INHOUD
VOORWOORD REDACTIE PAGINA
Advertentiepagina Woordje redactie Woordje voorzitter(s) Familiebericht Nieuwe leden stellen zich voor + viswedstrijd De vrouw naast Hemelvaartweekend Een beetje meer Antwerpen Een mooi gebaar Even serieus + Advertentie Kleurplaat Sudoku Pelgrimstocht naar Santiago De Compostela Oetel Sjellens Verborgen talent + Johan havenmeester 2011 Waarom heeft een boot een naam Altena 2011 Werk in de Koornwaard Colofon Advertentiepagina
HET THEMA DIT JAAR IS:
1 2 3 4 8 10 15 18 20 21 22 23 26 28 30 31 34 36 -
Beste Neptunusleden, Het vaarseizoen is alweer afgesloten bij het ter perse gaan van deze uitgave. Ook al zaten de weergoden ons dwars dit jaar, vele leuke- en avontuurlijke boottochten zijn gemaakt; maar dezen vallen alweer een poosje onder het begrip “herinneringen”. Helaas heeft Marianne, door ziekte van Jos, niet haar volle enthousiaste medewerking kunnen geven aan deze uitgave. Wij wensen de familie Grever veel sterkte toe voor de komende tijd. De verslagen van de reizen, gemaakt door onze leden, zijn leuk en aangenaam om te lezen. Ook de jeugd is weer volop aan haar trekken gekomen dit seizoen; de vele mooie foto‟s zijn hier getuige van.
Onze vaste rubrieken: “De vrouw naast….” en “Waarom heeft een boot een naam…..” zijn weer goed ingevuld. Als straks alle boten weer winterklaar zijn gemaakt, wel of niet uit het water, hebben we weer een paar maanden rust om het clubblad te lezen, zelf reisverslagen te schrijven of andere leuke artikelen voor het clubblad, en zeker om plannen te maken voor het vaarseizoen 2012. Namens de gehele redactie, Hanny
Veel leesplezier!
Greetje Houdijk Hanny van Wijk Marianne Grever Corry Zoetekouw
Dank aan de adverteerders en de drukker. Zij hebben bijgedragen aan het tot stand komen van dit clubblad.
1
WOORDJE VAN UW VOORZITTER(s) Ik staar naar het scherm. Van de redactiecommissie kregen we weer het verzoek om „woordjes van uw voorzitters‟ te schrijven. Normaal komt er genoeg inspiratie om een, naar wij hopen, aansprekende opening voor het nieuwe clubblad te schrijven. Neptunus is volop in beweging; dus er is eigenlijk genoeg te melden. Het enige wat nu opkomt als ik naar het scherm staar is de vraag of onze „Jos uit Den Bosch‟ dit nog zal lezen. Tussen het schrijven van dit stukje tekst en het moment dat u dit leest zitten namelijk enkele weken. “Het boek gaat dicht” zijn zijn woorden. Misschien is het al dicht als u dit leest. Jos als icoon van onze vereniging SCHITTEREND BEDANKT Tijdens de sluiting van het seizoen spraken uw voorzitters de volgende woorden uit: “Een seizoen waarin uw bestuur heeft besloten om deze seizoens-sluiting niet te eindigen met het binnenhalen van de vlag. We laten deze vlag nog symbolisch waaien in de wind. Zodat de wind en lucht door het waaien gevuld wordt met de kracht en energie van Neptunus. Kracht en energie die zijn familie en dierbaren ondersteunen. Jos Grever, Jos uit Den Bosch, IL Commodore, Mister Neptunus laat deze kracht en energie van Neptunus je begeleiden in deze laatste zware storm voor jou.” Dat de vlag nog mag waaien voor Jos en zijn dierbaren als u dit leest.
In dit clubblad staan veel mooie verhalen van leden. In deze periode zijn dat zeker ook de verhalen die ons als Neptunus verbinden en steunen.
Uw voorzitters, Jan Bonnemaijers en Carlo Buise
2
FAMILIEBERICHT…………… IN MEMORIAM Jan de Jong
Deze lamp schonk Ietje de Jong aan Neptunus voor in het clubhuis. Voor alle goede hulp in de loop der jaren die zij en haar Jan ontvangen hebben van de leden. De lamp hebben zij ooit midden op zee gevonden . 3
NIEUWE LEDEN STELLEN ZICH VOOR…………… Wij zijn een gezinnetje met 2 kids. MARCO Kluitmans is mijn naam, mijn vriendin heet MONIQUE Maas en de kids heten BAS en KIM. De bootnaam, een SUCCES KRUISER, heeft dan ook een samenvoeging van de namen "MAMOBAKI". Ik ben 43, Monique is bijna 42, Bas is 11 en Kim is 9 jaren oud. We zijn woonachtig in Den Bosch. Met vriendelijke groet Marco Kluitmans.
BARBARA en ik, EDWARD, zijn sinds 2002 getrouwd en zijn kort hierna verhuisd van Valkenswaard naar Houthalen, België. Een klein plaatsje een 35 kilometer onder Valkenswaard richting Hasselt. In 2004 is onze zoon HUGO geboren en in 2009 onze dochter ANNEFLEUR. Eind dit jaar verwachten wij ons derde kindje. Vanuit Houthalen leiden wij een paar bedrijfjes, waaronder een winkel (eigen huis en haard-stijl), een groothandel in sieraden en horloges en een productiebedrijf in houten vloeren. Een druk leven, met veel afwisseling en uitdagingen. Echter om niet volledig op te gaan in het werk, willen we er af en toe helemaal uit. Vandaar dat we lid zijn geworden van Neptunus en hebben een leuk bootje gekocht, waar we niet alleen iets van kunnen maken, maar waar we gezellig met elkaar tijd voor elkaar kunnen nemen. We hebben een WIBO 835 gekocht. Alhoewel we nog helemaal niet kunnen zeilen, willen we het heel graag te zijner tijd leren, en gelukkig heeft het bootje ook een buitenboordmotor, dus varen kunnen we alvast. Voor dit jaar hopen we nog op een paar mooie dagen in het weekend, verder zal ik dit jaar nog veel moeten poetsen en voor begin 2012 moet ik toch echt wat reparaties uitvoeren en een paar zaken vernieuwen. Wonen in België is prettig, maar uiteindelijk mis je toch wel de gezelligheid van Brabant, en het spontane en rechtstreekse van Nederland. We hopen snel contact te leggen met de andere leden en kijken er erg naar uit. Barbara, Edward, Hugo, Annefleur en ..... Döderlein de Win Tot zover, Edward Wij zijn JOOST en SUZANNE van de Ven, 52 en 50 jaar, Ik ben watertechnoloog bij Linde Gas en mijn vrouw is vaste invalkracht op een basisschool. Samen met mijn vrouw zitten wij bij een volleybalvereniging, we wandelen graag en ik doe nog taekwondo (en geef les), fitness en skeeleren (met mooi weer). We wonen met onze 2 kinderen BO (21 jaar) en RENS (19 jaar) in de Maaspoort. Sinds een week zijn wij eigenaar van een ZALMSCHOUW Fanny. Vorige week hebben we de boot van Kedichem naar de Binnenhaven gevaren, waar hij nu ligt. Een echte zalmschouwer gaat na elke regenbui hozen, maar ik ga toch een mooie huik over de gehele boot laten maken. Een echte zalmschouwer legt zijn boot in een Zalmschouw haven, maar wij vinden het gezelliger in een haven waar een variatie van boten liggen (andere praat). Wij hopen van de ervaren waterratten nog een hoop te leren en in de vereniging een goede bijdrage kunnen leveren. Groeten Joost & Suzanne 4
NIEUWE LEDEN STELLEN ZICH VOOR…………… Hallo, Mogen wij ons even voorstellen: Wij zijn de familie van der Sluis: JOOP, timmerman, ASTRID, fotograaf, MILAN, 11, LOUCA, 8, en LUUC, 6, en zijn sinds juni 2011 aspirant-lid van de vereniging. Ons schip heet MILUCA; met een klein beetje puzzelen herkent u wellicht de namen van onze drie kinderen. Het is een VACANCE 12.50, een schip van Friese makelij. We vinden het heerlijk om op het water te genieten en tot rust te komen. We zien onze boot ook als een soort tweede huis waar we het liefst zo vaak mogelijk zijn. We varen dan ook zomer en winter door en hebben zo al een hoop mooie vakanties mogen beleven op het water. Maar wat zeker zo leuk is aan vakantie is het thuiskomen. Het liefst in een haven waar mensen je uitzwaaien als je op vakantie gaat en verwelkomen als je terugkomt. Dan pas kun je echt spreken van een “thuishaven”. Wij hopen dan ook van harte bij de Neptunus onze nieuwe thuishaven gevonden te hebben! Joop Ik ben MIRJAM JOOSTEN, 29 jaar oud. Als administratief medewerkster/beheerster ben ik werkzaam voor de muziekschool MiK, kunst en educatie. Ik woon in Boxtel. Hier ben ik geboren en woon er met veel plezier, mede door de lieve mensen om mij heen die ook net als ik veel plezier beleven aan het boten leven. In de zomer zijn wij via via bij de Neptunus binnenhaven gearriveerd; we werden verwelkomd door de havenmeester Johan. Vanaf het eerste moment voelden wij allen ons erg welkom en wilden we eigenlijk niet meer weg. Ik ben erg blij met mijn lidmaatschap en hoop een mooie tijd tegemoet te gegaan in het verenigingsleven. Ongeveer 2 jaar geleden heb ik besloten, na een lange tijd bootjes gehuurd te hebben, zelf een boot aan te schaffen. Mijn oog was gevallen op een PLATBODEM, More Sea. Afgelopen jaren hebben we veel met deze boot beleefd en de boot ook goed leren kennen. Tussen al het genieten door ga ik samen met mijn vriend Rokus en onze vrienden de boot opknappen. Het is een hele uitdaging voor mij, maar erg leuk. Tot ziens. Met vriendelijke groet, Mirjam Joosten. Hallo Neptunusleden, WIL en PETER van Lith (Beekwilder) 58 en 61 jaar jong, geboren, getogen en wonende in Den Bosch; wat wil je nog meer. We hebben 2 kinderen, een jongen en een meisje, maar die zijn al uitgevlogen en hebben hun richting gevonden. Wel zullen ze zo nu en dan in de haven te zien zijn want we hebben een hechte band. Ik ben eigenlijk al heel lang verbonden met „t water, vanwege het werk in de zeevaart, haven en stuwadoring. Ook ken ik Neptunus; hij heeft me gedoopt en later heb ik menig zeeman en passagier, vanwege mijn postuur, als Neptunus aan mijn voeten gehad. Mijn vrouw voer met me mee en heeft dus zeebenen. Door omstandigheden hebben we nu pas een boot gekocht, geen tijd, ver weg etc. . . . . . . maar we zijn er erg tevreden over, dus als jullie „D‟nOUWE‟ zien liggen, zien jullie een tevreden stel. Tot ziens in de thuishaven. Wil en Peter 5
