Verhalen van de wereld

In dit nummer vind je: Xchange Gallery ............................................................ 2 Hanne in Estland .......................................................... 4 My Exchange ... My Home ............................................ 8 My Year So Far ............................................................. 11 Na 6 maanden ............................................................. 14 Een Gaststudent in huis? .............................................. 16 Returnees ...... .... ........................................................... 18 In de Spotlight: Vrijwilligers........................................ 19 Kalender.......................................................................... 20

XCHANGE Verhalen van de wereld

Redactie & idee: YFU Vlaanderen vzw 2014, jaargang 26 nr. 3 (maart) Vormgeving: Lisa Crisostomo Al jouw vragen: YFU Vlaanderen VZW, Frans Halsvest 92, 2800 Mechelen RPR (Mechelen) 0429.640.219 [email protected] - www.yfu.be verschijnt viermaandelijks

XCHANGE GALLERY Op deze Xchange Gallery tonen wij foto’s van een aantal van onze studenten die nu in het buitenland zitten. Een snapshot over waar ze nu bezig zijn...

Annemarie Ecuador

Amber Ecuador

Aron Brazilië

-2-

Bernd Ecuador

Charlotte Ecuador Camille VS

Birgitt Brazilië

Ellen VS

Elise Noorwegen

Gerlinde Zweden

Hanne Estland

Jef Estland Indra Thailand

XCHANGE GALLERY Kasper Litouwen

Jelle Zweden

Leonie VS

Lena VS

Marie Uruguay

Lisa Thailand

Nina Chili

Lynn VS

Roy VS

-3-

Simon VS

Tine Argentinië Victor VS

outbound Hanne in Estland

Hanne Cox is nu in Estland en volgt het muziek programma. Ze gaat verder met haar piano lessen en leert een nieuwe taal. Ze haalt uit beide uitdagingen veel voldoening. Ze spreekt over haar ervaring in Estland ....

Tsau! (eigenlijk hoort er nog zo’n omgekeerd hoedje (^) op de s) Ja, dat zeggen ze hier onder vrienden als je mekaar ontmoet of als je weggaat. Nee, ik zit niet in Italië. Ik zit ondertussen al bijna 7 maanden in Estland! Estland? Dat klein landje daar ergens in het Noorden dichtbij Rusland. Dat was wat ik wist toen ik besloot hier naartoe te komen… Vrij weinig dus. Natuurlijk heb ik niet voor niets voor Estland gekozen. Mijn 3 topredenen: 1. Ik wist zo goed als niets over Estland, dus ik zou een totaal nieuw en voor mij onbekend (en koud!) land leren kennen. 2. Ik zou een totaal nieuwe, onbekende en weinig gesproken taal leren. 3. MUZIEK! Tot nu toe de beste in mijn leven.

Mijn familie heeft een boerderij in het Zuiden van Estland, dit is het meer naast ons huis. (Leuk om in te zwemmen in de zomer!)

Toen ik over het muziekprogramma las was ik helemaal verkocht! Ik speel piano en wou tijdens mijn uitwisselingsjaar toch ook nog zoveel mogelijk piano spelen. Dat muziekprogramma was dus dé ideale oplossing! Een jaar in het buitenland in een kunsthumaniora doorbrengen, met geweldige vrienden, familie, leerkrachten,… is een onbeschrijfelijke ervaring. Toen ik had besloten op uitwisseling te gaan en het bekend had gemaakt kreeg ik veel uiteenlopende reacties. Zowel heel veel positieve als toch ook wel enkele negatieve. De negatieve reacties gingen er vooral over of zo’n jaar niet gewoon een jaar verspillen was. Ik kan er volledig inkomen dat sommigen dat denken, maar voor mij is dit jaar totaal geen verspilling! Ik leer hier heel veel. Dan bedoel ik niet alleen op vlak van piano, want daar leer ik echt super veel bij! Ik begin dingen anders te bekijken. Dingen die in België zo vanzelfsprekend waren voor mij te bekritiseren en erover na te denken. Maar goed, genoeg over dat. Ik denk dat het jullie nu wel duidelijk is dat op uitwisseling gaan de beste keuze in je leven is!

