Wat anderen vertellen over hun werk
Agnies Calkoen, huisarts in Engeland - Waarom koos je ooit het beroep van arts?
'Ik heb altijd de naieve behoefte gehad om van de wereld een betere plek te maken, troost te bieden waar mensen , of beesten, het zwaar hadden. Ik wilde ook de wereld verkennen , reizen, en via een omweg begreep ik dat ik als arts beide kon verwezelijken. - Geldt deze reden nog steeds of heeft er inmiddels een verschuiving plaatsgevonden? Ik realiseer me nu je deze vraag stelt dat dit nog steeds geldt. - Zo ja, welke is dat? - Hoe zorg je ervoor dat je plezier in je werk blijft houden? Dat was altijd het concept van 'dankbaarheid' en de verbintenis met mensen om me heen, patienten en collega's . Ik werk met een geweldig team prima collega's , patienten zijn over het algemeen mensen met ieder hun eigen, unieke fascinerende verhaal waar ik me aan voedt. - Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Patienten die mij hun levensverhaal toevertrouwen , de momenten dat ik de verbintenis voel van het ene mens met de andere en me de werkelijkheid realiseer dat we allemaal verbonden zijn, elkaars wel en wee herkennen.
- Mocht je werk je meer energie kosten dan je er voor terugkrijgt (in plezier, financiële vergoeding, succes) hoe zorg je er voor dat je niet uitgeput raakt? De grotere werkdruk wordt steeds meer.het afgelopen jaar is het duidelijk zwaarder geworden, de politiek steeds lastiger te navigeren , de financiele druk steeds groter. Ik probeer minder te werken, lukt niet heel erg goed, en duidelijker grenzen te stellen, lukt soms. Ik kom steeds terug naar wat ik me rond mijn 40e realiseerde : als ik vanuit een plaats van compassie werk is het leven minder stressvol Dat vergt discipline die niet altijd toegankelijk is, maar uiteindelijk moet ik zelf de generator zijn van mijn eigen welzijn. Ik nodig mezelf ook uit om me meer bewust te zijn van alles wat mij voedt : mijn vrienden, de natuur, mijn man, , mijn kinderen en daar stilte in te vinden Ik identificeer ook mensen met wie ik hierover kan praten of rel=gel iets als een massage zodat ook mijn lijf kan ontspannen In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Toen ik alles 'had' : man, gezin, huis, baan, rondom mijn 40e, realiseerde me dat ik aan de volgende stap toe was. Dit leidde tot de realisatie dat ik hier ben om een instrument voor healing te zijn. het dokter -zijn is daar een uitvloeisel van , een pad dat me een goede gronding en achtergrond geeft om op energetisch nivo te werken. Mijn droom is uitsluitend als healer te weren, hetgeen nu niet materialiseert maar dat is waar ik naar toe werk. Lies Goemans, kunstschilder, Amsterdam
Waarom koos je ooit het beroep van kunstschilder? Als klein meisje hield ik ontzettend van tekenen of misschien nog wel meer van kleuren. Eigenlijk wist ik waarschijnlijk toen al dat ik kunstschilder wilde worden maar ik was veel te onzeker en geloofde absoluut niet dat ik dat zou kunnen. Een kritisch geplaatste opmerking van een ouder of leraar was genoeg om me weer heel klein te voelen. Toch won ik op mijn 7e een kleurwedstrijd waarvan een van de juryleden nog wel even opmerkte dat een veelkleurige paarse lucht wat hem betreft niet bestond. Ik had er al
regelmatig één gezien en realiseerde me misschien daar al dat ik veel meer kleur in de wereld zag dan de meeste mensen. Ik hield sowieso ontzettend van kijken, observeren en kon uren alleen naar de bewegende wereld in een slootje turen of naar het wuiven van een veld vol bloemen. Al was ik tegelijkertijd een actief sociaal kind dat graag op avontuur ging met vriendjes en vriendinnen. Een achteraf belangrijke moment was een klassenfeestje van de zoon van een architectenechtpaar bij ons uit het dorp. Je mocht daar allerlei leuke activiteiten ondernemen en één daarvan was schilderen met een echt penseel. Ik vond dat fantastisch en die ouders merkten afzonderlijk van elkaar op dat ik zo natuurlijk met een penseel omging terwijl de meeste kinderen er vooral hard op drukte waarna al die haren wijd gaan staan. Voor mij voelde het als de verfijning waar ik van hield zonder het nog te weten. Het waren ook echte penselen niet van die kinderkwastjes. Laatst heb ik schilderles gegeven aan minder bedeelde kinderen in Peru en ik denk dat ik daarom het zo belangrijk vond om echt goed materiaal te gebruiken. Maar goed toch heeft het heel lang en heel veel omwegen gekost voordat ik dan eindelijk zelf durfde toe te geven ik 'moet' schilderen. Ondanks dat ik vrijwel altijd mijn brood heb verdiend met creativiteit als setdresser, decorontwerp, kostuumontwerp, computeranimaties, grafisch ontwerp, tijdschriften maken en illustraties. Ik voelde altijd een knagend stemmetje, mijn allergrootste droom is schilderen (en reizen) en daarvan kunnen leven.
