WereldWijzer 18e jaargang, nr. 2 december 2014 p. 1

WERELDWIJD

IN VUUR EN VLAM

WereldWijzer 50 editie! e

www.stichtingWereldWijd.nl

WereldWijzer – 18e jaargang, nr. 2– december 2014

p. 1

In dit nummer Woordje van de voorzitter…………….. Kerstnummer met een gouden randje Ruggespraak………………………………… Enkele terugkeerprojecten …………….. Zalig Kerstfeest & Gelukkig Nieuwjaar. Dank je wel……………………………………… Repair Café WereldWijd………………….. Afscheid….…………………………………….. Gesprek met staatssecretaris Teeven Prijsvraag………………………………………. Taaltest…………………………………………. In Memoriam………………………………… Lybert Jansen in Ghana…………………. Presentaties in het land…………………. Foto’s feest 14 september……………… Effe lachen……………………………………… Keuken uit Joegoslavië ………………….. De taallessen van WereldWijd………… Samenwerking WereldWijd en IOM… Antwoorden taaltest………………….…… Particuliere initiatieven: Werkgroep Limburg-Nicaragua & Santhosham Shelter……………………………………….…. Gereedschap gezocht…………………… Particuliere initiatieven: Mama Alice & LivingLifeOpportunities …………….. Even voorstellen……………………………. WereldWijdse taallessen in Indonesië Bezoek van de Europese Commissie.. Kerstwens…………………………………….. Colofon…………………………………………

3 3 4 5 7 7 8 9 9 10 10 10 11 11 12 14 14 15 16 16 17 18 18 19 20 21 14 24 24

Het project WereldTools van Stichting WereldWijd wordt voor de helft gefinancierd door het Europese Terugkeer Fonds (ETF) van de Europese Unie. Het overige gedeelte wordt gefinancierd door de Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) van het Ministerie van Justitie en Veiligheid.



p. 2

Woordje van de voorzitter Op de voorkant van deze WereldWijzer vliegen de vonken er vanaf. Deze vonkenregen heeft aantrekkingskracht door het gierende geluid, het felle licht en de prikkelende geur. Gelijktijdig dient deze vonkenregen behoedzaam te worden benaderd. Door het beschermen van de ogen en dragen van degelijke kleding. Aantrekkingskracht en behoedzaamheid zijn in deze tijd op WereldWijd van toepassing. De aantrekkingskracht op cursisten en vrijwilligers van ons aanbod en de wijze waarop wij met elkaar omgaan is de kurk waar wij op drijven. Behoedzaamheid is nodig vanwege onze kwetsbaarheid. Onze cursisten zijn kwetsbaar door de onzekere toekomst. De vrijwilligers zien dat het soms wel erg Lasdocent Harry Meijers en cursist Batuta aan het werk rustig is op WW en stellen zich de vraag of die fijne plek in Eckelrade blijft. Onze staf is kwetsbaar door het voortdurend moeten surfen op golven van Europees geld die geregeld dreigen te breken. Het zijn onzekere tijden voor organisaties in het maatschappelijk domein. WereldWijd is niet de enige die rondkijkt en zich afvraagt wat de toekomst gaat brengen. Als het tegen zit bestaat vaak de neiging daar niet mee te koop te lopen en het vooral zelf op te lossen. Terwijl als je naar buiten stapt met je vragen en zorgen de oplossing soms heel dichtbij kan zijn. In mijn ogen is verbinden de sleutel voor de toekomst van WereldWijd. De kracht van verbinden wordt steeds weer aangetoond door onze vertrouwde WereldWijzer. U heeft namelijk de 50ste editie in handen. Een editie met een gouden randje. Lezer, wees er maar zuinig op, dit is een collectors-item. Ik wil alle leden van de redactie en iedereen die in het verleden bij het maken van dit blad betrokken is geweest bedanken. Volgens mij komt het maar weinig voor dat een redactie de volharding heeft om zo lang een blad te maken voor de interne communicatie. Maar naast die kwantitatieve prestatie van die 50 edities is er ook sprake van een kwalitatieve prestatie. Elke keer weer lukt het om een lezenswaardig blad op niveau te presenteren aan alle vrijwilligers en sympathisanten. Terugblikkend op 2014 wil ik iedereen bedanken voor de betrokkenheid in welke vorm dan ook bij WereldWijd. Met de blik op 2015 kijk ik nog eens naar het voorblad. Ik wens allen een vitaal en vonkend jaar toe! Namens het bestuur van WereldWijd Taco Bisscheroux, voorzitter

Kerstnummer met een gouden randje Woordje van de redactie In deze feesteditie van de WereldWijzer een woordje van Louis Eggerdink, redactielid vanaf de eerste editie: Het afgelopen jaar heeft Stichting WereldWijd en haar medewerkers enkele hoogtepunten behaald. Zoals de vrijwilligers die vereerd werden met een Koninklijke onderscheiding en Zuster Paula die in februari uitbundig werd gefêteerd door de gemeenschap van Eckelrade met haar 80ste verjaardag. Daarna was het weer Paula die 50 jaar bij congregatie Les Soeurs de la Misericorde de Bilon, zusters van Barmhartigheid was. Ook was Paula 30 jaar bij WereldWijd en Stichting WereldWijd vierde het 30-jarig bestaansfeest. Het project WereldTools dat 10 jaar uitgevoerd wordt. Bij het afsluiten van 2014 mag de redactie van de WereldWijzer er iets aan toevoegen: 50 edities van ons informatieblad. Door de inzet van vele vrijwilligers die een bijdrage hebben geleverd en niet te vergeten onze sponsors die het ons mogelijk hebben gemaakt door een advertentie te plaatsen. Daardoor kunnen we nu toch met enige trots melden dat we het 50ste nummer van de WereldWijzer kunnen uitgeven. Weer een mijlpaal voor ons huisblad de WereldWijzer. Louis Eggerdink



p. 3

Ruggespraak



p. 4

E

Enkele terugkeerprojecten van WereldTools Zoals u wellicht weet ondersteunt WereldWijd met het project WereldTools asielzoekers die terug moeten keren naar hun land bij de opzet van een eigen bedrijfje. Het project WereldTools staat echter ook open voor andere doelgroepen, zoals uit onderstaande voorbeelden blijkt. Enny Sri Wahyuni Enige tijd geleden kreeg ik een telefoontje van dhr. J. J., politie Rijnmond, die blijkbaar op zoek naar mij was.

V.l.n.r: Ed Peters, Enny Wahyuni en dhr. J.J.

Even schrikkend natuurlijk (had ik eens te hard gereden in Rotterdam of zo? ) stelde hij me gelijk gerust dat zijn zoektocht niet persoonlijk op mij gericht was. J. had namelijk goede verhalen over WereldWijd gehoord en zocht contact met ons. Hij had zich als politieagent het lot aangetrokken van Enny Sri Wahyuni, een Indonesische juffrouw die onder valse voorwendselen naar Nederland was gelokt met de belofte van gouden bergen, maar al heel snel merkte dat ze in een diepe beerput terecht was gekomen. Uitbuiting en -grenzend aan- slavenarbeid was haar lot in Nederland. Tijdens een razzia werd Enny na een anonieme tip bevrijd van haar kwelgeesten. Enny sprak geen woord Nederlands en haar paspoort was afgenomen. J. , zelf van Indische afkomst en daardoor Enny’s taal machtig, besloot haar te helpen om haar leven weer op te pakken. Hij ging op zoek op het internet en kreeg een tip van het Ministerie van Justitie om eens contact op te nemen met een stichting ver in Zuid-Limburg. Al snel was een afspraak gemaakt en nadat J. een snipperdag had opgenomen is hij met Enny afgezakt naar Eckelrade. Ik ontmoette Enny, een zeer wantrouwige en verlegen dame, samen met J., een sociaal betrokken, al tegen het pensioen aanzittende politieman. Enny wou graag zo snel mogelijk terug naar huis, naar Yogyakarta, waar haar familie woonde. Ook de familie was in de mooie praatjes van de mensenhandelaars getrapt en had zelfs fiks financieel bijgedragen om het voor Enny mogelijk te maken de reis naar Europa te maken en “deze kans” te grijpen. Enny schaamde zich een beetje om met lege handen en berooid terug te www.stichtingWereldWijd.nl

