met Scotland Yard. Met inspecteur BosDenny was hierdoor tot de ervaring combe We hebben gehoord, dat u gekomen, dat zijn praktijk meer ver- veel geld in uw heeft antwoordelijkheid dan profijt opbracht. Ach, het geeft niet,brandkast hoe wij dit weten. Meer dan drie lange, vreeselijke jaren Ik acht mij echter verplicht u te had hij gezwoegd om de „scheeve zaakjes" recht te zetten, met welker „afwikkeling" zijn vader hem had belast. Hij had talrijke vermoedens, die in veel gevallen zekerheid waren, en die den naam Horll aankleefden, uit den weg moeten ruimen. Maar eindelijk was deze worsteling met het leven om zijn goeden naam volbracht en had ,hij de onzalige erfenis weten te liquideeren-, en thans was hij bezig zich een nieuw en zeker bestaan te scheppen— N .V ,

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHHIIIIIIIIIIII

Itiova

1

K

.1

DEN HAAO

te

Den volgenden morgen, juist toen hij druk bezig was een ingewikkelde zaak, die hem was toevertrouwd, te bestudeeren, kwam Rex zijn kantoor binnen. „Je hebt een meeningsverschilletje gehad met Nora, niet?" begon Rex. „Natuurlijk over mij!" lachte hij. „Je bent een echte ezel! Maar in ernst, Denny, welke kans is er om geld te krijgen?" Denny schudde zijn hoofd. „Bitter weinig, kerel!" Rex keek een oogenblik sip, maar was toen onmiddellijk zijn glimlachende zélf weer. „Het wordt verdraaid vervelend," zei hij. „Indien oom Lewis, die nog een uitstekende gezondheid geniet, nu maar wilde opstappen Maar ik denk niet, dat hij het doen zal!" „Staan de zaken werkelijk zóó slecht?" Rex liep naar het raam en keek naar buiten. „Een dooie buurt, waar je woont," zei hij. En toen, luchtig: „Ja, die vent, die mijn accepten heeft, is een schoft. Ik heb er Peterson alles van verteld, en die is gewoonweg woedend." „Wie is Peterson?" vroeg Denny. „O, dat is degeen bij wien we spelen; een vriend, dien ik eens op een fuifje heb ontmoet." Hij zweeg plotseling, om toen te vragen: „Ga je mee lunchen?" Denny schudde zijn hoofd. „Het spijt me, maar ik kan onmogelijk. Ik heb een belangrijke zaak af te wikkelen," zei hij en hij legde Rex uit, dat het de afwikkeling van een belangrijke financieele transactie was. Dien middag had hij met een anderen advocaat een conferentie. Toen hij weer op zijn kantoor terugkwam, vernam hij, dat Rex tijdens zijn afwezigheid geweest was en na een kwartier

20 —

(Vervolg op pa&na

23)

Een tweetal scènes uit Franz Molnar's „Spiel im Schloss", dat door [het Ensemble vom Stadttheater Munster in den Princesse-Schouwburg te 's-Gravenhage wordt opgevoer.d.

-

waarschuwen, omdat er een inbreker in de stad is, die er speciaal zijn werk van maakt op advocatenkantoren in te breken. Hij heet Darkey Cane. U dient dus zeer voorzichtig te zijn. In den afgeloopen nacht is er reeds bij een advocaat ingebroken " Denny luisterde glimlachend, betuigde zijn dank en na den hoorn op den haak gelegd te hebben, ging hij naar de brandkast om zijn maatregelen te nemen. - Het was tien uur later. Denny Horll luisterde ingespannen, stond op en liep voorzichtig naar zijn bureau, opende een la en nam er een geladen revolver uit. Nauwelijks had hij dit gedaan of er klonk een stem: „Leg neer En gauw!" Hij wendde zich schielijk om, de revolver in zijn hand. De lange gordijnen, welke voor de ramen hingen, die uitzicht gaven op Baker Street, waren vaneengescheiden. Denny zag een man,

21 -

.

x-.

.

"Y" - ï,^r-

(Veivolé

Casino «Theater Rollerdamsch Operette-Gezelschap

De dappere soldaat E e n b e n i j d e n s w a a r d i g teint. LOTTE BARSCHATT, JOH. BOSKAMP EN OCT. VAN AERSCHOT

N

a een afwezigheid van enkele maanden, is het Rotterdamsch Operette-Gezelschap weer te Rotterdam teruggekeerd, en heeft — getrouw aan zijn traditie — de première gegeven van een nieuwe operette „ D e D a p p e r e Soldaat", bewerkt n a a r Bernard S h a w ' s „Helden", door Rud. Bernauer en Leop. Jacobson, terwijl O s c a r Strauss het muzikale gedeelte voor zijn rekening heeft genomen. E e n operette dus, v a n goeden huize! Het gegeven van niemand minder dan Bern. S h a w . . . ofschoon wij tot onze spijt moeten constateeren, dat er in den dialoog niet al te veel v a n Shaw's geest te bespeuren valt; slechts te hooi en- te gras kan men S h a w eruit proeven, m a a r de hoofdschotel is alweer volgens het oude recept klaargemaakt. V o o r het meerendeel worden de lachspieren in beweging gebracht niet hoofdzakelijk door geestigheden in den dialoog,- doch meer door de talrijke grappen der beproefde operetteartisten van het Rotterdamsche Operette-Gezelschap. Operette-stopwoorden als: „Ik ben ook geen kind meer" en „ D a t doe ik nooit" raken w a t afgezaagd en kunnen onmogelijk het gemis a a n geestigen dialoog goedmaken. D e muziek van Oscar Strauss staat dan ook o p veel hooger peil, dan de cliché-dialoog. D e 3/4 maat is in deze operette domineerend; „natuurlijk"! zouden we eraan kunnen toevoegen; vloeiende walsmotieven, een enkele maa] afgewisseld door een Offenbachiaansche snelle 2/4 maat, streelen den ganschen a v o n d het oor. Enkele aardige „Schlager" zullen den weg der populariteit ongetwijfeld wel vinden, door gemakkelijk aanslaande melodieën; het kus-liedje wekt zelfs sterke herinneringen op aan „Ringelreihe" uit Walzertraum. E r komen zeer mooie gedeelten voor in deze operette; echter kan men niet zeggen, dat de „ W a l z e r t r a u m " overtroffen is; „ D e dappere S o l d a a t " bereikt maar zelden de hoogte v a n eerstgenoemde operette. Het gegeven is buitengewoon aardig gevonden; alweer: „natuurlijk"; w a n t het is immers van Shaw! Het stuk speelt tijdens den Bulgaarsch-Servischen oorlog, ten huize van den Bulgaarschen O v e r s t e Popoff (Joh. B o s k a m p ) . Aurelia, zijn v r o u w (Jopie van Z o n ) , zijn dochter Nadina (Lotte Barschatt) en een nicht, Marscha (Louisa Ghijs) betreuren den oorlog, omdat deze hen nu al zoo lang van de mannen en verloofden beroofd heeft. Majoor Alexius Spiridoff (Joh. Heesters) is namelijk verloofd met Nadina, zeer tot spijt van Marscha, die hem vurig tot echtgenoot begeerd had. Plotseling komt een vluchteling, Bumerli, officier van het vijandelijke leger (Oct. v a n Aerschot) via het balcon, N a d i n a ' s slaapkamer binnenvallen. Aanvankelijk wijst deze den vluchteling de deur, doch langzamerhand bezwijkende voor diens aantrekkelijkheid, verbergt zij hem, zoodat hij onvindbaar is voor de hem vervolgende soldaten, onder aanvoering van Kapitein Massakroff (Alex. H o e k ) . D e doodvermoeide vluchteling trekt zich nergens veel van aan en valt o p den divan in diepen slaap; zoowel moeder, als dochter en nicht, worden verliefd op den beminnelijken vluchteling. In de kamerjas van den O v e r s t e verlaat deze den volgenden dag het gastvrije huis. Als de oorlog ten einde is, en de O v e r s t e met zijn kapiteins als overwinnaars worden binnengehaald, hooren we, dat zij op de aangenaamste wijze met Bumerli hebben kennis gemaakt (hoe, w a a r en wanneer, wordt niet nader verklaard) en deze zijn beleefd avontuur verteld heeft, natuurlijk zonder namen te noemen. Deze aardige verwikkeling w o r d t gevolgd door tal van andere grappige verwikkelingen, die de tweede en derde acte vullen. N a veel wederwaardigheden „krijgt" N a d i n a ten slotte haar Bumerli en M a s c h a haar Alexius! M a a r niet, dan nadat eerst alles verkeerd dreigt te loopen. „Natuurlijk"! zeggen wij ten derde male; w a n t een moderne operette zonder dat, is eenvoudig ondenkbaar! Z o o a l s wij dit van het Rotterdamsch Operette-Gezelschap gewend zijn, is ook deze opvoering weer tot in de puntjes verzorgd. Jopie v a n Z o n speelt haar niet al te dankbare rol zonder spoor v a n charge, w a a r d o o r zij deze figuur alleszins aannemelijk maakt. Lotte Barschatt heeft zoowel vocaal als in h a a r spel, voortreffelijke momenten. Buitengewoon goed is ook Louisa Ghijs in h a a r grappige naieveteit, die zoo nu en dan in volleerde geraffineerdheid overgaat, vooral als zij haar doel tracht te bereiken: trouwen met Alexius! Joh. Boskamp heeft zich een prachtkop gemaakt als O v e r s t e Popoff; zijn typeering is steeds raak en zonder overdrijving. O o k v a n Aerschot w a s weer heerlijk o p dreef! Zijn nuchter cynisme deed voortdurend aan S h a w denken; deze rol is trouwens de eenige, die de voorname afkomst van deze operette motiveert. Alex. Hoek typeert heel goed den Kapitein Massakroff; hij hoede zich echter voor al te veel charge; voor eenige overdrijving leent deze rol zich wel, maar al te veel kan niet anders dan schaden! D e rol v a n den v e r w a a n d e n — vermeenden — „held" Alexius is geknipt voor Joh. Heesters, omdat in deze rol zijn niet al te gemakkelijk bewegen op het tooneel, volstrekt niet opviel; het heele type vroeg jufst een zekere gereserveerdheid. A R N . V A N R A A L T E Jr. -

