Verslagen van de bijeenkomsten der Heeren, Anno Domini 2010 et 2011
Uit de Kunst, die Heeren (26 november 2011) Jawel, kijkbuiskindertjes, de Heeren zijn uit de kunst. Ze mogen dan wel niet allemaal aangesproken worden met ‘Heer Held’ maar daar is die kunst niet minder om. Neem nou die Heer Gawaine die ons immer zo bewogen oproept tot onze bijeenkomst, of Heer Bors die geestelijk al bezig is met de voorbereiding van een avondmaal waaraan straks aangelegen zal worden door 12 Heeren – want natuurlijk telt ook daar iedere Heer voor 2. Of als dat al niet overtuiging genoeg ze, Heer Geraint die met zijn blote voeten Franse Herders doodtrapt die zijn geit willen verneuken. Als dat allemaal geen Heerenkunst a vent de la letter is! O ja, natuurlijk – dan is er nog de kunst van uw verslaggever die zichzelf (o Heer) maar aan de muur heeft getimmerd en de uithuizige kunst van Heer Held – die zo verheven is dat die slechts in de Tempels van onze hoofdstad te aanschouwen is, waar de Fine fleur der Cultuur hem met zekerheid donderend onthaalde. Jawel, een Heer te zijn is een kunst. Nou kan het zijn dat de ene Heer zich ‘rechts van het midden noemt’, of ‘midden van rechts’, het dondert allemaal niks. Straks houdt hij op met roken en iedereen zal versteld staan als er dan weer zuurstof tot dat brein zal doordringen. Dan zal overal met recht gezegd worden ‘Heeremetijd’. En zo is dat. Dan is het Heeremetijd want veel andere tijd is er immers niet meer. En derhalve wordt er zonder enige gram teruggekeken op zijn politieke geneuzel. Dat kan ook niet, want Heer Bors was wel zo verstandig de door hem mede gebrachte overheerlijk uitziende worst, in zijn geheel weer mede te nemen. Vast voor dat diner straks. Maar zijn lichte jongens bier was heerlijk – en deed het gerstenat van Heer Galahad bijna vergeten maar niet die GG (gulle Galahad, zoals hij wel wordt genoemd) zelve natuurlijk. Geenszins. Bovendien deed dit witte bier ook de nodige aanslagen op de prostaten – zoals nog tot laat in de nacht te zien was, tijdens het Heerenwildplassen. Uw notulist gaat afsluiten. Of wilt in dit verslag nog eens de verhalen willen horen over ‘landrovers op de hei, het kwartje entree dat daarvoor werd betaald’, over de ‘kanonnen van Navarone’ of desnoods over ‘Conrad Electronica?’ Of over… Ach nee – alle onderwerpen waren weer in één of andere vorm aanwezig. Maar daar is het dan ook een Heerenavond voor. Een mengeling van sentiment en meer dan 40 jaar stoere kracht. Moet het lezertje maar eens opletten – op een volgende keer – als de Heeren gaan aanliggen onder leiding van Heer Bors, terwijl de witte wijn hun darmen van kaas ontsmet of (rechts van het midden gezien), Heeren die de klonten dapper met thee overspoelen. Leve de Heeren. Tot een nieuw jaar Uw nederige scribent, Gerrit van Lotje
De Heeren doen toch normaal. (30 september 2011) Jawel, De Heer wist het zeker, vroeger was het in 30 keer gebeurd en naar die tijd verlangde hij nu soms hevig (transpirerend) terug, maar gelukkig wellicht beschikt hij tegenwoordig over circa 150 televisiekanalen. Dan blijkt dertig keer weer een peulenschil. Dan doet hij het weer normaal. Als er tenminste geen geweer op hem wordt gericht door een gezond verklaard mens die, door iets geschokt en daardoor tot zonde vervallen; zijn automatische geweer heeft genomen uit zijn rijke huiselijke verzamelaarscollecte en uit pure onvrede een riedeltje weg geeft in het winkelcentrum om de hoek. Eén Heer die dat wel normaal vindt – maar ja, die is ook van Lotje maar wel – in deze zaak tenminste – van de verkeerde kant natuurlijk. Bovendien rookt hij zijn sigaretten nog steeds zonder brandvertraging, gewoon, alsof de minister dat niet verboden heeft. De zedenloosheid ten top. Bovendien wil hij gaarne zijn spaargeld naar het door hem geliefde Griekenland overmaken omdat… maar voordat zijn argumentatie over tafel kwam riepen de overige Heeren hem al toe ‘Doe toch normaal Heer!’ en hieven gezamenlijk de Internationale aan, althans een soort versie daarvan. Vertelden dat ze nog altijd Rosa Luxemburg aanhingen of Trotsky (van die ijspriem uit Mexico). Ja één Heer had het ook allemaal echt op film gezien maar
