{ELD
Sir
B N E E
r",1;r,: ,:i:?,tri*** .:1.:,:.;:. i:,a4 |:l:1:::iiil .:: .:...::...:,,:.:::..
stR DE IN
rt
:
\
:
.
t- ::t
::!.:it::.:
'A ff ijn eerste glimp van Kroatie was dat van een cruiseIVIr.nto. ouu?lg.n, kreeg ik aan het einde van die reis de prijs voor de 'Grootste pantoffelheld van het schip'. Ik
moest het opnemen tegen een zware concurrentie, mag ik wel zeggen. Toen we Dubrovnik aandeden en door de middeleeuwse straatjes liepen, was het allereerste reclamebord voor een James Bond-film; wat een reden kan zijn dat
de Servidrs een paar jaar later bommen op dit culturele werelderfgoed gooiden.' 'Dat lk er na de oorlog jaarlijks zou terugkeren voor het kamermuziekfestival van /ulian Rachlin, kon ik toen nog niet bevroeden. Ik ontmoette Julian in Zuid-Frankrijk, waar hij met zijn moeder een concert gaf met het Israel Philharmonic Orchestra. Ondanks dat er bij die gelegenheid veel interessantere mensen aanwezig waren, bijvoorbeeld Elton /ohn, wilde Julian per se met mij praten. Hij bleek een Saint-fan te zljn.Zo werden we vrienden. Een maand later winkelde ik bij mijn favoriete apotheker in Londen, op een steenworp afstand van Wigmore Hall. Als hypochonder mag ik mezelf wel een connaisseur van apotheken noemen. In die apotheek liep ik Janine Jansen en Julian tegen het lijf. Ben die avond naar hun concert geweest. Sindsdien doen we alles samen. Nu ja, niet alles, maar we geven muzikale soirees. E6n van de eerste dingen die we samen uitprobeerden was in de Broadway-bar in Wenen, die helaas niet meer bestaat. We deden Ferdinand de Stier (klassiek kinderboek van Munro Leaf dat op muziek is gezet door de Britse componisl Alan Ridout). Een stuk voor viooi en stem. Ik
ALS EEN BEEST
'In I99l haalde Audrey Hepburn, mijn buurvoruw in Zwitserland, mij naar Amsterdam. Waar ik samen met haar medegastheer zou. zljn op de Danny Kaye Internationai Children's Awards voor UNICEF. Het aanbod om haar op te volgen als Goodwill Ambassador, kon ik natuurlijk niet weigeren. Zeker niet voor het vorstelijke honorarium van 66n Amerikaanse dollar per jaar. Het is het kleinste loonzakje
dat ik oort heb gekregen. Overigens zijn er genoeg mensen die vinden dat het honorarium ruimschoots voldoende zou zljnvoor sommige van mijn fllms.'
later ontdekte ik dat Audrey Hepburn en ik ooit, lang geleden, toen ik als sappelend acteurtje in Hollywood aan de bak probeerde te komen, samen in een film (One WiId Oat) hebben gespeeld. We hadden allebei een piepklein rolletje, of zoals dat in het Britse theaterjargon heet: een kuch-enspuugrol. Audrey had een kuchkuch en ik een spuugje. E6n van mijn eerste klussen voor UNICEF betrof het praten over bablvriendelijke ziekenhuizen. Ik weet dat ze een buitengewoon belangrijke factor bij het grootbrengen van ge'Pas
zonde baby's zijn. Maar de ironie van een ex-lames Bond die over de hele wereld reist om de voordelen van borstvoeding
uit te dragen, was me niet ontgaan.' 'lk herinner me een Zweeds ziekenhuis, waar ik een jonge moeder bezocht die net haar eerste kind had gekregen en op het punt stond voor het eerst borstvoeding te geven. Aileen merkte ik tot mijn afschuw dat er een lading journalisten en tv-lui zich in de kamer had opgedrongen. Iedereen werd op de gang geduwd. Bij het verlaten van de kamer werd er een tros microfoons in mijn gezicht geduwd en tot mijn weerzin hoorde ik een Zweedse journalist vragen: "So
IK GENIET VAN ONZE MUZIKALE VERTELLINGEN.
\LVERBAAS IK MIJ ER NOG STEEDS OVER WAAROM ZULKE G ETALENTEERDE MUZIKANTEN MET EEN WAARDELOZE, OUWE BRITSE ACTEUR WILLEN PRATEN'
Alister Bond, vat do you think
oJ
Swedish teets?" "Teeth?", dacht
ik nog, Zweedse tanden?
Nee,
Zweedse tieten. "Rot op!", had
had geen flauw idee hoe ik dat aan moest pakken. Janine stond naast mij met haar viool en keek me aan, alsof ze zei Vooruit, zeg nu maar gewoon je tekst op!' 'Sindsdien deden we Saint-Saens' Camaval
ik willen roepen, maar dat zou maar in alleen hun straatje z1jn. Ter compensatie schonk het bewuste tv-station een royale contributie aan het Zweedse UNICEF-fonds.'
