Studentenhuis van het Jaar. Verkiezing

16e jaargang 6 april 2011 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | Foto: Luuk Steemers

14

Verkiezing Studentenhuis van het Jaar

Hans Achterhuis over De Utopie van de Vrije Markt

Waarom egoïsme een deugd is Invloedrijke mensen in de f inanciële wereld hangen het libertarisme aan. Hans Achterhuis schreef een boek over deze, volgens Achterhuis, utopische stroming, die ook in Nederland in opmars is. Egoïsme is een deugd, het nastreven van eigenbelang is een plicht, iemand iets geven zonder daar een beloning voor te vragen is een zonde en belasting heffen een misdaad. Wie het niet voor mogelijk houdt dat mensen deze opvattingen huldigen, zal een belangrijk aspect van de oorzaken van de kredietcrisis niet kunnen doorgronden. ‘Zelf drong de ernst van deze opvattingen pas goed tot me door toen ik Alan Greenspan hoorde verklaren dat hij er min of meer afstand van nam. Hij had, zo zei hij, te veel vertrouwen had gehad in de heilzame werking van de vrije markt.’ Filosoof Hans Achterhuis (1942) schreef een boek over de aanhangers van het vrijemarktdenken. In de gelijknamige lezing in de USVA (op 22 maart) blijkt dat Achterhuis in De Utopie van de Vrije Markt níet beschrijft dat de vrije markt een utopie is, maar dat er aan het vrijemarktdenken een utopie ten grondslag ligt. Een utopisch wereldbeeld dat enorm veel aanhangers heeft, die zich vaak libertairen noemen, of anarchokapitalisten.

Uit deze opvattingen zijn de kreten te verklaren die bankiers slaakten toen de kredietcrisis nog in geen velden of wegen in zicht was: Greed is good! (Hebzucht is goed!) Weg met de overheid! De overheid vormt een remmende factor voor zo’n ideale wereld. Rand ziet overheden niet als een noodzakelijk kwaad, maar gewoon als een kwaad, misschien zelfs wel als hét kwaad. ‘Haar aanhangers menen dat de kredietcrisis niet is ontstaan doordat de banken zich te veel lieten leiden door hebzucht, maar doordat de overheid ze oplegde om goed te doen: de overheid verplichtte ze om kredieten te verstrekken aan armlastige burgers. Er was in de ogen van de libertairen niet te veel markt, maar te weinig.’

Hoe meer hebzucht, hoe beter Libertairen tref je vooral, maar zeker niet alleen, in de Verenigde Staten. Daar heeft Ayn Rand een enorme invloed, en zeker op Greenspan (de ex-directeur van de federale bank van Amerika), die wel wordt beschouwd als een leerling van de als Alissa Zinovievna Rosenbaum (1905-1982) in Sint-Petersburg geboren schrijfster en filosoof. Rands in 1957 uitgegeven roman Atlas Shrugged (in het Nederlands vertaald als Atlas in Staking) gaat nog steeds in groten getale over de Amerikaanse toonbank. ‘De ideale wereld die Rand in Atlas Shrugged naar voren brengt is radicaal-kapitalistisch. Alles van waarde moet onderhevig zijn aan de principes van de markt. Zorg, wonen, onderwijs, kunst, zelfs het leger en politie, als er geen markt voor is, is het waardeloos.’ Hoe meer begeerte, hoe meer markt, hoe welvarender een samenleving is, is een ander adagium. 2 HANZEMAG WOENSDAG 6 APRIL 2011 [14]

De combinatie van marktverheerlijking en weerzin tegen overheden, is ook in andere landen populair. ‘Na de val van het sovjet-communisme in 1989 spraken politici als Margaret Thatcher over de definitieve triomf van het kapitalisme.’ Nu was de Britse premier erg op Amerika gericht, maar ook in de rest van Europa sloeg het vrijemarktdenken aan. Vagevuur voor woekeraars Europa, waar winstbejag traditioneel in een kwaad daglicht stond. ‘In de middeleeuwen stonden kooplieden in laag aanzien. Een markt werd gezien als een plaats van potentieel conflict. Om die reden werden markten toen niet binnen de stadsmuren gehouden. Mensen die rente op leningen hieven kwamen, zo werd algemeen gedacht, in de hel. Totdat een slimmerik in de

twaalfde eeuw het vagevuur uitvond.’ (Het vagevuur is een plek in het hiernamaals waar zondaren, zoals woekeraars, werden gelouterd voordat ze tot de hemel werden toegelaten.) In dat Europa zijn de utopisten van de vrije markt volgens Achterhuis dus in opmars. Hij krijgt boter bij de vis. Aan het eind van de lezing staat een jongeman op, die de filosoof uitnodigt voor een debat met een Nijmeegs libertair genootschap. ‘Ah’, zegt Achterhuis, ‘bij zo’n club ben ik eerder geweest. Ik stond voor een zaal waarin honderd procent van de toehoorders de stelling steunde dat belasting heffen een misdaad was. Hartstikke leuk, ik ga natuurlijk graag op je uitnodiging in.’

Tekst en foto: Boudewijn Otten

INHOUD Pagina 6 Versus Kernenergie? ‘Belangrijkste argument tegen kernenergie is dat we het niet nodig hebben’ Pagina 7 Bij de Les Boogschieten Blauwe bokken, strooien doelpakken, rozetten, overal elleboog-hand-hand en hier en daar een YES Pagina 8 Onderzoekster Margreet Luinge: ‘Wat kinderen níet doen met wat ze wél horen’

4int

Pagina 9 Talent Recruiting Noord ‘Werkloosheid bestaat niet’ Pagina 10/11 Japanese students about their experiences in the aftermath of the earthquake Pagina 12/13 Flikken Groningen Op patrouille met studentagenten Pagina 14/15 Verkiezing van het Studentenhuis van het Jaar Huiszwervers, een klein fortuin aan statiegeld, huisfeesten zonder einde, een huismilf, een Surinamer die stropdassen draagt en een goudvis die bier en pizza overleeft

3int

4/5

Hoofdredactioneel

11 14/15

12/13

Overlast

Twee jaar lang woonde ik in een huis naast rustige buren. Tot afgelopen februari. Het huis werd verkocht en ik moest op zoek naar een nieuwe woning. Mijn oude huis was enorm, maar ook erg oud en gebrekkig. Ik was dus wel weer eens toe aan wat luxe, en een flink stuk kleiner mocht ook best. Dat scheelt weer uren schoonmaken. Nu woon ik in een keurig zolderappartement in de Korrewegwijk. Prima schoon te houden en van alle gemakken voorzien. Maar onder en naast me wemelt het nu wel weer van de studenten. Opgestapelde kratten bier op de balkons, techno muziek tot 1 uur ’s nachts en nooit een goede plek om je fiets te parkeren: welcome back! Misschien komt het omdat ik ook student ben geweest, maar ik ervaar het totaal niet als overlast. Ik ben eerder een tikkeltje jaloers. Maar ik begin geloof ik tot een uitstervend ras van toleranten te behoren. Eind maart las ik in de Volkskrant een opiniestuk van Martijn van Lanen, promovendus bij de Fontys Hogeschool Sociale Studies te Eindhoven. Hij verwonderde zich over een overlastquotum in Amsterdam. Straatcoaches schijnen daar acht overlastmeldingen per dag te moeten rapporteren. Om dat te halen, noemen ze zelfs de kleinste zaken al overlast. Van Lanen vindt dit zeer onwenselijk. Hij ziet een enorme toename van aandacht voor het onderwerp overlast in media en politiek, maar dit is volgens hem gebeurd zonder dat er een sluitende definitie van het verschijnsel is geformuleerd. Alle respect dus voor de studentagenten die we deze week aan het woord laten (pagina 12-13). Zij zijn geen strenge bestraffers, eerder vredestichters. Met begrip voor slachtoffer en overlastgevende. Hopelijk begint de politie Groningen nooit aan een overlastquotum. Chris Wind

[14] 2011 6 APRIL WOENSDAG HANZEMAG 3

Honours Community van start Langstudeerders kunnen boete ontlopen Er zit een maas in de regels voor studenten aan wie staatssecretaris Halbe Zijlstra van Onderwijs een boete oplegt als ze meer dan een jaar te lang over hun opleiding doen (de zogeheten langstudeerders). Het ministerie stelt op 30 september vast of een student een langstudeerder is aan de hand van de inschrijvingsgegevens van de onderwijsinstellingen. Als de student op die datum niet staat ingeschreven, wat eenvoudig te regelen én niet illegaal is, ontloopt hij de boete van drieduizend euro. Zijlstra denkt na over aanvullende regels om de maas in de wetgeving te dichten. Bachelor heeft meer kans op baan dan master Dik tachtig procent van de in 2007 afgestudeerden met een bachelor-diploma van een hogeschool, vindt binnen een paar maanden betaald werk. Degenen die na hun bachelor- een masteropleiding volgen, komen minder snel aan het werk (zo’n kwart heeft na drie maanden géén betaald werk). Dat blijkt uit het Jaarboek Onderwijs van het Centraal Bureau voor de Statistiek 2010. Het maandsalaris van een gemiddelde hbo-afgestudeerde bedroeg in 2007 2200 euro. De hbomaster verdient meer dan de –bachelor, maar minder dan een afgestudeerde aan een universiteit (waarbij vrouwen in alle gevallen genoegen (moeten) nemen met een lager loon). De grootste kans op een baan hebben mbo’ers: hun kans om betaald werk te vinden is negentig procent.

Ne-Ho, de eerste netwerksite voor Nederlandse honoursstudenten, gaat op 7 april van start. IBS-studenten Roxanne Dirks (22) en Phillip Ingenhaag (21) hopen dat alle talentstudenten op de HG zich aansluiten. Waarom een site voor talentstudenten? Roxanne: ‘Als honoursstudent weet je eigenlijk alleen wat de talentprogramma’s in je eigen school inhouden. Het is goed ook te weten wat er in de andere schools gebeurt. Dat kan op NE-Ho, het Network of Honours. Op de site kun je bijvoorbeeld vertellen over je projecten, vragen stellen en advies geven.’ Ook bedrijven kunnen zich aansluiten. Phillip: ‘We hebben intussen al een aantal bedrijven in het netwerk, waaronder een aantal grote zoals ABN-AMRO, Rabobank, ING, Delta Lloyd en Boer&Croon. Ook kleinere bedrijven zijn welkom. Honoursstudenten halen niet alleen hoge cijfers, ze zijn allemaal erg gemotiveerd, kunnen out-ofthe-box-denken en zijn communicatief sterk. Voor bedrijven op zoek naar nieuw personeel of stagiairs, is het natuurlijk erg aantrekkelijk om heel eenvoudig in contact te kunnen komen met topstudenten. Bedrijven kunnen gratis lid worden, maar in de toekomst moeten ze misschien gaan betalen voor de contacten.’ Op 7 april gaat het loos. Roxanne: ‘We hopen om vijf uur alle honderdvijftig

Brandveiligheidsclub opgericht Het Instituut voor Engineering heeft een Nederlandse afdeling van The Institution of Fire Engineers (IFE) opgericht. De IFE is een internationaal netwerk van vakmensen op het gebied van Fire Safety Engineering (FSE). Dit vakgebied draagt, door een integrale benadering, bij aan het oplossen van steeds complexere vraagstukken op het gebied van brandveiligheid. Het gaat om het gedrag van een brand, het gedrag van mensen en het gedrag van de omgeving (zoals gebouwen en constructies). De IFE hield op 1 april een congres over de brandveiligheid van parkeergarages. FSE is een afstudeerspecialisatie van het Instituut voor Engineering. Blanco boek verkoopt als een speer Het jongste boek van de Brit Sheridan Simove loopt als een tierelier, web-uitgever Amazon verkoopt er tweeënhalf duizend per week. Opmerkelijk, want What Every Man Thinks About Apart From Sex bevat louter lege pagina’s. Engelse studenten blijken het boek, dat vijf euro kost, te gebruiken als aantekenblok. Uitgevers uit zes verschillende landen dingen nu naar de rechten van het boek. Nepstudent Avans draait bedrijven poot uit Een oplichter heeft in naam van de Avans Hogeschool minstens vier bedrijven benadeeld. De jongeman doet zich voor als een student die advertenties werft voor een tijdschrift dat hij voor z’n afstudeerproject aan het maken is. Bedrijven die dat wensen betalen hem contant, waarna hij een vervalste kwitantie van de Bredase hogeschool uitreikt. Avans en de bedrijven hebben aangifte gedaan.

