Verhalen van de jongeren van het Christoforus internaat De jongeren hadden alles met de hand geschreven, en omdat het doorgemaild moest worden heb ik het overgetypt. Ik heb het precies zo gelaten als het origineel, dus inclusief de spelfouten. Er zitten best een paar interessante verhalen bij.
Groetjes Chantal Ijpelaar Stagiaire Christoforus internaat Vriendelijke groet van L. Romalho!
Naam: Poeketi Gilian Fiasel Afkomstig uit: Het dorp Jaw Jaw Geboorteplaats/datum: Sipaliwini op 6 april 1987 School: CPI Titel: Waternood aan de boven Suriname rivier Waternood aan de boven Suriname rivier Ik ben van het dorp Jaw Jaw. Jaw Jaw is een Saramaccaans dorp en ligt aan de boven Suriname rivier in district Sipaliwini. Na de basisschool ben ik in 2001 naar Paramaribo gekomen om verder te studeren. Van Paramaribo naar Jaw Jaw is 4 uren rijden met de bus en 30 tot 45 minuten varen met de boot. Toen ik gehoord en op televisie gezien heb dat mijn dorp onder water was kon ik het niet geloven. De dag daarna kon ik bijna niet naar school want ik begon toen te denken aan me moeder, tantes, oom, oma, neefjes, nichten, vader en aan de andere mensen van dat gebied. Ik dacht dat ze niets zouden hebben om te eten en te drinken want al die mensen hun huizen en hun kostgrondjes zijn onder water gegaan. Scholen, poliklinieken, telecenters, kerken winkels, vakantieoorden en nog veel andere dingen zijn door het water verwoest. Dat water heeft veel waarde spullen van die mensen vernietigd zoals, koelkasten, televisies met d.v.d. players, stereosets, kleren en ander huishoudelijke artikelen. Er is geen school meer daar want al die stoelen, tafels, boeken en andere lesmaterialen zijn dor het water vernietigd. Er is geen communicatie meer tussen Parimaribo en dat gebied want al die telecenters zijn onderwater. Een paar van die dorpen in de boven Suriname is voorzien van een grote lichtmoter deze lichtmoters zijn ook door het water vernietigd. Er is ook geen gezondheidszorg aan de boven Suriname de meeste van de klinieken zijn ook onder water. Mijn dorp is voorzien van waterleiding zo’n waterleiding werkt met een lichtmoter en hydrofoors al deze dingen zijn door het water vernietigd. Een paar van die mensen die in boven Suriname werken zijn onderwijzeresen (ers) telefonisten, toerish\beheerders winkeliers en bootsman. Als die toeristbeheerders hun vakantieoorden zijn onder water, nu hebben ze geen werk om aan geld te komen. Me moeder isonderwijzeres op jaw jaw me vader is verpleeger te Debike.
Deze mensen (onderwijzers, verpleegers, telefoniste) zitten nu te kijken, want ze kunnen niet meer naar school en ik weet niet of men die mensen in deze periode gaat betalen want al hun werk is gestakneerd. Er zijn ook winkels van winkeliers die onder water zijn gelopen met goederen erin, dus deze winkeliers die hebben ook geen baan meer om geld te verdienen. Vele van die mensen van de boven Suriname hebben kinderen in Paramaribo op school. Vele van deze kinderen blijven op internaten om te studeren en om naar school te gaan. Een van de internaten waar veel kinderen van dat gebied zitten is het Christoforus. Internaten het is aan de Prinsessestraat 46 in Paramaribo (Suriname). Sommige van de ouders van deze kinderen zijn hoselaars: Ze planten gewassen om te verkopen om aan geld te komen om internaat voor hun kinderen te betalen. Nu kunnen de ouders van deze kinderen geen internaat meer voor hun kinderen betalen, want al hun kostgrondjes zijn verwoest. Jaren heeft men gewerkt aan het opbouw van deze dorpen en zijn binnen een de verwoest met alles erin er erop. Gilian
Linga Redensio
28-5-2006 O, wat jammer.
