yo-magazine special - november 2009
Is een digitale uitgave van AYOPLAZA
powered by enthousiasm
november 2009 |
AM | 1
2|
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 3
ik klap en
juich toe Michiel Middendorf General Manager World Forum
4|
AM | november 2009
“Het enige wat mooier is dan één druppel op een gloeiende plaat is heel veel druppels op een gloeiende plaat” Michiel Middendorf is sinds 1 januari 2007 werkzaam bij het World Forum in Den Haag, sinds 1 oktober 2008 als General Manager. Daarvoor was hij werkzaam in de internationale (Spanje en VS) hotellerie en gastvrijheidindustrie (o.a. Marriott hotels) en Destination Management (Delta Amsterdam). Michiel is sinds 1 augustus 2008 VP of Communications bij MPI Nederland. Tevens sinds kort verenigingsbegeleider voor de KNVB, district West 1.
Een warm welkom in ons huis, het World Forum. Een bijzonder welkom aan onze minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen en zijn echtgenote Annemiek. Hartelijk welkom Mark Vogt en Sonja Werners van Warchild en Kon Kolei, student internationaal recht en ex-kindsoldaat. Al meer dan 40 jaar ontvangen we de leiders van deze wereld en diverse wereldorganisaties. Het World Forum staat bekend om evenementen die op de een of andere manier een impact maken in onze samenleving. Ook wij moeten doen aan marketing en communicatie, dus hebben we daar een slogan bij bedacht: Events that Shape the World. Maar een slogan zonder inhoud is een loze kreet. Want de slogan Events that shape the World vereist deelnemers die een verandering teweeg willen brengen, het vereist, op een avond als vanavond, heel veel vrijwilligers die een verandering teweeg willen brengen. Zonder nou als een oude man te klinken wil ik het toch even het volgende met jullie delen. Toen ik jong was wilde ik heel graag secretaris generaal van de Verenigde Naties worden. Ik droomde ervan om een verschil in deze wereld te maken. Internationale conflicten, onrecht, vluchtelingen en rampen, ik zou het allemaal regelen. Tot op vandaag hebben ze me nog steeds niet gevraagd voor die functie. Ik ben nog niet verder gekomen dan het faciliteren van dergelijke bijeenkomsten, maar weet U..
Wanneer ik wat teleurgesteld ben over mijn plaats op deze wereld op een bepaald gebied, dan denk ik aan het verhaal van een kleine jongen: Jantje Dekkers van 8 jaar. Jantje was auditie aan het doen voor het jaarlijkse toneelstuk op school. Zijn moeder had me verteld dat Jantje
dolgraag mee wilde doen aan dit toneelstuk, maar dat ze vreesde dat hij niet gekozen zou worden. Op de dag, dat ze op school bekend zouden maken wie er mee mocht doen, ging ik met haar naar school om Jantje op te halen. Het jochie stormde op zijn moeder af, zijn ogen schitterend van trots en opwinding: “Raad eens mam, riep hij hard. En toen zei hij de woorden die me altijd zullen bijblijven: “Ik ben gekozen!, ik ben gekozen om te klappen en toe te juichen” Geloof me, ik klap en juich toe als ik zie dat onze Minister van Buitenlandse Zaken door oprechte betrokkenheid Nederland profileert als een land waar Vrede en Recht een cruciale rol spelen. Ik klap en juich toe als ik zie dat de mannen en vrouwen van Warchild de oorlog uit de kinderen halen, een voor een. Ik klap en juich toe als ik zie dat Kon Kelei vecht voor de rechten van kinderen die hun leventjes verwoest zien worden in oorlogen waar dan ook ter wereld.
Ik klap en juich toe als ik zie dat koor- en orkestleden olv Hans Matla en Dick van Gasteren zich intensief hebben voorbereid op deze avond. Ik klap en juich voor de werkzaamheden van Bart Houtman en ik klap en juich voor Eric Drabbe, een man die al lange tijd droomt van deze avond, deze droom, niet heeft losgelaten en hem vanavond werkelijkheid ziet worden. Tenslotte klap en juich ik voor U, het publiek, U brengt door uw aanwezigheid vanavond iets teweeg in het leven van vele kinderen, waarvoor mijn oprechte dank. Ik wil graag het woord geven aan onze minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen die deze avond zal openen. november 2009 |
AM | 5
Uniek
Drs. Maxime Verhagen Minister van Buitenlandse Zaken
6|
AM | november 2009
Maxime Verhagen was tot 1989 voor het CDA lid van de gemeenteraad van Oegstgeest, vanaf 1986 ook als fractievoorzitter. Vervolgens werd hij lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal; vanaf 2002 was hij ook fractievoorzitter van het CDA. Maxime Verhagen was lid van de Raad van Toezicht en Advies van Free Voice, een mediaorganisatie die zich inzet voor persvrijheid in Afrika, Azië, Latijns-Amerika, Midden-Oosten en Oost-Europa. Maxime Verhagen werd op 22 februari 2007 benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken in het Vierde Kabinet-Balkenende.
