Week 1 Zaterdag Vertrek Schiphol om 08.00 uur (begin met kringgebed op Schiphol) Aankomst in Dublin om 10.00 uur lokale tijd. Iedereen de koffers pakken, behalve AnneWil L. Haar koffers waren namelijk niet aangekomen… Ze bleef wonderwel erg rustig eronder. In Ierland aangekomen scheen zowaar de zon !! We hebben er meteen maar foto’s van gemaakt ☺, dit kon wel eens de laatste keer zijn dat we de zon konden aanschouwen. We werden daar opgewacht door Mike en Julia. Daarna volgde een reis van 2 uur in 2 busjes richting Lackenhouse in Rahara (Roscommon). De kamerindeling was al bepaald. Ellen sliep samen met Karlijn en Ellien in het Lackenhouse. Yorick had een kamer voor zichzelf. Renée en Sandra deelden een chalet met Annewil, Amy, Jessica en Daniëlle. De omgeving is hier erg groen en het weer is fris. Het Lackenhouse is erg landelijk ingericht. Sommige heren onder ons waren erg onder de indruk van de gordijnen…
’s Middags begon de introductie op het programma. Allereerst kregen we een korte toelichting over de Ierse cultuur, zoals de “ish” time (ze zijn hier nooit op tijd !) en de Ierse omgangsnormen. Belangrijke uitgangspunten zijn dat we flexibel, beleefd en onderhoudend zijn. Daarnaast zijn we tijdens deze missie mensgeoriënteerd in plaats van het vaak zo Nederlandse taakgeoriënteerd. Dus vooral tijd, aandacht en liefde aan mensen geven. Na deze introductie volgde een rondleiding op het terrein van Lackenhouse. ’s Avond hebben we teambuilding activiteiten gedaan met spellen als Pah-yieha-woh en het uitbeelden van gelijkenissen (vooral die van het verloren schaap was hilarisch ☺). Daarna werd elke groep uitgedaagd om de hoogste toren van papier te maken, waar bovenop een appel moest kunnen liggen. Yorick had geweldig bouwkundig inzicht (not !), dus zijn groep verloor (daar zaten Renee en Ellen ook in). Karlijns groep won. Na een pittige eerste dag waren we allemaal uitgeteld en doken we zonder morren ons bed in. Zondag Na het ontbijt van 8.00 uur kregen we een studie over hoe we het beste kunnen evangeliseren. We werden er vooral op getraind hoe je de omschakeling kon maken tussen een informeel gesprek naar een gesprek over Jezus. Daarbij liet Ludi (OM Ireland) ons technieken en wat eenvoudige magic trics zien die we konden gebruiken als aanknopingspunten. Verder werd het programma kort toegelicht en begonnen we met voorbereiden. ‘s Avonds was er een Prayer Night. Hierin werd de ruimte genomen om God te zoeken in liederen, voor elkaar te bidden en voor alle dingen te bidden die er op ons pad zouden komen.
Maandag Deze dag zijn we met de rode dubbeldekker de wijken Oldwood en Lisnamolt in gegaan om promotie te maken voor ons programma. Zo gaan we een kidsclub draaien en bieden we practical work aan (schoonmaken dus !). Ook werd er vandaag al flink geoefend voor de poppenshow en werden de knutselwerkjes alvast voorbereid.
