December 2007 VAN. ПOMOЩЬ ДеTЯΜ. Werkgroep Zuidwolde, Nieuwsbrief 2007

December 2007

2007 VAN

ПOMOЩЬ ДеTЯΜ

Werkgroep Zuidwolde, Nieuwsbrief 2007

Inhoudsopgave: Voorwoord Werkgroepleden In memoriam Activiteiten in het afgelopen jaar en de plannen voor 2008 Transporten Belarus Helpen in Wit Rusland Sponsorloop OBS Reestzicht Kleding inpakken Verslag Eline Stegeman Verslag Janneke de Lange Even voor stellen


Voorwoord

Zuidwolde, december 2007

Het jaar 2007 ging weer snel voorbij, je merkt dat ieder voor zich het weer druk heeft gehad. Toch konden we het afgelopen jaar als SRK Zuidwolde weer een beroep op U doen. Vele hebben geholpen met kleding inpakken, bolbloemen verkopen, vrachtwagen laden, zoeken naar goede materialen enz. Aflopen jaar hebben we 3 humanitaire vrachten kunnen vervoeren, totaal ongeveer 270 m3. afgelopen Ook hebben we afgelopen jaar weer de bekende voedselpakketten kunnen verdelen onder de allerarmste. Ook komende winter hebben zij weer U hulp nodig. uw Doet U ook weer mee? Een hoogte- punt was wel de reis in september met 29 mensen naar noordoost Belarus. Een mooie reis met vele indrukken door de reizigers, ongelofelijke gastvrijheid van de mensen in Belarus. U kunt in dit jaarverslag een uitgebreid verslag van de reis lezen. Ook hebben we een nieuwe uitdaging n.l. de renovatie van de keuken van ziekenhuis Cenno. Wij hopen komend jaar voldoende geld te krijgen om de keuken eind van komend jaar klaar te hebben. Wij zijn er trots op dat SRK leeft in Zuidwolde en vragen U ook komend jaar ons te steunen. Wij wensen U een goed humanitair jaar toe. Henk Holtmaat Leden werkgroep SRK Zuidwolde Jan van den Berg 371699 Willem Eppinga 373179 Frits van Eijck 373108 Lia de Groot 373341 Siny Heller 371147 Henk Holtmaat 372905 Bert Oosting 372281 Janny en Johan Pieper 372971 Kia Schaafsma 372167 Klaaske Steenbergen 372276

Banknummer:Rabobank 101006888


In Memoriam Weinig nemen en veel geven Altijd hartelijk en warm Als de mensheid zo als jij was Was de wereld niet arm

Op 7 maart 2007 overleed in het ziekenhuis van Vitebsk Galina Penina, op een leeftijd van 71 jaar. De laatste tijd had ze al vaker in het ziekenhuis gelegen, met gebroken ledematen. Ze wou doorgaan met haar werkzaamheden, nu lag ze weer in het ziekenhuis met te lage bloeddruk en daardoor in coma geraakt en niet weer ontwaakt. Galina was van af het eerste uur betrokken bij de kontakten tussen Wit-Rusland en Zuidwolde. Zij was een markante verschijning en gedreven vrouw, die veel voor haar medemens deed. De kontakten die wij hadden in de regio Vitebsk liepen via haar, ze sprak twee talen: Engels en Duits. Als er iets geregeld moest worden belde je haar, al was het midden in de nacht, ze maakte het voor elkaar. Zoals de papieren van de kinderen die naar Zuidwolde kwamen, en omgekeerd als wij naar Sjoemilino moesten. We missen in haar een steun en toeverlaat, en wensen haar man Pjotr en familie veel sterkte toe met het verlies van Galina. SRK werkgroep Zuidwolde. Henk Holtmaat,Bert Oosting,Jan v.d Berg,Frits van Eijck, Willem Eppinga, Klaaske Steenbergen, Lia de Groot, Kia Schaafsma, Siny Heller, Janny Pieper en Johan Pieper.