-4-

outbound

-5-

-5Estland, zo dichtbij en toch ver weg. Het is letterlijk dichtbij. Oké, misschien niet een buurland, maar toch ook niet zo ver als Australië of de Verenigde Staten. Ver weg is het ook. Al het gekende valt weg, alles is nieuw en alle gekenden ‘moet’ je voor 10 maanden missen en er komen onbekende ‘plaatsvervangers’, die al snel bekenden worden. Esten worden wel eens gesloten en ‘koude’ mensen genoemd. Dit is puur stereotype en vooroordeel. Ze zijn misschien wat meer gesloten dan Belgen, maar dat hangt weer volledig af van persoon tot persoon. De Esten die ik hier ken zijn allemaal stuk voor stuk geweldige, lieve, vriendelijke en open mensen. Mijn familie, vrienden, leerkrachten, mensen waarvan je eigenlijk niet weet waar je ze van kent,…

Met de boot op het Peipsimeer (meer tussen Estland en Rusland)

Dat Ests, dat is toch maar een raar taaltje. Dat was mijn eerste indruk toen ik hier kwam. Zoals ik al zei is het een weinig gesproken taal. Als je aankomt op het voorbereidingskamp krijg je elke dag wat Estse les. Ook krijg je een boek om Ests te leren, dit is zeer handig! In het begin had ik veel goede moed, ik leerde snel. In oktober-november was die moed helemaal weg. Ik kon wel wat spreken maar ik vond het nog niet genoeg. Het leren ging gewoon niet meer zo snel. Sinds december-januari heb ik de moed weer helemaal teruggevonden! Ik die tijd dat je het gevoel hebt dat je niets leert, leer je eigenlijk heel veel! TIP: geef nooit de moed op, het is moeilijk maar je komt er! Als je echt overal je kennis van Ests kan gebruiken en niet meer naar het Engels moet grijpen, dan ben je goed op weg! In school is het wat moeilijk om volledig over te stappen naar het Ests want mijn vrienden blijven zeggen dat het toch makkelijker is in het Engels. Natuurlijk is dat zo. Maar daar helpen ze mij niet mee :). Sommigen spreken gelukkig enkel Ests, zij hebben genoeg geduld als ik iets niet begrijp of wat meer tijd nodig heb om iets uit te leggen :). Met de leerkrachten praat ik alleen maar Ests. Mijn pianoleerkracht was heel verwonderd toen ik tegen haar Ests praatte.

outbound Ze wist niet dat ik het al zo goed kon. Ik had mijn pianolessen altijd in het Duits omdat mijn leerkracht alleen maar Ests, Duits en Fins kan. Mijn Duits is niet super goed, maar we verstonden elkaar. Toen kwam er een dag dat ik niet wist hoe ik het moest zeggen in het Duits maar ik wist wel hoe ik het moest zeggen in het Ests. Dus van toen af aan zijn we maar volledig in het Ests begonnen, dat is namelijk beter dan mijn Duits! De beste manier om een taal te leren is deze, gewoon een jaar in het land in een familie wonen. Jullie willen misschien nog wel wat meer weten over school en wat dat muziekprogramma allemaal inhoudt? Zoals ik al zei ga ik naar een kunsthumaniora, hier eigenlijk enkel en alleen muziekhumaniora. Twee uur per week heb ik individuele pianoles. Ook heb ik twee uur per week solfège, muziektheorie en vier uur per week kunstgeschiedenis. Dit is het van muziekvakken. Natuurlijk heb ik ook nog steeds wat algemene vakken, maar niet zo veel als in België. Wiskunde, Ests, literatuur, Engels, aardrijkskunde en lichamelijke opvoeding. Je zal misschien denken “Hebben ze dan helemaal geen biologie, geschiedenis, chemie,…?” Jawel, maar alles wat gezien moet worden wordt verspreid over de jaren heen, met als gevolg dat wij vorig semester bijvoorbeeld fysica en chemie hebben afgemaakt en het nu dus niet meer hebben. In mijn school hebben we vier koren. Een kamerkoor, een meisjeskoor, een jongenskoor en een kinderkoor. Ik zit in het kamerkoor en het meisjeskoor. Elk koor heeft elke week 2 uur repetitie. Ik vind het geweldig om te zingen! De koren zijn van vrij hoog niveau. In het begin had ik het dan ook moeilijk aangezien ik het helemaal niet gewoon was in een koor te zingen waar je alles maar zo snel moest kunnen. Ook hier heb ik veel bijgeleerd. Het primavista lezen gaat veel beter! Op vlak van stemgebruik heb ik ook super veel bijgeleerd. In beide koren hebben we een soort van stemcoach waar je elke maand eens naartoe gaat en die dan zegt wat je kan verbeteren in je stemgebruik, wat je eigenlijke stem is (alt, sopraan, mezzosopraan). Sinds ik in die koren zit is mijn stembereik vrij veel uitgebreid, gewoonweg omdat ik mijn stem juist heb leren gebruiken. Echt super die koren! Wij hebben ook redelijk wat concerten, dit is ook heel leuk natuurlijk.

