Vigo – Tenerefe met Hr. Ms. Urania in de STA-race Ook dit jaar neemt de Urania deel aan de trans-Atlantische zeilrace van de Sail Traning International (STI). De nieuw aangetreden penningmeesters Dolf Oosterbeek en Pieter Jan van Roon zijn beide geplaatst op het Koninklijk Instituut voor de Marine (KIM) en zeilden begin mei mee op de eerste leg van deze race, te weten van Vigo naar Tenerife. KMJC-lid Diederick Romswinckel vaart de gehele race mee als vast bemanningslid tevens “doc”. Ferry van Schoonhoven voert het commando en besluit tijdens de reis weer lid te worden van de KMJC, nadat we hem voorgehouden hebben hoe mooi het zal staan in de ledenlijst. De totale bemanning bestaat uit 17 pax, waaronder een 10-tal adelborsten. Het eerste traject is een dikke 900 zeemijl, de totale race zo’n dikke 10.000 zeemijl. Een verslag van een enerverende reis. Vrijdagmiddag 1 mei arriveren we na een vliegreis van 3 uur te Vigo. Helaas zijn de koffers bij de overstap in Madrid niet meegekomen, maar kleine dingen hou je altijd. Een taxi chauffeur staat ons met een bord URANIA op te wachten en brengt de groep in 20 minuten naar dat mooie drijvende onderkomen. We krijgen een eerste indruk van Vigo. De stad heeft behalve een vissershaven een mooie jachthaven, aangekleed met voldoende terrasjes. Direct aangrenzend een nieuw winkelcentrum, heel modern allemaal. We vallen aan boord gekomen direct in de repres; de ambassadeur uit Madrid houdt receptie aan boord en neemt uitgebreid afscheid van de lokale consul. Bijzonder gezellig en heel veel lekkere Spaanse hapjes. Zaterdag 2 mei staat o.a. de crewparade op het programma. Onze Engelse vrienden van de langszij afgemeerde Rona II zijn de beste zangers, maar ook onze crew roert zich goed. ’s Avonds is er nog een crew meeting, met gratis drank en hapjes. Vooral de bemanning van de Russische viermaster Kruzenshtern doet zich hieraan te goed. Naar verluid hebben deze cadetten aan boord tamelijk karige rantsoenen, en binnen is binnen.
1
Zondag 3 mei. Na een prachtige sailpast langs de kade van Vigo starten we om 17.30 met de race. De KMJC bestuursvlag wappert fier aan bakboordszijde, maar is in verhouding wel wat aan de kleine kant. In totaal doen er 12 schepen mee, verdeeld over vier klassen. De Urania zit met 4 andere schepen in klasse D. We gaan gunstig over de startlijn. Met een ruime wind van 5 beaufort maken we een vaart van rond de 10 knopen. Een goed begin van de race.
Maandag 4 mei blijft het goed waaien. Helaas iets te goed voor de gennaker, die met een luide knal afscheid van ons neemt. De tophoek blijft hoog in de mast als een wimpel wapperen. Met een dubbel rif in zowel het grootzeil als de bezaan lopen we nog steeds een dikke 10 knopen. In onze eerste wacht van 4 uur lopen we ruim 40 mijl. ’s Middags blijkt dat we nummer 1 in onze klasse liggen en nummer 7 overal. ’s Avonds wordt er in verband met dodenherdenking 2 minuten stilte gehouden. Bezinning op zee is nooit ver weg en kost weinig moeite. De eerste dolfijnen geven bij zonsondergang een geweldige show. Dinsdag 5 mei blijft de gunstige wind aan houden. Inmiddels zitten we ter hoogte van Lissabon en met deze vaart gaan we de oversteek naar Tenerife in 8 dagen maken. Gekozen wordt voor een vrij westelijke koers, waar we meer wind hopen te vangen dan meer langs de kust. Tot nu toe lukt dat goed. ’s Morgens op de dagwacht maken we een stormrondje waarna we met een ruime wind over bakboord met een koers 180 in een lijn richting Tenerife te zeilen, Madera aan oostelijke zijde passerend. Zover is het echter nog lang niet. De golfhoogte is zo’n 4 meter en de wind heeft uitschieters tot 40 knopen en dat betekent dat we de veiligheidslijnen inpikken.