keren. Al pratende met haar en J., kwam het idee van de opstart van een eigen bakkerijtje op tafel. Daar WereldWijd al enige ervaring heeft opgedaan in het versturen van materialen over de hele wereld, leek mij dit geen probleem. Enny geloofde er in eerste instantie niets van dat dit mogelijk was. Ze glimlachte weliswaar de hele tijd vriendelijk, maar de blik in haar ogen sprak boekdelen. Wie zou dit haar kunnen verwijten? Gelukkig werkte Justitie mee en ging deze akkoord dat WereldWijd Enny onder ons terugkeerproject voor asielzoekers mocht ondersteunen. Enny had immers nooit asiel aangevraagd in Nederland. J. regelde al vrij snel via de Indonesische ambassade een nieuw paspoort voor Enny en zij vloog terug naar huis. Ik denk niet dat Enny ooit nog naar Nederland zal terugkeren. Ik betwijfel ook of ze geloofde dat er nog een kist met bakkerijspullen achter haar aangestuurd zou worden. Er was haar van alles zo beloofd toen ze naar Nederland kwam. Maar dan kende ze WereldWijd nog niet! Onze kracht ligt onder andere in het feit dat we geen grote luchtkastelen bouwen en dat we geen dingen beloven die wij niet kunnen waarmaken. Samen met J. ging ik op zoek naar goede bakkersspullen en legde intussen contact met het I.O.M. in Indonesië.

Voor de bakkerij is een grote deegmenger aangeschaft

Enige tijd later stond het transport klaar; maar liefst twee WereldTools-kisten met een deegmixer, een oven en een broodsnijmachine; alles mooi binnen het budget van € 1.500,- dat we per deelnemer ter


p. 5

beschikking hebben. De I.O.M. (Inernationale Organisatie voor Migratie) had zich intussen bereid gevonden om de kist in Jakarta door de douane te loodsen en zelfs het transport te regelen naar Yogyakarta, een kilometer of 400 verderop. Het transport van de kisten naar Jakarta, de inklaring door de douane en het transport naar Yogyakarta verliep allemaal vlekkeloos. Ik had graag Enny haar gezicht willen zien toen iemand aan haar deur klopte om de vracht af te leveren. Ik hoop dat ze haar geloof in mensen een beetje door WereldWijd heeft terug gekregen. J. is intussen in Indonesië geweest en heeft Enny opgezocht. Samen met haar moeder was Enny al druk bezig met het bakken van brood en broodjes. Via J. kreeg iedereen van WereldWijd de hartelijke groeten van Enny en ze wilde iedereen van harte bedanken. Bij deze! Graag gedaan! Abdullah Ibn Batuta Deze zomer kreeg ik nog een telefoontje uit, opnieuw, Rotterdam van R.O.S. (Rotterdams Ongedocumenteerden Steunpunt) of ik een gesprek kon voeren met een Ghanese man die hulp zocht bij zijn terugkeer. Dat was natuurlijk mogelijk. Vlak voor de zomervakantie haalde ik Abdullah Batuta op van het station in Maastricht. Tijdens de intake vertelde hij mij uitgebreid zijn levensverhaal met alle ups (enkele) en downs (vele). De heer Batuta is 60 jaar en verblijft al 22 jaar in Nederland; de laatste 5 jaar niet meer legaal. Hij was van origine een zeeman en via allerlei omzwervingen over de wereldzeeën is hij in Rotterdam terecht gekomen en heeft hier gewerkt in de haven, onder andere als reiniger van oliecontainers. Een jaar of vijf geleden liep zijn contract af, werd zijn werkvergunning ingetrokken en mocht hij vertrekken. Batuta had echter al die jaren belasting betaald en eiste dit geld op. Er werd hem gezegd dat hij dit op zijn 65e met de Nederlandse ambassade in Ghana maar moest regelen. Hij had geen recht meer op verblijf en moest maar vertrekken. Hij had echter de contacten met zijn familie in Ghana om persoonlijke redenen verbroken en voorzag grote problemen hoe hij zich staande moest houden in Ghana, zonder kapitaal, zonder materialen, zonder contacten, zonder iets eigenlijk. Zijn idee was om lassen te leren, om aldus een klein bedrijfje te kunnen beginnen en zo enigszins in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. Iets van een pensioen of AOW kennen ze niet in Ghana. Hij had reeds een cursus(je) lassen gevolgd in Nijmegen maar dit was niet voldoende vakkennis voor hem. ondanks het certificaat dat hij daar had gekregen. Ik beloofde www.stichtingWereldWijd.nl

hem meteen na de zomervakantie contact op te nemen over onze mogelijkheden. Opnieuw stemde Justitie ermee in dat WereldWijd Batuta mocht ondersteunen, ook al behoorde hij niet tot de originele doelgroep van WereldTools. Ik kon weer beginnen met van alles te regelen om het een ander mogelijk te maken en zijn terugkeer voor te bereiden. Natuurlijk kon hij hier de lascursus bij Harry, Jos en Pierre gaan volgen. Geen probleem. Op en neer reizen van Rotterdam naar Eckelrade was natuurlijk geen optie dus werd de familie Brand weer eens benaderd of zij doordeweeks als gastgezin wilde fungeren. Geen probleem. Ik nam contact op met enkele organisaties in Rotterdam die hr. Batuta eigenlijk maar tot augustus van een kamertje en wat leefgeld voorzagen, met de vraag of dit verlengd kon worden. Na enig gesteggel ging men toch akkoord. Geen probleem. Ik kon dus weer met hem afspreken na de zomervakantie met de mededeling dat hij kon starten. Geen probleem. Ook hier weer zag ik het wantrouwen in eerste instantie bij deelnemers.

Links Batuta in de timmerles, rechts cursist Mussa

Maar ook weer opnieuw: WereldWijd maakt waar wat we mensen toezeggen. Batuta volgt intussen al ruim drie maanden zijn cursus in Eckelrade; hij komt elke week trouw naar school en voelt zich helemaal thuis en op zijn gemak bij de familie Brand en heeft inmiddels ook al een vriend meegenomen (Mussa uit Niger) die intussen eenzelfde traject bij WereldWijd volgt. Tot de kerstvakantie kan Batuta de cursus lastechnieken volgen en we zijn al begonnen zijn kist te vullen met allerlei materialen voor een laswerkplaats, waaronder twee lasapparaten (een lasgenerator en een draagbaar lasapparaat). Tevens zijn de eerste contacten al gelegd om Batuta na terugkeer te helpen bij zijn reintegratie, iets wat hij zeer zeker nodig zal hebben na 22 jaar weg geweest te zijn. In deze zaak werken wij samen met Maatwerk bij Terugkeer die een goede partnerorganisatie heeft in Accra en die hem de eerste periode na zijn terugkeer zal begeleiden bij zijn reintegratie in de Ghanese samenleving. Ed Peters


