Persconferentie Nazomer 2006

Persconferentie Nazomer 2006

canvas

DE NAZOMER VAN CANVAS TYPESCHEMA 4-17.9 TYPESCHEMA 18.9 – 8.10 5 JAAR 9/11 THE DAY THE WORLD CHANGED THE FALLING MAN DOCUMENTAIRES INTERNATIONAAL TERRORISME (MAANDAG) HUMAN INTEREST (DINSDAG) STERKE VERHALEN (WOENSDAG) RARE STREKEN (DONDERDAG) TRIBE II (VRIJDAG) OVER LEVEN (ZONDAG) 60 JAAR NA NÜRNBERG SPEER UND HITLER HET VONNIS VAN NÜRNBERG CULTUUR THE IMPRESSIONISTS PLANKENKOORTS CULTURELE DOC OP DONDERDAG CATHERINE THE GREAT DETECTIVE & DRAMADY MANKELL'S WALLANDER BIG LOVE DESPERATE HOUSEWIVES HUMOR SWINGING IT CROWD COMEDY CASINO SPECIALS STRENG MAAR RECHTVAARDIG FILM SPORZA OP CANVAS CANVAS EN HET KLARAFESTIVAL: DE FINSE WEEK

Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be

3 5 6 7 8 9 10 12 13 14 15 16 18 19 21 22 23 24 26 28 30 31 32 33 34 38 40

Communicatie VRT-tv 02-741 35 66 - [email protected]

2

canvas

De nazomer van Canvas Op 8 oktober vinden de gemeenteraadsverkiezingen plaats. Canvas besteedt daar veel aandacht aan en brengt in de drie voorafgaande weken een aparte programmering met extra lange afleveringen van Terzake (en geen Morgen Beter). Daarom wordt pas op 9 oktober het startschot gegeven voor de echte najaarsprogrammering. Vanaf dat ogenblik is de vernieuwing erg groot, ook en vooral bij de eigen programma’s. Zo worden De rechtvaardige rechters grondig vernieuwd, komt er een nieuwe reeks van Comedy Casino en pakt Canvas zelfs uit met een gloednieuwe quiz. Bovendien zit de geschiedenisredactie in de startblokken voor een nieuwe reeks van Keerpunt, terwijl Over leven zal uitpakken met zijn grote Marathon-project. Ondertussn warmt ook Rik Torfs zich op om als interviewer aan te treden. Ook inzake aankoop is het aanbod indrukwekkend, maar op dat gebied moet de nazomer (tot en met 8 oktober) niet onderdoen. Dat zal overduidelijk blijken uit deze brochure, die uitsluitend de periode behandelt tot aan de gemeenteraadsverkiezingen. De eerste twee weken van september wordt de zomersfeer én –programmering nog even aangehouden, maar er zijn al meteen twee belangrijke evenementen die alle aandacht opeisen: de herdenking van vijf jaar 9/11 (met een spectaculair docudrama en een aangrijpende documentaire) en daarbovenop de Finse week naar aanleiding van het Klarafestival (met vijf aangepaste programma’s). Op zondag 10 september starten we bovendien met de prestigieuze BBC-reeks The impressionists, waarin het bonte en kleurrijke leven van artiesten als Monet, Renoir en Cézanne wordt geëvoceerd. Vanaf 18 september trekken we alle registers open en begeleiden de verkiezingskoorts – waarover meer op een aparte persconferentie - met een hele reeks nieuwe programma’s: Op maandag begint Big Love, een dramareeks van het Amerikaanse HBO (Rome, Carnivale, The Sopranos). Het verhaal gaat over één man, drie vrouwen en zeven kinderen in Salt lake City, die ons een milde blik gunnen in de spannende wereld van de polygamie. En we blijven in dezelfde sfeer met Swinging, een nieuwe spraakmakende comedy over seks. Op dinsdag brengt Canvas een nieuwe reeks van Desperate Housewives, waarin niets is wat het lijkt en vrouwen zich erg subversief gedragen. Ze zullen zich op Canvas perfect thuis voelen. Nieuw is ook IT Crowd, over de knotsgekke wereld van een IT-kantoor. Ten slotte is er nog Speer und Hitler, een opmerkelijke Duitse docudrama-reeks over de lievelingsarchitect van Hitler die toch minder onschuldig was dan hij graag voorwendde. Op woensdag wil Canvas een sterk filmaanbod brengen met minstens eens per maand een filmpremière. Tot aan de verkiezingen staat de selectie in het teken van lust en verleiding, met als nieuwe films Secretary, een zwarte komedie van Steven Shainberg, en Lost in Translation, een romantische komedie van Sofia Coppola. Later op de avond zijn er ook nieuwe sterke verhalen met als blikvanger Capturing the Friedmans, een fascinerende documentaire over een van de vreemdste misdaadzaken uit de recente Amerikaanse geschiedenis. Ook op donderdag haalt Canvas een grote troefkaart boven met een reeks Zweedse detectives van de beroemde auteur Henning Mankell over de eigengereide speurder Wallander, die - net als Morse houdt van Italiaanse opera. Later op de avond is er tijd voor een culturele documentaire, waarin Frank Sinatra de spits afbijt met een tweeluik over zijn nauwelijks verholen contacten met het misdaadmilieu. Op vrijdag brengt Canvas nieuwe afleveringen van Tribe, waarin explorator Bruce Parry kennismaakt met drie primitieve stammen in de “bakermat van de mensheid”, het zuiden van Ethiopië. Daarna is het de beurt aan Comedy Casino met onder meer enkele specials rond Wim Helsen, Bert Kruismans en Alex Agnew. Op zaterdag verblijden we de kijkers met nieuwe afleveringen van Midsomer Murders (vanaf 9 september).


www.canvas.be


3

canvas Op zondag is er na The Impressionists een tweedelig docudrama over Catharina De Grote, de Russische tsarina die berucht was als despoot, maar evenzeer als minnares. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Na Catharina de Grote trekt Hannibal de Alpen over en baant zich een weg naar Canvas. Maar dat is stof voor later.

Bart De Poot Netmanager Canvas


www.canvas.be


4

canvas Typeschema 4.9 – 17.9


www.canvas.be


5

canvas Typeschema 18.9 – 8.10


www.canvas.be


6

canvas

9/11 Naar aanleiding van de vijfde verjaardag van "9/11" programmeert Canvas op maandag 11 september 2006 twee aangrijpende documentaires over de gebeurtenissen op die beruchte 11de september 2001. 9/11: The Day the World Changed is een 90 minuten durende reconstuctie door de BBC van de aanslagen op de WTC, met nadruk op de verhalen van mensen die het van nabij hebben meegemaakt: slachtoffers en hulpverleners. The Falling Man gaat over een bloedstollende foto van een man die uit de WTC gesprongen is: wie was die man en waarom was de foto zo controversieel? Op 11 september 2006 is het precies vijf jaar geleden dat de grootste terroristische actie aller tijden plaatsvond: twee gekaapte burgervliegtuigen vlogen te pletter op de 'twin towers' van het World Trade Center in New York, één op het Pentagon en een derde was op weg naar het Witte Huis in Washington, maar stortte neer in een veld in Penssylvania. De gevolgen waren catastrofaal. Zo'n 3000 mensen kwamen om het leven op 9/11 en een veelvoud daarvan in de daaropvolgende 'War on Terror', met de oorlogen in Afghanistan en Irak, en de talrijke grote bomaanslagen, o.a. in Bali, Madrid en Londen. Al-Qaeda en Osama Bin Laden werden synomienem voor wereldwijd terrorisme. De impact van 9/11 was des te groter omdat miljoenen mensen over heel de wereld de gebeurtenissen live op televisie konden volgen. De beelden lieten bij iedereen die ze zag een verpletterende indruk na. De wereld zou nooit meer dezelfde zijn.

9/11: The Day the World Changed 'Waar was u op 11 september 2001?' is een vraag die in het begin van de 21ste eeuw het zelfde gewicht heeft gekregen als soortgelijke vragen over de dag waarop Kennedy werd vermoord of de eerste maanlanding plaatsvond. De vliegtuigen die zich op een klaarlichte, zonnige dag in de WTCtorens boorden en de enorme wolkenkrabbers die als kaartenhuisjes ineenzakten in wolken van stof: wie de beelden gezien heeft, vergeet ze nooit. En iedereen heeft ze gezien, want de aanslagen waren wereldwijd live te volgen op televisie. Maar de onvoorstelbare enormiteit van de beelden verhulde vaak de individuele menselijke tragedies die zich achter die wolken van stof en puin afspeelden. Wat als het antwoord op de vraag hierboven was: 'in de WTC'? Dat is het uitgangspunt van de documentaire '9/11: The Day the World Changed. Op maandag 11 september om 20.50 u. De film vertelt het verhaal van een aantal mensen die op die fatale 11de september in de twin towers aan het werk waren en wier dagelijkse routine op brutale wijze werd verstoord door de aanslagen. Ze staan symbool voor de belevenissen van de 18.000 mensen die zich op dat moment in de WTC bevonden. Hun verhaal wordt gereconstrueerd aan de hand van hun eigen getuigenis (als ze het geluk hadden de catastrofe te overleven), die van hun familie, van de hulpverleners, van Khalid Sheikh Mohammed (Osama's meesterbrein achter de aanslagen), en op basis van officiële verslagen van de Federal Aviation Authority en het "9/11 Commission Report". Interviews wisselen af met archiefbeelden en gereconstrueerde scènes. De film begint met een impressie van het alledaagse kantoorleven in de WTC in de vroege ochtend van 11 september. De kijker zal zich makkelijk kunnen identificeren met Melanie De Vere, een 30jarige Britse uitgeefster die een vergadering organiseert in de noordelijke toren. Of met Stanley Praimnath, een bankier maar ook een diep gelovige familievader die in de zuidelijke toren werkt. We maken ook kennis met Hong Zhu, een makelaar die de bomaanslag op het WTC in 1993 nog heeft meegemaakt, en met Jan Demczur, een Poolse ruitenwasser die al tien jaar in het gebouw werkt en er vele kantoren en gangen, maar ook gezichten kent. En dan, om 8.45 u., gebeurt het: American Airline vlucht 11 boort zich in de 91ste verdieping van de noordelijke toren. Achttien minuten later slaat United Airlines vlucht 175 in op de 81ste verdieping van de zuidelijke toren, precies waar Stan Praimnath zijn kantoren heeft. Hij kan nog net wegduiken onder zijn bureau: een reactie die hem wellicht het leven redt, al zit hij wel vast onder het puin. De meeste van zijn medewerkers zijn op slag dood. Makelaar Brian Clark probeert na de inslag vanop de 84ste verdieping naar beneden te komen. Door de rook, het vuur en het stof geraken ze niet voorbij de 81ste verdieping. Maar Clark hoort wel een zwak hulpgeroep. Het is Stan, die nog steeds vastzit onder zijn bureau. Clark slaagt erin hem te bereiken en Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


7

canvas te bevrijden, terwijl zijn collega's weer naar boven rennen. Hij zou ze nooit meer terugzien. Maar Clark en Praimnath geraken op één of andere manier toch voorbij de 81ste verdieping naar beneden. Ondertussen wordt de grootste hulpactie uit de geschiedenis van New York op het getouw gezet. Meer dan 1000 hulpverleners komen daarbij in actie. Maar al snel wordt duidelijk dat blussen onmogelijk is. De liften werken niet en te voet zou het een brandweerman een uur kosten om tot op de plaatsen van de impact te geraken. Evacueren is de enige mogelijkheid. De brandweerlui doen wat ze kunnen, maar de meeste mensen in de torens zijn op zichzelf aangewezen. Vooral wie in de verdiepingen net onder of boven de impact zit, heeft nauwelijks een kans om weg te geraken. Ramenwasser Jan Demczur zit samen met vijf andere mannen vast in een lift in de noordelijke toren, ergens tussen de 43ste en de 77ste verdieping. Met het metalen heft van zijn waterschraper slaagt Demczur er na een uur werken in een gat te maken in de muur van de liftschacht. Ze haasten zich met de trap naar beneden, maar als ze op de 11de verdieping zijn, stort de andere toren, de zuidelijke, in. Meer dan 1000 mensen komen daarbij om. Het puin en het stof dringen bovendien bijna ogenblikkelijk door in de noordelijke toren en maken het voor Jan Demczur en de anderen haast onmogelijk om verder te geraken. Maar Demczur kent de toren als zijn broekzak en slaagt er toch in om samen met de vijf anderen beneden te geraken. De ervaringen van Clark, Praimnath en Demczur zijn slechts twee van de verhalen waarmee deze film de aanslagen van 9/11 een menselijk gelaat geeft. De getuigenissen van de betrokkenen en de waarheidsgetrouwe, respectvolle reconstructies tonen hoe verrassing, onzekerheid en verwarring omslaan in wanhoop en doodsangst, en hoe sommige mensen in de meest dramatische omstandigheden boven zichzelf kunnen uitgroeien om hun eigen leven en dat van anderen te redden. De film werd gemaakt door Richard Dale (bekroond voor zijn docudrama D-Day). Zie ook: www.canvas.be/9-11 http://www.ctv.ca/special/sept11/hubs/canadian/ctv_lopes_survivors.html (interview Clark / Praimnath) http://www.csmonitor.com/specials/oneyearlater/livesChanged_demczur.html (interview Demczur)

Uitzending: op maandag 11 september om 20.50 u.

The Falling Man Eén van de meest beklijvende beelden van 9/11 is de foto van een man die van de noordelijke toren springt of valt. Het is een ijzingwekkende foto, bijna mooi in zijn geometrische esthetiek, maar o zo tragisch en pijnlijk. De man lijkt loodrecht naar beneden te vallen, zijn linkerbeen een beetje ingetrokken, zijn armen naast zijn lichaam, dat in volmaakte parallellie is met de lijnen van de twee torens, links de noordelijke, rechts de zuidelijke. De foto was destijds te zien in kranten over heel de wereld. Hij had alles in zich om één van de icoonbeelden van 9/11 te worden. Toch werd hij al snel na de eerste publicatie uit de geschiedschrijving van 9/11 geschrapt. De Channel 4-documentaire The Falling Man vertelt het verhaal achter de intrigerende foto en dat van de man die erop te zien is. Het is tegelijk het verhaal van alle andere 'jumpers', zoals ze in de pers werden genoemd: zo'n 200 mensen die een snelle dood verkozen boven de dreigende pijn door het vuur, de hitte of de rook. De documentaire gaat op zoek naar de identiteit van de vallende man en naar de fotograaf, niet de eerste de beste zo blijkt: Richard Drew nam ook de beroemde foto's van de stervende Bobby Kennedy. De film onderzoekt ook waarom de publieke opinie zich tegen de foto keerde en de uitgevers 'de vallende man' na de eerste publicatie schoorvoetend naar de archieven verbanden. Zie ook: www.canvas.be/9-11 http://www.freerepublic.com/focus/f-news/979766/posts

Uitzending: op maandag 11 september om 22.50 u. op Canvas. Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


8

canvas

Internationaal terrorisme September lijkt voor terroristen wel een favoriete maand om toe te slaan. In 1972 was er de ontvoeringsactie van het "Zwarte September"-commando tijdens de Olympische Spelen in München en een kleine 30 jaar later de aanslagen in New York. Naar aanleidng daarvan programmeert Canvas in september vier documentaires over internationaal terrorisme. Eerst zijn er twee films over München 1972 (waarbij de met een Oscar bekroonde documentaire One Day in September). Daarna volgt een indrukwekkend docudrama over 9/11 en tot slot is er een documentaire over de aanslag op het Opec-hoofdkwartier in Wenen in december 1975. Op maandag 4, 11 en 18 september, na Terzake en op dinsdag 5 september om 22.10 u. In de vroege ochtend van dinsdag 5 september 1972 viel het Olympisch dorp in München ten prooi aan terreur. Het commando “Zwarte September” van de Palestijnse Fatah-beweging (in Libië getrainde, jonge, intelligente, maar tegelijk ongemeen radicale terroristen) probeert Israëlische atleten te gijzelen in ruil voor de vrijlating van 200 Palestijnse gevangenen die in Israëlische gevangenissen vastzitten. Een dag later eindigt hun actie in een bloedbad: 11 atleten, 5 kidnappers en 1 Duitse politieagent zijn omgekomen. Aan de vooravond van 5 september, op maandag 4 september 2006 om 20.50 u., brengt Canvas in de documentaire Bloed en spelen: München, 1972 een reconstructie van deze huiveringwekkende gebeurtenis, met als centrale getuige VRT-correspondente Ankie Rechess, die het vanop de eerste rij meemaakte en haar man, schermcoach Andre Spitzer, verloor. Op de dag van de aanslag zelf, op dinsdag 5 september, volgt One Day in September, de met een Oscar bekroonde film van Kevin McDonald over de aanslagen in München. De film combineert archiefmateriaal met interviews en gereconstrueerde scènes. Het commentaar is van Michael Douglas. De film is bijzonder spannend opgebouwd en erg verhelderdend over de omstandigheden van de aanslag, de amateuristische aanpak van de Duitse veiligheidsdiensten, de hypocrisie van het Internationaal Olympisch Comité en de weinig fraaie nasleep van de aanslagen: de drie overlevende en opgepakte gijzelnemers werden na een nogal schimmige kaping van een Duits vliegtuig vrijgelaten in ruil voor de passagiers. Twee van die vrijgelaten terroristen werden later door de Israëlische geheime dienst geliquideerd. De derde, Jamal Al Gashey, is één van de getuigen in de film, vermomd en ondergedoken, 'ergens in Afrika'. Andere getuigen zijn Ankie Spitzer-Rechess, Israëlische atleten, officials, veiligheidsagenten, politiemensen, een Duitse generaal en journalisten die het drama destijds hebben gevolgd. De conclusie is eenduidig: met een professionele en efficiënte aanpak van de veieligheidsdiensten waren er veel minder slachtoffers gevallen. Op dinsdag 5 september om 22.10 u. Op 11 september 2006 is het de vijfde verjaardag van de hallucinante gebeurtenis die het aanzien van de wereld veranderde: sinds de aanslagen in New York bepaalt niet langer de nasleep van de OostWest-tegenstelling en Koude Oorlog de politieke wereldagenda en de nieuwsberichtgeving, maar wel de escalatie van de confrontatie tussen de Westerse en de Arabische wereld. Reden temeer om op maandag 11 september alle registers open te trekken en uit te pakken met een ultiem document over de aanslagen. 9/11, New York, The Day the World Changed is een 90 minuten durende reconstuctie door de BBC van de aanslagen op de WTC, met nadruk op de verhalen van mensen die het van nabij hebben meegemaakt: slachtoffers en hulpverleners. (Zie ook elders in deze brochure) Op 21 december 1975 bestormde een 6-koppig terreurcommando onder leiding van Carlos “de jakhals” het OPEC-hoofdkwartier in Wenen. Zeventig aanwezigen, onder wie talrijke olieministers, werden dagenlang gegijzeld. Medewerkers en diplomaten werden koelbloedig afgemaakt. Carlos slaagde in zijn opzet: in een radiocommuniqué vestigde hij voor een wereldwijd gehoor de aandacht op de Palestijnse zaak en ging hij frontaal in de aanval tegen de imperialistische “samenzwering” van Israël en de Verenigde Staten. Zijn commando met nog 30 gegijzelden kreeg de volgende morgen vanwege de Oostenrijke regering vanop een Weens vliegveld vrije aftocht richting Algiers, en vervolgens legde ook Algerije hen geen strobreed in de weg. Een kaakslag voor de Westerse wereld en een symbolische overwinning bij het streven naar internationale erkenning van de Arabische wereld. De OPEC-gijzeling in Wenen, 1975 wordt uitgezonden op maandag 18 september. Zie ook: www.canvas.be/internationaalterrorisme

