I N F O R M AT I E - B U L L E T I N VA N D E
S T I C H T I N G S T E D E N B A N D A M S T E R D A M- MA N A G U A
Managua n r. 2 2 0 0 5
In het teken van verandering
3 5 6 8 10 11 12
De SAM als vrijwilligersorganisatie
Colofon
Interview met Mirko Opdam
‘Managua’
Centro de información por Internet
is het informatieblad voor donateurs van de Stichting Stedenband Amsterdam-Managua
Draadloos internet in MLK Schilderend leren over Managua Muurschilderbrigade WEBAM & Managua
‘Managua’ is door het ISDS Centrum Nederland geregistreerd onder ISSN-nummer 0928-8988 Jaargang 24 nummer 2 juni 2005
Wat is en doet de WEBAM in Managua? Rootsfestival SAM 19 juni in het Oosterpark Even voorstellen… De vrijwilligers van de SAM
Redactie-adres Nieuwe Herengracht 29 1011 RL Amsterdam Telefoon 020-6229953 Fax 020-6265258
[email protected] www.ssam.nl Postgiro 5931789
Aan dit nummer werkten mee: Diane van Berkel Roberto Escobar Nicole Asin Fiona Hoogveld Larissa Sova Marlies Dijkstra Chantal Hoogveld Lay-out Jan Abrahim Vos, Zlatan Peric
Ondertussen in Managua…
Van de r edactie
...pakken de wolken zich samen
Leest u de Managua in de bibliotheek, in een wachtkamer of in uw buurthuis maar zou u de Managua liever thuisgestuurd krijgen? Geeft u dan uw naam en adres aan ons door, dan krijgt u hem de volgende keer netjes in de bus. Wel zo makkelijk. Adresgegevens vindt u in het Colofon.
In de laatste Managua van vorig jaar werd aandacht besteed aan de overdracht van de SAM aan vrijwilligers en de activiteiten die betrekking hadden op het zoeken van nieuwe vrijwilligers en het vormen van nieuwe werkgroepen. Inmiddels zijn we sinds begin van dit jaar geheel een vrijwilligersorganisatie geworden. Wat deze verandering betekent, wordt in dit nummer uitgebreid toegelicht. Een gevolg van de overgang naar een vrijwilligersorganisatie is het feit dat de werkgroep Redactie al voor de tweede keer zelfstandig de Managua heeft geproduceerd en daar zijn we best trots op! De vorige editie was een bijzondere uitgave. En tenslotte… het Rootsfestival komt er weer aan! Op 19 juni is het SAM-stage te vinden in het Oosterpark. Ook dit is door een team van vrijwilligers, in dit geval door stagiair(e)s opgezet. Komt u ook?
Foto voorpagina: Kinderen in het kinderhok van de bibliotheek San Judas Foto: Roberto Escobar - Foto pagina 10: Rikje Okker
DE SAM
ALS VRIJWILLIGER SORGANISATIE De afgelopen maanden hebben er grote veranderingen plaatsgevonden bij de Stedenband. Na het vertrek van interim-coördinator Mariska de Boer is de SAM per 1 april een volledige vrijwilligersorganisatie geworden. We praten hierover met bestuurslid Mirko Opdam.
Wat zijn de belangrijkste gevolgen van het wegvallen van de subsidie voor de stedenband? We hebben minder geld te besteden hebben, met name aan het kantoor en personeelskosten in Amsterdam. We zijn nu een echte vrijwilligersorganisatie geworden. We hebben nu nog één kantoorplek in het Latijns Amerika Centrum die afwisselend door vrijwilligers wordt gebruikt. Daar kunnen we ook vergaderruimte benutten. Het stopzetten van de subsidie is in zekere zin ook een schopje in de goede richting geweest. We hebben noodgedwongen alles op alles gezet om meer vrijwilligers aan ons te binden. En dat is aardig gelukt. Voordeel is dat we nu meer mensen actief bij de stedenband betrekken! De organisatie ziet er in grote lijnen zo uit: er is een bestuur dat ook bestaat uit vrijwilligers. Dit bestuur bepaalt het algemeen beleid, stelt de begroting vast en is eindverantwoordelijke voor de stichting. Het feitelijke werk wordt gedaan door werkgroepen. Allereerst hebben we de werkgroep Redactie, verantwoordelijk voor het kwartaalblad Managua. De vorige Managua is het eerste nummer dat helemaal door vrijwilligers is opgezet. Daarnaast is er de werkgroep Website, die bezig
is met het restylen en onderhouden van de website www.ssam.nl. De derde werkgroep, PR en Evenementen, heeft onlangs de muurschilderbrigade begeleid en is betrokken bij het Rootsfestival. Onze bijdrage aan het Rootsfestival wordt verzorgd door een tijdelijke werkgroep van vier stagiaires. Elke werkgroep heeft een coördinator die verantwoordelijk is voor de voortgang en via een vast contactpersoon het bestuur hiervan op de hoogte houdt. Een mooi voorbeeld van de nieuwe manier van werken is de nieuwe bouwbrigade in 2006. Reonald Westerdijk, een jonge architect, wilde een project uitvoeren in Managua en klopte daarvoor aan bij de SAM. Het bestuur helpt met het leggen van contacten en het vinden van fondsen en mensen. Dit willen we graag meer doen in de toekomst: mensen binden die iets willen doen met Managua, op zo’n manier dat er een uitwisseling tot stand komt. Barend de Voogd doet nu nog één dag in de week voor ons de boekhouding en andere werkzaamheden. Roberto, onze contactpersoon in Managua, is onze enige professionele kracht. Hij is ook een hele belangrijke kracht: als
Managua 2 2005
3
mensen iets in Managua willen, kan hij daarbij helpen. Hij spreekt zowel Spaans als Nederlands.