p. 6

Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar Dat wens je toch iedereen. Toch zijn er veel mensen, waar voor een gelukkig Nieuwjaar niet zal opgaan in 2015. Ook in 2015 zullen er weer vele mensen op de vlucht zijn voor geweld, honger of een beter perspectief. Zij zullen “onze” grenzen blijven proberen binnen te komen. We maken de hekken hoger. De repressie wordt groter. We zullen ze niet tegen kunnen houden. Enkelen zullen, na veelal een ongelofelijke reis met vele gevaren en ontberingen, Europa bereiken. Vele levens gaan verloren tijdens de vlucht in gammele bootjes of in de woestijn. Velen zullen ook tijdens hun reis uitgebuit en misbruikt worden door mensenhandelaren en andere maffia achtige organisaties. Het maakt je hopeloos, je kunt niet alle vluchtelingen opnemen, maar je kunt ze ook niet laten verrekken. Hier is geen makkelijk verhaal over te vertellen, zeggen we dan, maar dit antwoord is ook niet bevredigend. Het zijn schandalige mensonterende toestanden waar vele mensenrechten worden geschonden. En dan weet een deel van deze vluchtelingen Europa toch te bereiken, daarvan wordt weer een deel direct teruggestuurd en het andere deel komt in de asielprocedure terecht. Voor hen breekt een nieuwe een zeer onzekere tijd aan, die voornamelijk juridisch gevoerd wordt. Ben je een echte vluchteling, mag je blijven, ben je er geen, moet je terug. Dat is toch simpel! Of niet?

Nee, dat is niet simpel. Terug naar waar je vandaan komt en waarvoor je bent gevlucht! Een bijna onmogelijke opgave. Vandaar dat er veel mensen “kiezen” om illegaal in het land te blijven met alle risico’s van dien, geen bestaanszekerheid, geen werk, geen onderdak, geen sociaal leven, enz. en steeds de angst om opgepakt te worden bij politiecontroles. Blijkbaar zijn er veel mensen die toch deze “keuze prefereren” boven de weg terug naar hun land van herkomst. Intussen worden er diverse theoretische discussies gevoerd op allerlei niveaus, over bijvoorbeeld wat is of wanneer spreek je van vrijwillige terugkeer, wat is duurzame terugkeer, is illegaliteit strafbaar, heeft terugkeer ondersteuning zin, moeten we uitgeprocedeerde asielzoekers een vorm van opvang bieden? Deze discussies worden veelal gevoerd zonder dat het een wezenlijke bijdrage levert aan de werkelijke positie van de betrokken groep. Ik vraag me soms af, hoe er in de toekomst gekeken wordt naar de manier van hoe we nu in deze tijd omgegaan zijn met onze medemens. Zullen deze problemen verdwenen zijn? Zijn er humane oplossingen gevonden? Is de vrede uitgebroken? Kunnen we ieder een gelukkig Nieuwjaar wensen in de verwachting dat dit ook echt een reële mogelijkheid is? Peter Gillissen

Dank je wel Beste Vrijwilligers, Bestuur en Staf, Het was een grandioos feest op 30 augustus. Ik denk er met veel plezier aan terug. Ik heb het heel leuk gevonden een aantal WereldWijders te mogen ontmoeten. De fijne woorden van de voorzitter, het mooie fotoherinneringsboek zijn getuigenissen van een tijd die voorbij gevlogen is. Er is in die tijd heel vaak dank je wel tegen mij gezegd. Nu zeg ik echter: Dank je wel WereldWijd voor de hartelijkheid van de collega’s, voor het klaarstaan van de handige mensen bij een technisch probleem in mijn eigen huishouden of in dat van mensen bij wie ik betrokken ben. Hartelijk Voorzitter Taco Bisscheroux spreekt de jarige Paula toe dank voor de goede sfeer van de computercursuscollega’s. Hartelijk dank Bestuur en Staf voor de onvermoeibare inzet. WereldWijd heeft mijn leven verdiept en verbreed. Het wel en wee dat we samen mochten delen, de vriendschap die tot op de dag van vandaag voortduurt. De hartelijkheid die ik van jullie en van de cursisten ontving. Van velen ben ik deelgenoot geworden van hun problemen. Ik heb ze niet altijd kunnen oplossen, maar we hebben kunnen delen en dat maakt het leven zo rijk. En zo levenswaard. Dat we elkaar nog dikwijls mogen ontmoeten, is mijn hartelijke wens. Paula.



p. 7

Repair Café WereldWijd Hilde Hendriks is een van de vaste vrijwilligers van het Repair Café WereldWijd. In november stond een foto in het blad ‘Dichterbij’ van de Rabobank Centraal Zuid-Limburg. Hilde aan het woord:

vrijwilligers van het Repair Café in de werkplaats van WereldTools. V.l.n.r. Walter Schobesberger, Erich Sigwarth, Hilde Hendriks en Mia Persoon (foto Rabobank)

In april las ik in de Trompetter met belangstelling over het nieuwe initiatief van WereldWijd om een Repair Café in Eckelrade te beginnen. Ik voelde mij gelijk aangetrokken en heb dan ook niet geaarzeld om mij als vrijwilliger aan te melden. In een maatschappij waarin de technologische ontwikkeling zo snel gaat dat we geneigd zijn meer spullen aan te schaffen dan we eigenlijk nodig hebben en iets dat nog een tweede leven verdient weg te gooien, vind ik het heel belangrijk om op bewuste en duurzame wijze om te gaan met de kostbare dingen die ons omringen. Bij de eerste informatiebijeenkomst waren een aantal mensen bij elkaar die het Repair Café, net als ik, een warm hart toedragen en met hun expertise, kennis en enthousiasme een bijdrage willen leveren.

Hieruit heeft zich nu een groepje reparateurs gevormd dat elke twee weken klaar staat om fiets, klok, lamp, strijkijzer of wat er zoal in een huishouden stuk kan gaan, te repareren. Dit gebeurt in een gezellige omgeving met een kopje koffie erbij en er is altijd wel wat leuks of interessants uit te wisselen. Zo is er een keer een platenspeler, die het niet meer deed, aan de praat gekomen. Het apparaat uit de jaren 70 riep allerlei leuke herinneringen uit die tijd op. En toen hij het weer deed, werd een plaatje opgelegd en daar klonk tangomuziek van weleer en gingen even de voetjes van de grond! Een tevreden klant met een platenspeler die de weg naar het milieupark heeft overleefd. Hilde Hendriks

Meer over het “Repair Café” lees je op de websites www.stichtingwereldwijd.nl en www.repaircafe.nl



p. 8

Afscheid Bijna 20 jaar was ik lid van het bestuur. Ik volgde Joyce Borger op. Zij was politiek actief, en ik ook, leek een mooie opvolging. Maar politiek en Wereld Wijd en vooral de ambities van WereldWijd was nooit echte liefde. Toen ik WereldWijd leerde kennen was het gewoon een ongehoorzame organisatie, er werd met elan gedaan wat eigenlijk niet mocht, maar wat een geweldige dynamiek veroorzaakte in het gebouw in Eckelrade. Er werd les gegeven aan asielzoekers,

Ed Peters geeft Bets van den Abbeele bloemen ten afscheid

timmeren, lassen, naaien, computervaardigheden, taal en zo nog het een en ander. Fietsen repareren voor Afrika deed WW niet meer. Wel de goede contacten onderhouden en de ontwikkelde leermethodes toepassen. WereldWijd was een dynamisch bedrijf. Bij menig diploma-uitreiking waren meer dan 20 nationaliteiten

aanwezig, gezinnen met kinderen, mode show, en lekker zelfgemaakt eten. Dat was voor mij de glorietijd. Het Nederlands asiel- en vluchtelingenbeleid, heeft WereldWijd ingehaald. Oké. Wellicht voortschrijdend inzicht van de regering, maar kaalslag bij WereldWijd. Aan inventiviteit heeft het de staf van W.W. nooit ontbroken. Dus zoeken naar nieuwe wegen. Het kisten project. Een aantal jaren geleden bekroond met Best Practice Project in Europa. Spannend, steeds voortleven op basis van projectsubsidies. Op het nippertje weer gered. Ik mocht dan op sommige Kerstbijeenkomsten de Staf en haar vrijwilligers weer complimenteren voor de behaalde overlevingspremie. Chapeau. Maar als ik terug kijk op die 20 jaar en alle mensen die ik daar heb ontmoet blijft voor mij vooral één gedachte over, betrokkenheid, inzet en vriendschap. Voor jullie allemaal met wie ik mocht samenwerken een gedicht.

