Vogelkrant 42 e jaargang nr In dit nummer: Uitnodiging vergadering + verslag vorige

Vogelkrant 42e jaargang nr. 6 2013 In dit nummer: Uitnodiging vergadering + verslag vorige vergadering, thuis bij……

Loro Parque

De Mandarijneend, voorbereiding op TT Witkopnon, Pyrrhura Cruentata TT Bulletin,ringenbestelformulieren

©JMZ

Aangesloten bij de N.B.v.V.te Bergen op Zoom

Opgericht 24 oktober 1961

W17

Vogelliefhebbers “Wieringermeer”

W17

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013

Mandarijneend (Aix galericulata)

Verspreidingsgebied Oost Siberië en Oost-Azië: Japan (vooral Hokkaido), China, Korea. In het zuidoosten van Engeland zijn ooit oorspronkelijk ingevoerde Mandarijneenden uitgezet, die daar uitstekend gedijen. En op verschillende plaatsen in West Europa, ook in Nederland, leven ontsnapte vogels.

Leefgebied De broedgebieden van de Mandarijneenden zijn vooral in het zuidoosten van Rusland en het noordoosten van China en Japan, langs rivieren en kleine meren met dichte oeverbegroeiing van struiken en bomen. Verder ook in rietbedden en moerassen met een boomgordel. Soms ook in hoger gelegen valleien. Ze worden meestal gezien in paren of kleine groepjes. Ze nestelen vaak in boomholtes, dichtbij het water. De uitgekomen kuikens laten zich, al piepend, van grote hoogte uit de nestholte naar beneden vallen. De overwinteringgebieden zijn vooral in Japan, Korea en het oosten van China. In de winter verzamelen ze zich in groepen en vertoeven dan ook op ondergelopen rijstvelden en langs meer open rivieren.


Beschrijving De woerd heeft een schitterend kleurig broedkleed en prachtige sierveren. Opvallend zijn dan de helmvormige kop, wit met een groen-bruine band over de kop tot in de nek en een rosse baard. Verder de rechtopstaande oranje-roodbruine “waaiers” of “vanen”. De borst is ook groen-bruin met witte schouderstrepen. De buik is wit. De flanken zijn lichtbruin met een lichtgroenige waas. De spits uitlopende staart is olijfbruin. De snavel is rood met een wit-roze tip (de nagel). De ogen zijn donkerbruin en de poten en voeten zijn oranjegeel. In de ruiperiode verliest de woerd zijn opvallende kopveren en vanen. Het eclipskleed lijkt wat op dat van het vrouwtje. Men kan het woerdje nog herkennen aan zijn rode snavel.

Het vrouwtje heeft een grijze kop en een witte ring rond de donkerbruine ogen, naar achter uit doorlopend in een dun lijntje. De vleugels en rug zijn zachtbruin tot groen getint. Borst en flanken zijn crème gevlekt. De buik is wit. De snavel is grijs tot grijsachtig rood met een lichtgrijze tip. De poten en voeten zijn olijfbruin of olijfgeel. Het doorlopende witte lijntje achter de ogen op de kop is het duidelijkst verschillende kenmerk om van het vrouwtje van de Carolina eend (Aix Sponsa) te onderscheiden.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Ondersoorten/Variaten Er zijn blonde en witte mutanten.

Lengte en Gewicht Max. lengte: 42 – 50 cm. Gewicht: woerd +/- 600 gr., vrouwtje +/- 520 gr.

Levensverwachting 10 – 15 jaar.

Gedrag Mandarijneenden verplaatsen zich ook moeiteloos op het land en strijken in de vrije natuur vaak neer in bomen. Daarom behoren zij tot de zgn. roestende eenden. Overdag houden ze zich veel op schaduwrijke plaatsen op en verschuilen zich onder boompjes en struikjes. Mandarijneenden foerageren meestal tijdens de schemering, s‟avonds en ook s‟nachts, waarschijnlijk omdat de kleurrijke woerden dan minder opvallen.

Opmerkingen Mandarijneenden zijn sterk, winterhard, gemakkelijk te houden en komen dus, mede door de kleurrijke verschijning van de woerd, in veel collecties voor. Ze zijn geschikt voor zowel kleinere vijvers, als voor groter gemeenschappelijk perk, waar meerdere paartjes gehuisvest kunnen worden. Temperatuur: goed winterhard.

Kweek Monogame paarvorming vindt na de rui plaats. Ze zijn geslachtsrijp bij 1 jaar. Bij het baltsen laten de woerden hun typische korte, nasale, zacht klinkende fluittoontjes horen. Mandarijneenden zijn holenbroeders en maken in beschermde omgeving gebruik van een nestkastje met ladder, niet te ver van het water


Legsel: 8 – 12 wit tot crème kleurige eieren. Het vrouwtje legt dagelijks. Broedduur: 29 dagen, alleen het vrouwtje broedt. Het woerdje houdt vaak de wacht. Het uitbroeden van de eieren en het opfokken van de eendenkuikens is vrij gemakkelijk, ook voor beginnende liefhebbers. De eendenkuikens hebben een overwegend bruin en wat geel donspakje, geel borstje en gele wangetjes met een donkere streep vanaf het oogje en een iets lichter streepje op de wang.