NIEUWE LEDEN STELLEN ZICH VOOR…………… Beste watersportbeoefenaars van de vereniging Neptunus. Graag wil ik mij op deze manier aan U voorstellen als aspirant-lid van de vereniging. Mijn naam is JOS BROUWER. Ik ben geboren in ‟s-Hertogenbosch op 30-05-1958. Ik ben ongehuwd. Ik heb gewoond in Limburg en in Amsterdam en op achtjarige leeftijd ben ik weer terug gekomen naar mijn geboorteplaats. Ik voel ik me een echte Bosschenaar . Verder ben ik opgegroeid met de welpen en daarnaar verkenner en rowan geweest bij de verkennerij (padvinders). Nu is mijn interesse uiteraard „HET VAREN.‟ Daarnaast doe ik aan tafeltennis en heb ik nog als grote hobby fotografie. Veelal fotografeer ik de natuur. Tevens ben ik een groot liefhebber van muziek in het algemeen, maar vooral pop, rockmuziek waar ik ook twaalf jaar werkzaam in ben geweest als beheerder in de Willem II concertzaal (Nu W2). Daarnaast heb ik ook tien jaar meegewerkt aan het theaterfestival De Boulevard, popwerk de opera Aida en niet te vergeten Het Noord Zuid bevrijdingsfeest (5 mei), concerten van onder anderen Pink Floyd. Maddona, David Bowie, The Rolling Stones, U2 enz. enz. Kortom, veel met muziek, plezier en drank (zowel voor, als achter de bar). Mijn eigenlijke beroep is meubelmaker en timmerman. Ik heb gewerkt in de decorbouw en ook daar gewerkt aan cultuur zoals „Stuif is in‟ en de „Ballenshow‟ van Willem Ruis. Daarna ben ik in de winkelbetimmering werkzaam geweest. Na al die heftige werkzaamheden, vooral in de muziekperiode, heb een burn-out gekregen en daarnaast heb ik rug-klachten opgelopen. Ik ben daardoor arbeidsongeschikt geworden . Nu ik veel vrije tijd heb, doe ik nog vrijwilligerswerk voor de wijkjeugd en werk ik mee aan het wijktheater in de BBS school (geluid en verlichting) en aan buurtfeesten. Verder hoop ik met al mijn ervaringen en gedrevenheid, het nodige te kunnen betekenen voor de vereniging Neptunus. Ik heb nu al het gevoel, zoals er wel eens wordt gezegd, in een warm bad te zijn beland. Vriendelijke groeten. Jos Even voorstellen: LEON KLOEG, 41 jaar, wonend op 5 minuten van de buitenhaven, in Rosmalen. Vorig jaar is mijn zoon Rutger uitgenodigd om bij de Optimistenclub te komen zeilen. Dat was zo leuk om te zien, dat ik ook zin kreeg om te leren zeilen. Met mijn lengte was een Optimist toch wat te klein. Daarom heb ik een zeilcursus op een Valk gevolgd aan de andere kant van de maas bij de Zandmeren. Dit jaar ben ik ook begeleider geworden bij de Optimstenclub. Het is fantastisch om die kinderen plezier in het zeilen bij te brengen en ze zelfs een diploma te laten halen. Rutger en mijn dochter Marit waren dit jaar ook van de partij. Ook is het ervan gekomen om zelf een Valkje te kopen. Het is heerlijk om even 's-avonds uit te waaien en je gedachten te verzetten. Om vervolgens nog een pilsje te pakken in het clubhuis maakt de avond helemaal compleet. Leon & Nicole 6
NIEUWE LEDEN STELLEN ZICH VOOR…………… Wij zijn MARTIJN en PATRICK en sinds 8 september een van de nieuwste leden van Neptunus. Martijn is 37 jaar, 2 kinderen, Rowan en Elin, en woont samen met Jessica in Berlicum. Patrick is 34 en woont samen met Nicole in Den Bosch. Martijn is geboren in Tilburg en Patrick in Den Bosch, maar beide getogen in het Bossche moeras. Je kunt wel zeggen „Bosschenaren in hart en ziel.‟ Martijn is zelfstandig ondernemer in de autotechnische branche. Hij houdt van bowlen, vissen, varen, carnavalvieren en zijn gezinnetje. Patrick is adviseur ruimtelijke ordening en milieu bij Defensie Vastgoed. Hij squasht, vaart, danst, fitnest, vist, viert carnaval en gaat naar FC Den Bosch in zijn vrije tijd. We kennen elkaar van de wijk de Buitenpepers, waar we op hetzelfde plein zijn opgegroeid. Martijn is vanaf zijn 17e jaar verhuisd naar de binnenstad, om achter de Kapperszaak van zijn vader te gaan wonen (voor de echte Bosschenaren, De Hofkapper der Amadeiro‟s). Na enkele jaartjes van radiostilte kruisen onze wegen eind jaren 90 elkaar weer. En gezelligheid alom. Zo‟n 2,5 jaar geleden hebben we dan ook besloten samen een bootje aan te schaffen, om uit te vinden of het maritieme leven iets voor ons is. Lekker dobberen op een zomerdag of tripjes maken in Brabant. Om klein te beginnen was ons oog gevallen op een SHETLAND 535, Sun Trip. Een klein kajuitbootje van 5.35 m x 2.00 m, dat zijn oorsprong dankt aan de eilandengroep ten noorden van het Schotse vasteland. Het bootje hebben wij gedoopt met de naam “De Rowan”. Met enig opportunisme zijn we in 2009 gaan zoeken naar een ligplaats in de directe omgeving van Den Bosch, het liefst met een leuk verenigingsleven. Heel wat puzzelwerk voor een leek, maar uiteindelijk zijn we terecht gekomen in Nederhemert, bij het pontje. Alleen werd al gauw duidelijk dat de reisafstand een belemmering ging vormen om optimaal gebruik te kunnen maken van de boot. Met maar een paar vaartochtjes per jaar en de beperkte gezelligheid in de haven, hebben we een nieuwe poging gedaan voor iets nieuws….Met resultaat. We zijn dan ook erg enthousiast met deze ligplaats en het lidmaatschap van de vereniging . Het clubblad, het intake gesprek en verschillende gesprekken met mensen hebben ons een goed beeld gegeven van een zeer gezellige en ondernemende vereniging. Iets wat ons wel aanstaat. Met horecaervaring, twee rechterhanden en een dosis gezelligheid hopen wij zo ons steentje bij te kunnen dragen. Groeten, Martijn en Patrick ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
VISWEDSTRIJD OKTOBER 2011
Foto‟s VISWEDSTRIJD! Met de 3 PRIJSWINNAARS! Er is die dag alles bij elkaar opgemeten, zo zo‟n 5 meter vis gevangen. In totaal 43 vissen; de kleinste was 7 cm en de grootste 50 cm. De uitslag van die dag: 3e prijs: Jikke met 78 cm aan vis e 2 prijs: Damian en Steve 117 cm aan vis e 1 prijs: Daan en Arthur met 148cm aan vis
7
Uit Clubblad Nummer 2, Mei 2010
DE VROUW NAAST…………………………….. Ik ben THEA PIGMANS, de vrouw naast LEON PIGMANS. Wie is je vader en wie is je moeder Wat deden zij voor de kost? Mijn vader was Wim van den Heuvel; hij was bakker bij bakkerij van Riel. Mijn moeder was Doortje van den Heuvel-Faas; zij zorgde voor ons, was dus huismoeder. Via mijn ouders ben ik toch wel van het water gaan houden, alhoewel ze maar een klein bootje hadden. Deze werd volgepropt met proviand, tenten en mijn broertje en zusjes, en dan waren we 6 weken van de vakantie aan en op het water te vinden. Waar ben jij geboren? Heb je zusjes en broertjes? Heb je kinderen? Ik ben geboren in ‟s-Hertogenbosch. Ik heb nog 3 oudere zussen en 1 jongere broer. Wij hebben 2 zonen Tim van 22 jaar en Max 16 jaar oud. Wat deed jij toen jij 16 à 17 jaar oud was? Zat je op school, of werkte je toen al? Ik heb mijn Mavo opleiding gedaan, maar ben vrij snel daarna gaan werken. Eerst in het winkel gebeuren bij ECI en daarna als filiaalleidster bij ART; later als receptioniste bij Sportiom. En dat doe ik nog steeds met veel plezier; inmiddels bij Combibad Kwekkelstijn met daarbij het systeembeheer. Wat doe jij als je man druk is voor de vereniging? Volgens mij doen jullie dat samen? Het meeste doen we inderdaad samen sinds we bij de evenementencommissie zitten. Het wordt soms wel een beetje malen als je druk bezig bent en allerlei dingen gaat bedenken, en dat is voor Leon ook zo! Vooral vorig jaar (2009) met het jubileumjaar was dat dubbel op!!! Dan sta je met Neptunus op, en gaat er ook weer mee naar bed (hahahah)!!! Dat geeft wèl hele positieve energie hoor!!! We hadden een geweldige opdracht in de jubileum commissie: “DE RODE DRAAD.” En samen met de evenementencommissie kun je dan wel veel ideeën ècht goed uitwerken en anders dan anders neerzetten. Klein voorbeeld: Sint die met de TukTuk naar Neptunus kwam! Ik kan wel zeggen “ideeën” heeft Leon genoeg! Wat voor een soort schip hebben jullie? Hoe heet deze jonge dame, of is het zij al een beetje op leeftijd? Wij hebben een KOK-MOTORGRUNDEL van het jaar 1980 en we noemen haar FROG2. Ons eerste bootje was genaamd FROG. Noem een heel indrukwekkende gebeurtenis in je leven, die je nooit meer vergeet, Tjaaah, je maakt meerdere indrukwekkende gebeurtenissen mee in je leven, maar ééntje die is blijven hangen, is die van de afgelopen vakantie, We voeren op de Waal; net aan de verkeerde wal omdat we de haven van Tiel in wilden varen. Kort na dat moment haalden 2 vrachtschepen elkaar in, en door het schroefwater en de golven die ze veroorzaakten raakte we zowat stuurloos. Ik dacht ècht van: „Nou daar gaan we.‟ Tussen de kribben varen was onmogelijk i.v.m. de keien die we boven het water zagen uitsteken. Dus dat was even een hele benauwende situatie die ik niet snel vergeet! Wat moeten ze van jouw schrappen op tv en waar zou je voor thuis blijven? Nou schrappen mogen ze al die reclames, maar ik ben eigenlijk niet zo‟n televisie mens. Ik fröbel en teken graag een beetje tussendoor en zit lekker achter de pc. Thuis blijven voor een programma zou ik ook niet snel doen. Ik vind het wel leuk om af en toe een gezellige film te kijken, lekker in mijn jogging op de bank, met een hapje en een drankje! Ben jij ijdel? Waar slaag jij voor je kleding? Moet je een hoop winkels af, of zeg je: Als ik daar naar toe ga, boem, ik heb het. En de kapper? Of doe je het zelf? Tjaaaahhh ….ik denk wel dat ik een beetje ijdel ben ja; ga echt niet zonder een dagcrème, oogschaduw en oogpotloodje incl. mascara de deur uit. Mijn kleding koop ik in verschillende winkels; dat kan van een leuk boetiekje tot C+A zijn, heel gevarieerd en gewoon wat ik op dat moment leuk vind. Ik ga niet ontzettend met de mode mee, en varieer met wat ik in de kast heb hangen! Mijn haar dat laat ik kleuren…want bij mij beginnen de grijze haren ècht te komen. 8