■

22

-

De huid heeft twee en een half millloen porten, welk» In verbinding staan met kllertjes. die in da onderste lagen der huid gelegen zijn. Wanneer de poriën verstopt zijn. raken de kllertjes ontstoken, waardoor puistjes, vetwormpjes en uitgezette poriën ontstaan. Zeep en water zijn niet t>U machte door de opperhuid heen te dringen. Wat U dan noodig hebt Is zuurstof, het meest reinigende, heelende en antlseptische middel der natuur.Radox bevat meer zuurstof, dan eenlg ander middel en een Radox-behandellng voor vetwormpjes Is buitengewoon gemakkelijk en doeltreffend. Zij wordt volledig beschreven In den hieronder volgenden brief van een enthousiaste gebrulkster: „Na Radox slechts enkele malen gebruikt te hebben, zijn de vetwormpjes, die ik sinds jaren had. verdwenen. Ik had er verschrikkelijk veel last van gedurende 7 jaar. Op z'n zachtst gezegd was het zeer onaangenaam. Vetwormpjes zijn een zeer leelijke ontsiering. want het gezicht ziet er uit alsof het bezaaid is met kleine roetvlekjes. Een maand geleden kocht ik een pakje Radox en gebruikte het op de volgende manier: ik loste een theelevel Radox op in een kop heet water, sponste hiermee mijn gezicht goed af gedurende eenige minuten. Speciaal miln neus en kin. die heel erg waren. Daarna droogde ik mijn gezicht zachtjes af en gebruikte een goede cold cream, liet deze even intrekken en sponste ten slotte na met koud water om de poriën te sluiten. Deze behandeling paste ik een week lang lederen avond toe, terwijl ik mij 's morgens waschte met water, waarin ik een klein beetje Radox gedaan had. Ik ben nu trotsch op mijn mooi en frisch teint; de veticormpjes zijn geheel verdwenen en ik ben van plan mij nooit meer zonder Radox te ivasschen. Radox is zeer zuinig in het gebruik." 19 Januari 1930. Mejuffrouw K. W. te L. (Orlglneele brief ter Inzage). Rimpels worden verwijderd door een theelepel Radox door een kop gefiltreerde, zure melk te mengen en met dit mengsel de huid lederen dag te behandelen. Radox Is heerlijk geparfumeerd en verkrygbanr bij alle apothekers en drogisten a ƒ 1.25 per pak. Een pak Is toereikend voor verscheidene wek.-n. Importeurs: NV. Rowntree Handels My, Keizersgracht 124. Amsterdam
E e n d e e l van onze l e z e r s b e h o o r t tot hen v o o r wie bet. geschreven worde, een a n d e r over wie het g a a t . . . H e t k l i n k t als orakeltaal, doch h e t w o r d t U spoedig duidelijk? H e t gaat hier o v e r h e t a a r d i g e b o e k van D r . F r i t z K u n k e l en R u t h K u n k e l „ O p v o e d i n g tot persoonlijkheid", uit h e t duitsch vertaald e n w e l v e r z o r g d door d e M i j . v o o r g o e d e e n g o e d k o o p e l e c t u u r in d e n h a n d e l g e b r a c h t . E e n persoonlijkheid b e z i t t e n . . . is e r een m e e r d r i n g e n d e eisch t e b e d e n k e n voor o n s , k i n d e r e n van den t e g e n w o o r d i g e n t i j d ? Z o n d e r persoonlijkheid slaagt m e n n i e t , t e n m i n s t e als men i e t s m e e r wil zijn d a n h e t k u d d e d i e r , d a t den w e g volgt v a n zijn voorg a n g e r s in d e rij d e r o n b e d u i d e n d h e d e n . D e schrijvers zoeken de o p l o s s i n g v a n h e t p r o b l e e m , d a a r waar zij l i g t : bij h e t k i n d . E n zij s t e l l e n zich zelf voor d e u i t e r s t moeilijke v r a a g : h o e is h e t mogelijk om t e v o o r k o m e n , dat het persoonlijkheidsgevoel, dat onder b e p a a l d e o m s t a n d i g h e d e n in d e j e u g d o n t s t a a t , t e n s l o t t e n i e t zoozeer d e o v e r h a n d verkrijgt, d a t h e t i.-» e e n ziekelijk u i t w a s o n t a a r d t , w a a r d o o r h e t i n d i v i d u in b o t s i n g komt met de gemeenschap. U i t v o e r i g w o r d t de zeer g e c o m p l i c e e r d e stof b e h a n d e l d . D o c h op e e n m a n i e r , d i e zich gemakkelijk lezen en begrijpen laat. Ik geloof werkelijk, d a t h e e l w a t l e z e r e s s e n e n lezers, j o n g en o u d , h e e l w a t n u t k u n n e n h e b b e n v a n deze b e s c h o u w i n g e n , w e l k e 'uits t e k e n d u i t h e t d u i t s c h zijn v e r t a a l d . L. E. K O S .

van

pa&n&

21)

UIT HAAR ROL = IN HAAR ELEMENT

die zijn overjas tot aan de kin had toege knoopt en die zijn gezicht had verbor gen achter een stuk zwarte zijde: het bovenste gedeelte van een dameskous, waarin twee ovale gaten waren geknipt ter hoogte van de oogen. „Laat vallen die revolver! Gauw! Mechanisch liet Denny het wapen vallen. . „Ga bij den haard staan, leg je han den boven je hoofd en beweeg je niet, of je verhuist naar de eeuwigheid!" De gemaskerde man maakte een snelle beweging achter zijn rug en rukte de gordijnen dicht. „De sleutel van de brandkast," > zei hij toen. „Gooi hem op je bureau!" Denny stak zijn hand in zijn zak en wierp den sleutel neer, zooals hem was bevolen. De indringer liep achteruit naar de brandkast en met één oog op zijn slachtoffer gericht, draaide hij den sleutel om. De zware deur ging open. „Ga bij het raam staan, waar ik je kan zien," beval de dief. „Zoo, dank je! Het spijt me, dat ik je moet lastig vallen!" De toon was ironisch; de man was blijkbaar een ervaren misdadiger, met gevoel voor humor. Hij stelde een vluchtig onderzoek in de brandkast in en haalde er een dikke envelop uit, waarop geschreven stond: „Opbrengst Steffan's landgoed". Op de achterzijde van de envelop stond de naam van een bekende bank gedrukt. „Dat zal een goede les voor je zijn — je moet nooit contanten in je brandkast bewaren. Drie dagen geleden heb je dit bedrag opgenomen om John Steffan te betalen, wanneer hij uit Amerika kwam. Indien hij niet door den mist was opge houden, zou ik misschien te laat zijn gekomen, nietwaar? Maar ja, w ij mo gen ook wel eens een gelukje hebben. We hoorden vandaag pas, dat je dat bedrag hadt geïnd. Je hebt een vriend, die veel te spraakzaam is. Maar hij is nog jong, dus zal hij het wel te boven,komen!" een boefje vermomd, is Loretta Young de studio ontvlucht om eenige oogenblikkèn Denny zei niets. Als gefascineerd Als verpoozing te zoeken aan het koele water, waarin zich wel zelden een aantrekkelijker keek hij naar de envelop, die in den zak beeltenis weerspiegeld zal hebben. van den inbreker verdween. „Ja. Ik had een belangrijke zaak af „Gedurende twee minuten zal ik aan zich niet, ofschoon hij wist, dat de an de andere zijde van het gordijn zijn," der nauwelijks één seconde op het bal te wikkelen," antwoordde Denny auto zei de boef. „Indien je je beweegt, schiet con zou blijven staan. Hij hoorde in de matisch. Als een slaapwandelaar ging hij ik je zonder waarschuwing neer. Mis straat beneden een schot, en toen nog den agent vóór de trap op. De brand schien ben ik wel eerder weg, maar dat een, en daarna de schrille tonen van kast stond nog open. Hij maakte een een politiefluitje. Hij sprong door de gebaar in de richting van de kast en risico moet je nemen." gordijnen en keek naar beneden in den de agent keek er verbluft naar. „Ga je gang!" zei Denny. „Hij heeft u nog bedreigd ook, hè?" Zijn stem klonk onnatuurlijk kalm. mist. Een man riep iets tegen hem. De inbreker zag echter, hoe bleek Horll Vaag zag hij den helm van een agent. zei hij, op de revolver wijzend, die op „Er liet zich een man van het balcon den grond lag. zag, en hij lachte. „Dat is mijn revolver," zei Denny. zakken Iets gestolen?" „Je gelaatskleur is het eenige, dat je „Ik hoorde hem net iets te laat!" „Ik kom beneden!" niet onder controle hebt," zei hij. „Goe De agent richtte zijn electrische lan Met twee treden tegelijk snelde hij de denavond!" taarn op het wapen. Dat was zoo ab donkere trappen af. Het huis, waarin In een oogwenk was hij tusschen de gordijnen verdwenen. Denny bewoog zijn kantoor gevestigd was, had eens als' pension gediend; de onderneming floreerde echter niet en er waren nu verschillende kantoren in het gebouw ondergebracht. Denny Horll had het zijne op de tweede verdieping: twee ka mers waren voldoende om de praktijk, die zijn vader hem had nagelaten, uit te oefenen. „U bent nog laat aan het werk, mr. Horll!" zei de agent, die hem klaarblij kelijk kende, ofschoon hij zich den man niet herinnerde.

