Op Wegliedje De weg is leeg De droom voorbij Ik had het kunnen weten Als ik had stil gestaan Dan had ik omgekeken In plaats van blind alsmaar vooruit te gaan Maar ja ik dacht dat Het zwak was Om tijd te nemen De berm schiet voorbij Ik recht mijn rug Al had ik ze begrepen Ik had ’t toch gedaan Want ik wist alles beter En lulde alles glad voor ’t fout kon gaan Want ik dacht dat Doorgaan Alles was Om voor te leven
©Rita Zipora
De horizon verschuift En vlak bij mij verdwijnt M’n handen op het stuur En dicht is zo bereikt En langzaamaan verschijnt De vastberadenheid Omdat ik dacht dat Omdat ik dacht Omdat ik dacht dat mij dat maakte Tot wie ik was De wolken hangen zwaar en achter mij verdwijnt de schemering zet in snelheid is zo bereikt en langzaamaan verwachtte ik het eenzaam zijn Totdat ik zag dat Wat ik dacht Niet iets was Om voor te leven De weg is leeg Ik wacht niet meer
Wasem
Helemaal alleen En ik je voel Jij bij mij Zo zijn we toch bedoeld
Ik loop de deur uit Op weg naar de stad Loop over het gras En over de dijk Ik wacht bij de brug Vandaag ben ik eens Niet ongeduldig Heb alle tijd Maar kunnen ze zien Hoe ik me nu voel Hoe ik verlang En waar ik aan denk Want ik denk dat ik weet Hoe ik er nu uitzie M’n haren slordig En m’n wangen heet
De deur is op slot En de ramen beslaan We strijden samen Tegen achteloze kou En dat gaat best wel goed Want de deken is Onbelangrijk verklaard En ligt op de grond De lucht is al donker Als jij naast me ligt Oranjig schijnt Het licht van de straat Door de wasem van het raam Op je gezicht En ik zie je denken:
Sirenes klinken De brug dreunt door Alles wat stilstond Verrekt en beweegt En verdraait en bezweet Mag ik weer lopen En aan een ding denken Tot ik alles vergeet Nu ben ik er bijna Rechts links, rechts links ’t duurt nu niet lang meer Rechts links, rechts links Ik zie ’t al voor me Straks bij de deur Straks in dat huis…
Je hoort bij mij Jij en ik Helemaal alleen En ik je voel Jij bij mij Zo zijn we toch bedoeld En ik je voel Jij bij mij Zo zijn we toch bedoeld Zo zijn we toch bedoeld Zo zijn we toch bedoeld
En ik je zie Jij en ik
©Rita Zipora
Aardbeienveld Geef me het leven Maar dan maar een stukje Het geheel is teveel Veels te veel veels te veel Geef me het leven Maar dan maar een beetje ‘t Is te zwaar om te dragen Zul je zien Zul je zien De wereld ligt open, en je staat aan het hoofd Alles is mogelijk als jij er maar in gelooft Zie je dan niet dat je tevreden mag zijn Dat je kan doen wat je wil Maarja je weet niet wat, toch? Waar je ook komt en wie je ontmoet Altijd wel iemand die het sneller en beter doet Wat doe jij nu of wat heb je gedaan Wat is je titel en je baan O kan het niet uitstaaaaaan Laat me toch gaan O laat me met rust Geef me de ruimte Geef m’n vleugels terug Ik wil ook naar een aardbeienveld Waar niets hoeft en alles mag, Alleen de vrijheid telt
©Rita Zipora
Drang ’s avonds als het laat is je ontwapend naast me klaar zit om eens goed echt goed te praten telkens als het weer zover is denk ik dat je nu wel echt weet hoe en wat wat doe jij als je wist dat zij of als je wist dat ik telkens weer opnieuw met dezelfde drang wat denk je dan wat denk je dan wat weet je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat doe je dan als je wist dat ik als je wist dat zij en ik wat doe je dan// ’s avonds voel je het aan ’s nachts denk je mij te weerstaan ’s middags op een bankje aan het water glijden vrachtschepen voorbij terwijl jij telkens weer opnieuw niet praat niet zegt niet voelt en kijkt naar de containers je