Ringmaat: 9 mm

Voedsel Meest gebruikte voedingsmiddelen in de praktijk bv. 80% totaalvoeder korrel voor Watervogels, 10% gras/groente, 10% granen): Groeiend dier: tot 2 maanden: Opfokkorrel of kruimel fase 1 tussen de 2 tot 4 maanden: Opfokkorrel fase 2 Volwassen dier: Totaalvoeder onderhouds- of basis korrel Broedtijd: Totaalvoeder foktoomkorrel Voedsel afgeschermd aanbieden. Vers water, altijd beschikbaar.

Status Eind vorige eeuw kwam men tot de conclusie dat de nog in het wild voortkomende populatie, zowel in China als Korea, sterk was afgenomen door export en vernietiging van de natuurlijke biotoop en werd geschat op 80.000 vogels. Daarom wordt de Mandarijneend daar als een bedreigde diersoort beschouwd. China kent een export verbod. Japan heeft o.a. in Nederland gekweekte exemplaren weer uitgezet in hun natuurlijk milieu.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Voorbereiding voor tentoonstelling Ongeveer 6 weken vóór onze tentoonstelling kom ik met dit onderwerp…. Voor bepaalde vogels is dit natuurlijk al te laat! Waar ligt die tijdsduur toch aan? En hoe kan je vogels nou goed trainen? Ik zal proberen sommige dingen uit te leggen en te vertellen wat je mogelijk kunt doen om jouw vogels net dat ene puntje meer te geven…. Waardoor ze misschien wel eens kampioen zouden kunnen worden! Onrustige vogels Er zijn vogelsoorten die van oorsprong erg onrustig zijn. Wellicht zitten deze vogels bij u in de volière? Hoe kan deze vogel bij u zo druk zijn terwijl een andere kweker deze vogel wel rustig heeft zitten? Vaak ligt het aan de vogel en hoe deze opgevoed is. Hoe is de leefsituatie? Etc, etc. Het kan bijvoorbeeld zijn dat u thuis kinderen of huisdieren rond heeft lopen. Deze vogels zullen automatisch meer gewend zijn dan een vogel die nooit iemand ziet. Tevens is zijn leefruimte erg van belang. In wat voor ruimte leeft deze vogel normaal? Dit zijn allemaal zaken die te maken hebben met de stress van een vogel. Je zou de vogels kunnen trainen door er veel tijd in te steken. Ga af en toe bij de vogels zitten of gewoon daar in de buurt rondlopen. Hierdoor zullen de vogels snel aan u, mensen, wennen. Tevens kunt u de jongen, als ze zelfstandig zijn, in een tentoonstellingskooi zetten. Door ze hier enkele weken in te houden zullen ze dit gewend zijn. Er wordt gezegd dat een jonge vogel dit niet snel meer zal vergeten. Wellicht kan dit uw voordeel op de tentoonstelling zijn. Mocht u vogel erg onrustig zijn kunt u deze ook vroegtijdig in de tentoonstellingskooi doen. Dit verschilt heel erg per vogelsoort. Er zijn soorten welke 6-8 weken voor de tentoonstelling worden opgekooid. Wat vaak het probleem bij opkooien is, is dat de staart van de vogel erg snel beschadigd. Dit zou op de tentoonstelling natuurlijk punten kunnen kosten! Op de markt is er een zogenaamde trainingskap te verkrijgen. Deze is eenvoudig aan de binnenkant van de kooi te bevestigen. Door deze kap kan de vogel niet meer in de tralies hangen met zijn staart. Als je deze kap een aantal weken in de kooi laat zult u merken dat de vogel rustiger wordt. Na het verwijderen van deze kap zal de vogel wel aan de tralies willen hangen maar zal in de meeste gevallen zijn staart hiervan af houden. Hierdoor zult u minder last hebben van beschadigde staarten!

Witte vogels Witte vogels krijgen vaak commentaar op hun keurbriefje dat de vogels witter kunnen. Hoe kan een witte vogel nou witter moeten? Een keurmeester ziet vaak elke oneffenheid. Als een vogels dus een beetje “vies” is of maar iets kleurverschil heeft zou de keurmeester dit (moeten) kunnen zien. Om dit te voorkomen kan je ervoor kiezen je vogels te wassen. Niet iedereen heeft hier tijd voor en/of zin in. Het kan u natuurlijk altijd weer een punt schelen op de tentoonstelling! Hoe u witte vogels kunt wassen is op verschillende site‟s te lezen. De ene kweker zegt dat je dit moet doen met waspoeder en de andere zegt dat dit met babyshampoo dient te gebeuren!