Foto: Luuk Steemers

4 HANZEMAG WOENSDAG 6 APRIL 2011 [14]

HG-talentstudenten en coördinatoren te begroeten op de startbijeenkomst in het Auditorium van de Van DoorenVeste. We hebben de site met tien honoursstudenten gebouwd, waaronder twee ICTstudenten. De Hanzehogeschool betaalt de kosten en heeft lokaal A.202 ter beschikking gesteld. Wij verwachten dat het aanslaat. Dan gaan we het verder uitbreiden. We hopen dat het een landelijk gebeuren wordt, zoiets als de Golden Key in de VS.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

Docent Directie Tijmen Potma dirigeert in de Martinikerk een koperensemble met studenten van het Prins Claus Conservatorium tijdens het evenement Brass Splendour. Op het programma van het blaasensemble stonden werken van Dukas, Wagner, Madsen, Bach, Saint-Saëns en Händel. Organist Jochem Schuurmans, vierdejaars aan het PCC, maakte als solist grote indruk met de Toccata en Fuga van Bach. Foto: Luuk Steemers

28 ondernemingsplannen op maat In de eerste Blink-uit!-minor Ondernemingsplan Op Maat maakten acht studenten iedere twee weken een ondernemingsplan met startende ondernemers. Vierdejaars Commerciële Economie Jorien Boels (22) en Sonja de Ruiter (24) beten het spits af en promoten nu de minor als afstudeerproject. Sonja, hoe ziet die minor eruit? ‘Je begint met een training in adviesvaardigheden, marketing en financieel management. Na het tentamen schrijf je in tweetallen voor een beginnende ondernemer een ondernemingsplan. In twee talen. Onze groep leverde 28 plannen af.’ Geef eens wat voorbeelden, Jorien. ‘Mijn eerste opdracht was een plan voor een kunstenares die met ecologische grafkisten de markt op wilde gaan. Een ander plan was voor een interieurarchitectuurbureau dat met duurzame materialen werkt. Die ondernemer heeft al een paar grote opdrachten binnengehaald. Maar er liggen nog veel meer interessante aanvragen van starters op de plank. Er is zelfs een wachtlijst. De ondernemer betaalt vijftig euro voor een plan.’

‘Waarom kozen jullie deze minor?’ Jorien: ‘Om de vrijheid van werken. En je komt in contact met veel verschillende ondernemers, banken, accountantskantoren en de Kamer van Koophandel.’ Sonja: ‘Het ging mij ook om de praktijkervaring. Geen fake-projecten meer doen, niet meer in de boeken, maar echt werken in de ondernemerswereld.’ Moet je tienen op je lijst hebben om deze minor te volgen? Sonja: ‘Dat niet. Je krijgt een intakegesprek. Jacques Hartog, de coördinator, keek wel naar mijn cijfers, maar het gaat vooral om je motivatie. En je moet goed kunnen samenwerken.’ Rina Tienstra Voor de vier Blink - uit!- minoren geldt een voorinschrijving van 4 t/m 15 april. Info: [email protected]. Kijk op Hanze.nl/blink uit! minoren of kom langs in lokaal E109. De minorendag vindt plaats op 10 mei om 15.00 uur in het Atrium


Versus Kernenergie?

Door de perikelen rondom de kerncentrales in Fukushima klinken de waarschuwingen voor de risico’s van kernenergie, die de afgelopen jaren wat waren verstomd, weer keihard door. Die commotie is een beetje overdreven, vindt hoogleraar Sytze Brandenburg. Erik de Waal vindt dat de waarheid gezegd mag worden.

Foto: Luuk Steemers

Foto: Boudewijn Otten

Sytze Brandenburg (56), hoogleraar Versneller- en Stralingsfysica aan het Kernfysisch Versneller Instituut

Erik de Waal (57), Natuur en Milieu Federatie Groningen

‘Net als alle menselijke activiteiten brengt het gebruik van kernenergie risico’s met zich mee. Je maakt een afweging: andere manieren van energieopwekking brengen ook risico’s met zich mee. Denk bijvoorbeeld maar aan de gevolgen van CO2uitstoot van fossiele brandstoffen en de uitstoot van fijnstof. ‘Je moet de vraag stellen of een langdurig onbruikbaar gebied met een straal van dertig kilometer in Japan opweegt tegen de gevolgen van de andere vormen van energieopwekking. ‘Wetenschappers moeten de politiek een zo volledig mogelijk beeld geven van de risico’s. En als dan is gekozen voor een bepaalde vorm van energieopwekking, denken ze mee over methoden om de risico’s verder te beperken. ‘Als burger ben ik beslist geen warm voorstander van kernenergie. Vaak wordt in de klimaatdiscussie kernenergie opgevoerd als mogelijkheid om de CO2-uitstoot sterk te verminderen. Kernenergie kan daar echter maar een beperkte bijdrage aan leveren. ‘Ik ben stralingsveiligheidsdeskundige. Daardoor word ik de laatste tijd om de haverklap gebeld met vragen over de situatie in Japan. Is het veilig om naar Tokio te gaan? Nou, dan heb je een verhoogde kans op een tumor van ongeveer één op honderdduizend. Als één miljoen Nederlanders morgen voor drie weken naar Tokio gaan, zorgt dat op de lange termijn voor ongeveer tien extra kankergevallen. De kans om gedurende je leven een tumor te krijgen is 25 tot dertig procent. De éxtra kans door de ramp in Japan is dus eigenlijk te verwaarlozen.’

‘Het kenmerk van een ramp is dat-ie ontstaat door een opeenstapeling van gebeurtenissen die men niet had voorzien. Fukushima is daarvan een uitstekend voorbeeld. De centrale zelfs kon zelf deze enorme aardbeving trotseren. Maar de back-upsystemen in de gebouwen ernaast niet. De dijken die Borssele tegen de zee beschermen, kunnen een stormvloed aan die slechts eens in de duizend jaar voorkomt. Nou, een zwaardere vloed kán net zo goed morgen komen als over drieduizend jaar. ‘Natuurlijk is er overal op de wereld radioactieve straling. In planten, in mensen, overal. Daar is op zich niks mis mee. Het is zelfs zo dat straling bijdraagt aan mutaties. Die kunnen positief uitpakken en de evolutie verder helpen, maar meestal leiden mutaties tot gebreken. We weten ook dat in gebieden waar iets meer straling is, zoals op de Noord- en de Zuidpool, het aantal mutaties hoger is dan in gebieden waar minder straling is. Voor dieren en planten is dat misschien niet zo erg, maar wie wil er een kind met gebreken? ‘Aan de winning van de grondstoffen voor kerncentrales kleven ook risico’s. Ook daarbij komt straling vrij. Het kernafval is een blijvend probleem. De meningen hierover zijn verdeeld, maar als we ervan uitgaan dat het afval na verwerking ten minste honderd jaar, de laagste schatting, nodig heeft om voldoende radio-activiteit kwijt te raken, dan zadel je je nageslacht dus op met de rommel. ‘Belangrijkste argument tegen kernenergie is dat we het niet nodig hebben. Er is genoeg alternatieve energie, wind, water en zon. Als we dat meer en beter toepassen, is er geen vuiltje aan de lucht, letterlijk en figuurlijk.’ Boudewijn Otten

Luuk Steemers 6 HANZEMAG WOENSDAG 6 APRIL 2011 [14]

Boogschieten is een ideale kennismakingssport. Bij de Les met blauwe bokken, strooien doelpakken, rozetten, overal elleboog-hand-hand en hier en daar een YES.

Foto: Luuk Steemers

Mooie oorden trekken voorbij bij het inleidende praatje van Jan Willem Herder. Schoorl, Lochem, de Ardennen en de Pyreneeën. Het is half vier op de eerste lentedag van 2011, het magere zonnetje weet niet door het toch niet al te dikke wolkendek heen te prikken. Op de survivalbaan, onder de rook van het Groningse kernversnellerinstituut, staan 22 eerstejaars Sportstudies klaar voor een les Outdoor & Adventure (O&A), de nieuwe specialisatie van het Instituut voor Sportstudies. In de mooie oorden die Herder noemt, zullen de studenten zich bekwamen in outdooractiviteiten waarvoor Groningen niet de uitgelezen plek is. Sea-rafting in Schoorl, bergsurvival in de Ardennen en rotsklimmen in de Pyreneeën. ‘Boogschieten is een prima kennismakingssport’, houdt Herder de studenten voor, ‘je kunt het overal doen, het is snel aan te leren en de deelnemers boeken snel resultaat.’ Er ligt een plastic rood-wit lint in het gras, het bakent de veilige zone van de onveilige zone af. ‘Laat nóóit iemand in de onveilige zone stappen als er wordt

bij de les

Zwfffff… krrk-pok! geschoten.’ Op vijftien passen van het lint staan de blauwe bokken met de doelpakken, waarop de rozetten (de papieren schietschijven) zijn aangebracht. Een bok is een standaard voor het doelpak, een van stro gemaakt bord waarin de afgeschoten pijlen krakend (krrk-pok) in verdwijnen. Eén vierkante meter is het doelpak, lang niet groot genoeg voor missers en afzwaaiers. Vandaar dat zo’n anderhalve meter achter de vijf bokken een zeil is gespannen. ‘Anders zijn we langer bezig met pijlen zoeken dan met schieten.’ De trekkracht van de bogen is twintig pond, waarmee een geoefend schutter zo’n vijftig meter kan overbruggen. ‘Toppers gebruiken bogen met een trekkracht van zeventig pond. Hoe harder de pijl wordt afgevuurd, hoe stabieler z’n vlucht. Dus ja, kracht is belangrijk.’ Na een afwezigheid van 52 jaar staat boogschieten sinds 1972 weer op het programma van de Olympische Spelen. De sportstudenten gebruiken kunststof recurvebogen, die hun naam danken aan de sierlijk naar voren wijzende krul

aan de uiteinden. De krul is ook handig bij het opspannen van de pees. Herder houdt de boog tussen z’n rechteronderbeen en zijn linkerbovenbeen, haakt de pees in de uitsparing aan het bovenste uiteinde, duwt dat naar voren en haakt het andere eind van de pees in de uitsparing bij z’n rechterenkel en laat het bovenste uiteinde los. Hup, daar staat een boogschutter. Zonder mankeren doen de studenten het foefje na. Uit een grijze pvc-cilinder komen de pijlen tevoorschijn. ‘Ze zijn van glasfiber’, zegt Herder als hij ze in vijf bundeltjes van vijf neerlegt op het rood-witte lint. ‘De punt is van metaal, die voel je wel, hoor.’ Er zijn bogen voor linkshandigen en bogen voor rechtshandigen. De studenten vormen groepjes op het lint, linkshandigen links en rechtshandigen in het midden en rechts. Ieder groepje heeft een bok in het vizier. ‘Leer je meteen aan om haaks op het doelwit te gaan staan, de voeten een beetje uiteen.’ Hij legt een pijl op een klein uitsparinkje in de boog. De pijlachterkant heeft een plastic dopje met

opening dat hij over de pees drukt. ‘Dit is het lastigst: je sterkt je arm en draait de vuist waarmee je de boog vasthoudt een kwartslag. Dat voelt een beetje raar. Maar het is wel nuttig, want anders kan de pijl je hand raken en daardoor afwijken.’ Hij trekt de pees naar zich toe door zijn elleboog naar achteren te halen. ‘Let op die lijn. Elleboog-hand-hand, één rechte lijn. Dat is je uitgangspunt. Het kan anders, maar dit is handig voor als je de schietbeweging wilt automatiseren. Steeds dezelfde stand, dwars op het doelwit. Steeds dezelfde lijn, ellebooghand-hand: 180 graden.’ Zwfffff… krrk-pok! Een pijl vliegt en raakt. Herders eerste schot is een bok, in het doelpak. Zwfffff… krrk-pok! Zwfffff… krrk-pok! Zwfffff… krrk-pok! Hier en daar een YES. ‘Wedstrijdje?’, vraagt Herder. Ja, natuurlijk. Tien minuten later is Misha schutterskoning. Boudewijn Otten