Uitzending: vanaf 4 september om 20.50 u. Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


9

canvas

Human interest op dinsdag Vanaf 12 september brengt Canvas op dinsdagavond opnieuw een reeks spraakmakende sociale documentaires, met een grote betrokkenheid bij de dilemma's waarvoor de hoofdpersonages komen te staan. Telkens na Terzake. "It's time". Dat zijn de laatste woorden die een ter dood veroordeelde hoort in de dodencel van de gevangenis van Huntsville, Texas. Het waren ook de laatste woorden die Frances Newton hoorde op 14 september 2005, ongeveer een jaar geleden. Enkele minuten later werd ze met drie dodelijke injecties geëxecuteerd. Haar executie deed nogal wat stof opwaaien omdat ze de eerste zwarte vrouw was die in Texas werd geëxecuteerd sinds 1858 en omdat er altijd twijfel heeft bestaan over haar schuld. Newton werd in 1987 veroordeeld voor moord op haar man en hun twee kinderen. Ze zou de misdaad begaan hebben om samen met haar nieuwe vriend de verzekeringspremie op te strijken. Achttien jaar later volgt deze documentaire de laatste uren van haar leven. De film spreekt zich niet uit over de schuldvraag, maar toont de steriele en routineuze banaliteit waarmee in deze instelling doelbewust en geïnstitutionaliseerd een einde wordt gemaakt aan het leven van een mens. Gemiddeld om de twee weken - frequenter dan waar ook ter wereld - komt het executieteam hier in actie voor de 'meest menselijke' van alle executievormen. Voor Frances is dit het moment van de waarheid. De getuigen nemen plaats in de kijkkamer. De laatste juridische pogingen om de executie te verhinderen worden door het laatste hof van beroep verworpen. En enkele minuten later komt de goedgemutste woordvoerster van Justitie melden dat de executie van de dag verlopen is zonder incidenten. Mevrouw Newton heeft haar laatste maaltijd geweigerd en heeft er ook voor gekozen geen 'laatste woorden' te zeggen. Voor haar familie in de kijkkamer vormden haar lippen in stilte de woorden 'I love you'. It's time … to Die in Huntsville (12.9) is een bloedstollende documentaire van Thomas Giefer. The Spy Who Stole My Life (19.9) is een intrigerende BBC-documentaire van Kate Snell over een oplichter, verteld vanuit het perspectief van de slachtoffers. Robert Hendy-Freegard maakte zijn slachtoffers wijs dat hij een spion van MI 5 was en dat zij net als hijzelf geviseerd werden door moordenaars van de IRA. Maar hij zou hun veiligheid kunnen garanderen. In werkelijkheid werden ze schaamteloos gemanipuleerd en financieel gepluimd. Terwijl zijn slachtoffers, zoals studente Sarah Smith, in diepe armoede leefden, trakteerde de voormalige autohandelaar zichzelf op hun kosten op dure vakanties, exclusieve auto's en chique kleren. Zeker twee slachtoffers hield hij enige tijd gevangen in een flat in Groot-Brittannië. Er was een grote transatlantische operatie nodig om de zelfverklaarde James Bond te ontmaskeren. The Real Rain Man (26.9) is het boeiende Channel 4-documentaire over 's werelds bekendste 'slimme autist': Kim Peek. De nu 54 jaar oude Peek was de inspiratiebron voor de Oscar-winnende film ‘Rain man’ (met Dustin Hoffman). Bij zijn geboorte luidde de diagnose: mentaal gehandicapt. De dokters adviseerden zijn ouders hem in een instelling te plaatsen, maar Kims vader Fran weigerde hem op te geven. Met zijn hulp ontwikkelde Kim een soort supergeheugen. Iemand noemde hem ooit 'een levende Google'. Terwijl de meeste slimme autisten slechts één specifieke interesse hebben, lijkt Kim zich voor alles te interesseren. Onderzoekers hebben ontdekt dat Kims twee hersenhelften niet op een normale manier met elkaar verbonden zijn. Misschien zijn die ongewone verbindingen de oorzaak van zijn uitzonderlijke, maar soms wat verwarde geheugen. Sinds 'Rain Man' is Peek een populaire en veel gevraagde spreker geworden over heel de wereld. Born in the USSR (3.10) is een documentaire van Granada die werd bekroond met een Emmy Award. De film gaat over jongeren die geboren werden in de voormalige Sovjet-Unie en sindsdien gevolgd worden met intervallen van zeven jaar. We maken voor het eerst kennis met hen op 7-jarige leeftijd. Hun persoonlijke ontwikkelingen moeten gezien worden tegen een achtergrond van ingrijpende sociale en politieke veranderingen. Ieder heeft zijn eigen verhaal en elk daarvan geeft een fascinerend inzicht in de afbraak van de Sovjet-Unie en in een nieuw leven zonder het communisme. Een aantal van de jongeren wonen niet langer in hun geboorteland, maar zijn verhuisd naar Georgia, Kirgizië, Israël of werden zelfs geadopteerd in de Verenigde Staten. De interviews worden in een vlotte montage afgewisseld met buitenopnamen.


www.canvas.be

Communicatie VRT-tv 02-741 35 66 - [email protected] 10

canvas Positive and Pregnant (10.10) is een BBC-documentaire over een seropositieve vrouw en haar man, die ondanks alles proberen een zo normaal mogelijk leven te leiden. Zes jaar geleden werd de nu 34jarige Backy verliefd op een man van wie ze niet wist dat hij met HIV besmet was. Vier maand later was hij aan Aids gestorven en werd Becky positief getest op het HIV-virus. Ze dacht toen dat er nooit nog iemand een relatie met haar zou willen beginnen. Twee jaar later leerde ze Sean kennen. Ze werden verliefd, trouwden en kort daarna werd Becky zwanger. Deze documentaire volgt het koppel tijdens de zwangerschap, die wordt beheerst door de onzekerheid of ook het kind HIV zal hebben. Pas wanneer de baby drie maand oud is, kan worden bepaald of ook het kind besmet is. Het zijn zenuwslopende maanden. Allergic to Life (17.10) is een RDF-documentaire waarin de aandacht wordt gevestigd op het toenemende aantal kinderen dat te kampen heeft met voedselallergieën. De documentaire volgt zes kinderen en hun families vanaf het moment dat de diagnose gesteld wordt, gedurende de behandeling en tijdens het trage en moeilijke proces van de aanvaarding van een lastig en moeilijk leven. Zie ook: www.canvas.be/humaninterest Samenstelling: Tom Bleyaert

Uitzending: op dinsdag na Terzake vanaf 12 september


www.canvas.be


canvas

Sterke verhalen op woensdag Vanaf 20 september brengt Canvas op woensdag na de speelfilm een keuze uit de beste recente bioscoopdocumentaires op de markt, meestal bekroond of tv-primeurs die net vrij zijn uit bioscooprelease. Zo zijn er documentaires over twee bijzonder merkwaardige rechtszaken rond zedenfeiten, één in de Verenigde Staten en één in Zweden. Daarna volgt een nieuwe vrouwendocumentaire van de bekroonde Kim Longinotto. Capturing the Friedmans (20.9) is een fascinerende documentaire van Andrew Jarecki over één van de vreemdste misdaadzaken uit de recente Amerikaanse geschiedenis. De Friedmans zijn een schijnbaar doodgewone, Joods-Amerikaanse middle class familie. Arnold Friedman is een populaire leraar en zijn vrouw Elaine binnenhuisarchitecte. Samen voeden ze hun drie zonen op in het welvarende plaatsje Great Neck op Long Island. Tijdens Thanksgiving 1987 is de hele familie bijeen voor een rustig maar feestelijk diner. Plotseling beukt een stormram van de politie de voordeur in, stromen politieagenten het huis in, doorzoeken iedere hoek en vullen dozen met bezittingen van de familie. Arnold en zijn achttienjarige zoon Jesse worden gearresteerd en in handboeien weggevoerd langs een menigte van pers, lichten, camera’s en wagens die inmiddels in hun voortuin staan. Vader en zoon Friedman worden beschuldigd van het bezit van kinderporno en van het misbruiken van tientallen jongens. Terwijl de familie hun onschuld uitschreeuwt, staat het plaatsje Great Neck in rep en roer en wordt het gezin Friedman het mikpunt van woede en verbijstering. De politie stort zich op het onderzoek en het gezin begint onder de zware druk uiteen te vallen. De film bekijkt de gebeurenissen vanuit verschillende standpunten. Daarbij wordt vreemd genoeg ook gebruik gemaakt van unieke beelden die de gezinsleden zelf maakten tijdens de hoogoplopende spanningen binnen het gezin. Het resultaat is een ingenieus gemonteerde zoektocht naar het ware verhaal achter deze mysterieuze zaak. Daaruit blijkt vooral dat de waarheid moeilijk te vatten is en zowel door de politie als door de familie Friedman wordt gemanipuleerd. De film werd bekroond met de Grote Prijs van de Jury op het Sundance Festival. A Fall From Grace (27.9) vertelt het al even merkwaardige verhaal van een moordzaak die in 2004 heel wat stof deed opwaaien in Zweden. De vrouw van de dominee in het dorpje Knutby werd vermoord en haar buurman zwaar gewond. Twee dagen na de moord bekende de au pair van de dominee, Sara S., dat zij de misdaden had gepleegd. Het onderzoek bevestigde dat, maar er kwam nog heel wat meer aan het licht. Sara beweerde dat ze had gehandeld in opdracht van 'god', die haar in talloze sms-jes tot de daden had aangespoord. Al snel bleek dat de 'god' in kwestie dominee Helge F. zelf was, dat hij een relatie had met de au pair en nog diverse andere vrouwen, onder wie de echtgenote van zijn neergeschoten buurman. Dominee Helge was één van de leiders van een plaatselijke, fundamentalistische afdeling binnen de Pinkstergemeenschap, een strenge religieuze sekte waar heel wat gebeurde dat het daglicht niet mocht zien. Kortom: genoeg stof voor in totaal zo'n 12.000 artikels in de Zweedse boulevard- én ernstige pers over seks, moord en religie. En voor een boeiende documentaire die net zo goed een thriller had kunnen zijn. Sisters in Law (4.10) is een bioscoopdocumentaire van Kim Longinotto en Florence Ayisi over het werk van twee vrouwelijke magistraten in het stadje Kumba in Kameroen. Vera Ngassa, een openbare aanklager, en Beatrice Ntuba, een rechter, gaan de strijd aan tegen de heersende onrechtvaardigheid in een moslimcultuur waar mannen het altijd voor het zeggen hadden en vrouwen nauwelijks gehoord werden. Aan de hand van vier verschillende zaken, waarbij sprake is van huiselijk geweld, wordt een beeld geschetst van een traditionele samenleving waarin vrouwen langzaam maar zeker voor hun rechten leren opkomen. Kim Longinotto heeft zich gespecialiseerd in maatschappijkritische documentaires over de situatie van vrouwen in de (derde) wereld. Ze werd daarboor meermaals bekroond, onder meer met de Canvasprijs op het Viewpointfestivak in 1999 (voor Divorce Iranian Style). Sisters in Law won onder meer de Prijs van het Publiek op het IDFA-Festival 2005 in Amsterdam. Zie ook: www.canvas.be/documentaireopwoensdag Samenstelling: Tom Bleyaert

Uitzending: op woensdag na de film, vanaf 20 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Rare streken Rare streken brengt ons in de nazomer naar het Wilde Westen en het Verre Oosten om vervolgens weer in Europa te belanden voor twee documentaires over onze eigen fauna. De reeks wordt afgesloten met een bezoek aan de bergen van Montana, met hun grote berenpopulatie. Op donderdag na Terzake. Canyonlands, het Wilde Westen van Amerika – 7.9 In het westen van de Verenigde Staten ligt een groot, onherbergzaam hoogland: het plateau van de Colorado. Het strekt zich uit over Utah, Arizona en Colorado. In het midden van dat gebied heeft de natuur met zijn favoriete werktuigen - zon, water, wind en de tijd - een uniek geologisch kunstwerk geschapen: het Canyon Land. Deze schrale en ongetemde wildernis is de woonplaats van een groot aantal merkwaardige schepsels, zoals de sprinkhaanmuis, de holenuil, de ratelslang en de sluwe coyote. Thailand, parel van het Verre Oosten – 14.9 In deze film reizen we langs de kusten van de Andamaanse Zee, waar een tropisch paradijs ligt. Thailand is een schiereiland dat als een vinger vanuit het Aziatische vasteland naar de evenaar wijst. De weelderige natuur wordt hier door de mens met boeddhistische eerbied benaderd. Het Thaise oerwoud is het rijk van de olifant en de tijger. Witte gibbons slingeren van tak tot tak. Diep onder hen ligt een heel andere wereld, waar hagedissen en slangen heer en meester zijn en de cobra de onbetwiste koning. De jungle gaat naar de kust toe over in een moerasland vol waterlelies, mangrovewouden en eindeloze witte stranden. De Bever – 21.9 Langs de oevers van de Loire zitten heel wat bevers. De vele riviervogels storen zich daar niet aan. De knaagdieren zijn immers planteneters; ze zijn niet uit op de vissen en dus geen rivalen voor de visarend of de zeezwaluw. Bevers zijn vooral bekend als dammenbouwers en zijn daarvoor prima uitgerust, met hun scherpe voortanden en voorpoten zonder zwemvliezen waarin ze makkelijk takjes kunnen vasthouden. Duiken en zwemmen kunnen ze als de beste dankzij hun achterpoten met zwemvliezen en hun grote staart. De Haas – 28.9 De haas lijkt een heel vertrouwd dier in de Europese natuur, maar toch zien we hem niet zo vaak als we wel denken. Dat komt opdat hij overdag niet erg actief is. De haas is een echt nachtdier. Als planteneter moet hij vooral goed opletten voor roofdieren zoals de vos. Hij is niet sterk en ook niet echt slim, maar wel bijzonder snel. Zijn snelheid is dan ook zijn belangrijkste verdedigingswapen. Hazen hebben ook uitstekende ogen en oren, waardoor niets aan hun aandacht ontsnapt. Hoewel ze sterk lijken op konijnen, zijn er toch grote verschillen tussen beide. Big Sky Bears – 5.10 De Teton Mountains in de Amerikaanse staat Montana vormen het prachtige decor voor deze boeiende documentaire over een zwarte wijfjesbeer die het leven heeft geschonken aan kleintjes. Schattig, nieuwsgierig en vol energie beginnen ze aan hun reis naar volwassenheid. Het is voor de moederbeer geen gemakkelijke klus om ervoor te zorgen dat haar jongen het overleven en niet ten prooi vallen aan wolven of jaloerse mannelijke beren. Ze leert hen ondermeer in bomen klimmen en eten verzamelen. Zie ook: www.canvas.be/rarestreken Samenstelling: Tom Bleyaert

Uitzending: op donderdag, na Terzake


www.canvas.be


canvas

Tribe II Na de opmerkelijke eerste reeks afleveringen van Tribe, trekt explorator Bruce Parry dit najaar opnieuw naar het einde van de wereld – in dit geval het zuiden van Ethiopië - voor een kennismaking met drie primitieve stammen in de Omo Vallei, volgens vele antropologen de bakermat van de mensheid. Drie maanden en drie afleveringen lang dompelt Bruce zich onbevangen en met een open geest helemaal onder in de gemeenschap en cultuur van de Bume-, de Hamar- en de Danssenachstam. En, hoe vreemd - en soms wreed - de leefgewoontes van die mensen in onze Westerse ogen ook zijn, andermaal blijkt dat de essentiële waarden, problemen en vragen overal precies dezelfde te zijn. Op vrijdag na Terzake, vanaf 22 september. Bruce Parry leidt al tien jaar expedities naar afgelegen plekken op onze aardbol en maakte eerder een film over zo’n expeditie en twee bekroonde documentaire jeugdseries voor de BBC (Serious Jungle en Serious Desert). Met Tribe heeft hij de antropologische film een nieuwe dimensie gegeven, door niet alleen te observeren maar ook volop te participeren in het leven van de stammen die hij bezocht. De Omo Vallei is een dorre en afgelegen riviervallei bevolkt door een aantal stammen die tot de merkwaardigste ter wereld behoren. Het zijn nomaden die leven van hun vee. Ondanks hun geïsoleerde bestaan, zijn velen van hen gewapend met Kalashnikovs, vaak kleurrijk versierd. Maar de wapens dienen helaas niet als decoratie want de stammen van de Omo Vallei zijn voortdurend in oorlog met elkaar. Bruce maakt er kennis met de Nyangatom, ook wel de Bume genoemd . Zij hebben maar één bondgenoot, de Toposastam. Met alle andere volkeren in de regio zijn ze constant in conflict en in bloedige strijd verwikkeld. De Bume hebben geen al te beste reputatie. Ze worden erg gevreesd, omdat ze makkelijk aan wapens kunnen geraken en andere gebieden binnenvallen voor vee, water en territorium. Wanneer Bruce meer naar het zuiden trekt, komt hij bij de Hamarstam terecht. Die houden er vreemde gewoontes op na. Zo laten de meisjes zich slaan om de liefde voor hun broers te bewijzen. Het werk wordt tussen de 20.000 stamleden verdeeld volgens geslacht en leeftijd. De meisjes en vrouwen houden zich bezig met het werk op het veld, terwijl de jongens en mannen zich bezighouden met het verdedigen van het vee. Bruce neemt er deel aan een buitengewoon vreemd initiatieritueel, waarbij de nieuwkomers naakt over de ruggen van een rij aaneengebonden runderen moeten lopen. De reis eindigt bij de Danssenach, waar de besnijdenis van meisjes nog heel normaal is. Deze stam woont op de afgelegen en onherbergzame oevers van het het Turkanameer. Vroeger leefden ook zij van hun vee. Maar door de aanhoudende droogte konden zij hun vee nauwelijks in leven houden, met hongersnood en dood tot gevolg. Daarom zijn vele stamleden overgeschakeld naar het vissen. Bruce moet bij de Danssenach de grootste uitdaging uit zijn avontuurlijke leven aangaan: een nachtelijke krokodillenjacht, slechts gewapend met een houten harpoen. Parry zegt over de reeks: “De manier van filmen is bewust anders dan de oude stijl van voyeuristische, afstandelijke antropologische programma’s met een ‘goddelijke stem’ als commentator en geen enkele interactie met de mensen. Ik heb geprobeerd om een deel van de gemeenschap te worden, een werkend familielid eerder dan een gast. Dat doen we om de afstand tussen de kijkers en het voorgestelde volk te verkleinen. Zo kunnen we de gemeenschap in kwestie een menselijk gezicht geven in plaats van hen voor te stellen als vreemde wezens die eindeloos van ons verschillen. Ik heb ook getracht hen niet te romantiseren of te paternaliseren, maar hen een stem te geven, om te tonen dat zij in weze op dezelfde manier omgaan met liefde, tegenslagen en grote levensvragen als wij. Het programma onderzoekt ook wat de invloed van onze Westerse beschaving is, die zelfs tot in deze uithoeken van de wereld zijn tentakels uitspreidt.