«•"öT

ASTA= THEATER

M!5£r'

-

23

soluut overbodig, omdat alle lichten in het kantoor brandden, dat Denny zich in andere omstandigheden niet zou heb ben kunnen inhouden van het lachen. „Ik zag, hoe hij zich aan een touw van het balcon liet zakken," vertelde de agent, „en ik had hem haast. Hij schoot op me, twee keer, en miste. Maar met zoo'n zwaren mist kon ik hem niet nazitten! Zegt u nou zelf?" Toen werd hij zich plotseling van zijn verantwoordelijkheid bewust. „Is er iets gestolen?" vroeg hij. Denny bevochtigde zijn droge lippen. „Er zat een envelop in de brandkast met drie en twintig duizend pond, oi beter: met honderdtienduizend dollar. Het was de opbrengst van den verkoop van een landgoed. Ik heb het een paar dagen geleden van de bank gehaald. De eigenaar zou vanmiddag zijn gekomen om het in ontvangst te nemen, maar ik denk dat zijn boot door den mist is opgehouden." De agent keek Denny aan en schudde zijn hoofd. Hij waagde zich nu niet meer op glad ijs! De omvang van den diefstal maakte, dat het geval een zaak' was voor Scotland Yard. Het feit, dat het bedrag uit dollars bestond, sloeg hem met verbazing: hij had nog nooit een procesverbaal opgemaakt, waarin van vreemd geld sprake was! „Bankbiljetten — Amerikaansche bankbiljetten? Heeft u de nummers wellicht?" Denny schudde langzaam zijn hoofd. „Mag ik even uw telefoon gebrui ken?" Het verhaal, dat hij aan zijn chef deed, was eenigszins onsamenhangend. Een balcon, een touw, een man, een schot: daar sprak hij voornamelijk over, den diefstal slechts terloops aan roerend. Iemand aan het andere einde van den draad vroeg hem iets, en hij begon weer opnieuw: een man, een touw, een balcon, een schot in den mist „Absoluut onmogelijk, iemand in dat weer na te gaan, mijnheer. U kunt geen hand voor oogen zien in Baker Street. De man schoot twee keer " Hij zuchtte, legde den hoorn neer en wendde zich tot Denny. „Boscombe is er. Hij is den ganschen avond in onze divisie geweest, om een onderzoek in te stellen naar de bende, die bij Avington, de juweliersfirma, heeft ingebroken. Dat is een gelukje, dat mr. Boscombe er is!" „Ja, heel erg," antwoordde Denny. Boscombe, een lange, magere man, met liet gebruikelijke sceptische air, verscheen binnen tien minuten. Hij had twee assistenten bij zich. Nadat hij den agent had ondervraagd, zond hij den man naar het bureau om zijn rapport op te maken. „U heeft den man natuurlijk niet her kend? Hij was immers gemaskerd? De agent dacht het tenminste. Wie wist, dat u geld in uw brandkast hadt?" „Mijn bediende," zei Denny. Mr. B oscombe noteerde den naam en het adres van den jongeman. „Niemand anders?" Horll schudde zijn hoofd. „Niemand van uw familie,?" „Ik heb geen familie," antwoordde de ander kort.

„Vrienden? B ent u getrouwd, mr. Horll? Neen? Wel geëngageerd natuur lijk?" Denny wilde zeggen „Geweest", maar hij aarzelde en zei tóen: „Ik ben geëngageerd, ja!" Mr. B oscombe keek hem aan en trok nadenkend aan zijn neus. „Die jongedame, nu, eh wist zij, dat u geld in uw brandkast hadt?" „Neen!" Het antwoord klonk erg kort en scherp. De sceptische mr. Boscombe wierp een vluggen blik op hem, deed zijn op schrijfboekje dicht en stak het in zijn zak, eer hij naar de brandkast ging om een nader onderzoek in te stellen. „De man droeg handschoenen, zegt u? Katoenen handschoenen?" „Ze leken mij van grijs suède, maar ze kunnen ook evengoed van katoen zijn geweest." Boscombe nam den sleutel van de brandkast, legde hem op een vel papier en pakte hem in. „Ik zal een paar mannetjes zenden om de deur van de brandkast te onder zoeken en te fotografeeren," zei hij. „Is er nog iets van waarde in? U kunt hen natuurlijk vertrouwen!" Denny schudde zijn hoofd. Opeens scheen Boscombe van gedach ten te veranderen; hij maakte het pa pier, waarin hij den sleutel had verpakt, los en sloot de deur van de brandkast; toen pakte hij den sleutel weer in. „Het is een tegenslag voor u, mr. Horll. U is natuurlijk niet verzekerd? Neen, verzekeringsmaatschappijen ne men geen risico met betrekking tot geld. Hoe kwam het, dat u nog zoo laat hier aau het werk was?"

„Ik had een belangrijke zaak af te wikkelen." De detective keek naar het bureau; het was zeer ordelijk; er was niets te bekennen van boeken of bescheiden; in het brievenmandje op het schrijfbu reau lag een afschrift van een proces verbaal. „U was dus klaar met uw werk, toen hij kwam! De revolver hadt u natuurlijk in een la? Verwachtte u inbrekers?" „Ja, omdat u me hadt gewaarschuwd," zei Denny. Hij sprak met groote moeite. „Daar ik zooveel geld in huis had, wilde ik natuurlijk geen risico loopen." „Natuurlijk," mompelde B oscombe. „Ik dacht er niet aan, dat ik u getele foneerd had. Het is het werk van Dar key; ik zie het aan de gevolgde me thode." Hij liep naar den open haard; er was bijna geen vuur meer in. Boven op de reeds half uitgedoofde kolen lag een hoopje asch. „Dat heeft u pas verbrand, veronder stel ik? Wat was het? Het schijnt een brief te zijn." De verkoolde resten hadden nog dui delijk den vorm van een brief. Er waren ontelbare zwarte lijntjes en haaltjes op, waaruit viel af te leiden, dat de brief erg lang moest zijn geweest. Denny had al zijn zelfbeheersching noodig om den schijn van onverschilligheid te bewaren, toen B oscombe hem naar dien brief vroeg. „Niets bijzonders," zei hij. „Een soort bedelbrief, als ik me goed herinner." De detective keek naar de verbrande resten. De brief was niet alleen ver brand, maar de asch ervan was ook met een pook bewerkt. Er was een ver dachte holte in het vuur, alsof het naar beneden was geduwd, met de opzette lijke bedoeling, het document te vernie tigen. Boscombe keek weer naar het bu reau, toen in den papiermand, bukte en haalde er een ineengefrommeld stuk pa pier uit. Hij streek het glad en las: „Liefste, ik weet werkelijk niet " Hij vond nog een velletje papier, nog een en een vierde, alle van hetzelfde formaat, en een begon direct met: „Je zult toch wel kunnen begrijpen " Dat was verdacht, en de detective keek hem lang en aandachtig aan. „U heeft geprobeerd een brief aan iemand te schrijven, mr. Horll?". Denny knikte. „Aan een eh vriendin?" Denny antwoordde niet. Inspecteur Boscombe vouwde de velletjes papier op en borg ze in zijn zak. „Morgenochtend kom ik terug om nog even met u te praten." Met deze woorden vertrok hij Het mistte nog steeds, maar aan de grens van Londen niet zóó zwaar. Zelfs de snelste auto, gekozen en gestolen om allerlei obstakels te overwinnen, kon niet op tegen dezen handicap, welken de natuur den handigsten van de „in klimmers" in den weg stelde. Darkey Cane en zijn beide metge zellen zochten met moeite hun route door de mistige straten. ..Als wij er hinder van hebben, heb !v.n zij er natuurlijk ook hinder van," zd een van zijn mededaders, en met

-

24 -

vocaten maar zoo grof mogen stelen!" „Dat is een zaak, die mr. Boscombe wel zal interesseeren, denk ik," zei de inspecteur

Hevige aanvallen van r heumatiek verdwenen Misschien bent U ook wel een van de slachtoffers, die een groot raleefte> van hun leven zien vergallen door de rheumatlekellende. ge wllnu, V Se Weine.TagelUksche £2ta; KruMtan 8 alts za, _Ohi«van

i- '

% e 1 f f f i r ^ d ^ v r . % n è : t e V < ^ 8 ^ a m . Haar man schreef ons: Miin vrouw en ik gebruiken sinds Juli 1928 dagelijKs •smorgensoponze nuchtere maag ieder een halven theelepel KruschenSaïts op een glas warm water; mijn vrouw hoofdzakeWkvoor haarrheumatiek. Nadat zij begonnen is Kruschen Salts te gebruiken constateert zij dat de aanvallen minde, hevig en minder talrijk geworden zijn dan in de voorafgaande jaren, toen zij KruscKen Salts nog niet gebruikte. Ik kan niet anders getuigen, dan dat Kruschen. Softs in ons kuU hovden is gekomen en zal blijven, aangezien wij door het aebruik ondervinden, dat wij ons nu prettiger en gezonder voelen. 2 December 1929. (Origlneele brief ter Inzage.) Het zlin de vlïlmscherpe urlnezuurkristallen, die de folterende pynln d ^ r h e ^ m E v e r S o r z a k e n ■ K™hl\lai£rfr%ï*£ U u &i fen. die zich In de gewrichten nestelen, op en verdrijftze u i h e t lichaam. Wanneer Kruschen Salts regelmatig lederen dag gebruikt wordt is het uitgesloten, dat het giftige urinezuur zich ooit op nieuw kan vormen Koopt dus nog heden een flacon! n Krusche\i Sant is vTrSrrjgbaar bij alle Al»thekers en Drogisten a ƒ0.90 per flacon. De groote flesch a ƒ1.60 bevat bijna 3 maal den inhoud van den kleinen flacon. «MO™ r Imp.: NV. Rowntree Handels Mij., Keizersgracht 124. A'dam C.