KASPER

Margreet Luinge doet ongehoord onderzoek

Wat kinderen níet doen met wat ze wél horen Van omgevingsruisgevoeligheid tot dyslexie. De rol die het gehoor en het brein spelen in veel problemen waarmee kinderen kampen, is onderbelicht. Margreet Luinge speurt naar het licht in deze duisternis. Behoorlijk wat kinderen kampen met aandachtsproblemen en concentratieverlies. Deze verschijnselen zouden wel eens te maken kunnen hebben met het gehoor. Niet met het horen op zich (het gehoororgaan werkt naar behoren), maar met de manier waarop de hersenen met de gehoorprikkels omgaan. ‘Wat kinderen níet doen met wat ze wél horen.’ Dat is de kernachtigste samenvatting van auditieve verwerkingsproblemen (AVP) die Margreet Luinge ooit las. ‘Maar wat we er echt onder moeten verstaan weet eigenlijk niemand.’ Onder het toeziend oog van onderzoekster van het lectoraat Transparante Zorgverlening van de Hanzehogeschool vinden sinds september onderzoeken plaats die licht in deze duisternis moeten brengen. ‘We zijn bezig met het opstellen van een eenduidige definitie van AVP. We kunnen blij zijn als we tot een lijst van klinische verschijnselen komen.’ De term Auditief Verwerkingsprobleem suggereert dat iets fout gaat in de hersenen. Maar dat staat niet vast. ‘En als het zo is, weten we eigenlijk nog maar weinig’, benadrukt de 36-jarige Luinge, die in 2005 promoveerde in de Medische Wetenschappen. ‘Er is aardig wat bekend over de wijze waarop ons brein visuele prikkels verwerkt. Vergelijkbaar onderzoek naar auditieve informatieverwerking staat echter in de kinderschoenen.’ Electro-encefalografisch onderzoek (EEG) naar de hersenactiviteit vormt niet de hoofdmoot van Luinges project Logopedische Aanpak van Auditieve Verwerkingsproblemen. De belangrijkste projectdoelen liggen in het komen tot een werkbare definitie en een instrument waarmee kinderen te screenen zijn (hierop zal Ellen de Wit promoveren). Minstens zo belangrijk is het opstellen van een verwijsprotocol en een behandelingsprotocol (een onderzoekstraject van Margot Visser en Bauke Leijenaar). ‘Onderzoek naar de effecten van behandeling kan richting geven aan

het verduidelijken wat we onder AVP moeten verstaan. We zijn dus aan de slag, zonder dat we precies weten wat er neurologisch aan de hand is. Dat is niet zo heel gek: in de medische wetenschap komt het wel vaker voor dat men weet dát een therapie werkt zonder dat men weet hóe.’ Het uitwerken van de definitie gebeurt in samenwerking met huisartsen, orthopedagogen, psychologen, leerkrachten en vooral met logopedisten. Die laatste groep is sinds enige jaren verplicht om zorgverzekeraars te melden met welke problemen cliënten kampen. Op lijsten die daarvoor worden gebruikt, dook de omschrijving Auditieve Verwerkingsproblemen voor het eerst op. ‘Sindsdien zingt de term rond. De logopedisten wisten niet precies wat ze eronder mogen verstaan. Maar ze hebben er wel gedachten over. Spraakproblemen, dyslexie, aandachtsproblemen. In de praktijk merken ze toch dat de auditieve component daarbij een rol speelt.’


Luinge betrekt de vakmensen bij het onderzoek via de internetcommunity AVP op taalexpert.nl, waar ze hun observaties en ideeën spuien. ‘Dat levert een geweldige hoeveelheid extra gegevens op.’ Bang om te verzuipen in de datamassa is Luinge niet. ‘Je moet overzicht houden, je onderzoeksdoel goed in het vizier houden en je moet geduldig zijn. Dat zijn wel sterke punten van me, ja.’ Boudewijn Otten AVP-project schiet RAAK De RAAK-regeling (Regionale Aandacht en Actie voor Kenniscirculatie) van het ministerie van Onderwijs steunt het door Margreet Luinge geleide project Logopedische Aanpak van Auditieve Verwerkingsproblemen met een kwart miljoen euro. ‘Daarmee komen we de eerste twee jaar wel door, maar er ligt werk voor minstens tien jaar.’

Shuffle up and deal with it De wereld voert oorlog. Oorlog tegen de opvoeding en oorlog tegen de natuur. Opschudding op verscheidene niveaus. Van turbulentie in de cockpits van de zes F-16’s die Nederland stuurde om bij te dragen aan de genoodzaakte coup in Libië tot aan het verschuiven van de aardkorst aan de kust van Japan. Wakker wordende uit een dagdroom met zoute druppels op mijn voorhoofd. Druppels die regelrecht zouden kunnen zijn overgewaaid vanuit Japan als gevolg van het drieste aanmeren van het zeewater aan de kustlijn. Maar mijn biertje staat nog steeds halfvol voor me. De druppels op mijn voorhoofd dank ik aan de brandende zon, niet aan de bebloede handen van de Grote Oceaan. Ik zit op het terras in Saalbach-Hinterglemm (Oostenrijk). Witte bergtoppen zijn het decor van Snowfest2011. Dit is één van de locaties waar de European Poker Tour (EPT) jaarlijks neerstrijkt. In deze entourage laat ik me meeslepen in een wereld van hamburgers van 22 euro en met drie cijfers bedrukte bankbiljetten. Op het eerste gezicht lijkt dit op een veredelde zonnebrillenbeurs, maar hierachter schuilt een deelnemersveld van ongeveer vijfhonderd man. Pokeraars. Hier wordt een kaartspel bedreven op het hoogste niveau. Voor de gemiddelde student is het moeilijk te bevatten wat er allemaal omgaat in de pokerwereld. Groot, groter, grootst, en nog een schepje erbovenop. De impressies zijn bij tijden overweldigend. Wanneer ik het nuttigen van mijn biertje hervat, kan ik niet anders dan me een beetje schuldig voelen ten opzichte van het Japanse volk. Ik zit hier met volle teugen te genieten van het leven, terwijl zij hebben moeten vechten voor hun leven. Maar kort na dat de laatste druppel het glas heeft verlaten, bind ik de ski’s weer onder en gaat er niets anders door m’n hoofd dan glooiende witte pistes. Misschien is het beste manier van medeleven tonen wel het maximale uit elke dag halen. Niet bang zijn om nieuwe uitdagingen aan te gaan, zoals de gemiddelde horoscoop zou zeggen. En door middel van kleine gebaren op sociaal gebied je medemens te helpen. Eenmaal thuis ga ik online voor een donatie van tien euro aan Japan, maar eindig ik met een bestelling van tien euro Japans. Sushi. Kasper van Eerden

Oorlog om hoogopgeleid noordelijk talent?

‘Werkloosheid bestaat niet’ Heeft adviesbureau Mc Kinsey gelijk gekregen toen ze in 1997 een oorlog om talent voorspelden? Hoe pakt dat uit voor Noord-Nederland? In het debat War for Talent; broodje aap? is het panel het eens: war is over. Talentertainment noemt Thomas Verhiel de traineesships van veel grote bedrijven voor de recessie. Hij is panellid bij het publieksdebat op de banenbeurs Talent Recruiting Noord en mede-auteur van het boek Jongleren met Talent - De match tussen generatie X en Y. Die recessie zorgde er volgens Verhiel ‘gelukkig voor’ dat díe war for talent voorbij is. Bedrijven zijn opgehouden met allerlei verwennerij voor aanstaande werknemers. ‘Dat is niet erg. De meeste starters dachten toch al: leuk allemaal, maar ik beslis zelf wel of ik bij dit bedrijf blijf.’ Het woord leuk valt vaak in het debat. ‘Helpen lokkertjes als een leasebak of huis om starters binnen te halen?’, vraagt discussieleidster Alice Faber. Verhiel: ‘Ze komen echt niet alleen om wat je in de etalage hebt staan. Geloofwaardigheid, daar gaat het om. Bedrijven moeten authentiek blijven en het einddoel in de smiezen houden. Je talentprogramma moet aansluiten bij de core business van je organisatie en bij het beroep. Het is onzinnig om een jurist een week naar de Ardennen te sturen om te tijgeren.’ ‘Is het een opgeblazen verhaal, die oorlog om talent. Een broodje aap? Heeft het talent door recessie en vergrijzing al niet dik gewonnen?’, vraagt Faber aan ‘de man van de cijfers’ Jouke van Dijk, hoogleraar Regionale Arbeidsmarktanalyse aan de Rijksuniversiteit Groningen. ‘98 procent van de hoger opgeleiden heeft binnen een jaar een baan. 55 procent van de studenten van de Rijksuniversiteit, “een mooi schoon exportproduct”, trekt na de studie weg uit Groningen. De rest kan dus kiezen wat ze willen. En dat is voor de meesten gewoon een leuke baan met carrièremogelijkheden en niet te veel vergaderen.’ Noordelijke werkgevers moeten volgens hem veel actiever worden in het zoeken naar hoog opgeleid personeel. ‘Bedrijven zoeken mensen met ideeën. Leidinggevenden zouden hier vooraan in de

stands moeten staan om zichzelf en hun organisatie te laten zien. Starters willen hun baas leren kennen.’ Giena Klaassen, Human Recource Manager bij aardappelzetmeelgigant AVEBE, is het met hem eens, al staat haar directeur vandaag niet in hun stand in de Der Aa-kerk. ‘Wij moeten onszelf veel meer laten zien. De laatste tien jaar zijn we veel intern bezig geweest met reorganisaties en innovaties. De komende tien jaar gaan twee- tot driehonderd van onze mensen met pen-

sioen. Die moeten hun kennis overdragen aan jongeren.’ Dat blijkt best lastig, ouderen verwachten vaak dat jongeren meegaan in de bestaande patronen. ‘Natuurlijk willen we dat niet. We willen eigenheid en zoeken mensen met kennis en internationale ambities. Er is een vacature voor een internationaal marketeer.’ Een studente in de zaal zal daar niet op solliciteren. ‘Ik ga naar het westen als ik afgestudeerd ben’, antwoordt ze op de vraag of ze weggaat of blijft. ‘Bijna al mijn vrienden vertrekken. In het