Ik vind het erg want dat heb ik nooit meegemaakt in het leven. Bijna alle dorpen van de boven Suriname rivier waren onder water geraakt. Zelfs de scholen zijn helemaal onderwater, de schoolbanken, stoelen, tafelen en de boeken zijn allemaal kwijtgeraakt. De kinderen van de boven Suriname rivier kunnen nu niet naar school gaan. Mijn moeder heeft een heleboel dingens kwijt. Me broer die een klein houthandel heeft een groot deel van zijn gezaagde planken verloren. Hij moet nu harder gaan werken want hij heeft kinderen en die kinderen gaan naar school. Dat was zijn enige inkomen. Ik had geen contact meer met me ouders want er is meer een telefoonhuisje waar ik contact kunt maken en dat was ook helemaal onder water gelopen.
Naam: Owen Lingageboortedatu,: 22-3-1992 Afkomstig uit: Gengiston in het district Sipaliwinie Titel: mijn dorp was onder water Het spijt me, omdat mijn dorp onder water was gelopen want dit had ik nooit in mijn leven meegemaakt.. Mijn dorp was helemaal onderwater. Alle dieren zijn door gegaan. En ook had mijn ouders landbouwgewassen om te verkopen, maar alles zijn vernietigd door het water. Ze kon ook daar wat geld verdiennen. Dat vind ik heel erg. Me broer deed ook aan houthandel, maar meer dan de helft die planken zijn kwijt. Ze waren langs de rivier. Dat vindt ik heel jammer, want dat was zijn ene inkomen. Nu moet hij weer gard gaan werken om aan geld te komen. Volgens mij is een van die machine niet zo best meer om te werken. Maar nu heb ik geen contact meer met ze. Toen ik het hoorde dat mijn dorp onder is, dacht ik direk aan mijn ouders en andere mensen ook. Ik dach waar ze gaan blijven, waar ze eten gaan vinden, en waar ze gaan slapen. Een paar dingen van mijn ouders zijn wijt geraakt (dingen zoals: lepels, borden en bekers zijn vernietigd door de overstroming). En nu moeten ze niewe dingen gaan kopen. En ook zijn die hangmatten en bedden nat geworden. Maar die worden weer in de zon laten gezet om te drogen. Tot nu toe is het dorp niet meer zo slecht zoals het was. Ik had gehoort dat een paar gasfornuizen waren gevrikt. Maar nu zijn ze weer 99% in orde, maar niet direk honderd. Het water is lager geworden, en ik hoop dat het niet meer zo hoog kom te liggen. En ik ben blij dat het geen probleem heeft meegebracht. Owen
Morris Linga
28-5-2006
Watersnood aan de boven Suriname Rivier en andere gebieden. In het gebied aan de boven Suriname waar de Saramaccaners wonen zijn bijna alle dorpen, toerist kampen, kostgrondjes enz. onder water gelopen. Het is een ramp dat niemand kan stoppen dus die mensen die momenteel in die gebieden wonen waar er overstromingen voorkomen moeten altijd klaar staan voor het voorkomen van ongelukken. Dit is een van de grootste ramp dat in Suriname is voorgekomen. De mensen aan de gebieden zijn nu hopeloos ze zijn op zoek naar hulp, en ze verwachten dat ze hulp krijgen. Die mensen hebben nu een heleboel problemen. Er is geen goede hygiëne meer. De boeken zijn vuil geworden, waar die mensen moeten baden het water dat ze moeten drinken en koken. Toen ik het kregen te horen en het zage op de televisie ben ik zo geschrokken want ik dacht toen aan mijn moeder me vader, broertjes en zusjes die daar in het getroffen gebied wonen. Me vader was bezig met het bouwen van een mooie huis ik heb vernomen dat het ook onderwater zit. Een paar dingen zijn in dat huis vernietigd. Die mensen hebben hulp nodig ze kunnen niet leven zonder hun kostgrondjes en de rivier. Het leven is zo hart nu daar in het binnenland. De mensen hun waarden hebben ze verloren bepaalde van die huizen zijn om gevallen. Huizen van mensen die onderwater zijn moeten wegtrekken bij een familie of matie gaan verblijven waar niet getroffen is. Al is het water in normale hoogte gekomen moet er toch nog een tijdje hulp worden aangeboden voor dat die mensen weer een zelfstandig leven hebben. Ik wil aan mensen vragen n.l. dit verslag die hulp kunnen bieden dat te doen, wat dan ook of het rijst, brood, groenten is te sturen voor ze daar in die getroffen gebieden.