Ik heet u van harte welkom in het World Forum. U gaat een unieke avond tegemoet.
kind doen: papa en mama betekenen immers: veiligheid. Maar halverwege komen dood en verderf hen tegemoet.
Uniek, omdat het de eerste keer is dat The Armed Man van Karl Jenkins in zijn geheel in Nederland wordt uitgevoerd.
De jongen schrijft: “Het laatste slachtoffer dat we die avond zagen, was een vrouw met een baby op haar rug. Er stroomde bloed over haar jurk, dat een spoor achter haar vormde. Haar kind was doodgeschoten terwijl zij rende voor haar leven…Ik wilde niet teruggaan naar waar die vrouw vandaan was gekomen. Er stond in de ogen van die baby te lezen dat alles verloren was. Ons dorp was niet langer zoals we het kenden en onze ouders konden er onmogelijk nog zijn.”
Uniek, omdat iedereen die aan deze avond meewerkt, dat belangeloos doet. Honderden mensen hebben tijd en energie gestoken in het voorbereiden van deze avond, en niemand heeft daarvoor wat dan ook in rekening gebracht. Uniek, tot slot, omdat dit concert ten goede komt aan kindsoldaten. Deze avond heeft weliswaar niets gekost, maar levert natuurlijk wel iets op. Die opbrengsten gaan naar War Child, een organisatie die hulp verleent aan kinderen in door oorlog getroffen gebieden. Den Haag, stad van vrede en recht, is dit jaar War Child stad. Deze bijzondere avond in het World Forum past helemaal in dat plaatje. Mark Vogt, directeur van War Child, ik heet jou vanavond van harte welkom in “jullie” stad. Dames en heren, Ik wil vanavond graag stilstaan bij een verhaal over een jongen. Een jongen uit Sierra Leone. Als hij twaalf is, komt hij voor het eerst in aanraking met oorlog. Hij gaat met een paar vrienden muziek maken in een naburig dorp, als ineens de mensen uit zijn eigen dorp binnenstromen. De rebellen zijn er, en ze komen deze kant op! “Dit dorp is als volgende aan de beurt,” klinkt overal om hen heen. Toch willen de jongens terug, om hun familie te zoeken. Dat zou ieder
Zo komt een veilige kindertijd tot een abrupt einde. Wat volgt is een lange reis door de bush. De jongens vallen in handen van de rebellen, weten te ontkomen, raken elkaar kwijt, raken hun sandalen, zo ongeveer hun meest kostbare bezit, kwijt. Ze hergroeperen, passeren dorpen, huilen, lijden honger. Uiteindelijk worden ze door regeringssoldaten opgepakt en meegenomen naar hun kamp. Daar worden ze van kind tot kindsoldaat gemaakt. Ze krijgen hun AK-47, ze krijgen witte pillen, voor extra energie, en ze gaan het gevecht in. Doodsangsten staan ze uit als ze hun eerste schot lossen. Maar het went. Zo zegt deze jongen: “Mijn geest had het bij mijn eerste moord niet alleen begeven, het leek wel of mijn hersens ook geen nare ervaringen meer opsloegen. Mensen doden was net zo simpel geworden als water drinken. Mijn motto was: doden of gedood worden.” november 2009 |
AM | 7
«Een
kind heeft het recht op een veilige jeugd: het hoort speel-
goed of een pen in de handen te hebben en geen wapen»
Uiteindelijk draagt het leger hem over aan UNICEF. Hij wordt ontwapend en naar Freetown gebracht. Daar komt hij in een rehabilitatieproject terecht, samen met rebellenstrijders, zijn aartsvijanden. Nu mogen ze samen tafeltennissen. Zijn er schone lakens. Gaan ze naar school. Het is geen gemakkelijke overgang, na een leven in de hel. Maar de jongen redt zich. Als hij achttien is, verhuist hij naar New York. Daar vindt hij, wat hij zelf zijn tweede familie noemt. Daar begint hij aan zijn tweede leven. Dames en heren, Dit is het verhaal van Ishmael Beah . Hij schreef het zelf op, en noemde het A Long Way Gone, in het Nederlands: Ver Van Huis. Herinneringen van een kindsoldaat. Zoals zijn verhaal, zijn er meer. Dave Eggers tekende het levensverhaal op van Valentino Achak Deng, uit Soedan. Dat boek kreeg veel aandacht. Afgelopen week was Valentino nog in Nederland op bezoek; misschien hebt u hem zondag bij Paul de Leeuw gezien. Vanavond is Kon Kelei onze gast, ook uit Soedan. Kon werd op zijn vierde al meegegeven aan de SPLA. Hij kwam in 2000 in Nederland en studeert nu Rechten. Hij vertelt ons zelf zo iets over de loop die zijn leven nam. Voor Ishmael, Valentino en Kon is het goed afgelopen. Zij kregen de kans opnieuw te beginnen. Krijgen de meer dan 250.000 kindsoldaten die de wereld vandaag telt, die kans ook? Daar moeten wij ons allemaal sterk voor maken. Nederland doet dat. Ook binnen de Europese Unie. En ook binnen de Verenigde Naties. Onder andere door steun te geven aan het werk van de Speciale Gezant voor Kinderen in Gewapend Conflict, mevrouw Radhika Coomaraswamy. Ieder mens, ieder kind, heeft recht op een menswaardig bestaan. Kinderen moeten kunnen leren, kunnen spelen. Ze moeten 8|