westen zijn gewoon veel meer leuke banen. Ik wil doorgroeimogelijkheden. De top bereiken.’ Heeft de doorsnee student wel door dat ze in actie moeten komen om leuk werk te vinden? Thomas Verhiel: ‘Het woord werkloosheid bestaat niet onder hoogopgeleide jongeren. Ze willen geen baan voor tien jaar. Door de goede werkgelegenheid worden ze steeds onafhankelijker. Ze gaan weg als het werk ze niet bevalt en als ze weg moeten, en niet direct iets nieuws op het oog hebben, gaan ze op reis of nemen een sabbatical.’ De nieuwe generatie presenteert zich ook beter en zelfbewuster dan de vorige. Maar of ze echt zo zelfbewust zijn, is nog maar de vraag. ‘De keuzestress veroorzaakt bij hen problemen. Ze hebben geen zorgen over het hebben van werk, maar over welk werk?’ Kunnen de noordelijke hoog opgeleiden op hun lauweren gaan rusten als de banen zo voor het oprapen liggen? Hoogleraar Jouke van Dijk: ‘Zeker niet. Er komt meer concurrentie aan. De arbeidsmarkt wordt steeds internationaler. Briljante Chinezen zullen de komende tien jaar onze arbeidsmarkt bestormen.’ Rina Tienstra Talent Recruiting Noord De vijfde editie van Talent Recruiting Noord bracht achthonderd hoogopgeleide studenten op 23 maart in de der AA Kerk in contact met veertig grote bedrijven. De starters bezochten de banenbeurs, deden mee aan workshops en het publieksdebat en zagen pitches van studenten in het Take me in -spel, een variatie op de datingshow van Eddy Zoey. De beurs werd georganiseerd door Talent & Career Center in samenwerking met studievereniging Clio, MKB-Noord, VNO-NCW Noord, de Rijksuniversiteit Groningen en de Hanzehogeschool Groningen.

Illustratie: Xiao Feng Chiu en Mathieu van der Bij


Japanese students about their experiences in the aftermath of the earthquake

‘I was alone, I was tired,

I was scared, it was terrible’

The earthquake that hit Japan also had a great impact on Japanese living abroad. Some of them lost contact with their families for several days. Others worry about the fate of the Japanese people in general. Three Japanese students share their stories. Friday, 11 March 2011, started as a regular day, as the sun began to smile upon his people, the Japanese daily routine was about to get into full start. Children went to school, parents to work and fishermen had long been at sea. Nothing that morning seemed odd. The birds returning from the sea had not brought a bad omen in their claws. Little did they know about the hard times ahead. At 14:46, the worst earthquake since

records started were kept, struck the north coast of Japan, with 9.0 degrees on the Richter scale. 36 km beneath the pacific ocean, the rupture of a tectonic plate brought with it a ten meter tsunami, that hit the coast within minutes, causing a wave of destruction that swept away everything in its path. Missing grandparents Four years ago, at the end of pre med


school in the USA, Rio Watanabe (27) was faced with the decision of whether to enter medical school or follow her dream instead. Having played the piano since the age of four, this was not an easy choice. Ultimately, she decided to follow her passion for music. Shortly after, she moved to Groningen to start a bachelor in classical piano at the Prince Claus Conservatory. That dreadful Friday, 11 March 2011,

also started as any other day, she was talking to her mother on the phone, when all of a sudden, her mother told her that she had to hang up because there was a ‘small’ earthquake. With seismic activity being so common for them, Rio gave no importance to her mother’s words and continued getting ready for school. Later that day, some friends from the conservatory began calling and asking if she was okay and, more importantly, if

her family was fine. Not having seen the news, she had no clue of why they were so concerned. Worried, she turned on the television and saw footage of a huge wave sweeping the Japanese coast. After long hours filled with fear, her mother was able to send an email through her smart phone saying that they where fine. However, her grandparents were missing. After that ominous email, she spent two days without contact as a consequence of all the land lines being down. Finally, another email got through, this time informing her that they had found her grandparents. The grandfather had been involved in a car crash at the moment of the earthquake just as he was making his way to the hospital to receive his weekly dialysis. That car accident prevented him from getting into the city (Sendai, one of the worst hit areas both by the earthquake and the tsunami), something that may have saved his life. The true cost of the disaster After a lot of searching and with the help from family members and friends, Rio’s parents were able to borrow enough gasoline to bring her grandparents to her home town, Yamagata, one hour from Sendai. After that ordeal, the only thing her family had to say is that they were grateful they did not have to be in a camp, where there would have no more food than a bowl of rice a day. All over Japan, in the towns and cities that were not badly hit, the locals try to keep calm and do not give in to panic. As Rio’s mother said ‘when shopping, we only take what we need. When a man has to buy milk and sees that there are only two cartons left, he takes just one.’ Fortunately, the story of Rio’s family is one of hope. However, there are thousands of families that still do not know what has become of their loved ones. With the media reporting that the death toll has reached the ten thousand mark and that is expected to go well over twenty-five thousand, the true cost of this disaster won’t be known any time soon, and with one of the Fukushima nuclear reactors suffering from a partial meltdown, the people of Japan still have a harsh road ahead that will test their patience. Kotaro Soma, a Japanese exchange student currently living in Italy, is worried but also proud of her people. ‘The earthquake was way more terrible than I thought… Fires broke out in many cities and lots of buildings were burnt down. I heard there were many dead bodies floating in the sea. Twenty-five thousand people have died or are still missing. I

feel so bad. My dear family and friends could be among them… The number of victims is still increasing. There are still many places where people are left alone and waiting for help. At this moment, one of the biggest problems is the nuclear reactor, which is in Fukushima. 310,000 people had to be evacuated because of it and there are still many people staying in refugee camps... The staff members of the nuclear power plant are trying to cool down the reactor exposing themselves to radiation. I am so proud of them. They are saving Japan. But I’m also worried for them and all the people in Japan. They are all my family.’ Mother nature does not care When I asked Yuko Shintoku, who was in Japan during the earthquake, to tell me anything she wanted other students to know, this is what she wrote: ‘I was alone. I was tired. I was scared. It was just terrible. Now, I feel even more terrible… I can watch the tragic news, but I can’t do anything to help the victims in the north. I have enough food to eat, but they don’t. I have electricity, but they do not. I have clean water to drink, but they don’t. I have a house to live in, but they don’t… I live with my family who loves me and whom I love, but they don’t.’ Mother nature does not care about preparation or pro-active crisis management, she does not care about GDP (Gross Domestic Product) or the price of oil, when it comes to her roar, we could all be next. Now is our chance to help our brothers in despair, after all, there is no such thing as Japanese needs or European problems, there are only human issues. Jon Miren Hernandez Aresti What can you do? A number of Institutions and NGO’s are taking donations to help the relief efforts in Japan. Here’s the link to the Japanese Red Cross: http://www.jrc.or.jp (click on English in the upper left corner) Furthermore, first-year students of International Communication are having a ‘Red and White’ fundraising party on 6 of April, starting at 22:30 hr. in the Drie Gezusters. All profits will be donated to Doctors without Borders, Japan. Tickets will be for sale on the night of the event for a minimum price of € 3. Join their Facebook group: Red and White Party – Help us Help Japan!

Photo: Luuk Steemers

Students and

sportstars help Japan

The consequences and full extent of the nuclear disaster is still unclear, but fact is that thousands of people were taken to refugee camps only 250 kilometres from where so many people had lost their lives. Now, the people that were evacuated to “safety” run the risk of being contaminated by the radiation that spreads from Fukushima. One thing is clear, the people need help our help.

Two German IBS students, Arne von der Weppen and Hajo Trimborn, thought so too, and organized an entertaining charity event on 5 April at Zernike campus. People could participate in an auction of autographed items of football players of SC Heerenveen, FC Groningen, FC Twente and basketball players of GasTerra Flames. All proceeds from the auction and the bar were donated to the Red Cross. Monika Schiemann


Flikken Groningen Als enige stad van Nederland heeft de Groningse regiopolitie twee agenten die zich alleen maar bezighouden met het studentenleven in de stad. Meestal gaat het om inbraakpreventie, fietsendiefstal of geluidsoverlast, maar soms ook om ernstiger zaken. In een kamer aan de oostzijde van het hoofdkantoor van politie aan de Rademarkt zetelen twee studentencontactfunctionarissen, zoals ze officieel heten. ‘Op een gegeven moment begonnen de studenten ons studentagenten te noemen, zegt Nico Huismans (40). ‘Dat bekt veel lekkerder.’ De prikborden op de muren hangen vol bestuursfoto’s van studentenverenigingen en krantenknipsels: Imago van Groningse Feeststudenten Ontkracht, Mogelijk Campus op Suikerunieterrein, Weer Ongelukken bij Ontgroeningen. Tegen één van de muren staat een oorkonde van Vindicat. ‘Die hadden we gevonden, maar ze hoefden hem niet terug’, zegt Huismans’ collega Matthijs Beukema (32). Overlast Geluidsoverlast is een veelvoorkomend probleem. Beukema: ‘Vaak zijn studenten zich totaal onbewust van de overlast die ze veroorzaken. Bovendien hebben studenten en gewone stadjers totaal verschillende leefstijlen. Dat botst af en toe. Wij richten ons op verwijtbaar gedrag, waarbij je er redelijkerwijs vanuit mag gaan dat het storend is: tot diep in de nacht op het balkon staan joelen, te harde muziek. Als de politie na een klacht daadwerkelijk overlast constateert, volgt er een waarschuwing. Als er dan binnen een jaar toch weer overlast is, volgt een boete van honderd euro. Houden de klachten aan, dan kunnen we apparatuur in beslag nemen en het melden aan de gemeente. Dat kan de verhuurder zijn vergunning kosten. Daarom zullen de verhuurders de studenten in dat soort gevallen zeker op hun gedrag aanspreken.’ Diefstalgolf Beukema en Huismans onderhouden regelmatig contact met de afdelingen Studentenzaken van de Rijksuniversiteit en de Hanzehogeschool. Huismans: ‘Bij dringende zaken nemen we

direct contact op. Laatst constateerden we dat er veel iPhones werden gestolen in de universiteitsbibliotheek (UB). Dat gebeurde door een groepje buitenlanders die studenten een petitie lieten lezen. Terwijl de studenten probeerden te begrijpen waar het over ging, werden ze beroofd. Studenten melden zo’n diefstal vaak niet bij de instelling. Vandaar dat wij de UB hebben gewaarschuwd en die hebben het weer bekend gemaakt aan de studenten.’ Beukema: ‘Dringende zaken voor studenten, zoals series diefstallen of een aanrander die actief is in een bepaalde buurt, melden we sinds een paar maanden ook via onze twitteraccount @studentagent. Aan de reacties merken we dat het aanslaat. Er komen veel vragen en we zien dat de berichten vaak worden ge-retweet.’ De studentagenten brengen om de vijf weken een digitale nieuwsbrief uit, Student@lert, waarop studenten zich kunnen abonneren. Dat heeft al voor oplossingen van zaken gezorgd, vertelt Huismans. ‘Op een avond werden er veel jassen gestolen bij Albertus Magnus. Op beelden van bewakingscamera’s waren de daders te zien. Die beelden hebben we op Student@lert laten zien. Soggen.nl nam het over en we kregen honderden tips. Uiteindelijk is de zaak daardoor opgelost.’ Moordonderzoek Sommige zaken waarmee de studentagenten te maken hebben zijn ernstig. Beukema: ‘We hebben twee keer meegewerkt aan onderzoek naar moordzaken in de studentenwereld. Dat zijn heftige zaken, net zoals vorig jaar dat meisje van Vindicat dat omkwam bij de brand in de Oude Ebbingestraat of de studente van Dizkartes die onder een vrachtwagen kwam. Dat zijn voor ons slechte dagen. We kijken in zulke situaties wat we voor de studentenverengingen kunnen doen: informeren, tips geven hoe je met zoiets om moet gaan, de kroeg sluiten of niet. Op zulke momenten zie


ik mezelf als hulpverlener.’ De KEI-week is een drukke tijd. Dan coördineren Beukema en Huismans de inzet van hun collega’ s in de stad. Ze hebben ook regelmatig overleg met besturen van studentenverenigingen. Huismans: ‘Bij grote evenementen zijn we zoveel mogelijk in de buurt om even met de organisatoren te praten en een oogje in het zeil te houden. De samenwerking verloopt goed.’ De twee studentagenten besteden veel tijd aan het analyseren van statistieken en cijfers om knelpunten en trends te ontdekken. ‘Via een scan kwamen we erachter dat 75 procent van de inbraken

in studentenhuizen plaatsvindt zonder sporen van braak’, herinnert Huismans zich. ‘Het dievengilde komt binnen door het slot te flipperen, bijvoorbeeld met een bankpasje. Superhandig voor de boeven: één huis, vijf laptops! Op basis van die analyse hebben we er toen voor gezorgd dat studentenhuizen een gratis deurstrip kunnen aanvragen: strippen tegen flippen.’ ‘We zijn er voor de burgers’, vat Beukema samen. ‘Groningen is een toffe stad en daar willen wij aan bijdragen.’ Tekst en foto: Luuk Steemers