Tittel: Het binnenland onder water Datum: 25-5-2006 Naam: Artus Achternaam: Adjako Leeftijd: 16 jaar Afkomstig uit Kajapatie Toen ik het hoorde was ik verstelt. Ik had zoiets noot naar dan ook nooit verwacht. Ik wou het niet geloven dat zoiets plaats kan vinden. Alles van de mensen (mijn familie in het bijzonder) was in 1 ruk weg. Jaren werk word in 2 dagen verwoest. Ik heb broedtje, nichten, neeften die nog naar school gaan wat moet er met hun gebeuren. Mijn moeder en mijn vader hoe moeten ze weer op eigen benen komten te staan. Mijn moeder heeft geen redelijke baan daarom werkte ze aan geldt komen om voor haar kinderen te zorgen. Mijn vader heeft een goed djob maar de gezin is groot om te onderhouden. Hij hoselt elke dag, bij allelij werkjes om aan geld te komen, maar in zijn eentje is het gekkenwerk. Hoe moet hij verder Artus
Naam: Graig Datum: 28-05-06 Titel: waar mijn huis was District: Sipaliwieni
Paramaribo 24 mei 2006
Hier ga ik vertellen waar van het dorp mijn huis was. Mijn huis was 10 m verwijderd met het rivier. Maar toch was mijn huis onder water gelopen. Alles was onder water voedingsmiddel huishoudelijk artikelen enz. Het water heeft alles weggespoeld ik kan dit ding niet begrepen het leek zo interessant voor me. Als ik naar dit ding denk lijkt het als een spel voor me. Als het water gezakt is gaan de mense een paar ziekten onder lopen als ze het water drinken zonder te suiveren kan ze een paar ziekten onder lopen. Je moet denken naar hygiënische gezondheidstoestanden. Overstroming het een heel gevaarlijk ding. Je moet het niet onderlopen. Overstroming wat een woord. Nu zitten de mensen op grote problemen. Ze moeten alles op niuw kopen, kleren, huishoudelijke artikelen. Nu zit de schoolkinderen op grote problemen want de kinderen die examen moeten maken om te slagen. Om de school in de stad te bezoeken. Ik hoop dat het water gaat zaken. Ik hoop dat jullie me handschrift begrijp. Ik ben een jonge van de boven Suriname. Ik woontlangs de Suriname rivier in het dorp Jaw Jaw het hele overzicht van het dopr is naar onder gegaan. Een vakantieoord was ook is weggespoeld. Het was heel mooi maar nu is het heel slecht. Te zien met u ogen. Overstroming heeft verschillende toestanden. Maar komt een keer naar Jaw Jaw om te komen genieten van het soela en kome een beetje rusten. Zo is het. Graig
Titel: watersnood aan de boven Suriname Naam: Elmond Vola Datum: 25-5-2006 Vandaag ga ik vertellen over de watersnood aan de boven Suriname rivier. Voor het eerst heb ik het gehoor. Het is wel jammer. Ik komt van het dorp Semoisie. Ik was daar op school eest elk klas tot en met de zesde klas. Semoisie was ook onder water. Gelukkig was mijn huis niet onder water, maar het is toch jammer. Als mijn huis onder water was dan hadden we niets meer. Want mijn moeder en vader waren in de stad. Mijn oom was alleen daar. Hij zou niets eraan kunnen doen. Gelukkig was daar niet onderwater. Ik wil wat aan de regering zeggen dat mensen in het binnenlans hulp nodig hebben bv. Kleren, eten, borden enz. En de scholen zijn onder water. De scholen moeten schoongemaakt te worden. De meeste schoolboeken zijn vernietig. De zesde klas zijn nu in de probleemen, want ze hebben examen midden juli. De kinderen moeten naar school. De huizen moeten verbouwd worden.