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Dit is natuurlijk ook een stukje persoonlijke voorkeur! Wel dient de vogel na het wassen goed op te drogen. kan ook weer op verschillende manieren. Er zijn mensen die hier een apart hokje voor hebben gemaakt met een warmtelamp. Ook zijn er mensen die deze vogels in washandjes/ wc-papier rollen. Het eindresultaat zal ongeveer op hetzelfde neerkomen! Houding van de vogel Het zal u misschien verbazen maar ook de houding van een vogel is te beïnvloeden. In de standaardeisen is vaak omschreven hoe een vogel op zijn stok dient te zitten. Moet deze vogel recht op zijn stok zitten dan is het mogelijk om deze vogel “op te rekken”. Door middel van een stukje papier kan je het onderste gedeelte van de tentoonstellingskooi afplakken. Hierdoor ziet de vogel niet genoeg naar zijn/ haar zin. De vogel zal zich vervolgens oprekken om over het randje heen te kunnen kijken. Als u dit een paar weken laat zitten zal de vogel deze houding aannemen! Een andere methode is een spiegel. De vogel zal zich richting de spiegel op willen rekken! Ook zijn er vogelsoorten die altijd maar op de grond in dat ene hoekje zitten. In dit geval is een stukje afplakken al snel voldoende. Het werkt hetzelfde, de vogel zal nieuwsgierig zijn en over het randje heen willen kijken. Hierdoor zal de vogel verplaatsen naar de stok om dan over het papiertje heen te kijken. Andere vogels mogen zich juist niet oprekken en doen dit wel. Je zou haast zeggen dat je deze vogels moet kruizen zodat je er een goede houding uit krijgt. Helaas is dit niet zo. Een vogel die richt te veel oprekt gaat vaak richting het licht. Door een stukje hout/ karton boven op de kooi te leggen zal dit minder moeten worden. Als u dit een aantal weken volhoudt zal de vogel in veel gevallen zijn nieuwe houding aan willen nemen. Veren gebroken Gebroken veren kunt u het makkelijkste verwijderen. Deze veren zijn eenvoudig uit de vogel te “trekken”. De meeste veren, afhankelijk van het soort vogel, zullen na 6 weken weer terug op lengte zijn. Dit heeft natuurlijk wel te maken met de soort en de lengte van de veer. Een staartveer van bijvoorbeeld een spitsstaart amadine zal hier duidelijk langer over doen. Glanzende poten/ snavel Vogels dienen natuurlijk nette pootjes en een nette snavel te hebben. Hier mogen geen kalkresten, schilfers of poep/stront op te zien zijn. De vogelpoep is eenvoudig van een ring/ snavel of poot af te wassen. Even onder de kraan met water en vaak haal je het er dan eenvoudig af! Kalk en schilfers zijn vaak wat lastiger. Door het insmeren van de poten en de snavel kunt u dit voorkomen. De snavel en poten kunt u het beste insmeren met babyolie. Dit kunt u het beste om de paar weken herhalen zodat alles mooi glimt. Let echter op dat dit niet bij alle vogelsoorten gewenst is! Probeer op internet of in uw omgeving na te gaan of het van toepassing is op uw vogel! --------

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Inleiding: Als je op vakantie naar Tenerife gaat is natuurlijk het Loro Parque een must!! En als je met je gezin gaat, dan zijn de andere dieren ook een welkome aanwezigheid. Dus niet alleen voor de vogelliefhebber maar ook voor andere dierenliefhebbers.(mz)

Loro Parque In 1972 begint Wolfgang Kiessling op het Canarische eiland Tenerife met zijn droom. Op 13.000m2 opent hij Loro Parque, een vogelpark met 150 papegaaien. Inmiddels is het park uitgegroeid tot een volwaardige dierentuin met naast vele papegaaien ook grote roofdieren en zeezoogdieren. In minder dan 40 jaar groeide Wolfgangs droom van een vogelpark dat 70 cent entreegeld vroeg uit naar een megapark van 135.000m2 met 1,5 miljoen bezoekers per jaar. Het stadsdistrict Puerto de la Cruz is het kleinste van alle stadsdistricten op het Spaanse Canarische eiland Tenerife. Van oorsprong is Puerto de la Cruz vooral een agrarisch ingesteld district, maar door de economische druk is de bevolking zich de laatste decennia meer en meer gaan richten op het toerisme. De vele hoge hotelketens, die bij helder weer zelfs vanaf de toppen van Mount Teide te zien zijn, zijn hier een duidelijk bewijs van. Zoals met veel bedrijven op de Canarische eilanden is ook de dierentuin die in Puerto de la Cruz te vinden is opgericht door een Duitser. In 1972 opent de Duitser Wolfgang Kiessling op een gebied van 13000m2 een papegaaienpark met 150 dieren en de eerste papegaaienshow in zijn soort in Europa. De naam Loro Parque is hier natuurlijk direct op terug te leiden, Loro is immers het Spaanse woord voor papegaai. In de jaren die volgen bouwt Kiessling zijn droom langzaam verder uit, er komen mensapen, diverse zeezoogdieren en ook de oppervlakte van het park groeit explosief door. Momenteel telt het park ongeveer 3500 dieren in ruim 300 soorten en ondersoorten verspreid over een oppervlakte van 135000m2. Papegaaien nemen overigens nog altijd een zeer belangrijke plaats in, in het park. Zo heeft Loro Parque de meest diverse collectie papegaaien ter wereld, met onder andere 20 van de 21 bestaande kaketoe soorten, meer dan 40 verschillende (onder)soorten amazones en een bijna complete collectie Afrikaanse papegaaien. Wie met de auto op weg gaat naar het park ontdekt al snel dat de kleine gemeenschap nog niet helemaal voorbereid is op de ruim 1,5 miljoen bezoekers die Loro Parque per jaar bezoeken. Een aantal van de wegen in het dorpje is eigenlijk niet eens groot genoeg voor één auto, laat staan voor tegenliggers, maar overal wordt gewerkt aan nieuwe, betere wegen op weg naar de grote geldmaker van de regio, Loro Parque. Zodra je het parkeerterrein op rijdt, of dit nu met de eigen, gehuurde auto is of met de parktrein die bezoekers naar het park brengt, sta je oog in oog met de originele, Thaise ingang van het park. Na het betalen van de entree, die zelfs voor Nederlandse en Belgische begrippen hoog is, wordt de verbondenheid tussen Loro Parque en Thailand alleen maar duidelijker. Tot 2007 was dit Thaise schouwspel het grootste, originele Thaise dorp buiten Thailand. Tegenwoordig heeft een ander park, waterpark Siam Park, ook bedacht door Wolfgang Kiessling en ook gevestigd op Tenerife, de eer om het grootste Thaise dorp binnen de parkgrenzen te hebben.


