HET RUSSISCHE RIJK • GROOT OMROEPKOOR A CAPPELLA • AVROTROS KLASSIEK I • AVROTROS KLASSIEK II • GROTE VIOLISTEN • CARL NIELSEN • AVROTROS VOCAAL • MUZIKALE MEESTERWERKEN • TWEE BIJZONDERE CONCERTEN
vrijdag 15 januari 2016, 20.15 uur inleiding Huib Ramaer 19.30 uur
Muziek in beelden Nationaal Jeugd Orkest Etienne Siebens dirigent Isabelle van Keulen altviool Joey Roukens 1982 Chase 2013 Hector Berlioz 1803-1869 Harold en Italie 1834 1. Harold a la montagne. Scènes de mélancolie, de bonheur, et de joie: Adagio - Allegro 2. Marche des pélerins chantant la prière du soir: Allegretto 3. Sérénade d’un montagnard des Abruzzes à sa maîtresse: Allegro assai – Allegretto 4. Orgie de brigands. Souvenirs des scènes précédentes: Allegro frenetico – Adagio – Allegro – Tempo I
PAUZE
Modest Moesorgski 1839-1881 Schilderijen van een tentoonstelling 1874; orkestversie Maurice Ravel, 1922) • Promenade • Dwerg • Promenade • Het oude kasteel • Promenade • Tuilerieën • Bydlo • Promenade • Ballet van kuikens in hun schalen • Samuel Goldenberg en Schmuyle • Limoges, de markt • Catacombae, sepulchrum Romanum • Cum mortuis in lingua mortus • De hut op kippenpoten • De grote poort van Kiev
2
Live-uitzending De AVROTROS zendt dit concert vanuit TivoliVredenburg live uit op NPO Radio 4. Presentatie voor Radio 4 vanuit de zaal door Mark Brouwers. Via WWW . RADIO 4. NL kunt u onder ‘Luister Concerten’ kiezen uit de mooiste concertopnamen, waaronder uiteraard ook die van het AVROTROS Vrijdagconcert. De concerten zijn te sorteren op genres en tijdperken. Uit de periode vanaf 2011 zijn nog vele webcasts te zien van De Vrijdag van Vredenburg.
Na het concert Na het concert is er gelegenheid om een drankje te nuttigen.
➜ WWW . RADIO 4. NL
Jubileumweek Groot Omroepkoor Van maandag 18 tot en met zaterdag 23 januari zet NPO Radio 4 het 70-jarige Groot Omroepkoor in het zonnetje.
Dagelijks besteden verschillende radioprogramma’s aandacht aan het koor. Koorleden zijn er te gast met live optredens en hun eigen muziekkeuze, en uiteraard zijn er de concerten zelf.
HANS VAN DER WOERD
Luistert u hiervoor naar De Klassieken (9-12 uur), Muziekwijzer (14-16 uur), NTR Podium (16-19 uur) en het AVROTROS Vrijdagconcert (vrijdag 22 januari en vrijdag 29 januari (20-22.30 uur). Op de website van Radio 4 vindt u bovendien opnames uit het rijke verleden van het Groot Omroep. Op donderdag 28 januari bestaat de mogelijkheid tot het bijwonen van een openbare repetitie in de Grote Zaal van TivoliVredenburg: van 12-13 uur (gratis te bezoeken).