-6-

outbound

Meisjeskoor van mijn school

Estland is echt het juiste land als je iets met muziek wilt doen. Zoals mijn gastzus (13 jaar) zei toen iemand haar vroeg waarom ze zo van Estland houdt: ‘Iedereen in Estland zingt, dat is geweldig!’ Ik vond dit een super leuke en ware uitspraak. Niet alleen iedereen zingt hier, iedereen kan ook echt goed zingen. Zingen en muziek zit al lange tijd in de traditie bij Esten. Deze zomer is hier bijvoorbeeld het 26ste Laulupidu letterlijk zingfeest. Hier zal ik ook met de koren zingen. Het is een feest van drie dagen waar heel veel koren allemaal te samen zingen. Naar het schijnt prachtig om te zien maar nog beter om zelf mee te zingen. Een belangrijk moment in de Estse geschiedenis dat ook met zingen te maken heeft is hun onafhankelijkheid. Estland had samen met Letland en Litouwen de ‘Singing revolution’. Ze zongen letterlijk voor hun onafhankelijkheid. Prachtig verhaal vind ik! Een aanrader is dan ook de film ‘The singing revolution’! Niet alleen voor muziek is Estland goed als keuze voor je uitwisselingsjaar, ook voor kunst in het algemeen of natuur! Estland heeft een prachtige natuur vol met bossen, meren, moerassen,… Een echte aanrader dus voor muziek-, kunst-, natuurliefhebbers of gewoon mensen die van een klein, leuk land houden!

-7-

inbound

-8-

My Exchange ....My Home Liis Normann uit Estland woont nu bij YFU vrijwilliger Véronique Doornaert in West-Vlaanderen. Liis deelt haar ervaring waarvan ze veel bijgeleerd heeft. Haar uitwisseling is een grote uitdaging maar net in de nieuwe ervaringen vind je jezelf en ontmoet je nieuwe vreugde om de rest van je leven van te genieten.

People say that time passes fast & lately I started to believe them. It seems just like

yesterday I arrived at Brussel airport and unpacked my bags at my new home for a year. Then I look at the calendar and get dissapointed by the fact that I don't have so much time left here anymore. At this point I have spent a bit more than 6 months here in Belgium. I have to say that it has been a quite good experience so far. I often receive the same questions all over again. How do you like it here in Belgium? Don't you miss your family? What is your best experience so far? What do you think about Belgium culture? Somehow those questions seem so hard. I am actually really pleased that I have chosen this country as my exchange country. In my eyes I ended up in the best possible hostfamily. I have met some amazing people, saw beautiful places and done some fun activities here and there. If you ask me what is my best experience so far then I don't know how to answer that. I guess I could just say that this whole experience is the best experience. It's hard to bring out something specific if every day of your stay here you experience something new. As I mentioned before then the best thing that happened to me is my hostfamily and my friends at school. I couldn't have asked for anything better. Regarding that, sometimes you still feel lonely. But it's all okay, happens back at home also.

inbound When I came here I thought that the culture can't be so much different. But I was wrong. Again I can't say what has amazed me the most but there are some small things that I can definitely say, were new for me. First of all, I am really amazed how people here use hankies, tishues made out of fabric. Second of all, I am happy to see how close the families are here. Back in Estonia I could never imagine having a dinner together every evening. Third of all, it was quite difficult first to get used to the rules here. That every youngster has to be home on school evenings and can only stay til certain time turing the weekend. Also I find the local traintraffic really amazing. These all are just small things, but for me they were something new and another good experience. If I would have to bring something from them with me, I would pick family dinners. I am really happy that I met all the exchange students and the people in my everyday life. Back at home I go to a normal ASO school. Here I ended up in BSO. Now I am attending classes in a fashion class. For the first time in my life I am making clothes. And I like it so much! I am not the best designer but the experience of doing something new is amazing. We have also had some cool activities with school, such as a terrorist day, and 100-dagen. I found both of them really amusing. On an exchange everything starts as new and amazing, then you get a routine in your life. But there are few things that still keep on amazing you. First you are so amazed that even when you're so far away from home, you still feel home. And second the language .. oh the language. Starts off so slow, but once you start speaking it. It feels amazing. Since 1st of january I have been only speaking dutch with my hostfamily. Every week I get compliments how good I am doing. I am proud of myself.