dat werd de Heeren te grijs en riepen in koor ‘doe toch normaal Heer’. Maar één Heer kon het niet laten en vertelde, met natte ogen, ’dat hij altijd zo emotioneel aangegrepen wordt als het gemene volk ons zielkervende ‘Wilhelmus van Ohoranje’ aanheft.’ Dan voelt hij zich weer één met het kwelende gekwelde volk. Doe toch normaal Heer! Wellicht komt het gebrek aan diepere inzicht bij veel Heeren wel voort uit het gegeven dat ze ooit, in opleiding zijnde, te dunne boekwerkjes hebben gelezen. Als ‘Der Kai aus der Kiste’, Drei Männer im Schnee of Der Zug kam zu spät. Slecht één Heer leest immer nog intensief werken van Böll en wijlen Mevr. Haasse. Dat is Heerenbeschaving. De andere Heeren vermaken zich bijna allen met detective prullen uit het verre Scandinavië. De Bijbel? Wat is dat … Doe toch normaal Heeren. Maar wat er ook verteld is over deze, desondanks, gezellige avond, nog niet dat er slechts één Heer is die voor allen de kost verdient en daarvan zijn deel afgeeft. Aan de overige Heeren. Dat is Heer Hapman die in zij goedheid slechts benaderd wordt door Heer Hopman. Die immers naast het nat ook, om niets, zijn encyclopedisch brein ter beschikking stelt. Ach wat was zo’n Heerenbijeenkomst zonder hen. Maar het allerbest wordt zo’n bijeenkomst natuurlijk pas als Heer Hero zijn geest over de anderen weer laat schijnen. De volgende keer dus. Dan wordt alles Heeren normaal – behalve Heer Hero natuurlijk. Maar dat is dan kunst! Met Heerlijke groeten, Gerrit van Lotje Uw verslaggever.
De Heeren lagen bij nachte. (24 juni 2011) Ze lagen bij nachte al etend in het veld - een half jaar precies nog tot Kerstmis - maar de Heeren die wilden niet wachte, die hadden nog vlug wat schaapjes geveld. Maar er was natuurlijk ook vis. Van die heerlijke uit het blik gegroeide Sardine, persoonlijk door Heer Hero gevangen in de wilde wateren van het Groningse Blauwe Water, vlak achter de kierende deur van de Drentse AA. En alles, vlees en vis, gelardeerd door tuinbonensalade uit eigen tuin of aardappel- en/of rundsalade uit eigen supermarkt. Ja, de Heeren weten wel wat gasvrijheid betekent. Vooral toen alle heerlijke heden nog werden overgoten met de mooiste rode maar vooral ook witte wijnen (vanwege die vis natuurlijk) die in deze buurten bekend zijn. En natuurlijk viel een ieder stil toen, namens de directie van Unilever, de prachtigste mokken konden worden uitgedeeld aan hen die al zo lang niet hadden gemokt. Het onderlinge gebabbel paste zich naadloos aan, aan het BBQ gebeuren. Hier werd een stokje met dit gespiest en daar een balletje zo gekneed. En ach, het was maar goed dat die witkop niet in de buurt bleek, anders hadden de Heeren met graagte nog een laatste stukje ritueel slachten laten zien. Maar…. dat mag nu niet meer, wat u ook geloven mogen Heeren! Toen uren later een ieder bibberend – die buitenlucht viel toch niet mee – aan de centrale kachel zat gekluisterd, werden ware woorden gesproken over de door ons volk gedane misdaden tegen de menselijkheid die wellicht toch niet zo misdadig waren maar meer voortkwamen uit de onredelijke wil tot tegenspreken van diegene die de waarheid terugbracht tot de werkelijkheid. Maar ja, de Heeren hadden het moeten weten, de frisse eerlijke nuchterheid waait uit het Noorden. Dat blauwe water brengt niet alleen vis, zo bleek, maar dus ook kuit en hom. Verder, zo gezellig was het, ging het gebabbel over alles waar al vele malen over gebabbeld was, precies zoals dat bij ouder wordende Heeren past. Over Zweden dus en Transsylvanië, over La Douce France en Luxemburg. Over links rijden en rechts doen, over pensioenen en de gunst die wij onze Griekse medemens daarmee kunnen bieden. Alleen aan het einde van de avond vielen diepe en hopeloos smachtende stilten toen bleek dat pas aan het einde van de maand september weer een Heerenavond kan worden belegd. Die verdomde Graal! De Heeren, zo bleek, zijn nog steeds zoekende. Dat het hen daarbij goed moge gaan, Hoopt uw verslaglegger en mede Heer, Gerrit van Lotje.