- Geldt deze reden nog steeds of heeft er inmiddels een verschuiving plaatsgevonden? Zo ja, welke is dat? Dus toen ik na een reis naar kleurig Azie terug kwam besloot ik mijn goed betalende freelanceklussen bij de tijdschriften vaarwel te zeggen en er voor te gaan. Echt veel les had ik niet gehad maar dat weerhield me er niet van om hele grote doeken op te zetten. Het was net of ik na jaren blindheid de natuur weer opnieuw echt kon zien. En die verwondering wilde ik schilderen. Ongeveer tegelijkertijd werd een dierbare van mij ongeneeslijk ziek en om haar een hart onder de riem te steken besloot ik iedere dag één van mijn geluksmomenten aan haar door te geven via een piepklein schilderijtje. Ik stuurde ze per mail en zette ze ook online zodat ze zelf kon gaan kijken als ze zin had. Gaandeweg kwamen er steeds meer mensen bij die dit project volgden en hierdoor ontdekte ik hoe fijn ik het vind om positiviteit te delen. Waar ik eerst vooral zelf genoot van het schilderen ontdekte ik laatst iets nieuws over mezelf. Een tekst die (tijdens het stofzuigen haha) letterlijk doorkwam was deze: Ik ben een magisch denker, kleurbrenger en misschien een hopeloze optimist want ik geloof dat de wereld beter zou worden als meer mensen weer zien hoeveel prachtigs er in en om hen heen is en dat ze daarvan altijd kunnen genieten, moeiteloos. Ondanks alle leed en pijn die er ook is en mag zijn.
Ik wil met mijn werk de schoonheid van het leven benadrukken. Als mensen verliefd kunnen worden op mijn schilderijen, met zelfs maar een fractie van de liefde die ik voel op het moment dat ik mijn onderwerpen schilder, geef ik de schoonheid door en is mijn missie geslaagd. Ik ben heel dankbaar dat dit al regelmatig gebeurd. - Hoe zorg je ervoor dat je plezier in je werk blijft houden? Meestal gaat plezier dit vanzelf maar mijn stemming beinvloed rechtstreeks mijn werk. Als ik me niet goed voel emotioneel vind ik het lastiger om de schoonheid om me heen te zien. Wel heb ik via mijn dagelijkse happy-mini-mail gevoeld dat schilderen ook mijn meditatie is en het me juist naar boven helpt. Ik heb dit 1000 dagen aan één stuk gedaan en toen werd mijn dierbare hond ongeneeslijk ziek. Over toeval gesproken. Vlak daarvoor vroeg ik me af, hoe lang blijf ik dit doen? Is er ooit een goed moment om te stoppen? Het was niet alleen het schilderen maar ook het erover communiceren en de druk van iedere dag. Schilderen is best spannend, je gaat op avontuur en weet niet waar je uitkomt, en ik merk ook dat ik fit moet zijn en dicht bij mezelf. Het vergt een ongelofelijke hyperfocus in ieder geval voor mij omdat ik meestal buiten schilder en er maar een kort moment is waarop alles klopt wat ik wil vangen. En ondanks dat het plezier in schilderen volledig van binnenuit komt is er bijna geen grotere beloning dan dat de nieuwe eigenaar van het schilderij zich aanmeld. - Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Tijdens het schilderen heb ik geen idee voor wie ik het maak en diegene zelf weet vaak nog niet eens van mijn bestaan dus al helemaal niet van het doek. Maar als die klik dan plaatsvind, iemand verliefd wordt en het doek wil kopen dan is dat een magisch moment. Het is toch energie getransporteerd in verf. Zeker met de happy mini's gebeurde het vaak dat ik zelf niet begreep waarom ik iets 'moest' schilderen waarop de volgende ochtend iemand zich al meldde waarvoor het was bedoeld. Soms met een pijnlijk maar toch ook een mooi verhaal. - Mocht je werk je meer energie kosten dan je er voor terugkrijgt (in plezier, financiële vergoeding, succes) hoe zorg je er voor dat je niet uitgeput raakt? Ik zit hier nu in Frankrijk, om te schilderen, ik schilder graag buiten en hier is de schoonheid zo alom aanwezig dat ik echt zelf ook bijtank. Soms loop ik een hele dag te dralen en zie ik wel 40 onderwerpen maar kom ik toch niet aan de slag. Alsof ik tegengehouden wordt door een onzichtbare kracht. Dan eindelijk installeer ik me ergens met mijn doek en mijn verf en dan valt het licht opeens goed. Later realiseer ik me dan dat ik dat doek gewoon niet eerder kon maken omdat het