Activiteiten in het afgelopen jaar en de plannen voor 2008. Na het zeer drukke jaar 2006 heeft de werkgroep bewust er voor gekozen om het wat rustiger aan te doen. Vele zaken moeten natuurlijk gewoon doorgaan maar we hebben in 2007 geen grote projecten aangepakt. Aflopen jaar zijn er des ondanks vele zaken gebeurd. Om er een aantal te noemen. Er zijn totaal 3 vrachtauto’s geladen met humanitaire goederen, kleding, bedden, matrassen, tegels, computers, schoolmeubilair enz, enz. Elke week is er minimaal 1 avond, kleding of andere zaken, ingepakt door vele vrijwilligers van SRK Zuidwolde. Er zijn diverse voedselpakketten gemaakt in Belarus voor de meest arme gezinnen in regio Cenno en Schoemilino. School Obol geholpen met hulp van agrarische activiteiten. Ziekenhuis Schoemilino geholpen om het laatste van de keuken klaar te maken. Het Invalide project in Schoemilino heeft weer uitbreiding gehad. Wij hebben geholpen om de sportzaal in het sociaalcentrum klaar te maken, zodat de gehandicapten daar onder begeleiding kunnen sporten. Ondertussen hebben we meer dan 50 kinderen op onze lijst staan die regelmatig iets krijgen vanuit Zuidwolde. Wij kunnen nog steeds donateurs gebruiken voor dit project. Kosten zijn € 45 per jaar. Wij hebben het eerste geld uitgegeven voor een nieuwe keuken in het ziekenhuis Cenno. Ondertussen zijn alle ramen en deuren vernieuwd. En natuurlijk de reis van de maand september met 29 mensen uit Zuidwolde naar het noordoosten van Belarus. Een zeer mooie reis met vele emoties. Verder in dit blad leest u vele mooie verhalen over de reis. En dan natuurlijk gaat SRK Zuidwolde in 2008 door met de vele activiteiten. Alle bestaande projecten gaan gewoon door. Ook het inpakken van kleding en andere zaken. Wie wil ons daarbij nog helpen? Maar we hebben ook afgesproken met elkaar om een nieuw groot project aan te pakken namelijk: KEUKEN VOOR PATIENTEN Voor dit project hebben we Uw steun nodig en wij hopen dan ook dat we in 2008 dit project klaar krijgen. Wij vragen daarbij steun van de WILDE GANZEN en het ministerie van buitenlandse zaken NCDO. Zij moeten het project nog goed keuren maar wij hebben met hun een goede relatie, zodat wij er op mogen vertrouwen dat zij wederom mee doen. Zij zullen u € verhogen met 140%. Dus U geeft € 50 en wij hebben uiteindelijk € 120 te besteden. Help SRK Zuidwolde met dit nieuwe project. Eventuele giften zijn aftrekbaar van de belasting. Steun ook onze bolbloem actie eind februari – begin maart 2008.


Transporten Belarus Ook dit jaar zijn er weer diverse transporten met goederen naar Wit Rusland geweest. Van alle kanten worden er ons als werkgroep Zuidwolde goederen aangeboden die ze daar nog heel goed kunnen gebruiken. Om een indruk te geven wat er meeging: 300 complete schoolmeubilair, 1400 dozen met kleding, schoenen en speelgoed, meer dan 100 computers, vele matrassen, gym artikelen, 40 ziekenhuis bedden enz. Wanneer de schuur bij Holtmaat weer overvol raakt wordt de club bij elkaar geroepen om te helpen bij het laden van de vrachtwagen. Door de dames wordt alles genoteerd wat er ingeladen wordt. Omdat er bij zo’n transport veel papierwerk qua douane en verzekeringen komt kijken, moet dit zorgvuldig gebeuren. Dit alles voorkomt de nodige vertraging bij de grensovergangen.

Willem


Helpen in Wit Rusland Helpen met iets op te bouwen of te renoveren, Helpen door kleding en/of voedsel te sturen naar de minderbedeelden in Wit Rusland. Als SRK doen we ons best en het is fijn dat er veel mensen zijn die ook mee helpen, door geld of kleding of allerlei andere materialen te geven. In Wit Rusland zijn ze er blij mee en wij als werkgroep SRK ook. Al die gegeven spullen moeten wel vervoerd worden en transport is erg duur, daarom doen we op allerlei mannier ons best om daarvoor geld bij elkaar te vegaren. Eind oktober en eind november hebben we op de rommelmarkt gestaan om het één en ander te verkopen, het resultaat was een leuk bedragje, en het was een aardige ervaring. Misschien een volgende keer nog eens.