En knippen zo ongeveer om de 5 weken zeker! Maar wel bij een dochter van een goede vriendin, want dat scheelt enorm! Heb jij favorieten zangers,acteurs,muziek? En met wie zou jij een ontbijtje willen delen? Dat kan natuurlijk iedereen zijn, bv iemand van Goedetijden, of iemand van de vereniging. Saai hè géén speciale favoriet. Ik heb een hele wisselende muziekkeuze van Caro Emerald tot Gino Vanelli, volksmuziek, Matt Bianco, Santana, Captain and Tenille. ‟t Hangt ook van mijn stemming af! Ja, r natuurlijk Carnavalsmuziek in de desbetreffende periode! En een beschuitje eten lijkt me wel gezellig met Johnny Gold!!! Wanneer voel jij je op zijn opperbest? Als je na een drukke week van werken, regelen en organiseren, noem maar op, aan boord stapt en lekker kan genieten van het zonnetje en de mensen om je heen met een bak koffie of een pilsje op het achterdek. Of tijdens een gezellig feestje waar je helemaal uit je dak kunt gaan! Wat is je lievelingseten? En hou je van koken? Jemig mijn lievelings eten. Ik lust eigenlijk best veel, maar Leon zijn bami, die is wel rg lekker, maar ook boerenkool met worst, en een biefstukje met gebakken champignons vind ik lekker! Maar ik hou niet echt van koken. Ik ben trouwens echt geen goede kok! Een beetje spannende vraag mag ook wel, niet? Wat vind je leuk aan de vereniging? En wat niet? En wat zou je verbeterd willen zien? Het gemoedelijke en de warmte. Je kent natuurlijk na bijna 10 jaar heel veel mensen van de vereniging. Wat ik verbeterd zou willen zien is de tweedeling en de vooroordelen (maar óók dat is al minder), die vele mensen hebben over de groep zeilers en motorboters. Dat was ook ons doel om aan te werken toen we bij de evenementencommissie kwamen. We zijn er nu al een aantal jaartjes actief mee bezig. Nog steeds erg leuk om te doen. Wat had jij gewild dat ik je nog zou vragen? Weet ik niet. Misschien mijn hobby‟s. Maar dat is mogelijk een nieuwe rubriek waard!!! De Hobby van ??? (hahaha), of dat we huisdieren hebben? Of wat zijn de komende vakantieplannen? Wat doe je buiten het botenseizoen? Maar dat weten de meeste onder jullie toch wel! Groetjes, Thea Werk in de Binnenhaven. „n Helling voor de Optimisten
9
HEMELVAARTTOCHT 2011
THEA PIGMANS
Hallo leden van Neptunus en kinderen, Ik ga jullie even ons verhaal vertellen van de Hemelvaarttocht van 2011. We vertrekken dit jaar op de woensdag avond 1 juni, (wat niet verplicht is) maar wat een kleine voorsprong is op de tocht naar de Beekse Bergen toe! Er liggen die avond dan ook al zo‟n 18 schepen en het is super gezellig! Donderdag 2 juni: lekker opstaan, met zijn allen naar bakkertje Deeg waar een zak met heerlijke broodjes en croissants klaar ligt voor onderweg!
Rond 09.30uur varen we met zijn allen aan richting Oosterhout waar we de eerste sluis hebben, dit gaat allemaal fantastisch, nog 3 te gaan! Bij de 2e sluis wordt het allemaal een beetje passen en meten, en daar gaat dus ontzettend veel tijd inzitten, maar we passen er alle 20 in dus gaat goed komen, dit gaat zo nog een dubbele sluis door, het heeft ook wel wat, je bent na zo‟n tochtje niet meer bang van het sluizen, de ene keer lig je tegen de muur, de andere keer zit klem tussen de boten! Maar allemaal met een lach, de een met een mok koffie, de andere met een rosé of een biertje! Nadat we de sluizen gehad hebben, komen de bruggetjes…..èn een telefoontje van Jan, onze voorzitter met de melding dat er nog maar een paar bruggen draaien en verders niets meer!!! PANIEK Over en weer bellen met Toon en Marja, die eerst nog dachten dat het een geintje was, naar Rijkswaterstaat bellen, taarten en van alles beloven maar NÉÉÉÉÉ geen discussie mogelijk, er gaan geen bruggen meer omhoog!!! We hebben 1 mogelijkheid, uitwijken naar de Lovense Haven, waar we de rest van de avond blijven liggen, èn Beekse Bergen bellen dat het avond-programma niet door kan gaan, (EN WE ZIJN MAAR 3 BRUGGEN VAN HET PARK VERWIJDERD). We worden in de eerste instantie niet kwaad maar ook niet echt vriendelijk ontvangen, maar het ijs is snel gebroken, er liggen wat boten aan de kade, wat naast elkaar, we hebben stroom er zijn douches èn er is zelfs een drankautomaat!!! 10
We eten met een aantal gezamenlijk bij het kleine clubhuisje, en we organiseren toch nog een borrel en… ja hoor, er wordt gezongen gelachen, en het is ècht een ouderwetse Neptunusavond. Waar we erg veel geluk mee hadden dat “de Zoetelief van Ronald en Josette nog met een vrachtschip mee kon varen en dat die zich ook nog bij ons kon toevoegen, anders had die tussen de bruggen moeten liggen! Tijdens die avond spreken we af dat we die morgen om JA…JA…07.00uur naar de Beekse Bergen vertrekken! Vrijdag 3 juni: Tjaaaahhh 3 bruggen is niet lang varen, dus zijn we al vroeg in de Beekse Bergen en een aantal boten ligt te wachten aan de steiger en de rest dobbert op het kanaal, dus ik op weg naar de portier of hij zo vriendelijk wil zijn de brug eerder te draaien, want de persoon van BB die begint pas om 09.30uur en er drijven toch wel erg veel boten! Het was gelukkig geen probleem, en rond 08.15 had iedereen zijn stekje toch wel gevonden. De lijsten en de foto‟s waren al snel verzameld en wij op weg naar de receptie om de passen aan te maken! Voor zo‟n 78 personen, dus terug naar de boten om de pasjes uit te delen, en wat denk je? missen we een aantal foto‟s! dus een andere oplossing gezocht ID mee en een kind zonder foto…… voor de 3e keer op en neer, maar het komt altijd goed! En een gelukje, op de terugweg komen net de Safaribussen aan dus konden we instappen, en mee terug rijden om de rest op te pikken! We krijgen een leuke en gezellige rondleiding door het park, met een stop voor de roofvogelshow die voor vele héél leuk wordt gevonden, ook voor de kinderen is dit heel spectaculair omdat de vogels zo vlak over je hoofd vliegen dat je zelfs de lucht verplaatsing voelt! 11
Daarna is de tweede ronde met de bus, en mag iedereen op eigen houtje verder het park in, en wordt men na afloop opgehaald met de bus en terug gebracht naar de haven! Er gaan er een aantal te voet naar de haven i.v.m. met de honden die aan boord zitten. De leden met kinderen gaan naar Speelland om daar lekker te spelen en/of te zwemmen, en weer wat anderen gaan lekker aan het borrelen, want wel liggen wel zo super leuk en mooi en daar moeten we dus gewoon lekker met zijn allen van genieten!
‟s-Avonds kunnen we met een treintje naar het Afrika restaurant en hebben we een BBQ die ontzettend goed verzorgd is, compleet met salades, frietjes, en stokbrood met kruidenboter, en vooraf JAJA, het borrelhapje van de vorige dag (hihihi).
12
Demi de kleindochter van André en Bets wordt nog even in het zonnetje gezet omdat ze met de ballonnenwedstrijd van Sinterklaas, haar ballon hadden gevonden in Veenendaal! Dus die meid was supertrots!
Na de BBQ zijn we te voet naar de haven gelopen, waar we nog lekker na hebben genoten van een leuke dag safari, en Speelland, waar alleen Luco die met zijn beiden armpjes in het gips het toch wel een beetje moeilijk had, omdat hij natuurlijk niet aan alles mee kon doen, en voorral de glijbanen die waren daar erg leuk, en zwemmen kan dan dus helemaal niet, maar hij heeft zich er wel hèèl stoer doorheen geslagen hoor, en we zijn trots op hem dat hij er toch bij was! Hier ligt hij helemaal afgenokt op de steiger!
13
Zaterdag 4 juni, de eerste brug draait om 10.00uur, en dan op weg naar Oosterhout naar WV Sluis 1, waar we verder geen programma hebben voor de rest van de dag, en waar het aanmeren voor sommige een beetje vast liep! een enkele boot wel een hele speciale aanlegplek had, omdat de waterstand wel erg laag was, en men soms even over een drempel heen moest, maar uiteindelijk lag toch iedereen weer op een plekje,en kregen we toch op verzoek van de voorzitter nog een gezellig samenzijn op het terras, en waar de voorzitter het woord nam om de evenementen commissie te bedanken, en het nieuws te brengen dat deze commissie dit jaar voor de laatste keer het Hemelvaartweekend georganiseerd heeft, en na dit seizoen gaat stoppen (na een periode van 5 jaar). Dus de laatste avond met een drankje om zo deze Hemelvaart tocht nog even goed af te sluiten want wat hebben we er weer van genoten ondanks de (kleine) hindernissen die er bij kwamen maar toch wel wat hadden! En zo‟n tocht een heel speciaal tintje geeft! En voor sommige werd het een hele late avond! ‟s-Morgens vroeg vertrekt men richting Koornwaard, waar men nog na kletst en borrelt!