AM | november 2009
geen wapens dragen. Gedwongen worden deel te nemen aan een oorlog. Gruwelijkheden begaan die ons verstand te boven gaan. Laat kinderen kind zijn. Ik steun deze avond dan ook van harte. Ik steun War Child van harte. En op een avond als vanavond, mag die steun niet alleen moreel zijn. Daar mag iets meer aan te pas komen. Vanuit de Nederlandse regering wordt het werk van War Child al ruimhartig ondersteund met bijna acht miljoen euro voor de periode 2007-2010. In aanvulling daarop doet het mij veel plezier om vanavond hier te mogen aankondigen dat het Ministerie van Buitenlandse Zaken graag de opbrengst van deze avond zal verdubbelen. Als extra steun in de rug! Dames en heren, Ik wens u een hele mooie avond toe. Een unieke avond. Hartelijk dank.
november 2009 |
AM | 9
10 |
AM | november 2009
Kon Kelei, voormalig kindsoldaat
als u wil dat ik bij u kom;
ik ben er november 2009 |
AM | 11
«ik hoop het van harte, dat mooie klassiek, met uw dirigent, dat die muziek terecht komt bij de geest van hen die het niet gered hebben»
12 |
AM | november 2009
Toespraak Kon Kelei, voormalig kindsoldaat.
Goedenavond dames en heren, Het is heel bijzonder vanavond hier te staan als je beseft dat deze avond alleen draait om jou . Draait om mij, omdat ik een voormalig kindsoldaat ben. En dat u allemaal hier vanavond zit om het op te nemen voor de kindsoldaten die er nu nog zijn en voor hen die nog uit de bush gekomen zijn.
Ik wil minister Verhagen bedanken omdat hij een grote steun voor me is. Een grote steun omdat een maand geleden het protocol is ondertekend wat het rekruteren van kinderen strafbaar stelt. Daar heb ik heel lang op gewacht en eindelijk is het gekomen. Bedankt minister. Ik wil hem ook bedanken voor het feit dat hij vanavond aanwezig is om nadrukkelijk een gezicht probeert te geven van “wij staan erachter als Nederland”. Ik kom van een stam, genaamd Dinka in Sudan. En altijd zei men daar “een goede man is alleen mogelijk omdat achter de gordijnen een goede vrouw zit”. Daarom wil ik ook mevr. Verhagen hartstikke bedanken. Eric, met jouw team.. Zij die het niet gered hebben, zij die het redden zoals ik, en zij die het misschien nog kunnen redden, hartstikke bedankt! Ook jouw mannen. Dat geldt ook voor het World Forum team. Michiel, super bedankt. Dames en heren, ik ben hier vanavond en ik ben erg bang -dat heb ik bij ervaring, omdat ik al vele malen voor
de mensen gestaan heb- dat als ik m’n mond open doe, de sfeer verziek. Omdat ik iets vertel waar niemand op zit te wachten. Maar ik neem aan dat u vanavond ook wat verwacht hebt. Ik was heel jong toen ik gerekruteerd werd. En wat ik moet doen is dat ik moet vertellen vanavond. Er werden mensen van mijn leeftijd of jonger, 4, 10 of 12 jaar ingezet om bijvoorbeeld vooraan te lopen bij de aanval. Dat betekent dat ze moesten kijken of er mijnen waren gelegd. Voor de grote mannen die de oorlog moeten voeren. Dus je wordt gebruikt als een konijn om de mijnenvelden eerst te verkennen. En natuurlijk, als er mijnen zijn, wordt je opgeblazen. Zo gaat het met de kinderen. We worden als seksslaven gebruikt. Zij die nog niet weten wat een man is en alleen één woord kennen: ’mens’… De meisjes, die nog geen 12 zijn, worden gebruikt als seksslaven. Ze moeten ook meevechten. Zij hebben dus een dubbele last. Allerlei taken die niet tot een kind behoren. Terecht zegt Jan Terlouw in het boekje dat u misschien vanavond al gelezen heeft,: “de dieren beschermen hun kinderen" . En het is waar… alleen vraag ik me echt af wat voor soort dieren wij zijn geworden dames en heren. Ik weet niet of wij ook dieren zijn. Ik wil ook nog wat anders vertellen. Ik weet dat kindsoldaten heel ver van ons weg zijn. Ze zijn ver van mijn bed in Nijmegen. Maar dames en heren, ze zijn ook heel dichtbij.