moment niet daar was. Dat is wel eens vermoeiend omdat ik die hele dag met geladen energie rondloop die er dan op dat moment pas uitknalt. Zo voelt het. Dus ik denk dat het antwoord is 'geduld' en 'vertrouwen' al is vooral geduld niet mijn sterkste kant. En dankbaarheid voor alles wat er al is. Op mijn slechtste momenten zie ik dat niet meer maar het universum vind altijd een manier om me daar weer op te wijzen bijvoorbeeld via deze vragen van jou! - In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Ik denk dat ik al behoorlijk op mijn route zit, en daarnaast voel ik dat het fijn is om anderen te inspireren ook hun droom te voelen, te vinden en te volgen. Dat begint volgens mij bij contact met je innerlijk kind en daarom vind ik het bijzonder om dat wakker te roepen bij mensen. Soms geef ik les aan kinderen ( of innerlijke kinderen van volwassenen:) ik noem dat schilderles +plus. Niet zozeer de techniek uitleggen maar te inspireren dat wat je voelt en ziet te vertalen naar verf en kleur. Dan is het natuurlijk superhandig dat ik ook een aurahealer ben en dat je die energie kan gebruiken om het proces te versterken. Alex Engbers, ex-hoofdredacteur en nu zzp-er
Mijn droom was jarenlang om docent geschiedenis te worden. Maar toen ik midden jaren tachtig met mijn lesbevoegdheid de poorten van de universiteit achter me sloot, zat niemand op me te wachten. De arbeidsmarkt zat potdicht. Toen ben ik bij toeval in het krantenvak en de journalistiek gerold. De Chinezen zeggen niet voor niets dat je moet uitkijken met wat je wenst. Want ik weet werkelijk niet of het onderwijs me net zo blij zou hebben gemaakt als de journalistiek. Zowel het halen ( met mensen praten, onderwerpen van verschillende kanten bekijken, doorvragen) als het brengen ( het zo strak en newsy mogelijk opschrijven van wat je te weten bent gekomen) zijn een waar genoegen. Trouwens, het antwoord op je vraag is, als ik eerlijk ben, nogal prozaïsch: omdat ik er welkom was. - In hoeverre is deze motivatie nog steeds van kracht in het werk dat je nu zelf creëert? Het toeval heeft altijd een grote rol gespeeld. Er komen kansen op je pad die je laat liggen of juist oppakt. Dat geldt bij een vast dienstverband alsook in mijn huidige bestaan als zzp-er met een eigen uitgeverijtje. Je moet uiteraard weten wat bij je past, maar je moet - zo zie ik
dat - ook je ogen open houden voor wat onverwacht je pad kruist. Uitstel van oordeel helpt me daarbij. - Waarom doe je wat je nu doet en wat geeft je vooral voldoening? Na mijn vertrek als manager bij een nieuwsorganisatie verdeel ik mijn werktijd grofweg in drieën . E'en deel gaat naar diverse bestuursfuncties. Daar ontmoet ik doorgaans mensen met een andere maatschappelijke achtergrond en dat verrijkt mijn inzichten en vaardigheden. Een tweede deel gaat naar de politiek ( CDA ) waarvoor ik me inzet. Een nieuwe wereld met een mores die ik me nog moet eigen maken. Het derde deel gebruik ik om te schrijven, met name levensverhalen. Luisteren naar mensen van rond de zeventig, die hun levensverhaal een keer in zijn geheel willen vertellen, is een voorrecht. Ik hang aan hun lippen en geniet van de schrijfuren om hun