Sponsorloop OBS Reestzicht. Iedere twee jaar houdt OBS Reestzicht in Drogteropslagen een sponsorloop voor een goed doel. Dit jaar was SRK werkgroep Zuidwolde het goede doel. Wij hadden aangegeven dat er een opvangschool in Obol was die graag een wasmachine wilde kopen. Daar hebben de kinderen voor gelopen. Tijdens onze reis naar Wit-Rusland in september hebben wij een bedrag van maar liefst € 500.- uitgereikt aan Alexander Shtokin, directeur van de betreffende school. Hij zou er zorg voor dragen dat de wasmachine er kwam. Half oktober kregen wij bericht van hem dat de wasmachine was gekocht. Hierbij stuurde hij ook een mooie foto. Alle kinderen van basisschool Reestzicht worden heel hartelijk bedankt voor het geweldige bedrag.


Kleding inpakken. We hebben het afgelopen jaar heel veel kleding ingepakt. Eén avond in de week zijn we met een groepje mensen aan het werk in de schuur van Henk. We krijgen ook van een aantal tweedehands kledingwinkels regelmatig een partij kinderkleding. Deze kleding ziet er allemaal voortreffelijk uit en dat maakt het inpakken plezierig. Ook veel speelgoed en knuffels worden verpakt om te worden vervoerd naar Belarus. Ook verschillende ziekenhuizen en scholen kunnen we voorzien van daarvoor bestemde materialen. Van een bedrijf uit Zwolle krijgen we heel veel materiaal dat we doorsturen naar verschillende scholen in Belarus. Sinds een aantal maanden staat er een container van Humana bij Henk in de schuur. Daarin kan kleding en schoeisel die wij niet meer geschikt vinden om naar Wit-Rusland te vervoeren. En dat is best veel. Daarom doen wij nog weer een beroep op mensen om vooral hele en schone kleding naar ons te brengen. Alle inpakkers en opruimers willen we hartelijk bedanken voor hun hulp en dat we nog maar vele avonden samen in mogen pakken.


De busreis naar Belarus. Van 19 september tot en met 26 september ben ik samen met mijn moeder mee geweest met de busreis naar Wit-Rusland. We hebben twee keer een Wit - Russische meisje in ons gezin gehad. Ook was mijn moeder al een keer naar Wit-Rusland geweest en daar had ik veel leuke verhalen over gehoord. Daarom leek het mij erg leuk om ook een keer naar Wit-Rusland te gaan. Wat mij het meeste bij is gebleven is het bezoek aan ons gezin. Omdat ze naar het zuiden van het land waren verhuisd, moesten we eerst zeven uur reizen om bij het gezin te komen. Daar eenmaal aangekomen waren we erg blij om elkaar weer te zien. Anna, het meisje wat we als eerst in ons gezin hadden was in 2000 ? bij ons geweest. Zeven jaar later was ze dus erg veranderd en dat was leuk om te zien. Jammer genoeg waren de moeder en Oksana, het tweede meisje dat bij ons was gekomen, niet thuis. Wat me meteen opviel was dat ze een huis van steen hadden, terwijl veel huizen in Wit-Rusland van hout zijn. Niemand in het gezin kon Engels of Duits, dus het Russisch -Nederlands woordenboek kwam weer tevoorschijn en zo konden we toch nog aardig communiceren. We hebben daar een nachtje geslapen en jammer genoeg moesten we de volgende morgen al weer terug naar het noorden. Het afscheid was wel moeilijk, omdat je niet weet waarneer je ze weer ziet.