Zie ook: www.canvas.be/tribe

http://www.bbc.co.uk/tribe/ Aankoop: Tom Bleyaert

Uitzending: op vrijdag, na Terzake, vanaf 22 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Over leven Ook deze nazomer brengt Canvas een reeks afleveringen van Over leven, het vaak bekroonde programma dat zich na de lovende woorden van Koning Albert nu stilaan ook wetenschappelijk 'hofleverancier' mag gaan noemen. In afwachting van het grote Marathon-project zijn er de volgende weken documentaires over de vogelgriep en over een radicale nieuwe operatiemethode waarbij de patiënt eerst moet 'sterven' om te kunnen worden genezen. Daarna volgt een drieluik over planeten en sterrenkunde. Op zondag omstreeks 21.05 u. Het vliegende virus (10.9) is een documentaire over de vogelgriep, haar oorzaken, gevolgen en gevaren. Geen enkele ziekte is de afgelopen jaren zo vaak in het nieuws geweest als de vogelgriep. Het virus dat de ziekte veroorzaakt, H5N1, is vanuit Zuidoost-Azië begonnen aan een wereldwijde opmars en ontketent overal paniek. Wetenschappers vrezen dat het virus vroeg of laat zal muteren tot een vorm die zich makkelijk kan verspreiden onder mensen. Is de paniek rond het virus gerechtvaardigd? Geeft de natuur ons voldoende tijd om een pandemie af te wenden? In Sterven om te genezen (17.9) maken we kennis met een vreemde ziekte en een nog vreemdere remedie. Brett is jong en actief, maar heeft een 'aneurysma', een uitstulping in de wand van een hersenslagader. Als het aneurysma barst, sterft Brett onmiddellijk. Brett’s hoop is gevestigd op een nieuwe radicale operatietechniek: hypothermische hartstilstand. Dood door onderkoeling. De chirurgen zullen Brett’s lichaam afkoelen tot het zo koud is, dat zijn hart stopt. In die toestand wordt er geen bloed meer naar de hersenen gepompt, waardoor het aneurysma krimpt en makkelijker te opereren is. De kans op een goede afloop is echter niet gegarandeerd. De Aarde, wilde planeet (24.9) toont dat onze eigen planeet niet altijd zo'n 'levende' planeet is geweest als hij nu is. De planeten - ook onze Aarde - ontstonden miljarden jaren geleden uit de chaos na de 'big bang'. De Aarde was toen tien keer kleiner dan vandaag. Ze was gehuld in kilometerdikke nevels. Enkel wat rode lichtstralen bereikten het oppervlak. Een aanhoudende regen van meteoren zal de Aarde doen groeien tot haar huidige grootte. Honderden miljoenen jaren later werd al het prille leven dat op Aarde was ontstaan, letterlijk de grond ingeboord door een kolossale meteorietinslag. Alles werd verschroeid. De Aarde leek weer dood. Het aardoppervlak is herhaaldelijk verstoord door zo'n meteorietinslagen en enorme vulkaanuitbarstingen. Maar nu ontdekken wetenschappers hoe microscopische levensvormen die chaos toch hebben kunnen overleven… Vaarwel planeet Pluto (1.10) is een documentaire over de vraag of Pluto wel echt een planeet is. Op school hebben we geleerd dat ons zonnestelsel negen planeten telt. Daarvan is Pluto de kleinste: hij draait in een baan rond de zon, veertig keer verder dan de Aarde. Pluto is kleiner dan de maan. Er is nooit een ruimtesonde in zijn buurt geweest, maar niemand die er aan twijfelde: Pluto is een planeet. Pluto’s status kwam voor het eerst in het gedrang in 1992 toen astronomen zagen dat Pluto niet alleen is. In de buurt van de planeet ontdekten ze een grote zwerm asteroïden: de Kuipergordel. En er is meer: in 2003 ontdekte de Amerikaanse astronoom Mike Brown een object in ons zonnestelsel dat groter was dan Pluto. Een object zonder naam dat voorlopig aangeduid wordt met UB313. Wordt UB313 onze 10de planeet? Of moeten we Pluto degraderen tot een asteroïde, een gewoon object in de Kuipergordel? In De Hawking Paradox (8.10) onderzoekt Over leven of één van de populairste geleerden van onze tijd er helemaal naast zat. In 2004 deed Stephen Hawking iets wat wetenschappers nooit doen. Hij gaf toe dat hij zich had vergist. Critici vragen zich af of Hawking nog wel helemaal bij zijn verstand is. Na dertig jaar zei de man die als eerste de zwarte gaten in het heelal beschreef, dat zijn hele theorie over het fenomeen geen steek houdt. Een aangrijpend portret van het genie in de rolstoel die opnieuw een intellectuele strijd aanbindt met de grootste fysici van de wereld, ondanks de spierziekte die hem haast volledig verlamt Zie ook: www.canvas.be/overleven

Productie: Lut Gouwy / Eindredactie: Jos Van Hemelrijck / PM: Paul Pauwels

Uitzending: op zondag om 21.05 u. Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Speer und Hitler Speer und Hitler is een opmerkelijk driedelig docudrama over Albert Speer, de megalomane lievelingsarchitect en later bewapeningsminister van Hitler. Aan de hand van gereconstrueerde scènes, archiefbeelden en interviews wordt een beeld geschetst dat toch wel sterk afwijkt van de mythe van de 'gentleman-nazi' die Speer na de oorlog zelf zorgvuldig opbouwde. De reeks werd geschreven en geregisseerd door Heinrich Breloer, die vijf jaar geleden de soortgelijke, alomgeroemde en met een Emmy bekroonde reeks over de familie Mann maakte (Die Manns, ein Jahrhundertroman). De befaamde Duitse literatuurcriticus Marcel Reich-Ranicki noemde Speer und Er (zoals de reeks oorspronkelijk heette) 'een film die Duitsland zal veranderen'. Op dinsdag om 23.15 u. vanaf 19 september.

Mythe en realiteit Albert Speer (1905 – 1981) was afkomstig uit een familie van architecten en bouwmeesters. Hij studeerde dan ook zelf voor architect. In 1931 werd hij lid van de Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterspartei (NSDAP). Hij kreeg enkele kleine decoratieve opdrachten van de partij, maar nadat Hitler aan de macht was gekomen en Speer persoonlijk had ontmoet, maakte diens carrière een steile klim. Hitler zag in Speer een zielsverwant voor zijn grootschalige plannen om Berlijn om te bouwen tot Germania, een volledig nieuwe hoofdstad voor het 1000-jarige Duitse Rijk. De twee werden zelfs echte vrienden. Maar toen de oorlog uitbrak verdwenen de bouwplannen naar de achtergrond en na het plotse overlijden van bewapeningsminister Fritz Todt vroeg Hitler aan Speer om diens functie over te nemen. Speer deed dat met veel overgave en talent. Ondanks de kerende oorlogskansen slaagde hij erin de productiemachine in stand te houden en – met veel uit de bezette gebieden ingevoerde dwangarbeiders – zelfs uit te breiden. Volgens sommigen heeft het succesvolle 'bevoorradingsmanagement' van Speer de oorlog met een jaar verlengd en zo honderdduizenden of misschien wel miljoenen extra mensenlevens gekost. Tegen het einde van de oorlog en tijdens de Nürnbergprocessen keerde Speer zich af van Hitler en de nazi's en kroop hij in de rol van de visionaire architect, de kunstenaar, de loyale maar apolitieke technocraat, de gentleman-nazi die gewoon maar zijn opdracht had vervuld, misschien wel betrokken, op zijn hoogst mede verantwoordelijk, maar zeker niet schuldig. Hij zou ook niet op de hoogte zijn geweest van de concentratiekampen en de uitroeiing van de joden. Speer werd op 1 oktober 1946 tot 20 jaar cel veroordeeld. Tijdens die jaren schreef hij dagboeken en memoires waarin hij zijn eigen mythe verder uitbouwde en cultiveerde. Na zijn vrijlating in 1966 werden die boeken met veel succes gepubliceerd. Zijn "ich habe es nicht gewusst"-houding werd als het ware een rolmodel waar een hele generatie Duitsers zich maar al te graag bij aansloot.

Docudrama In de eerste aflevering van Hitler und Speer (Germania – Der Wahn) zien we hoe Albert Speer (Sebastian Koch, Die Manns, Staufenberg, Napoleon) zich eind 1945 in zijn cel in Nürnberg samen met zijn advocaat Hans Flächsner voorbereidt op zijn proces. In gedachten herinnert hij zich zijn 'vriendschap' met Adolf Hitler (Tobias Moretti) en hun plannen om heel Berlijn af te breken en de nieuwe wereldmetropool Germania te bouwen. Na het dodelijke ongeval van Frits Todt vroeg Hitler aan Speer om de nieuwe bewapeningsminister te worden. Dat deed hij met veel succes. Maar van de deportatie en uitroeiing van de joden, en van de misdaden aan het Oostfront, daarvan wist hij niets. Ondertussen brachten zijn vrouw en zijn kinderen een groot deel van de oorlog door in Hitlers buitenverblijf op de Obersalzberg in Berchtesgaden. In gesprekken met drie van de zes kinderen Speer (Albert Jr., Hilde en Arnold) zien we hoe zij de oorlog beleefden, hoe vader en fûhrer voor hen haast even vertrouwde, maar vaak afwezige figuren waren en hoe het beeld dat ze hebben van hun vriendelijke en liefhebbende vader botst met wat ze later hebben vernomen over zijn andere 'rol'' als rijksminister. De tweede aflevering, Nürnberg – Der Prozess, begint met een film over de gruwel van de concentratiekampen die als bewijsmateriaal wordt getoond op het Nürnbergproces. Daardoor en door Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas de openbare aanklacht bezint Albert Speer zich over zijn verantwoordelijkheid tijdens de oorlog. Hij keert zich af van Hitler en de nazi's, werkt volop mee aan het proces en praat zijn oude partijgenoten, zoals Fritz Sauckel, letterlijk aan de galg. Zo jaagt hij de andere beklaagden tegen zich in het harnas, maar krijgt hij de sympathie van hoofdaankager Robert Jackson, de pers en de publieke opinie. Hij presenteert zichzelf met veel succes als een charmante gentleman, architect en kunstenaar die door de omstandigheden in de rol werd gedwongen van oorlogstechnocraat. Maar hij ontkent op de hoogte te zijn geweest van de concentratiekampen en andere wreedheden. En als hij het als vriend en minister van Hitler niet wist, hoe had het gewone Duitse volk het dan kunnen weten? Die stelling gaat erin als zoete koek. Maar de werkelijkheid was anders, zo blijkt uit documenten en nieuw bewijsmateriaal waarmee Breloer aantoont dat Speer wel degelijk betrokken was bij de deportatie van de joden uit Berlijn, zijn eigen machtscentrum, en bij de bouw van het arbeidskamp Dora-Mittelbau, waar de V2-raketten werden geproduceerd. Die informatie alleen al zou op het Nürnbergproces Speers doodvonnis hebben betekend. Nu werd hij tot nauwelijks 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld. De derde aflevering, Spandau – Die Strafe, speelt zich grotendeels af in de Spandaugevangenis. Het 19de eeuwse gebouw in het centrum van Berlijn staat leeg, op één vleugel na, waar in zeven cellen de zeven nazikopstukken zitten die op het Nürnbergproces niet ter dood zijn veroordeeld: Baldur von Schirach (hoofd van de Reichsjugend), Karl Dönitz (marinebevelhebber en door Hitler als zijn opvolger aangeduid), Konstantin von Neurath (bestuurder van Bohemen en Moravië), grootadmiraal Erich Raeder, Walter Funk (voorzitter van de Reichsbank), Rudolf Hess (tot zijn vlucht naar Engeland in 1941 de plaatsvervanger van Hitler) en, in cel nr. 5, Albert Speer. Tijdens zijn twintig jaar gevangenisstraf ontwikkelt Speer overlevingstechnieken en bereidt hij zijn terugkeer naar het gewone leven voor. Hij schrijft veel, probeert in naar buiten gesmokkelde briefjes het leven van zijn vrouw en zijn kinderen te regelen en neemt alweer een nieuwe 'persona' aan: die van intelligente, begrijpende man van de wereld en bestseller-auteur. In zijn memoires distantieert hij zich van Hitler, demoniseert en ridiculiseert hem, terwijl hij zelf ver boven al dat politieke gewoel stond. Ondertussen voltrekt zich buiten de muren van de Spandaugevangenis het 'Wirtschaftswunder': West-Duitsland herstelt zich vliegensvlug van de materiële catastrofe. Speers kinderen helpen daar volop aan mee, als arts, politicus, architect, wetenschapper en ingenieur. Maar het geestelijke trauma blijft, zo blijkt uit de gesprekken met drie van hen: tegenstrijdige gevoelens over hun vader, vermoedens en twijfel, het verlangen te weten en tegelijk de neiging om dingen te verdringen en de andere kant uit te kijken.

Productie en nawerking De productie van Speer und Hitler (origineel: Speer und Er) heeft WDR en ORF 12 miljoen Euro gekost. Er werd vier maand gedraaid voor de nagespeelde scènes, met liefst 160 sprekende rollen (waaronder zowat alle bekende nazi-kopstukken) en 2100 figuranten. De opnames gebeurden op locatie, o.a. in Berchtesgaden, in de Harz, in Nürnberg, in de tuin van de Spandaugevangenis. Daarnaast werden in de WDR- en Bavaria-studio's werkelijkheidsgetrouwe reconstructies gebouwd van o.a Hitlers gigantische werkkamer in de nieuwe Rijkskanselarij, van de gerechtszaal in Nürnberg, de Führerbunker in in Berlijn, het gevangenisgebouw van Spandau, tot en met een indrukwekkend model van Speers ontwerp voor de "Welthaupstadt Germania". Heinrich Breloer werkte jaren aan de voorbereiding van de serie, bestudeerde de 20.000 bladzijden van Speers dagboeken, en sprak honderden uren met historici, analisten, getuigen, en ook met drie van Speers kinderen (Albert Speer jr., Hilde en Arnold). Het resultaat is een indrukwekkend document dat zestig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog de mechanismen van misdadige immoraliteit, laffe ontkenning en schaamteloos bedrog op een pijnlijke manier aan het licht brengt. In Duitsland werd de reeks bekeken door zo'n 7 miljoen mensen. Nog terwijl de serie liep, dook nieuw bewijsmateriaal op waaruit blijkt dat Speer op de hoogte moet zijn geweest van de gebeurtenissen in Auschwitz. Speer und Hitler zorgde ook voor een vernieuwd debat over de schuldvraag van het Duitse volk en de manier waarop daar de voorbij zestig jaar mee werd omgegaan. Zie ook: www.canvas.be/speerundhitler en http://www.wdr.de/tv/speer_und_er Aankoop: Frank Boel

Uitzending: op dinsdag om 23.15 u. vanaf 19 september


www.canvas.be


canvas

Het vonnis van Nürnberg Precies 60 jaar geleden kende het Tribunaal van Nürnberg zijn ontknoping. Het was één van de belangrijkste processen uit de geschiedenis van de mensheid. Voor het eerst werd oorlog als internationale misdaad veroordeeld. Een dramatisch hoogtepunt van het proces was de bitse confrontatie tussen aanklager Robert Jackson en kroonprins van het Hitlerregime Goering. De documentaire Het vonnis van Nürnberg wordt uitgezonden op maandag 25 september na Terzake en is een remake van een eerder uitgezonden tweedelige film.

Internationaal Militair Tribunaal Op 20 november 1945 kwam voor het eerst een internationaal militair gerechtshof samen dat later de geschiedenis zou ingaan als het Tribunaal van Nürnberg. Het proces vormde niet alleen een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van het volkenrecht, het was bovendien een mediaspektakel van de eerste orde. De grote internationale kranten en tijdschriften stuurden hun beste mensen, onder wie schrijvers als Ernest Hemingway, John Steinbeck, John Dos Passos, Erika Mann, Martha Gellhorn, Rebecca West en Erich Kästner, of journalisten zoals de jonge Willy Brandt. De vier grootmachten Frankrijk, Groot-Brittannië, de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten vaardigden elk een rechter af, en leverden ook de openbare aanklagers. Voorzitter werd de Britse Lord Geoffrey Lawrence. Op de beklaagdenbank zaten de Duitse hoofdverantwoordelijken voor de oorlogsmisdaden voor zover ze niet waren ondergedoken of zelfmoord hadden gepleegd: ondermeer grootadmiraal Karl Dönitz, Rudolf Hess, Baldur von Schirach, von Ribbentrop en Albert Speer. Maar de meeste aandacht van rechters en publiek ging uit naar Herman Goering, voormalig ‘rijksmaarschalk van het GrootDuitse Rijk’, die na de zelfmoord van Hitler en Goebbels als hoogste in rang in de nazi-hiërachie zowat dé symboolfiguur van het misdadig regime was geworden.