Dinsdag, Woensdag, Donderdag Het programma van de Kidsclub had de volgende onderdelen (20 minuten per onderdeel): spelletjes (buiten, denk aan parachutegames, estafettes), knutselwerkjes (beneden in de rode dubbeldekker, denk aan boekenleggers, armbandjes, maskers maken) en de poppenshow met een Bijbelverhaal (boven in de rode dubbeldekker). Kinderen vonden het geweldig en vonden het jammer als het programma voorbij was!!! Het was nog best we lastig om de poppen goed te bespelen (spierpijn in de onderarmen was het gevolg). Dinsdags, Woensdags en Donderdags zijn we na gebed en de dagopening in het ochtenddeel naar Oldwood gereden voor de Kidsclub aldaar met daarbij het aanbieden practical work en ’s middags bezochten we de wijk ‘Lisnamolt”. Tussendoor kregen we een heerlijke lunch in een Braziliaanse kerk in Roscommon (ze eten hier chips bij de lunch en zijn heel goed in het maken van toetjes ! Ellen had het idee dat ze na deze twee weken kilo’s zou zijn afgevallen, maar liet bij het zien van de toetjes en snacks de hoop al gauw varen ☺). De twee wijken (Oldwood en Lisnamolt) verschillen erg van elkaar. Oldwood is een nieuwe wijk, bestaat nog maar 3 jaar, waardoor de buren elkaar nog niet goed kennen. Wij mochten daar wat verandering in brengen. Daar kwamen we er ook achter dat ramen niet bepaald schoon worden als je deze lapt met badkamerreiniger… De mensen vonden het maar wat vreemd dat we gingen schoonmaken zonder er geld voor te vragen. Er ontstonden daardoor wel goede gesprekken. Lisnamolt is een wat oudere wijk, waarvan de huizen niet goed onderhouden en schoon zijn. Er wonen zelfs mensen met kinderen in huizen waarvan de ruiten gesneuveld zijn. Erg triest om te zien. Veel mensen die hier wonen kennen elkaar al jaren of zijn zelfs familie van elkaar. Sandra en Renée hebben hier ontdekt dat er in Ierland hele grote spinnen in het wild rondlopen… Elke dag werd het programma door het hele team afgesloten met twee spetterende dansen: de hokiepokie en de dans op Every move I make. De mensen die die dag zouden schoonmaken (lees: liters thee drinken en kletsen met de lokale bevolking) waren hier ook weer aanwezig. Tijdens de afsluiting werden ook de prijzen uitgedeeld voor beste danser, mooiste knutselwerkje, beste geluisterd, etc. Elke avond kwamen we terug op Lackenhouse om de dag te evalueren en voorbereidingen te treffen voor de volgende dag (nieuwe dag betekent nieuwe werkje en nieuwe poppenshow). Voordat we naar bed gingen, sloten we de avond steeds af met gezamenlijk kringgebed in de huiskamer van Lackenhouse. Dit was zo gaaf, ook omdat er mensen bij waren die dit nog nooit hadden gedaan.
Woensdag Toen we de tweede dag aankwamen in de wijken stonden alle kinderen en tieners ons al op te wachten. Zo gauw de Big Red Bus in zicht was, werd er driftig gezwaaid en we voelden ons net celebraties, ook vanwege alle foto’s die werden gemaakt en knuffels die we kregen. Woensdagmiddag hebben het programma verlengd voor de tieners door een tut-middag voor de meiden te organiseren (maskertjes, make-up, nagels lakken) en een kaartmiddag voor de jongens. Ze vonden het zo bijzonder dat mensen uit Nederland speciaal voor hen kwamen en dan ook nog langer bij hen wilden blijven. Hun reactie was ontroerend: “Why do you care about us ? No one does”. We werden geraakt doordat we zagen dat het gewoon nog kinderen zijn, terwijl ze zich zo stoer voordoen. In het begin waren ze stoer, verbitterd, afstandelijk, grof en wat agressief. Later bleken het gewoon echt lieve, leuke, schattige jongeren te zijn die schreeuwden om aandacht. Aandacht die wij ze konden geven. We hebben veel liefde van God kunnen uitdelen daar, door er gewoon al voor ze te zijn en anders te reageren dan dat ze gewend zijn ! Donderdag Donderdagavond was de laatste avond in Lisnamolt. We organiseerden voor alle jongeren een filmavond met de film “Facing the Giants”. Daarna gaven Yorick, Leon en Ronald een rake, emotionele getuigenis. De kinderen werden er echt stil van. Ludi (OM Ireland) vertelde kort het evangelie. Toen volgde het afscheid van de kinderen. Het was zo raar om ze achter te laten. Gelukkig zijn er plannen om meer in deze wijk te doen en het niet bij deze drie dagen te laten.