14
EEN BEETJE MEER ANTWERPEN Dag - 1 Voor ons, een groep van 5 boten, begon dag 5 van het Hemelvaartweekend in Oosterhout.Een van onze medereizigers ligt in verband met zijn diepgang aan de rand, buiten de haven. Maar via de marifoon weet hij dat we vertrekken. Wij zwaaien nog even naar de vroege vogels en gaan naar de Marksluis. Vandaar via de Mark, Dintel, Volkerak, Rijn-Scheldekanaal naar Tholen onze eerste tussenstop. Antwerpen is ons einddoel. De Mark en Dintel, twee prachtige riviertjes gelegen in een uitgestrekte polder, bochtig zodat je voortdurend verrast wordt met mooie panorama‟s. Voor mij een beetje lastig want, vanuit de Marksluis tot afslag Etten-Leur, blijft een boot uit Roosendaal voortdurend langs mij varen. Waarom lastig?? Naast het varen ben ik meestal bezig met natuurbeleving, alles wat groeit en bloeit, heeft mijn aandacht en op deze tocht is van alles te beleven. Vooral in dit jaargetijde wanneer vele planten in bloei staan en de vogels druk zijn, kom je ogen en oren tekort.Even een impressie, de rietkragen aan de oevers, welke nu tot 1 meter zijn gegroeid, worden druk bezocht door rietzangers en karekieten, tussen het riet in het water zijn de Meerkoeten druk bezig hun jonge van voedsel te voorzien. Over de rietkraag boven de weilanden buitelen de kieviten en grutto‟s. Roofvogels als buizerd en kiekendief proberen een prooi te vinden en zweven prachtig rond over de weilanden. Jacques maakt mij attent op een visarend, een soort welke niet alle dagen is waar te nemenZoals wij dat van Neptunus-leden gewend zijn is er gediscussieerd over de vaartocht en de daarin voorkomende bruggen en sluizen, de geschatte tijd wanneer wij in Tholen zijn. Er is een spoorbrug welke op gezette tijden draait en een brug waar een van ons niet onderdoor kan zonder dat deze geopend wordt. Ook moet er getankt worden in Dintelmond. Maar wij lezen ook niet alles en het blijkt dat de pomp op zondag gesloten is. Vanuit Dintelmond komen we op de het Volkerak, hier staat wat meer wind en het uitzicht is zeer wijds. Het is duidelijk zondag want de witte driehoekjes van de zeilers zijn niet te tellen. Na een uurtje hobbelen en windhappen bereiken we het ScheldeRijnkanaal. Een niet al te fraaie verbinding voor hen die er geen oog voor hebben. De oevers zijn voorzien van basaltblokken en plantengroei krijgt, doordat hier door beroepsvaart hard wordt gevaren, weinig kans. Om de ecologie toch een handje te helpen zijn op veel plaatsen zogenaamde plasdras zones aangelegd. Even voorbij de eerste brug, waar je onderdoorvaart aan stuurboordzijde, hebben ze hiervoor gebruik gemaakt van de natuurlijke omstandigheden, hier loopt het kanaal dwars door een getijdengebied „De Krabbenkreek‟ tussen St. Philipsland en St. Annaland. (Voor de liefhebbers) Een prachtig, zich ontwikkelend landschap wat zeer de moeite waard is om te bezoeken en vanuit St. Philipsland te bereiken is in 5 minuten. Het bijzondere is, vanuit de weg van St. Philipsland naar Tholen rechts een getijdengebied ligt met de daarbij behorende planten en dieren. Links het gebied dat door de aanleg van het Schelde-Rijnkanaal afgesloten is van het getij waardoor hier totaal andere planten en dieren zich kunnen huisvesten.Terug naar de vaartocht, dat wil zeggen naar Tholen, waar voor ons wat plaatsen zijn vrijgehouden voor de nacht. Tholen heeft een rustig gelegen haven met in de onmiddellijke nabijheid wat winkeltjes en restaurantjes. Pas op ?! als je te hard loopt ben je er zo aan voorbij.De havenmeester is een vriendelijke man in uniform welke uitgebreid uitlegt hoe je het beste in Antwerpen kunt komen. Dag - 2 Goedemorgen, na een nachtje slapen moeten we weer vroeg vertrekken. Waarom??? “Awel zulle”, om op tijd in Antwerpen de Londonbrug te halen. Deze werkt op gezette tijden en ben je wat te laat is het niet prettig om lang te wachten want er is weinig plaats om aan te leggen. Kun je wel aanleggen, ben je steeds bezig met de stootwillen want het water is hier zacht gezegd, rumoerig. We varen de haven van Antwerpen binnen, meteen moeten we ons melden en aangeven wat de bestemming is. We moeten ruim een uur varen om de al eerder genoemde Londonbrug te halen, maar er is zoveel te zien en te beleven dat je ogen en neuzen te kort komt. Opletten en de marifoon uitluisteren is hier noodzaak. De neus zorgt er voor dat je je echt in een groot havengebied voelt. Langs elke losplaats (waar activiteit is) komen de daarbij passende geurtjes je neus binnen. Ik zeg “geurtjes” maar soms is het stank. Dan zijn we bij de Londonbrug en allee, we kunnen direct invaren en worden opgevangen door de havenmeester welke voor ons enkele mooie plaatsen heeft gereserveerd. 15
Afmeren, een neutje pakken, plannen maken en dan toch maar wachten tot etenstijd want vanavond staat er originele Belgische friet op het menu. De frietkot ligt vijf minuutjes van de haven, maar om de tijd te doden, maken wij, op weg daar naar toe een klein omweggetje door een wijkje waar voor de etalage diverse dames hun koopwaar presenteren. Met blosjes op onze wangen zitten wij per slot van zake aan de friet met majo. Terug op de haven maken we gebruik van onze eigen drankjes. Antwerpen, Willemsdok jachthaven, ligt midden in de stad. Een stad waar je van alles kunt beleven en welke zeker de moeite waard is om dagenlang te vertoeven. Werkelijk alles ligt binnen handbereik. Op loopafstand, grote winkelstraten in het centrum, de Schelde, supermarkt, drie winkeltjes met alle denkbare bootmaterialen. Te veel om op te noemen, ervaar het zelf zou ik zeggen. Dag 3 – 4 – 5 Deze dagen worden gevuld met rondwandelen in Antwerpen en luieren op de haven. Ieder gaat zijn eigen weg en op gezette tijden worden natuurlijk de nodige drankjes en de daarbij behorende hapjes niet vergeten. Een paar tipjes om de dag door te komen: Een wandeling langs de Schelde is zeker de moeite waard. Aan de andere kant van de Schelde ligt ook een jachthaven welke alleen in te varen is bij hoog water. Een wandeling daar naar toe gaat via een tunnel van ongeveer 1 km. Een mooie gelegenheid om het drukke stadsverkeer te ontlopen en van de stilte te genieten. Op dag 5 komt er nog een passagier om mee terug te varen naar onze thuishaven. Nu laten we nog even aan de andere havengasten weten dat wij het reuze naar onze zin hebben gehad. Uiteraard met behulp van wat borreltjes wordt ook nog een poging ondernomen om te lijndansen.?!?! Hoe komen ze er op. Dag – 6 Vroeg uit de veren, zoals gewoonlijk, om op tijd in Tholen te zijn, onze eerste stopplaats op de terugweg. Eerst even de sleutel inleveren, excuses maken bij de havenmeester voor de overlast met het lijndansen en in omgekeerde volgorde worden de al eerder genoemde luchtjes van de Antwerpse haven onze neus binnengelaten. De reis loopt voorspoedig tot de Kreekkraksluis, hier is een sluis buiten werking en moet er een uurtje gewacht worden. Het is goed weer, dus geen probleem, of ?? toch, een groot vrachtschip gaat achter ons liggen en de tussenruimte is nog 1 meter. Via de marifoon: “He grote, hier een kleine, ik lig voor jou, kijk je uit”. De angst is van de gezichten af te lezen, maar alles komt goed. We passeren de sluis en de reis wordt voortgezet. In Tholen is weer plaats gereserveerd, Vijf boten, drie aan de kant en twee dubbel. Bij het binnenvaren van de haven regent het pijpenstelen en steekt er een flinke wind op zoals altijd als je moet aanleggen. Dan de gereserveerde plaats, deze is voor een groot gedeelte ingenomen door een ander vaartuig. De havenmeester is in geen velden of wegen te ontdekken en na wat vijven en zessen besluit de ruimtekaper wat te verleggen. Het verenigingsgevoel komt weer boven. Onze grootste boot gaat als eerste liggen, als tweede een boot van 10 meter en dan blijf er precies 7 meter over waar een boot van 10 meter tussen kan. “Het gaat gemakkelijk kijk maar” Met kleine pasjes en daarvoor een meter rekenen kom je wel aan 12 meter. 16