Clash der titanen De hele duur van het proces zou Goering onbehouwen in de clinch gaan met de Amerikaanse hoofdaanklager Robert Jackson. Die had met zijn openingsrede meteen de toon gezet: ‘Het openen van de eerste rechtszaak in de geschiedenis van misdaden tegen de wereldvrede legt een zware verantwoordelijkheid op onze schouders. Het kwaad dat we wensen te veroordelen en bestraffen was zo berekenend en verwoestend dat de beschaving het zich niet kan veroorloven dit te ontkennen want een herhaling zou het einde betekenen’. Goering zelf greep na maanden verplicht toehoren en zwijgen de gelegenheid om vanop de beklaagdenbank alle registers open te trekken: het proces deed hij af als een schertsvertoning en wraakoefening van de geallieerde overwinnaars, hij ging zich te buiten aan scheldtirades en negeerde de vragen van de rechters, zette demonstratief zijn koptelefoon af om de vertaling niet te moeten aanhoren, enz.

Het vonnis Op 30 september en 1 oktober 1946 werden de vonnissen geveld, waaronder zeven maal de doodstraf met de strop. De terechtstellingen vonden in alle vroegte plaats op 16 oktober in de gymzaal van de gevangenis. Onmiddellijk daarna volgde transport naar en crematie in München, de as werd uitgestrooid in een bijrivier van de Isar. Goering had van bij aanvang van het proces demonstratief te kennen gegeven: ‘die knopen mij niet op’, en hield woord. Net voordien had hij in zijn cel een blauwzuurcapsule ingenomen. Originele titel: A Duel to the Death. The Nuremberg Courtroom Drama. © Spiegel TV, 2006. Bewerking: Lieven Vandenbossche / Productie: Gip Van Grimbergen Eindredactie: Ignace Bolle / Programmamanager: Paul Pauwels

Uitzending: op maandag 25 september na Terzake


www.canvas.be


canvas

The Impressionists Op zondagavond presenteert Canvas dit najaar een aantal docudrama's rond artistieke of historische onderwerpen. De spits wordt afgebeten door de driedelige BBC-reeks The Impressionists, een boeiende en in alle opzichten kleurrijke serie over een groep revolutionaire schilders die in de tweede helft van de 19de eeuw de kunstwereld op zijn grondvesten deed daveren. Het verhaal wordt in flash backs verteld door de oude Claude Monet en combineert docudrama met reconstructies en originele analyses van de beroemdste impressionistische schilderijen, waarbij de kijker als het ware binnenstapt in het schilderij. Op zondag om 21.40 u. op Canvas, vanaf 10 september. Giverny, 1920. De 80-jarige Claude Monet (Julian Clover, Troy, Star Wars) vertelt journalist François Thiebault-Sisson zijn levensverhaal. In 1862 ging hij als 22-jarige (Richard Armitage, North and South) aan de slag in het atelier van de traditionele schilder Charles Gleyre (Clive Merrison, The Discovery of Heaven, The English Patient). Hij leert er zijn strijdmakkers Auguste Renoir (Charlie Condou, Charlotte Gray, Midsomer Murders) en Frédéric Bazille (James Lance, The Book Club, Smack the Pony) kennen. Samen beginnen ze een veertig jaar durende strijd tegen het Salon, het behoudsgezinde en invloedrijke instituut dat de jaarlijkse nationale kunsttentoonstelling organiseert. De jongemannen gooien zich in het wilde bohémienleven van de Franse hoofdstad en zweren bij een nieuwe manier van schilderen: ze willen af van de klassieke statische kunst en weg uit het het atelier, naar buiten, om de impressie van het moment, met zijn wisselende lichten kleurschakeringen weer te geven. Monet is erg onder de indruk van het werk van een wat oudere schilder, Edouard Manet (Andrew Havill, Casanova, Waking the Dead), wiens doek 'Déjeuner sur l'herbe' voor een schandaal zorgt. Vanaf 1867 komen Monet en zijn vrienden geregeld samen met twee andere schilders: Edgar Degas (Aden Gillet, The House of Eliott, Taggart) en Pissarro. Samen besluiten ze een eigen tentoonstelling te organiseren, tégen het Salon. Maar de Frans-Duitse oorlog van 1870 dwarsboomt hun plannen. Parijs, 1871. De Frans-Duitse oorlog is voorbij en de linkse opstand van de Commune wordt al snel de kop ingedrukt. Claude Monet en zijn vrienden likken hun wonden. Hun vriend Bazille is gesneuveld en het kunstklimaat in Parijs is reactionnairder dan ooit. Toch besluiten Monet, Renoir, Degas en Pissarro een eigen tentoonstelling tégen het Salon te organiseren. Alleen Manet wil niet meedoen. De jonge schilders hebben ondertussen allemaal hun eigen stijl ontwikkeld, al zijn ze één in hun verzet tegen de traditionele kunstbaronnen. Monet legt uit hoe hij destijds zijn beroemde schilderij 'Impression: soleil levant' op 40 minuten schilderde. Het doek zou zijn naam geven aan de nieuwe school en was een beslissend moment in de geschiedenis van de schilderkunst. In 1874 vindt de eerste tentoonstelling van de 'impressionisten' plaats. Het wordt een geweldige flop. De tweede heeft al wat meer succes en geleidelijk beginnen critici en publiek bij te draaien. In 1880 komt het tot een breuk in de groep wanneer Monet en Renoir besluiten om deel te nemen aan de tentoonstelling van het Salon…. Mei 1880. Een krant heeft het nieuws verspreid dat Monet dood is. Het blijkt om een kwakkel te gaan die doelbewust is verspreid door Degas: een niet mis te verstane grap omdat Monet aan de jaarlijkse tentoonstelling van het Salon heeft deelgenomen. De actie van Degas versnelt de versplintering van de groep. Na hun laatste groepstentoonstelling in 1886 gaan de 'impressionisten' elk hun eigen weg. Monet heeft stilaan veel succes en reist Europa af op zoek naar nieuwe 'impressies'. Na de dood van zijn vrouw Camille (Isobel Pravda) leeft hij samen met Alice Hoschedé (Amanda Root, Anna Karenina, Daniel Deronda) en haar zes kinderen, de familie van zijn vroegere maecenas Ernest. De getroubleerde Paul Cézanne (Will Keen, Midsomer Murders, Elizabeth I) is een nieuwe naam in de impressionistische beweging. Hij wordt gesteund door de beroemde schrijver Emile Zola (Anthony Calf, New Tricks), al keert die zich later van hem af. Manet is doodziek, maar werkt als een bezetene. De verbitterde Degas blijft ballerina's schilderen en verkopen, terwijl zijn vroegere vriend Renoir overal ter wereld wordt geroemd als portrettist. In 1900 worden de eertijds zo verketterde impressionisten gehuldigd op de wereldtentoonstelling in Parijs. En Monet, die trekt zich met Alice terug in zijn domein in Giverny, waar hij steeds nieuwe en telkens andere impressies schildert van de waterlelies. The Impressionists is even kleurrijk, dynamisch en energiek als de schilders en schilderijen waarover de reeks gaat. De serie is volledig gebaseerd op documentaire bronnen: brieven, archieven, interviews uit de tijd, en natuurlijk de schilderijen zelf. Het is voor ons nauwelijks te vatten dat de Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas bekende en lieflijke taferelen die de impressionisten schilderden – de geraffineerde waterlelies van Monet, de glimlachende meisjes van Renoir en de delicate ballerina's van Degas – destijds voor opschudding en schandaal zorgden De serie volgt het bewogen leven van de bevriende schilders op de voet. We zien hoe hun werk onlosmakelijk verbonden was met hun leven, hun milieu en hun tijd. Hoe Monet in een race tegen de klok zijn cruciale werk 'Impression: soleil levant' schilderde om het licht op de juiste manier te kunnen vatten. Waarom de Parijse high society zo geschokt was door Manets afbeelding van Olympia, waarbij het model zo brutaal buiten het canvas kijkt. En hoe Cézanne met zestig schilderijen van één berg, de Mont Saint-Victoire, de fundamenten legde voor het kubisme en de hedendaagse kunst. Het verhaal van impressionisten is er één van armoede en van onbegrip, van artistieke vernieuwing en koppigheid in een vijandig en conservatief kunstklimaat, tegen een achtergrond van oorlog en revolutie. Maar het is ook een verhaal van bloedbroeders en zielsverwanten die hun ruzies, rivaliteit, en afgunst overwonnen in hun langdurige vriendschap, artistieke overtuiging en toewijding aan een nieuw soort kunst. We leren hen kennen als visionaire kunstenaars, maar de documentaire toont ook hun kleine kantjes en allerlei faits divers uit hun eigen leven en dat van hun omgeving, zoals Cézannes woede tegenover blaffende honden, de limonadeverslaving van zijn maîtresse Hortense, de flamboyante kleding van Monet, de lichtgeraaktheid van Degas, etc. De serie werd opgenomen op lokatie in Groot-Brittannië en Frankrijk, o.a. in Giverny, in de Provence en Normandië. Regie en productie zijn van Tim Dunn (Around the World in 80 Treasures, The Divine Michelangelo) en Mary Downes (George Eliot, Dickens). Zie ook: www.canvas.be/theimpressionists http://www.bbc.co.uk/pressoffice/pressreleases/stories/2006/03_march/30/impressionists.shtml Aankoop: Tom Bleyaert

Uitzending: op zondag om 21.40 u. vanaf 10 september


www.canvas.be


canvas

Plankenkoorts Plankenkoorts maakt in september een paar keer plaats voor sportevenementen, maar heeft toch twee boeiende programma's in petto: een huldeconcert voor de grote Finse bas Matti Salminen, in het kader van de Finse week naar aanleiding van het Klarafestival, en een verslag van de EBU Young Musicians-wedstrijd. Vanaf oktober is er volop aandacht voor een aantal Vlaamse musici. Op zaterdag, voortaan om 12.00 u.

Salminen zestig – 16.9 Plankenkoorts brengt op zaterdag 16 september om 12.00 u. een huldeconcert voor Matti Salminen, vorige zomer ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van de Finse bas opgenomen door de Finse publieke omroep in samenwerking met Arte. Finland is niet alleen het land van de grote meren, maar ook van de grote zangers. Matti Salminen is letterlijk en figuurlijk een grote bas. Met zijn twee meter en zijn gedragen diepe stem was hij als het ware voorbestemd om Wagner te vertolken. Dat is dan ook zijn grote specialiteit en hij heeft in de grootste operahuizen ter wereld Wagner-rollen gezongen, van Bayreuth tot de Met. Maar met één ding moesten alle operadirecteurs altijd rekening houden: in de zomer ging Salminen steevast terug naar Finland, om er te zingen op het Festival van Savonlinna. Daar is dit huldeconcert dan ook opgenomen. Voor deze gelegenheid schaarde een all-stars team van Finse topzangers zich rond hem: Karita Mattila, een veelzijdige sopraan, die we in Brussel al zagen optreden met Antonio Pappano. Soile Isokoski, een andere sopraan, die in vele Muntproducties heeft meegespeeld, o.a. in Reigen van Boesmans. Jorma Hynninen, de basbariton die de rol van Amfortas zong in de Parsifalproductie van de Vlaamse opera. Tommi Hakala, tenor en winnaar van de BBC Singer of the world competition in 2003. Zij zingen en spelen uittreksels uit Götterdämmerung (Wagner), Der Freischütz (Weber), Carmen (Bizet), Don Carlos (Verdi), Maytime (Romberg), Die Schweigsame Frau (R. Strauss) en Droomzangen van de Finse componist Aulis Sallinen. Markus Lehtinen leidt het koor en orkest van het Savonlinnafestival. Deze aflevering van Plankenkoorts pas in de Finse week van Canvas, een bijdrage tot het Klarafestival 2006, waarin Finland centraal staat.

EBU Young Musicians - 30.09 In 2006 organiseerde de Europese omroepunie in Wenen de tweejaarlijkse wedstrijd plaats voor jonge muzikanten. De cellist Ilia Laporev vertegenwoordigde er in de voorrondes België. De lat ligt tegenwoordig echter erg hoog. In de finale betwistten virtuozen uit Roemenië, Zwitserland, GrootBrittannië, Noorwegen, Zweden, Rusland en Oostenrijk elkaar de hoofdprijzen. Ze deden dat op de piano, de viool, de cello, hobo, fluit en trompet. Christian Arming begeleidde hen met de Wiener Symphoniker. In de finale speelden ze allemaal werken van Wolfgang Amadeus Mozart en zijn goede vriend Joseph Haydn. We zijn niet voor niets in het Mozartjaar en in Wenen.

Jos Van Immerseel, Philippe Herreweghe, René Jacobs en Paul Van Nevel: het zijn grote namen geworden in het buitenland. Daardoor zijn ze ook bekend bij een muzikaal minder gespecialiseerd publiek. Er zijn in Vlaanderen evenwel nog heel wat andere verdienstelijke musici bedrijvig, die Plankenkoorts vanaf oktober onder de aandacht wil brengen. Maar daarover later meer. Zie ook: www.canvas.be/plankenkoorts Productie: Hugo Sledsens / Programmamanager: Regine Clauwaert

Uitzending: op zaterdag om 12.00 u.


www.canvas.be


canvas

Culturele documentaire op donderdag Op donderdag brengt Canvas dit najaar een reeks documentaires over kleurrijke, spraakmakende figuren uit de culturele geschiedenis. Het kan daarbij zowel over iconen uit de populaire cultuur gaan als over grootheden uit de meer klassieke cultuurwereld. De spits wordt afgebeten door Frank Sinatra op donderdag 21 en 28 september om 23.30 u. Sinatra, Dark Star (21&28.9) is een onthullende, tweedelige BBC-documentaire van Christopher Olgiati over het leven van Frank Sinatra, gevierd zanger en acteur, kind aan huis bij de groten der aarde, maar ook notoir maffioso. Aan de hand van archiefbeelden, concertopnames, getuigenissen, interviews en nagespeelde scènes reconstrueert de film het leven van de veelzijdige én controversiële superster. We zien hoe hij zijn carrière aan de maffia te danken had en hoe die banden met de onderwereld uiteindelijk ook fataal waren voor zijn reputatie. We vernemen ook hoe hij als geëngageerde democraat in de jaren '40 aan de schandpaal werd genageld als communist en later een uitgesproken republikein werd. Hoewel populaire muziek lang enkel voorbehouden was voor volwassenen, had Sinatra als zanger en acteur een grote aantrekkingskracht op de jongeren van zijn tijd en werd zo het eerste tieneridool. De film begint in Lercara Friddi, het Siciliaanse dorpje waar de familie Sinatra in dezelfde straat woonde als die van de latere maffiabaas Lucky Luciano, iets wat Sinatra altijd verzwegen heeft. De wegen van beide families zouden elkaar ook later nog geregeld kruisen. Ze emigreerden allebei naar de Amerikaanse Oostkust. De jonge Frank groeide op in Hoboken, New Jersey. Wie in die tijd als zanger aan de bak wilde komen in een club, moest bijna onvermijdelijk langs de maffia passeren. Dat gold ook voor Frank Sinatra, al ging "ol' blue eyes" wel erg ver in zijn engagement. Zo vernemen we dat Sinatra als loopjongen voor Lucky Luciano miljoenen dollars naar Cuba smokkelde, en dat hij ooit met een vriendin champagne ging zitten drinken op een met bloed doordrenkte sofa waar de maffia net iemand had vermoord. Hij liet een drummer die hem niet aanstond in elkaar slaan en toen hij van zijn contract met bandleider Tommy Dorsey af wou, kreeg die laatste van twee gewapende kerels een voorstel dat hij niet kon weigeren. Sinatra had presidenten in zijn vriendenkring en werd aanbeden door miljoenen, vooral vrouwelijke fans. Hij was een rock 'n roll-ster avant la lettre, had talloze vriendinnen en minnaressen en was vier keer getrouwd (onder meer met Ava Gardner en Mia Farrow). Samen met Dean Martin en Sammy Davis Jr. vormde Sinatra de kern van Rat Pack: een losse groep bevriende muzikanten en zangers die samen optraden in Las Vegas. In het begin van de jaren '50 ging het bergaf met Sinatra's zangcarrière, maar hij maakte een comeback als acteur in de film From here to eternity. Ook die carrièrestap dankte hij aan de maffia. Naar verluidt, was hij de inspiratie achter de beroemde scène in The Godfather waarbij een filmbons een maffiose acteur een filmrol aanbiedt nadat hij het afgehakte hoofd van zijn favoriere renpaard in zijn bed heeft gevonden. Iets soortgelijks zou Sinatra zelf zijn overkomen toen hij er niet slaagde president Kennedy te overtuigen om het misdaadmilieu minder hard aan te pakken. Daarop kreeg hij een pakje toegestuurd met het geschoren hoofd van een lam erin: een maffiasymbool voor een nakende dood. Op 5 oktober volgt Coco Chanel, een biografische documentaire over Gabrielle Bonheur “Coco” Chanel (1883 – 1971). Coco Chanel zorgde voor een revolutionaire vernieuwing op het vlak van de vrouwenmode. Ze bevrijdde de vrouw van het korset en introduceerde de stijlvolle en comfortabele ‘casual look’: broeken en maatpakken voor vrouwen, korte rokjes, haar kenmerkende vestjes, namaakparels gecombineerd met echte juwelen, en natuurlijk ook het legendarische zwarte kleedje dat elke vrouw absoluut in huis moet hebben. Elegant en comfortabel waren de kernbegrippen voor Chanels innoverende kledinglijn. Haar ontwerpen zijn echte klassiekers geworden, iedereen draagt ze of heeft ze gedragen: van Audrey Hepburn, Catherine Deneuve en Elizabeth Taylor tot Nicole Kidman en Scarlett Johansson. Daarnaast lanceerde Chanel samen met Pierre Wertheimer dé klassieker onder de parfums: Chanel No. 5. Zie ook: www.canvas.be/documentaireopdonderdag Aankoop: Tom Bleyaert