Toen ik het hoorde 24-05-2006 Ik ben een pupil van Christoforusinternaat. Ik ben afkomstig uit Jaw JAw 1 van de die dorpen die een paart meters onder water was. Toen mijn moeder mij had gebelt om te zeggen dat, dat water van de rivier zo hoog is dat het in het dorp stroomt en dat er al een beetje water in bepaalde huizen zijn, was ik niet o bang. Ik dacht dat het iets voor even maar zou zijn en dat het water niet hoger zou worden. En dat was zaterdag 6 mei 2006. Ik was in het internaat. Later op de stad belde ze me weer om te zeggen dat het water hoger wordt en toen begon ik bang te zijn ik dacht van wat gebeurt er precies met die mensen daar: hoe en wat gaan ze doen. Zaterdagavond hebben we op de radio gehoort dat het steeds hoger en hoger wordt dat bepaalde dorpen al 1 meter onder water zijn, toen kon mijn moeder niet meer bellen dat water was al hoog dat ze zelf moest verhuizen. Zondag was nog erger zijden ze op het radio. Toen was ik bang ik dacht aan mijn moeder, vader en zus die ook een baby heeft wast er met ze gaat gebeuren. Ik kreeg slapenloze nachten. Ik dacht ook gelijk aan mijn vaderstoeristte kamp die langs de rivier was wat ermee zou gebeuren. Een werkelijk het was helemaal onderwater alles is verloren gegaan. het was een toeristkamp voor ongeveer 80 mensen. Alles wat in die huizen waren zijn veloren gegaan. Mijn vader had geen ander werk daarmee verdiende hij wat geld en betaalde internaat voor mij en mijn zusje. Het is een verschrikkelijk wat het water allemaal heeft gedaan. Bepaalde huizen moeten opnieuw gebouw worden. Die mensen van de verschillende dorpen hebben zoveel huishoudelijke artikelen verloren, al hun voedsel dat ze hadden. Ook al die schoolgebouwen en school matrialen zijn verloren gegaan. Die kinderen die naar school gingen gaan achter raken dan ze al waren. Voor wat hun gezondheid betreft ben ik ook een beetje bang want dat water zit nu al vol bacteriën ze kunnen ziek worden vooral die kleine kinderen die telkens in dat water spelen. Ik hoop dat de mensen hulp krijgen om hun huizen opnieuw te bouwen. En ze moeten blijven bidden dat het nooit meer zal gebeuren. Afonsoewa: Merelva, Irene
24-5-2006 Mijn dorp ….. onder water Ik ben Lousia Adjako, afkomstig uit Jaw Jaw en pupil van het christoforusinternaat. Jaw Jaw is 1 van die dorpen die een paar meter onder water was. Toen ik naar de televisie keek , was ik verbaasd, toen ik zag hoe hoog het water was. Me ouders hadden me zaterdag ochtend gebeld en zei me dat, dat ons dorp onder water was. Op zaterdagavond kregen we via de radio te horen dat het water steeds hoger wordt waardoor me ouders me niet meer konden bellen. Er was geen communicatie via telefoon en ik moest alleen naar de radio luisteren en ik kijken hoe het ging met me familieleden in het binneland. Ik dach toen aan de toeristenkamp van me vader, dat ook onder water was. Ik ben met mijn zus hier op het internaat, me vader verdiende zijn dagelijkse brood door het toeristenkamp en aan de hand daarvan betaalde hij internaat voor ons, maar nu vraag ik me af hoe hij nu internaat voor ons gaat kunnen betalen. Dit is de eerste keer dat ons dorp zoveel meters onder water was. Ik heb het via de televisie gezien. Al mijn familieleden zijn in het binneland. Ze hebben nu niets meer. Ze zijn nu arm geworden, want ze waren afhankelijk van hun kostgrondjes dat vernietigd was. Hun spullen zijn ze kwijt. Ik denk vooral aan me mooie pangi’s, alles van het toeristenkamp zijn verloren gegaan. Alle michtmotoren waren onder water, en zijn niet meer goed. Bepaalde buizen moeten opnieuw gebouwd worden. Me zusjes en broertjes kunnen niet naar school (erg) al hun schoolboeken zijn vernietigd. Ik hoop dat die mensen hulp krijgen om hun huizen opnieuw te kunnen bouwen. En, dat de kinderen weer naar school kunnen gaan. En ze moeten blijven bidden dat het nooit meer zal gebeuren. Adjako Louisa Vedilie
Titel: Mijn dorp Jaw Jaw onderwater In mijn dorp hebben we twee vakantieoorden bijde onder water. We hebben ook een R.K. kerk en een telefoonhuis die waren ook onder water en onze begraafplaats. Een paar van die vakantiehuizen zijn weggesleurd door dat water. Er moet nog heel veel met mijn dorp gebeuren in mijn dorp drinken we geen rivier water alleen kreek water maar die kreken zijn nu niet goed om te drinken want alles van die rivier is in die kreken gestroomd. Ik heb nog steeds gen contact met mijn moeder en me familie. Ik ziet dat mijn dorp achteruit gaat, want vroeger kreeg mijn dorp medicijnen maar nu niet meer er is wel een medische voorziening in mijn dorp. Die mensen van mijn dorp hebben veel last van hoge bloed druk en die mensen hebben nu veel kans om dood te gaan, vooral door dat water probleem want als dat water in jou huis is wat ga je doen. Je gaat denken hoe je kinderen moeten eten, hoe ga je koken misschien hebt je niet meer om te koken alles zit onderwater. De kinderen van mijn dorp zijn bezig met een muziekschool in de 2 e week van Mei zouden ze in de stad komen maar door dat waterprobleem konden ze niet meer komen. Het gaat wel met die kinderen van mijn dorp die naar school gaan want ze krijgen steun van het buitenland en ze maken contact met een paar kinderen. Hoe dat waterprobleem nu is weet ik niet hoe het verder zou gaan. Poeketi Chenira Dunja.