De eerste dieren die te zien zijn in Loro Parque bevinden zich in de vijvers rondom het Thaise dorp, een dorp dat trouwens versierd is met 24-karaat bladgoud. In het water zwemmen honderden koi karpers in alle soorten en maten. Om het EEP, het Europese fokprogramma, te helpen besloot het park de eerste mannengroep Gorilla‟s te gaan houden. Inmiddels bewonen zeven volwassen westelijke laagland gorillamannen het grote en natuurlijk ogende verblijf. De mensen die een rondleiding boeken krijgen, naast uitleg over het nut en belang van een dergelijke mannengroep, ook een blik achter de schermen bij de nachtverblijven van de mannen en wat extra informatie over de eerste bewoners van het verblijf, waaronder de in Amsterdam bekende Ivo.

Na het gorillaverblijf volgt een van de absolute hoogtepunten van het huidige Loro Parque, Planet Penguin. Het eerste verblijf in dit enorme gebouw is een groot verblijf voor Humboldt pinguïns, aangekleed met tropische planten, hoogteverschillen en natuurlijk een plek voor de dieren om te zwemmen. Via een tunnel die aan beide zijden bedekt is met echt ijs kom je het mooiste verblijf van Planet Penguin en misschien wel het gehele park tegen, in een cirkelvormig verblijf leven tientallen pinguïns bij elkaar. Koningspinguïns delen hun verblijf met rotsspringers, ezelpinguïns en de in dierentuinen zeldzame stormbandpinguïns. Bovenop het verblijf zijn ijsmachines gemaakt die het verblijf, en de pinguïns, voorziet van een prachtige laag sneeuw en ijs. Ook wordt rekening gehouden met de lichtsituatie op de Zuidpool, zo is het in juni eigenlijk de gehele dag donker in het verblijf. Deze manier van pinguïns houden is in Europa nog altijd redelijk uniek en de hoop is dat het de dieren helpt om hun natuurlijke broedgedrag te vertonen. De bezoeker kan plaats nemen op een lopende band die langzaam rondom het verblijf naar de andere kant van het gebouw draait, waardoor ieder stukje van het verblijf goed bekeken kan worden. De rondleiding geeft bezoekers een blik onder dit verblijf, waar de filterinstallaties staan die de in totaal 1,2 miljoen liter water die in Planet Penguin gebruikt wordt, wordt schoongehouden.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Aan het einde van de lopende band ligt aan de rechterkant van het grote pinguïnverblijf een verblijf voor een groep papegaaiduikers, de Noordelijk halfrond tegenhangers van de pinguïn. De groep papegaaiduikers bestaat uit twee leeftijdscategorieën, om wat meer dynamiek in de leeftijdsopbouw van de groep te krijgen is er door Loro Parque drie jaar na het aankomen van de oorspronkelijke eieren een tweede verzoek tot eieren uit het wild gedaan en ingewilligd. Na de papegaaiduikers volgt een verblijf voor zeebaarzen. Het verblijf was tot voor kort de grootste uit één stuk bestaande acryl cilinder ooit gemaakt en is 8,5 meter hoog met een diameter van 4 meter, een gewicht van 11,8 ton en een inhoud van ruim 100.000 liter zeewater. Onderaan de wenteltrap die rondom het zeebaarsverblijf naar beneden loopt ligt een pinguïn souvenirwinkel en dan volgt het laatste verblijf van Planet Penguin, het onderwaterzicht van het eerder tegengekomen Humboldt pinguïnverblijf. Loro Parque is niet alleen een dierentuin met duizenden dieren, in het park zijn ook 8000 palmbomen in verschillende soorten te vinden. Tussen het gorillaverblijf en Planet Penguin is een veld met 750 Kentia palmbomen, onder al deze bomen bevindt zich het aquarium van het park, maar de ingang daarvan is nog ver weg. De route vervolgt naar het zeeleeuwenverblijf en tevens de eerste showtribune van het park. Net als bij de andere shows van het park zijn de dieren buiten de shows niet of nauwelijks te bezichtigen en zeker niet van dichtbij. Boven aan de tribune is een touw gespannen dat voorkomt dat er buiten de showtijden publiek op de tribune komt. De show zelf is een redelijk standaard zeeleeuwenshow waarbij de dieren met een bal moeten spelen, bepaalde houdingen moeten aannemen, door hoepels moeten springen en ringen moeten vangen. Ook is er een stukje interactie met het publiek, waarbij de mannelijke zeeleeuw via een poortje uit zijn verblijf komt en tussen het publiek gaat zitten, die hem vervolgens mag aanraken. Afsluitend mag een vrijwilliger een bal in het water gooien waarop dezelfde zeeleeuw deze naar hem moet terugbrengen. Als bedankje krijgt de vrijwilliger, tenminste dat is de verwachting, een kus, maar niets is minder waar en de zeeleeuw slaat enkele liters water over de rand van de bak vol in het gezicht en over de kleding van de vrijwilliger. Na een verblijfje met roodhandtamarins volgt het verblijf van de chimpansees. In het verblijf zitten een aantal chimpansees die uit de handen van fotografen gered zijn die vroeger met deze dieren de stranden van Puerto de la Cruz afstruinden op zoek naar toeristen die met de ongelukkige mensapen op de foto wilden. Het gemeentebestuur heeft de dieren in beslag genomen en geschonken aan Loro Parque. Het verblijf zelf is wederom een voorbeeld van het streven van het park om dieren in een zo natuurlijk mogelijk verblijf te huisvesten, watervallen, beekjes en heel veel groen lijken de chimpansees te verstoppen voor het publiek, maar wie goed oplet, heeft geen enkele moeite met het ontdekken van deze naaste verwanten van de mens. Tussen alle verblijven door staan overal kooitjes voor de honderden papegaaiensoorten die in het park te vinden zijn, hierdoor is de lange weg naar het volgende verblijf volgens de plattegrond, een stuk interessanter dan het op het eerste gezicht lijkt. Onder andere de grote collectie kaketoes zit deels bij elkaar en deels gescheiden op weg naar het volgende, en op dit moment het nieuwste, grote verblijf.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 In de Katandra Treetops, een enorme volière waarin de bezoeker niet alleen vanaf de grond, maar met behulp van lange trappen en een brug, ook in de boomtoppen naar ongeveer honderd losvliegende vogels kan kijken, vinden we tientallen soorten vogels die vrij rondvliegen en lopen. Onder de vogels meerdere soorten lori's, kookaburras en diverse duiven, maar ook palmkaketoes vliegen hier rakelings over de hoofden van de bezoekers. Na de Katandra Treetops volgt het oudste stukje Loro Parque, de Macaw Jungle. Hier vinden we vele soorten ara‟s en parkieten, maar ook een in 1972 geplante vijgenboom die binnen een paar jaar te groot zal zijn gegroeid om binnen de grenzen van de Macaw Jungle te blijven. Aan het einde van de jungle is een cactustuin, waar, naast vele cactusachtigen, geen dierentuindieren maar wel vele wilde dieren, met name de Canarische hagedis, te vinden zijn. De cactustuin eindigt bij een verblijf voor stokstaartjes, waarna het zogenaamde “babystation” te vinden is. Hier worden de vele papegaaien eieren die in het park gelegd worden uitgebroed en de jongen opgevoed tot sterke, volwassen dieren. Overigens streeft het park ernaar om alle jongen door hun ouders te laten opvoeden, maar helaas is een aantal ouderparen hiertoe niet in staat en zijn de dieren te waardevol om simpelweg te laten sterven, vandaar dat gekozen is voor deze oplossing.