Het meetlint erbij, tja 7 meter, dus nog wat verleggen, vlaggen binnenhalen en nogmaals meten en zo zijn we weer een half uurtje verder als we aan ons welverdiend portje kunnen beginnen. Duidelijk is te merken dat de vermoeidheid toeslaat. Na het diner, waarvan we hebben genoten, in het bekende restaurant over de dijk, gaat iedereen suf onderuit in zijn eigen boot met de gedachte: “Morgen wordt ook weer een drukke dag“ Dag – 7 Afgesproken is om 09.00 uur te vertrekken met als einddoel deze dag NOLLEKE SAS. Onderweg moet er getankt worden in Dintelmond, (het tankstation welk op zondag gesloten is). Vanuit de haven nemen een paar van ons de vaargeul langs de parkeerhaven voor vrachtboten om een omweg via de betonning te vermijden. Ik ben al een flink eind op het Rijn – Scheldekanaal als ik via de marifoon hoor dat een van ons de originele vaargeul (betonde) aan de verkeerde kant heeft genomen en vast is gelopen op een zandbank. Kennelijk wilde hij de ruimtekaper, welke een kwartiertje voor ons was vertrokken, gezelschap houden, deze lag ook op een zandbank. Kan gebeuren toch. Een van ons keert terug om te helpen, maar gelukkig komt de pechvogel zelf los en kan het weer verder richting Volkerak. Om gezellig samen op te varen kijk ik regelmatig om en zie op een verre afstand ons gezelschap rare manoeuvres maken, ze liggen dwars op de vaarrichting. Wat is er aan de hand? Een futuristisch vaartuig, zo een welke je alleen van SF films kent, komt met een enorme boeggolf en met hoge snelheid voorbij en zorgt ervoor dat iedereen de onderkant van zijn vaargenoot kan zien. Na de kapitein bedankt ( gvd, gvd) te hebben, haalt die wat snelheid terug en vaart mij wat kalmer voorbij, ook bedankt. Dan over het Volkerak naar Dintelmond tanken en over rustig water naar de jachthaven Nolleke Sas. Mooi weer, lekker over de Dintel, heerlijk rustig en dan /!?!@#$%^&........50 meter voor de haven wordt het weer donker en valt de regen met bakken uit de lucht. Dus dat wordt weer een stief kwartiertje dobberen tot het ergste over is en dan een plaatsje innemen welk is aangewezen. Nolleke Sas is een leuk verenigingshaventje aan de ingang naar Zevenbergen prima voor te overnachten. Alles erop en eraan, maar het clubhuis is alleen voor leden, een consumptie kun je er niet krijgen. Wel mogen wij er tot 22.00 uur gebruik van maken om gezellig wat meegebrachte spullen op te maken. De haven is wel ondiep, met gevolg dat een van ons, in een andere nabijgelegen haven, met de rubberboot opgehaald moest worden. Na 22.00 uur welterusten en tot morgen. Dag – 8 We hebben de tijd vandaag om rustig naar Drimmelen te varen; dat is de laatste tussenstop, waar we al vroeg in de middag aankomen. Zondag, rustdag, bankzaken, Amerkijken, biertje pakken, terugkijken op de fijne mooie dagen, in het bekende frietkot friet kopen met een gehaktbal, ijsje eten, langs de boten verkoopsteigers naar niet te betalen boten kijken en de volle maag leeglopen, dat zijn zo de laatste verplichte figuren voor vandaag. Het zit er op, morgen, dus. Dag - 9 Via de Bergse Maas naar de Koornwaard. Iedereen vaart zijn eigen tempo, wil naar huis. Is er van overtuigd dat gezellige dagen voorbij vliegen en is met zijn gedachten al weer bij de dagelijkse beslommeringen. De boten moeten weer in orde gemaakt worden voor de (grote) vakantie. Grote staat tussen haakjes omdat ik vind dat op de manier waarop wij deze dagen hebben doorgebracht ook best als grote vakantie mag doorgaan. Samen met Hemelvaart zijn het toch 13 prachtige dagen geweest. Met dank aan alle medewerkers. Gerard Sluijter 17
EEN MOOI GEBAAR 2011 Het is zondag 3 juli. Tegen 10.00 uur arriveren de eerste gasten in het clubhuis van WV Neptunus. Op de lange tafel staat een kleurrijke verzameling heerlijke gebakjes. De ruimte wordt steeds voller, vol mensen en vol gezellig geroezemoes. En de tafel raakt leeg. Nieuwsgierig en soms ook een beetje gespannen kijken de jonge gasten naar wat er gebeuren gaat. Niet alleen binnen ook buiten wacht een hartelijke ontvangst. In de jachthaven wapperen de vlaggetjes op vrolijk versierde boten alle varensgasten een warm welkom toe. Het gezelschap verdeelt zich. Er klinken scheepshoorns. Negen boten draaien de Maas op. Het snelle bootje van de Bossche reddingsbrigade cirkelt om de vloot heen. En blijft dat doen gedurende de dag. Op de boot van Broer en Toos Mosselman zijn Martin en Chelsey de eregasten. Martin kijkt zijn ogen uit en voorziet al zijn indrukken van commentaar. Vol enthousiasme ziet hij de boot met het damesorkestje naderen. Zijn lichaam deint mee met de muziek. Bij Chelsey zijn het vooral de ogen die vertellen dat zij geniet. Ze voelde zich al onmiddellijk thuis toen zij de scheepshond Bengel ontdekte. Ze kent de omgeving, ook vanaf het water, en weet dat in Ammerzoden haar moeder aan de oever zal staan. En ja hoor, ze ziet haar al van verre. De hoorn klinkt. Moeder wordt toegezwaaid, niet alleen vanaf Chelsey‟s boot, maar vanaf de volledige colonne. Later vertelt moeder dat er op dat moment spontaan een hevige brok in haar keel schoot. Heusden komt in zicht. Bij het verlaten van de boot ontdekt Chelsey meer scheepshonden. Ze lijkt even alles te vergeten. De Vischmarkt is omgetoverd tot terrein voor beachvolleybal. Het publiek kijkt toe vanaf volle terrassen. De varensgasten zoeken de bovenverdieping van de Pannenkoekenbakker op. Daar blijkt de vertrouwde pannenkoek met spek nog steeds bijzonder geliefd. Maar ook zoete en hartige vullingen zijn in trek. En natuurlijk gaat ook het ijsje erin als zoete koek. Voor de jonge gasten is daarmee de verwennerij niet voorbij. Ze krijgen een zakje met muntjes waarmee ze iets moois kunnen uitzoeken. Kleurpotloden, autootjes, waterballonnen, ieder is blij met de eigen keuze. SUPER 18
Op de terugweg ontmoet ik Marnix. Hij zit voortdurend vol vragen, vooral gericht aan de kapitein. “Zijn we aan het varen?” En als hij in de verte een vrachtschip ziet: “Gaan we botsen?” Hij lacht ondeugend bij een bevestigend antwoord, komt regelmatig terug met deze vraag, maar zoekt daarbij zo nu en dan even zekerheid met de stelling: “We gaan niet botsen hè?” Hij kent de wegen en bruggen die we tegenkomen, en constateert tevreden dat we bukken als we onder een brug door varen. Voor we het weten zijn we weer in de thuishaven. Zoals op alle boten onderweg hangt ook daar een zeer relaxte sfeer. De Neptjoens staan klaar voor een vrolijk muzikaal onthaal. “Ik heb een nieuwe schipper”, kondigt Broer Mosselman aan. Hij doelt op Chelsey, die op de terugweg geruime tijd aan het roer heeft gestaan. Broer: ”In het begin had ik nog aanwijzingen, een beetje naar links, een beetje naar rechts. Op een gegeven moment heb ik dat losgelaten. Toen ik zei „Ik ben even weg‟, bleef ze rustig het roer hanteren. Ze ontplooide zich als een perfecte schipper. Dat is heerlijk toch. Dan geef je iets mee.” De heer Berkers, vader van Luuk, bedankt namens de ouders de organisatie en Neptunus: “Het was super. Ik heb tranen in mijn ogen.” Daarmee verwoordt hij overduidelijk de ervaring van velen. Dat laten de lachende gezichten zien. En de herinnering die iedereen meekrijgt, blijft het vertellen: het was fijn om deze dag mee te mogen maken. Jetta de Ruiter (Bossche Omroep)
https://picasaweb.google.com/jos.buskens/MooiGebaar2011 Zie ook:
http://www.bosscheomroep.nl/html/2011/week25.html http://www.deweekkrant.nl/pages.php?page=1843442 19
EVEN SERIEUS…….. Cees van Aken LEUKE NAAM….. Nee, niet van een boot maar van het project: “Brabant aan zee”, hoe verzinnen ze het. 18 Gemeenten in West-Brabant en Tholen zijn onder die naam een project gestart om hun gebied in te richten en te promoten o.a. voor het watertoerisme. Zij zeggen een groot aantal panklare projecten te hebben voor de restauratie van havenfronten, de aanleg van ligplaatsen en het herstellen van veerpontjes maar ook voor wandel- en fietspaden. Zo heeft Roosendaal reeds plannen gepubliceerd voor een passantenhaven als onderdeel van het herinrichten van een stadsdeel en ook Steenbergen is zeer actief. Voor een aantal onderdelen is inmiddels Europese subsidie aangevraagd. Het gebied heeft als voornaamste vaarwateren: Bergsche Maas, Amer, Donge, Mark en Roosendaalse- en Steenbergse Vliet en verder het Hollands Diep en de aanliggende Zeeuwse wateren. Naast de gemeenten nemen aan het project het Waterschap Brabantse Delta, het Watersportverbond, Hiswa en andere organisaties deel.
BIJ VRIEZEN OF DOOIEN? Cees van Aken Tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst ontstond er aan de bar (waar anders?) een discussie over de vraag wanneer een afsluiter kapot gaat, als het water bevriest of als het gaat dooien. Wij kwamen daar niet zo goed uit en het bleef mij bezig houden. Na enkele gesprekken en opzoeken in allerlei geschriften meen ik het te weten. Het gaat om de uitzettingscoëfficiënt; dat is een maat om de dichtheid van een materiaal of vloeistof bij een bepaalde temperatuur te bepalen. Voor water is die 0,2 voor RVS 16,0 voor messing 18,4 en voor PVC zelfs 80. Hiermee kun je voor elke temperatuur de uitzetting of krimping berekenen. Water bereikt bij 4 º C zijn grootste dichtheid. De meeste afsluiters zijn van messing of brons en dat krimpt bij vorst dus sterker dan water. Als het water reeds is bevroren wil de afsluiter, als de temperatuur lager wordt, verder krimpen maar dat kan niet en dus gaat de afsluiter kapot. Dat merk je echter pas als het gaat dooien en dan is het pompen of verzuipen geblazen. Als iemand een andere mening heeft dan graag in ons clubblad uiteen zetten. Dus misschien: wordt vervolgt.