1* "Dieren, zeker zoogdieren, beschermen hun kinderen. Als in plaats daarvan mensen hun kinderen inzetten bij gewapende conflicten, is de kwalificatie 'beestachtig' daarvoor een belediging voor dieren. Het is vreselijk om kinderen op deze manier fysiek in gevaar te brengen, maar zeker zo erg in moreel opzicht. Wat moeten deze kinderen aan met de rest van hun leven, als ze daar al aan toe komen? Iedere inspanning om het inzetten van kindsoldaten tegen te gaan, verdient onze steun." Jan Terlouw november 2009 |
AM | 13
Want vanavond sta ik voor u. Mijn grootouders kennen Nederland niet, mijn moeder weet niet dat ik nog leef; ze kan geen Nederlands spreken. Maar kindsoldaten kunnen dus heel dichtbij komen. En uw aanwezigheid vandaag, is nadrukkelijk naar mij toe, naar meneer Verhagen toe, naar iedereen in de wereld, of ze nou in New York zitten of waar dan ook, in Zuid Amerika, in Azië, in Afrika, om aan te geven dat ze ook een stukje van ons zijn, en dat we iets voor ze moeten doen. U zult misschien later ook horen van de aanklager van het Internationaal Strafhof, dat mensen die kinderen rekruteren, vervolgd moeten worden. Dat juich ik toe. Maar één ding moet ik u ook vertellen. Ik heb nooit gedroomd dat ik een docent zou worden. Alle jonge mensen dromen over wat ze later willen worden. Die dromen heb ik nooit gehad. Ik heb nooit gedroomd dat ik een politieagent zou worden. Ik heb nooit gedroomd dat ik kapitein op een schip zou worden. Dat zijn normale dromen die ieder kind heeft. Op het moment dat ik uit de bush kwam had ik één droom, en dat is dat ik mijn sociaal economische rechten weer achterna kan gaan. En dat ik kan dromen dat ik een jonge man ben, die de toekomst tegemoet kan zien. We zijn heel erg blij als de mensen berecht worden, maar de wereld, alsjeblieft, sluit je ogen niet. Dat is niet de première taak, de première hulp die u deze kinderen kan bieden. We kunnen ze vervolgen voor de correctheid. Maar de hulp waar ik op zat te wachten, is de hulp die Nederland mij gegeven heeft. Dat ik nu Nederlands kan spreken, dat ik misschien binnenkort in december kan zeggen “ik ben meester in de rechten”. Dat is de hulp die er moet komen.
14 |
AM | november 2009
Voor jullie, jongens van het koor en orkest, ik ben echt sprakeloos; ook als ik aan het praten ben. Want jullie muziek van vanavond, ik hoop het van harte, dat mooie klassiek, met uw dirigent, dat die muziek terecht komt bij de geest van hen die het niet gered hebben, die ergens in de lucht hangen, op zoek naar een zachte slaap, die ze nu niet kunnen hebben. Dat die muziek ook in hun oren zal klinken, voor hen die nog in de bush zitten, op zoek naar dat enige wat een mens tot een mens maakt: Liefde, een warm gevoel. Dat die muziek vanavond de kinderen, onder de bomen, tot slaap kan brengen. En voor u in de zaal, het geld wat u heeft gestort, wat door minister Verhagen wordt verdubbeld, voor hen die het gered hebben, voor hen die het misschien nog kunnen redden, dat geld, daar gaan we ze mee helpen. Wij hebben een netwerk opgezet. Een netwerk waar we onze verhalen willen vertellen, alleen om hen die het nog kunnen redden, te redden. En het is maar het begin dames en heren, want er is nog heel veel te doen. Het War Child kantoor is open. Kom Langs. Ik roep heel Nederland op om naar War Child te gaan, dat is ook nog gezellig. Ons netwerk is ook om overal langs te gaan. Dus als u wil dat ik bij u kom; ik ben er. Ik wil u allemaal bedanken. Namens hen die, waar ze ook zitten, hopen op hulp. Dat het licht, de duif, deze warme avond naar hen toe brengt. En dat gebeurt ook. Zeker! Hartstikke bedankt, en ik hoop nogmaals dat ik uw avond niet verziekt heb. We gaan verder! Dank u wel.
