Opleiding Sjamanistisch Genezer

Opleiding Sjamanistisch Genezer Reader bij de lessen

Les 6 De gids Ter begeleiding van deze les enkele verhalen van de hand van Frédéric Antonious, mysticus en schrijver en de grondlegger van het Shuem Sjamanisme.

Het verhaal van de wijze, oude vis Er was eens, in het rijk der vissen, een zekere vis die als bibliothecaris in de universiteitsbibliotheek werkte. Bij zijn werk stuitte hij op een oud document waarin de magische eigenschappen werden beschreven van een substantie die ‘water’ werd genoemd. Volgens dit document zou water de eigenschap hebben dat het leven geeft. Verder zou water ook voedsel bevatten dat de gehele natie der vissen zou kunnen voorzien. Vissen zouden ook in water met elkaar communiceren en zouden zich er comfortabel doorheen kunnen bewegen. “Dit is beslist speciaal”, dacht de bibliothecaris, “dit zou in één klap alle economische en politieke problemen waar wij mee te kampen hebben kunnen oplossen”. Hij schreef een artikel over dit mysterieuze ‘water’ en toen het artikel de aandacht van gezaghebbende vissen had gekregen, werd hem een studiebeurs toegekend. Verscheidene teams van onderzoekers zouden tot in de verste uithoeken van het rijk op zoek gaan naar deze substantie.

Na een jaar van intensief zoeken was er nog steeds geen positieve uitkomst. Hier en daar waren er wel wat vruchtbare aanwijzingen over dit ‘water’, maar niemand had nog iets concreet gevonden. Op een dag echter, in een verre uithoek van het rijk, kwam een klein groepje onderzoekers bij een grot. In deze grot troffen ze een zeer oude vis aan, gelegen op zijn buik in diepe meditatie. Het lawaai dat de vissen maakten haalde hem uit zijn diepe meditatieve staat, waarop hij zijn wenkbrauwen fronste, één oog opende en met een verstoorde blik de vissen bekeek.

“Neemt u ons niet kwalijk”, zei één van de onderzoekers, “maar wij zijn inmiddels al langere tijd op zoek naar een mysterieuze substantie die in het algemeen wordt aangeduid als ‘water’. Zou u ons eventueel een beetje op weg kunnen helpen?”

© Shuem Healing - www.shuemamsterdam.nl – [email protected]


“Bah”, gromde de oude vis, zichtbaar geïrriteerd terwijl een lange stroom luchtbellen zijn neus ontsnapte. “Natuurlijk weet ik wel wat water is, maar jullie doen er beter aan je zoektocht voort te zetten, want als ik jullie erover zou vertellen, zou je me toch niet geloven.” Hierop deed hij het ene oog weer dicht en probeerde hij zijn meditatie te hervatten.

De onderzoekers waren echter zo geprikkeld door het antwoord dat zij volhielden. Uiteindelijk besefte de oude vis dat als hij niets zou vertellen, hij niet meer met rust gelaten zou worden en daarom zei hij: “Water is alles wat je om je heen ziet. Jij bestaat uit water, je ademt water door jouw kieuwen, je beweegt je door water heen en al het voedsel dat je in je opneemt groeit in water. Als je jouw ogen open doet, dan zie je niets dan water.”

De onderzoekers keken elkaar aan en een paar blikken van verstandhouding waren genoeg om tot overeenstemming te komen dat die oude vis duidelijk niet bij zijn verstand was. Ze bedankten hem niettemin uit beleefdheid voor zijn uitleg en vervolgden enigszins teleurgesteld hun zoektocht.

Er was echter één onderzoeker die was geraakt door iets in het gedrag van de oude kluizenaar. Hij keerde terug naar de grot en in de maanden daarna leerde hij van hem alles wat er over water te weten valt. Na vele jaren werd hij zelf een wijze vis en uit alle hoeken van het rijk kwamen vissen hem bezoeken.

De onderzoekers waren ondertussen doorgegaan met hun naspeuringen, maar bij gebrek aan duidelijke resultaten werd hun studiebeurs uiteindelijk ingetrokken.

Het visioen van de kristallen mens Als je de stroom van creatie vergelijkt met een waterval, dan stroomt dit vallende water van de berg in de vallei. Het spirituele pad is de weg naar de Oorsprong. Deze bereik je niet door te proberen tegen de stroom in de waterval te klimmen, maar juist door mee te stromen met het water naar de rivier, die uitmondt in de zee, die het land overstroomt, waar het water



vervolgens verdampt, wolken vormt, die tenslotte als regen neervallen op de top van de berg, de oorsprong van de waterval. Dit is een natuurlijke continuïteit, het is vervolmaking van het proces van schepping.

“In dat proces van de weg terug had ik een visioen van een grote, kristallen man; niet een duidelijke figuur, maar de vorm van een mens. Ik naderde die kristallen mens en werd één in hem. En daarmee verdwenen alle vormen en kleuren. In die eenheid was er een sterke stroom opwaarts, naar een bepaalde staat, en ik realiseerde dat dit de staat is waar iedereen naar verlangt, of wat iedereen wil bereiken, maar wat zij niet kunnen bereiken omdat zij de instrumenten van ‘ik-mijzelf’ (ook wel ‘ego’ genoemd) daarvoor gebruiken. Met die instrumenten kun je alleen maar terug in de waterval klimmen. Probeer dat maar eens, het zal je nooit lukken, want de waterstroom is veel te sterk! Je kunt niet zomaar in de waterval klimmen, je zult telkens weer terugvallen, telkens weer.”

Laat jezelf daarom meestromen naar een plaats waar jij uit jouw water-staat kunt treden en jij lucht kunt worden en wolken. Dat is de taak van de mysticus en healer, prachtig gesymboliseerd in deze kristallen mens.