20
21
SUDOKUCIJFER = WOORDSPEL cijfer
letter
sudoku
1
L
2
D
4
6
3
A
9
5
4
R
8
5
P
6
Z
7
N
7
8
O
4
9
E
8
woord
1
4
6
3 1
7
1
2
6
7
9
7
2
8 6
1
9
9 2
7
5
9 1
3
4
6
3
5
2
1
alle cijfers van 1 t/m 9 moeten een keer voorkomen in kolom, rij en vierkant van 3 bij 3 vakjes cijfer-regel met pijl uit sudoku nemen cijfer-oplossing omzetten in letter en dit vormt het woord
1
L
3
9
2
U
3
R
2
8
4
K
4
6
5
E
2
6
I
7
7
P
8
V
9
O
5
4
7
8
9 6
6 8
3 9
5
5
1
3 2
9
2
5 3
1
4
9
8
22
PELGRIMSTOCHT NAAR SANTIAGO DE COMPOSTELA ANNEKE EN HERMAN LIEVEN Al lang lopen wij met het idee de pelgrimstocht te maken. Onderweg zijn, aangewezen op elkaar zijn, onverwachte situaties het hoofd bieden. Overnachten in een klooster. Kerken en oude historie opzoeken. Niet denken aan de alledaagse beslommeringen, gewoon genieten van alles wat je tegenkomt. Een droom die steeds, diep weggestopt, aanwezig is. En dan ineens lijkt het erop dat die droom werkelijkheid kan worden. We gaan boeken lezen, met andere mensen praten en worden lid van het St.Jacobs Genootschap. We leren wat meer over de legende die aan deze pelgrimstocht vast zit. DE LEGENDE Santiago betekent St. Jacob. De apostel Jacobus ligt begraven in Santiago de Compostela. Hij trok naar Spanje om de Spanjaarden tot het Cristendom te bekeren. Dat lukte niet erg best . Hij ging terug naar Israël en werd daar in 44 na christus onthoofd. Zijn stoffelijke resten werden door zijn trouwe volgelingen met een bootje naar Galicië, de uiterste noord-west hoek van Spanje vervoerd en daar begraven. Er zijn meer verklaringen voor zijn graf in Noord Spanje. Zo zouden in 814 de overblijfselen ontdekt zijn door een Bisschop die daarheen was geleid door een ster. Compostela betekent sterrenveld ofwel begraafplaats. Op de plaats van het graf is een Kathedraal gebouwd en zo werd Santiago de Compostella een geliefd pelgrimsoord waar door de eeuwen heen ontelbare gelovigen naar toe trokken. Het was een zeer bont gezelschap dat varieerde van vrome gelovigen tot veroordeelde misdadigers. Deze laatsten moesten de bedevaart als boetedoening te voet af leggen. In die vroege tijden was het gevaarlijk om zo deze lange reis te ondernemen. Uitputting, honger, haast onneembare routes of overvallen door brute rovers, waren de oorzaak van veel problemen. Het is haast een wonder dat de Jacobus-legende door de eeuwen heen mensen bleef aanmoedigen de lange reis te ondernemen. Zo kwam het dan ook dat wij, Anneke en Herman Lieven in 1997 de fiets pakten, onze bagage en tent erop bonden en Santiago als eindoel op onze lijst hadden gezet. Zeven weken waren vrij gemaakt uit ons drukke leven en na een goede voorbereiding werd deze droom werkelijkheid. Wat zou deze reis ons brengen? Zouden we het volhouden? Konden we wel over de Pyreneeën fietsen? Vinden we altijd een plekje voor de nacht? Hoe zou het zijn om zo lang van huis te zijn? Wat is het “pelgrims-gevoel” en krijg je dat vanzelf? Gedurende de weken die onze tocht duurde, kwamen die antwoorden vanzelf en werden problemen opgelost. Het bleek heerlijk te zijn om zo samen rond te zwerven zonder de sores die je thuis toch ook hebt. Zolang we op tijd brood konden kopen en een plekje voor de nacht konden vinden voelden we ons tevreden. Ook spiritueel gaf het ons een fijn gevoel, met vaak gedachte aan Jacobus, een bezoekje aan een kerk en vooral een gesprek met mensen die we onderweg ontmoetten. Weer terug thuis, realiseerden we ons hoe eenvoud rust in je kan brengen en we besloten ons grote huis in de stad te verkopen en verhuisden naar een kleine bungalow op een park in Berlicum. In 2000 deden we ons bedrijf over aan onze zoons en we fietsten opnieuw via een andere route naar Santiago. Onderweg, vooral in Spanje zagen we veel lopers op weg naar het eindpunt in Galicië. Lopen, dat leek ons de meest pure manier om de pelgrims route gestalte te geven. Vooral Anneke zag dat helemaal zitten maar Herman had nog wel wat bedenkingen; je schiet toch niet op zonder fiets? Nou, inmiddels weet hij wel beter, want juist als je loopt geniet je het meest van de natuur en heb je veel sneller een goed contact met de mensen die je onderweg tegen komt. 23
En zo komt het dat wij op zondag 11 Juni 2006 onze huisdeur achter ons dichttrekken en beginnen aan een maandenlange tocht naar Jacobus in Spanje. We lopen van Berlicum naar de Jacobuskerk in Den Dungen, vanwaar we willen starten. Daar ontmoeten we onze kinderen en veel vrienden en verdere familie. Gezamenlijk wonen wij de mis bij en worden tegen het eind van de dienst op het altaar gevraagd, alwaar de pastoor ons toespreekt en ons een stenen kruikje overhandigt dat, zo zegt hij, gevuld is met liefde. Als we daar onderweg wat van nodig hebben moeten we het open doen en er even aan snuiven. Dan krijgen we de pelgrimszegen en in ons credenciaal een stempel van de kerk. Tot slot een applaus van de hele kerkgemeenschap, allemaal heel ontroerend. Na de mis gaan we koffie drinken met alle mensen die speciaal voor ons naar de kerk zijn gekomen. Het is zo ongelooflijk fijn, al die belangstelling en heel erg gemeende interesse. We waren al behoorlijk nerveus vandaag en als het moment van afscheid aanbreekt wordt dat alleen maar erger. Het moeilijkste is het afscheid nemen van de kinderen en zo lang we kunnen kijken we om en zwaaien tot ze echt uit zicht zijn. Daar gaan we dan, samen en met al ons hebben en houwen op onze rug. Natuurlijk hadden we ruim van te voren getraind en waren we zo langzaamaan gewend aan de 13 respectievelijk 16 kg die we met ons meedragen. In Vessem, na 2 dagen lopen, brachten we de nacht door bij Broeder Fons die veel aandacht besteedt aan mensen die op weg gaan naar Santiago, mensen die “de Camino” gaan afleggen. Hij runt een eenvoudig onderkomen voor pelgrims en heeft zelf vele kilometers afgelegd tijdens begeleide tochten met jeugdigen, mensen die het levensspoor waren kwijtgeraakt. Onze route volgt allereerst het Pelgrimspad van ‟s-Hertogenbosch naar Visé, vlak bij Luik. Het volgen van zo‟n route geeft je een rustige weg die veelal dwars door bossen en heide gaat. Wel loop je zo veel meer kilometers dan wanneer je het asfalt volgt maar de beloning maakt dit zeker de moeite waard. We lopen langs de Grensmaas, halen in Thorn, het witte stadje onze stempel en volgen in België weer de maas naar Namen en Dinant om zo Frankrijk binnen te trekken. O, ja, die stempel! Als Pelgrim heb je een pelgrimspaspoort, een “credenciaal” en onderweg laat je die afstempelen in een kerk, op het stadhuis of op de camping. Het credenciaal kan je helpen als je in problemen komt of als je hulp nodig hebt. Vooral in Spanje geeft het credenciaal je recht op eenvoudige overnachtingen in Pelgrims herbergen. Deze herbergen worden door vrijwilligers uit heel Europa bemand en varieëren van een sportzaaltje met stapelbedden tot wat luxere jeugdherbergen. Als je dan op het eindpunt in Santiago bent aangekomen krijg je na controle van je credenciaal het officiele bewijs van aankomst. Maar ….zover zijn we nog lang niet. We hebben nog vele weken te gaan en dat is prima want uiteindelijk is de reis naar Santiago het doel, de aankomst is slechts het eind, het sluitstuk. Nadat we Dinant voorbij zijn krijgen we te maken met een zeer lastig parcours. Onze loopsnelheid gaat terug naar zo‟n 2 km per uur. Als dit lang gaat duren moeten we er iets op vinden. Nu wil het toeval (toeval??) dat wij een dag eerder vrienden hebben bezocht die vlakbij Dinant een vakantie- huisje hadden gehuurd. We plegen een telefoontje waarna zij ons ophalen en dan kopen we een uitgebreidde wegenatlas van Frankrijk waar Herman onze route in uitstippelt. Dan halen we alleen de pagina‟s met onze route uit de atlas zodat we indien nodig ons pad zelf kunnen aanpassen. Het volgen van de internationale wandelroute de “GR” kunnen we nu combineren met zelf uitgzochte weggetjes. We blijven ‟n nachtje bij onze vrienden slapen en gaan de volgende ochtend vol goede moed weer op pad. We lopen dwars door de eindeloze wijngaarden van de champagne. Mooi, glooiend terrein maar helaas zonder enige schaduw. Het is bloedheet. In Nederland is de Nijmeegse 4daagse gestaakt en onze kinderen maken zich zorgen over onze gezondheid. Dan, tegen het einde van de middag worden we verrast door een zware onweersbui. Onze regenkleding helpt hier niet tegen en we arriveren als verzopen katjes in het dorp waar we willen overnachten. We kunnen het adres niet vinden en plots horen we achter ons roepen….hé hallo….hierheen, kom gauw binnen. Doe die natte spullen uit en neem een warme douche…enne. .. laat mij jullie kleren even wassen. Is dit een herberg??? Welnee, het is een gastvrije vrouw die graag pelgrims helpt omdat ze zelf niet in staat is naar Santiago te lopen. Ze probeert voor ons een overnachting te regelen maar na vele telefoontjes lukt dat nog niet. 24