-9-

inbound

- 10 -

Language isn't the only thing I have learned while being here. As I mentioned, I learned a new profession, if you can call it that. I learned how important is to have a close family and friends. I learned to be open and accepting. My self-confidence has deffinitely improved as well. I could have never imagined to be here and speaking a totally new language. I actually even learned how to cook here. I have to say that I have become a better person. I learned to appreciate many things a lot more. There is also something that really struck me and I had way higher expectations about it when I came here. I expected to have people around me every day. I expected people in my school to be amazed about me every day. But I was wrong. It's hard to open yourself to the point that you simply just go walk up to someone and start a friendship. People here in my neighbourhood are afraid to speak English and they are used to their own groups. It's hard to get in. But you gotta take yourself together and go for it. I am not saying that people here are unpolite, totally opposite. Don't take me wrong.

To those who are considering taking an exchange year I have to say to go for it. It will be the craziest rollercoaster that you've ever been on. You will cry because you miss your family and friends, you will be dissapointed in yourself because you thought that the language will become easier, but you will also be so happy to meet all those new people, you will have tears of joy when you realize what you have achieved. Exchange is something that you can describe with every bad and good word. Don't miss your chance, enjoy your life. Take everything you can from it. Be open and brave. Most of all don't be afraid to make mistakes. No matter what it is in everyday life, language or relationships. You will miss everything that was close to you back at home, but once you realize you only have 4 months left it will make you sad. Your exchange will become your home.

inbound My Year So Far Gisela Kastein uit Estland woont nu in Limburg bij de familie Beertens-Mariën. Tijdens een uitwisseling zijn wij soms gefascineerd door de nieuwe cultuur, nieuwe vrienden, nieuwe taal...nu deelt Gisela met ons hoe haar uitwisselingservaring haar veranderd heeft als persoon en hoe ze als meisje stilletjes aan volwassen wordt...

When I came here I tried to put my goal into one short sentence. Answer to question

"why am I here?". It was to learn, to experience, to become a better person. I have been here now almost 7 months. What have I learned? What have I experienced? Have I become a better person? Truth is, this whole year is constant process of learning, experiencing and improving as a person. Learning in school, and not even so much in classes but about the system in general. How they teach, how they learn. Learning a new language. I can't speak yet but it feels quite nice to understand people around me and be able to read one of my childhood favorite books "Jip en Janneke" in original language. I've learned some things about people here. That Belgians are friendly and weird. They leave their shoes on when they enter the house, they like weird piercings, they have 10 minutes break in the middle of the movie in cinemas, some people walk weird (seems like toes touch the ground before heel, tooweird, honestly), lots of people have chickens, Belgians tend to break their legs (at least people in my school, there is always someone with a broken leg, sometimes 3 people at the same time), teachers and students party together. Belgians also seem to know who they are. Youngsters don't look so confused. They know they're somebodies, they know they're worth something. Belgians are also very friendly (at least the ones I've met). My classmates for example have been so helpful, so supportive all this time. Wishing each other luck before a test, wishing nice weekend, congratulating someone when they've been together with someone 6 months, being there for each other when someone has a hard time, All this is really really new for me. I absolutely love that.