Om half twee zat Denny dien nacht nog aan zijn bureau. Hij nam weer de revolver op, keek er langen tijd naar en sloot ze toen in de la van zijn bureau. De oude strijd was opnieuw begonnen: de verdenking, die den naam Horll aankleefde, was nu een tastbaar feit geworden. In gedachten hoorde hij de menschen al zeggen: „Zoo vader, zoo zoon!" De Orde van Advocaten zou natuurlijk een onderzoek instellen en hij zou geschorst worden. Want wie zou gelooven, dat er werkelijk bij hem was ingebroken ? Hij trok de middelste la open, haalde er een envelop uit, waarin eenige kostbaarheden zaten. Den wreeden brief, dien Nora hem had gezonden, had hij vernietigd. Als gefascineerd keek hij naar den ring met den glinsterenden diamant. Er werd op de deur getikt; Denny keek verschrikt op. De wijzers van de klok wezen kwart over drieën Het

dit „zij" bedoelde hij de bewaarders stem — want hij kende toevallig den van wet en orde, wier plicht en genoe- bevelvoerenden inspecteur — sprak gen het was lieden als hij schaakmat te hem als een kennis aan. „Ik moest je juist hebben, Darkey, zetten. , , voor een gevalletje in Baker Street. Darkey, die naast hem zat en den Fouilleer hem even, jongens!" kraag van zijn jas tot over zijn ooren Zware handen onderzochten Darkey's had opgezet, gromde iets. ; „Hij heeft natuurlijk getelefoneerd. zakken zeer zorgvuldig. Ze gingen in Mist heeft nog nooit een telefoon belet zijn zakken en onder zijn vest, maar om te werken! Het wordt wat lichter. ze vonden de revolver niet, want hu had het wapen over de leuning van de Rijd wat harder, August!" Het werd zéker helderder; men kon Westminster Bridge gegooid, toen ze nu reeds twee lantaarns voor zich uit die met hun auto passeerden. „Je hoeft niet te zoeken," zei Daronderscheiden. Eenige oogenblikken later werd de mist nog dunner en ver- key. dubbelde de auto bijna zijn snelheid. Voorzichtig ging zijn hand naar zijn Plotseling zagen ze voor zich uit een binnenzak, maar eer hij het pakket beet roode lantaarn zwaaien. Ze waren toen had, had de inspecteur zijn hand gegrebijna op de grens van Londen pen en de envelop eruit gehaald. „Zie je wel, er is natuurlijk getelefoOp het politiebureau werd de inhoud neerd," zei Darkey, en hij voegde- er van de envelop, waarop geschreven grappig aan toe: „Rijd op hem in stond: „Opbrengst Steffan's Landgoed", het is maar een koperen bout!" onderzocht. V i j f t i g velletjes De auto reed met een snelheid van q u a r t o p o s t p a p i e r k w a m e n vijftig mijl per uur om den man met de e r u i t t e v o o r s c h i j n ! Anders lantaarn heen. niets! Darkey Cane was één en al ver„Ik denk," begon Darkey, maar wat bazing! hij dacht, heeft hij nooit gezegd. „Wel v e r d . . . . ! " viel hij uit. Ze waren nog geen vijftig meter de „Het heeft er allen schijn van, dat roode lantaarn voorbij, 4oen er plotse- je bent beetgenomen," zei de inspecling vier explosies klonken, zóó luid, teur, wederom den omslag van de endat ze wel één leken: De politie-motor- velop bekijkend. Hij was niet verbaasd brigade, die naar Darkey zocht, had op geweest, toen hij ontdekte, dat ze gealle autowegen aan de grens der stad opend was, want hij had gemeend, dat stukken linnen neergelegd, waarin honderden spijkers zaten, met de punten Darkey den inhoud reeds had ondernaar boven. Wie niet. stoppen wilde zocht. Darkey grijnsde. voor de roode lantaarn, moest maar „Ik ben geen knip voor mijn neus hebben wat er bij stond: vier lekke banden! De auto van Darkey maakte een waard, omdat ik zoo stom was mijn scherpe zig-zag-lijn over den weg en geluk bij zoo'n zwendelaar te probeesloeg toen over den kop. Nog eer Dar- ren als die Horll! Zijn vader was een dief en 'ik geloof dat zoonlief nog erger key overeind stond, was hij reeds door is! Het is niet in den haak, dat die adblauwe uniformen omringd. Een gehate — 25

Niets is zoo gemakkelijk

a l s d e z e n i e u w e verf. Los een weinig Tintex op in een klein beetje lauw water en vul dan aan met koud water, Maak kleedingstuk nat en dompel op en neer in het bad gedurende vijf tot tien minuten. Spoel dan om in koud water en strijk vochtig op. Kunt ge iets eenvoudigers voorstellen? Tintex is gemak! Geen geknoei, geen vuile handen. Tintex is in 26 fraaie kleuren verkrijgbaar.

rfintex Vraagt Q U I •••>»• I * M * * *

Monster

Adr*..«r
om een gewoon

kleedinantuk mede te »erven »«n. N.V » h HENRI SANDERS KeUeregrncht 52, A'dnm, Afd. B.5 5 et», poetiegel insluiten. Na*m: • AdrtÊ: KUtir;

Miifmf ' i i i i F i f ' 'iinriifiih

■■

'

was de politic Boscombe natuurlijk weer, dacht hij Langzaam ging hij naar beneden, draaide het licht aan en deed open. Vóór hem stond een meisje. Een oogenblik twijfelde hij aan zijn verstand. „Mag ik binnenkomen?" Haar stem was nauwelijks verstaanbaar. Hij deed de deur wijder open. Nora snelde hem vóór de trappen op. Eer hij halverwege was, hoorde hij haar reeds naar binnen gaan. Toen hij zijn kantoor betrad, stond zij voor het uitgedoofde vuur. Bleek, en met wijd-open oogen van angst.... „Toe, Denny, het spijt me zoo " Ze snikte de woorden bijna uit. „Wil je mij vergeven?" Heur handen grepen de zijne en de ijzig-koude aanraking bracht hem tot bewustzijn. „Om 's hemelswil, wat doe je op

straat om dezen tijd van den nacht? Heb je gehoord " Ze knikte. „Rex vertelde het mij. Hij kwam twee uur geleden thuis en en hij was zoo verschrikkelijk dronken! Zóó erg, dat ik niet eens bezorgd voor hem was! En toen vertelde hij me, dat de man, aan wien hij het geld had willen gaan betalen, niet thuis was, en dat hij toen was gaan spelen en duizenden had gewonnen Denny, je moet hem vergeven. . . . " Haar bevende vingers probeerden de sluiting van heur tasch open te maken; eindelijk slaagde ze erin en ze haalde er een dikken bundel Amerikaansche bankbiljetten uit. Ze legde ze voor hem op het bureau. „Hij heeft er geen cent van aangeraakt. Hij kwam vanmiddag op je kantoor, toen je weg was en haalde het geld uit de envelop in de brandkast

EEN GEDENKBOEK

Haaruitval, Roos en Kaalhoofdisheid Gemakkelijke w|jze v a n Herstel Er is een tijd geweest, waarin men kaalhoofdigheid en haaruitval beschouwde als iets, dat onafwendbaar was en waartegen men niets kon doen. Die tijd is voorbij.

DE NIEUWE HAARGOLF THUIS ZONDER KOSTEN.

Thans is er een manier om de n i e u w s t e en m e e s t m o d i e u s e h a a r g o l f in Uw eigen huis te verkrijgen, zonder kosten of moeite. Bovendien is het niet zoo schadelijk voor het haar als de hitte van een „Permanent". DE NIEUWE

WEST ELECTRIC KRULSPELDEN zijn werkelijk een o p e n b a r i n g . Ge behoeft het haar slechts vochtig te maken, het daarna om den haarkruller heen te wikkelen en het apparaat te sluiten. Na enkele minuten, wanneer het haar droog is, maakt ge den haarkruller los en klaar is U! West Electric Krulspelden zijn geheel verschillend van andere krulspelden. Zij zijn vervaardigd van gemagnetiseerd en geëlectriseerd staal. Slechts f 0.60 per kaart van 4 spelden. Indien zij geen voldoening geven, ontvangt ge Uw geld terug. Verkrijgbaar in alle parf.zaken. Stuur, indien niet bij Uw winkelier verkrijgbaar, f 0.60 in aan onderstaand adres en U krijgt een kaart toegestuurd.

H l i l IEH8I SANDERS, fózm|»cH 52, Aittirdw.