De Heerenscharen (27 mei 2011)
De gehele Heerenschaare was aanwezig vanuit een sterke innerlijke drang om zich, onder leiding van Heer Gawaine, met elkaar, zowel geestelijk als lichamelijk voor te bereiden op wat wellicht de meest geriefelijke Heerenhemelvaart zou kunnen zijn. Maar bij gebrek aan de daarbij passende Powerpointshow - niet iedere benodigde kotelet(?) bleek voorradig - schakelden de Heeren soepel over op de Hopmandrank, om zo doende te trainen om ‘in tongen te spreken’ en dat later dan ook gezamenlijk te vieren (kotelet zelf meenemen)*. En door die drank schakelde een enkele Heer ook naadloos over op het loftuiten van juffrouw Sap, die vaak spreekt namens een partij die ooit zegt links te zijn geweest; in dat kader ook veel gedaan heeft voor de bevordering van de herbruikbare babyluier, maar nu denkt libertijns te zijn, omdat niemand weet wat dat is, behalve dat het niet links is. Maar die enkele Heer laat dan ook uiterlijke politieke schoonheid niet bederven door ranzige politieke inhoud. Vervolgens kwam de eerste oefening ‘in tongen spreken’, die voortreffelijk uitviel toen bleek dat de Heeren allen een andere uitleg predikten over hun AOW-pensioen, of dat van anderen. En kennis van zaken was aanwezig - want zijn niet bijna alle Heeren nu met pensioen - behalve dan de Heer Hero - maar die is van de kunst en dan werk je niet, dan schep je.) Dat laatste geldt eigenlijk, in mindere mate, ook voor Heer Gerrit maar die noemt het dan weer werken omdat dat wellicht fiscaal aftrekbaar is. Nog juist voor dat de neighbour-boys weer eens binnen vielen - had een ieder moeten toegeven dat Windows ongrappen en ongrollen op zo’n echte, blinkende, Herotosh niet kunnen voorkomen. Zeker niet als het geheel met de voetschakelaar in de stekkerbak wordt uitgezet. Maar ja, welke Heer heeft, naast de Hero Heer, een i-inkomen? Toen de boys-van-hiernaast binnenvielen was het met de Hapman gedaan. Had hij eerst zijn verrukkelijkheden - van Franse excellence en Groningse ambachtelijkheid - met gulheid aan de man gebracht, nu vielen zijn oogleden toe. En de boys maar lullen. Dat ze konden vliegen maar het niet deden, dat ze daar zaten maar eigenlijk hier, etc, etc. Later is de HeroHeer nog verhaal gaan halen maar toen, toen waren de andere Heeren allang niet meer. Ook uw notulist niet, hoewel die het koffieapparaat nog niet van die smerige cafvrije koffie had ontdaan - dat moet volgende keer anders, was hem toegebeten. En zo zij het. Gerrit van Lotje, uw trouwe cafvrijist, ehhhh notulist. *(Voor nadere inlichtingen en tekstuitleg: raadpleeg Heer Gawaine).
Leve de Majestijd (22 april 2011) Omdat den volgende week de Majestijd halverwege de bijeenkomst der Heeren haar feest een aanvang laat nemen, hadden de Heeren besloten zich een weekje eerder te vereenigen. Jawel, daarvoor zijn het tenslotte Heeren - alleen het plebs staat tenslotte ergens gewoon vrij te metselen. Leve de Majestijd Heura! Maar er werd al wel vast gedronken, want wie wil er nu straks geen kroontje op zijn hoofd. Heura! Het werd een gedenkwaardige avond. Een bekeravond. Al diegenen die er een hadden verdiend maar zonder waren, kregen, zoals altijd, op initiatief van Heer Gawaine, een glimjoekel uitgereikt. Dit ondersteunt met een persoonlijke, warme toespraak, zoals alleen Heer Gawaine dat kan. Hero Percival voor het 60 jaar overleven - grotendeels op de Noordelijke steppen (nou, da kan wel gezeg weurden da da wat prestiert weurden is) en meneer Duif voor het verlenen van een meer dan verdienstelijke gastvrijheid. De filmvoorstelling die het feestelijkkarakter van het geheel zou onderstrepen en vooral iets van de diepere Gawainse gedachten moest blootleggen werd gesaboteerd door technische onkunde van Gerritiaanse apparatuur - ondanks de inspanningen van meneer Duif. Maar Heeren, weest gerust, de dood zal blijken onontloopbaar te zijn - maar dan wel met ondertiteling aub. Toen uw notulist zich aan de kaas wilde vergrijpen bleek die al weggelopen - duidelijk geen Lidll kwaliteit maar precies zoals we van Hapjesman Bors gewoon zijn. Wat een kwaliteit. Ach, dat er ook nog werd gekouterd over het kapitalisme in het algemeen en dat van anderen in het bijzonder, over vroeger, straks en nu, over............... nou ja, over van alles, tezamen maakte het duidelijk waarom alle Heeren aanwezig waren - de meesten Heeren uitgeput van de langdurige opvoeding die ze op kosten van anderen Heeren hebben mogen geven. Staat het soms al niet geschreven: De Heer geeft, de anderen Heren nemen. En zo is maar net.