- 11 -

inbound

- 12 -

I also learned that it actually is possible to live far from sea and in place where there is almost no nature. I am really into the nature girl. I like to walk bare foot, hug trees, make tea out of almost every herb I can find. Born and raised on a little island it is hard for me sometimes to cope with the fact that sea is 3 hours away and only nature is some pine trees and corn fields. But there are squirrels jumping from tree to tree behind my window. I find that cute. For me Belgium is way too inhabited. Sometimes I think that to balance this year I have to go to Mongolia next year. But cool thing is that there are so many cool cities here. Leuven, Brugge, Gent, Brussel and my absolute favorite Antwerpen. I've been there several times and I could go million times more, it never gets boring. So many weird-looking people, cool graffiti art, interesting buildings and wow train station. If I'd be homeless that's where I would spend my nights. I became convinced how hard it is to live together with people. How hard it is to compromise, to adapt, make each other feel good. I realized that this is something I really need to and want to learn. I wanna know how to do that, so I could do it better next time. I became convinced that nothing is obvious/self-evident. And that made me appreciate everything much more. made me feel lucky and grateful. l This year I have experienced lot of firsts. My first kayak, first bubble tea, first orthodox Jews I've ever seen, first Sinterklaas, first kiss with a local guy, first sushi, first silent disco, first Belgium beer, first poem I wrote in Dutch. And there are only few things better than the feeling after doing something first time. I could live from that feeling. One of my greatest experiences has been capoeira. the amount of new things I've learned since I started with capoeira in October is insane. I can sing few songs in Portuguese, I can play few rhythms on atabaque, I can do handstand etc. Best thing about capoeira is the fact that I'm doing it with people who absolutely love capoeira. It's their life. It's what keeps them going. And I'm also in love with capoeira and spending time with those people is just incredible. It's always so much fun with them. Capoeira makes me happy. Have I become a better person? At the beginning of the year it seemed like mission impossible. My self-esteem dropped, I started hating myself, I was mad at myself that I wasn't the person I wanted to be, that I didn't know how to be that person and that I didn't know who I was at all. I was confused and tired of it. But then I saw a quote somewhere "Sometimes when things are falling apart they might actually be falling into place". That gave me hope. I realized that I just need to figure everything out, start loving myself again and make peace with myself and then everything will fall into place. I haven't done that yet, but I feel I'm close. So I don't know if I've become a better person but there definitely have been some changes.

inbound First of all I think I don't worry that much anymore. Don't care so much about everything. Still quite a lot, but bit less. That's what I've learned from my Ecuadorian brother. I don't prefer safe anymore. At least when it comes to food. I'm not afraid of trying new things which look or smell suspicious or are just unknown for me. I'm willing to try everything. I've become more tolerant about some things. For example my name. For some reason hard to pronounce for most people. I always used to correct people when they said my name wrong and as a kid I even got mad sometimes, like "how hard can it be to pronounce my name right?". But here I've heard so many new ways of pronouncing my name but it doesn't bother me, it doesn't sound or feel wrong. Sometimes even I pronounce my name like most people here do. Knowing geography, knowing world map. I am a dreamer, that's what I am. I've always dreamt of a trip around the world, going everywhere, seeing everything, learning about other cultures. My favorite book is Atlas and thanks to that I know map quite well. And it always surprised me how some people didn't know the map. I actually got pissed and considered those people stupid. I was like how can you not know where Rwanda or Laos are? But now I'm OK with that. If they don't know then they don't know. We all have our own interests and not everyone dreams about world tour. So there definitely have been changes, I've experienced quite many things, I've learned a lot, but there is so much more to change, more to learn, more to experience. My year haven't been easy, but it has still been quite amazing.

- 13 -

inbound Na 6 maanden ... Mariana Villalobos is Mexicaans en ze woont bij familie Janssens-Bisschop in Oost-Vlaanderen. De verschillen tussen culturen maken veel indruk op iedereen, zowel jong als oud. De uitdagingen van het nieuwe, het onverwachtte, het ongekende worden ingenomen door nieuwe vriendschappen en ervaringen die je voor altijd zullen blijven.