GELUK JE NOEMT HET VRIENDSCHAP MAAR ZIJN ER WOORDEN VOOR? HET GEWOONSTE HET MEEST VERWONDERLIJKE MENS ZIJN VOOR EEN MENS JE HUIVERT VAN GELUK Dank jullie wel dat ik jullie mocht leren kennen. Bets van den Abbeele.

Rondetafelgesprek met staatssecretaris Teeven Enkele weken geleden kreeg Stichting WereldWijd het verzoek om deel te nemen aan een rondetafelgesprek met de staatssecretaris Teeven. De heer Teeven wilde tijdens dit rondetafelgesprek met een aantal organisaties op een open en informele wijze van gedachten wisselen over terugkeer. Het was een select clubje dat aanwezig was tijdens dit ronde tafel gesprek. Voor WereldWijd mag dit wel gezien worden als een erkenning van haar werk t.b.v. terugkerende asielzoekers via het project Wereld Tools. Medewerkers van verschillende organisaties die in hun dagelijkse praktijk met terugkeer te maken hebben werden hiervoor persoonlijk uitgenodigd. We werden verzocht om 13 oktober in het ministerie van Veiligheid en Justitie in de Skylobby op de 36ste etage, in Den Haag, aanwezig te zijn.


Tijdens de bijeenkomst kwamen 3 thema’s aan de orde: 1. Gedwongen terugkeer 2. Zelfstandige terugkeer 3. Relatie met nationale stakeholders en gemeenten Aangezien het een klein gezelschap was, had iedereen de gelegenheid om zijn mening of visie in te brengen. De heer Teeven had een open houding en was oprecht geïnteresseerd in de inbreng van de deelnemers. Vanuit Stichting WereldWijd heb ik de mogelijke verbeterpunten ook in een brief aan de heer Teeven persoonlijk overhandigd. Vorige week kreeg ik bericht van een ambtenaar waarin werd verwezen naar deze brief en hij met ons een gesprek wilde over een aantal interessante voorstellen die in deze brief stonden. We zijn dus erg benieuwd of deze actie iets oplevert voor Stichting WereldWijd en de terugkerende asielzoekers. Peter Gillissen


p. 9

Prijsvraag

Taaltest

Oplossing vorige WereldWijzer. De vraag was waar komt dit biljet vandaan? Het goede antwoord is Bulgarije. Deze keer is de fles wijn na loting gewonnen door Oegje Kars. Proficiat!

Nieuwe prijsvraag: Deze prijsvraag is er speciaal omdat dit de 50e editie is van de WereldWijzer. De prijsvraag bestaat uit meer onderdelen: 1. In welk jaar kwam ons eerste informatieblad uit? 2. In welk jaargetij? 3. Wat is de naam van ons eerste nummer? 4. Wie was toen algemeen coördinator? Stuur uw oplossing naar de redactie. Bij vier goede antwoorden dingt u mee naar een fles wijn! Graag inleveren vóór 24 januari 2015 De redactie

In Memoriam In september kregen we het bericht dat Frans Raeven plotseling was overleden. Frans Raeven was jaren lang nauw betrokken als vrijwilliger bij Stichting WereldWijd, bij de opleiding autotechniek. Een zeer populaire opleiding bij veel asielzoekers in die tijd. Frans was met zijn jarenlange ervaring in de autobranche en zijn persoonlijkheid een geliefd docent bij zijn cursisten. Samen met enkele collega vrijwilligers heeft hij deze cursus met veel plezier ontwikkeld en gedoceerd. Wij zullen ons Frans herinneren als een fijne collega en een betrokken vrijwilliger waar altijd een beroep op gedaan kon worden. Wij wensen zijn vrouw en kinderen veel sterkte toe bij dit verlies. Begin november kregen wij het bericht dat Dré Menten was overleden. Dré Menten was een van de fietsenmakers die jaren lang bij Stichting WereldWijd fietsen repareerde voor projecten in met name Afrikaanse landen. Dré was van oorsprong treinmachinist. Hier kon hij altijd met veel plezier over vertellen. Dré heeft in die tijd, samen met zijn collega fietsenmakers vele honderden fietsen een nieuw leven gegeven en er mede voor zorgde dat deze weer een nieuwe bestemming konden krijgen. Dré (en ook zijn vrouw Miets) bleef ook na zijn “carrière” bij WereldWijd de stichting trouw bezoeken tijdens de kerstvieringen en barbecues. Hij vond het waardevol om betrokken te zijn bij Stichting WereldWijd en mede vrijwilligers uit die tijd. Wij wensen Miets en zijn kinderen veel sterkte toe bij dit verlies.

De oplossingen staan op pagina 16 www.stichtingwereldwijd.nl

WereldWijzer – 18e jaargang, nr. 2 – december 2014

p. 10

Lybert Jansen in Ghana project. Daar is een bedrag van € 295,- uitgekomen en naar Ghana overgemaakt. Ook onze vaste vrijwilliger op de houtafdeling Lybert Janssen is al een paar keer in Ghana op bezoek geweest, en zo trok hij afgelopen oktober weer naar het mooie West-Afrikaanse land. Tijdens zijn bezoek heeft hij de werkplaats ook bezocht en ons foto’s gestuurd. Op het moment van dit schrijven is Lybert

Mensen in het orthopedisch centrum Kaleo Ghana aan het werk

WereldWijd heeft goede banden met de broeders FIC in Ghana. Peter Gillissen heeft meerdere malen bezoeken gebracht en ondersteuning geboden aan ontwikkelingsprojecten in het noorden. In de vorige WereldWijzer berichtte Peter Gillissen over het initiatief een `Orthopedic Services Centre` op te zetten in Kaleo, met een werkplaats voor de fabricage van driewielers en rolstoelen, waarmee gehandicapten in de regio zich makkelijker zouden kunnen verplaatsen en mogelijk daardoor ook economische activiteiten zouden kunnen ontwikkelen. In de vorige WereldWijzer werd om bijdragen gevraagd voor dit

herstellende van een operatie en heeft de redactie een kort gesprek gehad met Annemie, de vrouw van Lybert, die heel kort aangeeft dat de mensen daar zeer enthousiast en voortvarend aan het werk zijn. De foto’s die Lybert had gestuurd vertellen hun verhaal. Lybert, sterkte met het herstel!