Nu gaat Heer Gewaine de komende maand een keuze maken wie van de Heeren die zich (op zijn dringend verzoek) hebben aangemeld om een tijd de uitnodigingen te maken, dat mag gaan doen. Dat wordt een moeilijke keus. Ook uw notulist Gerrit van Lotje wenst hem daarbij veel wijsheid en kracht!
Eenzame Heeren (25 maart 2011) Jawel, iedere beschikbare Heer was er weer, daar niet van, maar de afwezigheid van een deel der Heeren voelde toch van begin af aan als een gemis. Zelfs toen de Hopheer af en toe de houding van de Hapheer aannam bleef het onwennig. Een snurkende Hopheer, hop Heer, daar bent u niet voor - dacht menig andere Heer wellicht en daarom werd naar een lang verbeide ceremonie teruggegrepen die door onze oprichtingsHeer wederom op onnavolgbare wijze ten uitvoer werd gebracht. Heer Galahad ontving zijn Graal voor 60 jaar trouwe en moedige levensdienst. Nou ja Graal? Maar met de gezonbrilde ogen en diepzakkende hoed, kon het bijna niet anders gezien worden. En dat was ook zo - naarmate Heer Gawaine in zijn toespraak vorderde des te meer glans. Helaas iets te weinig om een helder beeld vast te leggen op het wel zeer oude instrument van Heer Geraint (ondanks dat hij de kleppen uitvoerig het bijgesteld met raapolie). Maar oordeel niet voordat Ge hebt gezien (Lev. 25-31). Ondanks alles bleef de kaas maar niet smaken en ligt nu bij uw verslaggever tuis te gisten voor een volgende keer. Er werd een beetje gebabbeld over dit en een beetje gebabbeld over dat - dat was het dan. Babbelende Heeren. Maar toen zich ‘s nachts laat twee niet-onaardige aanpalende heren melden - nog geen dag gezocht naar de Graal, in de overtuiging dat die makkelijk zou kunnen worden geblackberryd - toen werd toch duidelijk welk een doorgroefde geschiedenis echte Heeren moesten gaan om met een hoofdletter te mogen worden geschreven. Heeren. 21 Euro Heeren, voor 3 bekers. 6 Heeren betalen mee aan 2 bekers en 4 Heeren aan 3. Wat zou de prijs zijn die daarvoor dient te worden betaald. We horen u allen ongetwijfeld daarover op 23 april Althans dat hoopt uw trouwe notulist met de groeten dus van Gerrit van Lotje
Groene Heeren (26 februari 2011) Ach verzuchte een aantal Heeren, vast overvallen door het zacht kabbelende gevoel van thuis te zijn: was het hier maar Soyent Green - waarop een aantal andere Heeren (jawel, de stemming was 2-2) niet begrijpend in het rond keek. Maar toen een Heer verzuchtte dat hij had gesolliciteerd bij de vereniging tot vrijwillige euthanasie om - ook geheel vrijwillig - een aantal mensen de das om te kunnen doen - ja toen werd er begrijpend geknikt. Iedereen wist wel een kandidaat. Nee, de film hadden ze niet gezien maar ja, dat kon worden ingehaald omdat de gastgever al jaren over een veel te dure Beamer beschikt waarmee het lijden op de muur zou kunnen worden geprojecteerd. Op Goede Vrijdag dan maar (jaja, die Gereformeerden verliezen wel hun haren maar niet hun Calvinistische streken). Ach Heeren, Lotje kan u al vast laten voorproeven, zie indien gewenst http://www.youtube.com/watch?v=SVpN312hYgU Andere Heeren hadden geen boodschap aan gereformeerd geleuter en schaatsten liever naar Alkmaar, of reden tanksgewijs over velden en wegen. Een ander moest eerst nog geheel ZuidAmerika leren kennen, vanwaar hij net gekomen was maar weinig vertelde omdat er ook weinig werd gevraagd. Jammer Heeren, uw kans op een ruimere blik op de wêreld gemist. Nou ja, dan nog maar een biertje dat even later kon worden uitgewaterd tegen buurmans hek. Hoe fraai het allemaal ook was - onder genot van koek en bier van Hop- en Hapman (waarvoor innige dank) - langzaam begon de spanning toch ietwat toe te nemen onder de Heeren50+. Is die Nagel nou erger dan Kok of gewoon een lelijke opportunist die te weinig commissariaten heeft. Wie het wist mocht het zeggen en iedereen wist het dan ook. Nadat het gemeen wat was bekoeld werden de pepermuntjes doorgegeven en wat dubbeltjes gejat. Eén Heer was het toch te gek geworden en besloot dezelfde nacht nog even te skypen dat hij mee wilde doen aan een speeddating in Diesen (Diesen? Ja, Diesen). Een akte met nagelkaas.
