2007-2008
rode zaal
DO 24, VR 25, ZA 26 APRIL 2008
Stefan Kaegi. Rimini Protokoll Mnemopark
2007-2008 THEATER Christoph Marthaler Volksbühne am Rosa-Luxemburg-Platz vr 14, za 15 september 2007 Ivo van Hove . Toneelgroep Amsterdam za 29, zo 30 september 2007 Jean Michel Bruyère . LFKs, Epidemic & deSingel vr 28, za 29, zo 30 september, di 2, wo 3, do 4, vr 5 oktober 2007 Motus do 29, vr 30 november, za 1 december 2007 Claude Régy . Les Ateliers Contemporains Homme sans but do 6, vr 7, za 8 december 2007 Jan Decorte & B’Rock olv. Richard Egarr vr 25, za 26 januari 2008 Jan Fabre . Troubleyn wo 27, do 28 februari 2008 Tg Stan vr 29 februari, za 1 maart 2008 Ivo van Hove . Toneelgroep Amsterdam za 15, zo 16 maart 2008 Stefan Kaegi. Rimini Protokoll do 24, vr 25, za 26 april 2008 Krzysztof Warlikowski . TR Warszawa wo 7, do 8 mei 2008
Stefan Kaegi Rimini Protokoll Mnemopark
Pictogrammen DeSingel
AUDIO
gelieve uw GSM uit te schakelen
De inleidingen kan u achteraf beluisteren via www.desingel.be Selecteer hiervoor voorstelling/concert/tentoonstelling van uw keuze. reageer & win
Op www.desingel.be kan u uw visie, opinie, commentaar, appreciatie, … betreffende het programma van deSingel met andere toeschouwers delen. Selecteer hiervoor voorstelling/ concert/tentoonstelling van uw keuze. Neemt u deel aan dit forum, dan maakt u meteen kans om tickets te winnen.
concept, scenografie Stefan Kaegi spel Rahel Hubacher, Max Kurrus, Hermann Löhle, Heidy Louise Ludewig, René Mühlethaler, Niki Neeck, Jean Reithmeyer video Jeanne Rüfenacht, Marc Jungreithmeier muziek, geluid Niki Neecke licht Minna Heikkilä dramaturgie Andrea Schwieter assistentie scenografie Anna K. Becker productieleiding Maria Kusche met de steun van Pro Helvetia
www.rimini-protokoll.de
Bij elk concert worden cd’s te koop aangeboden door ’t KLAverVIER, Kasteeldreef 6, Schilde, 03 384 29 70 > www.tklavervier.be Hotel Ramada Plaza Antwerp (Desguinlei 94, achterzijde torengebouw ING) > Restaurant HUGO’s at Ramada Plaza Antwerp open van 18.30 tot 22.30 uur > Gozo-bar open van 10 uur tot 1 uur, uitgebreide snacks tot 23 uur deSingelaanbod: tweede drankje gratis bij afgifte van uw toegangsticket
redactie programmaboekje deSingel, Kristien Van den Brande De voorstelling duurt ongeveer een uur en dertig minuten.
Met behulp van mini-camera’s zoomt ‘Mnemopark’ in op een duplicaat van de Alpen. De voorstelling is een film waarvan de fragmenten voor de ogen van de toeschouwers worden samengesteld door vier tachtigers met een passie voor modelbouw. Het is sciencefiction met een hoog documentairegehalte, over landbouwsubsidies en een Indische olieleverancier. De dochter van een weggeconcurreerde boer legt uit waarom koeien meer CO2 produceren dan auto’s. Een simulatie van een landschap wordt een filmset. Weiden, bossen en schuren worden weergegeven, zo kunstmatig als maar kan, en toch beleven we dit alles met een hoge graad van werkelijkheid.
© Sebastian Hoppe
Een treintje doorheen de bergen… door van Jean-Marie Wynants
Het treintje doorkruist met gestage snelheid het idyllische landschap van de Zwitserse Confederatie: over de bergen, langs de koeien, doorheen het platte land, van stad naar stad. Zonder zich vragen te stellen, treint het door tunnels en langs stations, voorsteden, bossen, velden en weiden. Tot op het moment dat een gigantisch hoofd naast de spoorweg het uitzicht verstoort. Iets later verschijnen nog meer hoofden. Een aanval van buitenaardse wezens? Nee, toch niet. De trein wiens loop we volgen is een miniatuurtreintje en de hoofden waarop we botsen, behoren toe aan Max Kurrus, Hermann Löhle, Heidy Louise Ludewig en René Mühlethaler. Vier gepensioneerde Zwitsers met een passie voor modelbouw. Voor ‘Mnemopark’ hebben ze samen een verbluffend parcours ontworpen voor het miniatuurtreintje dat - uitgerust met een camera - langs de huizen, de bergen, de namaakkoeien en de mensbeeldjes trekt.