Ik wil u allemaal bedanken. Namens hen die, waar ze ook zitten, hopen op hulp. Dat het licht, de duif, deze warme avond naar hen toe brengt. En dat gebeurt ook. Zeker!
november 2009 |
AM | 15
16 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 17
18 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 19
20 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 21
22 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 23
24 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 25
De kracht van het noodlot
La forza del destino (ouverture) La forza del destino, gebaseerd op toneelstukken van Angel Saavedra en Friedrich von Schiller, werd geschreven in 1862. De lange opera werd lange tijd beschouwd als een van Verdi’s meest onevenwichtige opera’s, maar is in feite een geraffineerd machtsdrama waarin de dramatische liefde tussen de halfbloed-Indiaan Don Alvaro en zijn geliefde Leonore di Vargas centraal staat.
Max Reger Variaties op een thema van Mozart Johann Baptist Joseph Maximilian Reger geboren 19 maart 1873 in Brand/Oberpfalz, gestorven 11 mei 1916 in Leipzig Duits componist, pianist, organist, dirigent en pedagoog. Reger schreef werken voor piano, kamermuziek, orkestwerken, liederen en koormuziek. Hij werd grootgebracht met Johannes Brahms en Johann Sebastian Bach. Hij wilde de monumentale barok van de 18de eeuw met de harmonische onrust van de 20ste eeuw verzoenen. Regers melodieën zijn veeleer kort maar komen zwaar over omdat hij bijna na elke noot moduleert, dat wil zeggen van toonsoort verandert. Voorts getuigen zijn strenge orgelcomposities van zijn zin voor mathematische ordening. Orkestmuziek: o.a. Sinfionetta (1904-1905); Variaties op een thema van Mozart (1908); Romantische suite (1912). Orgelwerken: o.a. Straf ‘ mich nicht in deinen Zorn (1899); Wachet auf (1900); Phantasie und Fuge über BACH (1900); Introduction, Passacaglia und Fuge (1903).
26 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 27
28 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 29
30 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 31
32 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 33
34 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 35
36 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 37
38 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 39
40 |
AM | november 2009
november 2009 |
AM | 41
42 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 43
44 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 45
46 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 47
48 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 49
50 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 51
52 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 53
54 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 55
56 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 57
58 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 59
60 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 61
62 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 63
64 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 65
66 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 67
68 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 69
70 |
AM | November 2009
november 2009 |
AM | 71
72 |
AM | November 2009
Wat er over blijft Nijkerk, 16 november 2009 De foto hiernaast is gemaakt op de Haagse uitmarkt; we moesten een foto laten maken van ons samen voor een krantenartikel, dus zo gezegd zo gedaan. Wat geregel hier en daar en zie ons eens zitten: “Jut en Jul” :) Er zijn natuurlijk heel veel lokaties waar je zo’n foto zou kunnen maken, maar met het toen aankomend concert, kon dit maar op één plaats en plek: voor de tweede kamer en dan bovenop artikel één van onze grondwet. In dit artikel staat dat iedereen welkom is in Nederland, ongeacht kleur, geloof of religie. Dus heeft de fotograaf eerst iedereen weg gejaagd die op de achtergrond aanwezig was om deze foto te maken, nogal tegenstrijdig met hetzelfde artikel van onze grondwet...:) We hebben veel geleerd, ik heb veel geleerd, deze productie door twee leken op dit gebied. We hebben geprobeerd het wiel niet opnieuw uit te vinden, en af en toe de expertise van professionals gevraagd. Deze keken in het algemeen met hun wenkbrauwen fronzend, en zich uitend met ongeloof wat wij al voor elkaar hadden