In het park is ook plaats voor de lokale flora en tussen het babystation en Naturavisión, een soort bioscoop waar een natuurfilm met de naam NatureRediscovered wordt vertoond, is de zogenaamde Dragon Tree Hill. De drakenboom is een boomsoort die van nature alleen op de Canarische eilanden te vinden is en zijn naam ontleent aan een van de vele mythes die er rond draken zijn. De oudste van deze bomen staat in het nabijgelegen plaatsje Icos de los Vinos en is meer dan duizend jaar oud. Via flamingo‟s en vele kooien voor aratinga‟s, een soort tussenvorm tussen de papegaai en de ara, vervolgt de route door de orchideeëntuin naar het buitenverblijf voor Amerikaanse alligators. Vlak voor de eerste en enige echte speeltuin van Loro Parque, met de toepasselijke en enigszins Duits klinkende naam “Kinderlandia”, hebben de jaguars hun thuis. In het verblijf leeft een gekleurde man die ooit in het park zelf geboren werd. Zijn partner is een uit Osnabrück afkomstige, zwarte jaguardame. Tegenover de jaguars staan de kooien voor Afrikaanse papegaaien.

De tweede show van het park vindt plaats in het speciaal voor het 25 jarig bestaan gebouwde Arabische Paleis. Binnen in dit paleis is de Loro Show, waarbij de vogels door het gebouw over de tribune en de hoofden van het toegestroomde publiek vliegen. De show is sinds 1972 niet spectaculair veel verandert, zo is er nog altijd de autorijdende ara en de fietsende kaketoe. Via een ara die kan rekenen en dat bewijst door na de uit het publiek geroepen som 5+7, 12 keer een belletje te laten rinkelen en een ara die, tegen de wil van zijn verzorger in, een flesje bier uit een automaat koopt krijgt ook hier een groepje vrijwilligers de kans om deel uit te maken van de show.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Na de show vervolgt de weg langs nog een fotopunt, dit keer één waar fantasiefoto‟s gemaakt kunnen worden, zonder levende dieren, en een Gambiaanse markt naar het nieuwe verblijf voor Aziatische kleinklauwotters en een verblijf voor de Galapagos schildpadden. De tijgers die iets verder hun Tiger Island bewonen zijn afkomstig van een illusionist die de dieren aan Loro Parque heeft geschonken. De mannelijke tijger is een extreem wit exemplaar met zelfs nauwelijks zwarte strepen, het vrouwtje heeft de normale kleuren van een (hybride) tijger. Het verblijf bestaat uit veel water en veel groen en is van een dermate grote afmeting dat de tijgers, die van nature solitair leven, elkaar gemakkelijk kunnen ontlopen. De derde showtribune en daarmee ook de derde show draait om dolfijnen. De dolfijnen zijn buiten de shows om niet te zien omdat zij in een verblijf achter de showtribune verblijven en het bijwonen van de show is daardoor zo‟n beetje verplicht als je deze speelse dieren wilt bekijken. Naast standaard dolfinariumtrucjes als door hoepels springen, tegen ballen die hoog boven het water zweven aan springen en je laten gebruiken als speedboot door een van de verzorgers hebben de dolfijnen in Loro Parque ook geleerd om mee te zingen met de showmuziek. Ze zullen er geen top-40 hit mee scoren, maar het idee is zeker leuk. Aan het einde van de show wordt een zeer jonge vrijwilliger de kans geboden om in een bootje door het water voortgetrokken te worden door één van de dolfijnen. Na de show blijven de dolfijnen wat langer in het showbad voor hen die ze nog wat dichterbij willen bekijken. Het volgende punt op de plattegrond is de orkashow en de trots van Loro Parque, waar op Tenerife je je ook bevindt, beelden van deze orka‟s zijn niet te ontlopen. Voor de showtribune staat nog een volière voor kea‟s en is de “Aula del Mar” te vinden. Hier kunnen de bezoekers plaatsnemen achter een van de aanwezige computers en het internet verkennen of spelletjes spelen. Het eerste dat opvalt bij de orka showtribune is hoe groot de “splashzone”, het gebied waarin het publiek het risico loopt om nat te worden, is. Mensen met dure apparatuur of die om andere redenen niet nat willen worden moeten plaats nemen hoog op de tribune. Voor aanvang van de show wordt snel duidelijk dat er door Loro Parque goed wordt