➜ RADIO 4. NL
Muziek in beelden
3
Joey Roukens: Chase Auto-achtervolgingen hebben het altijd goed gedaan in films. Vooral in de jaren zeventig waren ze razend populair, maar dat een componist zich erdoor zou laten inspireren was in die tijd totaal onwaarschijnlijk. Nieuwe muziek moest toen abstract en hypermodern zijn; alles wat riekte naar toegankelijkheid – een pakkende melodie, een lekker ritme, sfeergevoel – was taboe. Joey Roukens is blij dat hij tot een jongere lichting behoort. Zijn generatie groeide op met pop, rock en wereldmuziek, en niet met de modernistische do’s en don’ts van zijn compositiedocenten. Dat gaf op het conservatorium nog de nodige frictie – een goed in het gehoor liggend stuk werd al gauw ‘gemakzuchtig’ genoemd – maar Roukens schrijft gewoon de muziek die hij wíl schrijven. Een componist, vindt hij, is niet boven de maatschappij verheven maar is onderdeel daarvan. Roukens staat dan ook open voor alle muziek die op hem afkomt, van Mahler en Stravinsky tot pop, jazz en ‘ranzige’ B-film-soundtracks. In 2013 vroegen Het Koninklijk Concertgebouworkest en het Eye Film Instituut hem muziek te componeren bij een ‘spannende filmscène’ naar keuze; een traktatie voor een componist met een pulpfilm-hobby. Roukens baseerde zich op de verbeten autoachtervolging in John Frankenheimers film Ronin waarin twee wagens op topsnelheid het éénrichtingsverkeer van een Parijse ringweg trotseren. Roukens: “Die film was uit 1998, maar omdat er geen muziek bij die scène zat heb ik de vrijheid genomen om er een soort seventies-sfeer bij te componeren. Juist in die periode is er geweldige filmmuziek gemaakt, met catchy deuntjes en ongewone bezettingen. Maar die scène was voor mij niet meer dan een uitgangspunt; ik schreef Chase als een op zichzelf staand stuk. Als je de film niet gezien hebt verzint de luisteraar die er misschien wel bij.”
JOEY ROUKENS
Joey Roukens’ generatie groeide op met pop, rock en wereldmuziek, en niet met de modernistische do’s en don’ts van zijn compositiedocenten.
Harold in Italië
4
Als je denkt dat klassieke componisten stoffige studeerkamertypes waren is Hector Berlioz een verademing. Deze opiumsnuivende woesteling maakte zijn eigen wetten. Hij plaveide zijn carrière met uren durende opera’s, composities voor honderddertig musici en aanhoudende vetes met critici en theaterdirecteuren. Veel van zijn voorgenomen mega-projecten bleken onrealiseerbaar; dat laatste gold ook voor zijn geplande zelfmoord en het ombrengen van een rivaal in de liefde. Aan initiatief ontbrak het Berlioz in elk geval niet.
... een half-autobiografisch reisverslag over de omzwervingen van een kunstzinnige, eigengereide en lichtelijk anarchistische ladykiller waarmee Berlioz zich maar al te graag identificeerde.
HECTOR BERLIOZ
Berlioz beschouwde zichzelf vooral als een opera-man, maar zijn verpletterende originaliteit bewees hij ook in de vier symfonieën die hij schreef. Je kunt ze amper met elkaar vergelijken; ze zijn totaal verschillend qua sfeer, bezetting en opzet. In alle vier experimenteerde hij vrijelijk met de orkestbezetting, waarbij hij ondertussen ook aardig wat theatrale ambities kwijt kon. De eerste, de beroemde Symphonie fantastique, heeft al een bijna filmische kwaliteit: de muziek vertelt een duidelijk verhaal, met specifieke ‘anekdotes’ voor afzonderlijke instrumenten in het orkest. De opvolger van die onstuimige eersteling werd Harold en