gekregen. We deden het goed, we waren op de juiste weg, de “hi-five” deden we op parkeerplaatsen uit het zicht van de desbetreffende instantie/personen, dat was kicken. Er waren ook weer andere momenten dat onze vriendschap op de proef is gesteld, en zoals ik na afloop van het concert heb gezegd toen we als bestuur / organisatieteam aan tafel zaten om het glas te heffen: “wat is het toch goed om te zien dat we nog compleet zijn en dat we elkaar niet hebben verloren onderweg”, dat had ook zomaar gekund. Het is momenteel erg stil, weinig mail en de telefoon heeft nu ook tijd om uit te rusten. Geen ongeruste of opgewonden telefoongesprekken zijn er te beleven, het is is stil. Uit de mails van zangers en medewerkers is te lezen dat er echt een gat is gevallen: “Wat moeten we nu doen op zaterdag?” is de algemene strekking die je kunt lezen uit alle mails. Gewoon weer de weekendboodschappen denk ik zo;). Maar het nagenieten gaat nog wel even door. Bij het bekijken van de foto’s die allemaal voor ons gemaakt zijn door Ivonne Haring (gelukkig hebben we de foto’s nog) en binnenkort de DVD, waar Eric nu heel druk mee is om alles nog eens terug te kunnen zien en horen. Zelf mis ik de ontmoeting met zangers en orkestleden het meest, altijd even opgewekt, even een praatje, of het uitwisselen van ervaringen. We hebben iets opgebouwd met elkaar, we moeten daar ook weer niet te sentimenteel over gaan doen, maar toch... laten we niet vergeten dat er tijdens deze periode ook dingen zijn gebeurd, die niet leuk waren maar we toch mee geconfronteerd zijn. Het overlijden van Gerhard Andries Leonardus Ticheler op 14 juni 2009 en Brigitte van Dam die moest afhaken vanwege behandelingen voor haar borstkanker. Een ander kon het niet meer op brengen omdat haar man door ziekte hulpbehoevend werd, en zo waren/zijn er meer situaties. Er gebeurt gewoon heel veel waar je dan ook aandacht voor moet hebben. Toen ik in de zaal zat te luisteren de 31e oktober, ben ik wel het rijtje even af gegaan. In één van de liederen in onze kerk zingen we: ‘dat blijft bestaan wat in liefde is gedaan’. Dit gevoel blijft mij mij ook over na ons project, door de inzet van iedereen, we hebben het met elkaar gedaan! Ik heb het in elk geval met heel veel plezier gedaan, er waren natuurlijk ook dieptepunten, maar die verliezen het toch echt van alle hoogtepunten in dit hele avontuur. Voorlopig gaan we weer verder met de dingen die zijn blijven liggen, zolderverbouwingen en zo...Maar er liggen ook weer nieuwe uitdagingen. Eén van de uitdagingen is Symphony no2 in C mineur -Eb major »Auferstehung« (resurrection-Symphony) van Gustav Mahler. In deze symfonie zijn er maar slechts 466 maten te zingen, maar van een ongelooflijke schoonheid, in het begin ingetogen en werkelijk alle registers moeten uitpakken aan het slot, wederom kippenvelmomenten. Dit moet weer door een groot koor gezongen gaan worden, hierover later meer. Dus ik zal niet stil zitten. En wat betreft ons? misschien wel tot een volgend project waar we elkaar dan gaan ontmoeten. Bart Houtman
november 2009 |
AM | 73
74 |
AM | november 2009
merci Nijkerk, 16 november 2009 Het zit er op...en ik heb er zeker geen gevoel van leegte aan overgehouden. Wat was het geweldig, de uitvoering, de hele 31e oktober, alles! Heerlijk zitten genieten van het concert, wat zong het koor mooi en wat speelde het orkest geweldig, kortom het hele plaatje! Maar buiten dat het doel bereikt is, dus dat we aandacht voor (ex-) kindsoldaten hebben gekregen en een mooi bedrag voor War Child, is er voor mij nog een ander doel bereikt. En dat is dat zoveel mensen hier zo enorm veel plezier aan hebben beleefd, de reacties die we kregen (voor en na het concert). De band die ontstaan is onderling tussen heel veel mensen, dat vind ik iets geweldigs! Ik heb een boost aan energie eraan overgehouden en dat vind ik best bijzonder, had ik ook niet verwacht een paar weken geleden... Uiteraard heeft het heel veel energie gekost, zo nu en dan, maar wat mij met name de laatste periode overeind heeft gehouden, zijn de contacten met zangers via mail of tijdens de repetities, de opkikkertjes noem ik het maar even... Nog bedankt daarvoor! En als ik dan de reacties hoor en lees na de 31e, dan word ik er stil van en wil ik even aan jullie allemaal laten weten: jullie zijn wat mij betreft allemaal kanjers en ik zal jullie missen! Maar afscheid nemen doen we niet :) Liefs, Monique Houtman