Presentaties in het land

Ed Peters tijdens een presentatie in Bellingwolde

Regelmatig wordt Stichting WereldWijd gevraagd om een presentatie in den lande te verzorgen over ons project WereldTools. Dat ons project al lang niet meer alleen maar regionaal bekend is mag wel blijken uit onderstaand overzichtje van de laatste maanden: WereldWijd heeft op 16 september op de Gezinslocatie in Burgum (plaatsje ten oosten van Leeuwarden) een stand bemand naast andere organisaties die zich bezig houden met terugkeer. In www.stichtingwereldwijd.nl

Den Haag gaven wij op 25 september acte de présence in het kader van de “Safe Return”- Conferentie, georganiseerd door de Federatie Opvang. WereldWijd was uitgenodigd om een presentatie te geven over onze stichting en ons terugkeerproject. Deze dag was gericht om perspectief te bieden aan voornamelijk vrouwen die slachtoffer van mensenhandel en uitbuiting waren. Enkele weken later trokken we weer naar Bellingwolde, een gehucht in Oost-Groningen waar we gevraagd zijn om in het AZC ter plekke een voorlichting te verzorgen aan medewerkers en bewoners van het centrum. Gelukkig worden we ook nog wel in ons eigen Limburg gevraagd om een presentatie te verzorgen. Zo hebben we op 27 november nog in Sittard voor de Vereniging Mondiaal Beleid, in het kader van armoede en armoedebestrijding, in de St. Johanneskerk in Sittard een presentatie over terugkeer mogen geven. Ed Peters


p. 11

Foto’s feest 14 september

www.stichtingwereldwijd.nl


p. 12



p. 13

Effe lachen Afspraak. Willem heeft een afspraak bij een advocatenkantoor. Hij informeert eerst hoe duur een consult is. Vijftig euro voor drie vragen is het antwoord van de advocaat. Is dat niet wat aan de hoge kant? Vraagt Willem. Ja, antwoordt de man. En wat is uw derde vraag? Ontslag. Een overspannen winkelbediende neemt ontslag en wordt politieagent. Hoe bevalt je nieuwe baan vraagt een vriend. Het wordt slecht betaald en de werktijden zijn vreselijk, maar het is heerlijk dat de klant altijd ongelijk heeft.

Papegaai Vader zegt tegen zijn zoon: ‘je papegaai is vandaag weggevlogen’. ’Ik had het kunnen weten‘, zucht de jongen. ‘Toen ik gisteren mijn huiswerk voor aardrijkskunde maakte zat hij op mijn schouder in de atlas te kijken’. Dromen ‘Ik heb vannacht gedroomd dat ik aan het fietsen was’, zegt een vrouw tegen haar man. ‘O ja’, zegt hij tegen haar, ‘ook toevallig’, ‘ik heb ook gedroomd dat ik contact had met een vrouw!’ ‘Was ik die vrouw?’ vraagt zij. ‘Nee’ zegt de man, ‘jij was aan het fietsen!’

Keuken uit…. Een rollade uit Joegoslavië van Nefira Jabukovic Benodigdheden: 500 gram rundergehakt, 1 grote ui, fijn gesnipperd, 4 hardgekookte eieren en 1 rauw ei, olie, 2 theelepels vegeta (gedroogd kruid uit de Turkse winkel), peper en zout naar smaak, 2 sneetjes brood zonder korst en geweekt in water en een stuk cellofaan. Bereiding: Verwarm de oven voor op 200 graden. Fruit de ui in iets olie en voeg het bij het gehakt met het ei, peper en zout en de vegeta. Knijp het brood goed uit en voeg het bij het gehakt en meng alles door elkaar. Spreid het cellofaan uit op het aanrecht, leg hierop het gehakt en rol het uit tot een vierkante lap. Leg hierop de gepelde eieren achter elkaar en rol er, met behulp van het cellofaan, een rollade van met de eieren in het midden. Zet alles in een vuurvaste schaal, haal voorzichtig het cellofaan eraf en zet het in de oven gedurende 35-40 minuten. Snijd er plakken van en opgediend met sla, tomaat en paprika is het een sieraad op tafel. Prijatno! www.stichtingwereldwijd.nl


p. 14

De taallessen van WereldWijd In ons gebouw in Eckelrade tref je Siny Kerkhof bijna dagelijks aan. Siny is sinds jaar en dag de spin in het taalweb van WereldWijd. Op haar kantoortjes bewaart ze veel boeken, cd’s en toetsen voor Nederlandse en Engelse taal. Samen met een 6-tal vrijwilligers geeft ze verschillende gemotiveerde leerlingen les. Op WereldWijd kun je vanaf niveau O taalles krijgen, maar niemand ontkomt aan de kritische deskundige beoordeling en planning van Siny. We hebben haar gevraagd om iets te schrijven over de taallessen, zeker omdat het in de lessen op dit moment soms zelf een beetje wemelt van taal-cursisten. In alle bescheidenheid vond Siny het niet nodig er iets over in de WereldWijzer te schrijven, maar we hebben toch een stukje van haar hand mogen ontvangen: was al op vakantie geweest en ik vierde vakantie dicht bij huis, dus werd het nuttige met het aangename verenigd: het spreken werd geoefend in de prachtige Limburgse natuur, afgewisseld met een verfrissing op een terras en Lia had er daarna weer een leerling bij.

Siny Kerkhof in haar kantoor met een cursist

Inmiddels hebben honderden mensen met in hun bagage een kist en soms een korte technische en/of een theoretische opleiding (ondernemersvaardigheden, Engels) een herstart gemaakt in het land van herkomst, verspreid over de hele wereld. Geregeld vanuit Eckelrade. Vanuit Eckelrade en elders wordt ook les gegeven aan mensen die in Nederland willen blijven of naar Nederland willen komen. Zo komt vrijwilliger Werner Heunen op Java in Indonesië iemand tegen die het inburgeringsexamen moet doen om hier te komen (zie p. 21. Dat moet worden afgelegd bij de Nederlandse ambassade aldaar. Er wordt een lager taalniveau vereist dan voor de inburgeringstoets hier, maar probeer daar maar eens Nederlandse lessen te krijgen. Werner ontfermde zich over hem, zocht wat materiaal op internet, vroeg advies aan WW en begon hem les te geven. Dat is heel succesvol, want ondertussen heeft hij al twee leerlingen.

Soms zijn er ‘problemen’. Een leerling wordt zwanger en stopt, een ander krijgt een baan. Soms krijgt iemand te maken met ziekte van een familielid aan het andere eind van de wereld. Hij wil er naar toe gaan, maar dan gaat zijn Nederlands achteruit en hij moet de inburgeringstoets doen. Wel ook daarvoor heeft WW een oplossing gevonden. Het boek en de CD-rom van onze methode gaan mee, zodat er iedere dag toch geoefend kan worden en het spreken kan geoefend worden via Skype. Op WW bestaat de mogelijkheid flexibel en inventief te werken, zo blijft het aangenaam en interessant. Siny Kerkhof/Matje Mattheij

Siny Kerkhof in haar kantoor met een cursist

Op WereldWijd geven we Nederlands als tweede taal aan cursisten die de inburgeringstoets hier moeten doen. Als de toets net na de vakantie valt, is het soms problematisch, zeker als de cursist moeite heeft met spreken en bijzonder met de uitspraak. De toets werd namelijk beoordeeld door een computer. Inmiddels is dat door de vele klachten van docenten per 1 november veranderd. Dus zes weken geen les en dan examen doen leek me niet goed. Vrijwilligster Lia Speth



p. 15

Samenwerking WereldWijd en IOM Zoals iedereen die regelmatig bij WereldWijd eens binnenwandelt wel weet, valt de instroom van deelnemers aan ons project WereldTools niet mee het laatste jaar. De belangrijkste reden hiervoor is dat terugkeerders per 2013 maar voor één project uit Nederland mogen kiezen om hen te helpen bij hun terugkeer. En dan valt het vaak voor een clubje uit Zuid-Limburg moeilijk op te boksen tegen organisaties die of in de Randstad zitten of die over meerdere locaties in het land verspreid zitten. Onder het motto “if you can’t beat them, join them”, hebben we derhalve al enige tijd geleden contact V.l.n.r.: Nathalie vd Pluijm (IOM), Pieter Maas (IOM), Peter Gillissen, Ed Peters, gezocht met het I.O.M. (Internationale Barbara Salewski (IOM) Organisatie voor Migratie) met de vraag of ze interesse hadden in een samenwerkingsverband met WereldWijd. Het IOM is een organisatie die terugkerende asielzoekers niet alleen hulp biedt met het verkrijgen van reisdocumenten en vliegtickets, maar ook mensen financieel en anderszins helpt bij hun reintegratie in land van herkomst. Nagenoeg elke terugkerende asielzoeker komt eigenlijk langs bij het loket van het IOM ergens in het land. Zij hebben hun hoofdkantoor in Den Haag maar zijn op 31 plekken in het land actief. WereldWijd biedt, zoals bekend, een kist met materialen en desgewenst een opleiding om een eigen land een bedrijfje te starten. Samen willen we aan de slag in het project WereldTools Plus. Wij hopen dan ook dat de instroom van ons project een aardige boost zal krijgen, daar we hopen en verwachten dat de IOM-medewerkers in het land mensen zullen vinden die aan dit combinatieproject willen deelnemen. Na heel wat “juridisch gedoe” tussen het IOM en de financiers van het project, het Europese Terugkeerfonds, is een delegatie van het IOM op 13 november jl. op WereldWijd aanwezig geweest om het samenwerkingsverband te ondertekenen, zodat wij aan de slag kunnen. Ed Peters