Managua 2 2005
Waarom wordt de subsidie van de gemeente eigenlijk gestopt? De gemeente heeft de stedenband ongeveer 15 jaar gesteund. De omstandigheden zijn sindsdien zowel in Managua als in Amsterdam veranderd. De gemeente Amsterdam wil nog steeds geld besteden aan ontwikkelingssamenwerking, maar wil zich daarbij concentreren op herkomstlanden als Marokko, Turkije, Ghana en Suriname. Dat is jammer, want we hebben in ruim twintig jaar zoveel opgebouwd in Managua. Hoe langer je in een land aanwezig bent, hoe beter en efficiënter je projecten uit kunt voeren. De subsidie is de afgelopen jaren steeds met een derde teruggebracht. Dit is het laatste jaar dat we subsidie ontvangen. Maar we zijn nog in gesprek met de gemeente. Stiekem hebben we goede hoop dat de gemeente de stedenband met een basisbedrag wil blijven steunen, zodat we onze vertegenwoordiger in Managua kunnen blijven betalen en het afgeslankte kantoor in Amsterdam kunnen openhouden. De stedenband moet dus steeds meer fondsen werven. Blijft er nog genoeg tijd en aandacht over voor de vertrouwde projecten in Managua en Amsterdam? We willen elk jaar een nieuw project in Managua blijven steunen. Dit jaar doen we minimaal net zoveel als we in het verleden deden en daar mogen we best trots op zijn. Als vrijwilligersorganisatie zijn we namelijk ‘afhankelijk’ van ideeën, inbreng en enthousiasme van vrijwilligers die dat in hun vrije tijd doen. Samen met de ABN-AMRO zijn we met een internetproject bezig in de school die voor een deel door de bouwbrigade van vorig jaar is gebouwd. We helpen met het opzetten van de internetverbinding en het leggen van contacten met scholen in Amsterdam. Daarnaast steunen we de Asociación Martin Luther King, een bewonersorganisatie in dezelfde achterstandswijk San Judas. We helpen hen om de wijk een stem te geven naar de gemeente. Dat werkt. En deze bewonersorganisatie helpt ook weer mee met het internetproject. Tenslotte worden er fondsen geworven voor een derde project: de ontwikkeling en inrichting van een sportterrein. Twee Nederlandse vrijwilligers zijn in Managua op eigen kosten hiermee bezig. Ze werven zelf fondsen in
4
hun eigen netwerk. Tot nu toe is er € 7.000 aan fondsen binnen, dit moet in totaal € 40.000 worden. De gemeente Managua heeft gratis mankracht toegezegd voor de aanleg van het sportterrein en wil helpen bij het beheer. Dit is een belangrijk sociaal project: jongeren krijgen een eigen plaats. En het verschaft werk. De voorlichtingsprojecten in Amsterdam worden ook op peil gehouden: de Managua blijft vier keer per jaar verschijnen, de website wordt onderhouden en we doen mee aan het Roots Festival. We hebben alleen geen constante kantoorbezetting meer, waardoor we lastiger bereikbaar zijn. Hoe zie je de toekomst van de stedenband? De continuïteit moet gewaarborgd worden. Hierbij is de communicatie heel belangrijk: de goede informatie moet beschikbaar zijn voor wie het nodig heeft. Dit moeten we bereiken zonder dat we elkaar bedelven onder de e-mail. Het is nog even zoeken, maar we zijn op de goede weg. Zo nu en dan houden we bijvoorbeeld een thema-avond waarop we contact hebben met elkaar en nieuwe ideeën kunnen uitwisselen. Als we de komende maanden goed doorkomen, kunnen we een zonnige toekomst tegemoet gaan. We hebben niet te klagen over belangstelling: via de vrijwilligerscentrale krijgen we veel sollicitanten binnen, maar we kunnen natuurlijk altijd meer mensen gebruiken. Sluiten de doelstellingen van de Stedenband nog aan bij de huidige behoeften in de Amsterdamse samenleving? Ik denk dat de stedenband bij zeker een deel van de Amsterdammers aansluiting kan vinden, misschien wel een groeiend deel. Veel mensen voelen zich verbonden met ontwikkelingslanden, ook met Nicaragua en Managua. Want de wereld is dan wel kleiner geworden door internet en het vliegtuig, de economische verschillen zijn gebleven. Amsterdammers gaan steeds meer naar ontwikkelingslanden op vakantie en worden direct geconfronteerd met armoede. En willen daar vervolgens iets mee doen. De stedenband is een goed platform om die verbondenheid vorm te geven en mensen te ontmoeten die óók iets aan die verschillen willen doen. Samen kun je nu eenmaal meer dan alleen.