Op patrouille met de studentagenten ‘We gaan naar twee studentenhuizen waar we de laatste tijd klachten over hebben gehad. Even een praatje maken.’ Studentagent Matthijs Beukema laat een kaart met leefregels zien. Onderaan staat de boete bij overtreding: honderd euro. Het is drie uur ’s middags. ‘Dat is de beste tijd. ‘s ochtends vroeg liggen ze vaak nog te snurken, zeker na een feest’, zegt Beukema’s collega Nico Huismans. De Opel Astra van de studentagenten zet koers naar de Korrewegwijk voor het eerste bezoek. Het is de eerste echt mooie lentedag. Overal genieten studenten op naar buiten gesleepte huisraad van het zonnetje. ‘Mooi, erg gezellig’, vindt Beukema, die zelf tweeënhalf jaar student was aan de Hanzehogeschool. ‘Ik heb Commerciële Economie en Personeel & Arbeid geprobeerd. Maar ik was te veel de foute student waar we nu vaak mee te maken hebben. Veel te veel tijd in de kroeg doorgebracht. Dat werd dus niks. Daarna wilde alleen de politie me nog hebben’, lacht hij. ‘Die jaren komen me nu goed van pas. Ik kan me goed in de studenten verplaatsen en spreek hun taal.’ ‘Niet schrikken’, zegt Beukema als een blonde jongen de deur opent. ‘We hebben in korte tijd vier meldingen van overlast gehad. De buurtagenten hebben het niet kunnen constateren, maar we willen het er toch even over hebben.’ De twee agenten ploffen neer op de bank in de gemeenschappelijke ruimte, waarin grote versterkers en boxen staan opgesteld. In een hoek staat een elektrische gitaar. Uit aangrenzende vertrekken komen drie huisgenoten aanlopen. Bij het zien van de dienders lopen ze verbouwereerd naar de keuken om een stoel op te halen. De vier studenten wijzen naar links als Huismans vraagt of ze weten wie de klager is. ‘Oudere mensen. Het is hier gehorig, en ze horen alles’, zegt de blonde student. ‘Ze zijn niet in voor een redelijk gesprek.’ Hij graait in een stapel papier. ‘Laatst kregen we deze brief van ze.’ Zoek maar gauw een ander huis, staat er met grote letters. ‘We zijn nu altijd stil na tien uur, en tóch blijven ze klagen’, laat een student met stekelig haar weten. Beukema knikt begrijpend. ‘Misschien zijn ze erg

gevoelig voor geluid. En als het dan een keer mis gaat, zijn ze nóg gevoeliger.’ Huismans wijst op de luidsprekers en een gameconsole. ‘Die versterkers zijn van een jongen die dj is. Die is er nu niet’, zegt stekelhaar. ‘We spelen hier vaak games met elkaar via de LANverbinding. En dan schreeuw je wel eens wat in je enthousiasme.’ ‘Maar we schreeuwen nooit hard,’ verduidelijkt een bebrilde student haastig. ‘Oh, dus jullie schreeuwen zachtjes’, constateert Huismans. ‘Als de buren overlast blijven melden, moeten jullie er toch rekening mee houden dat jullie aan het kortste eind trekken’, vermaant Beukema. ‘Dan gaat het naar de gemeente en krijgt jullie huisbaas de wind van voren. Dan kon het voor jullie wel eens heel vervelend worden en dat zou toch jammer zijn.’ ‘Ja, want we wonen hier hartstikke fijn’, knikt stekeltjeshaar. ‘Verstoorde verhoudingen oplossen is lastig’, zegt Beukema. ‘Misschien moeten jullie eens boodschappen doen voor de buren of een bloemetje kopen.’ Beukema staat op. ‘Nou, ik hoop voor jullie dat het in de toekomst meevalt’, waarschuwt hij. ‘Wij komen in ieder geval niet meer om te praten.’ ‘Lastig’, zegt Beukema weer terug in de Astra. ‘Die jongens zijn best van goede wil, ze hadden zelfs schuimplastic onder de versterkers en de luidsprekers om het geluid te dempen. Maar ja, met wat drank op vervagen de normen al snel.’ Huismans leest een e-mail waarin een buurman klaagt over luid gebonk in een studentenhuis in het A-kwartier. ‘Misschien heeft die student net een nieuw vriendinnetje’, oppert zijn collega. ‘Nee, hier staat bonkMUZIEK', verduidelijkt Huismans. Het aangegeven adres blijkt niet te bestaan. Beukema belt daarom met de klager. Die stuurt de agenten naar een straatje zo’n veertig meter verderop. Huismans drukt op alle zes belletjes, maar de studenten geven geen sjoege. ‘Tja, dat gebeurt ook’, zucht hij. ‘Soms doen we in dit soort gevallen gewoon de kaart in de bus, maar in dit geval willen we eerst zeker weten wie precies verantwoordelijk is voor de herrie. We komen binnenkort terug.’ Luuk Steemers


Stem op Huize Billit on!

Bergen afwas, huiszwervers, koelkasten vol bier, winkelkarretjes, vrachten oud papier, een klein fortuin aan statiegeld, bergen vuile was, huisfeesten zonder einde, een huismilf, een Surinamer die stropdassen draagt en een goudvis die bier en pizza overleeft. Drie Groningse studentenhuizen schreven zich in voor de ‘Studentenhuis van het Jaar’ verkiezing. Alleen Huize Billiton overleefde de eerste stemronde. Steun ze op studentenhuisvanhetjaar.nl.

Huize Zuyderparck

Danna Paternotte (19), eerstejaars Conservatorium: ‘Huize Zuyderpark moet winnen omdat we het allermooiste en allerleukste studentenhuis van Nederland zijn. We hebben een balkon op het zuiden, met terrasverwarming en we zijn bezig met een dakterras: ladder op en bakken maar. Hopelijk gaan de Huismeesters akkoord. Ik ben hier begonnen als huiszwerver. Toen ik vorig jaar op de vooropleiding van het Conservatorium zat, zwierf ik hier al rond. In september heb ik gehospiteerd. Wat mij aantrok is dat iedereen oprecht in elkaar is geïnteresseerd en dat men geen vooroordelen heeft. Ik ben niet het klassieke viooltrutje. Als we plannen hebben, voeren we ze ook echt uit. We zijn vorig jaar met twaalf bewoners naar Berlijn geweest en hebben Joseph opgezocht die stage liep op Sicilië. In de zomer hebben we een zwembad in de tuin. Het is een multicultihuis met Tukkers, Friezen, Duitsers, een Roemeens meisje en een halve Surinamer die stropdassen draagt. We hebben geen schoonmaakrooster. Wel een schoonmaakster voor de gangen, de keukenvloer en de badkamers.'

Aantal bewoners: 21 Namen bewoners: Danna, Lies, Oscar, Eliza, Marjolein, Steven, Wouter, Veerle, Diana, Graumanns, Tim, Thijs, Lisa, EJ2, Tom, Brüno, Joseph, Mormel, James, Arbeider, Ome Japie Bijbaantjes: serveerster, BMW-verkoper, overblijfjuf, barman, arbeider, nachtwacht Studies: Conservatorium, Geneeskunde, Rechten, Psychologie, International Business & Management, Economie, Technische Bedrijfskunde, Verpleegkunde, International Relations Verenigingshuis: Nee Website: Nee Studie-uren per week 10 Samen eten per week: 3 Kratten bier per week: 10 Flessen wijn per week: 7 Huisfeestjes per maand: 4 Statiegeld: € 100,= Huishobby’s: Drinken, stappen, vakantie, musiceren, eten, decadent leven Huis-games: Kolonisten van Catan, Halli Galli, Kingsen Stappen: Negende Circel, Klup, Tapperij, Golden Fust, Sunset dakterras Huisdieren: Nee Huisbedrijf: bootverhuurgroningen.nl Motto: 'Winnen is belangrijker dan meedoen'

Met korting naar Bal11 Bal11 is het Grootste Studentengala van Nederland. Op donderdag 19 mei in Ahoy Rotterdam worden de Student Awards uitgereikt voor het Studentenhuis van het Jaar en de Student of the Year. Met optredens van Guus Meeuwis, Krystl, Wolter Kroes & Band, Real El Canario, Phalerieau en ErickE en van de winnaars van de grote studentencabaretfestivals. Bal11 wordt gepresenteerd door Nicolette Kluijver. Tickets à € 35,00, vanaf 18 jaar, via bal11.nl, ticketservice.nl of 0900-3001250. 25 procent korting voor HanzeMag-lezers. Vul op de ticketpagina bij ‘Bal11 korting’ het wachtwoord ‘bal11korting’ in. Je krijgt dan direct 25 procent korting op je ticket.

Hanzedeelnemers Student of the Year Beauty & Brains. Vijftig dames en heren konden zich vinden in deze omschrijving en strijden nu om de titel Student of the Year 2011. Stem op jouw favoriete Hanzestudent via studenten.net

Johanna Hogeboom, Voeding & Diëtetiek

Maarten Vranckx, Facility Management

Remon Wigeri van Edema, Sport & Gezondheid

Sander van den Maagdenberg, Communicatie & Media

Huize Plezierweg

Pim Kramer (23), vierdejaars Rechten: ‘We kennen elkaar allemaal van de middelbare school in Twente. Toen we in Groningen gingen studeren, heeft Onno’s vader dit huis gekocht. Huize Plezierweg is een gezin. We eten altijd samen, we zitten altijd in de huiskamer, iedereen kan altijd aanschuiven aan tafel en meestal slapen hier ook een man of zeven, acht. De helft hiervan blijft meestal bezopen op de bank in de huiskamer achter. Een vriend die hier niet woont staat zelfs ingeroosterd op het kookrooster. We storten wekelijks dertig euro in de pot en daar halen we de basics van: groenten, fruit, brood, kaas, bier… Er is nooit gezeik over geld en er is nooit een deur op slot. We hebben een huismilf die regelmatig langswipt. Ze doet een lap dance voor een sigaret en laat zich bij voorkeur door meerdere huisgenoten pakken. Iedereen is welkom, als je geen huis hebt, kun je hier best vier jaar overleven. Het zou een fantastische afsluiting van vier mooie jaren zijn als we die reis winnen. Dan geven we al ons opgespaarde statiegeld uit aan een groot feest!’