Italie – ook zo’n beeldrijke compositie. Berlioz vernoemde het naar Lord Byrons monumentale gedicht Childe Harold’s Pilgrimage, een halfautobiografisch reisverslag over de omzwervingen van een kunstzinnige, eigengereide en lichtelijk anarchistische ladykiller waarmee Berlioz zich maar al te graag identificeerde. Dat gedicht was echter niet het uitgangspunt; Berlioz was al aan de compositie begonnen toen hij de overeenkomsten zag en het werk Harold doopte. Aanleiding was een opdracht van sterviolist Nicolò Paganini: die wilde een compositie waarbij het publiek zich kon vergapen aan de magnifieke Stradivarius-altviool die hij juist had gekocht. Berlioz ging de uitdaging aan, wetende dat hij nieuwe grond zou betreden. Een gewoon, virtuoos soloconcert kon het onmogelijk worden: de altviool, met zijn donkere klankkleur, klinkt zachter dan een viool;
een orkest moet zich daarbij aanpassen. En dus componeerde hij iets tussen symfonie en soloconcert in. Soms zingt de altviool een solopartij; vaker is die een figurant in het orkestrale landschap, met korte melodische ‘opmerkingen’. Berlioz behandelde de solist als een romantische zwerver in een exotisch landschap. De muziek schildert achtereenvolgens Harold in de bergen (‘taferelen vol treurnis, levensgeluk en vreugde’); een bedevaart (‘pelgrims, hun avondgebed zingend’); een herder uit de Abruzzen die zijn geliefde een serenade brengt; en een struikroversfeest. De entree van de ‘hoofdpersoon’ – een plotseling majeur-akkoord, gevolgd door kabbelende harpnoten waarboven de altviool zijn stem verheft – is origineel en effectief. Nog geslaagder is het geprevel van de pelgrims in deel twee, aangekondigd door gedempte, herhaalde ‘stotter-’nootjes van de houtblazers. Op zulke momenten hoor je Berlioz’ ware erfenis: geraffineerde orkestratiekunst, door generaties componisten bewonderd en nagevolgd. Zodra het stuk af was schreef Hector Berlioz aan een vriend: “Paganini zegt vast dat de altviool zich niet genoeg profileert als concertsolist. Maar dit is een nieuw soort symfonie, niet een werk waarin ik zijn unieke talent op de voorgrond zet.” Inderdaad was Paganini niet content. Bij het zien van de lange pauzes in zijn partij riep hij uit: “Zo moet het niet, ik ben te lang stil. Ik moet de hele tijd spelen.” Berlioz gaf geen krimp. Daarop haakte Paganini gedesillusioneerd af, maar jaren later kreeg die daar spijt van en prees hij alsnog de enorme poëtische kwaliteit van dit werk.
Schilderijen van een tentoonstelling Viktor Hartmann was een schilder van Russische volkstaferelen en sprookjes. Na diens dood componeerde Modest Moesorgski de monumentale pianocyclus Schilderijen van een tentoonstelling, gebaseerd op een aantal van Hartmanns doeken. En hier klinkt de orkestversie die Maurice Ravel jaren later van dat pianowerk maakte. Het is een bijzonder staaltje van artistieke fakkeloverdracht. Hartmann had Moesorgski’s hommage ongetwijfeld gewaardeerd. Ze waren vrienden en geestverwanten: beiden wilden de Russische volksaard tonen. Maar of Moesorgski blij was geweest met Ravels orkestratie is de vraag. Ravel was bepaald niet de eerste die met Moesorgski’s noten aan de haal ging. Eerder al had Nikolaj RimskiKorsakov de nagelaten composities van Moesorgski goedwillend ‘gecorrigeerd’, wat inhield dat hij hele passages herschreef en
5
6 6
MODEST MOESORGSKI