Antwoorden taaltest

www.stichtingwereldwijd.nl www.stichtingwereldwijd.nl


p. 16

Particulier initiatieven Tijdens de Wereldmarkt afgelopen september waren er vele stands van zogeheten Particuliere Initiatieven: kleine ontwikkelingsorganisaties die ergens in de wereld een project ondersteunen. We stellen aan u voor: Stichting Santhosham, Limburg Nicaragua.

Werkgr. Limburg-Nicaragua

Santhosham

Van Koe tot Kaas Ruim 14 jaar zetten wij ons in voor betere levensomstandigheden en toekomstmogelijkheden voor vrouwen en hun kinderen in het arme binnenland van Nicaragua. Hiervoor zijn we in 2000 gestart met het geven van microkredieten waarmee vrouwen de mogelijkheid kregen een stukje land te bebouwen of een koe te kopen. Door de jaren heen hebben we dit uitgebreid met een project voor het opzetten van boerenmarkten en het verbeteren van de verkoopkramen. Tijdens ons laatste bezoek aan Nicaragua in 2013 bleek dat er enorme behoefte is aan kennis en scholing over melkwinning en melkverwerking. Eerlijk gezegd hebben ze er geen kaas van gegeten... De melkplaats is niet verhard en/of overdekt zodat de kans op verontreiniging van de melk zeer groot is. Veel boerinnen brengen de melk met een paard (de kannen hangen naast het paard) naar verzamelplaatsen waar kaas gemaakt wordt. De melk wordt al die tijd niet gekoeld. Verder wordt er veel zout gebruikt om de kaas eetbaar te houden. In november 2014 gaan we naar Nicaragua om workshops te geven over het winnen en verwerken van melk. Het doel van dit project is het verbeteren van de kwaliteit van de melk en de kaas, èn het vergroten van de diversiteit aan melkproducten. Eigenlijk alles om van Koe tot Kaas te komen. Aan de workshops nemen zowel de boerinnen zelf als de medewerkers van een aantal kleine kaasfabrieken deel. Zij gaan nadien zelf ook anderen opleiden. Graag willen wij in 2015 een vervolgbezoek inplannen voor een verdere uitdieping van hun kennis. Hiervoor hebben wij nog geld nodig. Helpt u deze vrouwen in Nicaragua hun toekomstdromen waar te maken? Steun dan onze stichting met een donatie op rekeningnr. NL85 RABO 0117 5385 66 t.n.v. SWLN. Namens de vrouwen: Muchas gracias! www.swln.nl www.stichtingwereldwijd.nl

Santhosham stelt zich ten doel om middelen te genereren om het werk van Ability Aids India International in Kerala India te ondersteunen. Stichting Santhosham zet in 2014 in op 3 pijlers:  sponsoring van kans zoekende kinderen in kansarme omstandigheden  ondersteuning community development  ondersteuning van eenzame ouderen Een voorbeeld wie zij steunen: Voor het kleine stenen huisje voorzien van een golfplaten dak stond Arathi en haar moeder met de kleine Amal op de arm ons op te wachten. Amal is vijf jaar en zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt. De vader van het gezin was op het moment van ons bezoek op z'n werk. Hij is huisschilder en verdient daar een karig loon mee. Vooral de aanblik van Amal was voor ons schokkend! Het jochie is tot niets in staat. Hij kan, als hij niet op de arm van z’n ouders gedragen wordt, uitsluitend op een matrasje op de grond liggen. Het is een enorme belasting om een kind als Amal in armoede groot te brengen. Temeer omdat het gehandicapte kind gezien wordt als een straf van 'god'. Vader is moslim en moeder hindoe, weliswaar een huwelijk uit liefde maar niet geaccepteerd door de familie en de sociale omgeving. Arathi is een schattig meisje van 11 jaar. Ze is leergierig en creatief en heel zorgzaam voor haar ouders en broertje. Met de cadeautjes die we voor haar meegebracht hadden was ze heel blij. Ze had nooit eerder in haar leven kadootjes gekregen! Op het moment dat we Arathi financieel zijn gaan steunen vroegen we ons af of 20 euro per maand wel zin had. Wat is nou 20 euro? We hebben nu gezien en beleefd hoe blij, intens blij de familie is met deze steun. Rekening: IBAN NL31RABO011133845 www.santhosham.nl


p. 17

Shelter opvang van dakloze afgewezen asielzoekers in Zuid-Limburg VLot Zuid-Limburg verzorgt noodopvang voor vluchtelingen in Heerlen en Maastricht. Samen met het Leger des Heils, Stichting WereldWijd, Kerk en Samenleving is het project Shelter opgezet voor nachtopvang van illegalen. Volgens onderzoek waren er in het jaar 2012 ongeveer 5.300 vreemdelingen met onbekende bestemming (MOB) vertrokken uit de opvangcentra van het COA en uit de detentievoorzieningen. Deze mensen worden door de IND genoteerd als vertrokken uit Nederland, maar het overgrote deel van hen bereikt nooit de vliegtuigtrap en duikt ergens in Nederland onder. Elk jaar komen er deze aantallen nieuwe illegalen bij. De eigen cijfers van VLot over de uitstroom van de klanten naar de illegaliteit bevestigen dit beeld. Veel van deze mensen raken in een sociaal isolement, veelal zonder onderdak of eten. Als ze geluk hebben worden ze tijdelijk opgevangen bij vrienden en kennissen, goedwillende Nederlanders. Soms verblijven ze stiekem in de voorzieningen waar ze voorheen werden gehuisvest (jeugdzorg, azc). Maar deze opvang duurt niet lang. Deze groep ongedocumenteerden is de meest kwetsbare. Veel van hen kloppen na kortere of langere tijd aan bij organisaties als VLot. Een ander gedeelte van deze groep is in staat om een marginaal bestaan op te bouwen. Ze komen wel dikwijls terecht in niet wenselijke maar wel bestaande illegale circuits, doen zwart werk, worden uitgebuit en zijn niet verzekerd. Sommigen van hen zoeken hun heil in andere landen. Anderen blijken veerkrachtig genoeg om in Nederland te overleven, maar komen ook in totaal onmenselijke situaties zoals de Vluchtkerk. De doelgroep waarop de vier samenwerkende organisaties zich in eerste instantie wil concentreren zijn de meest kwetsbaren. Jongeren van 19-20 jaar, zieke mensen, mensen die willen terug keren maar geen ID hebben, mensen die uit detentie komen en

