NIEUWSBRIEF DECEMBER 2007 Een jaar van ploegen, zaaien en oogsten…… Het is alweer december en we kijken terug op een bijzonder jaar waarin veel gebeurde. Het lijkt allemaal zo snel gegaan, een jaar voorbij alsof de klok 3 maal zo snel tikte. Maar als ik bedenk dat het nog maar een jaar geleden is, dat de hoop op de bouw van een nieuw klaslokaal in zicht kwam en hoe nu het héle pand is gerenoveerd en aangepast en er niet 1 maar 2 nieuwe klaslokalen werden gebouwd, dan besef ik dat er écht een jaar met veel veranderingen voorbij ging. Veranderingen die voor de kinderen van Ivory Park en Josephine en haar team een bijna voortdurende verwondering opriep. Je lekke huisje wordt onder handen genomen, dak vernieuwd, plafonds, water en elektra aangelegd en de muren gestuukt en geschilderd. De lastige diepe afstap naar het “garagelokaal” wordt opgehoogd en er komt zowaar een echte keuken met elektra en stromend water. De wc-emmertjes kunnen gedag gezegd. Er zijn nieuwe toiletten en een heuse douche.
Oud
nieuw
Dan start de nieuwbouw achter het huisje. De schamele kartonnen hut wordt afgebroken en er wordt gesleept met buizen en pijpen. James en zijn werkers lezen de tekening en meten alles nauwkeurig af. Er ontstaat een goed systeem van aanschaf van materialen. Natuurlijk kopen we alles in Ivory Park zodat de gemeenschap meeprofiteert. Uit ervaring wijs geworden doe ik de inkopen zelf. Als je thuis niet veel te eten hebt en je hebt geld op zak voor bouwmaterialen is de verleiding erg groot het te „lenen‟.
James schrijft in het weekend in een speciaal schrift alles op wat hij de week die volgt nodig heeft en ik doe met Hendri, een van de werkers, de inkopen. Ik kan zeggen dat ik intussen aardig weet heb van kwaliteit van cement, welk zand waarvoor dient en welke afvoergoten en dakplaten er nodig zijn. Op deze manier leer je ook de weg kennen in de doolhof van een township. Sommige verkopers zien me graag komen, anderen willen zich wel verschuilen want die blanke mevrouw wil altijd korting. Ik ken inmiddels ook het mechanisme dat specialistische werkers (tegelzetter, loodgieter, lasser etc) beginnen met een prijs te vragen die heel redelijk is en langzaam bij iedere volgende klus hun prijs enorm ophogen. Jammer voor hen dat werd bijgehouden wat de eerste keer werd gevraagd. Een heel leuk spel van onderhandelen dat je met veel inzicht in hun denken en met humor moet aangaan. Meestal erg leuk en leerzaam, heel af en toe vervelend, als je het gevoel hebt dat men je écht wil flessen. Het helpt om bij voortduring het verhaal aan te gaan dat we dit niet doen voor hen of onszelf, maar voor de kinderen van de eigen community. In de loop van het jaar is er grote betrokkenheid ontstaan van de verzorgers van de kinderen, de werkers, de buurt, leveranciers, community leaders en de scholen. Dat had onder andere tot gevolg dat er nu een program is dat de kinderen die bij Josephine verblijven de inentingen die nodig zijn gratis krijgen en een verpleegster dat ter plekke komt doen. Dat er een goed overleg en contact is met de basis school waar de kinderen naar toe gaan in het nieuwe schooljaar. Ook met het kerkje aan de overkant is een fantastische relatie ontstaan. Zolang de bouw heeft geduurd mocht de kerkruimte gratis gebruikt worden voor de opvang van alle kinderen. Dit kerkje ligt op een groot terrein en een gedeelte is beschikbaar gesteld om er een groot speelterrein te realiseren. De samenwerking met James en zijn hulpen Isaac, Hendri, Godfreyd en Mhpumlani is fantastisch. Dit na een hobbelige start, waarin James en ik het moeilijk hadden met de voortdurende vraag om meer salaris. Na veel praten, uitleggen en uiteindelijk stevig vasthouden aan taken en afspraken liep het ineens goed. Vergeet niet dat het in deze macho cultuur niet simpel is een vrouw in de leiding te hebben over een bouw project. Ik stond mijn mannetje en we werden een hecht bouwteam. Het is leuk te ervaren hoe trots ze op hun werk zijn en hoe ze niet alleen cement gebruikten in de bouw, maar ook symbolisch om de buurt erbij te betrekken en te voorkomen dat jaloezie een negatieve rol gaat spelen. Op James na wonen alle bouwers in de directe omgeving van Josephine.