Uitzending: op donderdag om 23.30 u. vanaf 21 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Catherine the Great Catherine the Great is een tweedelig docudrama over de roemruchte Russische tsarina die Rusland grondig hervormde, maar minstens even bekend is om haar stormachtige liefdesleven. Catharina de Grote (1729-1796) was het prototype van de 'verlichte despoot': ze regeerde met ijzeren hand en voerde grootschalige oorlogen om het Russische grondgebied uit te breiden, maar ze introduceerde ook moderne politieke en maatschappelijke vernieuwingen. Ze had een obsessionele liefdesrelatie met prins Potemkin, die samen met haar het land bestuurde. Dit weelderig verfilmde docudrama van het gerenommeerde Brook Lapping Productions is onder meer gebaseerd op Catharina’s memoires en brieven. Op zondag 1 en 8 oktober om 21.40 u. Catharina werd in 1729 geboren als prinses Sophie Augusta Fredericka, in een eerder onbelangrijke Pruisische familie. Dat de Russische Tsarina Elizabeth precies háár uitkoos als echtgenote voor haar neef en latere opvolger Peter, had alles te maken met geopolitieke diplomatie: Elizabeth wilde de banden met Pruisen aanhalen om met een Russisch-Pruisische alliantie de positie van Oostenrijk te verzwakken. Sophie bekeerde zich tot het Orthodoxe geloof, werd tot Catharina (Ekaterina) herdoopt en trouwde op nauwelijks 15-jarige leeftijd met prins Peter. Het huwelijk was geen succes. Peter verzaakte aan zijn echtelijke plichten en zocht zijn heil bij allerlei minnaressen. Catharina vond Peter saai en dom en hield zich de eerste jaren van hun huwelijk vooral bezig met haar persoonlijke ontwikkeling, met het uitbouwen van een uitgebreid sociaal netwerk en – op haar beurt – met een aantal buitenechtelijke relaties. Ze had veel belangstelling voor politiek, cultuur en wetenschap, koesterde sympathie voor de ideeën van de Verlichting en correspondeerde onder meer met Voltaire en Diderot. Na de dood van tsarina Elizabeth in 1762, besteeg Catherina's echtgenoot de troon als tsaar Peter III. Hij maakte zich erg onsympathiek door een aantal omstreden militaire beslissingen. Ook Catharina vond dat hij het land slecht bestuurde. Zes maand na zijn aantreden greep ze met een geweldloze coup zelf de macht, samen met haar toenmalige minnaar, de invloedrijke legerofficier Grigory Orlov. Een half jaar later werd haar positie als tsarina Catharina II verstevigd door de moord op haar echtgenoot, onder het mom van een ongeval uitgevoerd door Alexey Orlov, de broer van Grigory. De volgende 34 jaar zou Catharina over Rusland regeren met ijzeren hand, maar ook met vooruitstrevende ideeën over staatsinrichting, rechtspraak, opvoeding, gezondheidszorg en cultuur. Ze maakte van Rusland een moderne, gerespecteerde en gesofisticeerde Europese grootmacht. Ze rekende af met een dreigende rebellie en met de aanspraken op de troon van de rechtmatige kroonprins Ivan VI. Met haar minnaar, adviseur en beschermengel Grigory Potemkin aan haar zijde, groeide ze uit tot één van de belangrijkste heersers uit de Russische geschiedenis. Het leverde haar dan ook het epitheton 'de Grote' op. Toch had ze ook veel critici en vijanden, onder wie een aantal West-Europese leiders, die met alle mogelijke propagandamiddelen haar aanzien en populariteit probeerden te ondermijnen. Er werden allerlei roddels en geruchten over haar gelanceerd, waarvan die over haar seksuele apetijt uiteraard het meest tot de verbeelding spraken en het langst – tot op de dag van vandaag – verspreid werden. Catherine the Great is een docudrama, dat nagespeelde scènes combineert met commentaar van en interviews met geleerden en specialisten. Er wordt ook volop gebruik gemaakt van citaten uit de uitgebreide brieven en dagboeken van Catharina, voorgelezen door de Brits-Italiaanse Emily Bruni (een tijdje geleden nog te zien op Canvas in een aflevering van Miss Marple), die in de gedramatiseerde reconstructies ook de rol van Catharina speelt. Het eerste deel van de film behandelt vooral de jeugd- en huwelijksjaren van Catharina, haar intellectuele en politieke ontwikkeling, tot en met haar machtsgreep in 1762. Het tweede deel gaat over haar verwezenlijkingen als tsarina en haar relatie met Prins Potemkin. De opnames gebeurden op lokatie in Rusland. Zie ook: www.canvas.be/documentaireopzondag Aankoop: Tom Bleyaert

Uitzending: op zondag 1 en 8 oktober om 21.40 u. Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Mankell's Wallander Na Martin Beck enkele jaren geleden maakt dit najaar een andere detective uit de 'geëngageerde' Zweedse misdaadschool zijn opwachting op Canvas: Wallander is een soort Scandinavische Morse, een humeurige, eigengereide, wat melancholieke speurder met een grote liefde voor opera en gerechtigheid. Zoals Beck in één adem wordt genoemd met het schrijverskoppel Maj Sjöwall en Per Wahlöö, zo hoort Wallander bij Henning Mankell. De eerste film in de nieuwe serie - de duurste uit de Zweedse televisiegeschiedenis - is gebaseerd op Mankells laatste roman in de Wallander-reeks, Before the Snow. De twaalf andere verhalen heeft hij speciaal voor de reeks geschreven. Heel bijzonder aan de serie is de samenwerking van Kurt Wallander met zijn dochter Linda, die net is afgestudeerd aan de politieschool. Op donderdag om 22.00 u. op Canvas, vanaf 21 september. Op 24 september brengt Spraakmakers (o.v.) een interview met de schrijver door Rudi Vranckx.

De Zweedse Morse Henning Mankell's Wallander is een dertiendelige reeks misdaadfilms van telkens 90 minuten. Het is het grootste Scandinavische televisieproject ooit met een budget van ongeveer 20 miljoen euro. De verhalen spelen zich net als de boeken af in het provinciestadje Ystad, in het zuiden van Zweden. Kurt Wallander (Krister Henriksson) is een hard werkende, wat cynische inspecteur die vertrouwt op zijn instinct en ervaring. Hij hanteert geregeld onconventionele en zelfs illegale methodes om zaken op te lossen. Net als zijn geestelijke vader heeft hij een voorliefde voor Italiaanse opera’s. In de televisiereeks komt zijn dochter Linda (Johanna Sällström), die net is afgestudeerd, het politiecorps in Ystad vervoegen. Dat is niet altijd naar de zin van Kurt, maar het geeft een extra dimensie en spanning aan de vader-dochter relatie. Linda streeft naar professionele erkenning en wil de relatie met haar vader verbeteren. Een andere nieuwkomer in het team is Stefan Lindman (Ola Rapace), die vanuit Stockholm naar Ystad is gestuurd om de plaatselijke politie te helpen bij een vreemde moordzaak (in de eerste aflevering, Before the Snow) Before the Snow is een verfilming van Mankells laatste Wallander-roman. In een bos, net buiten Ystad, doet de politie een akelige ontdekking: een afgehakt hoofd en handen in bidhouding samengevoegd. In de buurt van het slachtoffer ligt een Bijbel, vol vreemde aantekeningen. Het is het begin van een reeks bizarre gebeurtenissen, waaronder een geval van extreme dierenmishandeling. Wallander vreest dat dit maar het voorspel is tot een nog groter drama. Hij maakt zich dan ook zorgen om zijn dochter Linda, die onlangs het politiecorps van Ystad is komen vervoegen. Linda is net afgestudeerd van de politieschool en erop gebrand om deze vreemde zaak op te lossen. Ze is al even koppig en eigenzinnig als haar vader en precies dat baart Kurt zorgen. Gelukkig krijgt het team ook de steun van de Stockholmse politieman Stefan Lindman, die - om andere redenen dan Kurt – niet graag zou hebben dat Linda iets overkwam… In de tweede aflevering, The Village Idiot, door Henning Mankell dus speciaal voor deze nieuwe reeks geschreven, wordt een mentaal gehandicapte jongeman gemanipuleerd om een bank te overvallen en met een bomaanslag te bedreigen. Het wordt een lang en moeilijk onderzoek waarbij Kurt en Linda zich zelfs moeten verdiepen in de astrologie. Before the Frost en Mastermind, respectievelijk de 1ste en de 6de aflevering, liepen met veel succes in de Zweedse bioscopen. Bovendien viel Mastermind, over een geniale misdadiger die infiltreert in het politiecorps van Ystad, twee keer in de prijzen op het misdaadfilmfestival van Cognac 2006. De film kreeg de Prix Spécial du Jury en de Prix Policier. Terwijl de eerste aflevering draait rond religieus fanatisme, komen later onder meer ook nog racisme, mensenhandel en kindermisbruik aan bod. Dat is geen toeval, want Henning Mankell is een sociaal bewogen schrijver.


www.canvas.be


canvas Henning Mankell: misdaadverhalen tegen wantoestanden Henning Mankell werd op 3 februari 1948 geboren in Stockholm. Zijn jeugd bracht hij door in het ijskoude Harjedalen in Noord-Zweden. Zijn vader was rechter, zijn moeder verliet het gezin al vrij snel. Het gezin Mankell woonde in een appartement boven de rechtszaal: ‘Sinds mijn jeugd ben ik geïnteresseerd in de werking van het juridische systeem.’ Mankell leerde al snel dat verbeelding een instrument kan zijn om creativiteit te ontwikkelen én te overleven. De middelbare school kon Mankell maar matig boeien. Op zijn zestiende besloot hij te gaan varen. Zijn vader was teleurgesteld, maar kon toch begrip opbrengen voor de rusteloze geest van zijn zoon. Twee jaar lang werkte Henning op een Zweeds schip. Achteraf beschouwt hij deze tijd als 'de echte universiteit van het leven'. Daarna woonde hij nog twee jaar in Parijs en in 1968 keerde hij terug naar Zweden. Henning Mankell, 20 jaar oud, wilde toneelschrijver worden. Zijn eerste theaterstuk droeg de titel 'The Amusement Park' en had de Zweedse koloniale belangen in Zuid-Amerika als thema. Niet lang daarna begon hij aan zijn eerste roman. In 1972 ging Henning Mankell voor het eerst naar Afrika. De reis zou een stempel drukken op zijn latere werk. Sindsdien pendelt hij heen en weer tussen Zweden en Afrika. In Mozambique steunde hij de totstandkoming van theaters. Zijn liefde voor Afrika klinkt door in bijna al zijn boeken. In Zweden werkt hij in allerlei theaters als regisseur. Dat doet hij ook in Maputo, bij het enige professionele theatergezelschap in Mozambique. Henning Mankell trouwde in 1998 met Eva Bergman - regisseur. Ze is zijn derde vrouw en de dochter van Ingmar Bergman. Mankell is een buitengewoon geëngageerde schrijver en erg begaan met het lot van Afrika. Hij schrijft regelmatig opiniestukken in Duitse kranten over Afrika en Aids. Naar eigen zeggen is hij trouwens beginnen schrijven als een reactie op het toenemende racisme en geweld in de Zweedse samenleving en ook nu nog liggen sociaal kritische thema's vaak aan de basis van zijn boeken: "Ik begin altijd met een maatschappelijk gegeven en daarna brei ik daar een misdaadverhaal rond". Dat kan racisme zijn (Moordenaar zonder gezicht), neo-Nazisme (De terugkeer van de dansleraar), Apartheid (De witte leeuwin) of totalitair communisme (Honden van Riga). Ook in de nieuwe Wallander-serie zitten een aantal sociaal polemische onderwerpen (religieus fundamentalisme, mensenhandel, kindermisbruik, etc). Mankells boeken zijn ondertussen in 34 talen vertaald. Er zijn zo'n dertig miljoen exemplaren van verkocht, waarvan één miljoen alleen al in Vlaanderen en Nederland. Mankell schreef in totaal 40 romans; een kwart daarvan zijn misdaadverhalen.

Wallander op televisie De huidige Wallander-reeks is niet de eerste verfilming van Mankells werk. De eerste zes Wallanderromans zijn verfilmd met de Zweedse acteur Rolf Lassgård in de rol van Kurt Wallander. Achtereenvolgens: Moordenaar zonder gezicht (1994), Honden van Riga (1995), De witte leeuwin (1996), De man die glimlachte (2003), Dwaalsporen (2001)en De vijfde vrouw (2002). Ook De terugkeer van de dansleraar (een misdaadroman die buiten het bestek van de Wallander-reeks valt) is verfilmd (2003). Van 2004 tot 2006 werden de dertien nieuwe Wallander-films gemaakt door Yellowbird, de filmmaatschappij van Henning Mankell. De rol van Kurt Wallander wordt deze keer gespeeld door Krister Henriksson. Zijn Wallander is wat ouder en kalmer dan die van Lassgård. Hij is wat scherper, leeft wat gezonder (ondanks zijn liefde voor een glas whiskey, af en toe) en heeft een betere relatie met zijn dochter Linda. Zie ook: www.canvas.be/mankellswallander http://www.henningmankell.com/index.shtml en http://www.degeus.nl/auteurs/mankell/index1.htm Aankoop: Frank Boel en Catherine Wilmes

Uitzending: op donderdag om 22.00 u. vanaf 21 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Big Love Een familieserie op Canvas. Het is niet meteen wat je verwacht, maar Big Love is dan ook geen gewone familieserie. De reeks is het nieuwste project van HBO, de eigenzinnige Amerikaanse betaalzender en televisieproducent die zijn en onze kijkers de voorbije jaren verwende met series als Rome, Carnivale, Six Feet Under en The Sopranos. Met die laatste reeks is Big Love misschien nog het best te vergelijken: het verhaal van een op het eerste gezicht 'doodgewone' familie, die toch één en ander te verbergen heeft. Bij The Sopranos is dat het beroep van de vader (maffiabaas), bij Big Love zijn nachtelijke activiteiten: Big Love gaat namelijk over drie polygame gezinnen die in een voorstad van Salt Lake City netjes naast elkaar wonen, zonder dat de buren zich van enig kwaad bewust zijn. Stof genoeg voor allerlei problematische toestanden en humor, maar vooral ook voor een bijzondere kijk op boeiende fenomenen als de liefde, relaties en het gezinsleven. Op maandag om 22.25 u. vanaf 18 september.

1 man, 3 vrouwen, 7 kinderen Bill Henrickson (Bill Paxton) is eigenaar van een groeiende keten van doe-het zelf-zaken, echtgenoot van drie vrouwen en vader van zeven kinderen. Als moderne polygamist leeft Bill met zijn uitgebreide familie in een buitenwijk van Salt Lake City, waar de drie gezinnen netjes naast elkaar wonen, met aangrenzende tuinen, zodat Bill makkelijk door de drie huishoudens kan circuleren, onder meer om volgens beurtrol zijn drievoudige echtelijke plichten te vervullen, zonder dat de niets vermoedende buren argwaan zouden gaan koesteren. Bill is afkomstig uit een polygaam milieu in de schoot van een afgescheurde Mormonengroep – de officiële Mormoonse kerk heeft de polygamie immers al in 1890 afgeschaft. Hij groeide op in Juniper Creek, een polygame gemeenschap in de bergen van Utah. Bill Paxton is een veelzijdige acteur die onder meer te zien was in Twister, Apollo 13, Tombstone en die de rol van Robert Langdon in The Da Vinci Code afwees om mee te werken aan Big Love. Die rol ging uiteindelijk naar Tom Hanks, overigens één van de 'executive producers' van Big Love. Bill heeft het niet onder markt met zijn drie vrouwen en hun financiële, emotionele en seksuele verwachtingen. Barbara 'Barb' Dutton (Jeanne Tripplehorn, The Firm, Waterworld, Basic Instinct) is de oudste en Bills échte echtgenote. Ze leerden elkaar kennen aan de universiteit, waar Bill voor zakenman en Barb voor lerares studeerde. Tien jaar lang waren Bill en Barb een 'gewoon' koppel, tot de tweede vrouw Nicki erbij kwam. Ze hebben drie kinderen: Sarah (16), Ben (15) en Teenie (8). Als hoofdvrouw runt Barb de grootfamilie, maar eigenlijk droomt ze ervan om weer les te gaan geven. Nicolette 'Nicki' Grant (Chloë Sevigny, Dogville, American Psycho) kwam het gezin van Bill en Barb vervoegen als kindermeisje. Van het een kwam het ander en al vrij snel werd Nicki Bills tweede vrouw. Ze hebben twee kinderen: Wayne (4) en Raymond (3). Nicki is net als Bill afkomstig uit Juniper Creek. Ze is de dochter van Roman Grant (Harry Dean Stanton, Wild at Heart, The Straight Story, Twin Peaks) de profeet en onbetwiste leider van Juniper Creek, een man met een hele reeks vrouwen (onder wie de 14-jarige Rhonda) en een behoorlijk zakelijk imperium. Roman heeft Bill financieel flink geholpen bij de uitbouw van zijn winkelketen en heeft dus om meer dan één reden een vinger in de pap ten huize Henrickson. Nicki van haar kant heeft nooit aan het stadsleven kunnen wennen en compenseert dat door een nogal egoïstisch gedrag, waardoor ze Bills financiële en 'fysieke' mogelijkheden vaak zwaar op de proef stelt en daardoor ook in conflict komt met de andere vrouwen. Vooral dan met de jongere Margene Heffman (Ginnifer Goodwin, Walk the Line, Mona Lisa Smile). Margene komt – heel anders dan haar medevrouwen – uit een éénoudergezin en heeft in de grootfamilie Henrickson een warmte en geborgenheid gevonden die ze in haar jeugd heeft gemist. Ze leerde Bill kennen als werkneemster in zijn eerste Home Plus winkel, werd later kindermeisje voor zijn kinderen en ten slotte zijn derde vrouw. Margene is eigenlijk zelf nog een kind. Ze vindt veel steun bij Barb, maar Nicki beschouwt de jonge en apetijtelijke Marge vooral als een seksuele rivale. Bill en Marge hebben twee kleine kindjes: Aaron (1.5) en Lester (3 maanden) Andere hoofdpersonages zijn o.a. Bills vader Frank Harlow (Bruce Dern, Monster, Coming Home, The Great Gatsby, echtgenoot van Diane Ladd en vader van Laura Dern), zijn ziekelijke moeder Lois Henrickson (Grace Zabriskie, Twin Peaks, Wild at Heart, The Passion of Darkly Noon), zijn broer Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas Joey (Shawn Doyle), diens echtgenote Wanda (Melora Walters), zijn zakenpartner Don Embry (Joel McKinnon Miller), enz.