samengewerkt met SeaWorld in Amerika. Niet alleen komen alle vier de orka‟s van Loro Pargue uit SeaWorld parken, maar ook de show is erg Amerikaans. Voordat de show begint gaat een camera over het publiek en wie, zonder er bij na te denken, rustig meezingt met de hard staande muziek wordt genadeloos in beeld gebracht en voorzien van grappige, veelal in het Engels geschreven, stripwolken. In tegenstelling tot de andere drie shows van het park is er tussen de orka‟s en de verzorgers geen direct, lichamelijk contact. Ook het showelement is bij de orka‟s duidelijk anders. De dieren spelen niet met attributen en veel van de kunstjes die zij vertonen komen neer op het nat maken van de eerder genoemde “splashzone”. Dit doen ze door hoog uit het water te springen of met hun vinnen grote golven water over de rand te slaan. Tijdens de show draait op de grote televisie reclame voor Siam Park en diverse aanbiedingen die Loro Parque haar bezoekers biedt. Wie de orka‟s buiten de show wil bezoeken komt bedrogen uit, het terrein is met hekken afgesloten en alleen in de verte zijn de orka‟s te zien. De rondleiding gaat echter het gebouw in onder de orka bassins en van daaruit is er door kleine vierkante ramen zicht op de dieren. Hier blijkt ook de nieuwsgierigheid van deze grote zeezoogdieren, al snel lijkt het alsof niet de mens de orka bekijkt, maar alsof de orka een blik komt werpen op die vreemde mensen die opeens in het gebouw staan.


Net buiten het gebied waar de orkashow gegeven wordt is een verblijfje voor luiaarden, groene leguanen en zwartooroeistiti‟s. Naast dit verblijf is de Hall of Fame, een zaaltje met daarin alle prijzen die Loro Parque sinds haar opening heeft mogen ontvangen. De laatste verzameling dierverblijven is het Aquarium. De eerste waterbiotoop is dat van de tropen. In het water zitten onder andere pacu‟s en meervallen, bovenop het water zwemmen eendjes en in de bomen zitten twee toekans. Hierna volgen enkele kleinere aquaria met koraalduivels, piranha‟s, levend koraal en diverse andere vissoorten. Ook is er een bak waar, naast een heleboel vissen, met regelmaat schildpadden in zwemmen. Deze dieren spoelen door aanvaringen met boten of doordat zij verstrikt raken in afval of oude visnetten soms aan op de stranden van Tenerife en Loro Parque heeft toestemming om deze dieren op te vangen, te laten aansterken en weer uit te zetten in zee. Natuurlijk mag een haaientunnel, met soorten als de zebrahaai en Atlantische mensenhaaien, niet ontbreken in dit aquarium. Als afsluiter staat er aan het einde van de route, terug in het Thaise dorp, een klein museum voor papegaaien van porselein.

AFSLUITEND Loro Parque is naar eigen zeggen “el „must‟ de Canarias”, ofwel iets wat je gezien moet hebben als je de Canarische eilanden bezoekt. Voor liefhebbers van shows is er zeker genoeg te doen om een volledige dag door te brengen in het park. Houd je echter niet van shows of bezoek je de shows niet dan is het park relatief snel bekeken en gezien de hoge toegangsprijs is het dan maar de vraag of dat het waard is. Op het gebied van huisvesting van dieren en inrichting van zowel dierverblijven als de bezoekersgedeeltes is Loro Parque echter zeker een „must‟, niet alleen van de Canarische eilanden, maar van heel Europa.


Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 WITKOPNON (Lonchura maja)

VERSPREIDING Indonesië en Maleisië.

GROOTTE Ongeveer 11 centimeter.

GESLACHTSONDERSCHEID Het is erg moeilijk om het verschil tussen beide geslachten te zien. Vaak zijn de mannetjes te herkennen doordat hun kop soms wat witter is dan die van de vrouwtjes. Betrouwbaarder is het bestuderen van het gedrag van de vogels: tijdens de balts zingen de mannetjes, maar ze doen dat heel zacht, zodat alleen de trillende keelveertjes en de lichaamshouding uitsluitsel geven.

SOCIALE EIGENSCHAPPEN Witkopnonnen zijn vanwege hun grote verdraagzaamheid en sociale instelling bij uitstek geschikte vogels voor een volière van gemengde samenstelling. Houd bij voorkeur meer dan slechts één paartje bij elkaar; ook met elkaar kunnen de dieren het uitstekend vinden.