© Sebastian Hoppe
Maar daar blijft het niet bij: de vier modelbouwers zijn daarnaast ook de acteurs in het stuk. Ze worden bijgestaan door één professionele actrice, Rahel Hubacher, in de rol van stationschef. Zij rapporteert statistieken en informeert - soms serieus, soms ironisch - over een Zwitserland dat niet meer is wat het ooit was. Op hun beurt vertellen de vier modelbouwers over hun leven en over hun liefde voor de wereld van de modelbouw. Volgens Stefan Kaegi “leven Zwitsers in een verkeerd beeld van hun land. Zonder de hoge subsidies voor landbouw - 10 miljard Zwitserse Frank per jaar - zou er helemaal geen landbouw meer zijn in Zwitserland en dus ook geen landelijke uitzichten. De subsidies dienen in werkelijkheid om het landschap te bewaren en niet zozeer om de agricultuur te ondersteunen.” Stefan Kaegi neemt ons mee op reis doorheen het Zwitserland van de postkaartjes en laat ons telkens weer de keerzijde van het decor zien. ‘Mnemopark’ is theater in documentairevorm, maar het is tegelijkertijd een onuitputtelijk en verrassend reservoir van verbeelding. Bijvoorbeeld wanneer de Bollywoodfilms - films waarin de Zwitserse Alpen steevast als decor voor de buitenscènes figureren - worden geparodieerd. De vrolijke bende
© Sebastian Hoppe
© Sebastian Hoppe
gepensioneerden halen plots gekleurde zakdoeken tevoorschijn en wiegen mee op het ritme van één van die onmogelijke ballades waar Bollywood een alleenrecht op heeft. De beelden van de miniatuurtrein, die live gefilmd en geprojecteerd worden, ‘tele-geleiden’ ons niet alleen door ruimte, maar ook door tijd. Af en toe wordt een spelletje gespeeld met als hoofdprijs een reis naar je eigen verleden. De winnaar mag plaatsnemen op een hometrainer en door goed door te trappen, veroorzaakt hij een kortsluiting in tijd en ruimte die hem terugstuurt naar zijn jeugd. Opnieuw slaagt Stefan Kaegi erin om ons te overdonderen. De tijdsreis speelt zich af voor onze ogen, live gefilmd, met emotionele passages, maar ook met gevaarlijke momenten, bijvoorbeeld wanneer één van de protagonisten vastgeraakt in de maquette van zijn verleden. © Sebastian Hoppe
Uit: Le Soir, 20 februari 2008 (vertaling Kristien Van den Brande)
© Sebastian Hoppe
Interview met Stefan Kaegi door Petra Rathmanner
In je stuk ‘Mnemopark’ projecteert een lange modeltrein een beeld van de Zwitserse Alpen. Dit gegeven meng je met Indische Bollywoodfilm en statistieken uit de Zwitserse landbouwkunde. Hoe kom je daarbij? Ik was vooral geïnteresseerd in het maken van het landschap. Als je met de trein door Zwitserland reist, krijg je de indruk dat je door het panorama van een filmlandschap trekt. Deze sterke aanwezigheid van de natuur voelt echter tegelijk artificieel aan. Met de hulp van de Zwitserse modelbouwvereniging geven we een beeld van het Zwitserse landschap, bestaande uit schoonmaakacties en impasses. Wat voor impasses? Bijvoorbeeld de overproductie in de landbouw, het vleesoverschot. Zwitserland investeert vijfmaal zoveel in landbouw als in cultuur. Elke Zwitser – inclusief mezelf – heeft het gevoel dat alles goed gaat, omdat hij zich emotioneel met de natuur en de Alpen verbonden voelt. Maar als je wat preciezer onderzoek doet, dan wordt snel duidelijk dat ecologische landbouw een utopie is. En wat is het verband met Indische Bollywood? In het Zwitserse toerisme is er een nieuw fenomeen: meer en meer Indische toeristen trekken de bergen in om het decor van hun lievelings-Bollywoodfilm te zien. Je theaterproducties zijn steeds gebaseerd op diepgaand onderzoek - een werkwijze die je hanteert zowel binnen het collectief