DRAADLOOS INTERNET IN MARTIN LUTHER KING In de wijk Martin Luther King in Managua wordt volgende week een internetcentrum geopend. Dit kan dankzij de medewerking van de ABN-AMRO en de Stichting Stedenband Amsterdam-Managua. Eind vorige maand heeft het telecommunicatiebedrijf Enitel (Empresa Nicaraguense De Telecomunicaciones) een antenne van 8 meter hoog bij de school in de wijk MLK geplaatst. Dat heeft veel nieuwsgierigheid, maar ook verwachtingen gecreëerd bij de bewoners en de studenten van de wijk Martin Luther King. In een arme wijk als MLK was een kabelvoorziening nog altijd afwezig. Bedrijven investeren hier ook niet in, omdat de wijk niet rendabel genoeg is. Daarom moet het internet via antenne lopen (draadloos internet). De kosten om dit systeem te installeren zijn hoog voor een arme wijk. Het project kost U$ 6000,—, dat is inclusief de installatie en 6 computers. De vraag naar informatie groeit In het jaar 2000 had de voormalige directeur van de school Martin Luther King, Sergio Mercado, het idee om een gemeenschappelijke school op te richten. Een school die zelfstandig kon draaien, maar ook met integraal onderwijs. Een school waar andere lessen worden gegeven dan bijvoorbeeld Engels, namelijk computerlessen. In de wijk San Judas, direct naast de wijk MLK, staat de school de Escuela Belen, zij hadden in die tijd al een internetverbinding. Dus onze docenten vroegen zich af of zij ook internet op school konden krijgen. Sergio Mercado zei toen tegen de docenten: “Als we er echt voor gaan dan zullen wij over een tijdje ook internet in onze school hebben.” Dus in het jaar 2001 hebben ze met behulp van een groep jongeren uit Spanje een computer op school geïnstalleerd. De computerlessen heeft het onderwijs in de MLK school gemoderniseerd, ondanks de marginale situatie van de wijk. De volgende stap was een internetverbinding. Het grote probleem op de school was dat de docenten te weinig documentatie en boeken hadden. Boeken zijn duur, de school had geen geld en de docenten kregen een te laag salaris om zelf boeken en documenten te kopen. Een internetverbinding zou dus een relatief goedkope manier zijn om lessen te documenteren. Ik begon mij grote zorgen te maken toen een docent geschiedenis met informatie uit een boek van 1972 kwam, waarin stond dat Nicaragua 1.500.000 inwoners had. Door de komst van een internetverbinding zouden docenten actuele informatie kunnen
verkrijgen voor hun lessen. Ook de studenten hadden het probleem dat in de wijk Martin Luther King geen bibliotheek aanwezig was, ook zij hadden weinig studiemateriaal tot hun beschikking. Met internet zouden zij hun huiswerk beter kunnen maken. Internet wordt realiteit Het project werd realiteit in 2005 met de medewerking van de bouwbrigade van de ABN-AMRO in samenwerking met de stedenband. Het internetcentrum heeft een doelgroep van 350 studenten, van het 5e en 6e jaar van de basisschool en van de secundary school en 19 docenten. Iedere student betaalt 15 córdobas voor 3 uur. Dat is U$ 0.90 per 3 uur. In een internetcafé kost één uur internetten al snel U$ 0.72. Uiteindelijk zelfstandig De ABN-AMRO en de SAM gaven het startkapitaal voor de internetverbinding en de 6 computers. Het centrum kijkt naar de toekomst en het voornaamste doel is om het project op de middellange termijn zelfstandig te kunnen laten draaien. Zo zullen de kosten voor personeel, onderhoud en reparatie van de systemen uit eigen inkomens komen. Het internetcentrum gaat ook zaterdags en zondags open, om de bevolking de mogelijkheid te geven op het net te gaan. Op deze dagen wordt wel een hoger tarief gevraagd. Veel docenten, leerlingen en inwoners weten nog niet hoe internet werkt, eerst zullen wij deze mensen bijscholen en vervolgens hopen wij dat zij zich thuis gaan voelen in de digitale wereld van het internet.