Alle gelijkenissen zijn puur toevallig Big Love werd bedacht en gecreëerd door Mark V. Olsen en Will Scheffer, een homokoppel dat drie jaar besteedde aan de research voor de reeks. Ze wilden met de serie een eerlijk en onbevooroordeeld beeld schetsen van de moderne polygamie in Amerika. Maar tegelijk is het gegeven – verschillende gezinnen die nauw met elkaar samenleven – natuurlijk een ideale aanleiding om uit te weiden over het gezinsleven tout court, over relaties, liefde en seks. Die thema's - en dan vooral het pikante polygamie-element - zijn ook een onuitputtelijke bron van humor, al is Big Love niet echt een komische reeks. De scenario's zijn uitstekend geschreven en de acteurs halen het beste uit hun personage. Paxton is perfect in zijn rol van de sympathieke, maar tegelijk - en onvermijdelijk in zijn situatie - ook wat geheimzinnige en ondoorgrondelijke Bill. Ook de vrouwelijke hoofdrolspelers geven hun personage de nodige nuance om hun complexe onderlinge relatie geloofwaardig te maken. De veteranen Harry Dean Stenton en Bruce Dern zetten memorabele karakters neer. Polygamie is ook door de orthodoxe Church of Jesus Christ of Latter Day Saints – beter bekend als 'de Mormonen' verboden, al sinds 1890. Toch zijn er ook nu nog splintergroepen die deze ongewone samenlevingsvorm in de praktijk brengen. Hoewel de makers dat ontkennen, lijkt de polygame gemeenschap van Juniper Creek geïnspireerd te zijn door de Fundamentalist Church of Jesus Christ of Latter Day Saints. De officiële LDS-kerk was niet zo gelukkig met de reeks omdat ze dachten dat ze allerlei vooroordelen zou bevestigen omdat het publiek alle Mormonen over dezelfde kam zou scheren. Toch is het polygame gezin van Bill Henrickson op het eerste gezicht een perfect alledaagse en hedendaagse familie. Ze wonen niet in een geïsoleerde gemeenschap in een afgelegen vallei, zoals hun geboortedorp Juniper Creek, maar in een gewone villawijk in de stad. Bill is een succesvolle zakenman, de kinderen gaan naar school en de moeders beredderen het huishouden. Een doodgewone familie dus. En toch… Zie ook: www.canvas.be/biglove http://www.hbo.com/biglove/ Aankoop: Frank Boel en Catherine Wilmes

Uitzending: op maandag om 22.25 u. vanaf 18 september


www.canvas.be


canvas

Desperate Housewives Dit najaar gaat Canvas verder met Desperate Housewives, de alom geprezen ABC-serie waarin een huisvrouw die zelfmoord heeft gepleegd, vanuit haar ongewoon standpunt en op eigenzinnige manier commentaar geeft op het dagdagelijkse leventje van haar vroegere vriendinnen. Desperate Housewives biedt een ironische kijk op het leven in de Amerikaanse voorsteden aan de hand van een mix van humor en tragiek, soap en drama, camp en kitsch, scherpe observatie en hyperrealisme. De serie was de afgelopen jaren dé revelatie en hét kijkcijferkanon op de Amerikaanse televisie en ook bij ons konden de ‘housewives’ de voorbije seizoenen rekenen op een schare trouwe kijkers. Die kunnen vanaf dinsdag 19 september op Canvas de draad weer oppikken. De eerste aflevering is een lange en smaakmakende samenvatting van de eerste reeks, waarna op 26 september de tweede reeks van start gaat. Telkens op dinsdag om 22.00 u.

De schone schijn Neerkijken op haar vrienden en buren is niet iets wat Mary Alice Young (Brenda Strong, Starship Troopers) in haar dagelijkse leven gewoon was te doen, tot ze besloot dat leven voorgoed vaarwel te zeggen. Totaal onverwacht pleegde ze zelfmoord in haar perfecte en blinkend schone huis in het stadje Fairview, Eagle State. Vanuit haar nieuwe uitkijkpunt leidt ze de kijker door het leven van haar familie, vrienden en buren in het sjieke Wisteria Lane. Met een ironische knipoog geeft ze commentaar op dat schijnbaar volmaakte leventje. Maar al snel blijkt dat achter de façade van gezapige burgerlijkheid een heleboel frustraties, passies en mysterieuze geheimen schuilgaan. In de eerste reeks zagen we hoe de man van Mary Alice, Paul (Mark Moses, The Single Guy, Deep Impact) zich wel erg vreemd begon te gedragen na de dood van zijn echtgenote, om over haar zoon Zach (Cody Kasch) te zwijgen. De buren bleven ook na haar dood onverstoorbaar verder roddelen, maar haar selecte clubje vriendinnen was wel geschokt. Ze vroegen zich af hoe iemand als Mary Alice ooit zoiets ondoordachts heeft kunnen doen. Hoe kon ze hen in de steek laten? Daar moest een vreselijk geheim achter zitten. Dat geheim werd onthuld aan het einde van de eerste reeks van Desperate Housewives.

De realiteit Susan Mayer (Teri Hatcher, Lois & Clark) is een gescheiden alleenstaande moeder met slechts één doel voor ogen: de liefde van haar leven vinden. Haar knappe nieuwe buurman Mike Delfino (James Denton, Primary Colors) was een evidente keuze, maar die blijkt ook één en ander te verbergen hebben. De voormalige zakenvrouw Lynette Scavo (Felicity Huffman, Frasier, Magnolia) heeft de vergaderzaal ingeruild voor een saaie huiskamer. Haar hyperkinetische kinderen brengen wel heel wat leven in de brouwerij. In die mate zelfs dat ze hen heeft laten behandelen tegen ADHD. Later raakte ze zelf verslaafd aan de medicatie van haar kinderen. Op hulp van haar echtgenoot moet ze in ieder geval niet rekenen, want die is vaker afwezig dan thuis. Al zou dat wel kunnen veranderen nu het gezin een nieuw kindermeisje heeft… Ook in het gezin van de perfectionistische Bree Van De Kamp (Marcia Cross, Melrose Place, Everwood) is het helemaal fout gelopen. Ondanks de huwelijkstherapie wil haar man Rex Van De Kamp (Steven Culp, The West Wing) toch nog van haar scheiden. Bree zoekt eerst troost bij Zach, de zoon van Mary Alice, en later bij apotheker George. Het leven van de mooie Gabrielle Solis (Eva Longoria, The Young and the Restless), een ex-model, lijkt helemaal perfect: een rijke echtgenoot, een groot huis, alle comfort. Waarom zoekt ze dan het gezelschap op van de 17-jarige tuinman John (Jesse Metcalfe, Passions)? Haar man Carlos (Ricardo Antonio Chavira, Six feet Under) is er nochtans van overtuigd dat zijn vrouw dolgelukkig is. Maar Gabrielles schoonmoeder en vriendin Susan ontdekken na verloop van tijd haar geheim en dat zorgt voor hoogspanning.


www.canvas.be


canvas Ook Edie Britt (Nicollette Sheridan, Knots Landing) is een van de buurvrouwen van Mary Alice. Ze scheidt aan de lopende band en ook haar romantische veroveringen zijn nauwelijks bij te houden. Mike Delfino en de mysterieuze Mr. Shaw zijn er maar twee van. In één van de eerste afleveringen werd brand gesticht in het huis van Edie. Mrs. Huber, de roddeltante van Wisteria Lane, meende te weten wie er achter die brand zat. Later verdween Mrs. Huber spoorloos…

De ontknoping van reeks 1 Aan het einde van de eerste reeks wordt het geheim van Mary Alice onthuld. Het hield nauw verband met het al even mysterieuze verleden van haar nieuwe buurman, 'loodgieter' Mike Delfino, die al vijftien jaar op zoek is naar zijn vroegere geliefde, de ex-drugsverslaafde Deirdre. Het zit zo: vijftien jaar geleden heette Mary Alice eigenlijk Angela Forrest. Ze 'kocht' het zoontje van de heroïneverslaafde Deirdre, nam een nieuwe identiteit aan en vluchtte met haar man Paul en het kind (wiens naam ze van Dana in Zach veranderde) naar Fairview. Later spoorde Deirdre, die ondertussen van de drugs af was, hen op en eiste haar zoon terug. Het kwam tot een handgemeen waarbij Mary Alice Deirdre vermoordde. Daarop gebood ze haar man Paul om het lijk in stukken te snijden en in de speelgoedkist van Zach te begraven onder het zwembad dat ze in hun tuin aan het aanleggen waren. Dat gebeurde allemaal terwijl de vierjarige Zach van boven op de trap toekeek. Wat Mary Alice niet had verwacht, is dat één van haar buren haar geheim kende: Martha Huber had – voor ze naar Fairview verhuisde - nog samengewerkt met Felicia, de zus van Mary Alice alias Angela Forrest. Felicia had haar mond voorbijgepraat en Martha maakte van haar kennis gebruik om Mary Alice te chanteren. Die kon dat niet aan en pleegde zelfmoord. Toen Paul de toedracht daarvan ontdekte, heeft hij Martha vermoord. Daarop bracht Felicia Mike op de hoogte van de hele zaak. Wanneer die hoort dat Zach eigenlijk zijn eigen zoon is, gaat hij de gevluchte Paul achterna om wraak te nemen…. Wordt vervolgd, in reeks 2.

Het succes Door alle plotgedreven politiereeksen van de voorbije jaren was het genre van de langere, zogenaamde prime time soap, de laatste jaren wat in de vergeethoek gedrukt. Maar het lijkt erop dat de kijker zulke series, die vooral het persoonlijke leven van de personages als uitgangspunt nemen, begon te missen. In Amerika groeide Desperate Housewives bliksemsnel uit tot een van de meest populaire, maar ook ophefmakende series ooit. De serie kende het meest succesvolle debuut sinds E.R., met 20 miljoen kijkers voor de eerste aflevering. Protest kwam er vooral uit conservatieve hoek (Christian Broadcasting Network) dat het ‘immorele’ karakter van de serie hekelde. Maar de rest van de Amerikaanse en internationale pers was laaiend enthousiast. Het succes blijft trouwens duren, want Desperate Housewives kreeg ondertussen een hele rist televisieprijzen en nominaties. En het waren niet de minsten. Zo won de reeks drie Golden Globes twee voor de serie zelf (2005 en 2006) en één voor Teri Hatcher als beste actrice (2005) – en diverse Emmy Awards, o.a. voor beste hoofdactrice (Felicity Huffman in 2005) en beste gastrol (Kathryn Joosten). En verder: een Art Directors Guild Award, een People’s Choice Award, twee Screen Actor Guild Awards en de Television Critics Association Award voor ‘Program of the Year’. Met andere woorden: zowel prijzen van het publiek als van de pers en van de collega’s uit de televisiewereld. Eén van de trouwste fans van Desperate Housewives is trouwens de Amerikaanse 'first lady' Laura Bush, die er op een onbewaakt moment van wanhoop tijdens een diner op het Witte Huis het volgende uitflapte: "I am married to the President of the United States, and here is our typical evening: nine o' clock, Mr. Excitement here is sound asleep, and I am watching Desperate Housewives – with Lynne Cheney". Zie ook: www.canvas.be/desperatehousewives http://abc.go.com/primetime/desperate Aankoop: Frank Boel en Catherine Wilmes

Uitzending: op dinsdag om 22.00 u. vanaf 19 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Swinging Swinging is een nieuwe Britse sketchshow die er geen doekjes om windt: het gaat over seks, of liever "over iedereen die ooit seks heeft gehad, seks heeft gezien, over seks heeft gehoord of aan seks heeft gedacht", zoals producer Simon Wilson de 'personages' en het doelpubliek nogal ruim omschrijft. Een reeks terugkerende typetjes beleeft situaties en verkondigt meningen over liefde, seks en lust die vele kijkers (pijnlijk) bekend zullen voorkomen. Het gaat van partnerruilers op middelbare leeftijd over slecht voorgelichte sekstherapeuten en verkeerde vriendjes tot gênante ouders. Swinging was de eerste comedy die speciaal voor het digitale BBC-net Channel 5 werd gemaakt. Op maandag om 23.15 u., vanaf 18 september, na Big Love. Kate is een knappe, intelligente en succesvolle jonge advocate die haar intellectuele vrienden in verwarring en verlegenheid brengt met haar ruwe, lompe en gewelddadige vriend Jeff, een ex-militair en een halve psychopaat met fascistische sympathieën. Maar Kate is dol op hem en haar vrienden moeten hem dus wel tolereren. Patty Edwards is een sekstherapeute en opvoedster die seks afschuwelijk vies vindt en niet het flauwste benul heeft van de menselijke biologie. Wanneer ze undercover gaat om een collegatherapeut te bespieden, gelooft ze haar ogen en oren niet. De loyale en aanhankelijke Celia brengt elke week trouw een bezoek aan haar man David, die in de gevangenis zit voor een fraudezaak. Wat Celia niet merkt, maar de kijker des te meer, is dat David het geweldig naar zijn zin heeft in de gevangenis, vooral met zijn knappe en gespierde celgenoot Luis. Guy is een nostalgische man. Telkens wanneer hij één van zijn vele seksuele veroveringen weer tegenkomt op straat, haalt hij tot in de meest intieme details herinneringen aan vroeger op, tot grote verlegenheid en gêne van zijn ex-partners. Carla is een pietje precies: als ze seks heeft, wil ze dat alles altijd net hetzelfde is; het licht, de woorden om lichaamsdelen aan te duiden, de kostuums in rollenspelletjes, enz. Verder zijn er onder meer ook James, een dierenarts die een bijzondere relatie heeft met één van zijn patiënten, de hengst Hector; Tom, een jongen met fantastische ouders, ware het niet dat ze zich zo schaamteloos met zijn seksleven bemoeiden; Miss Beasley, een gefrustreerde kunstlerares die zich bij gebrek aan belangstelling van leeftijdsgenoten op een gemakkelijkere prooi richt, haar 17-jarige leerling Nick; Susie en Jeremy, een koppel dat gaat trouwen hoewel Jeremy overduidelijk homoseksueel is; en een snobistisch upper class echtpaar dat houdt van seks in openlucht met toeschouwers, zolang ze maar van hun eigen rang en stand zijn. De sketches in Swinging zijn gefilmd in een losse, naturalistische, bijna documentaire stijl, een beetje te vergelijken met Smack the Pony, een reeks waar Swinging over het algemeen wel wat op lijkt. Producer Simon Wilson: "We wilden de show inderdaad baseren op de realiteit. We zochten geen inspiratie in groteske en surreële situaties, maar in de vervelende, pijnlijke, soms wat beschamende en gore uithoeken van het dagelijkse bestaan: emotionele wanhoop, mislukte relaties, foutieve en vernederende amoureuze toestanden. Omdat de werkelijkheid het uitgangspunt was, moesten we dat ook in de vorm benadrukken; daarom hebben we ook de beeldtaal van sociale en observerende documentaires overgenomen: handcamera's, telelenzen om mensen te 'bestuderen', nachtcamera, videodagboeken, homevideo's, etc. Zo veel verschil tussen humor en realiteit is er volgens Wilson ook niet: "Humor gaat over de werkelijkheid, maar dan wel vaak over een werkelijkheid die we liever willen verbergen. In ons geval dus over seks, maar ook over al het hopeloze gemanoeuvreer in de aanloop naar seks (ook wel 'relaties' genoemd). Swinging is dus een show over seks en relaties". De typetjes worden vertolkt door Jo Joyner (Spooks, No Angels, Eastenders), Ella Kenion (The Catherine Tate Show), Domenic Coleman (Absolute Power, Rome), David Armand (Peep Show, The Hollow Men). Jo Joyner werd op de Gouden Roos 2006 bekroond als beste comedy-actrice. Zie ook: www.canvas.be/swinging Aankoop: Frank Boel en Catherine Wilmes

Uitzending: op maandag om 23.15 u. vanaf 18 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