Bruce Toen ik het hoorde kon ik het niet geloven Het binnenland dat onderwater was komen te liggen door de hevige regenvallen in het zuiden van Suriname. Het was zaterdag 6 juni toen i het via de radio station hoorde dat het water in het binnenland een hoge stand had aangenomen en dat bleef stijgen. Ik had anderen het al horen zeggen, maar ik dacht dat het net als gewoonlijk gewoon vloed was. Naarmate ik de berichten bleef volgen en de Graman ook hoorde praten begon ik te geloven dat het niet normaal was en dat het om iets ernstigs ging. Om eerlijk te zijn kon me op dat moment niet voorstellen hoe hoog is dat er zo over gesproken werd. Ik dacht van het is toch niet de eerste keer dat het water hoog wordt. Maar toen ik via de radio hoorde dat het water in bepaalde dorpen boven de 1 meter lag en dat huizen ondergelopen waren, begon ik een beeld te krijgen van water en gaande was. Ik dacht toen direkt aan de beelden die ik gezien had, van het waar nu het stuwmeer ligt. Toen de mensen moesten verhuizen want de stuwdam die was er om deze manier zijn dorpen aan de bovenloop v/d Surinamerivier ontstaan, zo zijn de mensen van het toemalige Lombe deels verhuisd naar Jaw Jaw. Ik dacht van al Jaw Jaw nu ook onder water gaat waar moetten de mensen van Jaw Jaw en andere gebieden dan heen. Op gegeven moment dacht ik van misschien is het niet zo erg, die mensen zitten gewoon te overdrijven. Ik dacht van kijk hoe hoog die huizen zijn, het kan echt niet zo erg zijn. Maar toen de beelden op zondag 7 juni op de televisie te zien waren was ik helemaal geschokt. Bepaalde huizen lagen helemaal onder water. Mensen voorden gewoon me de korjalen tussen de daken van de huizen ik kon mijn ogen niet geloven. Toen het bleef regenen dacht ik dat het leven in het binnenland echt voorbij is. Wat zouden de mensen die hun huis verloren hadden nu doen. Wat zouden ze dan eten. ’s Avonds gaan ze niet gerust kunnen slapen. Ze zullen met de gedachte zitten dat ze in hun slaap weggespoeld zullen worden. Dat alles ging toen bij mij om. Wij die stad waren konden op dat moment niets doen. Wat gedaan kon worden was bidden. En nogmaals bidden. Wat kan de mens tegen water doen. Op dat moment dacht ik het meest aan mijn oma’s de moeder van mijn vader en de moeder van mijn moeder. Mijn ouders die zijn in de stad mijn vader is werkzaam in de stad maar een grote deel van de bewoners van het dorp Jaw Jaw zijn mijn familie. Ik heb ook een groot aantal familieleden die in het binnenland hun brood verdiennen. Ik heb tantes en ooms die leerkrachten zijn en anderen die een winkeltje hebben. De scholen die waren ondergelopen dus de leerkrachten hadden geen werk. Degenen die een winkel of ovens waar brood voor het dorp werd gebakken hadden, hadden dat dan niet meer als zijn ondergelopen. De winkeliers hebben een hoop goederen verloren. Na het dalen van het water zijn bepaalde goederen ook niet meer bruikbaar. Zulke mensen hebben dan voor een lange periode geen inkomen. De aardvruchten die zijn ook niet meer bruikbaar na het dalen v/h water. Omdat ze gaan verotten dus er is ook voedsel te kort. De kreken waar er drinkwater gehaald word bevatten ook rivier water en zijn dan niet meer geschikt om als drinkwater te gebruiken. Bij het drinken van dit water krijgt