Roberto Escobar
Managua 2 2005
CENTRO DE INFORMACIÓN POR INTERNET
5
Managua 2 2005
SCHILDEREND LEREN OVER MANAGUA MUURSCHILDERBRIGADE De eerste schildering van de Muurschilderbrigade 2005 is gemaakt in de directe omgeving van Amsterdam, in Den Ilp. Soraya Moncada, schilderes uit Managua, is hiervoor uitgenodigd door het LBSNN, het overkoepelend orgaan van alle Nederlandse stedenbanden met Nicaragua. De muurschildering is inmiddels klaar en zowel de school als de leerlingen zijn erg enthousiast en willen graag een vriendschapsband met een school uit Managua. Naast de SAM bezoekt Soraya nog een aantal andere stedenbanden dwars door Nederland.
6
Den Ilp Voor de muurschilderbrigade heeft de Stedenband Amsterdam-Managua een klein uitstapje gemaakt naar Den Ilp, even ten noorden van Amsterdam. De kleine basisschool De Fuik had net een verbouwing achter de rug en ze hadden een kale muur in de gymzaal die wel wat kleur kon gebruiken. En, zeker zo belangrijk: de school had zin en tijd om het
Leerlingen groep 7 en 8 van De Fuik met Sorayo (bovenste rij links)
muurschilderproject uit te voeren met de kinderen. Reden genoeg om een fleurige muurschildering te plaatsen in de gymzaal van De Fuik. De muurschildering is een onderdeel van een project binnen de basisschool over Nicaragua. Met behulp van lesmateriaal van OSA (Ontwikkelingseducatie Stedenbanden Amster-
Wie niet aan het schilderen is, houdt zich op een andere manier met het Midden-Amerikaanse land bezig. Ze hebben er al veel over geleerd, vertelt Juliette. “Waar het ligt bijvoorbeeld. En hoe de vlag eruit ziet. En wat voor mensen er wonen, dat ze arm zijn en niet zoals wij fietsen en auto’s hebben.” (Hollands Dagblad) Engels Een bijkomend voordeel van het project is dat veel leerlingen voor het eerst hun Engels in de praktijk moesten gebruiken om met Soraya te communiceren. Natuurlijk kennen de kinderen de Engelse woorden voor de verschillende kleuren, maar soms weet je het woord voor ‘geel’ even niet meer. Gelukkig is er dan altijd iemand in de buurt met een trui in die kleur, zodat je met handen en voeten ook een heel eind kunt komen. Resultaat Het uiteindelijke resultaat is erg mooi en vrolijk geworden. Zeven dansende mensen, allemaal uit een andere cultuur: een trommelende Afrikaan, een dansend Indiaas meisje, een Chinees, een Nederlander en natuurlijk een
7
dansend Nicaraguaanse meisje. Op de achtergrond staat de Nederlandse vlag, met een krans van bloemen verbonden met de vlag van Nicaragua. Op de laatste schilderdag heeft de school een officieuze opening gehouden met natuurlijk een glas kinderchampagne voor alle deelnemers. Soraya kreeg als dank een paar klompen voor haar en haar dochtertjes cadeau. In de tweede helft van juni komt er nog een officiële opening voor de kinderen en andere geïnteresseerden. Meer informatie hierover zal tegen die tijd te vinden zijn op onze website (www.ssam.nl).