V

ijf en twintig- j a r e n is het geleden, dat o p initiatief van den heer L. Simons de Mij voor Goede en Goedkoope Lectuur werd opgericht. Ter gelegenheid hiervan verscheen een gedenkboek, een keurig album in oblong-formaat. De samenstellers hebben de kunst verstaan, er iets héél bijzonders van te maken, dat in tegenstelling met vele dergelijke „feestboeken", een blijvende en algemeene waarde heeft. De Minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen schreef er een inleiding voor en daarop volgt het artikel van A. H. Gerhard „De leider op weg naar z'n Wereldbibliotheek", waarin de levensontwikkeling van den heer L. Simons wordt gegeven. Een reproductie van het voortreffelijk portret, dat de schilder Georg Rue ter van Simons maakte, is er aan toegevoegd. Wij reproduceeren het hierboven. Vervolgens komen de artikelen over het werken van de Mij voor Goede en Goedkoope Lectuur, weergevend het oordeel van vooraanstaande mannen en vrouwen. En ten slotte de interessante portrettengalerij van de verschillende auteurs, wier werken werden gepubliceerd. Dit gedeelte alleen maakt het boek reeds tot een waardevol bezit. L. 26

-

en deed er vijftig vellen schrijfpapier voor in de plaats. Hij wist, waar je den duplicaatsleutel van de brandkast bewaarde. Het was verschrikkelijk slecht van hem vreeselijk ! En a l l e s is gisterenavond gebeurd, Denny, want oom Lewis is óók gestorven!" Als iemand, die droomt, nam Denny de biljetten van het bureau. „Er ontbreekt er niet een aan," zei Nora. „Ik heb z^ geteld — honderdtien duizend Je moet hem vergeven, Denny: hij is zoo zwak!" „W e zijn a l l e m a a l z w a k k e l i n g e n ! " zei Denny Horll langzaam en zijn gedachten gingen terug naar den laatsten langen brief, dien hij haar geschreven had, den brief, die hem zooveel moeite had gekost om op te stellen en die een nachtmerrie was geweest om te schrijven, en gedachteloos raakte zijn hand de la- waarin de revolver lag, waarmee hij van plan was geweest een eind te maken aan al zijn moeilijkheden En hij voelde, dat hij niet sterker was dan Rex, indien het er w e r k e l i j k op aankwam, een man te zijn. Hij had voor deze sombere gedachten echter nog andere compensaties dan het snikkende meisje, dat in zijn armen lag: de gedachte aan het gezicht, dat Darkey zou zetten, indien hij merkte een envelop met blanco schrijfpapier te hebben gestolen, inplaats van 'de verwachte Amerikaansche bankbiljetten, was er o.a. óók een van Hij had den volgenden dag echter al zijn handigheid noodig, om inspecteur Boscombe een verklaring te geven van het feit, dat de inhoud van de envelop was verwisseld. Met behulp van Rex, die getuigde Denny eens te hebben willen laten „schrikken", slaagde hij er echter meesterlijk in

Reeds 20 j a a r geleden hebben bekwame geleerden, als Prof. Polland, Prof. Friedenthal, Prof. Pohl-Pincus e.a. zich bezig gehouden met het probleem van den haargroei. In de laatste j a r e n zijn vooral Dr. Weidner en Prof. Zuntz het meest op den voorgrond getreden. Van de resultaten hunner onderzoekingen is de vinding van eerstgenoemde wel het meest belangwekkend en van de grootste beteekenis. Dr. Weidner vond n.1. n a volhardend en ernstig zoeken een procédé, om uit gezond menschenhaar een oplossing te bereiden, die duurzaam was, en die, door m a s s a g e in de hoofdhuid gebracht, nieuwe, krachtige en gezonde haren tevoorschijn deed komen en zelfs hevigen haaruitval stuitte.

Roos en andere minder prettige zijn ze verzwakt en een behandeverschijnselen bij haaruitval en kaal- ling met Silvikrin wekt ze tot krachhoofdigheid hielden reeds na kor- tigen groei op. ten tijd op. Verwacht niet, dat door het geDr. Weidner noemde deze oplos- bruik van Silvikrin het h a a r reeds sing Silvikrin. Zij bevat alle stoffen, na 2 weken weer vol is geworden. die de haarwortels voor hun groei Dat zou tooverij zijn. Gezond haar cm noodig hebben en wel: Cystine, Cy- groeit per maand ca. 1—1 Va en het is duidelijk, dat een versteine en vooral ook Tryptophaan. zwakte haarwortel, als hij door Tryptophaan is voor de celvor- Silvikrin wordt versterkt, al naar geming (het haar groeit door celvor- lang, een tijd noodig heeft, om ziin ming) even noodzakelijk als voedsel plicht normaal te vervullen en krachvoor den mensch. Sir Frederic tig gezond haar voort te brengen. Een Hopkins, de winnaar van den N o - kwaal, die jaren heeft geduurd, kan belprijs voor biochemie in 1929, niet in een week bestreden zijn. bewees, dat zonder Tryptophaan De leeftijd doet niets ter zake. elke celvorming onmogelijk is. Op hoogen leeftijd groeit het haar, Anderen hebben getracht de h a a r - mits goed verzorgd, nog even hard wortels te voeden door het bloed, als in jonger jaren. door het laten innemen van voedsel, Silvikrin is geen zalf, doch een hetwelk haarbouwstoffen bevatte, gemakkelijk en aangenaam toe te doch zonder resultaat. passen vloeistof. Dr. Weidner vond met zijn SilZoo juist verscheen een nieuwe en vikrin den juisten weg: Uitwendige voeding van de verzwakte h a a r - verbeterde uitgave van het boekje wortels door inwrijven van haar- „Ons Hoofdhaar", waarin de vinding uitvoerig en helder is uiteenbouwstoffen. gezet en op prettig leesbare wijze Wanneer de haarwortels dood wordt beschreven. zijn (de haarwortels vallen nooit Wanneer de raadgevingen in dit uit met de haren, doch blijven in de hoofdhuid zitten) dan baat geen boekje zouden worden opgevolgd, enkel middel meer, zelfs Silvikrin dan zou men volgens de meening niet. Het komt echter zelden voor, van doctoren welhaast geen kaal dat zij niet meer leven. Meestal hoofd meer zien.

Het boekje, welks prijs 60 ets. bedraagt, zenden wij aan de lezers van dit blad gratis en franco. Ter kennismaking sluiten wij een monster van Silvikrin bij. Een en ander geheel zonder een enkele verplichting voor U. Al wat U noodig heeft, is nevenstaanden bon ingevuld aan ons op te zenden. Zend geen geld mede. Knip den bon nog heden uit. Het blad zou zoek kunnen raken en van uitstel komt afstel. Indien Uw adres op den bon niet duidelijk is, schrijf het dan nog eens op een stukje papier en verzend beide in open envelop met l'/2 ets. gefrankeerd. Aan het Laboratorium S i l v i k r i n , Schiekade 104, Rotterdam Als lezer van Cinema & Theater verzoek ik U mij gratis en franco te zenden: 1. De verbeterde uitgave van het boekje „Ons Hoofdhaar". 2. Een monster Silvikrin. 3. Dankbetuigingen en attesten van Doctoren Naam Straat