delen wegliet of toevoegde. Als Moesorgski achteraf had kunnen zien hoe er met zijn muzikale erfenis was omgesprongen, kon hij in elk geval één conclusie trekken: niemand kon er met zijn poten van afblijven. In zekere zin had hij zelf aanleiding gegeven tot al die bemoeienis. Moesorgski sprong buitengewoon slordig om met zijn talent. Veel composities maakte hij nooit af, andere raakten geheel of gedeeltelijk zoek. Maar nog intrigerender was zijn ongepolijste schrijfstijl: het raffinement waaraan het Russische concertpubliek gewend was ontbrak, en vaak leek Moesorgski “niet te weten waar hij een kruis of een mol moest schrijven”, zoals een criticus smaalde. Moesorgski wist echter wat hij deed. Hij wilde de harde realiteit van het volkse Rusland weergeven, alles wat de hogere klassen niet wilde zien. Moesorgski’s opera’s zitten vol lawaaiige mensenmassa’s, zijn liederen vol dronkaards en brabbelende volkstypes. Moesorgski tartte bewust de goede smaak van het chique publiek. Ook de Schilderijententoonstelling (zoals het werk in de wandeling is gaan heten) zit vol vreemde samenklanken, grillige wendingen en ‘onpianistische’ passages. Maar die ruwheid was ook weer op een bepaalde manier exotisch en ‘lekker’ - en dát was wat Maurice Ravel aantrok. Ravels orkestratie is de bekendste van de bijna honderd bewerkingen die er inmiddels van de Schilderijententoonstelling bestaan. Daartoe behoren ook de seventies-rockversie van Emerson, Lake & Palmer en een carillon-arrangement, geschreven voor de Amsterdamse Munt. Anders dan Moesorgski was Ravel een mooimaker: hij voegde zóveel klankkleuren aan het origineel toe dat het een compositie op zich werd. Van relatief nieuwe instrumenten als saxofoon en celesta maakte hij volop gebruik, terwijl de gebruikelijke orkest-instrumenten vaak in ongewoon hoge of lage liggingen spelen. Het resultaat: bij Ravel zien Hartmanns schilderijen er ineens totaal anders uit. Ravel orkestreerde het stuk zó gedetailleerd dat de fantasie van de luisteraar misschien minder ruimte krijgt. Maar hij zorgde wél dat je je een haarscherpe indruk van de schilderijen kunt vormen. Of die indruk klopt valt nauwelijks te toetsen, want de meeste van Hartmanns doeken zijn verloren gegaan. Dat maakt de verklanking ervan extra waardevol. Het werk begint met een Promenade, een terugkerend thema dat de rondgang langs de schilderijen weergeeft. Vervolgens klinken
7
1
2
3
4
5
VIKTOR HARTMANN, 1834 - 1873 SCHILDERIJEN VAN EEN TENTOONSTELLING 1. DE HUT VAN BABA-YAGA IN EEN KOEKOKSKLOK 2. RIJKE JOOD MET BONTMUTS 3. PARIJSE CATACOMBEN 4. PROJECT VOOR STADSPOORT IN KIEV 5. SCHETS VAN THEATERKOSTUMS
achtereenvolgens Gnomus (een schets van een dwerg), Il vecchio castello (een kasteelruïne, Italiaans van sfeer), Bydlo (een os of een ossenkar), Ballet van de kuikens in hun dopjes, Samuel Goldenberg und Schmuyle (het stigmatiseren van Joden als ofwel straatarm ofwel steenrijk was in antisemitisch Rusland geen uitzondering; Ravel verklankt die twee uitersten met sterk gevoel voor karikatuur), De markt in Limoges, Catacombae (Hartmanns zelfportret in een ondergrondse begraafplaats), Cum mortuis in lingua mortua (‘met de doden, in een dode taal’), De hut op kippenpoten (de woonplaats van de beroemde Russische sprookjesheks Baba Jaga) en De grote poort van Kiev (Hartmanns ontwerp voor een nooit gerealiseerd bouwsel). Michiel Cleij
Moesorgski’s opera’s zitten vol lawaaiige mensenmassa’s, zijn liederen vol dronkaards en brabbelende volkstypes.