Toen daarop het commentaar luidde dat de banken in het Teutoonse Rijk netter zijn dan in ons eigen Gotvreesende Vaterland, was het duidelijk time-to-go En dat deden die Heeren, dus ook Uw notulerende Gerrit van Lotje, oudgereformeerd maar vroeg bekeerd.
Heeren Dineeren! (8 januari 2011) Zachtjes klopt de drank nog tegen mijn hersenpan, ritme van de heersaamheid, o we waren zo gelukkig saam maar dat is nu verledentijd - oohhoo. Jawel kindertjes, de Heeren hadden zich aan de kaas gezet onder ferme leiding van Heer Bors en jullie weten wel kindertjes wat er dan zo allemaal de buikjes in is gegaan. In één woord Heerlijk! Dank u wel Heer Bors en dank u wel meneer Duif, baas van de houten omgeving waar wij mochten zijn om de sterke stank te absorberen. De stank waarvoor wij zo’n 40 jaren geleden, de basis al hebben mogen leggen. En knus dat het was, gewoon té knus voor een stelletje ouwe boerenHeeren. De geanimeerdste gespreksonderwerpen werden al even snel naar onder geklokt als de voortreffelijke Champagne van de Onderste- en de witte Blancs de Blanc van de Bovenste plank. Uw verslaggever werd door het tempo gewoon gedwongen de diepgaande conversatie in steekwoorden vast te leggen en hij heeft zulks ook gedaan. Daar gaan we: · Pauw en Witteman, witte kip met fret gedode pauw! · Het aanstaande Boomstamweekend (sorry, dit is bij ongeval meer het verslag van dit onderwerp dan een steekwoord). · H. zeikt, J. zeikt straks in N-H, T. zeikt te Z. en Jan zeikt gewoon. · Groningen heet eigenlijk WO-Friesland of de Oranjes liegen, hetgeen niet uit te sluiten is. · Hero weet veel maar laat het achterste van zijn hooivork niet zien. · Vliegen is goedkoop maar vrijmetselaar. · Alpenrose groeit in padvindersputjes. · Waardige jongelui bestaan bij de koffie en een 2e rondje kaas. · Guus Meeuwes heet eigenlijk Hilterman en die dan weer Belcampo want die dingen gebeuren als het vuurwerk bevriest - op dit punt vlogen de onderwerpen dermate snel door de kaas, dat het kan zijn dat uw verslaggever beter zijn verkregen lichtje had gebruikt. · Van een patatje oorlog krijg je een lange tong die ze wegopereren zodat je niet meer snurkt, · en de sportschool kost (incl. vork en mes) 102,50 per jaar - met aftrek. Jawel Heeren, u leest het, het was weer een genoeglijke avond. Zo genoeglijk zelfs dat de vraag opkwam of het niet beter ware nog meer Heeren te doen verwijderen. Antwoord? Het antwoord zal nog nader worden geformuleerd maar niet door: Uw eigenste Gerrit van Lotje - BS notuleur.
KaasHeeren? Jawel, KaasHeeren, (27 november 2010) Met de boventiteling van dit oprechte verslag Heeren, is de kern van het novembergebeuren tot in zijn diepste kern vastgelegd. Willen de Heeren straks wel kaas, jawel, de Heeren willen straks zeker en dwars wel kaas. Het liefs gruyère natuurlijk, aangemaakt met Zwitserse wijn met een emmertje Kirsch erin. Afijn, laat Heerkok (wie is er niet gek op Heer Kok) straks maar schuiven dan schuiven wij wel een stokje mee. En dat terwijl de avond zo slecht begon omdat uw notulist, Heeren Ridders, over een slordig neergekwakt stalling voor uw stalen rossen kwakte en daarbij beide benen brak en een pols scheurde. Bloedend kroop hij huiswaarts waar hij door zijn Mir deskundig werd gespalkt en het bloeden werd gestopt. Toen hij daarna hoopvol terugkeerde (doe het nou niet, herhaalde zijn Mir telkenmale) was de koffie nòg niet klaar. Ach ja, wat moet een Heer ook zonder supervisie, zonder een koffieliefhebbende Borg? Niets.