Vrijdag Vandaag hadden we een vrije dag en zijn we met de hele groep naar Galway geweest. Daar aangekomen stond er een gids op ons te wachten om ons door Galway te leiden. Het is een prachtige middeleeuwse vestingstad aan zee !!! Hier hebben een aantal van ons nog een echt Ierse ring gekocht welke staat voor Love, Loyalty and Friendship. Na wat discussies over de manier waarop deze gedragen dient te worden door vrijgezellen en bezette mensen, was het lunch- en shoppingtime. Aangezien de zee binnen handbereik was hebben we ook nog even heerlijk uitgewaaid op het strand. Heerlijk om even een dagje te ontspannen.
Eenmaal teruggekomen stond het diner voor ons klaar, bereid door Rahèl (zij was de hele week onze kok) uit Zwitserland. Na het diner de koffers inpakken en zo was de eerste week alweer bijna om. Het OM-team had speciaal voor ons een kampvuur aangelegd en daar hebben we heerlijk omheen gezeten en gezongen. We ontdekten een heerlijke uitvinding: smoors. Koekjes met chocola en daar een verwarmde, zachte marshmallow tussen. Hmmmm.
Zaterdag Vandaag werden de groepen opgesplitst L . Eén groep ging naar South Lethron om te klussen, één groep ging naar Athlone om daar kinderwerk in een traditionele kerk op te zetten en één groep ging met de Big Red Bus naar Ballina om daar kids club te doen. Sandra ging met een groep naar South Lethron om een kerk te bouwen. Natan, Ronald, Yorick, Karlijn, Renée en Ellen gingen met de Big Red Bus naar Ballina. De Big Red Bus werd bestuurd door Colm en Junior was onze teamleider. Op naar Ballina… 2 uur lang op pad met de rode dubbeldekker (lees: met 100 km/u over een zeer smalle, bumpy road met een chauffeur zonder enige angst. Het was net een achtbaan). We bezochten in Ballina als eerst de Methodistenkerk. Daar hebben we kennisgemaakt met de gemeenteleden. We kregen een enorm warm welkom. De mensen daar zijn zoooo gastvrij en betrokken bij hun kerk en dankbaar voor onze hulp, echt hartverwarmend ! Bijzonder om te zien hoe elk gemeentelid iets bijdraagt in de kerk. Ieder heeft zijn eigen taak en is ontzettend betrokken bij de andere gemeenteleden. Daarna reden we richting onze accommodatie in Ballicastle. We verbleven in het huis van Bert en Valerie. Dit was een voormalig bed en breakfast, dus we hadden vet mooie kamers met uitzicht op zee. Karlijn, Renée en Ellen sliepen op 1 kamer; geen succes voor nachtrust ☺. Natan, Yorick en Ronald sliepen op een kamer ernaast. De groep was echt super ! De sfeer was uitstekend. Het was heel erg gezellig en we hebben naast veel gein, hele goede gesprekken met elkaar gehad. Week 2 Zondag Deze dag moesten we twee kerkdiensten voorbereiden (in Sligo en in Ballina). We bedachten een dramastuk dat werd gespeeld door Ronald, Karlijn en Natan. Ellen vertelde over wat we de afgelopen week hadden gedaan in Roscommen, Yorick gaf zijn persoonlijke getuigenis en Renée las voor uit de bijbel. Colm sprak tot de kinderen en Junior deed de preek. De dienst stond in het teken van Aanbidding. En dat allemaal in het Engels ! ☺. In Sligo ontmoetten we na de dienst een Nederlands meisje genaamd Anneke die al 9 maanden daar verbleef (ze was au-pair) en konden we ons Duits ophalen door met Duitse gasten te spreken. Tussen de diensten door bezochten we de wijk “Millview” en gingen we langs de deuren om mensen te vertellen wat we daar de komende week gingen doen met de Big Red Bus. We hadden niet de beste timing; er was namelijk net een belangrijke wedstrijd van Gaelic Football op tv… Maandag, dinsdag, woensdag, donderdag Elke ochtend van de 2e week organiseerden we Kidsclub in Millview in de grote rode bus (zelfde opzet als de eerste week). Aangezien ons team heel erg is uitgedund (we waren nu nog maar met z’n zessen i.p.v. 15) waren er veel mensen van de kerk die hard meewerkten. Er kwamen 40 tot 60 kinderen, dus wij werkten in verschillende teams. We hebben er een geweldige tijd gehad. Superleuke kids ! Wat we verontrustend vonden is dat meiden van 7 jaar dansen alsof ze volleerd mtv-danseres zijn. We mochten daar wederom echt tot een zegen zijn, alleen al door er gewoon voor de kids te zijn en oog voor ze te hebben!