dan diaree. Als in zo’n dorp de polikliniek ook ondergelopen zijn en dan ook geen medicamenten in voldoende mate om de mensen te genezen. Dus de mensen zijn echt getroffen door deze ramp. En zijn afhankelijk van hulp die ze krijgen en nog moeten krijgen. Als de bepaalde ouders daar afhankelijk zijn kunnen ze dan ook niets bijzonders voor hun kinderen hier in de stad doen. Het dorpje Jaw Jaw heeft zijn bekendheid te danken aan de toeristenkamp, die ook heel erg getroffen was. De eigenaren ervan heeft kinderen op het internaat. Als er geen toeristen meer komen hoe zal hij dan voor het internaat betalen. Zo ook nog vele anderen. Voor deze kinderen die nu in de stad zijn en bijna geen raad meer weten want door de ramp hebben hun ouders geen inkomen meer. Het zou heel goed zijn als de regering voor zulke mensen hun kinderen iets konden doen. Dit was ons de binnenlandbewoners is overgenomen is heel erg. At wij kunnen doen is blijven bidden. Dat het ons niet meer overkomt. En hopende dat de regering van Suriname een rampenplan maakt. Zodat er bij een volgende ramp eerder hulp gegeven kan worden. Mijn naam is Bruce Mando afkomstig uit het dorp Jaw Jaw te Sipaliwini. Het huis van ons was helemaal ondergelopen. Mijn oma was alleen daar.
O wat jammer voor die mensen van boven Suriname rivier. Toen ik dat had gehoord hoe de mensen zaterdag 6 mei 2006 van boven Suriname rivier naar de stad belde dat al die dorpen onder water waren. Het water bleef stijgen tot een hoogte van 3 m. Tweede dag van dat water hadden mijn ouders vanuit boven Suriname rivier gebeld naar de stad vanuit het dorp Jaw Jaw. Ik had op tv gezien hoe dat water echt steeg en ook hoe de mensen hun kleren, huizen, spullen, levensmiddelen op het water dreef. Toen ik nog steeds bleef horen dat het water nog steeds steeg ben ik heel erg geschrokken ja. Weet je waarom ik geschrokken was? Omdat ik zelf had nog nooit zoiets meegemaakt in mijn leven en ook noot er van gehoord in boven Suriname rivier. Wij van het Christoforus internaat van boven Suriname rivier werden ook geïnterviewd door 10 minuten jeugdjournaal. Toen wij door jeugdjournaal waren geïnterviewd hadden wij hulp gevraagd voor de mensen van boven Suriname rivier. Dank zij meneer Romalho de directeur van Christoforus internaat dat hij 10 minuten jeugdjournaal naar ons toe had gebracht. Op tv had ik gezien hoe hoofdkapitein albert Aboikoni van Asidankopoo zich er over druk maakte over de aanvoer van hulpgoederen naar de dorpen aan de mensen van boven Suriname rivier. Hoofdkapitein albert Aboikoni van Asidankopoo sprak zijn bezorgheid uit over de verdeling van de goederen in dorpen door de mensen. Tot en met dinsdag 9 mei 2006 middag hadden sommige dorpen nog geen goederen ontvangen om te gebruiken. Hoofdkapitein Albert had gezegd dat hij hoopt dat de goederen op de juiste plekken terechtkomen. Want we weten dat er veel spullen van de mensen door het water is weggespoeld. Landen zoals Amerika, Nederland en andere landen, fabrieken, bedrijven en organisatie van ons land ook. Die hun bedragen hadden verlenen aan hulp voor die mensen van boven Suriname rivier. Ronny Brunswijk zeg ik dank want toen hij gehoord had dat zo iets plaats had gevonden was hij direkt naar boven Suriname rivier geweest. De goederen verdeling hadden plaatsgevonden door de militaire van ons land Suriname. Ik had een keer contact met mijn ouders gemaakt. Op de vierde dag toen dat water steeg en dat was op dinsdag 19 mei 2006. Nu weet ik het niet als mijn ouders nog genoeg geld hebben om de kosten van het internaat voor mij te betalen enzo. Nu hoop ik dat het goed met mijn ouders gaat, want dat water is nu niet zo goed gedaald. Ik hoop dat mijn ouders zoiets van overstroming niet meer van leven mee maken. Mijn dorp was echt onderwater en dat heb ik noot van mijn leven niet gezien.