De Heeren vroegen zich liever af waarom sommige lieden nog op oorlogmisdadigers jagen (en dat terwijl in de Oostvaardersplassen nog zoveel werk voor handen is). Waren hun ouders vout in der Krieg! Wollen ze daarom nu alsnog der totale Krieg? En waarom omhullen sommigen waterstofperoxanten zich met andere pooiers en onverlaten? Willen die ook de, vooralsnog orale, totale Krieg? Ach, reden we nog maar in auto’s met ondergelaste staalplaten over de van rechts naar links buigende wegen in het hoge Noorden. Konden we maar kaksi kavia bestellen en kregen we die dan wel -> daar is de koffie, heerlijk sterk, een genot voor het Heeren verhemelte. Als dat nou ook nog is op tijd kon zijn. Verhuizen bleek het volgende thema. De één in een poging dubbele huurlasten te ontlopen (maar naar welke belt moet zijn voorbije leven), de ánder naar het hoge Noorden van pake en beppe, zodat zijn Heer kat met de feestdagen us wat anders eten kan dan biefstuk of die eeuwige rosbief. Veel plezier Heeren - als straks onze kerstboom maar brandt onder de kaasfondue (en dat Heer Hero Percival zijn i-locomotief dan weer geheel op orde zal hebben of anders op tijd even zal bellen voor een kaartje plebsvervoer). Een goed figuurlijk uiteinde wordt aan u allen gewenst door: Uw verslaggevende Gerrit van Lotje.
Alle Heerenjezusmina, (30 oktober 2010) Alweer een Heerenbijeenkomst zonder enkele afwezigheid - of het zouden de gedeserteerde mannen moeten zijn. Waar gaat dat naar toe? Het antwoord was, na enig aandringen, eigenlijk wel klip en klaar. Wel naar de kaasfondue maar niet naar het hutje op de hei. Enige Heeren zagen nl. al aankomen dat hun rollatoren voortdurend in het struikgewas zouden blijven hangen en wat doe je dan? Waarom het saaie zekere voor het spannende onzekere verruild (wie weet immers wat voor vergoedingen de komende jaren nog in het verwilderingsfonds zullen zijn). Ach, als Heer Geraint straks in zijn nieuwe behuizing een bekakte buurman met een Zweeds paspoort zal blijken te hebben, valt het misschien allemaal wel mee. Zeker als die buurman een Zweedse buurmannin zal blijken te zijn. Welk een vreugd; de Hapman trad niet alleen binnen met zijn hap maar tevens met een bak vol borden. De meeste hier gejat of daar gejat maar wel door de Heeren zelve, lang geleden, toen ze nog op zoek waren naar hun graal. En schilderreproducties van de grondleggers van hun jeugdige illusies, idealen en/of langdurige discussies. Alles dus van de jeugd van toen, die nog ergens in geloven wou omdat ze geen geld hadden. En dat werd ook uitgelegd aan drie padvinderbuurtgenoten die binnen kwamen vallen en die in hun jeugdig enthousiasme wel aardig en vriendelijk waren maar waaraan de grondleggers en grondbeginselen van die andere samenleving nog moest worden verklaard. Maar daar waren de Heeren dan weer te oud voor. Die luisterden liever naar nog maar eens naar een, nu inmiddels onschuldig, liedje uit hun provobestaan. Tonderop! Foei, maar toch kwam iets van vroeger boven toen bleek dat het de ene Heer meer behumoreerde dan de andere. Jawel, het zijn dan wel allemaal Heeren mensen maar niet iedere Heer heeft een Zweeds paspoort. Gerrit uw verslaggever wel en daarom is hij vast van Lotje.
DigiHeeren, (24 september 2010) Het kon niet op, tijdens de nog zeldzaam voorkomende Heerendigiavond, want welke Heer weet zich tenslotte tegenwoordig niet zelfstandig bij nood een digitale uitweg? Nou, dat viel tegen dus, de zaal des Camelots stond blauw (alleen Heer Hero onttrok zich hooghartig aan dat geneuzel, Heer Hero is tenslotte een AppelHeer en bij AppelHeeren is de vorm gelijk aan de inhoud, zo bezwoer hij. Dus heb je een Appelapparaat dan heb je daarbij altijd, als vorm, gelijktijdig de gewenste cultureelonderlegen AppelHeer (voor nadere toelichting kan deze Heer via zijn site om een nader referaat worden gebeden - als uw raamapparaat het nog doet, dat
wel natuurlijk). Er moest ook wel over dit soort onderwerpen worden gesproken daar het de samenleving aan pure waarden, d.w.z.. ideologieën, ontbreekt. En, zo wisten de Heeren zeker, de norm wordt gebroken door het wereld wijde Interweb daar waar de meeste Heeren zich liever nog laten leiden door het wereld wijde Heerenweb waarbij wel een krat bier mag worden gestolen maar uiteraard geen bonussen mogen worden ontvreemd aan het proletariaat, dat zo dom is dat het genetisch gezien wel gedwongen is te stemmen op baas Wild. Althans volgens de AppelHeer dan die ook qua bonus en bier van omgekeerde mening bleek. Maar dat werd door een ieder zonder verder morren geaccepteerd, wetende dat de AppeligeHeer, gezien zijn apparaat, nu eenmaal een andere vorm heeft. Toen de drank eindelijk zijn nietsontziende werking ging doen werd het onderwerp natuurlijk ‘Zweden’, haar aanhoudende hitte, de alcohol en Pipi Langkous. Pas toen de ZwedenHeer iets van zijn praatstoel gleed ontstonden interessante gesprekken over de dienstplicht, majoors en tankbesturende wachtmeesters (met een K op hun ehh, K). Maar uiteindelijk was van alles het knagen het duidelijks hoorbaar. Niet van de gewetens maar van de magen der HongerigeHeeren. O, wat werd die Hapman node gemist! Het was gelukkig een avond om te vreten, vond uw trouwe verslaggevende Gerrit van Lotje