Dan belt ze haar dochter en die brengt ons met de auto naar een hotelletje in de buurt en ‟s avonds wordt de schone was, zelfs gestreken, nagebracht. Waar kom je zoiets nog tegen??? Dit soort ontmoetingen geven een grote extra waarde aan onze voetreis. Ook in Frankrijk maken we gebruik van de GR wandelpaden en over de gehele reis hebben we zo‟n 6 boekjes nodig. Omdat gewicht een cruciale rol speelt in onze rugzakken hebben we deze gidsen niet allemaal bij ons. We maken gebruik van postkantoren om daar de nagestuurde gidsen en natuurlijk ook andere post te ontvangen. Alles is post restante aan ons geadreseerd. De gebruikte gidsen en de gelezen brieven van familie en vrienden sturen we dan ook weer terug naar huis. Natuurlijk hebben we ook regelmatig e-mail contact, soms vanuit een internetcafé maar ook vaak gratis bij een bibliotheek of op het gemeentehuis. Na 1500 km lopen krijgen we 2 heerlijke rustdagen bij vrienden die zo‟n 200 km zuid van Clermont Ferand een huis hebben. We waren er echt aan toe want de kilometers gaan toch tellen. Twee weken eerder hadden we de man met de hamer al eens ontmoet. Die dag bereikten we smiddags een dorp en in onze gids stond dat er horeca en een winkel was: mooi niet dus. Dat was vooral voor Anneke de bekende laatste druppel en zij was niet meer in staat nog verder te lopen. Gelukkig was er wel een camping op 5 minuten lopen, daar hebben we de rugzakken in het gras gelegd, ons matje gespreid en de rest van de middag slapend doorgebracht. Als we ‟s avonds weer fit eens kijken hoe dat nu zo kwam, bleek dat we de laatste drie dagen meer dan 100 km hadden gelopen. Bij temperaturen van ruim 30 C en een zeer heuvelig landschap is het niet zo gek dat we terug gefloten werden. Op onze route lopen we normaal ca 25 km per dag. „s Morgens rond 6 uur staan we op en een uurtje later is alles weer ingepakt en vertrekken we. Zo rond 9 uur stoppen we ergens langs de weg op een grasveldje of heel luxe zittend op een bankje en ontbijten we. Op dezelfde manier stoppen we voor de lunch en eten stokbrood met kaas, fruit en yoghurt. Als het regent vinden we toch vaak een droog plekje, een bushokje of een boerenschuur. Zo rond half 4 zoeken we een overnachtingsplekje. Als het kan een camping maar ook vaak zo maar in het bos of tussen de zonnebloemen. Heel af en toe een chambre d‟hotel met een douche en een echt bed! Tijdens deze reis krijgt luxe een andere betekenis dan thuis. Een boomstronk als stoel tijdens de lunch is luxe. Warm water op de camping is luxe. De rijdende bakker tegenkomen halverwege de ochtend is luxe. Als we op de camping komen wordt eerst de tent opgezet en dan de was gedaan. Daarna in het dorp boodschappen doen voor het avondeten met als het kan een flesje rode wijn erbij. Anneke kookt op één gaspitje ons pelgrimsmaal. Later moeten we afwassen , dan nog even zitten en om 9 uur zijn we blij als we in onze slaapzak kruipen. Morgen weer verder. Zo komen we eind Augustus in St Jean Pied de Port, de laatste plaats in Frankrijk. Morgen de Pyreneën over en dan de laatste 900 km door Spanje. Op de “Camino” zijn nu overal refugio‟s zodat we onze tent en kookspullen terug naar huis sturen. Al bij al scheelt het 5 kilo!!! Nu lijken onze rugzakken ineens heerlijk licht en we lopen dan ook erg fijn. Dit traject van de route is het meest bekend. Veruit de meeste lopers uit de hele wereld, beginnen hier hun reis naar Santiago. In de refugio‟s ontmoeten we veel mensen en het is opvallend hoe gemakkelijk er contact gemaakt wordt. Hier praat men eerder over persoonlijke zaken en al snel realiseer je je dat iedereen wel eens problemen tegenkomt. Voor veel mensen is juist deze tocht een poging om de zaken op orde te krijgen. Of dit brengt wat men er van verwacht zal voor iedereen anders zijn. Wel, aan alles komt een eind. Na 115 dagen en bijna 3000 km lopen staan we voor de kathedraal van Santiago. Het is voor ons niet de eerste keer dat we daar staan en we weten dus wat te verwachten…..een soort teleurstelling……spijt bij het besef dat het voorbij is, de reis is volbracht. We zien de stad die uitpuilt van de toeristen, die zelfs in de kerk niet stoppen met kletsen en fotograferen….maar dat wisten we al, immers, het doel is niet het doel, maar de reis is het doel. Hermanneke 25
OETEL SJELLENS 2011 Het was weer een geslaagd zeilweekend bij WV Neptunus in de Koornwaard, waar de teams van vijf watersportverenigingen het tegen elkaar opnamen. Het was wederom WV Trident die de wisselplaquette mee naar huis nam. Gefeliciteerd! https://picasaweb.google.com/jos.buskens/OetelSjellens2011?authuser=0&feat=directlink#
26
JEUGD: UITSLAG VAN DE WEDSTRIJD Er had zich een record aantal inschrijvers gemeld, nl 15 kinderen. Dat waren er 5 van Neptunus optimistenclub, 6 van Trident en 4 van De Viking. We hebben in twee groepen gezeild, nl de 1e jaarszeilers (8kinderen) en gevorderden, 9 zeilers. GOUDEN OETEL RACE
1e jaars zeilers(*beginners) nr 1 Luuk Viking nr 2 Rick Viking nr 3 Pieter Viking nr 4 Hubert Neptunus nr 5 Tuyl Viking nr 6 Eva Viking nr 7 Janne Neptunus nr 8 Sebastien Viking Bokaal, de jeugdkampioen Optimistenclub Neptunus, beginnende zeilers: JANNE HOUDIJK
GOUDEN OETEL
Bij de gevorderden nr 1 Maarten nr 2 Jelle nr 3 Krijn nr 4 Rutger nr 5 Oscar nr 6 Lot nr 7 Koen nr 8 Job nr 9 Esmiralda nr 10 Maud
Trident Trident Neptunus Neptunus Trident Trident Trident Trident Trident Neptunus
Bokaal de jeugdkampioen Optimistenclub Neptunus, gevorderde zeilers: KRIJN VAN SANTVOORT
MAARTEN: 1e prijs Oetelrace gevorderde zeilers
27
VERBORGEN TALENTEN BINNEN ONZE VERENIGING MARLEEN VAN SANTVOORT
Mijn hobby‟s, tja, daar springt er eigenlijk maar één tussenuit: MUZIEK MAKEN! Toen ik zeven jaar was, ging ik op pianoles. Dat was vrij logisch, er stond een piano in de woonkamer en mijn moeder en zus speelden ook. Ik heb uiteindelijk een jaar of tien les gehad, tot ik ging studeren aan de PABO; toen was er geen tijd meer voor muziekles. Ondertussen, ik was toen 14, ben ik ook klarinet gaan spelen, bij de Orthense Harmonie. Ik heb daar een aantal jaren les gehad en speel nu nog eerste klarinet in het orkest. Daarnaast speel ik klarinet of sopraansaxofoon bij de Stiefels. Dat doe ik vooral met carnaval. Wat ik ook heel graag doe, is zingen! Ik heb al een aantal keren het kwekfestijn mogen zingen, met liedjes die door Jeroen geschreven zijn. Leuk hoor! Maar ook erg spannend, voor zo‟n volle pleinzaal. Heb ook al een paar keer op CD gezongen, dat is een erg leuke ervaring. Ik heb in mijn klas, ik ben juf, een piano staan. Dat is erg leuk! De kinderen vinden het geweldig om met „live‟ pianomuziek te zingen! Dan hoor je in de gang: “Krijg jij volgend jaar juffrouw Marleen? Gaaf! Dan krijg je de piano!” Leuk om te horen! Onze dochter Isabel krijgt het ook met de paplepel ingegoten. Die doet ook niets liever dan zingen. Ze klimt dan op de pianokruk en roept: Zingen! Dan gaan we er samen aan zitten en zingen we alle bekende en minder bekende kinderliedjes. Het kwekliedje voor dit jaar kent ze ook al! Geschreven door papa en gezongen door mama kan dat ook bijna niet anders! Marleen van Santvoort
28
Uit Clubblad Nummer 2, Mei 2010
Hanny van Wijk Er wordt niet altijd over varen gesproken. Er zijn leden binnen onze vereniging die ook nog over een ander “talent” beschikken. Zo kreeg ik een uitnodiging voor een expositie in een atelier en tuin te Cromvoirt van het schilderscollectief “KOLORIET” http://www.mediatechweb.nl/~mm8763/ De enige naam die mij bekend voorkwam was Hanny. Ik ken haar als Hanny van Wijk, redactielid en varend met de CLOUD NINE. Zij maakt prachtige schilderijen en signeert deze werken met haar meisjesnaam, Hanny van Etten. Nieuwsgierig geworden ben ik een kijkje gaan nemen op zondag 29 mei 2010. Helaas was het een zeer natte dag, maar dat mocht de pret niet drukken. Vol trost liet ze haar schilderijen zien. Ze werkt op doek met olieverf en gebruikt daarbij veel terpentine waardoor het geheel een bijzonder effect krijgt zoals te zien is op de foto. De titel is “Vadertje tijd”. Samen met de andere vijf leden van het schilderscollectief werken ze gezamenlijk met een thema als uitgangspunt. In dit geval was dat het begrip “Tijd”. Haar eigen vrije werk is een kleurrijk en vrolijk geheel. Vooral de kleuren geel, oranje en rood komen steeds terug. Duidelijk te zien bij deze twee doeken die ze de titel „Venetië‟ heeft gegeven. Het was een verrassend bezoek en ik vraag me nu af…..zijn er nog meer Neptunus-leden onder ons die een leuke of bijzondere hobby of verzameling hebben? Neem contact met me op of stuur mij, net als Hanny, een uitnodiging toe.
Greetje Houdijk
JOHAN HAVENMEESTER VAN 2011
29
WAAROM HEEFT EEN BOOT EEN NAAM…….? Waarom eigenlijk heeft een boot een naam? Zolang mensen varen geven ze hun schepen namen. Schepen zonder een naam brengen ongeluk, schepen zijn vrouwelijk en moesten een vrouwen- of vrouwelijke naam hebben. Sinds april 2002 volgens de Lloyds List niet meer! Geloof en bijgeloof dat naamgeving al eeuwen beheerst. Een van de redenen om een naam te geven aan wat dan ook, is vast en zeker omdat je er vertrouwen in stelt en je jezelf er mee wilt vereenzelvigen. Dat geldt voor een motorboot en voor een zeilboot. We stelden de vraag aan: MARTIN V.D. VORST Schipper van het zeiljacht: BLUE MARLIN Hier volgt zijn verhaal: De BLUE MARLIN is onze vierde boot en ondanks dat wij het belangrijk vinden dat een boot een naam heeft, hebben wij deze nog nooit veranderd, vanwege het feit dat wij vinden dat de naam wel bij onze boot past en de naam in de kajuitdeur en op de badkamerspiegel is gegraveerd en derhalve moeilijk is te wijzigen.
Onze zeilboot is het type BAVARIA 34 en op de Bavaria-werf in Giebelstadt in het jaar 2000 gebouwd. Sinds september 2005 zijn wij de trotse eigenaars van deze boot. Enkele veranderingen die wij hebben aangebracht zijn o.a. een maststrijk installatie, een vuilwatertank, een omvormer en een motorkachel c.q. warmtewisselaar waarmee het tijdens het varen binnen aangenaam vertoeven is. Ons vaargebied is toch wel voornamelijk de Zeeuwse wateren en de Belgische kust. Tevens hebben wij meerdere malen de staande mastroute via Haarlem naar Amsterdam gevaren. In het voorjaar zijn wij voor de tweede maal (zonder mast) naar Antwerpen-Willemsdok gevaren met enkele andere Neptunusleden. Mijn wens is om nog eens met de Blue Marlin naar Engeland te varen met ervaren Engelandvaarders, maar hiervoor dient de Blue Marlin nog wel enige navigatie- en veiligheidsaanpassingen te ondergaan. Een vakantie die toch wel de meeste indruk heeft nagelaten was de eerste maal dat wij met onze boot SPASJ op de Zeeuwse wateren voeren. Voor het eerst op groter water en rekening houden met de betonning en ondieptes en kaart moeten lezen heeft ons toen veel bij gebracht. Ook het mooie zomerweer van destijds blijft wel in ons geheugen hangen.