woordenstroom in een leesbare vorm te gieten. Ik ben druk doende meer kandidaten/klanten hiervoor te werven. - Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Als ik in gesprek met een ander mens een glimp te zien krijgt van zijn diepere laag. Op dat soort momenten zijn de conventies naar de achtergrond verdwenen, telt enkel nog het contact. - Mocht je werk je meer energie kosten dan je er voor terugkrijgt (in plezier, financiële vergoeding, succes) hoe zorg je er voor dat je niet uitgeput raakt? Balans is een sleutelwoord voor mij. Ik heb een natuurlijk ventiel waardoor ik zelden in het rood kom. Bovendien geeft mijn lijf ruim op tijd aan dat er gerend of gefietst moet worden. Daarnaast hebben de jaren me geleerd dat ik zuinig moet zijn met alcohol. Hoe lekker ik het ook vind. Alcohol maakt mijn denken, zelfs na een nachtje slapen, stroperig. Door deze zelfkennis heb ik altijd energie. Niet zoveel als tien jaar geleden, maar ruim genoeg om alle mij zelf opgelegde klussen te klaren. - In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Mijn grootste droom is de balans. In balans krijg ik het meest gedaan. Dat klinkt als een kleine droom, maar dat is het niet. Net als de schildpad ben ik er achter gekomen dat je sneller bent als je gestaag leeft en werkt. Of zoals de voetballer Willem van Hanegem ooit zei: je hoeft niet snel te zijn, als je er maar op tijd bent.
Harriet, werkzaam als wijkverpleegkundige bij Buurtzorg
Ik wist op mijn 17e,toen ik een opleiding moest kiezen niet goed wat ik wilde. Verloskundige trok toen mijn aandacht wel,maar ik was nog te jong voor deze opleiding en men adviseerde toen van school uit om eerst de verpleegkundigenopleiding te gaan doen,ook omdat dit dan mijn kansen om op de verloskundigenopleiding aangenomen te worden zou vergroten. Echter heb ik dat niet meer gedaan na het behalen van mijn verpleegkundige diploma.Ik had al jong een kinderwens en mijn oudste zoon is geboren toen ik 23 was. Daarna heb ik het nooit weer op willen pakken,zag ook op tegen 4 jaar voltijdstudie in combinatie met kinderen. Toen ze groter werden trok dit beroep mij ook niet meer.
De laatste jaren merk ik dat ik me niet meer op mijn plek voel als verpleegkundige. Ik ben op zoek gegaan naar wat ik dan wel zou willen en sinds kort ben ik er achter dat ik diep in mijn hart het liefste zou willen schrijven en lesgeven. Dan het liefst mbt hartsgerelateerd bewustzijn en relaties. Dat moet nog verder vorm krijgen en aangezien ik single ben en dus alleen voor inkomen moet zorgen kan ik nog niet stoppen met mijn huidige beroep. Ik vind het lastig om plezier te blijven houden in mijn huidige beroep. Ook doordat mijn collega's een andere kijk op dingen hebben. Dat heeft denk ik ook met dat hartsgerelateerde bewustzijn te maken. Ik werk vanuit de belevingswereld van de cliënt en probeer daar op aan te sluiten. Mijn collega s lijken veel meer van uit protocollen ,denken,hun eigen waarden en normen te denken. Zelfsturing is ook een lastig punt. Ik heb het idee dat in het huidige team,maar ook in de vorige veel emoties/ oud zeer in de weg zitten waardoor het niet goed loopt. Maar buiten dat haal ik ook nauwelijks voldoening uit mijn werk. Het is voornamelijk verzorgend werk.Soms heb ik gesprekken met mensen over het leven en het ziek zijn. Wat dat met hen doet. Op zo'n moment voelt het voor mij wel goed. Mijn interesse ligt meer in wat er gebeurd in de levens van mensen en hoe ze dat ervaren. Wat daar achter zit...waarom gebeuren dingen,de rode draad. Bewustwording van de invloed die conditioneringen en eerdere ervaringen op hun leven.Dat kan ik niet kwijt in mijn huidige werk.