We zijn nu zes maanden in België, we zijn verder van het begin dan van het einde. We hebben een van de meest problematische periodes van de jaar voor een uitwisselingsstudent overleefd: Kerstmis. Ik denk ook dat bijna iedereen heeft de taalbarrière geslaagd. Voor mij is het ook niet een gemakelijke jaar. De Belgische cultuur is echt anders van de Mexicaanse cultuur. Belgische mensen zijn kouder dan Mexicaanse mensen, maar voor mij is dit een plus; ik mis totaal niet constante kusjes en knuffels (ja, ik ben een rare Latin). Maar ik mis wel de vaak feestjes en het dagelijk lawaai. Met mijn gastfamilie is alles perfect. Daisy, mijn gast moeder is een super goede kokkin. Ik denk dat we bijna alle typisch Belgische gerechten hebben geprobeerd. Ze kookt ook gerechten uit veel verschillende landen. Ik ben echt blij met mijn gastfamilie; ik weet dat altijd als ik iets nodig heb, ik dat mag vragen aan mijn gastouders. Het weer wordt elke dag warmer en dat is fijn nieuws. Ik denk dat ik nooit had opgemeerkt hoe vrolijk de zon me kan maken. Op school is het beter. Mijn Nederlands gaat er op vooruit en dus gaan mijn punten er ook op vooruit. Mijn laatste rapport was fantastisch en dat was natuurlijk een inspanning om elke dag beter te werken in mijn Nederlands en in de andere vakken op school. Ik zit nu in de richting wetenschapentalen dus ik volg Spaanse lessen. Ik vind dit geweldig want als ik een presentatie moet geven, dan moet ik te langzaam praten en langzaam Spaans is geen Spaans; ook, als mijn vrienden grapjes maken over mijn Nederlands, dan kan ik altijd grapjes maken over hun Spaans.

- 14 -

inbound Ik ben zo gelukkig want ik heb toffe vrienden op school, zij helpen me altijd met toetsen, huiswerk en alle school dingen. Ze spellen ook een belangrijke rol om mijn Nederlands te kunnen ontwikkelen. Zij moedigen me altijd aan om Nederlands te praten. Tot nu ben ik en totaal verschillende persoon. Ik dacht vrieger dat ik was een onafhankelijk meisje en dat ik kon alles allen doen, maar als je naar een andere land gaat zonder jouw ouders; dat is wanneer u groeit het meest. Je moet jouw geld slaaten, je moet jouw eigen problemen oplossen en je moet en nieuwe taal leren terwijl aanpassen aan een totaal verschillende omgeving. Ik moet toegeven dat ik een onverdraagzaam persoon was maar nu vind ik mezelf in een kwetsbare situatie en dit heeft mijn ogen geopend. Nu weet ik meer dan ooit dat tolerantie en respect zijn super belangrijk om een rustig omgeving te hebben. Dus alles is in orde, maar ik moet toegeven dat mijn favoriete onderdeel van mijn uitwisseling jaar is eigenlijk mijn YFU familie. Ik herinner me de eerste kamp wanneer Melanie zei dat zij wilde ons om en familie te worden –om dat tij ik zag niet dat gebeuren- en we zijn nu wel en familie. Vorige week gingen we naar Parijs en het kon niet beter zijn met andere groep. Parijs is een super mooi staad maar als je kunt met jouw vrienden gaand dan het is toch mooier! We hebben veel wandelen gedaan, en ik denk dat iedereen had hun voeten kapot aan het einde van de reis; maar het was zeker de moeite waard! Zonder twijfel het was een goed beslising om YFU te kiezen voor mijn uitwisseling jaar; ik zou dat nog eens doen. Het einde is in de buurt en dit jaar was niet alles roze en mooi maar als Lisa, Vessi en ik zeggen: “Alle goede herinneringen overtreffen de moeilijke situaties”. Ik ben nu zeker dat dit jaar zal de beste van mijn leven worden.

- 15 -

gastgezin Een gaststudent in huis? Lieven van Baelen is de gastpapa van Max uit Mexico. Hij is ook zendouder geweest van Lise die naar Zweden ging.

Ja, dat doen we ooit nog wel eens maar pas als de verbouwingen klaar zijn en als …… En dan is er plots dat berichtje waarin staat dat men dringend op zoek is naar een gastgezin voor een student uit Mexico. Gaan we dit wel doen? Het is niet echt de juiste moment. Waarop Lise antwoord: En wanneer is dat dan wel? Doe het nu gewoon! Er is iemand die ons gezin nodig heeft! Lise, die zelf een jaar in Zweden zat, weet hoe belangrijk het is om een gastgezin te hebben en haar overtuigende argumenten deden ons snel beslissen om een kamer vrij te maken voor Max. En dan ging het zeer snel. Een week nadien (eind november) is Max bij ons komen wonen. Een nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe regels, nieuwe gewoontes, … Niet eenvoudig en daarom laten we Max zo veel mogelijk meedraaien in de bezigheden van het gezin. Mee werken in huis, eten maken , afwassen, broodbakken, en ja zelfs hout gaan kappen. Al werkend kan je veel vertellen en leer je elkaar ook beter kennen. Maar ook wat cultuur staat op het programma. Brussel heeft het hart van Max al veroverd en hier is hij ondertussen al enkele keren alleen geweest. Het multiculturele en vooral het overwegend Franstalig zijn van Brussel verwondert hem.