Plaats

97

( P a r l o p h o n 9 4 7 0 ) , e e n fantasie over H o n g a a r s c h e l i e d e r e n en d a n s e n , g e s p e e l d d o o r het E d i t h L o r a n d Orchester. Polydor" heeft de zeer g e l u k k i g e d a a d ten uitvoer geb r a c h t „ D i e F l e d e r m a u s " als K u r z - O p e r e t t e o p te laten n e m e n . H e t geheele m e e s t e r w e r k v a n J o h a n n S t r a u s s is o p e e n vijftal platen g e b r a c h t ; in één uurtje k u n t u van deze schoonste aller o p e r e t t e s g e n i e t e n . Bij d e b e s p r e k i n g van dit werk zou ik k u n n e n v o l s t a a n met te z e g g e n , dat alle medewerkende* artisten b o v e n i e d e r e n lof v e r h e v e n zijn; a a n het wonderbaarlijke g r e n s t e c h t e r A d e l e K e r n , die de rol v a n het k a m e r m e i s j e A d e l e zingt zooals ik het n o g nooit v o o r d i e n h o o r d e . D e g e e s t i g e v e r t o l k i n g v a n F r o s h door E d u a r d K a n d l is sinds de S t r a u s s - v o o r s t e l l i n g van dit j a a r ook in ons l a n d b e k e n d . Verzuim v o o r a l niet, u de p l a t e n . P o l y d o r De Kon. Militaire Kapel der Grenadiers en Jagers 9 5 3 1 3 — 9 5 3 1 7 a a n te schaffen. a r l o p h o n " heeft m e t d e verschillende o p n a m e n d e r Op O d é o n 11991 „ D r e i M u s k e t i e r e " ( H . Riesenfeld— R. K o n . Mil. K a p e l G r e n a d i e r s en J a g e r s , o n d e r leiding Benatzky) en „ D e r t r e u e H u s a r " ( H . F r a n t z e n ) . Het l a a t s t e v a n K a p i t e i n C. L. Boer, veel succes g e h a d . H e t deuntje wordt e e n beetje v e r v e l e n d ! H e t M a n d o h n e n - O r r e p e r t o i r e is t h a n s u i t g e b r e i d met e e n tweetal 3 0 c.M.chester E s t u d i a n t i n a uit D r e s d e n geeft op P a r l o p h o n B platen, w a a r o p ( P . 5 1 0 3 4 ) „ T a p t o e der I n f a n t e r i e " en „ T a p 12179 zijn k u n s t ten beste. V o o r a l „ B o l e r o " ( F . B o u c h e r o n ) toe d e r C a v a l e r i e " . O p 5 1 0 3 3 spelen d e t a m b o e r s e n pijpers is zeer g e s l a a g d . A a n de keerzijde van deze p l a a t „ M a r s c h van het K o r p s M a r i n i e r s o n d e r leiding van t a m b o e r - m a j o o r (bearbeitet v o n C h a r t o f i l a x ) . V i n d o b o n a , een fantasie over Witteveen d e „ G r o o t e Militaire T a p t o e " . Voor o u d - g e d i e n d e n W i e n e r Volksmusik, g e s p e e l d d o o r h e t orkest van Dajos twee a a r d i g e p l a t e n ! I n een a n d e r e sfeer b r e n g e n u een Bela is een zeer g o e d e o p n a m e . H e t n u m m e r is O d e o n 6 7 5 6 . viertal p l a t e n ( P a r l o p h o n 5 1 0 2 8 — 5 1 0 3 1 ) , w a a r o p „ D e stem Hetzelfde orkest speelt op O. 11238 twee m e l o d i e ë n uit des v o l k s " o n d e r l e i d i n g v a n H e n d r i k Altink de v o l g e n d e de First N a t i o n a l S o u n d f i l m „ C i l l y " . Deze r o l p r e n t is tot l i e d e r e n t e n g e h o o r e b r e n g t : 51028 „ E e n s " en „ D e Internu toe n o g niet in ons l a n d v e r t o o n d . Besluiten we deze n a t i o n a l e " ; 5 1 0 2 9 „ M o r g e n r o o d " en „ S t r i j d m a r s c h d e r Arweek met B e k a 6 8 9 0 , w a a r o p het S a x o p h o n O r c h e s t e r D o b b n b e i d e r s " ; 5 1 0 3 0 „Vrijheidslied" en „ S o c i a l i s t e n m a r s c h " ; 51031 W e n n i m S o m m e r die R o s e n b l ü h n " en „ D u bist m e m „ A a n de s t r i j d e r s " e n „ D e r o o d e n r o e p e n " . H e t k o o r zingt Stern, du bist m e i n M o n d u n d meine S o n n e " speelt. Max zuiver en b e s c h a a f d , hoewel het g e h e e l e e n tikje zwak k l i n k t . M e n s i n g zingt met zijn a a n g e n a m e stem de refreintjes. De b e g e l e i d i n g v a n het O r k e s t v a n het P h i l h a r m . G e n o o t —TO s c h a p te R o t t e r d a m is u i t s t e k e n d . E e n zeer g o e d e plaat w van dezelfde m a a t s c h a p p i j is „ D r i t t e s W a l z e r P o t p o u r r i " Speciaal Agentschap voor ( C a r l R o b r e c h t ) , g e s p e e l d d o o r het Saxophoon Orkest POLYDOR e. BRUNSWICK D o b b r i ( P . 9 4 9 4 ) . E r zit „ S c h w u n g " in deze o p n a m e v a n Instrumenten en Records b e k e n d e w a l s m e l o d i e ë n . H e t z e l f d e orkest s p e e l d e o p B é k a , L a s s t uns f r o h u n d m u n t e r sein", een p o t p o u r r i v a n CarBRUNSWICK HOUSE neval-Schlagers. ( B . 6924). E e n aangename herinnering aan P. C. Hooftstraat 59 b.d. vervlogen d a g e n ! E e n g e e s t i g e o p n a m e is C o l u m b i a 5740, Hobbcmastr. - Tel. 25944 SOVEN ALLE/ Amsterdam w a a r o p D e b r o y S o m e r s B a n d speelt „ T h e w o r l d ' s g r e a t e s t sweetheart is y o u " e n „ M i c k e y M o u s e " . L i e f h e b b e r s van UIT/T€K€ND M H o n g a a r s c h e muziek k u n n e n h u n h a r t o p h a l e n bij „ H u n g a n a "

P

-

27 -

.

VOORBIJGAAN DE ÖCHEPEN IN DOMEREN NACHT

KAN SLECHT * ZINGEN GOED ZIJN?

door- BEATRICE

e Ufatonfilm „Die letzte Kom pagnie" is voor mij de beste sprekendefilm die tot op heden is vervaardigd. Dat men het hiermee niet geheel eens is, bleek mij uit een kritiek op deze rolprent, in een der groote dagbladen. Men schreef daarin n.1. het volgende: „Had Joe May (de productieleider) geen soldaat met een ■ betere stem kunnen vinden als degeen, die thans in den molen des doods de soldatenliederen zingt?" Natuurlijk, Joe May had in Duitsch land honderden zangers kunnen vinden met véél betere stemmen, want deze acteur (Ferdinand Asper) zingt niet mooil Maar gelukkig is Joe May een kunstenaar en geen filmverknoeier en daarom koos hij Ferdinand Asper, met zijn doodgewone stem, voor deze rol. Hierdoor maakte hij „Die letzte Kom pagnie" tot een kunstspeelfilm en maakte hij er gèèn operette van I Hebt u, geachte lezeressen en lezers, wel eens soldaten hooren zingen? Ik helaas zeer vaak, maar den eersten goedge schoolden tenor of bariton moet ik nog ontmoeten! Nu speelt deze rolprent weliswaar in 1806, maar toen zal het ook wel niet beter geweest zijn. Natuur lijk zou een zingende Asper in een film FERDINAND operette geheel misplaatst zijn, maar ASPER, de sol in deze film is hij de vertolker bij uit w " n W m 9 6 ' ncmendhcid. Een te mooie stem zou de sfeer verstoren, het publiek zou vol spanning luisteren of de zingende sol daat de hooge C wel haalde en de handeling zou op den achtergrond ge drongen worden. Met hetzelfde recht zou men immers kunnen vragen: kon Joe May geen knappere soldaten vinden en waarom zingt Conrad Veidt niet een smeltend hef deslied ? Men beschouwe iedere sprekendefilm toch niet als een R(CHARD TAUB ER( d e operette! Heusch, Richard Tauber als matroos met een stem matroos in „Ich glaube nie mehr an eine wat is'dTjulste13^1 Frau" doet veel onnatuurlijker aan. opvatting? Een matroos met zoo'n prachtig ge schoolde stem is geen zeeman en als hij het per ongeluk wel is, dan staan inplaats van de meisjes de impresario's bij hoopjes aan de havens, om hem te engageeren! Nu wü ik niet beweren, dat men in een toonfilm 'niet goed mag zingen, doch alleen dan, wanneer het scenario het eischt! De film is geen operette, nog veel minder opera; zoodra de film dezen weg zou opgaan, was de kunst van het witte doek verloren! Men wake voor nabootsing van het spreektooneel. De film heeft onbegrensde mogelijk heden en deze moeten worden benut. In een film-operette is alles geoor loofd! Als Willy Fritsch in „Liebes walzer" niet zingen kan, moet hij in 's hemelsnaam maar spreken. Want het publiek weet, dat een filmoperette non sens is. Maar we hopen gespaard te blijven voor dertien heldentenoren in een rolprent als „Die Letzte Kom pagnie". Werkelijk, ook bij de film bestaat er verschil in kunst en Kunst.

D

!

\

v

&ie.4£*6>.

■ lilt II»" -l.ll-

maar nam in stilte het besluit eens gauw aan haar intieme vriendin te Cannes te schrijven, en haar in vertrouwen te ver tellen, dat haar man meer dan vervelend was den laatsten tijd. „Ik schrijf het aan zijn ziekte toe," dacht zij heel lief. „Maar het is een heel ding voor mij." Zij had diep medelijden met zichzelf. En zij borduurde haar medelijden in het werk, waar zij aan bezig was. „Ik herinner mij, dat je mij eens gezegd hebt," ging mijnheer Reffold voort, ,, dat zieke menschen je tegenstaan. Toen was ik nog sterk en veerkrachtig. Maar nu ik ziek ben, heb ik er dikwijls aan gedacht. Arme Winifred! Toen dacht je niet, dat je een, maal een zieken man tot je last zoudt hebben. Je bent niet geschapen voor een ziekenkamer, en je hebt je nooit op iets toegelegd, dat je niet was aangeboren. Misschien, had je wel gelijk." „Ik begrijp niet, waarom je vandaag zoo onvriendelijk bent," zei mevrouw Reffold met pathetisch geduld. „Ik begrijp je niet, vroeger sprak je nooit zoo." „Neen," zei hij, „maar ik heb er te meer over gedacht. Al die eenzame uren, als jij mij alleen liet. Mijn hart was dan vol bitter heid, totdat B ernardine kwam." Het duurde eenigen tijd voor hij weer

DE SNIK K ENDE NEGER. - Al Jolson niet zijn echtgenoqte aan de lunch in de loggia van hun villa. 29