2
De kinderen hebben de verblijfsperiode in het kerkje erg spannend en leuk gevonden. Veel ruimte om te spelen, geen lekkages en de dekentjes op de vloer sliepen net zo lekker als in hun vorige verblijf. Ruimte genoeg voor de „potjeswc‟s‟ en iedere gast werd toegezongen met enorm enthousiasme.
oud
nieuw
Er was afgelopen jaar groot verdriet toen Beauty, een van de verzorgsters uit het kartonnen hok werd verkracht en vermoord. Er is zorg om de ernstig zieke Anna, die voor de allerkleinsten zorgde en niet beter zal worden. Er is blijvende zorg om het taboe rondom Aids. Er is grote zorg om het toenemende aantal kindgezinnen, nadat de verzorgende moeder of oma overlijdt aan Aids. Er is grote zorg om de ouderen in de community die, nu alle prijzen zo enorm stijgen, niet meer kunnen rondkomen van hun schamele pensioentje en er geen geld is voor een simpele maaltijd. De vraag om voor deze kindgezinnen, (aids)wezen, verzorgers en ouderen een voorziening op te zetten stijgt met de dag. Er is vreugde om Sindy die zorgt voor een aids weesje en de 2 kinderen van haar zus. Ze was te arm om voor ze te zorgen en was chronisch depressief. Nu straalt ze. Er is gezorgd voor voldoende voedsel en kleding. Er is vreugde om Amogeleng, het zoontje van Neo, de kleinzoon van Josephine. Er werd gevochten voor goede medische zorg tijdens de bevalling. Hij is nu 7 maanden en een wonderkind. Hij kruipt en staat al en grijnst je breed lachend toe. Vreugde om de goede afloop van de operatie van Lettie en haar spirit en wijsheid. Ze zet zich in om voorlichting en uitleg te geven aan team en verzorgers over gezondheidsvraagstukken en vertaling van beleid. Er is vreugde om alle vertrouwde en nieuwe kontakten en bezoeken. Vreugde over prachtige initiatieven, acties en vervoerssystemen. Vreugde omdat er ook zoveel kinderen in Nederland betrokken zijn bij dit project.
3
Vreugde om al die snoeten die nu snoepen van fruit en gezonde maaltijden.
We ontvingen enorm veel bezoekers afgelopen jaar. Dat is nooit een storende factor geweest, integendeel. De kinderen, Josephine en haar team ervaren het als een eer als ze bezocht worden en zoals ze het zelf verwoorden: “we zijn gezien en gekend door de meest wonderlijke mensen in de wereld. Te worden gesteund en gerespecteerd geeft hen de moed en het geduld om door te gaan. Dankzij veel bezoekers en donateurs hier en in Nederland is een wonder tot stand gebracht. Een wonder niet alleen in renovatie, nieuwbouw en inrichting, maar ook in betrokkenheid en het voorzien van goed voedsel en een aanbod tot een opleiding voor de leerkrachten/verzorgende en de mogelijkheid om een extra hulp aan te nemen in 2008. Als ik kijk naar de taak van Josephine om van ‟s morgens 5 tot ‟s avonds laat kinderen op te vangen en de extra taken die ze er nu bij krijgt dan is dat te zwaar. Het idee om haar in de ochtend en avondspits een extra hulp te geven is geweldig. Ook de extra bijdrage voor voedsel blijft gegarandeerd in 2008 In het kantoortje van Josephine hangen 3 fotolijsten waarop het hele bouwproces is te zien en op 2 muurtjes worden de sponsoren uit Afrika en Nederland vermeld. Josephine geeft iedere bezoeker uitleg over het project en een kaarsje als herinnering. Mijn bouw beursje is leeg en de bouw bijna gereed. Nog wat kleine aanpassingen en afwerkingen en dan rest nog wat aanvulling op de inrichting, voorraad speel en leermateriaal, wasmiddelen, luiers enz. Het nieuwe schooljaar kan beginnen. Er is praktisch sanitair en een grote wasmachine. Er zijn leuke schilderingen aangebracht en ruime kasten voor bergen van speelgoed, luiers, tafeltjes en stoeltjes etc..