De bulletalie van het grootzeil slaat los door het spontaan afbreken van het oog aan de giek, maar gelukkig zitten er meer ogen. Op onze wacht slaat er twee keer een massieve golf water
2
de kuip in. De nieuwe zeilpakken bewijzen hun waarde en de adelborsten zijn direct doordrongen van de noodzaak van de veiligheidsmaatregelen. Woensdag 6 mei neemt de wind iets af. Doordat wij langer dan de andere schepen een westelijke koers hebben aangehouden staan we inmiddels nummer 2 in de klasse. We verwachten echter dat deze investering in afstand zich terugverdient als gevolg van meer wind in het westelijke deel. Inmiddels begint de zon wat warmer te worden en kunnen de zeiljassen uit. Eenmaal per dag melden we onze positie aan race-control en krijgen we vervolgens de posities van de overige schepen te horen. Bij het kiezen van de koers maken we gebruik van het meteo-programma SPOS, wat twee maal per etmaal een weer update met betrekking tot ons gebied stuurt. Een geweldige ondersteuning bij de dagelijkse besluitvorming. Middags komt race-control echter met tegenvallende informatie; we zijn teruggezakt naar een derde plaats en kennelijk hebben onze concurrenten meer wind gehad dan SPOS ons heeft voorspeld. Doc Diederick mag eerst een telefonisch consult afhandelen om vervolgens bij ons aan boord daadwerkelijk hechtingen in de handpalm van een adelborst aan te brengen; ja, die nieuwe aardappelschil mesjes zijn behoorlijk scherp. Het verschil tussen hechten en zeilnaaien blijkt klein te zijn en ook daarvoor wordt Diederick ingezet.
Op de eerste wacht zien we wederom veel dolfijnen en mogelijk een walvis; een harde ontluchting over stuurboord laat ons in de invallende schemering een kwartier scherp uitkijken, maar zonder duidelijk resultaat. Donderdag 7 mei blijft de wind rond de 20 knopen en de zee is dusdanig rustig dat de kwartiermeester de mast in kan om de restanten van de gennaker uit de blokken te snijden. We passereen Madera aan westelijke zijde maar zien het bloemeneiland niet. Wel is de Kruzenshtern aan de horizon zichtbaar; we passeren haar, maar met haar veel gunstiger rating hebben we weinig kans om haar in het totaal klassement te verslaan. De zeewater temperatuur is inmiddels ruim 17 graden en de eerste zeeschildpad meldt zich over stuurboord. Het dek wordt tijdens de rustige wacht geschuurd en vervolgens deels in de olie gezet. Wat kan het leven aan boord toch overzichtelijk zijn. Inmiddels neemt de wind verder af; fijn programma, dat SPOS, maar kloppen doet het niet. De middaguitzending van race control meldt ons echter dat we inmiddels weer tweede in onze klasse zijn, ook onze concurrenten hebben last van windstilte. Aan het eind van de middag is de vaart nihil en besluiten we de liefhebbers van een ocean swim de kans te geven om een gecontroleerde duik te maken. De bootsmansbroek wordt - via een val aan de bezaan en een blok op de giek van de grote mast – als borging gebruikt. Het levert komische beelden op, maar de dolfijnen blijven helaas op enige afstand. Op de platvoetwacht draait de flauwe wind zodanig dat een gijp nodig is. De hele nacht blijft de wind weg en we maken een behoud van nog geen 5 mijl. 3
Vrijdagmorgen 8 mei trekt de wind iets aan en noteren we weer een snelheid van 3 knoop. Onze planning om zaterdag de finishlijn te passeren lijkt steeds onwaarschijnlijker, zeker wanneer er een visnet achter het roer blijkt te zitten. Met behulp van pikhaak en dreg weten we het net los te krijgen. Leuke aankleding voor de crewparty die de adelborsten op Tenerife gaan organiseren. Dan klinkt plotseling: walvis over stuurboord, en inderdaad zien we de bovenkant van een enorme rug net boven het wateroppervlakte uit komen. Helaas geen “Free Willy” scenario en het bakbeest verdwijnt langzaam uit ons zicht. ’s Middags luisteren we vol spanning naar de klassering; we kunnen onze tweede plaats handhaven en alleen onze Engelse vrienden van de Rona II zijn ons voor. De Rona II is een polyester racemonster bemand door semiprofessionele zeilers. Hoe zij aan haar huidige rating – vergelijkbaar met de Urania - is gekomen is het geheim van de ratingformule, maar ons onduidelijk. De Rona passeert vandaag reeds de finish. Met de aantrekkende wind lijkt zaterdagmorgen onze finishdatum te worden. Aan boord worden weddenschappen afgesloten over de exacte tijd van aankomst. Gedurende acht neemt de wind toe tot zo’n 30 knopen en met een snelheid van ruim 8 knopen sturen we richting Tenerife.
Zaterdagmorgen 9 mei. Na een hobbelige nacht is Tenerife in zicht. De steile wanden van de vulkaan de Pico del Teide zijn omgeven door grijze wolken. Om 07.13 passeren we met luid gejuich de finishlijn en besluiten om voor anker te gaan in een baai ten noorden van Santa Cruz. De eerste leg zit er op en de Urania heeft een verdienstelijke tweede plaats in haar klasse. Een prachtig schip met een prachtige bemanningi.
Via de weblog van de Urania (www.nlda.nl) kan u het verdere verloop van de race volgen.
4
i