Animaux, Pro-
'De reizen voor UNICEF hebben mijn perspectief op het leven
kofjevs Peter en deWoIf en nog veel meer muzikale vertellin-
veranderd. Niet zelden brachten ze mij naar landen, waar ik
gen. Daar geniet ik van. Maar ik geniet vooral van het gezel-
schap van Janine en Julian. A1 verbaas ik mrj er nog steeds overwaarom zulke getalenteerde muzikanten met een waar-
eerder was geweest voor locatieopnamen van Bond-fllms. Maar ditmaal zag ik een heel andere kant. Sommige dingen vullen je met somberheid. le voelt je machteloos. Maar je
deioze, ouwe Britse acteur willen praten.'
kunt slechts je best doen. Zoals mijn goede vriend
des
Peter
Ustinov zei: "Misschien gooi je slechts een steentje in het waler, maar iedere steen veroorzaakt een rimpeling. Het punt ls
om genoeg rimpelingen te veroorzaken om een golf te vormen die genoeg mensen bewust kan maken."' 'Soms word je kwaad op je medemens. Als mensen rolligheid
uithalen, zegt men: h9 gedraagt zich als een beest. Welnu, dieren maken geen atoombommen of 1andmr.1nen. En ik ken ook geen dieren die dynamiel om hun middel binden om vrouwen en kinderen op te blazen. E6n keer ben ik helemaal over de rooie gegaan op de televrsie. Dat was in Skopje, Macedoni6, waar we de vluchtelingenkampen hadden bezocht. ln die stad was een man die 43 vluchtelingen, inciusief een pasgeboren baby, in zijn huis had opgenomen. Die dag hoorde ik de meest afgrijselljke en afschuwehjke verhalen. Een vluchteling verlelde over de verwoestingen rn zrjn dorp, waar zyn hele gezrn was uitgemoord. Een paar Serviers hadden hem onder schot gehouden lerwrjl ze ztln trenerdochter verkrachtten. Ik kan er nu nog nauwelijks over praten. Zelden heb ik mtj zo woedend en tegelijk zo nutleloos gevoeld.' EEn
cnorE GRAP
'Hel acteerwerk heb ik altijd serieus genomen. Althans, voor zover dat lukte met mr;n beperkte mogelgkheden. Maar mezelf serieus nemen, daar heb ik mij goddank nooit aan bezondrgd. Wanneer je jezelf voortdurend ziet op televisie- en broscoopschermen, dan m66t
t I I
je gewoonweg wel om jezelf
lachen. De figuur James Bond heb ik consequenl met een knipoog gespeeld. Indertijd werd ik daar vaak om bekritiseerd, dat ik als Bond te licht zou 211n.l',Iijn opvatting over
mijn'luchtige'weergave van Bond is a1s volgt: hoe kan hij in hemelsnaam een spion zljn en toch elk caf6 ler wereld brnnen 1open, om vervoigens door de barkeeper herkend te worden, die veruolgens zijn lievelingsdrankje schenkt? Kom nou,
het is allemaal e6n grote grap.'
'Tijdens de opnamen van Moonraker vroeg een verslaggeefster van Neu;sueek: "Wanneer gaal u eens een serieuze film maken?" lk zei dalze 35 miljoen dollar aan de fi1m hadden uitgegeven. "Dat vind rk nogal serieusl" Gaandeweg wi1den ze mr.1n Bond een beetje harder maken. Zoals in The Man
with the Golden Gun, waarvoor ik twee verrukkeh.lke Zweedse hoofdrolspelers leerde kennen: MaudAdams en Britt Ekland, die ik liefdevol omdoopte tot Mud en Birt. Nou ja, dat ligt ook
makkehlker in de mond, nielwaar? Maar de regrsseur wilde mrjn Bond per se genadelozer maken, nel zoals Ian Fiemings oorspronkehlke 007 was geweest. Dit komt vooral naar voren in de scdnes die ik met Maud Adams deed, waarin ik haar arm omdraai en die nogal ki1 drerg le breken als ze me niet
verlelt wat ik wil welen. Dal soort personagetrekjes gaat me niet makkeh.lk af. Ik stelde voor dat mrjn Bond informatie urt haar zou charmeren door eerst met haar naar bed te gaan. Mr.Jn Bond was een minnaar en hleld van lachen.' 'Maar ik ben nu eenmaal een ongeneeslryke romanticus.