Huize Billiton

Nora Hendriks (18), eerstejaars Geneeskunde: ‘Het huis zelf stelt weinig voor, maar de bewoners zijn spontaan, gezellig en bevriend. We hebben geen gemeenschappelijke woonkamer, maar we zitten wel altijd bij elkaar. We hebben een open-deurbeleid. Ook met de vrienden van vrienden raak je snel bevriend. Donderdag is onze vaste eetavond, maar eigenlijk eet je hier nooit alleen. Donderdag is ook onze vaste gezamenlijke stapavond. Op onze sinterkerstavond hebben we Billi het huiskonijn gekregen. Er wonen drie meiden en drie jongens in Huize Billiton, dat evenwicht vinden we belangrijk. We kiezen mensen puur om hun innerlijk, studie of uiterlijk is niet belangrijk. Ik heb gehospiteerd via Kamernet. We leven hier met elkaar. Niemand heeft last van heimwee, je komt hier echt thuis. Sinds een maand houden we ons strikt aan het schoonmaakrooster. Wie zich er niet aan houdt, stort tien euro in de drinkpot. Huize Billiton staat in een rasechte volksbuurt, toch zijn we vriendjes met de buren geworden. Ik had laatste een brandje en de buren hebben me heel lief opgevangen.’

Aantal bewoners: 7 Namen bewoners: Sjansink, Two-face/Snake, Seesmeister, TvB, Quadripple, Brother in Law, Twuut Bijbaantjes: bakker, kelner, barman, ijsbereider, facilitair manager, boekhoudkundige Studies: Rechten, Fiscaal Recht, Econometrie, Geneeskunde, Sportmanagement, Technische Natuurkunde, Communication & Multimedia Design, Psychologie, Academie voor Popcultuur Verenigingshuis: Nee (hardcore FC Twentehuis) Website: twitter.com/plezierweg Studie-uren per week: 15 Samen eten per week: 4 Kratten bier per week: 7 Flessen wijn per week: 0 Huisfeestjes per maand: 6 Huishobby’s: frikadellen eten, de buurvrouw verwennen Huis-games: Pim-Pam-Pet, jij moet vanavond met mij naar bed Statiegeld in huis: er hangt een statiegeldbon aan de muur van € 507,10 Stappen: Twister, Warhol, Negende Cirkel, Tapperij, Het Feest Huisdieren: Nelson, de zwarte goudvis (overleeft bier en pizza) Huisbedrijf: studentmeals.nl, unistart.nl, nulurenmanager.nl Motto: ‘Huize Plezierweg, vrouwen weten waarom’

Aantal bewoners: 6 Namen bewoners: Nora, Hester (huis-Fries), Jan Willem, Jaimy (huispinda) Wouter, Rianne Bijbaantjes: serveerster, vakkenvuller, evenementenmedewerker, dementemensenhulp Studies: Geneeskunde, Technische Bedrijfskunde, International Business & Management, Communicatie Verenigingshuis: Nee Website: Hyves Studie-uren per week: 10 Samen eten per week: 1 Kratten bier per week: 3 Flessen wijn per week: 10 Huisfeestjes per maand: 1 Huishobby’s: Drinken, eten, uitgaan, Action-winkelkarretjes verzamelen, filmavondjes Huis-game: bruggen bouwen Statiegeld: nihil Stappen: Drie Gezusters, Rumba, Het Feest Huisdieren: Huiskonijn Billi, sinds sinterkerstavond Huisbedrijf: Nee Motto: ‘Lui, asociaal en verwend, blijft Huize Billiton decadent’

Loes Vader [14] 2011 6 APRIL WOENSDAG HANZEMAG 15

Lees jij HanzeMag en heb je een mening?

De Hanzeredactie zoekt:

DVD

BOEK

CD

Benda Bilili!

Staal

Raphael Saadiq - Stone Rollin’

★★★★

★★★★

★★★★

De redactieraad vergadert vijf keer per jaar (anderhalf uur)over de inhoud en de vorm van HanzeMag. Verdiensten: 12 euro per keer. Belangstelling? Mail naar: [email protected] of [email protected] of bel 050 5955588


Soul is weer helemaal terug van weggeweest, als je de iTunes hitlijst mag geloven. Eerst was daar Amy Winehouse, en toen die zich kapot gesnoven had, stonden Duffy en Adele klaar om het stokje over te nemen. Toch is pop met soulinvloeden misschien een betere omschrijving voor dit type muziek. Ik ben niet zo puristisch dat ik vind dat alleen zwarten echte soul kunnen maken. Maar feit is wel dat zwarte artiesten nooit zijn gestopt met soulmuziek maken, maar wel al decennia worden genegeerd door het grote publiek. Raphael Saadiq is zo iemand. Bekend geworden in de jaren negentig met R&B acts als Tony! Toni! Tone! en Lucy Pearl, maar in het laatste decennium doorontwikkeld tot solo-artiest die oude soul op een zeer moderne manier aan de man weet te brengen. Nou ja, aan de man, heel veel cd’s verkoopt Saadiq helaas niet, en dat is vreemd. Stone Rollin’ is, naar mijn idee, een beter album dan de nieuwe Adele, maar toch zal Saadiq waarschijnlijk nooit de nummer 1 positie bekleden. Rollin’ In The Deep genoeg gehoord? Ga dan voor Stone Rollin’ voor een echt potje retro-soul. CW

a

In haar debuutroman Staal neemt filosofe Silvia Avallone (1984) je mee naar het Toscaanse kustplaatsje Piombino, de troosteloze woonplaats van de bloedmooie vriendinnen Anna en Francesca. Dertien jaar zijn ze, het is 2001 en ze barsten van energie en levenslust. Avallone geeft een liefdevol en scherp kijkje in hun turbulente tienerleven en de armoedige appartementen waarin ze wonen met hun kleurrijke en getroebleerde familieleden. Ze zijn onafscheidelijk, Anna en Francesca, en ze maken de mannelijke bewoners van de arbeiderswijk knettergek met hun uitdagende gedrag. Maar hun onvoorwaardelijke levenslange vriendschap wordt danig op de proef gesteld door de liefde en rivaliteit. Avallones beschrijving van de gebeurtenissen bij de staalfabrieken en hoogovens, die als reusachtige beesten de skyline van de Middellandse- Zeekust domineren, zijn zo beeldend, rauw en deprimerend dat het je als lezer ook doet verlangen naar het rijke eiland Elba, dat aan de overkant ligt te lonken en te schitteren. Avallones bestseller won de Italiaanse Premio Campiello Opera Prima en dat is volkomen terecht. Staal is een regelrechte pageturner die je sprakeloos achterlaat. RT

a

Een groep lichamelijk gehandicapte Congolese muzikanten die doorbreken in Europa: wie hier Jostiband-achtige gedachten bij krijgt, heeft het goed mis. De documentaire Benda Bilili! draait om Staff Benda Bilili, een groep van vier polio-overlevers in rolstoelen, aangevuld met straatkinderen, die zich weten te ontworstelen aan hun armoede met behulp van zelfgemaakte instrumenten van afval. Dat klinkt nogal zoetsappig en heroïsch. Toch is het niet moeilijk om het dramatische verhaal te accepteren als je beseft hoe goed deze muzikanten wel niet zijn. Deze mannen zijn niet goed ONDANKS hun handicap, ze zijn gewoon ongelofelijk goed, punt. De muziek is een opzwepende mix van Afrikaanse rumba en hypnotiserende funk. Meest in het oog springend is de achttienjarige Roger Landu, die als een Congolese Jimi Hendrix zijn zelfgemaakte eensnarige blikgitaar bespeelt. De documentaire geeft een goed beeld van de ontstaansgeschiedenis van deze opmerkelijke band, maar eigenlijk moet je de band live zien om echt te ervaren hoe goed ze zijn. Dat kan binnenkort, op 19 april, als ze in de Oosterpoort optreden. Tussen 15 en 17 april wordt de documentaire nogmaals vertoond in Filmtheater ForumImages. CW

loco

Tweedejaars Docentenopleiding Beeldende Kunst & Vormgeving Lysanne Visser (19) exposeerde eind maart in Academie Minerva. ‘Dit is een overzichtsexpositie van het werk van de studenten van de docentenopleiding. Van ieder jaar hebben de docenten één student uitgekozen. Toen ik begon op Minerva schilderde ik vooral dieren, nu zijn mijn hoofdthema’s de mens en objecten. Ik fotografeer tegenwoordig ook veel. Op de expositie heb ik een aantal foto’s van een oude, vervallen fabriekshal. Die heb ik bewerkt en gedeeltelijk overschilderd. Ik ben best tevreden met het zelfportret in acrylverf dat hier hangt. Maar het kan nog voller en dieper. Ik ben aan het experimenteren met olieverf: laagje voor laagje aanbrengen. Als ik klaar ben met studeren, wil ik oude meubels restaureren en daarnaast misschien autonoom kunstenaar worden. Voor de zomer wil ik antiek en eigen werk verkopen via mijn webwinkel.’ Info: www.lysanneoldandart.blogspot.com.

a

[14] 2011 6 APRIL WOENSDAG HANZEMAG 17 Tekst en foto: Luuk Steemers

In & UIT IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier gratis hun advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 20 april kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 13 april.

Studium Generale Groningen Maandag 11 april - Everything about… Jan Wolkers - Onno Blom. Jan Wolkers heeft zich nogal eens miskend gevoeld. Wie de verbluffende domheid en vijandigheid van de critici ziet, kan zich daar veel bij voorstellen. Wat is nu precies Wolkers’ plek in de Nederlandse letteren? Wat dreef hem? En waarom werd hij door het publiek en de critici zowel verguisd als bemind? 16.30 – 17.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Dinsdag 12 april - Het grote Geld - Over hebzucht en hoogmoed. Roel Janssen - Grof Geld. Geld speelt een centrale rol in de menselijke geschiedenis. Maar de keerzijden van economische vooruitgang zijn crises, schandalen, zwendel en misbruik, verdwazing en hebzucht. Thrillerschrijver en economisch journalist Roel Janssen spreekt n.a.v. van zijn boek Grof Geld over de geschiedenis van financiële schandalen en speculatie in Nederland. 20.00 - 21.30 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Donderdag 14 april 2011- Kenniscafé – Hersenspinsels. Bart van de Laar praat met deskundigen over vragen als: waar ligt de grens tussen de denkwereld van ‘psychisch gestoorden’ en die van ‘normale’ mensen? Hoe werkt onze waarneming? En zijn er evolutionaire verklaringen waarom wij informatie zo verwerken? 17.00 – 18.30 uur, ForumImages, Hereplein 73. Maandag 18 april 2011 - Het grote Geld Over hebzucht en hoogmoed. Xander van

PZZL 1

2

3

8

27

22

18

Butti. 17april 11.30 uur M. Metzlar, 17.00 uur M. Metzlar Foundationdag Zit je portemonnee vol met kleingeld? Of is het tijd om je spaarvarken te legen? Kom dan op dinsdag 26 april naar de Foundationdag in het Castcafé (Zernikeplein 7). De opbrengst van de gezellige en leuke activiteiten gaat naar een student van de stichting Blessed Generation in Kenia. Deze stichting runt drie weeshuizen en zorgt voor een opleiding tot en met de middelbare school. Tijdens de middag geven we informatie over de Hanze University Foundation en daarnaast zijn er spelletjes te doen zoals ‘Minute to Win it’ en het ‘Rad van Fortuin’ waarbij leuke prijzen te winnen zijn. DJ Hristo Peev zorgt voor van muziek. Het programma begint om 14.00 en eindigt om 17.30 uur. Wat?! Een vette vacature! GroningenLife! is op zoek naar bloggers en een webredacteur (Engelstalig). GroningenLife! is een campagne waarbij het draait om studiekiezers enthousiast te maken voor het Groninger studentenleven. Sta jij midden in het studentenleven, heb je lef en kun je

4

7 9

5

13 15

19 23

24

26 28


16

6 17 10 4 22 15 13 9 20 11 5 7 14 12 18

goed schrijven? En voor de functie van webredacteur: beheers jij de Engelse taal tot in de puntjes? Bekijk dan de volledige vacatures op www.groningenlife.nl/vacatures of mail naar Annemieke Heijker: a.m.c.heijker@rug. nl. Solliciteren kan tot 15 april. Stichting KEI zoekt Event Managers Wil jij helpen de KEI-week te organiseren? Artiesten vastleggen en de leiding nemen over honderd KEI-crewers? Word Event Manager! Kijk voor meer informatie op www.keiweek.nl of vraag vrijblijvend een informatiepakket aan.