Heeremeju, (27 augustus 2010) Dat was lang geleden dat de Heeren een zo schoon aangeharkte Camelot mochten betreden. Meesttijds, zo was hun herinnering, was de boel de boel gelaten en dropen de wanden dus nog van drakenbloed en sappige kleefsels van wat waarschijnlijk eens schildknapen waren geweest die hun schild te vroeg hadden laten zakken. Maar nu..... je kon er van de vloer eten - mits in zeer hongerige toestand - en dat waren de bijeengestroomde Heeren allerminst, zeker niet na het binnen treden van de respectievelijk Heeren Geraint en Bors. Werkelijk, het vetgehalte steeg tot boven het onaanvaardbaar geachte minimum (ondanks de vele beproevingen van Heer Bors op de rollerbank - de overige Heeren hielden zich, naar bleek, alleen ledig met oefeningen op de databank. Her duurde niet lang of de Heeren waren in in diepe en tevens diepzinnige conversatie gewikkeld aangaande het onderwerp ‘apneu’ - hoe het te bestrijden en vooral hoe diegenen te bestrijden die zeggen het te bestrijden. De interesse bleek hoog want menig Heer, zoal niet alle Heeren bleken aan een of andere vorm van deze aandoening te lijden en zo niet dan hadden ze dat wel gedaan of zullen ze dat in de toekomst gaan doen. Conclusio in terminus: de Heeren met de beste slaap hebben de meeste klachten. Alleen heer Bors kon geen duit in dit geleerde zakje doen wijl hij immers in vaste slaap was. Wilde politieke aanslagen werden de gehele avond op elkaar niet uitgevoerd, wellicht bij gebrek aan Wilde heren of door voortschrijdende politieke beschaving bij anderen. Nee, de Heeren waren gelijkmoedig en tolerant, geïnteresseerd en eendachting in herinnering aan toen en gelijkgestemd over het nu. Het was met andere woorden een Heerlijke genoeglijke avond. Tjee, wat moet dat nog worden. Vraagt uw verslaggevende Gerrit van Lotje zich.
Heeremetijd, (25 juni 2010) Dat was me een tijd, gisterenavond, toen voor de muren van Camelot de vlammen van het vreugdevuur dat de Heeren voor zichzelf hadden opgericht, hoog opflakkerden vanaf de elektrisch aangedreven offerplaats. Thuis! De Heeren waren weer thuis, terug van zoektocht naar Graal en Griet, van ellende dus en groot verdriet. Dus daar in die vlammen hingen brokken vlees tevreden te roken naast wat vrolijk druipend spek (hetgeen overigens in vast dezelfde mate gold voor hetgeen zich rondom de offerplaats had neergezeteld). Ze, de Heeren dus, waren uit alle windstreken gekomen - vanuit het hoogste Noorden tot vanuit het stadse Westen, gebleven zoals ze altijd al waren of geworden zoals ze toen nog niet wisten dat ze zo zouden zijn. En de Rambo-Baas kwam langs en zag dat het goed was. Zelfs het overgeschoten ingevroren vlees van toen, op het balkon, ontdooide sissend en brandde bruin - die dan weer voor het heerlijkste gerstenat had gezorgd. En op de distafel lag het Groningse stokbrood even
gemakkelijk te kouteren met dat uit Zeist als de verwilderde Heer met zijn tegenpolen. En toen, vanuit het niets, verschenen wat lieverdjes van vroeger die nederig vroegen of de Heeren op het door hen te geven feest nog eens wilde vertellen van hoe het toen was. Over de beatels en de brug over vertroebeld water, over langhaar en hoe je dat kwijt raakt. Of de Heeren wilde komen vertellen over het leven. Maar dat wilden de Heeren niet. De Heeren hadden genoeg aan elkaar - de Heeren waren weer Camelot! Uw geroerde Gerrit van Lotje
Tja Heeren, (22 mei 2010) De meesten van u hielden het wel voor gezien - maar natuurlijk geheel ten onrechte want dit was nog nooit gezien. Althans niet door de Heeren in onbeschonken staat. Een geheel museum gewijd aan de diepste bewegingen van onze Lord en zijn vrouw. Van de Heere Heere en zijn Vrouwe zeg maar. Eerbiedig knielden wij dan ook op de knieën, net boven de omslag dus van onze bruine gekwaste kousen met pijp. Wat een tijden waren dat. Van platte knoop, jamboree, PB (prins Bernhard) en BP (de Lord zelve dus), alles was er. En dat wij daar dan vroeger al geweest waren, zelfs met onze ‘Tonderop’ en alles wat zo bij het overnachten ener stam hoorde. Zelfs aankomende vrouwen dus. Oh wat een tijd en oh wat mooi allemaal vastgelegd. Een kleiner domper slechts - er was een nog oudere verkenner der Rambonnet aanwezig die swastika en Jeugdstorm zelf nog had beleefd. Volhouden dus Heeren - een volgend maal zijn wij die oude Heeren en worden dan bewonderd door het jonge, net gepensioneerde grut. En misschien zelfs hangen we dan aan de wand - onze beeldnis dan - zodat een ieder zelf kan zien: ze waren hier, drie Heeren maar wat voor Heeren. Onder de foto’s staat dan: het neusje van de Zalm - en niet ten onrechte zullen de bezoekers vol devotie denken. Prachtig. Leve Percie leve Gawie en leve Gerrie van Lotje in het museum dus!!!