Verder hebben we ontzettend veel bekeken. Wat ik vooral leuk vond, was het ziekenhuis dat we bekeken hadden. Omdat ik fysiotherapie studeer, mocht ik ook even op de fysiotherapie afdeling in het ziekenhuis kijken. Je kunt wel zien dat er op dat gebied veel verschil is tussen Nederland en Wit-Rusland. Op de fysiotherapie afdeling werd vooral gebruik gemaakt van elektrische apparaten, terwijl dat in Nederland af en toe nog wordt gebruikt. Ook kregen we een tandartspraktijk en een soort verloskamer te zien. Ook hier waren de verschillen met Nederland groot, vooral qua hygiëne. Dit heeft wel indruk op mij gemaakt, vooral dat we het in Nederland heel erg goed hebben, maar dat heel veel mensen dat helemaal niet zien.


Verder hebben we veel kinderen gezien die allerlei liedjes voor ons zongen of een dansje of toneelstukje deden. We zijn ook naar een muziekschool geweest waar de kinderen echt veel talent hadden. We hebben verschillende kinderen op verschillende instrumenten horen spelen. Sommige van die instrumenten kende ik niet, dus dat was mooi om te horen. Wat ook leuk was, was de wandeling in het moeras. Ze hadden een soort 'wedstrijd' bedacht wie de meeste besjes kon vinden. Daarna moest er natuurlijk gegeten en gedronken worden. Dat was de traditie: eerst met het hele gezin besjes zoeken en daarna brood met vetspek eten en wodka drinken. Daarna waren we opeens op een dorpsfeest beland. Dit was een dorpsfeest van drie dorpen. Één van die dorpen bestond uit maar liefst één inwoner. Die mevrouw was al heel erg oud (in de 90). Ook daar hebben we weer gegeten. Ik heb volgens mij nog nooit zoveel gegeten als in die week, overal wordt je wel wat eten aangeboden. De mensen zijn er erg gastvrij.

Wat me ook opviel was dat het zo gezellig was in de groep. De leeftijden waren erg verschillend, jongeren en ouderen, maar we hebben veel lol gehad met z'n allen. Het afscheidsfeest was dan ook geweldig leuk. Zelfs de buschauffeur, die al snel David Hasselhoff genoemd werd, stond te swingen op de dansvloer. We hebben een andere cultuur leren kennen. Aan de ene kant hebben we veel lol gemaakt en mooie dingen gezien, maar aan de andere kant zie je ook dat sommige mensen het veel minder hebben dan wij. Kortom: een leuke, maar ook een leerzame reis. Eline Stegeman, november 2007.


Reisverslag Groep van Zuidwolde naar Wit-Rusland van 19-09-2007 tot 27-09-2007. Op Woensdag 19 september zijn we met een groep van 29 personen en 3 buschauffeurs vertrokken naar Wit-Rusland. Startpunt was bij Henk Holtmaat in Zuidwolde. Heel wat tassen en spullen werden ingeladen en om 09.00 uur werden we door vele bekenden uitgezwaaid. Na ongeveer 3 uur rijden werden de benen gestrekt, plaspauze gehouden en voor sommigen was het tijd voor nicotine. Zo stopten we elke drie uur Na de grens van Duitsland, kwamen we bij de Poolse grens. Na een kleine controle konden we al snel verder rijden. Na een uur rijden op Pools grondgebied hebben we met elkaar een fijne warme maaltijd genuttigd. Na het eten weer de bus in en richting Warschau. In de bus vermaakten wij ons met puzzelen, slapen, praten, veel lachen en klaverjassen. De twee jongste busreizigers hebben zelfs klaverjasles gehad. Tegen 22.00 uur nog even de benen strekken, een slaapmutsje nuttigen, met daarbij wat hartige nootjes en een stukje droge worst, en daarna proberen wat te slapen. De ene lag in het gangpad, de ander had twee stoelen, weer een ander lag tegen zijn reisgenoot aan, kortom een ieder probeerde zijn draai te vinden om wat te slapen. Om 04.00 uur werd er nog weer even gestopt om te plassen, roken en te lopen. Om 07.00 uur kwamen we bij de grens aan van Wit-Rusland, waar we de paspoorten moesten inleveren en de nodige formulieren moesten worden ingevuld. Na 1,5 uur hadden we vrije doorgang naar Wit-Rusland. Via Minsk, waar we 2 chauffeurs hebben afgezet, zijn we verder gereden naar Schoemilino waar we om 17.00 uur arriveerden. We werden warm onthaald door, vele vrienden en families en zo ook door Bert Oosting en Henk Holtmaat, die al een paar dagen eerder waren gearriveerd. Na het welkom zijn we eerst afgereisd naar ons hotel, waar we de hele week zouden verblijven. Daar aangekomen, tassen uitgepakt, lekker even opgefrist en weer richting Schoemilino, waar ons een uitgebreide maaltijd werd voorgezet. Daar werden de eerste speeches en toasten uitgebracht, die we de komende week nog regelmatig zouden tegenkomen, alles ging gepaard met wodka, champagne en gelukkig ook veel vruchtensap. Na de maaltijd en speeches, zijn we weer naar het hotel gegaan, waar een ieder zijn bed opzocht om van een heerlijke nachtrust te genieten. De volgende ochtend zijn we om 08.00 uur vertokken naar Schoemilino, waar ons ontbijt klaar stond. Na het ontbijt, zijn we naar Obol gereisd, waar we welkom werden geheten door Alexander de directeur van de school. De SRK uit Zuidwolde had in 2006 een hele nieuwe keuken in deze school gebouwd. In Obol zijn er verschillende personen naar hun gastkinderen geweest, dit was uiteraard een heel fijn weerzien. Elke dag waren er wel een aantal die i.p.v. het programma, naar hun kinderen gingen. Dit was fantastisch georganiseerd.