Identificatie met de beelden van ‘ik-mijzelf’ in de wereld De basis van wat jij ervaart te zijn, is de manier waarop jij je identificeert met wat jij waarneemt. Wanneer jij je identificeert met het lichaam, dan ervaar je dat jij jouw lichaam bent. Wanneer jij je identificeert met jouw gedachten, dan is denken jouw primaire instrument. Als je dan met problemen geconfronteerd wordt, zul je deze proberen op te lossen met denken. Wanneer jij je identificeert met jouw gevoelens, en er zijn bijvoorbeeld emoties die je hinderen, zul je proberen jouw gevoelens anders te gaan beleven door anders te gaan voelen.

Zolang jij jezelf identificeert met de verschillende aspecten van ‘ik-mijzelf’, zul je hierdoor gevangen zijn. Het is moeilijk om uit te vinden wat ‘ik-mijzelf’ is, en het is nog moeilijker om te ontdekken wat het betekent om zonder de dominantie van ‘ik-mijzelf’ te leven.



‘Ik-mijzelf’ is alles wat jij doet, denkt en voelt. Het zijn alle beelden die jij van jezelf hebt, ofwel alle beelden uit jouw herinnering, jouw persoonlijke geschiedenis, waarmee jij je tot jezelf en anderen verhoudt.

Dat ‘ik-mijzelf’ is min of meer een gesloten cirkel die zichzelf voortdurend gaande houdt,. Het overtuigt zichzelf voortdurend dat het een afzonderlijk deeltje is met een eigen identiteit. Dit bewustzijn wil zichzelf voortdurend bewijzen (of zoals Stefan het uitdrukt; alles wil leven). Dat is waarom het denken voortdurend in cirkeltjes ronddraait.

De aard van ‘ik-mijzelf’ is om voortdurend dingen van elkaar te scheiden, zoals ‘ik’en ‘jij’, ‘dit’ en ‘dat’, ‘vandaag’ en ‘morgen’, ‘goed’ en ‘slecht’, ‘licht’ en ‘donker’, ‘acceptabel’ en ‘onacceptabel’. Dus als jij je afvraagt wat de staat van ‘ik-mijzelf’ is, dan moet je kijken naar hoe je dingen voortdurend isoleert; daarin ontmoet je ‘ik-mijzelf’.

‘Ik-mijzelf’ kan daarom het beste omschreven worden als iets dat zich voortdurend isoleert. Als jij je geïsoleerd voelt van anderen, anders dan anderen, dan is dat ‘ik-mijzelf’. Uit dit isolement komt irritatie voort en komen allerlei verdedigingsmechanismen voort. Wanneer dit ‘ik-mijzelf minder dominant is, of overwonnen wordt, bestaat er niet langer een isolement en is er alleen de totaliteit, Eén.

Alle relaties met iedereen om je heen, worden bepaald door dit verdedigen van ‘ik-mijzelf’. Zo kun je bij alles wat je ziet en alles wat je voelt, direct met een mening reageren; ‘Oh dit is zus’ en ‘Oh, dat is zo’. Daarmee kap je de dingen direct af. Je beperkt ze tot het niveau waarop het past binnen het beeld en het geheugen van ‘ik-mijzelf’. Dit zijn alle dingen waar je aan gewend bent en waar jij je al dan niet goed door voelt.

Deze houding bevestigt voor jou voortdurend dat jij bestaat als een geïsoleerd deel in een wereld om jou heen. Door in praktijk, in jouw dagelijkse leven, deze houding bloot te leggen, kan verandering optreden.



Deze basishouding in het dagelijks leven is een overlevingsmechanisme. Het zijn de eerste reacties op de impulsen uit de wereld die op je afkomen en op de problemen die je in jouw leefwereld ervaart. Deze primaire, directe reacties zijn volledig gebaseerd op de overlevingstactieken van ‘ik-mijzelf’, dat zichzelf voortdurend van zijn eigen identiteit probeert te overtuigen om zichzelf in stand te houden.

Wanneer jij bijvoorbeeld geconfronteerd wordt met iets wat als een probleem ervaren wordt, beginnen de meeste mensen zich zorgen te maken en zijn zij voortdurend met het ‘probleem’ bezig. De situatie word daarmee een ‘objectief probleem’ en zelf zijn zij een entiteit tegenover dat probleem. Anderen klagen meteen en weer anderen sluiten zich af van problemen. Dit zijn allemaal overlevingstactieken van ‘ik-mijzelf’.

Al deze mechanismen zijn in essentie gebaseerd op keuzes die je maakt in Mind. Je maakt je zorgen, terwijl je er ook voor kunt kiezen mee te vloeien, of je kiest ervoor te klagen, terwijl je de situatie ook kunt aanvaarden. ‘Ik-mijzelf’ probeert voortdurend iets op te bouwen tegenover alle impulsen vanuit de wereld om jou heen.

Een keuze maken betekent automatisch dat je de andere helft, datgene wat je uitsluit van jou keuze, verwerpt. Je kiest voor het ene en verwerpt het andere. De staat van ‘eenheid’ en de weg van spiritualiteit is echter gebaseerd op ‘en/en’, ofwel dat je accepteert dat verschillende manieren van beleven van iets, tegelijkertijd naast elkaar kunnen en mogen bestaan.

Het is onmogelijk om tegen deze basishoudingen te vechten en toch moet je ze zien kwijt te raken. Het beste is daarom te leren met een open levenshouding met alles mee te vloeien zonder voortdurend in te grijpen door er tegenin te gaan. Hierbij begin je dus niet bij wat jijzelf wilt, voelt en denkt, maar bij wat de wereld om jou heen je toont en je duidelijk probeert te maken.


Opleiding Sjamanistisch Genezer

Recommend Documents