MARTIN V.D. VORST 30
ALTENA 2011
Gerard Sluijter Vrijdag dag 1 Net als vorig jaar ben ik uit op een gezellig weekend met zeilers. Ik, zijn eigenlijk wij, Gerard en Lenie Sluijter met de motorboot NE NU FAR. Wij zijn vrijdagmiddag 30 september vertrokken naar Gorinchem. Dit om zeker te zijn dat wij op tijd zijn voor de palaver, welke die avond zal plaatsvinden in het clubhuis van WSV de Merwede. We worden door de plaatsvervangende havenmeester verwelkomt en nadat we twee keer zijn verplaatst kunnen we een versnapering nemen. Eindelijk! want dit lijkt op werken. Na menige consumptie en avondeten dan toch maar naar de palaver en ook hier weer vooraf de nodige blonde rakkers, zodat voor iedereen de palaver duidelijk onduidelijk overkomt, dat wil zeggen: “Vanwege de weersvoorspellingen wachten we tot morgenvroeg met de definitieve uitleg over de wedstrijd.” Zaterdag dag 2 Het enigste wat mij van de palaver is bijgebleven is dat de brug om 08.00 uur draait. Ik ben nog niet helemaal wakker, het is windstil, de wedstrijdl(ij)eider roept diverse keren “We vertrekken!” maar blijf ingeklemd tussen wat andere boten mooi liggen. Intussen is een jurylid alvast om 07.45 uur vertrokken om zeker op tijd te zijn bij het eerste controlepunt. Marifoonkanaal 13 is het kanaal waar de nodige informatie is te verkrijgen, maar om onverklaarbare redenen, werkt ook dit niet optimaal. Dan, na enige tijd wordt het toch iedereen duidelijk dat vanwege windstilte de wedstrijd voor een gedeelte is afgelast. Besloten is dat we bij Werkendam de sluis nemen en via De Biesbosch (Steurgat) naar de brug bij Raamsdonkveer varen waar, als het weer het toelaat, gekeken wordt of vanaf dat punt naar Heusden nog een wedstrijd gehouden kan worden. Volgens dit plan hoeven we niet helemaal over de kop van het land te varen, wat toch snel een uurtje scheelt en tevens kunnen de zeilers het teveel aan zoetwatermosseltjes van de kiel afschrapen. Dit wordt door een boot wat te letterlijk genomen en liep dus vast. Bij de sluis natuurlijk het bekende ik-gevoel van, als ik maar vast in de sluis lig komt alles wel goed!?!? Na de sluis lekker bij elkaar blijven en onder het genot van wat alcoholische drankjes aan elkaar vertellen hoe anders het wel zou zijn als de wedstrijd was doorgegaan. Bij de brug van Raamsdonkveer zit de stemming er al goed in, diverse boten draaien wat rondjes in afwachting van wat de wedstrijdlijder beslist. Die neemt het geweldige besluit om de wind en snelheid van het water te meten en concludeert dat als hier de zeilen gehesen worden alles prachtig op zijn plaats blijft en dus…… vanaf hier gaan we met de motor naar Heusden. Voor één zeiler is het niet helemaal duidelijk, of hij vertrouwt de leider niet, en hijst toch voor de zekerheid zijn zeilen met als gevolg dat hij keurig stil blijft liggen en wat later in Heusden zal aankomen. Heusden, zoals gewoonlijk, wordt er hier gestapeld, gebroederlijk naast elkaar worden de verfrissingen uitgedeeld en is het wachten tot 20.00 uur, want dan is er voor ons een restaurant besproken waar we gezamenlijk van een warme tafel hopen te genieten. Insiders weten welk er bedoelt wordt. Wij, motorboters, zijn al om 19.45 uur aan tafel om al een voorafje te gebruiken. Een meisje neemt de bestelling op en tevens mogen wij kiezen uit een keuzemenu, sliptong of ribeye Dit wordt driftig genoteerd, intussen komen er ook al andere eters binnen en daar herhaalt zich het fenomeen van bestellen. Warempel we krijgen al om 20.30 uur de eerste consumptie nadat eerst de totale bestelling opnieuw was gedaan. Het meisje had per ongeluk?? de eerdere bestelling weggegooid. Kan gebeuren, rond 21.15 uur bekomen wij na enig aandringen onze tweede blonde pater, maar van eten is nog geen spoor te ontdekken. De afspraak zou niet goed zijn doorgekomen en ons wordt verzekerd dat wij binnen 5 minuten ons eten krijgen voorgeschoteld en JA. Wij zitten te smikkelen van een schoteltje friet, schaaltje rauwkost en wat sla, en een stukje vlees wat de neiging heeft naar buiten te waaien, was het niet zo dat daar nou net onze reisleider met de zaakwaarnemer stond, die met een lachend gezicht onschuld bekent als er al een stel zeilers het voor gezien houden en opstappen. De tijd gaat verder, zo rond 22.00 uur krijgt een tafel te horen dat de keuken gesloten is, ook hieraan zitten ze al van 20.00 uur te wachten op wat eten. De chaos is compleet, de helft van ons gezelschap zo‟n 20 personen zijn inmiddels naar een andere gelegenheid gegaan. Wij motorboters besluiten ook maar te vertrekken. Er wordt niet betaalt. De rekening komt later. Bij de haven van watersportvereniging Heusden is het een drukte van belang, ze hebben hier een 31
afsluitingsdagje georganiseerd en wij worden door een dame die in kennelijke staat is, uitgenodigd om het clublokaal binnen te gaan. Wij nemen niet het risico door het bestuur gesommeerd te worden om naar buiten te gaan en besluiten gezellig bij elkaar wat na te keuvelen onder het genot van wat alcoholische versnaperingen. Dicht bij het feestgedruis en als de klok al diverse kleine uurtjes heeft geslagen, gaat eenieder wat wankelend naar de kooi. Zondag dag 3 En tevens afsluitingsdag van dit evenement vertrekken we naar drank stinkend richting ‟s-Hertogenbosch. De meeste zeilers moeten een week later de Bossche Vijf meezeilen en besluiten om naar de binnenhaven te gaan. Prima toch, hier wordt ook de prijsuitreiking gedaan. Om het weekend toch goed af te sluiten en nadat wij door de wedstrijdlijder getipt zijn dat er ook misschien wel voor de motorbootjes een prijs is te verdelen valt, gaan wij met een viertal personen van de buitenhaven naar de binnenhaven. Geweldig, voor “de boot” is het een drukte van belang, vele bruine paters á 70 eurocent per flesje worden genuttigd. Om uit de zon te kunnen zitten is er een groot zeil gespannen??? Zou dit gedaan zijn om toch maar te laten zien dat er wat wind staat??? Ik weet niet. Na dankzegging aan de aanwezigen worden de prijzen uitgereikt, 1e prijs een houten bolder aan zeilhijser 2e prijs een houten bolder aan jurylid 3e prijs een houten bolder?? Snel door wat personen in elkaar geknutseld. En drie trotse gezichten van de prijswinnaars. Zij zullen de volgende keer zeker weer aan deze mooie tocht meedoen. De ALTENA RACE zit er op. Ik spreek zeker mede namens de moterboters, als ik zeg: “Het was een prachtig weekend, heel mooi weer, gezellig, mooie prijzen, geen wind, veel drank, lekker eten.” Leiding BEDANKT. Voor mij was het een onvergetelijk weekend, waarin te zien was dat watersportliefhebbers, ondanks wat tegenslagen, een fijn onderonsje kunnen organiseren. Graag tot een volgende keer. Gerard Sluijter Om veiligheidsredenen heb ik geen namen genoemd van personen en horeca.
32
PRIJSUITREIKING
Wachten op de prijsuitreiking……
We zijn benieuwd, want er is geen meter gezeild
3e prijs Jacque en Nel
2e prijs Leon, omdat hij de Neptunusvloot liet zien waar het ondiep is in de Biesbosch
1e prijs voor Jan die toch nog één meter gezeild had Foto’s Jos Buskes: https://picasaweb.google.com/jos.buskens/Altena02# 33
WERK AAN DE KOORNWAARD https://picasaweb.google.com/jos.buskens/WerkzaamhedenKoornwaard?authuser=0&feat=directlink
Het opmetselen van de septic-tank, voor het riool water voor het clubhuis aan de Koornwaard, i .v .m het ophogen aan de Koornwaard.
Nieuwe aanplanting aan de Koornwaard
Na 14 augustus parkeerplaatsen aan de Koornwaard geheel vrij houden
Onze eerst stalen steiger is af
Aan de kop van de tweede steiger ligt nu een kunststof steiger.
34
Iedereen heeft een eigen aansluiting
Hier komt de nieuwe ingang van de Koornwaard
Het pad, het talud enz. enz. is aangelegd door de Firma Dekkers
35
COLOFON BESTUUR: Voorzitter interne zaken Voorzitter externe zaken Secretaris Penningmeester Havencommissaris e 2 secretaris 2e penningmeester
Carlo Buise Jan Bonnemaijers Jacques Oosthoek Louis Willekens Arthur Viguurs Ron van den Thillart Wim van der Steen
Tel: 0247851178 Tel: 0735510009 Tel: 0735944034 Tel: 0614865372 Tel: 0624987715 Tel: 0651620714 Tel: 0735218868
Ereleden: Leden van verdienste:
Kees Zoetekouw , Kees Kraaijeveld Cees van Aken, Ton Houët, Jos Buskens, Jos Grever en Sjef van Daal
Jachthaven 's-Hertogenbosch Jachthaven Gewande (Koornwaard) Postadres W.V. Neptunus Website
Oude Engelenseweg 5 Tel. 073-6217917 (15-10 tot 15-04) Gewande 1 Tel. 073-6446006 (15-04 tot 15-10) Postbus 2119 5202 CC „'s-Hertogenbosch www.wvneptunus.nl
Redactie clubblad: Hoofdredacteur:
Marianne Grever
Leden
Greetje Houdijk Hanny van Wijk Corry Zoetekouw
Tel: 073-6417871 E-mail:
[email protected] Tel: 06-45628284 E-mail:
[email protected] Tel: 073-6137037 E-mail:
[email protected] Tel: 073-6138706 E-mail:
[email protected]
Het clubblad heeft een oplage van 320 stuks en komt voortaan twee maal per jaar uit. De „s-Hertogenbossche Watersport Vereniging W.V. Neptunus is opgericht dd. 8 september 1934 en is goedgekeurd bij koninklijk besluit van 24 mei S.B. 66. Ingeschreven in het register van de Kamer van Koophandel te 's-Hertogenbosch onder nr. 40215575 W.V. Neptunus is aangesloten bij het KNWV, het KNMC en de Stichting VRW
36