geen vrienden meer hebben voor opvang, psychisch verwarde personen. Hoe groot die groep van meest kwetsbaren is, is niet duidelijk. Op basis van de ervaring van de vier organisaties gaat het om wellicht honderd mensen die in onze regio ergens ondergedoken zijn. De totale groep inclusief de meer weerbare illegalen is wellicht vele malen groter. De vier samenwerkende organisaties wensen - ieder vanuit hun mogelijkheden - gezamenlijk drie doelen te realiseren: • Perspectief scheppen aan de dakloze vluchteling door het verwerven van een status. • Blijven werken aan de kansen op terugkeer naar het land van herkomst. • De organisatie van humaniteit, compassie, mededogen. Dat houdt in dat kort of langdurig onderdak wordt geboden en voeding en veiligheid. Het ene doel kan niet zonder het andere en moet in de nodige samenhang gezien worden. Anders gezegd: de hulpverlening werkt pas wanneer simultaan deze drie doelen op haalbaarheid onderzocht en nagestreefd worden. Onderzoek naar kansen voor alsnog een status (hoe klein ook) en tevens onderzoek naar de kansen op terugkeer naar het land van herkomst kan pas als aan de meest basale voorwaarden wordt voldaan: onderdak, eten, gezondheidsvoorzieningen. Kijk ook via internet naar een kort verslag van een opname bij L1 bij Avondgasten: http://www.l1.nl/video/avondgasten-opvangcentrauitgeprocedeerde-asielzoekers-hard-nodig-2-dec-2014

Gereedschap gezocht We zijn steeds op zoek naar gereedschappen en professionele apparatuur. Bijvoorbeeld: computers (minimaal pentium-4), kopieerapparaat, beamer, laptop, printer, scanner, router, kantoorspullen, lasapparatuur, professionele muziek- of geluidsinstallaties, microfoons, keukengerei, fietsgereedschap, naaimachines, timmerspullen, handgereedschap, slijpmachines, boormachines, elektromaterialen, kantoorspullen etc. Als u er een nieuwe bestemming aan wilt geven, mail of bel ons:

[email protected] tel. 043-4083122 www.stichtingwereldwijd.nl


p. 18

Particuliere initiatieven stellen zich voor 2 Tijdens de Wereldmarkt afgelopen september waren er vele stands van zogeheten Particuliere Initiatieven: kleine ontwikkelingsorganisaties die ergens in de wereld een project ondersteunen. We stellen aan u voor: Living Life en Mama Alice.

Mama Alice

LivingLifeOpportunities

Mama Alice (2005) is een stichting die gratis opvang biedt aan kinderen tussen 4 en 18 jaar in Peru, Ayacucho. De kinderen krijgen psychosociale en medische zorg, onderwijs en leren een vak. Alles om hen op weg te helpen naar een betere toekomst. Fréderique Kallen, de oprichtster van de stichting, heeft de stichting naar haar overleden moeder vernoemd omdat ze alle kinderen in de wereld de warmte en geborgenheid gunt die zij van haar moeder heeft gekregen. Momenteel maken 650 kinderen gebruik van de zorg van Mama Alice. Met meer dan 35 lokale medewerkers (directrice, leerkrachten, psychologen, verpleegkundigen en maatschappelijk werkers) richten we ons op een duurzame oplossing die door de lokale bevolking gedragen wordt. Stichting Mama Alice is een algemeen nut beogende instelling (ANBI) en in het bezit van het CBF certificaat voor kleine goede doelen. In oktober 2014 won de stichting voor de 2de keer de Transparant Prijs voor meest heldere financiële verslaglegging. In vergelijking met andere stichtingen zijn onze overheadkosten bijzonder laag, door de inzet van vele vrijwilligers en de eenvoudige maar correcte salarissen van onze medewerkers in Peru.

Naast de opvang van straatkinderen hebben wij ook een project voor mamitas, de moeders van de straatkinderen. Momenteel werken 10 moeders van onze kinderen bij Mama Alice. Het zijn moeders die in financiële nood zitten en goed kunnen weven en borduren. Ze maken producten die in Nederland en België verkocht worden. Ze krijgen hiervoor een eerlijk loon. De meeste moeders zijn alleenstaand en moeten met deze inkomsten voor het gehele gezin zorgen. Naast het verkrijgen van financiële zekerheid, verbetert het zelfbeeld en zien we dat ze veel steun vinden bij elkaar. IBAN: NL68INGB0009672412 www.mamaalice.com www.stichtingwereldwijd.nl

Er was eens........ Julie Schurgers, geboren in een klein dorpje in ZuidLimburg, was al vroeg sociaal bewogen, geïnspireerd door de inzet en maatschappelijke betrokkenheid van haar ouders en de ongelijkheid die ze in de wereld zag. Ondernemend en bevlogen, werkt ze vanaf 1996 als ontwikkelingswerker in Afrika, dat haar eerste thuis is. Door de jaren heen ontwikkelde en ondersteunde ze naast haar baan veel initiatieven met en voor mensen met een beperking/ handicap, kleinschalig, informeel, creatief en effectief.

Ik had een droom.... Julie volgt al heel lang haar passie en koesterde een droom; een stichting met als doel mensen met een beperking/ handicap in Afrika te stimuleren, in samenwerking met lokale mensen. Via haar organisatie Health Opportunities in Zambia, opgezet in 2007, nu in 2014 de Stichting LivingLifeOpportunities LivingLifeOpportunities is een stichting die zich inzet voor kinderen, adolescenten en volwassenen met een beperking/ handicap in Zambia, Zimbabwe en Malawi. Iedereen heeft het recht en moet de mogelijkheid hebben deel te nemen en zich thuis te voelen in de samenleving. Wij streven naar meer participatie en integratie in de maatschappij. Wij willen bijdragen aan de ontwikkeling van Occupation Just Communities, een tolerante, maatschappelijk bewuste en inclusieve samenleving. www.livinglifeopportunities.nl


p. 19

Even voorstellen Wij willen in deze WereldWijzer twee nieuwe vrijwilligers voorstellen: Ewout Roemersma en John Reintjens. Ewout is 38 jaar, zijn hobby’s zijn recreatief fietsen en klussen, en hij woont in Maastricht. Via een jobcoach is hij bij WereldWijd komen werken op aanraden van zijn moeder, die in Noorbeek woont en WereldWijd kent. Ewout verteld ons: ‘Toen ik voor het eerst bij WereldWijd kam was ik erg nieuwsgierig hoe het hier zou zijn. Inmiddels werk ik hier sinds de zomervakantie op maandag en woensdag. Mijn taken bestaan o.a. uit zandstralen, gereedschap uitsorteren, klussen aan het gebouw. Het bevalt me erg goed hier en ik heb leuke collega’s en zou graag meer komen werken. Ik heb een opleiding in de detailhandel gedaan, richting Doe-hetzelf en heb bij verschillende bouwcentra gewerkt. Verder heb ik ook inpakwerk, bezorgwerk gedaan en in de bouw gewerkt. Mijn favoriete muziek is hardcore en house en mijn motto is: We zullen doorgaan! ‘

John Reintjes

En boven in onze kantine hebben we ook een nieuwe medewerker: John Reintjens. John is 53 jaar, woont in Gronsveld. Zijn hobby’s zijn trompet spelen in de Harmonie St. Cécil van Eijsden, modelbouw en wandelen. John woont al 15 jaar samen met Tiny. Hij heeft MAVO en MTS bouwkunde gedaan. Met zijn diploma is hij via Peter Gillissen in het jongerenwerk terechtgekomen. John in Maastricht en Peter destijds (80-er jaren) in Heerlen. Vervolgens is hij een horecaopleiding begonnen als kok en kelner, vandaar zijn interesse om vrijwilligerswerk te doen in onze kantine. Op dinsdag en woensdag vind je hem in de keuken en achter de bar en hij maakt met veel zorg onze lunches met lekkere soep en broodjes en als we speciaal bezoek hebben, ondersteunt hij in de catering. John vindt het leuk bij ons en zegt: “De mensen zijn aangenaam en dat vind ik belangrijk. We zijn samen goed bezig bij WereldWijd om de projecten succesvol te maken. Voorlopig blijf ik nog wel hier als het even gaat’.