Trots laten de kinderen een tentoonstelling zien van producten uit Nicaragua die ze hebben verzameld. Fluitjes en houtsnijwerkjes, geschilderd in felle kleuren. “Ik denk dat ze dat doen omdat ze niet zo’n leuk leven hebben,” zegt Lotte. “ Door die kleuren vrolijken ze het een beetje op.” (Hollands Dagblad) Vriendschapsband De school in Den Ilp wil graag een vriendschapsband te willen met een school in Managua. Roberto, onze medewerker in Managua, is inmiddels druk met de voorbereidingen hiervoor. Het ligt voor de hand hiervoor de school te keizen waar het internetproject wordt uitgevoerd, zodat de kinderen makkelijk met elkaar kunnen communiceren. De leerlingen van De Fuik hebben hier ontzettend veel zin in. Ook Soraya zelf heeft aangegeven dat ze in de toekomst graag wil samenwerken met de Stedenband. Niet alleen in Amsterdam, maar ook in Managua. Voor het werk van Soraya Moncada kunt u kijken op www.sorayamoncada.com. Asha Braaksma
Managua 2 2005
dam) hebben de kinderen op een eenvoudige manier geleerd over het leven in Nicaragua. De leraren hebben hier ook op ingespeeld tijdens de aardrijkskunde- en geschiedenislessen. De groepen 7 en 8 van de Fuik hadden als slot van het project de eer om samen met Soraya de muurschildering te ontwerpen en te schilderen. De leerlingen hebben allemaal een tekening rondom het thema ‘ feest en dans’ gemaakt. Hieruit heeft Soraya uiteindelijk één schets samengesteld en die heeft ze op de muur gezet. Samen met groepjes van telkens vier leerlingen is Soraya de tekening gaan inschilderen. De leerlingen zijn dus zowel betrokken geweest bij het ontwerp als bij de uitvoering.
WEBAM & MANAGUA WAT IS DE WEBAM EN WAT DOET ZE IN MANAGUA? DIANE VAN BERKEL
Managua 2 2005
De kerkelijke organisatie WEBAM (Werkgroep Basisbeweging Amsterdam Managua) is een gezamenlijk initiatief van Amsterdamse gemeenten. Deze gemeenten leveren financiële bijdragen aan diverse sociale en educatieve projecten in Managua. Educatie is vooral voor jongeren erg belangrijk. Het geeft ze nu de kans om zich verder te ontwikkelen en het geeft ze later een betere kans op de arbeidsmarkt. In Managua werkt de WEBAM samen met verschillende contactpersonen (waaronder Roberto Escobar) en in Amsterdam werkt ze samen met diverse organisaties. De WEBAM onderhoudt een vriendschapsband met parochie La Merced. Dit betreft het kerkelijke aspect van de organisatie. De bijbelleesgroep uit de parochie en de bijbelleesgroep van de WEBAM wisselen leeservaringen met bijbelverhalen uit via de e-mail. Wat vindt de groep hier van een verhaal en wat vindt men er in Managua van? Roept het dezelfde reactie op of juist een andere? Ook werkt WEBAM samen met de SAM. Marjo van den Haak van WEBAM over de huidige samenwerking: “In het WEBAM-nieuws hebben we een keer uitgebreid aandacht besteed aan de SAM toen de gemeente de subsidie voor de SAM dreigde in te trekken. We volgen elkaars werk met belangstelling, maar het lukt nog niet zo goed om te bedenken op welke punten we kunnen samenwerken. Dat ligt een beetje aan de aard van de werkzaamheden en aan onze achterbannen, maar we blijven er over nadenken.” Het ontstaan van WEBAM & Stichting SAM De WEBAM en Stichting SAM zijn bijna tegelijkertijd opgericht, maar hoe zijn beide organisaties tot stand gekomen? In de jaren zeventig en tachtig stond Nicaragua in de belangstelling van de hele wereld. De reden hiervan was de moedige strijd van de armen (95% van de bevolking) tegen de machthebbers (de overige 5% van de bevolking). Een ongelijke verhouding, een gevolg van de eeuwenlange koloniale onderdrukking van Westerse mogendheden. In 1980 startte Ernesto Cardenal, priester-dichter en minister van Cultuur, een alfabetiseringscampagne onder het gewone volk. De mensen lazen met eigen ogen in de bijbel hoe God het Joodse volk uit de slavernij voerde. Zij geloofden rotsvast dat God ook het Nicaraguaanse volk uit de slavernij zou