Maandag Maandagmiddag zijn we met de jeugd van de kerk naar het park geweest en hebben we veel spellen gespeeld (boompje wisselen, volleybal, etc) en hebben we gesprekken gevoerd aan de hand van foto’s die we hadden uitgeknipt (beetje zoals het spel kaarten op tafel). We waren onder de indruk van de wijsheid en kennis van de jongeren; over de manier waarop ze spraken over hun relatie met Jezus. Ook mochten we samen bidden met de jongeren, dit was erg gaaf, omdat ze ook voor ons gingen bidden. Al met al was het een hele gezellige middag waarin we veel hebben gelachen, maar ook goede gesprekken hebben gehad en de jongeren mochten bemoedigen. Maandagavond zijn we weer met de bus naar Millview gereden om daar een speciale avond voor de tieners te organiseren. Hoewel de kinderen het niet leuk vonden dat zij de bus niet in mochten, het was immers voor jongeren van 11 jaar en ouder, hebben we een goede en gezellige avond gehad met de jongeren. Denk aan nagels lakken, kaarten, gewoon kletsen over uiteenlopende onderwerpen (van nagels tot uitgestorven diersoorten en waar dat verder tot leidt). Dinsdag Dinsdagmiddag hadden we een middag vrij. Toen hebben we de St Patricks Head bekeken. Dit is een cliff aan zee welke los staat van het vaste land. Wat een geweldige omgeving !!! Wat raak je dan weer onder de indruk van Gods grootheid ! Het was bijzonder indrukwekkend om daar te zijn.
We hadden hier nog wel uren kunnen zitten, lopen en genieten, maar ons diner stond alweer klaar bij Donald en Ann. Een bejaard, maar oh zo vriendelijk en vitaal koppel uit de kerk. Na het eten heeft Donald ons proberen te leren hoe we croquet moesten spelen. Hilarische taferelen volgden ☺.
Woensdag Woensdagmiddag hebben we twee bejaardentehuizen bezocht. We werden geraakt door de trieste uitstraling ervan. We hebben een poppenshow opgevoerd en liederen gezongen (waaronder Amazing Grace). Aan het eind gaven we aan iedere bejaarde een bloem en probeerden we met ze te praten, maar dit was uitermate lastig i.v.m. de Ierse tongval en het gebrek aan tanden. Wel was het tof om te zien dat ze genoten van onze aanwezigheid. Voor woensdagavond was er een barbecue (sausage sizzle) georganiseerd bij Raphaelle en Allistair. Zij woonden in een mega groot, nieuw huis met een keuken van een kookprogramma ☺. In de kamer stond een 10-persoons bank.
Een van de gemeenteleden bleek Nederlandse overgrootouders te hebben. Voor hem hebben we het overschrijvingsbewijs vertaald, zodat hij op zoek kan gaan naar zijn familie. Na de barbecue volgde een heerlijk toetjes buffet. Daar zijn ze echt goed in ! ☺ We sloten de barbecue af met praise en worship en Natan gaf een wereldspeech ! Echt een hele gave avond. Donderdag Nadat we de donderdagmiddag hebben gebruikt om het één en ander voor te bereiden voor de donderdagavond en de vrijdag, hadden we heel even tijd om ergens een kop koffie te gaan drinken of te gaan slapen. Karlijn en Yorick gingen voor optie 2. Ellen, Ronald, Renee, gingen samen met Senami, Jesamine (twee hele toffe meiden uit de kerk) voor optie 1. Heerlijk om even te ontspannen met een hazelnut cappuccino en snel wat cadeaus in te slaan voor de mensen van de kerk. Donderdagavond parkeerden we de grote rode dubbeldekker langs de rivier. Boven in de bus hadden we de ramen afgeplakt, omdat we daar een filmavond hadden georganiseerd voor de kerkjongeren. Beneden in de bus was er vrij ruimte om passerende mensen uit te nodigen voor gratis koffie/thee met een goed gesprek. Als er even mensen waren die niets te doen hadden, gingen ze bidden voor de stad, voor passanten, voor elkaar en voor gesprekken die op dat moment liepen. Ellen had zelfs de gelegenheid om met een man buiten op straat te bidden. Heel bijzonder !