Peter Gillissen en Ewout Roemersma in de hal van WereldWijd



p. 20

WereldWijdse taallessen in Indonesië Sinds eind oktober verblijven onze vrijwilligers Werner en Lucia Heunen In Indonesië, het land waar Lucia vandaan komt. Elk jaar bezoeken ze voor een lange periode de familie daar. Na een korte vakantie naar het Maleisische eiland Pinang zijn ze inmiddels al aardig gewend en van de kou waar wij nu in zitten, zullen zij geen last hebben, want Werner schrijft dat het overdag 32 graden is. Zij gaan langzaam het regenseizoen in, aldus Werner. Dit jaar bericht Werner ons dat hij in de plaats Solo iemand heeft leren kennen, die hij gaat helpen met de inburgeringscursus, om later naar Nederland te kunnen komen. Het betreft de z.g. A1 basiscursus, waarvan de kandidaten een toets moeten afleggen bij de lokale ambassade, alvorens ze dan bij slagen een tijdelijk visum krijgen. Het is een beperkte basiskennis van Nederlands, zo'n 1000 á 1200 basiswoorden. Het gaat ook om het maken, lezen, begrijpen en aanvullen van korte zinnen. Daarnaast wordt ook enige kennis vereist

binnengekomen. De planken zijn van lokaal mahoniehout, 1,5 meter lang, dus naar Nederlandse begrippen voor 3 personen (maar hier passen er makkelijk 4 personen op, soms wel 5). De totale kosten voor één bank zijn hier ongeveer 350.000 roepia, omgerekend € 23. Ik heb inmiddels alweer materiaal voor twee nieuwe banken in bestelling, want er is heel veel ruimte in en rond het huis van Lucia's moeder. En een aantal familieleden heeft ondertussen ook al zo'n bank meegenomen. Maar dat zal dus wel minimaal tot januari gaan duren. Ook geen probleem, want vervelen doe ik me niet. Tussendoor doe ik wat wandelen of fietsen op de kleine weggetjes tussen de rijstvelden langs de Solo rivier hier achter het huis’.

Lucia met cursiste in het leslokaal in Indonesië

van de Nederlandse geschiedenis en samenleving. Werner schrijft in zijn mails: ‘We hebben provisorisch een klaslokaaltje bij mijn schoonmoeder in huis ingericht, met whiteboard en computer. Vandaag hebben we ca. 2 uurtjes lesgegeven, en al de eerste 10 vragen doorgenomen. Die persoon wil ca. 3 keer per week komen, dus bij dat tempo zijn we over een paar maanden door de stof heen, denk ik. Vandaag is al les 2, en schuift ook een 2e deelnemer aan, die helemaal elke dag uit Yogjakarta komt. Dat is zo'n 75 km verderop, zeg maar van Eckelrade tot Weert. Maar dat kost hier, met trein en bus, omgerekend 2 euro totaal aan reiskosten. Misschien komt er zelfs nog een 3e leerling, maar die is hier uit de stad Solo zelf. Zoals jullie kunnen zien, geven we les met open ramen en deuren, daar is het weer ook naar. Tussendoor heb ik hier ook nog twee tuinbanken gemaakt, waarvoor de onderdelen na veel vragen en aandringen, na 5 weken eindelijk waren www.stichtingwereldwijd.nl

Werner als Nederlands taaldocent

Op het bankje in Indonesië waarvan er bij Stichting WereldWijd in Eckelrade ook te koop zijn

Matje Mattheij/Werner Heunen


p. 21

Bezoek van de Europese Commissie

Overleg tussen WereldWijd en het bezoek

Al sinds 2009 financiert de Europese Commissie uit het Europees Terugkeerfonds een groot deel van ons terugkeerproject WereldTools. Zonder deze gelden zou het voor WereldWijd onmogelijk zijn geweest om het aantal mensen (ruim 250!) te helpen bij hun terugkeer die de laatste jaren gerealiseerd zijn. Eigenlijk hebben wij al die jaren nooit persoonlijk contact gehad met iemand van de Europese Commissie, hoewel ze dus zeer belangrijke personen voor WereldWijd zijn. Totdat wij enkele weken geleden een mailtje kregen van het Ministerie van Justitie of WereldWijd genegen was enkele gasten van de Europese Commissie uit Brussel op 2 december te ontvangen en een mooie rondleiding en presentatie te verzorgen van het project WereldTools. De Commissie bracht namelijk een werkbezoek aan Nederland en één van hun wensen was om stichting WereldWijd te bezoeken. Men had al goede verhalen vernomen van ons project en wilde dit

nu wel eens met eigen ogen aanschouwen. De kantine werd mooi ingericht, de WereldTools-kisten netjes op een rij gezet, de werkplaatsen schoongeveegd, een mooie PowerPointpresentatie gemaakt en natuurlijk werden (we hebben een naam hoog te houden!) twee Limburgse vlaaien gehaald en verse koffie gezet. Vanuit de Europese Commissie waren aanwezig Patrick Lefèvre, Hinke Stallen en Hein Koller; vanuit het Ministerie Monique Koppen, Marika Zervos en Evert van der Zwan. Vanuit WereldWijd waren Taco Bisscheroux, Nel Bax, Peter Gillissen, Ed Peters en Matje Mattheij vertegenwoordigd. Nadat Peter en Taco de delegatie welkom heetten en WereldWijd 30 jaar in een notendop de revue was gepasseerd, kregen de heren en dames een

Ed Peters geeft uitleg over het WereldTools-project

uitgebreide rondleiding door ons gebouw en presenteerden Matje en Ed (niet voor de eerste keer…..) hun bevindingen van het project WereldTools tijdens hun veldreis in Burundi vorig jaar. Met name de inhoud van de kisten en het hele verhaal hier achter, maakten zeker indruk op de delegatie. WereldWijd kennen is WereldWijd zien, zo zeggen wij immers altijd. Het toeval wil dat het jubileumboekje “30 jaar WereldWijd – 10 jaar WereldTools” de dag van te voren gedrukt was zodat Taco het eerste exemplaar aan dhr. Lefèvre kon overhandigen; een mooi PR en fotomoment natuurlijk. Het was een geslaagde middag en wij hopen nog heel lang contact te onderhouden met en ondersteuning te mogen ontvangen van de Europese Commissie. Ed Peters

Bestuursvoorzitter Taco Bisscheroux reikt het eerste exemplaar van het jubileumboekje uit aan Patrick Lefèvre van de EU



p. 22



p. 23

De beste wensen! De redactie van de WereldWijzer en de staf van Stichting WereldWijd wensen iedereen:

Colofon Redactie:

Louis Eggerdink, Huub Weijers Siny Kerkhof Matje Mattheij

Opmaak:

Foto’s: Stichting WereldWijd (tenzij anders vermeld) Oplage:

320 exemplaren

Artikelen waarbij geen auteursnaam staat vermeld komen van de redactie. Adres: Stichting WereldWijd Klompenstraat 1a 6251 NE Eckelrade Tel: 043-4083122 Mail: [email protected] www.stichtingWereldWijd.nl

Giften Een donatie voor de WereldWijzer is altijd welkom op Raborekening met nummer NL 55RABO0113203594 t.n.v. WereldWijd te Eckelrade. Bij voorbaat dank!

ADVERTENTIE MULTICOPY



p. 24

WereldWijzer 18e jaargang, nr. 2 december 2014 p. 1

Recommend Documents