Echt een boost energie kan ik niet meer uit mijn werk halen. Ik heb net een periode van bijna 1 1/2 jaar ziektewet achter de rug. Door een burn out. Met heel veel rust en dingen doen waar ik blij van wordt in mijn vrije tijd houd ik nu weer de 20 urige werkweek vol,maar ik merk wel dat dit niet nog jaren zo kan. Bedrijfsmaatschappelijk werk heeft me ook gewaarschuwd dat ik moet uitkijken voor een: bore out. Daar had ik nog nooit eerder van gehoord. Je schijnt dus ook klachten te kunnen krijgen als je werk doet wat niet bij je past,niet alleen als je overbelast bent. Mijn werk sluit niet aan bij mijn grootste droom. Er is ergens wel een link naar gezondheid maar mijn visie daarop is het anders dan regulier. Caroline Ligteringen, HRM-er in een instelling voor gezondheidszorg Voor het beroep heb ik niet bewust gekozen. Na een aantal jaren financiële administratie en daarna salarisadministratie en dienstrooster planning ben ik als het ware doorgegroeid naar de functie van HR-controller. Vanuit de werkgever was er vraag naar een cijfer-HRM-er. Eigenlijk liepen wij als organisatie zo'n 4 jaar geleden al voorop met deze functie die nu steeds meer gevraagd wordt. Er vindt inmiddels wel een verschuiving plaats van traditionele management rapportage naar meer toekomst gerichte modellen. Waar staan we nu, waar gaan we naar toe en hoe komen we daar, wat zijn de kosten en wat levert het uiteindelijk op. Ik heb het geluk bij een organisatie te werken die mij heel veel vrijheid biedt in het ontwikkelen van deze vrij nieuwe functie. Door de juiste vragen te stellen aan het management kan ik inspelen op de behoefte van de managers. De spin in het web te zijn maakt dat het leuk en uitdagend werk is. Door op het juiste moment de juiste rapportages op te leveren geeft een geweldige kick. Om het hoofd leeg te maken wandel ik graag. Heerlijk om je gedachten de vrije loop te laten en onderweg van van alles te genieten. Natuur, het weer, gesprekken met andere wandelaars. Daardoor kijk je weer fris tegen nieuwe "problemen"aan die aangepakt moeten worden. Het geeft een boost te merken dat de organisatie jouw kwaliteiten/ervaring daarvoor in wil zetten. Het werk sluit prima aan bij mijn grote droom: voldoening halen uit het leven. Je dagen vullen met zaken die er toe doen en iets bijdragen hoe klein of groot ook. Hilda van Stee, therapeut Waarom koos je ooit het beroep van therapeut?
Ik had jarenlang in het bedrijfsleven gewerkt en was er helemaal op uitgekeken. Tot een whiplash gevolgd door een burn-out me het werken totaal onmogelijk maakte. Mentaal en lichamelijk stortte ik in. Het werd me duidelijk dat het oude werk me niet meer paste. Ik ging zoeken. Mijn lichaam het had opgegeven. En daar lag exact het punt waar ik weer moest starten. Met het lichaam beginnen. In 1994 kwam ik in contact met Rebalancing. Ik zal de ervaring van die eerste sessie nooit meer vergeten. Ik voelde dat ik voor het eerst in mijn leven echt contact maakte met mijn lichaam. De intimiteit die ik altijd buiten mij had gezocht bleek zo dicht bij me te zijn. Het voelde als thuiskomen. Toen heb ik besloten de Rebalancing-opleiding te volgen. De burnout waar ik mee worstelde loste op, de chronische pijnklachten in mijn lichaam werden minder, mijn lijf werd beweeglijker en soepeler. Mijn denken werd minder ingewikkeld. Ik werd vriendelijker en liefdevoller voor mezelf en voor anderen. Ik was gegrepen door, en enthousiast over wat lichaamswerk voor mezelf deed. Dit is voor mij de stap geweest om een eigen praktijk te starten. Ik wilde zo graag anderen dit ook laten ervaren. Je lichaam is zo dicht bij. Je hoeft geen verre reizen te ondernemen om er contact mee te maken. Hier start de weg naar heelwording. Zo eenvoudig en ook zo confronterend. Iedereen heeft letterlijk alles in huis om te groeien. Ons lichaam vertelt het verhaal. Wij moeten leren luisteren. Dit wil ik nog steeds zo graag delen met anderen. Geldt deze reden nog steeds of heeft er inmiddels een verschuiving plaatsgevonden?