Ik komt uit een gezien van 5 mensen, Mijn moeder heet Gerardina, mijn zusje Aboena, Mijn roertje Faisel en Eurny Poeketi. Drie van de kinderen van mijn moederen waren in de tijd van de overstroming in de stad op school. Dus mijn moeder was daar met 1 kind van haar. Tot nu toe is het water nog niet helemaal gedaald. Ik ben Jeanise Poeketi, afkomstig van het dorp Jaw jaw. Naam: Jeanise Poeketi
Poeketi Rosinda Mijn dorp Jaw Jaw onder water Ik ben Rosinda Poeketi, afkomstig uit het dorp Jaw Jaw. ! van de dorpen die drie meter onder water was. De meeste mensen hebben geen huizen meer, toen ik het op de televisie zag was ik geschrokken. Ik wist niet hoe zoiets moet verwerken, ik dacht direct aan me familieleden, toen ik het via de televisie zag stond ik verbaasd ernaar te kijken. Ik zag me huis helemaal niet, gelukkig heeft niemand ongeluk gehad. Nu is het water naar een normale water hoogte gedaald. Ook de vakantie oorden zijn vernietig, ze moeten allemaal weer opnieuw gebouwd worden. De mensen van het binnenland hadden het al niet zo breed en nu zijn ze armer geworden. Ze waren afhankelijk van hun kostgrondjes die ook onder water was. En je kan je voorstellen dat alles is vernietigd en later moeten ze opnieuw planten. Anders zal er een grote hongersnood heersen in het binnenland. Bepaalde instanties hebben onze binnelandse bewoners gesteun met levensmiddelen, zodat onze mensen niet dood gaat. Ook medicamenten zijn gestuurd om diarree en malaria te voorkomen, want dat hadden ze echt nodig. Het water is vuil en het kans is groot dat ze diarree kunnen krijgen, daarom hebben ze medicijnen nodig. Ze moeten iets doen om derde kwartaal tocht te halen. Ik hoop dat een ieder die hulp kan bieden aan de mensen om ze te helpen. Want onze mensen hebben echt hulp nodig. Ik hoop ook dat dit noot meer gebeurd en dat God ons bijstaan met alles wat we in de gevolgen zal doen. Poeketi Rosinda
Watersnood aan de boven Suriname rivier Ik heet deborah Ik ben van het dorp Foetoenakaba boven Suriname rivier. Ik gaat in het kort vertel over het waternoodramp. Hoe ik het had gevonden en hoe het met mijn ouders gaat. Het was op een vrijdag 5 me 2006 zaten we naar het radio te luisteren samen met een groep andere meisjes van het internaat en toen hebben we gehoord van er is een grote probleem, nu in het boven Suriname rivier, die dorpen die daar langs zijn zijn nu onder water. En dat was niet te geloven en zaten we te babbelen over dat ding toen waren we gaan slapen en zo zijn we die andere morgen voordat we naar school gaan en toen we weer uit school zijn hadden we niet meer geluisterd, maar omstreeks kwart over vijf zijn we wee aan het luister en toen hebben we gehoord van. Er waren een paar mensen daar gegaan en het zou ook op telefisie komen en dan zijn we naar benede gekomen om televsie te kome kijken. En als je ziet hoe die huizen onder water waren en hoe die mensen huisen het was echt saai om te zien. Maar nu is het water weer droog dus ik ben blij en ik ben ook blij dat we geen enkele mensen dood waren. Me moedere die werkt niet maar me vader die werkt wel maar ik heb niets gehoord. Hoe het met me vader gaat maar me me moeder gaat het wel een beetje maar me vader van me vader heb ik niet gehoord. Misschien gaat het ook niet goed met hem, maar ik hoop dat het beter zal worden. Mijn dorp Foetoenakaba was niet zo helemaal onder water maar het was wel onder water maar niet zo helemaal en die scholen die onder water waren en schoolboeken die vernietigd zijn geworden door het water dus die scholen hebben geld nodig om die boeken weer te kopen en die toerist kampen die onder water waren hebben ook hulp nodig. Tot hier. Doei de groetjes van Debby 28 mei 2006 Paramaribo