We werden op school rondgeleid en hebben uiteraard een kijkje genomen in de keuken, maar ook bij het kindertehuis, waar menig persoon van de groep hun emoties amper konden bedwingen. Veel weeskinderen, maar ook kinderen waarvan de ouders niet meer in staat zijn om voor hun kind te kunnen zorgen, soms om de financiën, maar ook om het uitzichtloze bestaan en daardoor veel drankgebruik, met alle ellende van dien. Na het programma in school zijn we naar het moeras gereden, waar we met elkaar hebben gewandeld en natuurkundeles hebben gehad. We zijn o.a. met elkaar aan het veenbessen zoeken geweest. Wat opvallend was, dat er vele paddenstoelen groeien en de Wit -Russen precies weten welke paddenstoelen eetbaar zijn of niet. Wij kopen ze in de winkel, maar zij halen ze nog echt uit de natuur. Na onze moeraswandeling wachtte ons een partizanenmaaltijd, deze bestond uit, vet gezouten spek, tomaten, uien, augurken, brood en uiteraard wodka. Na deze maaltijd weer richting bus en op naar de volgende stopplaats. We stopten, nog steeds in de bos, in een dorp, waar nog 1 inwoner woonde, een vrouw die op deze dag 80 jaar oud werd. Dit was op zich al een feest, maar tevens werd het zoveel jarig bestaan van drie dorpen op die dag gevierd. De burgemeester was vertegenwoordigt d en zo nog meer hoogwaardigheidsbekleders, ook hier stond weer eten en drinken klaar, met de nodige zang en muziek, waarop door een ieder aan het eind van de maaltijd werd gedanst. Dit alles vond buiten plaats. We hebben veel geluk gehad deze week, want elke dag was er een helderblauwe lucht en stond de zon hoog aan de hemel. Na al dit feestgedruis weer richting Schoemilino, waar ook nog weer gegeten moest worden. Na het eten naar het hotel, waar de dames in de Banja konden (Russische sauna). De volgende ochtend weer vroeg uit de veren en naar Vitebsk, waar we op bezoek zijn geweest bij de Russische schilder Repin………, Na de lunch hebben we moeders van kinderen ontmoet, die kanker hebben ten gevolge van de ramp van Tsjernobil. Dit was een zeer indrukwekkend verhaal en een noodkreet voor medicijnen, dus geld. Na dit verhaal konden we met elkaar nog even winkelen. Opnieuw richting Schoemilino, waar we het ziekenhuis van Alexander Konstantin hebben bekeken. Voor mij was het de tweede keer dat ik daar kwam en het was fijn om te zien, hoe hier een verandering, dus vooruitgang te zien was.Bijv. de kinderafdeling was opnieuw geschilderd, met op de muren Disney figuren, in de speelkamer was nu speelgoed aanwezig, het was niet veel, maar toch, al met al straalde het warmte uit en deed de afdeling wat gezelliger aan. In het ziekenhuis was hard door de mensen van Wit-Rusland gewerkt, de keuken zag er prima uit, alles keurig betegeld, nieuwe keuken enz. Na het ziekenhuis richting Lyda, directeur van het sociaal centrum, hier worden gehandicapte kinderen opgevangen en vanuit het centrum wordt ook veel aan ambulante ondersteuning in de thuissituatie gedaan. Ook hier was hard gewerkt, de ruimtes waren iets groter en er was tevens een fitnessruimte aangelegd. Na al deze indrukken werd er nog gegeten en zijn we weer terug naar het hotel gegaan.