GESCHIKTE BEHUIZING Deze vogels kunnen zowel in een kamer als in een buitenvolière gehuisvest worden. Daarnaast kunt u ze onderbrengen in een (broed) kooi, maar dit kan slechts tijdelijk, omdat de vogels snel vervetten als ze zich te weinig kunnen bewegen. Begroeiing wordt op prijs gesteld, maar is niet strikt noodzakelijk.

OMGEVINGSTEMPERATUUR Witkopnonnen zijn geharde vogels die geen extra verwarming tijdens de wintermaanden nodig hebben. Een goed beschut, vorstvrij nachthok is echter wel essentieel.


VOEDSEL Een zaadmengsel voor tropische vogels kan als basisvoer dienen, dat u aanvult met trosgierst, gras en onkruidzaden, gekiemde zaden, verse onkruiden en rijst. Tijdens de kweekperiode is er een verhoogde behoefte aan eivoer. Maagkiezel en grit horen altijd in voldoende mate aanwezig te zijn, zodat de vogels ze naar behoefte kunnen opnemen.

ACTIVITEITEN Witkopnonnen zijn levendige vogels, maar soms zijn ze wat schuw en schrikachtig. Ze maken gebruik van alle lagen van de volière.

KWEEK Als u graag met deze vogels wilt kweken, is het beter een groepje dieren te houden, zodat de partners elkaar kunnen uitkiezen. Ze zijn niet kieskeurig ten aanzien van de nestelplaats; er zijn witkopnonnen die vrijstaande nestjes bouwen in een beschutte struik, maar er zijn er minstens zo veel die liever hun intrek nemen in een gesloten of halfopen nestkastje. Als nestmateriaal komen onder meer grashalmen, hooi en kokosvezel in aanmerking. Er worden 3 tot 5 eitjes gelegd, die uitsluitend door het vrouwtje bebroed worden en na 12 tot 14 dagen uitkomen. De jongen krijgen allerhande zaden te eten en ook eivoer. Geef daarnaast meerdere malen per dag kleine beetjes insecten zoals in kleine stukjes gesneden meelwormen. Op een leeftijd van 21 tot 23 dagen vliegen de jongen uit. Ze kunnen dan nog niet voor zichzelf zorgen en worden in afnemende mate nog een week of twee gevoerd en begeleid. De jongen kunnen zonder meer bij de ouderdieren blijven, ook als deze inmiddels in beslag genomen zijn door een volgend nest. Een paar dat in goede conditie is, kan ongeveer drie legsels per seizoen grootbrengen. De meeste witkopnonnen zijn op een leeftijd van vijf tot zes maanden op kleur.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 “Op Bezoek bij”

De volgende deelnemer aan de serie „‟ OP BEZOEK BIJ “ is één van onze jeugdleden, en wel Mart Commandeur. Aan hem stelden we de volgende vragen:

*Hoe ben jij op het idee gekomen om vogels te houden en wanneer was dat ongeveer? Omdat ik via mijn moeder wel eens bij Edith van de Bovenkamp kwam, waar ze een volière hadden en ik dat wel erg leuk vond. Van Edith heb ik toen twee vogels gekregen (valkparkieten). Eerst gezellig binnen, maar ik wilde toen graag meer en dus via Marktplaats een volière gekocht. Eerst nog wat valkparkieten erbij en later via de vogelvereniging ook nog een paar grasparkietjes. *Hoeveel tijd besteed je nu ongeveer per dag/ week aan deze hobby? Doe je dan alles zelf of heb je er ook hulp bij?

Doordeweeks voert mijn moeder bijna altijd omdat ik daar door school en de voetbaltraining en dergelijke niet zoveel tijd voor heb. Maar in het weekend doe ik dat zelf, en ook al het andere werk dat erbij komt kijken zoals het schoonmaken en zo.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 *Wat boeit jou nou zo aan het vogels houden en kun je daar als 15/ 16 jarige jongen wel mee aankomen bij je vrienden ? Want laten we eerlijk zijn, het is geen ‘’stoere’’ hobby als kickboksen of motorracen. De vogels zelf. Die kleuren, en die tekeningen. Vooral ook het broeden. Vanuit een ei zo‟n klein vogeltje groter te zien worden en dan afwachten wat voor kleur het dit keer wordt. Ook het deelnemen aan de TT vind ik heel leuk. Vooral als je dan ook nog eens eerste wordt. En met mijn klasgenoten of vrienden heb ik hier geen problemen mee om er over te praten of zo, ik vind het gewoon wel leuk. *Heb je al toekomstplannen over uitbreiden of zo of ben je misschien stiekem van plan binnenkort er mee te stoppen? Nee, nog geen toekomstplannen maar stoppen ook zeker niet! Misschien voorlopig wel even wat minder vogels. En waarschijnlijk de grasparkieten even weg. *Zou je het leuk vinden om voor de volgende editie van ‘’op bezoek bij ‘’bij een van onze andere leden op bezoek te gaan en zo ja weet je dan ook al bij wie ? Jazeker, lijkt me dat heel leuk om eens een kijkje bij een ander in de keuken te nemen. En dan denk ik nu bijvoorbeeld aan mijnheer Zwaan, als die daar geen bezwaar tegen heeft. *Tot slot: Heeft het lidmaatschap van de vereniging ook nog een toegevoegde waarde voor jou als vogelliefhebber? Wat ik als lid van een vogelvereniging vooral heel leuk vind, is de TT en alles wat daar allemaal omheen gebeurt. En ook het kennismaken met andere soorten vogels en andere vogelliefhebbers.