\ ..■m

„Toch zal je hier nog wat moeten blijven, maar dan zal je ook vrij zijn te gaan, waar je wilt. Ik wilde wel voor jou, dat ik wat gauwer sterven kon, Winifred.'' Mevrouw Reffold keek van haar werk op. „Je zult spoedig beter zijn," zei ze. „je bent al zooveel beter." „Ja, je hebt alles gedaan om mij beter te maken," zei hij bitter. „Je bent een on zelfzuchtige vrouw. Je hebt mij steeds met zorgen omringd, is het niet?" „Je schijnt bijzonder vreemd gestemd vandaag," zei ze verlegen. „Ik begrijp je niet!" Reffold lachte. „Arme Winifred," zei hij. „Als je ooit ziek mocht worden en men geen notitie van je neemt, zal je misschien aan mij denken." „Geen notitie?" zei ze verwonderd. „Wat meen je? Ik dacht, dat je alles hadt, wat je noodig hebt. De verpleegster bracht de beste getuigschriften mee. Ik koos haar met zorg. Je hebt nog nooit geklaagd." Hij keerde zich vermoeid om en gaf geen antwoord. B eiden zwegen eenigen tijd. Toen volgde hij haar met de oogen, terwijl zij zich over haar handwerk boog. „Je bent mooi, Winifred," zei hij kalm, „maar je bent een zelfzuchtige vrouw. Heb je wel ooit bedacht, dat je dat bent?" Mevrouw Reffold gaf geen antwoord,

HARRADEN

'

-

-

■'

^

'

■

■

■

•

*

*

*

*

*

REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE P R O G R A M M A ' S sprak. Hij dacht aan zijn trouwe bezoek ster, en aan de aangename middagen, die hij met haar had doorgebracht. Hij dacht aan de Vriendelijke, verstandige woorden, die zij gesproken had. Zoo lag hij te denken, terwijl zijn vrouw ijverig borduurde. Zij vond zichzelf nu bijna een heldin. Het is zoo gemakkelijk zichzelf tot een heldin of een martelares te verheffen. Zelfzuchtig, nonchalant? W a t meende hij? Och, het kwam alles door zijn ziekte. Zij zou haar last weer opnemen, zooals zij hem al die maanden gedragen had. Haar ideaal was eigenlijk een Lon densche balzaal; en daar zat zij nu op gesloten in een dorpje in de Alpen; zij had een hard lot. Zij had toch al zoo weinig genoegen, en het was of haar man haar ook dit misgunde. Zijn manier van spreken dezen middag had haar niet doen inzien, dat zij beter deed thuis te blijven. Morgen zou zij weer gaan sleden. Het licht, dat ons opeens een blik op onszelf doet werpen, had voor haar nog niet geschenen. Zij keek naar haar man, en dacht, dat hij sliep, toen zij hem zoo rustig zag liggen. En zij begon haar brief aan de vriendin te Cannes, om haar te zeggen, hoe hard haar lot was, toen de zieke haar tot zich riep. „Winifred," zei hij vriendelijk, en zijn toon klonk teeder. „Winifred, het spijt mij, dat ik scherp ben geweest. B ernardine zegt; ons oordeel moet niet op een ander neerkomen als een smidshamer.Misschien ben ik hard geweest; ik ben mijzelf tot last en zal het dus anderen ook wel zijn. En je bent daar niet voor geschikt, wel? Je bent een mooie, schitterende vrouw, en ik een rampzalige, wien het niet eens gelukt is, je gelukkig te maken. Ik weet, dat ik prikkelbaar ben, maar heusch, ik kan het niet helpen." Die groote man verlangde nog als een kind naar liefde en teederheid. W a t zou het voor hem geweest zijn, als zij hem in haar armen had gesloten, en al zijn prikkelbaarheid en lijden door haar liefde verzacht had? Zij drukte zijn hand en kuste hem even op de wang..Hij was een beetje scherp ge weest, zei ze, maar zij kon het zich best begrijpen, en was er niet boos om. Haar vriendelijke manier van spreken deed hem toch goed; en toen B ernardine kort daarop de kamer binnentrad, vond zij mijnheer Reffold gelukkiger en tevredener dan zij hem nog ooit gezien had. Mevrouw Ref fold, die blijde was. dat er iemand kwam, ontving haar hartelijk, ofschoon zij nog altijd de lichte verlegenheid, die zij in B er nardine's tegenwoordigheid voelde, niet had kunen overwinnen. Er was iets in haar, dat mevrouw Reffold stil maakte; mis schien de een of andere eigenschap, mis schien ook haar plompe laarzen! „Bernardine," zei mijnheer Reffold, „is het niet heerlijk als Winifred hier is? En ik ben nogal zoo onaardig en knorrig ge weest."

W

„O, daar praten wij niet meer over," zei mevrouw Reffold met haar liefsten glimlach. „Maar ik heb gezegd, dat het mij speet," ging hij voort. „En meer kan iemand niet doen." „Neen," zei Bernardine, die er plezier in had te hooren hoe mijnheer Reffold zich verontschuldigde en mevrouw Reffold de lieve vergeefster speelde. „Meer kan men toch niet doen." Zij kon zich echter niet langer bedwingen, en begon te lachen. ,,Ge schijnt vandaag al heel vroolijk," zei mijnheer Reffold, en er klonk eenig verwijt in zijn toon. „Ja," zei ze, en lachte weer. Mevrouw Reffold's vergevende gratie had al haar ernst gebroken. „Vertel ons dan ten minste de reden van uw vroolijkheid," zei mevrouw Reffold. Bernardine zag haar wanhopig aan. Het gelukte haar niet, haar spotlust te bedwingen. „Ik heb den geheelen middag foto's ontwikkeld," zei ze, „en ik denk dat die benauwde atmosfeer en het mislukken van mijn negatieven mij zoo gemaakt hebben. In ieder geval vind ik mijzelf heel onbeleefd." Zij herstelde zich en deed al haar best niet te denken aan mevrouw Reffold als het beeld der vergeving; toch kon zij haar eerst nog niet aanzien zonder gevaar te loopen haar ernst opnieuw te verliezen. Haar mond plooide zich van tijd tot tijd nog tot een lach, en haar bruine oogen schitterden ondeugend. Zij sprak zeer veel, en- vertelde vroolijk van haar eerste proeven van fotografeeren, en beoordeelde zichzelf zoo grappig, dat haar beide toehoorders zich wérkelijk amuseerden. Toch vond Bernardine het prettig, toen mevrouw Reffold de kamer verliet om een strengetje zijde te gaan halen en zij samen alleen waren. „Ik ben zoo gelukkig," zei hij. „Mijn vrouw heeft bij me gezeten, maar inplaats van er van te genieten, zooals ik had moeten doen, ben ik haar gaan beknorren. Ik weet niet, hoe lang ik er nog wel mee door zou zijn gegaan als ik niet opeens aan uw woorden gedacht had: dat wij niet als smidshamers op elkanders fouten moeten neervallen. Toen ik mij dat herinnerde, viel het mij gemakkelijk al haar verwaarloozing en onverschilligheid te vergeven. Sinds ik u heb leeren kennen, mijn kleine rots, is het, alsof alles mij gemakkelijker valt." „De oorzaak daarvan moet gij bij uzelf zoeken," zei ze. „Het is uw eigen vriendelijk edelmoedig karakter, en nu schrijft ge dat toe aan wat.ik gezegd heb." Hij schudde zijn hoofd. „Als ik ooit een armen, ongelukkigen

drommel ontmoette, die troost en hartelijkheid noodig had, dan zou ik hem van u vertellen. Ge zijt zoo goed voor mij geweest. Ge zijt heel ontwikkeld, en toch hebt ge mijn arm hoofd nooit vermoeid met al die geleerdheid. Ik ben ver van een geleerde, doch ge hebt het me nooit laten voelen. Hij nam haar hand en bracht die eerbiedig aan zijn lippen. „Wilt ge aan mijn vrouw zeggen," ging hij voort, „dat ik vanmiddag zoo genoten heb van haar tegenwoordigheid? Misschien houdt het haar een anderen keer thuis. Ik wilde graag, dat zij het wist. W a t was zij vriendelijk en wat is zij toch mooi! Ik ben blij, dat ge haar hier eens gezien hebt. Het is wel saai voor haar, met zoo'n zieken man. En dan een, die dikwijls uit zijn humeur is! Toe, zeg haar, dat zij mij gelukkig heeft gemaakt! — Wilt ge?" Het maakte een droevigen indruk, dat dit kleine beetje geluk voor hem al van zooveel waarde was. Bernardine beloofde het zijn vrouw te zeggen, en ging haar opzoeken, voorwendende, dat ze het boek kwam halen, dat mevrouw Reffold haar leenen zou. Deze was in haar slaapkamer, en verzocht Bernardine te gaan zitten tot zij het gevonden had. Zij kon heel lief zijn, als zij wilde. „Ge ziet er veel beter uit, juffrouw Holme," zei ze vriendelijk. „Ik zie het telkens; ge wordt jonger en vroolijker. De versterkende lucht heeft u goed gedaan." „Ja, ik ben veel beter," zei Bernardine, heel verwonderd, dat mevrouw Reffold zoo iets opmerkte. „Mijnheer Allitsen voorspelt mij, dat ik zal blijven leven, maar nooit sterk zal worden. Hij geeft op elke vraag antwoord naar zijn eigen zin, maar lang niet altijd naar den mijne!" „Het is een wonderlijke man," zei mevrouw Reffold glimlachend, „ofschoon ik moet zeggen, dat hij niet zoo ruw meer is als vroeger. Gij schijnt goede vrienden met hem te zijn." Zij had nog veel meer willen zeggen, maar de ondervinding had haar geleerd, dat er met Bernardine niet te spotten viel. „Ik weet niet, wat ge onder goede vrienden zijn verstaat," zei Bernardine, „maar ik heb sympathie voor hem. Ik weet zelf wat het is, zijn heelen werkkring te moeten opgeven. Ik heb het ook ondervonden; maar wat is mijn werk vergeleken bij het zijne!" Zij wilde heengaan, maar mevrouw Reffold hield haar terug. „Ga nog niet weg," zei ze. „Ik heb u graag hier." Ze zat in een grooten leuningstoel en speelde met de franje van een antimacassar. „O, hoe gruwelijk begint Petershof mij te vervelen!" zei ze plotseling. „Ik heb