,IK
HAD GEEN FLAUW IDEE HOE IK HET AAN MOEST PAK. KEN. JANINE STOND NAAST MIJ MET HAAR VIOOL EN KEEh ME AAN, ALSOF ZEZEI:
VOORUIT, ZEG NU MAAR GEWOON JE TEKST OP!' maakte rk als de bliksem dat ik door een zijdeur wegkwam. Maar miste, door mijn betraande ogen, het laatste afstapje.' 'Wel heb rk er nooit een geheim van gemaakt dat ik, mede
door mijn notoire hoogtevrees, zelden mijn eigen stunts heb gedaan. Ook heb ik in mljn leven nooit een wodkamartini besteld, shaken nor stirred. Van jongsaf aan heb ik een hekel aan jagen en schieten. Sinds ik als klein jochie een kogel in mijn been kreeg door een ongelukje met mijn vaders luchtbuks - waardoor dit ziekelijke kind z11n zoveelste pljnhjke operatie moest ondergaan - heb ik een bloedhekel aan wapens. Het gelurd van een geweerschot doet mij ineenknmpen.' PASSIE ZONDER PERSEN
'Filmen kan ook leerzaam zijn. Zo heb ik leren zoenen van Lana Turner, iets waar niet iedereen zich op kan beroemen. Hoewel ik br.1na 28 was en aan mijn tweede huwelijk bezig was, werden er vraagtekens bij mrjn techniek gezet. In een vresehlke scdne heeft z1j m|j de juiste touch bi.lgebracht. Passie zonder persen. Ik ben Lana eeuwig dankbaar. Een andere
Tijdens mr;n moeizame toneelcarndre poseerde ik regelmatig voor vrouwenbladen. Ik speelde altijd de romantische held in
de "ware" liefdesverhalen. En dan had
je nog de gevreesde
nuttige les heb ik geleerd van mijn goede vriendin loan Collins: hou tijdens een bedscdne altijd je sokken aan.' 'Waar hel vandaan komt, weet ik niet, maar ik heb altijd de
verdienen, deed ik modellenwerk voor breigidsen. Waardoor
mentaliteit van een ondeugende schooljongen behouden. Een voorliefde voor obscene verhalen en platte boer- en
mijn allerbeste vrienden - mij later
windgrappen. Derhalve heb ik er nooit moeite mee gehad om
breipatronen. Om tussen de voorstellingen een gnjpstuiver te Michael Caine
-
een van
de bgnaam'The Big Knit'gaf.'
'Wanneer God Save the Queen wordt gespeeld, sta ik steevast le janken. Van doedelzakken krijg ik het helemaal te kwaad. In een halfslachtige poging om
mijn heldhaftige imago op te
houden, heb ik onlangs mr.1n enkel verstuikt. In een lokale bioscoop keek ik naar The Color Purple, een echte vijfzakdoekenfilm. Niemand in de zaal hield het droog, mezelf incluis. Maar legen de tijd dat de aftiteling begon, was ik vastbesloten om het publiek geen huilende lames Bond te laten zien. Dus
mijn gelikte rmago te parodieren. A1 werden mijn grappen in The Muppet Show niet echt gewaardeerd: "Wal is groen en slinkt naar varkensvlees? Kermits vinger".' 'Dat is echter niets vergeleken met Gary Grant. Veel f,lmliefhebbers zullen hem waarschUnluk aanwijzen als de meest elegante en verfijnde Engelsman die ooit op het witte doek is verschenen. Maar Gary had een verbazingwekkend schunnig gevoel voor humor, zo obsceen als maar kan. Hij was do1 op moppen over schelen, hry bezat een verzameling schelen
producerende apparaten: dingen die je in je hand kon houden, scheetkussens, de hele mikmak. Ze lagen allemaal in een kast en hij haalde ze zo tevoorschijn.' 'lMisschien
ligt het aan mijn schooljongensachtigheid dat
ik een zekere naam heb gemaakt als practical-joker. Een goede werksfeer stelde ik op prijs. Cameramensen kijken een groot deel van hun leven door een lens en daarom hebben ze geen idee wat er achter hun gebeurt. Ik vond het heerlijk om hen met isolatietape aan hun stoel vast te plakken of bruine schoensmeer om de zoeker te smeren. Ik was echt heel vreselijk.'
'Mijn meest smakeloze practical joke kan ik je onmogelijk vertellen. Het ergste namen we Desmond Llewelyn te grazen, een prachtacteur overigens, die in de Bond-films Q speelde. Die arme Desmond werd altijd opgezadeld met de meest onmogelijke onzinteksten, vol onuitsprekehjke woorden. Daar studeerde hij dan een maand op, want Desmond nam zljn werk serieus. Omdat ik nu eenmaal een behulpzaam iemand ben, herschreef ik dikwijls zrjn tekst. Vewolgens liet ik het uittypen door een scnptmeisje, waarop de regisseur hem de nieuwe tekst vlak voor de opnametake overhandigde. Kreegie plotsklaps een nog veel onzinniger tekst voor zijn neus. Maar we zr;n vrienden gebleven tot zijn dood.'