leiden. Op een Europees congres dat in mei 1983 werd gehouden in de Nieuwe Kerk in Amsterdam, ontving Eia Paiz namens de Amsterdammers een maïskolf als teken van solidariteit en vriendschap. Er werd een eerste contact gelegd met Indiana Acevedo, coördinatrice van basisgroepen in Managua en leden van basisgroepen in Amsterdam. De Nicaraguanen pleitten voor een verbintenis tussen de basisgroepen uit beide steden. Met een gezamenlijke kerkdienst in oktober 1983 gaat daarom de WEBAM van start. De wens om ook tot een stedenband te komen werd ook op het congres uitgesproken. Na een besluit van de Amsterdamse gemeenteraad in 1984 kreeg ook de stedenband officieel gestalte. WEBAM bezoekt Managua Begin dit jaar brachten drie leden van WEBAM (Wil Braakman, Jan Schaart en Marjo van den Haak) een bezoek aan projecten in Managua. Het betrof afgeronde, lopende en toekomstige initiatieven van de WEBAM. Een greep uit de lange lijst van projecten…
8
Dovenschool De dovenschool is opgericht door een oudere Amerikaanse dame en haar dove man en wordt bezocht door ongeveer tachtig kinderen in de leeftijd van 4 tot 18 jaar. Hiervan hebben twintig kinderen geen thuis en deze kinderen maken daarom gebruik van de slaapgelegenheid op de school. Eén van de afgeronde projecten waar WEBAM begin dit jaar een kijkje nam, was het project Escuele de Sordos Isaias 29:18 op een dovenschool. Het project betrof de aanschaf van computers en naaimachines voor de opleiding van de kinderen en is uitgevoerd in 2002 en afgerond in 2003. Marjo: “De vier computers en de zeven naaimachines die wij hebben geschonken worden op dit moment intensief en goed gebruikt. In de toekomst moeten er nog twee lokalen bovenop de grondverdieping gebouwd worden en moet de piñataruimte nog worden ingericht.” Sportplein San Isidro/Padre Fabretto Het sportplein waar de WEBAM haar steentje aan heeft bijgedragen, bevond zich zo’n vijftien kilometer ten zuiden van Managua. Het sportplein ligt naast een opvanghuis. De organisatie van dit opvanghuis is werkzaam op vijf plaatsen in drie provincies waar ze in totaal 2500 kinderen opvangen. Het gaat om kinderen van arme ouders of om weeskinderen. Elke dag wordt er aan de kinderen een warme maaltijd verstrekt en er wordt gezorgd voor onderwijs en recreatie. Dit project, dat afgerond is in 2004, was vooral bedoeld voor de opvang van kinderen uit de wijde omgeving. Marjo: “Het sportplein is mooi geworden en wordt intensief gebruikt door 450 kinderen.”
9 Stichting Martin Luther King (San Judas) WEBAM wilde, net als de SAM, een project opzetten in de wijk Martin Luther King (MLK). WEBAM heeft ook hier een werkbezoek afgelegd en er is een positief advies uit de bus gekomen voor een mogelijk project. Marjo: “De organisatie van projecten in de wijk is prima, men richt zich op de jeugd uit de buurt en de zorg voor onderwijs en een medische basisvoorziening.” Waar men in deze wijk vooral behoefte aan heeft, zijn voorzieningen voor recreatieve activiteiten, zoals: speeltoestellen met verlichting en hekwerk, spullen voor practica van de natuur- en scheikundelessen en mogelijk een aantal nieuwe lokalen.
Bibliotheek in San Judas De bibliotheek van San Judas staat bij WEBAM op het lijstje van toekomstige projecten. Deze bibliotheek wordt momenteel door de gemeente gefinancierd. De Nederlandse ambassade heeft een computer en een tafel gedoneerd. De boeken in de bibliotheek hebben betrekking op wat er op school geleerd wordt en zijn niet recreatief van aard. En het zijn er erg weinig, omdat men een zeer klein budget heeft om boeken te kopen. Er zijn wensen voor nieuwe jeugdboeken, vernieuwing van het kindermeubilair en de aanschaf van een kopieermachine, zodat kinderen desnoods iets mee naar huis kunnen nemen om in te kijken. Er ligt een plan klaar om de bibliotheek materiële ondersteuning te bieden in de toekomst. Wij wensen WEBAM veel succes toe met alle toekomstige projecten!