november 2009 |
AM | 75
Tot slot Ergens in februari 2008 hebben we de eerste stappen gezet voor het “Concert voor Kindsoldaten”. We hadden toen eigenlijk geen flauw benul waar we aan begonnen, maar na duizenden e-mails, kopjes koffie, flesjes water en stroopwafels, honderden telefoontjes en vrijwilligers, tientallen repetities, gesprekken, frustraties maar ook mooie ervaringen, weten we nu ongeveer wel wat het is om een dergelijk concert te organiseren. Achteraf gezien hebben we de lat wel erg hoog gelegd; 100% van de kaartverkoop voor kindsoldaten. Dat betekende de volledig belangeloze medewerking van tientallen bedrijven en honderden vrijwilligers, waardoor de kosten € 0 bleven. Dankzij al deze bevlogen mensen is het gelukt; we hebben een succesvol concert achter de rug en kunnen € 70.000 beschikbaar stellen aan War Child voor de opvang en begeleiding van ex-kindsoldaten. Het liefst zou ik iedereen persoonlijk willen bedanken, maar dat wordt het een erg lang verhaal. Zonder iemand tekort te doen, wil ik toch een paar namen noemen van mensen die een cruciale rol hebben gespeeld: Michiel Middendorf (en team), General Manager van het World Forum, die maatschappelijk verantwoord ondernemen (MVO) echt inhoud geeft waardoor je beter kan spreken over maatschappelijk betrokken ondernemen; Anne Bloemendaal, die met Lianne de Vries en Livia de Metz ongelofelijk veel werk heeft verzet voor de publiciteit, Agnes, Dick, Dirk en Adrie van Viotta, die alles uit de kast hebben gehaald, Hans en Pascal Matla, die ons er, ondanks alle hobbels, doorheen hebben gesleept en Ig Verschoor van het Koninklijk Conservatorium, waar niets teveel voor is. Via de websites ‘concertvoorkindsoldaten.nl en kindsoldaten.nl blijven we u op de hoogte houden. Onder andere over hoe- en waar het geld wordt besteed. Met vriendelijke groet, mede namens het bestuur van stichting AYOPlaza*, Eric Drabbe * Bart en Monique Houtman, Frank Bijsterbosch en Daan Trumpie
76 |
AM | november 2009
Caecilia Bart • Claire van Holstein • Jurriaan Klapwijk • Maarten Gramsma • Matthijs ‘t Hart • Quirine Kingma • Victor Eijkhoff • Anne Dijkstra • April Visser • Berber Heerma • Charlotte Gulikers • David Gardenier • Eva Schierbeek • Irene van der Vossen • Joram Linder • Patrick Karten • Tom Bollemeijer • Vincent de Jong • Paulien van Mourik • Robbert van Kempen • Francesca Wiersma • Ruben van Heerden • Anouk Akkermans • Cynthia Slotboom • Vincent Martig • Mia Wessels • Ilsa Maria Sillekens • Simone Langeveld • Ella Botter • Iris Hordijk • Thomas Gardenier • Bas van Win • Jeroen Swens • Michiel Reinders • Florine de Groot • Simone Claushuis • Marc Lucas Gorissen • Benjamin van Soldt • Duco Burgers • David Frerichs • Matthijs Weskin • Ronald Olsthoorn • Rosa Breed • Annette Scholten • Bernadette Wijnhamer • Lieke Kooij • Emma Rhebergen • Lisa Leidelmeijer • Lotti Peverelli • Maloe van Leersum • Mariska Hoff • Okker Syah • Pieter Peverelli • Pieter van Loenen • Ahmet Gür • Anouk van der Geest • Claire Hilgenga • Claudia Piccino • Elisah van Kempen • Eva de Vries Felix Corporaal • Holly Visser • Lidewij van Ham • Margriet de Boer • Matej Banusic • Patricia Oey • Rachel Brown • Sarah Vasen • Denise van Leeuwen • Vincent van Dijk • Hanneke Nijs • Wouter Zomervrucht • Ruben van Heerden • Hanna Guirten • Astrid Eykhoff • Mishel Ahmed Taufik • Wen Hsin Chen • Robbin van den Bos • Sander van der Klei • Chretien Capello • Katarina Banusic • Angela Jansen op de Haar • Dirk Joukes • Adrie van Heerden • Dick van Gasteren • Agnes Melis • Lidewij Taat • Klarijn Verkaart • Uros Petrac • Seungtaek Lee • Khalil Aitblal • Tobias Hulsker • David Teekens • Esa Kasmir • Marco Aurelio Loddo • Luc van Overdam • Adriaan Grandia • Jacques van Hout • Geert van den Dungen • Lianne de Vries • de mannen van Hulskamp en Bourgonje • Kronenburg • Bloembinderij van der Maat • Jac vd Veen • Livia de Metz • Henk Mostert • Edwin Wolffers • Ed van Wijk • Anne Bloemendaal • Johan Outenaar • Frank Bijsterbosch • Daan Trumpie • Karin Broekhuijsen • Cristel Brouwer • Ivonne Haring • Jan Stegeman • Pascal Matla • Monique Houtman • Jean-Paul Drabbe • Daan Trumpie • Iris Hoendermis • Ina Visser • Dick van Gasteren • Hans Matla • Triepels Slagwerk • Muziekvereniging