De volgende ochtend hadden we een heel druk programma, dus vroeg uit de veren en naar Cenno. Wat ons daar is overkomen, dat is in Nederland alleen denkbaar als je lid bent van het Koninklijk huis. We arriveerden in het gebied Cenno, daar werd de bus midden op de snelweg geparkeerd. De politie stond aan beide kanten de auto’s tegen te houden, zij hadden even geen doorgang. Iedereen moest de bus uit en midden op de straat werden we welkom geheten door de burgemeester van Cenno en door Larissa, die onze tolk voor die dag zou zijn. Een traditionele dans/zanggroep was aanwezig en al snel werden wij toegezongen en uitgenodigd om te dansen, ja, midden op de snelweg. Na de vele mooie woorden, zang en dans, zijn we na 20 minuten weer in de bus gestapt, richting het bejaardentehuis., die dat we met elkaar hebben bekeken.

Daarna hebben we een school bezocht, waar veel aan sport werd gedaan, een ZMLKschool, daarna het kindertehuis in Cenno, waar de werkgroep van Zuidwolde ooit jaren geleden begonnen is. De oud-directeur van dit kindertehuis vertelde hier het een en ander over, wat een gepassioneerde man en met wat een liefde en warmte kon hij vertellen over de kinderen. We hebben daar een rondleiding gehad en wat fijn was om te zien, dat de kinderen ook een beroepsmatige opleiding krijgen. Ze maakten daar bijv. houten bedden, die weer geleverd werden aan het bejaardentehuis, of aan het kindertehuis van Larissa. Dit kindertehuis heeft zij opgezet voor kinderen die niet kunnen wachten op een open plaats in een gewoon kindertehuis, omdat de nood in de gezinnen zo hoog is, dat ze acuut moeten worden uitgeplaatst, het is dus eigenlijk crisisopvang die ze daar bieden. Wat op mij het meeste indruk maakte, was de warmte en de sfeer in het huis, zowel qua aankleding met gordijnen en meubilair, maar ook van de mensen die er werken, fantastisch wat voor werk ze daar, met de weinige middelen die ze hebben, leveren. Na dit bezoek verder naar het ziekenhuis in Cenno. Daar zijn we ontzettend geschrokken van de barre omstandigheden waarin artsen en verpleging hun dagelijkse werk moeten uitvoeren. Je ziet dan meteen dat er nog heel wat werk moet worden verzet.


Opnieuw de bus in, richting muziekschool, waar we werden getrakteerd op een perfecte muziekuitvoering door verschillende kinderen. Na dit concert zijn we naar de broers Lapecho gegaan, waar een overheerlijke maaltijd voor ons was bereid, ook deze beide broers hebben nu een prachtig boerenbedrijf, die ze met hulp van de SRK hebben mogen opzetten. Om 22.00 uur weer richting ons hotel, waar de meeste mensen meteen naar bed zijn gegaan. De volgende dag zijn we nog naar Poloks en Leskovitsie geweest, waar we een klooster, kerk en kindertehuis hebben bezocht. Nog even de tijd genomen om de laatste roebels uit te geven, want de volgende dag zouden we weer huiswaarts gaan.