Bibliothecaresse aan het werk
Managua 2 2005
Bewaker van de bibliotheek San Judas
STEDENBAND AMSTERDAM-MANAGUA IN HET OOSTERPARK Zondag 19 juni 2005 organiseert de Stichting Stedenband Amsterdam-Managua (SAM) een open ‘stage’ in het Oosterpark. Hier laat de SAM op een recreatieve manier het publiek kennis maken met Nicaragua en haar geschiedenis. De SAM-stage is onderdeel van het Amsterdams Roots Festival. Het openluchtfestival is gratis toegankelijk. Op de SAM-stage is die dag een interactief toneelstuk te zien, opgebouwd uit muziek dat het verhaal vertelt van de kolonisatie, onderdrukking, bevrijding en wederopbouw van Nicaragua. De invulling zal verzorgt worden door de dansgroep Nicarao, een spreker die d.m.v. poëzie het geheel in woorden vertaalt en dj Eduardo, bekend van Que Pasa in de Melk-
Managua 2 2005
Sponsors: w w w. 1 2 p c . n l w w w. p r o j e c t s a n j u d a s . n l w w w. s s a m . n l
10
Dansgroep Nicarao, 19 juni op de SAM-stage,
weg, verzorgt de muzikale omlijsting. Het interactief toneelstuk gaat om 13.00 uur van start en vanaf 15.00 uur wordt het programma voortgezet door verschillende bands die voor een leuke muzikale middag zorgen. Het loopt door tot in de avond. Kom allemaal!
EVEN
VOORSTELLEN
...
PART
IV
Larissa Sova, sinds april 2005 vrijwilliger bij de SAM Hoe ben je bij de SAM terecht gekomen? Voordat ik naar Nederland kwam werkte ik in Rusland als redacteur bij een literair tijdschrift genaamd Golos (dat betekent ‘de stem’). Daar had ik allerlei redactionele taken zoals: het schrijven van korte artikelen, het bewerken van lezersbrieven en het redigeren van teksten. Hier in Nederland heb ik ook diverse dtp-cursussen gevolgd en wilde mijn interesse voor grafisch vormgeven en journalistiek combineren. Via de Vrijwilligerscentrale heb ik de vacature van de SAM gevonden en hoop hier werkervaring op te doen en mijn Nederlandse taal verbeteren. Wat zijn je taken? Ik zit in de werkgroep Redactie en probeer samen met Chantal een flyer te ontwepen voor het Rootsfestival.
Larissa Sova
Wat vind je leuk aan het werken voor de SAM? De stichting SAM is een levendige, culturele organisatie. De SAM organiseert verschillende projecten op het gebied van de maatschappelijke ontwikkelingen in Managua en organiseert activiteiten in Amsterdam.Vier keer per jaar verschijnt het informatieblad van de SAM, dat geeft lezers en donateurs de mogelijkheid om meer over de stedenband te weten te komen. De werkomgeving is open en vriendelijk. Hopelijk kan ik mij nuttig maken binnen de organisatie lukt het mij om mijn schrijfvaardigheid te verbeteren. Hoe zie je de toekomst van de SAM? De toekomst van de SAM ligt in onze eigen handen. Het is belangrijk dat nieuwe vrijwilligers frisse, goede ideeën met zich meebrengen.
Chantal Hoogveld, sinds oktober 2004 vrijwilliger bij de SAM Hoe ben je bij de SAM terecht gekomen? Ik ben met iemand meegegaan naar een informatieavond van de SAM. De bouwbrigade van de ABNAMRO vertelde die avond over hun project in de wijk San Judas in Managua. Ik vond het zo leuk dat ik met Mariska, toen nog coördinatrice, ben gaan praten over wat ik voor de SAM zou kunnen doen. Ik werk als dtp-er en heb daarnaast freelance opdrachten als fotograaf. En ik vind het heel leuk om dingen te regelen. Wat zijn je taken? Op het moment ben ik coördinator van de redactie van de Managua, omdat Anna een half jaar in Peru zit. Verder zit ik in de werkgroep Website en doe ik samen met Larissa vormgeving voor onder andere het Rootsfestival. Chantal Hoogveld
Wat vind je leuk aan het werken voor de SAM? Het is een kleine ontwikkelingsorganisatie met overzichtelijke projecten. Iedereen krijgt de kans om dingen aan te pakken, er is geen strakke hiërarchie. De mensen zijn allemaal erg leuk en aardig. Hoe zie je de toekomst van de SAM? Het is erg spannend nu we een vrijwilligersorganisatie zijn geworden en straks zelf al onze fondsen moeten werven. We zijn gelukkig met een leuk groepje, maar we hebben nog een aantal nieuwe, gemotiveerde vrijwilligers nodig.
Juist nu we een vrijwilligersorganisatie zijn geworden is er ontzettend veel te doen; van het helpen bij of het bedenken van evenementen, het werven van fondsen of het schrijven en/of redigeren van artikelen voor de website of ons kwartaalblad Managua. Een keer een algemene vergadering bijwonen? Mail ons gerust:
[email protected].