Colofon HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7 A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030, 9700 RM Groningen T 050 5955588 • F 050 5955590 E [email protected] I www.hanze.nl/hanzemag Redactie Chris Wind Boudewijn Otten Luuk Steemers Rina Tienstra Loes Vader

hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] redacteur 050 5955581 [email protected] redacteur 050 5952570 [email protected] redacteur 050 5955588 [email protected]

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Redactie HanzeMag Illustraties Mathieu van der Bij & Xiao Feng Chiu • Sam Peeters • Leo van der Reest • Ricky van Duuren Lay-out Renée Zaal - www.reneemedia.nl Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905 [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588 [email protected]

Studentendiensten Martinikerk 10 april 11.30 uur T. Meijlink, 17.00 uur J.

12

14

25

GSp - Studentenplatform voor Levensbeschouwing Een plaats voor bezinning, religie, debat en gezelligheid. GSp, Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail: [email protected] of www.gspweb.nl Lichtlopers Paasnacht. Ook dit jaar organiseren de Groningse binnenstadskerken het Lichtlopersproject, startend om 23.00 uur in de Paasnacht in de Martinikerk en eindigend in de Nieuwe Kerk na het Paasontbijt rond 7.00 uur op Paasmorgen. Programma: Martinikerk 23.00 – 0.30 uur: Paasnachtdienst. Remonstrantse kerk 1.00 – 1.45 uur: dans/ theater n.a.v. de doortocht door de Rietzee. Pelstergasthuiskerk 2.00 – 2.45 uur: mediteren bij de paaskaars (koffie/thee met koek). Lutherse kerk 3.00 – 3.45 uur: muziek waarbij het verhaal van Jona centraal staat (soep met broodjes). Doopsgezinde kerk 4.00 – 5.30 uur: schilderkunst over de offering van Izaäk door Abraham. Nieuwe Kerk 6.00 – 6.15 uur: dageraadsviering met aansluitend een Paasontbijt. Wil jij ook Lichtloper worden of wil je informatie? Volg de link op de GSp-site. Persoonlijk gesprek Voor een persoonlijk gesprek: Geert Brüsewitz 8500387, Lense Lijzen 5260630, Tiemo Meijlink 5792805 of Matty Metzlar 0595-528775.

11

10 17 21

Uffelen & Kilian Wawoe – De perverse prikkel. De bonuscultuur heeft Nederland nog steeds in zijn greep. De openheid over topsalarissen heeft niet geleid tot loonmatiging. Economisch journalist Xander van Uffelen, bespreekt de geldlust van managers, de onmacht van politici en de overdreven volkswoede. Ex-bankier dr. Kilian Wawoe bepleit een regelrecht verbod op bonussen. 20.00 – 21.30 uur Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen.

Vliegers orizontaal H 1 Kikkervis (6) 4 Gehucht boven Winsum (5) 8 Vreemd terzijde (5) 9 Toonkunstenaar? (7) 10 Zonder klappen op de keien (7) 11 In woord en gebaar (afko, 4) 12 …ips of …atant (3) 14 … Commandeur of … Zuiderhoek (4) 15 … Eisinga Planetarium (4) 18 Ned. Mededingingsautoriteit (afko, 3) 21 Artiesten en Beroepssportersregeling (afko, 4) 23 Een tsunami bijvoorbeeld (7) 25 Bontbek… of strand… (7) 26 Vlees- en/of groentegelei (5) 27 Serieuze jongen (5) 28 Nakomelingen (6)

Verticaal 1 Kruid dat in bearnaisesaus zit (6) 2 Deze vogel luistert niet (7) 3 De …, Maarten ‘t Hart (8) 4 De witte …, zeer zeldzame vogel (4) 5 Ongebruikt (5) 6 Franse straaljager (6) 7 Tekenaar van Kuifje (5) 13 Vogel met bestekbek (8) 16 Zeep voor haar (7) 17 Kleine katholiek (6) 19 Inwoner(s) van Azerbeidzjan (5) 20 De bonte … of de zwarte …(6) 22 Isaac …, Amerikaans violist (5) 24 Vliegtuig des doods?(4)

De schuin gedrukte opgaven zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 14 april. De vorige PZZL is gewonnen door: Gejo Nanninga. De oplossing is: HALLENHUISHOF. Boudewijn Otten

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected]

Lieve Loes, Mijn ouders zijn deze zomer 25 jaar getrouwd en willen met de hele familie een week een huisje huren op Texel om dat te vieren. Mijn vriendje is niet zo’n familiedier en ziet daar vreselijk tegenop. Bovendien heeft hij een bloedhekel aan de vriend van één van mijn zusjes. De vorige verjaarsvisite liep bijna op ruzie uit omdat ze een oververhitte discussie voerden over Greenpeace, waar mijn vriend lid van is. Het vriendje van mijn zus werkt in de Eemshaven aan de voorbereiding van de bouw van die kolencentrale. Je snapt het al, wat moet ik hiermee aan? Bernadette Lieve Bernadette, Je vriendje is geen familiedier, ziet vreselijk op tegen het uitje en hij heeft een bloedhekel aan de vriend van je zus. Alle ingrediënten zijn aanwezig om er een knalfeest van te maken. Waarom zou je

je vriendje, je familie en jezelf dit aandoen? Ik zou zelf mijn vriendje nooit dwingen om mee te gaan. Als jullie toch samen gaan, maak er dan op z’n minst een tof weekje van. Tips van Lieve Loes voor een gezellig familie-uitje: zorg voor ontsnapping. Je hoeft natuurlijk niet de hele week op elkaars lip te zitten. Op Texel kun je heerlijk wandelen en uitwaaien, doe dat lekker met z’n tweeën. Spreek met de hele familie af om niet over al te gevoelige onderwerpen te discussiëren. Ik heb het bijvoorbeeld nooit over politiek met mijn broer, want dat wordt gegarandeerd heibel. Speel geen Mens-Erger-Je-Niet of andere gezelschapspellen, want die lopen vaak op ruzie uit. Er is altijd wel iemand die niet tegen z’n verlies kan, vals speelt of daarvan wordt beschuldigd. Heel belangrijk: niet te veel alcohol, anders loopt het gegarandeerd uit op een familiedrama. Ga ook niet op je tenen lopen om de lieve vrede te bewaren. Of ga gewoon niet de hele week mee. Mijn moedertje zegt altijd: familie en vis blijven drie dagen fris. Lieve Loes, Sinds enige tijd hebben we een indringer in onze vriendengroep. Hij kent onze favoriete kroegen en komt iedere keer wanneer wij afspreken bij ons aan de bar zitten. Hij heeft geen humor, niks boeiends te vertellen, en hij vraagt altijd om een whiskycola als iemand een rondje bier geeft, terwijl hij zelf iedere keer zijn beurt

KLASKE probeert te ontlopen. Om de sfeer niet te verpesten, houdt iedereen zich in totdat hij weg is. Dan is het geklaag vaak niet van de lucht. Omdat hij waarschijnlijk weinig vrienden heeft, vinden we het ook niet tof om hem te hard aan te pakken. Hoe lossen we dit diplomatiek op? Rudi

Concullega’s

Hi Rudi, Een old school-spreekwoord zegt: zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Ik ben sowieso meer voor recht voor zijn raap dan voor diplomatie. Als een humorloze krent je vriendengroep stalkt, kun je dat onmogelijk diplomatiek oplossen. Subtiele opmerkingen en hints zullen snoeihard aan hem voorbij gaan. Die gast heeft vast een gewapend betonnen bord voor zijn plaat omdat hij al zo vaak met zijn kop tegen deze muur is aangelopen. Jullie zijn vast niet de eerste vriendengroep waar hij probeert in te breken. In plaats van met z’n allen te klagen als de heer whiskycola zijn zwalkende hielen heeft gelicht, kun je hem ook vertellen dat jullie zijn ‘vriendschap’ niet echt op prijs stellen en uitleggen waarom niet. Een goede vriend van me overkwam hetzelfde als jou. Ook zijn vriendengroep had medelijden met een kansloos type dat iedere vrijdag in hun stamkroeg opdook. Die gast werd een splijtzwam in de vriendenkring. Zo ver zou ik het niet laten komen. Lozen die loser.

‘Waar zijn de banaantjes?’ Zoekend kijkt Jurjen om zich heen. Ik heb dit keer enkel bonusaanbiedingen meegenomen. Frisdrank in de bonus, twee zakken chocoladepinda’s voor de prijs van één en twee zakken chips. Zo houd ik de man van het geld blij. Maar jammer genoeg geen banaantjes. Een sippe blik. Tradities zijn er om gemaakt te worden. Na een paar vergaderingen was de gewoonte er al ingeslopen. Er horen banaantjes te zijn. ‘Wel of geen banaantjes, het is tijd om te beginnen’, zegt Aart-jan. ‘Vandaag komt het bestuur van de KEI langs, we zullen het hebben over de bezuinigingen van de universiteit en over de BAZES die op 18 mei zal plaatsvinden.’ Iedereen pakt de agenda erbij en we kunnen van start. Elke maandagmiddag is het tijd voor de Contractusvergadering. De acht erkende studentenverenigingen van Groningen komen samen om gezamenlijke zaken te bespreken. Terwijl ik me stort op de chocoladepinda’s, wordt om mij heen gesproken over de KEI-week. Volgend jaar willen we met de verenigingen een dagactiviteit houden, zodat we kunnen laten zien dat er meer te doen is dan drinken. We mogen van de KEI een activiteit organiseren bij zwembad de Papiermolen. Het thema is het integreren van het studentenleven met studeren. Als er iets is wat je bij een studentenvereniging leert, is het wel combineren. Onze specialiteit dus. De ideeën vliegen over tafel. Van poolparty’s tot loungen, er komt van alles voorbij. ‘We kunnen wel gezamenlijk een grote activiteit organiseren’, oppert iemand naast me. ‘Jongens, vergeet niet dat we in de KEI-week ook nog een beetje concurrenten van elkaar zijn’, zeg ik met een knipoog. Het wordt beaamd, ieder mag met z’n eigen vereniging een mooie activiteit bedenken. De agenda wordt verder afgewerkt. Een aantal leuke anekdotes, pittige discussies en anderhalf uur later wordt de vergadering gesloten. Gelukkig er zijn nog mensen die tijd hebben om even te blijven hangen. ‘Jurjen, ik zal je de volgende keer weer van banaantjes voorzien, hoor.’ Glimlachend komt hij aan de bar zitten. ‘Heel fijn, Klaske, zullen we nu dan maar een biertje doen?’ Klaske van Sluis

Klaske van Sluis (22) is vierdejaars Logopedie op de Hanzehogeschool. Dit jaar is ze Ab Actis/Pro-Rector van studentenvereniging Unitas S.G.

legal alien Country:

Studies:

Likes:

Dislikes:

Germany, 81.7 million inhabitants, 8.6 times the size of the Netherlands International Communication (currently doing an internship in Mexico) Cultures and Languages Axolotl (Mexican salamander) Dishonesty Stress

Ilka Dickmann (23) When was your last time back home? ‘I am from a small village in the West of Germany, close to the Dutch border. The last time I was home was six months ago, the day of my parents’ silver wedding anniversary.’ Why did you choose to study in Groningen? ‘I chose to study in Groningen because I liked the course outline of International Communication and the multinational environment. Furthermore, I considered studying abroad as a great opportunity to meet interesting people from around the globe.’