Vogelkrant Vogelliefhebbers Wieringermeer oktober/november 2013 Pyrrhura Cruentata (Blauwkeelparkiet)

Een zeldzaam stukje schoonheid Van alle Pyrrhura’s is de Cruentata de grootste en zeker ook één van de mooiste. Wie het geluk heeft gehad om deze vogels eens in het echt te mogen zien zal dit zeker nooit meer vergeten. Misschien is het wel daarom dat de Cruentata ook de (tot nu toe) enige pyrrhura is die op Cites lijst 1 staat en in het wild daadwerkelijk met uitsterven is bedreigd. Gelukkig is het een soort die in de avicultuur ruim vertegenwoordigd is en zich redelijk eenvoudig voortplant. De kans dat de soort in het geheel uitsterft schat ik zodoende niet zo hoog in maar het legt de druk bij ons kwekers dus wel degelijk hoger om verstandig en professioneel met de hobby om te gaan. Laat ik eens beginnen om te proberen de Cruentata te omschrijven, iets wat vanwege de uitbundige tekening bijna onmogelijk is.

Omschrijving De lengte van de vogel is circa 30 cm. Het voorhoofd en de schedel zijn donkergrijs tot zwart, geleidelijk verdeeld met beige/gele veren die meer naar de nek toe steeds meer aanwezig zijn. De oogstreek is vanuit de snavelbasis roodbruin die naar de oorstreek overgaat in beige/geel. De wangpartij is olijfgroen en rondom het oog bevindt zich een onbevederde grijze ring. Het oog is zwart omringd met een gele ring. De snavel is hoornkleurig tegen het zwart aan. De borst/keelpartij is blauw overgaand naar blauwgroen aan zowel de keel als buikzijde. Vanuit de keelpartij toont zich een blauwe rand die tot in de nekafscheiding tussen kop en lichaam vormt.

Als we vanuit de blauwe keel/borstpartij verder naar beneden gaan dan volgt een groene buikzone die gevolgd wordt door een donkerrode buikpartij die veelal niet egaal is en verdeeld groene veren toont. Vanuit de nek naar de staart is de vogel eerst groen gevolgd door eendonkerrode onderrug en stuit die naar de staartbasis weer overgaat in olijfgroen. De vleugels en vleugelzoom zijn groen met een helderrode vleugelbocht,de ondervleugels zijn olijfgroen. De grote buitenste vleugelpennen zijn blauw aan de bovenzijde en zwart/grijs aan de onderzijde.


De staart is aan de bovenzijde olijfgroen en aan de onderzijde roodbruin. Poten zijn grijs en nagels grijszwart. Tussen mannen en poppen is geen visueel onderscheid waar te nemen. Juveniele vogels zijn tot circa 2 maanden na uitvliegen te herkennen aan de lichte snavel, daarna zijn ze qua uiterlijk gelijk aan de oudervogels en hooguit nog te herkennen aan de iets rankere bouw. Noot: de genoemde omschrijving is algemeen, per vogel kunnen er detailverschillen optreden in met name de egaalheid van de rode buikpartij, het geel bovenop de kop en rond de oren en het blauw op de keel/nek.

Verspreidingsgebied en gedrag in het wild De Cruentata komt voor in oostelijk Brazilië, van Bahia tot het zuiden, tot noordoostelijk Sao Paulo. In het wild is hij bedreigd met uitsterven wat met name veroorzaakt is door verdwijning van de natuurlijke biotoop. De Cruentata is een echte bosvogel en hun biotoop is bijna volledig omgekapt. De schattingen lopen uiteen van 500 tot 1500 vogels in het wild, een stand die nu overigens redelijk stabiel lijkt te zijn, mede doordat de vogels opportunistisch blijken te zijn en zich nu meer richten op de vrijgekomen plantages en graan en maïsvelden. verspreidingsgebied Cruentata De vogels leven paarsgewijs of soms in familieverband waarbij jonge nog niet geslachtsrijpe vogels bij hun ouders blijven en soms zelfs meehelpen met het opvoeden van het volgende legsel. Buiten de broedtijd leven ze in familiegroepen van zo’n 4 tot 10 vogelsdie zich soms uitbreiden tot meerdere familiegroepen tot wel 50 stuks groot. Ze houden zich met name op in dichte bebossing waar ze door hun schudkleuren moeilijk waar te nemen zijn. Ze zoeken met name de rijpe fruitbomen op waardoor ze al trekkend door het oerwoud relatief grote afstanden afleggen. De vogels laten zich alleen rond zonsopen ondergang én wanneer ze verstoort wegvliegen horen. Eenmaal gevormde paren blijven bij elkaar. Het zijn vrij schuwe vogels die de nachten doorbrengen in holten van bomen. Broeden doen ze op vrij grote hoogte in holten van bomen. Gemiddeld legt de pop 4 tot 9 eieren. Meer dan andere pyrrhura’s zijn de Cruentata’s gespecialiseerd in vruchten, nectar en bloesems, de vergelijking kan hier zeker gemaakt worden met diverse lorisoorten en vijgpapegaaien. Al gelang het aanbod wordt de voeding aangevuld met droge zaden, noten en bessen


Vogelkrant 42 e jaargang nr In dit nummer: Uitnodiging vergadering + verslag vorige

Recommend Documents