uitvoerenden
8
Etienne Siebens, dirigent Etienne Siebens studeerde orkestdirectie bij Lucas Vis, Hiroyuki Iwaki en Jorma Panula. Vervolgens was hij gastdirigent in België, Nederland, Engeland, Duitsland, Italië, Frankrijk en Spanje. Vanaf 1992 tot 2008 was Etienne Siebens artistiek leider en dirigent van het door hem opgerichte Prometheus Ensemble dat optrad in onder meer het Festival van Vlaanderen, Festival Musica Strassbourg, Festival Octobre en Normandie, Covent Garden Festival en het Festival van Saintes. Etienne Siebens was vaste gastdirigent van het Brussels Philharmonic en was van 2004 tot 2010 chef-dirigent bij het Symfonieorkest Vlaanderen. Afgelopen seizoenen dirigeerde hij onder meer MusikFabrik, Klangforum Wien, Collegium Vocale Gent, Amsterdam Sinfonietta, het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het Residentie Orkest, het Nederlands Kamerkoor, de Radio Kamer Filharmonie, het Brabants Orkest, ASKO | Schönberg en het Nederlands Philharmonisch Orkest. Verder keert hij geregeld terug op festivals als het Holland Festival, Festival van Vlaanderen, Festival Wien Modern, Festival Automne en Normandie, Agora Festival Paris, Huddersfield
ETIENNE SIEBENS
Contemporary Music Festival, MontreuxVevey Festival, Warsaw Autumn en het Adelaide Festival. Recentelijk dirigeerde hij bij het Opera Festival in Aix-en-Provence, De Nederlandse Opera, het Holland Festival en de Opéra de Lyon. Op het gebied van de hedendaagse muziek dirigeerde Etienne Siebens werk van Martijn Padding, en werkte hij nauw samen met componisten als György Kurtág, Mauricio Kagel, Jonathan Harvey, Harrison Birtwistle, Philippe Boesmans, Peter Eötvös, Luca Francesconi, Louis Andriessen, Michel van der Aa en Luc Brewaeys. Siebens werkte met solisten als Barbara Hannigan, Jean-Yves Thibaudet, José van Dam, Christianne Stotijn, Quirine Viersen, Frank Braley, Jean-Guihen Queyras, Patricia Kopatchinskaja, Claron McFadden en Pieter Wispelwey. Op dit moment is hij vaste gastdirigent van het ASKO|Schönberg en ‘Artist-in-Residence’ bij I Solisti del Vento.
Isabelle van Keulen, altviool
Sinds haar doorbraak in 1984 na het winnen van de Young Musician of the Year Competition speelt Isabelle van Keulen naast viool ook altviool. In die hoedanigheid voerde ze kamerorkesten aan en speelde ze kamermuziek. Zo werkte ze al meer dan twintig jaar samen met de pianist Ronald Brautigam, treedt ze geregeld op met mezzo Christianne Stotijn, maakt ze deel uit van van het Leopold String Trio en leidt ze het Noors Kamerorkest. Van 1997 tot 2006 was Isabelle van Keulen ISABELLE VAN KEULEN artistiek leider van het Delft
Chamber Music Festival. Ze gaf masterclasses en soleerde bij het Koninklijk Concertgebouworkest, het Philharmonisches Orchester in Berlijn en in Tokio. Op haar repertoire staan, naast de grote standaardwerken, speciaal voor haar geschreven werken, zoals vioolconcerten van Theo Loevendie, Erkki-Sven Tüür, Henri Dutilleux, John Adams en Brett Dean. Verder speelt ze minder bekend repertoire als de vioolconcerten van Krenek, Pettersson en Busoni. De discografie van Isabelle van Keulen vermeldt onder meer Alban Bergs Vioolconcert, muziek van Richard Strauss en Respighi met Ronald Brautigam, Bachs Goldbergvariaties met het Leopold String Trio en de complete werken voor viool en piano van Sergej Prokofjev met Ronald Brautigam. In 2013 voltooide ze een cd/dvd-project met een documentaire genaamd ‘Tango!’ met muziek van Astor Piazzolla, gespeeld door het Isabelle van Keulen Ensemble.