- 16 -

gastgezin Parijs heeft Brussel tijdens de YFU-reis van de eerste plaats gestoten. Benieuwd wat hij van onze geplande uitstap naar Amsterdam nog zal vinden. Max geniet duidelijk van de Europese cultuursteden. En voor ons is het nog eens een reden om in je eigen streek de dingen te verkennen die prachtig zijn maar die je zelf niet meer ziet. De omgeving vlakbij is ook heel mooi. Je moet het alleen terug willen ontdekken. En dit is ook voor ons een reden om de dingen vlakbij eens opnieuw te ontdekken. Onze cultuur, onze streek en zelfs onze taal. Hoe dikwijls zijn we de laatste maanden niet tot het besef gekomen dat Nederlands niet zo eenvoudig is. Het is niet altijd in regeltjes te vatten. Taal heeft een geschiedenis, taal is gevoel. En een gevoel krijg je alleen door veel te spreken en te luisteren. En dat is juist wat YFU-jongeren doen. Het is echt fantastisch om te zien hoe ze om heel korte tijd in het Nederlands kunnen communiceren. Max is ondertussen zelfs aan het Frans begonnen door zelfstudie. Verbazend hoe hij na 2 maanden ook in het Frans goed zijn plan trekt. Af en toe schakelen we over naar het Frans in onze gesprekken en dat is ook voor mij heel leerrijk. Maar een YFU-student in huis hebben is ook meer dan talen, reizen en cultuur. Het is ook aanpassen voor allebei. Onze gewoonten zijn voor ons vanzelfsprekend maar voor andere nationaliteiten is het allemaal nieuw. In vergelijking met Mexico is het hier allemaal wat strikter. Afspraken zijn hier duidelijker en niet zo vrijblijvend.

- 17 -

RETURNEES 8 weken in Hongarije... Imke Hoebrechts was vorige zomer op cultuurbad in Hongarije en is nu van plan om terug te gaan! Hallo, Ik ben vorige vorige zomer naar Hongarije geweest, en ik kan je verzekeren het was de ervaring van mijn leven! Vanaf het moment dat mijn gastgezinnen bekend waren ging alles zeer snel! Op 12 juli stond ik gepakt en gezakt op de luchthaven! Ik keek er erg naar uit om mijn gezinnen te leren kennen vooral nadat ik met mijn eerste gezin al wat contact had gehad! Ik wist dus al een beetje waar ik terecht zou komen maar dat maakte het niet minder spannend, ik wist natuurlijk nog niets over mijn 2e gastgezin. Nadat ik van het vliegtuig stapte, wachtte YFU Hungary me op. Ze zeiden dat we nog even moesten wachten want dat ze nog een studente verwachtten, Sierra. Zij kwam helemaal van Amerika. Ik had begrepen dat ja wat bang was dat je alleen zou zijn? Daar moet je je dus echt geen zorgen over maken, misschien zijn et nog studenten van andere landen die hetzelfde programma doen als jij! De eerste dag kregen we uitleg over de gewoontes van de Hongaren, en over de regels, wat we wel mochten doen, en wat we niet mochten doen. In de namiddag kwam mijn eerste gezin mij oppikken en hebben we de rest van de dag in Budapest zelf doorgebracht. Ik ben 3 weken bij mij eerste gastgezin gebleven. Ik had 2 zussen die, ongeveer, mijn leeftijd hadden. Mijn beide ouders hadden wel een fysieke beperking, daar had ik eerst wat schrik voor maar dat viel heel goed mee, ik merkte er nauwelijks iets van. Ik ben zelfs van plan om deze zomer een weekje terug te gaan! In de overgang van het eerste naar het tweede gastgezin, heb je een weekend dat je gaat zeilen op het Balatonmeer. Dit weekend heb ik samen met Siërra doorgebracht! Eigenlijk heb je dus 3 gastgezinnen, tenminste dat was bij mij zo! Na het weekend, ging ik met de trein naar mijn tweede echte gastgezin. Hier ging had ik geen broers of zussen, ofja ik had 2 broers waarvan 1 in Boedapest woonde en 1 in Australië. Ik 1 broer maar heel even gezien. Het wss dus wel een hele aanpassing, van 2 zussen naar niemand en ik denk dat ik dan ook hier mijn eerste en enigste moeilijk momentje gehad heb! Mijn ouders waren heel lief en hoewel ik geen broers had zorgden ze er wel voor dat ik activiteiten had. Natuurlijk heb ik zelf ook het hef in handen genomen en ben ik zelf ook op verkenning geweest, met de kaart en de fiets! Mijn eerste gastgezin was in een zeer klein dorpje, Morhalom. Mijn 2e gastgezin was in Debrecen, de tweede grootste stad van Hongarije. Hongarije is een zeer mooi land, zeker als je van een stedelijk land als België komt! Zonnebloemvelden vind je langs da wegen en zeer veel natuur, das iets anders dan de bakstenen hier in België! Ik hoop dat ik je hier al een goed beeld heb kunnen geven van wat Hongarije met mij gedaan heeft en hoe het me heeft verandert! Als je nog vragen hebt mag je me zeker altijd contacteren!