The IT Crowd De Channel 4-serie The IT Crowd is een traditionele sitcom in een hypermoderne 'arena', de wereld van de IT. Met een mengeling van klassieke kantoorhumor en inside jokes richt The IT Crowd zich zowel tot de 'nitwit' als tot de ingewijde 'nerd'. De serie werd geschreven door Graham Lineham, bekend van Father Ted, Big Train en Black Books. Producer Ash Atalla deed ook de productie van die andere kantoorcomedy, The Office. Eén van de hoofdrollen wordt gespeeld door Katherine Parkinson, momenteel ook te bewonderen in Doc Martin op Eén. The IT Crowd werd genomineerd voor een Gouden Roos in 2006 en maakt op Canvas zijn opwachting op dinsdag om 22.45 u. Vanaf 19 september. De IT-afdeling van Reynholm Industries bevindt zich in de kelders van een kantorencomplex in centraal Londen. Moss en Roy zijn de techneuten van (de) dienst. Hun kantoor is één grote puinhoop, in tegenstelling tot de sjieke design-kantoren in de rest van de onderneming en de naburige bedrijven. Roy (Chris O’Dowd) is een luie IT ingenieur die zich nauwelijks inspant voor zijn job. Hoewel hij bekwaam genoeg is, beperkt zijn 'helpdesk'-advies zich meestal tot suggesties als: 'check te stekker' of 'duw op de aan/uit-knop'. Verder houdt hij zich tijdens de kantooruren voornamelijk bezig met stripverhalen, computerspelletjes en zijn liefde voor junk food. Zijn collega Maurice Moss (Richard Ayoade) is een typische computernerd. Hij is 32 maar woont nog steeds bij zijn moeder, die ook zijn kleren koopt. Hij is hoogintelligent, maar zijn sociale vaardigheden zijn erg beperkt. Anders dan Roy's computeradvies zijn de oplossingen die Moss aanreikt, grenzeloos ingewikkeld en in de praktijk dus even waardeloos. Het kleine wereldje van Roy en Moss wordt bruusk dooreengeschud wanneer manager Jen (Katherine Parkinson) onverwachts haar opwachting maakt. Jen kent absoluut niets van computers, maar heett zich met veel lef en branie door haar sollicitatiegesprek met een al even onwetende HRmanager gelogen. Roy en Moss kan ze uiteraard niet misleiden, maar als ze haar weg willen, is dat niet zozeer wegens haar incompetentie dan wel omdat ze met rust gelaten willen worden. Na een tijdje ontdekt Jen dat zich in de kelders van het bedrijf nog een derde medewerker ophoudt. De goedgeluimde 'goth' Richmond Avenal (Noel Fielding) heeft zich door zijn liefde voor de black metalband Cradle of Filth onmogelijk gemaakt als onderdirecteur van Reynholm Industries en brengt sindsdien zijn dagen door achter 'de rode deur', als de pest gemeden door de rest van het departement en het bedrijf. Denholm Reynholm (Chris Morris) is de directeur van de Reynholm Industries. Hij staat altijd klaar met dwaze initiatieven om zijn werknemers te stimuleren. In het post-Office-tijdperk een kantoorcomedy maken: je moet het maar durven. Maar Graham Lineham is dan ook niet de eerste de beste. Hij maakte eerder de succesvolle comedies Father Ted en Black Books, en werkte ook mee aan Little Britain, The Fast Show, Big Train en Alas, Smith & Jones. Bovendien is The IT Crowd een heel ander soort comedy dan The Office. Lineham: "Omdat The Office zo succesvol was, wil iedereen nu plots dingen doen op locatie, met bevende camera's, naturalistische vertolkingen en superzwarte humor. Mijn idee is dat als iedereen iets op een bepaalde manier doet, het geen slecht idee is om het weer eens anders te doen. Daarom is The IT Crowd zo'n klassieke serie geworden: in de studio, mét publiek, niet vulgair, zonder gore taal of geweld. The IT Crowd is dan ook heel vrolijk, optimistisch, met personages die je best aardig kan vinden." Lineham gelooft dan ook niet dat de 'incrowd' aanstoot zal nemen aan The IT Crowd : "Ik denk dat ze zullen zien dat het met veel liefde en affectie is gemaakt. Een beetje zoals Ted: een ode aan de excentriciteit en de nerd-heid in al haar verschijningsvormen. Het IT-kantoor lijkt overigens erg op het mijne en ook in de personages heb ik heel wat van mezelf gestopt. Roy, dat ben ik voor ik trouwde, en Moss ben ik wellicht ook, maar dan op mijn 16de". The IT Crowd zit vol verwijzingen naar de computerwereld, zowel in de decors en rekwisieten als in de dialogen. De technoblablabla zal de 'insiders' zeker bekend in de oren klinken, maar ook voor leken is het een vermakelijke serie met een geslaagde 'vakidiotensfeer' en heel veel silly jokes. Zie ook: www.canvas.be/theitcrowd & http://www.channel4.com/entertainment/tv/microsites/I/itcrowd/ Aankoop: Frank Boel en Catherine Wilmes

Uitzending: op dinsdag om 22.45 u. vanaf 19 september Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Comedy casino Comedy Casino brengt begin september nog een aantal reguliere uitzendingen, maar vanaf 22 september is er een drieluik met specials rond Wim Helsen, Bert Kruismans en Alex Agnew. Begin november volgt ook nog Nigel Williams. Op vrijdag om omstreeks 22.00 u. De spits wordt op vrijdag 22 september afgebeten door Wim Helsen met Heden Soup, het bizarre, afwisselend poëtische en confronterende maar altijd hilarische cabaretprogramma waarmee Helsen in Vlaanderen en Nederland een regelrechte hit scoorde. De beroepsloopbaan van Wim helsen kan men met een gerust gemoed als 'veelkantig' bestempelen: Hij heeft ervaring als schoonmaker, bankbediende, bandwerker, opluisteraar van Tupperware-avonden, sociaal werker, bouwvakker, museumgids, leraar Nederlands voor anderstaligen, redacteur bij Radio 1, cafébaas, en tegenwoordig dus: cabaretier. Met het cabaretierschap is hij begonnen in 1998, als helft van het duo 'Vrolijk België'. In december 2000 is het duo dan ontbonden vanwege redenen. Een half jaar later begint Wim als solo-artiest onder de voor de hand liggende naam Wim Helsen. In het eerste half jaar als cabaretier alleen heeft Wim aan wedstrijden meegedaan, met als gevolg: de publieksprijs op 'Theater aan Zee' in Oostende in augustus 2001 en finaleplaatsen in achtereenvolgens Humo's Comedy cup in november 2001 (gewonnen door Freddy Devadder) en het Leids Cabaret Festival in februari 2002 (gewonnen door Javier Guzman). In september 2004 kreeg Wim de prestigieuze ‘Neerlands Hoop’-prijs, uitgereikt door de Nederlandse Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties. Op 29 september vertelt Bert Kruismans ons in België voor beginners alles wat we ons altijd al hadden afgevraagd over ons land, maar nooit durfden te vragen. Kruismans is ondertussen wereldberoemd in Vlaanderen, als Slimste mens ter wereld (TV1), maar ook als wetgever in De Nieuwe Wereld (Radio 1), van zijn eigen programma Het Reyerscomplex (Radio 1), als vaste waarde in De rechtvaardige rechters (Canvas) en afsluiter van Polspoel en Desmet (VTM). Voor deze show is hij in onze vaderlandse geschiedenis gedoken, samen met zijn kompaan Peter Perceval (‘De Vaginamonologen’ en ‘De Penismonoloog’). Samen schreven ze een hilarische inburgeringscursus die zelfs de meest norse Belg de kans biedt om te lachen met zijn eigen kleine kantjes. Op de scène geeft Bert een antwoord op vele merkwaardige vragen die men zich over ons land kan stellen: Waarom bestaat België? Wie zijn de Belgen? Waarom leggen ze eten aan hun voordeur? Waarom rijden zoveel Belgen met een 4X4 terreinwagen? Waarom hebben we schrik van de fiscus? Wat is PGM? Zijn Belgen allemaal kindermoordenaars? Hoe komen we aan onze koning? E.v.a. We zagen (en hoorden) Alex Agnew al aan het werk in de reguliere afleveringen van Comedy Casino, maar op vrijdag 6 oktober krijgt hij het podium een heel uur lang voor zich alleen. Dan brengt hij zijn eerste avondvullende show die heel toepasselijk en luidruchtig "Ka-Boom!" heet. Want Agnew brengt geen rustige, diepintellectuele humor maar is zonder meer 'proud to be loud'. Hij zingt niet alleen niet onverdienstelijk, hij produceert ook op een schitterende manier "geluiden". Alex is het product van een Engelse vader, een Limburgse moeder en een overdosis (actie)films, superhelden, strips en veel muziek. Van Tom Jones en musicals tot heavy metal en de new age van zijn zus. Kortom: onvervalste rock'n roll comedy! Zijn Britse roots staan garant voor een spetterende en zeer energieke stand-up comedy act. Alex Agnew won als eerste Belg in de geschiedenis het prestigieuze Leids Cabaret Festival. Begin november volgt nog een vierde CC-special, meer bepaald rond Nigel Williams, die in Terrorist eindelijk kleur bekent: eigenlijk is hij een terrorist. Met zijn onfeilbaar gevoel voor humor als wapen en de lachspieren van het publiek als doelwit, trekt hij in zijn nieuwe programma van leer tegen de cultuur van de angst die ons doen en laten begint te overheersen. Maar daarover in een latere persconferentie meer. Kort na de uitzending van de specials rond Bert Kruismans, Alex Agnew en Nigel Williams liggen ook de dvd's van de shows in de winkel. Die van Wim Helsen is al langer beschikbaar. Zie ook: www.canvas.be/comedycasino Programmamanager: Jan Stevens

Uitzending: op op vrijdag 22 en 29.9, 6.10 en 3.11 omstreeks 22.00 u. Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas

Streng maar rechtvaardig De rechtvaardige rechters nemen in de nazomer politiek verlof. In de aanloop naar de gemeenteraadverkiezingen van 8 oktober is het nog even wachten tot de rechters alle partijprogramma’s hebben nagelezen en elke stem persoonlijk hebben nageteld. Maar de kijker hoeft niet op zijn honger te blijven. Het compilatieprogramma Streng maar rechtvaardig breidt zijn keuzelijst uit met de beste momenten van het 5de jaar van De rechtvaardige rechters, het populaire Canvasprogramma waarin telkens drie rechters onder voorzitterschap van opperrechter Jo Van Damme hun ludieke kijk geven over de dingen des levens en andere boeiende fenomenen. In drie extra afleveringen worden de meest ophefmakende zaken uit het gerechtelijke archief van Vilvoorde opgediept. Vanaf 18 september, op maandag om 21.55 u. (hh. op woensdag na middernacht) Opperrechter Jo Van Damme: "In afwachting van de DVD-box, de spel CD-rom, de kledinglijn en de anatomisch correcte Rechtvaardige Rechters-poppetjes, is dit een bescheiden poging om de onverzadigbare fan tevreden te stellen. In alle bescheidenheid gewagen wij van een aaneenschakeling van lichtjes grappige, enigszins hilarische, vrij spitsvondige tot ronduit onnozele momenten.” Streng maar rechtvaardig bloemleest uit de 30 laatste afleveringen van De rechtvaardige rechters. Dat programma werd voor het eerst uitgezonden in september 2001 en groeide uit tot een kijkcijfertopper. Het hof van De rechtvaardige rechters zetelde 99 afleveringen langs in volkscafé De Cam in Gooik en verhuisde in 2005 naar brasserie De Met in Vilvoorde. Daar zette Jo van Damme de traditie verder om zijn rechters allerlei heikele kwesties voor te leggen. De Rechters: Bert Kruismans, Alain Grootaers, Jan Verheyen, Patrick De Witte, Ivo De Wijs, Brik Van Dyck, Martin Heylen, Peter Stevens en Jean Blaute Opperrechter: Jo Van Damme Pianist: Miguel Wiels Zangeressen: Melike Tarhan en Ilse La Monaca Op maandag 18 september laten de Rechters alvast hun licht schijnen over de X-factor van Jean Blaute, helpen ze Saartje Vandendriessche persoonlijk met haar uitdaging als omroepster en geven ze een glasheldere uiteenzetting over het generatiepact. Zie ook: www.canvas.be/strengmaarrechtvaardig Productie: Klaas Matthys/ Programmamanager: Jan Stevens

Uitzending: op maandag om 21.55 u. vanaf 18 september


www.canvas.be


canvas

Film Canvas biedt zijn kijkers ook dit najaar drie filmavonden aan: op woensdag, vrijdag en zaterdag. Hieronder alvast een overzicht van de films tot begin oktober.

Woensdag Op woensdag zijn er kwaliteitsfilms die niet echt tot het commerciële circuit horen, maar wel een grote toegankelijkheid hebben. Dit najaar gaan we van start met een vijfdelige thematische reeks rond lust en verleiding. Telkens na Terzake. Henry and June – 6.9 Biografisch drama van Philip Kaufman Met: Fred Ward, Uma Thurman, Maria de Medeiros, Richard E. Grant, Kevin Spacey e.a. USA – 1990 Parijs, 1931. Anaïs Nin is een jonge schrijfster die haar eerste boek probeert af te werken. Wanneer ze de Amerikaanse auteur Henry Miller ontmoet, ontdekt ze al snel dat die haar passie voor literatuur en seks deelt. Het duurt niet lang vooraleer ze zijn biseksuele vrouw June leert kennen. Onder de indruk van beiden, begint Anaïs haar seksuele horizon te verbreden met haar echtgenoot Hugo, Henry, June en anderen. Wanneer June moet terugkeren naar Amerika, beginnen Anaïs en Henry met haar toestemming een affaire. Secretary – 13.9 Zwarte komedie van Steven Shainberg Met: James Spader, Maggie Gyllenhaal, Jeremy Davis, Lesley Ann Warren, Stephen McHattie e.a. USA – 2002 De jonge en verlegen Lee verminkt zichzelf al sinds haar jeugd. Nadat ze daarvoor behandeld is in een psychiatrische instelling, gaat ze op zoek naar werk om op eigen benen te kunnen staan. Zo komt ze terecht bij een advocatenbureau, als secretaresse van de directeur, Mr. Grey. Haar job bestaat aanvankelijk uit weinig boeiende opdrachten als typen en koffie maken. Hoewel ze een relatie heeft met Peter, is ze meer geïnteresseerd in haar baas, met wie ze een sadomasochistische verhouding begint ... Dangerous Liaisons – 20.9 Romantisch drama van Stephen Frears naar 'Liaisons dangereuses' van Choderlos de Laclos. Met: Glenn Close, John Malkovich, Michelle Pfeiffer, Uma Thurman, Keanu Reeves e.a. USA/UK – 1988 Frankrijk in de 18de eeuw. De markiezin De Merteuil roept de hulp in van haar vroegere minnaar Valmont om het huwelijk tussen haar ex-vriend en de jonge Cecile te voorkomen. Valmont vindt het verleiden van de naïeve Cecile een al te gemakkelijke opdracht en heeft voor zichzelf een andere uitdaging in gedachte: de respectabele en trouwe Madame De Tourvel. De markiezin gelooft nooit dat het Valmont zal lukken haar te verleiden en gaat een weddenschap aan. Als Valmont in zijn opzet slaagt, dan mag hij nog eenmaal de nacht doorbrengen met haar…. The Unbearable Lightness of Being – 27.9 Drama van Philip Kaufman naar de roman van Milan Kundera Met: Daniel Day-Lewis, Juliette Binoche, Lena Olin, Derek de Lint USA - 1998 Tomas is een hersenchirurg en woont in Praag. Hij is vrijgezel en wil dat graag zo houden. Hij verkiest korte en vrijblijvende relaties en wil niet te emotioneel betrokken raken bij zijn partners. Op een buitenlandse reis ontmoet hij Tereza; het klikt meteen, maar Tomas moet terugkeren naar Praag. Daar zet hij zijn fysieke, maar niet emotionele relatie met Sabina verder, totdat Tereza onverwacht weer opduikt. Tomas gaat in tegen zijn eigen principes en laat Tereza zelfs bij hem intrekken. Wanneer de oorlogstanks tijdens de Praagse lente Praag binnenrijden, verandert hun leven echter voorgoed…


www.canvas.be


canvas Lost in Translation – 4.10 Romantische komedie van Sofia Coppola Met: Scarlett Johansson, Bill Murray, Giovanni Ribisi, Akiko Takeshita USA – 2003 Bob, een getrouwde Amerikaanse acteur, is in Japan om een reclamespot op te nemen. Hij brengt het grootste deel van zijn tijd door in het hotel en leert er Charlotte kennen. Zij is een jonge, pas afgestudeerde vrouw die haar man John steunt in zijn werk als fotograaf, maar zelf ontevreden is over haar leven. Omdat John de hele dag moet werken, zit Charlotte vaak alleen en verveelt ze zich. Bob en Charlotte begrijpen elkaar en er bloeit een mooie vriendschap tussen beide, misschien wel meer …

Vrijdag De films op vrijdag gaan in tegen de gemakkelijke en anekdotische mainstream fictie: de context, de actie en de personages geven zich niet meteen bloot, maar zijn gelaagd; de vormgeving getuigt van een groot vakmanschap. Het zijn - met andere woorden - cinefiele films. Omstreeks 23.00 u. Thirteen Days – 1.9 Drama van Denis Villeneuwe Met: Marie-Josée Croze, Jean-Nicolas Verreault, Stephanie Morgenstern, Pierre Lebeau CAD – 2000 Bibiane was tot voor kort een succesvolle zakenvrouw. Ze bezat verscheidene sjieke modeboetieks in Montreal. Maar dan ging alles plots bergaf en kwam ze in een maalstroom van tegenslagen terecht. Ze geraakte in financiële problemen, begon te drinken om haar moeilijkheden te vergeten, raakte ongewild zwanger en reed tot overmaat van ramp een man dood toen ze dronken van een disco terugkeerde. Nu bezint ze zich over de gevolgen van haar onverantwoordelijke gedrag… C'est quoi la vie? – 8.9 Sociaal drama van François Dupeyron Met: Eric Caravaca, Jean-Pierre Darroussin, Isabelle Renauld, Jacques Dufilho F - 1998 Een boerenfamilie in de onherbergzame Cevennes krijgt het alsmaar moeilijker om de eindjes aan elkaar te knopen. Er is geen geld om te investeren in het bedrijf, de coöperatieven nemen hun melk niet langer af en bovendien breekt er in hun stallen een ziekte uit. Vader Marc ziet het niet meer zitten en zoon Nicholas staat voor een verscheurende keuze: zet hij het landbouwbedrijfje verder of trekt hij erop uit en begint hij een nieuw leven? The Man without a Past – 15.9 (orig. Mies vailla menneisyyttä) Tragikomische film uit 2002 van Aki Kaurismäki Met: Markku Peltola, Kati Outinen, Juhani Niemelä, Sakari Kuosmanen en Annikki Tähtieen FIN – 2002 Een man wordt net na zijn aankomst in het station van Helsinki in elkaar geslagen. Hij is er zo erg aan toe dat hij zijn geheugen verliest. Hij weet niet meer wie hij is en herinnert zich niets meer uit zijn verleden. Daardoor kan hij ook geen job vinden of een appartement huren. Hij gaat ergens in een buitenbuurt van de stad wonen en probeert zijn leven geleidelijk weer op de sporen te zetten, onder meer met de hulp van Irma, een meisje van het Leger des Heils. (Genomineerd voor de Oscar voor beste niet-Engelstalige film) (In het kader van de "Finse week" van Canvas naar aanleiding van het Klarafestival) Aimée und Jaguar – 22.9 Liefdesdrama van Max Färberböck, gebaseerd op ware gebeurtenissen. Met: Maria Schrader, Juliane Köhler, Johanna Wokalek, Heike Makatsch, Detlev Buck D - 1999 Berlijn, 1943. Felice is joods, lesbisch en bij het verzet. Haar leven is constant in gevaar, maar ze laat zich niet leiden door de angst. Op een dag ontmoet ze de volbloed Arische Lilly, moeder van vier kinderen en niet al te trouwe echtgenote van een nazi-officier aan het front. Het is het begin van een relatie op het scherp van de snee, een liefdesavontuur dat niet anders dan fataal kan aflopen.... Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas The Straight Story – 29.9 Road-movie van David Lynch, gebaseerd op een echt gebeurd verhaal. Met: Richard Farnsworth, Sissy Spacek, Jane Galloway, Joseph A. Carpenter, Everett McGill e.a. USA/GB/F – 1999 Alvin Straight is een 73-jarige man uit Iowa die samenwoont met zijn licht mentaal gehandicapte dochter. Wanneer hij verneemt dat zijn broer Lyle door een hersenbloeding geveld werd, besluit hij hem op te zoeken, al heeft hij Lyle, na een ruzie, in geen tien jaar meer gezien. Het is een reis van ruim 500 kilometer naar Mount Zion in Wisconsin. Bij gebrek aan een rijbewijs kiest Alvin voor het enige gemotoriseerde voertuig dat hij kan en mag besturen: een grasmaaier…. Made men – 6.10 Drama van Louis Morneau en Don Close Met: Don Close, James Biberi, Cara Buono en Thomas Calabro USA – 1997 Drie Italiaanse kameraden uit de arbeidersklasse groeien op als echte kwajongens in Queens, New York. Wanneer ze volwassen worden, blijven ze goede vrienden. Sal is werkloos, Peter rijdt met een ijskarretje en Vinny knapt klussen op voor de plaatselijke bendeleider Tommy 'the bull' Vitaglia. Geleidelijk raakt Vinny dieper verstrikt in de misdaadwereld en hij sleept zijn vrienden met zich mee…