Vrijdag Nadat we vrijdagochtend alles hebben ingepakt, onze kamer en badkamer hebben geboend, gingen we op weg naar de kerk om de middag voor te bereiden. Vrijdagmiddag organiseerden we de family fun day in Millview. Op deze dag kregen de kinderen modelballonnen en werden ze geschminkt. Ook hebben we die dag veel spelletjes met ze gespeeld en kregen ze al hun gemaakte handwerkjes terug. Eerder die week hadden we een groepsfoto gemaakt van alle kids uit de buurt en deze kregen ze mee naar huis. Van de meeste kids hebben we ook afscheid genomen die middag. Dat was weer erg raar en dubbel. Gelukkig zijn er banden gesmeed tussen de kerk en de buurt. Daar willen ze in blijven investeren. We hadden een diner in de kerk met bijna alle gemeenteleden. Hier was ook tijd om afscheid te nemen. We bedankten de mensen van de kerk en werden zelf overladen met dankbetuigingen. De mensen bleven maar zeggen hoe we tot zegen waren geweest en hoe leuk ze het hadden gevonden met ons. Na wat getuigenissen van beide kanten kregen we van de jongeren uit de kerk een Big Red Bus die ze gemaakt hadden van karton. Hier hadden ze hard aan gewerkt. Op de achterkant ervan hadden ze allemaal een persoonlijke boodschap geschreven. Echt heel erg gaaf! Ook kregen we allemaal een geknoopt armbandje met daarin in kleuren het evangelie gesymboliseerd. Nadat we samen het avondmaal hebben gevierd was het echt moeilijk om afscheid te nemen van deze geweldig mensen.
Toen was het tijd voor het allerlaatste onderdeel in Ballina: de filmavond voor de tieners van Millview. We kunnen inmiddels de film Facing the Giants wel dromen ☺. Na de film pakten we de koffers in de bus en reden we terug naar Roscommon, waar we werden opgewacht door de rest van het team. Zij hadden een surprise party georganiseerd in de eetzaal, compleet met ballonnen en slingers. Maar wij waren echter al eerder uit de bus gestapt en hebben het feest dus helemaal gemist L. Daar kwamen we later achter… Zaterdag Vandaag was het tijd om weer terug naar Nederland te gaan L. ’s Ochtends hebben we eerst met de hele groep geëvalueerd en geluisterd naar de andere verhalen. Gaaf om iedereen weer te zien en te horen wat een ieder had meegemaakt. Toen was het dan echt tijd voor de laatste lunch en tijd voor afscheid van het OM Ireland team. Veel geknuffeld en laatste dingen gezegd en toen met de Dutchies richting Dublin. Op het vliegveld ging alles heel voorspoedig en na 1 uur en 40 minuten vliegen stonden we weer op Nederlandse bodem. Toen was het echt afscheidtijd. Het is zo bijzonder dat je elkaar nog maar twee weken kent, maar al zo’n band krijgt. We hebben veel meegemaakt met elkaar en elkaar zien groeien. Waar we het meest van onder de indruk waren: de mogelijkheid om liefde van God uit te delen aan jongeren/kinderen en aan elkaar voor de prachtige schepping de vriendelijkheid van de mensen in Ierland De drie kernwaarden die voorafgaand aan de hele reis waren gecommuniceerd, kwamen alle drie geheel tot hun recht: FUN, FAITH en FRIENDSHIP !!! We hebben allemaal heel veel ervaringen opgedaan en zitten vol verhalen over dingen die we hebben meegemaakt. Deze vertellen we je eigenlijk liever zelf. Dus vraag gerust!