Hygiene Heute als binnen Rimini Protokoll. Typerend voor jouw voorstellingen is het werken met theatervreemde deskundigen in plaats van professionele acteurs. Hoe ga je te werk in dit soloproject? Ook dit stuk kan je een documentaire noemen en de performers zijn leden van de Zwitserse modelbouwvereniging. Toch is het een theatraler stuk dan bijvoorbeeld ‘Schwarzenbergplatz’, waarin ik met diplomaten werkte. Jouw theater wordt vaak met een documentairefilm vergeleken. Het verbaast me steeds dat - in tegenstelling tot film - in het theater altijd weer het fictieve overheerst. De werkelijkheid interesseert me meer dan wat één of andere scenarioschrijver heeft bedacht. Hoe zou je je werkwijze omschrijven? We vertrekken nooit vanuit de studio, maar werken vanuit documentairemateriaal naar een thema toe. We proberen iets uit te drukken, te ordenen, en met ander materiaal te monteren – zo komt een stuk tot stand. In vergelijking met een
© Sebastian Hoppe
documentairefilm brengen onze theaterproducties natuurlijk een heel andere vorm van directheid teweeg. Het verschil zit daarnaast in het feit dat de deskundigen niet aan hun lot worden overgelaten eens het productieproces achter de rug is, maar avond na avond op de scène staan. Ze hebben veel meer inspraak dan in een film en ze verhouden zich heel anders tot de vervorming van de werkelijkheid. Ze brengen dagdagelijkse vragen binnen in het theater. Het kan gaan over sterven (‘Deadline’), over de massale ontslagen bij de luchtvaartmaatschappij Sabena (‘Sabenation’), over de hoge diplomatie (‘Schwarzenbergplatz’), over globalisering (‘Call Cutta’). Wat ons interesseert, is de dagdagelijkse theatraliteit. We willen de werkelijkheid niet representeren of dramatiseren, we willen de scène verlaten en uitproberen wat ons pad kruist. We willen theater zonder theater maken, theater dat niets met ambacht of acteerkunst te maken heeft. Maak je politiek theater? Meestal beginnen we niet met een expliciet politieke bedoeling, maar door de vraagstelling wordt het resultaat vaak toch politiek. Het gaat ons om de mechanismen waarin iets in de wereld functioneert. We bevragen die mechanismen en maken ze zichtbaar. Dat kan soms heel bevreemdend zijn. Interview afgenomen op 6 oktober 2005 (vertaling Kristien Van den Brande)
Stefan Kaegi Rimini Protokoll is een collectief van drie regisseurs: Stefan Kaegi, Helgard Haug en Daniel Wetzel. Het drietal studeerde theater in Gießen en richtte in 2000 samen Rimini Protokoll op. Hun projecten ontstaan vanuit een concrete situatie, op een specifieke plaats, op basis van een exhaustief onderzoek. De groep tekent haar producties altijd uit in samenwerking met amateur-acteurs die Haug, Wetzel en Kaegi liever ‘specialisten’ noemen. Hun werk wordt de laatste jaren regelmatig op grote internationale podia gepresenteerd.
© Sebastian Hoppe
nog Theater in desingel KRZYSZTOF WARLIKOWSKI TR WARSZAWA Krum
wo 7, do 8 mei 2008
he B e lg isc e pr e m i è r
€20 (-25/65+ €15 / -19 jaar €8)
De kunstcampus groeit + 12.000 m2 Een bouwproject van de Vlaamse Gemeenschap en de Hogeschool Antwerpen voor deSingel internationale kunstcampus en het Conservatorium van de Hogeschool Antwerpen.
Permanente tentoonstelling vestiaire deSingel wo>zo/14>18 uur & aansluitend bij voorstellingen/concerten
2007-2008 architectuur theater dans muziek deSingel Desguinlei 25 . B-2018 Antwerpen ma–vr 10-19 uur . za 16-19 uur www.desingel.be
[email protected] T +32 (0)3 248 28 28 F +32 (0)3 248 28 00 Administratie vzw Jan Van Rijswijcklaan 155, B-2018 Antwerpen T +32 (0)3 244 19 20 F +32 (0)3 244 19 59
[email protected]