- 18 -

In de Spotlight: vrijwilligers

De sterkte van YFU blijven de vrijwilligers. Vrijwilligers zijn de belangrijkste medewerkers van alle YFU’s ter wereld. Niet veel mensen weten dat bijna alle YFU organisaties zijn opgestart door vrijwilligers -- ter plaatse of van andere landen. Bijvoorbeeld: YFU Duitsland heeft YFU Oostenrijk, YFU Azerbijan en YFU Costa Rica opgestart. Nu draaien ze op voormalige uitwisselingsstudenten, vrijwilligers of sympathisanten. Deze traditie is een van de belangrijkste redenen waarom YFU kan blijven bestaan en groeien. Een uitwisselingservaring als student of gastgezin is een speciale ervaring die maar eens in je leven gebeurt en je leven vaak positief verandert. Dit gevoel wil je met andere jongeren of ouders delen als je ze interviewt, als je activiteiten organiseert, als je counselt enz. Deze bron van passie is de ketting die alle YFU’ers verbindt. Als vrijwilliger kan je dit doen… en meer. Als je meer betrokken wordt, leer je ook meer over YFU en heb je ook mogelijkheden om de organisatie zelf te verbeteren. Door de weekends, uitstappen en vergaderingen die je organiseert of bijwoont, verrijk je direct of indirect veel jongeren, gezinnen en zo de hele YFU familie. Cornelius Görres uit Duitsland was een uitwisselingsstudent in 1978 en is 20 jaar vrijwilliger voor YFU. Waarom? Er is altijd iets interessants te doen en het stelt me tevreden als ik in het beslissings-proces kan deelnemen, zei hij. Nu is Cornelius ook actief bij YFU Basic Standards onder de International Advisory Council. Tegelijkertijd kan YFU jouw ‘parallel career’ worden. Vrijwilligers hebben hier veel kansen om te leren, te groeien en om hun persoonlijke wereld te blijven vergroten, én tegelijk YFU te versterken.

Annechien, Anouk, Alissa, Nils, Mathias en enkele andere actieve vrijwilligers zijn nu bezig om onder andere systematische trainingen te organiseren. Wil je hieraan meewerken? Iedereen is welkom!

- 19 -

Kalender Programmajaar 2013-2014 Maand Dag Uur Activiteit Locatie



maart 29-30 KandidatenWeekend Vormingscentrum Malle april 2 19u00 YFU infosessie YFU kantoor, Mechelen april 26-27 CultuurWeekend Hanenbos, Dworp mei 3 10-17u Brainstormdag YFU kantoor, Mechelen mei 07 19u00 YFU infosessie YFU kantoor, Mechelen mei 10-11 Re-Entry Weekend Hanenbos, Dworp mei 29 10-18u Sfinks Mundial Boechout august 19-24 Oriëntatie De Brink, Herentals august 24 YFU BBQ De Brink, Herentals september 6-7 Homecoming De Zandpoort, Mechelen

Ben je geïnteresseerd om in deze activiteiten deel te nemen? Contacteer het kantoor via [email protected]

- 20 -