hebt zin om samen weg echt weg te gaan en al die rotzooi mooi te laten voor wat wat het dan ook is// Wat doe jij nu het voorbij is Wat doe Jij nu Nu ze weer vrij is wat denk je dan wat denk je dan wat weet je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat denk je dan wat doe je dan wat doe je dan als je wist dat ik als je wist dat zij en ik wat doe je dan// ’s avonds voel je het echt ’s nachts neem ik je twijfels weg wat doe jij nu alles voorbij is wat doe jij nu dat ze weer vrij is nu dat het voorbij is allemaal gebeurd wat doe je nu dat het zover is wat doe jij nu dat het klaar is nu je weet dat ‘t echt waar is nu alles voorbij wat doe jij nu
©Rita Zipora
Wie Durft Wie niet weg kijkt heeft kracht Wie niet afdwaalt verzacht Wie niet uit wijkt Heeft een hart Wie niet weg waait Die hecht Wie niet af slaat Vecht Wie niet weg kijkt Wie niet weg kijkt Wie niet weg kijkt Heeft lef Als je zag hoe erg ’t was Als je wist Wat werd misdaan Als je inzag Als je doorhad Als je zag wat er was Als je wist hoe het zat Wat had je dan gedaan Een hemel grijs van as Zonder lijn van zilver Bergen naakt en kaal, teer als glas Bang en benauwd Als ’t zover komt Ik hoop dat ik dan…
©Rita Zipora
Kwartverwege En Wat vind je ervan En Wat denk je ervan Nu Het zover is En Bevalt het een beetje En Lukt het een beetje Nu Het zover is Een kwart geleefd Een kwart beleefd Kwartverwege Alle tijd Kan je, kan je kan je dan al zijn? Maar Wat had je gedacht Of Is het anders dan verwacht Is Het al zover Een kwart geleefd Een kwart beleefd Dit was niet wat ik had afgesproken Dit was niet hoe het zou gaan Ik dacht dat ik Geweldig, geweldig, Geweldig, geweldig Geweldig, geweldig Geweldig, geweldig Zou zijn
©Rita Zipora
Katerdag Ik was af En zie mezelf in elk bord Wat zeker was, vanzelfsprekend was Dat is nu voorbij
Ik wacht af Totdat het beter wordt De wind waait de kerkklok stuk en neemt de wijzers mee
Ik drink door Je weet niet goed hoe lang het duurt De kelder is muf en koud Maar staat gelukkig vol
Ik blijf hier Totdat ‘t lukt om terug te gaan De tijd kwijt de avond lang En niemand die me hoort De wijn staat op tafel De keukenlamp hangt laag Je ziet nog net het bos Als je naar achter wipt En waagt En ja, dat doe ik vaak Misschien wel een paar honderd keer per dag Totdat het tijd is Totdat het donker is en het mag Morgen wordt een katerdag
De gordijnen laat ik open Je zou me moeten zien Ik ben maar eens van plek geruild Voor de verandering Wat is nu het belangrijkst Dat ik leef of dat ik wacht Ik wacht Totdat het donker is en ‘t mag Morgen wordt een katerdag Zo eentje als vandaag en vorige week Ik wist niet dat ik het kon Maar ik hou het best lang vol
©Rita Zipora
Als Ik Kijk
De langstverwachte brieven
Hoe harder de stilte Hoe verder de zon Hoe kleiner het wezen Hoe weidser het zicht De grootste gezichten De verste berichten De langstverwachte blikken
Het alles verslindende minnen Het nemen dat alles komt als het gaat Hoe scherper de klanken Hoe duister de toppen Hoe verder het einde Hoe meer Dat ik huil Dat ik huil Dat ik huil
Het eindeloze rusteloze Het leven voor dat wat er nog niet is Hoe scherper de klanken Hoe duister de toppen Hoe verder het einde Hoe meer Dat ik huil Dat ik huil Dat ik huil Hoe meer dat ik huil Hoe dieper de lucht Hoe donker de wolk Hoe fijner het stof Hoe zwaarder het dal De kleinste verdiensten De zachtste bevriende
Als niets me beweegt Er niets is dat raakt Leegte en grauw Onverschillig maakt De enige uitzondering op de regel is Is als ik kijk Is als ik zie Is als ik kijk Kijk om me heen