Nationaal Jeugd Orkest Het NJO (ook bekend als het Nationaal Jeugd Orkest) biedt al bijna zestig jaar een podium aan jong toptalent. Bijvoorbeeld tijdens de NJO Muziekzomer, een zomers festival op de mooiste plekken van Gelderland, en tijdens de NJO Wintertournee, als het NJO Symfonieorkest in januari de beste concertzalen van Nederland aandoet. Je enkele weken terugtrekken in Gelderland om je helemaal onder te kunnen dompelen in muziek: dat is wat het NJO jonge getalenteerde musici biedt. De NJO Summer Academy, opgericht door Reinbert de Leeuw in 2001, bezorgt getalenteerde, nieuwsgierige musici een
muzikaal avontuur om nooit te vergeten. Door middel van audities worden elk jaar ongeveer 160 studenten van conservatoria uit Europa (en daarbuiten) geselecteerd voor de NJO Summer Academy. Deze jonge talenten krijgen de kans te werken met beroemde docenten en dirigenten en kunnen ervaring opdoen in het spelen in symfonieorkesten, ensembles voor klassieke kamermuziek op historische instrumenten, modernemuziekensembles en zelfs in operaprojecten. Het NJO staat onder artistieke leiding van Ewout van Dingstee (artistiek manager) en dirigent Antony Hermus (artistiek adviseur). Zij volgden in september 2015 de ChineesAmerikaanse dirigente Xian Zhang op, die op haar beurt in 2011 Reinbert de Leeuw opvolgde. Het NJO organiseert sinds 2007 elke zomer een eigen muziekfestival in de provincie Gelderland: de NJO Muziekzomer, in 2016 van 5 tot en met 21 augustus, is het podium voor de ensembles en orkesten van de NJO Summer Academy. Elke winter organiseert het NJO een Wintertournee waarin de meest getalenteerde Nederlandse en Vlaamse conservatoriumstudenten een groot orkestwerk uitvoeren, altijd onder leiding van een befaamd dirigent. De tournee doet in 2016 de grote zalen van Utrecht, Enschede, Amsterdam, Nijmegen, Apeldoorn en Rotterdam aan. NJO-ensembles werden gedirigeerd door Philippe Herreweghe, Iván Fischer, Jaap van Zweden, Reinbert de Leeuw, Oliver Knussen en vele anderen. Tot de composers in residence kan het NJO sterren als Steve Reich, Kaija Saariaho, John Adams, Mauricio Kagel en Wolfgang Rihm rekenen.
9
Nationaal Jeugd Orkest
10 EERSTE VIOOL Laura Lunansky (concertmeester) Wan-ru Cheng Damiano Barreto Ernst Jan Vos Mart Flecijn Raven Mischke Yeye Xu Belén Pérez Carreras Elanor Gunn Birgit Cangonja Bastien Vidal Lousia Rocha Natalia Berestowa Anna Csukly Wolfram van Mechelen Tércia Silva Oliveira TWEEDE VIOOL Isobel Warmelink Olfje van der Klein Andre Felipe Lima Ludovic Bataillie Eddy Betancourt Ciska Vandelanotte Matteo Valerio Eva Lagemaat Vanja Jakob Dolav Robin Veldman Sergio del la Poza Valentine Blange Sara Caballero Rodríguez ALTVIOOL Shih-Hsien Tsai Elisa Tavenier Anna Meenderink Ariadne Boiso Reinoso Francesca Wiersma Blanca Sanchez Lotus de Vries Daniil Zemtsov Rosanne Sloots Michiel Wittink Sophie Vroegop Anna Lusty
CELLO Iris Higginbotham Berber Heerema Elisabeth Schijns Iedje van Wees Esther ten Kate Pedro Bonilla Renée Timmer Begonia Chan Arnau Rovira I Bascompte Paula Isidoro CONTRABAS Ricardo Xambre Neto Clea Garzon Tenorio Louis van der Mespel Joël Davide Schelling Mark Ivanov Hristoskov Leticia Frederico Robalo Piere-Antoine Blanc Ella Stenstedt FLUIT Violeta Gil Garcia Kris De Roeck Federico Dalpra HOBO Katharina Kauruff Daniel Higón (ALT)HOBO Friederike Bassek FAGOT Matthias As Sjoerd Frishert Davy Callens (CONTRA)FAGOT Alvaro Machado KLARINET Edoardo Di Cicco Lily Molnar