In de avond hebben we een afscheidsparty gehad, waar de nodige speeches en toasten zijn uitgebracht. De volgende ochtend de tassen gepakt en ingeladen, nog 1 ontbijt in Schoemilino en daarna afscheid nemen van de vele vrienden die we in deze week hadden gemaakt. De terugreis is voorspoedig verlopen en op woensdag 27 september kwamen we moe, veilig en voldaan weer in Zuidwolde aan, waar ook een heel ontvangstcomité voor ons klaar stond in de vorm van familie en vrienden die ons welkom thuis heten. Tot slot nog een paar hoogtepunten van deze reis. o Onvoorstelbaar om met zo’n gemêleerd gezelschap te reizen en er geen verkeerd woord is gevallen. o Veel plezier met elkaar gehad o Fijn om de kinderen en hun familie weer te zien o Cultuur in Wit-Rusland, daar kunnen wij nog een voorbeeld aan nemen o Gastvrijheid, ook daar kunnen wij in het Westen nog veel van leren, schaamtegevoel soms hierdoor, van het weinige wat men daar heeft deelt men met anderen o Niet te verteren dat Tsjernobyl en kanker nog steeds niet met elkaar verbonden wordt. o Verschil tussen arm en rijk is giga groot o Wat een organisatie in Wit-Rusland om al die kinderen te kunnen bezoeken. o Wat een programma, veel gezien en daardoor weer veel indrukken opgedaan


o

o o o o o o o

Je voelde je soms net de koningin, al dat onthaal, wat mij betreft mag dit wel minder, zij verdienen een pluim, want ondanks de wereld waarin zij leven proberen ze er van te maken wat er van maken valt. Fijn om te zien dat het toch iets vooruit gaat. Prachtige natuur Geweldige warme mensen Prachtig om te horen hoe de landbouw tot stand is gekomen. Bestuur van SRK Zuidwolde, fantastisch werk wat jullie al die jaren al hebben gedaan en nog steeds doen. Ik zeg altijd als je een Russisch kind in huis hebt gehad, dan is dat eenmalig, of je komt er nooit weer van af (in de positieve zin) Geweldig veel waardering voor de SRK Zuidwolde en ook hoe ze deze reis hebben georganiseerd, in een woord geweldig.

Bedankt namens alle reizigers. Janneke de Lange


Even voor stellen.aan elkaar

Johan Pieper. Geboren op 12-09-1944 in Dedemsvaart Getrouwd met Janny v.d. Hof op 20-12-1969 Ik ben sinds 01-01-2006 in de VUT, verveel me geen minuut. Wij beiden zitten in het bestuur van de Werkgroep SRK Zuidwolde In een oproep in de Groene Post vroegen ze gastgezinnen voor Wit- Russische kinderen zo zijn we hier bij betrokken geraakt. We hebben meerdere malen kinderen en andere mensen uit Wit- Rusland in huis gehad. Ik ben meerdere keren naar Wit- Rusland geweest (26 keer?)de eerste keer met de caravan met Janny, dochter Natascha en haar vriend, dat was toen een heel avontuur. En het jaar daar op zijn we met onze zoon Christian en zijn vriendin en een groep gastouders met de trein er naar toe geweest. Hier is toen later een nieuwe werkgroep uit ontstaan. Zoals de bouwprojecten die de werkgroep Zuidwolde daar heeft uit gevoerd heb ik ook mijn steentje aan bij gedragen in de organisatie en uitvoering. Ben een poosje penningmeester geweest, verder zet ik me in voor alle taken en werkzaamheden. Hier door hebben we veel mensen leren kennen in Wit Rusland, en daarmee een hele goede band gekregen. Het is een heel gastvrij volk en met goede familiebanden, ze beschouwen ons als familie. Het ligt in de bedoeling dat we het volgend jaar weer een project hebben in het ziekenhuis van Cenno, en ik hoop daar ook weer bij te zijn. Mocht je je geroepen voelen om hier ook bij te helpen, neem dan maar even contact met mij op. 372971 of 0628047072 Johan Pieper.


December 2007 VAN. ПOMOЩЬ ДеTЯΜ. Werkgroep Zuidwolde, Nieuwsbrief 2007

Recommend Documents