ONDERTUSSEN …pakken de wolken zich samen De VS zei haar (militaire) hulp aan Nicaragua op, het IMF, de Wereldbank en de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank bevroren 70 miljard aan financiële steun. Op 21 april lieten ook de Europese donoren weten dat ze de hulp bevriezen. Barend de Voogd ‘President Nicaragua wankelt door straatprotest’, schreef de Volkskrant eind april. Het conflict over de gestegen prijzen in het openbaar vervoer in Managua leidde tot heftige beelden. Demonstrerende studenten staken bussen in de brand. De politie schoot met traangas en rubberkogels. Negentig arrestaties, acht gewonde politieagenten en een onbekend aantal gewonde studenten later, breidden de protesten zich over het hele land uit. President Bolaños moest voor een woedende massa vluchten. Zijn zoon werd door een steen geraakt. Inmiddels is het conflict tijdelijk afgekocht. Regering en gemeentebestuur van Managua subsidiëren de busondernemingen de komende drie maanden met bijna twee miljoen dollar om daarmee voorlopig de ritprijs van de bussen in Managua op de oude prijs te houden. Maar de volgende conflicten dienen zich alweer aan.
Bolaños 97 van de 152 Nicaraguaanse burge-
IN
MANAGUA
meesters hebben, blijkens een peiling, geen vertrouwen meer in president Bolaños. De regering beschuldigt het FSLN ervan achter de schermen oproer te kraaien. Feit is dat het parlement en de president al ruim een half jaar met elkaar overhoop liggen, vooral sinds de klinkende overwinning van de Sandinisten tijdens de gemeenteraadsverkiezingen op 7 november. De twee grootste partijen van Nicaragua, de PLC van ex-president Arnaldo Alemán en het FSLN van Ortega, hebben een strategisch pact gesloten en proberen de bevoegdheden van de president uit te hollen. Zo werden er wetten aangenomen die de oprichting regelen van twee superorganen, één voor het eigendom en één voor een aantal staatsinstellingen gezamenlijk. De Verenigde Staten zijn bang dat de 768 gevallen waarbij VS-burgers in eigendomskwesties zijn verwikkeld, niet naar tevredenheid zullen worden opgelost, zeker niet als er een Sandinist aan de leiding Raquel. Foto: Roberto komt van Escobar. dat orgaan. De Europese donoren zijn vooral bezorgd omdat er nog geen akkoord is met het Internationale Monetaire Fonds. Sinds vorig jaar kan Nicaragua aanspraak maken op gedeeltelijke schuldkwijtschelding, maar daar staat tegenover dat het IMF akkoord moet gaan met de jaarlijkse staatsbegroting. Over dat laatste is nog steeds geen overeenstemming bereikt tussen regering en parlement. De tijd dringt want het IMF heeft aangegeven dat de staatsuitgaven te hoog zijn.
SAM’s Ondertussen blijft het conflict over de SAM’s voortduren, de Russische luchtdoelraketten waarover Nicaragua beschikt. De Verenigde Staten schortten alle militaire hulp aan Nicaragua op, omdat ze het land ervan beschuldigd de raketten niet te willen vernietigen. Omdat de wapens volgens de VS vooral aantrekkelijk zijn voor terroristen, wordt er in Washington al gesproken over een westelijke ‘As van het Kwaad’ tussen Cuba, Nicaragua en Venezuela. Ook hierbij gaat het om een wet die het Nicaraguaanse parlement aannam tégen de wil van president Bolaños. De president wil de VS graag ter wille zijn, maar deze nieuwe Legerwet stelt dat hij geen militair materieel mag aanschaffen of vernietigen zonder toestemming van het Parlement. De VS willen de SAM’s zo snel mogelijke vernietigd zien. Na de Sandinistische verkiezingszege vorig jaar, maken zij zich grote zorgen over de presidentsAmérica. verkiezingen in 2006. Foto: Roberto Escobar. Donkere wolken pakken zich samen: Niet alleen voor president Bolañas die zo langzamerhand in een onmogelijke situatie is gemanoeuvreerd, maar vooral voor de Nicaraguaanse bevolking voor wie de keuze steeds penibeler wordt. Enerzijds het accepteren van de bezuinigingslogica van het IMF (en dus het afschaffen van subsidies op ondermeer het openbaar vervoer), en anderzijds een stem in 2006 op het FSLN en de voorspelbare reactie daarop van de VS.