Naam: Paulus Voornaam: Zilaiwa Dorp: Botopasie (sipaliwini) Internaat: Christoforus Jaar: 15 jr. Titel: Toen ik het hoorde: Een overstroming die 2 m hoog stond. Dit gebeurde met de dorpen boven Suriname rivier. Ik heb gehoord dat er een overstroming in het binnenland was. Ik was zo geschrokken want dat had ik nooit gedach en ook nooit mee gemaak. Ik heb hierover hegoord op een zaterdag. Ik sliep al halfjes maar werd toch wakker, want die anderen spraken er ook over. Ik heb gevraagd wat er is, toe zei een meisje dat boven Suriname onder water is. Ik dach direck aan me ouders (hun families) die avond kon ik niet slapen. Ik heb bijna 3 dagen lang niet gegeten. Ik dach alleen aan me ouders en hun familie. Ik dach dreck wie gaat nu internaat voor me betalen. Toen ik op school was kon ik me niet concentreren ij de les. Ik kan het nog steeds niet geloven want zelf me huis was onder water. Al me moedere spullen zijn vernietigd, waar gaat me moeder nu zoveel geld vinden om die spullen weer te kopen. En me moeder heeft het niet zo breed maar ze maakt moeite. En tot nu toe heb ik me moeder nog niet gezien. Me tante is daar me die kinderen van haar en me oma. Me moedere heeft me wel gebeld dat het nu beter gaat. Me moeder had niets te eten. Ze had niet eens drinkwater, al haar kleren waren onder water. Ze had ook geen plaats om te koken. Toen ze me dat vertelde begon ik te huilen. Wij allemaal zijn kinderen van God, zo is me moeder ook godskind, daarom is ze nog in leven. God help iedereen. Ik ben nu in het internaat. Tot nu toe ben ik niet blij want me moeder de spullen zijn allemaal verloren gegaan. Ik heb zelf kleren daar. Me me ouders gaat het nu wel beter met de goederen dat de overheid voor ze stuurt moeten de bewoners het dorp weer proberen op te bouwen. Ik ben op Botopasie geboren. Ik ben daar opgegroeid. Ik ben daar naar school gegaan tot de zesde klas. Het is nooit in me opgekomen dat er zo iets zou gebeuren. Ik bid elke dag tot god dat hij over ze mag waken en dat er zoiets nooit meer gebeurt.
Kelly Maasie 28-05-06 Toen ik het hoorde… Toen ik het verhaaltje horode over hoe het gebied aangetroffen werd door het water dacht ik op dat moment aan mijn ouder, oma en broertje. Het was op 6 juni 2006 toen ik het zielig verhaaltje op de radio hoorde. Slapen zelf kon ik op die avond niet. Mijn moeder der huis was niet onder water omdat der huis ver van de rivier is. Grootste deel van de mensen van het binnenland hebben hun voedsel, spullen enzo kwijtgeraakt. Mijn moeder en mijn broertje zijn in de stad. Ze zijn niet om het probleem van het water naar de stad vertrokken, maar wel om een paar omstandigheden. Ik ben bij de mensen wat voedsel hebben gekregen. Als je dat gebied op de tv ziet denk je van mijn god waar zullen de mensen gaan. Het water was meters hoog. Die mensen moesten naar hogere gebieden verhuizen. Ik hoop dat de mensen die helemaal geen spullen meer hebben hulp krijgen. Een paar huizen werden verplaats door het water, zo verschrikkelijk was het. Grootste deel van de scholen van het binnenland zijn dichtbij de rivier. En ze waren ook onder water. Mijn broertje zit dit jaar in de zesde klas hoe gaat hij zijn toets maken. Ik hoop dat ze meer hulp zullen krijgen.