zoo'n saaien middag gehad! Mijn man schijnt iederen dag meer uit zijn humeur. Het is een hard lot, dat ik moet dragen." Bernardine was sprakeloos van verbazing. „Ja," voegde zij er bij, „ik ben zoo moe! Vroeger was hij nooit zoo. Het is een heel ding. Mijn gezondheid lijdt er onder." Zij zag er echter nog altijd uit als het toonbeeld van gezondheid. Bernardine snakte naar adem en mevrouw Reffold vervolgde: „Den heelen middag heeft hij geknord, zóó erg,, dat hij er zichzelf over schaamde en mij om vergeving vroeg. Dat hebt ge gehoord,. nietwaar?" „Ja," antwoordde Bernardine. „En natuurlijk zei ik, dat ik niet boos was," vervolgde mevrouw Reffold genadig. „Ik kon niet anders, maar het is en blijft een heel ding." „Hoe is het mogelijk!" dacht Bernardine bij zichzelf. „Hij was heusch belachelijk," ging mevrouw Reffold voort. „Het lacht mij waarlijk niet toe, nog een middag bij hem door te brengen. Morgen ga ik weer arren." „Dat doet ge gewoonlijk, hè?" vroeg Bernardine. Mevrouw Reffold keek haar onderzoekend aan. Zij wist nooit zeker, of Bernardine haar niet voor den gek hield. „Ik heb toch heusch niet veel genoegen," voegde zij er bij, als wilde zij zich verdedigen. „En ook dat weinige schijnt hij mij te misgunnen." „Ik betwijfel, of hij u iets zou misgunnen," zei Bernardine met warmte. „Daarvoor houdt hij te veel van u. Ge weet niet, hoe heerlijk hij het vindt, als ge u een beetje aan hem wijdt. Hij zei, dat hij zoo'n prettigen middag had gehad. Gij kon zelf wel zien, dat hij gelukkig was. O, wees toch lief voor hem, zoolang ge hem nog hebt! Ziet ge dan niet, dat hij achteruitgaat? Of wilt ge het niet zien? Wij zien het allen behalve gij!" Opeens hield zij op, zelf verschrikt over haar stoutmoedigheid. Mevrouw Reffold lag nog altijd even gemakkelijk in haar stoel, de handen saamgevouwen boven haar hoofd. Haar gelaat was bleek. Zij sprak niet. De stilte werd alleen onderbroken door het vroolijke lachen van eenige kinderen, die in den tuin van het Kurhaus aan het sleden waren. De stilte werd drukkend en Bernardine stond op. Zij wist, hoeveel moeite deze woorden haar gekost hadden en voelde, dat zij zichzelf ternauwernood meester was. „Dag, mevrouw Reffold," zei ze zenuwachtig. „Dag juffrouw Holme," was het eenige antwoord.

Q.J. QRAAUW,Boekhandelaar, KEIZERSGR.168 A M S T E R D A M C , Telef. 44505, Postrek. 48605

JUIST IETS VOOR U!

;

V/'f ;: '

~

. ,

*De onberispelijkheid van Uw verschijning hangt er van af DK elegantste gewaden, het best ver zorgde uiterlijk kunnen geheel te niet gedaan worden door het euvel van het transpireeren onder de armen. Een be roemd dokter vond het middel uit, Odorono, dat U van al deze onaan genaamheden verlost.

BRUNA'S BIBLIOTHEEK Acht deelcn, gebonden in band met fraai geïllustreerd omslag, van de beste Binnen- en Buitenl. Schrijvers, voor den spotprijs van

I

Drie eenvoudige behandelingen : Odorono (rood) wordt alleen twee maal per week 's avonds gebruikt. Odorono (Heurloos) 's morgens of 's avonds dagelijks of om den anderen

f 10.-Betaalbaar in maan/delijksche termijnen van ƒ 1 of meer.

dag. i. Betten. Met watten of de vingers op den onderarm betten. Niet wrijven. 2. Laten droogen. Onderarm laten droogen voor de kleederen er aan raken. Indien kleurlooze Odorono ge bruikt wordt 15 minuten er op laten blijven. B ij de roode de geheele nacht. 3. Afivrij'ven. Als de Odorono ge heel gedroogd is, afwrijven met een vochtige doek.

QPQ-RQ'OQ Globe Trading Co., Singel 44, Amsterdam T I T E L S DER

Ik sluit hierbij 6 postzegels
DEELEN:

1. Marjorie Bowen, „DE ADDER VAN MILAAN" . 332 bladz. 2 C. N. & A. W. Williamson, „DE HUWELIJKSDAG". . . 274 „ 3. C. N. & A. W, Williamson, „DE COW-BOY GRAVIN" . 256 „ 4. Jack London, „ONDER KOPPENSNELLERS" 268 „ 5. Dora Musbach, „HET SCHOONZUSJE" . 280 „ 6. Thérèse Hoven, „AVANTI" . 288 „ 7. Harold Mac Grath, „DE MAN OP DEN BOK" . . 320 8. Marie Hoeffelman. „DE PASTORIE VAN ARGENTIERES' 272 „

Naam

Adres

Woonplaats

Gebruik Odorono Ontharingscrême, snel en gemakkelijk

onthaart

ADVERTEERT IN HET WEEKB LAD CINEMA & THEATER VRAAGT O F F E R T E S

Ruim 2600 pagina,stekst

Godfried de Groot

B o v e n d i e n o n t v a n g t E L K E K O O P E R van b o v e n s t a a n d e s e r i e nog g e h e e l G R A T I S h e t p r a c h t w e r k van P a u l d' Ivoi, „MISS M O U S Q U E T E R R " , g e ï l l u s t r . m e t 4 p l a t e n , circa 300 bladzijden, g e b o n d e n in band. F r a n c o t o e z e n d i n g d e r c o m p l e t e s e r i e , 8 g e b o n d e n boeken m e t p r e m i e , g e s c h i e d t onmiddellijk n a o n t v a n g s t van onderstaand bestelbiljet.

Ja, Plepa, zooals Ik Je dochter al heb gezegd, geloof Ik,

het

ân £uyhenstraat 2a Amsterdam Telef, 28474

BESTELBILJET. O n d e r g e t e e k e n d e w e n s c h t van G. J . G R A A U W , B o e k h a n d e l a a r , A m s t e r d a m C , K e i z e r s g r a c h t 168, Telefoon 44505, P o s t r e k e n i n g 48605, f r a n c o te o n t v a n g e n :

8 DEELEN BRUNA'S BIBLIOTHEEK

I

alle g e b o n d e n in b a n d m e t g e ï l l u s t r e e r d o m s l a g en g r a t i s premieboek, voor den pry's van ƒ 10.—, t e b e t a l e n in 10 m a a n d e l i j k s c h e t e r m i j n e n van ƒ 1.— of m e e r n a a r v e r k i e z i n g .

Specialiteit in Moderne en Artistieke foto's ?\en lie de vele reproducties van ons veth In „Wet Weekblad" Cinema a d e a l e r

NAAM: WOONPLAATS:

BEROEP:

••■■•■

Ml

"■■■

f

mmmm

KUNST

TEKST VAN GUUS BETLEM Jr.

1

f ! I

j

i

I,I

MUZIEK VAN PAUL COLLIN.

i i lui i i [h

i |i

deel.de hj'fijn ften.Kte.aenper cir.cu,.Ui.re mee.

3^

m s' if ■:■:

n

£

fcrtcf. g g

f

^

^

m

g

Hjj

S=JS 3E

JE

E ƒ ; J'

steh^deêr zjjri w«rk tentoon, zifri ^

^

^

m J i J r r J ir r. J .fT i i l f ^ r

^

J0n.jevröiuwJdwrik thee. l e n jeua.d/gschil.der ex.po.4eer.de in zijn*.te._lier.

Be.

Jet

Hg

H

w* Bewonderaars kwamen aldra bij drommen op bezoek, En staarden in verrukking naar des schilders grootste doek. Een veeg een streep een rooie vlek.... „De ondergaande Zon" Maar niemand was er bij 't publiek, die 'r wijs uit worden kon.

Maar achter in het atelier stond een stukje, klein. En niemand was er, die besefte wat het wel kon zijn. Men zocht in den catalogus. En toen 't daarin niet stond, Vroeg men den schilder wat dat was, dat elk zoo „prachtig" vond.

Men vond de doeken éénig,.. echt,.. geweldig .. raak van lijn . . . Maar keek dan stiekum op de lijst, wat of het wel kon zijn. „O ja, natuurlijk.... dit of dat",.... met „oh's" en „ah's" Verklaarde men tevreden dan. [doorspekt, „Ik zag het zóó Direct."

Men wees, toen hij 'r was bijgehaald, 't bewuste werkje aan, Voor 't welk allengs een groote schaar bewondraars kwam te „Wat!" riep de schilder. „Meent U dit?" [staan. „Waar niet op wordt gelet." En met een vloek nam hij het weg.. „Wat drommel!.. mijn palet."

NI Al

SON

ODIO"

7 PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS

Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd in

7690

*JL. sas**

Specialiteit voor geschenken in zilver, en verzilverd metaal

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE VerachUnt wekelijks - Pr«« per kwartaal f 105

Red. en Adm.: Galgewater 22, Lelden. Tel. 700 Postrekening 41880

ANN HABMING (FOTO P, D, C. UFA)

Recommend Documents