Natuurlijk verschuift er in de loop van de jaren van alles. In mezelf ervaar ik rijping, verdieping en groei. Het ervaren van de verbinding van lichaam en geest. We brengen alles wat er in ons leeft tot uitdrukking via ons lichaam. Het is onze denktank, ons klankbord, onze opslagplaats, ons vangnet. Ons lichaam is het instrument om hier te zijn. In het boeddhisme zeggen ze: ‘keep your heart and mind clear’! Gedachten, emoties, haat, boosheid, verdriet, blijheid, verliefdheid, jaloezie, stress, tevredenheid… ze doen wat met ons lichaam. Ze doen wat met ons tot op celniveau. Daarom is meditatie belangrijk voor mij. Meditatie als middel om je hart en geest gezond te houden. Sinds 2000 wordt mijn werk gedragen door de Tibetaanse Boeddhistische levensfilosofie. Een filosofie waarin meditatie, respect, acceptatie, liefde en mededogen voor alle levende wezens centraal staat. Hoe zorg je ervoor dat je plezier in je werk blijft houden? Ik zou niet weten hoe ik het plezier zou kunnen verliezen. Ik zou niet weten hoe wezenlijk in contact zijn je ooit gaat vervelen. Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Ik kan niet zoveel doen behalve aanwezig zijn zonder oordeel. Maar ik word wel heel blij als ik bemerk dat iemand zichzelf weer als een geschenk gaat ervaren. En datgene dat er altijd als was gaat omarmen.
Mocht je werk je meer energie kosten dan je er voor terugkrijgt (in plezier, financiële vergoeding, succes) hoe zorg je er voor dat je niet uitgeput raakt? Mijn cliënten putten met niet uit. Waar ik voor moet waken zijn mijn eigen overtuigingen onder andere t.a.v. eisen van beroepsverenigingen, zorgverzekeraars enz. Mijn antwoord hiervoor is meditatie met als reflectie: voorkeur, afkeer; prettig, onprettig. Het ene wel willen en het andere niet; afwijzen en toe-eigenen. Wat neerkomt op het onderzoeken van mijn eigen weerstanden. En daar ik van nature leergierig en het leven me voldoende materiaal aandraagt hou ik dit nog wel een poosje vol. In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Mijn werk is niet gescheiden van de rest van mijn leven het is er een wezenlijk deel van. En mijn leven is mijn grootste droom. Peter, tekendocent
- Waarom koos je ooit het beroep van leraar? De keuze kwam voort uit mijn interesse in tekenen. Eigenlijk wilde ik naar het conservatorium maar ik werd daar afgewezen. Teken vond ik ook leuk om te doen dus werd het een lerarenopleiding voor docent tekenen - Geldt deze reden nog steeds of heeft er inmiddels een verschuiving plaatsgevonden? Ik sta nog steeds achter mijn keuze. Ik vind het vak tekenen het leukste vak om te geven. Ik zou geen een ander vak willen geven. Er zijn ook geen andere beroepen die ik graag zou doen. ik voel mij thuis in mijn rol als tekendocent. - Hoe zorg je ervoor dat je plezier in je werk blijft houden?