Sandra's tweede week: Mijn tweede week in Ierland was zwaar en vol vraagtekens. Op zaterdagmorgen gingen de teams uit elkaar en onze groep vertrok als eerste om deze dag nuttig te besteden. Onze slaapplaats bleef op het Lackenhouse. Schilderen in een kerk was de planning. We zwaaiden de andere teams uit en zagen uit naar een nieuwe week. Aangekomen op het industrieterrein werden we naar een loods gebracht. Een oud pand wat gehuurd werd door een Christelijke gemeente uit Athlone. We werden met open armen ontvangen. Een knuffel is daar heel normaal, in plaats van gewoon eerst een hand. Hier raakten we snel aan gewend, nou ja je moest er maar snel aan gewend raken want iedereen deed het.
Met Annewil, mijn enige vrouwelijke teamgenootje en 4 jongens, Leon, Rik, Sietse en Minjou, werden we voor een bouwproject gezet. Wij dames mochten boven de plafonds schuren en de jongens moesten beneden helpen. Na deze dag hard werken, konden we merken aan de bouwvakkers daar dat we speciaal waren. Via iemand uit de groep hoorde ik dat er ooit eerder een groep was geweest, maar zij gingen niet als wij meteen aan het werk. Zij hadden nog nooit een hamer gezien! Gelukkig bracht dat een glimlach op ons gezicht. Maar het vooruitzicht om dit een hele week te gaan doen veranderde die glimlach gauw. Waarom wil God ons nu hier in een kerk laten bouwen? We hebben nergens ervaring mee en hebben hier niet voor gekozen. Het was zwaar en om dan 's avonds ook nog andere dingen te gaan doen. Ik zag er maandagavond echt tegen op.
Zondags mochten we naar de kerk. Een goede dienst met twee getuigenissen van de jongens uit onze groep. Na de dienst werd er overlegd waar wij zouden eten de hele week. Dit was echt goed geregeld en erg lekker. Ook mochten we twee nachten bij gastgezinnen slapen. Dit was al een ervaring op zich. Samen met Annewil mocht ik bij mensen thuis slapen. Met z'n tweeën in een tweepersoonsbed. Maar aangezien wij nog al lang zijn vergeleken met de mensen daar, was het erg lachwekkend en werden we s morgens ook met de slappelach wakker. Gezellig! Op woensdagavond hadden we een praisedienst in de kerk. In de kerk die nog kerk moest worden, dus we zaten met z'n allen in een leeg hok. Daarna gingen wij op pad met een houten kruis, deze tocht werd 'The crosswalk' genoemd. Zeer indrukwekkend, en best wel eng. Het was diploma-avond: deze avond kregen de jongeren te horen of ze geslaagd waren of niet. Feest in de stad dus! Tja of juist niet. Deze avond staat er om bekend dat er ook minimaal drie jongeren zelfmoord plegen omdat ze niet geslaagd zijn en het leven dan niet meer zien zitten. Maar de mensen die wel geslaagd waren ging er op uit: 10 cm hoge hakken en rokjes tot ver boven de knieën om het netjes uit te drukken. Het was vreselijk om te zien. Zelfs de mannen uit onze groep vonden dit niet meer aantrekkelijk :-). We hebben door middel van kleine goochelspelletjes het evangelie gebracht bij jongeren. Als afsluiter van de week gingen we met z'n allen bowlen bij de gokhal tegen over de kerk. Dit was de hele week tegelijkertijd de plaats voor ons om naar het toilet te gaan. Leuke combi, gokken en kerk. Maar wederom waren de mensen erg hartelijk! Toen zat het erop. Wat was ik blij om weer thuis te zijn. Het was een hele goede ervaring, we hebben met z'n allen om de tafel gezeten en gezegd dat we echt moeten vertrouwen op God. Dat Hij ons de kracht zou geven om te werken daar. Ook mijn engels is erg slecht, en ik wist ik al van te voren dat ik het daar lastig mee zou krijgen. Maar gelukkig wist ik dat God alle talen spreekt :-). Ik heb er echt geen spijt van dat ik ben mee gegaan. Het was een goede ervaring voor mij. Wil je meer weten of foto's zien? .. Van mij of van de andere, vraag het ons gerust! Sandra