(BAS)KLARINET Alvaro Hernandez Vela SAXOFOON Maria Dominguez Ramos HOORN Alvaro Flores Redondo Joseph Betts Rinske van Oosterhout Amy Geurtjens Fernando Cantero Sampériz TROMPET Andreas Carlier Rianne Schoemaker Nick Thijssen Soley Einarsdottir TROMBONE Joren Elsen Román Sánchez Ignas Filonovas TUBA Alfredo Viceiro Fernandez EUFONIUM Robert Visser PIANO/CELESTA Rutger Jansen HARP Marjolein Vernimmen Sterre Koopman PERCUSSIE/PAUKEN Iris van den Bos Coen Dijkstra PERCUSSIE Frank Nelissen Jeroen Oosterwijk Kentaro Yano Diego Casado
vrijdag 29 januari 2016, 20.15 uur vrijdag 22 januari 2016, 20.15 uur TivoliVredenburg, Utrecht TivoliVredenburg, Utrecht inleiding Thea Derks 19.30 uur inleiding Sebastiaan van Eck 19.30 uur SERIES AVROTROS KLASSIEK I , AVROTROS VOCAAL SERIES HET RUSSISCHE RIJK , GROOT OMROEP KOOR A CAPPELLA
Ein deutsches Requiem De grote Russische met Edo de Waart koortraditie Radio Filharmonisch Orkest Groot Omroepkoor Edo de Waart dirigent Martin Wright koordirigent Aga Mikolaj sopraan Peter Mattei bariton Beethoven Ouverture Die Weihe des Hauses Jeths Scale, le tombeau de Mahler Brahms Ein deutsches Requiem * * Ein deutsches Requiem klinkt ook in Het Zondagochtend Concert, 24 januari, 11.00 uur, Concertgebouw, Amsterdam
Groot Omroepkoor Kaspars Putniņš dirigent Nino Gvetadze piano Tsjaikovski uit Negen geestelijke koorwerken: Gezegend zijn zij, die U hebt uitverkoren & Nu de hemelse krachten Rachmaninov O Theotokos Penderecki Stabat Mater Silvestrov Diptychon Rachmaninov Preludes opus 3 nr. 2 in cis en opus 32 nr. 12 in g Rachmaninov uit Six moments musicaux opus 16: nr. 5 in Des Sviridov uit Poesjkins krans: Een winterochtend; Aan Mary; Echo; Natasja; Bevreesde, sta op Dit programma (zonder Penderecki) wordt herhaald in het Zondagochtend Concert, 31 januari 2016, 11.00 uur, Concertgebouw, Amsterdam
volgende concerten
11
12 zaterdag 16 januari 2016, 13.00 uur Concertgebouw, Amsterdam WWW . ZATERDAGMATINEE . NL
zaterdag 23 januari 2016, 14.15 uur Concertgebouw, Amsterdam WWW . ZATERDAGMATINEE . NL
De onafwendbare catastrofe in Madama Butterfly
Klanktovenaar Valery Gergiev
Radio Filharmonisch Orkest
Rotterdams Philharmonisch Orkest Valery Gergiev dirigent Sibelius En saga Rimski-Korsakov Suite De gouden haan Stravinsky Petroesjka
Groot Omroepkoor Karel Mark Chichon dirigent Martin Wright koordirigent Lianna Haroutounian sopraan (Cio-CioSan) Marie-Nicole Lemieux alt (Suzuki) Arnold Rutkowski tenor (Pinkerton) Angelo Veccia bariton (Sharpless) Ho-yoon Chung tenor (Goro) Yamadori Yujoong Kim tenor (Prins) Miklós Sebestyén bas-bariton (Bonze)
colofon
Puccini Madama Butterfly
PROGRAMMERING
RANDPROGRAMMERING
Astrid in ’t Veld
AVROTROS NPO RADIO
PROGRAMMATOELICHTING
PRODUCTIE
Manon Tuynman, Mark Brouwers
Chris van de Ven
AVROTROS NPO RADIO
4 4
Michiel Cleij REDACTIE PROGRAMMABOEK
Clemens Romijn
PUBLICITEIT
Tim Moen
VORMGEVING
Sabien Stols
CASTING DIRECTOR
Dorine Verharen
Mauricio Fernández
EINDREDACTIE
Anneke de Vries
ARTISTIEK LEIDER
Onno Schoonderwoerd
PRESENTATIE
Kees Vlaardingerbroek
ADMINISTRATIE
&
FINANCIËN
AVROTROS NPO RADIO
Mark Brouwers
4
DIRECTEUR STICHTING OMROEP MUZIEK
Maurits Haenen, a.i.