Om me heen Om me heen Hoe meer dat ik huil
©Rita Zipora
Ik Cirkel De geur van verse regen Op uitgedroogd beton In de pauze op het schoolplein Toen het allemaal begon Opgewekt geschater En een liedje op de fiets Taartjes van beschuit Dat was tenminste iets Ik zie alles Herinner alles En ik weet opeens waarom Ik cirkel over land Hogerop Neem de wereld Als een blauwdruk in me op Ik cirkel over land Over zee Draag m’n dromen Als een huis met me mee
De zon op de veranda’s Op een middag in de zomer De kleuren uit het oosten En het ruisen van de bomen De buien en de bergen En de groene oceaan De steden en de kerken En dat je toen was vreemdgegaan Ik zie alles Herinner alles Ik weet opeens.. Op ’t puntje van m’n tong Ligt mijn hart open en bloot M’n geheimen zijn nooit lang geheim Want ik zie de lucht als Groot verlangen En de grond bestaat Uit alles wat Ik ooit heb gedroomd
©Rita Zipora
Waterland Het grind op de paden Knerpt onder je banden De wind in ‘t gezicht Fiets nog wat harder Door landen van water In ’t koele noorderlicht Vakjes van weiland Vakjes van bouwland De lijnen uitgezet Een kerk in de verte Neuriet om aandacht De uilen in gebed De bomen wachten Hun knoppen barsten Het riet buigt en zucht De lente aarzelt Het kriebelt in de lucht Donkere wolken Razen voorbij Water klotst aan de kant Alles wat stilstond Komt in beweging De golven op het land De wilgen dansen Hun knoestige handen Strekken zich langzaam uit Vogels schreeuwen Het vaste land verschuift
Ik kan niet zonder Dit is mijn land Ook al is alles verdeeld Ik ben verbonden Dit is mijn land Ook al is alles plat Ik heb het water om van te proeven Ik heb de dijken om op te dromen Ik heb de stormen om me wakker te schudden Ik heb waterland Zo plat als het hier is Zo vind je het nergens Je kijkt zover je kan Zo laag als het land is Daar word je wel nuchter van Ik kan niet zonder Dit is mijn land Ook al is alles verdeeld Ik kan niet zonder Dit is mijn land Ook al is alles plat Ik heb het water om van te proeven Ik heb de dijken om op te dromen Ik heb de stormen om me wakker te schudden Ik heb de paden om op de struinen Ik heb de regens om me af te spoelen Ik heb de bomen om tegenop te kijken Ik heb de luchten om in te groeien Ik heb waterland
©Rita Zipora
Reiziger Zoals de wind waait naar het zuiden En het zand in cirkels draait Zoals vogels verdwijnen en de zon tussen z’n vingers glijdt zo glijdt hij mee zo glijdt hij mee Zoals het zindert op de daken Tussen lucht en land verscheurd Zoals zomers verdwijnen En roest de aarde kleurt Zo kleurt hij mee Zo kleurt hij mee Reiziger, reiziger Eeuwig op weg Achter de dagen aan Reiziger, reiziger Hoofd aan het raam Ziet ie de jaren gaan Hier vandaan
©Rita Zipora
Ook in de Nacht Het lijkt hier wel tien jaar geleden Je ziet hier nog steeds hoeveel er hier viel te beleven Het lijkt hier wel tien jaar geleden Het ruikt hier nog steeds naar hout en vertrouwd en verleden De zon durft te schijnen Door druppels van water Duizenden vlekjes uiteen op het glas Als je echt sterk keer op keer was gebleken Ook in de regen, ook in de nacht Ben ik dan wat hier is veranderd Niet dat nou alles altijd maar simpel en goed was hier Maar toch Een nieuwe dimensie van leven, van doorgaan Ook als je thuiskomt, ook als je lacht Een loodzware wijze van doorgaan, alleen zijn, Ook in de regen, ook in de nacht Hoe ouder je wordt Hoe groter de wereld Oneindig de massa Hoe lozer het lot Hoe groter je wordt Oneindige wereld Oneindige saaiheid Hoe lozer het
©Rita Zipora