Nieuwe opdrachten maken. Op de hoogte blijven van ontwikkelingen. Verschillende taken aanpakken op school. Goed blijven afstemmen op de leerling. Geen volledige werkweek. - Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Als leerlingen trots zijn op wat ze gemaakt hebben. Als leerlingen tot inzichten komen door het maken van werkstukken. Als het lukt om leerlingen werkelijk te bereiken, dat je ze weet te raken. Als ik een les vanuit flow heb gegeven. - Mocht je werk je meer energie kosten dan je er voor terugkrijgt (in plezier, financiële vergoeding, succes) hoe zorg je er voor dat je niet uitgeput raakt? Er goed bijblijven hoe veel tijd en energie ik in mijn werk stopt. Voor mijn gevoel moet hier een redelijke balans in zijn. Als het plezier ontbreekt moet ik goed kijken waar dat aan ligt. Vaak heeft het te maken met mijn verwachtingen. Die moet ik dan bijstellen. Ook belangrijk om regelmatig afstand te nemen, mezelf op te laden, mijn werk te relativeren. - In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Mijn werk houdt me een spiegel voor en ik kan mijzelf slijpen aan alle zaken die in mijn werk op mijn pad komen. Mijn grootste droom is om volledig (Vol-ledig) te kunnen zijn (Zijn) met wat er is. In feite doet het er niet toe wat ik doe. Karen Netscher, actrice, zangeres en danseres
Waarom koos je ooit voor de studie rechten? Ik koos ooit voor de rechten studie om verschillende redenen, maar voornamelijk ging het om zekerheid te creëren in mijn leven. Ik wou een papiertje achter de hand hebben waar ik op terug kon vallen als de dingen die ik echt wou doen niet zouden lukken. In het kort: ik maakte een keuze vanuit angst meer dan uit liefde en vertrouwen en geloof in mijzelf.
Wat maakte dat je er niet een carrière in hebt ontwikkeld? Aan het einde van mijn studie, toen ik alleen nog een scriptie moest schrijven, raakte ik in paniek. Het drong opeens tot mij door dat ik werk zou moeten zoeken in deze branche en alles in mij riep: neeeeeee!!! Toen besloot ik ontslag te nemen bij het advocatenkantoor waar ik parttime werkte, mij in te schrijven bij een castingbureau en een toneelopleiding te gaan volgen in Amsterdam. Als bijbaan ging ik in de horeca werken. Alles om maar niets meer met Rechten te maken te hebben en er letterlijk en figuurlijk afstand van te nemen. Als je zonder zorgen over geld verdienen mocht doen wat je wilde, wat zou dat zijn? Ik zou volledig voor muziek gaan: zingen, nummers schrijven en nou eindelijk eens een muziekinstrument leren bespelen. Daarnaast zou ik schrijven, acteren en dansen en wie weet dat het een en ander elkaar afwisselt in grootte van aandacht en energie: de ene periode zal ik meer acteren, dan weer meer schrijven en dan weer meer zingen. Al naar gelang waar ik happy van word op dat moment. Hoe zorg je ervoor dat je plezier in je werk blijft houden? Vrijheid is mijn thema. Zo lang ik mij vrij voel zonder “onder” of “voor” iemand anders te werken en zelf invulling kan geven aan mijn werkzaamheden ben ik blij. Dat sluit samenwerking niet uit, graag zelfs, zo lang de klik er is en er geen sprake is van hiërarchie. Daar ben ik allergisch voor. Waar krijg je een extra boost energie van in je werk? Ik krijg een extra energie boost als ik merk dat ik in een flow zit: dat dingen vanzelf gaan en ik geniet. Ook als ik iets heb gecreëerd of mee- gecreëerd wat helemaal uit mijzelf komt en van mijzelf is; dat geeft mij enorm veel energie. In hoeverre sluit je werk aan bij het creëren van je eigen grootste droom? Mijn werk is mijn droom. Af en toe doe ik nog werkzaamheden waar ik niet blij van word. Angst en ego spelen nog steeds een grote rol in mijn leven. Maar ik ben momenteel aan het leren authentiek te leven en dus mijn hart te volgen en niet langer mijn ego en verstand mijn leven te laten dicteren. Over die weg vlog ik momenteel. Mijn vlogs kun je vinden op mijn youtube kanaal (@karennetscher) of via mijn facebook pagina (@knetscher).