Zaterdag De zaterdagavondfilm van Canvas brengt dit najaar een mix van het betere misdaadverhaal met enkele films over moeilijke liefdes, een sociaal drama en een knettergekke Finse Star Trekparodie. Telkens om 23.10 u. Lantana – 2.9 Psychologische misdaadfilm van Ray Lawrence naar een toneelstuk van Andrew Bovell Met: Anthony LaPaglia, Rachael Blake, Kerry Armstrong, Jon Bennett AUS – 2001 Politieman Leon Zat onderzoekt de verdwijning van een vrouw, maar tijdens zijn zoektocht ontdekken we dat hij zelf heel wat te verbergen heeft, net als bijna alle andere personages, die op een of andere manier allemaal wel iets met elkaar te maken hebben. Zo is de verdwenen vrouw de psychiater van Leons echtgenote en brengt Leons minnares Jane hem op een belangrijk spoor. Los lunes al sol – 9.9 Tragikomische sociaal drama van Fernando León de Aranoa Met: Javier Bardem, Luis Tosar, José Ángel Egido, Nieve de Medina, Enrique Villén e.a. SP/F/IT – 2002 Wanneer in het Spaanse stadje Vigo een scheepswerf gesloten wordt, komt een aantal mannen plots zonder werk te zitten. De gewezen collega’s trekken elke maandag met de veerboot naar de stad om er te gaan solliciteren. De rest van de tijd slijten ze in de kroeg waar ze vol nostalgie en zelfbeklag herinneringen ophalen en filosoferen over het leven en over het feit dat elke maandag nu wel een zonovergoten, maar toch niet zo zonnige zondag lijkt…. Star Wreck: In the Pirkinning – 16.9 SF-parodie van Timo Vuorensola Met: Samuli Torssonen, Atte Joutsen, Timo Vuorensola, Antti Satama, Karoliina Blackburn e.a. FIN – 2005 In deze parodie op Stark Trek reizen Captain Pirk en zijn crew, afkomstig van de verre toekomst, terug in de tijd om de Aarde van vijandige buitenaardse wezens te redden. Maar na een schipbreuk van hun ruimtetuig komen Pirk en zijn team vast te zitten op Aarde. Daar vult Pirk zijn dagen met bezoekjes aan het lokale fastfoodrestaurant en krijgt hij de plaatselijke vrouwen er maar moeilijk van overtuigd dat hij eigenlijk een intergalactische ruimteheld uit de toekomst is. Daarom besluit hij in actie te komen, de heerschappij op Aarde over te nemen en op veroveringstocht in de ruimte te trekken… (In het kader van de "Finse week" van Canvas naar aanleiding van het Klarafestival)


www.canvas.be


canvas The House of Mirth – 23.9 Romantisch drama van Terence Davies gebaseerd op de gelijknamige roman van Edith Wharton Met: Gillian Anderson, Dan Aykroyd, Eleanor Bron, Terry Kinney, Anthony LaPaglia, Laura Linney e.a. USA/UK/F/D – 2000 New York, 1905. Lily is een ambitieuze vrouw die alles lijkt mee te hebben: ze is mooi, populair en intelligent, maar tot haar grote ergernis niet rijk. Ondanks Lily’s liefde voor de jonge advocaat Laurence, weigert ze met hem te trouwen omdat hij niet welstellend genoeg is. Ze gaat op zoek naar een rijke echtgenoot, maar schrikt er dan toch voor terug om puur voor het geld te trouwen…. The Luzhin Defence – 30.9 Romantisch drama van Marleen Gorris naar een roman van Vladimir Nabokov. Met: John Turturro, Emily Watson, Geraldine James, Stuart Wilson, Christopher Thompson e.a. UK/F – 2000 Italië, 1929. De getalenteerde Russische schaakspeler Alexander Luzhin reist naar Como om er te gaan deelnemen aan het wereldkampioenschap. Op de trein ontmoet hij de mooie jonge Natalia. Haar strenge aristocratische familie heeft besloten dat ze binnen haar eigen milieu moet trouwen, maar ze raakt gefascineerd door de passie van de wereldvreemde Alexander. Ze beginnen een stormachtige relatie waar iedereen tegen is … Monsoon Wedding – 7.10 Romantische komedie van Mira Nair Met: Naseeruddin Shah, Lillete Dubey, Shefali Shetty, Vijay Raaz, Tilotama Shome India / USA - 2001 Aditi is een jonge Indische vrouw uit de hogere middenklasse. Het is een milieu dat traditionele waarden probeert te verzoenen met het gsm-tijdperk. Het gearrangeerde huwelijk is zo’n aloude geplogenheid. Aditi stemt toe in een huwelijk met een Texaanse Indiër. Samen met de moesson komt haar hele toekomstige schoonfamilie toewaaien van over zee. Het hele feest dreigt echter in het water te vallen wanneer Aditi haar twijfels krijgt over het huwelijk….. (n.a.v. de start van het India Festival in Bozar) Aankoop: Catherine Wilmes


www.canvas.be


canvas

Sporza Tom Boonen wordt in Salzburg voor de tweede keer op rij wereldkampioen. Kim Clijsters pakt haar tweede Grand Slam titel op de US Open in New York. Stefan Everts wint dit seizoen alle Grote Prijzen en bezorgt ons land opnieuw de motorcross der naties. Fernando Alonso en Michael Schumacher duelleren tot de geblokte vlag van de Grote Prijs van Brazilië om de wereldtitel formule 1. En in onze nationale voetbalcompetitie staan de grote vier met evenveel punten bovenaan in het klassement. En ook als dat ideale plaatje niet helemaal klopt, dan zorgt Sporza dit najaar toch voor absolute spanning en sensationele topsport op Eén en Canvas. We kijken even vooruit naar het aanbod in september en oktober.

Wielrennen Ook bij het begin van het najaar zijn de grootste Sporza-brokken voor het wielrennen. De kijker hoeft geen pedaalslag te missen bij Sporza. Op Eén is er tot 17 september de Vuelta, de laatste grote ronde van het jaar, met Michel Wuyts, Karl Vannieuwkerke en José De Cauwer als commentatoren. Op 3 september komt daar op één nog een verslag bij van de Grote Prijs Poeske Scherens. Op 6 september volgen we vóór de Vuelta live de Memorial Rik Van Steenbergen en op 9 september is er naast de rit in de Ronde van Spanje op Eén ook Parijs-Brussel. Hét wielerhoogtepunt van het Mozartjaar 2006 wordt in Salzburg gereden. Sporza is er bij en de belangrijkste wedstrijden van het wereldkampioenschap zijn tussen 20 en 24 september live te volgen op Canvas. In Oktober zijn er dan nog 3 eendagsklassiekers: het kampioenschap van Zurich op 1/10, Parijs – Tours op 8/10 en De Ronde van Lombardije op 14/10. Telkens live te volgen op Canvas. Ook het veldritseizoen barst in al zijn heftigheid los in oktober, in Sporza op Canvas. Op 8 oktober zijn we live bij de A-veldrit in Neerpelt. Ook de wereldbeker gaat van start. Op 22 oktober is er de eerste grote confrontatie tussen Nys, Wellens en wereldkampioen Vervecken op Vlaamse bodem, in Kalmthout en natuurlijk in het lang en breed in Sporza op Canvas. Ook in Tabor op 28/10 zijn we er live bij.

Voetbal De nationale voetbalcompetitie gaat in september en oktober gewoon verder. Nu ja, voetbal is voor Eén en Canvas nooit gewoon. Elke zondag is er vanaf 17.45 u. live competitievoetbal in Studio 1 live op Canvas. En op Eén zijn er de vier wekelijkse edities van het voetbalmagazine Studio 1, op vrijdag, zaterdag, zondag en maandag.

Tennis Ook tennis wordt in september en oktober een vette Sporza-kluif. Op Canvas volgen we de US Open in New York op de voet tot en met de finales op 10 september. De wedstrijden van Clijsters en Henin, en belangrijke wedstrijden van andere Belgen komen live op het scherm. En in de namiddag (13.30 tot 15.30 u.) kunnen we de belangrijkste wedstrijden van de nacht volgen in samenvatting. Op 16 en 17 september moeten Kim Clijsters en Justine Henin voor ons land de Fed Cup-finale winnen tegen Italië. Het wordt een heksenketel daar in Charleroi en op het Canvasscherm. Ook de Belgische mannen komen in actie, in de Davis beker. Zij spelen in en tegen Slovakije om een plaats bij de zestien beste tennislanden van de wereld. Live te volgen op Eén en Canvas van 22 tot 24 september, in het weekend van het WK-wielrennen. En natuurlijk volgen we in Sporza op Canvas ook Kim en Justine als ze de finale spelen in Moskou, Zurich en Linz.


www.canvas.be


canvas Auto en motor Sporza laat ook de motorsporten niet los. De spannende ontknoping van het Formule 1 seizoen is rechtstreeks te volgen op Canvas. De Grote Prijzen van Italië (10/9), China (1/10), Japan (8/10) en Brazilië (22/10) komen integraal op het scherm. Voor China en Japan moeten de fans wel vroeg uit de veren, om 7.45 en 6.45 u. om precies te zijn. In Italië springt het licht om 14u op groen en de laatste GP in 2006, die van Brazilië, start om 18u. In het motorcrossen is Sporza bij de laatste GP’s van Stefan Everts. Op 3 september in Lierop, Nederland en op 17 september in Ernee, Frankrijk. Live te volgen op Canvas. En op 24 september is er op Eén de Motorcross der naties. Het wordt de laatste cross van The Legend. Everts wil voor België ook die trofee uit Groot-Brittannië meebrengen. Tot slot is er vanaf 1 oktober opnieuw wekelijks op zondag het zaalsportenmagazine Hands Up en brengt Sporza dit seizoen de Champions League volleybal. Te beginnen op 29 september en 5 oktober telkens om 14u op Canvas. Zie ook: www.sporza.be

Redactiechef Sporza: Dirk Abrams Redactiemanager: Lena De Meerleer


www.canvas.be


canvas Canvas en het Klarafestival: de Finse week Net als de voorbije jaren besteedt Canvas ook deze keer aandacht aan het KlaraFestival (315.9), meer bepaald door een aangepaste programmering rond een van de thema's van het festival: Finland. Het wordt een gevarieerde mix van Fins getinte programma's, gaande van een concert en twee documentaires tot een klassieke film én een ultramodern filmproject. De Finse week gaat op dinsdag 12 september om 22.10 u. van start met Three Wishes (Tre önskningar), een aangrijpende Finse documentaire van Klaus Härö over drie kinderen die kanker hebben. De film volgt hun behandeling en toont de ontreddering van hun ouders, maar geeft vooral uitgebreid het woord aan Lina, Jerry en Erik zelf. Het resultaat is verbluffend: drie doodzieke kinderen die de balans opmaken van hun leven, en over hun onzekere toekomst, hun slepende ziekte en de dood praten met een luciditeit die weinig volwassenen gegeven is. Heel sober, haast ingetogen, in beeld gebracht, is Three Wishes een bij wijlen ondraaglijke film vol stille ontroering. Op donderdag 14 september is er eveneens om 22.10 u. een 'Finse' aflevering van De wereld van Tarantino. Daarin presenteert Maria Tarantino The Village of the Sleeping Beauty, een documentaire van Petteri Saario over het dorp Paanajärvi, in Russisch Karelia, één van de armste gebieden in een uithoek van Rusland, aan de grens met Finland. De inwoners van Paanajärvi wonen al eeuwen in simpele houten huizen. Voor hen niks ongewoons, maar voor volkskundigen is Paanajärvi een architecturale parel, één van de laatst overblijvende, authentieke Europese culturen. Maar hoelang kunnen mensen als Viktor en Maria er nog leven? Het dorp dreigt immers te moeten verdwijnen voor een waterkrachtcentrale. Petteri Saario is een Finse tv-regisseur en documentairemaker. Hij werkt voor YLE TV, de Finse openbare omroep in Helsinki. Op vrijdag 15 september om 22.45 u. volgt Mies vailla menneisyyttä, bij ons beter bekend en vooral beter begrijpbaar onder de Engelse titel The Man without a Past, een tragikomische film uit 2002 van Aki Kaurismäki, een Finse regisseur die vooral naam maakte met merkwaardige, soms excentrieke parodieën op bestaande genres, van road movies over rock musicals tot films noirs. In The Man without a Past (met Markku Peltola, Kati Outinen, Juhani Niemelä, Sakari Kuosmanen en Annikki Tähti) wordt een man net na zijn aankomst in het station van Helsinki, in elkaar geslagen. Hij is er zo erg aan toe dat hij zijn geheugen verliest. Hij weet niet meer wie hij is en herinnert zich niets meer uit zijn verleden. Daardoor kan hij ook geen job vinden of een appartement huren. Hij gaat ergens in een buitenbuurt van de stad wonen en probeert zijn leven geleidelijk weer op de sporen te zetten, onder meer met de hulp van Irma, een meisje van het Leger des Heils. De film is ontwapenend grappig door zijn benadering van de paradoxen van het bestaan. Hij werd genomineerd voor de Oscar voor beste niet-Engelstalige film. Plankenkoorts brengt op zaterdag 16 september om 12.00 u. een huldeconcert voor Matti Salminen, vorige zomer ter gelegenheid van de 60ste verjaardag van de Finse bas opgenomen door de Finse publieke omroep in samenwerking met Arte. Finland is niet alleen het land van de grote meren, maar ook van de grote zangers. Matti Salminen is letterlijk en figuurlijk een grote bas. Met zijn twee meter en zijn gedragen diepe stem was hij als het ware voorbestemd om Wagner te vertolken. Dat is dan ook zijn grote specialiteit en hij heeft in de grootste operahuizen ter wereld Wagner-rollen gezongen, van Bayreuth tot de Met. Maar met één ding moesten alle operadirecteurs altijd rekening houden: in de zomer ging Salminen steevast terug naar Finland, om er te zingen op het Festival van Savonlinna. Daar is dit huldeconcert dan ook opgenomen. Voor deze gelegenheid schaarde een all-stars team van Finse topzangers zich rond hem: Karita Mattila, een veelzijdige sopraan, die we in Brussel al zagen optreden met Antonio Pappano. Soile Isokoski, een andere sopraan, die in vele Muntproducties heeft meegespeeld, o.a. in Reigen van Boesmans. Jorma Hynninen, de basbariton die de rol van Amfortas zong in de Parsifalproductie van de Vlaamse opera. Tommi Hakala, tenor en winnaar van de BBC Singer of the world competition in 2003. Zij zingen en spelen uittreksels uit Götterdämmerung (Wagner), Der Freischütz (Weber), Carmen (Bizet), Don Carlos (Verdi), Maytime (Romberg), Die Schweigsame Frau (R. Strauss) en Droomzangen van de Finse componist Aulis Sallinen. Markus Lehtinen leidt het koor en orkest van het Savonlinnafestival. Tot slot is er, eveneens op zaterdag 16 september, om 23.10 u. Star Wreck: In the Pirkinning, een merkwaardige SF-komedie van Timo Vuorensola uit 2005. In deze parodie op Star Trek reizen Nazomer 2006 op Canvas

www.canvas.be


canvas Captain Pirk en zijn crew, afkomstig van de verre toekomst, terug in de tijd om de aarde van vijandige buitenaardse wezens te redden. Maar na de schipbreuk van hun ruimtetuig komen Pirk en zijn team vast te zitten op Aarde. Daar vult Pirk zijn dagen met bezoekjes aan het fastfoodrestaurant en krijgt hij de plaatselijke vrouwen er maar moeilijk van overtuigd dat hij eigenlijk een intergalactische ruimteheld uit de toekomst is. Daarom besluit hij in actie te komen, de heerschappij op Aarde over te nemen en op veroveringstocht in de ruimte te trekken…. In the Pirkinning is de vijfde film in de Star Wreck-reeks, die in 1992 begon als een eenvoudig experimenteel animatiefilmje van vijf studenten en werklozen. Maar geleidelijk kregen de Star Wreckfilms een meer professioneel uitzicht, met 'state of the art'-3D-animatietechnologie, geslaagde speciale effecten, animatiefiguurtjes, knettergekke humor en – in de laatste film – ook echte acteurs. Op een avant-première voor enkele VIPS na was de film nooit te zien in een zaal. Hij is wel beschikbaar op DVD en gratis te downloaden ( http://www.starwreck.com). En zo werd de film een echte hype en een echte hit. In de eerste week na zijn release (eind augustus 2005) werd hij 700.000 keer gedownload en ondertussen staat de teller op ongeveer 4 miljoen. Daarmee is In the Pirkinning veruit de meest bekeken Finse film ooit geworden. Zie ook: www.canvas.be/definseweek http://www.klarafestival.be Coördinatie Canvas: Régine Clauwaert


www.canvas.be


Persconferentie Nazomer 2006

Recommend Documents