Ojee Heeren, (23 april 2010) Van alle kanten komen de postduiven binnenvliegen met de dringende vraag een badinerend verslag op te nemen van deze avond. Nu de duiven zijn geconsumeerd (met dank) overweeg ik aan het verzoek te voldoen. Naar..........................waar hebben Heeren de gehele avond over gesproken - als wij zulks al gedaan hebben of hebben wij gewoon wat geouwebed? Een Heer liet weten dat hij, zoals gebruikelijk, maar wat gezegd heeft en niet heeft geluisterd, ook als gebruikelijk, naar wat de andere Heeren te berde te brengen hadden (hetgeen die andere Heeren overigens geheel niet is opgevallen). Maar toch.........het moet over een tank zijn gegaan en het vellen van bomen en over vakantie misschien. Luister, dat aanbranderige gesprek over het huren ener opstal te zulks deze met een gemoedelijke Heerenweekeinde te bevolken, wil ik eigenlijk hier niet memoreren want overall was het naar mijn inzicht een gezellig bijeenzijn en wie overal past trekke hem aan natuurlijk. Zo gezellig dat, en dat is onthouden en inmiddels bijna vastgelegd, besloten werd zich als geheel maar minstens gedeeltelijk, ter beschikking te stellen ener Padvindersmuseum. De digitale briefjes met uitingen van deelnameverlangen, stromen inmiddels reeds binnen - zo kwam mij ter ore. Dus ik zie de meesten van U daar binnenkort. Zo hopen wij en verblijven met volle achting: Uw Gerrit van Lotje
Balloo’s (6 februari 2010) Hoeveel zweet en beschaafd gevloek er ook werd uitgebraakt, de meeste Heren bleken de bal ondertussen op de verkeerde plaats te hebben. Ze vielen wel maar daar kon maar weinig bonus voor worden gegeven en zo was het niet verwonderlijk dat de meest atletische onder hen met de hoofdprijs ging strijken. Hoofdprijs: jawel, een reeks ballerige opmerkingen van de overige Heren die vrijwel allen met rugpijn het strijdperk moesten verlaten op weg naar het dode rund, de gestorven kip of de overtijdse zalm. Maar, als vanouds, de besneden aardappels bleken onbeperkt, alleen de eetlust der Heren niet meer. Na drie schalen werd er al geroepen om tegenvoeters ijs en of een kop nootjeskoffie - die dan ook wel naar nootjes maar niet naar koffie smaakte. Het werd het sein voor de Heren zich speedy richting Huize Timmerman te spoeden waar aldaar de naamgever zelve nog niet aanwezig bleek omdat onderweg zijn prostaat kuren had gekregen. Eenmaal binnen werd Monsieur Garaint getelefoneerd om het grote gemis aan hem nader te onderstrepen. De Heer bleek helaas een franse ziekte onder de leden te hebben evenals dus de Herenclub zelf. Tweetalige wensen werden overgemaakt: merde, gelukkig nieuwjaar, mon dieu, groetjes. Daarna storten de Heren zich op de Taki Taki (met uitzondering van de Heren die zich al benat hadden) en werd als vanouds de wereldproblematiek - van rijkmans bankenproblematiek tot armmans nijpende pensioen situatie - besproken en theoretisch opgelost. Uiteindelijk werd bij het horen van ‘‘Kok’’ plenair gekotst en hoera geroepen bij het hoge slagerspensioen van heer Gawaine - die ruimhartig ook aanbod de totale kosten (of kotsen, dat is de verslaggever helaas ontgaan) te voldoen. Zend hem dus uw rijkmanbanknummer Heeren. Toen het gesprek te diepzinnig werd, het was reeds diep in de nacht, dropen de Heeren af - onder dankzegging en op weg naar het komende jaargetijde. Uw nederige en atletische dienaar, Gerrit van Lotje