What is the biggest difference between the German and the Dutch culture? ‘Dutch people tend to be much more openminded and relaxed than Germans. I like the way they spend their summers: sitting on their couches in the middle of the streets, enjoying cold drinks and snacks. In Germany this would not be possible, as people tend to be more reserved.’

What’s your internship like? I am doing my internship at TÜV Rheinland, a German company. I have both German and Mexican colleagues, and I am really excited about applying the knowledge I have gained in two years at Hanze University in real life. However, here in Mexico, everything works at a slower pace than in the Netherlands: it’s the mañana attitude.’

Do you have other experiences abroad? ‘I spent my study period abroad in Mexico, and I simply could not leave, so I decided to do my internship in Mexico too. I just love the friendly people, the beautiful nature, the great weather, and its colourfulness.’

What are your plans after graduating? ‘First of all I am really happy to go back to Groningen, as I have realized while being abroad that nothing is more important than having a place to return to after great adventures. I think the best way to

describe my feeling is by quoting a song of Ralf Poelman: Want als ik weg ben dan mis ik de straten vanaf de Toren tot aan Westerhaven, ik mis de grachten, de mensen, stadjers, studenten. (When I am abroad, I miss the streets from the (Martini) Tower to Westerhaven, I miss the canals, the people, the city folks, the students). I do not have a concrete plan though, but I am considering to apply for a master’s degree somewhere abroad.’ Ben Schumacher

Hanze Racing Division to compete at Silverstone in Formula Student

‘The project really is our little baby’ Driving a racing car is not a piece of cake. Building the car yourself might be even harder. But, the Hanze Racing Division (HARD) is not afraid to face the challenge. Their dream is to compete in the Formula Student, an international car design and engineering contest for students. It all started when a few engineering students from Hanze University visited a racing track in Germany. When they got to see the frame of a racing car they were sold. They started designing their own car from scratch with the ultimate goal of competing in the Formula Student. At that point they did not yet have the approval of Hanze University. But when the teachers heard about their plan, a green light was not hard to get. In the Formula Student, students from all across the world come together at the Silverstone racing track to see which student team performs best. Currently four hundred teams from across the globe signed in to get their car judged between 14 and 18 July. The cars are judged for different aspects. From the design, production costs and the technical side (which is categorized as the static event), to acceleration, endurance and the skid pad

test (the dynamic event). Of course the team comes to Silverstone to win a prize. But it is always nice to mingle with other cultures and perhaps learn some tricks to become a better team. The team has grown to a group of 28 people, mainly consisting of engineering, but also communication, sports and IT students. The team is responsible for all aspects of the project. While the engineering students design and build the car in their garage, the communication students are involved with the marketing aspects. The sports and IT students are responsible for respectively the selection of the driver and the website. Luckily, Hanze Racing Division does not have to do everything on its own. Hanze University is very much willing to lend a helping hand. The teachers are enthusiastic about the project, and one of them even took his clothes off to

join the guys in front of the camera (see picture). The universities of Eindhoven and Delft, which are also involved in the Formula Student, helped them to learn more about the car building world. In addition to that, a German racing team came to help supply them with some basic information. For the rest, they depend on the internet and literature. But of course it is never enough. So, to get money the students had to generate publicity and get sponsors. An engine was donated by Brons motoren and other sponsors are also willing to give the team some money to achieve greatness. Since there is only a metal frame, some wheels and an engine right now, one might wonder if they will be able to finish on time. Despite the fact that there is still a lot of work to be done, General manager Karst Venema is confident that they will be ready by the time the

race starts. According to his estimations they will be done in May or the middle of June. This way, they can test the car on the racing track of Emmen and prepare the driver to win the trophy. The 22-year old engineering student is hesitant when speaking about the team’s chances at the event, as he knows he will compete against universities with a lot more experience and money. But he thinks they will do well at the static event. If they fail, it will not be for lack of passion. As Venema states: ‘The project really is our life, our little baby’. Sadly, the car will only participate once in a contest. The Formula Student rules decide that every year a new car has to be built. The team does not see this as a bad thing, because next year they will be more experienced and have more money to really try to win a prize. Jelmer van der Land, Pablo Munilla

Photo: : Ewoud Broeksma The team is even willing to pose naked to get the team to a higher level.

[14] 2010 6 APRIL WEDNESDAY HANZEMAG 4 INT

cribs Yassin Kimanzi Age: 26 Nationality: Rwandan Studies: Master in Business Administration Neighbourhood: Coendersborg ‘Luckily I found this room easily by means of the International Student Office (1). I knew that I wanted to do my Master’s degree abroad, but applied for a whole lot of different universities. When I finally got permission to go to Groningen I was very glad, as some of my friends have studied here before and told me that it was very nice.’ ‘There are about 27 students living on each floor (2). My room is located on the sixth floor. There are two bathrooms with two showers each, and also two kitchens per floor (3). They are not very big. However, the fact that you can frequently meet different people from several cultures is a nice compensation. Plus you also get to try food from all the other cultures.’ ‘As our rooms are not that big and there is not enough space in the kitchens, the refrigerators are in the hallway (4). We usually share one fridge with two or three people. Every now and then it happens that you come to realize that there is something missing in your fridge shelf. So, as a consequence, some people put sticky notes on their stuff indicating not to steal anymore, or else…. Haha!’ ‘Since I am doing my Master’s in fourteen months, I am very busy (5). I use my laptop most of the time for my studies, but certainly also to stay in touch with my family and friends. Luckily my rent includes internet, but unfortunately the connection speed is very slow.’ ‘When I have some spare time, I usually hang out in the common room. This is a room for the whole flat. There are football tables, ping pong tables and television sets (6). If a party is held, it usually ends around midnight, so that the noise does not bother anyone.’ ‘In Rwanda the weather is always nice. When I came here in September they told me it sometimes snows here. Therefore, the first time I got to see it, it was very special for me. The weather forecast predicted snow and I was really excited about it. I set my alarm clock really early in the morning and when I opened my curtains I could not believe my eyes. It was wonderful. My lecturer told me to go ice skating, but unfortunately I was too busy with my studies at that moment. ’ Leonie Koopman & Silvana Weurding

Photo: Ben Schumacher Erasmus is sleeping the sleep of the just.

3 INT HANZEMAG WEDNESDAY 23 MARCH 2011 [13]

Why didn’t Hanze University

let me know?

Hanze University should consider giving international students a bit more information in English. Students have decided to take matters into their own hands and start an instructional website. 8.10 in the morning. Monica Lenaz arrives at school a bit earlier than usual to print out a paper that she wrote the night before for today’s class at half past eight. She walks into a computer room on the first floor and plugs in her USB. Ten minutes later, the 20-yearold Italian exchange student is still struggling to print out the paper. It’s not because she has never used a printer before, of course. She just cannot make the ‘print’ button work. Seeing no way to get out of that situation by herself in a short time, she asks a Dutch student next to her. The guy suddenly logs into blackboard. ‘What?' Monica is surprised. She never imagined that she needs to go to the school webpage to use printers. After showing her some directions to make a print, the helper leaves It is almost 8:25 already. She finally clicks a ‘print’ button on the computer screen and walks to the printer with her wallet to pay. However, our poor exchange student’s challenge isn’t over yet. She puts her credit card into a paying machine, but the machine doesn’t work as she hoped. She really doesn’t have a clue what is going on and decides to ask another Dutch student. ‘Oh, you need Chipknip’, he responds. ‘A what?’ ‘A Chipknip.’ Monica has no idea what ‘Chipknip’ is. She has never used it before, never even heard of it before. ‘Oh… I don’t have it’, she admits. Luckily, the Dutch student is willing to help her out. “Okay. It’s only 5 cents. No problem.’ 8:40 AM, after a thirty minute-long morning battle with the copying machines, she finally enters her classroom with the paper. Later that day, she stands in front of a Chipknip charging machine. She puts her bankcard in, and gets confused right away. She just cannot figure out how to charge at all because everything the machine says is in Dutch. Nothing left but to be rescued, once again, by a Dutch student.

On the first day of the first semester, When Danbi Park opens the door of her class room, the lecture is already halfway. She didn’t wake up late that morning, and came to school with lots of time left. What made the 22-year-old Korean girl be late for class? Danbi’s classroom number was I107. Since she had an explanation on kickoff day, she already knew that all rooms have letters and numbers. Nevertheless, the real problem was that she didn’t know where the rooms exactly are. Even though there was a small campus tour on kick-off day, it was not clear enough because just dropping by some facilities was all the tour offered. She had to wander through the school to find her classroom. Finally, she decided to ask a Dutch student walking around in the hallway. ‘The letter I means one of the wings in this whole building. The I section is over there. You can also check a guide

sign near the entrance.’ Danbi had already seen the sign but it didn’t help her well. The sign showed locations only by arrows, but she needed a more detailed map. She wasted almost an hour to find her class room and missed her precious lecture. Of course you will have to deal with a foreign language when you go abroad. That might be your own responsibility. However, if you are abroad to study at an international school, it is reasonable not only to expect that many facilities in your school are indicated in English, but also to offer some detailed guides for foreign students. Not for everything, but at least the things that you need to know for your school life, such as a manual on how to use printers. These kinds of problems, which are caused by a lack of information available to international students, can be solved, quite easily sometimes, by

asking other students. But why do you have to waste your time struggling to figure out small things, which might be unnecessary if there are some signs? It is not that much work for the school to fix that. Just a short and clear instruction of how to use a printer or how to charge Chipknip in front of those machines, that is enough. Just a little more information in English would be very useful for all international students. Then, there would be no more students running in the computer room not to be late for class in the morning, and no more student standing in front of a Chipknip machine like a lost child. Students have now taken the information provision into their own hands. If you want to get detailed information about how to use a printer, how to charge Chipknip, or any other big or small problem you might encounter, you should visit www.justletmeknow.info. Duhyun Ko, Youngin Kim

Photo: Youngin Kim Model: IBS student Steffy Vermuka (21)

[14] 2010 6 APRIL WEDNESDAY HANZEMAG 2 INT

Wednesday 6 April 2011 Independent Magazine of Hanze University of Applied Sciences | email [email protected] | Photo: Youngin Kim

14

Why didn't Hanze University

Plus 2 extra pages in English about the earthquake in Japan

let me know?

Studentenhuis van het Jaar. Verkiezing

Recommend Documents