De Phoenix • Tony van de Polder • Dineke en Lilian • Maison vd Boer • Steven Geldof • Ig Verschoor • Lex Stofkooper • Annemiek Maissan • Edwin Vermeij • Peter van Dongen • Henriëtte Curry • Maartje Peters • Herbert Brinkman • Maxime Verhagen • Jan Terlouw • Barbara Oomen • Roel Fernhout • Luis Moreno Ocampo • Florence Olara • Cornelia Schneider • Sonja Werners • Iris Heijmans • Mark Vogt • Kon Kelei • Nicole Engering • Anne-Marije Klis • Linda van Wijngaarden • Michiel Middendorf • Cocky van Adrichem • Rene Alberda • Huub Albers • Jeffrey Albers • Lucy Ammerlaan • Richard van Amstel • Marijke van Amstel • Dini Augustinus • Jos Babeliowsky • Beatrix Bak • Carla Bakker • Hans Bakker • Elise Beckers • Helga Beij • Sylvia Bergsma • Annemarie van Berkel • Anneke Berkhoff • Liduine van den Bersselaar • Simone Beunke • Tineke Bink • Willy Blonk • Paula Boek • Nico Bongers • Lineke Borstlap • Hetty Bosveld • Ellen vd Bovenkamp • Evelien Brandes • Heidi van den Brandt • Rhea van den Brandt • Peter van den Brandt • Agaath Brehm • Ankie Brouwer • Jacqueline Bruggeman • Rianne Bruggeman • Willem Bruggeman • Jelle Bruggeman • Erik Bruul • Helma van der Burg • Riet Buters • Nel Caron • Christian Chartier • Hennie Christiaans • Petra Colenbrander • Marijke Damen • Xandra Deterd Oude Weme • Ann van Dijk • Carry Doesema • Yvonne Drabbe • Annie Drogendijk • Antonie Duijs • Netty Duijs Weber • Emestine van Eeghen • Dieter Egelkraut • Christ vd Eijnden • Pauline Eikelenboom • Mariette Ekkel • Annemieke der Enden • Jom Erlings • Elise van Es • Ton van Essen • Karin Fest • Maya Feuerriegel • Piet van Geest • Janet de Graaf • Leo van der Graaff • Mariette van der Graaff • Karin Graat • Yvette Graat • Hans de Groot • Hennie Groot Haar • Joke de Groot-Jong • Dieuwke van der Haak • Siny Haan • Jos Hakkers • Sandra Hamdorf • Petra Hansum • Wim van Hartingsveldt • Ruth den Hartog • Petra Heg • J Heg • Diny Heijmans • Henriette Hengelbrock • Jessy Henkus • Aad Hoeboer • Bep vd Hoeven • Marijke Hoff • Detje Holla • Martin Holling • Joke Alice van der Horst • Corry vd Hout • Ab Hulsbergen • Michel Hulshof • Maartien Hutter • Mieke Huysmans • Nelly IJpelaar • Maarten Janssen Duyghuysen • Elly de Jong • Daphne de Jong • Carolijn Jongsma • Jan Hein van de Kaa • Maria Kalwij • Remia Kapel • Alex Kapel • Aly Keizer • Willeke de Kleijn • Andre de Kleijn • Harry Klink • Thijs Knoeff • Daan Knuttel • Emmy Koet • Nelleke Kok • Kia Korteweg • Albert Krijthe • Ton Laarman • Judith Laarman • Philip Ledeboer • Marion de Lee • Lies Lelie • Marjo Linders • Jo Linders • Wendy Litjens • Roel Loen • Bert Lokhorst • Fre Louwman Voogt • Wil Luijten • Jose Marijt • Angela van der Mast • Geertruida Meier • Ocje Mol • Marjan Mos • Corrie Mostert • Jane Muller • Frederiek Muller • Dinie Naezer • Ineke van de Nieuwenhuizen • Edith Nijboer • Rosanne Nijboer • Garry Pieterse • Lilian Plat • Els Poleij • Nico Pols • Dorine Prins • Marja de Pundert • Jandolf van Raaij • Carla Rabbers • Lammert Rabbers • Dirkina Roebroek • Marès Roelofs • Ria de Rooy • Gaby Rothmayer • Clary Ruijterman • Sara Salentijn • Eef Salentijn • Henk Sanders • Corrie Sanders • Betty Schenkel • Ellen Scherer • Ton Schneiders • Christina Schuijff • Ineke Seriese • Pieter Slot • Kees Smit • Willem Snijder • Frans Spijkers • Willy Steunenberg • Gerhard Ticheler • Paul Uijen • Jessica Veenema • René Veraa • Paulien Visee • Dick Visser • Joop Visser • Paula de Visser • Letty van der Vlies • Anneke Vos • Anneco Vrieling • Jeltje de Vries • Anne de Vries • Janneke de Vries Kooy • Anneke de Vries-Richter • Annemarie Vrouwe • Greet de Waard • Wieteke Wagenvoorde • Marijke Walraven • Ineke van der Want • Francoise Weber • André der Weduwe • Stans Wegenwijs • Jos Wennmacker • Sarah Wennmacker • Agnes Wiarda • Bart van de Wiel • Wilma Wijnstra • Laura Willemsen • Marijke Windemuller • Marijke van der Windt • Netty WitteBea Wolf • Carla Wolters • Joke van der Zanden • Siebrich Zeinstra • Hillie Zijlstra • Leni van der Zwaag • Bonno van der Zwaag • Elly van Zwam • Yvette Zwikker • Ineke van Zwoll • José Halverhout • Ellen Matla • Merle Sijpenhof • Daniël de Gast • Denise Matla • Linda van Heusden • Rene van Loon • Veroniek Beke • Peter Brown • Just van Lith de Jeude • Igor Banusic • Gé Klinkhamer • november 2009 |
AM | 77
78 |
AM | November 2009