4
Josephine blijft kiezen voor de opvang van de allerarmste kinderen en daar heb ik grote bewondering en respect voor. Grote zorg is en blijft of dit project met de keus van Josephine over 2-3 jaar op eigen benen kan staan. Ik had daarover een erg interessant gesprek met Gretha, een vriendin van de ambassade, die tijdens haar 5-jarig verblijf in India een onderwijs project ondersteunde en een onderwijzeres uit Johannesburg. Aan de orde kwam de stelling dat onderwijs en gezondheidszorg nooit sustainable zijn, altijd steun van overheid of particulieren nodig heeft. Als, zoals hier in Ivory Park, de overheid geen steun geeft aan opvang voor kinderen tot 6 jaar, dan moeten we dat elders zoeken. Kinderen zijn de toekomst. Kinderen zijn afhankelijk van onze keuzen en hebben recht op onderwijs. Die onderwijzeres uit Johannesburg maakte me duidelijk dat jonge kinderen die een dergelijke eerste opvang missen al een enorme achterstand hebben. Niet alleen omdat het onderwijs in de townships slecht is, maar omdat moeders en oma‟s in de thuissituatie meestal niet kunnen zorgen voor gezond voedsel en medische zorg. Dat kinderen zonder die opvang dus altijd een achterstand met zich meeslepen. Josephine‟s keuze is een goede keuze die onze steun verdient. De grote vakantie gaat nu beginnen. Kerst en Nieuwjaar staan voor de deur en Josephine is moe “my memory is full” zoals ze het zelf zegt. Ruim een jaar je huis op zijn kop, mensen over de vloer die hakken en breken en gewoon doorwerken is een klus geweest waar ik mijn Hollandse muts voor afzet. Maria neemt haar taak even over en ik breng haar voor een korte vakantie naar familie in Mpumalanga. We hadden als afsluiting van de bouw een gezellige lunch met bouwers en Josephine en haar team. Een gedeelte van mijn woordje tijdens die lunch: When I look to this place and what happened here: Josephine MADE place for children, you as teachers you MADE place for children, you as builders you provide PLACE for children, as all the sponsors gives us the opportunity to realize this dream. Even when we do not always understand each other, we find each other in making place for children. We sluiten een intensief en mooi jaar af en staan aan het begin van een nieuw jaar waarin we wat gezaaid is en nu pril en prachtig staat te bloeien blijven verzorgen, onderhouden en bemesten. We gaan proberen zaadjes te krijgen voor
5
de inrichting van een groot speelterrein voor alle kinderen uit Ivory Park die de komende jaren opgevangen worden door Josephine en haar team. We zullen aandacht geven aan de vraag om een voorziening voor (aids)wezen, kindgezinnen en de kwetsbare ouderen. Namens Josephine, Maria, Anna, Grace, Sindy en mijzelf dank ik jullie allen hartelijk voor betrokkenheid, bezoek, aandacht en hulp in welke vorm dan ook. Laten we de handen ineen blijven slaan en plaats blijven maken voor de kinderen van Sedimosang. Geseënde kersfees en ‟n wonderlike en gesonde nuwe jaar vir al ons vriende in die hele wêreld is die wens van al die kinders van Sedimosang.
Trees Stege
6