ltlijn tegenspeelster in Moonraker was Lois Chiles. Haar personage had ook 'Soms konden mijn geintjes de film helpen.
alweer zo'n prachtige Bond-naam: Dr. Holly Goodhead. Haast nog mooier dan Pussy Galore. Aan het eind van de fllm hadden we een vrij intense scdne in een ruimteschip. Lois voelde
zich niet helemaal lekker en we kregen de scdne maar niet goed. Het was duidelijk dat ik haar moest helpen te ontspannen. Een paar takes later keek Lois opnieuw de ruimte in en vlak voor zehaar tekst zei, dook er een marsmannetje in een groen pak compleet met antennes
uit het niets op, die de
ramen van het ruimtestation begon te lappen. We vielen om van het lachen. Het probleem was opgelost.' 'Grace /ones (in AView to a Kill) rekte mijn diplomatieke charme tot het uiterste. Elke dag draaide ze in haar kleed-
kamer - naast de mijne - keiharde hear,y-metalmuziek. Omdat ze die weigerde zachter te zetten, heb ik de stekker eruit getrokken en een stoel tegen de muur gekwakt. De deuk moet er nog zitten. Daarop moesten we naar bed. Mijn liefdesscdne met Grace. Ik schoof tussen de lakens, gevolgd door haar en een nogal omvangrijke zwarte dildo. Gelukkig zagze er de lol wel van in.' 'Met A Yiew to a Kill heb ik een punt achter Jimmy Bond gezet. Ik was 57 en vond het nogal g6nant om liefdesscdnes te spelen met prachtige Bond-meisjes die mrjn dochters hadden kunnen zijn.'
VOOR ALTIJD FERDINAND
'Tot mijn spijt heeft mijn dochter Deborah voor een acteer-
carridre gekozen. Als hypochonder had ik liever gezien dat zrj medicijnen zou studeren. Altijd gratis medische zorgbtj de hand, wie wil dat niet? De meeste hypochonders d6nken dat ze ziek zijn.lk w66t het. Dat is het verschil.' 'Na drie huwelijken heb ik in Kristina Tholstrup mijn soulmate gevonden en dat heeft me gelukkiger gemaakt dan
woorden ooit tot uitdrukking kunnen brengen. In 2002 zi)n we in Denemarken getrouwd. Kristina vergezelt me op iedere UNICEF-reis en voelt zich net zo hartstochtelijk betrokken bij de kinderen als ik, zo niet meer. Ik zeg vaak dal zi) een betere ambassadeur is dan ik. Mensen vragen me vaak wat ik van mijn Bond-opvolgers vind. Daar kan ik kort over ztln:1k heb ze nooit gezien. Velen gaan er vanuit dat ik een troebele relatie met mijn voorganger, Sean Connery heb. Niets is minder waar, ik ben zeer op die Schot gesteld. Voor de opnamen van mijn eerste Bond-fllm Liue andLet Die heb ik zelfs serieus overwogen om zijn beroemde introductie 'My name is Bond. James Bond' met een Schots accent uit te spreken, a1s eerbetoon. Sean en Micheline Connery waren ook aanwezig op die gedenkwaardige dag tn 2003, toen Hare Majesteit mij tot ridder sloeg. KBE, Knight of the British Empire, een onderscheiding voor mijn UNICEF-werk, wat me heel deemoedig stemde.' 'Sean Connery noemde Bond een "monster" dal htjzelf had geschapen. Maar ik besef ten volle hoeveel geluk ik heb gehad met zo'n geweldig gezln en fantastische vrienden. Ik heb het niet slecht gedaan voor een eenvoudige jongen, de enige zoon van een politieagent uit Stockwell. Waar ik vol verwondering naar het witte doek keek, en niet kon weten dat ik deel van die magische wereld zou uitmaken. Daarom ben ik volmaakt gelukig om voor allijd Mr. Bond te zljn.DaI waren veertien geweldige jaren van mijn leven. Bovendien heb ik ook nog wat andere rolletjes gespeeld. Velen kennen mij als Simon Templar in The Saint, nog zo'n pantoffelheld. Anderen zijn opgegroeid met De Versierders (The Persuaders), de buddy-serie met Tony Curtis. En de alleroudsten herinneren me nog als Ivanhoe. Wat zeg je Janine?' De violiste die gedurende het gesprek in de kamer heeft meegeluisterd, herhaalt het iets luider: 'Voor mij biijft u altijd Ferdinand'. Het gezicht van Sir Roger Moore breekt open in een lach. Dan begint hij zachtjes te loeien. 'Ferdinand is een prachtige stier', vervolgt hij. 'Want hij houdt niet van geweld, bloedvergieten en vechten. Alles wat hij wil is aan de bloemen ruiken. Ik ben Ferdinand ten voeten uit.' .,1
